De milde dictator

Leuk maar mist samenhang en feedback

Het Mysterie van Dr. Frankenstein kwam ik tegen in de weekly van Pim.
Ik had niks over de kamer gehoord en uit het niks was hij er. Altijd een leuke verrassing!
Ook meteen verschenen de eerste reviews die ook nog eens lovend waren.
Hoog tijd voor een bezoekje dus!

Onthaal:

Parkeren kan je hier best doen bij Shopping 1 (winkelcentrum). Hier sta je de eerste 90 minuten gratis.
Van daaruit is het +/- 5 minuten wandelen naar de room.
Het onthaal is vriendelijk en we maken kennis met de 2 eigenaren.
De ontvangstruimte is sober en is groot genoeg voor 1 groep. Er is tevens de mogelijk om wat te drinken en uiteraard naar de wc te gaan.

Kamer:

Voor we de kamer binnen gaan, krijgen we de regels nog even te horen.
Ik vind het altijd grappig en irritant als een GM zegt: ja jullie kennen dit natuurlijk, maar we gaan het toch nog even overlopen.
Regels als niet eten en drinken… Graag niet vloeken… Stickertjes met niet aanraken…
Ach ja, een regio waar veel nieuwe spelers zijn en dat bord heeft straks 40 regels.
Na de 10 regels overlopen te hebben mochten we apart de kamer in.

Ik denk dat je deze kamer echt kan opdelen in 2 delen.

In deel 1 speel je allemaal random puzzels die niks met het thema of verhaal te maken hebben, buiten de beloning.
Dat is jammer. De ruimte is mooi en ademt sfeer. Ik zoek enkel om een reden waarom we ons moeten opsplitsen. Hier is geen aanleiding voor en het kan puzzeltechnisch versterkend werken, alleen wordt dat punt zeer minimaal benut.

De puzzels zijn een samenraapsel van zaken die je overal al wel eens tegengekomen bent en zo voelt het dan ook aan.
Vandaag de dag is dat eigenlijk een beetje passé. Tuurlijk heb je er puzzelplezier door, maar daar stopt het ook.

Deel 2 komen we weer samen en hier zie je duidelijk waarover het verhaal gaat. Er is hier echt geïnvesteerd in een fantastisch stukje decor.
Deze ruimte zou wel een stuk sfeervoller kunnen zijn, want nu voelt hij buiten dat 1 stuk decor leeg aan en iets te braaf voor het thema. Het voelt nu aan als een ruimte met losstaande puzzels, maar niet als een ruimte waar geleefd werd.
Op dit moment vliegen we wel door de kamer want de puzzels zijn simpel en logisch, net door de herkenbaarheid.

Maar in deel 2 lopen we wat vast. Een reden is de lineaire structuur waardoor 4 spelers plots overbodig wordt, maar het grootse probleem is de ruis, gebrek aan feedback en de verwarring die de puzzel zelf creëert.

Een puzzel kan op 2 manieren opgelost worden, maar doordat je 0 feedback krijgt heb je geen idee wat juist is. Net omdat die puzzel uit 5 delen bestaat (waarvan je op geen enkel deel feedback krijgt) weet je dus niet waar je fout zit en is het resultaat frustratie.
Tel daar nog eens bij dat je net die puzzel kan beginnen oplossen op een moment dat hij niet eens aanstaat en dan is de chaos compleet.
Tel daar nog eens de ruis bij van random cijfers op hout, een fout op een tekening en het feit dat je niet met 4 mensen iets kan doen en je weet dat dit einde niet loopt zoals het zou kunnen lopen.
Na wat hints die veel beter in thema zouden kunnen, geraken we toch uit de kamer.

Conclusie:

Op het moment van schrijven kreeg deze kamer een 9.7/10…
Ja hoe lief dat ook bedoeld is, is dit geen realistische score.

En hoewel deel 1 van de kamer echt aanvoelt als een ratjetoe van puzzels die voor beginners leuk en uitdagend kunnen zijn, voelen ze voor mij aan als een samenraapsel. Deel 2 is dan weer een stuk moeilijker, maar mist dan weer feedback op een bepaald stuk.
De flow kan een stuk beter mits wat kleine aanpassingen en hoewel de eigenaren die ruis afdeden als: "maar dat vinden wij leuk om te zien", denk ik niet dat de gemiddelde speler dit zo gaat ervaren. Eerder als frustratie.

Een score van +9 is voor mij een kamer waarbij het verhaal tot zijn recht komt over de gehele kamer, de puzzels in thema zijn of tenminste helpen aan het verhaal en waar ook het decor en effecten helpen om een bepaald gevoel op te roepen.
Een prima kamer dus voor beginners met een basis decor, afwerking en een hoofdprop waar heel veel budget is ingekropen (en voor de kenners herkenbaar is vanwaar hij komt).
Voor de doorwinterde speler zou ik zeggen, pas je verwachtingen wat aan.

gold rush met issues

Dit was een kamer die door sommigen omschreven werd als een soort van verborgen parel. Op zo een room zit ik altijd wel te wachten en aangezien we in de buurt waren van Hilversum en Naarden paste hij mooi in het rijtje.

Onthaal:
Ook deze kamer ligt op een klein industriegebied waar je dus gratis voor de deur kan parkeren.
We worden welkom geheten door de medewerker van dienst en konden plaatsnemen in de ontvangstruimte. Hier kun je ook nog naar het toilet. Voor de start van de kamer kregen we een soort van intropraatje wat ik een beetje vreemd vond. Blijkbaar is dit een kamer die je naar gelang van je aantal gespeelde kamers logisch vindt of net niet.
Hoe meer gespeeld, hoe “onlogischer” de kamer. Dat belooft met mijn aantal :-)
Op naar een leuke 70 minuten…

Kamer:
Nadat we het verhaal meekregen ging de GM mee de kamer in en is het blijkbaar nodig om al de eerste opdracht/puzzel uit te gaan leggen… Waarom zou je dit doen?
Sowieso hekel ik het al als je als GM al mee de kamer binnen gaat voor daar een introotje te doen, maar je gaat toch niet uitleggen wat we moeten doen… Mja het zal wel een reden hebben denk ik dan.

Maar toegegeven, het decor ziet er wel redelijk tof uit en dit is echt een western kamer.
De kamer voelt aan als een klein wereldje dat al meteen vrij toegankelijk is. Ook doordat de kamer allesbehalve liniear is opgebouwd, heeft iedereen meteen wat te doen. Ik kan me wel inbeelden dat het voor nieuwe escapers best overweldigend kan zijn en een bepaalde focus gaat wel helpen.
De puzzels waren voor ons, ondanks onze ervaring ;-), best logisch, maar ik snap goed dat het snel op chaos kan leiden. Hetgeen ons eigenlijk tegenwerkte was niet die verdomde ervaring, maar de technische problemen die de kamer had. Zaken verschenen niet wanneer dat zou moeten, dingen gaan niet open en soms kan je al aan een puzzel beginnen terwijl je dat eigenlijk nog niet zou moeten doen, mja dat weet je op dat moment niet.

We waren met 5 en de kamer weet ons wel bezig te houden, dat mag gezegd worden en buiten dat de GM moest ingrijpen als er iets niet goed ging speelden we hem hintloos.
De sfeer die neergezet wordt is prima, de puzzels afwisselend en de kamer verrast me echt wel. De afwerking wisselt wat af tussen goed en minder goed en hoewel ik ook niet meer verwacht had, zit de prijs dan wel te hoog als je kijkt wat je bv. krijgt voor 20 euro meer bij Expeditie Bermuda.

Het einde is opnieuw tof, zeker als je een kamer als dit met een gezin speelt en is zeker origineel.

Conclusie:

Ik denk dat als alles gewerkt had zoals het moest en de inleiding wat anders was, ik deze kamer ook prima had beoordeeld. Ik heb me al puzzelend zeker geamuseerd, maar liep hier om een of andere reden niet heel enthousiast naar buiten.

Deze kamer kan je spelen van 3-8 personen en dan betaal je tussen de 125 en 195! euro.
8 personen is ten eerste absurd veel en is misschien alleen aan te raden voor een groter gezin ofzo, maar 195 euro… nee dat is absurd.
125 euro kamerprijs was gewoon prima geweest.

De napraat was opnieuw bijzonder, want het is uiteindelijk meer gegaan over onze GM zijn ervaringen bij Walibi dan de room die we net gespeeld hadden.

Eindoordeel is dan ook, pak hem mee als een opwarmer met max 4 personen. Zo heb je het meeste puzzelplezier voor een correcte prijs.

7 jaar wachten maar dan heb je ook wat!

Na zoveel teasers, was het eindelijk tijd om de nieuwste kamer van One Hour Lockup te spelen.

Onthaal:
Parkeren kan hier gratis voor de deur. Eens binnen is er een gezellige ontvangstruimte vol escape geschiedenis. Leuk om te zien en een mooie traditie.
We worden welkom geheten door de eigenaar Stephan, die duidelijk trots is op zijn nieuwe kamer.

Na het opbergen van onze spullen horen we onze helicopter die klaar staat om ons naar onze bestemming te brengen.

Kamer:
Onze taak is simpel: Landen op een vermist schip, verkennen en uitzoeken wat er gebeurd is en het schip intact terugbrengen.
Ik hoor Arnold al roepen: Get to the chopper!
Onze reis kan beginnen en de start is meteen goed. Het voelt meteen realistisch aan en niet veel later staan we met onze voetjes op de boot die we zoeken.

En vanaf dit punt laat de kamer mij ook niet meer los. Het decor is erg goed, de setting realistisch, de puzzels leuk en in thema.
De hele kamer zit op 1 lijn. Niks springt eruit, maar dat is net omdat alles al goed is.
Het is niet een saaie ruimte en dan een fantastische ruimte, de hele kamer is gewoon goed.
7 jaar bouwtijd (onbedoeld) heeft ook als voordeel dat je kan finetunen, ruimtes voorzien van details waar je normaal niet aan zou denken. Dat zie je terug.

Wat we ook leuk vonden was de interactiviteit, je kiest zelf hoe de kamer afloopt. Iets wat we tot nu toe nog niet vaak zijn tegen gekomen, maar zeker een leuke twist is.
Het thema is serieus, maar ook dan is er ruimte voor humor, iets wat te vaak onderschat wordt.

We maakten onze keuze en spelen deze kamer hintloos uit en met een grote glimlach en een applaus naar de maker toe verlaten we de kamer.

Conclusie:
Wat is het leuk als een kamer je verwachtingen overtreft! En misschien gaan jullie nu met een te hoge verwachting naar deze kamer…
Ik kan enkel zeggen, ga deze kamer spelen, ga niet zoeken naar verbeterpunten, maar dompel jezelf onder (scheepsmopje) in het verhaal van Expeditie Bermuda en je gaat een fantastische tijd hebben.
Dat hebben wij er met 5 spelers in ieder geval gehad en ik wens iedereen hetzelfde toe.

Reactie door One Hour Lockup

20 augustus 2024

Dank voor de mooie review, leuk dat jullie er waren, was erg gezellig.

geen kamer voor 4

Het is weer tijd om naar The Code Agency te gaan.
Laatste keer dat we er waren was deze kamer nog niet in het Engels te spelen en aangezien we er toch zijn voor de 2 andere rooms, pakken we deze lekker mee.

Onthaal:
Vorige keer dat we er waren was ik niet echt onder de indruk van het ontvangst of omgaan met hun gasten in het algemeen. Benieuwd of het deze keer anders zou zijn.

Helaas… er is geen mens die vraagt wie we zijn of wat we komen spelen en we gaan dus maar zitten. Niet veel later komt een ober ons vragen of we een kamer geboekt hebben… ja ook hallo :-) We antwoorden ja en weg is hij. En nee we hebben geen dorst hoor.

Even later zit er iemand achter de balie en we melden ons netjes. Eerlijkheid gebied dat deze persoon vriendelijk was, net als de gamehost die ons uiteindelijk begeleidt.
Als we rond kijken barst het even later van de vrijgezellenfeestjes. Waar het de vorige keer al een escape fabriek was, is dat alleen nog maar “erger” geworden.

Er wordt ons niet echt naar onze ervaring gevraagd en we krijgen de volledige standaard uitleg (met een nota dat we moeten aangeven bij kamer 2 en 3 dat we deze uitleg al gehad hebben).

Uitgedroogd en iets te warm kunnen we in ieder geval aan onze kamer beginnen.

Kamer:

Ik had er nog nooit van gehoord maar dit is een audio storytelling room.
Doorheen de kamer wordt het verhaal je aan de hand van geluidsfragmenten duidelijk en er wordt ons geadviseerd om hier goed naar te luisteren.

De kamer start in ieder geval sfeervol en tot mijn verbazing staan we 2 minuten later al in de volgende ruimte.
Dat is meteen ook het grootste pijnpunt van deze kamer, het gebrek aan puzzels, zeker indien je met meer dan 2 spelers bent. De kamer is lineair opgebouwd, maar daagt op 1 stukje na een groep nooit uit.
De side quest die je kan doen is te beperkt om de rest van de spelers uit te dagen, wat een gemiste kans is.
Niet veel later komen we nog een flinke resetfout tegen, wat een beetje jammer is, maar niet veel kwaad kon.

Ik heb tijdens deze kamer te vaak op een afstandje staan kijken hoe 1 of 2 personen aan het puzzelen waren terwijl de rest niks te doen had en dat is gewoon een domper.

Conclusie:
Op dit moment zou ik hem adviseren voor 2 spelers, zeker als je wat ervaring hebt.
Misschien dat een onervaren groep hem anders ervaart, maar mij kon deze kamer op geen enkele manier bekoren.
Het verhaal is duidelijk en de puzzels in thema, maar het einde is gewoon niet de ontknoping die je wil hebben.

Als je een room zou willen overslaan hier, is dit er 1 van.

Ik zoek een toverspreuk voor flow

Na onze eerste kamer hier (Moretta) is het tijd voor de 2de kamer.
Het betreft natuurlijk hun Harry Potter kamer die we geen Harry Potter kamer mogen noemen.

Onthaal:
Tussen deze kamers door krijgen we gelukkig wel een welverdiend drankje aangeboden en dat was gezien de warme dag geen overbodige luxe.
Over de GM’s geen kwaad woord trouwens. Ze zijn vriendelijk en spreken, afhankelijk van de persoon, goed tot redelijk goed Engels.
Op naar de 2de kamer van de dag, een kamer waar een aantal van onze vrienden ons al voor gewaarschuwd hadden. Stel je verwachtingen wat bij….

Kamer:
Volledig in stijl van het thema waar het niks mee te maken heeft, krijgen we onze missie te horen. Een zeer goed gemaakt effect en een sterk begin van de kamer.
Maar dat is het probleem van deze kamer, de basis is goed. Het decor is mooi, de sfeersetting goed en de techniek staat op punt, maar de flow is dramatisch op veel manieren.

Net zoals bij Moretta is de puzzeldichtheid per ruimte erg laag en dat hoeft geen probleem te zijn, want daardoor krijgt je wel een gevoel van progressie, maar eens we het einde van de kamer bereiken, blijken daar 60% van de puzzels nog in te zitten.
2de probleem is dat deze kamer helemaal niet volledig in het Engels te spelen is, een probleem dat we al eerder bij The Code Agency hebben gehad en waar ik me echt aan kan storen, net omdat het erg lui aanvoelt. In deze kamer zijn bepaalde teksten, die je ook nog eens echt nodig hebt, niet vertaald, net zoals bepaalde audiobestanden.

Sommige puzzels zijn oprecht goed gevonden en passen heerlijk in dit magische thema, maar naar het einde toe was de inspiratie echt op en staan we zoveel rare zaken te doen die voor mij niks meer met onze opdracht te maken hebben. Op een of andere manier krijg je ook zoveel feedback over de luidsprekers dat ik me afvroeg of dit nu allemaal hints waren of dat ze elke groep zo door de kamer moeten rammen. Ze zitten er werkelijk bovenop en dat is zo dodelijk voor de flow.
Er zit 0 ritme in deze kamer en zoiets simpel als een brief vinden die je hardop wil voorlezen wordt overruled…

Conclusie:
Ik heb geen idee wat de makers van deze kamer eigenlijk wilden bereiken. Het zijn duidelijk fans van het thema, dat zie je in veel terug, maar hetgeen wat het belangrijkste is, zit er niet in. Cadans, ritme, flow… De puzzels die je tegenkomt zijn uiteraard wel logisch, zeker wanneer je Duits verstaat, maar doordat ze er zo bovenop zitten voelt het telkens of je bijgestuurd wordt en dus uit je ritme getrokken wordt, zeker aan het einde.
De toverspreuk om dit te verhelpen hebben ze niet gevonden helaas en voor die reden zeg ik voor nu, sla hem over, pak de 3 kamers hier mee die wel de moeite zijn.

This is IT!

Op naar de laatste kamer, de IT kamer.
Na de teleurstelling van de vorige 2 kamers merkte ik wel dat mijn motivatie in mijn kleine teentje zat.
Maar ik hoorde al zoveel goeds over deze room… zou het dan toch?

Onthaal:
Opnieuw treffen we een zeer enthousiaste game master die prima Engels spreekt.
We tekenen een waiver ivm het gebruik van de acteur in deze kamer en voor we het goed en wel weten dalen we af naar de catacomben van dit pand.

Kamer:
Wacht hier, we komen je zo halen…. En weg was ze.
Heerlijk ongemakkelijk mogen we wachten op de start van de kamer en die start anders dan ik me had voorgesteld.
Eerste indruk is meteen heel goed! Fantastisch decor en perfecte spanningsopbouw.
Iets wat ik al jaren roep hebben ze hier goed begrepen, bouw op… laat fantasie zijn werk doen en wat je niet ziet is enger dan wat voor je staat.

Als groep beginnen we aan onze speurtocht. De puzzels die we tegenkomen zijn goed in thema en verhaal en hoe simpel ze ook zijn, in een horrorsetting is niks echt simpel.
Het decor spat er echt met momenten vanaf en dit is de kamer die we destijds in Spanje hadden verwacht (weet je nog, de onterechte nummer 1 van Terpeca?).
Deze kamer maakt de verwachtingen wel waar en hoewel ik geen echte IT fan of kenner ben, zie ik zat zaken die refereren naar de film. Fans gaan hier echt van genieten.

De acteur zit goed in zijn rol en weet goed wat subtiel zijn betekent. Er zit in deze kamer een goede balans tussen scares, opgejaagd worden, rust en toekijken.
Het personage wordt goed neergezet, al zou een groter persoon meer indruk op me maken dan een meisje van 1m60.
Het verhaal is precies wat een horrorkamer moet hebben, simpel, duidelijk en een goed einde.
Geen ingewikkelde troep van 100 blaadjes die je moet lezen, maar: vind de clown en vermoord het als het ff kan :-)

Conclusie:
Ja, dit is een kamer waarvoor je naar Düsseldorf mag gaan.
We praten nog even na en op een paar kleine puntjes na die ik deel met de acteur had ik 0 feedback.
It is heerlijk neergezet in een goed decor en een simpele opdracht. De afwerking is goed, de opbouw haast perfect en op een paar puntjes na is dit een van de beste horrorkamers die ik al gespeeld heb.
Voor de mensen die al wat in Athene gespeeld hebben gaat dit niet heel eng zijn, maar je gaat de sfeer en het decor des te meer waarderen.

Tot onze verbazing heeft onze acteur de opdracht gekregen van bovenaf om eens goed met ons na te praten en ons een drankje van het huis aan te bieden, jammer dat dit zo uniek moet aanvoelen.

Maar we nemen het dankbaar aan en ons advies is eenduidig: go and play: IT

Passie project waar werk aan is

Niks is zo leuk dan last minute een ingeving krijgen en een lege avond invullen met een escape room.
Tja en met wie doe je dat dan…. liefst met goede vrienden, maar die konden niet, dus een avondje met Stan zou het worden.
Gelukkig sloot op het laatste moment Wout nog aan en zo werd het toch nog gezellig.

En dan probleem 2, een kamer vinden. Naar afstand kijken we eigenlijk nog amper, maar dan nog is een room vinden die we allemaal nog niet gedaan hebben niet zo simpel.
Stan verraste me eens positief en kwam met een kamer in Oudsbergen. Het thema is niet zo heel interresant, maar het is niet te ver rijden en we willen gewoon lekker puzzelen.

Onthaal:

De escaperoom is langs de buitenkant duidelijk aangegeven en je kan parkeren voor de deur.
Deze kamer wordt gerund door 3 eigenaren die dit doen uit passie en het is duidelijk “momenteel” nog een hobbyproject.
Binnen snap je ook de naam van de room: Het Kraakpand. Dit is een oud gebouw waarin hun, tot de afbraak ervan, een escape room in uitbaten.
Daar is niks mis mee en het kan zelfs sfeerversterkend werken, maar dan moet je wel het juiste thema kiezen.
Het ontvangst zelf is in ieder geval vriendelijk. Praktisch: je kan hier nog even naar de wc (met een emmertje water momenteel :-) ) en er zijn kluisjes voor je spullen.

Boeken verloopt wat anders in dit geval. Je kiest een boeking uit, maakt hem, maar moet dan wel wachten op goedkeuring. Dat zorgt er natuurlijk voor dat je wat moeilijker een aansluitend slot kan plannen. Ook omdat je niet weet hoe lang je op die goedkeuring moet wachten.

Kamer:
Starten doen we met een introfilmpje. Hoewel het idee prima is, is de uitwerking zodanig slecht dat ik het gewoon zou weglaten.
Het plot van deze room is… een beetje vergezocht en onrealistisch naar mijn mening. Ik zucht dan altijd even omdat ik net denk: een verhaal verzinnen is gratis, er zijn in theorie geen limitaties, maar maak het gewoon geloofwaardig en realistisch, zeker als je dit thema wilt gebruiken. Dat geeft zoveel meer draagkracht voor de kamer zelf.

We betreden het huis van Peter Jonson, een legendarische spion die zich heeft gespecialiseerd in het bestrijden van nucleaire dreigingen. Het is aan ons om daar aanwijzingen te gaan vinden en zo de inslag van een nucleaire raket op Europa te voorkomen.
Die aanwijzingen zoeken, dat komt niet terug in de kamer. We lossen allemaal random puzzels op die je uiteindelijk doorlaten naar de volgende ruimte.
Je hoopt dan dat die ruimte wat meer info gaat geven over onze missie, maar ook hier weer een boel losse puzzels die eigenlijk 0 antwoorden geven.
En de ene boodschap die thema gerelateerd is, schept dan net verwarring want plots zijn er 5 rakketten onderweg en niet naar Europa, maar wereldwijd.

Het einde maakt het plot alleen nog maar vreemder en ik denk dat ik halverwege alles heb losgelaten en puur ben gaan puzzelen.
We speelden de kamer hintloos, wat wel duid op een goede logica en uiteraard zorgt dat voor een goed flow.
Een puzzel sprong er wat uit als je het hebt over zoeken en we hebben dit ook besproken met de bouwers. Wij zagen het in ieder geval niet, maar vonden een andere manier om de puzzel op te lossen.

Conclusie:
Het cijfer 8,6 (in combi met de prijs (120) euro voor 4 personen, is gewoon te hoog voor wat je krijgt.
Ik heb bewondering voor deze gasten dat ze het toch maar doen, maar deze kamer kan, als je de markt een beetje bestudeert, de verwachtingen niet waarmaken. Deels door wat je collega doen, deels door de prijs en wat je krijgt, want het is een oud huis met een interieur uit de kringloop met wat camera’s. Toegegeven zat er veel meer techniek in dan ik verwacht had.
Maar ook daar wat je zelf als bouwer aan verwachtingen schept:
“Nuclear Countdown” is geen gewone escaperoom.” "Tijdens dit meeslepende avontuur”

De kamer mist een beter verhaal, puzzels die wel antwoorden bieden, sfeer en spanning.
Ze bouwen momenteel een 2de kamer, ik ben benieuwd of we een mooie evolutie kunnen verwachten van dit jong team.

Old school puzzelen maar mist coherentie

The Lost Treasure of Alden Biesen trok al even mijn aandacht om een aantal redenen.
Het is sowieso een mooie locatie om eens te bezoeken, de prijs voor 3 personen is aantrekkelijk en het was voor mij nog geen uurtje rijden.
Hoog tijd dus om eens een bezoekje te brengen aan deze landcommanderij en de bijhorende escape room.

Onthaal:

Als je deze escape room gaat spelen zou ik je willen adviseren om toch een 30 a 60 minuten eerder te komen. Het is echt de moeite om op dit domein even rustig rond te wandelen. Op de waterburcht na is alles vrij toegankelijk en zowel parkeren als het domein zelf zijn gratis.
Tevens kan je hier ook wat eten en drinken.
Let wel, parkeer je op het hoofdterrein, dan zal je een klein stukje moeten wandelen. Bij goed weer is dit helemaal niet erg, maar bij kou of regen ga je dit stukje vervloeken :-)
Er is een parking bij de escape room zelf, iets waar wij achteraf achter kwamen.
Net door die wandeling en geen idee te hebben hoe lang dit zou duren, waren wij 25 minuten te vroeg bij de escape. We troffen de eigenaren toevallig buiten, die er totaal geen probleem van maakten om eerder te starten.

Kamer:

Na een vriendelijke en simpele uitleg konden we de kamer in. Daar starten we met een introfilmpje dat voor mij afbreuk doet aan de kamer. Het haalt tijdgeesten door mekaar en maakt de start meteen ongeloofwaardig. Vervang het personage door een iemand van de hedendaagse tijd en het zou zoveel beter zijn.
Enfin, onze opdracht is wel meteen erg duidelijk en we mogen in 60 minuten gaan achterhalen waar de monstrans gebleven is.

Net zoals mijn collega Stan al schreef zijn dit soort panden meteen een vloek en zegen. Ja het voelt allemaal zeer authentiek aan, maar tegelijkertijd mag je er als bouwer vaak helemaal niks.
Dat zie je hier ook goed terugkomen en resulteert in het gebrek aan techniek, maar wat voor mij niet storend werkt gezien de setting.
Qua puzzels is dit een old school gevalletje van zoek en denk. Zoeken vind ik altijd een beetje een tricky iets omdat er vaak geen echte aanleiding is. Je weet niet wat je zoekt, laat staan hoeveel en waarom nu juist daar… In zo een geval zijn meer spelers gelijk aan meer ogen en heb je hier een voordeel.

Een verbeterpuntje is wel dat het duidelijker moet zijn welke sleutel waar voor kan dienen en hoewel ze dat in 1 geval perfect deden, en dan moet je het nog steeds opgevallen zijn, lieten ze dat daarna helaas los. Dan ren je dus van kast naar schuif om een sleutel maar te proberen, iets wat onnodig is.

Verder zijn er 3 zaken die in deze kamer “vloeken”. Een red herring die totaal onnodig is en hoewel dat we er een tijdje mee bezig geweest zijn, gelukkig hebben kunnen loslaten en 2 attributen die zo vloeken in deze setting… Ik snap dat je wat afwisseling zoekt als bouwer, maren deze 2 zaken passen totaal niet in het verhaal, niet in de setting waarin we ons bevinden en halen de geloofwaardigheid van de kamer naar beneden. Zeker omdat je zo een decor hebt, zoveel verhalen kan gebruiken, waar je dan juist deze keuzes maakt is mij een raadsel.

De puzzels blijven ondertussen lekker komen en voor we het weten hebben we het einde van de kamer gehaald.
De eindruimte voelt wat leeg aan en ook hier weer een puzzel die totaal vloekt als we het verhaal zouden volgen. Ik denk dat deze ruimte uitermate geschikt was om net het verhaal te versterken, bv door de indruk te wekken dat de desbetreffende persoon nog veel meer op zijn kerfstok had dan alleen deze monstrans gestolen te hebben.

Conclusie:

Dubbel gevoel. Het gebouw, het decor, de historiek, alles is er om ons mee te nemen naar de tijd van toen en tegelijkertijd ons wat te leren.
De kamer is een echte puzzelkamer in een mooi decor en voor de gezinnen en bezoekers van dit domein zeker aan de pittige kant kan zitten. Voor de doorgewinterde escaper gaat dit niet zo een probleem zijn.
Ik geef een lager cijfer om een aantal redenen.

1:
De kamer gaat een 9 of 9.5 nooit kunnen waarmaken en het is een kwestie van tijd voor mensen van te ver gaan reizen om deze kamer te spelen. Dit is een kamer dit je kan boeken voor 60 minuten puzzelplezier (hangsloten en sleuteltjes) gecombineerd met een bezoek aan het domein, een room in de buurt en wat eten. Verwachtingen wat bijstellen als zo vaak dus.

2:
Die red herring mag, hoewel ik de grap snap, voor mij eruit.

Ook zou ik eens heel kritisch kijken naar de 2 te moderne zaken die nu in de escape room bevinden. Deze passen totaal niet in de kamer en voelen nu aan als “afwisseling” of oplossing bij gebrek aan beter.

Ook het introfilmpje gooide ik in de huidige vorm eruit en laat iemand van de landcommanderij dit inspreken in de hedendaagse tijd. Dat zou het verhaal al geloofwaardiger maken.

Het einde kan opnieuw authentieker en ook de ruimte zou ik aanpassen. De puzzel is opnieuw te modern voor die tijd en ook de setting is tegenstrijdig.

3:
Persoonlijk had ik liever een waargebeurd verhaal gezien. Ik kan me niet van de mening ontdoen dat dit gebied moet barsten van de verhalen. Hoe tof is het dat je een room speelt, wat leert en uiteindelijk een GM naar je toekomt die verteld dat dit allemaal echt gebeurd is…

Een kamer met potentieel dus, uitgebaat door zeer vriendelijke mensen waar we nog meer van gaan horen. Hoewel de kamer mij niet volledig kon bekoren, snap ik goed dat mening bezoeker er niet zo naar gaat kijken.
Ben je in de buurt en wil je aan een zeer redelijke prijs wat gaan puzzelen zonder techniek, dan pak deze room lekker mee.

Er was eens… een magisch avontuur

Een tijdje geleden sloot Emmelocked 1.0. Niet getreurd, want de kamer zou heropenen met een nieuwe eigenaar en in een vernieuwde vorm.
Aangezien mijn partner deze kamer nog niet gespeeld had en de kamer herspeelbaar zou zijn trokken wij die kant uit.

Onthaal:

Iedereen die de originele Emmelocked gespeeld heeft, weet dat de versie van Nicole moeilijk te overtreffen valt.
De ontvangst hier is wat minder magisch, maar de ontvangstruimte doet er niet voor onder. Wat een schitterende ontvangstruimte!

Waar het verhaal bij het origineel vanaf de deur start is dat hier niet het geval. Ik begrijp ook waarom, niet elke groep zit hier op te wachten en voor veel mensen is het allemaal al spannend genoeg. In ruil kregen we een zeer warm welkom van de eigenaar zelf. Wat volgt is meteen een gezellige babbel alsof je elkaar al jaren kent en al snel merken we dat we nog mooie kamers van deze man mogen verwachten, alleen ff geduld hebben ;-)

Kamer:

De start van de kamer gaf me een hoog villa volta gevoel. Met de nodige informatie op zak konden we onze eerste quest aangaan.
De start is meteen apart want hoewel we in een mooie ruimte staan kan de eerste puzzel echt 2 kanten uit. Of je ziet hem meteen of je loopt hopeloos vast. Bij ons ging het radertje ook pas iets later draaien, net voor we een hint zouden krijgen bleek achteraf.
Dit stuk is trouwens volledig nieuw en een echt surplus tov de vorige kamer.

En niet veel later komt een herkenbare wereld me tegemoet. De kamer heeft duidelijk een upgrade gekregen op vlak van licht en afwerking en hier en daar is ook aan de praktische kant gedacht.
Dit gedeelte vond ik bij het origineel al magisch en het is alleen maar beter geworden.
De puzzels gaan wel een vorm van herkenbaarheid geven, zeker als je de vorige versie nog vers in het geheugen hebt zitten. Ik heb mij in bepaalde delen echt van den domme gehouden (niet zo moeilijk voor me) en rustig mee gepuzzeld waar nodig. En erg is dat niet want op die manier had ik wat meer tijd om te genieten van alles wat deze kamer tot leven wekt. Er zit zoveel detail in bepaalde stukken, magisch gewoon.

Het eindgedeelte voelde voor mij wat meer “nep” aan dan de rest van de kamer die dan weer uitblinkt in authenticiteit. Ik begrijp de keuze van de eigenaar, maar ik blijf het iets te 2d vinden en de kamer te kort doen.
Wel is dit stuk duidelijker geworden in zijn vorm. Je weet nu beter waar je bent.
Ook hier weer variatie tov het origineel met een leuke samenwerkingspuzzel.

Het einde is prima voor 2 spelers, maar het blijft, net als de vorige keer, een puntje van kritiek. Het mist het stukje euforie en ontlading waarmee je de kamer wil verlaten.

Conclusie:

De kamer heeft echt dat laatste stukje opwaardering gekregen die hij verdiende. De intro is anders, maar daardoor niet slechter, er zijn leuke extra’s en alles is gewoon naar het volgende niveau getild.
Dat is natuurlijk de bonus als je een kamer voor een 2de keer kan bouwen :-)

Maar kan je hem ook voor een 2de keer spelen? Ik kan geen eenzijdig antwoord geven, maar wel een advies.
Ben je fan van de wereld van Emlia en wil je het origineel terugzien, sluit dan aan bij een persoon of groep die de kamer nog nooit gespeeld heeft.
Ga je met je vaste groepje en heb je allemaal de 1.0 versie gespeeld, dan ga je, naar mijn mening, te weinig vernieuwing zien om echt van een herspeelbare kamer te spreken.
Daarvoor is de route grotendeels hetzelfde, net als een groot deel van de puzzels.
Het is geen straf om er nog eens te zijn, maar herspeelbaar geeft misschien net een te hoge verwachting.

Heb je hem nog niet gespeeld en ben je fan van the Hobbit, Lord of the Rings of Narnia dan rep je snel deze kant uit voor een magisch avontuur.

Pray for more of this

Deze kamer waren we echt aan het bewaren voor een goed moment.
En wat is een beter moment dan een volledige dag met eten, 2 rooms en goed gezelschap.
De reviews voor me zeggen samen met de huidige nr2 positie al genoeg denk ik.
Dit is geen kamer die je ff snel gaat spelen naar mijn mening.

Ontvangst:
Parkeren kan hier gratis voor de deur, altijd handig.
Hoewel het ontvangst bij Escape room Katwijk altijd als thuiskomen aanvoelt, werkt Pray net iets anders.
Je kan nog wel naar de wc, maar je zal je moment moeten afwachten voor je de kamer in kan.
Geen ontvangst dus, maar rechtstreeks naar de kamer :-)

Kamer:
Op naar uitvaartcentrum “The Last Honor” waar J. Green ons gaat begeleiden, als dat maar goed gaat.
Je hebt als speler de keuze om deze kamer met of zonder acteur te spelen en ik snap goed dat dit voor sommige van jullie altijd een soort van no-go zal blijven.

Dat gezegd zijnde zou ik wel willen aangeven dat als je het toch zou overwegen, deze kamer een ideale eerste keer is. De opbouw van de kamer van moment 1 tot het einde is daar perfect voor. Niks in de kamer is gemaakt om je te doen schrikken, de acteur is een meerwaarde en brengt de wereld die Johan hier gecreëerd heeft net meer tot leven. Alles voelt daardoor echter aan ipv verlaten.
Het decor is in bepaalde delen echt fantastisch neergezet, maar het is alles er rondom dat het echt af maakt. De geluiden, geur, licht en attributen zorgen voor een geloofwaardige wereld en dat kan ik erg waarderen.

Het verhaal is zeker in het begin niet erg duidelijk, maar gaandeweg moet je haast moeite doen om het niet te begrijpen. En eens je alles weet, beginnen bepaalde zaken in de room op te vallen en toe te voegen aan het realisme + verhaal.
De puzzelflow was heerlijk! Niet alleen zijn ze echt volop aanwezig, ze barsten van die kleine geluksmomentjes waardoor je continue een gevoel van progressie ervaart.

Wij speelden de room hintloos in 58 minuten, maar ervaarde het gewoon als 80 minuten gek genoeg.
De kamer verraste me op veel manieren en heeft me met een enorm goed gevoel naar huis laten gaan.

Conclusie:

We zijn weer een parel rijker dankzij Johan en zijn team. Ik kom hier graag door de familiale sfeer, de hartelijkheid, de passie die ze uitstralen en doordat ze steeds de lat hoger leggen voor zichzelf.
Pray is weer dat stapje hoger na Here I Am en dat zie je terug in de kamer.
Wij hebben als groep van 4 echt genoten van de wereld van Pray en kunnen niet wachten tot room 4 klaar gaat zijn :-)

Kan op dit moment de verwachtingen niet waar maken.

Het is al van 2021 geleden dat ik nog bij Best Escape op bezoek was.
Al Capone was toen een prima kamer, maar tegelijkertijd niks wereldschokkend.
Maar dan zie je plots voor de Factory alleen maar 10-en voorbij komen en dan ben je natuurlijk wel benieuwd!

Onthaal:
Parkeren kan hier gratis op 2 gereserveerde plaatsen iets voorbij de escape room.
De room zelf is langs de buitenkant duidelijk aangegeven, je kan niet missen ;-)
Binnen is er sinds de vorige keer veel veranderd, want toen was er amper een ontvangstruimte. Nu is er een grote open ruimte gecreëerd om de gasten net wat beter te ontvangen. De ontvangstruimte voelt momenteel nog wat kil en chaotisch aan en kan net wat sfeervoller.
Het ontvangst zelf is hartelijk en ik denk dat de scores die veelal gegeven worden te maken hebben met de passie en liefde voor het vak die Didier en zijn vrouw uitstralen.

Na een korte uitleg mogen we als volwaardige FBI agenten onze opdracht gaan vervullen!

Kamer:

De hoofdreden waarom we vandaag Best Escape bezoeken is vooral omdat die 10-en niet stroken met de werkelijkheid, daar gaan we geen doekjes om winden.
De kamer kan momenteel die verwachtingen niet waarmaken, hoe lief het ook bedoeld is.
De eigenaar is realistisch genoeg om dit te beseffen en wil de lat graag hoger leggen.

Onze taak vandaag is het spel te spelen zoals het is en te kijken of we aan de hand van feedback de kamer net dat tikje meer kunnen geven.

Laten we positief beginnen:
De basis van de kamer zit zeker goed. Wij speelden deze kamer met 4 personen hintloos en zetten tegelijkertijd het record. De kamer heeft in zekere zin dus een goede flow.
Het verhaal is simpel en komt in de kamer terug.
De puzzels passen soms in het verhaal, soms in de ruimte en er is geprobeerd om ze steeds in thema te houden.

Tegelijkertijd zijn er zeker verbeterpunten:
Het verhaal is er wel, maar voelt momenteel incompleet. De kamer mist gewoon een goed einde op dit moment.
De sfeer en afwerking zijn de andere grootste aandachtspunten en vooral het gebrek eraan is het probleem.

Voor spelers die 5 kamers ervaring hebben, gaat dit waarschijnlijk een prima ervaring zijn, maar laat de ambitie van deze eigenaar nu net wat hoger liggen.
Dan moet er redelijk wat aangepast worden aan deze kamer en dat gaat ook gebeuren in de nabije toekomst.

Conclusie:
Nee ik schrijf geen review om deze kamer af te breken, dat is onnodig. De review komt er ook na overleg met de eigenaar.
We hebben na het spelen bijna een uur zitten napraten en achteraf, nadat alles wat bezonken was, hebben we uitgebreid alles op papier gezet wat er eventueel beter zou kunnen, want in de basis kan dit, alleen is dat nu nog niet het geval.
Nu is het een prima middenmoot kamer die de ene speler al wat meer zal verrassen dan de andere.
De score is momenteel veels te hoog waardoor de eigenaren groepen bijna moet temperen voor ze binnengaan. Tja en doe je dat niet, dat volgt er misschien een beetje teleurstelling.
Net daarom ook deze review, puur en alleen om je met de juiste verwachtingen naar daar te sturen.
Verwacht passie, vriendelijkheid, enthousiasme, het doel om elke groep hier met een glimlach te laten vertrekken. Maar daar kom je natuurlijk ook maar zo ver mee.

Ik hoop van harte dat sommige van onze ideeën verwerkt worden in de kamer, dat de score een klein beetje zakt en dan heb je gewoon een leuke ervaring bij erg lieve mensen.

Bijna bij de top

Hij lijkt haast vanuit het niks te komen deze kamer.
Waar andere bouwers maandenlang ons teasen met de komst van hun nieuwste kamer, doen ze daar bij Escape Rush precies niet aan mee.
Maar het is meteen ook een verrassing waardoor je zin krijgt om deze room zo snel mogelijk te boeken, zeker na het zien van de foto op hun site!

Onthaal:
Ja degene die mijn vorige reviews hadden gelezen over Escape Rush weten dat mijn eerste bezoek geen schot in de roos was.
Hartje Brussel, dat is al een uitdaging, maar parkeren kan met geluk in de straat, vergeet niet je straat parkeren aan te zetten. Zoals ik het zag mag je hier +/- 4 uur blijven staan tegen betaling.

Nadat je je afvraagt of je wel juist zit sta je plots voor een portiek met Ravenswood op het raam.
Je dan ben je aangekomen.
Net als de vorige keer kunnen ze maar niet kiezen wat ze hiermee willen.
Aan de ene kant is het een fantastische manier om je verhaal te laten starten, maar dan ben je geen escape room op dat moment. Dat stukje moet je dan weglaten en helaas is dat nu ook weer niet het geval. Zo zonde van zo een ruimte.

Maar goed, wat wel goed is, is hoe netjes het er deze keer is. De ruimte is aangepast om meer groepen te ontvangen en het ontvangst zelf is hartelijk met meteen een drankje van het huis.
Na het accepteren van onze missie kunnen we door naar de briefing room waar we onze spullen opbergen en een instructiefilmpje krijgen dat volledig in het Nederlands is.
Na dit filmpje gaat onze host onnodig hetzelfde vertellen wat we net in het filmpje gezien hebben…
Maar goed gewapend met dubbel zoveel van dezelfde info gaat het zeker lukken.

Kamer:
Hoe we naar de kamer gaan is tof, maar tegelijkertijd weer dubbelop.
Opnieuw krijgen we info die we al weten of gedaan hebben en het voelt ook aan of we er al zijn ipv dat het nog moet beginnen.
Maar dat mag de pret niet drukken want de deur gaat open en ons avontuur, onze missie mag beginnen. Het decor straalt ons toe ik en ik popel echt om deze room te ontdekken.

De puzzels starten tof, in thema, parallel en sommige zijn technisch enorm goed uitgevoerd.
De kamer ontvouwt zich verder en het gekozen thema zorgt ervoor dat ze eigenlijk met alles wegkomen. Toch doen ze dat niet helemaal en proberen ze mooi in thema te blijven.
Ik verbaas me echt over de hoeveelheid puzzels en alles zonder maar 1 hangslot te gebruiken. De flow is lekker, de puzzels zijn kort, niet te moeilijk en daardoor blijf de cadans van de kamer erg goed. Af en toe neemt het verhaal over en sta je ff te wachten, maar dat is de prijs die je af en toe betaald voor een kamer met verhaal.

De kamer blijft ook verrassen zowel qua ruimtes als plottwist en daar wringt voor mij het schoentje. Voor mij zit er iets teveel in deze room en je ziet af en toe duidelijk waar ze hun inspiratie gehaald hebben. Op een bepaald moment neemt de kamer een afslag teveel en wordt de uiteindelijke uitwerking een beetje lachwekkend.
Het had bij 80% echt mogen stoppen, want daar was het prima geweest.

Op een of andere manier is het net niet en dat is voor mij bij Escape Rush, hoe graag ik er ook kom, een beetje met alles zo.
Het lijkt steeds of hun een goed idee hebben, maar bij 90% zeggen: tis prima zo.
Dat merk je bij het ontvangst dat niet tot zijn recht komt, dat merk je bij de inleiding van de kamer, maar ook in de kamer.
Soms laat de afwerking het een beetje afweten of voelt een puzzel plots wel erg lui aan en dat terwijl hun net laten zien dat ze top kunnen zijn.
Net daardoor ben ik een beetje teleurgesteld, niet omdat ze het niet kunnen, maar net omdat ze het wel kunnen maar niet doen.
De kamer voelt net iets te netjes aan, te gemaakt ipv dat het echt leeft en dat zie je al op de foto’s.
Maar tegelijkertijd wil het ook zeggen dat heel veel goed zit. Er is op geen euro gekeken, de decors zijn, net zoals in de andere kamers, echt goed en deze kamer had voor mij de beste flow van de 4.
We hebben feedback gegeven na het spelen en ik had het idee dat hier zeker nog iets mee gedaan gaat worden.

Conclusie:

Ja België is weer een parel rijker.
Escape Rush staat voor mij nog niet waar hij kan staan in de wereld, maar alle ingrediënten zijn aanwezig om naar de top te gaan.
Botanist Manor is een kamer om 4 ervaren escapers echt bezig te houden en echt een leuke tijd te geven.

Bij het lezen van het thema denk je al snel: saai, Latijnse namen, blaadjes tellen, kleuren, maar gelukkig blijven ze hier ver van weg.
De kamer kan op dit moment nog wat verouderingseffecten en weersinvloeden gebruiken om alles net wat echter te laten aanvoelen.

De start voelt nu een beetje als een rommeltje aan, maar ik vrees dat dit nooit aangepast gaat worden.
Al bij al zeker het spelen waard!

Doen "als" je hem kan boeken.

Prime Artifact is een kamer waar een hype rond hangt.
De reden is dubbel:
- Ten eerste omdat hij regelmatig in toplijstjes verschijnt van Franse spelers
- Ten tweede omdat hij bijna onmogelijk te boeken is.

Deze escape room wordt uitgebaat door een familie en ze hebben maar +/- 50 tijdsloten per jaar.
Voor hun is het een nevenactiviteit die ze puur runnen uit passie.

Wij hadden het geluk om iemand bij ons te hebben die hun kende en daardoor makkelijker aan een tijdslot konden geraken.
Of het de hype waard was, lees je hier.

Onthaal:
Lees de mail goed hoe je bij deze escape room kan komen, zonder die mail vindt je het anders nooit.
Het is niet moeilijk eens je het weet, maar nergens zal je een bordje of naam vinden met Escape...

Het onthaal zelf was top. Vanaf minuut 1 merk je dat dit een escape wordt die draait om passie en liefde voor de ervaring.
Je kan hier pas in de kamer zelf naar de wc, hou er dus een beetje rekening mee.

De ontvangst is ook meteen in thema en daar start ook meteen je verhaal.
Wat de Fransen graag doen, ondanks dat ze de Engelse taal niet goed machtig zijn, is vertellen. Ook hier weer zijn we vlot 10/15 minuten aan het luisteren naar een verhaal, waar je dan ook nog eens goed moeite voor moet doen om het te verstaan.
Dat kan korter, bondiger en duidelijker.

Kamer:
Dit soort kamers kan altijd 2 kanten uitgaan.
Of het is die verborgen parel die uitblinkt op elk vlak of het is dat uit de hand gelopen hobbyproject dat met veel liefde en tec7 aan mekaar hangt maar een grote gunfactor bevat.

De weg naar de escape is bijzonder te noemen. We banen ons letterlijk een weg naar de ingang van de escape en meteen wordt het duidelijk dat dit een avontuur gaat worden.
Wat goed opvalt doorheen de kamer is hoe verschillend alles is. Ik kan dus niet zeggen dat het decor slecht is, want soms is het dat wel, maar op andere momenten ook weer niet en zo gaat het ook voor de puzzels, techniek en afwerking.

Alles wat ze ook maar vonden dat er technisch uitziet en licht geeft, hangt hier tegen de muur en soms leidt het ook af, net doordat alles ook werkt.
De ruimtes ademen wel sfeer, maar niet altijd op de goede manier. Het voelt een beetje matrix en apocalyptisch aan met momenten, maar zonder reden.
De flow zit redelijk goed totdat onze reis opnieuw onderbroken wordt voor een te lange intermezzo. Opnieuw slaapverwekkend, vaag en moeilijk verstaanbaar. Ik kon de essentie er wel uithalen en daar konden we mee verder.
Het stukje dat volgt is goed uitgevoerd en ik hoop dat ze dit verhaaltechnisch ook afmaken want opnieuw weet deze kamer ons op een magische manier te verrassen. Ook laten de bouwers zien dat ze goed met techniek overweg kunnen en het kunnen verbergen.

Naar het einde toe laten ze helaas de steek vallen waar ik voor vreesde en staan we plots in oog met de eigenaar.
De weg terug naar het begin had ik liever niet op dezelfde manier gedaan, maar helaas was er blijkbaar geen keuze.

Conclusie:

De reis, puzzels en plezier zitten hier goed en met een groep van 4 heb je een echt toffe tijd.
Maar de kamer komt ondanks zijn hoge gunfactor niet overal mee weg.
Daarvoor is de afwerking en zeker het verbergen van de techniek niet goed genoeg.
Het verhaal is niet compleet en de intro + intermezzo veels te lang om het boeiend te houden.
Er zitten zeker toffe delen in deze kamer een 1 bepaald stuk ademde sfeer en een magisch stukje dat zou niet zou misstaan in een Harry Potter room.

Heb je en kans om een tijdslot te boeken zou ik het wel adviseren, puur door de passie die ze uitstralen. Maar ga met de juiste verwachtingen want die hype die er nu (door de lange wachtlijst) rond hangt kan de kamer naar mijn mening niet waarmaken.

Le druide de la cave

Onze 2de kamer in Parijs deze trip.
Ik was na het spelen van de eerste room aangenaam verrast. Ik was naar Parijs vertrokken met het idee: kamers zijn hier klein en alles moet volgens de wet rolstoeltoegankelijk zijn. Maar niks blijkt minder waar.
Ik ben dan ook heel benieuwd hoe La Druide mij gaat verrassen.

Onthaal:
Van buiten af zie je de escape al goed liggen.
Wij hebben alles met Uber en het OV gedaan, dus ik durf niet te zeggen hoe makkelijk parkeren hier gaat worden. Het leek druk in ieder geval.
We worden welkom geheten door onze host die prima engels spreekt en totaal geen gehaaste indruk geeft.
We krijgen een duidelijke uitleg wat verwachten van deze kamer en kunnen niet veel later afdalen naar de kelder van het gebouw.

Kamer:

Ja het verhaal speelt zich ook af wat ze hier in deze kelder gevonden hebben tijdens de verbouwingen.
We dachten dat we boven de nodige info gehad hadden, maar op de Franse manier kregen we nog een minuutje of 10 extra info. Mijn god wat kon die gast lullen.

Maar ja hoor we kunnen beginnen, maar de eerste ruimte geeft in ieder geval een niet te beste indruk. Kaal, kil, overal rode kruizen wat niet meedoet…
En ook de 2de ruimte laat redelijk wat kansen liggen qua decor terwijl de kamer technisch al een beetje laat zien waar we heen gaan.
De kamer verbaast me nog het meest door de gebruikte techniek. Ja deze techniek gebruiken ze dan ook meteen overal en voor alles, maar het past wonderwel in het thema.
Nu over het verhaal en thema kan ik kort zijn: hier zat zoveel meer in en ik had me ook iets volledig anders voorgesteld.
De teleurstelling komt vooral door het decor want vaak is het niet meer dan een paar geplaatste props in de ruimte die daardoor iets de rechthoekig aanvoelt.
Toch is de flow echt wel goed en de puzzels leuk om te doen en bij momenten zitten erg een paar parels tussen wanneer handelingen en techniek fantastisch samen komen. Dat waren echt magische momenten!

We interpreteren het einde een beetje verkeerd, maar veel maakt het niet uit. Opnieuw technisch zeer goed uitgevoerd en lekker spannend.

Conclusie:

Prima kamer die makkelijk een stapje hoger kan geraken, puur door afwerking en decor.
De kamer barst van de vette techniek, die iets meer afwisseling kon gebruiken, maar komt tekort in authentieke sfeer. Hoewel het verhaal zich in de kelder afspeelt, voelt elke ruimte ook als kelder voor me en dat had wel iets magischer gekund.

Toch hebben we hier met 4 mensen echt een fijne tijd gehad en het is een prima kamer om mee te nemen als je al in Parijs bent

Een echt magisch avontuur

Onze eerste kamer hier in Parijs. Ik ben reuze benieuwd naar deze kamer wat Deep Inside heeft een erg goede naam.

Ook de locatie, de ontvangstruimte en de start zijn allemaal bijzonder, dus ik ben benieuwd naar de uitwerking.

Onthaal:
Zoals ik al aangaf en de meeste van jullie al weten is dit een bijzondere escape room. We komen aan bij een boekenwinkel waar je volgens sommigen gewoon binnen kan om iets te kopen zonder te beseffen dat je bij een escape room bent.
De uitwerking hiervan is geslaagd, zij het wel aan de erg minimale kant. Ik vraag me af wat er nu echt te koop is buiten wat kaartspellen, goocheltrucjes en wat souvenirs van de escape room. Tevens stonden wij voor een gesloten deur, dus of je er echt altijd binnen kan laat ik ff in het midden.

Sfeervol is het wel en het ontvangst was volledig in het thema wat top is.
Je kan trouwens wel nog even naar de wc voor je spel start.

Kamer:
Ja de intro kon al tellen, goed uitgevoerd en sfeervol.
Op naar de stad onder Parijs en dat stukje kon wel wat beter. De onderdompeling wordt verstoord door de gm die aan het opruimen is en lichtinval die de illusie eigenlijk om zeep helpt.

Op de site staan talloze waarschuwingen over deze kamer. Ik kan je met een gerust hart zeggen dat je dit met een serieus korreltje zout mag nemen, het valt allemaal best mee ;-)

Maar aangekomen deep inside Paris verbaas ik me over het decor. Wat een sfeervol stukje krijgen we hier gepresenteerd! Ik hoop dat de kamer dit kan vasthouden.
Het verhaal van deze kamer doet me een beetje denken aan The Prestige. Een goochellaar die te ver lijkt te gaan en de grenzen echt verlegd.
De uitwerking van de kamer blijft ver weg van dit verhaal en dat is goed gedaan. In ruil krijgen we een leuke opbouw en een duidelijke opdracht die eens daar moeilijk is om vol te houden en misschien wel bedoelt is dat je altijd faalt.

We puzzelen heerlijk weg door de kamer en komen op een twijfelachtige punt, een die ik niet wil benoemen, maar die in de groep voor een stukje ontgoocheling zorgde. Net daar neemt de kamer een onverwachte wending die net haast euforisch aanvoelde. De magie neemt langs alle kanten toe, letterlijk en figuurlijk en de kamer wordt net dat stukje spannender, maar nooit eng. Ik hou echt van dit soort elementen in de kamer en hoewel de uitvoering geluidstechnisch me teleurstelde, snapte ik de keuze wel.

De kamer heeft een erg compleet verhaal waar je snel mee weg bent en ook het einde is duidelijk. De kamer is ook prima geschikt voor 4 personen, meer lijkt mee net wat teveel voor bepaalde momenten.


Conclusie:

Voor mij was dit de beste kamer van de 4 die we uiteindelijk in Parijs speelden.
Het is een erg complete kamer en op een paar kleine puntjes na kan ik niet veel kritiek geven.
Er bestaat de mogelijkheid om de Full Experience te boeken. Daar zijn de meningen wat over verdeeld maar ze hebben naar de feedback geluisterd en wat aangepast. Wij speelden de 2de kamer van hun ook, maar met een tussenpauze, dus we hebben erachter gevraagd. Waar het vroeger was dat je eigenlijk 2 afzonderlijke kamers achter elkaar speelde, zijn de 2 nu echt verbonden met een stukje verhaal.
Qua spanning is dat ook de juiste manier van spelen (eerst deze en dan Funhouse) Maar qua uitwerking, speelduur en funfactor, zou ik het eigenlijk omgekeerd doen.

Dus speel je niet de Full Experience en wil je ze beide doen, begin dan met funhouse.

Zat veel meer in, vooral bij het begin.

Onze tweede kamer hier in Parijs. Ik ben reuze benieuwd naar deze kamer wat Deep Inside heeft een erg goede naam.
Ook de locatie, de ontvangstruimte en de start zijn allemaal bijzonder, dus ik ben benieuwd naar de uitwerking.

Onthaal:
Zoals ik al aangaf en de meeste van jullie al weten is dit een bijzondere escape room. We komen aan bij een boekenwinkel waar je volgens sommigen gewoon binnen kan om iets te kopen zonder te beseffen dat je bij een escape room bent.
De uitwerking hiervan is geslaagd, zij het wel aan de erg minimale kant. Ik vraag me af wat er nu echt te koop is buiten wat kaartspellen, goocheltrucjes en wat souvenirs van de escape room. Tevens stonden wij voor een gesloten deur, dus of je er echt altijd binnen kan laat ik ff in het midden.

Sfeervol is het wel en het ontvangst was volledig in het thema wat top is.
Je kan trouwens wel nog even naar de wc voor je spel start.

Het moet wel gezegd dat op dit punt de full experience waarschijnlijk wat toevoegt. Je blijft dan namelijk in de rooms, waardoor je niet de 2de keer het stukje van de boekenwinkel moet doen. Dat voelde nu wat dubbelop aan.

Kamer:

De kamer is de engere van de 2 en ook 60 minuten ipv 70 voor de andere.
De start vond ik in ieder geval alweer ongelofelijk sfeervol.
Ook het eerste deel van de room had ik nog nooit eerder gezien en leent zich perfect voor deze kamer en dito thema.

Maar, en ik zeg het met een diepe zucht want ik vond dit stuk net fantastisch, is de uitwerking waardeloos. Na nog geen 5 a 6 minuten werd er een puzzel doorgedrukt en mochten we adieu zeggen tegen dit ondergewaardeerd deel van de kamer. Hier was zoveel meer mee mogelijk.

Maar goed, blijkbaar waren we niet snel genoeg of wou onze GM naar huis want we staan in een nieuw gedeelte. Het decor blijft gewoon goed bij Deep Inside, maar het stukje funhouse komt niet meer zo sterk terug. De kamer heeft voldoende puzzels om ons goed bezig te houden en houdt tevens een lekker flow vast. De acteur… mmm ik weet het niet goed. De kerel speelde het prima, maar de uitvoering strookte niet echt met hoe hij zich zou moeten gedragen.

Het grootste probleem voor mij was dat de kamer eigenlijk afbouwde ipv opbouwde en dat merkte je een beetje in alles. Ruimte werden kleiner ipv groter en ook het einde sloeg weer nergens op, want hoewel de uitwerking nog zou kunnen, zou het karakter dat ze omschreven hier onmogelijk nut aan hebben.

Conclusie:

Full experience gewijs zal het waarschijnlijk niet kunnen, maar als je de keuze hebt, speel deze dan als eerste. Moet je kiezen uit de 2, pak dan de andere.

Ik denk dat deze kamer super sfeervol kan zijn en best uniek in zijn soort. Alleen is de uitvoering nu inspiratieloos en strookt het verhaal totaal niet.
Er zitten zeker goede delen in, 1 ervan het decor, maar ze laten zien met The magician dat ze veel beter kunnen.

Kleine funfactor, grote frustratie

Art of Escape was een van de enige eigenaren die positief reageerde of ze wat eerder open konden gaan.
Op die manier konden we de laatste dag in Athene afsluiten met nog 2 kamers: Liliput en Scooby Who.
Beide kamers met een vrolijke insteek, dus ook een toffe manier om de vakantie af te sluiten.

Onthaal:
Deze escape komt goed overeen met wat we in België en Nederland vinden. Het is een gewone escape room waar je vriendelijk ontvangen wordt en tussen de rooms door even kan pauzeren. Op wandelafstand vindt je trouwens een cafeetje en een supermarkt.
De medewerkers zijn vriendelijk en de meeste van hun spreken redelijk Engels.

Onze eerste room was Liliput, een kamer waar wij klein zijn en in de la van de professor onze test moeten gaan zoeken en die verbeteren.

Kamer:

Toegegeven, dit kan best tof zijn, ik ben dan ook heel benieuwd hoe de uitwerking gaat zijn.
De start is dan ook meteen slecht. Er is niet eens moeite gedaan om ons het gevoel te geven dat we aan het krimpen zijn of dat de wereld groter aan het worden is. Ik snap dat dit wat techniek vraagt, maar het is gewoon triestig. Maar goed we staan dus in de "la" van de professor...
Nee schrap dit maar, we staan in een kale ruimte met grote props, niet meer, niet minder.
Het ziet er wel allemaal tof uit maar dan op een papier mache niveau. Nu we zitten in Athene, dus meer hadden we ook niet echt verwacht.
Wat me vooral stoorde was de vreselijke flow in deze kamer. Er staat al niet veel in, we vinden zaken en nog steeds hebben we geen idee wat we ermee moeten. Soms krijgen we de tenenkrommende tip: er is iets open gegaan andere keren lopen we zo vast dat we gewoon om de code gevraagd hebben.
1 puzzel in het bijzonder irriteerde me tot in mijn kleine teentje en eerlijk is eerlijk, de andere groep loste hem wel op. Wij zagen het totaal niet door een link die wij legde (beetje grote ruis in de kamer) en het kilde de sfeer volledig.
Combineer dat met kapotte props, zaken die je al kan gebruiken terwijl het niet zou mogen, gaten in de muur, techniek die stuk was en een eindpuzzel die niet volledig in het Engels op te lossen is, ja dan kan je raden hoe blij wij waren om uit die kamer te zijn.


Conclusie:

Eigenlijk roept deze kamer: fun, lachen, neem mij niet serieus, maar dan koppelen ze er toch een verhaal aan dat niet echt terugkomt.
De uitwerking is minimaal en eigenlijk zijn het grote ruimtes met semi toffe props.
Ik snap heel goed dat dit een kamer is waar snel schade aan komt, maar dan moet je het wel onderhouden.
Of ten minste hufter proof maken. Maar goed, de Grieken onderhouden sowieso hun boel al vaak niet goed, hier dus geen uitzondering.

Wij hadden 0 flow in deze kamer en dat kwam deels door onszelf. De andere groep had ook opmerkingen, maar tenminste wel een lekkere flow te pakken. Persoonlijk heb ik hier geen leuke tijd gehad en we hebben hem enkel gehaald door de talloze hints die je uiteraard geen gevoel geven van we zijn goed bezig.

Ik was blij dat ik eruit was en voor mij de slechtste room van deze trip.

We verstaan je niet

Jaaa, Scooby Who, een kamer die op bijna elk lijstje staat van mensen die de laatste tijd naar Athene zijn geweest.
Maar na onze eerste ervaring bij Art of Escape en de boodschap van onze teamgenoten: stel je verwachtingen maar wat bij, kon ik alleen maar hopen dat deze kamer onze voormiddag nog ging redden.

Onthaal:
Deze escape komt goed overeen met wat we in België en Nederland vinden. Het is een gewone escape room waar je vriendelijk ontvangen wordt en tussen de rooms door even kan pauzeren. Op wandelafstand vindt je trouwens een cafeetje en een supermarkt.
De medewerkers zijn vriendelijk en de meeste van hun spreken redelijk Engels.

Op naar de kelder voor de laatste room van de trip.

Kamer:

Het decor ziet er voor de start al leuk uit, het is duidelijk hun nieuwste kamer. Ik ken de serie Scooby Doo maar heel vaag, dus het is meteen een goede test of er voorkennis nodig is.
De kamer valt niet echt tegen qua decor en blijft dit volhouden tot bijna op het einde. Het verhaal is een ode aan de reeks hoor ik achteraf en kan ik ook wel plaatsen. Het heeft namelijk geen invloed op het spel zelf, maar het zijn fijne herkenningspunten voor anderen.
Wat wel invloed heeft op ons spel zijn de puzzels en de GM.

De puzzels die voor ons net iets meer flow bevatten dan de vorige room, maar nog steeds op het randje Paradox logica zit.
Maar het stukje wat hier echt mis ging was de communicatie met de GM. Waarom je iemand die al slecht Engels kan ook nog eens hints laat geven door een stemvervormer is gewoon vragen om problemen. Wij verstonden haar gewoon niet, maar dat is eigenlijk niet helemaal waar want ondanks dat ze een stemvervormer gebruikte en de communicatie via de boxen verliep, hoorde we haar gewone stem uit de controleroom die in de escape gebouwd zit. Dat maakt het gelukkig een stukje lachwekkender, maar het helpt je ook geen meter vooruit.

Sommige stukken in de kamer gingen vlot, andere weer niet en koppel dat aan een GM die geen hulp is en je snapt dat het opnieuw een lange 2 uur waren.
Ja we hebben deze gehaald maar opnieuw met teveel hulp en teveel blikken naar elkaar van: ok, ja waarom niet.

Conclusie:

Fans van de reeks gaan deze kamer beter kunnen waarderen dan ik dat gedaan heb.
Ook de flow is iets persoonlijk en ook dat laat ik in het midden.
De hints dat is iets anders, dat is gewoon waardeloos en niet de eerste keer dat ik dit meemaak. Als je de taal niet machtig bent, dat is al klote, maar dan ook nog eens onverstaanbaar, daar zit je niet op te wachten.

Voor mij was Art of Escape een grote teleurstelling en Scooby Who heeft een beetje het Ice Tiki syndroom. Een kamer die ok is, maar om geen elke reden in een toplijst zou mogen staan. Het gebrek aan goede kamers maakt dat het minste dat er één een beetje bovenuit steekt meteen als top wordt bestempeld, met alle gevolgen van dien.

Een diepe buiging

Dit was een van die kamers die op elk lijstje wel stond van ben je in Athene, pak hem dan even mee. Maar ondanks die lijstjes trok me de tekst die ze gebruiken eigenlijk meer: Cinematic Horror.

Onthaal:

Op het moment van schrijven was het ff zoeken naar de ingang van deze kamer, want enkel op de bel was een piepklein stickertje te vinden. Puzzel 1 opgelost :-)
Boven worden we welkom geheten door een of andere gekke professor die ons maar al te graag in zijn tijdmachine wilt duwen, waar, volgens hem, nog nooit iets mee mis is gegaan.
Op naar ons jaartal naar keuze, als dat maar goed gaat.
Net omdat het vaak ook niet kan: je kan hier nog naar de wc voor je gaat spelen.

Kamer:

Toen ik de tijdmachine zag dacht ik 2 zaken.
1: ik hoop dat ze het rustig aan gaan doen en 2: als dit het niveau van de kamer is, wordt het een lange 100 minuten.

Nee, dit stukje zou ik meteen naar een nieuw niveau brengen, maar het doet wat het moet doen en helaas voor ons gaan we niet naar ons jaartal.

De eerste blik op de kamer geeft me heel veel moed, zou het dan toch? Decor in Athene…

En hoewel de kamer nog lang niet op het niveau zit dat we in België en Nederland gewoon zijn, is het beter dan een donkere kelder vol rook.

Het verhaal draai om een theatergezelschap in 1940 en aan ons om uit te zoeken wat er juist gebeurde en waarom.
En oh wat heeft dit thema potentie en in je hoofd vorm je dan al een bepaald beeld van wat het zou kunnen zijn.
Het slagen van een kamer kan dus voor een deel ook afhangen hoe dicht dit beeld grenst aan jouw fantasie.

Nu waar ik verwacht had om weer de zoveelste horror-room te spelen waar je random scares krijgt en 0 idee waarom, verraste mij de kamer enorm.
Eerlijkheid gebied dat hier natuurlijk scares inzitten die beter uitgevoerd kunnen worden, want op een bepaald moment moet toch iemand eens iets beter bedenken als een schreeuwende vrouw, maar tegelijkertijd kwamen die kippenvel momenten ook door simpel, maar goed acteerwerk zonder het schreeuwen.

Maar waar ik het meeste van onder de indruk was, was net het uitbeelden van het verhaal. Dit was voor mij van een ander niveau dan wat ik al eerder heb gezien. Ze hebben hier niet de lokale meid uit de straat gevraagd, maar echt mensen die gevoel hebben voor timing en expressie.
Het voelde echt als een film aan die voor je ogen uitgebeeld werd.

En uiteraard zitten er puzzels in deze kamer en opnieuw raken ze hier een stukje waar ik dol op ben, interactie. Je hebt de acteurs, gebruik ze dan ook.

Naar het einde toe lijkt alles tot een hoogtepunt te komen en het is zo tof, dat het averechts werkt, je wilt niet gaan :-)
Het kan allemaal veel mooier en beter afgewerkt worden, maar opnieuw laten ze zien dat ze beter willen doen als al die eenheidsworst wat je er nu vindt.

En dan moest het echte einde nog komen, een klein stukje twijfel was genoeg om met klappende handen de mensen te bedanken voor deze show.

Conclusie:
Ja ja ja, dit zijn de kamers waarvoor ik speel, die kleine geluksmomentjes wanneer een kamer je biedt waar je op hoopt en zelfs nog overstijgt.
Een deel van onze groep vond deze kamer niet zo bijzonder en wij net wel.
En zo zie je maar hoe persoonlijk het kan zijn.

Misschien verwacht je nu teveel door mijn review, maar tegelijkertijd verdienen de makers en de kamer het niet om hier expres minder over te gaan schrijven.
Ga mee in het verhaal, geniet van wat je ziet, dompel je onder in de sfeer, de muziek en de stijl en je gaat naar mijn gevoel een spannende, maar mooie 145 minuten hebben.

Teleurstellend

Als ik 1 ding geleerd heb na 2 tripjes Athene is het wel dat teveel horror op 1 dag vervelend kan worden. Zeker als ze teveel op elkaar beginnen lijken.
Om die reden plande ik deze keer alternatieven in onze schema’s.

Om de dag wat te breken zocht ik naar non-horror en kwam ik al snel uit bij Jack the Ripper. Een rol playing game zonder scares.
Heel benieuwd wat dat zou zijn.


Onthaal:

Het begon al goed, zonder ook maar een telefoontje werd plots mijn reservatie (we hadden er 2) geannuleerd.
Daarop volgende een mail met: hey we hebben je boeking geannuleerd, neem ff contact met ons op.
Had ik het daar maar bij gelaten denk ik nu…

Na gebeld te hebben bleek dat ze dachten dat ik 2 reservaties had staan en dat 1 wel voldoende moest zijn.
Prima, ik snap je denkwijze, alleen bel dan ff, overleg ff welk van de 2 geannuleerd mag worden…
Maar goed, reservatie hersteld en ook weer wat wijzer want tijdens het bellen zag ik plots dat deze kamer van de Game Over franchise was en dat is over het algemeen niet het beste teken.

Maar goed, de kamer is goed herkenbaar van de buitenkant en we hebben voor het eerst sinds lang weer eens een ontvangstruimte gezien.
Het ontvangst zelf is ongemakkelijk. Een GM die beperkt Engels kan en daardoor niet goed weet hoe hij zich moet houden.
We moeten gaan zitten voor de eerste uitleg om na 1,5 minuut weer te gaan staan omdat er gewoon niks te zeggen valt :-)

Hopelijk zijn de acteur(s) in het spel wat beter op elk vlak.

Kamer:
Toegegeven, de start is nog best leuk en ziet er goed uit. Waarom nu net bij deze niet-horror kamer de rookmachine weer op standje 10 moet staan is gewoon een raadsel en sterker nog, het leverde ook nog eens een gevaarlijke situatie op.

Het rollenspel kan helaas ook overboord, want als groep heb je hierin 0 uitdaging. Samen met de acteur doorloop je eigenlijk de kamer en hoewel je het plot al van een kilometer afstand aan ziet komen, concentreren we ons maar op de puzzels. Nu hebben kamers met een acteur, die je nodig hebt in het spel voor mij 1 nadeel. Je weet nooit zeker of je een puzzel kan oplossen of dat je hem pas kan oplossen door middel van de acteur. Ook games als Jumanji en Why hadden dit “probleem” en dat zou eigenlijk niet moeten. Die acteur mag gerust een onderdeel zijn, maar dan moet het duidelijk zijn.
Maar wat een klote flow had deze kamer, zoveel lezen, zoveel afleiding, zelfs door de acteur en zoveel random zaken waardoor je op geen enkel moment echt een gevoel van progressie hebt.

En zelfs al zou er die zijn voelt alles zo getimed, zo gemaakt aan dat het niet echt aanvoelt. Waar andere kamers net uitblinken hierin en je als groep aanvoelen, voelde het nu random aan en dan komt het Game Over stukje terug. Dit is een gekocht product en de eigenaars doen wat er geschreven staat in het script.
Dit is een kamer zonder passie en dat merk je gewoon.

Conclusie:

Gewoon jammer dit. Ik had echt zin in deze kamer omdat het idee van een rollenspel in dit thema me echt vet leek.
De kamer stelt teleur op vlak van grootte, puzzels en uitwerking. Alles voelt nep aan, alsof je een vierkante ruimte hebt die leeg is en de puzzels tegen de muur schroeft.
Het acteerwerk was niet geweldig, net als de verstaanbaarheid van de acteur(s) (al bleek het nog erger te kunnen in andere rooms) maar ook de keuze wie de acteur in het spel is vond ik wel erg makkelijk gekozen.

Tijdens het spel kreeg je ook regels te verwerken die 0 waarde hadden ten opzichte van het spel en opnieuw bots je dan op het feit van die ‘franchise kamer’.

Hier kan zoveel meer mee gebeuren dat ik eigenlijk zou willen zeggen, sla deze over.

Origineel maar teveel voor 1 room

Bij onze 2de trip was deze kamer net niet klaar waardoor hij last minute vervangen diende te worden.

Iets sprak mij gewoon aan bij deze room en ze benadrukten overal waar ze maar konden: dit is geen horrorkamer.

Nou, zo een kamer is welkom.

Onthaal:

De visual die deze kamer gebruikt gaf mij het idee van een soldaat die alleen door een bos loopt. De titel, daar kan je alle kanten mee uit, maar het uiteindelijke plot is best origineel.

De kamer is in ieder geval goed te vinden en binnen is er een grote ontvangstruimte.
Je kan hier eigenlijk niet op voorhand naar de wc, enkel in een noodgeval zou dit kunnen.
Ze deden een beetje mysterieus over de reden, maar die is zeer simpel. Je moet namelijk door de volledige kamer om er te geraken en dat doen ze geblinddoekt. Daar gaat zoveel tijd mee verloren dat ze het liever vermijden.
Je bent dus gewaarschuwd.

Het verhaal start bij binnenkomst en is raar uitgevoerd. Het past niet echt in de setting en ik zou het meteen vervangen door een geloofwaardigere methode.

Kamer:

Wij gaan als maatschappelijk werkers op bezoek bij Nikitas. Hij heeft ons gebeld dat er van alles misloopt met zijn opvang. Nikitas is namelijk een volwassene met het IQ van een kind. Aan ons om uit te zoeken wat daar fout loopt en of hij daar nog wel kan verblijven.

Origineel is het minste wat je hiervan kan zeggen.
Gewapend met een clipboard vol vragen zoeken we ons een weg naar binnen.

De start verloopt een beetje moeizaam voor ons en dit was een van de mindere zaken van de kamer. Net als de inleiding is dit onnodig en zou een stukje acteerwerk beter passen.
Maar wat zit deze acteur goed in zijn rol, wat zet hij hier een performance neer. Net als bij Don’t take a breath moet je hier het idee van puur escapen een beetje loslaten. Je gaat hier een verhaal meemaken dat grotendeels gescript is.

Dat vraagt af en toe wat discipline en voor sommige van ons toekijken en niks doen. Maar eens je jezelf daar over zet en meegaat in het verhaal kun je hier een erg toffe en vooral originele ervaring krijgen.

De kamer loopt voor mij lekker door tot we ongeveer op 70% zitten, daar gaat het voor mij een beetje mis. Het verhaal wordt op dat punt complexer dan nodig en een stukje ongeloofwaardig.
De puzzels worden minder, de uitwerking goedkoop en er zijn plottwists waar M. Night Shyamalan jaloers op zou zijn.

Maar het is teveel, teveel voor deze kamer die eigenlijk zoveel niet nodig heeft.
Naar het einde toe bots je ook op het feit dat niet elke acteur even goed Engels spreekt en hoewel we duidelijk zien dat de beste man alles geeft, gaat het effect wat verloren door de onverstaanbaarheid waarop.

Conclusie:

Mixed feelings want het is super origineel wat ze hier proberen te doen en dat waardeer ik.
De echte escapers onder ons slaan deze kamer misschien beter over of je moet kunnen loslaten dat je niet altijd je eigen progressie kan bepalen.
De setting is realistisch en de man achter Nikitas zit perfect in zijn rol.
Alleen gaat deze kamer op het einde in overdrive en is het allemaal wat teveel.
Er komt een vervolg op Why? En die noemt, en ik verzin het niet, Because.
Net om die reden denk ik: haal hier wat uit en voeg het aan die room toe.

Ik ben blij dat ik hem gespeeld heb, gewoon omdat ze het net wat anders aanpakken.

Escapen in het bos

Deze kamer stond de vorige keer op de planning, maar kon helaas toen niet doorgaan.
Ondertussen had ik de versie in Dusseldorf gespeeld met het idee: ik kom 123 toch niet meer in Athene.
Dankzij de eigenaar die een extra tijdslot creëerde konden we alsnog de verschillen tussen beide rooms gaan ontdekken.


Onthaal:

Deze kamer boek je, tenzij je Grieks kan, met een vertaler (30 euro). Deze man staat je buiten dus ook op te wachten en samen ga je naar binnen. Waar ik vroeger meteen gezegd zou hebben dat het lui en onnodig is, is het bij de meeste kamers echt een toevoeging. Het geeft een soort van authentieke sfeer dat jij samen met die vertaler ergens binnen moet en de locale bevolking moet ondervragen.

Je kan hier nog netjes naar de wc voor je start, maar eigenlijk is alles in thema vanaf het moment dat je naar binnen gaat.

Kamer:

We komen samen in de woonkamer van een lokale bewoner die ons waarschuwt niet het bos in te gaan. Ondanks dat er een meisje vermist is, laat het weer het niet echt toe.

We zijn doorzetters natuurlijk en dringen aan en niet veel later belanden we waar we moeten zijn.
De manier waarop blijkt hier ook een gemiste kans. Ik had ergens stiekem gehoopt dat het hier anders uitgevoerd zou zijn, maar helaas.
Het is dezelfde omslachtige manier terwijl het zo simpel goed gedaan kan worden.

Tevens lopen we hier tegen hetzelfde probleempje aan als in Duitsland en waar een deel van ons het met me eens was, vond een ander deel dit weer gaaf. Laat ons het erop houden dat ik minder meer vind en graag iets van opbouw zie.
Maar op een ding blinkt deze kamer wel uit en dat is de ruimte. Die heeft iets wat een heel aparte uitwerking heeft en mist in Duitsland.
Wat ook anders is, is de ondergrond. Deze is in Duitsland realistischer als je die lompe betonnen blok wegdenkt.

Het verhaal is aan de ene kant vrij simpel, aan de andere kant komt het niet helemaal zo over. Het is dat ze je de uitleg geven dat je denkt, ok ja dat zou kunnen, maar zo heb ik het dus niet ervaren. De uitwerking is hier op een aantal details na identiek welke versie je ook gaat spelen.

Het einde blijf ik zwak vinden. Het is een goedkoop excuus en ik wil hun het voordeel van de twijfel nog geven aangezien hun al best lang bestaan, maar het voelt zo inspiratieloos aan…. 13 in een dozijn.

Conclusie:

Waar de betere kloon van Sanatorium in Duitsland staat, vind ik persoonlijk dat Litchver Woordland beter is dan The Dark Forrest. Er zijn kleine verschillen tussen de 2 waar soms Duitsland wint of andersom.
Bij beide blijf ik denken: hier zat meer in want het concept is gaaf en de uitwerking redelijk goed, zeker voor Griekse begrippen.

Heb je hem in ieder geval nog niet gespeeld, speel hem dan in Athene.

Let us pray for more of this

Een kerkelijk thema is er een dat juist gebracht erg eng kan zijn.
Monnikenzang of vroom geprevel (voor de fans ;-) ), wierrook geur, kaarsen, het is allemaal zo sfeervol.
Tegelijkertijd ligt het ook gevoelig, want wat voor de een tof en sfeervol is, is voor de ander godslastering.
Voor mij is het een escape room, niet meer, niet minder.

Onthaal:
Ja Neverland is één van die escape rooms die het wat anders wilt doen in Athene en dat zie je buiten al.
De gevel is netjes gedecoreerd en het geeft me hoop voor binnen.
Je kan hier niet naar de wc, ook niet in de kamer, hou hier rekening mee.
Er is geen onthaal, geen inleiding, het spel start zodra de bel gaat en een voor 1 ga je naar binnen.

Kamer:
Deze kamer is gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
Dat alleen al maakt het net een stukje enger naar mijn mening.
We gaan terug naar 1981, Milaan, het Certosa di Pavia klooster.
Tijdens dit spel komen we erachter wat er juist gebeurd is en wat de gevolgen zijn.
Dat deze kamer het niet alleen buiten anders aanpakt, maar ook binnen is meteen duidelijk.
De bouwers spelen met decor, techniek en analoog en vormen het om tot 1 geheel.
Ik vond de flow hier erg goed, de puzzels leuk, niet te makkelijk maar ook niet overdreven langdradig of moeilijk.
Met een team van 3 a 4 personen heb je hier lekker je werk.
Ze blijven zoveel mogelijk weg van de truckjes die andere rooms uithalen, dus je hebt hier licht, geen rook en geen kettingzaag, maak dat mee.
In ruil krijg je goed acteerwerk dat gezien mag worden, techniek die ondersteunend werkt en een einde dat zich aanpast aan jou keuzes en dat hebben we nog niet vaak gezien.

Conclusie:
Zo simpel kan het zijn. Een simpel maar duidelijk verhaal, een goed decor dat gezien mag worden zonder dat we 120 minuten in de donker rondlopen en toffe puzzels en opdrachten.
Ook het gebruik van techniek schuwen ze hier niet en dan merk je aan het aantal hangsloten.
Ik heb me echt goed geamuseerd in deze kamer en konden ze nog iets meer opbouw geven aan de scares + de afwerking naar het volgende niveau tillen, dan was het absoluut een 10.
Van onze collega die de andere room van hun speelden, hoorde we dat die kamer nog beter was op elk front.
Het is trouwens een prequel op deze kamer, maar in elke volgorde te spelen.

Getekend voor het leven

De visual, de prijs, het thema en teveel horror op 1 trip deed ons deze kamer boeken.
Eerder speelde ik bij deze bouwer al Bloody Mary en Psychosis, beide geen bijzonder goede rooms, dus ook voor deze room waren de verwachtingen laag.

Onthaal:
De ontvangstruimte hier is groter dan wat je in Athene gewoon bent, maar niet bijzonder gezellig. Onze host is dat wel en lijkt haast gecast voor deze room te begeleiden.
Je kan hier rustig naar de wc en veilig je spullen opbergen.

Kamer:

We spelen deze kamer met 6 voor 13 euro per persoon en dat voor 70 minuten. Het was in ieder geval al grappig geweest als ze de tijd ook 69 minuten gemaakt hadden.

Ik denk dat jullie hem al van ver voelen aankomen, maar dit is echt geen wereldschokkende kamer. Je moet dit soort kamers echt spelen puur met een toffe groep, niks serieus nemen, niet op decor of verhaal letten en gewoon meegaan met welke domme zooi ze in deze kamer geduwd hebben.

Want wat hebben we een lol gehad met onze groep. Er zijn beelden die ik nooit meer van mijn netvlies ga krijgen en ik wordt weken na Athene nog steeds schreeuwend wakker. Niet van een eng meisje met zwarte haren en een wit kleed, niet van een demon in een doolhof en niet van clowns maar wel van een man uit Gemert en een zweep…

De kamer zelf stelt niet zoveel voor, het plot is even dun als wc papier van de Aldi en de puzzels zijn een samengeraapt zooitje. Wat deze kamer tof maakt is het thema en de opdrachten.
Uiteraard heb je je hoofdopdracht en dat is de beelden terughalen die van je gemaakt zijn de avond ervoor. Maar eens in de kamer krijg je af en toe telefoon van onze GM met opdrachten die we dienen te vervullen.
Als je daar als groep lekker mee mee doet en alles ff los laat, heb je echt een leuke tijd.
Voor de rest hoef ik niet teveel te zeggen, want wat je allemaal staat te doen slaat helemaal nergens op.

Conclusie:

De score voor deze kamer is niet zo hoog, puur en alleen omdat het niet is omdat iets leuk of grappig is, het automatisch goed uitgevoerd is. Dat krijg je Ice Tiki taferelen en daar krijgt iemand in onze groep nog steeds rillingen van.

Het is gewoon een goedkope kamer met een thema dat je niet vaak ziet.
Het grootste gevoel van plezier komt ook puur uit je eigen groep en niet zozeer uit de kamer. Het is je eigen groep die de kamer beter maakt dat wat het eigenlijk is, want de afwerking is basic, de techniek faalde met momenten en de ruimte(s) stelden ook niet zoveel voor, idem voor de puzzels.

Pak hem mee omwille van de lage prijs, ff geen horror en als je als groep ff 70 minuten wilt lachen met elkaar en misschien wel net iets meer….

Een goede opwarmer

Deze kamer stond eigenlijk al op onze allereerste trip op de planning, maar sneuvelde telkens door wisselende verhalen.
Ook deze keer viel hij bijna last minute af, was het niet dat onze vrienden die voor ons waren lieten weten dat het echt de moeite was.

Onthaal:

We moesten even naar de voordeur zoeken, deze ligt namelijk niet aan de hoofdweg, maar een stukje in de winkelstraat.
De regels die je op voorhand doorgestuurd krijgt zijn duidelijk. Zodra de lamp bij nummer 12 uitgaat mag je binnen komen.

Je kan je spullen hier veilig opbergen, maar naar de wc kan je pas eens in de kamer.
Op weg naar boven komt ons een realistische verbrande geur tegemoet en we mogen aan de conciërge uitleggen wat we komen doen.

Kamer:

Eerlijkheid gebied dat ik in mijn hoofd had: pikdonkere kamer, zwart geblakerd interieur, rook en scares.
Gelukkig bewijst deze kamer het tegendeel en hoewel de school verbrand lijkt, is het wel smaakvol gedaan.

We blijken hier niet alleen te zijn en al snel merken we dat we maar beter de regels van de school volgen. Niet iedereen is zo blij dat we hier onderzoek komen doen.

De puzzels zijn simpel en leuk om te doen, veel meer heeft deze kamer ook niet nodig. Sommige ruimtes en tevens puzzels dragen bij aan het verhaal, maar net daar wringt het bij deze kamer.

De school is jaren gelden afgebrand en wij gaan op onderzoek wat er nu juist gebeurd is. Waarom sommige personages hier nog aanwezig zijn is een groot raadsel en dat maakt het hele plot een beetje dun.

Net doordat je eigenlijk met simpele aanpassingen alles een stuk geloofwaardiger kan maken.
Vervang de conciërge door een terreinbewaker en de directeur mag je gerust tegenkomen, maar dat die man hier de hele dag rondhangt is ook gewoon vreemd. De geesten die er nog zijn zouden ergens wel een klik mogen krijgen dat wij er net zijn om hun te helpen, maar dat kwam niet zo over.

Het is nu een rare combo tussen een afgebrande school en taken/opdrachten die niet meer echt kloppen in de setting.
Desondanks hebben we hier echt wel een toffe tijd gehad en het einde is… ondenkbaar bij ons.
Spectaculair is het wel, maar voor mij echt op het randje van wat je kan doen.

Conclusie :

Eerlijk is eerlijk, ik ben echt blij dat ik hem gespeeld heb.
Dit is niet de hoogvlieger van Athene, maar gezien de leeftijd van deze kamer echt wel eentje die de tand ter tijd doorstaan heeft.
Er zaten echt toffe elementen in en het verhaal kwam goed terug.

Ik zou hem zelf aan het begin van de trip plaatsen.

Wie zijn we en wat zeg je?

Deze kamer kwam pas redelijk laat op onze planning, puur en alleen omdat ik erg benieuwd was hoe zij een weeshuis zouden uitvoeren en omdat het prima paste in onze bestaande planning.

Ontvangst:

Ja zoals onze vriend Stan al schrijft, deze bouwwerf van een appartementsgebouw geeft in ieder geval al niet veel goede moed voor de room zelf.
Absurd eigenlijk waar zij overal maar rooms weten te bouwen, ongeacht de uitstraling van het pand of buurt…

Nadat we de klim naar de derde verdieping overleefd hebben zonder naar beneden geflikkerd te zijn, bergen we onze spullen op en openen we de deur naar het weeshuis.
Hoe vreselijk de trip naar boven was, zo goed ziet het er hier uit.

Kamer:

We komen ons klein manneke ophalen bij dit wel erg sfeervolle weeshuis. De juiste papieren zijn ingevuld en vanavond is het grote moment.
Waarom het verhaal dan plots draait waardoor wij plots in het weeshuis moeten verblijven is me een raadsel want wij zijn geen kinderen of wezen.

In ieder geval is het een goed excuus om ons op te splitsen en de ware aard van het weeshuis te laten ervaren.
De hele reden waarom we er zijn en hoe er tegen ons gedaan wordt kan de kliko in, want er is geen touw aan vast te knopen. We krijgen soms scares te verwerken en ff later doet dezelfde persoon weer gewoon of we daar horen te zijn.
Uiteraard spelen we het spel gewoon mee, want de interacties zijn tof, het interieur realistisch en de flow wordt goed aangestuurd door licht en de hintmachine die we al eens eerder gezien hebben, maar wel passend is. Door kleine, subtiele aanwijzingen voelt het niet echt als een hint aan en maak je goede progressie in de kamer.

Persoonlijk vond ik de stukjes waarin je als weeskind behandeld wordt enorm tof en ik denk dat dit het uitgangspunt van de kamer moet zijn. Je komt geen kind adopteren, je wordt zelf in een weeshuis geplaatst, daar kom je erachter wat hier allemaal gebeurt en met elkaar moet je een manier vinden om te ontsnappen zonder dat de hoofdnon ontdekt wat je doet.

Ergens tijdens het spel wordt je weer tot de orde geroepen en moet je weer naar je eigen slaapkamer. En dan hoor je dingen, een huilend klein meisje dat hier weg wil.
Maar dat bleek Stan te zijn en wat doe je dan? Dan ga je stiekem naar zijn kamer toe om hem de scare van zijn leven te bezorgen en dan samen in bed te kruipen voor we ontdekt worden :-)

De puzzels onderweg voelen random aan en zijn vooral passend in het thema van de room. Ik had liever gezien dat we meer te weten kwamen over de waarheid van dit weeshuis, iets wat prima had gekund. Die waarheid kom je wel te weten door andere elementen en ook dat is weer een beetje inspiratieloos.

Wat het minste was aan deze kamer was het einde. Grote ruimte waar zo een apotheose in kon, maar hier was duidelijk het geld op en geen inspiratie meer voor iets tofs.
En wat doe je dan? Rook? Licht uit? Of geluid lekker hard?
Er werd gekozen voor het laatste, totaal zonder reden en ons hintsysteem werkt dan natuurlijk ook niet meer. Deze ruimte kan echt een fantastisch schouwspel worden met de acteurs, maar dat is het helaas niet.

We ontsnappen met een gelaten gevoel, een waar je van weet hier zit potentie in, maar het komt er nu niet uit. Toch laten ze zien dat horror wel kan op een realistisch manier, alleen houden ze het niet vast tot op het einde.

Conclusie:
Dit thema is uitermate geschikt voor Athene.
Decoratie is hier ok, de effecten aanwezig en ze laten in het begin zien dat ze ook subtiel aan het werk kunnen gaan.
Pas het verhaal een beetje aan, kies een richting wie wij zijn en houdt dat vast en niet onbelangrijk, pas het einde aan en we hebben echt een topper.
Ik vond het zeker geen slechte room en hij verraste me echt op veel vlakken en net daarom dat ik bepaalde zaken jammer vond, net omdat deze kamer alles heeft om bij de top te horen.

Tof idee, matige uitwerking

Er waren een aantal kamers waar ik deze trip naar uit keek en Jumanji was er 1 van.
Sowieso een kamer waar een acteur in past en een enorme meerwaarde kan zijn, maar dan ook nog eens ingericht als een komedie…

Onthaal:

Brain On voelde voor mij echt aan als een escape room van BE/NL. Het contact op voorhand liep al erg vlot en ook buiten de normale uren spelen bleek hier mogelijk.
Tevens hebben ze een kleine ontvangstruimte, veel afwisseling in hun rooms en houden ze van puzzels. Ze gaan dus niet mainstream mee met wat iedereen anders doet.
Hun horrorkamer heet Outcast, de beginners kamer Elixer of life en hun grappige kamer Jumanji.

Wij spelen ze alle 3 en het was echt tof om ook eens een kamer te spelen zonder acteur of spanning.

Kamer:

Brain On had ons al verrast door hun goede afwerking en leuke ruimtes. Benieuwd of Jumanji dit vasthoudt.
Toegegeven het is niet de meest originele kamer. Je leunt op bestaande IP in een thema wat bijna onmogelijk goed neer te zetten is.
De acteur zal dus het verschil moeten maken.

De kamer start opnieuw tof. Leuke puzzels, tof decor en dan hoor je de trommels…. Jumanji… Jumanji… Jumanji…….

De wereld van Jumanji gaat voor ons open en het decor blijft tof. We maken ook kennis met, mmm, ja wie eigenlijk. In ieder geval iemand die al iets te lang alleen vast zit.
Aan ons de opdracht om zelf en liefst met onze nieuwe vriend te ontsnappen uit deze vreemde wereld.

Het stukje komedie is zeer beperkt en hier had ik echt meer van verwacht. Het beperkt zich veelal tot visuele grapjes en raar gedrag.
De acteur doet lekker mee, maar tegelijkertijd is hij ook de beperkende factor. Je weet namelijk nooit of je nu een puzzel of raadsel kan oplossen zonder hem. Dat lijdt vaak tot een frustratiegevoel. Je wordt eigenlijk belemmerd in je progressie door de acteur, veelal zonder reden.
Je moet bv 4 zaken zoeken, 3 vindt je redelijk vlot en de 4de blijkt onvindbaar. Dan blijkt de acteur die te hebben, iets wat hij pas na een tijd plotseling aangeeft.
Ja dan denk je wel: hoe had ik dit ;moeten weten, was het te voorkomen, was er een manier om het vlotter te laten gaan of moet dit steeds tijd kosten.

De acteur houdt zijn rol van afgezonderde gekkie wel goed vast en hoewel het erg gestript overkomt hebben we met onze groep wel een leuke tijd in deze kamer.

Conclusie:

Zoals ik al aangaf is dit een moeilijk thema om goed neer te zetten. De insteek van een grappige acteur kan tof zijn, alleen is de uitwerking niet geslaagd.
Ook de kamer valt een beetje tegen op vlak van ruimtes en onderdompeling, maar tegelijkertijd zitten er ook toffe elementen in.
Toch was ik blij dat ik hem speelde, puur door het overaanbod van horror werkt deze kamer lekker verfrissend en komen ze misschien met iets meer weg dan eigenlijk zou moeten.

Ben je bij Brain On, pak hem dan lekker mee.

Een schot in de roos

Als ik ergens No Exit niet mee zou associëren is het wel een humoristische room.
Bij mijn vorig bezoekje aan hun, kregen we een glimp wat het ging worden en dat zag er wel tof uit.

Tussen al het horror geweld dat Athene te bieden heeft, werkt deze kamer enorm verfrissend.

Onthaal:

Langsgaan bij No Exit is ondertussen een beetje als thuiskomen.
Het ontvangst was echt heel leuk en je voelt je als klant enorm gewaardeerd.
De ontvangstruimte is iets kleiner geworden aangezien ze voor Wanted: Dead or Alive een aparte ontvangst hebben gemaakt.
Na een korte briefing werden we opgehaald door onze begeleider van de kamer.

Kamer:
Humor, het is geen makkelijk thema. Dat lijkt het wel maar het is zo subjectief en als acteur zal je dus goed moeten aanvoelen wat een groep echt grappig vindt.
Nu, ik en Stan hebben de humor van een 5 jarige en roepen 14 jaar na datum nog steeds New Kids quotes naar elkaar. Dus dat komt wel goed.

De inleiding naar de kamer was in ieder geval al een schot in de roos. Onze acteur zit geweldig in zijn eerste rol en we hebben echt in een deuk gelegen van het lachen.
Nu het gevaar van zo een kamer is dat je hem net door die humor hoger gaat waarderen terwijl de kamer zelf meestal niet zo bijzonder is.
Maar dat is hier niet het geval. Het decor ziet er voor Griekse standaarden goed uit, het thema is realistisch neergezet en de puzzels zijn afwisselend en leuk om te doen. Nergens heb je hier frustratie omdat ze net op het juiste randje blijven van vlot, leuk om te doen en net moeilijk genoeg om de lollige sfeer te behouden. Ja hier en daar blijf je een beetje het houtje touwtje gevoel hebben en de afwerking kan echt nog wel iets beter.

De acteur is natuurlijk wat deze kamer speciaal maakt en we hebben echt een toppertje te pakken. Deze gast speelt moeiteloos in op alles wat we doen of zeggen en het concept werkt wonderbaarlijk genoeg perfect. De rollen worden net als de humor goed afgewisseld en af en toe vergeet je zelfs dat je hier eigenlijk bent om te ontsnappen.

De kamer verrast me echt doordat het verhaal ook nog eens leuk gebracht wordt, de ruimtes die je doorloopt zijn allemaal in thema en als je goed kijkt vindt je overal nog leuke grapjes terug.

Conclusie:

Het feit dat ze hier durven te kiezen voor eens iets anders dan horror is al bewonderenswaardig. Maar het is ook gewoon goed uitgevoerd.
De acteur die wij hadden was van top niveau en voelde zijn groep perfect aan.
Het verhaal is simpel, de reis leuk, de flow is luchtig en vlot, net wat deze kamer nodig heeft.

Wat mij betreft een unieke kamer die niet aan een tripje Athene zou mogen ontbreken.

Braaf puzzelen in Athene

Bij Brain on dachten ze lekker mee waardoor wij met onze groep van 7 lekker de 3 rooms buiten openingsuren konden spelen.
En hoe beter dan ff te ontsnappen aan al het horrorgeweld, dan met een ouderwetse puzzelkamer :-)

Onthaal:
Brain On voelde voor mij echt aan als een escape room van BE/NL. Het contact op voorhand liep al erg vlot en ook buiten de normale uren spelen bleek hier mogelijk.
Tevens hebben ze een kleine ontvangstruimte, veel afwisseling in hun rooms en houden ze van puzzels. Ze gaan dus niet mainstream mee met wat iedereen anders doet.
Hun horrorkamer heet Outcast, de beginners kamer Elixer of life en hun grappige kamer Jumanji.

Wij spelen ze alle 3 en het was echt tof om ook eens een kamer te spelen zonder acteur of spanning.

Kamer:
Heel eerlijk, het voelde ook wel eens goed aan om gewoon een normale escape room te spelen. Benieuwd wat ze in Athene ervan bakken als ze het licht aan moeten laten en er geen acteur in je gezicht loopt te schreeuwen.

En ja toegegeven, deze kamer doet het nog niet zo slecht. De decoratie is prima, de afwerking is meer dan ok en de puzzels echt fijn. De ruimtes zijn wel aan de kleine kant, dus een advies zou hier zijn: max 3 spelers.
Ook de room zelf verbaasde ook niet qua aantal ruimtes ofzo, het is gewoon een prima beginnerskamer met een breed spectrum van de puzzels die we allemaal kennen.
Het thema is niet bijzonder origineel en de uitwerking is gewoon ok te noemen.
De puzzels zijn goed verwerkt in het decor, dat compleet aanvoelt. Geen lege ruimte met wat props, maar mooi gevulde ruimtes. De puzzels hebben soms met het verhaal te maken, maar voelen meer losstaand aan, enkel op het einde komt het goed samen.
Wij speelden hem met 1 hint en hadden gewoon een fijne, rustige tijd.

Conclusie:
Ff een break van al het horrorgeweld, dan is dit een prima room voor een prima prijs.
Ze maken gebruik van techniek, het decor was echt prima, net als de afwerking.
Alleen voelt het een beetje als een 2 persoonskamer aan, dan voor een grotere groep.
De kamer stelde voor mij een beetje teleur met de algemene sfeer (licht, geluid en effecten) en het was gewoon te braaf.

Verwachtingen overtroffen

Toen ik contact zocht met de eigenaar was het eigenlijk niet de bedoeling om alle 3 de kamers te spelen.
Outcast was een van die kamers waar ik erg over twijfelde. Het schreeuwde langs alle kant Sanatorium en die heb ik ondertussen al genoeg gespeeld.
Ook had ik ergens een beeld in mijn hoofd dat de afwerking, het decor en de uitwerking erg minimaal gingen zijn, dus toen de eigenaar eigenlijk aangaf: willen jullie alle 3 mijn rooms spelen, gaf ik ook netjes aan dat ik twijfelde.
De prijs en het feit dat we er geen andere rooms voor moesten laten vallen, heeft ons uiteindelijk doen beslissen om hem toch mee te nemen.

Onthaal:
Brain On voelde voor mij echt aan als een escape room van BE/NL. Het contact op voorhand liep al erg vlot en ook buiten de normale uren spelen bleek hier mogelijk.
Tevens hebben ze een kleine ontvangstruimte, veel afwisseling in hun rooms en houden ze van puzzels. Ze gaan dus niet mainstream mee met wat iedereen anders doet.
Hun horrorkamer heet Outcast, de beginners kamer Elixer of life en hun grappige kamer Jumanji.

Wij spelen ze alle 3 en het was echt tof om ook eens een kamer te spelen zonder acteur of spanning.

Kamer:
Met 0 verwachtingen ging ik hier binnen, maar het moet gezegd, vanaf minuut 1 was ik aangenaam verrast. We hebben sfeervol licht, we hebben een decor dat realistisch aanvoelt en we hebben leuke puzzels.
Dit is een kamer die spannend en met momenten eng is, maar ook rust bied. Het is absoluut geen die hard kamer, eigenlijk zoals mijn collega al schrijven, een goede opwarmer.
De kamer houdt zijn niveau consistent vast en de hele kamer voelt erg realistisch aan. 1 persoon in ons team vond dit echt een enge kamer, net door het thema en de goede uitvoering ervan.
De kamer bouwt lekker op, heeft goede scares op de juiste momenten, maar bied ook af en toe rust, daardoor staat de spanningsboog niet continue op 100% wat echt prima is.
Ook gebruiken ze best wat techniek om de hele ruimte net echter te doen aanvoelen en meer te laten leven.
Het verhaal was duidelijk en de puzzels voor 3 personen goed te doen. Je hebt dan ruimte en er is voor iedereen wat te doen.
Het thema is een beetje uitgekauwd, maar de uitvoering is wel beter dan wat ik eerder al heb gezien.
Waar Sanatorium meer gaat over het benauwde, het onaangename en de interactie met desbetreffende personages, draait het hier meer om de puzzels.

Conclusie:
Ja ik ben blij dat ik hem gespeeld heb. Weet je niet of horror iets voor je is, dan is dit echt een iets mildere vorm wat je in Athene tegenkomt. Voor NL en BE begrippen is het nog steeds waarschijnlijk heftig ;-)
Het decor was goed, de puzzels hebben een goede logica en de acteur(s) zaten goed in hun rol.
Prima kamer om mee te nemen.

Halloweenhuis met raadsels

Dit vond ik een hele moeilijke kamer om te beslissen of ik hem wilde spelen.
De eerste reden was wel dat ik al wat gehoord had van de eerste versie en dat bleek al scare factor 10 te zijn.
Nu zonder stoer te willen klinken ben ik niet snel bang in een kamer, alleen heb ik het niet begrepen op zwaar fysiek contact.

Tegelijkertijd was ik ook nieuwsgierig wat het nu allemaal juist was. Na contact gezocht te hebben met de overigens zeer toffe eigenaar, bleek er geen fysiek contact te zitten in deze room. Tja, boeken maar dan.

Onthaal:
Als je deze room mist, dan zou ik maar voor een bril gaan. Dit is het grootste billboard dat ik ooit bij een escape heb gezien denk ik.
Het ontvangst is grappig en spannend tegelijkertijd.
Je kan nog even naar de wc en veilig je spulletjes opbergen, altijd fijn voordat je afdaalt naar de hel :-)

Wat het intro praatje en de manier waarop nu juist met de kamer te maken heeft is me nog steeds een raadsel, maar het was wel tof.

Kamer:

Ik had werkelijk op het ergste voorbereid, wat dat ook mag zijn. Het begin maakte me meteen duidelijk dat ik hier niet voor de verfijning moest zijn. Het is fel, in your face en non stop.
Lethal Decision 2 is eigenlijk een halloweenhuis met puzzels en die puzzels zijn echt goed te doen. Ze wisselenen lekker af, je moet samenwerken en zijn met momenten pittig, zeker gezien de omgeving. Maar wat ze niet doen is passen in het verhaal, laat staan een link hebben met het thema. Het voelt zo random aan dat je dat stukje mag loslaten.

Het decor is…. Met momenten ok, met andere momenten echt van de pot gerukt. Heel de kamer bestaat eigenlijk uit ruimtes die werkelijk niks toevoegen of toch geen cohesie bevatten. Het is je dik 2 uur bezig houden tot het einde waar de kamer wonderbaarlijk teruggrijpt naar het verhaal waar je mee begon.
En daar gaat het net geteld 3 minuten goed voor ze teruggrijpen naar 1 van de zaken die ik het meest haat in een escape room.

Ik ga er voor de rest niet teveel woorden aan vuil maken en meteen door naar de conclusie.

Conclusie:

LD2 is net als Paradox gemaakt voor een bepaald publiek. Het is een you hate it or love it verhaal. Sommige mensen gaan dit tof vinden, andere waarschijnlijk niet.
Waar LD1 nog extremer is hierin, lijkt LD2 niet te kunnen kiezen waar het bij wilt horen.
Persoonlijk was het niet mijn room om verschillende redenen.
Vooral het totale gebrek aan een reden waarom alles gebeurt, de scares die zo vaak komen dat het op een bepaald moment meer vervelend wordt dan eng, de rook, het einde en de talloze ruimtes die zo random aanvoelen… nee er zijn halloweenhuizen waar een beter verhaal in zit dan deze room en ik snap de hype rond de Lethal Decision kamers niet zo. Een deel van onze groep speelde 1 trouwens en hoewel het niks voor mij zou zijn, snapte ik daar wel van hoe het iets voor een bepaalde doelgroep kan zijn.

Dit was niet wit of zwart en dat maakt hem net minder sterk.

Roodkapje met een baard in de keel

We starten onze derde Athene trip met deze room.
Visual ziet er goed uit, het verhaal is in een horror versie origineel en dit kan best wel eens iets tofs worden.

Onthaal:

Ja hier is een onthaal, iets dat je in Athene niet altijd meemaakt. Ze hebben een kleine ontvangstruimte waar de eigenaar ons vriendelijk welkom heet. Zijn Engels is goed genoeg om een gesprekje te voeren. Er is de mogelijkheid om naar de wc te gaan en je spullen op de bergen .

Kamer:

We moeten in een rijtje gaan klaar staan met een blinddoek op om zo 1 voor 1 naar de kamer gebracht te worden. Dit kan altijd 2 kanten uit… of het is echt iets tofs of het is een goedkoop excuus.
In dit geval was het helaas het laatste.
We worden 1 voor 1 zo de kamer in geplaatst, maar zonder reden, want eens in de kamer staan we gewoon op tig verschillende plaatsen zonder een doel.
We hadden evengoed de kamer in kunnen wandelen.

Maar eens die blinddoek af ziet het er wel leuk uit. Het decor oogt realistisch, de puzzels zijn vlot en passen in de setting en wonderbaarlijk bouwt de kamer goed op qua engheid.
De progressie in de kamer wordt niet verstoord door eindeloze scares zonder reden, maar zijn goed getimed. Less is more bewijst hier zijn nut.
Maar helaas blijft het goede nieuws niet duren. Waar de eerst 2 ruimtes nog redelijk uitblinken, zie je precies waar het budget op was. Niet alleen het budget, maar ook de inspiratie want plots hebben we voor elke puzzel haast een hint nodig, net terwijl de flow hiervoor prima was. Plots is elke puzzel haast gelijk aan: zoek de hele kamer maar af met dito hint.

Het verhaal van de kamer is een beetje zwak.
Ten eerste omdat er niks van terugkomt in de kamer. Nu snappen wij ook wel dat het een voorwendsel is, maar het geeft ons geen echte reden om net door te gaan met de kamer, eerder om om te draaien. Pas het aan naar: we moeten in oma’s huisje nog wat zaken gaan regelen of iets zoeken en we hebben meteen ons doel.
Nu schreeuwt alles

Ten tweede omdat de kamer weliswaar twijfel zaait over wat er nu eigenlijk aan de hand is, maar geen conclusie bied, daar moet je deel 2 ook voor spelen.
Ik weet niet of ik daar helemaal fan van ben. Het is prima dat een kamer doorborduurt op een vorig deel, maar je zou toch met iets meer antwoorden naar buiten mogen komen dan nu het geval is.

De kamer heeft dus wel potentie, maar dat komt er nu niet uit. We speelden hem met 3 personen en dat is ook een prima aantal, zowel qua grootte van de room als het puzzelaanbod.

Conclusie:

Waar ze in het begin nog laten zien dat het anders kan, zowel betreft de decoratie als de opbouw in scares, houdt de kamer dat helaas niet vast.
En dat is doodzonde want net dit zou ervoor zorgen dat deze kamer veel hoger kon eindigen. Het verhaal echt origineel en zeker een sprookje omzetten naar een horrorgame sprak me echt aan.
Ook het einde dat zwak te noemen is viel me tegen en is niks anders dan een aanloop naar het 2de kamer die we ook hierna gespeeld hebben.

Teleurstellend door decor en uitwerking

Na ons eerste avontuur hier, konden we verder naar Red riding Hood 2 the wolf.

Onthaal:

Deze kamer heeft in tegenstelling tot de eerste room wel fysiek contact.
We hadden gevraagd om het te verwijderen, maar dat werd ons afgeraden.
Het is een klein stukje van de kamer, maar het zou een gemis zijn.

Het onthaal zelf is opnieuw prima en na een korte pauze tussen de rooms kon ons 2de avontuur beginnen.

Kamer:

De start van de kamer is bijzonder te noemen. Het is leuk gedaan maar je ziet het wel van mijlen ver aankomen. De weg naar waar het leidt spreekt me wel niet aan en ik ben benieuwd hoe ze het thema in deze omgeving gaan duwen.
Het antwoord is: slecht. Opnieuw staan we in een vochtige lelijke kelder wat weer als een excuus gebruikt wordt in het verhaal om zo weinig mogelijk te moeten thematiseren.

Wat wel goed is, is de uitvoering van de wolf. Plaats deze acteur in een betere setting en het zou zoveel beter zijn. Helaas moeten we het doen met deze kelder en het wordt er ook niet beter op.

Het verhaal ontrafeld zich terwijl je de kamer speelt en is in de basis nog prima. De uitwerking ervan kan een stuk beter, maar het was te volgen.

De puzzels doorheen de kamer miste gewoon een lekkere flow en vaak kwam het neer op wat doelloos zoeken. Vaak was wat we moeten doen ook zo vergezocht dat we het ook niet uit onszelf gedaan hadden.
Zo was er bij elke ruimte wel iets waarvan je dacht: wie doet dit uit zichzelf?
Beetje alsof je achter een stopcontact moet gaan kijken, maar dan anders.

Het fysieke stukje dan maar… Ja dat kon wel tellen, maar of het nu echt iets is waarvan je denkt: dit moet er echt in…
Als toeschouwer ervan gaf het dat gevoel van zie ik dit nu echt goed, maar de persoon die het moet doen gaat er wel blind in mee. Het kan iets zijn waar je je echt mee kan bezeren. Bij ons had de desbetreffende persoon achteraf ook last van zijn knie, maar besefte tegelijkertijd ook dat het een showtje was en wou het voor de groep ook niet “verpesten”.

Deze kamer is geschikt voor 3 a 4 spelers, daar lenen de ruimtes zich prima voor.

Conclusie:

Ik had niet verwacht dat ik uiteindelijk red riding Hood 1 beter zou vinden dan 2, maar goed.
Ik denk dat vooral de setting, het decor de kamer nekt, want alles in deze kamer schreeuwt gewoon goedkoop en bestaande kelder.
En dat nekt eigenlijk gewoon de volledige kamer.
Je verwacht een bos, hutjes, misschien een geheim gedeelte en ja natuurlijk kan het verhaal een twist geven. Alleen voelt het nu zo niet aan.

Ook de flow die bij ons echt niet lekker was, met teveel doelloos zoeken of zaken doen die je niet snel uit jezelf zou doen maakt dat je al snel gefrustreerd rondloopt.

Deze kamer was voor mij een van de teleurstellingen van deze trip.
Jammer want het verhaal en thema barsten van de potentie alleen komt het er niet uit.

Terug in de bak, maar niet voor lang

Moet je Prison Escape nog eens spelen als je de eerste keer een geweldige ervaring hebt gehad?
Dat gaan we uitzoeken want samen met 9 anderen was ik op de première van Prison Escape Utrecht.

Onthaal:

Waar Doetinchem nog vrij eenvoudig was (je parkeert gratis en wandelt richting een bistro en stapt op de bus) is het in Utrecht net iets anders.
We vertrekken namelijk vanuit de binnenstad en dat is minder praktisch.
Parkeren deden wij in de Vaartsche Rijn (aan het station) en van daaruit is het ongeveer 7 minuten wandelen.
Aangekomen zie je de herkenbare gele bussen en krijg je duidelijke instructies wat je mag verwachten.
Zorg in ieder geval dat je je aansprakelijkheidsformulieren hebt ingevuld en dan is het enkel een kwestie van op de bus stappen en het spel kan beginnen.

Kamer:

Eens op de bus start ook hier je ervaring. Persoonlijk vond ik de rit in Doetinchem strenger en daardoor dus realistischer en ondanks dat de aankomst daar erg goed was, heeft het wel iets indrukwekkend om achteruit het Pieter Baan Centrum ingereden te worden.
De inleiding is vlot en lijkt al wat kansen te bieden.. maar schijn bedriegt.

We merken al vrij snel dat je eigen spel pas kan beginnen op een later tijdstip, ergens een beetje logisch ook, maar toch blijft het mij storen dat de verhalen en mogelijkheden te sterk zijn afgelijnd.
Na een korte toespraak van de directeur, kan ons spel beginnen.
We worden onderverdeeld in secties en gaan naar onze cellen.

Nu ik ben geen voorstander om iedereen te laten ontsnappen. Voor mij zou het meer de uitzondering moeten zijn en een soort bekroning voor je sluwheid. Maar de vraag is dan: hoe geef je iedereen die blijft een leuke tijd?
Je moet dus wat geluk hebben met je verhaallijn die je gaat volgen, bewust of niet.
Net als vorige keer had ik deze keer geluk en vond ik met een paar anderen een zeer toffe rol, namelijk die van stagiair cipier. Echt super gaaf om aan die kant van het spectrum te kunnen staan, maar het zorgt ook voor verwarring. Sommige spelers hadden namelijk niet eens door dat wij mede gevangenen waren….
Nu ik geniet van zo een rol en het was echt heerlijk om er voluit voor te gaan.
De acteurs waren in ons geval enorm goed. Hier en daar merkte je wel het verschil tussen een doorwinterde acteur en een nieuwkomer, maar ik moet zeggen dat ik genoten heb van de interacties.

Maar ondanks deze interacties, al mijn pogingen tot manipulatie, merkte ik hier sneller dan in Doetinchem dat mijn speelwereld erg klein is en dat wat je ook probeert, die wereld pas groter wordt op een bepaald tijdstip. Het free roaming gevoel wordt daardoor wat de kop ingedrukt en dat is jammer.
Uiteindelijk ontsnappen we met een beperkt groepje en komen we samen in de bar met alle anderen.

Conclusie:

Ik begrijp heel goed dat 130 mensen een goede tijd geven een enorme opgave is en niemand doet het hun na. Daardoor vervalt het individuele en wordt het meer mainstream.
Voor mij mag Prison Escape extremer worden, strenger, geloofwaardiger, want net als de vorige keer bouwen ze hier goed op en zijn de eerste 20 minuten misschien wat passief en saai te noemen, maar wel geloofwaardig.

Doordat iedereen moet ontsnappen, belast je ook de acteurs met teveel spelers en vervalt hun rol als cipier volledig. Er heerst een soort van totale chaos en als je dan 6 mensen sloten ziet kraken vol in het zicht van een cipier, dan ben je mij kwijt.
Voor mij bestaat de kunst erin om mensen een geloofwaardig verblijf te geven met de nodige taken zodat ze kunnen ervaren wat het is om een gevangene te zijn. De personen onder ons die inventief, sluw of manipulatief genoeg zijn, kunnen misschien ontsnappen.
Dat zou voor mij meer een beloning zijn, dan samen met 130 man buiten te staan.

Maar dat is mijn mening en eerlijk is eerlijk, hoedje af voor Rik en zijn team wat ze elk weekend +/-8 keer doen.
Ondanks dat ik het liever extremer en strenger zou willen hebben, hebben we ons opnieuw ongelofelijk geamuseerd.
Heb je nog niet gespeeld, ga en beleef het, wees niet bang, probeer een tof verhaal of rol vast te krijgen, want je kan hier deels in sturen, beeld je even in dat je een echte gevangene bent en baan je een weg naar buiten.

Reactie door Prison Escape Utrecht

16 april 2024

Wat leuk dat je weer van de partij was en bedankt voor je enthousiasme en eerlijkheid! Door reacties als de jouwe kunnen we de productie steeds beter maken.

Een wereld van ongeëvenaarde frustratie

"Stap in een wereld van ongeëvenaard mysterie en exclusiviteit. Laat je innerlijke detective los terwijl jij en je groep aan een reis beginnen die de gewone escape rooms overstijgt. Stolen Symphony biedt een sfeer als geen ander, zorgvuldig ontworpen om je onder te dompelen in een rijk van muziek, puzzels en opwinding."

Met deze gevleugelde woorden geeft de maker aan wat ons te wachten staat.
Op naar Gent dan maar om eens te kijken wat ons te wachten staat!

Onthaal:
De escape ligt in een buitenwijk van Gent. Je kan hier in de straat parkeren gratis parkeren (hoop ik)
De escape room zelf is matig aangegeven, enkel een papiertje op de brievenbus laat weten dat we wel degelijk juist zijn, want dit is gewoon een appartementsgebouw, wat anno 2024 een beetje vreemd aanvoelt.
De eigenaar staat ons in ieder geval al op de te wachten in het halletje en spreekt ons vriendelijk, in het Engels, toe.
Hou er dus rekening mee dat alles in deze room in het Engels is.
De ontvangstruimte, tja dat is een uitgeklede woonkamer met een bank en een grote tv.

"Bij de Stolen Symphony laten we je je ervaring naar een hoger niveau tillen met gratis drankjes die een vleugje luxe toevoegen aan je escapade."

We krijgen idd een drankje dat inbegrepen zat in de boeking en een woordje uitleg dat dit geen simpel avontuur gaat zijn. Op die manier was de kamer al een paar keer in de media gekomen en ik moet zeggen dat ik hier mijn bedenkingen bij had. Het is een dunne grens tussen moeilijke puzzels en vergezocht of onlogisch. Maar goed, we hebben wat ervaring en een leuke uitdaging is altijd leuk.
Na het bekijken van het beetje vreemde intro filmpje kon onze 60 minuten beginnen.

Kamer:

De eerste indruk van de ruimte is goed. Dit ziet er echt uit als een muziekstudio.
En om meteen maar de verwachtingen wat bij te stellen, het is een single room.
En dit bovenstaand stukje was het goede nieuws, want alles wat hieronder komt te staan gaat erg negatief klinken en dat heeft meerdere redenen.

Het eerste stuk is de verwachting waarmee je naar de kamer gelokt wordt.
Woorden als:
- ongeëvenaard mysterie en exclusiviteit.
- Dompel jezelf onder in de betoverende wereld van melodieën en mysteries

Het 2de is de prijs want deze kamer kost, zonder korting, maar liefst 180 euro voor 4 en 220 euro voor 5 mensen.
Dat zijn serieuze prijzen en die mag je ook vragen, alleen komt deze kamer nog niet in de buurt van de kwaliteit, beleving, verhaal en vooral plezier wat je bij de collega krijgt.
Als je die 2 zaken combineert, dan verwacht je als verwende speler wel iets.
En begrijp me niet verkeerd, ik kan een goede puzzelkamer enorm waarderen.
Zeker als er passie inzit en dat stukje benoem ik nu misschien te weinig. Deze man heeft zeker passie voor wat hij gebouwd heeft. Alleen slaat hij nu de plank wel erg mis. Maar goed, terug naar de room zelf.

Dat deze room moeilijk is klopt helemaal, maar het is niet een leuke manier van moeilijk.
De hele kamer barst van de hangsloten, red herrings en zoeken heeft deze kamer naar een Olympisch niveau getild. Er zit zoveel ruis in deze kamer, zoveel afleiding, zoveel zaken waarvan wij dachten: hoe hadden we dit moeten weten, waarom zouden we daar moeten zoeken.
Nergens is aanleiding voor en als dat nog niet erg genoeg is zitten er zaken bij die gewoon voorgezegd worden en puur gokken is.
Stel je hebt een hangslot met 4 cijfers, dan krijg je in deze room een voorwerp met nummers op. En dan mag jij gaan gokken tot je de 4 cijfers hebt. En dat noemen we dan moeilijk…
Ook het zoeken… ja we hebben nog net niet de bureaustoel uit elkaar gedraaid. Ik heb er geen probleem mee dat je wat beter moet kijken, maar we hebben als speler 0 richting of reden om ergens beter te kijken of zoeken. En opnieuw is dat de moeilijkheidsgraad.

Op een papier vol noten staat misschien ergens een boodschap 1 mm groot, ergens tussenin. Waanzin!
Ik kan nog zinnen doorgaan hoe je hier continue het frustratiegevoel krijgt van HUH? Why?

We hadden op een bepaald moment de tafel vol liggen met puzzelstukken (niet letterlijk), sleutels, die we dan op elk mogelijk slot mogen gaan proberen en als we dan eindelijk, na 20 minuten ploeteren is deze wereld van ongeëvenaard mysterie en exclusiviteit, iets open kregen, dan was het niet belonend, maar frustrerend.

"Immerse yourself in the enchanting World of melodies. "

Yep die regel mag ook meteen van de site, want deze kamer heeft 0 sfeer en gek genoeg doodse stilte op een paar momenten na. Opnieuw hebben we een muziekkamer die niks met muziek doet..

De hints in deze kamer, die je broodnodig gaat hebben, want er is geen mens op aarde die deze room in 60 minuten kan spelen zonder hulp, moet je vrijspelen. Maar de site geeft al aan: max 2 hints van de GM… Waarom? Omdat het al niet frustrerend genoeg is?
Nu week hij daar in ons geval gelukkig vanaf, maar toch. Je zou maar 220 euro betaald hebben voor 60 minuten plezier.

Conclusie:
Pfff wat is de gimmick? Ik bouw een super moeilijke kamer die niemand haalt?
Dat is gelukt, zonder twijfel.
Dit is ook echt de enige reden waarom je deze kamer moet spelen, om jezelf uit te dagen en te kijken hoeveel frustratie je aankan.
Na het spelen krijg je een filmpje waarin alle stappen doorlopen moeten worden en net daarom schrijf ik zo een slechte review.
Ik durf best toe te geven als iets aan mezelf ligt, dat ik het niet zie, een slechte dag heb of dat het gewoon niet mijn kamer is. In zo een filmpje moet je dan een aha moment krijgen en denken, shit ik heb dat niet goed aangepakt. Maar wat je dan ziet is allemaal zo vergezocht, zo absurd dat ik totaal dichtsloeg, geen zin meer had om vragen te stellen en gewoon weg wou.

Ik ben echt benieuwd wat andere reviewers van deze kamer vinden.
Maar als je dit leuk vindt, zijn er in Athene nog 3 van deze rooms onder de naam Paradox.



Na het plaatsen van de review kregen ik en elke andere speler die iets van kritiek gaven op deze kamer een reactie van de eigenaar.
Dat mag natuurlijk, want net zoals wij zijn product beoordelen, mag hij zich ook verdedigen.
Alleen spreekt de manier waarop wel boekdelen.

Om een aantal punten te benoemen:
- De toon die wij als spelers te verwerken krijgen is neerbuigend en je wordt nog net niet voor dom uitgemaakt.

- En ja ik weet wat een trailer is, alleen gaat het over de inhoud ervan. De stem versta je slecht, het verhaal is vreemd en er wordt in de kamer totaal niks meer mee gedaan...

- Het is fijn dat je puzzels gebaseerd zijn op games uit Zweden, maar we zitten in België. Je komt binnen in een sector die al bestaat en je
had denk ik beter wat marktonderzoek gedaan. Het is echt prima dat je iets anders wilt doen als de rest, maar je moet wel begrijpen
dat mensen dit boeken en spelen om in de eerste plaats plezier te hebben.
Als jij een kamer bouwt voor een niche van een niche, dan ga je gewoon veel mensen hebben die geen leuke tijd gaan hebben.
Ga je alle spelers die iets van kritiek durven sturen zeggen: tja dan is deze kamer niks voor jou?

- Je reactie op dat er geen muziek is gaat misschien wat verloren in de vertaling. Er is geen muziek aanwezig in de kamer, maar sommige
puzzels zijn inderdaad weldegelijk gelinkt aan het muziekthema.

- Nergens wilt het aantal kamers dat je gespeeld hebt iets zeggen over hoe slim je bent, dat klopt, maar dat beweer ik ook nergens.
Wat dat wel wil zeggen is dat ik het leuk vind om rooms te spelen of ik ze nu haal of niet. Maar wat je wel weet na zoveel rooms, is of iets
lekker aanvoelt, wat je kan nuanceren, dat je een groot referentiekader hebt om te vergelijken. En ja dat heb ik wel en zeker als die
parameters de verkeerde kant uitslaan tussen wat je betaald en wat je krijgt, dan kan ik dat onder woorden brengen in een review.

Het gaat er trouwens ook niet om of ik je durf te bellen, maar of ik daar zin in heb, want dat antwoord is nee.
Aan alles laat je gewoon zien dat je niet open staat voor feedback en je spel opnieuw spelen heeft geen nut als je na het spelen te zien
krijgt wat je nog had moeten doen.
Je kamer geeft me gewoon geen plezier en dat is nu net de reden waarom ik speel.

Ik wens je oprecht veel succes met je kamer. Spelers die een puzzel uitdaging zoeken zijn aan het goede adres en dan bepalen ze zelf
maar of hun de prijs waard vinden.

Reactie door Stolen Symphony

08 april 2024

Okay, so if it feels strange, why even bother to visit.. You see on google maps how it look it says on our website a living room escape room. The info is super clear before you even make a decision.
It's called a trailer, not a strange video. Please provide us with the videos for your rooms! If frustration was what you felt, well, the this room is simply not for you. The are different levels of cognitive, and at least half of the puzzles in Stolen Symphony is Pure Basic puzzles on games in Sweden, where I am from and have most experience from.
Nothing to do with music isn't true, it has if you figure out how to activate things, play with the instruments an do on. If you do that the game is something else, but if you stand still and do nothing, well, of course nothing happens.

So again, it says on our website that IT IS difficult. To have 300 rooms experience does not mean that you are highly skilled in what Stolen Symphony offers. But since we are good people here, we say like this.. If you dare to call us you can come and play again - for free.

Real Life game to the max

Om verschillende redenen kwam het er maar niet van om de nieuwste horror beleving van Entered te spelen.
I can hear you was een van de spellen die me tot op de dag van vandaag is bijgebleven door zijn intensiteit van 100% van bijna het begin tot einde.
Reden genoeg eigenlijk om eindelijk naar As af te zakken en me onder te dompelen in de wereld van the Gricers!

Onthaal:

Voor je begint krijg je de nodige info te verwerken. Het lijkt op het eerste inzicht erg veel, maar als je het goed bekijkt is het grotendeels common knowledge. Lees het in ieder geval goed door, anders begint je spel al met vertraging (free tip)
Parkeren kan op het terrein en is gratis.
We ontmoeten ons contactpersoon van de Red Eye op een afgesproken plaats en van daaruit start onze opdracht. Je spullen kan je veilig achterlaten en je kan nog even naar de wc voor je start.
Gelukkig voor ons voorziet de organisatie ons van een overal, knielappen en de nodige apparatuur om deze missie tot een goed einde te brengen!

Kamer:

Of beter gezegd spel. Want dat is wat dit is, het is een game die wij echt gaan beleven.
Vergeet dus even wat je weet van escape rooms en ga met een open mind naar binnen.
Wij spelen dit spel overdag en voor de betere beleving zou ik iedereen adviseren om hem ’s avonds te spelen. Het geeft een extra dimensie aan je beleving.
Net als in een game leer je al doende hoe dit spel en deze wereld werkt, wat het doel is en hoe je dat kan bereiken. En waar ICHY nog 100% spanning was over de volledige ervaring, kun je hier spreken over gelaagdheid. Net als een goed spel of film, bouwen we op in spanning, moeilijkheidsgraad en komen we meer te weten over de wereld van de Gricers.
De game mechanic waarop dit spel draait is simpel maar geniaal en vooral uniek. Het geeft tegelijkertijd een gevoel van veiligheid en stress en je vervloekt het vaker dan je zou willen. Maar eens je het onder de knie hebt, bied het ook mogelijkheden.
De wereld van de Gricers is ruim in opzet en vooral authentiek. Je zal als team moeten werken om die wereld groter te maken en zo te ontdekken wat er juist allemaal gebeurd.

Ik moet in dit geval wat vaag blijven over wat je juist moet doen, maar ik kan een paar zaken vertellen.

- De makers hebben niet gelogen als ze zeggen dat je fysiek in orde moet zijn. Dit is echt een fysiek spel en ik zou 2 keer nadenken om dit in een dag te duwen waar je nog kamers moet spelen of hebt gespeeld.

- Qua engheid valt het wel mee, zeker als je ICHY gespeeld hebt. Ze kijken hier goed mee en sturen de acteurs goed aan. Ik had in ieder geval continue een goed gevoel van progressie in de game, iets wat ik wel kan waarderen.

- Wees niet bang om op ontdekking te gaan, het gaat je spel net vooruit helpen ipv op veilig te spelen.

- Laat los wat je weet van escape rooms. Progressie kan hier aanvoelen als hints, maar niks is minder waar. Jij bepaald hoe het spel loopt, enkel met jouw info gaat het spel verder.

- Hoe je het ook doet, iedereen haalt het einde (of toch bijna iedereen ;-) ) Maar de weg er naar toe is voor elke groep uniek. Het einde dat jij meemaakt kan dus anders zijn dan dat van een andere groep.

De 3 uur zijn echt voorbij gevlogen en de opdracht waar we mee naar binnen gingen, daar zijn we in geslaagd!

Conclusie:

Net als bij Stay in the Dark en I can year you moet je hier niet zijn voor de puzzels of raadsels.
Waar Stay in de Dark een film is, is dit een game.
Ik denk oprecht dat de wereld die Entered hier geschapen heeft, zo in een boek zou passen, zo uitgebreid is de verhaallijn uitgewerkt. Is dat teveel info voor een “horror” game? Ja misschien wel.
Maar het zorgt er wel voor dat voor elke vraag een antwoord is, voor elke actie een reden en dat kan ik waarderen.

We hadden iemand in ons team die nog niet veel ervaring had met enge ervaringen met acteurs en ook voor haar is het super meegevallen. Laat je dus niet tegenhouden als je iets banger bent aangelegd.

Opnieuw zet Entered zich op de kaart met een unieke gameplay in een super vette setting.
En ja dit is niet voor iedereen, daarvoor verwachten teveel van ons nog net iets teveel een escape room pur sang. Ik kan enkel zeggen, laat het even los, vergroot je visie en geniet van elke minuut.

Kleurrijk puzzelen

Een bezoekje aan Amaze in Amsterdam en nog wat tijd in de avond over?
Kamertje boeken dan maar. Ten Colours had ik al voorbij zien komen, maar ik wist ook goed dat dit niet de kamer was waar je speciaal voor in de auto moest springen. Maaaaar nu we toch in de buurt zijn had ik wel zin in de uitdaging.

Onthaal:

De kamer ligt op een klein industrieterrein en beschikt over eigen parkeerplaatsen. (tevens met laadpaal)
Ze hebben hier een ruimte en gezellige ontvangstruimte, kluisjes en uiteraard een wc.
Het ontvangst is echt hartelijk, alsof we hier al 10 keer geweest zijn.
Na een babbel over onze favoriete hobby konden we met de juiste verwachtingen de kamer in.

Want laat ons duidelijk zijn, dit is geen kamer die je moet bezoeken om een verhaal of decor. Je speelt dit om te puzzelen en jezelf te testen tov je mede escapers met de hoop dat je verder dan hun geraakt ;-)

Kamer:

10 kamers, 10 puzzels. Soms hoeft het leven niet moeilijker te zijn. Elke kamer is anders in opzet, moeilijkheidsgraad en thema. Niks heeft met elkaar te maken, er is geen rode draad en er is maar 1 puzzel.
Niet geheel onlogisch is dit dus ook een kamer die je met 2 a 3 mensen speelt, want er is ook niet meer te doen.

Door de eerste 5 kamers zul je als ervaren escaper wel vliegen, pas bij 6/7/8/9 merk je plots dat de puzzels meer lagen bevatten en een stukje moeilijker worden om tot de oplossing te komen.
De puzzels zijn niet echt bijzonder en alles heb je al wel eens eerder gezien, misschien in een andere uitwerking.
En dat het vlot ging, dat zal ook moeten, want voor de laatste puzzel heb je echt tijd nodig.

Conclusie:

Ja veel valt er over de kamer niet te vertellen. De uitwerking is simpel en goedkoop en op zich is daar niks mis mee. Er zit zelfs geen plafond in de kamer :-)
Je boekt en speelt deze kamer als beginnend speler om eigenlijk te leren escapen. De kamer neemt je meer door verschillende lagen logica, verbanden leggen en bepaalde zaken te combineren en net los te laten.
Als ervaren speler boek je deze room om jezelf te testen hoe ver je geraakt.
Bij sommige puzzels zit de moeilijkheidsgraad ook een stukje in het outside the box denken en niet alle verbanden zijn even logisch. Meermaals moesten we iets doen waar we van dachten dat we dit zonder hint nooit zo gedaan zouden hebben. Maar wat voor de een moeilijk is, is voor de ander vanzelfsprekend en iedereen zal in deze kamer wel iets hebben waarop hij min of meer vastloopt.
En die hints krijg je ook iets sneller dan je normaal verwacht. Net doordat je echt door moet puzzelen en er slechts 1 puzzel is, zijn die hints ook wel nodig.

Nadien hebben we nog lekker na gekletst en hoorde we dat er nog een nieuwe kamer op komst is. We zijn benieuwd!

Reactie door Just Escape

19 februari 2024

Super bedankt voor de mooie uitgebreide review! Het was ontzettend leuk jullie in de kamer te zien spelen. Wij kijken er naar uit jullie terug te zien in Colours of Art!

Puzzelen in de crypte

Rip is de nieuwste kamer van Lock Us en tevens ook de laatste want ik vernam dat de eigenaar er binnenkort mee stopt.
Nog snel even Rip meenemen nu het nog kan!

Onthaal:

Op een zondag is parkeren hier niet zo een punt, het is gratis doorheen de stad.
Op andere momenten trek je hier best een minuut of 5/10 extra voor uit want de escape room ligt in een galerij in het centrum.

We worden hartelijk ontvangen door de eigenaar en na een gezellige babbel kunnen we aan onze laatste room hier beginnen.

Kamer:
Je merkt meteen dat dit hun nieuwste kamer is. De start is meteen "anders" en in thema.
En ook binnen in de kamer merk je duidelijk een verschil in afwerking tov de vorige rooms.
Zoals jullie al vaker gelezen hebben is dit een kleinere kamer.
Dat is het ook en het is misschien wel de kleinste room die ik ooit gespeeld heb. Maar tegelijkertijd doet het niks af aan het puzzelplezier en die zitten er voldoende in. Ik denk oprecht dat de eigenaar elke cm2 benut heeft die hij maar kon vinden voor deze room en door de lineariteit van de puzzels valt die beperkte oppervlakte nog wel mee.

Qua flow zit deze kamer wel goed in mekaar. Wij haalden hem in 38 minuten zonder hints en dat voor een room waar 50 minuten voor staat. Ook sfeer, verhaal en effecten waren echt prima en zijn opnieuw een verbetering tov de vorige "oudere" kamers.


Conclusie:

Dit is een leuke 2 persoonskamer als je lekker wat puzzelplezier wilt hebben.
Ja de kamer is klein in oppervlakte, maar of dat nu echt een bepalende factor is voor een betere beleving...
De kamer heeft een lekkere flow, werkt volautomatisch, maar verwacht geen gekkigheden ofzo.
Ga er dus heen met de juiste verwachtingen en je hebt een prima puzzelkamertje erbij met een goed verhaal.

Niet te geloven

Het is niet vaak dat er een kamer bij komt waar zoveel om te doen is.
Zowat mijn volledige kring van escape vrienden had deze kamer ondertussen gespeeld. Ik denk dat het erg lang geleden is dat ik nog zoveel enthousiaste en positieve vlogs, berichtjes en voice clips kreeg over een room.

We hadden met Beyond the Game een interview staan met Jordin en maakten van de gelegenheid dankbaar gebruik om meteen zijn nieuwste kamer te spelen.

Onthaal:

Ja van een metamorfose gesproken! De laatste keer dat ik hier was (2019) stoorde ik me nog aan zoveel zaken (waar moeten we zijn, een grote, lege open ruimte, de afwerking, etc). Maar eerlijk is eerlijk, hier is werk verzet.
We banen ons een weg naar binnen toe en ontmoeten Jordin in een gezellig barretje.

Het ontvangst is hartelijk en gemoedelijk. We hebben nog rustig de tijd voor een drankje en een bezoekje aan de nieuwe, mooie wc’s.
Maar links van ons loert iets nieuws! Een gezellige patio trekt onze aandacht en ondanks dat het super gezellig is, neemt de nieuwsgierigheid toch de bovenhand.

Na 7 maanden iedereen erover bezig te horen wilde ik zelf graag eens gaan ervaren wat deze kamer allemaal in petto heeft voor ons.


Kamer:

Wat
Een
Start!

Op een werkelijk unieke manier worden we onderdeel van het verhaal.
Een verhaal dat vorm gegeven wordt door goede stemacteurs (de kamer is in het Engels).
En meteen valt het decor op. Zoveel detail, zo geloofwaardig, ja dit belooft.

We zijn met z’n 4-en en we hebben vanaf minuut 1 een lekkere flow te pakken. Nergens jagen we, alles gaat gewoon vlot en van de eerste keer juist.
De puzzels staan wat mij betreft op zichzelf en hebben niet direct een link met het verhaal op een paar uitzonderingen na. Ze passen in de ruimte of het thema, maar soms voelen ze ook wat random aan.
Bij sommige puzzels kan ik me ook voorstellen dat ze snel irritant kunnen worden als je ze opnieuw moet doen, dus blijf rustig en neem je tijd zou mijn advies zijn.

De kamer is naar mijn mening een grote verbazing en ik snap heel goed waar de bewondering voor deze kamer van komt. Je kan niet anders dan onder de indruk zijn.

Het verhaal zit goed in mekaar en hoe verder we in de kamer geraken, hoe meer info we krijgen.
Maar ergens op 90% van de room begin ik me af te vragen of de kamer niet beter gestopt was.
Het verhaal wordt vanaf dit punt voor mij onduidelijk en we lijken een beetje over ons hoogtepunt heen.

Maar dat mag de pret niet drukken, want al puzzelend lossen we alles met het grootste gemak op en met een brede glimlach verlaten we de kamer.

Conclusie:
Ja, ik snap het. Ik snap de hype en die is ook terecht.
Jordin en zijn team hebben alles uit de kast gehaald voor deze kamer. Ik denk dat er weinig ideeën in de prullenbak zijn beland, maar dat werkelijk alles in deze kamer zit.

Of dit nodig was, laat ik in het midden, want op een bepaald moment denk je letterlijk: tuurlijk, waarom niet, maar dan in de meest positieve zin.

Wat je los mag laten is de link van bijna alle zottigheid met het verhaal en dat geldt ook een groot deel voor de puzzels.
En hoewel ik denk dat het verhaal beter kan, vooral naar het einde toe, zie ik wat voor bloed, zweet en tranen deze room gekost heeft.

Opnieuw verlegt deze kamer een stuk de grens op wat een escape room zou kunnen zijn, want we gaan bijna naar een soort attractie.
Persoonlijk denk ik niet dat dit de nieuwe bakermat moet worden. Kamers als dit moeten de uitzondering blijven om het haalbaar te houden voor iedereen.
Eens om de zoveel tijd komen er gewoon kamers bij die de grens opzoeken van wat mogelijk is en dit is er een van.

Ik had destijds wat kritiek op Rebecca, maar eerlijk is eerlijk, het team van Your Escape heeft me erg positief verrast!

Verfrissend leuk!

Wat heb ik lang uitgekeken naar deze kamer. 

Hij is al een tijdje open, maar op een of andere manier kwam het er maar niet van.

Steeds meer mensen beginnen dan over de kamer in de veronderstelling dat ik hem al gespeeld heb en dan wordt het spoilerknopje helaas wel eens overgeslagen. 


Snel spelen dus voor ik de volledige kamer te weten kwam ;-) 



Onthaal:



Parkeren kan vlakbij bij Lamot, maar betaalbaarder is het bij Indigo. Van daaruit is het ongeveer nog 5 minuten wandelen tot aan de Gouden Kooi. 

De ontvangstruimte is iets kleiner geworden t.o.v. de vorige keer, maar met goede reden. 

Wc's, kluisjes, drankjes, dat is hier allemaal dik in orde, net als het ontvangst op zich. 

Ik kon niet wachten om te beginnen spelen, dus we gaan snel door naar de kamer. 




Kamer:


Ja de ontvangst is wat kleiner geworden, dat komt omdat je op deze manier een betere inleiding krijgt in het verhaal en onze opdracht. 
We zitten lekker apart van de grote ruimte en krijgen een inleiding in thema. 

We hadden op voorhand het filmpje thuis al gekeken en ook dat zag er goed en professioneel uit. 


Bij de Gouden kooi start in een soort hub waar je een intro filmpje te zien krijgt.
Wat een verbetering t.ov. Rumoldus, echt heel goed gedaan en een mooie start van de kamer! 



Ik was oprecht benieuwd hoe ze het thema en het verhaal in de kamer gingen verwerken, want origineel is het woord dat wel bij me opkwam. 
Het decor is in ieder geval al dik ok. De ruimtes zijn leuk aangekleed, komen geloofwaardig over en barsten van de detail met hier en daar een knipoog of een grapje.

Ook voor 4 personen is er genoeg te doen en de flow is enorm goed.
De kamer barst van de kleine geluksmomentjes en zelfs met onze lekkere flow is het niet dat je hier met een supertijd buiten staat. 

De puzzels doorheen de kamer wisselen wat af van doe, behendigheid en denk en zijn leuk, snel en voldoende aanwezig, zelfs voor een groep van 4. Ook is er een lekkere afwisseling tussen parallel en lineair.

En hoewel ze echt mooi in thema zijn, zitten er een paar bij waar ik toch een beetje het idee had van: wat doet dit hier (zoals qua ruimte, als in het verhaal als qua uitvoering)

Het verhaal en onze opdracht wordt duidelijk door de filmpjes en de inleiding, maar die opdracht komt weinig of niet terug in de kamer wat jammer is.
Zelfs op het punt waar meer duidelijk wordt kun je je nog steeds de vraag stellen waarom wij dit allemaal als speler ondernemen. De opdrachten die we uitvoeren hebben geen echt link met onze initiële opdracht, maar meer met de ruimte waarin we ons bevinden.
Je kunt je dan afvragen of het niet beter was geweest om ons als speler een andere opdracht te geven waardoor alles wat logischer aanvoelt.


Maar dat mag de pret niet drukken.
Het doelpubliek van de Gouden Kooi zijn gezinnen en die gaan zich hier prima vermaken en die stellen niet de vragen die ik me stel. 

Het einde was echt een verrassing, maar miste voor mij net dat tikje extra. Net niet genoeg geluid, niet genoeg dreiging, alles net niet op van de grote apotheose te spreken. 



Conclusie:


Ja dit behoort tot de top van wat België te bieden heeft en je ziet de enorme stap die de makers gemaakt hebben van Rumoldus naar Han. 

Het verdient een pluim qua originaliteit, want dat is het verhaal wel. 
De filmpjes zijn echt van topkwaliteit en het belooft een lekkere thriller/actiefilm te worden als je dit zo ziet. 

Ik denk dat het verhaal op dit moment net iets te ver gezocht is en wat te complex en daardoor minder geloofwaardig aanvoelt.
Ook zijn er bepaalde puzzels die misschien een hoog fun gehalte hebben, maar qua thema en verhaal wat vloeken. 

Prima te doen met 3 a 4 spelers. Wij speelden hem met een lekkere flow en hintloos in 55 minuten.

Bijna echt.

Na jaren het op een afstandje bekeken te hebben, terwijl het iets is wat mij enorm trekt, was het dan afgelopen zaterdag zover: Prison escape.

Hoewel me de versie in Breda het meeste aansprak, heb ik niet veel keuze meer en wordt het Doetinchem.

Ik ben vooral benieuwd naar het gevangenisgevoel, het niveau van realisme en in hoeverre ik meegenomen wordt in een verhaallijn.

Onthaal:
Afpreken doen we bij Café De Tol. Parkeren Kan er iets verder, is volledig gratis en is goed aangegeven.
Bij het café merk je al snel dat het hier een bottlenek wordt. Het is slecht weer, binnen is vol en buiten is er niks voorzien om 100/130 mensen op te vangen.
Na het aanmelden krijgen we een gekleurd kaartje in ons handen gedrukt en niet veel later, terwijl de helft van ons nog op de wc aan het wachten is, wordt de gele groep plots gevraagd om wat verderop naar een te kleine tent te komen. De uitleg begint terwijl nog lang niet iedereen aanwezig is.

Het probleem hier is tijd en communicatie. Als speler weet je op dit moment van niks een een beetje feedback als in: om dit uur moeten jullie bij de tent zijn voor de uitleg van de dag, was al voldoende.

Nadat de uitleg afgerond is worden we met bussen richting de gevangenis gebracht en van dit moment af lijkt het echt begonnen.

Kamer:
De kamer is in dit geval natuurlijk de Kruisberg gevangenis van Doetinchem.
Wat vet dat deze beleving hier door kan gaan. Realistischer wordt het niet, zeker niet door het goede acteerwerk en de manier van inchecken.

Alles op dit moment ademt de sfeer die ik verwacht had. De strengheid van de bewakers, de kilheid, de stiltes, zelf het gure regenweer past.
Zeker de eerste 30 minuten zijn fantastisch en hoewel daar je eigen inbreng onbestaande is, zet het de sfeer enorm goed neer.

Nu snap ik enorm goed dat je 130 mensen allemaal een kans wilt geven om hun eigen avontuur te geven, alleen nam het verhaal hierdoor een beetje chaotische wending.

Waar je aan het begin nog het idee krijgt dat je streng in het gareel dient te lopen en elke stap, net zoals in een echt gevangenis, moet kunnen verantwoorden, lijkt het haast of iedereen van de gedetineerden aan het rondwandelen is.
Ik merk vaak dat meerdere mensen hetzelfde aan het doen zijn, waardoor je vaak aan de zijlijn lijkt te staan. Het is moeilijk om door al die ruis een eigen verhaallijn op te zoeken, want er zijn er zat, alleen dien ze zelf te focussen op 1 specifieke en je niet te vaak laten afleiden.

Maar zelfs als je dat doet lijkt het erop dat sommige acteurs werkelijk overspoelt worden met verhaallijnen, terwijl anderen dat net totaal niet hebben. Op zich geen probleem, maar het realisme zakt wel erg snel als je met 20 mensen plots voor 1 acteur staat, terwijl je als gedetineerde eigenlijk daar niks te zoeken hebt.
Een ander storend punt is, en ik denk dat dit vooral komt doordat dit echt een mainstream event is, dat de acteurs wel erg ver gaan in hun uitleg. Waar je verwacht dat je met de nodige stealth, omkoperij of vleierij aan de broodnodige info kan geraken, lijken de acteurs haast een open boek en delen ze die info aan iedereen die er maar om vraagt.

Uiteindelijk lukt het me om toch een verhaallijn te vinden waar ik in een niet te grote groep zit, maar zelfs hier voelt het “te” aan. We ontsnappen wel met een goede reden, maar ook hier nekt de massa dat effect.
Op een of andere manier is ontsnappen uit een gevangenis helemaal niet zo speciaal als je 50 mensen voor je ziet staan… nat in de regen, uitpuilend uit een te klein tentje.

Conclusie:

Allereerst is dit een ongelofelijke organisatie, want doe het maar ff, 130 mensen een geloofwaardige fijne, veilige tijd geven!
De acteurs zaten allemaal ongelofelijk in hun rol en het lijkt ook echt een toffe bende bij elkaar die dit echt met passie doen.
Ik hoorde achteraf niks als lof van ieder van ons die meedeed over hun interacties.

Ik voelde me echt even een held in mijn eigen verhaal en dat si dankzij deze fantastische mensen, dus kudos voor hun!

Ik snap dat een event als dit betaalbaal blijft door de massa, maar tegelijkertijd is dat ook meteen het probleem.
Diverse verhaallijnen verliezen hun geloofwaardigheid, net door de hoeveelheid spelers die hem proberen mee te pakken, maar ik snap ook heel goed dat je geen 130 verhaallijnen kan uitzetten.
De vraag is vooral, moeten er wel zoveel spelers ontsnappen? Ben je enkel een held indien dat gebeurd?
Ik persoonlijk vind dat het ontsnappen het ultieme doel is, maar slechts bereikt kan worden voor een beperkt aantal die het spel juist spelen. Dan zou het realistischer zijn, specialer en het zou voor mij een bepaalde vorm van herhaalbaarheid realiseren waardoor ik het nog eens wil proberen.
Nu voelde het niet speciaal aan…

Het regime in de gevangenis kon vele malen strenger, eigenlijk wat de eerste 30 minuten doet. Eens dat werd losgelaten, voelde het niet meer als een gevangenis aan voor mij.
Dat in combi met de acteurs die te makkelijk teveel info weggaven en anderen gevangenen die bijna de toekomst konden voorspellen, maakte dat ik te weinig moeite moest doen om aan de nodige info te geraken.

Maar dat zal de prijs zijn om iedereen een fijne tijd te geven.

Reactie door Prison Escape Doetinchem

20 november 2023

Bedankt voor je mooie en uitgebreide review! We willen inderdaad iedereen een fijne tijd geven en daarom kunnen we zeker wat met jouw feedback. Door mensen zoals jij, kunnen we de ervaring blijven verbeteren!

Klein maar fijn.

Het heeft een tijd geduurd voor ik het aandurfde om deze kamer te gaan spelen.
Tenzij ik gevraagd word om een kamer te testen, probeer ik de eerste paar weken van een room te mijden.
Je weet als fervente speler dat een kamer een levend iets is, dat er kinderziektes uitkomen.
Dat in combo dat je een kamer normaal maar 1 keer speelt, maakt dat je ooit beter even wacht.
Aan de reviews te zien verliep de opstart van deze room allesbehalve vlot en hoewel ik geloof dat de waarheid altijd ergens in het midden ligt, kon je wel afleiden dat er het een en ander niet echt goed ging.
Maar oordelen doe ik liever zelf, dus alle vooroordelen even langs de kant en met frisse moed richting Villa Bretil.

Ontvangst:
Parkeren kan hier gratis voor de deur. De weg van de parking naar de voordeur wordt begeleid door een leuk stukje muziek. Wij vonden dit al meteen een toffe toevoeging en sfeer versterkend.
Binnen voelt het toch een beetje of de tijd heeft stil gestaan. Een heerlijk gevoel van nostalgie.
Er hangt hier een fijne huiskamersfeer en onder het genot van een drankje, escape room(s) en een portie bitterballen kan je hier een prima tijd hebben.
Na een kort babbeltje met de eigenaren komt de GM ons halen voor mijn laatste avontuur hier.

Kamer:
Het verhaal van Imitation Room zit verweven met de andere verhalen hier in Villa Bretil. Je hoeft de andere rooms niet gespeeld te hebben om hem te spelen, maar je krijgt wel een hoop info te verwerken.
Onze taak is in ieder geval om het werk van Idah Schillinger af te maken voor de Duitsers ontdekken waar ze mee bezig was.
Het thema van deze kamer is natuurlijk gebaseerd op de gelijknamige film. Coderen, oorlog en spionnen.
3 thema’s die heel snel saai kunnen zijn. Ik was oprecht benieuwd hoe zit dit zouden neerzetten.

Al snel staan we in de kamer en ik moet zeggen dat het decor erg mooi is. Er is duidelijk veel tijd en energie gegaan om deze kamer zo authentiek mogelijk te maken.
Ons “uitzicht” draagt bij aan de beleving en brengt het verhaal en de kamer meer tot leven. Een extra soort van dynamiek die later in de kamer echt voor een meerwaarde zorgt. De uitwerking kon realistischer, maar we begrijpen de praktische keuze.
Ik blijf het waarderen dat puzzels verwerkt worden zodat je op het eerste zicht er amper een ziet en 20 minuten later er 5 hebt opgelost.
We spelen met 4 en dat is meteen ook het maximum van deze kamer. Terecht naar onze mening. De kamer is niet erg groot en vooral de puzzels accommoderen ons niet als groep. Veelal kan 1 persoon iets uitvoeren en staat de rest er een beetje bij. Er is beperkte parallelliteit in de kamer aanwezig, maar dan moet je een beetje geluk hebben dat je het wel ziet. Nadeel is dan weer meteen dat er veel tegelijkertijd gebeurt en dat de anderen het dan weer missen .

Ondertussen geeft de kamer zich weer wat meer prijs en het decor blijft me wel verbazen. Ook de gebruikte attributen, de techniek, geluid en effecten zijn echt van een goed niveau. Buiten dat je de camera’s ziet, is alles tot in de puntjes weggewerkt of verborgen.

De kamer leeft ook op verschillende manieren en dat kan ik enorm waarderen. Door slim gebruik te maken van verschillende technieken kreeg je echt het gevoel dat we moesten opletten voor de Duitsers.

We hebben als team een goede flow te pakken en in sneltempo wordt de ene puzzel na de andere opgelost. Waar het eerste deel van de kamer puzzels had die linken naar het thema, gaat deel 2 echt verder op het verhaal en de technieken. Het toestel voor het ontcijferen is werkelijk indrukwekkend en ik vond het zonde dat we er zo weinig mee gedaan hebben. Verhaaltechnisch zal het heus wel kloppen, maar het voelt haast als zonde aan dat dit wondertje van techniek niet meer tot zijn recht komt.

Zeker omdat het einde erg plots was voor ons en voor we het goed en wel besefte was de kamer klaar terwijl 2 van ons niet eens door hadden dat we de “eindpuzzel” hadden opgelost.

Conclusie:
Wel 1 conclusie kan ik echt wel trekken en dat is dat er op basis van jullie feedback echt aanpassingen zijn gebeurd.
De flow die er volgens veel van jullie ontbrak, was er voor ons althans nu wel aanwezig.

Het is slim dat ze de aantal spelers van 6 naar 4 aangepast hebben, want dat trekt deze kamer echt niet. Zelfs 4 is aan de hoge kant en hoewel ik begrijp dat dit geen goedkope room was om te bouwen, is 135 euro dan weer veel voor 2 spelers.
Wij amuseerden ons prima hier en de meeste pijnpunten zijn aangepakt.
Naar mijn gevoel loopt het spaak op de grootte van de kamer versus het aantal spelers bezig houden en de meeste puzzels zorgen niet dat je gaat samenwerken. Veelal moet of kan 1 persoon het uitvoeren en kijkt de rest er naar. Daar zit nog wat potentie naar mijn mening.
Het einde is te plots en je weet ook niet dat het hierna stopt. Wij voerden het simpelweg uit met het gedacht dat er nog iets zou volgen, niet dat hierna de kamer zou stoppen.

Verhaaltechnisch klopt het wel, begrijp me niet verkeerd, alleen ligt het gevoel waarmee je wilt eindigen voor dit punt.
Het mist dat bombastische, het heroïsche, de overwinning, het gevoel dat je de Duitsers hebt verslagen, dat door ons de oorlog gewonnen kan worden. Het mist dat je als team in 1 ruimte gedwongen wordt om samen het mee te maken, hoe klein dan ook. Je wil niet naar de andere ruimte moeten roepen: jongens we zijn klaar…

Maar zoveel spelers, zoveel meningen en je gaat nooit voor iedereen kunnen goed doen.
De eigenaren hebben geluisterd naar de feedback en hebben de nodige aanpassingen gedaan en wij kunnen alleen maar zeggen dat het een fijne kamer was om te spelen.

Prima puzzelkamer voor 2

Escapen met 2 kan een kostelijke bedoeling zijn en kamers vinden onder de 100 euro begint steeds moeilijker te worden.
Als je dan nog eens een room tegenkomt die leuke reviews krijgt en op minder dan een uurtje rijden ligt, dan kan het niet lang duren eer we hem spelen.

Onthaal:

De escape room ligt zowaar in het centrum, maar er is prive parking.
Eens binnen is er een ruime ontvangstruimte met de mogelijkheid tot een drankje en uiteraard kan je hier naar de wc.

Het ontvangst zelf is zeer hartelijk en het duurt niet lang voor we bijna vergeten waarom we hier eigenlijk zijn.
De gebruikelijke uitleg wordt geskipt en met het verhaal duidelijk op zak kunnen we beginnen.

Kamer:

Ga terug in de tijd door de machine te herstellen en zoek uit wat er met de professor gebeurd is. Zo simpel kan het zijn.

Met ze’n 2 kan je hier lekker aan de bak. De puzzels volgen elkaar in sneltempo op en zijn volledig lineair opgebouwd. Zeker met 2 hoeft dat niet erg te zijn, maar dit is geen kamer voor 4 ervaren spelers (of meer überhaupt).

Voor ons zat er echt een heerlijke flow in de puzzels en enkel op het einde lopen we een beetje vast. Nu komt dat ook door wat ervaring die we hebben en ik denk dat dit voor beginnende spelers echt wel een uitdaging kan worden. Vooral het stukje herkenning en loslaten op bepaalde momenten kan in je voordeel spelen. Een verbeterpunt voor de kamer zou hier feedback kunnen zijn in de vorm van licht en geluid. Een knop die oplicht, een geluidje, een knipperende lamp, meer heb je ooit niet nodig.

Ondanks dat wij best logisch speelden hadden we nog maar 5 minuten over op de klok. Maar ik jaag me niet snel op in een room en ben geen goede zoeker ;-)

Qua sfeer en onderdompeling is ruimte voor verbetering. De verlichting is niet erg gezellig of sfeer versterkend, sommige meubels lijken zo uit Ikea te komen en hier en daar zie je de techniek op een te knullige manier liggen. (Papiertje over kabels)
Maar dit is de eerste room van deze eigenaar en het moet gezegd, alle techniek werkte, de kamer was netjes en de kamer heeft een correcte prijs voor wat hij bied.

Conclusie:
Ik heb me hier prima geamuseerd voor 85 euro. 55 minuten lang hebben we met ons 2 heerlijk gepuzzeld en daar doen we het toch gewoon voor.

Tijdreizen is een moeilijk thema om goed te brengen en als je het goed doet kan het heel vet zijn. Ik vond het hier niet goed gedaan om meerdere redenen.

1 het is een thema dat net goed tot zijn recht komt door effecten, rook, geluid en dat mist deze room nu net.

2 er vanuit gaan dan het kan is tijdreizen al complex genoeg. Een deur die open gaat en je staat in 2050… terwijl je ook nog wat op en neer kan wandelen tussen de ruimtes is voor mij iets te makkelijk.

Vaak wordt vergeten om de spelers ook te laten terugreizen om zo het verhaal, waar hier best wel wat aandacht aan gegeven wordt, ook compleet te maken.
Het was haalbaarder geweest om de bureau, de werkplaats en de machine te bouwen en dat wij als spelers de geheimen van de professor moeten achterhalen en zo de machine weer aan de praat te krijgen.
Dat had nog een mooi einde met de GM gegeven en het stukje tijdreizen achterwege te laten.

Kom hier lekker puzzelen aan een betaalbare prijs, stel je verwachtingen wat bij qua aankleding en effecten en je hebt een prima uur en achteraf nog een toffe babbel met een passionele eigenaar.

Don't go outside...

Eindelijk nog eens een escapetripje op de planning!
Dit keer gaat de reis naar Wuppertal en met wel een goede reden. Escape Stories is een naam die tot nu toe niks "bijzonder" te melden had, tot ze kamers van Athene ging uitbaten.
Onder de naam Horror Stories zijn ze van plan om een eigen wereld te creëren met daarin verschillende verhaallijnen (kamers). Hun mosterd halen ze duidelijk bij Lockhill, maar dit hoeft niks negatief te zijn.

Beide enge rooms die ze hebben zijn afkomstig uit Athene, The Dark Forest is eigenlijk The Litchver Woodland en Asylum of Fear is natuurlijk het Sanatorium.

Ik heb zelf door omstandigheden helaas The Litchver Woodland versie niet gespeeld, dus ik heb geen vergelijkingsmateriaal, van Sanatorium kan ik jullie wel wat meer de details geven, maar dat is voor de andere review.

Onthaal:

Parkeren kan op straat, ma/za betaald, zondag gratis. Je moet wat geluk hebben of je ergens in de zijstraten kan staan, trek hier een minuut of 10 extra voor uit.
Er is geen ontvangstruimte, je komt aan, tekent een papier, bergt je spullen op en je kan nog naar de wc en van daaruit start het spel meteen.
Hun website geeft aan dat deze kamer in het Engels te spelen is, maar het gaat een beetje zoals het boeken zelf, je moet er wat geluk mee hebben. Hoe vaak je ook op Engels klikt, alles blijft zowat in het Duits, net zoals de bevestigingsmails.

Kamer:
Ja dit herkennen we wel van Athene, meteen start het spel. Onze acteur zit goed in zijn rol en spreekt goed Engels. De ruimte is mooi, sfeervol en zet meteen de toon.
Maar al dat goed smelt als sneeuw voor de zon als we daadwerkelijk de kamer in moeten. Dit had zoveel toffer gekund als deze onhandige, tijdrovende manier die je tevens uit het verhaal haalt. Ik had dit zo graag anders gezien, maar hier zal best een reden voor zijn waarom het niet zou kunnen.

Eens dat het spel begint moet ik toegeven dat het echt een bos is waar je terecht komt. De bomen, de grond, de sfeer, alles zet de toon van een eng, mysterieus bos.
Uiteraard is dit geen gewoon bos en zit er van alles verscholen achter de bomen wat je beter niet te pakken krijgt.
Hoewel het spel zich goed terug oppakt en meteen een goede toon neerzet, hadden ze voor mij veel langer de mysterieuze kaart mogen spelen.
Dit is ook iets wat ze in Athene maar niet willen snappen, dat de verbeelding van spelers veel sterker is dan een acteur die je volledig ziet.
Het zwakke punt momenteel is het verhaal vs de puzzels. Sowieso zijn puzzels in een room als deze raar en passen opdrachten veel beter.
Eerst en vooral loop je te vaak doelloos te zoeken naar een slot. Uiteraard worden de opdrachten en puzzels gebruikt om je van A naar B te laten gaan, maar de reden was te vaak vaag. Ook hebben ze amper een link met het verhaal wat opnieuw een gemiste kans is. Ook hier weer troffen we Duitse teksten aan, terwijl dit prima in het Engels had gekund. Ook audio boodschappen die nog niet vertaald waren waardoor je je afvraagt of deze kamer wel volledig in het Engels te spelen is momenteel.
Naar het einde toe zit je eigenlijk met meer vragen dan we toekwamen en ontsnappen we op een vrij simpele 2015-achtige manier.

Conclusie:
The Dark forest heeft heel veel in zich om echt een toproom te zijn, maar laat op dit moment steken vallen.
Onze acteurs deden het goed en volgde duidelijk hun script, alleen mist dat script echt gelaagdheid.
Er is geen echte opbouw en ze kunnen veel meer spelen met: zag ik nu net iets of niet…
Ik gooide momenteel echt alle opdrachten en puzzels eruit, 1 in het bijzonder en zou de kamer echt wat meer reden geven, vooral naar de opdracht in het midden die nu wel heel matig wordt geïmplementeerd. Hier is veel ruimte voor verbetering.
De start zal helaas niet anders kunnen, wat dood jammer is en echt een opwaardering zou zijn qua wauw factor.

Achteraf kun je ff fijn napraten met de acteurs die je ook een blikje geven in het bos met het licht aan. Ook tof zijn de beelden die je ff terug mag kijken van de hoogtepunten van je verblijf in het bos.

Dit doe je trouwens in een klein “bioscoopzaaltje” waar de mensen die niet mee binnen willen tegen betaling mee kunnen kijken.
Dit is de minst enge room van de 2 op dit moment en ondanks mijn kritiek, is het zeker een prima opstapkamer voor de horror-escape-fans in wording.

Beter dan het origineel

Eindelijk nog eens een escapetripje op de planning.
Dit keer gaat de reis naar Wuppertal en met wel een goede reden. Escape Stories is een naam die tot nu toe niks "bijzonder" te melden had, tot ze kamers van Athene ging uitbaten.
Onder de naam Horror Stories zijn ze van plan om een eigen wereld te creëren met daarin verschillende verhaallijnen (kamers). Hun mosterd halen ze duidelijk bij Lockhill, maar dit hoeft niks negatief te zijn.

Beide enge rooms die ze hebben zijn afkomstig uit Athene, The Dark Forest is eigenlijk The Litchver Woodland en Asylum of Fear is natuurlijk het Sanatorium.
Ik heb zelf The Sanatorium in Athene 2 keer gespeeld in Midnight modus (2.5 uur-je kan die kamer in 3 modi spelen)
Hier hebben ze maar 1 modus van 75 minuten, dus je kan helaas niks kiezen qua engheid.
Ik was vooral benieuwd wat ze juist aangepast hadden en anders deden en dat lezen jullie hier terug.

Onthaal:
Parkeren kan op straat, ma/za betaald, zondag gratis. Je moet wat geluk hebben of je ergens in de zijstraten kan staan, trek hier een minuut of 10 extra voor uit.
Eens daar loop je via de bordjes naar boven, vul je opnieuw een papier in en ga je naar binnen. Het stadje wat ze aan het bouwen zijn komt hier echt tot zijn recht, al ziet het er momenteel nog heel kaal en kil uit. Ik ga er ook vanuit dat dit work in progres is want echt sfeer schepte het nog niet.

Kamer:
De start is in ieder geval al anders dan in Athene en ik denk dat ik deze wel iets leuker vind.
Nog voor we het goed en wel beseffen staan we weer terug op de plek waar ik voor het eerst echt getwijfeld heb: wil ik dit wel doen. Dit is een van de enige kamers die me echt de kriebels gaf en dat komt vooral door wat er niet is vs het decor.
Voor een van onze teamleden was het al snel duidelijk dat dit niet de kamer voor haar was en na een dikke 10 minuten waren we nog met 2 over.

De kamer is echt een kopie van Athene, qua vloerplan dan toch. Wel zijn er toch zaken anders, maar die ervaarde ik enkel als positief. Waar ze in Athene met een room zitten die in 3 modi gespeeld moet kunnen worden, is het hier 1 versie, wat eigenlijk beter tot zijn recht komt.
Ze skippen het ingewikkelde middenstuk dat veel te veel ruis bevatte en blijven bij de kern. Ook hier weer is het verhaal en de meeste puzzels het zwakke punt, want de opdracht waarmee we binnen gestuurd worden, komt niet meer terug en het zal eerder puur toeval zijn dat je hier info over vindt dan dat de kamer het zelf geeft.

Wat enorm goed zat waren 3 zaken:

1: De acteurs. Mijn god wat hebben we hier onze handen vol mee gehad. Ze zaten echt fantastisch in hun rol en deden er echt alles aan om ons het leven zuur te maken. Waar ik in Athene de grens opzocht om gepakt te worden, wat eigenlijk nooit gebeurde, moest ik er hier niet veel moeite voor doen.
2: Het grootste nadeel van deze kamer in Athene was voor mij hoe vies deze room was. Ze werken met rook, maar mijn god, zoveel rook dat werkelijk alles nat was van die rook, wanden, vloer, alles wat je vast pakte was nat. Dat is hier niet en het grappige is, het maakt qua sfeer amper iets uit.
3: De flow. De kamer is logischer, makkelijker en daardoor is er meer tijd voor het betere acteerwerk. Dat kwam ook terug en je merkte hoe dit Asylum echt tot leven kwam daardoor.
Maar opnieuw ontsnap ik met vraagtekens. We hebben verschillende zaken opgelost en niks mee gedaan en bepaalde zaken ook totaal niet benut.
Je gaat dus naar buiten met de vraag: waarom kan ik ontsnappen, waar is plots iedereen heen en wat heb ik al die tijd dan eigenlijk gedaan?

Conclusie:
Het is grappig om te zeggen dat de kopie beter is dan het origineel. Ik zou het helemaal grappig vinden moest deze room straks bij Terpeca hoger eindigen dan de versie in Athene.
Maar het is wel zo. Door de beperktere tijd, het betere acteerwerk en continue de spanning, is dit veel intensiever dan 2.5 uur in midnightmodus. Daar voelde ik geen pakkans, had ik vaak de indruk dat we alleen waren en begonnen de puzzels gewoon te irriteren.
Dat in combi met de nettere kamer maakt het voor mij dat deze kamer beter scoort dan het origineel.
Ja vergeet het verhaal en wat je aan het doen bent, maar geniet van een echte top horrorkamer die de meeste van jullie echt uit hun comfortzone gaat trekken.

Echt napraten kan je hier, ondanks het stadje, niet en we merkten aan alles dat het een beleefdheidspraatje was , foto en wegwezen.

Agrabah in the Mall

Eindelijk nog eens een escapetripje op de planning.
Dit keer gaat de reis naar Wuppertal en met wel een goede reden. Escape Stories is een naam die tot nu toe niks "bijzonder" te melden had, tot ze kamers van Athene ging uitbaten.
Om die reden waren we ook daar, maar door het schitterende zomerweer dat voorspeld was, besloten we toch maar om een kamer toe te voegen.
Met al het horrorgeweld, leek het ons wel leuk om een iets vrolijker thema op te zoeken: Het Geheim van de Wonderlamp of met andere woorden: Aladdin.

Onthaal:
Parkeren kan op straat, ma/za betaald, zondag gratis. Je moet wat geluk hebben of je ergens in de zijstraten kan staan, trek hier een minuut of 10 extra voor uit.
Let op dat het hier een andere locatie betreft dan de horrorkamers. De room zelf ligt in een wandelgebied dus je zal niet voor de deur kunnen parkeren.
De escape room heeft een steampunk-achtige ontvangstruimte. Voor de hoeveelheid kamers die ze hier hebben is hij niet erg groot en het is duidelijk niet de bedoeling dat je hier te vroeg bent of blijft napraten.
Het ontvangst zelf is vriendelijk en onze host spreekt prima Engels.
Al snel botsten we hier ook weer op het probleem dat niet alles vertaald is zoals het zou moeten zijn. We moeten op een tablet iets tekenen (geen idee waarom voor een simpele room als dit, ma bon) maar de Engelstalige vertaling blijkt foetsie te zijn. Ff later blijkt hij niet te bestaan, dus moeten we het met de Duitse versie doen.

Kamer:
De traditionele uitleg wordt ons gelukkig bespaard en de medewerker neemt ons in karakter mee naar de room die in het kleine winkelcentrum langs de escape ligt. Wel een beetje grappig dat je in de kille gang van een leeg winkelcentrum het verhaal te horen krijgt dat je in Agrabah de boel mag gaan redden. Van alle keren dat een intro in de kamer zou mogen, is dit wel de keer :-)
Voor we in de kamer gaan krijgen we nog snel een woordje uitleg dat een puzzel niet perfect op te lossen is in het Engels en dat er een soort van oplossing voor komt.

De kamer ziet er in ieder geval wel oosters uit. Ze hebben echt moeite gedaan om de oosterse sfeer goed neer te zetten en het systeemplafond te verbergen. De puzzels zijn leuk in thema, maar voegen verhaaltechnisch niks toe.
Wel wordt snel duidelijk dat dit geen kamer is voor meer dan 3 spelers. Daarvoor is de kamer te lineair en zijn de ruimtes toch aan de krappe kant. Maar de flow zit goed, dat moeten we toegeven.
De oplossing voor het taalprobleem blijkt minder ingenieus dan gedacht, gewoon overrulen die handel. Doodzonde voor zo een kamer.
Voor we het goed en wel beseffen blijkt de kamer klaar te zijn. 36 minuten met 1 hint en 2 puzzels die we overgeslagen hebben door het taalprobleem.

Conclusie:
Dit is een brave puzzelkamer die prima is voor een gezin of als opwarmer. Maar voor 109 euro bleef ik toch wat op mijn honger zitten.
Ik vind dit een ongelofelijk thema waar je met geuren, muziek en zoveel herkenbare attributen iets mee kan. Ik zou zo graag meer van dit soort kamers zien.
Net als bij hun andere kamers loopt Escape Stories zich zelf wat voorbij op dit moment en geven ze maar al te graag aan dat de kamers in het Engels te spelen zijn terwijl dat eigenlijk niet zo is.
Zeker als we dan ook nog eens buiten komen met een snelle tijd en er puzzels overruled worden, dan heb je aan mij geen gelukkige mens.
De kamer op zich was echt prima en de afwerking en flow zeker prima te noemen.
Speel hem met max 3 mensen en verwacht niks schokkend.

Gedwongen samenwerken

Langs verschillende wegen kreeg ik steeds vaker de naam Aurum te horen. Beetje het verborgen parel principe.
Tevens zou deze kamer het een beetje anders aanpakken, wat ze zelf natuurlijk ook aangeven. Niet de conventionele puzzelkamer dus, maar wat dan wel? Tijd om het te gaan uitzoeken.

Onthaal:
Escape room, Amsterdam.... tijd voor lening nummer 8 om te kunnen parkeren? Gelukkig deze keer niet. De escape room ligt dan wel in Amsterdam, je hoeft gelukkig niet het hartje van de stad in. Parkeren kan voor de deur aan 2.5 euro/uur (enkel door de week tot 19 uur, weekend en avond zijn gratis)
De ontvangst is klein, maar prima. Er is de mogelijkheid voor een drankje en je kan uiteraard naar de wc.

Het onthaal zelf was vriendelijk maar wat vreemd, niet dat hun expres onvriendelijk deden, maar wij hadden dus een mail niet ontvangen/gelezen, waardoor we geen idee hadden wat de mevrouw allemaal van ons verlangde.

Aan de ene kant is het leuk als de voorpret een paar dagen op voorhand al begint met mails, chatbots etc. maar het gevaar is wel steeds dat je het niet leest of deelt en dat je team daardoor met niet alle info aan de start verschijnt. Ja dat hadden wij dus :-)

Uiteindelijk is het daar netjes opgelost en kon de room als nog beginnen.


Kamer:
Vanaf het moment van binnenkomst zie ja dat dit een mooie kamer is. De sfeer zit goed, de soundscape is er, de opdracht is duidelijk.
De kamer neemt ons mee naar de geheimen van de Order of the Golden Dawn en aan ons om uit te zoeken of het hun gelukt is om goud te "maken".

Stap voor stap laat de kamer ons kennis maken met de mechaniek achter deze kamer en meteen wordt duidelijk dat dit niet de standaard puzzels zijn. Samenwerken is echt nodig en een bepaalde intuïtie kan je hierbij wel bij helpen.
Voor mij waren de puzzels echt wel logisch en je hoeft nergens te gokken, maar opnieuw is hier samenwerken echt wel van toepassing.
Het systeem zorgt er ook voor dat iedereen even de hoofdrol krijgt of dat net iedereen ook continue moet bijdragen. Dat wil niet zeggen dat je er alleen voor staat, maar ik persoonlijk vond dat systeem wel leuk.

De puzzels voegen voor mij niet veel toe aan het verhaal, maar unlocken eerder zaken waardoor je verder kan. Ik miste daardoor wel wat feedback waarom we zaken juist deden, eerder als, we doen het maar, er gebeurt iets en we gaan domweg verder.
De sfeer blijft voor mij iets te lang op hetzelfde niveau. Het voelt wat te eentonig aan en mag echt wel een betere hoofdrol krijgen.
Een is een leuk middenstuk wat de spanning wat opdreef, maar buiten dat blijft de kamer wel erg braaf doorgaan.

Of het waar is dat het genootschap echt goud kon maken moet ik je helaas schuldig blijven. Wij zijn gelukkig ontsnapt en moesten zelf ook een belangrijke beslissing nemen, maar dat mag je zelf gaan ontdekken ;-)

Conslusie:
Ja Aurum is echt een toffe kamer en het klopt inderdaad dat ze geen standaard escape room zijn.
De ruimtes zijn mooi gemaakt, de puzzels zijn parels en als groep komt iedereen aan de beurt dankzij het systeem dat ze toepassen.

Zelf zou ik wat zaken anders aanpakken, zeker het begin met de onhandige mail lijkt me nergens voor nodig, want ook het begin van de kamer is een beetje vreemd verhaaltechnisch. Die 2 zaken hebben met elkaar te maken en zouden naar mijn gevoel beter kunnen.
De afwerking is redelijk top, maar de techniek kan beter weggewerkt worden.
Voor de kamer staat nu 75 minuten, maar als ervaren groep gaan je hier nooit aan geraken. Ik denk dat een puzzel die in moeilijkheid varieert of wat extra puzzels geen kwaad zouden kunnen.

Maar ben je in de buurt van Amsterdam, pak deze kamer lekker mee!

Mijn gedacht

Escape room, Amsterdam.... tijd voor lening nummer 8 om te kunnen parkeren? Gelukkig deze keer niet. De escape room ligt dan wel in Amsterdam, je hoeft gelukkig niet het hartje van de stad in. Parkeren kan voor de deur aan 2.5 euro/uur (enkel door de week tot 19 uur, weekend en avond zijn gratis) 
De ontvangst is klein, maar prima. Er is de mogelijkheid voor een drankje en je kan uiteraard naar de wc.

Onthaal:
Naast Autumn of gold speelde we ook deze kamer hier nog.
Starten doen we op de traditionele manier, de medewerker is vriendelijk en de uitleg prima.

Kamer:

“In het verhaal zijn jullie een stel mind hackers. Jullie werken voor Cortex en achterhalen geheimen door in te breken in iemands gedachten. Jullie laatste opdracht is in te breken in de gedachte van dhr. Jacobs. Een voormalig medewerker van Cortex, waarvan men vermoed dat hij iets van plan is.”

Op zich een leuk verhaal dat een stuk moeilijker realistisch neer te zetten is en vooral een excuus lijkt om absurde ruimtes een reden te geven.
En voor we het weten staan we in een gang en zitten we al in de gedachten van Dhr. Jacobs.
Van daaruit mogen we lekker gaan puzzelen en achterhalen wat zijn plan wel niet is. De puzzels zijn goed verdeeld tussen zijn gedachten en de methode om in zijn gedachten te komen. Waar de puzzels in zijn gedachten ook echt linken hebben met zijn snode plan, hebben de puzzels dat buitenaf totaal niet. Goed gedaan dus.

De puzzels zelf zijn vrij simpel van aard en hebben ook ooit een beetje voorkennis nodig. Met ze’n 4 hebben ze ons wel bezig gehouden, maar een echte uitdaging was het niet, wat dan weer goed is voor de flow en frustratie :-)

Aangezien deze kamer herbouwd is in 2022 had ik net iets meer verwacht als wat er nu staat. Zeker door wat ze laten zien met Aurum.

Conclusie:

Moeilijke dit om een conclusie te trekken want ik wil eigenlijk schrijven: qua prijs prima met 2 spelers (75 euro) maar ik denk dat de kamer best pittig is met 2. 3 is misschien het beste aantal, maar deze kamer is met 6 echt een afrader. 135 euro en het is geen room voor 6.

Qua verhaal en sfeer kan het allemaal net wat beter en zeker de start zou wat meer inleiding mogen hebben. Het is iets te makkelijk nu.
Maar gezien de regio (er zit echt een hoop zooi in Amsterdam waar je meer geld kwijt bent voor minder plezier) is dit eigenlijk wel een goede opwarmer.
Zeker als je met 2 of 3 gaat spelen escape je zeer betaalbaar en krijg je lekker wat puzzelplezier.

Back to the roots

Het nieuws van de brand bij Jason kwam bij veel mensen hard aan. Vele van ons hadden toch erg goede herinneringen aan deze room en uiteraard is dit iets wat je nooit wilt horen.
Ik kan me alleen maar voorstellen hoe je als eigenaar machteloos moet toekijken terwijl de kamer die je op de kaart gezet heeft als bedrijf er plots niet meer is.

Gelukkig bleef het team van Rijswijk niet bij de pakken zitten en klonken de eerste geluiden als snel van een nieuwe Jason.
Aan de ene kant een mooie hommage, aan de andere kant ook gevaarlijk omdat mensen toch met weemoed gaan vergelijken.

Ontvangst:
Als we dan toch een voordeel mogen benoemen bij heel deze ramp is het wel dat de nieuwe kamer mooi bij de rest zit. Dit komt het bedrijf echt ten goede.
De ontvangstruimte is groot genoeg voor de groepen die ze er kunnen wegdraaien en zoals altijd is het ontvangst hartelijk en gezellig.
Een nieuwe ingang kijkt ons aan en ook de manier van starten is aangepast.
Kluisjes, wc, drankje, dat is hier prima geregeld.

Kamer:
Ja we starten dus op een andere manier met een introfilmpje in een centrale ruimte. De ruimte oogt nog wat kaal en het geluid staat te zacht, maar ik begreep dat ze hier nog wat aan gaan doen.

De deur gaat open en we mogen beginnen aan ons nieuwe Jason avontuur.
Dit stuk is tegelijkertijd indrukwekkend en voor verbetering vatbaar. Maar dat vergeef ik deze gasten. Ze hebben alles op alles gezet om Jason af te krijgen met het budget wat ze hadden. Ze weten wat er nog beter kan en na verloop van tijd zal dit heus wel in orde komen. De focus lag op de kamer en die is in orde.

En dan gaat de deur opnieuw open en mogen we echt beginnen. Ik hou van echte zaken, geen trap die in een plafond verdwijnt, deuren die nooit open kunnen etc. , maar dat is hier niet het geval en dat is gewoon top. De puzzels zijn tof om te doen maar hebben niet altijd een echte link met het verhaal, althans zo ervaarde ik het.
Halverwege de kamer wordt ook meer duidelijk hoe Jason in dit alles past, zowel vroeger als nu. Tof gevonden en het past prima. Het enige wat ikzelf hier miste was de dreiging die daarbij komt kijken. Er ontbreekt iets naar mijn mening waardoor de cadans nu wat spaak loopt. Maar dat is iets persoonlijk en ik kan me best inbeelden dat voor de gemiddelde bezoeker het al best allemaal spannend genoeg is.

Het is aan ons om zo snel mogelijk de kamer tot een goed einde te brengen en opnieuw worden we met een groep van 4 goed bezig gehouden.
Dat is sowieso het sterke punt van deze kamer: je krijgt het verhaal goed mee en er is puzzelplezier voor 4 personen.

Conclusie:
Rekening houdend met een beperkte bouwtijd en budget is het enorm knap wat het team van Rijswijk hier gebouwd heeft.
Je wenst niemand zo een tegenslag toe en ik wil daarom ook niet te kritisch zijn.
Het is op dit moment nog geen 9.5 of 10 en dat is omdat zowel mezelf als hun zien dat er nog ruimte is voor verbetering.

Ik denk zelf dat deze kamer veel enger had gemogen. Het is nu een spannende kamer dat zal voor het grote publiek beter zijn.
De dreiging mocht voor mij veel feller aanwezig zijn, misschien zelfs tot acteur aan toe.
Maar dat is persoonlijke smaak, maar wel waardoor ik een beetje op mijn honger bleef zitten.
De kamer mist wat vernieuwing in totaliteit, maar dat wilt niet zeggen dat wat er nu staat slecht is, allesbehalve.
Geen Competition rooms meer en meer van dit aub!

Time to prevent

Eindelijk nog eens een room spelen!
Dit keer in het verre Lokeren.

Onthaal:
Parkeren kan hier wel in de buurt en met wat geluk bijna voor de deur. Anders zijn parking kerkplein (8 min wandelen) en parking Vagevuur (1 min wandelen) een goede oplossing.

De escape zelf kan je niet missen. Het ontvangst is hartelijk. De ruimte is niet erg groot en vrij basic.
Er is uiteraard de mogelijkheid tot een drankje en je kan nog even naar de wc gaan.

Kamer:

Dit is niet de standaard escape room.
Voor je begint krijg je de uitleg hoe het systeem juist werkt.
We gaan namelijk terug in de tijd naar 1977 en daar niet 3 moorden op te lossen, maar juist verhinderen. Verfrissend idee!
De kamer zelf werkt met een score systeem verdeeld in 2 delen.
1: hoeveel moorden kunnen we verhinderen
2: hoeveel side quests kunnen we oplossen.

Heb je alles vlot binnen de tijd opgelost, dan telt je overgebleven tijd ook nog mee voor een bepaalde score.
Nu, ik ben nooit bezig met de snelste tijd of een high score, ik wil 60 minuten puzzelen, dus ik was er niet echt mee bezig.

De kamer zelf voelt aan alsof je idd terug in 1977 bent compleet tot het stof toe :-)
Dit is geen enorm grote kamer en ik zou zelf max 3 spelers zeggen.

Het verhaal is lekker simpel en het is echt goed opletten, kijken en puzzelen om alles aan elkaar te linken. Dat vraagt wat rust om het overzicht te behouden, maar tegelijkertijd is er nu ook niet heel veel ruis.
De kamer zelf ziet er goed onderhouden uit en daagt met momenten goed uit qua puzzels.
Ik miste wat consistentie doorheen de kamer want waar een deel van de puzzels en opdrachten mooi verwerkt zitten in het thema, zijn andere dat absoluut niet.
Doordat je feedback krijgt over je progressie is er ook geen echt einde en beslis je zelf wanneer je ermee stopt, of de missies nu geslaagd zijn of niet.

Conclusie:
We hebben met ons 3 gewoon lekker gepuzzeld, 3 moorden voorkomen en 9/10 nevenopdrachten vervuld, lekker op ons gemakje.
De score van momenteel 9.5 is heel lief bedoeld, maar schept een verkeerde verwachting. Een die de kamer helaas met alles wat er op de markt speelt, niet kan waarmaken.
Dat is ook niet erg want de prijs is prima, het decor leuk gedaan, de opdracht origineel en het wordt uitgebaat door passionele gasten die je echt een leuke tijd willen geven. Ga met de juiste verwachtingen hier heen en puzzel lekker een uurtje weg.

Purge this

Onze laatste kamer van de trip.
Deze room is gebaseerd op The Purge. Iets wat we vaak teruggezien hebben in onze Barcelona trip, kamers gebaseerd op een film.
Ik persoonlijk ben er niet dol op, je gaat het automatisch toch vergelijken met de gelijknamige film en uiteraard kan een room daar bijna nooit aan tippen. Benieuwd wat ze er hier van gemaakt hebben.

Onthaal:

Stipt op tijd gaat de deur naar de kamer open. Er is de mogelijkheid om je spullen op te bergen (zonder slot) maar naar de wc gaan kan hier niet meer.
De ruimte waarin we ons bevinden ziet er saai, goedkoop en kaal uit. Toch lijkt dit het begin van de kamer.
Het rolluik zakt en ons avontuur kan beginnen.

Kamer:
Ja als dit de voorbode van de kamer is.... dat belooft.
Het valt meteen op dat alles in het Spaans is, net terwijl zij in het Engels geboekt hebben. Sommige puzzels zijn gelukkig niet taal afhankelijk, maar inloggen op een computer blijkt toch een ding.
We hebben dan ook al snel hulp nodig, net door dit taalprobleem. Die hulp haalt je meteen uit de beleving want zo blijkt, de eigenaar spreekt geen Engels en heeft een vriend gevraagd om te vertalen. Je zou dan denken dat je enkel de vertaling te horen krijgt, maar hun vonden het handiger om hun hele conversatie in het Spaans te laten horen en dan de vertaling er boven op.

Ach ja, we geraken verder in ieder geval.
Wat we nu net gedaan hebben, geen idee, maar de deur gaat open en we staan werkelijk in een schitterend decor.
Er zitten hier echt leuke elementen in en de puzzels zijn mooi verwerkt in alles wat we zien.
Ook het acteerwerk is op dit punt nog goed en we maken een mooie progressie zonder al teveel hulp.

Maar halverwege de kamer loopt het fout. Plots moeten we een opdracht volbrengen voor een groep gansters, maar dit gaat op dezelfde amateuristische manier als de hint geven. De opdracht is onduidelijk en hetgeen wat we begrijpen slaat totaal nergens op, maar we spelen het spel mee.
Niet veel later krijgen we de kans om het spel te herpakken en begint op te vallen dat buiten 1 heel mooi gedeelte, het geld voor het decor ook duidelijk op was.
Echt terug in de sfeer geraken we helaas niet meer, daarvoor zit er nu teveel ruis op de puzzels, is het acteerwerk niet veel meer als wat scares en mis je totaal een doel.
Met een sleutel in onze hand zoeken we minuten lang de kamer af om de uitgang te vinden dat was het dan ook.

Conclusie:

Wat hebben we hier in godsnaam gedaan? Ik heb echt geen idee. Ik ken The Purge en ze hadden 2 keuzes. We horen bij de groep die goed gaat profiteren van de wetteloosheid of we horen bij de groep die slachtoffer gaat worden.
Hier konden ze duidelijk niet kiezen en horen we het ene moment bij de ene groep en ff later bij de andere.

De start is te triestig voor woorden, een tafel die van ellende uit mekaar valt en voor de rest weinig tot geen decoratie.
Het stuk dat volgt hebben ze, zo bleek achteraf, laten doen door een bedrijf dat decors voor tv reeksen maakte en dat zag je echt terug. Je zag teven ook goed terug wat hun zelf gedaan hadden, want dat stak er dan weer op een negatieve manier bovenuit.

Deze kamer is helemaal niet bedoelt voor mensen die geen Spaans spreken, dat werd pijnlijk duidelijk en je kan maar zoveel vertalen lang een microfoon. Het werkt ook storend, net terwijl wat tekst vertalen op een stukje papier toch niet zo moeilijk kan zijn.

Nee dit was niet de afsluiter waar ik op hoopte en het bevestigde nogmaals dat dit soort kamers vaak te fel leunen op de film en uiteindelijk het niet kunnen waarmaken.

Persoonlijk zou ik hem overslaan.

Geen idee wat we gedaan hebben, maar het was wel leuk.

Nathael is een kamer waar je helemaal niks van weet als je hem boekt.
Er is geen verhaal, geen uitleg, maar wat speel je dan?

Het enige wat we wel weten is dat we een papier digitaal moeten tekenen, volledig in het Spaans...
Een horrorkamer en een papier tekenen, dat kan niet veel goeds beloven.

Onthaal:

De kamer is duidelijk van op straat aangegeven en mooie visuals staren ons toe.
Plots de deur open: Guys, you have to sign te papers, want natuurlijk tekenen we dat niet.
Wij terug aankloppen: Hey, we don't want fysical contact, is that possible? en van achter de deur komt: Of course not!

Ach ja, wat is het ergste wat er kan gebeuren. We tekenen en mogen niet veel later naar binnen.

Kamer:

Ach ik was er zo klaar mee op dit moment. Ik had zo gehoopt dat het niet weer pikkedonker zou zijn met zo een lullig lampje voor een groep en ja hoor.
We staan in volledige duisternis met een haperende zaklamp en de communicatie via een portofoon. We lopen overal tegenaan de uitleg die we krijgen is frustrerend en onduidelijk en alles in me riep: stop ermee, ga lekker buiten in de zon zitten.

Maar plots blijken we niet verkeerd gelopen te zijn en krijgen we hulp van een oude bekende, of zo leek het toch.
We krijgen de stroom terug aan de praat en het decor ziet er best vet uit.
De kamer barst van de spanning, de sfeer zit goed en de scares.... zijn er niet. Althans dat weten we niet, maar ze bouwen lekker op.

We komen niet veel later bij een item dat gaat bepalen wat onze opdrachten zijn en afhankelijk hoe lang we erover doen zouden we er tot 7 kunnen vervullen. Origineel gemaakt en goed uitgevoerd.

Sommige opdrachten zijn wat cliché en daar maken we ook kennis met onze acteur die nogal hardhandig met ons omgaat.
Zoals jullie ondertussen weten is dat niet ons ding en geven we dit ook meteen aan.
Net als bij andere rooms wordt dit netjes gerespecteerd.

Maar dat doet niks af aan de spanning die langs alle kanten lijkt te komen. Sommige puzzels zijn echt geniaal goed, zeker in deze setting. Simpel, realistisch en iedereen moet meehelpen. En dat meerdere keren, dat kon ik echt wel waarderen.

Als je me nu vraagt wat het verhaal is, ik heb totaal geen idee. Niks in de kamer geeft je antwoorden en alles lijkt eigenlijk random te zijn. Je krijgt max 7 losse opdrachten in een verlaten huis waar entiteiten zich bevinden met hun eigen karakter.
Het einde is net zo. We hebben geen idee waarom we dit moeten doen en wat het betekent, maar plots is de kamer ook weer gedaan. Onze opdrachten zijn vervuld.

Conclusie:

Ik ben blij dat ik gebleven ben, dat zeker. De kamer zet je in het begin op een irritant dwaalspoor, maar expres.
Wat volgt is een sfeervolle beleving met een prachtig decor, originele puzzels en opnieuw een leuk hintsysteem.
De persoon die deze kamer draait doet alles alleen en hoe hij dat doet is ongelofelijk. Als je tegen mij gezegd had dat ze met 3 geweest waren, had ik je ook geloofd. Diep respect voor deze man.

Ook was het goed van ons om te melden dat we niet van fysiek contact hielden want toe we zagen wat nog zou volgen....

Ik mis wel een verhaal of een reden waarom we hier zijn en waarom we deze opdrachten uitvoeren. Het hoeft niks moeilijk te zijn, maar nu voelde het wel erg makkelijk aan.
Het einde was voor mij het minste stuk en hoewel het theatrale wel tof is, stopt het daar ook.
Het napraten was tof, maar opnieuw geen mogelijkheid om iets te drinken en de wc was ook nog eens stuk.

Ik denk dat de maker er wel goed aan doet om aan te geven dat er wel degelijk fysiek contact is, en flink ook, en misschien de gast wel de keuze te geven.
Iets tekenen wat je niet verstaat is nooit slim, dus ook daar kan wat verbeterd worden.

Pak deze kamer wel mee op je trip, want ondanks het ontbreken van een echt doel, was de kamer zeker het spelen waard.

Beste hintsysteem ever

Ellebanna...
Die naam kwam me nog bekend voor.
Een foto op internet van een paar gasten die amper nog kledij aanhadden, hun hoofden bespoten met verf, wenkbrauwen weg.. Ik ga stoppen.

Laat me duidelijk zijn dat dit een eenmalig event was voor halloween en niks met de kamer te maken hebben.

Onthaal:

Parkeren kan hier wat tricky zijn, wij kwamen er door te laat, trek er dus extra tijd voor uit.
De room herken je van op straat en is mooi vorm gegeven.
Ook hier weer (het begint afgezaagd te worden) geen ontvangst en geen toiletbezoek mogelijk.

Kamer:

Wel je hebt de keuze uit 3 modi.
Mystery - Terror - Realistic

Wij kozen oorspronkelijk voor realistic maar zijn daar achteraf op teruggekomen en wat waren wij blij dat we dat gedaan hebben.

We gaan op bezoek bij het Warren museum om de echte Annabelle pop te ontmoeten en een beetje van de geschiedenis van de Mullins familie te ontdekken.

De start zet hier meteen de toon, maar op een minder goede manier. De uitleg van een bepaalde handeling tijdens het spel blijft maar duren, zo lang dat je afvraagt of je het er niet beter uit zou laten. Maar het concept ervan is wel tof en het zorgt ervoor dat niet steeds dezelfde persoon alles mag gaan doen. We zijn hier lekker woke want iedereen komt aan de beurt :-)

Wat we ook mee krijgen is ons hintsysteem en eerlijkheid gebied dat ik me enorm goed heb geamuseerd met Lucas :-)
Het is ook enkel door dit dat deze kamer beter scoort dan hij eigenlijk zou moeten want zonder dit gedeelte is het echt niet goed.

De kamer is eigenlijk helemaal niet in het Engels te spelen namelijk. Alles in de kamer is Spaans en je bent afhankelijk van de GM om het vertaald te krijgen. Dat geeft frustraties, het is niet leuk en het werkt verwarrend als je iets Spaans hoort en tegelijkertijd iemand het in het Engels staat te vertellen.

De kamer blinkt totaal niet uit op vlak van afwerking of het verbergen van techniek en de flow is redelijk ok, zolang het maar niet iets is wat met de taal te maken heeft.
Verder zijn de puzzels ok in Mystery modus maar te moeilijk voor de engere modi.

Nu ff over die engere versies. Denk goed na voor je voor deze kiest want net als bij andere kamers in Barcelona en Athene, gaan ze hier een stuk verder dan wat wij gewoon zijn in BE en NL. Fysiek contact Yep, je "bijten" Yep...

De kamer zelf is redelijk ruim opgezet en heeft een simpel verhaal. Het einde valt enorm tegen qua design en alles doet je gewoon vermoeden dat deze kamer veel beter tot zijn recht zal komen in de terror of realistische modus.

Conclusie:

Aankleding, mwa gaat wel
Flow, niet geweldig omdat je het gewoon niet verstaat.
Modi, kies aub niet realistisch
Hintsyteem, geweldig. Ik heb nog nooit zoveel gelachen in een kamer als hier. Maar je moet geluk hebben met je GM.

Ik zou hem zo nog eens spelen alleen daarvoor, maar daarvoor speel je eigenlijk geen room.
Dus ik weet het niet goed. Wat ik wel weet is dat ook het hintsysteem aangepast wordt op de modus en de humor dus ook verdwijnt naar mate je enger wilt spelen.

Wil je lachen en kijk je door de taalproblemen heen, pak dan Mystery modus
Wil je schrikken, taalproblemen hebben en niet lachen, neem dan Terror modus.

Why so serious?

Gek genoeg heb je bij bepaalde kamers totaal geen verwachting en hoop je stiekem toch op die verborgen parel. Zo een kamer die nog niet echt in de lijstjes staat, maar eigen wel zou moeten.

Poision is precies dat!

Onthaal:
Het wordt een standaard ding vrees ik, geen ontvangst. Je komt in een enorme lege ruimte terecht waar je een keuze moet maken.
Van daaruit splits je je op in 2 teams, blauw en rood.

Naar de wc gaan kan helaas niet, parkeren kan met wat geluk in de straat.

Kamer:
Toen de kamer begon had ik een enorm gevoel dat we weer een psychiatrische instelling gingen spelen. Weeral, verdomme.
Maar niks was minder waar.
Hoewel de kamer nog vrij sober start, is het echte puzzelplezier volop aanwezig. Oprecht leuke puzzels, beetje samenwerken, goed communiceren, geen gekke dingen.
Maar zodra we verder gaan in deze kamer, vallen we van de ene verbazing in de andere.
De leuke puzzels blijven maar komen, maar het decor is echt boven verwachting.

Het verhaal is wat povertjes en buiten het feit dat we de joker zijn spel moeten dwarsbomen moet je er niet te fel over nadenken.

Het einde is een beetje plots en kan epischer zodat je tenminste door hebt dat dit ook echt het einde is.

Conclusie:

Ja er zijn verbeterpunten, absoluut. Het verhaal houdt niet echt steek en het einde kan beter, maar wat heeft deze kamer mij verrast.
Het decor is echt ongelofelijk mooi en hoewel het misschien net allemaal te netjes is, ademde het nu al sfeer.
Dit is nu eens een kamer die je echt niet mag overslaan, puur voor het puzzelplezier, het decor en de pure passie die vader en zoon hier ingeduwd hebben.

Salud!

Bier en escapen? Boeken maar.

Onthaal:

Stipt op tijd worden we ook hier binnen gelaten.
Het ontvangst is vriendelijk en je kan nog even naar de wc.

Je krijgt een korte uitleg hoe het spel juist werkt en nadat je bent ingelogd mag je het café betreden.

Kamer:

De kamer start met een filmpje. Dat is iets wat ik tot nu toe niet gezien had in Barcelona.
Maar het filmpje is duidelijk goed gemaakt, maar duurt net wat te lang. Zeker omdat je al in de kamer staat, moet ieder van ons zich echt beheersen om niet te beginnen.

Maar eens je kans beginnen te puzzelen, laat deze kamer je niet meer los.
Alle puzzels hebben wel iets met het thema, het product of de techniek erachter te maken. Het decor is zeer netjes en goed onderhouden.
Er is gezorgd dat iedereen wat te doen krijgt en ook samenwerken is belangrijk.
Die afwisseling zorgt voor een goed groepsgevoel en tegelijkertijd krijg je ook wat mee over het brouwen van bier.

Wij speelden deze kamer hintloos en hadden echt oprecht een leuke tijd. Alles werkt, nergens zie je slijtage en ik was verbaasd hoeveel je op het eerste zicht mist en daarna pas dingen ziet die je op dat moment nodig hebt.
Ze hebben zoveel "verstopt" in deze ruimte, maar net opdat het allemaal echt aanvoelt, valt het niet op.

Conclusie:

Meepakken als je er bent. Veel puzzelplezier en op het einde een fris biertje. Wat wil een mens nog meer?

Triestige bedoeling

Awaken voelt een beetje aan als 13 in een dozijn.
Een niet bijzonder thema of een bijzonder verhaal.

Onthaal:

Om te starten moeten we naar een andere locatie om daar een QR code te scannen. Beetje bijzonder want we stonden al voor de ingang van de escape room. De hoop was er dan ook dat de QR ons zou leiden naar een verborgen ingang. Helaas, het blijkt niets meer dan een introfilmpje om dan de aanwijzing te krijgen om terug naar de plaats te gaan vanwaar we kwamen...

Wat we ook konden kiezen na het scannen was onze modus. Deze room heeft 3 verschillende modi en hoewel we dit tijdens het reserveren al gedaan hadden, bleek het nu opnieuw te kunnen. Iets waar we dankbaar gebruik van maakten aangezien we een beetje klaar waren met duisternis en goedkope scares.

Kamer:
Terug aangekomen in de kamer valt meteen op dat we niet teveel op het decor moeten gaan letten. De helft hangt hier van pure ellende nog aan mekaar.
We hadden ondertussen voor de adventure modus gekozen, een beetje een kindvriendelijke versie.
Maar onze actrice die de inleiding verzorgde had deze boodschap duidelijk niet meegekregen. Om zeker te zijn spraken we haar er dan maar op aan en meteen werd ook duidelijk dat de wijziging in de modus niet zo was over gekomen.

Wat volgde was pure chaos en een die wij veroorzaakt hadden.
Maar later daarover meer.

We konden in ieder geval de kamer in adventure modus spelen.
De kamer zelf valt tegen op elk vlak. Het is duidelijk dat je deze kamer niet moet spelen zonder scares, laat staan met voldoende licht.
Alles ziet er afgeleefd uit, deuren staan open die niet open mogen staan, techniek is volop zichtbaar en de kamer blinkt op geen enkel vlak uit.
Het is echt een geval van meeliften op het succes van anderen en als het maar eng is + acteurs, dan komen mensen wel.

Als je me vraagt wat we nu eigenlijk gedaan hebben, zou ik het je niet durven zeggen. Het voelt continue als random puzzels met een traject wat je niet kan volgen. Misschien brengen de acteurs meer duidelijkheid, maar gezien hoe ze de rest hebben aangepakt, verwacht ik hier ook niks wereldschokkend van.

Het einde was matig, de effecten minimaal, net als de sfeer.

Conclusie:

Nee, laat deze maar links liggen, je mist niks. Het zou kunnen dat de kamer in een andere modus net wat beter is, maar zoals wij hem gespeeld hebben sla je hem beter over.

Over de verwarring in het begin moet ik nog wat toelichten.
Na het scannen van de QR code moeten wij een modus doorgeven. Wij dachten dus dat wij daar een keuze moesten maken, maar dat bleek niet zo te zijn. Je moest er namelijk je modus ingeven die je eerder gekozen had en kreeg daarop een ander introfilmpje.
De crew en de acteurs stonden dus klaar om ons te ontvangen in pure horrormodus ipv adventure en dat was onze fout.

Ze hebben daarop razendsnel de kamer aangepast, iets wat begrijpelijk voor stress zorgde.
Achteraf hebben we dit ook netjes uitgelegd waarom het verwarrend was en ons ook geëxcuseerd hiervoor.

Nu hoor ik jullie denken, waarom speel je een horrorkamer als je uiteindelijk de horror eruit laat halen?
Wel omdat niemand van onze groep op echt fysiek contact zit te wachten. Waar het plots zo fout is gegaan dat elke horrorkamer plots denkt dat ze dit moeten toevoegen zonder dit te melden weet ik niet, maar voor ons is het een reden om het op voorhand te vragen of de modus aan te passen.

Wisselend op elk vlak.

Deze room komt van dezelfde bouwer als Cybercity.
Hoewel dat niet alles wilt zeggen, verwacht ik ondertussen wel iets van het interieur.

Onthaal:

Wel van dat fantastisch interieur merk je bij de ontvangst in ieder geval niks van.
We staan in een muffe witte gang bezaaid met rommel.
Opnieuw mag je heir om een of andere reden niet naar de wc en ik snap werkelijk niet waarom.
Je hebben het daar in hun hersenpan gehaald dat elke kamer moet straten bij de deur, of het nu iets toevoegt of niet. En jazeker ooit voegt dat wat toe, maar hier totaal niet.

Om het dan maar compleet te maken mogen we braaf met de oogjes toe in een treintje naar de kamer wandelen.
Een van ons stoot ff zijn hoofd ook nog ff goed tegen een balk, want daarvoor waarschuwen ze je nadat je er tegen bent gelopen uiteraard.

Ik wordt zo ontzettend melig van dit soort inleidingen. Nee ik houdt mijn ogen niet dicht, ja ik zie de verschrikkelijk lelijke gang/controleroom waar we doorlopen. Aub maak je boel in orde zodat we zelf de kamer kunnen binnenlopen.

Kamer:
En als het allemaal nog niet cliché genoeg is worden we in de kamer ook met 1 handboei vast gezet. :-)
Zucht, dit kan zoveel beter, maar eerlijk is eerlijk, de ruimte waarin we ons bevinden ziet er fantastisch uit. Echt ongelofelijk mooi.
Zo mooi dat ik nog bozer ben op hun lelijke gang :-)

Maar goed, ff over die handboei. Ja we zitten vast, maar wel vast aan een kleefmagneet. Dus kudos voor de veiligheid! wordt gewaardeerd.

Ff goed samenwerken om vrij te komen en dan pas kunnen we deze ruimte pas echt waarderen.
Er hangt een lekker spannende sfeer in deze kamer. We moeten continue goed samenwerken om verder te geraken en ze hebben echt geprobeerd om alles in het thema te gieten.
Dat lukt ook, maar een aantal zaken gaan niet zo goed. De techniek laat het duidelijk een aantal keren afweten en als je ff later ziet hoe die techniek werkt en gemaakt is, is dat niet zo raar. In een gat waar we met onze handen in moeten heb je letterlijk de kabels incl kroonstenen vast. Nu hebben wij nog het verstand om hier af te blijven, maar dit is not done.
Wat ook wegvalt is de flow. Het begin van de kamer loopt als een trein, maar verderop wordt het steeds vager wat er van ons verwacht wordt. Je kan als speler zelf op en neer, maar als je het doet wordt je terug geroepen. Net terwijl de symbolen je op de oren vliegen.

We werken wel duidelijk naar een verborgen deel toe, ook een waar je nog niet heen mag voor het echt mag. Jammer dat ze dit niet beter onder controle hebben.
Er zit best een fysiek stukje in deze kamer, een stuk dat je niet 1 keer maar 2 keer mag doen tot groot jolijt voor 2 van ons :-)
Een puzzel in het bijzonder vonden wij erg leuk, het nadeel is dat hij maar door 1 persoon uitgevoerd kan worden.

Het interactief stukje met de acteur valt tegen en stelt bitter weinig voor. Opnieuw een deel waardoor je als bezoeker iets teveel verwacht.

Het einde doet wat het moet doen en echt ontsnappen doe je helaas niet, de gm komt de kamer binnen en de muziek stopt.

Conclcusie:

Wat is dit een mooie room als je het in delen bekijkt.
De inleiding is doodzonde. Het is slecht uitgevoerd, het is lelijk en staat zo in contrast met hetgeen wat hun kunnen.
Ontvang ons gewoon, laat mensen naar de wc gaan en ruim je rommel aub op.
De flow zat niet helemaal goed in deze kamer, maar toch zou je hem mee mogen nemen wat mij betreft.
Daarvoor blinken de goede stukken zo goed uit dat je het niet wilt missen.
Verwacht weinig of niks van het stukje met de acteur en dan ga je met wat betere verwachtingen naar deze kamer.

Er zouden meerdere opties zijn om deze kamer te spelen en ja dat is tof gevonden, maar het geeft geen herhalingswaarde aan deze kamer.

De potentie om goed te zijn.

Deze kamer doet eindelijk vermoeden dat er een goed verhaal achter zit.
Aangekomen ziet de buitenkant er al goed uit met mooie visuals.

Onthaal:

Tegen verwachting in worden we hier vriendelijk onthaald en is er de mogelijkheid om naar de wc te gaan.
Het ontvangst gebeurd wel in thema en is tegelijkertijd ongemakkelijk en lachwekkend slecht, maar dit is bewust zo.
In het Spaans moet dit helemaal hilarisch zijn aangezien hun namen aannemen die oprecht lachwekkend zijn.

Kamer:

De start van de kamer is volledig in thema, maar wel erg mager uitgevoerd. De opdrachten/puzzels die daarop volgen slaan werkelijk nergens op, buiten dat het puzzels zijn en een gezonde vorm van samenwerking vragen. Hoe dit ons naar het uiteindelijke verhaal gaat leiden is mij een raadsel.
Niet veel later veranderd de kamer dan ook volledig qua opzet en sfeer en hoe en waarom mag je echt vergeten.
Wat daarop volgt is een zeer mager stukje escape room met een acteur om het spannend te maken.

De afwerking is niet echt goed op een stuk na wat dan weer fantastisch is uitgewerkt.
Het verhaal, wat ik best origineel vind, is waargebeurd wat het geheel realistischer maakt.

Maar deze kamer mist op elk vlak uitwerking, zowel qua spanning als techniek als sfeer. Je staat te vaak in een vrij lege ruimte en het lijkt haast of al hun budget naar 2 delen is gegaan.
Het einde is te dom voor woorden en totaal niet meer wat je vandaag de dag verwacht bij een moderne room.

Conclusie:

Ik had zoveel meer verwacht van deze kamer. Je ziet duidelijk dat ze nagedacht hebben over het verhaal, er geprobeerd iets origineels van te maken. De visuals zijn goed, het thema goed gevonden, net als de setting.
Maar de uitwerking is zo pover uitgevoerd dat je te vaak in een te lege ruimte staat met een acteur als excuus om het maar extra spannen te maken.
Voorlopig mag je deze overslaan naar mijn mening.

2 ervaringen met een waardeloos einde

Outline was een van de kamers op onze trip waar ik erg benieuwd naar was, net door de hoge notering bij Terpeca.
Ook andere eigenaren spraken vol lof over deze room en hij mocht duidelijk niet missen op de trip. Benieuwd!

Onthaal:

De escape room zelf is goed herkenbaar van buitenaf en geeft een grootse indruk.
Parkeren kan in de buurt, maar ook hier kan het druk zijn.
Betalen kan gek genoeg alleen cash en dat doe je bij de aanvang van het spel.

Geen echt onthaal dus, maar het draagt hier door de setting wel bij aan de spanning.

Kamer:

Het valt meteen op dat dit een grote kamer gaat worden. Er hangt een goede vibe en voor een keer is er eens wat licht.
Je wordt meteen als team goed uitgedaagd en de puzzels zijn niet al te moeilijk. Een prima start dus.

Maar vanaf het moment dat je door een bepaalde deur gaat, slaat de sfeer meteen om. Alles is donkerder, spannender en het voelt haast als een doolhof aan.
De ruimte waarin we ons bevinden is schitterend aangekleed en geeft een beklemmend gevoel.
Het verhaal is namelijk dat we ons in een fabriek bevinden en dat de zoon van de eigenaar gek zou geworden zijn waardoor er vreemde zaken zouden gebeuren.
Dat ondervinden we meteen want het fysiek contact is niet mis. Nergens kan je hier een modus kiezen, dus we wisten ook niet wat ons te wachten stond en hebben ons meteen tot de GM gericht en gevraagd om hier mee te stoppen.

Het fysiek contact is ook niet nodig, want dit is echt een enge setting. Met wat simpele puzzels geraken we verder in dit complex en de ruimtes zijn eng, maar mooi.
Tot op dit punt doet de kamer precies wat hij moet doen. Niet al te moeilijke puzzels, opsplitsen, scares en dat in een mooi decor met een lekkere onaangename atmosfeer.

En plots... staan we in een setting die totaal niet meer past in het industriële, maar er haast haaks op staat zonder aanwijsbare reden.
Deze ruimte is wel groots, maar duidelijk minder goed afgewerkt.
Geen idee waar het op slaat maar we gaan lekker verder en niet veel later staan we in een machtig mooie ruimte. Dit voelt zo echt aan, zo ontiegelijk sfeervol. Ook de puzzels hier zijn leuk om te doen, lekker samenwerken en je weet meteen wat de bedoeling is.
Dan denk je, dit kunnen ze toch niet naar de botten helpen, toch?

Oh jawel. En hoe! Er zijn zaken die prima zijn met halloween, maar aub duw ze niet in een escape room, niet in zo een mooie ruimte.

De kamer neemt een rare wending, maar dat kan je nog door de vingers zien als ze er narratief een lading aan kunnen geven, maar het einde hier is (net al bij La Casa) inspiratieloos, ordinair, maar het voegt vooral niks toe.

Conclusie:

Outline is op dit moment 2 kamers in 1 met een stukje spookhuishorror er aan vast.
De makers hebben alles in huis om bij de top te horen, zeker qua sfeer en decor.
Ik ben voorstander om transparanter te communiceren en modi te introduceren zodat spelers weten waar ze aan toe zijn.

Het einde mag voor mij part meteen de vuilnisbak in want dit hoort gewoon niet thuis in een escape room. daarvoor is deze kamer te goed.
De plottwist is nu vaag en onduidelijk en mag narratief net wat meer ondersteund worden. Tevens kan de afwerking hier en daar dan ook een stuk beter.

De kamer stelde dan ook teleur op zoveel vlakken, zeker omdat je de potentie ziet.
We kregen achteraf nog een rondleiding door de bouwer, een man die duidelijk trots is op zijn product en terecht ook.
Wij zijn geen Spanjaarden dus wij zijn hun doelpubliek ook niet, dus we hebben onze feedback voor onszelf gehouden.

Voor het decor en sfeer zou ik hem zeker meenemen maar geef misschien zelf op voorhand goed aan of je fysiek contact graag hebt of niet.

Eindelijk een goede tombe kamer

Onder de noemer: hier gaan we weer. Weer een "piramide" kamer met gele muren en zand op de grond.
Ik hoopte vooral op fijn puzzelplezier...

Onthaal:

Jaaaaa eureka het kan dus toch, een host die hallo zegt en een kans om naar de wc te gaan.
Een vriendelijk man met een blikje redbull of 8 teveel op, heet ons wel heel enthousiast welkom. Maar desondanks heb ik het liever zo dan andersom.

Na een korte inleiding en wat details over WV26 krijgen we een hel aangereikt en mogen we op ontdekking.

Kamer:

Yep, dit ziet er goed uit. Alles is in thema, van de puzzels tot de geluiden, van de vloer tot het plafond.
De puzzel zijn leuk om te doen en zijn mooi in thema. Echt moeilijk zijn ze niet, maar net doordat ze talrijk aanwezig zijn, geeft het een lekkere flow.
Je maakt hier echt een mooie reis mee en de ruimtes voelen gewoon echt aan.

Voor ons gaat het best lekker tot we ongeveer op 60% van de kamer zitten. Daar viel voor ons de logica en dus ook de flow volledig weg.
Met 4 man verdwalen we in alle info die her en der te vinden is, maar we zien maar niet de volgende stap.
Dit zou ons blijven achtervolgen tot op het einde en dat was wel een beetje jammer.

Qua decor val je echt van de ene verbazing in de nadere en bij het napraten horen we dat deze ruimtes 1 op 1 nagebouwd zijn t.o.v. het origineel.

Ook zit de soundscape en de verlichting echt super in mekaar. Alles is sfeervol en werkt versterkend. Niks springt eruit en daardoor voelt deze kamer zo echt aan.

Conclusie:

Yep, dit was een super toffe tombe kamer. Het Egyptisch thema is niet makkelijk neer te zetten en ik denk oprecht dat het niet beter kan dat wat ze hier gedaan hebben.
Hier en daar zat er een beetje slijtage in de kamer en jammer genoeg valt de logica naar het einde wat weg, maar dat mocht de sfeer niet drukken.
Die helmen die je in het begin krijgt, hou die maar op. Ik heb 2 keer echt hard mijn hoofd gestoten en het deed al pijn met die helm nog op :-)

96 euro, 4 personen, 80 minuten, absoluut meenemen!

Intro vs kamer

Onder de noemer: kamers waar je verbeelding vaak iets anders voorstelt dan wat je gaat krijgen.

Ook hier weer een thema waar ik van denk: nooit ga ik de kamer spelen die dit thema goed gaat uitbeelden. Maar ik was al mis met de tempels, dus ik ben benieuwd.

Onthaal:
Ja, binnenkomen doe je hier niet zomaar. Let op je woorden zou ik zeggen.

Het onthaal gebeurd volledig door een gm die een nogal gay typpetje speelt.
En dat deed hij geweldig! Een was een soort mengeling van een gestoorde Duitse professor met een iets te fijne stem, maar dat fantastisch goed uitgevoerd.

Je hebt de mogelijkheid om je spullen veilig op te bergen en even naar de wc te gaan, maar als je dat doet, zul je het wel geweten hebben.
Onze intro bleef maar duren, net omdat wij niks liever hebben dan dit soort improf en dan kijken hoe ver je met de acteur kan gaan :-)

Na, en ik lieg dit niet, bijna 40 minuten konden we eindelijk aan de kamer beginnen.

Kamer:
Jawadde die intro van net sloeg dus werkelijk nergens op, want wat hij ook gedaan had, de kamer het juist het tegenovergestelde effect.
Waar de intro vrolijk was, opgewekt en ons helemaal oppepte, was de kamer koud, steriel en serieus.

Wat ook meteen duidelijk was, was dat de puzzels ons meteen niet lagen. Het was een combi van lezen, zoeken en verbanden leggen, maar niet leuk als je met 4 bent.
Vaak sta je met teveel in een te kleine ruimte en is de puzzel maar geschikt voor 1 a2 spelers.

Maar wat verderop in de kamer een verrassing van formaat! Dit is het dichtste wat we in de buurt gaan komen van een bermuda kamer!
Het decor ziek er echt sick uit en we splitsen ons op om alles te verkennen.

Helaas blijkt ook nu weer dat de puzzels ons totaal niet liggen en al snel staan we bij elkaar omdat geen van ons weet hoe hij aan welke puzzel moet beginnen. Er komt zoveel op je af en je hebt geen idee of je parallel aan de slag kan.
We hebben ook allemaal een badge aan met bijhorende privileges, alleen kan iedereen overal binnen en was het net tof geweest moest dat door de badge niet kunnen. De knotsgekke professor liep dan weer te roepen dat wat we deden fout was...
Ook bleek dat niet alles fool proof gemaakt was waardoor we plots 10 minuten van onze tijd waren.

En tijd, mmmm waar waren we die nog kwijt geraakt? We hadden helaas een best strakke planning en plots begon het ons te dagen dat we wel een erg lange intro gehad hadden, zo lang dat we maar eens vriendelijk vroegen hoe laat het eigenlijk was. Het bleek al tegen onze eindtijd te zitten en we moesten in de kamer een keuze maken, een die je nooit wilt maken.
Spelen we door met het risico bij de volgende room te laat aan te komen of missen we hier een deel van het decor?

Conclusie:

Ja wij hebben gekozen om te stoppen. Hoe mooi deze room ook was, de puzzels lagen ons totaal niet, op geen enkele manier en dat haalde onze flow en onze euforie zo onderuit.

Wij hadden onze host moeten inlichten dat we op een schema stonden, maar wie had voorzien dat we zo een intro zouden krijgen.
We hebben onze host wel gevraagd of we iets gemist hadden, maar qua decor en verrassingen niks, wel nog 40 minuten puzzel "plezier".

Ik denk dat voor sommige van jullie dit echt een uitdaging kan zijn, net door de puzzels, dus sla hem net daarom niet over.

Mee naar een andere wereld

Soms heb je van die kamers waar je nog nooit van gehoord hebt, die op je lijst van te spelen kamers staat, maar waar je niks van verwacht.
Dat was District 111 voor mij.

Ik zat buiten op een bankje te wachten tot de deur open ging en ik had geen idee waar de kamer over ging, hoe hoog hij op welke lijst stond en net daardoor verwachte ik er ook zeer weinig van.


Onthaal:

Tja onbestaand, de deur gaat open en het spel begint. Ergens halverwege het spel kan je naar de wc maar deze speel je vrij.

Kamer:

Vanaf moment 1 neemt deze kamer je mee naar een andere wereld. Verwacht niks bijzonder, maar echt een wereld a la total recall. De mensheid schraapt samen wat hij kan vinden om te overleven en dat zie je in deze kamer goed terug.
De puzzels zijn leuk en steeds in thema, verwacht wel geen echte antwoorden hieruit en vooral niet waarom je dit staat te doen, maar het geeft wel een heerlijke flow. Je weet steeds binnen een paar tellen wat de bedoeling is en dat werkt gewoon in deze kamer.

Maar er zitten echt wel een paar gave elementen in deze kamer, zeker als de grotere wereld zich ontvouwt.
Ik vind het leuk als het lijkt alsof een kamer ook echt leeft. Dat zie je goed terug in deze kamer, het enige nadeel is dat het nogal leeg aanvoelt en dat hier de acteur een perfecte toevoeging had kunnen zijn. Dat miste ik echt.

De eindopdracht is een beetje flauw, maar ondanks dat hebben ze er wel het beste van proberen te maken.


Conclusie:

Voeg hier een stukje aan toe met acteur dat meer toevoegt dan wat ze momenteel doen (zeer miniem) en je hebt echt iets tof te pakken.
De kamer is nu al goed hoor, begrijp me niet verkeerd, maar hij heeft echt de potentie om zoveel meer te zijn.
De techniek liet ons een beetje in de steek, maar daar konden we echt doorheen kijken.
Ik zou deze zeker adviseren om te spelen.
Niet eng, leuke puzzels, goed decor en een zeer mooie reis doorheen deze kamer.

Spanningsopbouw ten top

Er zijn van die kamers die haast tot de verbeelding spreken omdat iedereen er het maar over heeft.
Mensen die bij aankomst niet uit de auto willen komen, een verlaten huis midden in het bos, enkel bereikbaar door een hobbelige onverharde weg…

Hoog tijd dus voor een bezoekje.

Onthaal:

Ja dit is geen gewone start.
Boek je om 22 uur, dan wordt je om 21u30 verwacht bij het hotel. Dat is ook het enige adres dat je hebt want La Casa bevindt zich namelijk op een onbekende locatie.
Het hotel is trouwens erg tof aangekleed en je mag er (als er tijd voor is) even rondlopen. Ik kreeg er tower of terror vibes en dat is wel tof gedaan.

OP een bepaald moment zal het personeel je wel aangeven dat het tijd wordt om naar je “vakantiehuisje” te gaan voor de broodnodige “rust”

Gewapend met een voorlopig adres mag je de auto in, wachtend op verdere instructies via whatsapp.

Niet veel later, coordinaten, dat belooft al niet veel goeds.
We hadden op voorhand reviews gelezen waar de tip gegeven werd: huur iets dat lijkt op een suv, want je gaat de grondspeling nodig hebben. En dat was geen leugen.
De trip die we ondernemen draagt enorm bij aan de spanning die er heerst en sommigen van ons hadden het niet erg gevonden als we er niet geraakt waren :-)

Kamer:

Aangekomen kijken we naar een enorm huis dat een desolate indruk geeft.
De voordeur staat open en het wordt tijd om t gaan genieten van onze vakantiewoning en de bijhorende rust.

Dit huis is gebouwd op een oude waterput en dan weet je al over welke film we het hebben.
De sfeer in het huis is beklijvend en we worden meteen meegenomen in het spel.
De puzzels zijn perfect qua moeilijkheidsgraad en tevens leuk om te doen. Je moet je niet afvragen wat je staat te doen, het lijkt meer of ze te maken hebben met de ruimte waarin je je bevindt ipv ons te helpen in het verhaal.
De scares volgen elkaar in een versneld tempo op maar ze zijn niet echt subtiel. Het probleem hiervan is vooral dat je op een bepaald punt een beetje bereikt hebt wat je kan als acteur en dan wordt het moeilijk om hier nog over te geraken. Zelf had ik dus liever het huis wat meer zien “spreken” in de vorm van vallende dingen, geluiden, een schim, een moment van: zag ik dat nu goed. Eens de acteur gewoon voor je staat, is de engheid voor mij wat om en hoewel er hier een aantal geniale scares in zaten, begon het na een minuut of 40 wel een beetje als verzadigd aan te voelen.

1 Effect sprong er echt uit, net omdat we op voorhand elkaar aankeken en letterlijk aangaven wat er zou kunnen gebeuren en hoe vet dit zou zijn.

Wat niet goed zat was het einde. Waar de rest van het huis verzuipt in sfeer en ons een ongemakkelijk gevoel gaf, sloeg de sfeer hier helemaal om naar een ordinair halloweenhuis.
We krijgen op dat moment ook instructies over de boxen wat ook afbreuk doet aan de beleving.
Voor we het weten staan we buiten met een ongebruikte sleutel in onze handen en ja wat moet je dan? Zijn we nu klaar, komt er nog iets?

Het was gedaan, maar de sleutel die we hadden was wat gebogen en daarom kozen ze ervoor om dit slot over te slaan. Blijkbaar is een nieuwe sleutel maken of het slot vervangen onbegonnen werk, dus dan liever maar wat twijfel zaaien.

Conclusie:

Ja dit is een vet horror huis gebaseerd op The Ring.
Het volledige voortraject, van de mails tot de eerste aankomst, alles draagt bij aan de spanning, zeker als je deze room in het donker speelt en uit vrije beweging een afgelegen huis binnen wandelt.

De kamer start tof, er zitten leuke elementen in en we hebben oprecht lekker gepuzzeld. Het einde is ruk en je wandelt ook buiten zonder conclusie of überhaupt enig idee wat we nu gedaan hebben en waarom.

Dat is het enige stukje wat me weerhoudt om een 10 te geven, het einde.

Ben je in Spanje, pak hem dan we zeker wel mee.

Toffe kamer met minder einde

Dit was de nr 19. van Terpeca 2021.
Op onze terugreis van Mayto Kingdom, terug naar Barcelona kwamen wie hier praktisch langs, dus dan zou je gek zijn om hem niet mee te nemen.

Onthaal:

Trek hier wat extra tijd uit voor parkeren, het kan er behoorlijk druk zijn.
De kamer is goed herkenbaar.

We worden in thema onthaald door een goed Engels sprekende dame. Daardoor zitten ze meteen in het verhaal en start de kamer ook meteen. Je kan hier wel nog even naar de wc.

Kamer:
Het is een erg vlotte overgang van binnenkomen naar de ecape room. Alles voelt natuurlijk en ook het verhaal wordt verteld met het nodige acteerwerk. Alles zat goed in mekaar en het duurde net lang genoeg.

Ja je start in de kamer, maar gezien het thema voelt dat niet echt raar aan.
Onze host is trouwens echt een enthousiaste dame die haar rol perfect speelt, dat geeft een kamer als dit altijd een boost.
Het decor is mooi en voelt authentiek aan. Ook de puzzels zijn in thema en zijn origineel en dwingen ons om ook outside the box te denken.
Er zit een paar mooie stukjes van interactie in, ook dit was echt super.
Waar het verhaal in het begin nog realistisch aanvoelt gecombineerd met leuke puzzels verliest de kamer gaande weg wel deze kenmerken. Zeker als we het einde naderen zakt de flow wat in mekaar.

De kamer blijft qua afwerking best consistent. Ze werken hier goed met muziek en effecten en ze zetten de Gm echt goed in.
Dit maakt dat de kamer wel aanvoelt als 1 compleet geheel.

Conclusie:

Kom je in deze regio, neem dan zeker deze kamer mee.
Nee het is niet de nr 19 van de wereld. Wat het wel is is gewoon een toffe kamer, een mooie reis en leuke puzzels en originele interacties.

Familiekamer

Op weg terug van Mayto Kingdom richting Barcelona probeerden we onze trip te breken met wat kamers zodat we geen 6 uur in de auto zouden zitten.

We hadden net Noche de Perros gedaan, echt een super leuke kamer en vanavond stond La Casa op de planing.


Onthaal:

We worden hier voor een keer normaal onthaald. Onze host spreekt prima Engels, de kluisjes zijn afsluitbaar en de wc's waren zeer netjes.
We merken wel dat we hier bij een keten zijn beland. Er hangt hier geen sfeer of emotie.


Kamer:

Onze opdracht is tweeledig: Herstel de vrede in de tempel en zoek zoveel mogelijk munten.
Meteen jammer dat de host mee de kamer inkomt om de nodige uitleg te doen.
De jungle/tempel is nog vrij goed uitgevoerd, beter dan ik verwacht had, maar het was net niet wat het moest zijn, daarvoor zat er teveel apparatuur in het zicht in kleuren die teveel afsteken.

De puzzels zijn simpel in uitvoering en duidelijk gericht op beginnende escapers. Aan de andere kant geeft het een lekkere flow, maar we hadden ook het gevoel dat we nog wel eens heel snel uit deze kamer zouden kunnen staan.
Onze host moest helaas ook nog de kamer binnen komen omdat hij wat vergeten was. Ipv dat even stiekem te doen, wat perfect gekund had, besloot hij het even om te roepen via de speakers :-)

Maar eerlijk is eerlijk, er zaten warempel ook nog eens kleine wtf momenten in deze kamer, iets wat je in het buitenland niet zo vaak ziet.
Uiteindelijk puzzelen we de kamer in ongeveer 35 minuten bij elkaar en echt bijzonder was het niet.
Het einde is simpel in uitwerking, maar doet wat het moet doen.

Conclusie:

Je komt hier niet echt buiten met een groot euforisch gevoel, maar tegelijkertijd is het geen slechte kamer.
Het is een beginnerskamer en zeker niet de slechtste. de kamer is mooi in thema, kan beter afgewerkt worden en de puzzel zijn 13 in een dozijn. Dus voor escapers met wat ervaring is het geen uitdaging.

tof idee, waardeloos uitgewerkt

Tijd voor een nieuwe trip, ditmaal Barcelona.
23 kamers staan op de planning en voor een aantal daarvan maken we een serieuze omweg.


Onze vijfde kamer van de trip is castlemaniacs.

Deze lag op de route naar Mayto Kingdom en bood de nodige pauze tijdens onze lange rit.

Onthaal:

Wel hier liep het een beetje mis. 2 dagen voor ons vertrek stuurde de eigenaar een Whatsappje dat onze boeking niet doorging door een gebrek aan een engelstalige host.

Uiteindelijk mochten we om 11u20 beginnen, maar opnieuw bleek de host nog niet aanwezig. Aangezien we om 13 uur echt door moesten begon voor ons de tijd te dringen…

Eens onze engelstalige gm er was kon ons avontuur beginnen.

Kamer:

De kamer start gek genoeg buiten de kamer. Voor een middeleeuws thema een beetje raar, zeker omdat de startruimte ongethematiseerd is.

De echte start van de kamer is nog prima, mooi in thema en een redelijk duidelijk verhaal.

Als echte avonturiers moesten we een einde maken aan de tirannie van de huidige koning. De koning heeft overal spionnen zitten die zich het liefst in de duisternis bewegen. Als we ze tegenkomen moeten we muisstil zijn.

Op zich tof, maar niet echt uniek, alleen komt van heel dit stuk niks meer terug in de kamer. Doodjammer!

De afwerking is van veraf wel in orde, maar heeft al duidelijk de nodige slijtage. Naar mate de kamer vordert blijkt ook het geld op te zijn, want de mooie zwarte muren komen weer terug.

Nu op zich niks schokkend, maar waar deze kamer echt slecht door is, is de flow en de manier waarop je continue uit het verhaal en de matige sfeer wordt getrokken.
Het eerste zijn de hints. Buiten het feit dat we er al teveel nodig hadden, wordt de muziek onderbroken en hoor je onze gm door een micro praten… Sfeerverpestend tot en met.

Het tweede puntje is hun oplossing indien hun engels niet voldoende meer is, dan sturen ze iemand in de kamer die je komt helpen met de puzzel… Waarom? Waarom zou je dat doen?

Het derde puntje zijn de puzzels die zo flowdodend werken, verwarrend en de helft van de tijd niks met het verhaal te maken hebben.

Het vierde punt is de uitleg die je bij sommige puzzels krijgt. Een berg tekst wordt door de micro de kamer ingestuurd, maar waarom zou je dit doen. De puzzel of opdracht zou toch duidelijk moeten zijn zonder dit.

Het einde is een combi van allemaal deze elementen waardoor je elkaar aankijkt en denkt, dit kan je toch niet menen.
De 2 laatste puzzels sloegen helemaal nergens op en ik was oprecht blij dat ik eruit was.

Conclusie:

Deze kamer wordt uitgebaat door echt lieve mensen die het goed met ons voor hebben.
Ze hebben hun best gedaan om het leuk te maken maar ik denk echt dat deze kamer misschien beter uit de verf komt in het Spaans.

Ik zou deze kamer overslaan.
Wij hadden er echt geen leuke tijd door het verhaal dat niet klopt, de sfeer die de hele tijd genekt wordt door hun hintsysteem, de acteurs die duidelijk geen acteurs zijn en de ronduit slechte natuurlijke flow.

This is not 'IT'

Torenhoge verwachtingen: ja
Deze kamer stond namelijk op de nr1 positie van Terpeca van 2021.

Om die reden wouden we dan ook graag deze kamer toevoegen aan onze trip naar Barcelona.

Maar dan kom je een aantal problemen tegen:

1: het is vanuit Barcelona +/- 6 uur rijden, dus dat is wel een keuze om zoveel tijd op te offeren voor 1 room.

2: Deze kamer boeken. Alle tijdsloten staan namelijk dicht en ze kondigen maar heel sporadisch nieuwe tijdsloten aan.
Als die vrijkomen is het even erg als bij een concert en moet je maar hopen dat je een ticket kan bemachtigen.
Daarbij moet je ook nog goed opletten of ze überhaupt in het Engels zijn.

Nou goed, na 3 uur achter de pc gezeten te hebben, hadden we eindelijk een ticket voor de NR1 van de wereld.

De communicatie die daarop volgde was ronduit verwarrend want zelfs in de bevestigingsmails werd er continue gezegd dat de kamer niet meer in het Engels te spelen is.
Het werd zo verwarrend dat we uiteindelijk 2 mails gestuurd hebben in het Engels en 1 in het Spaans (dank je Santiago) of we wel zeker in het Engels konden spelen.
Daarop kwam het antwoord: we gaan ons best doen… Niet iets wat je wilt horen als je er 6 uur voor gaat rijden.

Uiteindelijk hebben we het er maar op gewaagd, met succes.

Onthaal:

Parkeren is geen probleem, want ze zitten in een fabriekspand.
Je moet buiten blijven wachten tot de deur open gaat.
Naar de wc gaan is hier niet mogelijk, hou hier dus rekening mee. Dit gaat echt pas na de kamer.


Kamer:

De kamer start in een ruimte waar al hun kamers starten.
Het is een beetje vreemd omdat je tegelijkertijd voor een kasteeltje staat en een soort van riool.
Daar laten we onze spullen achter, helaas in een kist die je niet kon afsluiten.

Starten doen we ook niet hier maar na een tripje rond de bedrijfshal mag ons avontuur beginnen.

Mad Mansion is een bedrijf dat escape rooms bouwt. Deze kamer staat een beetje bekend als hun showroom, dus ik had (ook door de nr1 positie)
hoge verwachtingen van zowel de afwerking als de techniek.

De kamer start mooi, maar de afwerking stelt teleur. Boxen in het zicht, camera's die gewoon wit zijn, plafond gewoon zwart gespoten.
We weten dus al dat de afwerking niet naar Nederlandse en Belgische standaarden gaat zijn.

De eerste puzzel is meteen een waarvan je denkt hoe dan. Er is geen enkele aanleiding om dit te weten of te doen. Niet echt de binnenkomer waarmee je wilt starten.
De scares zijn al vanaf het begin volop aanwezig, wat je eigenlijk niet wilt hebben.
Dit is wel een grote kamer (350m2) maar de afwerking is ronduit teleurstellend. Vaak rijkt hij niet verder dan waar hun ladder stopte.
Techniek is te vaak in het zicht (kabels, witte airco's, cameras, boxen, magneten, lieren, noem maar op) Eigenlijk alles waar je van zou denken dat ze het in orde hebben.
Een ander voorbeeld is een beamer vol in het zicht met een projectie waar je zo goed als niks van ziet.

De puzzels doorheen de kamer vallen gek genoeg vaak terug op cijfersloten, iets wat je van een kamer als deze niet zou verwachten.

De acteur(s) doen hun werk en IT is realistisch neergezet. Maar de man die IT speelt, tja, hoe zullen we het netjes zeggen zonder iemand te beledigen, past net in zijn pak waardoor zijn scare factor plots een minder effect heeft.
Hij is ook enorm luidruchtig en ook dat doet afbreuk aan de performance.

Het verhaal is onbestaande en de puzzels voelde enorm random aan.
De typische zaken die je in horrorkamers verwacht, komen terug.

We hebben zo ontiegelijk veel hulp gehad dat ik me vragen stel bij de natuurlijke flow. Het kan best zijn dat wij onze dag niet hadden of dat het niet onze logica is, maar als je zoveel moet ingrijpen dan gaat ook de enge sfeer wat verloren en dat is gezien het thema doodjammer.

Het einde brengt ons eindelijk bij een scene waar je aan denkt als je aan IT denkt, maar helaas wordt daar niks mee gedaan.

Conclusie:

Hoe deze room ooit op 1 geraakt is, ik snap er niks van.
Daarvoor is de flow niet goed, de afwerking zeker niet goed genoeg en kan het acteerwerk een stuk beter.
De typische zaken die je bij IT verwacht komen niet terug helaas. Geel regenjasje, rode ballonnen, riolen, er wordt niks mee gedaan.
Of ze mogen het niet en dan is het net zoals bij een Harry Potter kamer die geen Harry Potter mag heten.

Wat mij ook echt tegenstak was hun manier van communiceren.
Wij moesten tevens (buiten de 160 euro) ook nog eens 30 euro vertalingskosten betalen wat eigenlijk te gek voor woorden is.

Tot op het laatste moment hadden we totaal geen idee of we de kamer wel konden spelen en dat neem ik hun wel kwalijk.

We zijn als Benelux spelers ongelofelijk verwend met wat de eigenaren bij ons voor ons bouwen.
De standaard bij ons ligt zo torenhoog, dat er maar weinig kamers hieraan kunnen tippen.

Deze room staat dus onterecht op 1 en het doet mij de kamers bij ons weer extra waarderen.

Teveel ip

Mad Mansion is haast een begrip in Barcelona en als hun aan je kamer hebben meegeholpen, dan maak je dat ook wereldkundig.
Persoonlijk heb ik niet zo een hoge pet op van deze firma, net omdat ze me te vaak kamers baseren op bekende ip's, maar dat ook weer net niet doen.
Dan kom je voor mij inspiratieloos over en lift je liever mee op het succes van bekende films, spellen, boeken of games.

Onthaal:

The Innkeepers Son start bij de deur en het ontvangst is dus ook in thema. Gezien het verhaal en de setting is dat hier best nog wel gezellig te noemen en voor je het weet blijven we slapen :-)

Kamer:

Ik ben best wel te vinden voor dit thema. Het is gezellig, fantasierijk en je kan er alle kanten mee uit.
Deze kamer doet juist dat. Hij neemt ons mee op reis en daar dragen de puzzels echt aan bij. Ook de interactie stukjes met de acteur zijn, ondanks dat de beste man niet goed Engels sprak, echt tof en vragen een stukje inlevingsvermogen van jezelf.

Het decor wisselt wat qua afwerking, maar verrast zeker qua ruimtes en wat je daar tegenkomt.
Het verhaal is redelijk eenvoudig, maar meer heeft deze kamer echt niet nodig.
Met 4 mensen worden we echt goed bezig gehouden en ook het niveau van puzzels is prima, zowel de moeilijkheidsgraad als de puzzeldichtheid.
In sommige delen ontbreekt het een beetje aan "welke stap eerst" en komt er teveel op je af.
Het aandeel "acteur" is zeer beperkt, dus laat je daar niet teveel door beïnvloeden.

Conclusie:

Ik vond dit echt een leuke kamer in veel opzichten. Geen enkel detail is echt top, maar als je het geheel bekijkt heb je gewoon een toffe tijd.
Het gaat hier vooral om de reis die je meemaakt en het simpel verhaal, meer moet deze kamer niet hebben. Laat de verwijzingen naar Lotr, Got, en andere gewoon weg en verwacht op dat vlak niks. Het enige wat je leuk moet vinden is een beetje fantasie en dan is dit echt je kamer.

Tijd om getest te worden

Tijd voor een nieuwe trip, ditmaal Barcelona.
23 kamers staan op de planning en voor een aantal daarvan maken we een serieuze omweg.


Onze eerste kamer van de trip is Abduction 3.


Onthaal:

Zoals je in de meeste reviews kan lezen kan je niet eerder terecht bij de meeste rooms. Deze is niet anders.
Prima als het goed weer is, maar ronduit irritant als het slecht weer is.
Zeker bij dit soort kamers vraag ik me echt af met welke reden het gedaan is, want het voegt niks toe qua beleving.

Wat je ook vaak gaat hebben is dat zelfs naar de wc gaan niet mogelijk is voor je room.
Dat was hier niet het geval, maar aan de wc miste wat onderdelen zoals een bril :-)

Een echt ontvangst is er niet, want je start zonder iemand te zien.


Kamer:

Abduction 3 the exam is letterlijk dat, je gaat een deel proeven uitvoeren en op die manier haal je het einde.
Verwacht geen rode draad of een bepaalde logica, het zijn random puzzels zonder samenhang die stuk voor stuk leuk zijn om te doen.

De kamer zelf is heel summier aangekleed. Het zijn zwart geverfde vezelplaten en wat ijzer.
Wat de kamer wel goed doet is je wat puzzelplezier geven en een beetje competitie in je oproepen.

De puzzels zijn oprecht leuk, ze bieden voldoende eurekamomenten waardoor je al snel het interieur vergeet en je met 4 spelers echt een leuke tijd gaat hebben.
Samenwerken, zoeken, behendigheid, het komt allemaal voorbij.

Conclusie:

Geen lange review want veel valt er niet te vertellen over deze kamer.
Het is een simpele doe en denk kamer met een lelijk interieur.

Maar je hebt er wel lol en daar doen we het uiteindelijk voor.
Tevens heb ik vaak kamers gespeeld die er vele malen mooier uitziet, maar totaal geen fun bieden…


Wij speelden hem hintloos op 40 minuten dus de kamer heeft wel een goede logica.
De winnaar van het spel krijgt nog een leuk aandenken mee.

Tegenvallende batmankamer

Tijd voor een nieuwe trip, ditmaal Barcelona.
23 kamers staan op de planning en voor een aantal daarvan maken we een serieuze omweg.


Onze tweede kamer van de trip is Abduction 4.


Onthaal:

Zoals je in de meeste reviews kan lezen kan je niet eerder terecht bij de meeste rooms. Deze is niet anders.
Prima als het goed weer is, maar ronduit irritant als het slecht weer is.
Zeker bij dit soort kamers vraag ik me echt af met welke reden het gedaan is, want het voegt niks toe qua beleving.

Wat je ook vaak gaat hebben is dat zelfs naar de wc gaan niet mogelijk is voor je room.
Dat was hier niet het geval, maar aan de wc miste wat onderdelen zoals een bril :-)

Een echt ontvangst is er niet, want je start zonder iemand te zien.


Kamer:

Voor deze kamer mochten we buiten voor het pand voor een rolluik wachten.
Dat het een Batman kamer is, is een publiek geheim.
Een thema wat ik super tof vind en ik was ook benieuwd hoe ze de batcave of Gotham City tot leven zouden wekken.

Tja, schrap dat idee maar. Het decor is opnieuw erg mager. Een grote zwarte ruimte met wat attributen waarvan er 1 wel tof was neergezet, maar het was opnieuw weer net niet.

Sommige ruimtes ademen wel een stuk meer sfeer uit. Maar het is misschien maar best dat Warner Bros hier niet komt kijken.

De combinatie van gewone puzzels vs fysieke behendigheid blijft, al gaat het fysieke stukje hier wel een stukje omhoog.
Zo hoog zelfs dat ik me oprecht afvraag of deze kamer wel voor elk team is.

Ook vraagt de kamer een bepaalde voorkennis over het thema Batman.
De puzzels sloegen veelal nergens op en het verhaal is echt onbestaande.
Je hebt werkelijk geen idee wie we zijn en wat we eigenlijk komen doen en waarom.
Het voelt dan ook echt aan als een excuus om Batman te gebruiken en je er 70 minuten in vast te zetten.

Het einde is te triestig voor woorden en was een anticlimax.

Conclusie:

Of je Abduction 3 en 4 moet meenemen op je trip laat ik in het midden.
Stel je verwachten wat bij en ga puur met het idee: ik ga puzzelen op een fysieke manier.
De sfeer in de kamer is waardeloos en eerlijk waar, je kunt zoveel met dit thema dat het zo vet zou maken.

We speelden hem hintloos op iets van 43m minuten.
Op het einde krijgt iedereen van het team wel een tof aandenken.

Ninjahorror

In verschillende lijstjes kwam deze kamer als nr1 uit de bus van Barcelona.
Deze mocht dus niet ontbreken op onze lijst en ik was dan ook benieuwd wat deze kamer zo goed maakte om op 1 te komen.

Onthaal:

Midden in een rustige woonwijk zit er een mooie houten façade wat al meteen een goede en slechte indruk geeft.
Goed omdat het er prachtig uitziet en goed afgewerkt is.
Slecht omdat het al aangeeft dat dit geen gewoon huis is, maar duidelijk kwaadaardig.

Op het afgesproken tijdstip gaat de deur open en begint de kamer onmiddellijk.
Geen tijd dus om even naar de wc te gaan, hou hier rekening mee. Parkeren kan hier in de buurt, er was plaats zat, het is geen druk gebied.

Kamer:

Vanaf het moment dat ik binnen liep wist ik meteen dat dit inderdaad een toppertje kon zijn.
De afwerking is ongelofelijk, de ruimtes mooi gedecoreerd.
Dit is echt een oud huis, maar niet vervallen en dat zie je niet vaak.
Ze hebben duidelijk niet voor de makkelijkste oplossing gekozen en dat zegt al iets.

De start is er meteen een om duimen en vingers vanaf te likken. Het acteerwerk is goed en zet meteen de toon.
De puzzels zijn helaas niet in thema en voelen als afzonderlijke opdrachten aan wat wel een beetje jammer is. Het is veelal zoeken, samenwerken en opsplitsen wat natuurlijk goed werkt in een horrorkamer, maar het was toffer geweest als ze iets met het thema of verhaal te maken hadden.

Wat wel erg goed was, waren de effecten en vooral het acteerwerk.
Fluisterstil en absurd behendig en snel. Deze gasten hebben heel goed begrepen wat eng moet zijn. Het is een waar schouwspel wat ze laten zien en met momenten ben je dan ook terecht onder de indruk.

De spanning en horrorniveau zijn goed, geven nu en dan een welverdiend rustmoment, maar echt veilig voel je je nooit.
Op sommige punten laten ze echt zien dat less net more is en op die punten is de spanning echt te snijden .

Het verhaal en einde is erg simpel, maar meer heb je in zo een kamer niet nodig.

Conclusie:

Dit wordt terecht benoemd als een van de betere van Barcelona.
Ze blijven weg van de goedkope horror en spelen een heel goed spel met jou als speler.
Op een bepaald punt stond de muziek gewoon veels te hard wat echt afbreuk deed aan de beleving.
Verder wordt het trucje van licht uit en scare vrij snel afgezaagd en mocht hier nog net iets meer gelaagdheid in.

Maar dit is volgens mij een van de beste horrorrooms in Barcelona en een must play wat mij betreft.

Deckard world

Tijd voor een nieuwe trip, ditmaal Barcelona.
23 kamers staan op de planning en voor een aantal daarvan maken we een serieuze omweg.
Onze derde kamer van de trip is Cybercity.

Onthaal:

Een beetje verscholen in een zijstraat ligt Cybercity. De kamer is goed herkenbaar met een grote poster op het raam.
Parkeren kan in de buurt, dit is wel betalend.
Trek hier wel een minuut of 10 extra voor uit.

Een echt onthaal is hier ook niet, wel kan je hier op voorhand naar de wc.
De inleiding voelt vooral ongemakkelijk aan. Het moest ons wat Matrix vibes geven, maar dat deed het niet echt.

Kamer:

We hadden er op gehoopt en we kregen wat we verwachtten, dit is echt een heel mooie start.
Het decor spat er vanaf en de puzzels zijn zeker in het begin nog logisch te noemen.
De apocalyptische setting hebben ze zeer goed neergezet en je hebt hier ogen tekort.
Wel begint de kamer gaande weg zijn flow wat te verliezen en lopen we regelmatig als kip zonder kop doorheen de kamer.

Op bepaalde momenten valt de geweldige thematisering helemaal weg naar grofweg zwart geverfd hout.
De puzzels zijn in het begin echt leuk om te doen, maar soms voelen ze weer iets teveel als arcade games aan.
De acteur is echt een goede toevoeging, maar hoewel we ons aan de regels houden, worden we toch gepakt wat een beetje raar aanvoelde.
Op andere momenten voelen de interacties te langdradig aan. Op zich is dat niet erg, maar er is te weinig variatie tussen de ruimte en de acteur.

Het verhaal, zo horen we achteraf, kan alle kanten uit en hoe je speelt bepaalt een beetje je einde.
Maar echt veel heb ik daar niet van mee gekregen. Het voelde te vaak aan alsof we van bovenaf aangestuurd werden ipv dat we zelf onze weg zochten.
We lopen te vaak te zoeken naar onze volgende stap, wat een beetje jammer is gezien het interieur.

Het einde vonden we qua idee echt leuk, maar de uitvoering niet zo.
Opnieuw was het mooi gemaakt, maar was de uitwerking ervan, vooral wat we moesten doen, een beetje ondermaats.
Het leek ook niet uit te maken hoe we het deden, alles was prima.

Conclusie:

Cybercity heeft me aangenaam verrast met zijn decor.
Zeker in het begin zit er een lekkere flow aan die de kamer helaas niet vasthoudt.
Ook is de sfeersetting niet overal consistent en dat is zonde omdat je net ziet tot wat de maker in staat is.

Toch is dit absoluut een kamer die niet mag ontbreken op je lijstje.
Ik ben het dus eens met beide soorten reviews die je hier kan terugvinden, de goede en de minder goede, want de kamer houdt zijn eigen niveau niet vast.

Leuke puzzelkamer

Friesland, daar moet ik nog een aantal rooms spelen. Het is alleen zo een end rijden voor me, dat het er maar niet van komt.
Drachten stond al een tijdje op de lijst en het idee was om het eerst te combineren met Deventer en Zwolle, maar dat ging gezien de afstanden niet lukken.
Dus we hielden het bij de 3 kamers van escape room Drachten.
In mijn optiek is de juiste volgorde: Prison Break - Mystery Mansion - The Lost ones.

Onthaal:

Parkeren kan hier gratis voor de deur. De parkeerplaats is ruim, dus hier heb je geen omkijken naar. 
Als je je hebt aangemeld krijg je goede instructies om de room binnen het grote pand te vinden en via een sfeervolle gang kom je in een mooie en gezellige ontvangstruimte uit. 

De medewerker van dienst heet ons vriendelijk welkom, er zijn lockers en meerdere zuivere wc's.

Wij speelden deze room als eerste omdat het boekingtechnisch niet anders uitkwam.

Kamer:

Samen gaan we deze keer op zoek in het Victoriaanse landhuis van William Cavendish. Daar moeten we op zoek naar een manier om onze toekomst veilig te stellen omdat William een parallelle wereld geopend heeft. 
De kamer is mooi gemaakt en start erg leuk. Lekker met 4 personen samenwerken. 
Het verhaal met de parallelle wereld ontgaat me een beetje maar de puzzels daarentegen zijn leuk en logisch. 

We worden met 4 personen goed bezig gehouden en we spelen de kamer uiteindelijk hintloos met nog iets van 20 minuten over.  

De kamer mist in mijn optiek wat sfeer, het is mooi gemaakt, dat wel, maar het is allemaal wat braaf ofzo. Ik miste wat spanning, wat dreiging, wat lichteffecten. Ook is me niks van muziek bijgebleven en daar zou de kamer echt wel bij varen. 

Conclusie:

Ja over logica kan ik niks zeggen. Hoewel de kamer voor beginnende spelers best een uitdaging kan zijn, is het voor de ietwat ervaren groep echt een leuke uitdaging om deze room hintloos te spelen. Met 4 personen is er lekker veel puzzelplezier en dat wederom voor 100 euro wat een prima prijs is voor wat je krijgt. 

Dat de eigenaar gegroeid is in zijn kamers bewijst hij met The lost ones, maar deze kamer is een prima opwarmer en zeker leuk om mee te nemen. 

Sfeervolle bushut

Friesland, daar moet ik nog een aantal rooms spelen. Het is alleen zo een end rijden voor me, dat het er maar niet van komt.
Drachten stond al een tijdje op de lijst en het idee was om het eerst te combineren met Deventer en Zwolle, maar dat ging gezien de afstanden niet lukken.
Dus we hielden het bij de 3 kamers van escape room Drachten.
In mijn optiek is de juiste volgorde: Prison Break - Mystery Mansion - The Lost ones.

Onthaal:

Parkeren kan hier gratis voor de deur. De parkeerplaats is ruim, dus hier heb je geen omkijken naar. 
Als je je hebt aangemeld krijg je goede instructies om de room binnen het grote pand te vinden en via een sfeervolle gang kom je in een mooie en gezellige ontvangstruimte uit. 
De medewerker van dienst heet ons vriendelijk welkom, er zijn lockers en meerdere zuivere wc's.
Wij speelden deze room als tweede omdat het boekingtechnisch niet anders uitkwam.

Kamer:

Wij zijn ingehuurd door de beheerder van een oude boshut die dient verkocht dient te worden. Er verdwijnen op regelmatige basis mensen in dit gebied en er gaan geruchten rond…. Aan ons om uit te zoeken wat hier juist aan de hand is. 
De kamer start buiten de room wat tof gedaan is. Alleen is het jammer dat de techniek niet beter weggewerkt is. Ook is de doorgang niet erg logisch en zou dit veel mooier opgelost kunnen worden. 

Maar eens in de room zie je meteen dat deze kamer wel sfeer ademt. Meteen lekker puzzelen met zen 4-en, maar in tegenstelling tot de andere kamers is hier ruimte voor storytelling dat op een ander niveau is uitgevoerd. De kamer zelf is leuk. Er zit spanning in, veel kleine eureka momenten, een zeer goede afwerking en er wordt veel gedaan met licht en geluid. 

De kamer volgt ook mooi het verhaal, beeldt het goed uit en de puzzels zijn opnieuw tof om te doen en niet onbelangrijk, steeds in thema. 
De eindpuzzel vond ik een beetje jammer. Het voelde als een gemiste kans om een team van meer dan 2 bezig te houden, sterker nog, deze puzzel kon perfect afgestemd worden op het aantal personen. 

Wel biedt het einde een conclusie die het verhaal compleet maakte. 

Conclusie:

Yep, dit is hun beste kamer en tevens een kamer die zich kan meten met de betere kamers in de Benelux. Lekker veel puzzelplezier, goede afwerking en een goed verhaal met een gezonde dosis spanning. 
Als je in de buurt pakt en je moet 1 room kiezen, neem dan zeker deze. 

Matige prisonroom

Friesland, daar moet ik nog een aantal rooms spelen. Het is alleen zo een end rijden voor me, dat het er maar niet van komt.
Drachten stond al een tijdje op de lijst en het idee was om het eerst te combineren met Deventer en Zwolle, maar dat ging gezien de afstanden niet lukken.
Dus we hielden het bij de 3 kamers van escape room Drachten.
In mijn optiek is de juiste volgorde: Prison Break - Mystery Mansion - The Lost ones.

Onthaal:

Parkeren kan hier gratis voor de deur. De parkeerplaats is ruim, dus hier heb je geen omkijken naar. 
Als je je hebt aangemeld krijg je goede instructies om de room binnen het grote pand te vinden en via een sfeervolle gang kom je in een mooie en gezellige ontvangstruimte uit. 
De medewerker van dienst heet ons vriendelijk welkom, er zijn lockers en meerdere zuivere wc's.
Wij speelden deze room als laatste omdat het boekingtechnisch niet anders uitkwam.

Kamer:

We zijn betrapt op het doorgeven van gevoelige informatie naar Rusland en moeten het gevang in… 
Het is hier geen gezellige boel en we kunnen maar beter ontsnappen binnen de 60 minuten.

Simpele opdracht en we zullen er maar meteen bijzeggen dat ik deze kamer het minste van de 3 vond. 
Je mag het verhaal in mijn ogen gewoon vergeten, want de inleiding kon al zoveel beter dan dat je vrijwillig je komt aanmelden, handboeien omkrijgt en de cel ingeduwd wordt. 
De ruimte waar je de inleiding krijgt ziet er slordig en rommelig uit en met een beetje moeite verkleedt de GM zich dan tenminste nog als cipier. 

Maar goed, beestje van zijn tijd denk ik. 
In de room zelf ziet het er prima uit. Hoewel je veel vragen kan stellen over hoe en wat, is wel alles in gevangenisthema en moeten we samenwerken om te ontsnappen. 
De ruimte is wat braaf en het ontbreekt wat aan sfeer, denk aan muziek, geuren, effecten, maar pur sang zijn we wel lekker aan het puzzelen. 
Wel wordt het duidelijk dat dit een kamer is die je naar mijn mening met niet meer dan 4 wilt spelen. 
Waar de flow in de andere rooms echt top is, merk je hier wel dat hij minder is. Vaak ontbreekt de info wel naar wat je juist op zoek bent of hoeveel items. Dat gecombineerd met wat afleiding zorgt ervoor dat deze kamer wat stroever verliep dan de vorige 2. 
De reis die je maakt is wat onlogisch en komt duidelijk uit een tijd dat alles geaccepteerd werd, als het maar leuk is zonder af te vragen: voelt dit wel juist aan. 

We kwamen eruit met nog 4 minuten over, maar echt enthousiast waren de meeste van ons niet. 

Conclusie:

Als je moet kiezen, zou ik zelf deze overslaan. 
Speel je hem toch, begin dan met deze en speel hem niet met meer dan 4. 
De GM kon ons als groep net als bij de andere kamers prima lezen en gaf hier enkel een hint als het echt niet anders kon. 
De kamer zelf was prima onderhouden en voor 100 euro heb je wel leuk puzzelplezier. 

Sfeervol, authentiek puzzelplezier.

De laatste keer dat ik bij Baron Beeckman was, vertelden de eigenaren over hun toekomstplannen.

Na lang eigenlijk niks gehoord te hebben, kondigden ze uit het niets hun nieuwe room aan die ook nog eens vrij snel daarna zou openen.
De eerste reviews hier waren lovend, waardoor een bezoekje niet snel kon uitblijven.

Onthaal:

Een groot bord in de wei wijst je de juiste richting uit en parkeren kan hier voor de deur.
In theorie kom je hier best stipt aan op het gevraagde uur (duidelijk omschreven in de mail).

De uitbaters van deze escape room pakken het slim aan. Net als bij 237 hebben ze hier gekozen voor een overkoepelend thema waar ook de nieuwe kamer een deel van gaat uitmaken. Ze spelen daardoor een typetje, maar op een erg toffe manier. Het gaat alle kanten uit, van serieus naar nonchalant naar gemoedelijk en met momenten ronduit grappig.

Kamer:

Na de schitterende inleiding mogen we zelf door de wei richting de escape room wandelen. Op naar het huisje waar Valere Bex, de tuinman van de Baron, jarenlang gewoond heeft. We gaan voor de Baron op zoek naar de schat die nog in het huisje zou moeten liggen, maar makkelijk zal deze zich niet prijsgeven. Sterker nog, niemand is er, volgens de Baron, ooit in geslaagd.

Net als bij de Baron is hier de setting weer heerlijk authentiek. De ruimtes voelen aan alsof ze op pauze zijn gezet, 40 jaar geleden.
Maar dit voelt niet oubollig of saai aan, die voelt warm, gezellig aan en vooral, deze kamer ademt sfeer, deze kamer leeft.

De puzzels zijn allemaal in thema, maar hebben niet allemaal een echte link met het verhaal buiten dat het raadsels zijn. Je moet hier dus niet teveel denken aan: waarom staan we dit te doen.

Wel zitten er elementen in die er voor mij echt uitschoten waarvan 1 in het bijzonder ons echt verrast heeft.
De kamer barst van de puzzels en zeker met 2 ga je hier een pittige opdracht aan hebben.
Baron Beeckman staat voor mij synoniem aan mechaniek en daar blinkt deze kamer, nog meer als de vorige in uit.
Waar de vorige room mechanisch werkt, is de techniek eerder een middel. In deze kamer is de techniek onderdeel van de kamer en heeft het een zekere vorm van schoonheid gekregen en dat werkt.

Het einde doet wat het belooft, de conclusie is er op vele vlakken en alles wordt duidelijk op een erg eenvoudige manier.

Conclusie:

Het mooie bij Baron Beeckman is dat hun niks pretenderen. Ze weten heel goed van hunzelf waar ze goed in zijn en waarin ze niet goed zijn.
Daardoor blijven hun ver weg van electronica en dan denk je al snel: kan dit dan nog een kamer zijn die anno 2023 nog meekan?
Het antwoord is ja, het werkt zelfs verfrissend en ja ook zonder electronica kan je mensen verbazen.

Deze kamer blinkt voor mij uit door zijn inleiding, de storyline en de setting om uiteindelijk ons ook met een conclusie te laten vertrekken.
Een setting die achteraf niet zo authentiek was als wij dachten en dat maakt mijn waardering alleen maar groter.

Kom je in de buurt van Molenstede, rij ff om en pak deze heerlijke room ff mee!

Slechte mission impossible

The recruits is zo een kamer die wat minder bekend is, maar toch 90 minuten aanbied met acteur.

Onthaal:

Parkeren kan gratis bij het pand. Je moet met een draaitrap aan de achterkant van het gebouw naar het eerste verdiep. Dat kan wel wat beter aangegeven worden om eerlijk te zijn.

De ontvangstruimte is ruim maar kwam een beetje rommelig over.
Het ontvangst was prima en onze host erg vriendelijk.
De wc's waren wel niet echt schoon te noemen. Opnieuw overal rommel en tot overmaat geen wc papier.

Kamer:

Als je boekt krijg je de vraag om je mailadressen door te sturen om zo wat extra info te krijgen en een rol aan te meten.
Helaas voor ons kregen wij geen mailtje terug wat een beetje jammer is .
We hebben dit aangekaart en het antwoord was: Ja daar hebben we wat problemen mee…

Maar goed, deze uitleg kon ook ter plaatse (wat je al doet afvragen waarom het dan op voorhand moet)
In een aparte ruimte krijgen we de briefing van onze missie. De presentatie hiervan was een beetje slordig te noemen, geen oog voor detail, zullen we het daar op houden en dat doet me al vrezen voor de kamer.

We kiezen beide een rol en veel tijd om ons in te leven was er helaas niet want voor we het goed en wel door hadden moesten we de kamer al in.

Hoewel we net een aparte rol moesten kiezen starten we in ieder geval wel samen.
Over een paar punten kan ik vrij duidelijk zijn:
De afwerking doorheen de kamer stelde zwaar teleur en je merkt gewoon dat onderhoud nodig is.
Nergens in deze kamer is muziek te bespeuren, het is een doodse bedoeling, niks dreiging, niks sfeer, niks effecten.

De puzzels die we tegen komen zijn soms op te lossen, maar soms ook totaal niet. Je bent vaak afhankelijk van hulp van buitenaf, alleen weet je dat nooit waardoor je dus probeert om verder te geraken, maar wat je ook doet, het gewoon niet kan. Op zich geen probleem, maar hoe weet je welke puzzel je wel kan oplossen en welke niet.
Een puzzel in het bijzonder was echt ronduit slecht en onoplosbaar waardoor je de indruk krijgt dat je continue hulp krijgt en wij maar niet snapten waarom we het maar niet zagen, blijkt gewoon dat hij helemaal niet op te lossen is zonder hulp.

Veel puzzels waren ook onduidelijk door de afleiding die er rond hing.
Je komt zaken tegen die in de kamer staan die je gewoon niet nodig hebt, maar wel kan activeren.
De rol en het verhaal dat daarbij hoort wordt op 1 keer na (en zelfs dat was minimaal voor een van ons) niet gebruikt. Je zou echt een stealth missie verwachten in combinatie met een iets opzichterige rol, maar hier wordt niks mee gedaan. Wat doodjammer is.
De acteur in de kamer is uiteraard onze GM en dat deed hij aardig, alleen zou hier zoveel meer mee gedaan kunnen worden. Het is absurd welke kansen ze hier laten liggen.
Patrouilleren, afleiden, stelen en samenwerken, niks komt aan het bod.

Het einde is opnieuw wat jammer want hoe goed je het spel ook speelt een bepaalde actie moet gewoon gebeuren en dan krijg je droog over de porto te horen, kom maar naar buiten… zo wil je toch niet ontsnappen.


Conclusie:

Frustrerend om hier 50 euro pp aan uit gegeven te hebben.
0 muziek, 0 sfeer, koud, frustrerende “puzzels” en er wordt veel te weinig gedaan met de rollen.
De puzzel die we niet opgelost kregen kon niet echt uitgelegd worden buiten de uitleg: We moeten het ff zo doen, zonder hulp kan het niet.
Maar toen we de kamer wouden overlopen en feedback gaven op wat er vaag of onduidelijk was, kregen we al heel snel door dat dit 0 nut had en onze GM leek vooral snel naar huis te willen.
Ik vond de kamer niet leuk om veel redenen, maar vooral omdat je ziet dat hier geen liefde en passie meer inzit. De kamer was op verschillende plaatsen vies en kon echt wat opknapwerk gebruiken.

Mijn tip: spendeer je zuurverdiende centjes aan een andere room.

Are you watching closely?

Eind dit jaar sluiten de kamers van Team trapped.
De uitgelezen kans om nog even Het Verzet en The Attic mee te nemen.


Ontvangst:
De escape zelf ligt wat verscholen in een steegje van een winkelstraat.
Parkeren kan vlot in de buurt. Wij parkeerden bij Q-park Maaswaard. Deze was een stuk goedkoper dan de q-park onder de jumbo.

De ontvangstruimte hier is klein en niet echt gezellig te noemen. Het ontvangst daarentegen was prima.
Je hebt nog de mogelijkheid om je spullen op te bergen en naar de wc te gaan.

Kamer:

Ja deze kamer heeft zijn naam niet gestolen, je gaat inderdaad naar de zolder.
De kamer start met een mooi gemaakt filmpje dat ons goed de backstory uitlegt.

Zodra we de deur open deden ontvouwde zich een werkelijk oude, gezellige zolderkamer vol goochelaars attributen. Dit voelde echt aan alsof de meester goochelaar hier echt ooit gezeten had.

Dit wordt een puzzelkamer en zeker met 2 personen heb je hier genoeg te doen. Zowel lineair als parallel komen aan bod en bijna alles is in thema. Het is ook een thema dat zich leent tot puzzels, maar daardoor ook wat minder authentiek uit de hoek kan komen. Desondanks was hier alles wel mooi uitgevoerd.

Waar het niet goed mee zat was de logica bij sommige zaken.
De makers van de 3 rooms houden ervan om je vaker dan niet al attributen te geven waar je niks mee kan, soms moet je zoeken op plaatsen waarvan je denkt: hoe had ik dat moeten weten, wat linkt dit nu aan dat?

En zo liepen wij een aantal keren vast en had ik bij de uiteindelijke oplossing wel het gevoel van, ok ja, ik zie het, maar ik had dit nooit uit mezelf gevonden.

De eindpuzzel, ja die hebben wij blijkbaar volledig opgelost op een manier zoals hij niet de bedoeling was. De uiteindelijke oplossing lag mijlen ver van wat wij gedaan hadden en opnieuw had ik een gevoel van, dit konden wij toch niet weten, die moet je toevallig gewoon zien.

En net als in de andere kamers mis je te vaak wat er nu uiteindelijk is opengegaan. Je hoort een geluid, maar hebt geen idee.

Conclusie:

Dat de eigenaren fan zijn van de film The Prestige mag wel duidelijk zijn. Waar in Blind Tiger de muziek nog zit, volgt The Attic het verhaal van deze film.
De kamer is mooi, en door het pand waar ze inzitten krijg je een authentiek gevoel. De zolderkamer voelt ook zo aan, warm, gezellig, bewoond.

Dit is een echte puzzelkamer die beleving naar mijn mening iets teveel links laat liggen. Sommige zaken zouden echt beter kunnen, zoals de ventilator weghalen die er nu nog hangt en de ongezellige deur waar je door moet na het kijken van het filmpje, maar dit is kritiek die geen nut heeft aangezien de kamers verdwijnen eind dit jaar.

Het is jammer dat de flow wegvalt door de logica van bepaalde puzzels. Daarvoor krijg je gewoon niet genoeg info en gaan ze er van uit dat je het gewoon ziet, vindt of toevallig ontdekt.

Ik vond de prijs met 2 pittig (net geen 100 euro). Het is ook een kamer die je niet met meer dan 4 moet gaan spelen kwestie ruimte.

Misschien nog leuk om mee te nemen als je van puzzelkamer houdt, al zou ik dan eerder The blind tiger aanraden.

Voor volk en vaderland

Eind dit jaar sluiten de kamers van Team Trapped.
Hoog tijd dus om Het verzet en The Attic nog even mee te nemen.

Ontvangst:
De escape zelf ligt in het centrum van Venlo. Let op: Het is een andere locatie dan The Attic en The Blind Tiger.
Parkeren kan vlot in de buurt. Wij parkeerden bij Q-park Maaswaard. Deze was een stuk goedkoper dan de q-park onder de jumbo.
Het ontvangst is vriendelijk en in thema.

Kamer:

Het Verzet, dan denk je net als ik: kaarten, morse codes, saaie kost.
De deur gaat open en ik zie werkelijk een heel mooie gethematiseerde room.
Oorlog, verzet, het straalt er vanaf.
Zeker met 2 personen ga je hier flink wat puzzels mogen oplossen.
Ik vond het erg fijn dat ze wegblijven van de standaard puzzels en net iets anders proberen.
De sfeer is wat eentonig naar mijn gevoel en ik miste wat dreiging die buiten het omroepen van de tijd, niet echt terugkomt.
De hints, die af en toe broodnodig zijn, zijn mooi in thema.

Voor 2 puzzel hadden wij echt wat hulp nodig omdat het niet altijd duidelijk is hoe je bepaalde zaken moet combineren of door verwarring die de puzzel zelf zaait en net omdat je hem ook op meerdere manieren zou kunnen oplossen.

Er zit een leuke gepersonaliseerde totch in deze room wat ook mooi in het thema past.

Het einde is prima, bied een antwoord en geeft nog een kleine verrassing.


Conclusie:

Net als bij hun andere rooms, moet je ook hier af en toe rustig blijven met wat je vind. Soms zal je wat geduld moeten hebben
De kamer puzzelt lekker weg en het feit dat we eens geen morse codes moeten versturen of vertalen was voor mij al een dikke + .

Wel kon de kamer op een puntje wel wat onderhoud gebruiken wat nu een beetje voor afleiding zorgde.

Opnieuw vonden we heb iets te duur voor wat de kamer bood, maar we hebben ons al puzzelend wel prima geamuseerd.

frustrerend

Psychosis en Bloody Mary hebben we vrij laat toegevoegd.
Het was een van de weinige eigenaren die open wou gaan terwijl anderen dicht blijven.
Op aanraden van de eigenaar speelden we deze rooms en ook in deze volgorde.

Onthaal:

Wat verscholen in een wijk ligt deze room. Parkeren kan tricky zijn.
Illusion escape room heeft voor de verandering nog eens een echte ontvangstruimte, de mogelijkheid om je spullen op te bergen en een wc.
Na een korte babbel, wat voor de verandering echt nog eens leuk was, konden we beginnen.

Kamer:
Zoals zo vaak is het weer propvol met rook waardoor het onmogelijk wordt om te puzzelen.
Ik snap dat dit de engheid moet verhogen, maar vanaf het moment dat je beseft dat er niemand is, is het gewoon irritant dat je niks kan doen.
Nadat we na minuten zoeken eindelijk het startpunt gevonden hebben, loopt het niet echt vlot.
Een puzzel blijkt een deel te ontbreken waardoor het oplossen ervan frustrerend te zijn.
De kamer zelf heeft een toffe layout, maar opnieuw voelen de ruimtes erg leeg aan. Wat er dan instaat is vaak stuk of voelt random aan.
Psychosis is in de kern een prima kamer qua opzet, maar de uitwerking is ondermaats.
De acteurs spelen hun rol, maar het voegt niks toe, tot op het einde.
Daar maken ze eindelijk wel goed gebruik van een acteur en is het een meerwaarde voor het verhaal.

Conclusie:
Psychosis is een wel erg minimale kamer die het echt moet hebben van de angstfactor om je progressie wat te blokkeren.
Het grootste deel van de acteurs in Griekenland kunnen maar 1 ding en dat is hard schreeuwen. Maar een verhaal brengen, dat kunnen ze niet.
Wat er dan overblijft zijn erg lege ruimtes (liefst in het thema “verlaten”) zodat ze eigenlijk met alles wegkomen.
Enkel op het einde wordt de acteur gebruikt om het verhaal wat duiding te geven, maar zelfs dan nog zie je dat ze het heel moeilijk hebben om niet opnieuw te willen gaan schreeuwen.

Geen hoogvlieger dus.

Mary de stappenteller

Psychosis en Bloody Mary hebben ze vrij laat toegevoegd.
Het was een van de weinige eigenaren die open wou gaan terwijl anderen dicht blijven.
Op aanraden van de eigenaar speelden we deze rooms en ook in deze volgorde.

Onthaal:

Wat verscholen in een wijk ligt deze room. Parkeren kan tricky zijn.
Illusion escape room heeft voor de verandering nog eens een echte ontvangstruimte, de mogelijkheid om je spullen op te bergen en een wc.
Na een korte babbel, wat voor de verandering echt nog eens leuk was, konden we beginnen.
Psychosis heeft geen al te beste indruk achtergelaten, laten we hopen dat Bloody Mary beter is.

Kamer:
De kamer ziet er in ieder geval al beter uit, maar de eerste puzzel is opnieuw frustratiebom.
Met dit thema is echt veel mogelijk, zeker met een acteur.
De start is dan nog veelbelovend en we waren echt benieuwd hoe het verhaal zou evolueren.
Helaas wordt het niet veel bijzonders.
Deze kamer blinkt vooral uit in ons op en neer te laten lopen en daar kruipt dan ook al onze tijd in.
De afwerking is deel nog best ok, maar het voelt voor de rest opnieuw aan of we in de keuken staan die nog in het pand zat.
Wat deze kamer ook heeft is wat ruis waardoor je af en toe denkt: ik moet dit of dit gaan doen, maar waardoor je dus ook de hele tijd terug geroepen wordt door de GM.
Op zich is het simpel op te lossen door bepaalde spullen pas te krijgen wanneer je ze echt nodig hebt.
De finale is waardeloos, want opnieuw dwingen ze je tot het volgen van het verhaal, wat op zich prima is, maar daarna gaan ze ongeacht het resultaat toch weer gewoon door met scaren.
Conclusie:
Tja, wat moet je hiermee. Er is zoveel mogelijk met Bloody Mary.
Je kan mensen straffen als je haar naam zou uitspreken, je kan zaken met spiegels doen, attributen verzamelen om haar uit te drijven, een stuk laten zien hoe Mary eigenlijk geworden is tot wat ze nu is…

Maar helaas blijft het weer bij ordinair schrikken zonder al teveel de groep te lezen.
Het op en neer lopen wordt al snel saai en voelt vooral als een tijdvreter aan.
Op een bepaald moment ben je er gewoon klaar mee en weet je al wat er gaat gebeuren en dan is ook meteen de angst weg.
Persoonlijk zou ik adviseren om Illusion escape rooms links te laten liggen.
Ze hebben nog andere kamers, maar ik vrees dat het een beetje dezelfde kale boel is met matige puzzels en geen echt acteertalent.

Repetitieve beleving

Van deze kamer had ik toch wel een bepaalde verwachting.
Ze hebben mooie visuals, een trailer en een duidelijke site.
Dat gecombineerd met een goed verhaal zorgde dat ik met veel plezier deze kamer boekte.

Onthaal:

We waren iets te vroeg, maar kregen daardoor een leuke babbel aan de deur.

Dit zijn liefhebbers die dachten, dit kunnen we zelf ook en misschien wel beter.
Hou er hier rekening mee dat het wel 10 minuten kan duren eer je naar de wc kan.
Eens binnen hebben er een leuke manier gevonden om ons te doen betalen. Leuk gedaan en mooi in thema.
Ook het decor ziet er erg goed uit en we maken ons op voor de lange reis naar het Engels dorpje Pluckley.
We zijn als dokters gevraagd om te helpen onderzoeken wat er met de dochter van een lokale man gebeurd is.



Kamer:

De reis naar het dorp is leuk gedaan. Eens aangekomen zien we echt een leuk decor met niet al te veel licht. Zo weinig licht dat we letterlijk de eerste puzzel niet kunnen oplossen.

Als je dan als bouwer daarvoor kiest, zorg dan tenminste dat de spelers allemaal zelf iets van licht hebben en niet 1 stuk. Die ene persoon kan weliswaar zoeken, maar de rest kan dan juist niks.
De puzzel wordt dan ook netjes overgeslagen en het verhaal gaat verder. Hier gebruiken ze de acteur wel slim en van dit stuk was ik best wel een fan.

Het wordt al snel donker en het is te laat om nog een onderzoek te doen, dus we blijven beter slapen. Of dat een goed idee is weet ik niet zo, maar we hebben weinig keus.
Ons onderzoek neemt ons mee doorheen het dorp, maar van het verhaal komt niet meer veel in huis.
Er zitten echt leuke elementen in deze kamer alleen worden deze overschaduwd door herhaling. Wat precies is een spoiler, maar het was zo zonde en zo sfeerdodend.
Het einde is leuk en origineel gedaan, alleen te kort. Ik vond dit een heel originele scene, nog nooit eerder gezien.

Conclusie:

Deze kamer had veel in huis om echt bij de toppers te horen, maar de een aantal vreemde keuzes valt hij een stuk naar onder.
Gelukkig is dat op te lossen, maar zoals wij hem gespeeld hadden was het niet helemaal top.
De kamer begint sterk, maar al snel merk je niks meer van het verhaal tot op het einde. Daartussen zitten er best wat leuke puzzels, maar wat ze met het verhaal te maken hebben…
Bij het maken van de foto gaat plots de werkverlichting aan en kiezen ze wel echt het meest lelijk hoekje eruit.

Pak hem zeker mee in je trip, maar zet hem misschien niet als laatste room op een dag.

Verschrikkelijk slecht

Opnieuw een nieuwe kamer in Athene.
Het verhaal klinkt tof, de artwork ziet er goed uit, tijd om deze kamer een kans te geven.


Onthaal:
Ook deze kamer ligt langs een drukke weg, maar parkeren hoeft niet echt een probleem te zijn.
De ingang is goed aangegeven met een grote banner.

We waren iets te vroeg maar mochten niet binnen.
Gelukkig was het droog want je staat letterlijk buiten te wachten met geen plaats om te schuilen.
Met uiteindelijk 10 minuten vertraging konden we binnen, om dan te zien dat we alsnog binnen hadden kunnen staan.

Je spullen laat je achter in een kastje dat je niet kan afsluiten… en dat is niet acceptabel.

Naar de wc kan je pas als je in de kamer bent, hou daar wat rekening mee.

Kamer:

Deze room heeft 2 modi: Horror modus en Intense modus.
Ik had op voorhand nagevraagd wat intense modus inhield en de uitleg was: de acteurs mogen je aanraken.

Nu dat hebben we al meer gehad, maar hier verleggen ze de lat wel even.
Ze verleggen die iets te ver.
Na 4 minuten hebben we in de walkietalkie aangeven dat ze deze modus mogen stoppen.
Waar ze in andere rooms je even aanraken aan je hand, voet of been, vliegen ze je hier letterlijk naar je keel.

Na achteraf met andere eigenaren gesproken te hebben, is het maar goed dat we deze modus geannuleerd hebben. Ze trekken namelijk letterlijk de kleren van je lijf in deze kamer.

Nu goed, we gaan verder op Horror modus (alsof dat nog niet eng genoeg klinkt)
Het verhaal is dat het circus afgebrand zou zijn, maar er plots toch weer staat.. dat kan tof worden, zeker met de richtingen die je ermee uit kan.

De start is zoals zo vaak hier in thema van de deur en uiteraard zie je weer niks.
Je kan op de tast op zoek naar je startpunt en wat het toevoegt… geen idee.

Als je die gevonden hebt kan je nog even naar de wc en zodra je allemaal klaar bent open je de deur en kan het spel beginnen.
Het decor ziet er nu niet echt geweldig uit en er is weinig moeite gedaan om de boel wat af te werken.
Eens die deur open weet je meteen wat voor kamer het gaat worden.
Dit heeft niks meer met escape te maken want dit is een halloweenhuis met een paar puzzels.
De scares zijn random, te aanwezig en slecht uitgevoerd.
De ruimtes zijn allemaal leeg en die reden ontdekken we snel genoeg.

Om het wat kort samen te vatten is dit echt geen toffe kamer. Het einde is langdradig en slecht uitgevoerd, de afwerking is slecht, de acteurs doen maar wat, dus je vraagt je af: waarom is het hier zo mis gegaan?

Conclusie:

Het is hier zo misgegaan omdat deze kamer geeft wat het Grieks publiek wilt.
Dit publiek wilt steeds hardhandiger aangepakt worden en niks is gek genoeg.
Dat is wat deze kamer geeft en het is echt niks voor ons.

Tenzij je dit eens wilt meemaken blijf je hier best gewoon weg.
Ik ben niet snel bang, enkel als ik me onveilig voelde en dat gevoel had ik hier wel.

Good wine comes at a price

Dit was voor ons een van de moeilijkste kamers om te boeken.
Hun boekingsmodule gaat pas 2 weken op voorhand open en dat maakt plannen erg moeilijk. Op de mail met de vraag of het toch vastgelegd kon worden wordt kortaf gereageerd wat niet erg klantvriendelijk overkwam, maar ik begreep het wel.

Wat ik niet zo goed begreep is toen ik uiteindelijk de boeking netjes via escapeall.gr gedaan had, deze doodleuk weer door de eigenaren geannuleerd werd want plots waren ze op woensdag en donderdag niet meer open.

Nu heel heel gedoe met kamers schuiven etc. is het toch gelukt om deze room in de planning te krijgen en ik ben heel bij dat het ook gelukt is.

Onthaal:

Deze room ligt aan een drukke weg, maar qua parkeren lijkt het hier prima te zijn.
De room zelf is goed aangegeven en we merken vaker en vaker dat de buitenkant al veel weggeeft over de binnenkant.
Voor we starten krijgen we duidelijk instructies over wat er in de kamer kan gebeuren, tevens geeft dat ons de kans om even toe te lichten wat we zelf niet willen.
Als de deur dan eindelijk voor ons open gaat wacht ons een aangename verrassing, het ziet er gewoon fantastisch uit en dat kan je voor de verandering ook gewoon zien doordat er eindelijk nog eens licht is. Ook een wc is hier aanwezig.

Na een korte inleiding kunnen we starten.

Kamer:

Onze theorie lijkt te kloppen, deze kamer oogt mooi.
Het decors leuk en mooi en ook de afwerking is goed.
Daardoor staat ook het licht wat feller zodat je tenminste kan zien wat er gebouwd is.

Er heerst een onaangename sfeer, maar tegelijk is er nog ruimte om te puzzelen.
Iets te vroeg in het spel wordt de dreiging reëel en ook mist het wat subtiliteit.
Maar dat mocht de pret niet drukken. De flow is lekker, de kamer leuk.

Er zitten lekker wat rustmomenten in deze kamer waardoor je ook beter de pieken kan waarderen.
Ook de puzzels zijn leuk, ze zitten qua moeilijkheid mooi in balans tussen niet te moeilijk of te makkelijk.
Daardoor hebben we continue kleine eureka momenten en automatisch een lekkere flow.

De acteurs spelen hun rol erg goed en slechts op bepaalde momenten heb ik het idee dat het nog wat verfijnder zou kunnen.

Het einde is een echte thriller. Een simpele opdracht maar lekker moeilijk om uit te voeren.
De interactie met de acteurs is enorm tof en ze weten duidelijk de grens.

Het verhaal van de kamer was me in het begin wat onduidelijk, maar tijdens het napraatje valt bijna alles op zijn plaats waardoor je ook de verschillende scenes een plekje kan geven.

Conclusie:

The Cellar was samen met Monika's Diary een beetje de verrassing van deze trip.
De 100 minuten vlogen om zonder echte frustratie.
Lekker puzzelen, een goed verhaal, acteurs die er duidelijk zin in hadden en een mooie setting die realistisch aanvoelt. 
Absoluut een aanrader. 

Mama's dilemma

Op elk lijstje uit Athene stond M'ama wel ergens.
Net als zoveel andere rooms halen ze hun inspiratie uit de gelijknamige film.
Veel info over deze kamer hebben we niet, dus we gaan het maar gewoon proberen.

Onthaal:

Deze kamer ligt wat verscholen in een groot gebouw.
Je belt aan mijn de blauwe deur en wanneer het tijd is kan je pas naar binnen.
De kamer ligt op de 2de verdieping en is prima aangegeven.

Opnieuw mag je pas binnen als hun klaar zijn en als het zover is, sta je meteen in de kamer. Op dat moment kan je nog even naar de wc, terwijl de rest eigenlijk al kan beginnen puzzelen.

Een echt onthaal is er dus eigenlijk niet.

Kamer:

Je staat dus meteen in de kamer zonder al teveel info over wat je juist gaat doet.
Buiten dat je weet dat ze graag zwanger wilt worden is het verhaal vaag.
De eerste puzzel is meteen een pittige en naar onze mening iets te pittig voor een gemoedelijke start. Het is ook geen puzzel die je ff met een paar man doet, maar net aanmoedigt om de persoon in kwestie niet teveel te storen.

Even later hebben ze echt een super leuke manier gevonden om een verhaal echt diepte te geven. We maken eigenlijk mee wat de vrouw in kwestie meegemaakt heeft doorheen haar leven en antwoorden krijgen we al puzzelend.

Bepaalde stukken in deze kamer zijn echt goed uitgewerkt, zowel qua belichting, acteurs en algemene sfeer.
Wat niet goed is, is het geluid. Het staat zo ontiegelijk hard, dat we tot 3 keer toe vragen om het volume wat lager te zetten.
Greek people like it. Dat is bijna standaard antwoord.
Belgium people like their eardrums, dus ik heb al standaard oordopjes bij als ik hier kom spelen.

De sfeer in de kamer wisselt goed af tussen scary en welverdiende rustmomenten. 
De hints zijn tenenkrommend. Het geluid valt weg en een mevrouw roept de hint door de micro.... Welk jaar zijn we ook weer? 

Helaas worden de goede momenten overschaduwd door de mindere momenten. Waar ze bij deze kamer echt baad hadden bij een opbouwende spanningsboog, wordt het momenten eerder een halloweenhuis.

De puzzels gaan wat op en neer qua logica en ik kon me vooral ergeren aan de geplastificeerde papiertjes en ook de artwork is van matige kwaliteit.
Het einde is niet erg origineel en mist de technische kant om het echt indrukwekkend te maken.

Conclusie:

Mmm, moeilijk. Er is potentie aanwezig om hiervan een enorm toffe room te maken. Helaas is dat nu nog niet het geval. Daarvoor laten ze echt steken vallen, maar zoals steeds zal het voor de horrorverslaafde Griek prima zijn.
Voor de verwende Belg of Nederlander zal het echt wel beter kunnen.

Pak hem misschien wel mee, maar plaats hem wel aan het begin van je trip.

Inspiratieloze bagger

Deze kamer boeken was een klein drama.
Wachten op de tijdsloten, dan boeken, dan is er twijfel of hij wel in het Engels gespeeld kan worden.. Maar als je zeker zilt zijn boek je best het tijdslot van 17 uur.
Maar ja dat willen we niet want kamers vinden in Griekenland rond het uur van 3 is al zo goed als onmogelijk.

Mooi is dat je dan een reactie krijgt: we zullen het even bekijken en laten je een paar dagen op voorhand wel weten of het ons lukt….

Nu goed, uiteindelijk kon het dan toch doorgaan.

Ontvangst:

Deze kamer ligt in een heel drukke, smalle winkelstraat. Parkeren kan echt een ding zijn, dus kom op tijd.
Ook de room vinden tussen alle kleurrijke winkels met de nodige banners is puzzel 1.
(Let trouwens goed op want er zijn 2 Adrenaline vestigingen. 1 voor de rooms en 1 voor lasertag etc)
Eens binnen is er geen ontvangst. Je legt je spullen in een locker en geeft via de walkietalkie aan dat je klaar bent.
Er is wel nog een wc voor dat je de kamer ingaat.

Kamer:

De dapperste mag eerst want je wordt opgesplitst in deze kamer.
Een idee waarom want er is geen aanleiding voor en het gebeurt niet in thema.
De ruimte is redelijk goed gethematiseerd, maar het geluid is veel te hard en klinkt verschrikkelijk slecht.

Als snel wordt duidelijk dat dit geen hoogvlieger is. Het verhaal is onbestaande en ze gebruiken de titel van de film enkel om te kunnen doen wat ze willen.

De acteur kan niet acteren en daardoor wordt het ook niet eng, maar eerder saai en lachwekkend.
Waar andere kamer uitblinken in subtiele elementen en scenes vooral niet te lang rekken, is het hier net het tegenovergestelde. Minuten lang zitten we in ruimtes waar het licht uit uit waardoor je niks kan doen. Licht uit, flits, acteur staat er, licht uit, flits en ze staat ergens anders en dan gaat maar door.
Er is geen kat of muis spel, er is niks wat je kan doen behalve wachten tot het licht aangaat zodat je een beetje progressie kan maken.

Het geldt voor afwerking en decoratie was duidelijk na ruimte 1 op en dan sta je wat te kijken naar vezelplaten met een oude koelkast, oven of wasmachine.

De finale is… opmerkelijk slecht. Ten eerste omdat ze de boel in de fik steken en ten tweede omdat het enkel gedaan wordt om de boel in de fik te steken.
Er is geen show, geen aanleiding, geen finale. De “acteur” wijst ons de deur en einde room.

Conclusie:

Wat een rotkamer. Ik heb me hier 0 vermaakt en het is duidelijk een firma die enkel meelift op de hype.

We hebben betaald en zijn gegaan, maar voor het zover was moesten we nog op de foto. De vraag of dit met onze eigen camera kon werd beantwoord: beter niet want we editen nog een non op deze foto.
Dan denk je, ok, leuk…. Tot je het resultaat ziet en dan weet je ook meteen het niveau van deze kamer.

Niet boeken dus.

Reis doorheen Torryburn

Ik had zoveel goeds al gehoord over deze kamer en ook de communicatie met deze mensen liep zoveel vlotter dan met anderen.
Ik hoopte dan ook echt dat deze kamer eindelijk een topper zou zijn.

Onthaal:

De kamer ligt een een rustiger gebied. Parkeren voor de deur zou in theorie mogelijk moeten zijn.
Stipt op de afgesproken tijd gaat de deur open en de trappen naar boven blijven maar komen.
Eens boven worden we in thema welkom geheten en is er nog een moment om naar de wc te gaan.

Qua ontvangst had ik het idee dat ze niet goed konden kiezen wat ze wilden doen. Het ontvangst zelf is volledig in thema, maar we worden wel in een ruimte gezet die totaal afwijkt van de wereld waarin we net zaten. Tevens staat ook de deur van de controle room ook op een kier.

In de “ontvangstruimte” krijgen we het verhaal mee en onze opdracht die lekker simpel is en de juiste waarschuwingen omvat.

Kamer:

The Sacrifice speelt zich af in een stadje waar we 5 objecten moeten gaan zoeken om zo de heks voor eens en altijd te verbannen.
Aan ons om deze objecten te vinden, maar we moeten uitkijken want de heks dwaalt nog steeds hier rond.

Hoe minder je van deze kamer weet hoe beter, maar wat een fantastisch avontuur maak je hier mee. De puzzels geven kleine eureka momenten en als je een hint nodig hebt is hij in thema en duidelijk te verstaan door een erg toffe manier van hints geven.

De scares zijn iets te voorspelbaar, maar wel telkens anders en steeds goed uitgevoerd.
Maar gelukkig zetten ze hier de acteurs in voor wat meer als mensen continue bang maken. 
Zeker naar het einde toe dragen ze het verhaal en zijn ze van toegevoegde waarde.

De kamer zelf is enorm (500 m2) maar op een of andere manier geeft de kamer steeds richting. Nergens loop je te zoeken naar je doel of de volgende puzzel.
De combinatie van lekker puzzelen, een goede flow, goede scares, maar ook de rustmomenten die je krijgt maken dit tot een erg goede kamer die zich kan meten met het beste wat Athene te bieden heeft.

Conclusie:

Ja, eindelijk, dit is de reden waarvoor je naar Athene moet komen.
Geen gekke zaken in deze kamer waardoor je je onveilig gaat voelen, een duidelijke opdracht die ook goed terugkomt in de kamer. Goede subtiele scares met verschillende lagen van intensiteit.

De acteurs zaten echt lekker in hun rol en lazen ons als groep perfect.

Ga je naar Athene pak dan deze zeker mee!

George, please translate

Monika's Diary is een kamer die je speelt met een tolk.
Iets wat nieuw voor mij is en echt dol was ik er niet op. Vooral omdat ik me nu gewoon afvroeg: waarom vertaal je die kamer niet gewoon?

Op aanraden van een vriend zou hij toch de moeite zijn om hem te spelen, ondanks mijn bedenking.

Onthaal:

Net als andere kamers start je hier op straat met het enige verschil dat onze tolk ons op straat te wachten.
Het is een super aardige gast die de Engelse taal goed machtig is.
Na een korte uitleg konden we de kamer betreden.

Kamer:

Tijdens de inleiding kan je ook nog in thema naar de wc.

Het verhaal is duidelijk, we zijn agenten die afkomen op een melding van geschreeuw. Tevens loopt er al jaren een case tegen de eigenaar over de verdwijning van zijn dochter.
De case wordt heropend door deze melding en het is aan ons (een team van buitenlandse agenten) om een huiszoeking te doen.

De kamer start theatraal, een beetje over the top, maar nog net op de limiet.
We gaan als echte onderzoekers op zoek doorheen het huis, op zoek naar aanwijzingen.

De aanwijzingen zijn natuurlijk de puzzels en deze zijn beperkt aanwezig, maar meer heeft deze kamer ook niet nodig. De spanningsboog is best intensief en de acteur(s) zitten erg goed in hun rol. De scares zijn goed getimed en zijn net zo snel weer weg.

De afwerking is erg goed en waar we bij andere rooms er ons echt aan konden storen, is dat hier niet het geval.
Het is natuurlijk opnieuw een oud huis, maar hier voelt het wel “echt” aan.

Wie ook nog meedoet is onze vertaler en waar ik gedacht had dat hij gewoon teksten zou vertalen, speelt hij het spel gewoon lekker mee. Hij voelt aan als part of the team, je kan er mee praten, hij verteld over het huis en de achtergrond, hij reageert op grapjes, maar het beste nog is dat hij ook de subtiele hintmachine is.
Dus ipv die stomme walkietalkie, krijg je beter de locale George mee.

De puzzels variëren tussen zoek en denk, nooit te moeilijk en uiteindelijk passend in het verhaal (spoiler dus meer kan ik er niet over zeggen)

Het einde is tof, maar ook frustrerend.
Tof omdat de subtiliteit plaats maakt voor de kei harde ontknoping.
Frustrerend omdat je lichtbronnen beperkt zijn het het (te) donker is.
Als jij dan de persoon bent zonder lamp, sta je er eigenlijk maar een beetje bij.

De druk wordt in ieder geval lekker opgevoerd en met resultaat.
De adrenaline pompt duidelijk door onze aderen en met een heerlijk gevoel van echt ontsnappen staan we weer buiten.

Conclusie:

Na gesproken te hebben met de eigenaar kwam het stukje van de vertaler naar boven.

Wat we ervan dachten, op voorhand en achteraf.

We deelden met veel plezier onze mening en hoe deze doorheen het spel was bijgesteld. De reden waarom hij het niet vertaald is simpel. Het verhaal is dat een Griekse man zijn dochter is kwijtgeraakt. Dat wij als internationaal team een onderzoek komen instellen is prima, maar daarvoor hoeft hij daarvoor geen Engels te spreken. Sterker nog, het verhaal voelt daardoor authentieker aan.
De lokale politie stelt een tolk ter beschikking voor de ondervraging en dat versterkt alleen maar het verhaal.

Monika's Diary is een mooie complete room. Goede scares, goede acteurs en een simpel, maar goed uitgewerkt verhaal.

Naar mijn mening een room die je niet mag overslaan.

Steampunk madness

Een nieuwe trip naar Athene, 12 nieuwe kamers.

Mystic project is er 1 van en ook de eerste room van onze trip.
Hij staat redelijk hoog aangeschreven en de score factor is voor Griekse begrippen prima om mee te starten.


Onthaal:

Mystic project ligt in een zijstraat van een dorpje. Parkeren hoeft hier niet echt een probleem te zijn. De kamer zelf is duidelijk aangegeven van op straat (spandoek en busje) Je moet buiten op straat blijven wachten tot ze je komen halen.

Echt reclame is dit niet wat er ligt zoveel zooi in deze tuin, het nieuwsbusje kan een wasbeurt gebruiken en als je de afwerking van het pand ziet, draai je misschien beter om.

Stipt op tijd komt een medewerker ons halen voor ons avontuur. Dat is hier in Athene wel vaak, hoe vaag ze op voorhand communiceren, zo stipt zijn ze eens je er bent.
Je kan nog even naar de wc om dan te starten.

Kamer:

Met een iets te lange inleiding die het verhaal alleen maar moeilijker maakt, kunnen we beginnen.

Het verhaal zou zijn dat we 30 minuten krijgen om een kopie van de eerste escape room ter wereld op te lossen. Alleen loopt dat natuurlijk een beetje anders.

De kamer is een reis door de uitvindingen van Lord William Beverwood. Stoom was zijn favoriet middel, maar als snel wordt duidelijk dat hij verder ging als wat simpele uitvindingen.

De uitwerking hiervan is helaas wat minder. De afwerking laat vaak te wensen over. Draden (230v) kan je aanraken, magneten komen los, noodstoppen worden als schakelaars gebruikt, knoppen reageren niet goed.

De flow is niet echt goed en de walkietalkie bleef maar afgaan, tot het frustrerende toe.
Je krijgt dan als speler het idee dat je niks zelf aan het oplossen bent.
Het jammere is dat het komt door de ruis die ze zelf creëren. Het is vaak zo simpel op te lossen door het licht ergens uit te laten zodat je weet dat je daar alvast niet moet zoeken. Je vindt 3-cijferige codes in een ruimte waar 3-cijferige sloten zijn, maar telkens linkt het weer niet aan elkaar.

De acteurs zijn van toegevoegde waarde alleen missen ze vaak een beetje de finesse. De scenes zijn echt tof maar doordat ze vaak te lang doorgaan worden ze minder sterk.

Het verhaal is me echt volledig ontgaan en gaat alle kanten uit. De start als reporter voegt niks toe en wordt ook totaal niet uitgewerkt. Het is een leuk fotopuntje en daar stopt het.

Conclusie:

Mystic project stelde me een beetje teleur. Vooral omdat ik mij niet van de indruk kan opdoen dat de meeste issues te wijten zijn aan achterstallig onderhoud.

Buiten is het een rommeltje en dat geeft al geen al te beste eerste indruk. Het verhaal is onnodig moeilijk en delen ervan komen ook helemaal niet meer terug.
Maar de 2 uur vliegen wel voorbij en de reis die je maakt is oprecht leuk.
De kamer is spannend, maar nooit heel eng.

De flow kan een heel stuk beter door veel van de ruis weg te halen, dat zou al veel frustratie weghalen. Soms met een geluidje, soms met wat licht.

Pull more strings please

Dit is de nieuwste kamer van de mensen achter School of burning souls.
Over die kamer had ik al vaker goede, maar ook minder goede zaken gehoord.
Benieuwd of ze met hun nieuwste room de lat weer wat hoger gelegd hebben.

Onthaal:

In een (op dat moment) rustige winkelstraat moet je flink zoeken naar de room.
Geen bordje, nergens een naam, enkel een whatsapp bericht met de uitleg dat je pas binnen mag gaan als het licht uitgaat….
Nu dat is echt net iets te vaag om zeker te zijn dat je niet bij de verkeerde mensen binnenloopt. Een klein poppetje ergens was al genoeg om ons aan te geven dat je juist zit zonder te moeten inboeten in je storyline.

Kamer:

De start is dus vanaf het moment dat het ligt uitgaat. Je wordt geholpen en aangestuurd door de “buurman” die al langer weet dat er hier iets niet klopt en aan ons om uit te zoeken wat.

Binnen is er nog een mogelijkheid om je spullen op te bergen, maar naar de wc gaan blijkt toch een uitdaging. Deze is in tegenstelling tot School of Burning souls wel onmiddellijk beschikbaar, maar er is geen deur of licht….

De start van deze kamer is ijzersterk en laat meteen goed zien wat voor een meerwaarde de acteur kan zijn. Zowel qua spanning als story bouwt het fantastisch op en het zet een heerlijk ongemakkelijke mood waardoor je het spel juist wilt spelen.

Grieken en decoratie, ik heb niet het idee dat hun passie er niet inzit. Het is hier veel makkelijker om een verhaal zo aan te passen dat het zich in een woonhuis bevindt, doe daar de lichten uit en je bent haast klaar.

Waar de kamer nog sterk start, komen al snel de eerste flowproblemen naar boven.
Onze hintmachine, een vaste telefoon waarmee je in contact staat met de buurman, rinkelt volop, tot het irritante toe.
Vaak leg je neer met het idee van wie verzint dit, hoe hadden we dit als groep kunnen weten…

Zeker de eindpuzzel slaat helemaal nergens op en dat is zo jammer wat deze kamer heeft zoveel potentieel om goed te zijn. Ergens rond de helft hebben ze gewoon het boekje met het verhaal weggelegd en veranderd alles in een ordinair spookhuis met scares.
Je speelt het spel mee, maar het doel dat je had vervaagd, net als de puzzels en hun link met het verhaal.
Het einde vond ik net als het begin weer supervet en het is eigenlijk jammer dat de eigenaar laat zien tot wat hij in staat is.

Conclusie:

The Puppeteer doet eigenlijk wat elke andere kamer hier in Athene bijna doet. Je neemt een verlaten pand, koppelt daar een verhaal aan waardoor je binnen zo weinig mogelijk moet doen en ramt er een acteur in.

Op zich hoeft dat niet slecht te zijn, maar dan moet alles wel kloppen. Het licht uitdoen om de slechte afwerking te verbergen is 1, maar jongens wat was hier ook de techniek slecht afgewerkt. Kabels gewoon tegen de muur, magneten in het zicht, overal kan je gewoon aan, uitrekken of verplaatsen, terwijl dat niet de bedoeling kan zijn. 

De start en einde zijn heel goed, maar de flow ertussen nekt de kamer. Het kat en muis spel dat nog rustig begint en duidelijk overkomt slaat al snel om naar een ordinair spookhuis met scores die niks meer toevoegen aan het verhaal.

Ik had meer verwacht van deze kamer.

Geen blockbuster.

Hoewel het verhaal van deze kamer lachwekkend is, vond ik het thema origineel.
Tevens is het lekker nostalgisch.

Onthaal:
Deze escape room ligt midden in de stad en parkeren doe je dus best in de ondergrondse parking.
Wij parkeerden aan de Musisgarage die na 18 uur slechts 0.50 euro/uur kost.
De escape room herken je goed vanaf de straat en de ontvangstruimte is basic, maar gezellig.
Het ontvangst zelf was hartelijk en gezellig.

Kamer:
Ik had geen erg hoge verwachtingen van deze kamer maar zoals ik al aanhaalde vind ik het thema origineel en was ik benieuwd of het me terug naar de jaren 80 zou brengen.
De start verliep moeizaam en we wisten niet goed waarom. Helaas voor ons bleek het een technisch probleem, nu ja die dingen gebeuren.
De kamer zelf deed precies waar ik op hoopte. In plaats van te puzzelen was ik meer aan het rondkijken en kwam de 6 jarige jongen weer in mij boven. Vergapen naar al het kijkplezier wat je destijds kon huren.
Maar goed, we willen hier ook uit geraken.
De kamer is wat chaotisch wat betreft de rode draad. Je krijgt op bepaalde momenten best wat info te verwerken waar je niet altijd wat mee kan. Dan lijkt het alsof je parallel aan de slag kan, maar toch weer niet.
Opnieuw laat 1 puzzel ons in de steek, maar dit wordt vakkundig opgelost.
Het absurd slechte verhaal wat aanleiding geeft tot onze inbraak, wordt plots een plot waar je echt van denkt… why???
Ook kunnen de GM's je duidelijk niet horen, want alles moet met signalen. Beetje raar anno 2022 dat je niet eens een microfoon in de kamer hebt.
Al snel laten wij het verhaal los en puzzelen we lekker door en hoe verder we komen hoe vreemder het eigenlijk wordt. Wel moet gezegd dat ze proberen in thema te blijven en enkel bij een puzzel had ik het idee dat je een bepaalde vorm van voorkennis nodig had.
De eindpuzzel zorgt voor een goede samenwerking, maar opnieuw vraag je je af wat je in godsnaam staat te doen.

Conclusie:
Gewoon niet nadenken en puzzelen in een jaren 80 setting.
Heerlijke nostalgie, dat wel, maar voor hun nieuwste kamer had dit wel wat beter gemogen.
De afwerking is redelijk, maar er is totaal geen moeite gedaan om techniek te verbergen. Ik denk dat je hier een thema (films/videotheek) hebt waar je zoveel meer mee kan doen als wat er nu gedaan is.
Het voelt als een samenraapsel van puzzels aan ipv een samenhangend verhaal.
En dat verhaal, dat is al helemaal voor de prullenbak, maar dat werd er bij de grootmeester al niet beter op.

Leuk idee dus, maar de uitwerking is ondermaats.

Geen meesterwerk

Een kamer is geen kamer, dus pakken we de Grootmeester hier ook nog even mee.
Marloes had in onze podcast al aangegeven dat het voor haar een verborgen parel was, dus ik was dan ook erg benieuwd.

Onthaal:

Deze escape room ligt midden in de stad en parkeren doe je dus best in de ondergrondse parking. 
Wij parkeerden aan de Musisgarage die na 18 uur slechts 0.50 euro/uur kost. 
De escape room herken je goed vanaf de straat en de ontvangstruimte is basic, maar gezellig.

Erg leuk was opnieuw het enthousiasme waarmee onze GM ons begeleide.
En na een korte pauze met tijd voor een drankje konden we aan ons laatste avontuur van vandaag beginnen.

Kamer:

Ja het verhaal van deze kamer vond ik lachwekkend slecht. Het is natuurlijk altijd een excuus om te verklaren wat we gaan doen, maar het is onnodig moeilijk en tegelijk lachwekkend slecht.

We komen er, tijdens onze zoektocht naar een potloodslijper, achter dat deze grootmeester er een duister kantje op na hield.
Aan ons te ontdekken wat zijn geheim juist is.

De kamer zelf oogt erg kaal, kil en sfeerloos aan. Ik had me dit veel anders voorgesteld, een mooie warme werkruimte vol sfeer en historiek.

De puzzels zijn volop aanwezig, alleen springen ze niet altijd in het oog. Net als bij Movie Night is er wel wat ruis, ondanks de “lege” ruimte. Met de meeste puzzels blijven ze in thema, hier en daar voelt het als een opvullertje aan.
Ook is de beloning niet direct en voelt het wat frustrerend aan dat je, ondanks dat je een puzzel correct hebt opgelost, niks met d oplossing kan.

De kamer heeft een spanningsboog van een slappe vod, want muziek, effecten ontbreken compleet.
De afwerking is redelijk, maar veel valt er dan ook niet af te werken.
Ook kregen we een hint: er is iets open gegaan en aaahhh daar heb ik zo een hekel aan. Waarom is het niet duidelijk dat er iets open is gegaan? Het kan zo simpel, een geluidje, een lampje….

Wat deze kamer doelt is een groep van 4 goed bezig houden qua puzzels. Sommige uitdagend, sommige lijken meer uit een boekje te komen.
De eindpuzzels dwingt goed tot samenwerken, maar gaf mij geen conclusie van het verhaal.

Conclusie:

De grootmeester deed voor mij niet wat ik ervan verwacht had. Het is een redelijk basic puzzelkamer zonder al teveel poespas.
Wij betaalden 98 euro voor 4 personen voor deze kamer en zaten uiteindelijk 47 minuten vast.
Het ontvangst was prima, onze GM meer dan gastvrij.

Laat het doosje maar dicht

Evil in a box is een combinatie van 2 bestaande kamers, the Ring en Annabelle.
Het is een tijdelijke combo, dus geen idee hoe lang hij nog bestaat.

Onthaal:

Deze room ligt in een zijstraat van een drukkere weg. Parkeren was er niet echt een probleem.
De room is voor Griekse begrippen goed aangegeven met de nodige gejatte visuals.
Binnen is de ontvangstruimte niet meer als een gang met een wc.
De medewerker is vriendelijk en spreekt prima Engels.
Na een korte intro en het opbergen van de spullen, konden we beginnen.

Kamer:

Ik weet niet direct waarom, maar echt hoge verwachtingen had ik niet.
Alleen moet je soms een nieuwe room ook een kans geven en zo ook bijdragen aan de feedback voor anderen.

Bij binnenkomst was ik aangenaam verrast door het plafond en ik weet dat het gek klinkt, maar dit hadden ze echt mooi gemaakt. Het contrast met de rest van de kamer kon helaas ook niet groter zijn. Het is een redelijk grote ruimte die lelijk is aangekleed en een deel lijkt te missen.

Op de eerste echt puzzel lopen we meteen vast en hoe je hem moet oplossen gaf mij meteen het gevoel dat het geen leuke 90 minuten zouden worden.
De logica die hier gevolgd wordt is tenenkrommend en deze kamer speel je onmogelijk hintloos.
Doorheen de kamer zou er dit niet beter op worden, net als de decoratie en afwerking.

Wat wel heel goed was, waren de acteurs en scares. Ik denk echt dat er iets met mijn ogen scheelt want hoe deze mensen door het donker zo vlot kunnen lopen is mij een raadsel. Wat is ook erg goed doen is geruisloos zijn. Er is niks, ze zijn er en ze zijn weer weg en dat meermaals doorheen de kamer. Echt een ongezien niveau wat ze hier doen.

Wat niet goed naar voren komt is het verhaal. In het begin is het nog wel duidelijk, maar eens the box open is, vervaagd alles en wordt het random puzzelen met de nodige excuses tot scares.

De finale is tof gedaan maar opnieuw voelde het niet aan alsof er het maximale is uitgehaald (sfeer, verhaal, geluid, decor)

Conclusie:

Ik kan me alleen maar bedenken wat voor kleine klote kamers dit afzonderlijk geweest moeten zijn. Het was nu als 1 geheel al triestig.
Ik kan hier tig regels gaan typen wat er allemaal mis was, maar het makkelijkste is eigenlijk om te zeggen, sla deze over.
Er zijn betere kamers in Griekenland dan deze.

Gezinskamer

Het was al even geleden, maar eindelijk hebben we nog eens een tripje op de planning.
6 kamers vandaag in een, voor mij, verre uithoek van Nederland.
Uiteraard met aangepaste verwachtingen, maar vooral met de hoop op flink wat puzzelplezier.
Onze trip
Escape room Schagen – The Chocolate Factory
Escape room Schagen – Space Lab
Escape Room Warmenhuizen – Het Marlequi-Mysterie
Escaperoom Alkmaar – The Exorcist
Escaperoom Alkmaar – The Cabin in the woods 666
Escaperoom Alkmaar – Theft at the Morgue

Starten doen we dus bij Escape room Schagen – The Chocolate factory.

Onthaal:
Ook deze escape room ligt op een industrieterrein, parkeren kan dus gratis voor de deur.
De room is goed aangegeven en ze hebben een gezellige ontvangstruimte.
Het ontvangst is wat aan de stijve/formele kant en ik mis de hartelijke babbel.

De inleiding van de kamer voelt wat rommelig aan. De teksten spreken elkaar wat tegen waar je je nu eigenlijk moet bevinden en ook in de babbel op zich merk je dat er geen rekening wordt gehouden met de huidige situatie, maar meer een tekstje wordt voorgedragen. Het was tevens zo een rare situatie dat ze niet konden kiezen tussen zijn we nu in thema of een escape room.
Nadat we kunnen beginnen, moet plots de gsm weer uit de locker om een team aan te maken, opnieuw een erg omslachtige manier, terwijl ze ons mailadres al hebben voor de foto en een teamnaam kan ook op voorhand via de boeking.

Kamer:
De kamernaam doet natuurlijk denken aan Willy Wonka, maar buiten dat er veel snoep is, is er geen echte link. The Candy Factory was realistischer geweest.
Onze taak is simpel, steel het receptenboek.
Nadat we voor de deur staan krijgen we naar mijn mening opnieuw teveel informatie voor zo een simpele kamer. En we staan nog niet binnen of de portofoon (ik haat echt die dingen) gaat al af met alweer een inlichting.

Je krijgt een beetje wat je verwacht bij deze kamer. Een kleurrijke kamer met weinig aankleding.
De puzzels zijn redelijk in thema en verschillen in moeilijkheidsgraad. De kamer is parallel opgebouwd, maar niet groot genoeg voor een grote groep.
Je merkt al heel snel dat dit een familiekamer is op elk vlak en wat wij flauw vinden, zal bij een gezin snel heel leuk zijn.
Verder op in de kamer ziet de aankleding er al eens tuk beter uit en opnieuw is er veel parallel te doen. Alles was hier wel mooi in thema en dat kon ik zeker waarderen.
Het einde was wat vreemd en verwarrend omdat wij de indruk kregen dat iets heel omslachtig en moeilijk zou moeten gaan, maar de oplossing net super makkelijk leek.
De GM bleef over de portofoon maar aangeven dat we het niet juist deden, terwijl wij het niet zo ervaarden.
Nu goed, we wisten in ieder geval wel dat het klaar was en veel maakte het ons niet uit. Het was duidelijk een puzzel die ze handmatig in de gaten hielden, want er was geen echte consequentie.

Conclusie:
Dit is een gezinskamer/kinderkamer en ja dat kun je weten door de titel van de kamer.
Dat zie je ook terug in de afwerking en het soort puzzels. De prijs is zeker voor 4 te hoog.
Ik bleef wat op mijn honger zitten in deze kamer en dat kwam niet door de snoepjes die je kon eten in de kamer zelf.
Voor een gezin een prima room.