Stan

Zeeslag!

Het was eindelijk tijd om af te reizen naar Brussel. Ik denk dat we met ons gezelschap +/- 1 jaar geleden al hadden gezegd dat we deze kamers zouden gaan spelen. Het boeken (op de juiste volgorde - van oud naar nieuw) kan best lastig zijn op deze locatie. Na lang wachten kon ons dagje escapen in Brussel dan eindelijk gaan beginnen!

Om heel eerlijk te zijn, waren mijn verwachtingen niet zo heel hoog. Mede omdat ik onwijs veel verschillende verhalen over deze kamers hoorde. Het decor zou prachtig moeten zijn. Maar qua flow, service en schoonheid konden de kamers blijkbaar vrij veel stappen zetten. Met open mind dus maar naar de locatie.

Dan maar meteen inhakend op deze locatie, wauw! Je loopt door een afthanse Brusselse straat en dan sta je ineens voor een prachtig portaal, volledig gedecoreerd als een Engelse 'kostuum winkel'. We werden door onze host onthaald. We zouden 'Submarine Bunker' als eerste gaan spelen. Er werd aan ons gevraagd: "Jullie kwamen voor het Russische maatpak, toch?", heerlijk! Ontvangst in thema. De ontvangstruimte is prachtig gedecoreerd, tot aan de wc's toe! Na eventjes gewacht te hebben, konden we naar de briefing ruimte.

Onze host had perfect door dat we ervaring hadden. Normaal krijgen groepen een filmpje te zien met wat wel/niet mag, hij voelde perfect aan dat wij dit niet nodig hadden. Na een korte briefing konden we naar de volgende ruimte waar we een introductievideo hebben gezien. De 'weg hiernaartoe' is echt tof! Na de video opende de deur naar de kamer (wat overigens heel grappig was, deze ging niet automatisch. De host stond erachter en probeerde niet gezien te worden. Niet gelukt, heel knullig haha). Tijd voor onze eerste missie!

Wat meteen opvalt is dat het decor echt heel erg netjes was, dat had ik natuurlijk al in andere reviews gelezen, maar toch was ik er best van onder de indruk. Daarnaast denk ik dat de eigenaren/hosts de review van 'De Milde Dictator' hier op Escapetalk hebben gelezen. Ik zag in zijn reviews dat alle kamers erg vies waren (stof overal, etc.). Ik denk dat ze hebben geinvesteerd in een goede stofzuiger, want alle kamers zagen er erg netjes uit.

Dan door naar de puzzels, ik moet zeggen dat puzzels in dit thema me doorgaans niet zo liggen. Toch hadden we vanaf de alleerste seconde een heerlijke flow te pakken en deze hielden we tot het einde ook vast. Met nog 22 minuten op de klok wisten we te ontsnappen. De puzzels in de kamer zijn allemaal goed in thema. Wel moet ik zeggen dat het verhaal van deze kamer slapjes is. Het blijft vrij oppervlakkig en je hebt meer het idee dat je 'puzzels aan het oplossen bent' in plaats van een verhaal te volgen.

Het einde van de kamer kwam samen met een grote eindpuzzel, die we meteen zagen en daardoor best euforisch eindigden. Ook eindigt de kamer met een leuk effect, wat de kamer wat extra beweging geeft. Al met al echt een prima eerste ervaring met de eerste kamer hier in Brussel. Wat mij betreft echt wel een hele goede kamer om te spelen!

Houston, we have a problem!

Na zojuist de eerste kamer te hebben gespeeld bij Escape Rush (Submarine Bunker), was het tijd om naar onze volgende missie te gaan. De ontvangstruimte is een 'kostuumwinkel', wat een dekmantel is om mensen te recruteren voor missies overal op de wereld. Nadat we net de eerste missie hadden voltooid, kwam een host ons vragen of we daar op locatie waren voor een 'Amerikaans kostuum', waarna hij meteen aangaf: "ik hoorde van mijn collega dat het Russiche pak jullie perfect pastte". Heerlijk die interactie in thema.

Onze tweede host van de dag (bij alle kamers hadden we een andere host), sprak prima Nederlands en kregen daardoor onze intro in het Nederlands. Nog voordat we de kamer in gingen hadden we leuk contact met hem over escape rooms, etc. Daarna was het weer tijd om naar de briefing ruimte te gaan. Ook hij wist dat we net gespeeld hadden, dus deze intro bleef lekker kort. Daarna mochten we weer naar de video ruimte om daar de introductie te kijken van de nieuwe kamer. Na het filmpje opende de deur en mochten we naar onze nieuwe missie.

De missie is duidelijk, we moeten het Witte Huis betreden om daar een item te stelen. De start van de kamer is erg mooi in thema, met toffe puzzels die elkaar logisch opvolgen. Net als bij de vorige kamer die we hier speelden, hadden we in het begin een heerlijke flow te pakken. Het 'thema' blijft in het begin wat vaag en ik was erg benieuwd waar deze kamer naartoe zou gaan.

Dan komen we in het hoofddeel van de kamer en wauw, hier viel mijn mond echt even van open. Ondanks dat je foto's hebt gezien van deze kamer bleef het immens gaaf om te zien wat ze hier hebben neergezet. Alleen dan komt het heikel punt van deze kamer; de puzzels. Vanaf dit punt zitten er verschillende puzzels in de kamer die echt onlogisch zijn. Vanaf dit punt heb ik niet echt het idee gehad dat we nog zelf dingen op konden lossen, maar dat we steeds bezig waren met 'hints' vragen. Zeker de eindpuzzel is een hele frustrerende. Zeker wanneer je de uiteindelijke oplossing weet.

De host komt daarna binnen en begint allerlei vragen te stellen over de kamer. Erg leuk, maar hij is dit heel erg aan het rekken om de kamer te kunnen resetten. Dat voelde een beetje ongemakkelijk en raar. Al met al is The White House echt wel een toffe kamer om te spelen, al is het maar voor het decor. Voor mij was dit de minste kamer van de dag.

Een reis naar Azië

Door naar de derde missie van vandaag. Na al in Rusland en Amerika te zijn geweest, was het nu tijd om af te reizen naar Tokyo. We hadden aanvankelijk tussen de tweede en derde missie anderhalf uur tijd. Omdat we van tevoren al wat hadden gegeten, wilden we op locatie blijven en daar wat drinken. Dat was ook mogelijk, we kregen een drankje en konden even lekker onderuit zakken. Onze nieuwe host kwam al snel even kennis maken en gaf aan dat we best eerder konden spelen als we zouden willen, dat was een prima idee!

We verplaatsen ons weer naar de briefingruimte, kregen hele korte briefing, door naar de video ruimte en na het filmpje kon onze reis naar Japan beginnen. Deze kamer is echt de mooiste van de drie. Wauw, wat een decor hebben ze hier neergezet (tijdens het begin van de kamer althans). Achteraf hoorden we dat de eigenaren van deze kamer onwijs fan zijn van Tokyo en dat veel van de attributen uit deze kamer ook daadwerkelijk uit Japan komen. Gaaf!

De puzzels in deze kamer zijn (tijdens de start) onwijs grappig in thema gevonden. Je waant je echt in een straat in Tokyo. Het gaf mij heel erg 'Cybercity vibes' (een kamer in Barcelona), en dat is een onwijs compliment. Ongeveer op de helft van de kamer neemt de kamer een hele andere wending qua thema. Een wending die ik liever niet had gezien. Waar we eerst in een heel sfeervolle kamer waren, kwamen we daarna in een steriele kale ruimte terecht.

Qua thema wordt de kamer ineens een kamer die ik al vaker gezien lijk te hebben. Simpelweg omdat je in 'escape land' wordt doodgegooid met dit thema. Wat mij betreft erg jammer. De puzzels die bij dit thema passen, liggen mij vaak totaal niet. En dat bleek ook hier wel weer te zijn. Er zit wel nog één geniale puzzel (lees: opdracht) tussen, die vond ik echt heel tof bedacht.

Het einde van de kamer heeft wat toffe special effects en de eigenaren laten heel goed zien waar ze technisch tot in staat zijn. Het 'effect' op het einde van de kamer vond ik persoonlijk een beetje vreemd en niet echt passend. Enfin, al met al was deze kamer echt wel heel erg tof.

Samenvattend hebben we een geweldige dag gehad in Brussel, drie toffe kamers gespeeld die ik echt niet had willen missen. Qua decor hebben ze hier echt wat heel gaafs neergezet. De kamers zagen er netjes onderhouden uit en de service was erg goed. Na onze laatste kamer hebben we echt nog wel eventjes nagekletst met onze host. Hij gaf aan dat er binnenkort een nieuwe kamer opent. Ik kan niet wachten om weer terug te gaan!

Heerlijk om hier alles te varkennen!

Eindelijk was het weer tijd om af te reizen naar Diest. Het geheim van Baron Beeckman is een kamer die me altijd is bijgebleven. Een kamer waarin je echt een stap terug deed in de tijd. Heerlijk old school puzzelen en je hersenen flink laten werken om te ontsnappen. Op voorhand vroeg ik aan spelers die deze kamer al gespeeld hadden of deze te doen was met twee personen. Van iedereen hoorde ik eigenlijk terug: "oei, dat wordt echt een opgave". Aan ons de taak om dit varkentje te wassen met z'n tweeën!

Het onthaal is weer als vanouds, een van de dingen die me vorige keer al was bijgebleven. Je wordt meteen in het thema meegenomen en de enthousiaste eigenaar zit goed in zijn rol. We worden mee naar boven genomen en krijgen hier een flinke uitleg van de eigenaar. Allemaal leuk in thema met af en toe een leuk grapje tussendoor. Waar ikzelf dan iets minder fan van ben, is dat je ná de lange introductie van je host ook nog een filmpje krijgt van +/- 5 minuten waar vrijwel hetzelfde wordt verteld. Al met al, de intro is erg lang.

Dan aan ons de taak om zelf naar het huisje van Valere Bex te gaan om daar te kijken of we de schat uit het testament kunnen vinden. Ik vind de eerste ruimte enorm sfeervol. Het voelt heel echt aan en je maakt wederom een stap terug in de tijd. Alles ademt of je hier écht in het huisje van een tuinman bent. Een ‘puzzel/opdracht’ vind ik geniaal en dit ga je nergens anders tegenkomen. Qua puzzels is het weer als vanouds, lekker mechanisch. We zagen wel meteen dat dit voor twee personen echt flink aanpoten zou gaan worden, want het is veel! In de kamer is het overigens onwijs warm, houd hier dus rekening mee als je in de zomer speelt.

Wat onwijs fijn is aan deze kamer, is dat de puzzelflow erg netjes is. Nu moet ik wel zeggen dat deze puzzels ons onwijs goed lagen. Waar de ene persoon het even niet zag, zag de andere meteen wat de bedoeling was. Hierdoor kwamen we van begin af aan in een heerlijke flow te zitten en die hielden we tot vlak voor het einde goed vast.

Deze kamer heeft, zoals de website zegt, 62 puzzels. Weet dus dat het met twee personen echt flink aanpoten is. Zeker niet onmogelijk, want – kleine spoiler – we hebben het binnen de tijd gehaald! Ik zou hier niet met meer dan 4 spelers gaan spelen (ivm de ruimte die je hebt). Ik denk dat drie ervaren spelers ideaal is.

Zoals gezegd blijven de puzzels zich opvolgen, de een wat gemakkelijker dan de ander. Je moet in deze kamer weer echt moeite doen om de puzzels op te lossen. Het is daardoor weer even helemaal wat anders dan de meeste nieuwe kamers die openen. De flow blijft voor ons onwijs goed, tot het einde. Hier kakte het voor ons een beetje in. Mede omdat je hier met twee personen eigenlijk nét te weinig ogen hebt. Hierdoor moet je een bepaalde handeling meermaals doen, wat een beetje gaat irriteren.

Al met al heb ik me echt onwijs vermaakt. Achteraf praatten we nog gezellig na met de eigenaar. Het Testament is weer een heerlijke old school puzzelkamer, waar echt wel een tof verhaal in verwerkt zit. Ga deze kamer met de juiste verwachting spelen! Verwacht geen immense decors of filmische special effects. Maar ga juist met de verwachting om anderhalf uur even keihard te puzzelen! Dan ga je een geweldige tijd hebben. En dat voor 90 euro voor 2 personen. Ik heb nu al zin in de volgende kamer!

Opnieuw de ruimte in

We mochten weer een dagje gaan escapen in het weekend. Omdat we met ons team uit alle hoeken van het zuiden van het land kwamen, spraken we af op een carpoolplaats. Als we dan toch relatief in de buurt zijn van een kamer die we nog niet gespeeld hebben, nemen we die uiteraard mee. Ons escapedagje begon dus in Tiel. Hier speelden we 'Space Mission'. Space Mission was hiervoor Alien Encounter, deze had ik destijds niet gespeeld, dus voor mij een compleet nieuwe ervaring.

De kamer bevindt zich in het centrum van Tiel, parkeren kan (betaald) een stukje verderop. De ontvangstruimte ziet er netjes uit en onze host (tevens de eigenaar) was erg enthousiast. Alles straalde al passie af. Iets wat ik zelf altijd erg kan waarderen. Na even kort gebabbeld te hebben, kon ons avontuur gaan beginnen met en korte briefing van onze kapitein. Het was onze taak namelijk om de aarde te redden. Er was een meteoriet op weg naar aarde en die moesten wij binnen 60 minuten onschadelijk maken. Aangezien we in het verleden al 100.000 keer de aarde hebben gered, moest dat deze keer ook wel gaan lukken.

We verplaatsen ons naar de daadwerkelijke kamer en daar kon onze missie gaan beginnen. Laten we meteen beginnen met het thema van deze kamer: space. Een thema wat mij eigenlijk niet zo ligt. Vooral omdat het héél moeilijk is om dit thema realistisch neer te zetten én omdat vrijwel alle 'space kamers' er hetzelfde uitzien. Dat was helaas ook hier weer het geval. Qua decor dus niets vernieuwend, maar het zit over het algemeen wel prima in elkaar. Afwerking kan hier en daar nog wat beter én er zitten nog verschillende punten van de vorige kamer in deze kamer waar je op dit moment niets mee kan. Dat zorgt voor wat ruis gedurende het spel.

Op zich zit de kamer qua puzzels ook wel prima in elkaar. De kamer mist op dit moment nog wat natuurlijke flow, maar hier wordt door de eigenaar hard aan gewerkt. Hij stond ook enorm open voor onze feedback en wilde echt nog veel dingen in de kamer aan gaan pakken. Altijd fijn wanneer een eigenaar het beste product neer wil zetten! De puzzels zijn over het algemeen prima in thema en volgen elkaar logisch op. Feedback vanuit de puzzels kan wel nog verbeterd worden.

Al met al is Space Mission in Tiel best een leuke kamer om te spelen. Het thema ligt mij persoonlijk wat minder, maar dat is puur smaak. We hebben ons echt wel vermaakt en zijn de volle tijd bezig geweest met de puzzels. De eigenaar gaf aan wat dingen toe te gaan voegen / aan te passen waardoor de kamer net wat lekkerder speelt. Wat mij betreft is Space Mission echt wel een aanrader als je in de buurt bent!

Exclusief bezoekje aan de club

Door naar de tweede kamer van de dag; op naar Zwolle. Nadat we al eens in Zwolle waren geweest voor Expeditie Artic & Het Papieren huis, stond nu de nieuwste kamer op het programm 'The Rotary'. Een kamer die ik vanaf de aankondiging al immens interessant vond. Het thema vond ik erg tof en ik was heel benieuwd of ze in Zwolle 'een stapje hoger' konden gaan na hun vorige kamers (die vond ik namelijk prima, maar daar bleef het ook bij). Enfin, na een flinke autorit kwamen we aan in Zwolle.

Voor iedereen die al eens bij Escape Zwolle is geweest voor de andere kamers; let op! deze kamer is op een andere locatie. Gelukkig hadden we de mail gecheckt en kregen we nog een berichtje van een bevriende host (thanks Elja) zodat we zeker op de juiste locatie zouden staan. Eenmaal binnen werden we hartelijk ontvangen door onze host en konden we vrij snel van start.

Toen we de kamer binnen kwamen viel me meteen op dat de makers van deze kamer echt wel een flinke stap vooruit hebben gemaakt kijkend naar hun vorige kamers. Waar ik vorige keer namelijk best teleurgesteld was in decor en afwerking, zag het er hier best netjes uit om heel eerlijk te zijn. Je bent oprecht op een nieuwe locatie waar je avontuur start, helemaal top. Hierdoor zit je meteen goed in het verhaal. Helaas liep het qua 'puzzels' een beetje stroef in het begin, maar laten we het daar maar niet over hebben.

Oke, we komen verder in het verhaal. Het decor blijft erg netjes. Prima in thema en over het algemeen best goed afgewerkt. Naast dat het decor en afwerking goed in orde is, is ook het puzzelplezier zeker aanwezig. De puzzels passen allemaal perfect in thema. Een speficifieke handeling kan eigenlijk in een kamer als deze niet ontbreken en dit hebben ze geniaal in een puzzel gestopt. Chapeau hiervoor! Wat ik daarnaast erg tof vind, is dat ze deze keer echt de moeite hebben gedaan om een verhaal in de kamers te verwerken. Bij de andere kamers van Escape Zwolle die ik heb gespeeld mistte ik dat persoonlijk een beetje. Het fijne aan The Rotary is dat er best een leuk verhaal verwerkt is in de kamer én dat je geen moeite hoeft te doen om dit verhaal te begrijpen.

Over dat verhaal gesproken, en dat vind ik het enige minpunt in de kamer, de omslag die het verhaal maakt, vind ik persoonlijk heel erg jammer. Ik vond het thema van de kamer zo leuk bedacht en zo origineel, dat ik het jammer vind dat de kamer eindigt in iets wat we al té vaak hebben gezien in escape rooms. Daar baalde ik persoonlijk van. Dat gepaard met wat vervelende technische mankementen, raakte in de aandacht een beetje kwijt. Het absolute einde van de kamer komt wel weer leuk samen en alle losse stukjes van het verhaal kwamen voor mij samen.

Samenvattend vond ik The Rotary echt wel een leuke kamer om gespeeld te hebben. Het thema is leuk gekozen, de puzzels zijn leuk, decor en afwerking is netjes en gebruik van licht en geluid is in fijne mate aanwezig. Het enige waar ik de kamer dus een beetje door kwijtraakte, was het plot van het verhaal. Wel is het onwijs fijn dat je letterlijk 0 moeite hoeft te doen om het verhaal te begrijpen. Iets wat ik zelf altijd erg knap vind als een eigenaar dat kan. Achteraf hebben we nog gezellig nagepraat met onze hosts. Al met al dus echt wel een must do om mee te pakken als je in de buurt van Zwolle bent. Ik kijk nu al uit naar mijn volgende bezoekje voor de volgende kamer!

Is er leven op Pluto? Kun je dansen op de maan?

Door naar de volgende kamer van vandaag. Nummer drie alweer. Omdat we toch al in Zwolle waren, konden we deze kamer mooi meepakken. Ik had 'Area038' al vaker voorbij zien komen, dus ik was heel benieuwd wat voor kamer dit zou zijn. Het thema (buitenaards, aliens, etc.) sprak me niet meteen aan, maar juist daarom kon het wel eens goed mee gaan vallen. Op naar Swolland!

Swolland is weer zo'n locatie waarbij je denkt: 'huh, rijden we wel goed?'. Dan ineens sta je midden in de weilanden bij een activiteiten centrum waar je duidelijk meer kunt doen dan alleen een escaperoom. Er was nog een groep binnen (we waren wat vroeg), dus we konden buiten even lekker in het zonnetje plaatsnemen. Na even gewacht te hebben, werden we vriendelijk onthaald door onze host. In de ontvangstruimte zie je het skelet van de escaperoom al, hierdoor zitten er in de kamer zelf weinig echte verrassingen meer, dat vond ik persoonlijk wat jammer. Enfin, na onze spullen weggelegd te hebben, konden we gaan beginnen aan ons buitenaards avontuur.

De start van de kamer is erg origineel. Je zit meteen in het verhaal én de start vergt meteen een hoog communicatieniveau. Ik houd van dit soort puzzels. Verder ziet het decor er eigenlijk best netjes uit. In mijn ogen soms wat té netjes. Volgens het verhaal ben je natuurlijk in een militaire basis, daar vond ik het hier en daar net wat te netjes voor. Maar goed, dat zijn slechts kleine dingen. De puzzels volgen elkaar snel op en we hebben van begin af aan een hele fijne natuurlijke flow te pakken.

De puzzels zelf zijn allemaal prima in thema (de een wat beter dan de ander), maar ik moet zeggen dat ik eigenlijk alle puzzels onwijs tof vond. Het zijn niet altijd de standaard puzzels die je in een escaperoom vindt, mede daardoor heb ik me qua puzzzelplezier echt enorm vermaakt in de kamer. Hierdoor kijk je af en toe ook wat makkelijker door de mindere afwerking heen. De puzzels in deze kamer zijn een afwisseling van doe- en denkpuzzels. Samenwerking is hier en daar van enorm belang. De kamer bevat heel veel kleine eureka momenten, dat je iets tegenkomt wat je al eerder hebt gezien. Erg tof vond ik dat.

Het verhaal van de kamer is wat slapjes en het decor en afwerking is prima. Ik denk dat de kamer hier en daar nog wel wat special effects mist en dat het gebruik van licht en geluid wat beter zou kunnen. Verder moet ik zeggen dat we ons echt onwijs vermaakt hebben. Met nog 12 minuten op de klok wisten we te ontsnappen. De flow zat dus erg goed voor ons drie!

Area038 is een leuke kamer, zeker als je gaat kijken naar de puzzels. Qua verhaal en decor kan het hier en daar nog wel beter. Het is een thema wat mij niet helemaal ligt, maar door de toffe puzzels die in deze kamer zaten, heb ik daar volledig doorheen gekeken. Wat mij betreft is Area038 dus echt wel een aanrader als je in de buurt bent!

Geweldige gameflow

De afsluiter van de dag was vandaag in Bussum. In het verleden speelde ik hier al 'Runaway Train'. Een kamer die me was bijgebleven omdat de puzzelflow zo fijn was. Decor vond ik toen niet zo heel goed, maar dus toch vers in mijn gedachte gebleven puur door de puzzels. Op dus naar de nieuwe kamer, die eigenlijk nog niet echt open is. Hoe gaat het decor hier zijn? En gaat de puzzelflow me weer verbazen?

Eenmaal op locatie werden we onthaald door de vriendelijke eigenaar. Een man die vol passie kan spreken over de escaperoom, maar ook oprecht geïnteresseerd is in wie zijn gasten zijn. Na oprecht een half uur te hebben gepraat over koetjes en kalfjes, was het dan toch tijd om maar eens aan de escaperoom te beginnen. Het verhaal werd kenbaar gemaakt door een filmpje. Wat ik tof vind, is dat ze het verhaal uit de vorige kamer doortrekken naar deze nieuwe kamer. De lijken van de treinramp (uit de andere kamer), moesten snel in quarantaine worden geplaatst. Aan ons de taak om te kijken of alles oke was daar.

Toen we de kamer binnenstapten, viel me op dat ze qua decor totaal wat anders hebben gedaan, maar dat het wel heel herkenbaar 'Escapetales' was. Niet bepaald mijn stijl, maar dat kan smaak zijn. Wat echter wel goed is, is dat we vanaf de eerste seconde dat we binnenkwamen, meteen doorhadden wat we moesten doen. Vanaf dat moment kwamen we weer in die typische 'Escapetales' gameflow en daar zijn we niet meer uitgeraakt.

De puzzels volgen elkaar snel op, er zitten er genoeg in deze kamer! Wat ik vooral sterk vind, is dat je een kamer binnenloopt waar onwijs veel is te zien, maar dat het toch duidelijk is waar je moet beginnen of dat je kunt zien wat je wel/niet kunt gebruiken. De kamer blinkt hier echt in uit. De puzzels zijn allemaal prima in thema en volgen de lijn van het verhaal. Dat verhaal is niet per se wereldschokkend, maar lekker simpel gehouden. Daardoor wel gemakkelijk te volgen.

Tsja qua decor is het allemaal niet heel spectaculair, nogmaals; niet helemaal mijn ding. De ruimtes zijn wel logisch ingedeeld en de locaties waar je komt zien er wel realistisch uit. De kamer maakt deze keer net wat meer gebruik van special effects, wat heel goed in een kamer als deze past.

Al met al is Makeshift Morgue een kamer die echt wel tof is. Voor mij een beetje dezelfde conclusie als de vorige keer; qua decor niet echt wat bijzonders. Qua puzzelflow echt een aanrader om mee te pakken. Achteraf werden we weer onthaald door de enthousiaste eigenaar en konden we de beelden nog terugkijken. Altijd grappig om te zien hoe je in een kamer te werk gaat. Hierin zie je ook meteen weer het enthousiasme van de eigenaar, hij heeft alle leuke momenten op een briefje geschreven en neemt je weer mee terug het moment in. Als deze kamer te boeken is, zeker meenemen als je in de buurt bent!

Het hek is van de dam!

Omdat we een dagje Efteling op het programma hadden, wilden we in de avond nog een kamer meepakken. Uit ervaring wist ik dat het bij 'Escape World Tilburg' vaak wel mogelijk is om last-minute een kamer te boeken. Ondanks dat ik bijna uitgespeeld ben op deze locatie, staan er nog twee kamers op het programma. Een aantal dagen van tevoren was 'The Maze' nog beschikbaar, boeken dus!

Eenmaal op locatie is het ontvangst zoals je kunt verwachten bij Escape World. We werden vriendelijk onthaald en konden plaatsnemen in de ontvangstruimte. We kregen een hartelijk welkom van onze host. Waar ik me wel meteen weer aan stoor, net zoals alle andere keren dat ik hier ben geweest, is dat de hosts hier meerdere kamers tegelijk draaien én de ontvangstruimte en voordeur in de gaten moeten houden. Tijdens onze intro moest de host dus even de deur openmaken voor een andere groep en de kamers een beetje in de gaten houden.

Enfin, na een lange intro waar we alle slotjes weer uitgelegd kregen, konden we naar de kamer. Het verhaal is duidelijk; wij zijn meester oplichters, maar ook de beste oplichters worden wel eens gepakt. Helaas zitten we vast in een van de strengst bewaakte gevangenissen in Nederland. Aan ons de taak om te ontsnappen binnen 60 minuten. Dat moet lukken!

Eenmaal in de kamer zien we meteen dat deze kamer het niet moet hebben van zijn decor, verhaal of sfeer. Het is een kale ruimte met wat bouwhekken volgeduwd met random puzzels. Gedurende de gehele kamer is er geen muziek of geluidje te horen. Het enige wat je hoort zijn de andere groepen in andere kamers. Verder is er eigenlijk totaal geen sfeer in de kamer. Gelukkig is de puzzelflow in deze kamer wel netjes. Het is over het algemeen vrij duidelijk wat je moet doen. De puzzels in de kamer zijn allemaal random en hebben niks met 'het verhaal' te maken. Zonder echte hints weten we binnen driekwartier te ontsnappen.

Tsja de naam 'The Maze' geeft toch een bepaalde verwachting mee. Toch hebben we ons best prima vermaakt tijdens deze kamer. Vooral omdat we op voorhand wisten dat dit echt geen topkamer is. Als je gewoon eventjes lekker wil puzzelen, dan is 'The Maze' best een prima kamer. Ga je er gewoon met het idee naartoe: "Ik sta een uurtje te puzzelen in een kale onafgewerkte ruimte", dan ga je je best vermaken. Zeker kijkend naar de prijs die je betaalt. Mogen we echt niet klagen!

Prima prijs-kwaliteitverhouding

Omdat we in de avond toch een kamer zouden spelen in Mechelen, konden we er natuurlijk wel eentje van tevoren spelen. De kamer(s) van escape room Mechelen stonden al een tijdje op mijn wishlist. Mede door de goede reviews hier op Escapetalk. Ook zag de website er tof uit. Vol goede moed trokken we dus naar Mechelen om onze eerste kamer van de avond te gaan spelen; The Secret of Malines.

We komen aan bij een wat vervallen schuur. Groot prijkt daar het nieuwe bord van 'escape room Mechelen'; deze escaperoom is amper 6 maanden open en met een 9.3 gemiddeld op Escapetalk was ik heel benieuwd wat ze hier gebouwd hebben. We worden onthaald door onze host en hebben nog de mogelijkheid om naar het toilet te gaan. Daarna kunnen we plaatsnemen in de ontvangstruimte. Deze ziet er prima uit, maar oogt wat kaal en kil. Na wat korte uitleg mogen we naar de ruimte naast de ontvangstruimte.

Hier worden we geblindoekt en mogen we in polonaise naar de kamer; ikzelf ben niet zo'n fan van zo'n intro. Maar dat is puur smaak. Eenmaal in de kamer kregen we (nog steeds geblindoekt) uitleg over het verhaal en daarna konden we gaan beginnen. De kamer oogt ook hier wat kil aan. Alsof je in een hobbyproject van iemand bent gestapt.

Wat wel fijn is, is dat we vanaf begin af aan meteen in een lekkere flow terecht komen. De puzzels volgen elkaar snel op. Als ervaren speler is het vrij snel duidelijk wat er van je verwacht wordt. De eerste puzzels zijn daardoor snel opgelost. De flow is zo fijn omdat de puzzels over het algemeen niet per se heel moeilijk zijn, maar daardoor heb je wel continu verschillende eureka momenten.

De reis die je maakt door de kamer voelt erg logisch, de stappen die je maakt volgen elkaar logisch op. Hoewel het verhaal voor mij vrij vaag is. Want wat hebben we nu eigenlijk precies gedaan, i don't know... De puzzels zelf voelen te vaak random aan hebben in sommige gevallen weinig met het thema te maken. Verder ziet het decor er gedurende de kamer prima uit. De afwerking kan écht op veel vlakken een heel stuk beter. Maar er is in ieder geval goed over nagedacht.

Met een kleine 40 minuten stonden we weer buiten. Wat vond ik nu van deze kamer? Dat vind ik erg lastig. Ga je kijken naar decor en verhaal dan is deze kamer echt niet heel bijzonder. Sterker nog, dan zou ik hem niet per se aanraden. Maar ga je kijken naar puzzelplezier, dan zou ik hem zeker aanraden. Er zit een heerlijke natuurlijke flow in die zich van begin tot eind vast blijft houden.

Als ik dan toch een stempel moet zetten van wel of niet spelen, dan zou ik zeggen pak deze kamer gerust mee. Zeker wanneer je gaat kijken naar de prijs-kwaliteitverhouding van deze kamer. Die is namelijk echt wel prima. Voor een zacht prijsje krijg je een oké gedecoreerde kamer met tal van leuke puzzels.

Simpelweg; wauw!

Na een goede opwarmer te hebben gehad in Mechelen, konden we door naar de volgende kamer in dezelfde stad. Een kamer die vanaf begin af aan al op mijn wishlist stond: 'De wraak van Han'. Normaal vind ik het altijd een beetje 'tricky' om een kamer te spelen die recent is geopend. Echter hoorde ik van zo veel andere escapers dat de Wraak van Han een echte topkamer was, dat we hem wel MOESTEN spelen!

Vol spanning dus op naar de Gouden Kooi. Vorige keer was ik best onder de indruk van het decor van 'Sint Rumoldus', dus hopelijk zouden ze dit kunnen overtreffen. We werden vriendelijk onthaald in de ontvangstruimte, waar het gezellig druk was. We konden even rustig plaatsnemen omdat de kamer nog gereedgemaakt kon worden. Gelukkig is de ontvangstruimte ruim genoeg om even rustig te wachten.

Na even kort gewacht te hebben, konden we beginnen met een korte introductie van onze host. Gelukkig voelde zij perfect aan dat we een ervaren groep waren en na een paar basisregels werden we onthaald door onze nieuwe collega. Als talenten in de 'airco branche' gaan we kijken of we kunnen gaan weken bij Aircotech. Onze host nam ons meteen perfect mee in het verhaal. Een verhaal waar ik heel benieuwd naar was waar het naartoe zou gaan, want wat een interessant onderwerp is dit!

De kamer wordt na deze introductie nóg verder ingeleid door een introductievideo. Van de vorige keer weet ik nog dat de introductievideo van Sint Rumoldus onwijs goed vond. Dat overtreffen ze deze keer weer. Deze video geeft je meteen een goede indruk over de kamer, is in hoge kwaliteit gefilmd, zitten leuke humoristische stukjes in én maakt een logische start naar de kamer.

Nou, na deze toffe introductie van de kamer konden we eindelijk gaan beginnen. De start is meteen goed. De sfeer zit er meteen goed in, het puzzelen kan beginnen en het decor ziet er netjes uit. De puzzelflow zit meteen goed en we blijven erg nieuwsgierig waar het verhaal naartoe gaat. De puzzels zelf zijn overigens allemaal in thema. Het zijn van die puzzels waarvan je in het begin denkt: "wat moeten we in godsnaam doen?". Maar al heel snel wordt het duidelijk wat je wel/niet kunt gebruiken en word je door de kamer erg goed gestuurd. Daarnaast is de feedback in de kamer erg sterk, er is altijd wel een geluidje of een lichtje wat knippert wanneer je iets goed doet.

We komen daarna in het middenstuk van de kamer, de flow blijft er voor ons echt heerlijk in zitten. Het is voor ons drieën wel flink aanpoten, er zitten flink veel puzzels in deze kamer. Maar het toffe blijft dat de puzzels over het algemeen steeds in thema blijven en de verhaallijn goed blijven volgen. Het decor wordt beetje bij beetje ook steeds beter. Tot op een bepaald hoogtepunt. Ik heb hier echt met open mond staan kijken wat ze hier hebben neergezet. Dit in combinatie met puzzels die volledig in thema zijn, wauw!

Waar we dachten klaar te zijn, volgde nog een overvloed aan puzzels. Het verhaal komt vrij logisch samen in een mooie finale. Hier en daar hadden de special effects misschien wat toffer gekund, maar het klopte wel wat er gebeurde. Met nog zo'n anderhalve minuut op de klok wisten we te 'ontsnappen'.

De Wraak van Han heeft wat mij betreft alles wat een goede escaperoom nodig heeft; een mooi decor, prima te volgen verhaal, puzzels die goed passen binnen het verhaal, een flinke dosis humor, goed gebruik van licht en geluid, kleine WTF-momentjes, etc. Hier en daar kan de afwerking in de kamer wellicht iets beter en ik heb me een beetje gestoord aan een bepaalde puzzels die helemaal buiten het thema viel. Maar dat zijn echt de minuscule puntjes. Mechelen heeft er weer een topkamer bij. Chapeau!

Op dit moment véél te chaotisch

Het is weer tijd om af te reizen naar Rijen om de nieuwe kamer te gaan spelen bij Villa BreTil. Wat heb ik naar dit moment uitgekeken! The Imitation Room is natuurlijk een kamer die al lang in aanbouw was, mede daardoor had ik hier hoge verwachtingen van. Als we het ‘geruchtencircuit’ mochten geloven, moest dit heel tof gaan worden. We speelde de kamer vrij snel na openingsdatum. Enerzijds is dit natuurlijk risicovol; want kinderziektes, etc. Maar aan de andere kant denk ik: de kamer is open én je betaalt de volle mep voor de kamer, dan moet hij goed zijn, toch? Enfin, op naar Rijen om de nieuwe kamer te gaan doen!

Eenmaal aangekomen zit de sfeer er goed in, dat is ook niet moeilijk met zo’n toffe locatie en zo’n mooie ontvangstruimte. Het is gezellig druk en we worden verzocht plaats te nemen aan een tafel achter in de kamer. Na even gezellig gekletst te hebben, kunnen we na een tijdje beginnen aan ‘The Imitation Room’.

De start van de kamer is top! Je zit meteen volledig in het verhaal. Ik moet zeggen, dat doen ze bij BreTil goed. Ik kreeg meteen ‘Hannah vibes’, ik weet nog dat het bij die kamer ook meteen goed zat. Een specifiek onderdeel van de start vind ik persoonlijk heel tof gedaan. Dan komen we al snel aan bij 'de eerste puzzel’. Die liep voor ons wat stroef, wat achteraf volledig onze eigen schuld bleek te zijn. Valse start, laten we het daarop houden. Na wat gestuntel, komen we uit in de ‘hoofdruimte’ van de kamer.

Deze ruimte ziet er netjes gedecoreerd uit, afwerking is over het algemeen erg goed en de sfeer in deze ruimte is goed neergezet. Helaas moet ik wel zeggen dat het hier voor ons ook ophield. Vanaf dit moment (lees: +/- 5 à 10 minuten bezig), hebben we niets meer zelf opgelost. Er zitten echt wel toffe elementen en puzzels in deze kamer, maar de flow is dramatisch. Niets in de kamer wijst je op dingen die je op dat moment moet doen. Er zitten een aantal steengoede puzzels in, die echt heel tof gemaakt zijn. Maar om tot dat punt te komen is bijna niet te doen.

Dan kom ik bij het volgende frustratiepunt; de hints. Er wordt gebruik gemaakt van vooraf ingesproken hints, altijd tof, want je hebt zo meteen hints in thema. Het nadeel is alleen dat er op dit moment véél te weinig hints zijn om je goed door de kamer te kunnen begeleiden. Wanneer je een bepaalde puzzel bijvoorbeeld écht niet ziet, kunnen ze max. 2 hints geven. Om je toch ‘de goede kant’ uit te sturen, laten ze deze hint 10x horen. Wanneer je een puzzel echt niet ziet, gaat dit enorm frustreren. Zeker wanneer dit vaker dan één keer gebeurt.

Dan komen terecht in de ‘eindfase’ van de kamer. Voor mijn gevoel zaten we op dit moment al ruim over onze tijd heen. Het decor is wederom tof en er zitten hele toffe effecten in deze ruimte. Chapeau daarvoor. Maar helaas is het qua puzzel’plezier’ hier precies hetzelfde als het traject hiervoor. Er is simpelweg te veel ruis aanwezig, ze blijven je sturen met bepaalde hints die je al lang hebt gevonden. Omdat ze je blijven sturen, blijf je je doodstaren op een bepaald onderdeel. Daar vinden we dan eindelijk wat en dat blijk je dan niet nodig te hebben. Ook zijn de puzzels in deze fase van de kamer écht te onduidelijk. Wederom weinig hints, want die zijn nog niet opgenomen, etc. Uiteindelijk hebben we de kamer ‘ineens’ opgelost en staan we buiten.

Onze host kwam enthousiast naar ons toe en vroeg of we nog vragen over de kamer hadden. Vragen waren er genoeg, maar laten we eens beginnen met de eindpuzzel. Hoe hadden we deze op moeten lossen? We krijgen een warrige uitleg van de host, alsof hij er zelf ook weinig van begreep. We besloten maar terug te gaan naar de ontvangstruimte om alles even te laten bezinken.

Gelukkig kwam de eigenaar van de kamer nog even bij ons zitten om onze ervaringen te bespreken. Helaas was onze ervaring wat minder en dat probeerde we uit te leggen. Wat volgde was een soort defensief gesprek waar de kamer volledig verdedigd werd en waar continu werd gezegd dat wij het steeds niet zagen. Dat kan uiteraard, je hebt soms van die momenten dat je het een en ander niet ziet. We stonden er zelf heel erg voor open om onze feedback te delen om de kamer eventueel naar een hoger niveau te tillen, want de potentie is er! Alleen leek het alsof ze hier niet voor open stonden. Enfin, met een kleine teleurstelling gingen we terug naar huis.

Achteraf spraken we met een vriend, die de kamer een aantal dagen eerder óók had gespeeld. We wilde even checken of de frustratie nu echt een ons lag. Daar bleek het toch allemaal wat anders te zitten. Wij liepen bijvoorbeeld vast op een bepaalde ‘puzzel’, hier zijn wij onwijs lang mee bezig geweest omdat niets in de kamer zelf wijst op hetgeen wat je moet doen. Daar hebben we – denk ik – zo’n 30 minuten mee rondgelopen. Een hint was hier op zijn plaats geweest, maar dat terzijde. Ik vond de uiteindelijke uitleg van deze ‘puzzel’ niet zo heel sterk. Maar goed, dat kan smaak zijn. Achteraf hoorde we van onze vriend dat er op dat moment nog een andere puzzel in zat, waardoor de ‘oplossing’ een stuk duidelijker zou zijn geweest. Deze puzzel zat er bij ons niet in, is deze er dus uitgehaald? Dit was met meerdere punten zo in de kamer. Wat voor ons resulteerde in een onwijs zure nasmaak aan deze kamer.

The Imitation Room is een kamer waar echt wel potentie in zit. Momenteel is de kamer simpelweg niet goed genoeg. Enerzijds omdat de flow echt slecht is. Anderzijds omdat de kamer nu gewoon niet goed te hosten is met de huidige opgenomen hints. Daarnaast is er echt té veel ruis aanwezig in de kamer. Op voorhand was ons al gewaarschuwd, dat we even moesten wachten om deze kamer te spelen. Maar zoals ik in mijn intro al zei: ik vind persoonlijk dat wanneer een kamer open is én je de volle prijs betaalt, dat een kamer dan goed moet zijn. Dat is op dit moment helaas niet het geval.

Een kamer zonder bekend thema. Gaaf, toch?

De laatste dag van onze Barcelona trip was alweer aangebroken, gelukkig nog de tijd om twee kamers mee te pakken. In de ochtend starten we met 'Nathael'. Om de dag dus goed te beginnen, startten we weer met een horrorkamer. Maar wat wat nou precies het thema? Dat is denk ik de kracht van deze kamer, er is vrijwel niets bekend over wat zich in deze kamer afspeelt. Heel tof vind ik dat altijd. We staan voor de deur te wachten, tot hij op een kiertje gaat. Een stem van binnen spreekt ons toe. Wij vragen hem nog even, voor de zekerheid: "Can we do it witouth the physical contact?", het anwoord was was minder: "Of course not", de deur wordt dichtgesmeten...

Na even gewacht te hebben, kunnen we dan eindelijk naar binnen. Het begin is vaag en misschien zelfs een beetje frustrerend. Maar dat hoorde achteraf gezien bij het 'thema' van deze kamer. Hierdoor zitten we er wel vanaf het allereerste moment in. De spanning is meteen aanwezig. Het decor ziet er overigens onwijs goed uit in deze kamer! Na even rondspeuren vinden we plots ons hintsysteem. Een bekend hintsysteem overigens. Hetzelfde hintsysteem als bij de kamer 'Ellebanna'. Waarschijnlijk hebben deze twee kamers samen geinvesteerd in deze techniek. Het leuke is dat deze twee 'hintsystemen' elkaar ook kennen, wat zorgt voor leuke interactie.

Wat minder leuke interactie was de eerste interactie met de acteur. Het 'fysieke' was meteen heel duidelijk aanwezig en hier hadden we simpelweg geen zin in. We hebben aan ons hintsysyteem aangegeven dat we dit écht niet wilde. Gelukkig gaf hij meteen aan dat dit mogelijk was. Weet dus; ook als je een horrorkamer speelt, geef dit soort dingen gewoon aan. 9 van de 10 keer luisteren ze daar goed naar. Het speelde vanaf dat moment net wat relaxter. Nog steeds heel spannend, maar zonder fysiek contact.

Dan de kamer zelf. Hier kan ik natuurlijk weinig over zeggen. Juist omdat het thema niet bekend is, wat ook wel de kracht van de kamer is. Het enige wat ik kan zeggen is dat het decor heel tof is en dat de puzzels leuk en origineel zijn. Wel voelen ze hier en daar wat random aan. Als je achteraf aan ons vraag: wat hebben jullie nu precies gedaan? Dan moeten we allemaal zeggen: dat weten we niet. De gehele beleving voelt wat vaag aan en een verhaal is al helemaal niet te bespeuren. Wel blijft de kamer tot het laatste punt zijn spanning heel goed vasthouden.

Achteraf spraken we nog na met de host. Hij doet alles in zijn eentje, wat ik oprecht onwijs knap vindt. De kamer begeleiden, hintmachine zijn, acteur zijn, etc. Ook vroegen we hem hoe ver hij ging qua fysiek contact, dat gaat vrij ver kan ik je zeggen. Vraag jezelf op voorhand dus even af of je hier zin in hebt ja/nee. Verder is Nathael echt een topkamer om te spelen!

Wauw: één gaaf stuk decor!

Door naar de allerlaatste kamer van onze Barcelona trip. Wederom een kamer waar ik persoonlijk best naar uitkeek. We speelde als laatste kamer: "La Hora de las Bestidas". Een kamer die gebasseerd is op films/serie 'The Purge'. Dit is een thema waar je on-wijs veel mee kan! Heel erg benieuwd dus voor welke invalshoek ze hier hebben gekozen. Gaan we lid zijn van de mensen die gebruik maken van The Purge? Of gaan we juist schuilen voor deze mensen? We zullen zien!

We staan voor een winkelpand te wachten en op de afgesproken tijd gaat het rolluik open. We komen terecht in een vaag reisbureau. Die link snapte ik niet helemaal. Binnen kunnen we onze spullen opruimen en begin de kamer eigenlijk meteen. Op de televisie zien we dat de Spaanse overheid ervoor heeft gekozen een 'Purge' te gaan doen. 60 minuten lang is het mogelijk om alles te doen wat god verboden heeft. Spannend!

De kamer start in een kille, sfeerloze ruimte. De puzzels in deze kamer zijn vrij random en wat we nu precies aan het doen zijn weet niemand. Laten we deze ruimte dan ook snel vergeten. We komen namelijk vrij snel in de 'hoofdruimte' van de kamer. En wauw, wat een sfeer is hier ineens! Deze ruimte is prachtig! Achteraf hoorde we dat de eigenaren een bedrijf in hebben gehuurd die normaal filmsets bouwen. Dat zie je hier ook wel echt aan af! Het jammere is alleen dat je ook heel erg ziet dat na deze ruimte gedecoreerd te hebben, het budget op was. Alle ruimtes die volgen zijn namelijk ontzettend lelijk.

Qua puzzels komen we er ook niet echt in. Het is erg vaag wat we aan het doen zijn en veel puzzels vallen ook niet echt binnen het thema. Dan komen we oog in oog te staan met de acteurs, altijd spannend! Het vervelende is alleen dat een van de acteurs geen Engels sprak. Deze forse en boze man was dus in het Spaans heel boos op ons. Vervolgens was zijn vriend alles aan het vertalen voor ons. Dat maakt het allemaal net een stukje minder spannend. De kamer mist simpelweg een stukje natuurlijke flow en met het thema is verder weinig gedaan. Het is ook heel onduidelijk welke rol wij nu eigenlijk hebben? Zijn we de bad-guys? Of juist voor hun aan het verstoppen?

De kamer komt samen met pure frustratie omdat we een miniscuul sleutelgat niet kunnen vinden. Niets in de kamer wijst ons er ook op dat we naar dat punt zouden moeten gaan. De hosts spreken dus amper Engels en kunnen ons ook niet heel goed begeleiden. Jammer dus. Los van het stukje prachtige decor wat ze hebben, was deze kamer een beetje een domper.

Op naar de volgende tombe

Dag vijf van onze Barcelona trip was aangekomen, tijd om dus weer te gaan escapen! Op daf vijf startten we met een nieuwe Tombe. Een thema wat me doorgaans niet zo ligt, maar gisteren speelde we een onwijs goede tombe, dus hopelijk zou vandaag weer tof zijn. Tomb Hunter: Akasha's Legend stond op het programma. Deze kamer is van 'Escape Barcelona', dezelfde makers als Cybercity. Bij deze kamer was ik persoonlijk heel erg onder de indruk van het decor, mijn verwachtingen van de tombe waren dus hoog!

De kamer begint weer in thema, zoals bij zoveel kamers in Barcelona. Je wordt onthaald door een host en met hem reizen we af naar de tombe. Met de ogen dicht in een polonaise. Ze zijn hier in Barcelona niet zo gewend aan lange mensen, dus dikke tip: kijk stiekem toch een beetje waar je loopt. De host maakt het niet zo veel uit waar je loopt. De opmerking: "Watch your head" kwam dus net wat te laat. Enfin, we kunnen de kamer daarna snel beginnen.

Waar ik op hoopte, kwam gelukkig ook uit. We stonden ook hier weer in een prachtige tombe. Je zag wel dat dit een wat oudere kamer is, want hier en daar was het decor wel al wat versleten. In een tombe zou dat normaal niet zo opvallen, alleen de piepschuim decorstukken vielen daardoor net wat meer op. We starten hier overigens qua puzzels vrij vlot en we komen tijdens het begin in een prima flow te zitten.

Helaas kakte de flow voor ons daarna vrij snel in. Je wordt snel van hot naar her gestuurd in de tombe en op sommige momenten is het echt wel onduidelijk wat je nu precies moet doen. De hints zijn in thema (een soort spannende fluister toon), alleen daardoor ook heel onverstaanbaar. Bij een bepaalde puzzel merken we overigens ook dat de afwerking hier en daar niet al te best is. Wanneer je tijdens een 'voel puzzel' ineens een kroonsteentje in je handen hebt, kan die afwerking natuurlijk beter.

Zoals vaker in een tombe, wordt er in deze tombe ook weer flink geklommen en geklauterd. Dat is opzich prima, alleen niet wanneer je 1,90m of langer bent. Er wordt aan het begin namelijk gezegd: "Wanneer je moet klimmen, ga dan altijd met je voeten eerst". Dat wilde we netjes doen, alleen zijn de kruipruimte zo smal, dat het voor lange mensen écht een opgave is om je hier te keren.

De kamer komt samen in een tof gedecoreerde ruimte waar je een leuke puzzel moet doen. De puzzel die hier alleen aan voorafgaat, is weer zo'n typische flowkiller. Erg onduidelijk wat je moet doen, dat gecombineerd met onverstaanbaare hints resulteert in een wat mindere flow. Dan komen we bij de finale van de kamer waar we ook oog in oog komen te staan met de acteur. Heel veel meer dan 'oog in oog staan' was het namelijk niet. Achteraf hoorde we van mede escapers dat zij een hele goede acteur hadden, wat de kamer heel tof maakte. Voor ons viel dat dus wat tegen. De acteur was er, en daar bleef het ook bij.

Akasha's legend is een goede kamer om mee te pakken, begrijp me niet verkeerd. Ik denk alleen dat ze qua flow hier nog wel het een en ander kunnen winnen. Wanneer je hier een goede acteur hebt, kan ik begrijpen dat dit echt wel meespeelt in je beleving. Maar zeker qua decor, zou ik zeggen: pak deze kamer gerust mee!

Haha, bier!

Tijd voor kamer twee van vandaag, een kamer waar ik onwijs naar uitkeek; The Brewery. Zoals voor belen bekend is, is deze kamer gesponsord door het bekende Spaanse biermerk: Estrella Damm. Wanneer je in Spanje bent, kun je niet om dit biermerk heen. Dit moest wel een goede kamer worden. Na even gegeten te hebben bij de Sagrada Familia (dikke tip, deze ligt dus op loopastand van de kamer), was het tijd voor de escaperoom. Wat tof is, is dat je tijdens je wandelroute langs de brouwerij komt. Helaas ligt de escaperoom een stukje verder in een minder exposant gebouw, maar goed, dat mag de pret niet drukken.

We worden onthaald door een vriendelijke host en we krijgen vrij snel de uitleg van de kamer. We krijgen allemaal onze eigen rol en we mogen daarna 'inchecken' in de kamer. We starten in een tof gethematiseerde ruimte en hebben nog de mogelijkheid om naar het toilet te gaan. Nadat we dat allemaal gedaan hadden, kunnen we eindelijk starten. We starten met een introfilmpje. Ofja, filmpje? Laat dat 'pje' maar weg. De introductievideo is vrij lang. Maar deze is van hoge kwaliteit en hier wordt het verhaal meteen duidelijk. Wij moeten een biertje gaan brouwen.

Na de lange introductie van bierbrouwer Jusep, kunnen we beginnen. Het is vanaf de eerste seconde meteen duidelijk wat er van ons verwacht wordt en wat we precies moeten doen. We komen dan ook meteen in een heerlijke flow terecht, die we tot het einde vast weten te houden. Deze kamer komt (van alle kamers die we gespeeld hebben hier in Barcelona) het dichtst bij de standaarden die we gewend zijn in Nederland en België. Het decor is goed, het verhaal is goed te volgen, puzzels zijn leuk in thema, goed gebruik van geluid & licht, etc.

Wat ik het tofste vind aan deze kamer, is dat iedereen zijn/haar eurekamomentjes heef. Ookal ligt deze kamer je bijvoorbeeld helemaal niet, dan nog zul je je eurekamomenten hebben in deze kamer. De manier hoe ze dit gedaan hebben is erg leuk bedacht. Wat daarnaast echt van meerwaarde is bij een kamer als deze; hij is naast heel tof ook nog eens educatief. Je leert daadwerkelijk wat bij over het proces van bier maken. Ik kan eigenlijk niet heel veel meer over deze kamer vertellen, hij is gewoon erg tof om mee te spelen.

The Brewery is een absolute topkamer om mee te pakken tijdens je trip in Barcelona. Het decor ziet er netjes uit, de puzzels zijn leuk in thema en je leer daarnaast ook nog eens wat bij. Wat wil je nog meer? Wanneer je deze kamer hebt 'uitgespeeld' staat er ook nog eens een koude tarwesmoothie op je te wachten. Heerlijk!

Goeie gast, die Lucas!

Tijd voor de volgende kamer van de dag, nummer drie. Omdat de eerste twee kamers vrij 'tam' waren, zouden we hier weer een horror escape gaan spelen. Omdat we een beetje klaar waren met het standaard 'scaren', hadden we de kamer op voorhand gevraagd of we de 'mysterie' modus konden spelen in plaats van de realistische modus. Dat was geen probleem gelukkig. Eenmaal op locatie, start de kamer meteen in thema.

Het is erg donker en we worden binnengehaald door onze host. Het is meteen vrij spannend in de kamer! Op dit moment lijkt de kamer qua decor nog best netjes te zijn. Er wordt gebruik gemaakt van geur, etc. De meeste horrorkamers maken goed gebruik van het donker, omdat we dus de 'mysterie' modus speelde, ging later in de kamer het licht weer aan. Toen zagen we dat de afwerking vrij belabberd was. Enfin, terug naar het begin. Deze kamer heeft dus een 'Annabelle' thema. Niet zo zeer gebasseerd op de films, maar meer op het waargebeurde verhaal. In de kamer zien we de knuffel meteen staan, netjes opgeborgen. Je zult het al raden: de pop verdwijnt en wij mogen haar gaan zoeken. Zin in!

Deze kamer blinkt op twee dingen immens uit; de manier van 'opsplitsen' én het hintsysteem. Laten we beginnen met het eerste. Er is een unieke manier gevonden om de groep op te splitsen. Voor ons was dit alles behalve spannend (omdat we de mysterie modus hadden gekozen, zonder acteurs dus ook), maar wanneer je deze kamer speelt mét acteurs, kan dit best spannend zijn. Daarnaast kregen we van begin af aan ons hintsysteem mee: Lucas. Wat was dit top zeg. Je kunt continu contact met hem hebben. Onze host was een onwijs grappige gast, dus we waren continu aan het kijken hoe ver Lucas zou gaan. Dat resulteerde in de meest schunnige grapjes.

Dan de kamer zelf, die is niet zo heel goed. Het decor is zoals gezegd niet best. De puzzels zijn alles behalve origineel. Maar het ergste is nog: de kamer is eigenlijk niet in het Engels te spelen. Ondanks dat we dit hebben aangegeven, is alles in de kamer in het Spaans. Lucas, onze grote vriend, fungeert dus ook als vertaler. Maar dit doet hij continu real-time. Dus wanneer er een filmpje begint te spelen (in het Spaans), praat Lucas in het Engels mee, je moet op dat moment communiceren met je team in het Nederlands, om dat vervolgens terug te vertalen naar een puzzel, die weer in het Spaans is, dus moet je Lucas vragen wat deze woorden betekenen. Heel omslachtig en simpelweg niet te doen.

De reis door de kamer is ook maar vaag. Wat we nu precies gedaan hebben? Ik zou het niet weten. Er zitten hier en daar wel een aantal kleine leuke dingetjes in de kamer. Maar daar blijft het ook bij. Het lukt ons wel om die vervelende knuffel terug te vinden.

Achteraf spreken we met onze hosts en gaven we aan dat we Lucas echt heel leuk vonden. Nu blijkt dat hij in de andere modi niet zo vriendelijk is. We vroegen ook aan onze hosts wat we gemist hadden ten opzichte van de andere modi (hij noemde onze modus namelijk de 'kinder versie' van de kamer). Nu blijkt achteraf dat ze in deze kamer best ver gaan wat betreft fysiek contact (lees: de acteur kan je bijten). We waren dus heel blij dat we deze modus niet gekozen hadden.

Al met al mag je deze kamer dus overslaan omdat hij simpelweg niet goed speelbaar is. Wil je deze kamer toch héél graag spelen, vraag jezelf dan goed af in welke modus je de kamer wil spelen! ;)

Op avontuur in Gotham City

Door naar een kamer waar we op dat moment weinig van wisten; Poison van Kadabra Escaperooms. Deze kamer was pas zeer recent open gegaan. We hadden online toffe reviews gelezen én de kamer lag op de route. Meepakken dus! Omdat we nog weinig research hadden gedaan, was het onduidelijk waar deze kamer precies over ging. We komen aan bij een grote deur met de naam van de escaperoom 'Kadabra Escaperooms', op het logo prijkt een hoge hoed. Zou het dan een goochelaarskamer worden?

We komen binnen in een grote lege ruimte met een lamp op een klein bureautje. Hier konden we onze spullen opbergen en een deel van het verhaal vast lezen. Het was tijd voor ons om het asylum te gaan betreden. Er was een maniak ontsnapt die de stad wilde gaan vergiftigen. Om binnen te komen in het asylum, moesten we naambadges opdoen. Op deze badges zag ik staan: 'Gotham City'. Nice, weer een Batman kamer dus!

Omdat we deze reis al eerder een Batman kamer speelde (Abduction 4), daalde mijn verwachtingen wat. Want; hoe kun je dit thema realistisch neerzetten? Enfin, we starten snel met puzzelen en komen meteen in een heerlijke flow terecht. De start was qua decor 'oké'; niets bijzonders, maar gewoon netjes. De puzzels zijn wel meteen lekker in thema en goede communicatie in je team is een vereiste hier. Ik houd heel erg van dit soort puzzels. Al snel komen we terecht in de 'hoofdruimte' van de kamer.

En wauw, wat is dit gaaf uitgewerkt qua decor. Ze hebben er hiervoor gekozen om de kamer te laten afspelen in de stripboeken van Batman. Niet zozeer in de films. Alles in deze kamer ademt ook 'stripboeken'. Het decor ziet er écht uit alsof je in zo'n boek bent gestapt. De puzzels zijn erg leuk in thema. De ene puzzels is wat meer denkwerk, terwijl de ander meer is bedoelt om wat simpele dingen uit te voeren. Het decor in de kamer blijft ons overigens steeds weer verbazen, wat zat dit goed in elkaar!

Dan komen we uiteindelijk terecht in de eindruimte. Hier zit wederom een berg van puzzels in verstopt. In het begin lijkt het alsof het heel veel is, maar het sterke aan deze kamer is dat het continu heel duidelijk is wat je wel en niet kunt gebruiken. De kamer houdt de flow heel goed vast en we gaan er als een speer doorheen. Het enige minpunt wat ik kan benoemen over deze kamer is het einde. Je bent 'ineens' klaar en het einde is daardoor heel abrupt.

Achteraf spreken we nog na met onze enthousiaste hosts, die ook de eigenaren bleken te zijn. Vader en zoon weten nog onwijs veel te vertellen over de kamer en laten alle kleine details zien die in de kamer verstopt zitten. Het is echt een lust voor het oog hoeveel easter eggs er in deze kamer zitten. Uiteraard ga je deze niet allemaal zien tijdens het puzzelen, des te leuker vind ik het om het achteraf van de eigenaren te horen.

Poison is een absolute topkamer die je mee moet pakken. Lekker puzzelen in een heerlijk decor. En een kamer die niet eng is, ook wel eens fijn. Er zit een acteur in de kamer maar deze heeft geen grote rol én is niet eng, hooguit een beetje spannend. Laat je dus niet afschrikken door het feit dat er eentje in zit. Ik hoop van harte dat deze vader en zoon lekker doorbouwen met nieuwe kamers, dan kunnen we nog veel moois verwachten daar!

En wéér zo'n standaard 'enge' kamer

Door naar de laatste kamer van de dag, nummer vijf alweer. De laatste kamer op het programma is 'El Diamante de Almas' van Inmortal Room. Een kamer waar ik best benieuwd naar was, puur door het verhaal. Wij gaan langs bij een diamant tentoonstelling en we moeten er daar achterkomen wat het geheim is van de bekende diamantslijper. Omdat dit weer een enge kamer is, was ik heel benieuwd hoe ze dit thema: 1. zouden uitwerken en 2. eng zouden maken. Op naar de locatie dus!

Eenmaal binnen volgt een vaag intro met twee apparte hosts. Of ze zaten heel goed in hun rol, óf ze waren echt zo ongemakkelijk. Achteraf bleek dat ze hier een rol aannamen, dat deden ze dus best goed. Omdat we weer in een melige bui waren, gingen we weer kijken hoe ver de acteurs meegingen. Ze begonnen overigens zelf met de flauwe, schuine grapjes. Dit resulteerde in twee hosts die hun best moesten doen om hun karakter vast te houden om niet in de slappe lach te schieten. Hilarisch dus!

De start van de kamer is onwijs vaag. We worden als groep een soort van opgesplitst om met handboeien aan dezelfde puzzel te gaan doen. Deze puzzel heeft letterlijk niets met het thema te maken en voor ons is het dan ook een groot vraagteken waarom we dit aan het doen zijn. De kamer zelf is qua decor in het begin oke, maar qua afwerking nou niet heel spectaculair ofzo.

Daarna volgt snel het 'enge' gedeelte en daar vallen we weer terug in de standaard dingen die we al zo vaak hebben gezien. Bloed op de muren, harde muziek en een schreeuwerige acteur die daardoor totaal niet eng is. De puzzels zijn allemaal vrij simpel en passen soms wel en soms niet binnen het thema.

Het verhaal heeft overigens eindelijk een keer een goede rode draad en we hebben in ieder geval het idee wat we aan het doen zijn (verhaaltechnisch dan). De verhaal komt uiteindelijk logisch samen en door een lelijke gang lopen we langs de kamer terug naar de start. Nee, deze kamer blinkt eigenlijk niet uit in alle opzichten. Decor is matig, puzzels zijn matig, acteerwerk is matig, etc. Het is wéér zo'n standaard enge kamer waar ze in je gezicht blijven schreeuwen. Niet eng, maar vooral irritant. Ik persoonlijk zou hem lekker overslaan!

Er weer zo'n verschrikkelijke tombe in, toch?

Tijd voor dag vier van onze Barcelona trip. We staan lekker vroeg op om onze eerste escaperoom te spelen. Wat overigens erg fijn is ten opzichte van onze vorige reis (naar Griekenland). In Spanje is het gelukkig wel mogelijk om in de ochtend te spelen! We beginnen de ochtend bij: 'Misterios de Kemet'; een Egyptische graftombe. Op voorhand weet je eigenlijk altijd: "Dit thema kún je gewoon niet realistisch neerzetten". En na een dramatische tombe die we gisteren speelden, waren de verwachtingen ook deze ochtend vrij laag.

We werden door de Uber afgezet voor de ingang van de escaperoom (vandaag speelden we kamers die wat meer in het centrum lagen, dus besloten we de auto te laten staan bij het hotel i.v.m. parkeren). Na een aantal minuutjes wachten, konden we naar binnen. Ook bij deze escaperoom 'begint' je avontuur eigenlijk vanaf het begin. Hoewel het hier overigens wel mogelijk was om nog even naar het toilet te gaan. We werden ontvangen door een enthousiaste host. Misschien iets te enthousiast. Hij had duidelijk geen last van een ochtendhumeur, hij was - hoe kan ik dat zeggen? - vrij aanwezig. Met wat schuine grapjes en wat hyper gestotter, konden we 'de tombe' in.

We kregen op voorhand een helm op en als echte archeologen konden we gaan kijken of we de ingang van de Tombe zouden kunnen vinden. Helaas moest onze host terug naar 'boven' om wat te halen. En wat een pech; precies toen stortte de ingang in en stonden we er alleen voor. Op naar de tombe! En wauw, deze tombe.... is prachtig! Dit is oprecht voor het eerst dat ik een goede tombe kamer heb gespeeld. Want wauw, dit zag er goed uit. Een prachtig decor (achteraf hoorde we dat ze een echte Egyptische tombe 1:1 hebben nagebouwd), het geluid en muziek was goed, gebruik van licht was goed, puzzels waren oke. Dit kon nog wel eens tof gaan worden.

De puzzels volgen een logisch verhaal en ook de ruimtes volgen elkaar in logische volgorde op. Het is daarnaast ook continu duidelijk wat we moeten doen. In een Egyptische tombe kun je je natuurlijk voorstellen dat je onwijs veel informatie krijgt (denk vooral aan hiërogliefen). Maar gelukkig was het hier continu duidelijk wat we wel en niet konden gebruiken. We zaten dan ook in een lekkere flow.

Tot een bepaald punt... Hier werd het helaas ineens heel onduidelijk wat we moesten doen. En zeker wanneer je vastloopt in zo'n tombe, dan komen die hiërogliefen ineens op je af. Je kunt dan overal hints in zien en je weet plots niet meer wat je wel en niet kunt gebruiken. Ondanks dat het decor nog steeds onwijs goed was, kakte de flow hier volledig in. Waar ik me persoonlijk dan onwijs aan stoor, is de hints die we dan krijgen. Of ja, de hints die we eigenlijk niet krijgen. Wij waren volgens het verhaal natuurlijk de eerste die deze tempel betraden. Onze host wist dus verhaaltechnisch ook niet alles, alleen 'van horen zeggen'. Je krijgt vanaf dit punt dus niet echt hints, maar meer cryptische omschrijvingen. Leuk in thema, maar frustrerend tijdens het puzzelen.

Het einde komt prima samen en we kunnen via een prachtige uitgang de tombe weer uit. Hier werden we weer onthaald door onze enthousiaste stuiterbal. Misterios de Kemet is oprecht een toffe kamer om mee te pakken, de puzzels zijn tot op zekere hoogte erg leuk, maar vooral het decor is werkelijk waar prachtig. De helmen konden we overigens goed gebruiken, zeker wanneer je wat langer bent. Dit draag natuurlijk wel bij aan de sfeer in zo'n tombe. Ik zou hem dus zeker aanraden om mee te pakken. Ein-de-lijk een goede tombekamer gespeeld!

Man, wat een intro!

Door naar kamer twee van vandaag. 'Bermuda: The Secret never revealed' stond op het programma. Een kamer in het thema van de bermuda triangle. Hier kan je natuurlijk best veel mee qua thema, dus we waren heel erg benieuwd hoe deze kamer zou zijn. In een klein straatje vinden we de ingang van deze kamer. Op het exacte tijdstip wordt er gevraagd aan te kloppen en dan begint de ervaring voor jouw groep. Gelukkig is het hier wel mogelijk om naar de toilet te gaan.

Dan begint 'de introductie' van deze kamer. Omdat het net lunchtijd was geweest, waren we wat melig. En hadden we voor de deur al wat grapjes gemaakt met onze host. Hij reageerde hier gevat en leuk op terug. Dus dat moest een feest gaan worden. Dat merkten we tijdens de introductie van de kamer ook meteen. Er werd heel veel informatie gegeven en iedereen kreeg een soort rol. We moesten ons allemaal een voor een voorstellen en de schunnige opmerkingen en flauwe grapjes vlogen om de oren. Ik heb echt tranen gelachen tijdens dit intro. Ondanks dat we echt een immens lange introductie hebben gehad, was de sfeer meteen goed.

Juist omdat het zo grappig was, was ik heel benieuwd hoe de kamer zou zijn. Maar dan zodra je de kamer instapt, verandert de sfeer volledig. Je stapt binnen in een serieuze en steriele ruimte. Dat staat echt volledig haaks op de introductie die we zojuist gehad hadden. Al heel snel hebben we door dat dit écht niet onze kamer is. De puzzels liggen ons niet en het thema ligt ons ook totaal niet. Het decor is daarnaast matig tijdens de start en er is weinig sfeer.

Dan is het voor ons als groep tijd om af te dalen naar het 'doel van onze missie', dat doen we in een kleine kabine wat op een lift zou moeten lijken. Om deze te kunnen starten moeten we eventjes een puzzel oplossen. Dit is een van de meest frustrerende puzzels die ik tijdens deze vakantie heb gezien. Enerzijds omdat het veel (en secuur) leeswerk is en anderzijds omdat je er maar met één persoon naar kunt kijken omdat je in een veel te kleine ruimte staat. De frustratiegrens was inmiddels al bijna bereikt en toen kwamen we uit op de locatie waar we moesten zijn.

Hier sloeg de volledige stemming wéér om, het decor was hier namelijk onwijs tof! Wat ze hier hebben neergezet is echt onwijs gaaf. We hadden wel snel door dat de puzzels ons ook hier totaal niet lagen. Ondanks dat het decor tof was, was het thema ook gewoon niet zo mijn ding. Toen we bij de zoveelste puzzel vastliepen, waren we aan het overleggen wat we zouden doen. Omdat onze introductie van de kamer zó lang had geduurd, waren we bang dat we ruim over de tijd zouden gaan. Zeker gezien de velen puzzels die we nog zagen liggen. Omdat onze planning vandaag vrij strak was, besloten we aan de host te vragen hoe laat het was. Nu bleek dat we de oorspronkelijke eindtijd al hadden bereikt. Om de kamer te kunnen 'halen' hadden we nog zeker 40 minuten nodig volgens onze host. We besloten samen om deze kamer te eindigen.

Deze kamer was simpelweg gewoon niet zo ons ding. De introductie was hilarisch, maar niet echt passend bij het thema van deze kamer. het is een vrij serieuze missie die je gaat doen. Grapjes over 'poep en plas' passen dus niet echt op voorhand. Ondanks dat op een plek het decor best tof was, viel dat in de rest van de kamer heel erg tegen. De puzzels waren vrij pittig en lagen ons echt niet. Achteraf waren we heel blij dat we vroegtijdig waren gestopt met deze kamer.

Horror in een uniek thema

Op naar kamer drie van vandaag, na twee 'normale' escape rooms in de ochtend, vonden we het wel weer tijd voor een 'horror' kamer. Op naar Outline! Wanneer je in de buurt bent van de escaperoom, weet je meteen dat je op het juiste adres bent. Vanaf de buitenkant is het héél duidelijk waar de escaperoom zich bevindt. Outline is een horrorkamer met een 'fabrieksthema'. Een thema waarvan ik dacht: "hoe gaan ze dit eng maken?". Buiten het immense pand, staan de letters 'outline' groot op het gebouw in roestige letters. De sfeer zit er dus al goed in.

Eenmaal binnen komen we terecht in een voor portaal en gaat het spel eigenlijk meteen beginnen. Je moet hier alleen nog even betalen (let op: cash) en dan kun je eigenlijk starten. Ook hier is dus geen mogelijkheid om naar het toilet te gaan, je zit er meteen in. We komen binnen in een mooi gedecoreerde ruimte en kijken echt tegen een grote fabriek aan. Qua decor zat het hier best wel goed. Het plafond was amper afgewerkt, dat wel... maar dat waren we in Spanje inmiddels een beetje gewend. De rest van het decor zag er eigenlijk vrij goed uit.

We worden als groep snel opgesplitst en gaan zo door de eerste puzzels van het verhaal heen. Het is op dat moment nog niet echt heel eng, maar de spanning is zeker aanwezig. Dan komen we op het punt dat we de fabriek ingaan. Hier komen we vrij snel ook oog in oog te staan met onze acteur van vanmiddag. De eerste ontmoeting was meteen een gezellige; een van onze teamleden krijgt een enorme ruk aan zijn arm. Omdat we écht geen zin hebben in fysiek contact, geven we dit meteen aan. Omdat je niet echt een 'hintsysteem' hebt of een manier om contact te hebben met de hosts, is het even afwachten of ze dit gehoord hebben. Achteraf bleek; ze hadden dit gehoord én hebben ons meteen (fysiek) met rust gelaten.

De kamer blinkt ook hier weer uit in zijn decor, de afwerking is erg goed (op het plafond na) en er wordt goed gebruik gemaakt van licht en geluid. De puzzels zijn prima in thema en de kamer is écht spannend. Je maakt met je team echt een toffe reis door de fabriek en komt in verschillende vertrekken. Allemaal met hun eigen puzzels. Wat ik persoonlijk heel gaaf vind, is dat je gedurende het spel steeds meer leert over de acteur. Wie is hij/zij? Waarom is hij/zij hier? Waarom gedraagt hij/zij zich zo? etc. Hoe ze hier gebruik hebben gemaakt van de acteur vind ik ook echt heel tof bedacht.

Eigenlijk zit de kamer heel goed in elkaar tot een bepaald punt. Hier komen we wéér oog in oog te staan met onze acteur (die tot op heden niet heel blij was om ons te zien). In de ruimte waar we ons op dat moment bevinden, zit een puzzel die je moet oplossen met taal. Het probleem is alleen: wij spreken geen Spaans. We hebben de kamer immers in het Engels geboekt. Gelukkig blijkt de acteur helemaal niet zo bloeddorstig en worden de woorden vertaald. Voor mij was op dat moment de spanning ook meteen weg. We staan hier overigens in een slecht afgewerkte kale ruimte, die echt haaks stond op de rest van de kamer.

Dan komen we weer in een nieuwe ruimte die er wél weer tof uitziet; wat weer haaks staat op wat we hiervoor hebben gezien én wat een totaal andere look & feel heeft dan de rest van de gehele kamer. Ook hier is de afwerking weer prima, alleen is het plafond ditmaal helemaal niet afgewerkt. De puzzels zijn hier weer tof in thema en volgens een simpel verhaal. Dan komen we richting het einde van de kamer in een prachtig afgewerkte ruimte. Zelfs het plafond was hier perfect meegenomen. Hier zou alles van wat we hebben meegemaakt samenkomen. De puzzels zijn mooi in thema en tof om op te lossen, decor goed, geluid goed, muziek goed, op naar de grande finale!

Qua finale stort alles weer volledig in. Een beetje een deja vu voor ons naar 'La Casa'. Waar de rest van de kamer best sfeervol was bij Outline, hebben ze voor het einde weer gekozen voor een 'spookhuis einde'. Zo ontzettend jammer!

Outline is een relatief nieuwe kamer en dat zag je qua decor ook wel. De kamer ziet er erg netjes uit! Of je deze kamer nu moet spelen? Ik zou zeker zeggen: ja! Geef alleen tijdens het boeken meteen aan dat je geen zin hebt in fysiek contact. Er is namelijk geen mogelijkheid tot het kiezen van een bepaalde modus. Het einde zou ik persoonlijk meteen aanpassen, want dit was zo ontzettend jammer dat het echt afbreuk doet aan je totaalbeleving.

Waar zijn we nu beland?

Door naar weer een volgende kamer, nummer vier van vandaag. Na even wat gegeten te hebben, besloten we vast richting de escaperoom te lopen. Ook hier is het niet mogelijk om eerder aanwezig te zijn dan je gekozen speeltijd. De kamer start vanaf de eerste seconde. Gelukkig bevindt deze kamer zich op een groot plein en zijn er genoeg bankjes om even lekker in de zon te gaan zitten. Na even te hebben gewacht, konden we gaan beginnen aan ons avontuur in District 111.

We komen binnen in een klein kamertje, waar een nieuwsuitzending begint te lopen. Als snel is duidelijk dat we ons in een bepaald district van de stad bevinden waar niet alles pluis is. Aan ons de taak om enerzijds te overleven in dit district en anderzijds een bepaalde missie te voltooien. Dat moet goedkomen! We starten meteen met ons puzzelavontuur. Ik denk dat dit meteen een van de sterkste punten van deze kamer is; de puzzels. De puzzels zijn allemaal leuk in thema en passen goed binnen het verhaal. Het is heel logisch wat je moet doen en soms twijfelen we zelfs; is dit wel de bedoeling? We merken van begin af aan dat we parallel kunnen starten en daardoor komen we meteen in een lekkere flow. Top!

Dan komen we (via een hele gave doorgang) in het 'hoofddeel' van de kamer; en wauw! Dit zag er goed uit. Je waant je echt in een district waar de mensheid zelf een soort dorpje gebouwd heeft. Prima decor! Hier en daar kan de afwerking wel beter, zeker als je naar de plafonds kijkt. Maar het ziet er nog best realistisch uit. Het verhaal volgt zich heel logisch op en de puzzels blijven allemaal leuk in thema. Het toffe aan deze kamer is dat je écht een reis maakt door het dorpje en overal terecht komt. De puzzels zijn daarnaast heel functioneel. Je moet een bepaalde puzzel oplossen om verder te komen, maar verhaaltechnisch klopt dat ook. Klinkt heel vaag, maar je zult begrijpen wat ik bedoel als je hem gespeeld heb.

Richting het einde volgt er dan toch een puzzel die wat langer duurt en voor wat frustratie kan zorgen. Ook neemt het verhaal hier ineens een andere wending. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik persoonlijk het verhaal daar heel eventjes kwijt was. Het is wel heel logisch wat je aan het doen bent, maar waarom we dat aan het doen zijn was voor mij een beetje een raadsel. Grappig is ook dat je op ongeveer de helft van de kamer een toilet vrijspeelt. Dus weet; op voorhand kan je niet naar het toilet, maar vanaf ongeveer de helft van de kamer wel.

De kamer komt met een prima einde samen en we hebben het district overleefd én onze missie juist uitgevoerd. Onze host komt nog even vragen hoe we het vonden. Ik heb nog nooit zo'n ongemakkelijke host gezien als hij. Tijdens de kamer gingen er (technisch) ook wat dingetjes mis, die hij een beetje 'uit thema' oploste. Maar al met al hebben we een prima tijd gehad in District 111. Een kamer die je - wat mij betreft - absoluut niet mag missen.

Wat een horror beleving

De laatste kamer van de dag stond op de planning. We hadden al vier kamers gehad en dit zou de laatste van de dag zijn. Om het lekker af te sluiten, stond er een horrorkamer op de planning. We waren allemaal wat moe én we hadden eigenlijk niet zo'n zin in wéér een slechte horrorkamer (lees: mensen die continu in je oren staan te schreeuwen), dat we getwijfeld hebben om deze kamer überhaupt te doen. Enfin, we besloten toch vol goede moed naar de kamer te lopen want misschien kon dit wel een verborgen parel zijn.

Op Google Maps vullen we de gegevens van de kamer in en we lopen naar het adres. Daar bleek dat we een mailtje hadden gekregen dat we op een ander adres moesten zijn. Gelukkig was dat op loopafstand. Dit adres is bij een klein café en daar zien we de naam van de escaperoom met een QR code. We scannen deze code en daar kunnen we onze 'modus' kiezen. Voor ons ideaal want hier konden we invullen dat we toch niet de horrormodus maar de 'adventure' modus willen gaan doen. Gelukkig, geen diehard horror. Na het scannen (en kiezen van de modus) krijgen we een nieuwe locatie waar we naartoe moeten gaan. Je raadt het al; de locatie waar we zojuist al waren.

De entree van de kamer ziet er best netjes uit. In een soort voorportaal mogen we onze spullen neerleggen en ik moet zeggen dat ik het decor hier best prima vond ogen. Na het lezen van het verhaal worden we verzocht om naar de plaatselijke kapel te gaan (aan het einde van de gang). We komen een donkere kapel binnen en hier staat een non op ons te wachten. De spanning is meteen hoog en de non begint een schreeuwerige uitleg te geven. Ik hoor mezelf nog denken: "we hadden toch net 'adventure modus' gekozen?". Nadat onze non uitgeschreeuwd was, gaven we aan dat we hadden gekozen voor adventure modus. Zij reageerde vlot: nee, horror modus. Toen we aangaven dat we écht adventure wilden doen, was het paniek in de tent. De non verdween uit de ruimte, de muziek ging uit, de lampen gingen aan en de muziek werd een klein stukje vrolijker. Wat was dit een vaag begin.

Wat bleek nu; de QR code bij het café was alleen bedoelt om een filmpje te laten zien. Dit filmpje is per modus anders. Hier hadden we dus moeten kiezen voor de modus die we op voorhand hadden gekozen. Niet om op dat moment te kiezen welke modus we zouden willen doen. Dit was allemaal wat vaag. Paniek in de tent dus omdat de halve kamer omgebouwd moest worden naar onze modus. Acteurs moesten eruit, etc.

De lampen waren dus inmiddels aan en toen zagen we hoe verschrikkelijk dit decor was. Het hing allemaal houtje touwtje aan elkaar. Je was letterlijk bang om iets aan te raken omdat het wellicht kapot zou kunnen gaan. De puzzels waren niet heel goed, het verhaal was niet best, de muziek haperde, eigenlijk is er niets positiefs over deze kamer te zeggen.

Achteraf waren we heel blij dat we deze kamer niet gespeeld hadden in de horror modus. Dit was weer zo'n ordinaire 'scare' kamer geweest. Zo hard mogelijk schreeuwen om mensen 'bang' te maken. De adventure modus was overigens ook verschrikkelijk. Er was werkelijk waar niets leuks aan deze kamer. Heel veel meer valt er niet over deze kamer te zeggen. Gewoon niet spelen!

Dit voelt als thuiskomen

Dag vier van onze 'Barcelona' trip. We zijn wat verder van Barcelona omdat wij een stukje buiten de stad zijn gaan spelen om de nummer 1 van vorig jaar mee te pakken. Voordeel daarvan is dat je dan ook andere kamers op de route mee kan pakken. Noche de Perros is daar een goed voorbeeld van. Een kamer waar we totaal niets van hadden verwacht, maar die we alleen geboekt hadden omdat hij op de route lag. Heel benieuwd wat we dus zouden gaan meemaken.

Parkeren kan hier wat lastiger zijn, dus neem daar wat extra tijd voor (mocht je met de auto zijn). We moeste in snelle pas naar de kamer toe, want anders zouden we het niet gaan halen. Enfin, netjes op tijd kwamen we aan bij de kamer en werden we binnengelaten. Ook hier start de ervaring meteen vanaf de eerste seconde. En wauw, wat een verademing... we hadden een host die vloeiend Engels sprak. Achteraf bleek dat onze host in Amerika had gewoond, wat ontzettend fijn was voor ons. Overigens past het ook goed in het thema want we stappen binnen in een Amerikaanse diner. Hier krijgen we van onze host snel uitgelegd wat er gaande is in dit district waar we ons bevinden. We moeten opletten voor 'the orange man'. Hij is de baas van 'the streets' en we moeten opletten dat we hem niet kwaad maken.

Al snel gaat er wat mis en staan we er alleen voor. Puzzelen maar! Ik moet zeggen dat we vanaf de start van deze kamer terecht kwamen in een heerlijke flow en die heeft zich tot het einde goed stand gehouden. De puzzels zijn allemaal leuk in thema en komen goed samen met het 'verhaal' wat we volgen. Het decor is daarnaast ook nog eens netjes uitgewerkt. Noche de perros was eigenlijk oprecht een hele leuke kamer. Je bevindt je hier echt in een klein stadje en in allerlei verschillende vertrekken ben je bezig met puzzels en opdrachten uitvoeren. Dat gecombineerd met grappige interactie met een 'acteur' maakte het dat we deze kamer allemaal best tof vonden.

Het einde van de kamer is wat voor de hand liggend. We blijken weer met iets bezig te zijn wat je in meerdere escaperooms tegenkomt (qua verhaal). Wel moet ik zeggen dat de uitwerking hier echt subliem is. Er wordt in de kamer gebruik gemaakt van geureffecten. Voor ons als Hollanders echt een beetje thuiskomen. Ik denk wel dat het einde wat spectaculairder had gekund. Ineens sta je 'buiten' en heb je de kamer dus gehaald.

Achteraf hebben we nog de tijd gehad om even met de host na te praten en toen bleek er achteraf ook nog een hele leuke 'winactie' in de kamer te zitten. Een heel leuk element wat goed in dit thema past. Noche de perros was voor mij een van de leukste kamers die we gespeeld hebben. Niet omdat het decor zo groots was of de puzzels immens goed, maar juist het feit dat alles 'goed' was, was een verademing. Eindelijk eens een kamer waar we niet per se wat op aan te merken hadden. Hoewel het resetten tijdens het spelen een beetje irritant was omdat je de hosts gewoon kon zien. Maar al met al hebben we hier onwijs veel plezier gehad. Als je in de buurt bent dus absoluut een kamer die je mee moet pakken!

Tourist trap in jungletombe

Op naar kamer twee van vandaag. Ycatan el ultimo templo stond op de planning. Deze kamer stond ook weer op de planning puur omdat hij op de route lag. We moesten zo'n 6 uur rijden en dan is een tussenstop na een paar uur wel fijn. Op naar de zoveelste tempel dus! Coco room is een keten die door heel Spanje zit, dat had eigenlijk onze eerste red flag al moeten zijn. Maar goed, we hadden op de route niet heel veel beters te doen. We werden op locatie onthaald door een jonge Spanjaard, die prima Engels sprak. Na het invullen van onze gegevens, konden we gaan beginnen.

We stapten een jungle tempel binnen en daar kregen we onze laatste instructies van de host en konden we gaan beginnen. Vanaf het eerste moment wisten we meteen; dit is zo'n tourist trap escaperoom. Het decor was op zich nog best prima, maar overal waar je keek zag je lampen, camera's, geluidsboxen, etc. Dat in combinatie met puzzels die je overal al 100 keer hebt gezien, maakt het een prima kamer voor mensen die nog nooit een escaperoom hebben gespeeld. Na een aantal simpele puzzels opgelost te hebben, horen we een stem door de kamer. Spannend! De stem zegt: "Guys, stay in that room please. I forgot to lay down some papers in the first room. If you stay there I will bring it to you.". Echt spannend zo'n tempel!

Met bijna een nieuw record komen we de kamer uit en kunnen we weer terug de auto in. Heel veel meer valt er over deze kamer niet te zeggen. Het is echt zo'n typische kamer die gemaakt is voor gezinnen die nog nooit een escaperoom hebben gespeeld. Deze kamer kun je dus ook door heel Spanje spelen. Ondanks dat hij op de route lag, hadden we beter in de auto kunnen blijven zitten. Sla deze kamer dus gerust over!

Gaan we hier echt naar binnen?

Op naar alweer de laatste kamer van vandaag. De kamer die we nu zouden gaan spelen was er eentje waar ik enerzijds heel veel zin in had, maar anderzijds ook weer niet. 'La Casa' stond namelijk op het programma. De geruchten gingen dat deze kamer ver van de bewoonde wereld zou liggen en dat sommige mensen niet eens naar binnen durfde. Zou het echt allemaal zo erg zijn? Om ons goed in te kunnen leven, besloten we op voorhand nog even te lezen waar deze kamer nou precies over gaat. Het verhaal is dat wij naar een vakantiehuis gaan die gebouwd is op een oude waterput, waar in het verleden een klein meisje in was gevallen. Alle alarmbellen gingen bij mij al rinkelen, dit was namelijk het verhaal van 'The Ring', een van de meest spannende films die ik ooit heb gezien. Heb ik hier nog wel zin in?

We moeten ons melden bij een hotel in een klein dorpje buiten Barcelona. Kom hier lekker op tijd zou ik aanraden! Het hele hotel is namelijk een beleving op zich. Je kunt hier in thema eten én zelfs overnachten. Wanneer er de tijd is, mag je op verkenning in het hotel. Dit was al vrij spannend. Mooie decors, goed gebruik van licht en geluid, dit voorspelde veel goeds! Na een tijdje rondwalen door het hotel, kregen we te horen dat de eigenaar van ons vakantiehuis helaas niet naar daar kon komen om ons mee te nemen naar zijn vertrekje. We zouden zelf met de auto die kant op kunnen rijden. We krijgen een plaatsnaam door en als we zouden vertrekken, zouden we onderweg een WhatsApp bericht van hem krijgen met het daadwerkelijke adres. Let's go dus!

Het dorpje ligt op ongeveer 15 à 20 minuten rijden van het hotel. Wat ik meteen kan aanraden is om deze kamer in de avond te spelen. Dat maakt het allemaal net wat spannender. Nadat we zijn gearriveerd in het kleine dorpje, krijgen we het adres. Of ja, adres? Het was een GPS locatie. Dat voorspelt niet veel goeds. Vanuit het dorp moeten we de berg op en horen we ineens vanuit de navigatie: "rechts afslaan". Hier kunnen we toch niet in? Via een klein zandpaadje (met flinke stenen) rijden we een heuvel op. Hier zien we een groot verlaten huis met een knipperend lampje. Ik denk nog in mezelf: "Guys, gaan we hier echt naar binnen?". Het gehele voortraject van het hotel naar de escaperoom zelf is zo immens spannend en uniek. Wat was dit goed zeg. Zoals 'De Milde Dicator' al in zijn review schreef... ik had het persoonlijk niet erg gevonden als we hier niet waren geraakt.

Vol goede moed stapten we het huis binnen. De ervaring startte meteen vanaf het eerste moment. We staan hier écht in een verlaten huis. Met de schrik nog in de benen, kunnen we wel gaan starten aan ons avontuur. Het begin is meteen 'spot on'! Twee van ons (waaronder ikzelf) hadden meteen een flinke 'scare' te pakken. Heel gaaf, maar aan de andere kant ook wel weer jammer. Je staat hier binnen een aantal seconden al oog in oog met de acteur en weet dus hoe hij/zij eruit ziet. Later blijkt dat ze dit immens enge moment ook niet meer kunnen toppen.

Dan de kamer zelf; de puzzels vallen prima binnen een bepaald thema, maar wat we precies aan het doen zijn, dat vraag ik me echt af. De acteur is vaak aanwezig waardoor het spanningsniveau snel afneemt. De kamer zelf is vrij recht toe, recht aan. Weinig gekke dingen. Een prima decor, afwerking kan hier en daar beter. Op bepaalde punten zie je best wat slijtage, maar dat past natuurlijk wel binnen dit thema. Op een bepaald moment staan we met 4'en echt met onze mond vol tanden. Er wordt hier een heel gaaf stukje techniek getoond.

Eigenlijk blijft de kamer wel te allen tijde een bepaalde spanning behouden. Tot het uiterste einde, hier vallen ze - wat mij betreft - wel door de mand. Waar de gehele kamer een mooie spanningsopbouw lijkt te hebben, verandert het einde ineens in een 'Walibi Fright Nights spookhuis'. Iets wat hier echt niet had gehoeven. Het einde is voor ons nog vager omdat achteraf blijkt dat we nog een sleutel niet gebruikt hadden. Zijn we nu klaar? Moeten we nog door? We hebben echt nog enkele minuten buiten staan malen wat we nu moesten doen.

La Casa is een absolute topkamer die je mee MOET pakken tijdens je Barcelona trip. Let op; je hebt dus wel een auto nodig voor deze beleving. En kleine tip; huur een SUV of in ieder geval een auto die niet zo dicht bij de grond ligt, dat heb je hier echt wel nodig. Wij hebben onze huurauto omgeboekt en daar waren we achteraf blij mee. Het hele voortraject vóór je daadwerkelijk de kamer gaat spelen was zo immens goed en uniek, dat ik begrijp waarom deze kamer zo hoog in alle lijstjes staat. De kamer zelf is tot bepaalde hoogte ook best goed. Ik baalde alleen een beetje van het einde.

Een tolk die amper Engels spreekt...

De eerste dag met escaperooms was voorbijgevlogen. Vandaag stonden er relatief 'weinig' kamer op de planning, slechts drie. Dat komt omdat wij vanuit Barcelona +/- 6 uur de auto in zouden stappen voor één kamer. Gelukkig konden we op de route nog een kamer meepakken. Enerzijds fijn omdat het lange stuk autorijden hierdoor wat minder werd, anderzijds natuurlijk fijn om een extra kamer te kunnen spelen. De kamer die op de route lag; 'La Hermandad de las Sombras', is gemaakt door 'Mad Mansion' een bedrijf wat concepten van escaperooms uitwerkt. De kamer waarvoor wij onze hele planning hadden omgegooid én die vorig jaar #1 van de wereld was, is van dezelfde maker/bedenker/bouwer. De verwachtingen waren dus al hoog, ook voor deze kamer!

Helaas kregen we een aantal dagen voordat we de kamer zouden spelen een berichtje van de eigenaar dat hij de kamer had geannuleerd, omdat hij geen Engelse host kon vinden. Na wat heen en weer berichten sturen, konden we later beginnen en dan zou er een Engelse host/tolk aanwezig zijn. Nou, prima opgelost. Toen we echter op locatie aankwamen, zagen we de paniek in de ogen van de eigenaren (overigens twee hele lieve mensen). De Engelse host was namelijk nog niet aanwezig. Voor ons ook wel een beetje spannend, want onze planning was vrij strak, omdat we dus later moesten beginnen. Na wat vertraging op te hebben gelopen, konden we dan eindelijk gaan beginnen.

Het verhaal van deze kamer was best veelbelovend; we zouden moeten afreizen naar een dorp om daar de koning van de troon te stoten. Er zou een man door het dorp dwalen die zich in de schaduwen zou bewegen. Telkens als hij er zou zijn, zouden we muisstil moeten zijn. Dat in een Middeleeuws thema, ik vond het helemaal geweldig. Kleine spoiler; hier komt tijdens de hele escape letterlijk NIKS van terug. Jammer. De start van de kamer was ook een beetje raar. Je start buiten de kamer met een soort 'escape box' om vervolgens in thema terecht te komen in een taverne. Vreemd.

Toen we binnenstapten, dacht ik nog: "Dit decor ziet er goed uit". Dit was typisch zo'n decor dat 'op het eerste oog' er goed uit zag. Naarmate we verder in de kamer kwamen óf wanneer je net wat beter naar het decor keek, zag je dat het lelijk, onafgewerkt en versleten was. Erg jammer. Wat ook meteen opviel was dat onze 'Engelse host/tolk' niet zo heel goed Engels sprak. Dat frustreerde vanaf het begin eigenlijk al.

We worden in thema naar de start van ons avontuur gebracht en hier kon het dan eindelijk gaan beginnen. Op het begin komen we best in een lekkere flow. Ondanks het versleten decor, is het wel knap wat ze hier neer hebben gezet. Echter kakt die flow vrij snel in en dan ga je je frustreren aan de kleinste dingen. Een puzzel in het bijzonder breekt ons mentaal allemaal. Waar ze deze logica vandaan hebben gehaald weet niemand. Omdat onze hosts eigenlijk geen Engels spreken, komt de lieve eigenaar ons in de kamer helpen en mee de puzzel oplossen.

Waar het helemaal misgaat in deze kamer is het einde. Hier stonden we met z'n vieren stomverbaasd te kijken wat we nu eigenlijk aan het doen waren. Er staat hier best een tof decorstuk in de ruimte. Dus we dachten echt: "wauw, als ... zou gebeuren, dat zou wel heel tof zijn". Dat was inderdaad tof geweest. Hier word je echter toegesproken door de amper Engelssprekende host door een AliExpress microfoon die ze bij de buren hoorde kraken. Nee dit was niet best.

Samenvattend was La Hermandad de las Sombras onze eerste echte tegenvaller tijdens de trip. Ondanks dat hij op de route lag naar de volgende kamer, had ik liever 6 uur achter elkaar in de auto gezeten dan speciaal voor deze kamer te stoppen. Waar we hoopten dat deze kamer in zou uitblinken; decor, liet hij best wat steken vallen. Dat voorspelde niet veel goeds voor de volgende kamer. Terug de auto in...

Penny' not so 'wise

Door naar de kamer waar ik persoonlijk het meeste naar uit keek tijdens deze trip: 'Tú también Soñarás'. We hebben heel erg getwijfeld wat we met deze kamer zouden doen. Deze kamer kwam natuurlijk op onze radar omdat deze vorig jaar de nummer 1 van de wereld was. En wanneer zo'n topkamer op 'slechts' 6 uur rijden is van de locatie waar je bent, moet je deze eigenlijk toch wel meepakken. Boeken dus! Dat bleek niet zo gemakkelijk. Alsof je kaartjes aan het kopen bent voor een concert of festival. Met drie man zaten we klaar om op het exacte tijdstip een tijdslot te boeken. Er waren maar heel weinig tijdsloten in het Engels te boeken, dus of het zou lukken was al spannend. Toen hield de website er helaas mee op. Tot diep in de nacht heeft een van onze teamleden proberen te boeken, uiteindelijk met succes. Wij konden tijdens onze trip de voormalig nummer 1 van de wereld gaan spelen, zin in!

Maar konden we hem wel spelen? Vlak nadat wij hadden geboekt, kondigde de eigenaren aan dat ze vanaf heden geen Engelse groepen meer zouden hosten. Maar goed, op het moment van boeken kon dat nog wel. We besloten een mailtje te sturen in zowel Engels als Spaans. Daar kregen we na lang wachten reactie: "We gaan proberen de kamer in het Engels te doen". Dat is niet iets wat je graag hoort als je zo'n 6 uur de auto in stapt speciaal voor deze kamer. Ook tijdens onze trip gaven alle hosts van andere kamers steeds aan: "huh, die is toch niet in het Engels te spelen?", spannend dus. Eenmaal bij de kamer aangekomen, lag er een brief te wachten op ons. Of we deze wilde ondertekenen. Deze was in het Engels. Op dat moment wisten we dus: we kunnen de kamer spelen!

Goed, na flink wat gestress vooraf, konden we dan eindelijk gaan beginnen. We starten in een soort voorportaal waar we onze spullen kunnen achterlaten en waar we het verhaal te horen krijgen. Deze kamer is natuurlijk gebasseerd op de boeken en films van 'IT'. Onlangs speelde ik eenzelfde kamer in Düsseldorf die ik al onwijs gaaf vond, laat staan deze topper. Ik moet zeggen dat het voorportaal qua decor er niet heel spectaculair uitzag. Maar goed, dit was enkel een voorportaal. We moesten daarna om het gebouw lopen om daar te starten. Hier stond een vrouw in een zwart gewaad ons op te wachten, die net voor ons naar binnen ging. Dit zit toch niet in de boeken en films van 'IT'? Goed, ons avontuur kon beginnen.

Ons was gevraagd om onderling in het Engels te communiceren, zodat de hosts ons goed konden begeleiden. Dat was achteraf ook wel nodig, want wat een hulp hadden we hier nodig zeg. Tijdens de start merkten we al snel dat de puzzels in thema waren, maar dat ze helemaal niks met het verhaal te maken hadden. Want wat waren we hier in godsnaam aan het doen? Qua decor zag het er best netjes uit, maar de topkamers in de Benelux zijn qua decor en afwerking veel beter dan dit. Overal zag je de boxen hangen, de camera's in het zicht, kabels die niet weggewerkt zijn. Zijn we dan echt zo verwend in de Benelux?

Daarna volgen de eerste 'scares' in de kamer. Vanaf dit moment was de kamer mij eigenlijk al kwijt. Er werd een deur open en dicht getrokken. Echter bevond zich achter deze deur de controlroom. Stel je voor: je staat in een best netjes afgewerkt landhuis waar een deur klappert. Achter deze deur zie je wit geverfde muren met TL-balken. Eng he? Vlak daarna komen we oog in oog te staan met 'de acteur'. Uiteraard is de acteur in deze kamer 'Pennywise', de clown uit de films en boeken. Het kostuum was erg mooi, maar de desbetreffende acteur pastte maar net in het pakje. Ook dit maakt de totaalbeleving een stuk minder eng.

Tsja, wat valt er verder over de kamer te zeggen. Het ziet er allemaal prima uit. De puzzels zijn leuk (maar wat we aan het doen zijn is oprecht een groot vraagteken). Uberhaupt, verhaaltechnisch, wat doen we in godsnaam? Alle horrorfilms komen voorbij: IT, Chucky, Annabelle, Slenderman, etc. De flow zit er op zich wel prima in, dat moet ik eerlijk toegeven. Waar ik vooral van baal is dat hetgeen wat we verwacht hadden, dat bleef uit; verbluffend decor én goed acteerwerk.

Hoe kan het dat deze kamer op nummer 1 van de wereld heeft gestaan? Dat is een vraag die ons maar blijbleef. Begrijp me niet verkeerd, het was best een prima kamer. Maar om nou te zeggen dat dit de beste kamer ter wereld is. Er is hier nog onwijs veel te winnen vooral qua afwerking én acteerwerk. Je gaat natuurlijk met torenhoge verwachtingen naar deze kamer toe, sterker nog; je gooit heel je planning om. Voor ons viel de kamer een klein beetje tegen. Zeker omdat we flink wat stress hebben gehad op voorhand of het überhaupt wel mogelijk was deze kamer te spelen. Ik blijf toch maar weer zeggen; wat zijn we in de Benelux verwend met onze topkamers.

Repeat!?

Door naar de derde - en laatste - kamer van de dag. Na een kleine tegenvaller bij de vorige kamer, mogen we 'The Innkeepers Son' gaan spelen bij Dragonborn. Ook deze kamer is weer een 'Mad Mansion' kamer. De makers van de vorige kamer die we speelden. Vandaag speelden we al twee kamers die bedacht/gemaakt waren door 'Mad Mansion' en deze vielen alle twee wat tegen. Hopelijk zou dit dan de topper van de dag gaan worden.

De kamer bevindt zich in een klein centrumpje, dus reken wat extra tijd om te parkeren. Na een klein stukje wandelen komen we aan bij de locatie. Er is op dat moment nog een groep binnen. Een groepje Amerikanen die ook speciaal naar hier zijn gekomen om te escapen. Zij vonden deze kamer geweldig, dat voorspelt veel goeds.

Eenmaal binnen moet ik zeggen dat het decor er hier best netjes uitziet. We worden ontvangen door de herbergier. Omdat er buiten een zware sneeuwstorm is, kunnen we overnachten in de kamer van zijn zoon. Die is namelijk verdwenen. Eenmaal in dit kamertje valt meteen op dat het decor versleten is en dat we zo door het plafond heen kunnen kijken. Hier begint voor ons het puzzelavontuur.

De puzzels zijn allemaal prima in thema en we hebben eigenlijk vanaf het begin een prima flow te pakken. Hier en daar volgt wat interactie met de acteur in de kamer. Nadeel is dat de herbergier slecht Engels spreekt. Meest hilarische in de kamer is wanneer we een bepaalde opdracht krijgen die we met de acteur moeten doen. Wanneer je hier vol in meegaat, kan dit leiden tot hilarische taferelen. Zelfs de acteur zat te lachen in zijn masker.

Hierna komen we terecht in een nieuw gedeelte van de kamer wat er best spectaculair uitzag op het eerste oog. Wel zie je meteen dat het decor voornamelijk gemaakt is van piepschuim en dat er best wel wat versleten is. Hoogtepunt is een mooi decorstuk waar je ook interactie mee moet hebben. Dit decorstuk spreekt tegen je en kan alleen 'ja' en 'nee' zeggen volgens het verhaal. Omdat de host zo slecht Engels sprak, kon hij blijkbaar ook 'repeat' zeggen. Het was zo stom dat we hier zo om hebben moeten lachen.

De kamer komt samen met een overload aan puzzels. Waar we dachten dat we zo goed als klaar waren, zagen we ineens nog heel veel slotjes hangen. De kamer zit over het algemeen best logisch in elkaar. Dus het is al snel duidelijk wat we wel/niet moeten doen. Het verhaal komt samen en onze queeste is volbracht.

De kamer bij Dragonborn is een samenraapsel van verwijzingen naar Game of Thrones, Skyrim en Elden Ring. Een beetje hetzelfde als de andere kamers van 'Mad Mansion' zijn ze denk ik heel bang om een claim te krijgen, maar willen ze wel graag meeliften op bekende IP's. The Innkeepers Son was een prima kamer om te spelen, maar nou niet echt een kamer om te zeggen "wauw, dit was gaaf". Prima als je in de buurt bent, maar ga hier niet voor omrijden.

Eindexamen gehaald!

Het is weer tijd voor een nieuwe trip naar het buitenland. Spanje staat op de planning deze keer. Het slechte weer in Nederland achtergelaten en plaatsgemaakt voor de heerlijke zon in Barcelona. De eerste kamers die op de planning staan, zijn de 'Abduction' kamers. Ondanks dat ze hier tal van kamers hebben, spelen we er twee (volgens reviews de twee beste). We starten met Abduction 3: The Exam. Het is altijd spannend hoe het niveau in het buitenland is, want in Nederland en België hebben we nu eenmaal een hele hoge standaard. Enfin, na even gewacht te hebben, kunnen we dan echt beginnen met de eerste escape van de trip!

Wat je veel terugziet in Barcelona, zijn kamers die vanaf de eerste seconde beginnen. Bij 'Abduction 3' was er nog een mogelijkheid om naar het toilet te gaan, maar dit is bij het meerendeel van de kamers niet het geval. Na een korte sanitaire stop, konden we gaan beginnen. Meteen valt op dat het afwerkingsniveau hier dramatisch is. We bevinden ons in een zwart geverfd hok, meer dan dat is het niet.

De kamer start op leuke wijze en er volgen een aantal leuke puzzels. We hadden al snel door dat deze kamer het vooral moet hebben van zijn 'FUN-factor'. Wat hebben we hier gelachen. Het zijn voornamelijk fysieke puzzels, die je op sommige momenten best wel op de proef stellen. De kamer is prima om te spelen en we zitten in een lekker flow. Ga hier niet op het 'decor' letten en verwacht al helemaal geen verhaal. Want wat je aan het doen bent? Ik vraag het me nog steeds af.

De rode draad door de kamer is eigenlijk dat wij getest zouden worden en dus een examen af moeten leggen. De spelletjes tijdens dit examen zijn oprecht best leuk om te doen. Uiteindelijk kom ik het beste uit de verf met het eindexamen, leuk hoe ze dit hebben aangepakt. Is dit nu een kamer die je echt moet spelen? Ik zou hem lekker meepakken als je in de buurt bent en gewoon even een uurtje lol wil hebben. Ga hier alsjeblieft niet je hele route voor aanpassen.

Mijn teamgenoten vonden het top, ik (k)nie

Door naar kamer twee van onze Barcelona trip. We hadden al een goede opwarmer gehad bij Abduction 3: The Exam. Door naar de volgende kamer dus. Omdat we de vorige kamer vrij snel hadden gehaald (de flow was goed), zat er flink wat tijd tussen de twee kamers. Gelukkig gaf onze host aan dat we buiten konden wachten en dat hij binnen 10 minuutjes de deur van de volgende kamer zou openen. Na ongeveer een half uurtje in de zon te hebben gewacht, kon ons tweede avontuur beginnen.

Het thema van deze kamer is 'Batman', een thema wat mij persoonlijk best wel ligt. Alle films gezien en ook de comics vroeger verslonden. Wel vroeg ik mezelf meteen af: "Hoe is vredesnaam ga je dit realistisch nabouwen?", zeker gezien de vorige kamer van deze eigenaar 0 afwerking had. Enfin, we konden ons avontuur in de wereld van de vleermuis gaan starten. Na een korte introductie in (weer) een kale zwarte ruimte, dalen we af naar 'The Batcave'. Ik was best wel heel erg onder de indruk toen we binnenkwamen. Dat kwam voornamelijk door één specifiek decorstuk. Ga je dit van wat dichterbij bekijken, dan zie je dat het best wel knullig is opgebouwd. Maar goed, er is bij deze kamer in ieder geval decor.

Meteen valt op dat deze kamer wéér onwijs fysiek is, en dat heb ik geweten (helaas). Tijdens een van de eerste puzzels besloot ik aan een klimrek te gaan hangen en daar viel ik uit. Achteraf bleek; scheur in de meniscus. Hele week rondgewankeld met een dikke knie. Uiteraard is dit een stukje knulligheid van mezelf, want er lag gewoon valbescherming onder dit klimrek. Maar ik moet daarnaast wel zeggen dat er best wel wat onveilige punten in deze kamer zijn. Een bepaalde puzzel in de eerste ruimte is netjes beschermd, maar precies op het punt waar het gevaarlijk wordt, kun je je hand er zo tussensteken.

Ik moet zeggen dat ik verder van de kamer erg weinig heb meegekregen, vooral door de pijn in mijn knie. Wel weet ik dat de afwerking, etc. weer minimaal was, maar dat er deze keer wel gebruik werd gemaakt van een decor. Verder heb je in de kamer ook echt wel wat voorkennis nodig voor een specifieke puzzel. En wederom is het een hele klus om deze kamer te kunnen voltooien, je fysieke gesteldheid wordt echt op de proef gesteld!

Abduction 4: The Enterprises is een prima kamer om te spelen. Hier en daar wat onveilig, dus let een beetje op wat je doet in deze kamer. De puzzels vallen allemaal binnen het thema, maar wat we verhaaltechnisch nu precies hebben gedaan? Dat is ook hier weer de vraag. Tot slot krijg je een heel tof aandenken mee. Leuk dat ze dat hier doen. Ook bij deze kamer zou ik adviseren, pak hem gerust mee als je in de buurt bent. Maar ga hiervoor niet je volledige planning aanpassen.

Red or blue pill?

Tijd voor kamer drie van onze escape trip in Barcelona; Cybercity 2049. Dit was zo'n kamer waar we al onwijs veel over gehoord hadden. De verhalen die we echter hoorden waren heel wisselvallig. Veelal hoorden we terug dat het qua decor onwijs tof zou moeten zijn, maar dat de puzzelflow tegen zou vallen. Omdat deze kamer zo hoog in alle lijstjes staat, is het moeilijk om er 'zonder verwachtingen' naartoe te gaan. Zeker omdat dit een van de toppers van onze trip zou moeten zijn. Toch proberen we zonder verwachtingen binnen te stappen.

De start van deze kamer is in mijn optiek een beetje jammer, hier zou meer uit te halen zijn. Je staat in een lelijke gang met iemand te praten die doet alsof hij rechtstreeks uit een Terminator film komt. Wanneer je dan een flauw grapje maakt, wordt er niet echt op gereageerd. Maar goed, we komen hier niet voor het intro, maar voor de kamer zelf natuurlijk.

De start is meteen goed. Het decor is hier onwijs gaaf. Dat is toch iets zeldzaams in Barcelona bleek achteraf. De puzzels zijn tof in thema en het is duidelijk wat we moeten doen. Dit voorspelt veel goeds! Dan komen we eigenlijk in de 'creme de la creme' ruimte van deze escape room. Het decor is hier onwijs prachtig. Ik had het oprecht geen probleem gevonden om hier een uur simpelweg rond te koekeloeren. Maar goed, we zijn er natuurlijk om de wereld te redden! Het verhaal/onze missie is gedurende de kamer eigenlijk vrij duidelijk. De puzzels zijn oké, maar hier en daar zitten er wat verveldende flow killers tussen.

Dan komt het volgende puntje in de kamer; de acteur. Cybercity is een kamer die niet eng is, maar toch zit er een acteur in de kamer. Ik vind het altijd onwijs tof om te zien hoe een kamer dit implementeerd. Ik denk dat er bij Cybercity meer uitgehaald had kunnen worden. De acteur zat prima in zijn rol, daar niet van, alleen was hij meer 'aanwezig' dan echt onderdeel van het spel. Later in de kamer heb je ook wat interactie met een acteur. Dit was erg grappig, maar duurde echt veel te lang.

Wat mij gewoon heel erg opviel aan deze kamer is dat er veel budget is geweest voor een gedeelte decor in deze kamer. Maar het leek alsof het decor daarna op was. Sommige gedeeltes in deze kamer zijn amper gedecoreerd en zelfs oerlelijk. Dat in combinatie met puzzels die net frusteren én een tergend slecht einde, maakt het dat deze kamer toch niet echt die 'wow-factor' had.

Achteraf hoorde we dat je verschillende keuzes kunt maken in het spel en dat je daardoor verschillende eindes kunt hebben. Dat gegeven vond ik onwijs gaaf. Alleen merk je hier tijdens het spel niets van. Hoe gaaf zou het zijn dat je een belangrijke keuze moet maken met je team waarvan je weet dat je hierdoor een andere wending zou kunnen krijgen. Nu hadden we 'per ongeluk' keuzes gemaakt omdat iemand simpelweg met een puzzel bezig was.

Cybercity was een toffe kamer, zeker qua decor (tot op zekere hoogte). Ik denk dat het spel met de acteur hier beter zou kunnen én dat de puzzels in veel gevallen echt verbeterd zouden kunnen worden. Al met al zou ik wel echt aanraden om deze kamer te gaan spelen, als is het maar voor het decor!

Hink-stap-sprong

Door naar de laatste kamer van onze eerste dag escapen in Barcelona. Door naar een kamer waar ik onwijs naar uitkeek (not); La Posesión. Ik weet niet wat het is met die 'duivelsuitdrijvingen' elke keer, maar dat thema ligt me niet zo. De laatste kamer met dit thema (in Athene) was voor mij anderhalf uur in de 'freeze' modus. Wel vind ik het achteraf dan onwijs gaaf, juist omdat ze mij zo uit mijn systeem krijgen. Ik was dus heel benieuwd wat we hier weer zouden gaan zien.

De kamer ligt op ongeveer 40 minuten van het centrum van Barcelona. Voor ons lag het perfect op de route aangezien wij de dag erna een stukje zouden moeten rijden. Omdat ons hotel in de buurt was, konden we lopend naar de kamer toe. Het was weer zo'n typisch 'escape room wijkje'. We hadden hier allemaal weer het idee: "Hoe kan hier een escaperoom liggen?". Toen we echter aankwamen bij de kamer, schoten mijn persoonlijke verwachtingen meteen omhoog. De kamer bevindt zich namelijk op de begane grond van een flatgebouw, maar ondanks dat, is de volledige buitengevel van de kamer in thema. En hier kreeg ik persoonlijk al een beetje de kriebels van. Wat zou ons binnen nu weer te wachten staan?

Zoals bij veel kamers in Barcelona, begint het spektakel meteen vanaf de eerste seconde. Zo ook hier, vanaf het eerste moment zitten we meteen in het verhaal. Wat ook meteen opvalt als je het 'huis' binnenstapt, is het decor. Wat zag dit er onwijs goed uit zeg! We krijgen hier korte uitleg over wat we komen doen in dit huis. We zijn hier omdat het zusje van deze lieve meneer in coma ligt. Helaas blijkt even later dat ze bezeten is en dit wordt op een spectaculaire manier kenbaar gemaakt. Wauw, dit was gaaf. Helaas merk je wel dat de gemiddelde Spanjaard wat kleiner is dan wij zijn. Met mijn 1,91m kon ik helaas net de techniek zien van wat er hier zojuist gebeurde. Dat was een beetje jammer. Maar desalniettemin, zaten we er meteen in en de spanning was aanwezig.

Na deze spectaculaire start, konden we zelf op avontuur gaan in dit huis. En steeds weer stond ik er van versteld hoe het decor hier was uitgewerkt. De kamer is relatief nieuw en dat zie je ook aan het decor. Oke, de eerste puzzels konden we op gaan lossen. Veel van de puzzels vallen binnen een bepaald thema, maar wat ze nu precies doen binnen het verhaal, dat blijft hier en daar wat vaag. Wel hebben we vanaf het begin een goede flow te pakken en die laten we eigenlijk niet meer los.

Dan komen we oog in oog te staan met de acteur, toch? Wat ze hier onwijs goed doen is dat de acteur telkens kort aanwezig is, waardoor je gaat twijfelen of je hem nu wel echt hebt gezien. Ik vind het onwijs knap dat je in zo'n donkere ruimte zo geruisloos kunt bewegen. Ze kwamen overal vandaan, dit was echt wel het sterkste punt uit de kamer. Wat zaten zij goed in hun rol!

Dan zitten er nog twee punten in de kamer die ik persoonlijk ook heel gaaf vond. Je ziet bij dit soort 'horror kamers' vaak dat groepen worden opgesplitst, hoe eng is het om er ineens helemaal alleen voor te staan. Normaal is het zo dat je als groep kunt overleggen wie opgeofferd wordt. Vaak is het dan zo dat de dapperste weer de sjaak is. Hier hebben ze echter voor een andere manier gekozen op verschillende punten in de kamer. Je hebt hier totaal geen eigen inbreng in. Dat maakt het wat mij betreft nog spannender.

Achteraf vond ik bovenstaande manier van mensen 'uitpikken' heel gaaf, op het moment in de kamer zelf iets minder. Het was heel duidelijk dat ik "even wat op moest halen" en dat moest alleen én dat kon alléén ik zijn. Omdat ik eerder op de dag mijn knie flink bezeerd had (lees daarvoor mijn 'Abduction 4' review), ben ik strompelend naar de betreffende locatie gegaan. Uiteraard houdt een entiteit hier geen rekening mee. Toen kwam ik tot de conclusie dat ik hinkelend nog best snel was. Jeetje, mijn hartslag zat in mijn knie... Euh, keel. Enfin, uiteindelijk is het verhaal rond en valt alles (soort van) samen.

La Posesión was voor mij een absolute topkamer. Het decor en de acteurs zorgen voor zo'n ontzettende spanning in die kamer. Wel moet ik zeggen dat de puzzels beter in thema hadden gekund én dat de muziek op een bepaald moment weer té hard stond (iets wat we bij veel horrorkamers terugzien). Dit neemt niet weg dat La Posesión een onwijs goede kamer is en wat mij betreft écht een mustplay is als je in Barcelona bent. Achteraf hebben we nog even met de eigenaren gesproken en hebben ze laten zien hoe deze mannen zo geruisloos konden bewegen in de kamer, altijd tof om dat te zien. Ondanks dat het +/- 40 minuten rijden is vanuit Barcelona, zou ik echt aanraden deze kamer mee te pakken!

Da's zeker Marie, da's zeker!

Het was weer eens tijd om een dagje te gaan escapen. We hadden al drie kamers op de planning staan, alleen was drie uiteraard nog niet genoeg. In de ochtend hadden we nog niets op de planning staan, dus de zoektocht naar een extra kamer kon beginnen. Toen kwam het idee om "De Bokkenrijders" te gaan spelen, klein probleempje alleen, we zijn maar met drie. De kamer is echter pas vanaf 4 personen te spelen. Ach, als ervaren spelers hebben we uiteraard even gebeld of het mogelijk zou zijn als we met drie zouden komen, dit was gelukkig mogelijk. Uitdaging geaccepteerd!

Precies toen we dachten: "Rijden we wel goed?", kwamen we aan bij de escaperoom. De kamer bevindt zich in de middle of nowhere tussen de weilanden. Het was even zoeken waar we nu precies naar binnen moesten gaan, maar netjes op tijd melden we ons bij de ingang van de kamer. We werden hier onthaald door de host en hadden nog even de ruimte om naar het toilet te gaan. Na een lange introductie konden we daarna gaan starten aan de kamer.

We komen terecht in een ruimte in de boerderij. Hier krijgen we nogmaals een korte introductie, ditmaal over het verhaal. We zijn in de boerderij van boer Pierre en binnen 1,5 uur moeten we buiten zijn met het goud. De Bokkenrijders komen dit goud namelijk stelen. Als groot liefhebbers van de Villa Volta, zijn we bekend met het verhaal en keken daarom erg uit naar deze kamer. Ons werd verteld dat we zouden beginnen in twee apparte teams. Dit bleek achteraf niet helemaal het geval te zijn. Enfin, we startten in ieder geval in een oude schuur, zo zag de ruimte er ook daadwerkelijk uit. We konden dus gaan starten aan ons puzzelavontuur.

Wanneer je de kamer start, ontvang je als speler meteen onwijs veel prikkels. Er is zo veel te zien wat je zou kunnen gebruiken. Achteraf blijkt dat je niet alles nodig hebt, dat zorgt dus voor veel chaos in de kamer die eigenlijk niet nodig is (de welbekende 'red herrings'). De puzzels die je doet passen prima in thema, maar hebben niet altijd wat met het 'verhaal' te maken; veelal zijn puzzels gewoon op een stuk papier geschreven bijvoorbeeld. Daarnaast is het onwijs vervelend dat je sommige puzzels niet kunt lezen omdat het materiaal gewoonweg beschadigd is. Stiften die eigenlijk niet meer leesbaar zijn, etc.

De kamer zit bomvol puzzels en het is echt te zien dat dit een kamer is die eigenlijk bedoeld is voor wat grotere groepen. Wel vraag ik me dan af of de ruimte er is om met zo'n groep te spelen. Feit is dat het voor ons net wat te veel gevraagd was. De Bokkenrijders is een old school 1.0 puzzelkamer zonder technische hoogstandjes. Daarnaast begint de 'soundtrack' in de kamer na een half uur echt op je zenuwen te werken. Tot slot vind ik het jammer dat het doel van de kamer uiteindelijk niet terugkomt bij de eindpuzzel. Dit had het verhaaltechnisch nog af kunnen maken.

De Bokkenrijders is dus een leuke kamer om met beginners te gaan spelen als je van lekker puzzelen houdt. Heb je wat meer ervaring dan zou ik de groep beperken tot maximaal 4. De kamer heeft een schappelijke prijs en bevat over het algemeen prima puzzels. Ga hier bijvoorbeeld niet heen voor toffe decors, special effects of een gaaf verhaal.

Brandon, is that you?

Omdat we de eerste kamer van de dag niet gehaald hadden met z'n drieën, hadden we een extra teamlid nodig. Met vier man sterk reisden we af naar Duitsland om daar nog drie kamers te gaan spelen. We starten ons Duitse avontuur in Mönchengladbach om daar 'dr. Brown Boyds nervenheilstalt' te gaan spelen. Ik was erg benieuwd naar deze kamer, want reviews stonden er op Escapetalk toen nog niet. Wat moesten we ons dus gaan voorstellen? Afwachten, meer konden we niet doen. Na ongeveer een uur rijden, kwamen we aan op locatie. De kamer bevindt zich in het centrum, dus vergeet ook zeker geen milieusticker. Gelukkig werd er in het weekend niet gecontroleerd.

De locatie ziet er onwijs tof uit van de buitenkant. Een mooi gethematiseerd gebouw, dat voorspelde veel goeds! Na aangebeld te hebben deed een medewerker de deur voor ons open. Een ongemakkelijke stilte viel en na ons een paar seconde verward aangestaard te hebben, liet ze ons binnen. Dit onthaal was dus een beetje gek. Waar de buitenkant van het gebouw er netjes uit zag, zo afthans zag het er binnen uit. Er was een soort ontvangstruimte, maar als je had gezegd dat dit het rommelhok van een bouwmarkt was, had ik het ook geloofd. We werden in een hoekje neergezet en we konden daar wachten op onze host die Engels sprak, die was namelijk nog onderweg. Goed om dus te weten, na het boeken moet je even een mailtje sturen of je in het Engels mag komen spelen, hier hebben ze verschillende hosts voor.

Enfin, na even gewacht te hebben, was onze host aanwezig en kon de introductie beginnen. Een standaard introductie volgde en we konden daarna snel door naar de kamer. Ik vroeg me echt af waar we beland waren. We moesten het ene na het andere rommelhok door om bij de kamer te geraken. Ik denk dan: als je weet dat je gasten hier doorheen moeten lopen, ruim het dan ten minste op. Maar goed, dat zal wel aan mij liggen.

Eenmaal in de kamer moesten we geblindoekt wachten tot de stem ons het verhaal had verteld. Daar begon het al; het spel stond nog in het Duits. De host kwam terug de kamer in om aan te geven dat hij ook in het Engels af te spelen was. Even geduld dus. Na een valse start konden we dan eindelijk beginnen. Het begin van de kamer is leuk bedacht, echter snap ik niet zo goed wat de toegevoegde waarde hiervan is. Je zult begrijpen wat ik bedoel als je de kamer gespeeld hebt. We starten echter wel met een prima flow, dat is altijd fijn als je een kamer zo kunt beginnen.

Toen we verder in de kamer kwamen, viel op dat het decor er stiekem best netjes uit zag. Echter zag ik meteen dat de makers enorm fan zijn van een andere Duitse kamer. Mocht je 'Brandon Darkmoor' hebben gespeeld, dan zal een bepaald stuk decor je namelijk wel heel bekend voorkomen. Dat is voor deze kamer dan wel weer een pluspunt. De flow kakte namelijk al snel in en deze hebben we niet echt goed teruggevonden.

De puzzels in deze kamer zijn over het algemeen goed in thema en passen prima binnen het verhaal. Qua verhaallijn had deze kamer wel beter gekund. Ik mistte toch een beetje wat we nu eigenlijk aan het doen waren. Er wordt in de kamer veel gebruik gemaakt van toffe licht en geluidseffecten, iets waar ik persoonlijk wel van houd. Zeker omdat ze in deze kamer jou als groep kunnen sturen aan de hand van licht en geluid. Verder heeft deze kamer een heel tof effect, wat ik hier echt niet verwacht had. Pluspunt dus.

Al met al was dr. Brown best een toffe kamer om te spelen. Het is jammer dat de flow van deze kamer niet heel goed is en dat de kamer vrij lineair is, qua ruimte heb je hier niet genoeg plek om op sommige punten met vier man tegelijk te kunnen puzzelen. Daarnaast blijft het grappig om iemand in je team wijs te maken dat er een acteur in de kamer zit (wat niet zo was). De spanning was, in ieder geval bij één iemand in het team, lekker hoog. Ik zou zeker niet heel lang in de auto stappen om deze kamer te gaan spelen. Maar mocht je in de buurt zijn, of wanneer het op de route ligt, is het best een prima kamer om te spelen.

Hey Georgie!

Door naar de derde kamer van de dag! We stappen een half uurtje de auto in om naar Düsseldorf te rijden, hier spelen we later op de avond "Es ist zuruck" van The Code Agency. Ook deze kamer ligt weer midden in het centrum, neem dus even wat extra tijd om de auto te parkeren, etc. Er zijn genoeg parkeergarages in de buurt van de kamer. Wij hadden nog geruime tijd over en konden dus even wat gaan eten (om de hoek, richting het station zit een goede steakhouse! Tip van Flip). Enfin, nadat we weer wat energie hadden, konden we door naar The Code Agency.

Ik had verschillende verhalen gehoord over The Code Agency. Voornamelijk over de service daar. Dat het altijd druk was, dat je geen persoonlijk contact hebt met je host, dat je zo snel mogelijk door de kamer geduwd wordt, etc. Heel erg benieuwd wat ons te wachten zou staan. We komen aan op een volle locatie; het was gezellig druk. The Code Agency heeft een prachtige locatie met een fijne lounge waar je ook wat kan komen drinken. Hierdoor is het wel wat rumoerig. Na 'ingecheckt' te zijn bij de balie, krijgen we een kaartje mee waar onze kamer op staat. In de tussentijd konden we even naar de wc, onze spullen opbergen en eventueel nog wat drinken. Al snel kwam onze host zich voorstellen en we moesten een formulier invullen. Vrij snel daarna konden we eigenlijk al naar de kamer toe. Het is niet de persoonlijke 1 op 1 service die we in Nederland gewend zijn, maar op zich viel het ook niet tegen. Goed, naar de kamer dus!

Het mag natuurlijk geen geheim zijn dat deze kamer gebasseerd is op de nieuwe films van Stephen King's 'IT'. Ikzelf ben groot liefhebber van deze film, dus ik was erg benieuwd hoe ze dit zouden neerzetten. De introductie was leuk en meteen in thema. We startten in een mooi gedecoreerde ruimte, dit voorspelde veel goeds voor wat er nog komen zou. In het begin zat de spanning er bij ons team goed in. Omdat het in het begin toch altijd weer even aftasten is wat er gaat gebeuren. We pakken echter al snel een lekkere flow op, die we tot vlak voor het einde niet meer loslaten. Altijd fijn wanneer er een goede flow in de kamer zit.

In deze kamer leg je echt een prachtige reis af door verschillende scenes uit de films. En wauw, wat hebben ze dat hier goed neergezet. Er zitten veel leuke knipogen naar de films verwerkt in de kamer zonder dat het er héél dik bovenop ligt. Lekker subtiel. De puzzels die je doet zijn allemaal in thema en loodsen jou door het verhaal heen. Al vrij snel komt het eerste spannende moment; we zien de acteur. Voor mij was vanaf dat moment de spanning volledig weg (ik vond de kamer eigenlijk helemaal niet eng).

Er zitten oprecht prachtige scenes in deze kamer, zeker op een bepaald moment wanneer we hulp krijgen van onze host (heb je de kamer gespeeld, weet je wat ik bedoel). Dit voelt zo echt aan, ik vind het oprecht knap wat ze hier hebben neergezet. Het enige minpunt voor mij aan deze kamer was toch een beetje de acteur. Hij is er en hij gaat weer. Ik had graag wat meer interactie / toffere scenes gezien. Buiten een aantal momenten om is hij 'gewoon aanwezig'.

Op het einde liepen we als groep enorm vast (dat kwam door onszelf overigens). Een punt waar ik vaker tegenaan loop; zoeken. We kregen een bepaald item maar niet gevonden. Hier komt meteen een volgend puntje van kritiek; het hintsysteem. Het is heel tof wat ze hier hebben geprobeerd neer te zetten, maar de hints zijn op voorhand ingesproken. Wat natuurlijk erg gaaf en in thema is. Wanneer een groep echter vastloopt op een bepaald punt waar je maar één hint voor hebt, kun je als host eigenlijk niets meer dan die ene hint 10x afspelen. Dat gaat dan toch een beetje frusteren. Omdat de hosts zeker wilde weten of het item wel in de kamer lag, probeerde ze (ongezien) even te spieken in de kamer. Dat ongezien is helaas niet gelukt. Wanneer je als speler een host weg ziet lopen uit de kamer, trekt dat je een beetje uit het verhaal.

Desalniettemin is 'Es ist zuruck' een ontzettend goede kamer. Je volgt een tof verhaal in een prachtig decor. Er wordt gebruik gemaakt van goed geluid, licht, special effects, etc. Persoonlijk had ik wat meer interactie met de acteur gewild. Maar dat zijn enkel kleine puntjes ter verbetering. Je volgt in de kamer een duidelijk verhaal en werkt echt naar een eindpunt toe (wat overigens ook tof in elkaar zit). Echt chapeau voor wat ze hier hebben neergezet, maar vooral hoe ze de film vertaald hebben naar een kamer! Over twee weken speel ik een andere IT kamer in Spanje, de lat ligt voor die kamer nu wel heel erg hoog. Voor mij was dit de eerste kamer bij The Code Agency, maar ik ga hier zeker nog terugkeren!

Dit was wel een hele pijnlijke reset-fout

Eigenlijk zou onze escapedag na drie kamers klaar zijn. Maar dan zou onze escapedag er 'al' om 21:00 uur opzitten. Dat gaat natuurlijk niet gebeuren! Meteen werd de wishlist er weer bijgepakt en ging ik op zoek naar een kamer die in de buurt lag van Dusseldorf (hier speelden we de laatste kamer van de avond). Toen kwam 'Die Gasse' naar voren (nog steeds 45 minuten rijden, maar toch relatief in de buurt). Een kamer met Harry Potter thema én goede reviews, ik was verkocht. Maar helaas, het laatste tijdslot hier was om 19:30. Toch maar een mailtje sturen dan? Wie niet waagt, wie niet wint. Mail gestuurd en nog geen dag later kregen we een mailtje terug dat ze gingen proberen een host te vinden voor 22:00 uur. Een half uur daarna ontving ik al een mailtje dat het gelukt was. Topservice!

Ook deze kamer ligt weer in het centrum van de stad. Er is een parkeergarage in de buurt, maar neem dus even wat extra tijd om de auto te parkeren en naar de escaperoom te lopen. Om klokslag 22:00 uur konden we naar binnen en werden we ontvangen door onze host. Vriendelijk vroeg ze ons: "Where are you from?", "We're from the Netherlands", "A cool, dan kunnen we het ook in het Nederlands doen". Gaaf, onze host had blijkbaar op school Nederlands gehad, dus ze deed haar uiterste best om in het Nederlands met ons te communiceren. Tof! Na een korte introductie van haar te hebben gekregen, konden we gaan starten met ons avontuur in de Wizarding World.

Wat ik als eerste heel tof vind, is het verhaal wat gekozen wordt. Normaal ben je bij een escaperoom 9 van de 10 keer de 'good guy' die weer de wereld moet redden. Bij die Gasse kiezen ze voor een andere benadering. We willen namelijk volgelingen worden van 'the Lord' een van de meest duistere tovernaars die er is. Daarnaast is er ook gekozen voor een hintsysteem wat in thema is, wat hebben we hierom moeten lachen. Vooral omdat ons hintsysteem dus Nederlands sprak met een licht Duits accent. Hilariteit ten top! Enfin, we konden gaan starten aan de kamer, daar was ik gebleven.

Hier kwam meteen het pijnlijkste stuk van de kamer; een reset-fout. En niet een kleintje ook. Onwijs jammer want ik denk dat dit een van de tofste dingen uit de kamer had kunnen zijn. Helaas hadden we dit dus vanaf het begin af aan dus al meteen gezien. Bij die Gasse (letterlijk vertaald 'het steegje') ben je in de bekende winkelstraat uit de Harry Potter films. Echter mogen zij natuurlijk de originele namen uit de film niet gebruiken, dus is er continu gekozen voor een variant op een bepaalde naam of term. Als liefhebber van de films is dat alleen al hilarisch. Olivander verandert ineens in Oleander bijvoorbeeld. Het decor is overigens prachtig! Je waant je echt in de magische winkelstraat.

Wat ik echter alleen mis, eigenlijk gedurende de gehele kamer, is een bepaalde sfeer. Ik las al terug in meerdere reviews dat dit een terugkerend kritiekpunt is. Er is inmiddels wel geluid aan de kamer toegevoegd. Maar ik had hier liever wat bombastische muziek teruggezien, wat natuurlijk in de films ook zo is. Het decor blijft gedurende de gehele kamer goed in thema. De afwerking kan hier en daar beter. Maar over het algemeen ziet het er heel goed uit. Waar de kamer vooral goed in scoort, zijn de talloze referenties naar de verschillende films die je terugziet. Het is echt een feest der herkenning. Steeds zie je weer nieuwe dingen.

De puzzels zijn allemaal in thema, wat erg tof is. De een wat makkelijker dan de ander. Echter merken we tijdens ons spel dat er weer wat kleine reset foutjes zijn gemaakt. Als je hintsysteem moet vragen: "willen jullie een Engelse variant hebben?", weet je dat er iets mis is gegaan. Echter hebben we ons enorm vermaakt tijdens deze kamer. We hebben leuke interactie met het hintsysteem (ja, dat kan) en we werken echt toe naar een tof eindpunt.

Die Gasse was voor mij een toffe kamer om te spelen. Het decor is erg tof, de puzzels leuk in thema en een feest der herkenning voor elke Harry Potter liefhebber. Voor mij was dit oprecht de eerste toffe Harry Potter kamer die ik gespeeld heb. Het is en blijft heel moeilijk om deze wereld goed in elkaar te zetten, maar dat is ze hier aardig gelukt. Helaas mist de kamer wel echt wat sfeer en zijn er cruciale resetfouten gemaakt wat echt wel afdoet aan de beleving. Al met al hebben we ons enorm vermaakt. Maar met een paar kleine aanpassingen zou deze kamer zo veel beter zijn. Als Harry Potter fan zou ik zeggen dat deze kamer wel echt een must is om te spelen als je de films ook tof vindt!

Prima kamer, maar niet zo mijn ding

Eindelijk was het tijd om af te reizen naar Nijmegen, de Ramkraak stond al een tijdje op mijn wishlist. Toen ik hoorde dat hij naar een nieuwe locatie zou gaan verhuizen (waar dan ook nog twee extra kamers zouden komen), besloten we even te wachten tot alle kamers open waren. Toen dit eenmaal zo was, trokken we uiteraard meteen richting Nijmegen om de drie kamers te gaan spelen. Qua volgorde zouden we gaan starten bij de 'oudste' kamer; de Ramkraak. Ik vond dit thema heel interessant, je kunt hier onwijs veel mee doen. Heel erg benieuwd dus.

De nieuwe locatie, ROX Escape, ziet er erg netjes uit. Let even goed op de mail die je krijgt voor de routebeschrijving. Google Maps geeft bijvoorbeeld helemaal een andere locatie aan. Omdat we hierdoor precies op onze starttijd aankwamen, konden we meteen beginnen met de eerste kamer. De eigenaar, Mark, heette ons even welkom en we werden daarna naar de kamer gebracht (onwijs toffe manier, als je bij ROX bent geweest, zul je begrijpen wat ik bedoel).

De introductie van de kamer is leuk in thema en hierdoor zit je meteen in een toffe sfeer. De ruimte waar je de intro krijgt, kan wel nog wat liefde gebruiken (dat was een bekend punt). Enfin, door naar de kamer. De introductie was al tof en de start van de kamer is erg leuk gevonden. Qua decor ziet het er prima uit. Het oogt allemaal netjes, hier en daar kan de afwerking misschien wat beter, maar het ziet er erg netjes uit. Wat alleen meteen opvalt, is dat de muren erg dun zijn. Je hoort andere groepen erg goed én de buren die de gehele middag aan het timmeren en boren zijn. Dat blijft lastig op een locatie als deze, weet de eigenaar overigens ook.

Met een ramkraak kun je natuurlijk onwijs veel dingen doen, want je kunt natuurlijk (bij wijze van spreken) overal inbreken. Mede daarom vond ik dit thema zo onwijs tof, want: "waar gaan we terecht komen?". De plek waar we terecht komen ziet er wederom netjes in thema uit. Alleen vind ik het wel een beetje jammer dat het weer een bepaald thema is wat je vaker in escaperooms ziet. Dit thema ligt me gewoon wat minder. De puzzels zijn allemaal netjes in thema (de ene wat beter dan de ander) en zijn goed te doen. Waar ik me tijdens deze kamer een klein beetje aan stoor, is de gameflow en het aantal hints dat we krijgen. Dat tweede kan natuurlijk volledig aan ons liggen (wat waarschijnlijk ook het geval was), maar toch voelt het alsof je bij vrijwel alles een hint nodig hebt.

Van het einde ben ik persoonlijk niet zo'n fan. Het is een grappig concept, maar ligt me niet zo. Het is iets wat je vaker in escaperooms tegenkomt. Zie het bijvoorbeeld als; "Je hebt X nodig om te ontsnappen, maar Y & Z kun je ook nog vrijspelen". Je ontsnapt hierdoor wel, maar hebt toch het gevoel dat je niet alles hebt gezien / gedaan. Zeker omdat er op dat punt een puzzel zit die erg veel tijd kost. Het ultieme einde van de kamer is wel weer heel tof met leuke effecten en goed gebruik van licht en geluid.

De ramkraak is een prima kamer om te spelen die netjes in thema is en met toffe puzzels die in het thema passen. Het was simpelweg gewoon niet zo mijn kamer. Je ziet wel dat er een erg goede basis ligt (zeker kijkend naar licht, geluid, decor) en daardoor had ik alleen maar meer zin in de volgende kamers!

Prachtig decor en een heerlijke puzzelflow

Door naar kamer twee op deze locatie vandaag. Na zojuist de ramkraak te hebben gespeeld, hadden we tijd om even wat te drinken en bij te kletsen met de eigenaar van deze locatie. Altijd tof om iemand vol passie over zijn/haar kamers te horen praten. De introductie van de kamer is in dezelfde ruimte als bij de vorige kamer. Beetje hetzelfde dus als mijn opmerking bij de vorige; deze ruimte kan wat extra liefde gebruiken. We krijgen hier wederom een introductie. Wat ik heel erg gaaf aan deze kamer vind, is dat deze kamer gemaakt is in samenwerking met de universiteit en dat alles historisch kloppend is. Ik persoonlijk ga daar heel erg goed op!

De introductie is weer volledig in thema en we worden na een korte video meegenomen naar de kamer. Wat hier meteen opvalt, is het decor. Het ziet er zo netjes en autenthiek uit, dat is erg goed gedaan. Het verhaal van de kamer is erg lokaal en daardoor heel interessant. De start van de kamer is erg leuk en ons avontuur kan gaan beginnen. De puzzels zijn allemaal erg goed in thema en voelen allemaal erg authentiek aan. Zonder de kamer in een hoekje te willen duwen, zou ik 'de Bezetting' willen bestempelen als een hele goede old school escape room. Vooral omdat dit natuurlijk zo goed in het thema past. De Bezetting is een heerlijke puzzelkamer met een hele fijne flow!

Tijdens de kamer leer je veel kleine dingetjes over de socitëit van Nijmegen uit de tweede Wereldoorlog. Ikzelf vind het thema WOII erg interessant om uit te werken in een escaperoom, mits dit goed gebeurd. Dat is in Nijmegen zeker gelukt! Het einde van de kamer komt mooi samen met een aantal toffe puzzels en (wederom) een mooi decor.

Ik kan over de Bezetting niets meer zeggen dan dat het een hele toffe puzzelkamer is in een prachtig, autenthiek decor. Bijkomend voordeel is dat je daadwerkelijk wat bijleert gedurende het spel. Met name de puzzelflow in deze kamer is erg goed. Enige nadeel is dat je, ook hier, andere groepen / getimmer van buren erg goed hoort. Maar dat neemt niet weg dat de Bezetting echt een toffe kamer is!

Welkom bij: The Shooooooow!

Door naar alweer de laatste kamer op deze locatie vandaag. Tussen onze tweede en derde kamer zat er wat meer ruimte. Er is bij ROX de ruimte om even rustig te zitten en wat te drinken. Wederom hebben we tussen de kamers door weer even gezellig gekletst met de eigenaar. Vind het altijd tof om te zien dat een eigenaar daar de moeite voor neemt. Wat overigens opvalt is dat het op locatie lekker druk is. Blijf het zelf altijd tof vinden om te zien wanneer een nieuwe locatie het lekker druk heeft. Enfin, terug naar de kamers. We konden gaan beginnen aan onze laatste kamer; The Show. Ik keek onwijs uit naar deze kamer omdat ik het thema zo origineel en leuk vind!

Voordat we richting de bekende introductieruimte zouden gaan, werd ons even verteld om alles wat we vandaag al hadden gedaan los te laten. We gingen hier namelijk totaal wat anders doen. "Doe gewoon lekker mee en maak vooral veel lol" waren de woorden die we nog meekregen. Dat moest met onze groep geen probleem worden. We starten dus weer in dezelfde ruimte als die we bij de vorige twee kamers hebben gezien met een introductie. Hier werd ons het verhaal uitgelegd en dat wij als kandidaten mee zouden gaan doen met: "The Shooooow!'. Ik wil hier al meteen probs geven aan de selectie van de acteur in de video's. Wat is deze man goed gecast voor deze rol. Nét iets te ongemakkelijk, maar daardoor past hij zo perfect in dit plaatje.

De start van de kamer is weer geweldig. Je waant je écht bij de opnames van een televisieprogramma. We mochten dan ook snel met ons team naar de studio om deel te nemen aan: "The Shoooooow!" (sorry, je gaat dit nog vaak terugzien in deze review). We komen als groep al dansend de studio in en de sfeer zat er vanaf het eerste moment perfect in. Je krijgt je eerste uitleg van de presentator en daarna start "The Shooooow!" (oké, nu stop ik). Waar we van tevoren voor werden 'gewaarschuwd' was inderdaad waar; het is geen standaard escaperoom. Maar; ga je mee met het enthousiasme van de kamer, dan is deze ervaring geweldig!

Je gaat daadwerkelijk met je team 'The Show' spelen. Het zijn toffe spelletjes en puzzels in een heerlijk nostalgisch thema die je helemaal mee terugneemt naar de 90s. Wij hebben ons heerlijk vermaakt in de kamer en owijs gelachen met z'n vieren. Het decor van de kamer ziet er over het algemeen erg netjes uit. De spelletjes en puzzels in de kamer zijn leuk in thema en nog leuker om te doen. Daarnaast is de kamer goed opgedeeld in verschillende stukken, wat heel realistisch overkomt (je zult begrijpen wat ik bedoel na het spelen van de kamer).

Buiten dat zit er ook echt wel een tof verhaal in deze kamer met hele leuke puzzel elementen. Het einde krijgt nog een leuke wending. Uitwerking hiervan zou hier en daar wel beter kunnen, maar we werken écht naar een climax toe. De 'eindpuzzel' is hetgeen wat mee een klein beetje stoort in de kamer. Hij is leuk in thema, maar duurt nét wat te lang en is wat repetitief; de handeling die je moet doen, moet je naar mijn mening net wat te vaak doen.

Ik vond de Show een geweldige kamer. Tips die ik kan geven zijn; neem een leuke groep mensen mee en geef je over aan het enthousiasme van de kamer. Dan ga je een geweldige tijd tegemoet. De kamer is natuurlijk nog maar net open, maar staat echt wel als een huis. Er zouden hier en daar nog wat dingetjes toegevoegd/aangepast kunnen worden, dan heb je echt een hele goede kamer te pakken. Als het aan mij zou liggen, zou ik adviseren om meteen in de auto te springen en naar Nijmegen af te reizen voor (nog een keer): "The Shooooow!".

Twee losse kamers in één experience, kan dat?

Al geruime tijd hadden mijn vriendin en ik een weekje Parijs gepland staan. Lekker de stad (voor de zoveelste keer) verkennen en uiteraard een dagje Disney meepakken. Tijdens de jaarlijke 'TERPECA uitreiking-livestream' zag ik ineens een kamer in Parijs oppoppen die vrij hoog stond én waarvan ik het thema onwijs tof vond. Mijn vriendin sliep op dat moment, dus voor mij de uitgelezen kans om de kamer maar meteen te boeken. Ik moest haar even overhalen om een horror kamer mét acteur te spelen, maar gelukkig was ze daar vrij snel oké mee. Op naar Parijs!

Het verhaal van dit bedrijf is erg tof; ze hebben een geheime stad gevonden op zo'n 30 meter onder Parijs. In deze stad zijn momenteel twee mysteries te bezoeken; enerzijds het mysterie van 'The Magician of Paris' & anderzijds het verlaten 'Funhouse'. Deze twee escaperooms kun je los boeken óf je boekt 'The Full Experience'. Hierbij zijn deze twee escaperooms aan elkaar gekoppeld en speel je ze meteen achter elkaar. Wat bij mij meteen binnenkwam was: "Hoe gaan ze twee totaal verschillende verhalen aan elkaar praten?". Enfin, de metro in en de escape room zoeken!

Wij gaan op onderzoek uit in de geheime stad, maar hoe komen we 30 meter onder de grond? Dat wordt duidelijk in de mail die je op voorhand krijgt (en op de website van de escape room ook). De dekmantel is een boekenwinkel, we krijgen een mail dat we om een specifiek boek moeten vragen en dat de medewerkers 'dan wel weten wat we komen doen'. Wij waren wat vroeg in de buurt en besloten dus al eens langs te lopen (zodat we zeker wisten dat we goed zaten). Het gave aan dit hele verhaal is dat je effectief in een boekenwinkel binnenkomt. Achteraf vroegen we aan onze host of er wel eens mensen zomaar binnenliepen. Het antwoord daarop was: "Ja, maar ze kunnen daadwerkelijk de boeken, kaartspellen, etc. hier kopen.". Gaaf! Hier was goed over nagedacht en hierdoor keek ik nóg meer uit naar deze experience.

Oke, dan kunnen we door naar de experience zelf. De introductie is volledig in thema en er wordt meteen goed gebruik gemaakt van licht en geluidseffecten. Hierdoor schieten mijn verwachtingen weer omhoog. We krijgen een lange introductie waarbij beiden verhalen worden uitgelegd. Daarna is het voor ons tijd om af te dalen naar 'Martys', 30 meter onder Parijs. De makers van deze escaperoom begrijpen als geen ander hoe je iets volledig in thema kunt houden. Want ook de standaard uitleg als "alles wat vast zit, zit vast" & "je hoeft geen kracht te gebruiken" is op geniale wijze betrokken in het verhaal. Met een duidelijke opdracht stappen we Martys binnen en kunnen we afreizen naar het huis van de magician.

We starten daar met ons eerste avontuur; de magiër die in dit stadje woont heeft een bijzondere uitvinding gedaan. Wij moeten deze uitvinding van hem stelen omdat hij anders té machtig wordt. Vanaf het eerste moment dat je afgedaald bent in het stadje, merk je dat het niveau van decor erg hoog is. Tijdens de gehele experience kom je verschillende personages tegen, de acteurs zitten hier erg goed in hun rol en je hebt toffe interactie met ze. Eenmaal binnen in het huis van de magiër kunnen we beginnen met puzzelen. De puzzels zijn over het algemeen vrij basic, maar wel erg mooi in thema. Dit resulteer er wel in dat wij heel snel door de kamer heen gaan. De flow is goed, maar hier denken we toch "dit is wel heel makkelijk en we gaan wel heel snel". Op de helft van de eerste kamer zit een moment waar wij denken de kamer al opgelost te hebben. Niets is wat het lijkt, hier volgt een tof showelement met de acteur en we zullen toch nog verder moeten in ons puzzelavontuur. De kamer eindigt weer met toffe interactie met de acteur en met een mooi slot. Het is duidelijk dat dit het einde is van de eerste kamer.

Interessant dus hoe we nu verder moeten. Kleine spoiler; dit viel voor mij persoonlijk wat tegen. Het voelde heel erg als "Gefeliciteerd, je bent ontsnapt uit het huis van de magiër, nu moet je naar de funhouse". Je speelt echt gewoon twee escaperooms achter elkaar. Het is niet dat de verhalen in elkaar doorlopen en je hebt ook echt het gevoel dat je weer even een nieuwe introductie krijgt voor de volgende kamer. Dat is niet heel erg, maar hier haden ze wat mij betreft veel meer uit kunnen halen.

Dan dus door naar kamer twee. We moeten naar een verlaten Funhouse. Het schijnt dat hier nog een clown aanwezig zou kunnen zijn. We moeten dus erg voor hem opletten. Wel weten we dat de clown in de loop der jaren blind is geworden, maar dat hij erg goed hoort (waar kennen we dat nog meer van?). Wij zijn fan van 'URBEX' (verlaten gebouwen betreden) en daarom wilde we dus graag naar binnen. Deze kamer zou wat enger moeten zijn en dus zit de spanning er natuurlijk meteen in.

Wat erg gaaf is aan deze kamer is dat je écht een oud funhouse inloopt, het decor is weer van erg hoog niveau. Er zitten veel leuke elementen in en de 'horror' is goed gedoseerd en bijvoorbeeld niet 'too much'. De reis die je aflegt is leuk bedacht. Wij speelde deze kamer met twee personen, maar de kamer is te spelen tot 6 personen. Ik zou echter aanraden dit met een zo klein mogelijk groep te spelen (zeker niet meer dan 4). De ruimtes zijn soms erg klein en op sommige momenten ben je aan het wachten op andere spelers (klinkt vaag, maar als je hem gespeeld hebt, begrijp je wat ik bedoel). De puzzels in deze kamer zijn ook weer vrij basic en soms wat onduidelijk. Daardoor is onze grande finale helaas wat minder dan verwacht. De kamer was ook niet heel eng, de acteur zit wel leuk in zijn rol, maar is geen enkel geval echt dreigend geweest.

Samenvattend vond ik zowel The magician of Paris & The Funhouse twee hele toffe kamers. De total experience wordt aangeprezen als iets mega unieks. In feiten speel je gewoon twee escaperooms achter elkaar zonder tussenpauze. Het decor, gebruik van licht en geluid en special effects zijn van uitermate hoog niveau, dat hebben ze hier echt voor elkaar. De puzzels zijn wat basic, maar zijn in alle gevallen in thema. Een 'puzzel-element' vind ik persoonlijk écht niet kunnen (iets met een niet werkend stopcontact), die zouden ze wat mij betreft echt uit de kamer moeten halen. Maar verder zou ik beiden kamers zeker aanraden. Overigens is de eerste kamer - The Magician Of Paris - totaal niet eng, dus mocht je wat banger aangelegd zijn, deze zou je gemakkelijk kunnen spelen!

Yeehaa, schieten in een Western dorpje!

Eindelijk was het weer zo ver, we konden weer een dagje gaan escapen! Vandaag stonden er 'slechts' twee kamers op de planning. Omdat we met een grote groep zouden starten, waren we op zoek naar een kamer die we ofwel met een grote groep konden spelen, of een kamer die we om en om zouden spelen. Aanvankelijk stond er in de ochten een andere kamer op de planning, deze bleek (naar aanleiding van een review van een andere teamgenoot) niet zo leuk te zijn, dus besloten we met 9 personen 'Gold Creek' te gaan spelen in Aalsmeer. Heel benieuwd naar deze 'lasergame x escape room' ervaring.

Na ruim anderhalf uur in de auto te hebben gezeten, waren we blij dat we op locatie waren. Omdat we van ver moesten komen, waren we iets te vroeg op locatie (lees; een half uur voor de starttijd). De deuren waren nog op slot en het was vrij donker binnen. Uiteraard was dat geen probleem, wij waren immers aan de vroege kant. Onze host kwam gelukkig al snel op de fiets aan, zodat we naar binnen konden. Stapsgewijs druppelden steeds meer van onze teamleden binnen en netjes op tijd waren we alle 9 aanwezig en kon ons avontuur gaan beginnen.

De intro was wat ongemakkelijk, onze host zat duidelijk niet helemaal lekker in de flow. Ze had wat opstartproblemen met de techniek en dat merkte je tijdens haar introductie. Het zijn flink wat regels die je naar je toe geworpen krijgt. Na wat kritische vragen over de spelregels was alles duidelijk en konden de teams gemaakt worden. We speelden in twee teams (een team van 4 en eentje van 5) en deze teams werden in verschillende huisjes geplaatst in het Western dorp. Toen kon onze missie gaan beginnen; goudstaven zoeken.

In het begin was ik een beetje bang hoe de verhouding lasergamen en escapen naar voren zou komen. Ik moet zeggen dat het decor er heel netjes uit ziet! Je waant je echt in een klein dorpje met verschillende huisjes. Ieder huisje of gebouwtje heeft haar eigen verhaal. Ook in het huisje waar je geplaatst wordt, zitten allemaal leuke verhaaltjes. Enorm pluspunt! Wat ik erg goed vind aan deze kamer is dat er een juiste splitsing is gemaakt tussen escapen/puzzelen en het lasergamen. Er is heel duidelijk gekozen voor een opsplitsing in het team, de ene helft gaat puzzelen en de andere helft gaat 'lasgergamen'. Dat voorkomt (in het begin) een hoop chaos.

Wat echter al vrij snel begint te storen, is de host. De host loopt continu door het dorp om hints te geven, werd aan het begin verteld. Echter werden er vrij weinig hints gegeven, maar werden er vooral puzzels overgeslagen als het te lang duurde. Wij wisten als groep natuurlijk niet hoeveel puzzels er zouden gaan komen, dus zou het logisch kunnen zijn dat puzzels overgeslagen worden. Echter waren beiden teams na +/- 35 minuten klaar met alle puzzels in hun huisje. En mocht iedereen door het dorp gaan lopen. Hier ontstond een enorme chaos, iets waar ik in het begin al bang voor was. Het was niet meer duidelijk wie nu wel/niet beschoten kon worden en welke puzzels nu wel/niet opgelost konden worden.

Daarnaast merkten we redelijk wat onkunde bij onze host. Waarschijnlijk hadden we te maken met een nieuwe medewerker. Dat is natuurlijk geen probleem, iedereen moet ingeleerd worden. Maar wanneer je continu krijgt te horen: "Oh sorry, dat weet ik niet. Ik ga even mijn baas appen.", gaat dat op een gegeven moment wel wringen. Zeker wanneer sommige geweren simpelweg niet werken. Daarnaast merkten we dat er enorm slecht gereset was. Verschillende puzzels werden opgelost, maar er was geen beloning omdat dit niet gereset was. Daarnaast waren verschillende puzzels defect en moesten we onze host gaan halen om de beloning handmatig open te maken.

Uiteindelijk hebben we met 9 personen onwijs gelachen en dat is natuurlijk het belangrijkste. Gold Creek is oprecht een tof concept in een mooi decor met leuke verhaaltjes. Er zit oprecht enorm veel potentie in deze kamer. Neem bijvoorbeeld de host, wanneer je deze in thema door de kamer laat lopen, is je ervaring al 100x beter. Een sherrif die door het dorp loopt en de groepen helpt is volgens het verhaal al velen malen logischer dan een medewerker in bedrijfskleding die continu op de telefoon appjes moet sturen omdat puzzels niet werken. Het skippen van de puzzels door onze host was helaas niet zo'n goede zet. We liepen hierdoor al snel met 9 man door het dorp waardoor er een intense chaos ontstond. Indien deze twee punten aangepast zouden worden, denk ik dat de ervaring al een heel stuk beter is.

Ik zou Gold Creek wel echt aanraden om te gaan spelen, dat wel. Speel dit met een leuke groep mensen en je hebt gegarandeerd plezier. We kwamen allemaal, bloedfanatiek, bezweet buiten. Dat gecombineerd met het toffe theme en het mooi uitgewerkte decor maakt Gold Creek toch wel een must do om te spelen wanneer je in de buurt bent.

Kamer met enorme potentie

Nadat we ons hadden opgewarmd bij 'Gold Creek' (letterlijk), konden we wel wat 'cooling down' gebruiken. Daarom vetrokken we vanuit Aalsmeer naar Harmelen om daar de 'Escapepool' te gaan spelen. De escapepool is een kamer die al onwijs lang op mijn lijstje stond om te spelen, puur omdat ik het concept onwijs gaaf vond. Dit zou je zo ontzettend tof kunnen uitwerken! Echter hoorde ik op voorhand van mede escapers wel al dat het een 'oké' kamer is, maar dat er nog erg veel te winnen valt. Zonder al te veel verwachtingen reden we dus naar de locatie toe.

De escapepool bevindt zich echt in de middle of nowhere. Dus mocht je twijfelen of je navigatiesysteem wel werkt; ja, deze werkt gewoon! De ontvangst op locatie was wat rommelig omdat er net een groep klaar was met spelen. Omdat de host natuurlijk druk bezig was met deze groep zijn we maar gaan zitten en werden we even later welkom geheten. De kamer werd op dat moment nog gereset, dus hadden wij vast alle tijd om naar het toilet te gaan. Na een aantal minuten kwam ook de andere eigenaar binnen en toen konden we dus gaan beginnen!

We starten met een introductiefilmpje. In dit filmpje wordt het verhaal duidelijk. Het is een lachwekkend filmpje omdat het zo houtje touwtje in elkaar zit. Erg grappig, maar hierdoor zakken mijn verwachtingen wel weer een beetje. Enfin, na de nodige uitleg te hebben gekregen, is het tijd om richting de kamer te gaan. Of beter gezegd, zoals onze host het zei: op naar Atlantis. Spannend!

Eenmaal in de kamer valt meteen op dat deze escaperoom het niet moet hebben van decor en afwerking. Overal hangen kabels en het decor is vrij basic. Zeker wanneer je aangeeft dat je afreisd naar 'Atlantis', schets je een bepaald beeld wat je bijna niet waar kunt maken. Buiten het decor zijn ook de puzzels vrij basic en niet heel vernieuwend. Dat hoeft natuurlijk geen probleem te zijn.

Ik vind het oprecht moeilijk om deze kamer te reviewen en dat heeft te maken met het volgende; zoals de omschrijving van de kamer al zegt, deze kamer speelt zich deels af onder water. Een concept wat je in de Benelux (en wellicht daarbuiten) niet kent. Alleen dat concept al is onwijs gaaf. Echter is het wel zo dat ook boven de grond dingen opgelost moeten worden. Eigenlijk zit de kamer een beetje zo in elkaar dat de communicatie tussen boven- en onderwater het belangrijkst is. Onder water ben je vooral bezig met het zoeken van dingen die ze bovenwater kunnen gebruiken om puzzels op te lossen.

Het probleem is vooral dat je onderwater eigenlijk geen puzzels oplost en alleen aan het zoeken bent, bovenwater ben je voornamelijk alleen puzzels aan het oplossen die over het algemeen niet super moeilijk zijn. Dat gecombineerd met een matige afwerking, maakt het bovenwater allemaal niet zo spectaculair.

Ikzelf ben veelal onder water geweest en ik moet zeggen dat ik de beleving enorm gaaf vond! Zeker omdat in het bad waar je zwemt meerdere vissen zitten, die erg tam zijn, maakt dat de ervaring nóg toffer. Wel moet ik zeggen dat ook het decor onder water beter had gekund. Buiten een paar doeken als muren en wat kleine props, was er eigenlijk niet heel veel te zien.

Toch zou ik deze kamer zeker aanraden om te spelen omdat de ervaring van de combinatie tussen boven- en onderwater escapen heel tof is. Ik zou dan adviseren om met een team te gaan die allemaal in het water durven en willen en dan af te wisselen. Dat maakt je ervaring denk ik een stuk beter. Een aantal praktische zaken; het water kan erg koud zijn, je went hier wel aan. Er is een mogelijkheid om om te kleden in kleedhokjes, alleen kun je achteraf niet douchen of je haren uitspoelen. Houd daar rekening mee!

De escapepool was een enorm interessante ervaring om gedaan te hebben, maar ik denk vooral dat deze kamer in potentie nog heel veel kan groeien. Zet hier een tof decor neer met beter puzzels en je hebt oprecht een topkamer te pakken. Voor nu was dat wel wat ondermaats. Nogmaals zou ik deze kamer wel aanraden om het eens mee te maken om de combinatie tussen boven- en onderwater escapen te proberen.

Hoera! Ik ben in de film!

Het bedrijf waar ik voor werk besloot een teamuitje te doen in Berlijn. Met de trein dus vanuit Nederland richting het verre Duitsland. Toen ik keek welk hotel was geboekt voor ons, viel me op dat we slechts op 12 minuutjes rijden van 'The Room' af zaten. Aan mij dus de opdracht om mijn twee collega's over te halen een escape room te gaan spelen. Na lang aandringen, waren ze om. Maar toen kwam de tweede opgave; één kamer uitkiezen welke we zouden gaan spelen. Omdat Brandon Darkmoor al zo ontzettend lang op mijn wishlist stond, was de keuze enigszins snel gemaakt. Toen kwam tot slot de derde opgave, onze trein zou om 19:30 pas aankomen in Berlijn, 20:00 uur was het laatste slot wat te boeken was. Na even contact te hebben gehad met The Room, maakten zij voor ons een uitzondering en konden we om 22:00 uur spelen. 1-0 voor The Room dus al!

De Uber zette ons af voor de deur. In de briefing die we hadden gekregen, kregen we te horen dat we achter het pand moesten verzamelen. Hier zouden we opgehaald worden voor onze missie. Ik had van anderen al gehoord dat Brandon Darkmoor een echte 'Experience' kamer was. Sterker nog, ze vertelde mij: "laat het klassieke escapen een beetje achter je en ga dit gewoon ervaren". Ik was heel benieuwd hoe mijn collega's dit zouden vinden. We werden in thema ontvangen en vanaf het allereerste moment zit je volledig in het verhaal. We ontvangen een briefing en kunnen daarna, op filmische wijze starten aan onze missie.

Wat vanaf het eerste moment opvalt, is dat het decor van deze kamer prachtig is. Het gebruik van licht en geluid is daarnaast ook heel goed. De tip van mijn mede escapers (dat van het loslaten van het klassieke escapen) was wel een goede tip. Verwacht hier geen die hard puzzels, maar ga er vanuit dat je meer bezig bent met grotere opdrachten, het volgen van stappenplannen, het doorlopen van een script eigenlijk. Bij sommige 'puzzels' merk je dan wel heel goed dat je wordt doorgedrukt. Achteraf hoorde we van onze host dat deze kamer voor de host vrij intensief is om te draaien, omdat heel veel zaken handmatig gaan.

De opbouw van de kamer is erg goed en het verhaal is vrij duidelijk. Ben je een fan van Ghostbusters of The Twilight Zone? Dan ga je veel toffe easter-eggs terugvinden in deze kamer. De kamer is spannend, heeft een flinke dosis humor en heeft verder een goede gameflow in een prachtig decor. Er is daarnaast heel slim gebruik gemaakt van de ruimte die ze hebben.

Waar ik zelf wat minder fan van ben, is het einde. Het einde is verhaaltechnisch onwijs leuk gekozen. Hier zit wederom een flinke dosis humor in. Wij hebben echt hardop gelachen. Het enige nadeel vind ik persoonlijk de stijlbreuk met de rest van de kamer. Je loopt (bij wijze van spreken) 60 minuten rond in een prachtig decor en op het einde laten ze dit volledig vallen en sta je in een onafgewerkte ruimte. Nogmaals, verhaaltechnisch leuk gekozen en onwijs grappig. Maar ik vond dit een klein beetje een domper.

Toch behoort Brandon Darkmoor echt bij mijn toplijstje van escaperooms. Ik ben een enorme fan van dit soort filmische belevingen. Laat die die hard puzzels voor mij maar achterwege en laat mij dat film script maar volgen! Dat in een prachtig decor met een heerlijke flow. Een echte aanrader. Beiden collega's waren ook erg enthousiast. Hopelijk hebben we er dus twee escape liefhebbers bij! :)

Zijn jullie gevolgd?

Omdat er twee kamers bij 'Team Trapped' gaan sluiten, besloten we nog snel af te reizen naar Venlo om de twee kamers die we bij hen nog niet gespeeld hadden te gaan spelen. Ons avontuur in Venlo startte bij de kamer die gelukkig wel geopend blijft; 'Het Verzet'. Een oorlogthema; persoonlijk vind ik dit thema altijd erg tof, alleen de puzzels in dit soort kamers zijn werkelijkwaar altijd hetzeflde. Heel benieuwd hoe dit hier op deze locatie zou zijn.

We lopen wat rond te dwalen in het centrum van Venlo en komen dan aan bij 'Het Verzet', het is meteen duidelijk dat we op de juiste plek zijn. We bellen aan en onze host komt verschrikt met zijn hoofd om de hoek: "Zijn jullie gevolgd?". Een ontvangst in thema, ik houd ervan! We werden welkom geheten en onze host was erg blij dat wij ons aan wilde sluiten bij deze missie voor het verzet. Na een korte introductie, kan onze missie dan ook gaan beginnen. Het verhalende stukje net voor de start van de kamer is leuk gedaan en heeft echt betrekking tot de regio waar je je bevindt.

Eenmaal in de kamer verbaast het decor ons een beetje, in positieve zin weliswaar. Het decor ziet er namelijk erg netjes uit. Afwerking had hier en daar beter gekund, maar je waant je echt in een verzetsruimte tijdens de tweede wereldoorlog. Op het eerste oog zien wij geen 'morse code apparaat' staan, dus dat is ook al een pluspunt voor ons. We beginnen erg vlot en tijdens de start van de kamer is het erg duidelijk wat er precies van je verwacht wordt.

Wij hadden Team Trapped al eerder bezocht (allebei hadden we 'The Blind Tiger' al gespeeld) en daarvan wisten we nog dat je regelmatig dingen vindt, die je op dat moment nog niet kunt gebruiken. Hier liepen we tijdens 'Het Verzet' ook weer tegenaan. Als ervaren spelers weten we inmiddels wel wat we op bepaalde momenten wel/niet kunnen gebruiken en kunnen dat dan ook snel langs ons laten liggen. Maar als beginnend speler kun je je echt doodstaren op bepaalde momenten in deze kamer.

De flow in de kamer is over het algemeen best goed en de puzzels zijn leuk in thema en niet standaard voor dit thema. Er zitten echter een aantal pijnpunten in de kamer waar je bijna hints voor nodig móet hebben om het op te kunnen lossen. Dit gaf onze host achteraf ook aan.

Onze missie eindigt ook weer mooi in thema, stiekem is dit zelfs de mooiste ruimte van onze gehele missie. Jammer dat we hier alleen wat nakletsen. We spreken nog een aantal punten van de kamer door en krijgen daarna nog een leuk aandenken mee, erg tof.

Het Verzet is een prima kamer om te spelen. Je kunt hier echt wel een uurtje lekker puzzelen in een prima thema. Voor twee ervaren spelers was er genoeg puzzelplezier. Wel mis ik een bepaalde logica in de kamer en het gebruik van betere geluidseffecten en muziek had bij dit thema echt goed gepast, dat was wel echt een gemis. Wil je gewoon even lekker puzzelen, dan raad ik Het Verzet echt wel aan. Wel moet ik zeggen dat ik deze kamer, zeker voor twee personen, aan de dure kant vindt. We hebben ons prima vermaakt, op naar de andere locatie voor The Attic!

Rommelen op de zolder van een goochelaar

Door naar onze tweede kamer van de dag bij Team Trapped. Omdat The Attic helaas gaat sluiten, besloten we nog snel naar Venlo af te reizen om deze kamer te spelen. Na een goede warming up te hebben gehad bij Het Verzet, liepen we naar de tweede locatie. Ook deze locatie bevindt zich midden in het centrum en het zoeken van de voordeur kan lastig zijn. Gelukkig waren we al eens op deze locatie geweest in het verleden, dus wisten we nog dat de ingang een beetje verscholen was.

Het voelde voor mij een beetje als nostalgie om terug te keren op deze locatie. In 2017 speelde ik hier The Blind Tiger (mijn vijfde kamer) en momenteel zou ik hier mijn tweehonderste kamer gaan spelen. Trip down memory lane! De ontvangstruimte kon ik me nog goed herinneren, erg klein, maar van alle gemakken voorzien. Na een korte introductie te hebben gekregen van onze host, mochten we naar de zolder van het pand, richting The Attic dus.

Hier kregen we een introductievideo te zien over het verhaal van de kamer. Ik ben een 'sucker' voor het thema goochelen, dus had al onwijs veel zin om deze kamer te spelen. De introductievideo maakte mij nog een stukje enthousiaster. Het is een mooi uitgewerkte video, tof als escaperooms hier tijd en moeite in steken! Daarna betreden we het zolderkamertje van de goochelaar.

We stappen een echte 'goochelaarszolder' in vol met goochelattributen, heerlijk dus om even rond te kijken! Wel merken we meteen dat dit een kamer is die bomvol puzzels zit, dat wordt voor ons tweeën dus flink aanpoten! Vanaf het eerste moment hebben we een bepaalde flow te pakken en lossen we de eerste puzzels vrij snel op. Helaas lopen we daarna vast op verschillende punten. Het is een beetje een tendens die je bij de andere kamers ook ziet; je vindt bepaalde spullen, die je op dat moment nog niet nodig hebt. Gelukkig kunnen wij als ervaren spelers deze aspecten naast ons neer leggen, maar ik kan me voorstellen dat je als beginnend speler hier echt op kunt vastlopen.

De puzzels in de kamer zijn overigens erg tof in thema. Verschillende goocheltrucs worden hier in puzzelvorm getoond, erg tof! Het decor ziet er daarnaast ook erg netjes uit. Hier en daar kan de afwerking beter, maar het totaalplaatje is erg netjes. We zijn écht op een zolder van een goochelaar. Ondanks dat we op bepaalde puzzels, qua logica, wat vastlopen, gaan we vrij vlot door de kamer heen.

Dan komen we bij de eindpuzzel. Voor ons is het nog steeds een raadsel hoe deze nu echt opgelost had moeten worden. Wij hadden een bepaald idee hoe we het zouden moeten doen. En plots was hij ook opgelost. Wij stonden beiden te kijken of dit nu wel juist was. Bleek dus dat we de helft van de puzzel 'overgeslagen' zouden hebben. Toen we uitleg kregen hoe het wél had gemoeten, vroegen wij onszelf af hoe we dit ooit hadden moeten weten. Enfin, we hebben in ieder geval een uurtje lekker gepuzzeld.

The Attic is een mooie puzzelkamer met een tof thema. Wel stoor ik me hier en daar aan de logica die de makers van deze kamer hanteren in vrijwel alle kamers op de twee locaties. Als echte puzzelaar kom je bij de kamers van Team Trapped wel echt aan je trekken. Mocht je The Attic of The Blind Tiger nog willen spelen? Wees dan snel, want voor je het weet is het te laat!

Twee keer is scheepsrecht

Lost & Found was zo'n kamer waar ik al onwijs lang naar uitkeek om hem te gaan spelen. Kamer 237 was mijn eerste kamer waardoor ik echt 'blown away' was. Ook de Concierge is een van mijn favoriete kamers omdat er zo veel toffe elementen in die kamer zitten. Mede daarom kon ik niet wachten om Lost & Found te boeken. Dat deed ik dan ook meteen in de eerste week. Helaas hadden we daar te maken met een vervelende technische storing, waardoor mijn totale beleving een beetje tegenviel. Iets wat natuurlijk altijd kan gebeuren wanneer je een kamer in de openingsweek speelt.

Gelukkig deed mij een mogelijkheid voor om Lost & Found nog eens te spelen, daar kon ik natuurlijk geen nee tegen zeggen, want wat een prachtige kamer is dit! Een aantal maanden nadat ik de eerste keer speelde, volgde mijn tweede bezoek aan de Lost & Found van het hotel in Volkel.

De introductie naar de kamer is erg leuk, vanaf dat moment zit je eigenlijk al helemaal in het verhaal. Leuke interactie met de host en een toffe introductie tot het verhaal en de kamer. Wanneer je binnenstapt valt je mond meteen open, want wauw; wat een prachtig decor. Zoals we de kamers bij 237 kennen! De kamer start met een introductievideo. Ikzelf ben iemand die het verhaal in een kamer erg belangrijk vindt, daarom baalde ik ook zo van mijn eerste bezoek, hier had ik het verhaal totaal niet meegekregen. Deze keer besloot ik me dus nog geconcentreerder op het verhaal te richten.

De start van de kamer is erg magisch. Het decor is subliem en het gebruik van licht en geluid is wederom uitmuntend. Wel moet ik zeggen dat het hoogtepunt voor mij in deze kamer in het begin zit. Daarna zwakt het voor mij persoonlijk wat af. Een van de eerste puzzels die je doet in de kamer, is meteen een van mijn favoriete puzzels in het 'escape landschap' geworden. Het samenwerkingsniveau op verschillende manieren is hier zo tof gedaan. Het zijn eigenlijk meerdere kleine puzzeltjes samengesmolten tot een puzzel.

Wanneer je je goed bezig houdt met het verhaal, is de kamer stiekem erg goed uitgewerkt. Aan alle kleine details is wederom gedacht. Wel moet ik zeggen dat je wel echt moeite moet doen om je bezig te houden met het verhaal. Zoals gezegd ben ikzelf een groot liefhebber van storytelling, dus ik sta continu aandachtig te luisteren en op alle kleine dingen te letten. Ik kan me ook voorstellen dat je zoiets hebt van; dag, ik puzzel lekker verder. Dan krijg je het verhaal in mindere maten mee. Maar daar kies je helemaal zelf voor.

Wat ik zo tof vindt aan Lost & Found is dat jij zelf op zoek moet gaan naar diepere details van het verhaal en dat daarna alles uitgelegd wordt in een samengevat filmpje. Daarnaas is Lost & Found ook echt een topkamer voor de puzzelfanaat, want wat zitten er weer een aantal breinkrakers in. Een van de puzzels snapte ik de eerste keer totaal niet. Gelukkig zag iemand in onze groep de logica meteen en daardoor viel bij mij ook het kwartje. Wat een top puzzel. Het verhaal komt mooi samen in een toffe finale.

Het is Kamer 237 weer gelukt om een masterpiece neer te zetten wat betreft puzzels en decor. Wat zit dit weer goed en realistisch in elkaar. Wel moet ik zeggen dat voor mij het hoogtepunt dus echt in het begin zit. Daarna is het 'weer gewoon zoals 'normaal' bij 237'. Grappig dat ik dat zo denk, want de 'normale standaard' van kamer 237 is een standaard waar veel andere escaperooms nog wat van zouden kunnen leren. Ik ben verliefd op alle kleine details die in deze kamer zitten en het verhaal wat zich afspeelt in de lost & found van het hotel. Wat mij betreft dus weer een echte topkamer rijker in Nederland!

Een goed begin, is het halve werk!

De kamers bij 'The Great Escape' stonden al onwijs lang op mijn wishlist op Escapetalk. Eindelijk was het zo ver om de kamers in Zwolle te gaan spelen. Ruim een jaar geleden ontstond het idee om richting Zwolle te gaan. Echter is het altijd vrij lastig om met vier personen een juiste datum te vinden. Na eindelijk een geschikte datum gevonden te hebben, kondigde The Great Escape aan dat hun nieuwe kamer bijna zou openen. Hier wilde we wel op wachten. Lang verhaal kort, bijna een jaar na het onstaan van het idee om te gaan escapen in Zwolle, was die dag eindelijk aangebroken!

Parkeren doe je in de buurt bij een parkeergarage, waar je voor een schappelijke prijs de gehele dag kunt parkeren. Hier kwamen we toevallig onze teamgenoten al tegen en met vier man liepen we dus richting de escape room. Eenmaal binnen viel ons op dat het onwijs druk was. Veel grote groepen, kinderfeestjes, etc. Normaal gaat er bij mij dan al een belletje rinkelen, want; hoe is de persoonlijke aandacht als het zo druk is. Kleine spoiler: de service bij TGE is echt top!

Nadat een medewerker ons welkom had geheten én nadat we wat hadden gedronken, konden we gaan beginnen aan ons eerste avontuur in Zwolle. Wij zouden gaan starten met 'The Lost Package'. De introductie van deze kamer is subliem en wat mij betreft heel realistisch. Na ons kort in te lezen over het verhaal van de kamer, konden we meteen beginnen. Geen lange uitleg over slotjes, noodknoppen, etc. Heerlijk!

Wat meteen opvalt in de kamer, is dat 'The Lost Package' de oudste kamer op deze locatie is. Waar ik de overige kamers meer zie als 'experience' kamers, is The Lost Package een wat klassiekere kamer. Het decor ziet er over het algemeen prima uit en de puzzels in de kamer vallen allemaal goed binnen het gekozen thema. Verhaaltechnisch is het in het begin eventjes zoeken, maar de rode draad hebben we al snel te pakken.

Wat ik zo goed vind aan deze kamer, is de flow van de puzzels. De kamers zijn parallel te spelen, waardoor je er zelf voor kunt kiezen die eventueel lineair te doen. De puzzels volgen elkaar goed op en zijn qua moeilijkheidsgraad goed te doen. Op een gegeven moment (richting het einde) lopen we vast op een puzzel die, terwijl we aan het spelen waren, nog toegevoegd is. Ik vind het altijd super dat een kamer aan te passen is aan de groep. Wij gingen erg snel, dus werd dit nog even toegevoegd. Deze handeling was eigenlijk vrij simpel, maar voor ons het grootste struikelblok van de kamer.

Samenvattend was The Lost Package een hele goede start van onze dag. We hadden eigenlijk geen verwachtingen van deze kamer, maar daardoor hebben we ons onwijs goed vermaakt. De kamer heeft een goede puzzelflow en het verhaal is prima te volgen. Wel merk je dat dit een wat oudere kamer is, zeker kijkend naar het decor. Maar aan de andere kant past dit wel weer erg goed binnen het thema. Het verhaal komt tijdens het slot ook heel mooi samen. Goed begin van onze dag, de verwachting richting de andere kamers steeg! Op naar de volgende!

Heerlijke actie thriller!

Nadat we een goede opwarming hadden gehad bij 'The Lost Package', konden we door naar de tweede kamer die we op deze locatie zouden gaan spelen; 'The Mission'. De kamers die voor ons nu nog zouden volgen, keken we het meeste naar uit. Deze kamers bevatten acteurs en dat is iets waar wij met z'n vieren onwijs van houden. Omdat The Lost Package voor ons al een soort verborgen parel was, keken we nóg meer uit naar 'The Mission'. We kwamen even bij in de ontvangstruimte, kletsen even bij met de medewerkers en konden daarna door naar onze missie.

De missie start met een introductievideo, omdat het wat rumoerig was in de ontvangstruimte, waren we blij dat alle teksten in beeld komen te staan. Onze missie was dus meteen duidelijk. We lopen richting de kamer, om daar te gaan starten. We openen een deur en daar begint ons avontuur. Hier krijgen we onze missie nog eens duidelijk uitgelegd. Een soort briefing, zoals je die kent uit alle actie thrillers in de bioscoop. Lekker theatraal én met heerlijke interactie. Nadat we de rollen hadden verdeeld, kon onze missie van start gaan.

Communicatie is erg belangrijk tijdens de start van deze kamer, dit is heerlijk in thema gedaan en wij vliegen door de start heen. Ook zul je hier goed moeten samenwerken, anders gaat jouw missie nooit lukken. Ik houd altijd wel van dit soort aspecten in een escape room. We komen terecht in een ruimte die er goed uitgewerkt uit ziet. Wel was ik meteen een beetje bang voor de puzzels die binnen dit 'thema' passen. Deze zijn vaak hetzelfde en aan 'dat soort puzzels' heb ik echt een hekel. Gelukkig wist The Great Escape ons ook hier te verrassen. De puzzels passen allemaal binnen het thema én zijn totaal anders dan we gewend waren. Er zitten zelfs puzzels tussen die ik nog nooit had gezien.

Richting het einde wordt de spanning in de kamer weer opgevoerd. Omdat je zo geconcentreerd bezig bent met je missie, word je onwijs fanatiek. Sterker nog, wij waren zo enthousiast, dat we het script van de acteur net niet helemaal volgde. Hieraan kon je wel meteen zien hoe professioneel de acteurs zijn. Er werd meteen op ingespeeld en voor een alternatieve oplossing gekozen. Helemaal top! We wisten ruim op tijd onze missie af te ronden en stonden op het einde elkaar aan te kijken met het gevoel: wauw, dit was echt goed!

The Mission is een echte belevingskamer met hele toffe puzzelaspecten. Wat is zo goed vind aan deze kamer, is de acteur. Hij is aanwezig, maakt het spannend, maar niet op een manier dat het irritant wordt. Daarnaast weet de acteur heel goed in te spelen op wat jij aan het doen bent. Daarnaast is het decor in de kamer ook nog eens netjes en realistisch uitgewerkt én zijn de puzzels goed en in thema. Wederom helemaal blown away door deze kamer. Twee gespeeld, nog twee te gaan!

Wat een spektakel

Door naar kamer 3 op deze locatie. We hadden dus al twee hele goede opwarmers gehad hier. Het is altijd zo fijn dat je een kamer uit komt en denk: "Yes, ik mag nóg twee kamers spelen op deze locatie!". Dat gevoel hadden wij zeker. Na weer even gekletst te hebben met de enthousiaste medewerkers en na wat gedronken te hebben, was het tijd voor ons derde avontuur.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, wat zit de introductie van deze escaperoom goed in elkaar. Wauw, wat een spektakel. Je zit vanaf het eerste moment meteen vol in het verhaal, vooral omdat alles er zo realistisch uit ziet. De acteurs zitten daarnaast onwijs goed in hun rol, met als hoogtepunt een bepaalde acteur. Achteraf hoorde we dat hij al lang werkzaam was bij The Great Escape en dat zag je in zijn rol er ook echt van af. De interactie met de acteurs is heerlijk!

Na de intro 'start' eigenlijk je escaperoom en wij waren alle vier een beetje verdrietig dat onze 'intro' erop zat. Dit had van ons uren door mogen gaan, want was dit gaaf! Enfin, op naar de escaperoom dan. We gaan als een speer door de start van de kamer heen en de puzzels gaan allemaal vrij vlot. Wat erg fijn is, is dat de puzzels het verhaal van de kamer erg goed ondersteunen. Het decor is prima uitgewerkt en de puzzels zijn over het algemeen lekker origineel.

Wat ik aan The Courtroom zo goed vind, is dat ook het einde lekker 'spectaculair' is. De interactie is wederom geweldig en de acteur zit zo goed in zijn rol. Het verhaal komt hier perfect samen en onder een kleine tijdsdruk wisten we te ontsnappen uit de rechtszaal.

The Courtroom is oprecht een van mijn favoriete kamers geworden, puur en alleen al om het thema, het verhaal, maar vooral de geweldige introductie met de fantastische acteurs. Het enige jammere aan de kamer vind ik dat je heel duidelijk een filmische start en einde hebt en dat 'de escaperoom' hier tussenin zit. Ik had het toffer gevonden als dat filmische tijdens je escape ook nog terug zou komen. Desalniettemin was The Courtroom wederom een fantastische kamer hier! En dan mochten we er nog eentje gaan spelen!

Geslaagde deal!

Na al drie kamers gespeeld te hebben bij The Great Escape, kon ik al zeggen dat ik een echte 'The Great Escape Fan' was geworden. En dan mochten we de dag ook nog eens afsluiten met de nieuwste kamer. Het nadeel van vandaag was alleen dat alles zo goed was in onze ogen, dat de kans natuurlijk groter zou zijn dat dit tegen zou gaan vallen? ...

Na even wat gegeten te hebben in het centrum (op loopafstand, wat onwijs fijn is), keerden we terug naar locatie om de laatste kamer te gaan spelen. We dronken nog even iets en wachten vol spanning af. Meerdere medewerkers kwamen ondertussen een praatje maken, wat een service! Toen kregen we te horen dat de kamer een kleine technische storing had en dat we dus wat later zouden beginnen. Geen enkel probleem voor ons. Na een korte vertraging was het voor ons tijd om te gaan starten met The Deal.

Ik ben een echte TGE fan door de introducties in de kamers (vooral wanneer er acteurs in de kamer zitten). Dat was ook bij The Deal weer het geval. Vanaf het allereerste moment zit je zó goed in je verhaal omdat je door de acteurs écht wordt meegenomen in de beleving. Ook hier heb ik met open mond zitten kijken hoe goed deze mensen in hun rol zitten, tot aan kleine accentjes toe is alles uitgewerkt. Heerlijk! De interactie met de acteurs en medespelers was wederom subliem!

De spanning wordt flink opgevoerd en toen kon ons avontuur gaan beginnen en startte de 'escape' voor ons. De start van je escape is erg leuk gevonden en origineel ten opzichte van de andere kamers. Communicatie en goed puzzelvermogen is hier erg belangrijk. De puzzels zijn allemaal goed in thema en het decor (plus gebruik van geluid en licht) zijn ook netjes uitgewerkt. We starten erg vlot en komen als groep snel op het 'plot' van de kamer uit. Het plot was voor mij wat afgezaagd, dit kennen we inmiddels wel, maar de uitwerking hiervan was erg goed.

Voor ons liep het een beetje stuk op puzzelflow omdat de techniek niet overal even lekker meewerkte. Dat kan natuurlijk altijd gebeuren bij een nieuwe kamer. Maar hierdoor kakte onze flow een beetje in. Daarnaast zitten er een paar puzzels richting het slot die ik niet helemaal lekker vind passen, ze duren erg lang en zijn niet écht puzzels. Het uiterste einde was voor mij ook een klein beetje een domper. Vooral omdat de intro zó filmisch en bombastisch was, had ik gehoopt dat het einde wat spectaculairder was.

Desalniettemin hebben wij wederom ontzettend genoten van deze topkamer! De kamer is gloednieuw en ik denk dat deze kamer, met wat kleine aanpassingen, echt wel een plek in de toplijsten verdient! Ook bij deze kamer waren we een beetje 'sad' dat de introductie al was afgelopen. Laat ons maar een uur kijken naar dit filmische spektakel. Wij hebben ons de gehele dag ontzettend vermaakt en genoten van de kamers en het sublieme servicegehalte bij The Great Escape. Jullie hebben er een fan bij!

Nostalgie, maar daar blijft het bij

Een tijdje geleden wees een mede escaperoom enthousiasteling ons op de nieuwe kamer 'Movie Night' bij Clocked Up in Arnhem. Niet zo zeer omdat de kamer heel spectaculair leek of omdat er al reviews online stonden, maar voornamelijk om het verhaal van de kamer. Na het lezen van het 'verhaal' van deze kamer, besloten we met een groepje van acht man beiden kamers in Arnhem te gaan spelen.

Het is altijd fijn om met een groepje escaperoom spelers samen te zijn, je bent dan een keer niet die ene 'gek' die steedsmaar weer kamers wil spelen. Het was in de ontvangstruimte dan ook snel gezellig. Onze host van de avond sloot gezellig aan en ging daarna over in een hartelijk ontvangst. Fijn! Nadat we de groep in tweeën hadden gedeeld, mochten we gaan beginnen aan ons eerste avontuur; Movie Night.

Terwijl we naar de kamer lopen, krijgen we het verhaal nog eens mee van onze host. Het verhaal is werkelijkwaar hilarisch. Je gaat inbreken bij een videotheek omdat je de verkeerde videoband in je hoes had zitten. Je had namelijk zo'n ontzettende zin om 'Space Jam' te gaan kijken. Origineel is dit verhaal in ieder geval zeker. Daarnaast vind ik ook het thema erg origineel bedacht. Het is een thema waar je onwijs veel mee kan. En ik als grote filmliefhebber keek al uit naar alle leuke filmverwijzingen die in de kamer zouden zitten. Op naar de videotheek dus!

De start van de kamer verloopt voor ons vrij moeizaam. Op dat soort momenten (wanneer je zo'n 11 minuten vast zit op een eerste 'puzzel') vraag ik mezelf altijd af: "Ben ik nu écht zo dom dat ik het niet zie?". Achteraf bleek de techniek niet helemaal mee te werken en hadden we in de eerste minuut eigenlijk al het juiste gedaan. Enfin, valse start, we konden weer verder!

We geraken de videotheek binnen en dit is voor mij meteen een heerlijk nostalgisch gevoel. Beeld je een old school videotheek voor en dan zit je qua decor al goed. Het is hier en daar wat minimalistisch afgewerkt, maar over het algemeen ziet het er prima uit. Kleine sprong richting het einde; het nostalgische gevoel, daar blijft het helaas ook bij. De kamer is erg chaotisch en je hebt op veel momenten totaal geen idee wat je aan het doen bent.

De puzzels in de kamer zijn over het algemeen goed in thema, maar hebben dan weer weinig met het 'verhaal' te maken. We lopen ook weer vast op een bepaalde puzzel omdat deze (door een slimme actie van een teamgenoot) niet meer op te lossen was. Movie Night is een kamer met potentie, voornamelijk omdat er met het thema en de huidige ruimte onwijs veel uit te halen valt. Nu voelde het voor mij meer alsof het allemaal nét niet klopte; het verhaal, de techniek, de afwerking, gebruik van licht en geluid, etc.

Wel hebben we als team gelachen in deze kamer én het enthousiasme van onze host was ook aanstekelijk! Movie Night is een heerlijke nostalgische kamer waar je als filmliefhebber lekker rond kunt kijken en allemaal leuke filmverwijzingen ziet. Maar voor mij bleef het daar helaas bij. Een kamer met potentie is het zeker, maar op dit moment was het voor mij een beetje een tegenvaller. Zeker gezien het dé nieuwe kamer is van Clocked Up.

Niet mijn kamer

We hadden al een goede opwarmer gehad bij Clocked Up met de 'Movie Night'. Wij, als fanatiek escapers, willen dan natuurlijk meteen door naar de andere kamer op de locatie. Omdat we met twee groepen van vier personen speelden, konden we tussen de kamers door even gezellig bijkletsen met elkaar. Na wat gedronken te hebben, was het tijd om te wisselen van kamer en te gaan starten met ons tweede avontuur van de avond. Op naar 'De Grootmeester'.

Waar ik dacht dat het verhaal van 'Movie Night' al lachwekkend was, kregen we vóór we de kamer in gingen nog even het verhaal mee van de Grootmeester. Ook dit verhaal was weer hilarisch. We breken in bij een bekende architect omdat er bij ons een enorm probleem was ontstaan; onze punt van ons potlood was afbgebroken en we hadden geen puntenslijper. Inbreken dus om de werkkamer van de grootmeester te doorzoeken! Ik heb nog nooit zulke grappige invalshoeken gezien bij een escaperoom. Hoewel ik verhaal altijd erg belangrijk vind, moet ik eerlijk toegeven dat ik zo'n hilarische insteek als dit eigenlijk ook wel leuk vond.

Goed, we konden de werkkamer van de grootmeester in en onze zoektocht kon gaan beginnen. Ik moet zeggen dat van begin af aan de flow er een stuk beter in zat dan bij de vorige kamer. Het is in deze kamer een stuk duidelijker wat je nu precies moet doen. Niet de chaos die de vorige kamer wel was voor ons. Wel moet ik zeggen dat 'De Grootmeester' niet mijn type kamer is. Qua decor voelde het voor mij wat leeg aan en de kamer zelf is vrij 'recht toe, recht aan'. Het is een echte old school puzzelkamer. Waar ik in veel puzzelkamers echt wel weer toffe dingen zie, had ik dat bij de Grootmeester helaas niet echt. Geen vernieuwende dingen gezien of gedaan.

Ook laat het verhaal hier wederom wat te wensen over, de puzzels passen prima binnen het thema. Maar wat nu echt het achterliggende verhaal is, blijft mij onduidelijk. Wel blijft de flow tot het einde er goed in zitten. Ben je een echte die-hard puzzelaar? Dan is de Grootmeester wellicht een toffe kamer voor jou. Mijn kamer was het simpelweg niet helemaal. Wel moet ik wederom zeggen dat het enthousiasme van onze host erg aanstekelijk was, aan service geen gebrek!

Snoep in overvloed!

Het was weer eens tijd om een dagje te gaan escapen! Met drie ervaren spelers mochten we weer op pad om onze verslaving te voeden. Wanneer je met ervaren spelers speelt, blijft het plannen van een dag lastig. Ofwel moet je net geopende kamers spelen, of je moet ver van huis. Dat tweede stond vandaag op de planning. Vroeg in de ochtend trokken we naar Noord-Holland om daar zes kamers te gaan spelen. Onze dag begon in Schagen om daar 'The Chocolate Factory' te gaan doen. Dit was een kamer die al erg lang op mijn 'wishlist' stond, vooral omdat ik het thema erg tof vond.

Na een autorit van ruim twee uur, kwamen we netjes op tijd aan in Schagen. De escape room zelf is gemakkelijk te vinden en eenmaal binnen we werden ontvangen door onze host van deze ochtend. De host leek op een 'auto-pilot' stand te staan waarbij elke zin die gezegd werd uit een soort script kwam. Ik miste vanaf het eerste punt daarom een beetje een persoonlijke touch. Enfin, we kwamen voor de kamers natuurlijk.

Op voorhand kregen we een bericht waarin onze missie duidelijk uitgelegd wordt, hierin staat ook waar je je moet melden, etc. Dit schuurt echter al tegen het verhaal wat de host verteld én met het 'entreeticket' wat je krijgt. Hier staat verschillende informatie op. We verplaatsen ons naar de snoepfabriek in deze ruimte en kunnen daar met ons avontuur gaan beginnen.

Deze kamer ademt echt een familiekamer te zijn. De puzzels zijn over het algemeen vrij duidelijk, allemaal goed te doen en hier en daar wat uitdagender. Maar vooral de uitstraling van de kamer is, mijns inziens, erg gericht op families. Felle kleuren en heel vrolijk. Wat ik persoonlijk erg leuk vind aan de kamer, is dat er snoep in overvloed ligt in de kamer. Dit is natuurlijk ook wel echt een must voor een kamer met dit als thema, maar erg leuk dat hieraan gedacht is.

Zoals gezegd zijn de puzzels over het algemeen erg goed te doen. Hier en daar zijn ze wat uitdagender, maar voor ervaren spelers goed uit te voeren. Ook vallen alle puzzels binnen het thema. Richting het einde van de kamer volgt een puzzel die iets minder binnen mijn straatje valt, vooral omdat je hier al snel wat 'fout' doet. Bij ons lijkt de techniek niet helemaal lekker mee te werken en worden door de portofoon steeds terug gefloten. Uiteindelijk weten we ruim binnen de tijd het geheime recept te stelen.

The Chocolate factory is, wat mij betreft, een echte gezinskamer met leuke puzzels. Verwacht hier geen technische hoogstandjes, maar vrij recht toe recht aan puzzelwerk. Ook het decor is vrij basic, maar zeker voor families denk ik erg leuk. Ga deze kamer, zeker gezien de ruimte, niet met meer dan drie volwassenen spelen.

Hey, siri!

Door naar kamer twee op deze locatie. We hadden zojuist The Chocolate Factory gespeeld en mochten nu The Space Lab gaan doen. Omdat de eerste kamer mij wat tegenviel, waren mijn verwachtingen (die ik eigenlijk al niet had) toch wat gezakt. We kregen van onze host wederom een introductie naar de kamer. Een introductie die we, per mail, al hadden ontvangen. Dit was dus wat dubbelop, het is dan soms lastig om je aandacht erbij te houden.

Onze missie is wel duidelijk; we moeten het NASA Training Center in omdat een collega daar dood is gevonden. Zij was in het Training Center aan het werken aan een AI computer. Ik was erg benieuwd óf en hoe ze deze AI computer zouden verwerken in de kamer. Eenmaal het Training Center betreden, merkten we meteen hoe deze computer verwerkt zat in de kamer. Ik zelf vond dit een enorm originele manier en vond het erg leuk uitgewerkt.

Binnen het Training Center wordt het verhaal ook steeds duidelijker, aan de hand van verschillende puzzels (en door een bepaalde interactie binnen de kamer) wordt steeds duidelijker wat er nu precies gebeurd is. Daarnaast is het decor ook erg netjes uitgewerkt. Je ziet wel dat de afwerking hier en daar stukken beter kan, maar op het eerste oog ziet het er erg netjes uit.

De puzzels die je tegenkomt tijdens je avontuur zijn allemaal erg leuk in thema. Hier en daar voelen ze echter wel wat makkelijk aan, zeker richting het middenstuk en het slot van de kamer hadden we graag nog wat extra uitdaging gekregen. Neemt niet weg dat The Space Lab wat mij betreft echt een leuke kamer is! Er zitten leuke puzzels in, die goed binnen het thema passen, het verhaal is duidelijk en logisch en het decor ziet er ook nog eens prima uit. Wat mij betreft dus echt wel een leuke kamer om te gaan spelen!

Zaad, zaad en nog eens zaad

Op naar kamer drie van de dag! Omdat we al vroeg vertrokken waren, en omdat we er dus al twee escape rooms op hadden zitten, besloten we snel langs de weg even wat te eten om vervolgens door te rijden naar ons derde avontuur; Het Marlequi-Mysterie. Het was slechts een klein stukje rijden vanaf de vorige locatie en in de middle of nowhere gaf de routebeschrijving aan: "Bestemming bereikt". We vroegen ons af of dit wel zou kloppen, maar we zagen wel degelijk een bordje staan met 'escape room' erop. Dan zou het wel goed zijn. We konden onze auto neerzetten bij Tuinderij Marlequi en werden al snel begroet door onze host. Na een korte rondleiding door het bedrijf, omgeven door pompoenen, konden we even rustig gaan zitten in een ontvangstruimte.

We werden nogmaals welkom geheten door onze host en kregen een flinke uitleg over de geschiedenis van het bedrijf, de locatie, de gewassen, de verschillende zaden, etc. Dit had ook een leuke link met de escape room zelf, want dit is het verhaal wat zich in de kamer afspeelt. Wij moeten op zoek naar de kluis om het superzaad te gaan stelen. Het voelt echt aan als een lokaal verhaal wat de eigenaren graag aan de regio wilde tonen middels een escape room. De kamer zelf voelt zo ook een beetje aan; een beetje knullig, maar dat heeft ook wel weer wat schattigs. Na wat pogingen start dan eindelijk ons introductiefilmpje en dan kan ons avontuur beginnen.

De kamer zelf ziet er netjes uit, maar voelt echt '1.0' aan. De puzzels die je tijdens je avontuur doet, vallen allemaal binnen het thema en hebben (horen we achteraf) allemaal wat regionaals. Sterker nog; de foto's die aan de muren hangen zijn veelal familieleden van de eigenaren én van oudsher dus ook echte tuinders. De puzzels zijn leuk bedacht en zoals gezegd passen ze allemaal binnen het thema.

Er zitten hier en daar best wat leuke dingetjes in de kamer, maar de totale look en feel van de kamer blijft toch echt 1.0 aanvoelen. Het middenstuk van de kamer is qua thema erg leuk uitgewerkt. Het slot voelt dan weer aan alsof daar meer uitgehaald kon worden. De puzzels zijn lekker paralel op te lossen en als ervaren team ga je er dan ook als een speer doorheen.

Onze host is ook helemaal ondersteboven van onze tijd die we hebben neergezet, dat betekent dus dat de flow in deze kamer echt goed zit! Achteraf lopen we de kamer nog na en vertelt onze host wat alle achterliggende verhaaltjes zijn van de verschillende puzzels. Voor lokale mensen kan dit denk ik erg leuk zijn. Voor ons voelde het een beetje of we naar een net wat te lange spreekbeurt aan het luisteren waren. Heb je zin om 'gewoon' even lekker te puzzelen óf ben je een groot liefhebber van zaad, dan is deze kamer echt jouw ding! ;)

Vrij tamme duivelsuitdrijving

We hadden al drie kamers gespeeld in de ochtend en hadden eigenlijk ruimte ingepland om even wat te gaan eten. Omdat we al wat hadden gegeten vóór we de vorige kamer zouden gaan spelen, was onze honger al verdwenen. Toen zaten we dus met een probleem; een gat in de planning van +/- 2 uur. Uiteraard denken wij als ervaren spelers in mogelijkheden, dus besloten we simpelweg vast naar de volgende locatie te rijden. We wisten namelijk dat er meerdere escape rooms op deze locatie waren, dus met goed geluk zouden we er nog eentje bij kunnen boeken. Dat was uiteindelijk ook geen enkel probleem. We werden hartelijk ontvangen en we besloten 'The Exorcist' bij te boeken. Onze host ging even de kamer klaarzetten en een paar minuten later liepen we al richting de room. Top service!

Het verhaal is natuurlijk bekend, wij moeten een landhuis binnen om een duivelsuitdrijving uit te voeren bij een meisje. Dit thema ligt mij enorm *kuch*. De laatste 'Exorcist' kamer die ik speelde was El Exorcista in Athene en daar heb ik 1,5 uur langs niets kunnen doen van de angst. Ik was wat terughoudend voor het thema, maar wel erg benieuwd hoe die uitgevoerd zou zijn. Onze host verteld ons het verhaal nog even en we mogen daarna meteen het landhuis in.

Op het eerste oog vind ik persoonlijk het landhuis er net wat te netjes uit zien, maar dat kan aan mij liggen. Daarnaast is er voor mij, terwijl dit thema me dus totaal niet ligt, totaal geen spanning. Hier en daar hoor je wat spannende geluidjes, maar het voelt meer aan als de 'spanning' die ze proberen te creëren op een kermis spookhuis. We starten in ieder geval met ons avontuur. De puzzels die je in de kamer vindt zijn soms in thema, soms voelen ze wat random geplaatst. Er wordt gebruik gemaakt van simpele techniekjes zonder al te veel hoogstandjes. Waar we voornamelijk tegenaan lopen, is dat je vaak dingen vindt, die je op dat moment nog niet kan gebruiken. Althans, nog niet op kunt lossen.

Richting het einde van de kamer zou de spanning omhoog moeten gaan, dat is ook wel geprobeerd, maar dit viel enorm tegen. Zeker voor een thema als dit, had hier veel meer uitgehaald kunnen worden. Achteraf horen we van onze host dat dit soms ook wel gebeurd, maar doordat we zo last minute deze kamer wilde spelen helaas niet ging. De puzzels blijven voor mij wat random aanvoelen waardoor je echt een 'escape room' aan het doen bent en niet zo zeer bezig bent met een duivelsuitdrijving.

Achteraf hebben we met onze host nog nagekletst over deze kamer en hij begreep onze kritiekpunten zeker. Wat wel echt heel tof is, is het aandenken wat je krijgt bij deze kamer. Later zagen we dat je deze ook bij de andere kamers krijgt. Je krijgt hier echt een 'spaar ze allemaal'-vibe van. Leuk! Al met al is The Exorcist een kamer met potentie waar op dit moment, voor mij, nog te weinig uitgehaald wordt.

Vluchtig bezoek aan de zoveelste cabin in the woods

Op naar kamer twee op deze locatie; The Cabin in the Woods - 666. Een thema wat natuurlij binnen het escape landschap ontzettend vaak terugkomt, erg benieuwd hoe het hier in Alkmaar uitgevoerd is. De start van de kamer is eigenlijk erg sfeervol, we staan in een bos waar we naar de voorgevel van de cabin kijken. Netjes uitgewerkt vooral. Hier krijgen we de uitleg over het verhaal van onze host, wederom een duidelijk verhaal en vanaf dit punt kan onze missie gaan beginnen.

Eenmaal in de cabin, splitsen we als team op en kunnen we paralel aan de slag met verschillende puzzels. Net als bij de vorige kamer, vallen een aantal puzzels best leuk binnen het thema. Andere puzzels voelen dan weer heel random aan. Het zou toffer zijn als hier één lijn in getrokken wordt. We merken dat we vrij snel door alle puzzels heen gaan, voornamelijk omdat de puzzels qua moeilijkheidsgraad goed te doen zijn, maar ook omdat we goed op kunnen splitsen.

De flow die deze kamer heeft, blijven wij als team vasthouden. We zien alles vrij snel en lossen de puzzels een voor een gemakkelijk op. Tot we op een bepaald punt een nieuwe puzzel oplossen en zien dat we de kamer gehaald hebben, met slechts 29 minuten gespeelde tijd. Zowel wijzelf, als onze host, stonden een beetje met de mond vol tanden. Hij had nog nooit een groep gehad die het binnen 30 minuten gehaald had én wij hadden niet verwacht dat dit het einde al zou zijn.

Cabin in the Woods - 666 is een echte old school puzzelkamer en ene kamer met een goede flow. Speel je deze kamer met ervaren spelers, dan kan hij dus wellicht wat makkelijk zijn. Ben je ervaren? Speel deze kamer dan echt niet met meer dan drie personen, daar is hij echt te gemakkelijk voor.

Dood of de gladiolen

Door naar de laatste kamer die we op deze locatie zouden spelen en tevens de laatste kamer van de dag. Nadat we al een duivelsuitdrijving hadden gedaan én waren ontsnapt uit een verlaten boshutje, leek het ons ook nog wel tof om een bezoekje te brengen aan het plaatselijke mortuarium. Dat was zo geregeld! Labjassen aan, personeelspas mee en naar binnen. We kregen ook nog eens een uitdagende missie mee; vind de gestolen organen en breng deze terug. Dat moest ons wel gaan lukken!

Eenmaal binnen valt op dat het decor erg netjes uitgewerkt is, je waant je echt in een mortuarium. Beetje creepy, maar dat past natuurlijk wel bij het thema. We gaan, net als bij de andere kamers, meteen van start en kunnen goed opsplitsend te werk gaan. Wat ik bij de twee andere kamers ook al had, is hier ook wel weer aan de orde. Sommige puzzels zijn erg leuk in thema, maar er zitten ook wel echt een aantal puzzels tussen waar ik me echt afvraag: "waar zijn we nu eigenlijk mee bezig".

Gelukkig is deze kamer flink uitdagender dan de vorige kamer die we speelde en stonden we niet na een klein half uurtje al buiten. Sterker nog, we hadden het gevoel dat we veel te traag gingen. Bij een puzzel werden we meteen doorgedrukt toen we pas één keer (half) de oplossing geprobeerd hadden. Achteraf bleek dat we juist erg goed op schema lagen en nog tien minuten over hadden.

Deze kamer heeft echt wat uitdagende puzzels die ook uitdagend zijn wanneer je meer ervaring hebt. Het thema is tof uitgewerkt en er zitten echt wel wat leuke effecten in de kamer. Mijn thema is het niet helemaal, maar Theft at the Morgue is wat mij betreft de beste kamer van de drie die we gespeeld hebben.

Prima puzzelplezier

Tijd voor onze laatste escape van de dag. Nadat we twee kamers gespeeld hadden in België, waren we op zoek naar een kamer dichter richting huis (voor mij althans). Het blijft moeilijk om last minute een kamer te vinden, zeker omdat veel kamers op dinsdag (over überhaupt overdag) gesloten zijn. Na wat belletjes konden we dan toch terecht bij Escaperoom Geldrop, onwijs fijn! We zouden onze dag af gaan sluiten bij Bus 13.

We werden ontvangen door de enthousiaste dochter van de eigenaar en na even gezellig gekletst te hebben én na een korte stop bij het toilet, konden we meteen gaan beginnen met ons laatste avontuur van de dag. We krijgen van onze host een korte uitleg over het verhaal, erg fijn want daardoor weten we ten minste wat we aan het doen zijn. Daarna stappen we Bus 13 in en begint onze missie. Doordat je daadwerkelijk de bus instapt, voelt deze escaperoom meteen heel 'echt' aan. Wel mis ik daardoor hier en daar wat sfeer.

Enfin, we konden na een korte introductie in de bus dan eindelijk gaan beginnen. Wat we meteen merken is dat Bus 13 een 'kamer' is waar je veel kunt doen. Veel puzzels, zeker wanneer je met twee personen bent. Maar zoals de website van escaperoom Geldrop al zegt: "Onze ervaring leert dat het lastig is (niet onmogelijk!) om met 2 of 3 personen de bus te starten.", niet onmogelijk, prima uitdaging dus. De puzzels in de kamer zijn prima en goed te doen. Wel merk ik dat op sommige momenten wat communicatie vanuit de kamer mist. Soms sta je echt even te kijken en denk je: "oke, maar wat nu?". Ik denk dat daar nog veel te halen valt.

Richting het middenstuk van de kamer ontvouwt het verhaal zich wat meer en kom je er een beetje achter wat er nu precies gebeurd is. Ook hier blijft het hetzelfde; er zijn veel puzzels in deze kamer. Zeker voor twee personen is het wel écht een uitdaging, maar blijkt het onmogelijk? Of is het toch te doen voor ons. Op het einde zetten we een eindsprint in en met nog 8 seconde op de klok weten we de bus te starten en te 'ontsnappen'. Achteraf praten we nog gezellig na met onze host, altijd leuk!

Bus 13 is een leuke puzzelkamer om te spelen. Zoals gezegd is de kamer wel pittig als je met twee of drie personen speelt, voornamelijk omdat het simpelweg 'veel' is. Wat ik nog mis in deze 'kamer' is hier en daar wat sfeer, maar bovenal communicatie richting de spelers. Ik heb me voor mijn gevoel te vaak af moeten vragen "wat moeten we nu doen?". Met een kleine hint word je dan wel in de goede richting geduwd, maar ik vraag me dan toch continu af hoe ik dat zonder die desbetreffende hint had moeten weten. Desalniettemin hebben we ons ontzettend vermaakt in deze escape. Het is weer eens wat anders!

Ondermaats

Het was weer eens tijd om een dagje te gaan escapen. Wanneer je met twee personen wilt spelen, vallen er vaak al veel kamers af. Wanneer je allebei ook nog eens ervaren escapers bent, wordt het al helemaal een puzzel om geschikte kamers te vinden. Gelukkig kwamen we snel terecht bij Playcity Genk. Zij zijn recent geopend en daar konden we, last-minute, met twee personen terecht. Op naar Genk om onze dag te starten!

De locatie bevindt zich in een evenementencentrum net buiten de stad. Je kunt hier verschillende activiteiten doen, van squashen tot karten én dus ook escapen. Vaak voorspellen dit soort locatie niet veel goeds, maar we zijn zonder verwachtingen naar binnen gestapt. We werden ontvangen door (waarschijnlijk) de eigenaar van het pand zelf. Nadat we ons bij hem gemeld hadden, zou hij de host van de escaperoom laten weten dat we er waren. Zoals beschreven in de mail, waren we netjes 15 minuten op voorhand aanwezig. Jammer alleen dat onze host zich niet aan deze tijden had gehouden. Zo'n 5 minuten op voorhand kwam de host, druk bellend, binnen en schoot door de deur richting de escaperoom. Toen zijn we op onze geboekte tijd zelf maar naar binnen gelopen. Service begon dus goed.

We meldden ons bij onze host en ze stond er een beetje van te kijken dat we beiden kamers kwamen spelen. Zonder enig welkomswoord werden we meegenomen naar de kamer. Hier konden we meteen onze spullen in de kluis leggen en liepen we naar de kamer. We zouden gaan starten met de Indiana Jones kamer. Wel werd ons nog even gevraagd naar hoeveel kamers we gespeeld hadden. Omdat we al zo ervaren waren, gaf onze host aan weinig hints te gaan geven. Het zou ons benieuwen.

Eenmaal in de kamer vallen meteen een aantal zaken op. Je merkt vanaf het eerste moment dat het gaat om een 'gekochte' kamer. Op de een of andere manier straalt een kamer als deze dat uit. Enerzijds ligt dat aan het thema, anderzijds ziet het er allemaal net wat te netjes uit. Het decor is op het eerste oog best netjes, maar wanneer je beter gaat kijken kan de afwerking echt stukken beter. Waar voor ons het grootste struikelblok ligt, zijn de puzzels in deze kamer. We hebben bij vrijwel elke puzzel hints nodig gehad omdat de kamer gewoon totaal onlogisch is. Wanneer je ruim 15 minuten 'vast' zit op een puzzel, die achteraf werkelijk waar nergens op sloeg, hadden we toch liever wel wat hints gehad om in onze flow te blijven.

Over de Iniana Jones kamer kan ik verder weinig zeggen. Mijn aandacht werd vastgehouden door het decor, want dat zag er nog wel oké uit. De puzzels zijn allemaal erg simpel (als je de logica van de kamer wél begrijpt), maar passen de helft van de tijd maar binnen het thema. Nadat we eindelijk ontsnapt waren, vertelde onze host dat we het goed gedaan hadden. Na nog wat kleine puntjes door te hebben gelopen, konden we meteen door naar de volgende kamer. Ik ben benieuwd...

Vluchtig schipbezoek

Nadat we nog maar net waren ontsnapt uit de tombe van Indiana Jones, hadden we nog geen tijd om te ademen of we moesten al door naar ons avontuur op het schip wat zich naast de tombe bevond. Net als bij de vorige kamer kregen we eigenlijk geen echte introductie voor de kamer en werden we volledig blanco in het diepe gegooid.

De start van de kamer is meteen vrij heftig. De eerste fysieke puzzel is het binnen raken in het schip. Je zult oprecht goed ter been moeten zijn om in deze kamer te komen. Ik kan zo wat vrienden opnoemen waar het een echte opdracht zou zijn om hier binnen te geraken. Enfin, we hebben het schip betreden en ons avontuur kan beginnen. Omdat we in de vorige kamer op deze locatie totaal geen flow ondervonden, waren we erg benieuwd hoe ons avontuur op het schip zou zijn.

Fast forward, dat was velen malen beter dan bij onze vorige escape hier! Ook bij deze kamer geldt weer het volgende; het decor is tot op zekere hoogte prima uitgewerkt. De puzzels waren in deze kamer oprecht best oké, op sommige puzzels na dan. Het verhaal is daarentegen wel weer vaag; want wat hebben we nu eigenlijk gedaan op dit schip?

Ik denk dat Pirates of the Carribean: The Curse of the Black Pearl best een leuke kamer kan zijn voor gezinnen of families. De kamer kan gespeeld worden met 2-6 personen, en als je een mail stuurt kan hij zelfs met 8 te spelen zijn. Wij waren met twee ervaren spelers en hadden ruim een half uur over. Weet ook; de ruimte laat het echt niet toe om met zo veel personen te spelen. Daarnaast is de kamer volledig lineair en alleen daarom zou ik het aantal beperken tot 3, max 4.

We hebben oprecht een half uurtje best lekker gepuzzeld. De puzzels in de kamer zijn (soms) best in thema, maar het zijn allemaal puzzels die je al eens gezien hebt in een escaperoom. Voor mij was dit weer even een 'eye opener' dat je kamers met specifieke filmthema's 9 van de 10 keer beter niet kunt spelen. Als dan de service en begeleiding nog goed is, scheelt dat al een hoop. Maar helaas was dat op deze locatie ook niet helemaal top. Ik zou daarom de kamers bij Playcity in Genk niet per definitie aanraden.

Perfecte start! Matig einde.

Tijd voor kamer twee van de avond. Nadat we zojuist een goede opwarmer hadden gehad bij de Kraakfabriek in Antwerpen, konden we door naar de tweede kamer. Een van onze teamgenoten had 'The Suspect' voorbij zien komen op Escapetalk dus besloten we die te boeken. Ik moet zeggen dat ik deze kamer helemaal niet kende voordat we hem geboekt hadden. Maar ik moet wel zeggen dat ik, mede door het hoge punt op ET, erg benieuwd was geraakt over deze kamer.

Je voorpret begint eigenlijk al een aantal dagen op voorhand. Hier wordt jouw missie eigenlijk al duidelijk gemaakt en wordt er verteld wat het doel is van jouw bezoek aan Antwerpen. De start van deze escape room is uniek in zijn soort. Ik zelf ben erg fan van dit soort belevingen. Je missie start namelijk op een locatie buiten en vanuit daar begint jouw avontuur. Houd hier dus wel rekening mee, je bent namelijk best een tijdje buiten. Je zou maar een korte broek en t-shirt aanhebben terwijl het ontzettend begint te waaien.

Ons avontuur begint dus buiten en daar los je de eerste opdrachten op. Omdat je start van de missie zo 'echt' aanvoelt, zit je meteen volledig in het verhaal. Het hintsysteem / manier van communiceren met de commissaris past ook perfect in thema en draagt echt bij aan de spanning. Na onze eerste opdrachten buiten opgelost te hebben, is het voor ons tijd om naar binnen te gaan.

De manier van 'ongezien' blijven in de daadwerkelijke escape room vind ik wederom geniaal bedacht. Nogmaals, alles voelt heel 'echt' aan in deze kamer. Ook de eerste puzzel die je moet doen als je binnen bent past daarom zo onwijs goed in thema. Enfin, we waren binnen. Ook hier valt meteen op dat de locatie waar je bent er heel 'echt' uit ziet. En daar zit voor mij meteen het probleem van deze kamer. Alles is te realistisch waardoor er heel veel ruis in de kamer is. Ik zou echt adviseren om alle loze informatie (red herrings) uit deze kamer te halen. Het vervelende is namelijk dat wij vanaf het moment dat we binnen waren, volledig onze flow kwijt waren.

De puzzels die er zijn, zijn over het algemeen erg goed te doen, alleen weet je de helft van de tijd simpelweg niet wat je moet gebruiken omdat er zoveel afleiding is. Daarnaast is deze kamer vrij lineair opgebouwd, dus ik zou daarom ook niet per se met meer dan vier personen spelen. Het verhaal (en ook de spanning van het begin) ben ik in de kamer ook een beetje kwijt, jammer want hier zit zo onwijs veel potentie in. Waar het hintsysteem tijdens de start van het spel nog tof was, was dat later in de kamer een echt frustratiepunt. We hoorde achteraf dat onze host ons tijdens het spel niet kon horen. Telkens wanneer wij geholpen moesten worden, was het van: "wat hebben jullie gedaan? Waar zijn jullie mee bezig? Wat hebben jullie ingevoerd?". De eerste keer vertel je dat nog netjes, maar wanneer dit voor de tiende keer gevraagd wordt, frustreert dat een beetje.

Al met al was The Suspect voor ons een beetje en anticlimax. De start van het spel is grandioos en je zit meteen vol in het spel. Even later in de 'escape room' zelf, kakte dat volledig in. Deze kamer heeft ontzettend veel potentie wanneer alle ruis uit de kamer gehaald wordt. Er zitten echt wel toffe dingen in deze missie, maar op dit moment vind ik (voornamelijk het tweede gedeelte) echt ondermaats. Ook het niveau van afwerking kan hier en daar stukken beter. Ik moet wel gezegd hebben; in de kamer zit de best verstopte camera ooit. Succes met zoeken! Samenvattend zou ik The Suspect dus niet meteen gaan boeken, maar mocht je toch in Antwerpen zijn, zou ik hem (alleen voor de start al) misschien toch meepakken.

Feest in het café

We hadden deze week 'pas' 4 escape rooms gespeeld, daar kunnen er natuurlijk meer bij! Daarom besloten we weer een dagje te plannen om kamers te spelen. Vandaag zouden we afreizen naar Leidschendam om de kamers bij Missionroom te spelen. Christina's Droom had ik al gespeeld, dus vandaag stonden Café Voorburg, DEA en SWAT op het programma bij Missionroom. Ik weet nog van mijn vorige bezoek, dat de kamer best oké was, volgens de Escapetalk reviews moesten alle drie de kamers van vandaag nóg beter zijn, we hadden er dus onwijs veel zin in!

Eenmaal op locatie, bedacht ik me weer hoe tof het ontvangst is. Je wordt deels in thema ontvangen, de hosts zijn allemaal in juiste bedrijfskleding en het was momenteel rustig op de locatie. Wat ik nog van mijn vorige bezoek wist, was dat ik de service de vorige keer echt ondermaats vond. Ik was dus heel benieuwd of dit enkel een momentopname was. Dat bleek zeker het geval te zijn! We werden enthousiast onthaald en we kletsten meteen met onze hosts over onze gedeelde hobby; escape rooms! Leuk. Na even gezellig gekletst te hebben, was het dan toch echt tijd om te gaan starten met ons avontuur in Café Voorburg.

De introductie naar de kamer is grappig en erg leuk bedacht. Eenmaal binnen, kan ons avontuur dan echt gaan beginnen. De start van de kamer gaat eigenlijk vrij vlot en we weten al snel het café te betreden. Hier besluiten we als groep te starten met het doorzoeken van de ruimte. We vinden ontzettend veel en ons valt meteen op dat er lekker veel gebruik wordt gemaakt van verschillende sloten, wat ik persoonlijk overigens nooit erg vindt. Niets zo fijn als het openen van een (cijfer)slot. De kamer zit eigenlijk over het algemeen vrij logisch in elkaar en het is steeds duidelijk wat er moet gebeuren.

Enige nadeel van deze kamer (en later bleek dat bij de andere kamers ook zo te zijn) is dat de kamers volledig lineair opgebouwd zijn. Dat hoeft uiteraard geen probleem te zijn. Echter merken we in deze kamer (en in de andere kamers dus ook) dat we met vier personen eigenlijk te veel zijn. Je staat vaker simpelweg niets te doen. De kamer zelf heeft een goede opbouw en een lekkere puzzelflow, het is jammer dat je dan soms uit deze flow gehaald wordt puur omdat je met vier personen elkaar in de weg gaat lopen omdat de kamer zo lineair is.

Het slot van de kamer is ook daadwerkelijk een slot, iets wat ik zelf altijd erg fijn vindt. We speelde Café Voorburg lekker vlot met slechts een aantal kleine hints. Wat ik me nog van Christina's Droom kon herinneren, was het hintsysteem. Dat vond ik zo onwijs tof bedacht. Ik hoopte dat dat in deze kamer weer zo zou zijn. Helaas was dat niet het geval, het hinstysteem kan wat mij betreft velen malen beter! Al met al hebben we wel onwijs genoten en hebben we een uur heerlijk gepuzzeld. Op naar de volgende kamer!

Say my name!

Tijd voor kamer twee op deze locatie in Leidschendam. Nadat we al goed opgewarmd waren (en positief verrast waren) bij Café Voorburg, was het nu tijd om het DEA team te gaan versterken. Wat ik ook hier weer erg tof vind, is dat de hele 'look & feel' van de locatie in thema is. Je wordt in thema meegenomen naar een ruimte waar je een korte briefing krijgt over je missie. Wat ik persoonlijk op voorhand niet wist, is dat deze kamer gebaseerd is op de Netflix serie: 'Breaking Bad'. Als groot fan van deze serie (vijf keer volledig gezien), moest dit avontuur natuurlijk geweldig worden.

We trekken onze werkkleding aan en het is tijd om te vertrekken naar locatie. De start van deze escaperoom is leuk bedacht en past goed in thema. Vanaf het eerste moment dat we starten met ons avontuur, zijn de verwijzingen naar de serie al duidelijk zichtbaar. Nogmaals, als groot liefhebber van deze serie, zijn dat wel echte pluspunten. Ons avontuur start vrij vlot en we vliegen door de start heen. De reis die je maakt, neemt je mee langs bekende plekken (als je de serie gezien hebt). Ik ben er overigens van overtuigd dat DEA ook een toffe room is als je de serie niet gezien hebt!

De puzzels in de kamer zijn over het algemeen goed in thema en zijn (met een kleine hint) goed op te lossen. Als groep mistte we af en toe net wat flow, maar dat lag meer aan ons dan aan de kamer. Het decor in de kamer is netjes uitgewerkt en zit vol easter eggs naar de serie. Wel kan de afwerking in de kamer op veel plekken écht een stuk beter. Denk hierbij aan losse kabels, zichtbare rookmachines, etc.

Ik vind het persoonlijk best moeilijk om een goed oordeel te geven over deze kamer. We hebben een uurtje lekker gepuzzeld in een prima decor. Voor mij was de ervaring nóg toffer omdat ik simpelweg groot fan ben van de serie en dus echt een 'sucker' ben voor dit thema. Neemt niet weg dat DEA echt wel een prima kamer is om te spelen!

Mixed Feelings

Tijd voor de laatste kamer op deze locatie vandaag. De eerste twee kamers die we speelde (Café Voorburg & DEA) waren me erg goed bevallen. Ik keek daarom echt uit naar deze laatste kamer. Tijd om ons te gaan mengen met het SWAT team. Op dus naar de laatste missie hier!

Ik ga het, na mijn vorige twee geschreven reviews, gewoon weer zeggen. De introductie neemt je meteen mee in je verhaal. Dat komt omdat alles op deze locatie 'politie' ademt. Je wordt in thema meegenomen en krijgt een duidelijke briefing van je missie. Veel onderdelen van de briefings van de verschillende missies komen overeen, dus voor ons was het de derde keer dat we het praatje hoorde. Ik denk dat het komt omdat we drie verschillende hosts hadden bij de verschillende kamers. Ik zou hier alleen de cruciale informatie nog vertellen omdat drie keer hetzelfde verhaal aanhoren op een gegeven moment gaat vervelen.

Na wederom onze werkkleding aangetrokken te hebben, kregen we onze eerste opdracht. Je krijgt flink wat gerij mee die je tijdens je missie nodig zult hebben. Mede hierdoor zit je meteen goed in het verhaal en klopt alles. De start van de kamer is erg tof. Het deed me wel heel erg denken aan de start van een andere escape experience, maar dat terzijde. Eenmaal op de juiste plek kon ons avontuur gaan beginnen.

Het decor is weer prima uitgewerkt, net zoals in de andere kamers. Verwacht geen gekke dingen, maar op het eerste oog ziet het er gewoon netjes uit. Afwerking kan, ook in deze kamer, echt stukken beter. Dat is een beetje de rode draad door de kamers. Niet alleen dat komt in elke kamer terug, ook zien we hier dat de kamer erg lineair opgebouwd is. Dat hoeft niet altijd een probleem te zijn, maar je staat hier, wanneer je met wat ervaren spelers speelt, net wat vaker niets te doen. Puur omdat het geen zin heeft om mer vier man naar één puzzel te kijken.

Enfin, de kamer zelf dan. Ik weet niet waarom, maar ik vond SWAT over het algemeen de minste van de drie. Hij is qua beleving echt wel heel tof, maar daar blijft het bij mij een beetje bij. Ik vond de puzzels niet heel uitdagend en soms mistte ik hier en daar de logica. Daarnaast ging er (vrijwel aan het begin van ons avontuur) een bepaald element open, wat niet open had mogen gaan. Hierdoor word je eigenlijk meteen uit je beleving gehaald, die juist zo sterk begon.

Richting het einde komen we iets meer in de flow te zitten, wat erg fijn was. De effecten en het belevingselement in deze kamer is echt wel heel tof. Je waant je echt als SWAT agent in een belangrijke missie. Tijdens de finale van je missie, zit er een heel vervelend element in de kamer, waar ik eigenlijk niet over kan spoilen. Als ervaren speler blijf je hier naar kijken / zoeken wat je ermee moet. Maar achteraf bleek dat we dat helemaal niet nodig hadden. Dat soort dingen vind ik zelf altijd erg frustrerend.

Samenvattend is SWAT echt wel een toffe kamer om te doen, maar was het simpelweg gewoon niet helemaal mijn kamer. Hij is qua beleving echt wel het tofste van de drie, maar ik had in de andere twee kamers meer plezier gehad. Maar speel deze kamer zeker als je toch op deze locatie bent!

Labrats!

Tijd voor de allerlaatste kamer van ons dagje escapen. We hadden er immers 'pas' drie gespeeld. Na even culinair gegeten te hebben langs de snelweg (lees: de grote gouden 'M'), zaten we vol energie om te gaan starten met ons laatste avontuur van de dag. We hadden in de avond 'The Artifact' nog geboekt staan. Ik weet nog dat ik de kamer wilde gaan spelen toen hij nog op de vorige locatie zat. Helaas was ik toen te laat en konden we in de laatste week slechts een kamer spelen. In overleg met onze host hebben we toen 'Verdieping 13' gespeeld, omdat The Artifact zou gaan verhuizen naar een nieuwe locatie. Eindelijk was de dag dus daar dat we The Artifact konden gaan spelen.

De nieuwe locatie waar de escape zich bevindt, is wat merkwaardig. Ik wist nou niet helemaal of we bij een escaperoom waren of dat we in het magazijn van een winkel zaten. Ik denk dat er qua ontvangstruimte nog onwijs veel te behalen valt. We werden ontvangen door onze host en na even gezeten en gekletst te hebben, konden we gaan beginnen met ons avontuur.

Soms vind ik het heel fijn om in het diepe gegooid te worden met een escaperoom. Niks weten over het verhaal en er gaandeweg achterkomen wat er nou precies aan de hand is. Ik ging er vanuit dat het bij The Artifact ook zo was. Tijdens het boeken had ik heel globaal het verhaal gelezen. Maar op locatie werd ons eigenlijk niets meer verteld en werden we zo de kamer ingezet. Daar kregen we een korte introductie en toen begon onze escape dan echt.

Vanaf het eerste moment in de kamer, had ik niet echt het idee dat we in een escape stonden, maar meer in een soort hobbyproject van iemand. Het decor waar je je in bevindt, is een beetje 'houtje touwtje' afgewerkt en daar kan ook echt nog veel winst te behalen vallen. Ik vind decor en afwerking altijd erg belangrijk, maar wist meteen dat ik me bij deze escape gewoon goed op de puzzels moest focussen.

Toen ik dat eenmaal besloten had, moet ik zeggen dat ik me echt wel vermaakt heb in The Artifact. Er zitten namelijk veel puzzels in deze kamer die allemaal prima uitdagend zijn. Ga je nadenken over wat je nu precies aan het doen bent, dan kun je jezelf wel voor je kop slaan. Verhaaltechnisch was ik alles na de eerste minuut al kwijt. Ik citeer mijn teamgenoot: "Wat zijn we nu eigenlijk aan het doen?".

Ik kan daarom ook echt heel kort zijn over deze kamer. Kom je voor een tof verhaal, mooi decor, goed gebruik van licht en geluid? Dan kun je The Artifact misschien beter links laten liggen. Kom je om gewoon even lekker een uur te puzzelen? Dan is The Artifact echt jouw ding. Zeker richting het einde zitten een aantal hele goede en uitdagende puzzels. Met name de eindpuzzel was ik zelf onwijs fan van. Of ik de kamer zelf echt snel aan zou raden, laat ik in het midden.

Heerlijke flow bij Antoon

Het was weer eens tijd om te gaan escapen. Ondanks dat we er deze week al twee gespeeld hadden (en nog 4 op het programma hadden staan), leek het ons toch een goed idee om op de vrijdagavond nog even twee kamers te reserveren. Zo gezegd, zo gedaan. Het is last minute altijd even zoeken wat nog gespeeld kan worden, maar gelukkig hadden we snel twee kamers gevonden. Tijd om naar Antwerpen af te reizen.

Escapen in Antwerpen, of überhaupt wat doen in Antwerpen, blijft altijd lastig door het verkeer. Wij vertrokken als groep erg vroeg, maar toch waren we maar net op tijd door de drukte op de Belgische wegen. De Kraakfabriek, waar we onze eerste kamer zouden gaan spelen, bevindt zich aan de rand van het centrum, je moet met de auto dus echt de stad in. Reken hier dus wat extra tijd voor! Parkeren kan gelukkig wel voor de deur, dat is erg fijn! Nadat we geparkeerd hadden, stond ik meteen een beetje versteld van het pand waar deze escape room zich in bevindt, prachtig!

Eenmaal binnen werden we onthaald door onze host, konden we meteen onze spullen wegleggen en nog even naar het toilet. Vlak daarna konden we eigenlijk meteen beginnen, altijd fijn wanneer je lekker door kan pakken. We lopen naar achteren in het pand en daar bevindt zich de kamer zelf. Vlak voordat we naar binnen gingen, kregen we van onze host wat uitleg over de kamer en over het verhaal. Dat verhaal was meteen duidelijk. Iets waar ik minder fan van was, is de manier hoe je de kamer ingestuurd wordt. Een puzzel wordt, nog voor je de escape room in gaat, al uitgelegd. Dat is eigenlijk al je eerste 'hint'.

Tijdens onze start komen we meteen in een goede flow te zitten. Het is meteen duidelijk wat we moeten doen en kunnen lekker parallel bezig gaan. Hierdoor maken we een snelle start en komen meteen in het hoofdgedeelte van de kamer uit. Het valt hier meteen op dat er (voor mijn gevoel) onwijs veel te doen is. Gelukkig, blijkt achteraf, communiceert de kamer onwijs goed met haar spelers en weet je eigenlijk continu waar je mee bezig bent en wat je nog moet doen. De puzzels zijn allemaal goed in thema en erg gevarieerd. Het verhaal is daarnaast ook heel duidelijk en goed te volgen. De manier waarop het verhaal verteld wordt, is ook geniaal bedacht.

Uiteindelijk weten we te ontsnappen met nog ruime tijd over én hebben we geen hints nodig gehad. Wat dus eigenlijk betekend dat de kamer simpelweg goed in elkaar zit! De puzzels zijn leuk en gevarieerd, het verhaal helemaal duidelijk en het decor ziet er eigenlijk ook best prima uit. Wij hebben ons onwijs goed vermaakt in The Illusionist!

Deze kan echt niet meer

Wat doe je als je een avondje niets te doen hebt? Juist, escape rooms spelen! Last minute escapen blijft altijd erg leuk, alleen wel een flinke zoektocht naar welke kamers je nu eigenlijk moet gaan spelen. We besloten deze avond rondom Nijmegen te gaan spelen. Omdat andere kamers afvielen (doordat ze gesloten waren op maandag en dinsdag), besloten we de avond te starten bij Escaperoom Nijmegen om daar The Graveyard te gaan spelen.

Mocht je deze kamer willen gaan spelen (spoiler: wat ik niet aanraad), neem dan flink de tijd voor het zoeken naar een parkeerplaats. De kamer bevindt zich in het centrum van Nijmegen, dus een geschikte parkeerplaats in de buurt vinden is erg lastig. De straten rondom de escaperoom zijn bijna alleen voor vergunninghouders. Ook de ingang van de escaperoom is even zoeken, maar als echte puzzelaars natuurlijk wel gevonden!

Het onthaal bij de escaperoom was wat onpersoonlijk. We moesten zo snel mogelijk onze spullen wegleggen, naar de wc en starten. Uiteraard geen probleem, doorpakken houden we enigszins van. Beneden in het pand, waar het overigens bloedheet was, kregen we de standaard introductie over escaperooms en zonder enige introductie over het verhaal mochten we de kamer in. De entree naar de kamer is tof en leuk bedacht. Maar daar houd voor mij de gehele beleving eigenlijk al op.

Eenmaal in de kamer begint ons 'avontuur'. Vanaf het eerste moment is het al meteen onduidelijk wat we nu precies moeten doen. De ruimte ziet er in het begin nog enigszins prima uit, maar dat komt vooral omdat het vrij donker is. De puzzels zijn niet heel boeiend en op sommige momenten word je heel duidelijk doorgedrukt. Dat hoeft niet per se een probleem te zijn overigens. De kamer mist een bepaalde sfeer. Dat zit hem enerzijds in het decor, anderzijds in het gebruik van licht en geluid. Vooral geluid is vrijwel niet aanwezig.

Het begin was voor ons nog enigszins oke, hier hadden we nog een bepaalde flow te pakken. Toen we echter in het tweede gedeelte van de kamer kwamen, begon de deceptie. Nog geen seconde in de ruimte of onze gamehost riep door zijn microfoon: "Euh, ja, sorry. Mijn collega heeft wat fout gedaan. Je mag nog niet door die deur. Ik roep wel wanneer dat wel mag". Oke, kan gebeuren, prima. We gaan aan de slag met de puzzels in deze kamer. De afwerking in deze kamer is overigens dramatisch. Overal kabels, stekkerblokken, stof, spinnenwebben, etc. Maar dan komt eigenlijk nog het ergste, puzzelflow. Een aantal puzzels werkte niet, terwijl die onderdelen wel nog in de kamer staan. Je staat je hier dus op dood te staren. Achteraf bleek dat onze host ook niet wist dat deze puzzel het niet deed. Dus hij kon ons ook geen 'hint' geven dat we het anders op konden lossen.

Dan meteen maar even door op die hints. Tijdens de introductie kregen we te horen dat onze host op zou letten, maar dat we ook zelf om hints konden vragen. Ik was al lichtelijk gefrustreerd in het middenstuk van de kamer door 1. de belabberde en dramatische afwerking, 2. de puzzels die maar half werken en 3. dat je totaal geen idee hebt wat je nu eigenlijk staat te doen. We besloten onze host dan ook maar om een hint te vragen omdat we ons daadwerkelijk dood aan het staren waren op een puzzel (die het dus niet deed). Na ongeveer 5 à 6 eer roepen en zwaaien, kregen we eindelijk een (cryptische) hint, waar we op dat moment helemaal niets mee konden. Een aantal minuten later dus maar weer gevraagd om een duw in de rug, wederom vrijwel geen respons. Jammer, want hierdoor frustreer je je alleen nog maar meer.

Eindelijk mochten we door de deur heen, die al vanaf begin af aan open stond. De puzzel in die ruimte is op zich nog best prima bedacht. Alleen de afwerking is wederom echt dramatisch. Wanneer een puzzel niet lukt, kun je bij wijze van spreken de stekker zelf uit het stekkerblok boven je hoofd halen. Het einde van de kamer is grappig bedacht, maar alles behalve innoverend.

We 'ontsnapten' met nog zo'n 3 minuten op de klok. Een erg goede tijd volgens onze host. Ook wij wisten dat onze host hier niets aan kon doen, dus besloten onze spullen maar te gaan pakken. Nog voordat wij onze spullen gepakt hadden, stonden de lichten al uit en had de host zijn rugzak al haast op zijn rug hangen. We waren duidelijk de enige groep en hij had onwijs veel zin om naar huis te gaan. Betalen hoefde niet meer, want dat moest op voorhand op locatie al gebeuren. Al met al, blijf lekker weg bij The Graveyard en ga lekker andere kamers spelen in deze regio!

Hitte in de eerste klas

Door naar kamer twee van de dag, de nachttrein in Bemmel stond op het programma. Ook deze kamer hebben we last minute kunnen boeken. Altijd fijn als die mogelijkheid er is. Let wel even op; zodra je gereserveerd hebt op de site (binnen 24 uur), dien je de eigenaar even op te bellen om te verifiëren dat de reservering daadwerkelijk gemaakt kan worden. Gelukkig was dit mogelijk en konden we dezelfde avond dus nog gaan spelen.

Een van onze teamgenoten had wat toffe reviews gelezen over deze kamer en aangezien hij dicht lag bij de kamer die we hiervoor speelden, besloten we dus af te reizen naar Bemmel. De locatie bevindt zich op een industrieterrein en is gemakkelijk te vinden. Altijd handig! Het ontvangst was wat, hoe moet ik het zeggen, ongemakkelijk. We werden onthaald door onze host en hij gaf ons aan dat we nog even naar het toilet konden. Heel veel meer dan dat werd er niet gezegd. Tot we weer compleet waren en een volledige uitleg over de kamer kregen. Hier kregen we eigenlijk ook al te horen wat we precies in de kamer moesten gaan doen. Ik was een beetje bang dat de eerste cijfercode ook al verteld werd, maar dat viel gelukkig mee.

De intro van de kamer is erg leuk bedacht en op het eerste oog ziet het decor er best prima uit. Zeker voor een kamer van deze leeftijd, moet ik zeggen dat het er nog best netjes uit ziet. De puzzels zijn over het algemeen vrij goed te doen en er wordt continu steeds verwezen naar wat je waar moet doen, erg fijn als er een bepaalde logica in een kamer zit. Wel valt op dat het onwijs warm is in de trein. Maar met deze zomerse temperaturen is het ook lastig dat tegen te gaan.

Wat ik erg tof vind in deze kamer, is dat samenwerking en communicatie (zeker in het begin) erg belangrijk zijn. Achteraf hoorde we van de host dat hij het heerlijk vond om naar ons te kijken. We zaten in deze kamer ook echt in een heerlijke flow (met slechts één kleine minuscule hint), dat draagt wel bij aan je ervaring. De puzzels zijn allemaal erg logisch en passen (over het algemeen) prima in het thema. Wat me wel een beetje tegenvalt, is het verhaal. Er is gekozen voor een tof verhaal, een trein die dreigt te ontsporen. Daar komt in de kamer letterlijk vrijwel niets van terug. Ik heb meer het gevoel gehad dat we lekker een uurtje op ons gemakje hebben mogen puzzelen in een trein. Ook qua licht en geluid is er nog veel te behalen in deze kamer om te beleving nog toffer te maken.

Ondanks dat we echt lekker gepuzzeld hebben, is de nachttrein een kamer die waarschijnlijk niet lang bij zal blijven. Het is een vrij doorsnee kamer zonder al te veel gekke dingen. Het decor lijkt op het eerste ook prima, maar qua afwerking kunnen er nog flinke stappen gemaakt worden. Eenmaal uit de kamer wordt er nog een foto gemaakt en verder wordt er eigenlijk vrij weinig gezegd, wederom een beetje ongemakkelijk. Wil je even lekker puzzelen, speel deze kamer dan zeker. Maar ik zou niet per se aanraden om meteen in de auto te stappen voor deze kamer.

Spannende ontsnapping voor mij

Het was tijd om terug te keren naar Mindescape in Rotterdam. Een flinke tijd geleden speelde ik hier Anna's Dollhouse op deze locatie. Vond die kamer toen erg leuk, helaas had mijn teamgenoot destijds 'Expeditie' al gespeeld, dus heb ik die kamer toen links moeten laten liggen. Maanden gingen voorbij en 'Expeditie' bleef op mijn wishlist staan. Iedereen in mijn omgeving had deze kamer al gespeeld, jammer. Tot ik op een bepaald moment een dagje weg aan het plannen was met iemand die nog nooit een escaperoom had gespeeld. We besloten in het weekend naar Rotterdam te gaan, ideaal dus om 'Expeditie' ook eindelijk mee te pakken!

Stiekem vond ik het best spannend om te spelen met iemand die nog nooit een escaperoom heeft gespeeld. Ik had natuurlijk, als de 'escape gekkie' die ik ben, alles al verteld over mijn grootste hobby. Kom je toch een beetje als een weirdo over als de kamer dan heel slecht blijkt te zijn. Wel is een escaperoom meteen een goede om te kijken of samenwerken en communiceren lukt, extra spannend dus. Wat wellicht ook interessant is geweest voor mijn kamer overweging, is dat ik mijn medespeler toch een beetje wil 'besmetten' met het escape virus. Je wil als eerste kamer niet meteen een kamer uit de top 5 spelen, want dan ben je eigenlijk al verpest. Maar toch wil je wel een leuke kamer spelen met een tof thema, leuke puzzels, etc. Gezien het thema van 'Expeditie' heel anders is dan ons dagelijks leven, leek mij dit de perfecte kamer om mee te starten!

Enfin, we kwamen netjes op tijd aan op locatie en hadden nog even de tijd om rustig naar het toilet te gaan en om even kort te kletsen met onze host. Daar kregen we uiteraard ook de uitleg wat een escaperoom nu precies was. Na deze introductie, kregen we een korte introductie over het verhaal. Maar dat zou verder uitgelegd worden in de kamer op het Cocoseiland. Eenmaal gearriveerd op het eiland, kregen we inderdaad een leuke introductie. Grappig gedaan!

Tijdens de start van ons avontuur vond ik het persoonlijk best lastig om er in te komen. Vooral omdat ik niet meteen alles wilde doen. Of zoals mij moeder laatst zei na het spelen van een kamer: "Er is echt niks meer aan om met jou een kamer te spelen, jij ziet alles meteen". Het fijne aan Expeditie is dat het een kamer is die vrij lineair is, je moet in veel gevallen iets oplossen om het volgende vrij te spelen. Je zult hier dus met twee goed samen moeten werken. De kamer zit vrij logisch in elkaar en is een goede combi tussen old school puzzelen en het gebruik van wat modernere technieken.

Wat ook erg lekker was, was dat de flow er vanaf begin af aan in zat (tot op zekere hoogte). De puzzels volgden elkaar goed op en we hebben eigenlijk nergens écht lang vast gezeten. Het decor is daarnaast ook prima uitgewerkt. Je waant je echt even in een andere wereld. Wel was het ontzettend warm in de kamer. Dat is wel iets om rekening mee te houden. Wij speelden met twee personen, maar ik zou niet adviseren om hier met grote groepen te gaan spelen.

Richting het einde van de kamer, komt het gehele verhaal goed samen. Hier liepen we wel eventjes vast op een heel knullige wijze. Mensen die mijn reviews vaker lezen, weten dat zoekwerk een van mijn sterkste punten is (not). Het blijft dan echt heel leuk dat je na zo'n 5 minuten zoeken de hint krijgt: "kijk eens daar...". Die 'daar' bleek letterlijk al vijf minuten in mijn zicht te zijn. Sta je dan, met je 170+ gespeelde kamers.

Samenvattend was Expeditie voor ons een hele toffe reis. Met nog ruim 10 minuten over, wisten wij onze expeditie te volbrengen. We hebben heerlijk gepuzzeld in een leuk decor. Wat mij betreft is Expeditie daarom een echte toffe beginnerskamer. Maar buiten dat is het ook een kamer waar je jezelf lekker uit kunt dagen met twee personen. Dus ook wanneer je wat meer ervaring hebt. En, daarnaast, missie geslaagd; ondanks dat mijn teamgenoot zei: "ik zou er niet net als jij nu nog een paar achteraan kunnen spelen", maar was het wel voor herhaling vatbaar. Op naar de volgende kamer samen dus!

Old school puzzelen

Het was weer eens tijd voor een dagje escapen, weer eens wat dichter bij huis. Hoewel sommige mensen zullen zeggen: "Je gaat toch geen uur in de auto zitten om escape rooms te spelen?", was het voor ons wel relaxed om weer eens in de buurt te gaan spelen. Onze dag stond gepland in Breda, hier zouden we bij Escaperoom 076 gaan beginnen met twee kamers. Auto parkeren in de buurt en op naar de locatie.

De locatie bevindt zich in het centrum, lekker centraal dus. De ingang van de escaperoom kun je haast niet omheen, een prachtige poster verklapt de deur waar we aan moeten bellen. Eenmaal boven in het pand worden we opgewacht door de enthousiaste Mark. Hij tekent even af dat we er zijn; meteen krijg ik de vraag: "ben jij dan Stan van Escapetalk?". Altijd leuk wanneer mensen daadwerkelijk de moeite nemen je reviews te lezen én je ook nog eens herkennen, tof! Na gezellig gekletst te hebben, en een drankje te hebben gedronken, kunnen we beginnen met onze eerste kamer; Camera 4.

We worden door een andere host meegenomen verder het pand in. Hier krijgen we wat uitleg over het pand zelf en over het verhaal van de kamer. Dat is allemaal vrij duidelijk, dus wij konden niet wachten om te gaan beginnen. Wel werd ons verteld dat het wel eens warm zou kunnen zijn in de kamer, mocht er wat zijn, konden we te allen tijde wat zeggen, dan zou onze host even langskomen met wat water. Top service dus!

Eenmaal in de kamer merkte we snel dat dit een lekkere old school puzzelkamer zou gaan worden. Het decor is vrij basic, maar - zeker in het begin - wel gewoon passend in thema. De puzzels zijn allemaal goed te doen en het is eigenlijk altijd wel duidelijk wat er gedaan moet worden. Wat ik zelf altijd tof vind, is wanneer een puzzel een dubbele (of zelfs driedubbele) laag heeft. Dat je wat oplost, maar daar nog niet meteen wat mee kan. Dit kan vaak ook gaan irriteren, maar wanneer dit goed is uitgevoerd, kan ik daar erg van genieten. Zo zitten er ook een paar puzzels in Camera 4. Niet per se hogere wiskunde, maar wel gewoon leuk gedaan.

Het verhaal wat jou door de kamer meeneemt blijft vrij oppervlakkig en de puzzels voelen - wat mij betreft - wel vaak wat te random aan. Neemt niet weg dat de puzzels gewoon leuk zijn om te doen. Zeker kijkend naar de eindpuzzel, die heeft eigenlijk vrij weinig met het verhaal te maken, maar is wel een feest om op te lossen.

Heel veel meer kan ik eigenlijk over Camera 4 niet zeggen. Het is een prima kamer om te spelen. Verwacht geen hoogstaande decors of hele diepe storytelling. Kom je om gewoon even lekker te puzzelen, dan is Camera 4 echt wel leuk om mee te pakken. Ik moet tot slot overigens zeggen dat het hintsysteem wel leuk gevonden is in deze kamer. Voor mij heerlijk nostalgisch! Al met al hebben we met drie ervaren spelers even heerlijk gepuzzeld! De gamehost had overigens ook gelijk over de temperatuur, het was erg warm in de kamer. Wij waren echter zo fanatiek dat we lekker door wilden spelen. Nadat we de kamer uit kwamen, kregen we een heerlijk glas water met ijsklonten, de service is echt on point op deze locatie!

Boven verwachting

We hadden al een goede opwarming gehad bij Escaperoom 076. Nadat we net waren ontsnapt uit Camera 4, was het voor ons alweer tijd voor de volgende kamer; Vaudeville. Ik keek persoonlijk onwijs uit naar deze kamer. Enerzijds omdat ik veel goede verhalen over deze kamer had gehoord, anderzijds omdat het thema me heel erg ligt. Ik weet inmiddels, na ruim 170 gespeelde kamers, dat het nooit goed is om met een bepaalde verwachting naar een kamer te gaan. De verwachting die ik had, was wel wat naar beneden gegaan na het spelen van Camera 4. Ikzelf ben een groot liefhebber van verhaal en decor en deze punten waren eigenlijk niet echt aanwezig bij de vorige kamer. Hopen dat het bezoek van de waarzegster een betere indruk achter zou laten.

We beginnen ons avontuur met een filmpje, grappig om hier een oude bekende te zien! De introductie van het verhaal is duidelijk. We gaan op bezoek bij de waarzegster om te kijken of we vrienden met haar kunnen worden. Op naar haar huisje dus! Tot mijn verbazing valt me meteen op dat het decor erg netjes afgewerkt is. Hier en daar kan dat natuurlijk altijd beter, maar zeker na het spelen van Camera 4 had ik dat hier totaal niet verwacht. In de kamer krijgen we ook nog een kleine introductie en kon ons echte avontuur gaan beginnen.

Zoals ik al zei, vind ik persoonlijk verhaal en decor een belangrijk punt in een escaperoom. Iets wat ik daarnaast ook erg belangrijk vind, is gameflow. Het is zo fijn als een kamer logisch in elkaar zit waardoor je meteen een bepaalde flow te pakken hebt. Dat was bij Vaudeville voor ons ook het geval. Vanaf het eerste moment kwamen wij in een flow te zitten en deze hebben we tot het einde niet meer los gelaten. Alle puzzels vielen heel logisch in elkaar. Het was steeds duidelijk wat we moesten doen en konden zowel lineair als paralel puzzelen.

Het verhaal van de kamer is eigenlijk vrij simpel, maar daar zit denk ik de kracht ook in. Het is helemaal niet nodig om complexe verhalen te bedenken. Ondanks dat het plot in de kamer simpel is, krijg je toch de mogelijkheid om er op een bepaalde manier achter te komen wat zich nu precies heeft afgespeeld op deze locatie. Daar houd ik zelf altijd wel van.

Vaudeville is wat mij betreft echt een leuke kamer om te spelen, boven verwachting goed al zeg ik het zelf. Het decor is goed, het verhaal is goed te volgen. Puzzels zijn leuk en in thema en op het einde komt alles samen. Enige waar ik minder fan van ben in deze kamer is dat veel van de puzzels te maken hebben met het betere zoek- en speurwerk. Laat dat nou net een van mijn slechtste punten zijn. Ik ben zelf nooit zo'n fan van dit soort puzzels in een kamer. Maar dat is helemaal persoonlijk. Achteraf hebben we nog gezellig een drankje gedaan en nagepraat over van alles en nog wat. Nogmaals, service op deze locatie is helemaal top!

Reactie door Escape Room 076 Breda

23 augustus 2022

Dank voor deze mooie review! Jullie waren gezellige gasten :)

Tof voor beginners of ervaren groepen

Tijd voor de laatste kamer van vandaag, op naar de volgende locatie; This is Escape in Breda. Hier zouden we Magic & Mystery gaan spelen. Deze kamer stond al erg lang op mijn vizier om te gaan spelen. Ik hoorde veel goede verhalen over deze kamer, maar iedereen had hem al gespeeld. Gelukkig kwam er een moment dat twee andere medespelers zeiden; die moeten wij ook nog. Meteen plannen dus!

Eenmaal op locatie werden we vriendelijk ontvangen door de hosts die aanwezig waren. Het was volle bak in de ontvangstruimte, erg gezellig! Ook eigenaar Tony kwam nog gedag zeggen en even kletsen, altijd gezellig! Omdat een van de personen in de ontvangstruimte nog nooit een escaperoom gespeeld had, kregen we een korte introductie met de standaard regels. Als ervaren speler zijn deze regeltjes natuurlijk duidelijk, erg fijn dat deze uitleg lekker kort bleef (wel zat alle benodigde informatie in deze intro). Enfin, wij waren de eerste die naar de kamer mochten gaan, na onze spullen gedropt te hebben in de kluis, konden we gaan beginnen aan ons mysterie!

De introductie van de kamer was erg tof en erg leuk in thema. Wij, als de ervaren spelers die we zijn, hebben tijdens de start van de kamer wel wat tijd verloren. Dat betekent alleen maar dat de introductie goed was. Vaag verhaal, maar je zult het begrijpen als je de kamer speelt. Ik vernam dat de kamer in 2022 opgeknapt is en dat zie je ook wel aan de kamer. Het ziet er simpelweg allemaal gewoon erg netjes uit. Na onze valse start in het begin, kan voor ons het avontuur dan echt beginnen haha.

Wat ik fijn vind aan Magic & Mystery, is dat de kamer vrij logisch is. Logisch in opbouw, logisch wat de volgorde is en logisch dus waar je je op dat moment mee bezig moet houden. Hierdoor komen we dan ook meteen in een goede flow te zitten, die we (tot op zekere hoogte) ook niet meer laten vallen. Het verhaal wat zich door de kamer ontvouwd komt bekend voor, maar is verder prima en goed te volgen. De puzzels die je tijdens je avontuur tegen gaat komen zijn leuk bedacht, voelen soms wat random aan, maar zijn wel logisch en leuk uitgevoerd.

Wij hebben ons dik drie kwartier onwijs vermaakt in deze kamer. Ik denk dat Magic & Mystery een topkamer is om mee te starten voor beginnende groepen. Maar ook wanneer je een ervaren escaper bent, is deze kamer echt wel leuk om te doen (speel hem dan met 2, max 3 personen). Wat ik daarnaast belangrijk vind om mee te nemen, is de prijs van de kamer. Er zijn weinig locaties waar je voor deze schappelijke prijs zo'n kamer kunt spelen. Prijs kwaliteit verhouding is in mijn ogen erg goed hier. Al met al hebben wij ons onwijs vermaakt tijdens Magic & Mystery en ik kom zeker nog eens terug voor de andere kamers!

Spectaculaire lancering

Eindelijk was het zo ver, escapen op de Noordkade in Veghel. Zo wat dagelijks rijd ik hier met de auto langs af. Maar op de een of andere manier kwam het er elke keer maar niet van om de kamers hier te spelen. Vrijwel iedereen die ik ken (en die meteen twee kamers wil spelen) had deze kamers al gespeeld. Gelukkig vond ik eindelijk een team om mee te gaan spelen. Omdat we vrij last minute wilden spelen, waren de tijdsloten niet meer online te reserveren. Altijd fijn als de site zelf al aangeeft: reserveren voor vandaag of morgen, bel dan eventjes. De eigenaar gaf aan me even terug te bellen om te checken of er personeel beschikbaar was voor onze tijdsloten. Een paar uur later was het geregeld, fijn! Op naar Veghel dus!

De Noordkade is een prachtlocatie, voor ieder wat wils; bioscoop, horeca, theater én dus ook escaperooms. Mocht je de tijd hebben, neem dan ook echt even de tijd om de rest van deze toffe locatie te bezoeken. Enfin, de ingang van de escaperoom staat goed aangegeven, dus de eerste puzzel, vind de voordeur, was al opgelost! We werden ontvangen door een enthousiaste gamehost in een prachtige ontvangstruimte, alles ziet er erg netjes uit. Altijd fijn als ook hier aan gedacht wordt. We hadden nog even de tijd om naar het toilet te gaan en eigenlijk konden we daarna meteen starten.

Samen met onze host liepen we naar de kamer toe, en wauw... Wat een locatie. De escaperoom bevindt zich in de silo's op het industrieterrein, over immense locaties gesproken. Ik vind het altijd erg tof als de locatie van de escaperoom ook echt goed binnen het thema past. Gaaf! We starten in een algemene ruimte en krijgen hier nog wat uitleg. Daarna is het voor ons de tijd om te starten in de kamer zelf. De kamer start met een filmpje. Ik vind het altijd erg tof wanneer introductievideo's mooi zijn. Dat was hier zeker het geval. De introvideo was wat aan de lange kant, maar dat mocht de pret niet drukken. Het verhaal was in ieder geval duidelijk.

Toen de introvideo klaar was, dachten we meteen te kunnen starten. Echter kregen we meteen een nieuwe oproep via het scherm, we konden nu dan écht gaan starten. Vanaf de eerste seconde zit je meteen in het verhaal. Dat komt mede omdat het decor zo goed is uitgewerkt. Het valt wel op dat er veel te doen is, zeker voor ons met drie personen. Wel zit de kamer qua puzzels logisch in elkaar en volgt alles elkaar erg goed op!

Vanaf het eerste moment zitten we dan ook in een bepaalde flow en die laten we eigenlijk niet meer los tot het einde. Het enige wat mij enorm stoort zijn de ontelbare filmpjes tussendoor. Nogmaals, ik ben groot fan van mooie video's, zeker als zij het verhaal vertellen. Maar wanneer dit zo vaak gebeurd én wanneer de filmpjes aan de lange kant zijn, gaat dit op een gegeven moment echt frustreren. Zeker wanneer je in een hele lekkere flow zit, halen deze video's je juist weer uit die goede flow.

Zoals in meerdere reviews beschreven, bestaat de kamer eigenlijk uit twee delen. De finale was voor mij echt het hoogtepunt van de kamer. Er is zo ontzettend veel te doen, dat je eigenlijk meteen denkt: dit gaan we nooit redden. Echter zit de kamer zo ontzettend logisch in elkaar, dat je er onwijs fijn doorheen gaat. Zonder hints en met nog zo'n 15 minuten op de klok is het ons gelukt de raket de lanceren.

Ik vond The Launch echt een toffe room. Duidelijk verhaal, duidelijke opdracht, goed gebruik van decor, mooie effecten en bovenal onwijs logisch. Enige kanttekening voor mij is dat de filmpjes echt een heel stuk korter mogen en dat de afwerking op sommige punten wel nog wat beter kan. Op naar kamer twee!

Gesaboteerd door je eigen teamgenoot

We hadden de perfecte opwarming gehad voordat we The Sabotage gingen spelen. We speelden hiervoor The Launch op deze locatie en die speelden we hintloos, altijd fijn wanneer er een goede flow in een kamer zit. Hopen dus dat het bij deze kamer ook weer zo gaat zijn! Tussen de kamers in hadden we rustig de tijd om wat te drinken, ondertussen werd The Sabotage voor ons gereed gemaakt. Na een tijdje kwam onze enthousiaste host ons weer ophalen om te gaan starten aan onze tweede missie.

Ook bij de tweede missie verplaats je je naar de silo op het industrieterrein. Zoals ik al in de review schreef van de andere kamer; wauw, wat een locatie. Heerlijk in thema ook! We komen terecht in dezelfde ruimte als waar we vorige keer starten. Voordat de kamer start, krijg je een introductievideo. Dit is precies dezelfde introductie als bij de vorige kamer. Zeker omdat we die nog geen uur geleden al hadden gezien, was het voor ons onwijs moeilijk om de aandacht erbij te houden. Voornamelijk omdat de video zo onwijs lang duurt. Daarna wordt middels een nieuw soort video vertelt wat onze missie deze keer is. Wanneer je beiden kamers gespeeld hebt, is deze introductie onwijs tof gedaan! Missie is wederom duidelijk; een raket saboteren. Dat moet lukken! Enige jammere vind ik dat de tijd doorloopt wanneer het filmpje speelt, zeker een video met deze lengte.

De start van deze kamer is anders dan bij de andere kamer. Waar we bij de vorige kamer meteen in een bepaalde flow zaten. Missen we die bij deze kamer. De start van deze kamer vereist een goed zoek en vind niveau. Niet zo mijn ding, maar wel tof in thema! Wanneer we door kunnen, na bijna tien minuten, start onze missie pas echt. Ook hier valt vanaf het moment van binnenkomen op: wat is dit onwijs veel. Toch is er een bepaalde logica toegepast waardoor je duidelijk ziet wat je wel en niet moet doen, fijn! Het enige jammere is dat het bij deze kamer wat meer leeswerk vereist.

Toch weten we de flow enigszins op te pakken na een valse start van ons eigen en na het ingrijpen van de host in de kamer. Je blijft je continu verbazen hoe ontzettend veel je eigenlijk moet doen. Dat brengt het stress niveau wat omhoog, maar past wel heerlijk in thema. Qua afwerking en decor zou er hier echt nog wel veel te halen zijn, zeker in het begin.

Wat later in de kamer begin ik me wat meer te irriteren aan hele kleine dingen, dat is jammer want The Sabotage is over het algemeen ook echt een toffe kamer. Denk bijvoorbeeld aan een puzzel waar je iets met een stift moet doen, maar dat de stift het niet doet. Dat zijn van die kleine dingen wat gewoonweg frustreert. Ook hebben ze ons een puzzel laten skippen omdat we in het begin wat vertraging opgelopen hadden. Op zich geen probleem, maar je zit wel continu met een slot wat niet opgelost is. Daar blijf je als ervaren escaper toch aan denken.

Wederom is het einde van de kamer qua decor en grootsheid het tofst. Je bent écht bezig met een missie en dat voelt onwijs gaaf aan. Enige jammere vind ik de eindpuzzel. Hij past mooi in thema, maar ik ben zelf gewoon niet zo'n fan van dit soort puzzels. Van die puzzels waar één oplossing voor is én die je ook daadwerkelijk maar een keer kunt doen, anders heb je het helaas niet gehaald. Dat was bij ons dus het geval. Niet gehaald, maar wel nog tijd over. Dat voelt gek.

Neemt niet weg dat The Sabotage een hele toffe kamer is. Veel puzzels die over het algemeen vrij logisch zijn. Qua decor zou hier in het begin nog wat aangepast kunnen worden en ik zou persoonlijk gaan voor een andere eindpuzzel. Maar dat is een persoonlijk dingetje. Ik heb me onwijs vermaakt bij deze twee kamers en ben blij dat ik ze eindelijk gespeeld heb!

Reactie door Noordkade Uitjes

12 augustus 2022

Bedankt voor deze handvaten en tips! Wij gaan hier zeker wat mee doen. Fijn dat jullie als ervaren escapers hebbe genoten van onze escaperoom. We hopen jullie in de toekomst wellicht nog ooit te mogen ontvangen!

Flinke buit binnengehaald!

Altijd fijn als je vrienden net zo escape verslaafd zijn als jijzelf. Na een middagje kermis, wilden we kijken of we nog wat gezelligs konden doen. Meteen werden onze lijstjes van gespeelde kamers naast elkaar gelegd om te zoeken of we ergens nog een kamer wilde spelen. Ondanks dat we beiden al onwijs veel kamers gespeeld hebben, lukte het toch om een kamer te vinden. Samen met mijn grote vriend De Milde Dictator besloten we 'Let's Rob the Bank' te gaan spelen bij Escaping Breda.

Een flinke tijd geleden had ik op deze locatie Patient X al gespeeld. Ik was toen al aangenaam verrast over die kamer. Escaping is natuurlijk een franchise en dat betekent (over het algemeen) vaak niet veel goeds. Toch had ik destijds onwijs lekker gepuzzeld. Hopelijk zou dat deze keer weer zo zijn. We komen aan op locatie en je bevindt je meteen in een prachtige ontvangruimte. Er is hier mogelijkheid genoeg om nog even lekker wat te drinken of een bordspelletje te spelen. Onze host kwam ons even kort begroeten, daar bleef het ook bij.

Na even wat gedronken te hebben, konden we beginnen aan onze bankoverval. Onze host legde kort de regels uit en daarna konden we starten. Waar ik me vorige keer nogal aan geërgerd had, was het hintsysteem. Escaping maakt gebruik van een automatisch hintsysteem, daar was ik niet zo'n fan van. Echter is het nu zo dat je op een knop moet drukken voor een automatische hint. Flinke verbetering dat deze niet meteen op het scherm komt te staan. Wij gaven onze host aan dat wij deze knop niet zouden gebruiken en dat hij zelf in moest grijpen als hij dacht dat we een hint nodig hadden.

Het concept van de kamer is simpel; breek in in de kluis. Wat ik een leuk aspect vind, is dat je in de beginruimte zelf bepaald hoeveel geld je weghaalt. Zo'n soort spelelement zat ook in Patient X. Je hoeft in feiten dus niet alles op te lossen. Maar om de maximale score te halen, zul je flink moeten puzzelen, zelfs als je flink ervaren bent. Toen we eenmaal op dreef waren, ging ik er vanuit dat we met nog 30 minuten op de klok zouden ontsnappen uit deze kamer. Niets was minder waar, onze reis zette zich voort.

Dat was al een grote verrassing, verder bleken de puzzels en het decor ook best een verrassing te zijn. De puzzels waren leuk bedacht en prima in thema. Ook het decor was tot op zekere hoogte leuk gekozen. Ook richting het einde ligt het aan jezelf met hoeveel geld je daadwerkelijk naar buiten komt, ook dat vind ik wederom erg leuk gekozen. Al bij al waren we allebei best verbaasd dat we zo'n puzzelplezier hebben gehad.

Let's Rob the Bank is een leuke beginnerskamer óf een leuke kamer voor twee à drie ervaren spelers. Er is genoeg te doen (zowel paralel als lineair) en het thema is best leuk uitgewerkt. Hier en daar kan de afwerking wel echt een stuk beter. Achteraf krijg je nog een leuk aandenken mee. Wel was de service op sommige momenten wat onpersoonlijk. Enfin, wij hebben ons toch zo'n 50 minuten heel erg vermaakt!

Tijdreis completed!

Het was eindelijk weer eens tijd voor een dagje escapen, want dat was lang geleden. Toch al zeker anderhalve week! Vandaag stonden er vijf kamers op de planning. Allemaal kamers waar we 'wel eens over gehoord' hadden, maar waar de verwachtingen niet per se heel hoog lagen. Onze dag begon bij Escaperoom Amersfoort. Dik twee maanden geleden waren we nog hier voor 'Crazy Mister Hunter'. Op aanraden van de eigenaar hebben we besloten alleen Time Machine te spelen deze keer.

Omdat we een volle planning hadden, stonden we om 10:00 uur al voor de deur in Amersfoort, lekker fanatiek! Eigenaar Michael stond ons weer op te wachten. Altijd fijn om op voorhand al lekker enthousiast over escaperooms te kunnen kletsen. Maar goed, we kwamen niet voor de toffe verhalen uit Athene of alle topkamers die we gespeeld hadden in Nederland, wij kwamen hier langs om de tijdmachine te gaan testen. Na een korte introductievideo, kon ons tijdreisavontuur beginnen.

De start van de kamer is vrij duidelijk en de puzzels die hier worden gebruikt ook. Hierdoor komen we eigenlijk van begin af aan al in een prima flow te zitten. Het thema is hier best leuk uitgewerkt, wel is de ruimte wat beperkt. Weet wel; wij als ervaren escapers zijn niet per definitie de belangrijkste doelgroep voor deze kamer. Deze kamer is echt een toffe familiekamer, dus sta je hier met je kids in de ruimte, is er ruimte genoeg.

Naarmate de kamer vordert, verbaas ik me oprecht over hoe lekker we aan het puzzelen zijn. Het decor is wederom erg netjes uitgevoerd en de puzzels volgen elkaar lekker op. Er is een mogelijkheid tot paralel puzzelen, wat ikzelf altijd erg fijn vindt. Wel moet ik zeggen dat hier en daar de communicatie in de kamer zelf beter kan. We staan vaker in de kamer verschillende codes te proberen op verschillende slotjes. Tijdens het nabespreken hebben we dit aangekaart en de eigenaar ging hier op korte termijn nog wat aan doen, top!

Richting het einde van de kamer lopen we als groep wat vast op een specifieke puzzel. Hier zie je dat je als ervaren escaper soms écht te moeilijk denkt. Ook vind ik (maar dat is persoonlijk) dat de afwerking en het decor hier wel een stuk beter zou kunnen. De finale van de kamer eindigt op een logisch punt en het verhaal is helemaal compleet. Tijdreis completed voor ons!

Naderhand hebben we samen met Michael de kamer nog eens doorlopen, hebben we alle ins en outs meegekregen en hebben we leuke ideeën gewisseld. Altijd leuk als mensen hier de tijd voor nemen. Ik ging zonder verwachtingen deze kamer in en kwam echt met een glimlach op mijn gezicht de kamer uit. Wij hadden toch dik 45 minuten heerlijk gepuzzeld in een prima decor. Verwacht hier dus niet al te gekke capriolen, maar kom zeker langs als je lekker wil puzzelen. Zoals gezegd; ook met families!

Verborgen parel!

Op naar kamer twee van onze escapedag. We hadden zojuist een hele goede opwarmer gehad in Amersfoort. Vanuit daar reden we door naar Baarn om de volgende kamer te gaan spelen; Elixer bij de Wintertuin Experience. Ik had al veel over deze kamer gehoord, maar op de een of andere manier trok deze kamer mij nooit zo. Aangezien we nu toch in de buurt waren, konden we hem maar beter meteen meepakken in onze planning!

We parkeren onze auto en lopen een prachtig park in, zeker met het zonnetje wat scheen die dag. Heerlijk! Ondanks dat, lieten wij ons natuurlijk weer vrijwillig opsluiten. En niet zomaar ergens, in een prachtige kas! Midden in het park staat een prachtige grote kas met daarin een mooie horeca locatie. Net zoals in Amersfoort, was ik ook op deze locatie zonder verwachtingen naar binnen gegaan. Eenmaal binnen, zag ik de escaperoom meteen. Op dat moment dacht ik letterlijk: "Ah nee, dit wordt er weer zo eentje...". Het concept van deze kamer is namelijk dat je je in een kas bevindt. Je ziet vanuit de 'ontvangstruimte' de escaperoom dus al. Mijn verwachtingen zakte op dat moment wat verder weg.

We werden ontvangen door onze host van deze middag en hij legde wat uit over het gebouw waar we ons in bevonden. Ik vind het zelf altijd heel tof om deze informatie mee te krijgen. Van de escaperoom wist hij echter niets af, daarvoor moest hij een collega gaan halen. We werden geholpen door een goed geïnformeerde derdejaars student, hij gaf ons een hele duidelijke opdracht voor we de kas in gingen.

Eenmaal in de kas gingen we meteen van start. De ruimte is lekker overzichtelijk en er is genoeg te doen voor drie personen. Ook hier is er weer een mogelijkheid tot paralel puzzelen, wat ik persoonlijk erg fijn vind. Terwijl ik een puzzel op sta te lossen in de eerste minuut, zie ik dat een mevrouw (buiten de kas) een heerlijk broodje voorgeschoteld krijgt. Het blijft zo'n grappig concept, een escaperoom waar je gewoon naar buiten kunt kijken. Gek genoeg ben je hier na 2 à 3 minuten aan gewend en valt het je helemaal niet meer op.

Ondanks dat ik in het begin dacht "ik ben benieuwd of dit wel leuk gaat worden", vond ik Elixer een onwijs toffe kamer. De kamer neemt een leuke wending, de puzzels zijn erg leuk, flow is erg goed en er is genoeg te doen voor drie ervaren spelers. De puzzels zijn allemaal goed in thema, de kamer communiceert goed en het decor is erg netjes uitgewerkt. Ook werk je naar een echt einde toe, iets wat ik ook altijd wel fijn vind.

Elixer is voor mij een echte verborgen parel. Ik had al zo veel over deze kamer gehoord, maar nooit echt de moeite genomen om deze kamer te boeken. Achteraf ben ik heel bij deze kamer gespeeld te hebben want hij was écht heel leuk. Achteraf hebben we nog een leuke foto gemaakt en kregen we een klein aandenken mee, altijd leuk!

Nog steeds last van mijn wiskundeknobbel

Op naar kamer drie van de dag. We waren inmiddels flink opgewarmd, twee kamers gespeeld, allebei zonder hints opgelost. Als team zaten we dus in een heerlijke flow. Vanuit Baarn reden we naar Naarden om daar de volgende kamer te spelen. Omdat we nog wat tijd over hadden, hebben we in de buurt even culinair getafeld. Vol energie naar de escaperoom dus!

Eenmaal op locatie werden we vriendelijk onthaald door onze host. We konden meteen de kamer in en gaan starten met ons onderzoek naar de Illuminati. Onze host wist overigens perfect aan te voelen wat hij wel / niet moest zeggen tijdens zijn intropraatje. Dat vind ik altijd erg fijn, belangrijkste dingen vermelden en lekker starten.

De kamer start met een introductiefilmpje, dit filmpje is van hoge kwaliteit en daardoor ben ik meteen getriggerd, dit moet helemaal goed gaan komen. Eenmaal begonnen aan ons avontuur, wil ik eigenlijk nog eventjes rondkijken in plaats van meteen van start te gaan. Het decor is erg netjes uitgewerkt en er is veel te zien. Gelukkig is de kamer vrij logisch opgebouwd en weet je goed te onderscheiden wat je wel/niet nodig hebt.

Ondanks dat de kamer er goed uitzag, dat het verhaal duidelijk is en er een echte finale was, was deze kamer toch niet helemaal mijn ding. Dat had voornamelijk te maken met de puzzels in deze kamer. De puzzels in deze kamer bevatten flinke rekensommen en ook is leeswerk erg belangrijk. Ondanks dat ik rekensommen altijd erg tof vind, gaat het wel een beetje irriteren als bijna alles rekenwerk vereist. Het ene raadsel is nog niet opgelost of de volgende ligt alweer voor je neus. Indien je dit wel tof vindt, is deze kamer een echte must om te spelen. Ikzelf werd er minder gelukkig van.

Wel hebben we ons oprecht vermaakt in deze kamer. Het decor, gebruik van licht en geluid, etc. zijn al de moeite waard om deze kamer toch te gaan spelen. Met een aantal hints zijn we toch uit de kamer geraakt. Achteraf hebben we nog een tof aandenken gekregen en hebben we nog gezellig gekletst met onze host. Helaas was de Zodiac Killer niet beschikbaar, anders hadden we deze er nog last minute bijgeboekt. Wij komen sowieso nog eens terug voor de niet gespeelde kamer(s).

Uniek, maar uitwerking kan beter!

Op naar kamer vier van de dag. Panic Room in Putten stond op het programma. Om heel eerlijk te zijn kende ik deze kamer helemaal niet. Over het algemeen weet ik altijd wel een beetje wat voor soort kamers er zijn in de buurt van andere kamers. Van deze kamer in Putten had ik echter nog nooit gehoord. Een teamgenoot had toevallig een review gelezen en aan de hand daarvan hebben we deze kamer geboekt op de route van onze escapedag. De escaperoom bevindt zich in het centrum van putten, er is hier dus genoeg tijd om op voorhand, of na de escaperoom lekker wat te eten of te drinken.

Het is even goed kijken waar de locatie zich nu precies bevindt, de foto in de mail is daarvoor erg handig. Eenmaal aangekomen op de locatie, was ik heel benieuwd wat we hier mee zouden gaan maken. De entree is namelijk een echte bouwput en de ontvangstruimte voelt ook wat kil aan. Achteraf bleek dat deze kamer pas net open is en dat ze hard aan het werken zijn aan de ontvangst. Dat is natuurlijk niet het allerbelangrijkst, de kamer, daar komen we voor!

Ons avontuur start met een introductievideo en de introductie naar de kamer is leuk gekozen. Eenmaal in de kamer is het op het eerste gezicht 'heel veel' en al snel wordt duidelijk wat nu eigenlijk de bedoeling is van deze kamer. Dat is meteen wat deze kamer zo onwijs sterk maakt; het concept van spelen. Het is weer eens wat anders dan alle andere escape rooms. Ze hebben er hier voor gekozen om eens wat anders te doen dan het standaard concept van een escape room. Erg innoverend en dat kan ik erg waarderen.

De locatie is erg groots en voelt in sommige delen erg reëel aan. Echter denk ik dat de meeste winst hier te behalen valt in afwerking van de kamer. Deze is op veel punten wel echt ondermaats. Ook denk ik dat er op het vlak van puzzels nog veel te winnen valt. Over het algemeen zijn ze leuk gekozen en prima in thema. Toch zitten er een aantal tussen waarvan ik denk: "Wat zijn we nu in hemelsnaam aan het doen?". Met name de eindpuzzel mag - wat mij betreft - meteen verwijderd worden uit deze kamer. Verhaaltechnisch dacht ik ook hier: "Waarom zijn we dit nu eigenlijk aan het doen?".

Krachtigste aan deze kamer is dus echt het concept van de kamer én het communicatievermogen wat je hier nodig hebt. Ik houd hier zelf persoonlijk enorm van. Ik vind het onwijs dapper van deze eigenaren dat ze écht weer wat unieks neer hebben gezet. Ik denk wel dat er nog onwijs veel uit te halen valt op verschillende vlakken. Een echte kamer met potentie!

Voor ons een topbeleving!

Door naar de laatste kamer van de dag; de Morfinekluis. Dit was de kamer waar ik het meeste naar uitkeek en waar ik het meest benieuwd naar was. Sinds de opening van deze locatie, kon ik niet om ze heen. Overal kwam ik ze tegen; Instagram, online advertising, Facebook. De online marketing zit in ieder geval goed. Aan de hand van de geschreven reviews, wist ik niet zo goed wat ik moest verwachten. Dat bleek overigens ook een beetje de rode draad van de dag te zijn; zonder verwachtingen ergens naartoe gaan. Enfin, op naar Apeldoorn.

De start van deze 'kamer' (want zo kun je het eigenlijk niet eens noemen) is geniaal en uniek. Het bracht mij weer terug naar mijn escape reis naar Athene. In thema een kamer starten was daar meer de regel dan een uitzondering. Ook hier start jouw beleving volledig in thema. De intro is uniek, groots en spannend tegelijk. Ik houd hier zo van. Achteraf hoorde we zelfs dat de eigenaar een unieke toevoeging had gedaan aan de experience waardoor de start (maar ook de rest) nóg intenser is. Ik vond dit zo onwijs gaaf, hierdoor was onze beleving nóg intenser. Wel vind ik dit ook meteen een lastige, want toen ik achteraf na ging denken; als dit element er niet in zou zitten, zou ik het dan nog zo intens beleefd hebben? Dat vraag ik mijzelf oprecht af. Enfin, gaaf was het in ieder geval wel!

We zaten er als groep deze avond gewoon niet zo lekker in. Ondanks dat ik inmiddels ruim 160+ kamer gespeeld heb, leek het wel alsof het mijn eerste escaperoom was die ik speelde. Ik heb nog nooit zo vaak moeten zeggen: "wat voel ik me dom op dit moment". Dit lag zeker niet aan de kamer. Elke keer als we een klein duwtje in de rug kregen, was het simpelweg heel logisch wat we moesten doen. Het hinstysteem in deze kamer is ook erg goed gekozen en past perfect in het thema!

Wat je heel duidelijk ziet in deze kamer is een start, een middenstuk en een einde. De start en het uiterste einde vond ik echt heel gaaf! Het middenstuk was ik wat minder enthousiast over. Ondanks de prachtige locatie, denk ik dat er hier qua thema en afwerking meer uit te halen valt. Dat terwijl het begin en einde juist perfect in thema zijn. Het verhaal is wel continu duidelijk en je werkt ook echt naar een finale toe.

Achteraf hebben we nog geruime tijd nagepraat met de enthousiaste host en eigenaar van deze kamer. Wat een tof concept heeft hij hier neergezet. Ook was een oude bekende aangeschoven om na te babbelen. Het werd een latertje op deze vrijdagavond!

De Morfinekluis was voor ons een echte topbeleving. Wel stel ik mij de vraag; had ik het net zo intens en gaaf ervaren zonder het toegevoegde aspect in deze kamer? Dat betwijfel ik. Wel denk ik dat deze kamer (met wat aanpassingen in puzzels en decor/afwerking in het midden) een oprechte potentiële topkamer zou kunnen zijn. Ik kom hem in ieder geval, later dit jaar, zeker nog eens spelen!

Tweede plek is ook goed, toch?

We zouden eigenlijk met een grote groep gaan lasergamen, helaas ging dat last minute niet door. Wat moet je dan, met een groep van 10 escaperoom verslaafden? Juist, een battle-kamer spelen! The Competition stond al een tijdje op onze verlanglijst, ideale kans dus om deze kamer te boeken. Online beschikbaarheid checken, boeken en een paar dagen later spelen. Zin in!

Na even gegeten te hebben in de buurt van de escape room, liepen we naar de locatie zelf. Onze overige vijf teamleden zaten al in de ontvangstruimte. Het was lekker druk in Rijswijk, er speelden nog twee groepen de andere kamers. De ontvangstruimte is hier - qua gehorigheid - niet echt op gemaakt. Een beetje luidruchtig dus, maar wel gezellig. Ontvangst was, zoals gewoonlijk in Rijswijk, heel enthousiast.

Na even gekletst te hebben met iedereen, konden we dan eindelijk gaan beginnen. De groep werd in tweeën gedeeld en verdeeld over de twee kamers. Dit is voor mij persoonlijk de eerste keer dat ik een kamer echt speel voor de eindtijd. Normaal maakt het me niet zo veel uit of ik een kamer nu wel of niet haal. Zo lang ik maar heb genoten van de kamer. Maar bij The Competition stond er natuurlijk meer op het spel; de eer, de waardigheid... Je wil immers niet als 'verliezer' naar buiten komen.

Eenmaal in de kamer zie je meteen ontzettend veel, de start is ook lekker paralel, dus iedereen kan meteen zijn gang gaan. Even later kwamen we erachter dat er ook nog een introductiefilmpje was, oeps, gemist in alle stress. De start van de kamer was voor onze groep geweldig, we zaten in een goede flow en de eerste paar puzzels waren al opgelost. Jammer wel dat we niet konden zien hoe onze tegenspelers het deden.

De parallelliteit van de kamer slaat op een gegeven moment om in lineair puzzelen. Voor ons was dit een echte 'flow killer'. Je staat hier, wanneer je met vijf speelt, echt met drie personen niets te doen. Het wachten duurt dan nóg langer omdat je natuurlijk wel wil winnen. Hier en daar liet de techniek ons een beetje in de steek en moest er kort ingegrepen worden, daar stoor je je in een battlekamer nog meer aan.

Maar goed, eenmaal richting het einde van de kamer zagen we al snel dat we iets achterlagen. Hier konden we de andere groep namelijk wel zien. Wanneer we vastlopen op een bepaalde puzzel, waar de schuld niet bij ons als groep lag, frustreert dat enorm omdat je het andere team flinke stappen ziet maken. Uiteindelijk waren we helaas net te laat om de beker te bemachtigen. Voor mij persoonlijk houdt het spel dan ook op. Als tweede komen wij met onze groep de kamer uit en onder luid - enigszins sarcastisch - applaus onthaald. Toch een beetje pijnlijk haha.

The Competition voelt aan als een kamer die er al jaren staat. Uiteraard heeft deze op een andere locatie gestaan, maar toch had ik gehoopt dat hij er qua afwerking, etc. beter bij zou liggen. De puzzels zijn over het algemeen best leuk bedacht. Alleen zitten er een aantal momenten die je flow echt naar beneden halen. Tot slot zou een echte 'battle' toevoeging hier echt op zijn plaats zijn. Zoals al is geschreven in de review van De Milde Dicator; mis ook ik het echte 'battle' gevoel. Ondanks de tweede plaats, hebben we ons toch wel geamuseerd.

Kwartet!

Aangezien we toch al in Rijswijk waren voor The Competition, konden we net zo goed The Hangover ook meteen spelen. Mijn allerlaatste kamer op deze locatie. Nadat we ons verdriet van de tweede plaats hadden weggedronken in de ontvangstruimte en gezellig gekletst te hebben met ons team en de enthousiaste hosts, konden we gaan beginnen aan ons tweede avontuur van de avond; the Hangover.

Verhaal is natuurlijk duidelijk, feestje gehad, dronken, je weet niet meer wat er aan de hand is, succes ermee! De start van de kamer is op zich leuk bedacht. Communicatie is hierin erg belangrijk. Wij speelden met drie personen, wat ervoor zorgt dat je (gelukkig) weinig ruis kunt krijgen in de communicatie onderling. We startten dus best vlot.

Wat fijn is in deze kamer, is dat je heel duidelijk kunt zien waar je bent in het verhaal en wat je volgende stap zou moeten zijn. Het verhaal wordt continu versterkt met diverse video's die jou mee terugnemen in het verhaal. Ik vond dit oprecht goed gedaan. Video's van een nette kwaliteit en het 'verhaal' was goed te volgen. Qua 'effecten' heb je het dan ook wel gehad in deze kamer. De muziek was een loopje van +/- 2 minuten die we ruim 45 minuten hebben moeten aanhoren, frustrerend in sommige gevallen.

De puzzels in de kamer zijn over het algemeen prima gekozen. Helaas faalt een puzzel en die hebben we dus helaas niet kunnen doen. Gelukkig was dit een vrij simpele puzzel en was dat normaal geen hogere wiskunde om op te kunnen lossen. Wat wel hogere wiskunde was, was een andere puzzel in deze ruimte. Je zou deze puzzel namelijk al op kunnen lossen vanaf het moment dat je de kamer in komt (althans, dat denk je). Het vervelende is dat het oplossen hiervan flink wat tijd in beslag neemt. Even later vinden we echter een tweede gedeelte van deze puzzel en moet helaas alles opnieuw.

Deze kamer is qua puzzels een beetje hetzelfde als bij The Competition; parallel & lineair. Echter sta je op verschillende momenten (zelfs als je met drie speelt) helemaal niets te doen. Het einde had wat mij betreft beter gekund. Het is een vrij statisch einde, waar je het echte gevoel van ontsnappen een beetje mist in een kamer als deze. Achteraf hebben we nog lang nagepraat met de hosts. Al met al hadden we een gezellige avond in Rijswijk!

Ruis in het gekkenhuis

In 2018 speelde ik mijn tiende escaperoom bij Mystery House in Valkenburg. We speelden toen Mastermind, lekker uitdagend als tiende kamer. Helaas net niet ontsnapt, maar onze hersens werden goed op de proef gesteld destijds. Nu, vier jaar later, was het tijd om weer terug te keren naar Valkenburg om weer een kamer te spelen. Ditmaal 'The Asylum Revealed', eens kijken of onze hersens het deze keer wel aan zouden kunnen!

Op een zonnige zondagmiddag vertrokken we richting Valkenburg, wees op tijd met parkeren in de zomervakantie, want het kan wel eens druk zijn. Na een korte stop bij een terrasje om de hoek, liepen we richting Mystery House. De locatie blijft prachtig! Je bevindt je in een oude bioscoop die onwijs mooi ingericht is. We werden onthaald door een enthousiaste host die ons zou begeleiden. Zijn introductie was, enthousiast. Voor mij wat té enthousiast en overdreven, maar andere teamleden vonden dit geweldig. Persoonlijk dingetje. Enfin, verhaal was duidelijk, slotjes uitgelegd, spullen opgeborgen, op naar het gekkenhuis!

Wat me meteen opviel toen we binnen waren, was het 'decor'. Ik had hier niet al te veel van verwacht (gezien de leeftijd van de kamer), maar het viel alleszins mee. Sterker nog, ik vond het er oprecht tof uitzien! Je bevindt je echt in een Asylum. Op het eerste oog is er meteen 'veel' te zien. Tijdens de start is het wel duidelijk wat je op dat moment moet doen. Tot op een bepaald punt iets open ging... Daar kwam een berg aan informatie uit, waar we niet per se wat mee konden. Hier begon de ruis voor ons. Helaas is deze 'ruis' aangehouden tot het einde van de kamer, wat erg jammer is omdat je hierdoor niet echt in een lekkere flow terecht komt.

De puzzels zijn vrij algemeen, maar passen enigszins in thema. Nadat we ongeveer de helft van de kamer (hintloos) opgelost hadden, kwamen we wat vast te zitten bij verschillende puzzels. Vooral omdat er in deze ruimte té veel ruis aanwezig is waardoor je niet lekker kunt puzzelen. Vanaf dat moment hadden we ook het idee dat de hints om onze oren vlogen. Het einde is op zich grappig gevonden, maar verhaaltechnisch snap ik echt niet wat we nu eigenlijk gedaan hebben om te ontsnappen.

We hebben ons echt wel een klein uur lekker vermaakt en prima gepuzzeld. Zeker gezien de leeftijd van de kamer, is het echt wel fijn vertoeven bij Mystery House. Ik weet niet of je hiervoor in de auto moet stappen en half Nederland moet afreizen. Maar mocht je toch in de buurt zijn, is het prima om mee te pakken. Ik denk dat de kamer nóg fijner te spelen zou zijn wanneer er wat ruis uit deze kamer gehaald wordt. Hierdoor heb je namelijk continu een chaotisch gevoel, wat niet echt fijn is.

Lekker puzzelen

We hadden een avondje niets te doen, dus moest er wat gepland worden. Gelukkig hoefden we daar niet lang over na te denken en besloten we een escaperoom te gaan doen (voor de verandering). Last minute een escaperoom vinden is vaak wel wat lastiger, gelukkig wisten we dat dit bij Locked (tegenwoordig Escape World Tilburg) vaak nog wel mogelijk is. En zo geschiedde, we besloten met twee personen Heineken Part II te gaan spelen, deze hadden we allebei nog niet gedaan.

Toch reed ik met gemixte gevoelens naar Tilburg toe. Dit was de derde keer dat ik op deze locatie zou komen spelen (the Game en Flight had ik al gespeeld). Beiden keren dat ik hier was komen spelen, was ik niet super enthousiast. Zeker mijn laatste bezoek was niet heel positief. Enfin, iedereen verdient een nieuwe kans. Dus op naar binnen!

De binnenkomst was wat rommelig. De prachtige ontvangstruimte die ze hebben stond helemaal vol met dozen, plastic en andere troep, zonde. Daarnaast stond er een einddeur van een andere escaperoom open en konden we zo naar binnen kijken. Maar goed, dat mocht de pret niet drukken voor de kamer die wij gingen spelen. Na een korte (ietwat ongemakkelijke) introductie van onze host, konden we ons naar de kamer verplaatsen. Ook de weg richting de kamer was rommelig. We hadden niet echt het gevoel dat we richting een escaperoom liepen, meer een weg naar een magazijn. Tussen de troep moesten we even wachten, want de kamer bleek toch niet goed gereset.

Na een valse start konden we dan eindelijk gaan beginnen. Meteen valt op dat de kamer vrij 'basic' gedecoreerd is, wat ook helemaal niet uitmaakt gezien de leeftijd (en prijs) van deze kamer. Het begin vereist goede communicatie, ik houd daar altijd wel van. Hier liepen we zelf wel wat vast, maar dat lag echt aan ons! Eenmaal verder in de kamer zagen we alles een stuk sneller en kwamen we er voor onszelf beter in. De flow die we daar oppakten, hebben we niet meer losgelaten. We hebben heerlijk gepuzzeld!

Deze kamer is uitermate geschikt voor twee personen. Er is genoeg te doen voor twee personen en de puzzels zijn qua moeilijkheid goed te doen. Er is daarnaast ruimte voor lineair als parallel puzzelen. De puzzels zelf zijn overigens niet wereldschokkend of vernieuwend, maar wel allemaal goed te doen.

Heel veel meer kan ik eigenlijk niet zeggen over deze kamer. Het is een simpele old school kamer waar je gewoon lekker kunt puzzelen. De echte spanning van het MOETEN ontsnappen mistte ik wel een beetje. Maar verder hebben wij ons een klein uurtje prima vermaakt. Heel eerlijk; dit is de eerste keer dat ik echt fijn gespeeld heb op deze locatie. Persoonlijk denk ik dat er nog veel winst te behalen valt op het gebied van service. Gelukkig hadden we deze keer een eigen host (die alleen onze kamer hoste) en was er enigszins een mogelijkheid tot napraten. Ik mistte alleen een klein beetje enthousiasme. Kijkend naar prijs kwaliteit is deze kamer echt wel tof om te spelen, zeker voor twee personen. Wij komen zeker nog eens terug om de andere kamers te spelen!

Net is te netjes verlaten landhuis

Naarmate je meer kamers hebt gespeeld, wordt het steeds moeilijker om iets in de buurt te vinden. Je moet steeds verder van huis om nieuwe kamers te gaan spelen. Daarom is het altijd heerlijk om te zien als er ergens weer een nieuwe locatie opent waar je escaperooms kunt gaan spelen. Game Over Escape in Heusden-Zolder is zo'n locatie; op nog geen half uur rijden vanaf een goede vriend, heerlijk! Volgens mij willen ze ook onwijs graag dat we langskomen, want ik word al weken platgegooid met online advertenties van deze kamer. We besloten, voor nu, één kamer te spelen op deze locatie, het zou 'The Haunted Mansion' gaan worden.

Na een korte autorit kwamen we aan op de enorme locatie. De escaperooms bevinden zich in hetzelfde pand als een binnenspeeltuin. Goed vindbaar en een ruime parkeerplaats, altijd handig. Eenmaal binnen zag de locatie er erg netjes en opgeruimd uit. Al snel kwam onze gamehost ons begroeten en konden daarna vrij vlot gaan beginnen met het spelen van de kamer.

Volgens het verhaal gaan we naar, je raadt het haast niet, een 'haunted mansion'. Je denkt dan al snel aan een oud & vervallen landhuis. Niets is minder waar in deze kamer. Ik zou het omschrijven als een vervloekt en verlaten landhuis waar toevallig een half uur geleden de schoonmaker nog langs is geweest. Alles was eigenlijk nét wat te netjes. Enfin, het begin van de kamer ging voor ons vrij vlot als ervaren escapers. Vrij simpele puzzels/opdrachten volgen elkaar op en we zijn de eerste ruimte al door.

Vanaf daar begint het bij ons een beetje in te hakken op de flow. Dit komt vooral door de onduidelijkheid in de kamer. Niets wijst ons hoe een bepaalde puzzel opgelost diende te worden. Het was zoiets als: je weet wat je moet doen, je hebt iets goed gedaan, nu moet je nog de juiste volgorde bepalen, alleen hoe? Dat zoek zelf maar uit... Toen we achteraf aan onze host vroegen hoe deze puzzel opgelost diende te worden, gaf hij aan: de meeste mensen beginnen gewoon een beetje te gokken. Als dat de manier is hoe een puzzel opgelost moet worden, ben ik er al klaar mee.

Verder zijn de ruimtes waar je je bevindt niet al te groot en in elke ruimte vind je eigenlijk maar één puzzel, hierdoor zou ik niet aanraden om de kamer met meer dan twee personen te spelen. Simpelweg omdat je dan de helft van de tijd niets staat te doen. Over het algemeen ziet de kamer er prima uit, alleen - zoals ik al aangaf - is de kamer véél te netjes voor een haunted mansion. Er zitten wat kleine leuke effectjes in de kamer maar meer dan dat is het niet. Om al helemaal niet te spreken over de muziek (lees: een geluidsloop van 2 minuten).

Ik denk dat met kleine aanpassingen 'The Haunted Mansion' best een prima middenmoot kamer zou kunnen worden. Of dat mogelijk is weet ik niet. Maar aan onze enthousiaste gamehost zal het in ieder geval niet liggen. Mocht je deze kamer nu écht willen gaan spelen? Houd dan max 2 à 3 personen aan (2 wanneer je wat ervaring hebt), anders sta je echt uit je neus te eten.

Vrij tamme kidnapping

Een tijdje geleden stuurde ik in ons vaste 'escape WhatsApp groepje' of iemand Payback al had gespeeld. Deze kamer leek me, door het thema, wel grappig om te spelen. Verbaasd kreeg ik toen de reactie: "Maar die heb je al betaald he?". Door corona was ons vorige bezoekje helaas afgezegd en hadden we een tegoedbon gekregen. Tijd om dus naar Wescape te gaan! Als we dan toch die kant op zouden rijden, konden we net zo goed Kidnapped ook meepakken, daar begon ons avontuur dan ook!

Nadat we vriendelijk onthaald werden door onze gamehost, konden we gaan starten met ons eerste avontuur. We waren ontvoerd en over een uur zouden onze kidnappers terug zijn. 60 minuten om te ontsnappen dus. De start van de kamer wordt gedaan aan de hand van een video, of dit een echte toevoeging is laat ik in het midden, maar het verhaal is duidelijk! De sfeer tijdens de start is nog enigszins sfeervol te noemen. De puzzels zijn duidelijk aangegeven en daardoor maken we een goede start. Op een gegeven moment lopen we wat 'vast' omdat we twijfelen of we een bepaalde actie kunnen doen. Achteraf bleek dat dit gewoon de bedoeling was, prima dus!

De puzzels zijn (eigenlijk in de gehele kamer) vrij old school. Waar ik me wel aan stoor is dat veel van de puzzels goed zoekwerk vereisen. Het is over het algemeen niet heel moeilijk om iets lastig te verstoppen. Je frustreert je alleen heel erg omdat je weet wat je moet doen, maar je kunt het gewoon (nog) niet vinden. Wat ik daarnaast mis in de kamer is de spanning. We MOETEN ontsnappen want onze kidnappers zijn bijna terug. Dit voel je echter niet echt terug in de kamer. Het einde van kidnapped is ook wat tam en ineens staan we buiten.

Kidnapped is een kamer die al geruime tijd open is, dat zie je bijvoorbeeld goed terug in de puzzels en in de kamer zelf. Verwacht hier geen toffe effecten of gebruik van mooi licht en geluid. Ik kan wel begrijpen dat Kidnapped een toffe kamer is voor mensen die voor het eerst een escaperoom spelen. Voor ervaren spelers is de kamer vooral frustrerend door het zoekwerk omdat de overige puzzels vrij simpel zijn. Tot slot zou ik persoonlijk hem niet spelen met meer dan 3 à 4 personen gezien de ruimte en het nodige lineaire puzzelen.

Plezier in de nachtclub

Tijd voor kamer twee op deze locatie. Nadat we zojuist waren ontsnapt aan onze kidnappers, konden we ons klaar gaan maken voor een tripje naar de club om ons geld terug te gaan halen. Na een korte introductie, kunnen we gaan beginnen aan onze wraakactie. Om maar meteen met het grootste minpunt te beginnen; het hintsysteem. Ikzelf ben niet zo'n fan van een hintsysteem waar consequenties aan zitten, dat is bij deze kamer ook het geval. Dat is grotendeels een persoonlijke kwestie, maar ik ga dan al met een vervelend gevoel de kamer in.

Enfin, de start van de kamer begint bij ons wat stroef, maar eenmaal op gang zitten we er lekker in. In tegenstelling tot de vorige kamer, is deze kamer wel parallel te spelen en is er genoeg te doen voor drie personen. Sommige puzzels zijn wat lastiger dan de ander, maar die afwisseling is juist fijn. Alle puzzels vallen binnen het thema en dat speelt erg fijn.

Tot op zekere hoogte spelen we erg fijn door, tot een bepaald punt in de kamer. Daar wordt onze heerlijke flow de nek omgedraaid. Het is voor ons eigenlijk al vrij snel duidelijk wat we moeten doen, alleen is het op dat punt ontzettend onduidelijk wat we nu precies moeten/kunnen gebruiken. Er bevinden zich onwijs veel 'red herrings' in deze kamer, allerlei zaken die je afleiden omdat je ze mogelijk zou moeten gebruiken voor de desbetreffende puzzel.

Ook het einde was voor ons een kleine domper, het was niet geheel duidelijk of het juist was wat we gingen doen. Toen we terug wilden gaan (omdat we toch dachten dat we verkeerd zaten), kon dat niet meer. De kamer communiceert vanaf dit punt niet helemaal lekker. Toen kregen we plots het bericht dat we wel goed zaten en dat er al wat gebeurd was. Het einde wil je natuurlijk spectaculair hebben en dat viel dus helaas een beetje tegen.

Wel hebben we ons prima vermaakt in deze kamer. De kamer is ruim opgezet en valt goed binnen het thema. De puzzels zijn leuk en ook die passen binnen het verhaal. Payback was voor ons geen absolute topkamer, maar wel leuk om gespeeld te hebben als je in de buurt bent.

Old school 1.0 kamer, toch?

Tijd voor dag twee van onze escape trip in het Noorden. Na onze laatste escaperoom van gisteren in Drachten, reden we door naar Dwingeloo, hier zouden we op vrijdagochtend onze eerste kamer spelen. We overnachtten in het hotel om de hoek, letterlijk op slechts enkele minuten lopen van de escaperoom af, locatie was top! Na een stevig ontbijt en vol energie liepen we richting de escaperoom.

De escaperoom bevindt zich in hetzelfde pand als een winkeltje, door middel van een klein schot is de ‘ontvangstruimte’ afgebakend en voorzien van wat stoelen en een toilet. Na een korte sanitaire stop, konden we gaan beginnen aan ons avontuur. We starten met een korte video waarin het verhaal ons wordt verteld. Wat ik erg tof vind, is dat er is gekozen voor een plaatselijk verhaal. Leuk om dat verhaal via een escaperoom te leren kennen.

We komen de kamer binnen en daar kan ons puzzelavontuur gaan beginnen. Wat opvalt is dat het meteen oogt als een echte old school 1.0 puzzelkamer zonder al te veel gekke dingen. Dat bleek het ook enigszins te zijn, hier kom ik later even op terug. De kamer is goed parallel te spelen en er is genoeg te doen voor vier personen. Het hintsysteem (lees: de gamehost die vanuit een kamertje naast ons wat aan het roepen is) kan wat mij betreft stukken beter.

De juffer van Batinghe voelt echt aan als een puzzelkamer, dat is het (wat ons betreft) ook echt. Veel puzzels zijn leuk gekozen en passen – enigszins – in thema. Echter vind ik dat veel van de puzzels té lang duren. Je weet inmiddels wat je moet doen, maar dan duurt het té lang voor je bij de uiteindelijke oplossing komt. De puzzels passen in thema maar hebben verder weinig met het verhaal te doen. Ook wat betreft special effects, licht en geluid hoef je niet heel veel te verwachten. Verwacht “gewoon” lekker te kunnen puzzelen. Waar ik me aan blijf storen is het hintsysteem, de gamehost blijft dingen naar ons roepen vanuit een kamer naast ons, dat haalt je volledig uit het verhaal.

Enfin, eindpuzzel opgelost en het ‘verhaal’ was ons inmiddels duidelijk. Zoals gezegd gingen wij ervan uit dat De Juffer van Batinghe een old school 1.0 puzzelkamer was. Echter hoorden we achteraf dat deze kamer nog niet zo heel lang open is. Daar verbaasde ik me echt over. Alles in de kamer ademt: ‘oud’. Oke, het past enigszins in thema, maar als je me had verteld dat de escaperoom 7 jaar oud was, had ik het ook geloofd. We hebben uiteindelijk lekker gepuzzeld en ons vermaakt. Wil je gewoon even lekker puzzelen, dan is deze kamer wel leuk om mee te pakken als je in de buurt bent.

Grill wizze tril

Door naar de volgende locatie om twee nieuwe escaperooms te spelen. Al vroeg in de ochtend speelden we in Dwingeloo een kamer, dus we waren opgewarmd. Vanuit Dwingeloo reden we door naar Hoogeveen om daar twee kamers te spelen bij ‘The Basement’. Omdat we wat vroeg waren, besloten we eerst nog even te gaan lunchen in het bruisende centrum van Hoogeveen. Met een volle maag dus naar de escaperoom, daar kon het zeker niet aan liggen!

Ondanks dat we wat hadden geluncht, waren we nog wat aan de vroege kant, toch besloten we maar naar binnen te gaan. Gelukkig was het geen probleem dat we iets eerder waren. In de wachtruimte is er ook genoeg te doen om je te vermaken; dartbord, pooltafel en genoeg bordspellen. Onze gamehost kwam ons al snel even begroeten en samen met een andere groep kregen we een introductie.

Als ervaren speler is het altijd interessant om te zien hoe een gamehost zijn/haar introductie doet. Het standaardpraatje van de slotjes en noodknoppen kennen we natuurlijk al. Wel goed dat dit overigens gedaan wordt! Bij the Basement hebben ze echter gekozen voor een indroductievideo, ook goed. Wat ik echter niet begrijp is dat we dan een video krijgen te zien van iemand die voor een camera staat en daar tekst staat voor te lezen van een briefje. Ik begrijp niet zo goed waarom hiervoor gekozen is. Het enige leuke aan de video waren de ‘memes’ die continu in beeld waren.

Onze host ging even de laatste dingen checken in de kamer en wij konden de eerste kamer wat eerder spelen, altijd fijn! Wij zouden gaan starten met ‘Grill With A Thril’ (spreek je uit als: grill wizze tril). Het gekozen thema vind ik erg tof, een Amerikaanse diner. Precies wat we van tevoren hadden verwacht, zagen we ook in de kamer. Alle typische Jaren 60 spullen komen voorbij.

In Grill With A Thrill stoor ik me voornamelijk aan de manier van hints geven. Hoewel, niet zo zeer hoe de hints gegeven worden, meer hoe je om bepaalde hints kunt vragen. Schrap dit a.u.b. zo snel mogelijk uit deze kamer(s). Verder is Grill With A Thrill een heel basic Escaperoom. De puzzels passen allemaal in het thema, décor is oké en dan ben je er wel een beetje… Wat ik erg mis in deze kamer is een bepaalde spanningsboog. Het is vrij ‘recht toe, recht aan’ vanaf het eerste moment dat je binnenkomt. Wat ik wel kan waarderen zijn de flauwe grapjes in de kamer.

Als ervaren groep is Grill With A Thrill een basic escaperoom zonder al te veel gekke dingen. De puzzels zijn niet heel moeilijk en het is steeds vrij duidelijk wat er van je verwacht wordt. Ik denk persoonlijk dat deze kamer meer geschikt is voor personen die voor het eerst een escaperoom spelen.

Echt zoeken als een archeoloog

Nadat we net wat hadden gegeten bij de Diner in dit pand, was het tijd om weer van beroep te switchen en te gaan onderzoeken wat er allemaal was gebeurd met de archeologen die zich bezighielden met Project Blue26A8. Spannend!

Terwijl we binnenkomen, vinden we meteen iets wat we in de vorige kamer ook zagen. Iets waar ik me echt aan heb lopen ergeren; het hintsysteem. Ook in deze kamer is er gekozen voor dezelfde manier van ‘om hints vragen’. Ik ga het ook in deze review zetten: haal dit er a.u.b. zo snel mogelijk uit, dit frustreert alleen maar.

De start ging voor ons niet heel vlot, we liepen wat vast op bepaalde dingen. Dat is op zich niet erg, als je later je flow maar weer op kunt pakken. Kleine spoiler voor ons avontuur; die flow hebben we helaas niet weten te vinden. Naar mijn mening zijn er in deze kamer té veel punten waar je op vastloopt. Dat is continu op punten waarbij je weet wat je moet doen, maar dat het steeds nét niet lukt. In veel gevallen is dat omdat je nóg net wat beter moet zoeken. Als je dan op een gegeven moment maar moet gaan vragen om codes, omdat je je anders écht te erg gaat frustreren, ben je er snel klaar mee.

Verder heeft de kamer, net als de vorige kamer op deze locatie, weinig spanningsboog en voelt het allemaal wat tam aan. Het decor is in het begin nog wel prima, maar ook verderop in de kamer is het wat summier en standaard uitgewerkt. Ook miste ik een échte finale van de kamer. Het einde is er plots ineens, daar had meer uitgehaald kunnen worden.

Ik kan over deze kamer niet heel veel meer zeggen. Persoonlijk was het voor mij een kamer waar we continu vast bleven lopen op kleine dingen, wat natuurlijk ook aan ons kan hebben gelegen. Echter denk ik dat je met kleine aanpassingen deze kamer al een stuk beter speelbaar kan maken. Voor nu zou ik deze kamer niet per se aanbevelen.

Op naar de sterren en daar voorbij!

Onze escapetrip in het Noorden van Nederland komt stilletjes aan tot een eind. Gelukkig mogen we nog twee kamers spelen. Na ons avontuur in Hoogeveen, reden we door naar Coevorden om Mission Mars te gaan spelen. Ik keek erg uit naar deze kamer omdat ik er al goede verhalen over had gehoord. Heel erg benieuwd dus!

Nadat we wat hadden gegeten, kwamen we aan in Coevorden. Parkeren kan lekker voor de deur, fijn! We werden ontvangen door een vriendelijke eigenaar en konden al lekker kletsen over de verschillende kamers die we al hadden gespeeld tijdens onze trip, gezellig. De ontvangstruimte ziet er overigens netjes (en in thema) uit. Na een korte sanitaire stop, kon ons avontuur in de ruimte gaan beginnen.

Zoals gezegd, had ik al veel goede verhalen over deze kamer gehoord. Ik was vooral benieuwd omdat het thema ‘ruimte’ mij niet zoveel doet. Waarom? Omdat het heel moeilijk is om reëel na te bouwen. Als dat wel is gedaan, is het vaak heel moeilijk om te zien wat je nu precies moet doen tussen al die duizenden knopjes in een ruimteschip. Heel benieuwd hoe dat hier zou zijn.

Eenmaal in de kamer valt meteen op dat je in een ‘standaard’ ruimte thema kamer bent, maar dan wel onwijs goed uitgewerkt. Waar ik meteen bang voor was, waren de velen knopjes die we zagen. Gelukkig viel die angst snel weg, want deze kamer laat heel goed weten wat je wel en niet kunt/hoeft te gebruiken. Iets wat ik heel goed vind zitten in deze kamer is flow. We zitten als groep snel in een goede flow en deze laten we niet meer los. De kamer communiceert goed en er is genoeg te doen voor 4 personen. Zowel parallel als lineair.

Iets wat ook heel fijn is, is dat deze kamer je continu heel duidelijk beloont. Het is heel duidelijk wanneer iets opgelost is. Dat is in velen gevallen heel simpel uitgevoerd, maar in veel escaperoom sta je om je heen te kijken met het idee: “wat is er nu eigenlijk gebeurd?”. Dat heb ik in Mission Mars geen enkele keer gehad. De puzzels zijn verder allemaal goed in thema en versterken het verhaal goed.

Het enige wat ik een beetje mis in deze kamer is spanning. Ik krijg een beetje het gevoel of het niet uitmaakt of we wel/niet ontsnappen uit dit ruimteschip. Hier zou nog wat winst te behalen zijn. Een van de tofste dingen vind ik het einde. Je hebt hier te maken met een écht einde en daar is er wel een bepaalde spanning aanwezig. Met een toptijd haalden we als groep de kamer. Wat hebben we heerlijk gepuzzeld in een mooi decor.

Mission Mars is een kamer die al lang op mijn wishlist stond, wel was ik wat huiverig voor het thema. Al met al is Mission Mars een kamer die je echt wel gespeeld moet hebben, ook wanneer het ‘ruimte-thema’ je wat minder ligt. Leuke puzzels, goed decor en leuke effecten. Ook het napraten is op een leuke en unieke manier gedaan, we hebben enorm gelachen. Wij komen zeker nog eens langs in Coevorden om nog een ruimtereis te maken in de toekomst!

Een conducteur met een déjà vu?

Aan al het moois komt een eind, zo ook aan onze escapetrip in het Noorden van Nederland. We sloten onze tweedaagse trip af in Staphorst om ‘Station Staphorst’ te gaan spelen. Vanuit Coevorden vertrokken we richting Staphorst. Omdat we wat aan de vroege kant waren, stopten we bij wat toeristische plekjes om aan het thuisfront te kunnen laten zien dat we ook nog wat cultuur gesnoven hadden tijdens ons uitje. Enfin, even later kwamen we aan in Staphorst en kon ons avontuur op het station gaan beginnen.

De locatie bevindt zich ook daadwerkelijk tegen het spoor aan, dat zijn sowieso al pluspunten. Na het parkeren van de auto twijfelden we even of we wel op de juiste locatie waren. Was dit nu de escaperoom of een plaatselijke zuipkeet van een vriendengroep? Waarschijnlijk beiden! Nadat we even naar het toilet waren geweest en hadden genoten van de housemuziek met bijpassende discolampen, konden we dan toch echt gaan beginnen. Tijd om station Staphorst te gaan ‘redden’ van een razende locomotief.

Eenmaal binnen valt op dat de decors erg mooi uitgewerkt zijn (tot op zekere hoogte). Hierdoor waan je je meteen in het verhaal. De start van de kamer voelt voor ons allen als een Déjà Vu naar een andere kamer. Letterlijke puzzels zijn ‘geleend’ van een andere kamer en voelen dus als weinig origineel. Ook later in de kamer zien we bepaalde aspecten en puzzels die letterlijk overgenomen zijn. Welke kamer dit precies is, laat ik in het midden, maar opmerkelijk is het wel.

Waar we al snel tegenaan lopen in de kamer is dat er veel puzzels draaien om interpretatie. Frustrerend is vooral dat je continu ‘geholpen’ moet worden. Achteraf terugkijkend op de kamer heb ik het idee dat we de helft van de tijd geholpen zijn door de host. Ook kwamen de hints erg snel. We hadden een beetje het gevoel dat we de laatste van de dag waren en dat we zo snel mogelijk weer uit de escaperoom moesten zijn.

De puzzels zijn overigens wel allemaal erg leuk in thema en voornamelijk het decor is erg mooi uitgewerkt. Prima gebruik van licht, het geluid had hier en daar beter mogen zijn. Richting het einde, waar alles natuurlijk samen zou moeten komen, mistte ik het verhaal een beetje. Ook mis ik hier de spanning van de ‘razende locomotief’. De eindpuzzel was allesbehalve creatief en niet eens een echte puzzel te noemen. Hier zou ik persoonlijk voor wat anders hebben gekozen. Wel is het decor hier wederom netjes uitgewerkt.

We ontsnapten met een mooie tijd, maar met veel hints (te veel en te snel in onze ogen). Nadat er snel een foto werd gemaakt, liepen we naar buiten en spraken we nog even twee minuutjes na over de kamer met elkaar. In die twee minuten had de gamehost alles al afgesloten en besloot meteen te vertrekken (terwijl wij nog op de parkeerplaats stonden). Wel werden we nog getrakteerd op een wheelie, altijd gaaf! ;)

Ik vind het moeilijk om te zeggen of ik Station Staphorst nu de moeite waard zou vinden om te spelen. Alleen voor de decors zou je hem eigenlijk al moeten zien. De puzzels zijn oke, maar deels ‘geleend’ van een andere escaperoom. Verder werden we (naar onze mening) te snel door de kamer geduwd. Wellicht was onze ervaring beter geweest met een andere host. Al bij al moet je, na het lezen van deze review, zelf maar bepalen of je het de moeite waard zou vinden! ;)

Wie zou de dader nou zijn?

Het was weer eens tijd voor een escapetrip! Mijn laatste tripje was eerder dit jaar in Athene, nu konden we wat dichter bij huis spelen. Het was eindelijk tijd om de kamers in Noord Nederland te gaan spelen. Velen zagen we al voorbijkomen hier op Escapetalk, maar het was altijd nét wat te ver rijden. Goed excuus om twee dagen vol te plannen en alle highlights mee te pakken. Onze trip begon bij Escape Room Oldemarkt om daar ‘De Slager van Oldemarkt’ te gaan spelen.

We kwamen aan op locatie en speelden de kamer vroeg op de middag. Normaliter waren ze nog niet geopend, maar hadden een uitzondering kunnen maken zodat we deze nog mee konden pikken tijdens ons tripje, fijne service! Op locatie was het even schakelen dat er een groep wat eerder was. Maar gelukkig konden we buiten in het zonnetje gaan zitten. Waar zou de escape room zich bevinden hier op deze locatie? Even later kwam de man waar we ons net bij gemeld hadden aangelopen met een item. We moesten deze oplossen om vervolgens onszelf te verplaatsen naar een nieuwe locatie. Het idee is echt heel tof, de uitvoering vond ik wat minder.

Eenmaal aangekomen bij de volgende locatie, hoopten we allen dat we in thema onthaald zouden worden. Je bent immers op zoek naar de dader van de moorden in Oldemarkt. Echter kregen we op de nieuwe locatie meteen het standaard-praatje: “Welkom in de escape room, tassen opbergen, deze sloten kun je tegenkomen, etc.”. Een ontvangst in thema was hier zo op zijn plaats geweest! Maar misschien zijn we tegenwoordig ook wel heel erg verwend met alle ‘immersive totaalbelevingen’.

Enfin, eenmaal in de kamer valt het op dat het een wat oudere kamer is. De uitwerking van het ‘thema’ is oké gedaan. Hier hoef je overigens ook niet heel veel moeite voor te doen om het goed uit te voeren. De puzzels zijn vrij basic en hebben hier en daar een kleine moeilijkheid. Wat vooral vervelend is, is dat wanneer we een puzzel één keer fout doen, we meteen verschillende hints kregen. Naar onze mening echt té snel. Eindstand: nieuw record neergezet, 35 minuten, maar wel verschillende hints. Liever had ik hier zelf wat meer gepuzzeld in plaats van door de kamer heen geduwd worden.

De Slager van Oldemarkt is wat mij betreft een echte 1.0 kamer. Speel je voor het eerst een escape room? Dan denk ik dat dit best een toffe kamer zou zijn. Heb je wat meer ervaring? Dan zullen de puzzels over het algemeen geen hogere wiskunde zijn. Ik denk dat deze kamer met wat aanpassingen best potentie zou kunnen hebben, maar nu viel het helaas een beetje tegen.

Another landhuis...

Op naar de tweede locatie tijdens onze escapetrip in het Noorden. Na een korte lunch reden we door naar Drachten om hier alle drie de kamers te gaan spelen bij Escaperoom Drachten. Vol energie die kant op dus! We kamen aan op een bedrijventerrein, parkeerde de auto en belden aan bij de portiek. Hier werd ons verteld dat we naar beneden mochten komen en dat daar iemand op ons zou wachten.

‘Totaalbelevingen’ is iets waar ik persoonlijk heel blij van wordt. Als eigenaren aan alles gedacht hebben: verhaal, thema, puzzels, licht, geluid, etc. Toen wij ons verplaatsen naar de kelder van het bedrijfspand, was ik aangenaam verrast. Via een mooi uitgelichte gang (inclusief geluidseffecten) verplaatsen we ons naar de mooie ontvangstruimte. Escaperoom Drachten stond voor mij op dat moment al met 1-0 voor. De 2-0 werd kort daarna meteen gemaakt; onze gamehost. Wanneer je op een locatie meerdere kamers speelt, is het altijd fijn om een leuke host te hebben. Daar hadden we dus zeker geluk mee. We werden ontvangen door een enthousiaste host, die gedurende de dag met ons door alle kamers heen ging.

Op naar de eerste kamer; Mystery Mansion. Tijd voor ons om maar weer eens naar een mysterieus landhuis te gaan. Gelukkig kunnen we ons bestempelen als échte onderzoekers, want we hebben in het verleden al veel landhuizen van binnen gezien! Benieuwd wat anders gaat zijn in het landhuis wat we nu gaan betreden.

Wat meteen opvalt in dit landhuis is dat er onwijs veel liefde in deze kamer is gestoken. Een tendens die we terugzien bij alle kamers in Drachten. Ondanks dat de kamer wat ouder is, wordt er continu gewerkt aan de kamer, dat hij bijtijds blijft. Iets wat ik enorm kan waarderen. Daar kunnen veel andere escaperooms nog wat van leren! Qua puzzels zitten we er van begin af aan eigenlijk heel lekker in, de flow is erg goed en met name de eerste puzzel vond ikzelf onwijs tof!

Het verhaal neemt op een gegeven moment een leuke wending, hoewel ik de uitwerking van het gekozen thema hier wat minder vind, maar dat is persoonlijke smaak. De puzzels blijven tot het einde leuk in thema en volgen de verhaallijn. Het enige wat ik wel mistte was een stukje spanning, de spanningsboog in deze kamer vond ik wat tam. Hier zou wellicht nog wat uit te halen zijn, zonder dat het per se heel eng wordt.

Mystery Mansion was de oudste kamer op deze locatie, dus ik ben eigenlijk zonder verwachtingen deze kamer in gegaan. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik aangenaam verrast was over deze kamer. Dat voorspelt veel goeds voor de andere twee kamers, toch? Op naar de gevangenis!

Another gevangenis...

Nadat we zojuist waren ontsnapt uit het mysterieuze landhuis in Drachten, werden we helaas opgesloten in een gevangenis en moesten we daaruit ontsnappen. Net zoals we bij de vorige kamer experts waren op het gebied van landhuizen, zijn we inmiddels ook echte experts in het ontsnappen uit gevangenissen. Benieuwd dus hoe het in deze gevangenis zal gaan.

Het eerste wat wederom opvalt in de kamer is dat er ontzettend veel aandacht wordt gestoken in een kamer die toch al op leeftijd is. Heerlijk om dat te zien! De start van de kamer is heerlijk paralel en erg leuk. De puzzels zijn uitdagend en communicatie is hier erg belangrijk. Ik houd van dit soort zaken! Het decor is basic, zoals je in een gevangenis zou verwachten. Maar daardoor dus wel echt kloppend. De puzzels zijn in lijn met het verhaal en goed uit te voeren.

Eigenlijk lijken veel gevangenis escapes best wel op elkaar, omdat je natuurlijk vast zit aan een thema waar je weinig mee kan doen. Toch is deze gevangenis kamer anders, de kamer neemt een compleet andere wending dan van tevoren verwacht, leuk! Tot en met het einde is de kamer leuk in thema uitgevoerd en blijven de puzzels uitdagend. De flow blijft zich gedurende de kamer goed vasthouden, wat ook erg fijn is. Zonder al te veel hints geraakten we uit de kamer, wat betekent dat deze kamer goed in elkaar zit.

Een wat kortere review deze keer omdat het moeilijk is iets over deze kamer te zeggen zonder te spoilen. Prison Break is een leuke escape met uitdagende puzzels, een prima decor en een leuke wending in het verhaal. Achteraf hoorden we dat de kamer in het verleden nog een upgrade heeft gehad. Ik vind het zo tof dat de eigenaren hiervoor kiezen. Een kamer mee laten gaan in zijn tijdsgeest, heerlijk! Wat mij betreft is Prison Break bij escaperoom Drachten écht de moeite waard om te gaan spelen!

Diep het bos in!

Na de eerste twee kamer gespeeld te hebben, hadden we even rust om bij te komen. Na wat gegeten te hebben in Drachten (van onze host een goede tip gekregen), konden we weer terug naar de escaperoom om de laatste kamer op deze locatie ook te spelen. De nieuwste kamer stond voor ons op de planning: ‘The Lost Ones’. Voor mij een bijzondere kamer, want dit zou voor mij kamer nummer 150 worden. Een echte jubileumkamer dus!

We zouden met ons team diep het bos in moeten trekken richting een verlaten boshut, spannend. Vol goede moed startten we met ons avontuur. Ja mensen, ik ga het (net zoals bij de vorige review van Drachten) weer zeggen: wat een liefde zit er in deze kamer. Het decor is van begin af aan prachtig uitgewerkt. Deze kamer focust zich meer op verhaal dan de vorige twee kamers, dat kan ik erg waarderen. Wat veel kamers doen, is veel te veel willen vertellen aan de hand van lappen tekst. Wat ik nog maar in weinig kamers heb gezien, is dat je vrijwel geen moeite hoeft te doen om het gehele verhaal te hoeven snappen. The Lost Ones is zo’n kamer! Aan de hand van de puzzels kom je steeds meer over het verhaal te weten en op het einde weet je precies wat er is gebeurd, heerlijk!

Wat misschien nog wel het beste is aan deze kamer, is de flow. Wat zaten we er lekker in. We hebben in deze kamer geen hints nodig gehad; wat dus betekent dat de kamer goed in elkaar zit. Het verhaal is duidelijk, decor is mooi, puzzels goed in thema, top! Met een nieuw record wisten we te ontsnappen. Niet dat wij een kamer spelen puur voor de snelste tijd, maar dit laat wel zien hoe goed de flow in deze kamer zit.

Naast dat het decor onwijs mooi is, moet ik ook zeggen dat er hier onwijs goed gebruik wordt gemaakt van beeld en geluid. Omdat ik in het ‘video-wereldje’ zit, stoor ik me bij escaperooms vaak aan beeldgebruik. Dat heb ik in deze kamer eigenlijk niet gehad, wat als een groot compliment beschouwd kan worden. De combinatie tussen het beeld en het geluid is erg goed, allemaal met een tof verhaal op de achtergrond. Hier en daar zou de timing nog wat verbeterd kunnen worden, maar dat zijn kleine dingen.

Nadat we ontsnapt waren uit onze derde kamer hier, hebben we nog geruime tijd nagepraat met onze host en een van de eigenaren van deze locatie. Wat een leuke en gezellige mensen! Het is genieten om met deze escape enthousiastelingen te kletsen. We vernomen dat er altijd ideeën voor nieuwe kamers rondspoken in de hoofden van de eigenaren. Wij blijven dus refreshen in de hoop dat er nog eens een nieuwe kamer aangekondigd worden. We reizen graag weer af naar Drachten daarvoor!

Sprookjesachtig avontuur

Altijd wanneer we op vakantie gaan, kijk ik even wat voor escape rooms er in de buurt zijn. Zo ook tijdens ons weekje weg in Parijs met de familie. Ouders weggestuurd naar de 'Moulin Rouge', voor ons dus tijd om een escape room te plannen. Op de TERPECA lijst had ik al een tijdje de kamer bij Pandore op mijn vizier staan. De 'art' van de kamer sprak me aan, maar voornamelijk het thema; sprookjes. Ik ben een echte liefhebber van sprookjes, dus eigenlijk vanaf het eerste moment al verliefd op deze kamer. De website van Pandore is volledig in het Frans en heeft geen Engelse versie, wel is de kamer gewoon in het Engels te spelen, dat kun je op het einde tijdens het boeken aangeven. Enfin, kamer geboekt; op naar Fairytale Regulations (Règlement de Contes in het Frans overigens).

Het openbaar vervoer in Parijs is top, dus bij de escape room ben je zo met de metro. Er zitten twee metrostations op zo'n 5 minuten lopen, handig! We waren iets te vroeg, dus er werd gevraagd of we 10 minuutjes later terug konden komen. Even naar de dichtstbijzijnde McDonalds dus. Ongeveer tien minuten later arriveerde we weer terug bij de locatie. We werden onthaald door een enthousiaste jongeman die goed Engels sprak (dat is altijd een beetje spannend in het buitenland). Alleen in de ontvangstruimte al zou ik een uur rond kunnen lopen. Er zitten onwijs veel leuke grapjes verstopt in deze binnenkomsthal, erg leuk gedaan!

Onze missie is duidelijk; wij komen langs voor een 'interview' als nieuwe engineers voor de sprookjeswereld, want daar is van alles mis. Volgens onze host, is er in elk sprookje wel wat mis. Aan ons de taak om de sprookjes te gaan 'fixen'. Graag! Het begin van de kamer verliep voor ons een beetje stroef, de opdracht die je hier uitvoert (het is niet écht een puzzel) vereist goede Engelse kennis. Maar gelukkig kwamen we er nog enigszins snel uit en pakte de flow zich verder op.

Eigenlijk kan ik over de kamer niets zeggen zonder te spoilen. Het is een prachtige reis door sprookjesland. Zeker als liefhebber van sprookjes vond ik deze kamer daarom onwijs gaaf. De puzzels (meer opdrachten dan puzzels), zijn allemaal leuk in thema en hebben echt wat met het verhaal te maken. De kamer heeft daarna een leuke dosis humor.

Minpunt aan deze kamer is dat ze elke 20 minuten (dacht ik) een groep laten starten en je speelt dus eigenlijk met veel mensen tegelijk in de kamer. Hierdoor hoor je geregeld andere groepen bezig zijn. We hebben zelfs op een bepaald moment iemand zien lopen (andere speler of gamehost), dat doet helaas wel wat afbreuk aan je beleving. Wel hebben we ons écht goed vermaakt met drie personen in de sprookjeswereld. Het einde is een goed einde en daar komt alles samen. Ik kan deze kamer dus zeker aanbevelen, zeker wanneer je een liefhebber bent van het sprookjesthema!

1.0 kamer, maar wel een ontzettend goede!

Het was weer zo ver, we mochten onze verslaving gaan voeden met een heerlijk dagje escapen. Lang in de auto, maar dat is juist een goed excuus om meteen meerdere kamers op een dag te plannen. Onze dag begon in Winterswijk, om de drie kamers bij Lock'd te gaan spelen. Na een lange autorit - en even zoeken naar het juiste adres - konden we gaan beginnen aan onze escapedag.

We werden op locatie onthaald door een enthousiaste gamehost, die gedurende de dag ons door de kamers begeleidde. Nog voordat we onze eerste kamer speelde, hadden we het al uitgebreid gehad over escaperooms en andere toffe belevingen. Gezellig was het in ieder geval zeker! Toen was het tijd om toch écht te gaan starten aan onze eerste kamer: "The Hangover". Onze gamehost waarschuwde ons wel voor deze kamer. De kamer was namelijk al redelijk op leeftijd en we moesten dus echt rekening houden met een 1.0 kamer. Onze verwachtingen zakte dus een klein beetje, maar dat was achteraf juist goed!

Het verhaal van de kamer is duidelijk; je wordt wakker, hebt een kater, zit vast in de gevangenis omdat je een moord gepleegd zou hebben. Aan ons de taak om onze onschuld te bewijzen. Enfin, eenmaal wakker in de cel viel ons op dat de afwerking er stiekem best tof uitzag. Verwacht geen hele heftige thematisering, maar voor een kamer van deze leeftijd, zat het echt wel heel goed. Na wat kleine opstartproblemen binnen ons team, ging de flow voor ons ook zijn werk doen.

Ons avontuur bleef maar doorgaan en we bleven ons telkens weer verbazen over zowel de aankleding, de puzzels en de flow. Want, wat zaten we er lekker in! Het verhaal werd beetje bij beetje duidelijker. Er is tof gebruik gemaakt van de ruimte en er zitten leuke humoristische punten in het verhaal. De puzzels passen allemaal goed in het thema en zijn over het algemeen goed te doen. Ik moet wel zeggen dat wij met vier ervaren spelers, genoeg te doen hadden. Hoewel de kamer over het algemeen vrij linear is, stoort dat in geen enkel opzicht.

Eenmaal ontsnapt, waar het verhaal zich samenvouwt, werden we weer opgewacht door onze enthousiaste gamehost. Wat hadden we hier meegemaakt? We hadden echt even de tijd nodig om alles te laten bezinken. Dit kwam vooral doordat wij er met de perfecte verwachtingen zijn gestart aan dit avontuur (waarvoor dank aan de gamehost). The Hangover is een heerlijke oldschool kamer, maar wel uniek in zijn soort. Ga hier in met de insteek lekker te kunnen puzzelen en te genieten van het toffe verhaal wat is neergezet, dan ga je je zeker vermaken in deze kamer! We konden nu al niet wachten op de volgende twee kamers!

Sfeervol logeerpartijtje

We waren, na een uur, inmiddels bijgekomen van onze Hangover op deze locatie en waren inmiddels flink moe geworden. Gelukkig konden we lekker gaan slapen bij opa en oma thuis. Een gezellig logeerpartijtje dus. Hoewel, gezellig? Zo gezellig bleek het allemaal niet.

We liepen naar de andere kant van het pand en daar kon onze tweede escape van de dag gaan beginnen. We kregen weer een leuke introductie van onze host en daarnaast kregen we een introductievideo te zien. Het verhaal was wederom helemaal duidelijk. Logeerpartijtje bij opa en oma omdat onze ouders op zoek waren naar ons zusje. Als snel bleek dat wij de enige waren die ons zusje nog konden redden. Spannend!

Eenmaal in het huis van opa & oma ontvouwde zich het verhaal beetje bij beetje. Steeds meer werd het ons duidelijk wat er nu precies aan de hand was. Overigens zag het huis er onwijs goed uit, afwerking was netjes en bovenal draaide er heerlijke muziek (als je de kamer gespeeld hebt, begrijp je meteen wat ik bedoel). De puzzels die we vinden zijn - grotendeels - in thema en hebben vrijwel allemaal wat met het verhaal te maken. Het hintsysteem is bij vlagen erg tof, anderzijds had dit in sommige gevallen weer beter gekund.

Vlak voor het einde raakte ik de rode draad een klein beetje kwijt, het verhaal gaat daar ineens heel snel. En waar de afwerking van de kamer daarvoor heel tof was, viel het hier dan weer een beetje tegen. Gelukkig was dit echter van korte duur, omdat het einde wel weer leuk bedacht en uitgevoerd was.

Onze verwachtingen voor "The Sleepover" waren na het spelen van "The Hangover" wat gestegen, en gelukkig heeft Lock'd deze verwachtingen geëvenaard. Wat een leuke kamer is The Sleepover! Leuk verhaal, goede puzzels en mooie afwerking. Wederom vermaakt, op naar de volgende!

Zintuigen getest, gelukkig werken ze nog!

Het logeerpartijtje bij opa en oma hadden we inmiddels afgerond en we maakten ons klaar om te kijken of al onze zintuigen nog zouden werken. Op naar Senses dus! Deze kamer zou compleet anders zijn dan de andere twee kamers en zou meer draaien om de volledige 'experience'. Tevens is Senses de nieuwste kamer op deze locatie. Omdat we al groot fan waren van de andere twee, moest dit wel weer een succes gaan worden!

De introductie is uniek in zijn soort, ik vraag me wel af of deze manier echt goed overkomt in de vorm waarvoor is gekozen. Maar dat is meer een smaak dingetje. Wel is het een feit dat je vanaf het eerste moment in het verhaal wordt meegenomen. Senses is een volledig automatische kamer en dat is erg tof. De kamer weet continu waar je mee bezig bent, en dat is een tof effect. De puzzels (lees: opdrachten) zijn leuk gekozen en passen allemaal bij een bepaald zintuig. Sommige delen in deze kamer zijn qua aankleding tof gedaan, bij andere punten is het wel heel 'basic'.

Senses is een kamer die bij je moet passen, ik persoonlijk vond het een toffe kamer. Maar had er op voorhand meer van verwacht (zeker na het spelen van de andere twee kamers). Neemt niet weg dat de flow ontzettend goed zit in deze kamer en dat over het algemeen alles erg origineel is. Er zitten een aantal toffe puzzels in en je samenwerkingsskills worden écht getest.

We werden na het spelen van Senses weer opgewacht door onze enthousiaste gamehost. Wat een feestje was het om met hem deze dag door te brengen! Wij hebben ons onwijs goed vermaakt bij Lock'd en zouden zo weer in de auto stappen als ze nóg drie kamers zouden hebben. Dus als het aan ons ligt; lekker doorbouwen en dan zien we elkaar snel weer!

Voor Grolle!

Op naar de laatste kamer van de dag. We hadden al een goede opwarming gehad in Winterswijk, daar kon het dus niet aan liggen. We stapten vanuit daar de auto in om door te rijden naar Groenlo. Eindelijk kon ik '1627' gaan spelen. Een kamer waar ik al veel over had gehoord, veel over had gelezen en die dus hoog in mijn wishlist stond. Het enige wat me steeds tegenhield, was de lange afstand vanuit het verre Brabant. Eindelijk mocht het ervan komen dat we deze kamer zouden gaan spelen, zin in!

In het centrum van Groenlo bevindt zich een klein pand met daarin deze escaperoom. De binnenkomst was wat gek, er was namelijk niemand aanwezig. Echter zijn er genoeg spelletjes in de ontvangstruimte, dus wij vermaakte ons wel! Na zo'n vijf minuten kwam onze gamehost naar beneden en heette ons van hartelijk welkom. Na even kort gepraat te hebben, kon onze reis in het verleden gaan beginnen.

We beginnen met een prachtige introductievideo die ons het verhaal uitlegt en laat zien wat onze missie is. Deze video zit erg goed in elkaar, daar is echt tijd en moeite in gestoken. Kan ik persoonlijk altijd erg waarderen. Wat ik bovenal tof vond, was dat de video eindigde en dat wij daarop meteen door konden gaan. Eenmaal terug in de tijd, waande we ons in een andere wereld. Wat onwijs gaaf neergezet. Het thema vond ik al tof, maar de uitwerking van dit thema was subliem gedaan. Afwerking heel netjes, wauw!

De puzzels die je tijdens je avontuur tegenkomt, passen over het algemeen goed in thema. We hadden geluk dat we bepaalde elementen al kende, daar hebben we flink tijd mee bespaard. Als je dit wil uitvogelen, ben je wel even bezig. "1627" voelt aan als een nieuwe kamer, in een 1.0 jasje. Niet dat de kamer basic is, maar dat hoort nu eenmaal bij het thema. En dat is in deze kamer zo onwijs goed uitgewerkt!

Er zitten een aantal puzzels in de kamer die vrij pittig zijn en die tot echte frustratie kunnen leiden. Dat gebeurde helaas bij twee van onze teamgenoten. Wat ik dus echt als aanrader kan geven; lukt iets niet, geef het dan meteen door aan een teamgenoot. Er is in deze kamer onwijs veel te doen, dus tijd verliezen is bijna niet mogelijk.

Ik heb me van begin tot het einde afgevraagd hoe ze dit allemaal hebben kunnen doen. Toffe puzzels verwerken in een verhaal, wat ook nog binnen dit thema past. Dat is een vrij lastige opgave, lijkt me. Maar dat is subliem uitgewerkt! Techniek mooi weggewerkt, je waant je echt even in een andere wereld. Wij hebben uiteindelijk Grolle gered, waar ze ons nog lang dankbaar voor zullen zijn. Ik kijk nu al uit naar een eventuele nieuwe kamer die hier wellicht ooit gebouwd gaat worden! Ik rijd met alle plezier weer terug!

In hogere sferen

Vaak heb je van die kamers die al een tijd op je ‘wishlist’ staan, maar waar het gewoon niet lukt om wat te plannen. Het geheim van Sint Rumoldus was voor mij ook zo’n kamer. De ene persoon had hem al gespeeld, dan was de kamer voor lange tijd vol, dan was het weer te ver rijden, etc. Op een gegeven moment was ik er klaar mee; ik moest en zou die kamer gaan spelen! Snel een team opgetrommeld en nog geen week later zouden we de kamer spelen, eindelijk!

Ik hoorde veel goede verhalen over deze kamer, dat blijft altijd een lastig punt. Je gaat namelijk toch al met een bepaalde verwachting naar de locatie toe. Toch probeerden we die verwachtingen opzij te zetten en gingen we ‘carte blanche’ richting Mechelen. Omdat we vanuit het verre Nederland kwamen, strandden we al snel in de regio van Antwerpen. Zelfs een uur eerder vertrekken was niet genoeg en we dreigden te laat te komen. Meermaals proberen te bellen dat we later zouden zijn, maar geen gehoor. Dan zou het wel goed zijn, toch? Eenmaal op locatie stond een vriendelijke gamehost ons op te wachten en hadden we nog alle tijd om even naar het toilet te gaan, fijn!

Onze ‘experience’ zou gaan beginnen, want dat was deze kamer écht volgens onze host. Alles wat we al wisten van escaperooms konden we links laten liggen omdat Sint-Rumoldus een echte experience kamer zou zijn. Onze verwachting ging toch weer wat omhoog. Mijn verwachtingen stegen zelfs na een nóg hoger niveau na het zien van het introductiefilmpje. Wat zat deze goed in elkaar, mooie filmbeelden en een duidelijk verhaal. Ik had er in ieder geval onwijs veel zin in!

Toen kon ons avontuur dan eindelijk gaan beginnen. Eenmaal binnen in ‘de Experience’ viel ons op dat het decor – tot op zekere hoogte – onwijs tof uitgewerkt was. We begonnen wat stroef, maar kwamen al snel in een heerlijke flow terecht. Kleine spoiler voor ons avontuur: we hadden geen hints nodig. Dat betekent dus dat de kamer simpelweg goed in elkaar zit. We speelden met vier personen en hadden gedurende onze volledige reis genoeg te doen. Zowel alleen, als samen!

De puzzels in deze ‘Experience’ zijn allemaal mooi in thema en versterken het verhaal. Ik zat er volledig in en was daarom erg benieuwd waar dit mysterie allemaal samen zou komen. De sfeer is goed, de puzzels goed, decor was subliem, prachtig!

Alles zat eigenlijk helemaal goed in deze kamer! Waarom is deze kamer voor mij dan toch geen ’10 op 10’? Dat komt – wat mij betreft – door het einde. Waar de volledige experience mij volledig in zijn greep had, was ik op het einde alles kwijt. Het verhaal viel voor mij hier helemaal uit elkaar en was zelfs een beetje teleurgesteld. Het einde leek voor mij alsof alle inspiratie op was en of er een random einde geplakt was achter dit verhaal. Waar ik me tijdens ons avontuur het meeste over verbaasde, was de afwerking van het decor. Dit zag er oprecht netjes uit. Ook dit wordt op het slot volledig losgelaten, jammer!

Het geheim van Sint-Rumoldus was voor mij een prachtige reis. De puzzels goed, decor mooi en de flow bleek top. Maar het einde van ons avontuur bleek een grote domper. Ik moest echt even bijkomen om alles te laten bezinken, maar meer omdat het einde zo random was. Tevens zou ik adviseren om iets minder te focussen op het zijn van een ‘experience’. Wat mij betreft is het geheim van Sint-Rumoldus zeker een experience, maar om aan te geven dat dit écht anders is dan alle andere escaperooms, vind ik persoonlijk wat te veel van het goede. Maar, desalniettemin, raad ik iedereen aan deze kamer zo snel mogelijk te boeken, want je gaat je zeker amuseren in deze toffe kamer!

Koffietje pakken bij Agaath

Het is weer zo ver, tijd om een dagje escapen te plannen binnen Nederland. Wat was dat lang geleden (voor mijn doen haha). Aanvankelijk stonden er 4 kamers op de planning in Deventer, maar we zouden geen echte escapers zijn om er nog een vijfde aan toe te voegen in de avond. Enfin, onze dag begon dus in Deventer bij ‘Escape Room Deventer’. Op voorhand hadden we even contact gehad via de mail, omdat een kamer niet te boeken was. Het bleek dat ze aan het verhuizen waren en dat het nog niet helemaal duidelijk was wanneer de andere kamer open zou gaan. Gelukkig wisten ze ons te vertellen dat het op deze dag allemaal zou moeten lukken, dus konden we beiden kamers spelen, top!

In de vroege ochtend kwamen we aan en begonnen we ons avontuur in Deventer bij Agatha. Leuk hoe de gamehosts het verhaal van de kamer weten te koppelen aan de locatie, leuk gevonden. Aan ons de taak om te gaan kijken wat er nu precies aan de hand was in het huis van Agatha. Wat opvalt bij het betreden van de kamer is dat de leeftijd van deze kamer heel duidelijk zichtbaar is. Enerzijds past dit natuurlijk in thema, want het is het huis van een oudere dame. Wanneer je echter net bent verhuisd naar een nieuwe locatie, vind ik het persoonlijk wel jammer om te zien dat het behang aan alle kanten los laat, etc.

De puzzels in de kamer zijn over het algemeen prima in thema en hebben enigszins te maken met het verhaal. De verhaallijn waarvoor gekozen is, is daarnaast niet voor de hand liggend en het plot komt dus best als een verrassing. Wat ik me wel continu afvraag in de kamer is: “Waarom ben ik dit aan het doen?”. Iets wat ik me overigens vaker afvraag in verschillende escaperooms. Ik vind het zelf altijd fijn dat het duidelijk is waarom ik een bepaalde handeling doe, dat dit binnen het verhaal zou passen. Dat had ik hier toch meermaals niet.

Agatha is een lekkere old school escaperoom met prima puzzels. Hier en daar zou de kamer echt nog wel wat liefde kunnen krijgen om hem weer een beetje op te frissen. Echter hebben we ons prima vermaakt met drie personen. Op naar de volgende kamer op deze locatie!

Minder bekend oorlogsverhaal

Op naar de tweede kamer bij Escape Room Deventer. Op voorhand hadden we al contact gehad over deze kamer omdat het niet helemaal duidelijk was of hij nu wel/niet open was. Gelukkig konden ze ons verzekeren dat deze kamer tijdens ons bezoek open zou zijn. Achteraf hoorden we zelfs dat de dag voordat wij kwamen er nog geklust werd aan deze kamer. Heel tof wel dat ze het gereed hebben gekregen voordat we kwamen, topservice!

Een kamer over de tweede wereldoorlog, dat zie je natuurlijk wel vaker, echter werd er bij The Monuments Men een verhaal belicht wat voor mij totaal onbekend was. Ikzelf ben wel een liefhebber van geschiedenis en kan dat dus enorm waarderen. We stappen terug in de tijd om op zoek te gaan naar verloren schilderijen, duidelijke missie!

De start van de kamer ging vrij vlot, we zaten er goed in en gingen vrij snel van start. Alles ademt dat we een stap terug in de tijd hebben gezet, behalve de slotjes die in de ruimte hangen. Dat is natuurlijk detailwerk, maar dat zou het niveau van de kamer nóg beter kunnen maken. Eenmaal verder in de kamer word ik totaal verrast door het decor. Een prachtig uitgewerkte scene waar je als speler middenin staat, heel gaaf! De afwerking kan wel écht een heel stuk beter. Maar omdat er speciaal voor ons hard doorgewerkt was, konden we dat met een korreltje zout nemen!

De puzzels zijn over het algemeen leuk bedacht en prima in thema. Er zitten een aantal hele toffe elementen in de kamer. Richting het einde liep het echter toch wat stroever. Of dat aan de communicatie onderling óf aan de puzzel lag, laat ik in het midden. Het einde van de kamer is wat mij betreft goed gekozen. Een mooie conclusie van wat we allemaal gedaan hebben. Tof bedacht!

Samenvattend vond ik de Monuments Men echt wel een heel toffe kamer. Zeker als ze de komende tijd nog net wat meer aandacht besteden aan de afwerking van het prachtige decor, heb je echt een toffe room te pakken! Leuke puzzels, goed en duidelijk verhaal in een mooi thema. Ik blij! Mocht er nog ruimte zijn voor een nieuwe kamer, komen we in de toekomst graag nog eens terug!

Wel een héél oud klaslokaal

Twee escapes gehad in Deventer, nog twee te gaan. Wat voor ons als spelers enorm fijn is, is dat Escape Room Deventer (waar we dus al twee kamers gespeeld hadden in de ochtend) om de hoek zit bij Forsaken! Auto parkeren en lekker vier kamers spelen zou mijn advies dus ook zijn! Net zoals wij deden, op naar Forsaken!

We kwamen aan bij een groot bedrijfspand en werden bij de deur opgehaald. Na een korte sanitaire stop, mochten we door naar de escaperoom zelf. Hier is een ruime ontvangstruimte aanwezig waar je genoeg kunt doen als je nog even op de kamer moet wachten. Na even een drankje gedaan te hebben konden we beginnen met onze eerste kamer; The Classroom.

We verplaatsen ons wat dieper in het pand want daar bevindt zich een afgelegen klaslokaal onderin het pand. Het schijnt daar ook nog eens te spoken, gezellig dus! Na een korte introductievideo (die overigens leuk in elkaar zat) betreden we de bunker om te kijken of de verhalen allemaal kloppen.

Wat ons meteen opvalt is de leeftijd van de kamer. Het valt meteen op dat dit een oude old school escape room is met vrij standaard puzzels. De puzzels zijn – in het begin – wel goed in thema en vertellen iets meer over het verhaal. Het decor is vrij standaard en de afwerking zou hier en daar wat beter kunnen.

Ongeveer in het midden van de kamer zit een stevige puzzel waar wij met z’n drieën echt wel onze hersens voor hebben moeten laten werken. Ik houd wel van dit soort puzzels. Achteraf hoorden we dat ze de kamer kunnen aanpassen in moeilijkheid wanneer groepen met meer/minder personen zijn of wanneer een groep wat meer ervaren is. Goed dus om onze (blijkbaar ervaren) hersens te testen haha.

Het einde van de kamer is voor mij de grootste domper. Een kermis aan puzzels komt voorbij die helemaal niets meer met het thema te maken hebben naar mijn mening. Hier was ik het persoonlijk helemaal kwijt. Het verhaal is niet echt meer duidelijk, maar we weten gelukkig te ontsnappen.

The Classroom is een old school 1.0 puzzel kamer waar je niet al te veel van moet verwachten en die (mijns inziens) niet helemaal meer in dit tijdsbeeld past. Kom je om lekker te puzzelen, zeker deze kamer meepakken! Kom je voor verhaal en een tof decor, dan zou ik hem misschien links laten liggen. Het is net met welke verwachting je binnenkomt. Op naar de volgende!

Spanning in de kliniek

Op naar kamer 2 bij Forsaken en kamer 4 van de dag, we zijn inmiddels dus goed opgewarmd en gaan vol goede moed van start bij The Clinic. Na even wat gedronken te hebben (en een potje poolbiljart gespeeld te hebben) konden we van start met ons tweede avontuur. Vluchtig werden de regels even doorgenomen, over het algemeen waren die hetzelfde als bij The Classroom. Wel werd ons verzekerd dat we een totaal andere kamer zouden gaan spelen, erg benieuwd dus.

Dat het een ander soort kamer was, merkten we in het begin al meteen. De kamer is mooi afgewerkt en het is duidelijk waar je bent! De start voor onszelf was iets minder succesvol, laten we het erop houden dat we overdonderd waren dat het er allemaal netjes uitzag! Na een wat valse start van de kamer, konden we gelukkig door.

Het decor is wederom netjes uitgewerkt, al zijn er een paar dingen die ik persoonlijk écht heel lelijk vind. Maar; je waant je wel echt in een kliniek. Flow in deze kamer zit erg goed (toen we deze opgepikt hadden tenminste). De puzzels zijn leuk in thema en passen binnen het verhaal. Dat verhaal is overigens ook een heel stuk duidelijker dan bij de vorige kamer. Waar ik me bij de vorige kamer steeds moest afvragen wat ik aan het doen was, is dat bij The Clinic wel heel duidelijk.

Al snel wordt duidelijk dat het in de kliniek niet helemaal pluis is, wat er precies aan de hand is moet je zelf maar gaan ontdekken! De flow blijft voor ons als groep eigenlijk de gehele kamer goed doorlopen tot één bepaalde puzzel. Deze puzzels zie je vaker terug in escaperooms. Wanneer ik dit soort puzzels doe, begin ik lukraak maar dingen te proberen tot hij uiteindelijk een keer goed is. Dat ging hier wat langzamer dan normaal, hierdoor kakte onze flow helaas wat in.

Gelukkig wisten we dit later in de kamer weer op te pakken en konden we dus weer lekker vlot verder. Richting het einde wordt er veel meer duidelijk over het verhaal en wat er nu precies aan de hand is. Dat in combinatie met een prima uitgewerkte kamer, maakt The Clinic echt wel een toffe room om te spelen. Achteraf wordt er ook nog ruim de tijd genomen om door de kamer te lopen om alle puntjes nog eens goed te bekijken, waardeer dat altijd enorm.

The Clinic is wat mij betreft echt wel de topper op deze locatie. Een leuke kamer met onwijs toffe puzzels, eentje in het bijzonder vond ik zelf heel erg leuk. Het verhaal is vrij simpel, maar wel duidelijk. Tot slot waan je je echt in een kliniek en dat is erg netjes uitgewerkt. Al met al echt wel een kamer die je gespeeld moet hebben!

Gemixt gevoel bij dit tandartsbezoek

We hadden vandaag 4 escaperooms op de planning staan. Tijdens onze lunch kwamen we erachter dat er echt nog wel ruimte was voor een extra kamer in de avond. Een flink stuk omrijden, maar je bent fanatiek escaper of niet. Omdat een van onze teamgenoten wat toffe reviews had gelezen over Crazy Mister Hunter, besloten we deze kamer te gaan spelen in Amersfoort. In de middag boeken, in de avond spelen. Prima plan! De eigenaar belde na het boeken nog even op omdat het eigenlijk niet zo goed uitkwam met het personeel, voor ons geen enkel probleem, dan speelden we de kamer gewoon een uurtje later. We wilden uiteraard de volledige experience meemaken.

Eenmaal op de locatie aangekomen, wachtten we buiten even. Ons werd gevraagd om stipt op het afgesproken tijdstip aan te bellen. Dat deden we uiteraard ook. We werden vriendelijk onthaald door de eigenaar van de kamer. De sfeer in de ontvangstruimte was wat creepy, goed om meteen in het juiste gevoel van de kamer te komen dus! Na gezellig gekletst te hebben met de eigenaar over van alles en nog wat, kregen we een korte introductievideo te zien. Hierna kon onze missie beginnen.

De start van de kamer is tof, dit zie je terug bij meerdere grote experiences, maar mede daardoor had ik dat hier niet verwacht. Erg leuk dus! Eenmaal in de kamer merkten we al snel wat voor soort kamer dit zou worden; spannend. De kamer is 16+, dus je weet uiteraard wat je te wachten staat. Daar kies je immers zelf voor. Ikzelf ben een groot liefhebber van horror (mits juist uitgevoerd). Vooral tijdens mijn trip naar Athene heb ik veel toffe horrorkamers gespeeld, ik ben dus inmiddels wel wat gewend.

Hoe de kamer hier ‘eng’ wordt gemaakt ben ik wat minder fan van. Door continu harde muziek af te spelen, raak je volledig uit je flow en kun je je moeilijk bezig houden met de puzzels. Hier en daar rustmomenten zijn – wat mij betreft – een heel stuk beter dan continu opgejaagd te worden. Wat me tevens enorm stoort aan deze kamer is dat de escaperoom zelf erg klein is. Dat is over het algemeen niet eens een probleem. De eigenaar kiest er echter voor om op een bepaalde manier de ruimtes met elkaar te verbinden. Omdat je hier continu mee bezig bent, begint dat op een gegeven moment écht te storen. Toegeven dat je kamer gewoon klein is zou wat mij betreft sterker overkomen dan het op te lossen zoals het nu is gedaan. De scares worden gedurende de kamer niet per se beter, maar voornamelijk irritanter. Je weet inmiddels wat er gebeurt, maar het gebeurt (nogmaals; wat mij betreft) te vaak waardoor je je niet meer kunt concentreren.

Wel moet ik zeggen dat het decor er (met showverlichting aan) netjes uitziet. Verwacht niets geks, maar gewoon prima! Tevens kan ik het onwijs waarderen dat de eigenaar je de kamer uit laat spelen, ook wanneer je er wat langer mee bezig bent.

Crazy Mister Hunter is een kamer die echt wel leuk is om te spelen, ondanks dat ik wat irritatiepuntjes had. Ik zou hier niet per se het hele land voor afreizen, maar als je toch in de buurt bent is het een leuke kamer om mee te pakken. Hier en daar zou ik er zelf alleen voor kiezen om iets minder op het ‘enge’ te gaan zitten en het spannender te maken door bijvoorbeeld doodse stilte. Echter ben ik wel blij deze kamer gespeeld te hebben, al is het maar door het enthousiasme van de eigenaar vooraf en na de kamer. Als we in de buurt zijn kom ik zeker nog eens langs om de nieuwe kamer te spelen!

Echt een stap terug in de tijd

Wanneer je inmiddels 135 kamers gespeeld hebt, moet je steeds verder van huis om nieuwe escaperooms te spelen. Toch is er een escaperoom onder de radar gebleven slechts 2 minuten van mijn ouderlijk huis, letterlijk een dorpje verderop. Tijd om die maar eens te gaan plannen. Gelukkig kwamen een aantal ‘escape-minded’ vrienden bij me eten, perfecte mogelijkheid dus om deze escaperoom te gaan plannen! Met een ervaren team trokken we richting Beek en Donk!

Eenmaal aangekomen op locatie hadden we tijd genoeg om nog even te kletsen en een drankje te doen. Na dit korte rustmoment konden we beginnen aan ons tijdreisavontuur. We zagen meteen toen we de kamer binnenkwamen dat we écht een stap terug in de tijd deden, niet alleen verhaaltechnisch. Time Travelers is een oude 1.0 escape room zonder al te veel verhaal. Het decor is grappig bedacht, maar qua afwerking kunnen ze echt nog wel stappen maken. Deze kamer is simpelweg niet bedoelt om hoog te scoren op afwerking of verhaal. Kom je hier als familie lekker escapen en puzzels oplossen, dan zit je echt wel goed.

Enfin, onze missie is duidelijk; we moeten in de tijdmachine zien te geraken om vanuit daar te gaan reizen in de tijd. Echter starten we onze escape in de prehistorie. Hoe we hier terecht zijn gekomen? Geen flauw idee. De puzzels die we oplossen door de verschillende ruimtes hebben de helft van de tijd niets met het thema te maken en zijn voornamelijk lachwekkend door de knulligheid hiervan. Wel grappig, dat is waar.

Wat mij vooral stoort is het geforceerd dingen moeten doen, terwijl het niets oplost, maar dat de host op dat moment de groep doordrukt. Zeker wanneer je dit meerdere keren moet doen begint dat op je zenuwen te werken. Zeker wanneer we richting de eindpuzzel komen.

Time Travelers is een leuke kamer om met een familie te spelen die nog nooit een escaperoom gedaan hebben óf wanneer je een vrijgezellenfeest hebt en er al flink wat alcohol in hebt zitten. Hoe deze kamer aan zo’n hoog cijfer is gekomen is nog wel het grootste raadsel. Zeker voor ervaren escapers zou ik deze kamer afraden! Maar goed, wel weer een kamer kunnen spelen dicht bij huis, fijn!

Heerlijke kamer, ook voor twee personen!

Zondagmorgen, niets gepland. Een heerlijk dagje niksen, zou je zeggen. Het was goed weer, mijn vriendin en ik stonden op en ik vroeg: “Wat zullen we gaan doen vandaag?”. Zij kwam met het perfecte antwoord: “Zullen we anders een escaperoom gaan doen?”. Gelukkig hoefde ik het deze keer zelf niet voor te stellen. Onze zoektocht naar een last minute kamer kon beginnen. Berichtje geplaatst in een Facebookgroep en nog geen vijf minuten later hadden we geboekt bij Escaperoom 0164 om Genootschap 5255 te gaan spelen. Deze kamer stond al lang op mijn wishlist, eindelijk kon ik hem afvinken van mijn lijstje. Op naar Bergen op Zoom!

Een paar uur na het boeken kwamen we aan op locatie en werden we ontvangen door onze enthousiaste host (Het is me nu even ontgaan of het Thomas of Wessel was 😉). Na even kort gekletst te hebben kon ons avontuur op deze zondagmiddag gaan beginnen. De escaperoom is gebaseerd op de film ‘Now you see me’, een van mijn favoriete films. Mede hierdoor keek ik onwijs uit naar deze kamer. Meteen bij binnenkomst zien we een aantal leuke referenties naar de film. Er is in het begin sowieso veel te zien, gelukkig gingen we met z’n tweeën gestructureerd te werk.

Ik vind het persoonlijk altijd best spannend om een kamer met twee personen te boeken. Het blijft lastig of het met twee personen goed te doen is. Gelukkig kwamen we er hier snel achter dat de puzzels goed in elkaar zaten, ook voor twee personen. Er was genoeg te doen en konden alles vrij snel oplossen. De puzzels zijn overigens prima in thema net zoals de ruimtes. Verwacht geen hele spectaculaire dingen, maar het klopt simpelweg wel gewoon!

Het verhaal wat door de kamer loopt is duidelijk, dat komt mede doordat ik de film meermaals gezien heb. Er zitten onwijs veel knipogen naar de film in deze kamer, daar houd ik van! Hoe het is als je de film nog niet hebt gezien kan ik dus helaas niet over oordelen.

Positieve aan deze kamer vind ik echt de flow, zeker ook met twee personen. Er is onwijs veel te doen, de puzzels zijn – qua moeilijkheidsgraad – perfect en de ruimtes zien er over het algemeen netjes uit. Als je lekker wil komen puzzelen in een prima thema, dan ga je Genootschap 5255 echt waarderen! Het einde had wat mij betreft wel wat spectaculairder gemogen.

Samenvattend ben ik heel blij deze kamer gespeeld te hebben, zeker met twee personen. Het was heerlijk puzzelen in een prima gedecoreerde kamer. Wij hebben ons onwijs vermaakt. Nogmaals complimenten aan onze host dat we deze kamer zo last minute konden spelen!

Phantom of the Opera

De laatste dag van onze escapetrip is helaas alweer aangebroken, 21 escaperooms in 6 dagen en we hadden er nog geen genoeg van. Wat is de tijd voorbij gevlogen. Gelukkig ging onze vlucht naar Nederland pas in de avond. Dat betekent: nog tijd voor een escaperoom in de ochtend! We sloten onze trip af met de laatste (en nieuwste) kamer van Paradox Project. Zoals jullie wellicht hebben gelezen in mijn andere reviews (of de reviews van mijn teamgenoten) hadden we bij Paradox een valse start gehad. Beiden kamers vielen niet in ons straatje en we hadden de dag met een flinke domper afgesloten. Sterker nog; we hebben zelfs getwijfeld om de laatste kamer (The Music Academy dus) te annuleren en een andere escape te boeken. Maar goed, we besloten Paradox toch nog een kans te geven en de laatste kamer ook te spelen.

We verplaatsen ons deze keer naar een andere locatie, omdat we wat vroeg waren besloten we nog even een koffietje te pakken bij het cafeetje tegenover de room. Helemaal fris en vol energie konden we dus gaan beginnen. We staken de weg over en kwamen terecht bij de Music Academy. Een mooi statig gebouw met muziektekentjes in de muren, prachtig afgewerkt! De entree van deze kamer is net wat anders dan bij de andere twee kamers, klassiek. Je wordt onthaald door de GM en krijgt nog wat korte uitleg. Ook is er nog ruimte voor een sanitaire stop. Na een korte introductie, mochten we de kamer betreden.

We komen binnen in de academie en ons valt op dat het er onwijs mooi uit ziet. Het is een mooi gebouw en de details zijn prachtig uitgewerkt. Achteraf bleek dat de eigenaren gewoon geluk hebben gehad met het pand. Het is in het verleden écht een muziek academie geweest, dus alle verwijzingen naar muziekstukken bestonden al. Maar voordeel is wel; je waant je echt in een muziek academie, dat dan weer wel.

In de eerste ruimte starten we met een introductievideo. Een van de schermen was kapot, dus we konden enkel op één scherm de video bekijken. Wat weer opviel was dat de video erg lang was. De eigenaren hebben ervoor gekozen om The Music Academy los te zien van de andere twee kamer, wat mij betreft een prima keuze. Na het filmpje start ons onderzoek. De muziek die start is voor het eerst in thema. Het wisselt af tussen verschillende klassieke muziekstukken. Dank aan onze teamgenoot die nog even een paar noten meepakte van Phantom of the Opera. Hoogtepunt in de kamer! :)

Wederom merken we bij deze kamer dat we in het begin erg lekker gaan. De puzzels zijn uitdagend, maar enigszins logisch. Hierdoor komen we in het begin in een prima flow. Gedurende de kamer merken we wel dat die flow soms wat inkakt, maar over het algemeen blijft er in ieder geval een soort van flow aanwezig. Dat was in de andere kamers niet zo. Het verhaal is wel weer een dingetje. Het is vrij onduidelijk wat we nu precies aan het doen zijn en met wat voor reden.

Richting het einde van de kamer merken we toch dat we wederom iets inkakken. Voor ons werd dus wel duidelijk; 3 uur is echt te lang voor een escaperoom. Wel fijn, in de kamers liggen temperatuur regelaars, dus we konden de verwarming lekker hoog zetten, heerlijk!

Samenvattend vond ik persoonlijk The Music Academy de beste van de drie kamers. Niet zo zeer omdat het thema zo mooi uitgewerkt is, maar omdat de puzzels hier tenminste nog een bepaalde logica bevatten. Maar wederom is het echt geen hoogstaande kamer. Nee, Paradox Project is voor ons een groot raadsel waarom deze zo goed worden beoordeeld.

Wel kijken we terug op een heerlijke trip in Athene. Ik raad echt iedereen aan meteen het vliegtuig te pakken om daar kamers te spelen. Of je Paradox zou moeten spelen laat ik in het midden. Ik zou zeggen, ga lekker de horror kamers spelen. Ookal is dat niet helemaal je ding, je gaat het fantastisch vinden!

Filmtastisch!

Op naar dag 5 van onze escapetrip in Athene, drukke dag voor de boeg. Ondanks dat er ‘maar’ drie kamers op de planning stonden vandaag, zat toch onze hele dag vol. De kamers die we vandaag zouden spelen, duurden allemaal erg lang. We begonnen vandaag bij Verone om Don’t take a breath te spelen. Allereerst meteen compliment naar de eigenaar. We wilden deze kamer erg graag spelen, alleen was deze alleen in de avond te boeken, dat paste echter niet in ons schema. Na wat contact met de eigenaar besloot hij ons in de ochtend te ontvangen, pluspunten voor service! ;)

Eenmaal aangekomen moesten we nog wat dingetjes invullen voor het coronabewijs, geen probleem uiteraard. Het is bij deze kamer zo dat je ervaring meteen start als je de voordeur door bent. Echter moet je hier dus buiten blijven wachten als je nog niet kunt beginnen. Vervelend voor ons, want het regende. Houd daar dus zeker even rekening mee als je deze kamer gaat spelen. Deze kamer is overigens gebaseerd op de film ‘Don’t Breath’, het is écht een aanrader om deze film op voorhand te kijken. Het is oprecht bizar hoe de eigenaar tot in details alles heeft nagemaakt.

Eenmaal binnen krijgen we onze missie uitgelegd, die is duidelijk! We moeten geld gaan stelen bij een blinde ex-militair verderop in de straat. Helemaal prima! We krijgen van onze ‘collega’ wat uitleg over het huis, hij tekent het even voor ons uit. Tof! Via de walkietalkie zouden we contact blijven houden en zouden ze ons in de gaten houden op de camera’s, die waren namelijk gehackt.

Eenmaal ingebroken in het huis van de blinde militair, begint ons avontuur. Deze ‘escaperoom’ (want kun je dit wel echt een escaperoom noemen?) is heel anders dan andere rooms. Je gaat hier echt door een verhaal heen en je volgt een filmscript. Wijk je iets af van dat script? Dan word je teruggefloten, als je je daar aan kunt overgeven, is deze kamer onwijs tof!

De acteur zit onwijs goed in zijn rol en je bent écht in zijn huis. Fotolijstjes, schilderijen aan de muur, alles hangt los. Want dat is in een echt huis immers ook. Ik persoonlijk houd hier enorm van. Gedurende je experience kom je steeds meer te weten van het verhaal, want klopt het allemaal wel wat hier in dit huis gebeurd is?

Ik zou echt heel veel over deze kamer willen vertellen, maar dat is vrij moeilijk zonder iets over de kamer te vertellen. Achteraf hebben we nog gezellig gesproken met de acteur – en tevens de eigenaar – over de kamer. Ik blijf het tof vinden om mensen met een passie te zien. Ik persoonlijk vond deze kamer een echte topkamer juist omdat hij zo anders was dan andere kamers. Kun je je overgeven aan het feit dat je een script volgt? Dan weet ik zeker dat je dit onwijs gaaf gaat vinden. Zet je af van het idee dat je een escaperoom gaat doen, dat is mijn voornaamste tip!

Slaapwekkende kamer

Ondanks dat we al vijf dagen in Athene zijn, kregen we nog steeds geen genoeg van alle escaperooms. Helaas stonden er op dit punt ‘nog’ maar drie kamers op de planning. Gelukkig stonden deze drie kamers wel garant voor 9 uur escapen. De laatste drie kamers die we zouden spelen, waren de kamers van Paradox Project; een begrip in ‘escapeland’. Kamers die lang zouden duren en écht op het puzzelen gefocust zouden zijn. We hadden tot op heden nog niet echt een échte puzzelkamer gehad. Dus stiekem keken we er best naar uit, zeker omdat de kamers van Paradox ook zo hoog op de TERPECA lijst staan. Op naar de eerste locatie dus!

Normaal is het zo dat je bij deze escape van begin tot eind niemand tegenkomt, geen gamehost, niets. Je start de kamer zodra je binnenkomt. Helaas was dat bij ons niet het geval omdat op voorhand onze QR code nog even gescand moest worden. Ik denk persoonlijk dat het best indrukwekkend is dat je een escaperoom kunt spelen zonder ook maar iemand tegen te komen. Maar goed, ons avontuur startte in The Mansion. Deze kamer moet je spelen om de andere kamer (The Bookstore) te kunnen spelen. Het einde van The Mansion zou namelijk op verschillende manieren kunnen aflopen en zo zou The Bookstore dan weer beginnen. Leuk concept, benieuwd naar de uitwerking!

Eenmaal aangekomen in The Mansion valt op dat we echt in een ‘Mansion’ zijn. We hebben een volledig huis ter beschikking. Dus ook inclusief bar met wat drinken en een toilet, handig! We starten in de ruimte waar we zijn binnengekomen met een (iets te lange) introductie video. We krijgen een telefoon mee waar we contact kunnen houden met onze ‘oom’. Hij zou ons op de hoogte houden tijdens ons avontuur. De video is afgelopen, de muziek gaat aan en onze escape kan gaan beginnen.

Die muziek is meteen een opvallend dingetje, ze hebben niet per se gekozen voor muziek wat binnen het thema van het huis past. De eigenaren hebben gekozen voor een ‘grappigere’ insteek en een playlist aangezet met filmmuziek. Wat mij betreft totaal niet passend en daardoor frustrerend. Zeker omdat je 3 uur aanwezig bent in deze escape, hoor je de muziek meermaals voorbij komen.

Van begin af aan zijn er twee grote ruimtes toegankelijk, echter heb je in het begin nog maar één ruimte over. Wat resulteert in veel zoekwerk in ruimtes waar je op dat moment nog niets mee kan. Ook dat frustreert enorm. De puzzels zijn over het algemeen totaal onlogisch en wij keken elkaar vrij snel aan met de vraag: “Waarom staat deze kamer zo hoog op alle lijsten?”.

Ik spring meteen naar het einde van de kamer in mijn review, want wat een langdradige kamer was dit. De puzzels bleven onlogisch, de muziek irritant, het verhaal te lang, deze kamer was ronduit slaapverwekkend. Dat de kamer zo lang duurt heeft ook totaal geen toegevoegde waarde. Het eindfilmpje liet zien hoe we geëindigd waren, benieuwd hoe dit terug zou komen in de volgende kamer.

The Mansion is – wat mij betreft – een grote, old school, 1.0 kamer met onlogische puzzels en een veel te slaapverwekkend verhaal. Het jammere is dat (op het moment dat wij hem speelden) je The Mansion gespeeld MOET hebben voordat je The Bookstore kan doen. Voor ons was de eerste kamer van Paradox Project een hele grote domper. Hopen dat de volgende kamer beter zal zijn!

Kleine verbetering

Onze eerste ervaring met een Paradox Project kamer was niet al te best, maar uiteraard gingen we vol goede moed door naar hun tweede kamer. Deze kamer staat in de lijsten het hoogst, dus we gingen ervan uit dat onze ervaring hier een stuk beter zou zijn. Ook bij deze kamer is het zo dat de escape vanaf het eerste moment begint en eigenlijk niemand tegenkomt. Omdat onze QR code bij de vorige kamer al gescand was, was het deze keer ook echt het geval dat we niemand tegenkwamen, erg tof is dat!

We staan voor de gevel van de Bookstore waar we de regels van de kamer nog even doornemen, deze zijn hetzelfde als bij de vorige kamer, dus we konden al snel naar binnen. Wat meteen opvalt is dat het er in The Bookstore een stuk beter uitziet dan in The Mansion. Het is een mooi aangeklede ruimte met toffe thematisering. Goed begin dus! We starten de kamer met een filmpje. Het filmpje start met een korte terugblik naar de vorige kamer, inclusief het einde zoals wij geëindigd zijn. Kleine conclusie vast; dit was ook de enige referentie naar ‘ons einde’, dat valt dus enorm tegen. Na de eerste (wederom té lange) video, kunnen we beginnen met ons avontuur. Tot onze verbazing zitten we meteen in een goede flow, iets wat we in de vorige kamer de gehele 3 uur niet gehad hadden. De puzzels zitten vrij logisch in elkaar en ze volgen elkaar goed op, wow!

Helaas was dit niet van lange duur, na ongeveer 40 minuten zitten we weer compleet vast omdat de puzzels echt onlogisch waren. Ook zien we in de loop van de kamer dat ze de thematisering van de kamers wat hebben laten vallen. Het ziet er nog steeds tof uit, maar het heeft totaal niets meer met het verhaal te maken. Achteraf hoorden we dat we (blijkbaar) in het brein van een persoon zaten en door zijn gedachtespinsels gingen. Dat verhaal was bij geen van ons allen geland.

De totale frustratie slaat toe op ongeveer de helft van de kamer. We staan hier in een ruimte een puzzel op te lossen die je eigenlijk maar met 2 personen kan doen. Hier staan twee personen dus stil. Omdat de communicatie niet helemaal lekker liep met onze GM en omdat de ‘puzzel’ niet zo lekker meewerkte, hebben we onwijs lang staan wachten en was de moed weer totaal in onze schoenen gezakt. Jammer!

Het einde van de kamer is ook wat vaag, het verhaal gaat alle kanten op en er is geen touw aan vast te knopen wat we nu precies aan het doen zijn. Ze proberen het verhaal van de vorige kamer door te trekken, maar zo onduidelijk dat je er uiteindelijk toch niets aan hebt.

The Bookstore is oprecht wel iets beter dan The Mansion, maar het is nog steeds een grote, frustrerende, té lange 1.0 kamer. Het is over het algemeen wel wat mooier uitgewerkt dan The Mansion, maar daar is ook alles mee gezegd. De raadsels van deze kamer hebben we uiteindelijk opgelost, maar het grootste raadsel voor ons blijft toch: Hoe kan deze kamer in de top 10 van de wereld staan? Wij snappen er helemaal niets van.

Tweiffelachtige kamer

De vierde dag van onze escapetrip naar Athene was aangebroken en er stonden weer vier kamers op ons te wachten vandaag. Omdat we vandaag wat later zouden beginnen, hadden we nog even de tijd genomen om daadwerkelijk wat cultuur op te snuiven in de ochtend. We konden nu thuis goed verantwoorden dat we niet alleen maar escaperooms gedaan hadden! Enfin, in de middag vervolgden we dus ons escaperoom avontuur.

Met de auto reden we naar Escapolis, na een flinke zoektocht hadden we eindelijk een parkeerplek gevonden en konden we ons begeven naar de locatie zelf. We zouden op deze locatie twee kamers spelen, te beginnen bij Gustave Eiffel. Dit was misschien wel een van de kamers waar ik het meeste naar uitkeek tijdens de trip. Ik vond de website er onwijs gaaf uitzien, maar bovenal het artwork van de kamers zag er subliem uit. Dit wekte meteen mijn interesse! Eenmaal binnen op de locatie werd ik alleen maar meer benieuwd naar de kamers. De ontvangstruimte zag er onwijs netjes uit. Wederom mooie art, toffe fotolocatie, hele mooie merchandise lijn, gaaf. Dit moest wel top gaan worden!

Nadat we even gewacht hadden, konden we eindelijk gaan starten aan ons eerste avontuur. We reisden af naar Parijs om te gaan kijken wat er met Gustave Eiffel gebeurd was. Zijn secretaris had ons die kant op gestuurd. Wanneer je de kamer binnen stapt, stap je echt in een Parijs kantoortje in de Eiffeltoren. De uitwerking hiervan was erg leuk gedaan. Niet heel revolutionair of iets dergelijks, maar gewoon netjes. Iets wat we bij veel andere kamers toch wel mistte.

Het geld wat de eigenaren beschikbaar hadden is goed uitgegeven op bijna alle fronten. Afwerking is netjes, artwork is mooi, etc. Er is echter één punt waar op bezuinigd was: een microfoon om door te praten. Het Engels van onze host was al niet best, maar gelukkig wel te begrijpen. Wanneer je echter de persoon niet kan horen omdat de microfoon van verschrikkelijke kwaliteit is, gaat dat je storen. Zeker wanneer je vastloopt omdat soms de logica ver te zoeken was. De aardige man probeerde nóg duidelijker (lees: harder) te praten waardoor wij hem totaal niet verstonden. Jammer!

Iets wat ons in de kamer opviel, was dat veel van de puzzels écht maar met twee personen te spelen zijn. De andere twee (in ons geval) stonden dus maar een beetje te kijken. Echte eureka momenten heb ik in deze kamer ook gemist. Bij elke puzzel liepen we wel vast en hadden we hints nodig (die we dus niet verstonden). Alle frustratie van deze kamer kwam samen bij de eindpuzzel; logica die wij totaal niet begrepen én een schreeuwende host die we niet konden verstaan. De frustratie liep zo hoog op dat we eigenlijk besloten te stoppen met de kamer.

Zo zie je maar dat een toffe website en mooie artwork niet altijd wat wil zeggen. Samenvattend is Gustave Eiffel een mooi uitgewerkte kamer. Maar mijns inziens onspeelbaar met dit hintsysteem. Ik persoonlijk zou deze links laten liggen. Fingers crossed dat de volgende kamer beter is!

Leuke (twee persoons) puzzels

Na een mindere ervaring bij de eerste kamer die we bij Escapolis speelden, was het tijd voor de tweede kamer die we op deze locatie zouden spelen: The Creepy Store and the lost souls. In de ontvangstruimte mochten we even uitrazen over de vorige kamer, nadat alle emoties gezakt waren, gingen we vol goede moed door naar de nieuwe kamer.

Het idee was simpel; het is Halloween en we gingen naar The Creepy Store om snoep te halen. Wel moesten we opletten, want er waren daar wel eens kinderen verdwenen. Dapper als we waren, gingen we uiteraard gewoon naar binnen! Eenmaal binnen zien we wederom een mooi uitgewerkte winkel. Wel is de vraag wat ze hier nu precies neer probeerden te zetten. We gingen namelijk terug in de tijd, maar toch zien we heel moderne spullen in de winkel. Maar goed, dat zijn kleine dingen. We startten ons avontuur vrij soepel, de eerste dingen werden opgelost. Het enige probleem was hier wederom; je kunt veel puzzels ‘maar’ met twee personen doen. De andere twee staan op dat moment dan om zich heen te kijken. Het was bij ons letterlijk: “Oke, goed opgelost. Nu gaan wij een puzzel oplossen”.

De kamer communiceert ook niet helemaal lekker. Je ziet bij binnenkomst bepaalde dingen waarvan je 100% zeker weet dat je die nodig hebt op een bepaald slot. Echter hoort dat helemaal niet bij elkaar. Mij is het dan ook een raadsel waarom dit zo naast elkaar geplaatst is. Het hintsysteem is in deze ruimte niet mooi weggewerkt, maar gelukkig wel (iets beter) verstaanbaar. We kunnen dus daadwerkelijk iets met de hints die gegeven worden, fijn!

Het verhaal wat in deze kamer centraal staat is over het algemeen vrij oppervlakkig en rammelt aan alle kanten. Ze hebben echt geprobeerd wat tofs neer te zetten, alleen is het voor mij continu ‘net niet’. Dat gecombineerd met puzzels die heel duidelijk handmatig doorgezet moeten worden, is dat soms wat storend.

Het einde van de kamer vond ik persoonlijk niet zo heel sterk, zowel verhaal- als puzzeltechnisch. Hier valt veel meer uit te halen. Mocht je overigens last hebben van allergieën zoals hooikoorts (zoals ik), slik voordat je gaat een allergiepil. Je zult me dankbaar zijn!

Samenvattend is The Creepy Store and the lost souls best een prima kamer. Ik denk dat wanneer je deze kamer met twee personen speelt, je ervaring een stuk beter is omdat je dan niet continu stilstaat. Het thema is een stuk beter uitgewerkt en de puzzels zijn over het algemeen prima. Waar we het in ieder geval over eens zijn, is dat we met te hoge verwachtingen naar deze kamer zijn gegaan. Jammer, maar dat kan gebeuren.

The Dome, maar dan van AliExpress

Twee kamers gehad vandaag, door naar de volgende! We hadden gelukkig nog wat tijd om even wat te eten om de hoek bij de nieuwe locatie waar we naartoe zouden gaan. Uiteraard doken we weer een lokaal Gyros tentje in. Van verbazing staan we steeds te kijken hoe die gyros toch steeds lekkerder wordt. Ook na vier dagen nog. Maar goed, mocht je daar meer over willen lezen, moet je ergens een gyrostent-reviewsite vinden. Flauwekul, op naar de nieuwe locatie. Na een korte rit in de auto kwamen we aan bij de volgende escaperoom. Hier zouden we Experimentum X gaan spelen.

Omdat we iets vroeger waren, konden we plaatsnemen in de ontvangstruimte die zich naast de inkomstruimte bevond. We werden onthaald door een hele enthousiaste gamehost. Wat mij betreft net iets té enthousiast haha. De deur werd dicht geduwd zodat we even rustig konden wachten, er kwam op dat moment een groep uit een andere kamer. Na he zien van de ontvangstruimte, stelden we onze verwachtingen al wat bij. Plafondplaten, waterplekken, etc. Heel benieuwd.

Nadat we een korte introductie hadden gehad, mochten we de kamer eindelijk betreden. Het verhaal is wat vaag. Wij kwamen langs in een soort laboratorium om het een en ander uit te testen, wat wij als ‘lab rats’ natuurlijk goed zouden moeten doen. Toen we de eerste kamer betraden, was het al duidelijk wat voor type kamer dit zou gaan worden. Een kamer waarin je niet echt puzzels oplost, maar waar je bezig bent met wat grotere opdrachten. Een beetje zoals The Dome, alleen dan heel goedkoop uitgewerkt. Het toffe aan deze kamer was wel dat je je door verschillende ruimtes beweegt en voor elke ruimte heb je een bepaalde tijd om te ontsnappen. Lukt dat niet? Gaat er een ‘leven’ vanaf.

Experimentum X was een lollige kamer, maar het is ook een kamer die we snel weer vergaten. Het is niet super bijzonder en over het algemeen vrij simpel uitgewerkt. Hij is vrij recht toe recht aan zonder al te gekke dingen. Van oorsprong zou deze kamer wat langer moeten duren, er staat twee uur voor deze kamer. Wij kwamen echter vrij snel uit deze escaperoom. Wat overigens ook een van de weinige keren was dat we echt snel ontsnapten.

Experimentum X is een kamer die je moet spelen om gewoon even lekker te lachen en als je gewoon wat opdrachtjes uit wil voeren. Er zitten niet echt hele flinke puzzels in. We hebben in ieder geval gelachen, dat is het belangrijkst!

Less is more!

Door naar de laatste kamer van de dag. We hadden inmiddels drie kamers gespeeld en er was uiteraard nog ruimte voor een kamer. Omdat we vandaag nog geen ‘horror’ kamer gespeeld hadden, moesten we uiteraard afsluiten met een engere kamer, daarom stond Wake Up op het programma. Ook bij deze locatie was het weer even zoeken naar een parkeerplek, maar eenmaal gevonden konden we naar de escaperoom wandelen. Het is best een zoektocht waar je nu precies moest zijn, zeker in de avond. Plan daar dus wat extra tijd voor. Maar goed, als echte escapers uiteraard de locatie gevonden en we konden beginnen!

Het verhaal van Wake Up vond ik erg tof! Je bent gestrand met de trein en bent dus op zoek naar een slaapplaats voor de nacht. Alle hotels zijn al vol. De vreemde conducteur van de trein kan ons gelukkig nog helpen, wij kunnen bij zijn moeder thuis slapen in een oud huis. Tof verhaal dus, erg benieuwd. Na het aanbellen worden we, in thema, ontvangen door een host in badjas. We hadden haar wakker gemaakt, excuses! We mochten gelukkig toch naar binnen om daar te overnachten. Van het verhaal met de trein en de conducteur is niets meer over, dat was een beetje vaag. Een van onze teamleden moest nog naar het toilet. Gelukkig kon dat nog. Echter schoot onze host toen volledig uit karakter en begon gezellig met ons te kletsen. Verhaaltechnisch natuurlijk niet de beste keus, maar goed.

Na een korte sanitaire stop, konden we in het pand naar beneden. Dat was de plek waar haar moeders huis was en daar mochten wij overnachten. Via een zelfgeknutseld systeem daalden we af in het pand. Toen een teamgenoot en ik terug naar achter keken hoe wij bevestigd zaten, vroegen we ons al af of dit wel volledig veilig was. Maar goed, dit was de start van de kamer. Dus het zou allemaal wel goed zijn. Nog geen seconde later kwamen we wederom in een situatie terecht waar we ons allemaal aankeken of dit wel veilig was. We hebben letterlijk uitgesproken: “Dit is voor het eerst dat ik me echt onveilig voel in een escaperoom”. We besloten toch door te gaan.

Het verhaal werd volledig overboord gegooid en alle ‘enge’ dingen kwamen wel voorbij. Van het huis van de moeder was geen spoor meer en we vroegen ons echt af wat we aan het doen waren. Wat echter nog het meeste stoorde waren de acteurs. Over het algemeen hebben we elke kamer met acteurs beschouwd als toffe toevoeging. Bij Wake Up hebben ze de term ‘Less is more’ echt gemist. De acteur laat continu iedereen ‘schrikken’, ze slaat niemand over. Wanneer je echter in een ruimte naast elkaar staat, schrik je de eerste keer. Maar de overige vier keer niet meer. Dan stoort het meer.

De puzzels zijn over het algemeen ook niet ‘je van het’. Wij kozen voor de ‘intelligent mode’ bij deze escaperoom. De puzzels zouden dan nog moeilijker zijn. Moeilijker is in Athene vaak echter ook onlogischer. Dat is erg jammer. Het ultieme onveilige gevoel kwam een stukje verder in de kamer waar een teamgenoot letterlijk opgesloten werd en wij moesten heb bevrijden. Mocht hier brand uitbreken, dan zit je zwaar in de problemen.

Wake up is qua verhaal vooraf enorm interessant, maar wat mij betreft mag je deze kamer links laten liggen. Hij is onveilig, de acteurs gaan soms te ver en de puzzels zijn niet altijd even logisch. Gemiste kans dus!

Op bezoek bij d’n Willy

Een nieuwe dag is aangebroken in Athene, vandaag stond er een drukke planning voor de boeg. Maar liefst 6 kamers zouden we vandaag gaan spelen. Of we tijd hadden om te eten? Niet echt, dat wordt dus sneller escapen om zo tijd te kunnen maken voor wat voedsel. Hoort erbij! ;) We beginnen onze dag bij Sherlocked Homes om ‘The Cursed Willy’ te gaan spelen.

We hadden op voorhand al voorpret over de naam van deze kamer. Wat zouden we hier allemaal wel niet gaan zien? In de ochtend komen we aan bij Sherlocked, in een mooie ontvangstruimte worden we welkom geheten. Een ontvangstruimte zoals je die bij ons ook kent. Plek genoeg om even rustig te gaan zitten, naar het toilet te gaan en je spullen op te bergen. Dat zie je hier in Athene niet veel! Na een korte inleiding, mochten we naar de kamer toe!

Geblinddoekt in een treintje werden we de kamer in geleid, spannend! Een zware mannenstem vertelde ons hoe de vloek van Willy zich had voortgedaan en dat wij de uitverkorene waren om hier wat mee te gaan doen. Toen we eenmaal onze blinddoeken af hadden gedaan, stonden we best versteld van het decor. Dit zag er oprecht prima uit! Dit komt waarschijnlijk ook omdat we zonder verwachtingen deze kamer in zijn gegaan. Echter merken we vrij snel dat het hier gaat om een grotere 1.0 single room. Lekker puzzelen dus.

Wat we echter ook snel merken is dat de puzzels weer onnodig moeilijk zijn. Het lekt hier simpelweg aan eureka momenten. Je bent op een gegeven moment blij wat gevonden te hebben, echter kun je dat pas later gebruiken. Op het moment dat je erachter komt dat je dat bepaalde onderdeel kunt gebruiken, unlock je weer wat nieuws. Opgelost! Nee, toch niet. Je hebt deze twee onderdelen weer nodig om een derde onderdeel vrij te spelen. Al met al zijn er simpelweg weinig momenten waar je écht blij bent wat opgelost te hebben.

Daarnaast is het hintsyteem in deze kamer niet al te best. Onze gamehost spreekt door een slecht verstaanbare microfoon in gebrekkig Engels. Om de sound toch wat meer in thema te laten lijken, hebben ze een echo toegevoegd aan haar stem. Hierdoor wordt het alleen maar onduidelijker.

De eindpuzzel slaat wat ons betreft alles. Een combinatie tussen een onlogische puzzel, te moeilijk zoekwerk en een hele lange reeks onthouden. Indien je één foutje maakt, mag je helemaal opnieuw beginnen. Verschrikkelijk.

Aan iedereen die in Athene is, je mag je bezoekje aan Willy echt uitstellen. Lekker links laten liggen! ;)

Technisch hoogstandje (voor Griekse begrippen)

Door naar de volgende kamer! De planning was strak, maar daar houden we als ervaren escapers wel van. Vroeg in de ochtend beginnen, laat in de avond eindigen. Heerlijk! Nadat we zojuist The Cursed Willy hadden gespeeld, mogen we door naar Clock Escaperooms om daar Prometheus te gaan spelen. Volgens de website en de foto’s van de kamer moest dit een wat technischere kamer zijn. Dit is tevens de enige ‘technische’ kamer die we spelen. Deze zie je simpelweg niet zo veel in Griekenland. Mede daarom keken we best uit naar deze kamer.

Na een vriendelijk ontvangst van onze gamehost, mochten we de kamer gaan betreden. En hetgeen wat we dachten was inderdaad waar; het is een futuristisch thema en zo ziet de kamer er ook uit. Onze missie is duidelijk; we worden aangevallen en moeten snel de ruimte verlaten. De druk dat we aangevallen worden voelen we totaal niet gedurende de kamer. Maar het idee is leuk verzonnen.

Deze kamer is (voor Griekse begrippen) echt een technisch hoogstandje. Veel technische puzzels die echt wel tof zijn om te doen. De flow zit er gedurende de kamer ook best goed in. Er zitten wat originele effecten in deze kamer die je nodig hebt voor puzzels. De eigenaren hebben hier waarschijnlijk willen laten zien wat ze allemaal in huis hebben. Of dat de puzzels ten goede komt laat ik in het midden.

Het hintsysteem (in de eerste ruimte) is grappig gekozen en dat houdt deze kamer ook luchtig. Richting het einde wordt de druk van ontsnappen wel groter, er wordt dan ook beter gebruik gemaakt van geluidseffecten. Voornamelijk de einddeur vind ik hier erg leuk gekozen.

Ik kan over deze kamer eigenlijk vrij weinig zeggen. Prometheus is een leuke puzzelkamer waar de flow echt wel goed in blijft zitten. Dit in combinatie met een thema wat je hier niet veel ziet, maakt het echt wel een leuke kamer om te spelen. Verwacht geen grootste dingen, maar als je lekker wil komen puzzelen, kan je deze kamer echt wel meenemen! We hebben ons hier echt wel vermaakt. We kwamen vrij vlot uit deze kamer, wat op zich wel fijn was. Onze planning was zo strak, dat we geen tijd meer hadden om te eten deze dag. Omdat we zo goed in de flow zaten bij deze kamer, konden we gelukkig op de route naar de volgende kamer nog even wat Gyros meepakken. Top dus! ;)

Versleten oude meuk

Nadat we eindelijk onze auto hadden geparkeerd én na het eten van wat gyros, stonden er nog 4 kamers op de planning vandaag. De planning was strak, maar het was wel fijn om de dag af te sluiten bij één escaperoom; No Exit. We zouden hier alle vier hun kamers gaan spelen verspreid over twee locaties. We hadden voornamelijk goede dingen gehoord over de andere locatie. Maar als je die twee dan toch speelt, dan spelen we alles maar meteen.

Nadat we werden onthaald door onze gamehost, kregen we wat uitleg over No Exit als bedrijf maar ook over de twee kamers die we op deze locatie zouden spelen. We zouden eigenlijk starten met Route 666, maar onze gamehost had de kamers voor ons omgewisseld. We zouden dus gaan starten met The Mansion.

Toen we de kamer binnenstapten hebben we ons af moeten vragen of we nu in een escaperoom waren of in de plaatselijke kringloopwinkel. Wat een bij elkaar geraapt zooitje was dit. Deze kamer stamt echt uit de prehistorie. Afwerking is niet aanwezig, je ziet overal kabels lopen. Ook zie je precies wat er gaat gebeuren later in de kamer omdat er simpelweg geen afwerking aanwezig is. Ze hebben zelf geprobeerd losliggende kabels te laten verdwijnen onder een stukje afgeknipt tapijt. Echt niet oke.

Verder zijn de puzzels in de kamer allemaal nietszeggend en zijn qua logica ver te zoeken. Voornamelijk de taalbarrière was hier een ding. Je moet hier bijvoorbeeld voorkennis hebben van het Griekse alfabet. Tevens zijn er bepaalde puzzels waar je een handeling voor moet doen, maar als je die handeling hebt gedaan en toevallig van tevoren niet hebt opgelet. Dan kan je de puzzel niet meer oplossen.

Ik kan over deze kamer niets anders zeggen dan; lekker wegblijven! Hopen dat de overige kamers beter zijn!

Na deze kamer moet je echt even bijtanken

Na een dramatische start bij No Exit, moesten we nog een kamer spelen op deze locatie. Onze gamehost had na de eerste kamer al gevraagd wat we van The Mansion vonden. Daar waren wij niet heel positief over. Echter verzekerde onze gamehost dat we deze kamer wellicht toffer zouden vinden omdat deze een stuk nieuwer was dan de andere kamer. Laten we dat dan maar hopen.

We kwamen de kamer binnen en zagen dat de decoratie inderdaad al iets beter was dan in de vorige kamer. Weliswaar nog steeds niet per se van deze tijd. Maar toch, beter dan The Mansion (wat ook niet heel moeilijk was). Tot onze verbazing was de gameflow ook nog eens top (in het begin). Maar na nog geen twintig minuten begon de blamage weer.

Wanneer je in een kamer water moet koken om een puzzel op te lossen óf bijvoorbeeld een volledige brandblusser uit elkaar moet schroeven, dan weet je dat er iets niet goed zit. Laat staan als beiden factoren in één kamer zitten. Het voordeel van deze dramatisch slechte kamer is wel dat we er zo melig van werden, dat we alsnog veel lol hebben gehad.

Het verhaal van deze kamer rammelt ook nog eens van alle kanten en er klopt letterlijk niets van wat we aan het doen zijn. In het tweede gedeelte van de kamer komen alle rariteiten bijeen. Onlogische puzzels, het verhaal wat helemaal niet meer klopt, puzzels die niet gereset of defect zijn. Een echte ramp dus.

De eindpuzzel was een puzzel die leuk is, maar niet met meer dan twee personen te doen is. Samenvattend eenzelfde conclusie als bij The Mansion. Sla deze kamer maar lekker over. Hij is iets beter te doen dan de andere kamer, maar nog steeds dramatisch slecht. En dan moeten we nóg twee kamers van deze eigenaar. Gaat dit wel goed komen?

De beste gevangenis escape tot nu toe!

Na twee negatieve ervaringen bij No Exit, moesten we nog twee kamers spelen van dezelfde maker. Ditmaal op een andere locatie verderop in de stad. We hadden over deze twee escape rooms goede verhalen gehoord. Maar na de twee onwijs slechte kamers hiervoor, hadden we onze verwachtingen wel wat bijgesteld. Gelukkig hadden we nog wat tijd over voordat we zouden beginnen met onze escape. Na de auto geparkeerd te hebben, gingen we even wat eten en drinken bij een tentje om de hoek. Nadat we een goede bodem hadden gelegd, was het tijd om naar de tweede locatie van No Exit te gaan. Fingers crossed dat dit beter zou gaan worden dan de eerste twee escape rooms.

Binnen zat de enthousiaste eigenaresse van No Exit al op ons te wachten. We waren nog geen seconde binnen en toen zei ze al: “I heard that you didn’t like the other rooms?”. Ze begreep volkomen dat wij de andere kamers niet zo tof vonden. Deze twee kamers stonden ook op de lijst om gesloopt te worden. Toch nog wat positief nieuws over deze twee kamers dus. ;)

Enfin, ondanks dat wij een toffe groep escapers waren, bleek er toch wat mis te zijn gegaan met ons als groep. We werden namelijk verwacht in de gevangenis en er stond een vervelend lot op ons te wachten; de doodstraf. We zouden een voor een geëlektrocuteerd gaan worden. Gezellig! We werden opgewacht door een strenge, maar tevens gezellige gevangenisbewaarder. Al snel werd duidelijk dat deze gevangenisbewaarder een gespleten persoonlijkheid had. Het ene moment was hij in voor grapjes, maar een opmerking kon ook in het verkeerde keelgat schieten. Deze acteur zat onwijs goed in zijn rol!

Eenmaal in de kamer bleek er van alles mis te zijn in de gevangenis en moest de bewaker snel weg. Daar kregen we dus een kleine kans om uit deze gevangenis te gaan ontsnappen. En dat deden we uiteraard ook. Daarna volgde er een volledige reis door de gevangenis. Klimmen, kruipen, alles kwam voorbij. Wat een immense totaalbeleving was dit!

De puzzels in deze kamer zijn allemaal in thema en versterken het verhaal nog meer. Later in de kamer komt de beveiliger terug de gevangenis in. Hij was allesbehalve blij dat wij wilde ontsnappen. Daar volgde een hilarisch schouwspel, waarna we onze ontsnappingspoging konden vervolgen.

De kamer eindigt in een gaaf slotspel waar alles van deze kamer samenkomt. Wat een beleving! Death Row is oprecht de beste gevangenis escaperoom die ik tot op heden gespeeld heb (en er staan er al flink wat op de lijst). Ze hebben hier een onwijs realistische gevangenis neergezet. De toevoeging van de acteur is heir onwijs goed en versterkt het verhaal echt heel erg. In de ontvangstruimte moesten we echt even bijkomen van deze beleving.

Het enige wat mij echt zorgde was het volgende: de kamer van Death Row was goed geïsoleerd. Echter hoorde we vanuit daar alsnog de groep naast ons schreeuwen in ‘El Exorcista’ en deze moesten we nog gaan spelen. Doodsbang dus weer! :( Maar na Death Row wel heel veel zin in!

Freeze, Flight, Fight. Dat eerste!

Je hebt soms van die escape rooms die gewoon niet zo goed bij je passen. Dat kan liggen aan het type puzzels, de flow, maar ook het thema. Ik persoonlijk ben niet zo bang aangelegd. Sterker nog, tijdens enge escape rooms ga ik vaak voorop. Echter wist ik voordat we deze escape room gingen spelen: “dit wordt niet mijn thema”. Op de een of andere manier heb ik niets met exorcisme als thema. Maar goed, deze kamer werd heel hoog aangeschreven, dus ik was uiteraard wel heel benieuwd naar deze kamer!

El Exorcista is gebaseerd op de film ‘The Excorcist’. Deze film vond ik vroeger al doodeng, laat staan om deze film zelf mee te gaan maken. Tijdens deze escape room ga je letterlijk door de gehele film heen. Alle bekende scenes worden hier wel nagespeeld, dat voorspelt veel goeds voor mij.

De start van de escape room is onwijs goed gedaan. Vanaf het eerste moment zit je meteen in de sfeer en toen voelde ik me al niet zo op mijn gemak. Even later komen we oog in oog te staan met de plaatselijke priester. Hij vraag of wij hem kunnen helpen om het huis binnen te treden om te helpen met het uitvoeren van een exorcisme. Het liefste had ik gezegd: “Nee geen zin in, doei”. Maar uiteraard was ik mans genoeg om met lood in de schoenen naar binnen te gaan.

Hier begint het schouwspel van deze kamer. We stonden al snel oog in oog met de acteur in deze kamer. Zij neemt de rol aan van het meisje wat ook in de film speelt. Als je angst ervaart heb je drie dingen die je kunt doen: Freeze, Flight of Flight. Voor het eerst in mijn leven was ik een ‘freeze’. Ik verstijfde en heb letterlijk 1,5 uur niets kunnen doen. Doodeng dus, maar daardoor ook wel onwijs goed neergezet.

Ik persoonlijk kan dus vrij weinig zeggen over deze kamer. Het is letterlijk een film waar je doorheen loopt met onwijs gave effecten, (te) harde muziek, goed gebruik van licht en veel gave ontmoetingen met de acteur. De puzzels zijn allemaal goed in thema, al heb ik deze niet echt opgelost.

De kamer eindigt met een groots spektakel waar de acteur perfect voor gecast is, wat was dit gaaf gemaakt (nog steeds doodeng, maar wel gaaf). Uiteindelijk komen we bij de ontknoping en dat had wat mij betreft veel beter gekund. Het einde was voor mij een beetje een anticlimax. Maar desalniettemin was deze kamer onwijs goed neergezet.

Nog nooit ben ik zo bang geweest en nog nooit heb ik me zó nutteloos gevoeld in een escape room. Wat dus betekent dat deze escape room onwijs realistisch opgezet was. Ik denk dat deze kamer erg goed te doen is. De scares zijn goed en goed gedoseerd. De acteur was simpelweg geniaal. Het was gewoon het thema wat mij niet zo aanstond. Maar wauw, wat een spektakel! Na onze ervaring hebben we nog een geruime tijd nagepraat met de eigenaresse. Er staan dit jaar nóg twee kamers op de planning. Een humoristische Cowboy saloon én een Jigsaw kamer. Wij gaan dus zeker nog terugkeren bij No Exit. We waren de twee slechte kamers van het begin van de dag alweer vergeten.

Helden op sokken

De tweede dag van onze Griekenland escapetrip in Athene is aangebroken. Vandaag starten we met een kamer waar we allen erg benieuwd naar waren; Ice Tiki. Deze kamer staat hoog in de TERPECA ranglijst, dus dit moest wel een hele goede kamer gaan worden. Wat we hoorden was dat deze kamer voornamelijk fun zou zijn. Op zich wel fijn na de horror van gisterenavond. Op naar Way Out Escape!

Eenmaal aangekomen hebben we onze verwachtingen al wat bij geschaafd. We komen binnen in een wat amateuristisch en knullige ontvangstruimte. Het valt hier meteen op dat de eigenaar het voornamelijk gewoon leuk vindt om dingen te bouwen en dat afwerking er niet toe doet. Houten planken in overvloed! Echter werden we door de eigenaar en de gamehost van dienst wel onwijs hartelijk ontvangen.

Na even gekletst te hebben met onze host, is het tijd om aan ons avontuur te beginnen. Zoals gewoonlijk moeten we persoonlijke items inleveren, die mogen niet mee de kamer in. Spullen als: telefoons, horloges, smartwatches & je schoenen. Wat? Je speelt deze kamer op je sokken. Benieuwd waar dit vandaan komt. We lopen door een smal gangetje via een zelf geknutselde trap richting de escaperoom. Onze host vertelde ons dat we naar een schip zouden gaan. Een maal in de kamer – net voordat de host de deur dicht trok – vermeldde ze nog heel even: “oh ja, jullie schip is overigens wel gestrand. Succes!”.

We starten ons avontuur op het schip. Het aanzicht van de ontvangstruimte wordt doorgetrokken in de kamer zelf. Het is allemaal wat knullig opgebouwd, afwerking is slecht (lees: eigenlijk niet aanwezig), teksten met stift op de muur, etc. Echter (spoiler); we hebben ons enorm vermaakt in deze kamer! Zoals we online al gelezen hebben is deze kamer een en al fun. De puzzels zijn over het algemeen erg goed te doen en we hebben (qua puzzels) een erg lekkere flow.

Wat maakt deze kamer nou zo tof? De hosts en eigenaren zien de kamer zelf ook als fun. De flauwe muziekjes en geluidjes vliegen je om de oren. De ene meme na de andere meme komt voorbij. Het is lang geleden dat ik zó gelachen heb in een escaperoom als hier. Als groep werden we er ook ontzettend melig van. Het einde van de escaperoom bevindt zich in een ballenbak (wat je ook op alle groepsfoto’s online ziet). Ook hier hebben we in een scheur gelegen. Niet omdat de kamer zo goed was, maar gewoon omdat de kamer zó ontzettend flauw was.

Uiteindelijk ‘ontsnapten’ we net na een uur en zetten we een nieuw record neer. De gamehost was een beetje overdonderd, terwijl wij niet echt het gevoel hadden heel snel te zijn. We hebben onwijs gelachen tijdens deze kamer. Maar waarom deze kamer zo hoog staat op de TERPECA lijst, is voor mij echt een raadsel. De kamer is echt leuk om te spelen, maar zeker niet van wereld niveau. De afwerking alleen al is onwijs slecht. Enfin, we hebben gelachen!

Vreemdere dingen

Tijd voor de tweede kamer van de dag. Nadat we ons kapot hebben gelachen bij Ice Tiki, verplaatsen we ons naar de volgende locatie. Hier spelen we ‘Other Side’ gebaseerd op de serie ‘Stranger Things’. Ik keek zelf best uit naar deze kamer omdat ik zelf een groot fan van de serie ben. Echter weet ik ook dat kamers die zich verschuilen achter populaire series of films vaak tegenvallen (uitzonderingen daar gelaten uiteraard). Maar goed, op naar Hawkins!

We starten in het huis van de familie Byers, precies zoals in de serie. Uiteraard mogen de iconische lampjes op de muur hier niet ontbreken. Ons onderzoek start hier in de woning omdat Will verdwenen is. Het huis is op het eerste zicht prima afgewerkt, maar verder is het niets speciaals. De puzzels in deze ruimte zijn goed te doen en onze flow start daarom erg goed. Zoals de titel van de kamer al zegt, is er een moment waar je naar ‘the other side’ gaat. De uitwerking hiervan is niet echt goed gelukt. Het is een tof concept waar je veel uit zou kunnen halen, echter laten ze hier wat smerige natte doeken naar beneden vallen, gaat er een blacklight aan en that’s it.

Verhaal technisch komt dan mijn grootste struikelblok. Vanuit het huis van de familie Byers, klimmen we via een luik omhoog met een hele steile trap om daar uit te komen op een pleintje voor de Hakwins Universty. Verhaal technisch dus niet top. Hier stuitten we echter op een punt waar we vaker tegenaan zijn gelopen in Athene; de gameflow. Blijkbaar vinden ze het in Griekenland leuk om onwijs onlogische puzzels te maken waardoor de volledige flow uit de kamer wordt gehaald, zo ook in ‘Other Side’.

Gelukkig weten we richting het einde de flow weer enigszins op te pakken om toch met een goed gevoel te ontsnappen. Heel veel meer dan dit kan ik over de kamer niet echt zeggen. Hij was niet heel bijzonder, maar gewoon prima om te doen als je er toch bent. Achteraf gezien moet ik ook zeggen dat dit de kamer is die het snelst weggevaagd was uit onze gedachten. Niets bijzonders dus.

Samenvattend; Other Side is dus een prima kamer om te spelen. Verwacht niets bijzonders, maar gewoon lekker puzzelen met leuke knipogen naar Stranger Things. Voor deze kamer moet je zeker niet het vliegtuig in stappen, maar als je toch niets te doen hebt, is het een leuke kamer om nog even mee te pakken.

Opnieuw; pure angst

We waren deze dag gestart met twee kamers die geen ‘eng’ thema hadden. Griekenland staat – wat betreft escaperooms – bekend om de spannende experiences. Omdat we dus vrij ‘tam’ gestart waren vandaag, moesten we dat recht trekken met twee heftige horror escapes in de avond. Zin in!

We starten onze avond bij Coven om daar ‘Woman in Black’ te gaan spelen. Het toffe aan deze kamer (en aan veel andere kamers in Athene) is dat je experience meteen start zodra de voordeur opengaat, zo ook bij Woman in Black. We krijgen kort de tijd om even wat water te drinken en naar het toilet te gaan, maar dan begint ons avontuur toch echt.

We worden volledig in thema onthaald door een enthousiaste medewerker. Onze missie is duidelijk; we moeten een testament gaan ophalen uit een huis wat vervloekt is. Klinkt weer gezellig. Vol goede moed starten we met onze missie. Om bij het vervloekte huis te komen, stappen we een sfeervol dorpje binnen. Op de een of andere manier zijn ze fan van dorpjes hier in Griekenland. Totaal niet erg, want de totale sfeer die in zo’n dorpje hangt is top. Tevens komt het totale verhaal daardoor een stuk realistischer over.

Al snel zien we om welk huis het gaat en treden we dit huis binnen. Vanaf het eerste moment merken we inderdaad dat dit huis vervloekt is. Woman in Black is – wat mij betreft – een perfecte combinatie tussen een klassieke escaperoom met puzzels en een spookhuis met professionele en hoogstaande ‘scares’. Het verhaal is wederom top uitgewerkt en we weten precies wat ons telkens te doen staat.

De acteurs zitten overigens perfect in hun rol in deze kamer. Ze zijn overal aanwezig om je te laten schrikken, maar zijn ook niet aanwezig om de angst juist groter te maken. De puzzels zijn in deze kamer over het algemeen goed te doen. Hoewel er een aantal onwijs moeilijke puzzels tussen zitten. Dat is in een kamer als deze erg jammer omdat je simpelweg door wil in het verhaal. Het einde van de kamer komt theatraal bijeen, een prachtig einde!

Woman in Black is een kamer waarvoor je echt het vliegtuig in moet stappen om te gaan spelen. De combinatie tussen een klassieke escaperoom en een spookhuis (zoals je die kent in bijvoorbeeld Walibi Holland) is onwijs goed uitgevoerd. Het decor is juist en de scares zijn groots en theatraal. Woman in black is een echte topkamer!

Psychische horror

Tijd voor de laatste kamer van onze tweede escapedag in Athene. Dit is de kamer waar we allen het minst naar uitkeken denk ik. Terwijl we allemaal toch ook heel veel zin hadden in deze kamer. We hadden al van veel mensen gehoord dat dit de engste kamer in Griekenland zou moeten zijn. Aangezien we al twee hele heftige ervaringen hadden gehad bij Chapel & Catacombs & Woman in Black, waren we heel benieuwd wat ons hier te wachten stond.

Voordat we deze kamer gingen spelen, waren we al aan het fantaseren wat er zou kunnen gebeuren. Zouden ze ons geblinddoekt vastbinden? Ons opsluiten in losse kooien? Zouden ze ons gaan martelen? Enfin, we gingen in ieder geval al doodsbang de kamer binnen. Wat tevens goed is om te weten; je kunt The Sanatorium in verschillende varianten spelen. Wij kozen (uiteraard) weer voor de heftigste variant, de midnight modus. Zin in (not)!

Het begin van de kamer is (gelukkig) vrij tam, je kunt hier nog lekker puzzelen en komt hier meer te weten over wat voor soort wezens zich in het Sanatorium bevinden. Elk personage heeft zijn eigen rol en consequenties als je deze tegenkomt. Dit was dus voor het eerst dat er écht consequenties waren als je gepakt zou worden.

We spelen een horrorkamer in de midnight modus, dus wij gingen ervan uit dat het pikdonker zou zijn. Niets was minder waar. Lockhill kiest er juist voor om te werken met mooie decors in sfeervol licht. Of ja, sfeervol… In thema, laten we het daarop houden. Je waant je in deze ruimtes écht in een psychiatrische inrichting, doodeng dus. De acteur die zich in deze kamer bevinden, zitten prima in hun rol. Het engste is echter als zij juist niet aanwezig zijn. In elk hoekje kunnen ze natuurlijk verscholen zitten.

De angst zat er bij onze groep zó in, dat we in het begin echt getwijfeld hebben om te gaan spelen zonder acteurs. Maar ach, we zijn bikkels. Even doorzetten en leren hoe de acteurs hun werk gaan. Toen we dat eenmaal doorhadden, viel het eigenlijk wel mee. De angst zat voornamelijk tussen onze oren omdat we ons zo gek hadden gemaakt.

De puzzels in de kamer zijn over het algemeen prima in thema. Ook hier zie je echter dat sommige puzzels zo onlogisch zijn, dat je af en toe té lang vast zit op een bepaalde puzzel. Wat voornamelijk frustreerde in deze kamer is dat je totaal niet weet wanneer een puzzel opgelost is. Dat resulteerde er bij ons in dat we een puzzel al lang opgelost hadden, terwijl wij nog hard aan het puzzelen waren.

Het einde had voor mij beter gekund. De spanning in deze kamer was zo intens hoog en het einde was daardoor een beetje een anticlimax.

The Sanatorium is echter wel een onwijs goede kamer. Goed gebruik van licht, geluid, decor en dat met prima acteurs die je doodsbang maken. We hebben achteraf echt even bij moeten komen. Gelukkig zijn alle restaurants in Athene tot laat open. Dus onder het genot van een Souvlaki spies, hebben we nog even nagepraat over deze kamer. Op naar de volgende dag!

Versleten Manor

In Nederland hoor je vaak: “We hebben alle escaperooms in de buurt al gehad, dus we moeten steeds verder van huis”. Dit hebben wij met vier personen heel letterlijk genomen en besloten een escapereis te organiseren naar Athene. Het land van de prachtige gebouwen, de goede gyros, maar vooral; de vele escaperooms. Zes dagen, 21 escaperooms; gaaf! Na lang voorpret kon onze reis dan eindelijk gaan beginnen.

Op de aankomstdag hadden we een ruime planning, we zouden vroeg landen in Athene en in de avond onze eerste drie kamers spelen. Na 4 uur vertraging te hebben gehad door een defect vliegtuig, landen we dan eindelijk in Athene. Na een vlugge hap verplaatsen we ons naar de eerste locatie van Lockhill. Hier zouden we vanavond twee kamers gaan spelen.

In een wat vervallen kantoorpand lopen we naar de tweede verdieping, daar bevindt zich de voordeur van Lockhill. We belden als team aan en de deur viel open. Onze mond viel meteen van verbazing open. Wat een decor! En dan hadden we alleen de ontvangstruimte nog maar gezien. Je waant je hier echt in een andere wereld.

Onze gamehost onthaalde ons volledig in thema en gaf aan dat we nog even naar het toilet konden. Daarna was het voor ons de tijd om de Manor te gaan betreden na de brand die er 100 jaar geleden had plaatsgevonden. De prachtige voordeur van de Manor ging open en we stapten binnen. Hier was meteen duidelijk om wat voor kamer het zou gaan. Op het eerste oog vooral: een kamer die wel wat liefde kon gebruiken. Ontzettend veel slijtage en de lappen tekst vlogen je om de oren.

Mede doordat het onthaal zo onwijs gaaf is, viel de kamer grotendeels erg tegen. Het verhaal van de kamer is erg zwaar. Je moet écht moeite doen om het verhaal te kunnen begrijpen. De puzzels zijn over het algemeen vrij basic en hebben weinig met het verhaal van doen. De ‘acteur’ die in deze kamer toegevoegd is, had wat mij betreft ook achterwege gelaten kunnen worden. Deze had vrij weinig met het verhaal van doen.

Achteraf krijgen we van onze gamehost een volledige uitleg over het verhaal. Hier bleek wel dat we de grote lijnen echt wel mee hebben gekregen, maar dat het verhaal veel te zwaar weegt op deze kamer. Ben je in Athene en wil je even lekker puzzelen? Ga dan zeker deze kamer spelen! Maar ga niet met de verwachting van de entree ook de escaperoom in.

Voodooshop?

Na even bijgekomen te zijn van onze eerste kamer van onze escapereis in Athene, was het tijd voor de tweede kamer van de avond. Wederom bij Lockhill op dezelfde locatie als waar the Lockwood Manor was. Het toffe aan deze kamers is dat alle kamers een doorlopend verhaal hebben, dit wordt echter op voorhand niet echt gecommuniceerd. We hadden met deze twee kamers dus het ‘geluk’ dat we de juiste volgorde speelden.

Het verhaal vervolgde zich naar de Voodooshop van het dorpje Lockhill; een thema wat je natuurlijk onwijs gaaf aan kan kleden. Ik keek daarom erg uit naar deze kamer. Door het gaaf aangeklede steegje in de ontvangstruimte, verplaatsen we ons met onze host naar de voodooshop. Al snel is duidelijk dat de hoofdentree van de voodooshop gesloten is en dat we ons naar binnen moeten zien te krijgen via een andere route. Er wordt gekozen voor het magazijn.

In het magazijn wordt de deur achter ons dichtgetrokken en kan ons avontuur beginnen. Qua aankleding kan ik hier heel kort over zijn; slecht. Dit is zo’n typische kamer die je zelf op je eigen zolder zou kunnen bouwen. Neem een paar standaard ‘kant en klare‘ puzzels, hang wat juten zakken aan de muur en tadaaa; een escape room. De tweede ruimte is dan de daadwerkelijke voodooshop. Je verwacht allerlei voodoopoppetjes en vreemde attributen. De juten zakken zijn echter gewoon doorgetrokken naar deze ruimte. Echt een gemiste kans.

Ook bij The Voodooshop heb ik wat moeite met het verhaal te begrijpen. Je krijgt het verhaal mee door verschillende lappen tekst die verspreid over de kamer liggen. Niet echt een puzzel en vooral frustrerend. Veel ‘puzzels’ in deze kamer waren enkel kleine verschijningen. Klinkt heel vaag, maar een algemeen voorbeeld; til met een magneet wat op en daaronder staan een cijfer. Deze kamer is écht te omschrijven als een 1.0 kamer met puzzels die – over het algemeen – niets met het thema te maken hebben.

Het einde van de kamer is wederom een vage bedoeling. We moeten ons meermaals afvragen; waar zijn we in godsnaam mee bezig? En plots was daar; het einde. Via de toffe ontvangstruimte komen we in een kleine ruimte waar we het verhaal nogmaals meekregen. Wederom; weinig van meegekregen.

Samenvattend was The Voodooshop een tegenvallende kamer. Wil je de kamers van Lockhill meekrijgen en genieten van de ontvangstruimte; speel dan Lockwood Manor en laat de Voodooshop lekker links liggen.

Pure angst in de catacomben

Nadat we de eerste twee kamers gespeeld hadden bij Lockhill, was het nu tijd voor de derde kamer. Ditmaal op een andere locatie. Omdat de eerste twee kamers wellicht wat tegenvielen, waren onze verwachtingen niet per se heel hoog. Eenmaal op locatie hadden we wederom een onwijs gave ontvangst in thema. Echter wil dit niet meteen altijd wat zeggen hadden we gisteren al gemerkt bij de andere kamers.

Om in de catacomben te kunnen betreden, begint je reis in het dorpje ‘Lockhill’. Hier vervolgen we ons onderzoek waar we eerder deze dag al waren begonnen. Het is een mooi uitgewerkt dorp waar we binnenkomen. Langs onder andere de bakkerij en verschillende huisjes lopen we met onze dorpsbewoner mee naar de plaatselijke bar. Hier krijgen we nog wat uitleg over wat ons te wachten staat en worden daarna het dorp ingestuurd. Na de toffe interactie die in de steegjes van het dorp volgt, was het ons gelukt om de ingang van de plaatselijke kapel te vinden. Wat hier overigens meteen opviel, was dat de acteur in deze kamer onwijs goed in zijn/haar rol zat. Dit beloofde veel goeds.

Enfin, onze échte missie begint op dat moment eigenlijk pas echt, we kunnen de kapel betreden. Vanaf het eerste moment dat we de kapel betreden weten we: “Dit gaat een stuk beter zijn dan de andere twee kamers die we vandaag gespeeld hebben”. De spanningsboog is vanaf het betreden van de kamer onwijs hoog, er is continu dreiging. Sterker nog; voor mij zelfs – af en toe – té veel dreiging. De kamer duurt 2,5 uur, maar wij hebben in totaal 2 uur en 45 minuten in de kamer gezeten zonder enig rustmoment. De acteurs zitten continu op je hielen, na 2 uur was mijn energie écht op, maar dan moet je nog een heel stuk.

Een ander minpuntje in deze kamer is dat de puzzels voor een kamer van dit kaliber en type echt té zwaar waren. Het waren echt hardcore puzzels die je moest oplossen. Dat is natuurlijk geen probleem voor een ervaren team als ons ;). Echter wordt het wel een probleem als er verschillende acteurs je continu opjagen.

Echter vallen deze twee kleine minpunten totaal in het niet bij deze enorme experience. De totale oppervlakte van de ‘kamer’ is 500 m2 en van die ruimte maak je ook écht gebruik. Ze maken tevens heel slim gebruik van de oppervlakte die ze hebben. De afwerking is over het algemeen echt heel erg goed. Er is mooi gebruik gemaakt van licht en geluid en de overige effecten in deze kamer zijn ook subliem. Ik durf gerust te zeggen dat dit een van de tofste experiences is die ik ooit gespeeld heb.

Nadat wij flink opgejaagd zijn geweest door onze reis, komt er dan uiteindelijk toch een einde aan onze beleving. We verplaatsen ons terug naar het dorp om daar te ‘ontsnappen’. Het einde is wat mij betreft geniaal gekozen en een toffe knipoog naar de nieuwe kamer die zich op deze locatie gaat openen. Alles komt samen tot een mooi eind.

Chapel & Catacombs is een van de engste dingen die ik ooit gedaan heb, maar tevens ook een van de tofste dingen die ik ooit ervaren heb. Voor kamers als deze MOET je direct het vliegtuig in stappen om het zelf te ervaren. Ik kijk nu al uit naar de volgende Athene trip om de nieuwe kamer te gaan spelen. Wauw!

Immense beleving

Op de valreep kon ik mijzelf aansluiten bij een groepje om ein-de-lijk Stay in the Dark te gaan spelen (waarvoor dank aan Darkpark, top service). Het is lang geleden dat ik me zó heb verheugd om een kamer/experience te spelen, kan het mijn hoge verwachtingen wel treffen?

Zoals gewoonlijk begint de voorpret (en het speculeren over het verhaal) al voordat je de kamer gaat spelen. Tof dat je op voorhand al een eigen draai aan het verhaal kunt geven. Eenmaal op locatie valt ons op dat de locatie echt immens groot is. Nadat we werden opgehaald door onze host zat de sfeer er al goed in en word je meteen meegenomen in de experience. De toon is gezet!

Nadat we het immense gebouw betraden, begon onze experience. In het begin is het nog wat aftasten. Ik kende maar twee mensen uit onze groep en de rest had ik letterlijk 10 minuten daarvoor pas ontmoet. De experience heeft een wat spannender thema, je hoort muziek, ziet licht, al met al; de spanning zat er goed in. Uiteraard, vol goede moed, begonnen we aan ons avontuur. En wauw, wat een avontuur was dit zeg!

Het fijne aan Stay in the Dark, wat ik bij andere soortgelijke horror experiences had, is dat je hier duidelijke rustpunten hebt. Wat oprecht heel fijn is als je bezig bent met opdrachten. Je wordt opgejaagd, maar je kunt (voor je gevoel) ook even op adem komen op bepaalde momenten. Qua engheid vond ik het reuze meevallen. Qua totaalbeleving heeft het mijn verwachtingen echt overtroffen. Wat een immersive beleving was dit! Als ik dan toch een klein kritiekpunt moet geven, zou voor mij het verhaal net wat duidelijker verwerkt kunnen worden. Ik mistte af en toe een kleine update over wat we nu precies aan het doen waren. Neemt niet weg dat iedereen deze experience meteen moet gaan spelen uiteraard!

Naderhand was er nog genoeg ruimte om na te praten met onze host en hebben we alle puntjes even rustig doorlopen. Kan het altijd erg waarderen als er écht de tijd voor je wordt genomen. Al met al zijn mijn hoge verwachtingen volledig overtroffen. Ik heb nu al zin in mijn tweede bezoekje! ;)

Lekker puzzelen

Omdat we vandaag een aantal kamers gingen spelen die voor ons wat dieper in Nederland lagen, zochten we een kamer die we 'onderweg' konden spelen. Elst lag op de route en dus besloten we Pandora's Box te gaan spelen. Op een industrieterrein in Elst vonden we de escape room. Na onze spullen in de kluis opgeborgen te hebben, kregen we een korte standaard introductie en kon onze escape gaan beginnen.

Het verhaal van Pandora's Box is er natuurlijk eentje die vrijwel iedereen kent, ik was erg benieuwd hoe dit verhaal toegepast zou gaan worden in de kamer. Bij binnenkomst valt meteen op dat het decor er daar netjes uitziet, het is vrij duidelijk waar de puzzels zich bevinden en er zijn hier en daar meteen wat dingen waar je mee aan de slag kan gaan. De puzzels zijn (op een enkele na) allemaal erg leuk en niet al te moeilijk. Het enige waar ik me aan 'stoor' is dat de puzzels vrijwel niets met het verhaal te maken hebben. Wat zijn we nu precies aan het doen?

De grootste verrassing volgt wanneer je vordert tijdens je escape. Decor is prima, maar er is goed gebruik gemaakt van de ruimte die ze hebben op deze locatie. Ook hier stoor ik me alleen aan puzzels die niets te maken hebben met het verhaal, maar vooral aan het gebruik van geluid en muziek. Die hoort hier simpelweg niet thuis! De eindpuzzel in deze kamer is er eentje die al snel gaat frustreren. Verder hadden we met een specifieke 'puzzel' een klein probleem, dit had - wat mij betreft - op voorhand gemakkelijk opgelost kunnen worden. We ontsnapten echter vrij vlot en hadden echt heerlijk gepuzzeld met z'n vijven.

Pandora's Box is oprecht een kamer waar je dus 'gewoon' lekker kunt puzzelen, verwacht geen groots decor of een goed verhaal waar je doorheen loopt. Kom je langs om even lekker te puzzelen? Dan ga je je zeker amuseren!

De kou trotseren in Emmen

Nadat we een goede opwarming hadden gehad met ons team, reden we door naar Zwolle om daar de rest van onze middag te besteden. We waren veel te vroeg aanwezig op locatie, maar konden buiten heerlijk in het zonnetje zitten! Nadat de groep, die op dat moment de kamer aan het spelen was, klaar was, werden we vriendelijk onthaald door onze enthousiaste host van deze middag. Binnen hadden we nog even tijd om te kletsen voordat onze expeditie zou gaan starten.

In de korte introductie kregen we het verhaal mee en kregen we passende items mee om richting de Noordpool te gaan, spannend! Eenmaal aangekomen op ons station, zien we al snel dat dit een vrij 'basic' kamer gaat zijn. Decor is over het algemeen prima, de puzzels zijn goed te doen en het verhaal volgt zichzelf. Afwerking in de kamer kan hier en daar echt wel beter. Zeker wanneer je gaat twijfelen over bepaalde puzzels omdat de afwerking anders had gekund. We gingen met onze groep over het algemeen vrij vlot door de kamer en hadden eigenlijk geen echte hints nodig. De flow in deze kamer zit dus wel echt erg goed!

Het einde was voor mij wat vaag, dit had verhaal technisch wellicht anders gekund. Wel werd er nadat we de kamer gehaald hadden ruim de tijd genomen om alles met ons na te lopen. Onwijs fijn als een host hier de tijd voor neemt. Al met al is Expeditie Arctic een prima kamer als je simpelweg voor de puzzels komt en niet te veel aandacht besteed aan decor en afwerking.

Gemiste kans

Nadat we de kou hadden getrotseerd in Expeditie Arctic, konden we ons gaan voorbereiden op onze nieuwe missie in het 'papieren huis'. Als groot liefhebber van de serie, keek ik natuurlijk onwijs uit naar escape. Ook bij deze escape kregen we weer een introductie met het bijbehorende verhaal en kregen we wat handige tools mee. Ik moet zeggen dat ik de insteek van deze 'escape' goed gevonden vind, niet het standaard verhaal wat je zou verwachten.

Het begin van deze escape is leuk gevonden. Wel valt hier meteen op dat het decor erg simpel is, wat mij niet écht het verhaal in krijgen. Puzzels zijn over het algemeen erg tof gevonden. Met name één puzzel in het bijzonder. Echter klopt er verhaaltechnisch helemaal niets van deze kamer. De insteek van het verhaal is, zoals gezegd, erg tof gekozen. Echter is het wel zo dat de puzzels hier totaal niet in ondersteunen. Ik heb me meermaals afgevraagd: "Waarom zijn we ... aan het doen terwijl we moeten ontsnappen?". Deze vraag kwam bij mij al helemaal naar voren bij onze laatste 'puzzel'. Dit moet het huzarenstukje zijn op de kamer, de grote reden waarom wij kunnen ontsnappen uit 'het papieren huis'. Ik ken weinig personen die op deze manier (in wat voor pand dan ook) zijn ontsnapt.

Het papieren huis is over het algemeen een prima kamer om te spelen als je wil puzzelen. Kom je als liefhebber van de serie óf kom je voor het decor en verhaal, dan is het papieren huis - wat mij betreft - een gemiste kans. Onze host nam wel weer ruim de tijd om alles na te lopen, wat erg fijn was. Aan het enthousiasme heeft het zeker niet gelegen!