Koen knx

Elkaar niet in de rode zone duwen !

We hadden deze kamer al eens gedaan met onze vaste ploeg, 7 jaar geleden, het was toen één van onze eerste, en we herinnerden ons dat het toen niet gelukt was omdat één van de props helemaal niet leek op wat het moest voorstellen (een kaars). Maar we herinnerden ons ook dat het wel een leuk concept was, dus gingen we nu een nieuwe kans wagen, maar met onze (volwassen) kinderen.
Helaas kregen we al voor de start te horen dat één van de leukste features, namelijk opgebeld worden als je het alarmsysteem laat afgaan, niet werkte. In de plaats daarvan verloor je gewoon tijd. Nu HAAT ik het als escaperooms mijn duurbetaalde tijd aftrekken, maar gelukkig bleek dat geen issue. We lieten het alarm slechts één keer afgaan.
Het introductiefilmpje met Bekende Vlaming Jan Verheyen was ook leuk, zo presenteert hij ook zijn filmmagazine op tv. En je gelooft hem ook als hij je vraagt om voor hem te gaan inbreken :p.
Met veel meer ervaring en een paar superslimme universiteitsstudenten bleek de kamer niet meer zo moeilijk als bij onze eerste poging. We hadden slechts één tip nodig en dat was echt wel om je voor het hoofd te slaan, dat we dat niet gezien hadden. Met meer dan tien minuten overschot was het een vlotte escape.
Het bleef leuk om de bewakingscamera's te moeten omzeilen, en hierdoor kwamen er ook steeds frisse ogen bij de puzzels terecht. Door de opbouw en het complete parallelsysteem mis je ook wel veel, maar daar dient napraten voor zeker.
De begeleiding was ok, al hadden we die niet echt nodig. Kom deze kamer gerust eens doen, het blijft een leuke.
O ja, de allereerste puzzel hadden we ook deze keer niet kunnen oplossen, maar dat was weer niet nodig want je kon gewoon gokken... en weer vergeten te vragen hoe dat dan eigenlijk moest :) .

Leuk en niet belerend

Door de goede commentaren hier besloten we deze room te gaan doen in de kerstperiode.
Het reuzegebouw ter plekke blijkt van CM (ziekteverzekering), parking is er een vijftigtal meter verderop. Er stonden nergens bordjes maar we vertrouwden op Google Maps. We kwamen dan wel bij een automatische deur waar Escapade bij stond, maar die ging niet open.
Wat verder was nog een gesloten deur, maar een medewerkster zag ons en liet ons binnen in een gigantische ontvangsthal (met kerstboom van tien meter hoog). Ze had geen idee hoe het zat met de escaperoom maar was wel vriendelijk en behulpzaam, riep er nog iemand bij en na een paar minuten werden we dan toch naar de juiste lokatie gebracht.
Daar zat een charmante host ons op te wachten. De goedlachse dame vertelde ons enthousiast over het project (dat nog maar twee maanden open was en volgens haar nog in een betafase zat). We werden ingeleid in het verhaal : we gingen jonge mantelzorgers helpen om voor hun moeder een verrassingsfeestje te organizeren. Ik moet toegeven dat ik bij mantelzorg altijd dacht aan mensen van 40+, en bij de term 'jonge mantelzorgers' dacht ik dan aan mensen tussen 20 en 40. Bleek dat het toch ook om kinderen kon gaan, dat was wel een eye-opener. De kamer was gelukkig niet al te belerend, maar meer een al-doende-zie-je-wat-er-allemaal-bij-komt-kijken.
De hoge score van 9.4 is uiteraard afkomstig van mensen die zeer enthousiast waren over het project; dat kan ik begrijpen, maar mensen met meer escape-ervaring en een minder subjectieve bril zullen deze kamer eerder inschatten rond de 8.5 vermoed ik.
Want los van het project was de kamer zelf best wel onderhoudend. We hebben ons geen moment verveeld of gefrustreerd gevoeld, we werden ook op de voet gevolgd door onze gamehost (communicatie ging via walkie-talkie). Het ging over een jong gezin en dat werd goed uitgewerkt door gebruik van moderne multimedia-apparaten. De puzzels waren leuk, afwisselend en niet te moeilijk. Soms had ik het idee dat we te snel op het rechte pad gezet werden maar aangezien we het uur wel nodig hadden bleek dat ook noodzakelijk om binnen de tijd te blijven. Ik heb al escaperooms gedaan waar er drie keer minder puzzels aanwezig waren.
Buiten puzzelen moest er soms ook 'gewerkt' worden, maw taakjes, want dat was tenslotte het verhaal : we gingen helpen. Dat stoorde niet en zorgde ervoor dat je in het verhaal bleef. En de tusseneffectjes zorgden voor hilariteit.
Enige minpuntje dat ik kan geven is dat het keyboard van de zoon des huizes er azerty uitzag maar querty typte. Als dat deel uitmaakte van de puzzel lijkt me dat niet goed, want met mijn IT-achtergrond kon ik dat zeer vlot oplossen, andere mensen kan dat frustreren. Als het inderdaad een gevolg is van het feit dat de kamer nog in betafase zit, kan dit nu gecorrigeerd worden.
In ieder geval is de kamer wel de moeite om te komen doen, voor de toffe gastvrouw, de grote kamers en het fijne verhaal.

Igor de Verschrikkelijke - niet voederen !

Na een iets mindere ervaring tijdens Escape from Alcatraz, drie jaar geleden, heeft het even geduurd voor we terug naar Testelt reden.
Maar de veelbelovende commentaren bij de nieuwe kamer deden ons toch besluiten Testelt nog een kans te geven.
En we waren blij dat we dat gedaan hadden, want The Factory bracht echt een leuke ervaring.
De ontvangst was uitzonderlijk hartelijk en, o mensen wat was de zaak veranderd in die drie jaar. Waar we vroeger in een gangetje zaten te wachten, was er nu een heuse ontvangstruimte waar je een drankje kon nuttigen terwijl de GH je over escaperooms overal ter wereld vertelde. Buiten was er zelfs een parking aangelegd, al hadden we die gemist en ons weer naast het water geparkeerd (wel zo idyllisch).
Het verhaal van de kamer was goed te begrijpen en heel duidelijk doorheen de kamers heen te volgen. Speciale verrassingen zorgden voor hoge amusementswaarde. De puzzels waren wel pittig (om het woord van de GH te gebruiken) en daarom moesten we regelmatig op het juiste (onderzoeks)spoor gezet worden. Hierdoor bleven we wel in de juiste flow om er ruim op tijd uit te geraken. Kennelijk had ik een puzzel opgelost waar zelfs de mensen van Terpeca niet uit waren geraakt, dat is altijd leuk om te horen natuurlijk.
De begeleiding was dus meer dan in orde, en ook de nabespreking, waarbij we nog eens door de kamers mochten wandelen, liet een goede indruk achter. We komen zeker terug voor de derde (en in de verre toekomst de vierde) kamer.

Nieuw en toch al versleten

De vorige prison break kamer hier was één van onze allereerste die we ooit gedaan hadden, lang geleden, dus we wilden de nieuwe wel eens aan een ontsnappingspoging onderwerpen.
Nieuwe lokatie ook, hartje Leuven, vlakbij de (dure) ondergrondse parking. We werden enthousiast ontvangen en mochten direct starten, al zou later blijken dat de begeleiding niet van het hoogste niveau was.
De start was klassiek : geblinddoekt werden we in aparte cellen gezet. Er waren 3 cellen, dus wat met ploegen met 2 ? Lijkt me niet mogelijk want elke cel was cruciaal in de samenwerking. Dat was op zich wel leuk, alleen was er in de cel waar ik in gezet werd niets te doen het eerste deel (pakweg 25 minuten). Oorspronkelijk moest ik wel iets losmaken en doorgeven maar kennelijk was er door de begeleiders beslist dat dat te moeilijk was en dus stond ik daar het eerste deel te kijken hoe mijn ploeggenoten zich wel nuttig maakten.
In mijn cel waren trouwens 2 vijzen al afgebroken, eentje lag nog gewoon op de grond, heb ik me ook tien minuten mee 'geamuseerd' om te kijken of die ergens nuttig voor kon zijn.
Enfin, voor de anderen was er wel veel te doen, en dit brengt ons bij een kritiek punt : als de speler in de isoleercel niet van de slimste is, geraak je er dus nooit uit. Erg veel hangt af van één speler, gelukkig kon die van ons zijn plan trekken.
Dat brengt me bij een echte NO-GO voor mij : als je te veel lawaai maakte, dus te luid praatte of te veel met spullen rammelde, WERD ER VAN JE TIJD AFGETROKKEN !!! Dat vind ik echt onvergeeflijk, het is al maar een uur en op die manier speel je nog eens vijf minuten minder, want op bepaalde momenten moet je wel boven dat geluidsniveau gaan omdat de kamer zo gemaakt is.
Nu, voor de rest was de kamer wel leuk, ze was mooi afgewerkt en eens we uit de cellen waren ging het aan een leuk tempo verder. De kamer is zeker niet rolstoeltoegankelijk want er moet serieus geklommen en gekropen worden, maar dat voegt bij aan het gevoel van een echte gevangenissetting.
Alleen de manier waarop er tips werden gegeven was enerzijds origineel maar anderzijds ook irritant, het leek wel of de GM ons niet echt zat te volgen. Op de vragen die we achteraf nog hadden kwam ook geen bevredigend antwoord, was ze nieuw misschien ?
We ontsnapten met nog iets van tijd over (dan reken ik de gestolen tijd niet mee) dus dat was ook een vooruitgang tov de vorige Prison Break kamer hier :p .
Kom deze kamer gerust eens doen, wees met minimum drie maar ook weer met niet meer dan 4 tenzij je elkaar héél graag ziet. Maar zie wel dat al de spelers weten wat ze moeten doen in een escaperoom of het kan fataal aflopen.

Leuke kamer

Chateau Elize is een andere kamer dan andere, omdat het meer een hobbyproject is van de eigenaar dan een firma die er winst op wil maken. De kamer is ook, en dat is voor ons een eerste keer als ik het juist heb, één kamer zonder verdere doorgangen, maar dat heeft ons niet gestoord.
De ontvangst was hartelijk en het verhaal werd goed uit de doeken gedaan. Er was iets te ontdekken over een onverlaat die onze vriendin Elize wou huwen. Wat dat was werd gaandeweg duidelijk, en bleek dan nog eens gebaseerd "op waar gebeurde feiten". Leuke insteek.
We waren met vier en het eerste deel van de escape is vrij parallel via verschillende wegen te doen, daarom dat we soms met onderdelen van één puzzel een andere probeerden op te lossen. We hadden dus wel een paar tips nodig om ons op het juiste pad te houden, maar uiteindelijk ging dat wel vrij vlot en sommige puzzels hadden we wel tijdwinnend snel door. Zo ontsnapten we met meer dan 5 minuten op de klok.
Het is zeker een kamer met veel puzzels. Als vorige hadden we Houdini gedaan en daar waren er echt weinig, dus waren we blij dat we hier ons puzzelhart helemaal konden ophalen. De tips kwamen steeds op tijd om te verhinderen dat we ons gingen ergeren aan bepaalde zaken, en eigenlijk hadden we het ook gewoon beter kunnen doen. De host liet ons soms ook wel eens lekker sukkelen als we verkeerd aan de slag gingen, maar dat zorgde later dan ook voor heerlijke aha-momenten, als we door kregen waar we die bepaalde combinatie wél moesten gebruiken.
We hebben ons hier zeker geamuseerd, en het is jammer dat het hier bij deze ene kamer gaat blijven.

Gehoorschade, niet werkende zaken en frustraties

Dit werd onze 36e kamer als team E.N. en we keken er erg naar uit vanwege de lovende commentaren die we gelezen hadden.
Hoe zijn ze daar in godsnaam aan geraakt ? We bleven gefrustreerd achter vanwege meerdere redenen : een begeleider die zijn werk beter had kunnen doen, een falend mechanisme tot twee keer toe en een zéér storend luide muziek die tot gehoorschade dreigde te leiden.
De begeleider was wel enthousiast maar leek ons niet helemaal goed te volgen, op een bepaald moment bleven me meerdere minuten met de handen in de lucht staan roepen om een tip en die kwam maar niet. Bij de bespreking achteraf bleek hij ook niet geweldig goed op de hoogte van de puzzels en de volgorde van de sloten.
Wat het verhaal betreft, dat was er wel en dat was best in orde. Jammer dat het bij ons al direct fout liep omdat een versleten ketting ervoor zorgde dat we al niet konden starten zoals de bedoeling was. Later in de room was er nog een hendel die niet werkte zoals het zou moeten. Maar het meest storende was wel dat een speler werd afgescheiden en de rest gebombardeerd werd met zodanig luide muziek, dat ik van frustratie bijna de luidspreker van de muur getrokken had. Echt niet leuk ! Hebben ze daar nooit van geluidsnormen gehoord ? Sommige mensen zijn namelijk erg gevoelig voor luide geluiden...
Ook hangt in de wachtruimte een lijst met 'spelregels', waaronder dat er niets mag beschadigd worden. Maar als je dat niet doet, geraak je nooit uit de kamer. Dus uiteraard moet er een tip komen die zegt 'maak het maar kapot'...
OK het was niet allemaal slecht, sommige zaken waren erg leuk gevonden en helemaal in het thema "niets is wat het lijkt".
Maar bij het buitengaan waren we het als groep wel eens dat we hier niet snel zullen terug komen.

Leuk verhaal, heeft opfrisbeurt nodig

De Monaco Heist start op een originele manier waardoor je de kans krijgt in het verhaal te stappen. De setting klopt ook wel, al zou je van zo'n rijke Rus een groter apartement verwachten :p. Door het plaatsgebrek in de bureauruimte stond een zware stoel wel serieus in de weg, die werd constant heen en weer geschoven en bleek achteraf soms ook voor cruciale problemen te zorgen (zei de gamehost).
Deze kamer heeft geen sloten en alles zou automatisch moeten werken. Alleen was dat helaas niet zo. Als je een puzzel juist oplost zou men dat vanuit de controlekamer moeten zien en hetgene wat moet gebeuren, laten gebeuren. Alleen deed men dit niet, en liet men ons de puzzel twintig keer opnieuw proberen. Pas toen we zelf via de walkie-talkie om uitleg vroegen kregen we te horen dat we het goed deden, maar harder moesten duwen op bepaalde plaatsen. Zeker tien minuten tijdverlies kostte ons dit (en dan hadden we nog 5 minuten overschot). Bij een andere puzzel was er een onbedoelde misleiding, zodat we op het verkeerde spoor geraakten. Dit was dus zeker geen frustratieloze kamer.
De puzzels op zich waren wel ok, een paar originele ook. Maar eigenlijk vrij beperkt in aantal. We hebben ze achteraf overlopen en kwamen uit op 10 (met wat goede wil als je één uit 2 delen als 2 telt). En dat is eigenlijk toch te weinig voor een escaperoom.
We kwamen door het spectaculaire einde wel met een goed gevoel buiten, maar achteraf beschouwd heeft men hier toch de kans gemist om een echte topkamer te maken. En het was er ook vrij warm, ook al was het buiten maar 24 graden.

Past in een grotere daguitstap

Deze kamer was oorspronkelijk een pop-up die door het succes permanent werd gemaakt.
Als je komt aangereden en je passeert het kasteel, heb je al een mooi uitzicht en een voorbode van het verhaal waarin je terecht gaat komen. Er is parking tegenover het poortgebouw waar de escaperoom gevestigd is.
De ontvangst was hartelijk en de setting paste bij het verhaal. Via een video gaf een tempelier ons de opdracht de gestolen monstrans terug te vinden.
Dan begon onze queeste. Dat ging redelijk vlot. Voor tips werkt men hier met een walkie-talkie. De puzzels waren afwisselend, al moet ik toegeven dat er wel wat frustraties waren wegens de moeilijke werking van sommige sloten.
Op voorhand hadden we gelezen hier dat er vaak veel sloten moesten geprobeerd worden om het juiste te vinden, wel daar hadden ze toch iets aan proberen te doen door een kleine extra hint op de sleutel aan te brengen. Als je natuurlijk in het juiste slot vind en het gaat toch niet open, verlies je zo wel veel tijd. Maar ja, dat hoort zeker bij oud meubilair.
Het is inderdaad wel gek om in zo'n middeleeuwse setting voorwerpen terug te vinden die 30 jaar geleden nog niet bestonden, maar ik kan wel begrijpen dat ze dat type puzzel te leuk vonden om niet toe te voegen.
Het einde was ons niet heel duidelijk dat we er waren, en we schrokken dan ook nogal toen de gamehost plots achter ons stond.
Het aantal puzzels is vrij beperkt en het zou echt geen probleem mogen zijn om hier op tijd uit te geraken (je mag de kamer trouwens uitspelen indien je meer tijd nodig hebt).
Na 50 kamers kunnen we al wel een beetje vergelijken en een score van 9.3 is wellicht te hoog voor deze kamer, maar we hebben ons hier zeker geamuseerd.

Dit was nu eens echt lockfree

Aangezien we aan The Traveler leuke herinneringen hadden overgehouden, keken we uit naar Pharma Edderkoppen.
Ik had, zoals gewoonlijk, eerst op escapetalk een heleboel reviews gelezen, om ons ploegje wat beter voor te kunnen bereiden.
Deze waren niet onverdeeld positief, zodat ik ons team waarschuwde dat het pittig kon worden en eventueel zelfs frustrerend bij de laatste puzzel. We waren benieuwd. Het vriendelijke koppen dat Lockfree uitbaat heeft dagjobs, zodat je er alleen in het (ruime) weekend terechtkan. Al je vrije tijd in je hobby steken, je moet het maar doen.
Grote parking, zeer mooie inkleding van het huis en de mogelijkheid iets te drinken zorgden voor een aangename startsfeer.
Ik had op escapetalk gelezen dat we de inleidingsfilm konden overslaan indien gewenst, dus ik vroeg dat ook. Dat mocht, en daar werden we wel goedgemutst van want ik herinnerde me van de eerste keer dat dat filmpje wel lang en niet altijd even opwindend was.
Om te starten moesten we de sleutel zoeken, en dat bleek achteraf de enige sleutel te zijn van de hele kamer. Nergens nog sloten, in deuren of los, dat was een apart gegeven.
De apotheek was zeer aardig aangekleed, je waande je echt in een pharmacie van de jaren '50. Behalve het scherm met de wegtikkende tijd natuurlijk. We waren met vier en verdeelden ons vanzelf in twee duo's, zodat we goed aan de slag konden met de parallelle puzzels. Voldoende te doen voor iedereen, daar waren we het over eens, behalve als alles moest samengebracht worden, dan was het even bang afwachten of we een "go" kregen. De eerste keer niet, dat was wel even slikken, want waar zat dan de fout ? Op dat moment kwam er dan gelukkig een tip, waardoor we vlot verder konden en niet in kringetjes moesten gaan lopen.
De volgende kamer was iets kleiner maar nog altijd ruim genoeg voor 4-5 personen. Ook hier weer veel te zien, en het feit dat we af en toe eens terug moesten naar de vorige kamer was helemaal niet storend. De gevreesde eindpuzzel bleek ook nog goed mee te vallen, we deden er zo'n 5 minuten over "tot we het zagen". Ik kan me wel niet voorstellen dat je die niet kan oplossen als ze je een video laten zien van hoe het moet, zoals ik in andere reviews las. Eénmaal de 'klik' gemaakt en het monster gedood vonden we de weg naar buiten met nog 9 minuten op de klok, wat voor ons vrij nieuw is. Meestal hebben we maar een minuutje over.
Ondanks het feit dat deze kamer op escapetalk momenteel 0.4 punten minder krijgt dan The Traveler, waren we het er wel over eens dat we deze zeker even leuk gevonden hebben of misschien zelfs leuker, omdat we er zo goed hadden kunnen samen werken. The Traveler is groter, maar Pharma Edderkoppen is charmanter.
Even napraten kon weer, alleen jammer dat je een iphone moet hebben om de leuke groepsfoto te verkrijgen (er bestaat zoiets als WhatsApp dat je op elke gsm kan gebruiken, hoor !). De derde kamer blijkt in de maak, richttijd eind '24, dan komen we zeker weer. En er is nog plaats voor een vierde daarna.

Repetitieve twilightzone

Voor een dagje Valkenburg hadden we deze escaperoom uitgekozen. Ze bevindt zich in een oud cinemacomplex en het overkoepelende thema is dan ook dat je in een oude film kan meespelen. De onze was 'The lost flight', waarbij we in het vliegtuig van Amelia Earheart terechtkwamen. Voor wie ze niet kent, dat is de beroemdste vermiste piloot ooit.
De ontvangst was vriendelijk en een beetje grappig, al duurde het wel lang voor we aan de kamer mochten beginnen. Het aantal waarschuwingen bleef maar komen, zodat we het idee kregen op een schooluitstapje te zijn.
De kamer moet een vliegtuig voorstellen, maar verwacht geen "catch me if you can" toestanden, het is wel overduidelijk een kamer. Maar ze puilt uit van de sloten. Véél sloten. Elke gevonden oplossing moet daarom op veel sloten geprobeerd worden, wat uiteraard het tempo niet ten goede komt. Vaak is het ook een repititief gebeuren, je moet altijd weer hetzelfde doen. Ze zijn hier wel erg fan van blacklight bijvoorbeeld, en dat hun lampje niet veel geeft komt de speelbaarheid ook niet ten goede.
Het verhaal is vrij simpel, je moet de lokatie bepalen van waar je aan het vliegen bent. Hoe dit je zou kunnen redden, is wel een mysterie (misschien vandaar The mystery house :p).
De begeleiding was goed, we kregen regelmatig een tip, al kon die ook niet voorkomen dat we er niet uit geraakten. Aangezien we onze vorige 6 wel ontsnapt zijn zoeken we naar redenen : twee van onze normale teamleden ontbraken, en het was vaak een duistere bedoening. Cijfertjes moeten lezen van op een afstand van 2 meter kunnen we ook al een paar jaar niet meer, de verrekijker in de kamer die louter als decoratie diende, zou beter vervangen worden door een echte, dan moet die oplossing niet via tip komen.
Ik kan me ook niet herinneren ooit een escaperoom gedaan te hebben die echt maar uit 1 kamer bestond, in dat opzicht zijn ze hier zeker origineel. Het verklaart ook de overvloed aan sloten in deze ruimte.
Over het algemeen was het een leuke kamer met goede begeleiding, zeker niet bereikbaar voor rolstoelpatiënten (veel trappen).
Waar we wel van stonden te kijken is dat ze hier kennelijk blij zijn met hun lage ontsnapcijfers. Uit deze kamer ontsnapt slechts 25%, en ze hebben zelfs een kamer waar slechts 6% uit geraakt. Dit wordt vertelt terwijl ze zich op de borst slaan, alsof het iets is om trots op te zijn. Kennelijk leggen ze de link niet dat mensen die ontsnappen uit een kamer, sneller geneigd zijn ook de andere kamers te komen doen :p.
Wij kwamen 2 puzzels te kort. Zodra het uur om was ging de deur open, dat vind ik ook niet erg klantvriendelijk. Of laat ik zeggen, ik ben het ondertussen anders gewoon. Op vele lokaties laten ze je de kamer wel uitspelen als je er zo dicht bij bent.
Achteraf maken ze ook een foto van je team die ze bewerken zodat het eruitziet alsof je op pelicule staat, dat is wel een leuk effect.

Waar komt die hoge score vandaan ?

Misschien zijn we rotverwend qua escaperooms dit jaar, want wat we al deden : Het testament (Baron Beeckman), Catch me if you can, Kamer 237 en Lost and Found. Allemaal kamers die hier 9.8 scoren, dus toen we de Toy factory zagen met score 9.7 en niets dan lovende commentaren, keken we daar dan ook enorm naar uit.
Maar alle 4 kwamen we buiten met het gevoel van "waar komt die hoge score vandaan" ? Begrijp dat niet verkeerd, het was een leuke kamer, maar toch wel met een paar frustratie-elementen en vooral een groot tekort aan puzzels.
We hebben ze een paar keer samen overlopen en kwamen uit bij hoop en al een twaalftal puzzels. Dat is toch wel enorm weinig voor een escaperoom van 75 minuten. Hoe ze dan aan die tijd komen ? Door ten eerste veel theater, en ten tweede praktisch geen hints te geven. Je doet dus gemiddeld 5 minuten of meer over een puzzel, en daardoor had ik persoonlijk het gevoel dat we constant achter de feiten aanliepen. Wat niet het geval bleek te zijn, want we bleven binnen de tijd. Maar qua gevoel zat dat niet goed.
Maar laat ik bij het begin beginnen. Er is geen ontvangstruimte waar je iets kan drinken, en aangezien we van ver kwamen (1u15) en een half uur te vroeg aankwamen, was het dus in de auto wachten. Wat eerst wel een probleem was, want het ligt aan een baantje waar je niet op mag parkeren, en hun vier parkeerplaatsen waren bezet. Gelukkig vertrokken er spelers na een paar minuten en konden we ons voor de deur zetten. Het ligt naast een gebouw waar men aan paardentherapie doet, dus we werden al helemaal zen. Zodra de deur openging verdween dat gevoel echter snel, want een hyperactieve gamehoste trok ons snel mee in het 'verhaal'. Gelukkig konden we daar nog wel snel even naar het toilet, want mijn blaas stond op springen. Ik heb veel respect voor de vrouw die ons begeleidde, je moet dat maar kunnen, je elke keer zo opladen om die rol te spelen. Chapeau, zoals we in Vlaanderen zeggen. Ik denk dat dit in hoge mate bijdraagt aan de hoge scores die de kamer krijgt. Maar als je net bij Baron Beeckman en Kamer 237 bent geweest, ben je wel wat gewoon natuurlijk :p. Wij vonden het ietsje te druk, maar ja wij zijn ook geen fuifbeesten.
De aankleding was helemaal in orde, je waant je echt waar ze zeggen dat je bent. Enkel het "je mag geen klinken gebruiken" vind ik nogal stom, dat moet toch beter kunnen. Op een gegeven moment dachten we dat we terug moesten en gingen we door een deur, uiteraard door ze met de klink te openen, en werden we teruggestuurd.
Soms was het erg moeilijk om te vinden waar de puzzel juist zat, en zoals gezegd lieten de tips te wensen over, die herhaalden meestal wat we al wisten maar gewoon niet konden uitvoeren. Dit kwam enerzijds door een gebrek aan licht (wat we nergens leuk vinden), anderzijds werd er vaak (express ?) storend lawaai afgespeeld dat communicatie bemoeilijkte. Ook twee delen van verschillende puzzels op hetzelfde controlepaneel zetten, werkt duidelijkheid niet in de hand.
De ruimtes waren groot genoeg, met een paar verrassende wendingen. De puzzel in het bureau vond ik zeer leuk gevonden, daar waren we een beetje teleurgesteld over dat we zelf niet gezien hadden wat de bedoeling was.
Over het algemeen kan ik zeggen dat we ons hier zeker geamuseerd hebben, al zal deze kamer niet onze top tien halen. Dit is eigenlijk het eerste voorbeeld van hoe escapetalk een kamer voor ons negatief beïnvloedde : we hadden er te veel van verwacht. Zonder verwachtingen zouden we deze waarschijnlijk top gevonden hebben, nu was het meer van "leuk maar geen 9.7".
We hadden ook een beetje het gevoel dat er meer mogelijk was met het verhaal, daar bleven we ook wat op onze honger zitten.
Het napraten was leuk. Of we snel terug de lange rit gaan maken om hun andere kamer(s) te doen, weet ik wel niet.

Are you really lost when you're in someones heart ?

Dag 2 in Uden en na Kamer 237 hadden we er alle hoop in dat dit weer een fantastische beleving ging worden.
En we werden niet teleurgesteld. De setting in het hotel bleef supermooi en het was geen enkel probleem om in het verhaal mee te gaan.
Persoonlijk had er voor mij iets minder videomateriaal in gemogen, maar ik begrijp dat ze het verhaal ze uitgebreid mogelijk willen weergeven om er zeker van te zijn dat iedereen mee is.
Er zaten ook weer een paar leuke originele elementen in, en de kamers waren groot genoeg om iedereen van het team fulltime bezig te houden. Ik vond het grappig om te zien hoe een origineel element uit Kamer 237 in deze kamer ook terugkwam (al was het nu niet meer origineel natuurlijk pink pink (pun intended)). Ook hier werd weer vrolijk met niveauverschillen gewerkt, en de begeleiding zorgde ervoor dat we nergens te lang bij stil bleven staan.
Tijd is niet aanwezig in de kamer en ik had het idee dat we het vrij vlot en snel gedaan hadden (zeker met het oog op dat we 80 minuten hadden), dus we waren vrij verwonderd dat we een minuut te veel gebruikt hadden. Wel zeer fijn dat we daar niets van gemerkt hadden (ik heb al kamers meegemaakt waar na 60 minuten de deur gewoon open gedaan werd met de melding "gedaan"). Net als bij Kamer 237 was er achteraf een fijne, haastloze babbel met drankje. We deden ook ideetjes op over nog te bezoeken collega's en konden fijn gedachten uitwisselen over andere topkamers; altijd leuk als de gamehosts ook actief andere kamers bezoeken.
Jammer dat we geen tijd meer over hadden voor kamer 3, maar hopelijk ooit in de toekomst... of weer in combinatie als er een vierde zou komen.

Wat een verschil met het Farmhouse

Ik moet zeggen, na het spelen van het farmhouse vorig jaar, de gebrekkige begeleiding, het irritante tetris en de vastlopende laptop, keek ik er niet echt naar uit terug te komen naar Next level in Eindhoven.
Maar wat een geluk dat we dat wel gedaan hebben, want deze kamer was letterlijk en figuurlijk een wereld van verschil met de vorige.
De eerste kamer voelde erg gezellig aan en de puzzels waren leuk, vlot, origineel en goed te doen. Dan kwamen we echt in een andere wereld uit die geweldig goed was nagemaakt (of van ergens meegenomen ?). De begeleiding was stukken beter en zorgde ervoor dat we op tijd een ramp konden vermijden. Het enige jammere was dat er wel wat slijtage begint te komen op sommige onderdelen, waardoor deze niet meer goed in elkaar passen.
Na deze escaperoom is ons beeld van Next level zeker positief bijgesteld. Andere gamehosts die we later in andere escaperooms hierover spraken, lijken een gelijkaardige ervaring gehad te hebben. Ik zou dus zeker aanraden Catch me if you can te komen spelen, en The suspicious farmhouse enkel te doen als je echt veel tijd over hebt.

Welke kamer 237 ?

Maar goed dat ik op voorhand wist waarover de kamer ging, zodat ik nadat de gamehost ons begroette, kon antwoorden op de vraag of we kwamen inchecken of onze bagage ophalen. Het hele huis is in hotelsfeer opgebouwd en er werkt een geweldige ploeg aan mee, die zeer goed in hun rol blijven en op een zeer aangename manier ons begeleiden, monitorden en op de juiste momenten een duwtje in de rug gaven.
De kamer begon al met een leuk gegeven, en achteraf waren we wel boos op onszelf dat we er zo lang over deden om te beseffen wat de eerste puzzel was. Een zeer origineel glijdend element zorgde voor enige consternatie en daarna gelach. Er zit een zeer moeilijke puzzel in één van de kamers, waar je best één van je teamleden op zet en die dan de nodige rust geeft. Indien het echt niet lukt zal de gamehost je wel uit je lijden verlossen, gelukkig was dat bij ons (net) niet nodig. Iemand met wat aardrijkskundige kennis in je team meepakken kan je ook een paar minuten winst opleveren. Of iemand zonder claustrofobie :p . Ik vind het altijd leuk als er in kamers wat niveauverschillen zijn en je "out of the box" moet denken of handelen om iets voor elkaar te krijgen. Dat was hier zeker voorhanden.
Het puzzelen staat hier voor op het verhaal, dat geven ze zelf ook toe, dus dit is echt een leuke kamer voor degenen die uitdagende puzzels zoeken. Maar we raden ze zeker aan iedereen aan die hier in de buurt komt.

Klein maar fijn

We deden deze escaperoom met onze 4 oudere kinderen, en aangezien we Circus al gedaan hadden, wisten we al dat er niet veel bewegingsruimte ging zijn. Dus waren we hierop ingesteld en stoorden we er ons niet meer zo aan als bij het Circus. De kamer was inderdaad nog kleiner dan het Circus, maar wel mooi en in thema aangekleed. Al was ze al een tijdje in gebruik, en vertonen de props en puzzelelementen duidelijke tekenen van slijtage.
De puzzels op zich waren goed te doen en vrij afwisselend. Een combinatie van slotjes en electronica ook. We hadden amper tips nodig en bij de tip die we kregen was er verwarring, bleek dan achteraf dat de begeleider twee sleuteltjes van plaats verwisseld had bij het klaarzetten. Maar aangezien dit op een niet-liniair moment was remde dit ons amper af en hielden we nog 10 minuten over.
Nu zou ik echt wel aanraden om deze kamer (en het Circus) met 2-3 personen te doen, dan ga je er veel meer van genieten.

Niet voor ervaren escapers

Nadat we jaren geleden hier De schat van Toetanchamon gedaan hadden, en die eigenlijk best was meegevallen, wou ik die met mijn 2 dochters nog wel eens doen. Tot mijn verbazing was de kamer echter vervangen (stond niet op de website) door iets wat De piratenschat heette. Klonk alsof het op een veel jonger publiek richtte, en dat bleek ook zo.
De kamers zitten in een container, dus beperkt qua ruimte en in de zomer waarschijnlijk heel warm. Ik had opgemerkt dat ze de prijs wat hadden laten zakken (van 100+ naar 70 euro) en dat was eigenlijk nog te veel. Het aantal puzzels is vrij beperkt, de meeste bevinden zich op kniehoogte of op de grond, en hebben vaak meer te maken met handigheid dan echt nadenken wat er moet gebeuren.
Teleurstellend was wel dat er helemaal geen piratenschat te vinden was, er was wel een kist maar daar zat nog een puzzel in en dan was het plots voorbij. Als je op jonge kinderen mikt met je escaperoom moet dat visuele aspect toch in orde zijn, vind ik.
Voor iemand die zijn kinderen wil laten kennismaken met het concept escaperoom is deze kamer ok, al zijn er betere te vinden om de microbe echt door te geven. Om wat extra tijd te vermaken tijdens een verblijf in CP is het net voldoende, al is de prijs in vergelijking met de andere activiteiten die hier te doen zijn, nog enorm overdreven.

Vrees niet langer jonkvrouw, de jonkheer komt ter hulp

Gewapend met onze lidkaarten van Het Genootschap togen we opnieuw naar Molenstede om de Baron te helpen bij een precaire kwestie.
Nadat we ons hadden moeten verontschuldigen voor het niet bijwonen van de geheime vergaderingen, liet Hippolyte ons toch binnen en vertelde hij ons uitgebreid over het probleem waarvoor de Baron onze hulp nodig had.
Dat bleek een erfeniskwestie met een geurtje te zijn. Nadat de Baron zelf ons via een voor zijn tijd moderne video ook ingelicht had, mochten we de sneeuw instappen.
Vooraf hadden we gevreesd dat het wel eens koud zou kunnen zijn in dat afgelegen tuinmanshuisje (het vroor immers al weken), maar er brandde een lekker kacheltje en we konden onze jassen zelfs aan Valeres kapstok hangen.
Het begin zorgde al direct voor hilariteit en je zat dadelijk (nog meer) in het tuinmanverhaal. Gelukkig hadden we ook van het prille begin al erg goed opgelet, dat zorgde ervoor dat we geen minuten verloren later (en die bleken erg belangrijk want we hadden 2 minuten overschot). Kennelijk merkte maar een kwart van de spelers dat specifieke trio op, waar we wel erg trots op waren achteraf.
Wat voor mij zeer zeldzaam is, is dat ik nergens in een kamer een gevoel heb van "we zitten hier vast, het gaat niet vooruit". Hier echter leek het altijd vlot verder te gaan, en als je eens ergens een minuutje met hetzelfde bezig was kreeg je een tip. DIe tips waren niet gewoon "doe dit" maar zorgden ervoor dat je nog wel zelf het idee had dat je het opgelost had.
De kamers bleven geweldig in thema, je kon steeds in het verhaal blijven en het verhaal ontrolde zich ook mooi, en vulde de uitleg aan die we in het begin hadden gekregen. Het huisje was geweldig opgebouwd, dat moeten bij de opbouw nogal 3D-plannen geweest zijn.
Als ik al iets jammer mag vinden, is het dat onze oudere ogen het wat moeilijk hadden om één bepaalde puzzel op afstand te ontcijferen.
Maar ook dat lukte uiteindelijk.
Zoals al door velen gezegd is de kamer niet technologisch maar volledig mechanisch, en alles werkte perfect. De flow was optimaal en iedereen van ons groepje van 4 kon bijdragen, ook door de ruimte die we hadden om elke kant op te gaan.
Ons groepje was unaniem lovend en plaatst deze escaperoom in onze top 3 (we hebben er wel nog veel te doen in de Benelux waaronder Molly, maar we maken ons sterk dat Het Testament de top 5 niet gaat verlaten).
Ik kan me niet herinneren dat we ooit eerder een begeleider hebben gehad die achteraf ook nog eens de hele kamer met ons overliep, want dat kost toch ook tijd en ik kan me voorstellen dat je dat na 900 keer (het aantal keer dat de kamer in haar eerste jaar volgens hippolyt al gespeeld is) wel wat beu wordt. Het moet zalig zijn om als koppel zo mooi samen te kunnen werken.
We kijken al uit naar de derde kamer hier. Hopelijk ook weer 90 minuten. Want ze hebben gelijk, meer tijd om van alles te genieten. En de afwezigheid van een klok zorgt er inderdaad voor dat je dat ook doet.
Nu moet ik punten gaan geven... heb nog nooit een kamer op alles een 10 gegeven denk ik, maar gewoon het feit dat de uitbaters zich zo kunnen en blijven inleven, overtuigt me om dat deze keer wel te doen.

Gemengde gevoelens

Speciaal een uurtje gereden om in Geldrop te geraken. De ontvangst was hartelijk en de bus zag er leuk uit. We hadden uitzonderlijk een grote, onervaren groep (6 met 4 tieners), waardoor je elkaar toch vaak in de weg staat. Deze met 8 doen lijkt me niet zo aangenaam aangezien je elkaar moeilijk kan passeren in de bus.
Door de vele onervaren spelers ging er veel tijd verloren omdat puzzels uit de buurt van hun hints werden gehaald. Een kistje kreeg ik per toeval open met een foutieve lettercombinatie ( klikte open terwijl ik het slot aan het draaien was). We geraakte er niet uit, vooral omdat het samenwerken met 6 niet draaide. De tips kwamen wel maar er werd te laat mee begonnen, de eerste kwam pas na een half uur en op het einde leken ze om de minuut te komen, dat voelt niet lekker.
Wat me stoorde was de slechte zichtbaarheid, het was er te donker om de meeste slotjes goed te kunnen zien (onze ogen zijn al iets ouder) en de zaklamp die we gekregen hadden liet het geregeld afweten.
Het feit dat je de kamer niet mag afwerken als je over tijd gaat, vind ik wel erg. Kennelijk ben ik al te gewoon geworden dat gamehosts het je toch gunnen de kamer uit te spelen, ook als je een paar minuten meer nodig hebt. Je hebt er tenslotte voor betaald. Het geeft ook een veel beter gevoel bij het verlaten van de kamer.
Als we hier nog komen zal het met ons gebruikelijke team zijn, hopelijk gaat het dan vlotter, want de room zag er wel leuk uit. Sommige dingen zagen er wel erg gebruikt uit, die mogen wel eens vervangen worden.

Leuke diverse kamer voor kleine groep

Kom deze kamer zeker niet spelen met meer dan vier, want dat kan tot frustraties leiden in de kleine ruimtes, zeker op het einde waar er maar plaats is voor 2 personen.
Het verhaal van de kamer is eigenlijk enkel op het einde aanwezig (en kan je eigenlijk al voorspellen).
De puzzels dan, want daar draait het toch om. Die waren leuk en afwisseleng, al waren we wel even boos om de reuzerekenoefening die we uit het hoofd moesten oplossen (onder tijdsdruk altijd iets lastiger). Er zat variatie in de puzzels en ze waren niet moeilijk; ik lees in de andere reviews dat er een 'dat hadden we moeten weten' in zat, en als je hem tegenkomt weet je wat het is, wij vonden hem gelukkig (ook al kostte dat wel een paar minuten).
Door zijn hoge ontsnappingspercentage (70 %) is dit eigenlijk een ideale beginnerskamer, mensen die er al meer gespeeld hebben gaan hier echt met veel tijd over uit geraken (recordtijd is amper een half uur, daar betaal je toch niet voor :p ). Dus zoek je een kamer om iemand op een aangename manier te laten kennismaken met escaperooms, komt deze zeker in aanmerking.
We komen binnenkort de andere hier doen, helaas met 6 dan, ik hoop op iets meer ruimte maar vrees ervoor.

Een duistere ervaring

Nadat we twee weken geleden hier de Jumanji waren komen doen met familie, hadden we onze gewone ploeg warm gemaakt voor de 'spannende' Till death do you part.
En aan de verwachtingen werd voldaan, de escaperoom bevat een spannend verhaal dat goed ontplooid wordt.
Helaas is de kamer in hetzelfde bedje ziek als de Jumanji-kamer, namelijk dat je wel perfect zicht moet hebben en zeker niet nachtblind zijn. Om de 'sfeer' goed te zetten moet alles kennelijk in het halfduister gebeuren. Hoeveel tijd hebben we niet verloren omdat we dingen niet goed konden zien. En zoals elke bioloog je kan vertellen, de kegeltjes in ons oog die kleuren zien werken enkel bij een bepaalde lichtsterkte, zodat een kleurenpuzzel in een donkere kamer om problemen vragen is. Dit zorgde dan ook voor irritatie in het begin. De start was nochthans origineel met een actie die je in een escaperoom niet direct zou verwachten.
Als tip zou ik voor het begin ook meegeven : laat de dapperste voorop gaan.
Eenmaal we dan uit dat voorgeborchte waren smolt de irritatie snel weg en zaten we volop in het verhaal, dat afgewisseld werd met een paar spannende intermezzo's waarvan we eentje zeker nooit zullen vergeten. De puzzels waren leuk afwisselend en de tips kwamen op de goede momenten. De clue kwam een beetje onverwacht snel, maar het einde was dan weer leuk gevonden.
We hebben ondanks de irritatie in het begin echt genoten van deze kamer, en raden ze aan aan iedereen met goede ogen.

Vlotte escaperoom

Op voorhand hadden we over deze kamer gelezen dat ze best moeilijk was, en aangezien mijn vrouw en ik niet met ons normale team gingen maar gewoon met de 4 kinderen, verwachtte ik een moeilijk uurtje. Maar niets was minder waar, we vlogen erdoor en zonder één enkele tip gekregen te hebben hadden we liefst 12 minuten over. Dit had ik nog nooit meegemaakt. Was de kamer nu echt zo simpel of hadden we onszelf overtroffen ?

Om bij het begin te beginnen : er is geen leuke ontvangstruimte in de Blijde Inkomststraat, wat te vroeg komen en gezellig eerst iets drinken is er niet bij. De gamehost leek ook echt niet op zijn gemak, een vrij jonge kerel die niet goed wist wat wel en wat niet te zeggen.

Het begin was origineel maar ik kan me wel voorstellen dat het hier voor sommige ploegen al direct fout kan lopen, en je kan ook niet direct starten want je moet een paar minuten wachten op een opstartfilmpje dat je vertelt wat je moet doen. Daarna kregen we alle raadsels snel onder de knie, al leek het soms wat overweldigend maar eens je dan begon te focussen op de deelaspecten werd het snel duidelijk wat er moest gebeuren. Sommige onderdelen zagen er al goed gebruikt uit (lees : aan onderhoud toe).

Het einde was een beetje een afknapper, net als je verwachtte dat er iets heel speciaals ging gebeuren, was het plotsklaps gedaan. Zeker omdat we nog zoveel tijd over hadden was dat toch wel teleurstellend. Als je deze kamer met iets minder personen doet zal je automatisch meer tijd gebruiken, dus ik zou aanraden ze met 3 maximaal 4 te spelen.

Hopelijk maken ze de Emerantie hier snel af, dan komen we die zeker eens doen.

Reactie door Exit Games Leuven

26 oktober 2023

Beste Koen, dank u wel voor het delen van uw ervaring bij onze escaperoom in de Blijde Inkomststraat. We waarderen uw feedback en dat u de tijd heeft genomen om ons uw gedachten mee te delen.

Fijn dat u met uw gezin een leuke tijd heeft gehad in onze escaperoom. Het lijkt erop dat de uitdaging vlotter is verlopen dan verwacht. Het was waarschijnlijk niet jullie eerste keer en met inzicht kan het dan vlot gaan. Was het altijd maar zo. :-)
Zonder hints en dan 12 minuten over is een sterke prestatie. De ene keer zal het eens nipt zijn, de andere keer met 15 minuten over. Voor Prison Orcus is het gemiddelde: enkele minuten over.
Er is inderdaad geen ruimte zodat groepen vroeger kunnen komen om rustig iets te drinken. We hebben die ruimte niet en maken dankbaar gebruik van de vele drink-locaties in Leuven waar men dit wel kan.
Een sterk punt bij ons is eigenlijk dat groepen bij ons in se niet hoeven te wachten.

Uw opmerkingen over de originele start en de snelheid waarmee u de raadsels heeft opgelost, zijn zeer nuttig voor ons om te weten hoe we de balans tussen moeilijkheidsgraad en toegankelijkheid kunnen verbeteren.

De opmerking over het einde van het spel kunnen we begrijpen. Op een bepaald moment is het duidelijk dat het spel is afgelopen, iets dat jullie met de tijd over mogelijk nog niet hadden verwacht. Er is al lang het idee om dit iets anders te doen maar met het risico dat mensen weer spreken over een anti-climax. Laat ons zeker weten welke suggesties jullie hebben. Als we die gebruiken, zullen we dit zeker belonen.

Voor de zekerheid wel melden dat deze kamer voor minimum 4 personen is, geen drie.

Nogmaals bedankt voor uw feedback. Wat het ontvangst betreft, in deze periode starten er veel nieuwe gamemasters. Wie weet waren jullie één van zijn eerste Prison Orcus groepen :-) dus dat lijkt ons eerder feedback die je mag versturen via [email protected] zodat we tijdens de opleiding hier aandacht aan kunnen geven.

Zeer interessante escaperoom voor beginners en liefhebbers van Jumanji

We deden deze escaperoom met een erg gemengd team (2 senioren, een kind van 9 en 2 vijftigers), en we vonden het allemaal leuk.
Wat het meest tegenvalt is de prijs, om dit een beetje goed te maken krijg je tien minuten extra. Achteraf bleek ook dat kind en senioren vonden dat de spelbegeleider te snel door zijn intro gerateld had, al vond ik dat persoonlijk niet, maar ik heb dan ook al 30 escaperooms gedaan en voor hun was het (een van de) eerste ke(e)r(en).
Voor kinderen is deze escaperoom echt een belevenis want ze is helemaal in thema afgewerkt met vele leuke special effecten. De puzzels zijn niet al te moeilijk dus konden we een goed tempo onderhouden, ondersteund door een attente spelbegeleider. De escaperoom was vrij groot maar op sommige punten niet geschikt voor een grotere groep, bvb omdat er in een grote donkere ruimte maar 1 lichte ter beschikking gesteld werd. Persoonlijk heb ik me bezeerd tijdens een afdaling, en gelukkig ging ik als eerste zodat ik de senioren die achterop kwamen kon waarschuwen. En het moet gezegd, we waren bijna niet ontsnapt omdat één puzzel niet naar behoren werkt en we er 15 keer de correcte code moesten ingeven voor het systeem het aanvaardde. Dit weten de begeleiders, dus zouden ze dit moeten kunnen omzeilen door de oplossing vanuit de controlekamer te kunnen laten aanvaarden zodra de begeleider ziet dat de ploeg juist zit. Hier verloren we vele minuten en dat werkte frustrerend. Gelukkig bleef de frustratie niet omdat de flow daarna direct weer goed zat.
Ik zou deze escaperoom zeker aanraden om met tieners te komen doen, ze is erg mooi afgewerkt en de puzzels zijn niet te ver gezocht. De film op voorhand kijken is zeker de moeite om nog beter met het verhaal mee te kunnen. Kennis van het engels is ook wel een must, anders ga je veel puzzels niet kunnen oplossen.

Leuk concept

Als je deze kamer wil gaan doen, ben je best geen opgejaagd persoon. Het introductiefilmpje duurt vrij lang en lijkt toegespitst op personen die nog nooit een escaperoom gedaan hebben, dus voor ervaren spelers is dit best saai. Het leidt wel naar een heel originele start van de escaperoom, waarbij je zelf de ingang moet zien te vinden.
Eenmaal in de kamer konden we er een goed tempo in houden, ook al staat ze boordevol spullen. Belangrijk is te onthouden wat je gezegd wordt. Het kader was leuk en een paar puzzels vrij origineel, wat het geheel interessant maakte.
Zodra we in de tweede kamer kwamen werd het wel wat minder : een te laag plafond zorgde ervoor dat we constant gebukt moesten staan, wat uiteraard niet leuk is. Ook de omkadering was hier véél minder dan in de eerste kamer, wat een beetje een sip gevoel gaf.
Verderop was er wel weer een heel originele bouw en ook de ontsnappingsroute was leuk gevonden (wel natte knieën gekregen).
Samengevat leek eerst het hele huis mee te doen met de escaperoom, dus de eerste kamer voelde dan wat kleintjes aan. Het vervolg was veel grootser (maar met laag plafond). Erg veel verhaal was er ook niet, want ontsnappen is sowieso de bedoeling dus daar mag wel iets meer diepgang in gestoken worden. Ook 3-4 waarschuwingen voor dingen die je niet mag doen storen het verloop.
De gamehosts zijn zeer vriendelijke mensen die duidelijk een hart voor escaperooms hebben. Afgerond hebben we hier wel een fijne namiddag beleefd.

Veel te veel puzzels

Na de geweldige ervaring van Erszebet stonden onze verwachtingen hooggespannen voor de nog een half uur langer durende Le Prince.
Het begin was leuk (en deed ons aan De wraak van Han denken) maar dan ging het snel bergaf. Sommige puzzels waren leuk en best te doen, andere was geen beginnen aan. Omdat de uitbaters iedereen graag de kamer laten uitspelen (wat we toejuichen) kregen we hoe langer hoe meer tips. Op den duur was het echt niet leuk meer, we kregen meer dan 20 tips en dan ging het nog niet goed, het was echt frustrerend. Moeten terugkeren naar vorige ruimtes is voor ons ook een no-go. Het grootste probleem voor ons was dat de puzzels niet echt té moeilijk waren, het was gewoon veel te veel. Een echte overdaad waardoor de begeleider ook steeds meer tips moest gaan geven om ons in het juiste tijdspoor te houden. Een paar keer hadden we wel door hoe iets moest maar moest het zo precies gebeuren dat de techniek het liet afweten. De laatste puzzel blokkeerde dan ook nog eens een beetje, waardoor weer minuten verloren gingen. Ik vermoed dat deze kamer veel beter gaat als je maar met 2 bent ipv met 4, want er moet veel over en weer geroepen worden en met 4 wordt dat snel een kakafonie. Of je moest door de muur roepen en dan hoorde je het niet als er iemand achter je stond te praten. Kortom, zo goed al Erszebet was, zo slecht vonden we deze kamer. Na de bierkamer de grootste teleurstelling tot nu toe. Zéker niet voor beginners. Het onthaal en de uitbaters waren zeer vriendelijk dus ik schrijf deze slechte recensie met pijn in het hart. Ik kan alleen maar hopen dat ze voor hun volgende kamer een beetje minder overdaad doen, dan komen we zeker toch nog terug.

Zeer authentieke kamer

Deze kamer vonden we geweldig. Slechts twee keer zaten we even vast, waardoor we net niet ontsnapten, maar er waren veel originele elementen (ook al is de kamer al van 2015). De sfeer was erg goed zodat het een echte belevenis was. Het onthaal was heel vriendelijk en er werd ook toegestaan dat we de kamer uitspeelden. Al moet ik wel bekennen dat ik de dag erna me afvroeg hoe het nu eigenlijk afgelopen was, maw was Erszebet nu de seriemoordenares of niet, dat is me niet duidelijk geworden.

Traag op gang maar dan wel leuk

De kamer is in een zeer leuke setting, de ontvangstruimte is echt een hotellobby uit de jaren stillekes... om te starten moet je ook buitenom gaan om met je sleutel het hotel binnen te stappen.
Het leek alsof de kamer voor ons traag op gang kwam en dit kwam ook door een overvloed aan dingen om te bekijken en te doen, waardoor we het gevoel hadden hopeloos achterop te geraken. Maar aangezien we met 3 minuten overschot ontsnapt zijn, zal dat maar een indruk geweest zijn. Veel tips hadden we niet nodig omdat het wel logisch in elkaar stak.
Het verhaal was ook goed te volgen.
De enthousiaste gamehostess wist ons te vertellen dat bijna iedereen hier binnen de tijd ontsnapt, dus een zeer goede kamer voor beginnende escapers of gewoon escape-enthousiastelingen. Naar het schijnt is er ook een halloweeneditie met extra griezelelementen :p.

Zeer leuke ervaring

De escaperoom van Baron Beeckman begon een beetje verwarrend voor een deel van onze ploeg, want het verhaal start bijna onmiddellijk zodra je op de lokatie arriveert. Het helpt dus wel als je al op voorhand het doel van de escaperoom kent.
De omgeving was zeer goed aangepast aan het thema (of beter gezegd andersom) en geen enkel moment hadden we het gevoel dat we vast zaten. Ook omdat de tips op de juiste tijdstippen aangereikt werden.
Er zijn erg veel puzzels te maken en daarom waren we ook erg blij dat we wat extra tijd kregen om tot het genootschap te kunnen toetreden. De nababbel met de enthousiaste uitbaatster was ook erg aangenaam. Zo kregen we nog veel info over andere escaperooms in de Kempen.
Alles in beschouwing genomen was dit zeker één van onze aangenaamste escaperoomervaringen.

Leuke plot

We deden deze room slechts met 3, dat leek aanvankelijk geen probleem. Het opzet was leuk en de tips kwamen op de gepaste momenten. Enkel op het einde moesten we ons in pijnlijke bochten wringen en daardoor kwamen we een paar seconden tekort. Dit kwam ook door een technisch mankementje, en van onze buren die de escaperoom ook al gedaan hadden kregen we te horen dat hun dat ook was overkomen. Dat is wel extra jammer dat men dit niet beter probeert te voorkomen. (Voor de eigenaar : de mist moet blijven hangen !)
Er waren leuke persoonlijke toetsen en we kregen een fijne herinnering mee naar huis.

Mooi verhaal

We speelden deze kamer met ons gebruikelijke team. Snel kwamen we in een situatie dat we niet verder konden en dat gebeurde meerdere keren. Sommige puzzels waren erg leuk, andere iets te uitdagend zodat ik me soms gefrustreerd voelde. Het verhaal was leuk en we werden wel verder geleid als we vastzaten, zodat we uit konden spelen. Het concept is ook zo dat er geen klok is, en je hoort pas achteraf je tijd (er is geen eindtijd vermoed ik) ook al is die boven het uur. Tips geven per walkie talkie is ook iets minder leuk, geeft ook meer gevoel dat je (be)geleid wordt. GM en partner waren zeer vriendelijk, en als er ooit een tweede komt komen we terug.

Zeer leuke escaperoom

We kwamen met hoge verwachtingen naar De Gouden Kooi voor hun nieuwste experience.
De ontvangst was geweldig met een GM die je direct in de juiste sfeer bracht; het openingsfilmpje wist weer te verrassen.
De snelheid waarmee je door de kamers moet razen verraste ons een paar keer, waardoor we tijd verloren omdat we dachten dat er nog meer te doen moest zijn in die mooie ruimtes (waardoor we wel eens onnodig op onze stappen terugkeerden).
Even paniek toen één van ons een val op zijn rug maakte vanop een laddertje (in het nagesprek zei men dat er extra beveiliging zou aangebracht worden), het is inderdaad zeker niet rolstoeltoegankelijk, en ook mensen die minder te been zijn blijven hier beter weg.
Voor gezonde actieve mensen is dit een superervaring, al vonden we het wat jammer dat het verhaal pas achteraf echt uit de verf kwam (maar dat kan ook aan ons liggen). Enige minpunt is dat je onderweg ergens tijd verliest doordat je een paar minuten op een bepaalde actie moet wachten; op dat moment dachten we dat we cruciale informatie aan het missen waren, maar achteraf bleek het maar om een soort achtergrondmuziek te gaan.
Het personeel was weer supervriendelijk en gaf ons ook volop de gelegenheid om de kamer uit te spelen (dat vind je bijna alleen in Mechelen), waarvoor dank.
We hebben nu alle kamers gedaan in de Gouden Kooi en zullen elke nieuwe zeker op onze todo-lijst zetten.

Leuke kamer

We hadden deze kamer geboekt nadat we het reclamebord gepasseerd waren toen we naar The suspicious Farmhouse in Eindhoven aan het rijden waren. We googelden ze even en het concept sprak ons wel aan.
Een weekje voor we ernaartoe gingen gaan lazen we op escapetalk hier een paar redelijk negatieve reviews, dus we vroegen ons wel af of we er goed aan gedaan hadden deze te boeken.
De gps bracht ons feilloos naar de juiste lokatie, ook al was er ter plaatse niet te merken dat er een escaperoom was. Het betrof een oude brouwerij/abdij, Ter Dolen, maar het personeel vertelde ons dat we aan een tafeltje mochten plaatsnemen en dat op het afgesproken uur iemand ons zou komen ophalen. En dat gebeurde ook. We werden opgehaald door Flor, dus gelukkig al niet het meisje dat hier een paar slechte commentaren gehad heeft. Flor maakte een aangenaam babbeltje en vertelde het verhaal van de escaperoom. En hij benadrukte dat we, als we het recept gevonden hadden, moesten verderzoeken naar de sleutel om buiten te geraken. Moest hij dit niet gezegd hebben met zoveel nadruk weet ik niet of we de kamer tot een goed einde zouden gebracht hebben.
De tijd werd gemeten met een zandloper, maar het moet gezegd dat we deze amper bekeken hebben, is toch enorm moeilijk om in te schatten hoeveel tijd je nog over hebt met zoiets. We hadden dat ook niet nodig, want er zat een goede flow in de kamer en we hadden constant het gevoel dat we goed bezig waren. Flor was ook een uitstekende begeleider door op tijd een tip te geven en ook aan te geven dat de gevonden code correct was maar een bepaald slot aan de zijkant moest ingeduwd worden.
We hadden hier ook een paar keer gelezen dat er geen verhaal was, daar zijn we het helemaal niet mee eens. Het verhaal was basic maar het was er wel, en het evolueerde ook een beetje. Voor de eerste keer ook hadden we alle vier een wezenlijke inbreng in de ontsnapping, iedereen had wel op een gegeven moment een eureka of aha-erlebnis waardoor we weer verder konden.
Dit was mijn 27e kamer maar er waren toch weer een paar originele sloten bij.
Uiteindelijk hadden we 5 minuten over, wat bijna onze beste score ooit was. We kregen inderdaad een superleuke attentie en het binnenplein buiten nodigde dan ook uit om van het heerlijke plaatselijk gebrouwen bier te kopen. En we hebben uit de shop nog brood, kaas en Kriek mee naar huis genomen om later nog te kunnen nagenieten.
Als hun tweede kamer hier af is, komen we zeker terug.

Leuk voor de kinderen

We hebben deze gespeeld met ons gezin, zijnde vier kinderen van 15 tot 21 jaar die met Harry Potter zijn opgegroeid.
Que sfeer en beleving zat het wel goed, de kamers waren erg mooi aangekleed en we herkenden heel veel props uit de boeken/films.
Maar er waren een paar dingen fundamenteel fout in deze kamer : ten eerste kon je een slotje openen met een code dat voor een ander slot bedoeld was, volgens de begeleidster achteraf "omdat al zoveel mensen die code in dat slot hadden ingevoerd dat het slot zich daarnaar gezet had". Wow, echte toverij lijkt me dat :p. Ten tweede zat er een opdracht in die zoveel keer moest herhaald worden voor het lukte dat het echt bloed-onder-de-vingers irritant werd. En ten derde was het verhaal dat er gruzelementen moesten gevonden worden om Voldemorts ziel te doden, maar elke puzzel die naar zo'n gruzelement leidde was dan uiteraard een doodlopend straatje. Zodra je zo één gevonden had, kon je op zoek naar een nieuwe puzzel, maar zonder aanwijzing.
We ontsnapten uiteindelijk met nog twee minuten over, al was de ontsnapping zelf een anti-climax omdat je niet echt buiten kwam, maar iemand gewoon de deur kwam openen.
Ik zou de kamer aanraden aan fans van harry potter maar zeker niet als je geen band hebt met Rowlings werk.
Gelukkig was het deze keer wel aangenaam warm in het escapehouse, niet zoals bij Alice toen het echt kil was in de kamer.

Leuk maar uitdagend

Dit was onze eerste kamer in het 'buitenland', met overnachting zelfs. Op de lokatie aangekomen, lekker in de binnenstad, was het wel even onduidelijk waar het was of waar we konden wachten. Overal hing een verschraalde biergeur, en de helft van het gebouw leek uit studentenverenigingen te bestaan. Op de verdieping van de ER rook het gelukkig wel goed, en de meisjes die ons ontvingen waren vriendelijk en behulpzaam.
De kamer was best uitdagend, maar we zaten goed op schema tot een technical error ons de das omdeed. De laptop die we moesten gebruiken had een geopend scherm, en we moesten daaruit geraken, maar dat lukte niet en daardoor kregen we het laatste stukje cruciale informatie niet vast. De begeleidster toonde achteraf een vrij complexe swipe die je op het touchpad moest uitvoeren om naar het vorige scherm te gaan. Ik weet niet of dit iets Nederlands is, maar ik heb zelf 2 jaar in de IT gewerkt en nooit zo'n handeling op een laptop moeten uitvoeren. Dit verpestte voor ons wel ietwat de kamer, die voor de rest wel een leuk verhaal had en een paar originele puzzels. Maar of we gaan terugkomen voor het vervolg in de tweede, dat weten we nog niet.

Leuke verrassende kamer

Vlotte kamer met originele manier om tips te feeën, helemaal in de sfeer. Spelen ging vloeiend en verhaal was leuk.

Donkere ervaring

In deze kamer van De Gouden Kooi was het nogal duister de hele tijd, en daar zijn wij niet zo'n fan van.
Ook het feit dat we in het begin (alhoewel, bijna de helft van de tijd) gescheiden opgesloten zaten drukte de pret wat.
Al bij al moeten we dan ook stellen dat we deze kamer de minste van de Gouden Kooi vinden.
Uiteraard is ze nog volop de moeite waard en hebben we ons ook wel geamuseerd, maar we weten dat ze beter kunnen.

Karige kamer

Dit was onze 15e escaperoom en wat vooral opviel was dat er weinig puzzels waren.
Ook was er weer een geurpuzzel die niet lukte. Het verhaal was ook karig.

Gemengde gevoelens

Het idee en de uitwerking van de kamer was erg leuk, en de gamehost heeft ons zeer hartelijk ontvangen. Alleen werden we later begeleid door iemand die daar niet echt toe in staat was, waardoor we weinig tot geen bruikbare tips kregen. Maar zelfs zonder die tips hadden we nog 8 minuten over, wat me doet denken dat de kamer gericht is op een beginnend escapepubliek of families.
In de uitwerking zat een storend foutje, waardoor we een hele tijd met onze armen omhoog moesten staan tot het echt vervelend werd. Het verhaal op zich zit wel leuk in elkaar en de puzzels zijn meestal goed te doen en afwisselend.
Of we hier nog eens terugkomen, daar moeten we nog eens over denken.

unieke ervaring

Van onze 25 escaperooms tot nu toe is dit veruit de meest fabelachtige que opbouw, setting en verhaal.
Het introductiefilmpje zet je direct in de goede sfeer, en als je dan de 'kamer' ingeleid wordt valt je mond al open van verbazing.
Nooit heb ik zo het gevoel gehad in een film aan het meespelen te zijn. De puzzels waren afwisselend en altijd heel sfeervol, en op de geschikte momenten werd er een tip gegeven. Eén keer werd de grootte een probleem toen ik wel wist waar ik een cijfer moest vinden maar er gewoon te veel oppervlakte was om het te kunnen zien (waar de begeleider dan redding bracht).
Het einde kan je gerust wat bizar noemen, maar wederom erg sfeervol en voor mijn gevoel zelfs passend bij het verhaal.
Het terrein (we kunnen niet meer van kamers spreken) is zo groot dat we zeker nog eens gaan terugkomen met een paar mensen die ze nog niet gedaan hebben, en ons dan gaan concentreren op de puzzels/ruimtes die we vorige keer niet onderzocht hebben. En naar ons gevoel is dat eerder een plus- dan een minpuntje.
Volgende maand opent de tweede experience van De Gouden Kooi, we hebben al geboekt, en we hopen dat die deze kan evenaren.
Want dan zouden we weer een geweldige escape experience hebben gehad !

Permanent Gesloten ? Prima !

Dit moet zowat onze slechtste escape-ervaring ooit geweest zijn.
Mooie lokatie, ongeinteresseerde host waardoor we zelfs een keer de room hebben moeten verlaten om hem te gaan zoeken.
De room zelf had zogezegd geen voorkennis nodig, maar een stroboscopische lamp "moest je toch kennen uit de Code van Coppens ?".
De techniek liet het tot 3 keer toe afweten, zodat de host (nadat we hem gevonden hadden) moest binnenkomen om iets open te doen of in gang te zetten. Hij was kennelijk ook zo dom geweest om een voorwerp op een verkeerde plaats terug te verstoppen, zodat we het niet vonden toen we het nodig hadden.
Echt, deze kamer was een gigantische afknapper. En dan heb ik het nog niet over het gebrek aan verhaal : je bent opgesloten in een bar en wil eruit ontsnappen. Echt ???

Mooie kamer

Zoals alle kamers van De Gouden Kooi zeer mooi afgewerkt, met paar leuke originele dingetjes (afstandbediening bvb).
Het verhaal was ook goed al eindigde het wat luguber. Zeer leuke namiddag gehad hier, zoals gewoonlijk.

Maar goed dat deze gesloten is ondertussen :p

We speelden deze zo'n 4 jaar geleden, en man wat was dat een duistere ervaring.
Van een kamer die The White Room heet zou je een lichte kamer verwachten, maar de helft van de tijd tastten we in het duister. En daar houden we niet van. Puzzels moeten oplossen die je niet ziet, nee dank je.
De andere kamer op deze lokatie hebben we mogen beta-testen, en die is gelukkig veel leuker/beter.

Uniek concept waarbij je tegen ander team kan racen

We hadden de mogelijkheid om deze lokatie in 2019 te mogen betatesten, en mijn oudste dochter heeft er ook de begeleiding een aantal keer op zich genomen in 2021-2022.
Tijdens de betatest liep er nog wel heel wat mis, maar er was al wel goed te zien wat er allemaal mogelijk was.
Er waren véél puzzels, en zeer afwisselend. Vooral het concept is speciaal : je kan (is geen vereiste, je kan de kamer ook alleen doen) racen tegen een ander team. Hierbij zie je elkaar door de glazen wand van een treinwachtzaal. Let op : je tegenstanders kunnen je spullen stelen als je zo onvoorzichtig bent om ze op het schap bij de glazen wand te leggen. De interactie met het andere team (je kan elkaar pesten of helpen) maakt het allemaal heel plezierig.
Wij verloren de race omdat er een deur niet open ging en een technieker moest komen, wat vele minuten kostte, maar zoals gezegd was dat de betatest en zal dat tegenwoordig niet meer gebeuren. Een prima, originele kamer die zeker een bezoekje waard is.

Zeer leuke kamer

Het is al even geleden dat we deze gedaan hebben, maar het is één van de kamers waar we de leukste herinneringen aan hebben.
Vooral door een paar persoonlijke flaters en het feit dat we 5 seconden voor het einde de deur open kregen...
Het verhaal is leuk, logisch en goed te volgen. Enige minpuntje vond ik dat er een geurpuzzel was die (zoals bij de meeste geurpuzzels) niet zo goed te ruiken was.

We voelden ons bestolen

We hebben deze escaperoom 5 jaar geleden gespeeld en ik hoop van harte dat ze tegenwoordig beter is.
Toen wij ze speelden werkte de helft niet en 'mochten we dat overslaan'. Gevolg was dat we op een half uur buiten waren, maar we hadden wel de volle pot betaald en daar kregen we, centerparcsgewijs, niets van terug.
De setting zag er wel erg leuk uit en wat er werkte was voor de kinderen erg leuk. Een gemiste kans dus voor Center Parcs.

Basic kamer

We hebben deze kamer al een tijdje geleden gespeeld, als één van onze eerste, en wat ik me er nog van herinner is dat je best met 4 bent waarvan minstens 2 grote mensen, anders kan je een bepaalde puzzel niet goed hanteren.
Er was ook een geurpuzzel, waar ik absoluut geen fan van ben, zeker als de geuren al wat vervaagd zijn.
En kennelijk heb ik op het einde de sarcofaag opengekregen op niet de bedoelde manier... zou ook niet mogen kunnen.
Voor Center Parcs is dit een redelijke escaperoom (die van de oscars was echt triest en hadden we op een half uur gespeeld voor de prijs van veel geld), kan met de kinderen gebeuren als er volwassenen bij zijn.

Wat een slechte begeleiding

De bierkamer, nu gesloten, was onze allereerste escaperoom van The escaping neighbours, en het was zo'n slechte ervaring dat het een wonder is dat we er nog gedaan hebben daarna.
En dat lag niet zozeer aan de kamer als wel aan de begeleiding.
Aangezien de kamer niet meer bestaat, kan ik wel zeggen waaraan het lag : er was een groot wiel waar je een twintigtal electroden met elkaar moest verbinden. Per 2 waren die een puzzel, zodat je de juiste lokaties van de electroden kon vinden.
Op zich een goed idee, maar ze hadden de camera zo onvakkundig geplaatst dat ze het wiel niet konden zien, en ons dus de hele tijd tips zaten te geven over puzzels die we al opgelost hadden (kennelijk hoorden ze ons ook niet). We zijn dus nooit in de tweede kamer geraakt en waren vrij boos toen we die te zien kregen.