Meldingen ontvangen?
Wil je notificaties ontvangen?
The Sanatorium
Athene , Griekenland
90 minuten
1 - 5 (Aanbevolen: 4)
Meer over The Sanatorium
Sanatorium was voted among the top rooms internationally ​for 2019 , 2020 and 2021.
"The sanatorium is no longer used. From what I've read, it was used for both the mentally and the physically impaired and the living conditions in that place were truly horrendous. The strange thing is the other day I was passing by, I swear I think I heard someone screaming from the inside. I surely must have been mistaken though because it was closed down long ago."
- Excerpt from the diary of Professor Nathan Jones -
You can explore The Sanatorium during Day or Night mode.
During Night, thick smoke and strobe lights are used. We advise bringing an extra pair of shoes and wearing comfortable clothes.
Thema's
Mysterie
Eigenschappen
EN
Escapetalk.nl statistieken
5 likes
19 bezoekers
9 reviews
De totaalscore hoeft niet het gemiddelde te zijn van je deelcijfers. Soms verdient een kamer voor je gevoel een hoger of lager punt.
Schrijf een reviewNot a hurry, wel een herrie!
Onze eerste tegenvaller van de escapetrip. Met het team De Drie Duitsers (3 personen) waren we in Griekeland om twintig kamers te gaan spelen in Athene. The Sanatorium van Lockhill zou de afsluiter worden van de derde dag én onze elfde kamer van de trip. Misschien ligt de teleurstelling van The Sanatorium aan onze verwachtingen die (té) hoog waren, want we gingen met ontzettend hoge verwachtingen naar deze kamer toe.
In Athene is het gebruikelijk, zo leerden wij gedurende onze trip, dat je in thema wordt ontvangen. De escape room begint dan direct bij de deur. Dit was waarschijnlijk ook de bedoeling bij Lockhill's Sanatorium, want we stonden bij de deur te wachten tot er werd opengedaan, maar we kregen telkens géén gehoor als we de bel indrukte. Na ongeveer een kwartier (ná de gereserveerde tijd) werd de deur opengedaan door een man in een boerka met een smartphone: ‘Are you in a hurry!?'. De man was onze gamehost én ik denk dat de boerka en de smartphone onderdeel waren van het ‘in thema ontvangen'?? Ik snapte het niet zo goed en ik zag de lol er in deze setting ook niet echt van in. Ook de ontvangstruimte viel tegen. Het zou een dorp voor moeten stellen (het dorp: Lockhill), maar in feiten is het een hotelgang waarbij de deuren bruin zijn geschilderd én de muren zijn voorzien van baksteenbehang. In de ontvangstruimte staat de muziek al oorverdovend hard én knippert er af en toe wat licht, waarmee ze bliksem proberen uit te beelden. Dit zorgde er meteen voor dat we de verwachtingen gingen bijstellen.
Vervolgens wordt de introductie gedaan door de man met de boerka die vertelt over het verhaal. Hij was vooral geïnteresseerd in zijn telefoon en in zijn collega's, want hij liep geregeld naar de controleruimte om te buurten én zelfs toen we naar de kamer liepen, trok hij een deur van een andere kamer open, scheen met een zaklamp naar binnen, schreeuwde wat in het Grieks en liep vervolgens weer met ons verder.
De kamer zelf is ook niet goed afgewerkt. We hadden wel gehoopt op een mooi en net decor, maar dit bleek ook een tegenvaller. Veel decorstukken waren kapot en weer gelijmd, waardoor je meer pur en kit zag dan wat het decorstuk voor moest stellen. Daarnaast zie je ontzettend weinig van het decor, want ze blazen de gehele kamer continu vol met mist, waardoor je nog géén vijf centimeter vooruit kunt kijken. Door de mist wordt de kamer ook ontzettend smerig, glad en vies. Het geluid staat ook hier op standje B2 (= de dove boef van Bassie en Adriaan), waardoor we al meteen gevraagd hebben om het zachter te zetten. Ze gaven aan dit te doen, maar voor ons gevoel is het niet gebeurd.
Één moment in de kamer vind ik zelfs gevaarlijk. Je moet hier opletten waar je loopt, anders val je. Dit dus terwijl je in een horrorkamer staat, waarbij ook nog eens gestimuleerd wordt dat je moet gaan rennen én geen hand voor ogen ziet vanwege de mist… Een bijzondere keuze en het voegt niets toe aan het verhaal óf aan de gehele setting. Althans, ik heb de toevoeging niet begrepen.
In Griekenland zijn (sommige) puzzels net iets anders dan dat we gewend zijn in Nederland. In meerdere escape rooms in Athene zijn we al wat puzzels tegengekomen waar we de logica niet van snapte. Op een enkele puzzel na, waren alle puzzels zó in The Sanatorium. Dit frustreerde ontzettend. We hadden veel begeleiding nodig van onze gamehost en daarvoor moest je telkens naar een bepaald punt lopen en zélf om een hint vragen. Ook was het héél vaak zo dat we een puzzel wél goed hadden opgelost en dat er dan iets open was gegaan, zonder dat we dat wisten. Als we dan weer naar het hintsysteem liepen, kregen we daar te horen dat iets al een kwartier goed was opgelost. Dit gebrek aan feedback maakte de frustratie groter en groter. Zó groot zelfs dat we halverwege hebben gevraagd óf we van modus mochten switchen.
The Sanatorium kun je boeken in drie verschillende modi: 1. Day modus (= géén horror/acteurs en extra puzzels), 2. Night modus (=horror/acteurs en minder puzzels) en 3. Midnight modus (= horror/acteurs én puzzels). We hadden de Midnight modus geboekt en wilde tijdens het spelen switchen naar de Night modus, zodat we van onze puzzelfrustratie af zouden zijn. We kregen een vaag antwoord toen we dit vroegen én later bleek dat we alles al hadden opgelost wat eruit gehaald zou worden bij de Night modus. Hiermee was onze frustratie over de puzzels echter niet opgelost.
Er was één punt dat we hoop kregen en dachten dat het goed zou komen. Dat was toen we voor het eerst in aanraking kwamen met een acteur. We hadden vooraf gehoord dat je ‘al puzzelend' erachter zou komen hoe je de interactie aan zou moeten gaan met de acteurs, maar dit bleek gewoon al duidelijk te zijn direct aan het begin van de kamer. Kom je de ene tegen moet je het ene doen én bij de ander het ander. We troffen een acteur en speelden het spel mee. Dit was tof, maar héél kort én gebeurde bij ons maar één keer in het begin. Daarna kom je de acteurs nog wél tegen, maar zie je ze nauwelijks door de dichte mist óf is het louter een scare en weer weg. Géén spel, géén interactie als enkel die ene keer. Dit vonden we echt ontzettend jammer, want dit had de frustratie rondom de puzzels en flow wellicht een beetje weg kunnen nemen.
Op een gegeven moment begon de mist zeer te doen aan onze ogen en werd onze huid erdoor geïrriteerd. We vonden het alle drie niet meer leuk en hadden het helemaal gehad met onszelf blindstaren op puzzels en op en neer lopen naar het hintsysteem in de dichte mist. We zagen nog overal sloten hangen én we wisten niet hoe groot de kamer zou zijn. We hadden het vermoede dat we nog ontzettend veel moesten doen, omdat we nog maar zo weinig ontdekt hadden in dit Sanatorium. We besloten uit het spel te stappen.
De man met de boerka en de smartphone kwam ons uit het spel halen. We wilde graag onze frustraties delen én het met hem bespreken, maar hij bleef ‘in zijn rol'. Dit was bloed irritant, want ‘de rol' van boerkaman met smartphone slaat helemaal nergens op. Hij was ook ontzettend ongeïnteresseerd en opnieuw alleen maar bezig met zijn collega's in de controle ruimte. Dit was niet wat we gewend waren van de Griekse gastvrijheid én viel erg koud op ons dak. Juist omdat we de kamer uit zijn gegaan én het daarover wilde hebben, zou het fijn zijn als we dat serieus hadden kunnen doen. Wél gaf hij aan dat we enkel nog maar één ding hoefde te doen én dat we er dan uit waren geweest. De sloten bleken er te hangen vanwege de Day modus, dus die waren niet voor ons bedoelt. En de kamer was gewoon ontzettend klein. De gemiddelde escape room in Nederland is groter dan deze kamer, dus daar hadden we ook weer een verwachtingsfout gemaakt.
Al bij al; Een ontzettende teleurstelling. Ik zou deze afraden om te spelen, want er zijn zoveel meer en zoveel betere escape rooms in Athene (en in Nederland al helemaal). De interactie met de acteurs is wél leuk, maar het is héél beperkt en ook in andere escape rooms veel meer en beter. Verder overheerste vooral het harde geluid, de dichte mist en de onlogische puzzels die niets met het thema te maken hebben. Ten slotte is de service hier waardeloos. Hoe kun je in Stigmata's naam zó omgaan met je klanten? We waren en zijn beter gewend van de Grieken. Zoiets hebben we gelukkig alleen hier meegemaakt.
Enkele tips voor mensen die interesse hebben om deze kamer te willen spelen:
- Speel de Night modus, want de onlogische puzzels zijn de hoofdreden om deze kamer niet aan te raden;
- Doe een zalfje op je gezicht tegen een geïrriteerde huid;
- Trek kleren aan die vuil mogen worden;
- Ga met lage verwachtingen, dan valt het misschien mee;
- Als je dan graag bij Lockhill wilt spelen, speel dan a.u.b. Chapel and Catacombs, wat een 10.000x betere kamer is dan dit.
Lockhill, bedankt voor het ontvangen van ons. Jammer dat het voor ons zo tegenviel. Gelukkig heeft Chapel and Catacombs het later helemaal goed gemaakt. En speciaal voor de boerkameneer: We were not in a hurry!
5
Sfeer: 5.5
Spelbeleving: 4.0
Service: 4.0
- Het korte stukje met de acteur
- Sfeer
- Slechte service
- Onlogische puzzels/flow
- Heeft onderhoud nodig
- Decor
- Mist
- Gevaarlijk element
- Hintsysteem
- Geluid (veel te hard)
- Intro en outro in thema (maar welk thema?)
- Vies
2 likes 
De superlatief van mijn gespeelde kamers
#86 Sanatorium
Een rustige midweek Athene geboekt om een aantal prachtige horror kamers te spelen, maar ook heerlijk naar de Akropolis te kunnen gaan kijken.
Met enorm veel spanning liep ik op het pand af, wetend dat ik een enorm eng spel in mijn eentje ging spelen. Het pand is lastig vindbaar, maar als je je exact houdt aan het adres en goed kijkt naar de deurbellen, is het vindbaar.
De ontvangst is geweldig, je wordt vanaf het allereerste moment meteen in die Lockhill-vibe getrokken en je ziet van buiten al dat hier iets geweldigs gaat gebeuren.
Ik hou van horror en escape rooms, maar ik moet zeggen dat de spanning er enorm in zat voor het spelen. Een nieuwe stad is toch altijd anders.
De gamehost introduceert je in het verhaal en ook hier merk je aan dat er iets staat te gebeuren wat je waarschijnlijk niet kunt inschatten zo enorm.
De binnenkomst van de kamer, ja wauw. Het is werkelijk waar prachtig. Dit decor houdt zo stand en iedere kamer heeft zijn eigen doel en dit doel straalt het uit. Je bent daadwerkelijk in de sanatorium van Lockhill belandt.
Het verhaal is lastig, maar als je het niet meekrijgt, zoals ik (vergeef me, ik heb me kapot gepuzzeld) dan wordt dit achteraf feilloos uitgelegd door de gamehost.
Tja, waar we niet omheen kunnen (en dit keer ook letterlijk niet), de acteurs. Ik vond Amsterdam Catacombs en Stay in the Dark enorm cool, maar van mij mocht daar nog net wat meer pit in zitten, iemand die je volledig uit je comfortzone trekt en daar niet meer terug in laat. Deze acteurs hebben volgens mij gehoord dat ik dat zei en dit overgenomen want wauw, wat waren ze goed. Vooral 1 van de 2 heeft me echt laten schrikken op een heel aantal momenten en telkens net weer wat anders. Ik wil niet teveel spoilen, maar be aware tijdens puzzels, want ook dan kan hij zomaar net buiten je blikveld staan en zodra je hem ziet merkt hij dat en ben je zacht gezegd "het zakje".
Ik had al veel over deze kamer gehoord en vroeg me af hoe ze het nou echt nog enger konden krijgen dan wat ik al gespeeld heb, maar toch is dit ze gelukt en hoe. De spanningsopbouw is geweldig, de spanningsboog weten ze daadwerkelijk al die tijd te behouden en daardoor blijf je op je tenen staan gedurende de gehele kamer
Tja, je speelt Midnight Mode met een reden, je wilt lekker schrikken, maar ook de prachtige puzzels die Lockhill heeft gecreerd meekrijgen. Prachtige puzzels zijn het stuk voor stuk. Ze passen allemaal perfect binnen het thema. Van moeilijk tot makkelijk, van interactief tot mentaal, van eng tot peanuts, het zit er allemaal in. Ik ben het wel met voorgaande reviews eens dat er feedback mag komen op het juist uitvoeren van puzzels. Prima te doen, in sommige gevallen zelfs met een rood lampje en een groen lampje denk ik. ;)
Ik kan niet beschrijven hoe enorm dit voelde om te spelen en om te ontsnappen met nog 20 (!!!) Minuten op de klok. Dit was voor mij persoonlijk al deze hele reis naar Athene waard, laat staan dat ik morgen (ondertussen vandaag) nog Chapel & Catacombs van Lockhill mag spelen en vrijdag nog Death Row en El Exorcista.
Dit was zeker niet mijn laatste trip richting Athene aangezien ik een heel aantal prachtkamers niet ga spelen deze dagen! Kom ook deze kant op en speel, want wauw!
9.5
Sfeer: 10.0
Spelbeleving: 10.0
Service: 10.0
Gespeeld in augustus 2022
Alleen gespeeld
Ontsnapt: Ja 20:00 min
- Sfeer
- Goede service
- Puzzels
- Origineel
- Moeilijkheidsgraad
- Beleving
- Goede begeleiding
- Spannend
- Misschien was de muziek te hard tov de hints?
- Feedback Puzzels
2 likes 
Gestoorde inbraak
Noodgedwongen moet ik wel naar het buitenland om mijn escape honger wat te stillen.
Praag smaakte alvast naar meer en voor we het wisten stond onze trip naar Athene in de steigers.
Athene barst van de escape rooms en je zou hier vlot 10 dagen heen kunnen en niks anders doen.
Wij gingen 6 dagen met een team van 4 en deden 21 kamers waarvan 8 Terpeca top 50 kamers.
Onze lijst:
Lockhill: Lockwood manor – The Voodooshop – Chapel & Catacombs - The Sanatorium
Way Out: Ice Tiki
Escaped: Other side
Coven: Woman in Black
Sherlocked Homes: The Cursed Willy
Clock Escape Rooms: Prometheus
No Exit: Route 666 – The Mansion – Death Row – El Exorcista
Escapepolis: Gustave Eiffel – Creepy store and the lost souls
Trapped Chalandri: Experimentum X
Station 33: Wake up
Verone: Don't take a breath
Paradox Project: The mansion – The Bookstore – The Music Store
Ontvangst:
Als laatste van deze dag speelden we nog The Sanatorium.
Zoals ik in de vorige review al schreef is er dus een juiste volgorde van spelen, alleen had niemand de moeite genomen om ons dat even te zeggen. Een echte ramp is het niet, maar voor het verhaal maakt het dus wel wat uit.
Sanatorium kun je in 3 versies spelen:
Day modus: 90 minuten geen horror
Night modus: 90 minuten met beetje horror en makkelijke puzzels
Midnight modus: 150 minuten met horror en moeilijke puzzels
Je kan al raden welke wij gekozen hebben natuurlijk, Midnight baby
Ontvangst is net als bij Voodoo en Mansion in thema en het start bij de deur. De inleiding gebeurd in een kantoortje en is moeilijk verstaanbaar. De muziek staat te hard en hun engels is moeilijk verstaanbaar.
Dit zou de engste room van onze trip worden en ik vroeg me wel af hoe ze dat voor elkaar gingen krijgen en onze verbeelding had al wat ideeën op elkaar los gelaten.
Tijd om het te gaan ontdekken dan maar.
Kamer:
Ja dit was een keer dat ik me hardop afvroeg, waarom… waarom doe ik dit…
De start is nog redelijk braaf en simpel, maar 5 minuten later ging het even door mijn hoofd dat ik deze misschien beter buiten de room kon doorbrengen.
Engheid hoeft ook niet altijd in duisternis te zitten. Je kan verschieten wat licht en rook kan doen!
Enfin, toch maar even doorbijten dan en net als bij andere rooms leer je het spel ook gaande weg spelen.
Het spelverloop is hier wat anders en wat ik kan meegeven is dat je een redelijk simpele opdracht krijgt en dat je je uiteindelijke ontsnapping positief kan beïnvloeden in tijd.
Dus hoe beter je het doet, hoe sneller je naar buiten mag en dat idee beviel me wel.
De sfeer in deze kamer is fantastisch, het voelt echt onaangenaam en ziekenhuis/ psychiatrische instelling komt goed tot zijn recht.
Ze maken hier slim gebruik van ruimte waardoor alles veel groter lijkt als het eigenlijk is en dat versterkt ook het spanningsgevoel. Het gevaar loert ook achter elke deur en in deze modus zijn er helaas ook consequenties als je niet juist meespeelt.
Dat vind ik steeds wel tof, waar je in veel rooms eigenlijk kan doen wat je wilt, draagt het risico dat je echt gepakt wordt bij aan het correct spelen van het spel.
Wat betreft de puzzels, daar zijn sommige erg goed in thema, maar niet alles. Wat vooral irriteerde is dat doordat je 3 modi hebt, zitten er puzzels in de kamer die je in een bepaalde modus niet kan of hoeft op te lossen en dat is echt een no go.
Het leidt af, zorgt voor ruis en sterker nog, we waren ze aan het proberen op lossen omdat bijna, en de nadruk ligt op bijna, alle info aanwezig is.
De eindpuzzel was echt niet goed. Het is niet duidelijk genoeg, je weet niet of hij compleet is, laat staan wat je er mee moet. Iets van een simpele feedback was genoeg geweest om te weten waarheen of wat er gebeurd was, maar we bleven maar bezig op een puzzel die al blijkbaar 5 minuten opgelost was.
En dan bots je op een redelijk stom hintsysteem en een gm die de taal matig machtig is. Een probleem dat we nog zouden tegenkomen.
Het einde was in puzzel en uitwerking ietwat een domper.
Conclusie:
Aan de ene kant is dit een Entered (Maaseik) maar verder uitgewerkt, aan de andere kant waren er een aantal zaken die beter konden.
Qua engheid zat het hier wel goed, maar de interactie met de acteurs kon veel beter. Je wilt het kat en muis spelen, maar dat moeten de 2 partijen er wel zijn. Het voelde nu vaak iets te leeg aan. Dus het was uiteindelijk niet de engste room van de trip.
Ook waren sommige doorgangen totaal onlogisch, moeten de puzzel die je niet nodig hebt eruit en vond ik het idee van tijd winnen aan de ene kant wel tof, alleen de uitwerking ervan kon veel duidelijker in thema en in feedback.
Als je kamers bij Lockhill gaat spelen, zou ik hem wel zeker meenemen.
De opmerking dat je een extra paar schoenen moet meenemen mag je met een korreltje zout nemen. Tenzij je echt onhandig bent heb je ze niet nodig, anders zeker :-)
9
Sfeer: 10.0
Spelbeleving: 9.0
Service: 10.0
Gespeeld in april 2022
Gespeeld met 4 personen
Ontsnapt: Ja
2 likes 
Psychische horror
Tijd voor de laatste kamer van onze tweede escapedag in Athene. Dit is de kamer waar we allen het minst naar uitkeken denk ik. Terwijl we allemaal toch ook heel veel zin hadden in deze kamer. We hadden al van veel mensen gehoord dat dit de engste kamer in Griekenland zou moeten zijn. Aangezien we al twee hele heftige ervaringen hadden gehad bij Chapel & Catacombs & Woman in Black, waren we heel benieuwd wat ons hier te wachten stond.
Voordat we deze kamer gingen spelen, waren we al aan het fantaseren wat er zou kunnen gebeuren. Zouden ze ons geblinddoekt vastbinden? Ons opsluiten in losse kooien? Zouden ze ons gaan martelen? Enfin, we gingen in ieder geval al doodsbang de kamer binnen. Wat tevens goed is om te weten; je kunt The Sanatorium in verschillende varianten spelen. Wij kozen (uiteraard) weer voor de heftigste variant, de midnight modus. Zin in (not)!
Het begin van de kamer is (gelukkig) vrij tam, je kunt hier nog lekker puzzelen en komt hier meer te weten over wat voor soort wezens zich in het Sanatorium bevinden. Elk personage heeft zijn eigen rol en consequenties als je deze tegenkomt. Dit was dus voor het eerst dat er écht consequenties waren als je gepakt zou worden.
We spelen een horrorkamer in de midnight modus, dus wij gingen ervan uit dat het pikdonker zou zijn. Niets was minder waar. Lockhill kiest er juist voor om te werken met mooie decors in sfeervol licht. Of ja, sfeervol… In thema, laten we het daarop houden. Je waant je in deze ruimtes écht in een psychiatrische inrichting, doodeng dus. De acteur die zich in deze kamer bevinden, zitten prima in hun rol. Het engste is echter als zij juist niet aanwezig zijn. In elk hoekje kunnen ze natuurlijk verscholen zitten.
De angst zat er bij onze groep zó in, dat we in het begin echt getwijfeld hebben om te gaan spelen zonder acteurs. Maar ach, we zijn bikkels. Even doorzetten en leren hoe de acteurs hun werk gaan. Toen we dat eenmaal doorhadden, viel het eigenlijk wel mee. De angst zat voornamelijk tussen onze oren omdat we ons zo gek hadden gemaakt.
De puzzels in de kamer zijn over het algemeen prima in thema. Ook hier zie je echter dat sommige puzzels zo onlogisch zijn, dat je af en toe té lang vast zit op een bepaalde puzzel. Wat voornamelijk frustreerde in deze kamer is dat je totaal niet weet wanneer een puzzel opgelost is. Dat resulteerde er bij ons in dat we een puzzel al lang opgelost hadden, terwijl wij nog hard aan het puzzelen waren.
Het einde had voor mij beter gekund. De spanning in deze kamer was zo intens hoog en het einde was daardoor een beetje een anticlimax.
The Sanatorium is echter wel een onwijs goede kamer. Goed gebruik van licht, geluid, decor en dat met prima acteurs die je doodsbang maken. We hebben achteraf echt even bij moeten komen. Gelukkig zijn alle restaurants in Athene tot laat open. Dus onder het genot van een Souvlaki spies, hebben we nog even nagepraat over deze kamer. Op naar de volgende dag!
9
Sfeer: 9.5
Spelbeleving: 8.5
Service: 9.5
Gespeeld in april 2022
Gespeeld met 4 personen
Ontsnapt: Ja
2 likes
Nachtmerrie van elke psycholoog
Op de vierde dag van de trip dachten we toch wel wat aan te kunnen qua Atheense kamers. We hadden genoeg heksen, demonen en gekken gezien die ons allemaal het leve zuur probeerden te maken. En toch zat deze kamer de hele tijd in mijn achterhoofd. Dit scheen toch wel eens flink eng te kunnen worden. Tijd om dat te checken!
Het ontvangst is in thema. Weet dat het verhaal van het Sanatorium zich afspeelt voor The Chapel and The Catacombs. Voor de ultieme beleving kan je deze dus beter eerst spelen. Wij hadden planning-wise geen andere keuze, maar de host paste het verhaal voor ons aan om het toch logisch te laten lijken waarom we zo nodig dat gekkenhuis in moesten. Leuk dat hierover wordt nagedacht! Verder ziet deze locatie van Lockhill er nog best wel gaaf uit voor de ruimte die ze hadden. Het is een soort mini versie van de andere locatie en dit werkt prima.
We spelen deze kamer in Midnight mode: 2.5 uur volop puzzels en volop terror. Tja, dat doet wel wat met je verwachtingen. De manier waarop deze kamer je bang probeert te maken is vooral met dreigen en je zicht ontnemen door liters rookvloeistof te gebruiken.
Die rook kan helaas niet verhullen dat de puzzels hier en daar niet zo goed zijn. Hoewel sommige echt wel leuk verwerkt zijn, zijn sommige ook versleten of staan ze op een geplastificeerd A4’tje (dat is pas horror voor een escaperoom liefhebber :) ). Ze zijn niet heel makkelijk, wat je niet vaak hebt in horror kamers. Hints krijg je via een telefoon en dus wil je liever niet vast komen te zitten. Dat betekent namelijk dat je weer een stuk terug moet lopen naar de telefoon waar natuurlijk potentieel 1 van onze belagers op de loer ligt.
Of niet? Want van de acteurs was er vrij weinig spraak. Wij hadden er 4 (!) maar deze kwamen slechts op enkele momenten voor. Deze momenten waren wel memorabel en tof opgezet. Je werd echt in de val gelokt door ze. Hoewel ik vond dat ze weinig aanwezig waren was er wel non-stop dreiging. Dus misschien was dit juist wel een goede uitvoering.
Deze kamer heeft op een paar punten wat gebrek aan feedback. Dit wetende kan je dus het best even aan elk luikje en deurtje voelen als je iets opgelost denkt te hebben. Wij hadden overigens niet echt afleiding van de andere Modes die dit spel heeft. Alles wat te zien was in het sanatorium kwam bij ons aan bod.
Het einde was abrupt. Voor het napraten werd ruim de tijd genomen. Ons werd uitgelegd dat deze kamer een wat ander concept had dan anders. Ik zal het spoilervrij houden maar voor mij was dit niet helemaal duidelijk in de kamer. Ik vind het lastig om in een kamer niet alles te kunnen zien, en weet dat dat hier de kans is.
Deze kamer is zeker spannend. Er zitten geen jumpscares in maar wel een goede dreiging en als je een pechvogel bent misschien wat fysiek contact (best hardhandig in ons geval). De acteurs doen het goed op de momenten dat ze er zijn. De puzzels zijn hier en daar leuk opgezet maar zijn soms ook echt matig. Het decor is tof en lekker claustrofobisch voor zover ik het kon zien met alle rook. Geef deze kamer gerust een kans, wij hebben in ieder geval een spannende ervaring gehad! Mocht je ademhalingsproblemen hebben, boek dan het beste een andere modus of kamer,
8.5
Sfeer: 9.0
Spelbeleving: 7.5
Service: 9.5
Gespeeld in augustus 2023
Gespeeld met 3 personen
Ontsnapt: Ja
- Dreigende sfeer zonder jumpscares
- Slimme opzet van ruimtes
- Interactie met (4!!) acteurs
- Puzzels zijn niet altijd even goed
- Feedback ontbreekt soms
- Delen zijn versleten
1 like
De Schaduwen Hebben Tanden
Athene. DE plaats voor horror escape rooms. Vastberaden om ons hier absoluut te laten terroriseren zakten wij af naar Griekenland voor twee weken horror in juli en augustus. Negentien kamers op de planning, waarvan slechts vijf zich niet voornamelijk op de horror richten. The Sanatorium was de tiende kamer die we in Athene speelden.
Het Sanatorium van Lockhill is befaamd in escape-kringen als een van de engste kamers in de wereld. Dat label wordt wel vaker onterecht rond gegooid, maar het wekt wel degelijk de interesse. Vooral als je ziet hoe veel mensen dat label bij deze kamer kunnen bevestigen. Het Sanatorium kan bezocht worden op drie verschillende manieren: Day, Night, of Midnight. Day is puzzels zonder horror, Night is horror met minder puzzels, Midnight mode is hetzelfde als Night maar met extra puzzels en een heel extra uur speeltijd. Alsof 90 minuten niet genoeg was om je doodsangst uit te doen slaan... Anyway, wij kozen Midnight mode want je moet op de een of andere manier toch dood en dit was een lekker dramatische manier om het te doen.
Ontvangst is heel leuk gedaan en gelijk mooi in thema. Je staat in het dorp van Lockhill, het decor is mooi, de sfeer is dik, en iedereen zit goed in zijn rol. Direct wordt duidelijk dat Lockhill een van de meer professionele bedrijven in Athene is. Na een korte introductie worden we naar het oude Sanatorium gestuurd om meer over het vervallen gebouw te ontdekken. Door de mist heen doemt de grote voordeur op en we mogen beginnen.
Laat ik maar gelijk aankaarten hoe groot fan ik ben van de sfeer en de opbouw in deze kamer. Waar veel kamers in Athene binnen de eerste minuut krijsende vrouwen en aggressieve mannen met muziek op volume 11 op je af sturen, neemt het Sanatorium eng lang zijn tijd. Alles is verdacht claustrofobisch en stil, terwijl de sfeer door geluid, licht, en mist langzaamaan steeds vijandiger wordt. De afwerking en het decor voelen zo bizar en "otherworldly" aan. We waanden ons echt in het oude Sanatorium, ver weg van de veilige wereld. Vanaf het begin wordt je al gek gemaakt en je voelt dat het elk moment fout zal gaan...
En dan zijn er na iets meer dan een uur twee teamleden in doodsangst afgehaakt. Ineens sta je er met zn tweeën voor. Ja, we leerden heel snel dat het Sanatorium niet voor tere zieltjes is. De horror van Sanatorium zit hem echt in de claustrofobische structuur, de sfeer in de kamer, en het bizarre acteerwerk. Je bent niet alleen hier en je zal op meerdere unieke manieren meerdere acteurs van je af moeten houden terwijl je nog hard door puzzelt. Dit zijn een paar van de meest onmenselijke karakters die ik in een experience tegen ben gekomen. Er waren meerdere momenten dat deze figuren bijna TE echt voelden. Combineer dat met een paar van de beste scares, chases, en setpieces die ik ooit gezien heb en je hebt een levende nachtmerrie op handen. De horror van Sanatorium is perfect in balans. Soms uiterst subtiel en soms extreem in your face.
Het verbaasde me daardoor tijdens de kamer hoe veel puzzels er in de kamer zitten en hoe complex ze wel niet zijn. Je verwacht het misschien niet, maar dit is een puzzelkamer met flink heftige horror er bovenop en je moet dat maar net aan kunnen. Ik vond de combi heerlijk en heb me constant goed vermaakt, maar verwacht je dat niet te kunnen trekken, kies een andere modus dan Midnight.
Helaas miste ik zelf bij vrijwel elke puzzel feedback. Je maakt een puzzel af maar krijgt hier vaak 0 indicatie van. Soms is dat vervelender dan anders, maar veel puzzels kwamen daardoor neer op "vul de code in / check het kastje / kastje is dicht / vul een andere code in / check het kastje / kastje gaat open" en dat werkt uiteindelijk op je zenuwen. Daarnaast zitten er delen van puzzels in van een andere modus waar je niks mee kan en dat voelt niet lekker, het zit het spel op meerdere punten merkbaar in de weg. Er is verder een toffe manier om het verhaal te vertellen, alleen werkt het net niet lekker. Het is moeilijk uit te leggen, maar qua hoe de kamer in elkaar steekt komt het net niet over, soms voelt het overbodig, soms juist niet. Ten slotte eindigt de kamer gewoon. Er is geen climax, geen opbouw, gewoon bam deur open je staat op straat. Ik miste hier een vorm van closure en omdat zelfs het napraten in character is is het heel moeilijk om alle indrukken te bespreken met de host, wat voor mij het nog lastiger maakte om de ervaring te plaatsen.
Ondanks die verbeterpunten is Sanatorium een absolute must-play in Athene. Zelfs in deze uitstekende horror scene blinkt deze kamer uit in originaliteit en creativiteit. Alles komt hier mooi samen om een extreem grimmige, vijandige ervaring neer te zetten waar je niet zozeer in ondergedompeld wordt, maar meer dwangmatig verzopen.
PS
Ik wist het zelf niet van tevoren en het wordt niet duidelijk gecommuniceerd door Lockhill zelf, maar de kamers van Lockhill zijn zwaar gebaseerd op de verhalen van H.P. Lovecraft. Heel Lockhill zit vol verwijzingen en lore er van. Ik raad zelf aan om je hier een beetje in in te lezen voor je de kamers speelt omdat dit wel degelijk bij draagt aan de ervaring en voor mij meer dingen een extra lading gaf. Dit is echter niet nodig dus voel je niet verplicht.
9.5
Sfeer: 10.0
Spelbeleving: 9.0
Service: 9.5
- Dwangmatig verdrinken in sfeer
- Alles in thema
- Origineel
- Midnight Mode is langgggggg
- Alle Lovecraft verwijzijngen
- Ik geloof niet dat de acteurs hier mensen zijn
- Goede prijs
- Claustrofobisch
- Die
- Decor en afwerking zijn bijna te echt
- Scares en chases van nieuw niveau
- Puzzels missen feedback
- Puzzels van andere modi die je niet kan oplossen
- Verhaalelement werkt niet lekker
- Stopt ineens
1 like 
Is het ook altijd lente in de ogen van de doktersassistente?
Hee halloooo, Na weer 100 maanden en n nieuwe escape trip verder wordt het toch wel eens tijd om in ieder geval de Athene trip verder af te typen.
Dit was onze één na laatste kamer van de trip, er stonden op deze laatste dag een paar te gekke kamers te wachten met als allerlaatste kamer pure happiness. Maar zo ver was het gelukkig nog niet want we moesten eerst nog een keer onze angsten trotseren... Letterlijk!
We komen weer voor de zoveelste keer binnen in een of ander vaag appartementen complex waar je van denkt: hier kan het toch niet zijn?!? JAWEL DUS! op de 4de verdieping aan het einde van de gang hoor je bliksem van achter de deur! Fijn we zitten in ieder geval goed, of moeten we daar wel zo blij mee zijn? Na 5 a 10 minuutjes opent de (ik vermoed) gamehost de deur naar Lockhill. Dit is oprecht wel indrukwekkend gemaakt! Kleine shopjes, smalle straatjes en een creepy sfeertje. Je kunt hier sowieso kiezen voor 3 modi: day, night of midnight. Zoals de meeste die hier ook reviewen hebben ook wij voor midnight gekozen. Midnight zal t wezen want na een korte tour door lockhill komen we aan in het ''briefing hokje'' spulletjes wegstoppen en gaan. De gamehost maakt duidelijk dat er twee soorten acteurs in zitten met allebei hun unieke eigenschappen. We worden naar de deuren van het asslum gebracht en vanaf daar is het dikke doei en zoekt het maar uit. Waarbij bij de meeste kamers de horror in Athene meteen in your face komt duurt het hier best wel effe voordat je je eerste ''ontmoeting'' ervaart. Dit maakte het voor mij en met name 1 andere teamgenoot heel spannend, je voelt dat de sfeer steeds creepier word. Tandjes op elkaar en doorbijten dan maar. Terwijl in mijn hoofd al voor de twintigste keer de zin ''druk lekker op die stopknop meid!'' voorbij kwam was de tweede fase daar, de escape room bouwt echt op qua spanning. Op een gegeven moment zijn de scares zelfs zo goed dat de anders altijd stoere teamgenoot in een flight reactie mij mee naar de grond neemt. Ja je hoort t goed zelfs de stoeltjes onder ons hadden hier schrik, ze maken echt gebruik van goede acteurs en ze komen echt overal vandaan. Wat deze escape room sowieso nog n stukje naar een hoger niveau brengt zijn de puzzels! Deze zijn echt van goede kwaliteit en eindelijk iets meer aan de duidelijke hand inplaats van die ingewikkelde Atheense logica! Erg fijn want dan heb je ook nog het gevoel dat je nog ergens nuttig voor bent in zo'n kamer. T enige wat hier meest is een stukje bevestiging of je iets goed hebt gedaan of niet. Als een puzzel wordt opgelost is het dus meestal niet meteen duidelijk of dit ook klopt. Op 1 moment was dit ook wel lichtfrustrerend aangezien daar iedereen ergens anders moet zijn en je dus niet van elkaar weet of t is gelukt waardoor wij echt onnodig lang op elkaar hebben moeten wachten. Buiten dat hebben we deze kamer goed uit kunnen spelen en meer dan het gemiddelde aantal opdrachten behaald! Blij verrast en een beetje beduusd ontsnappen we weer uit Lockhill's beruchte Sanatorium.
9.5
Sfeer: 9.5
Spelbeleving: 9.5
Service: 9.0
Gespeeld in augustus 2023
Gespeeld met 3 personen
Ontsnapt: Ja 87:45 min
- Puzzels
- Spannend
- Beleving
Carnaval in Athene
Het Sanatorium
Ik samen met het team ´De Drie Duitsers´ zijn in de eerste week van januari 6 dagen naar Athene gegaan voor een heuse ´escapevakantie´. We hebben hier in 1 week 20 kamers gespeeld waarvan grotendeels horror, ik zal al mijn reviews opdelen in 3 onderdelen. Puzzels, Afwerking & Scare Factor. Alles krijgt een cijfer van 0 tot 5, 0 niet van toepassing 5 beste wat ik heb gezien/meegemaakt.
Intro:
De laatste kamer van de dag en de eerste telleurstelling van de vakantie, op weg naar het zogenaamde ‘'dorpje'' Lockhill (wat een appartement bleek te zijn met baksteen behang) waar wij ontvangen werden door een nogal onzekere man, waarom hoor ik u zeggen nou meneer was volledig bedekt in het door hem mee genomen tafelkleed. Wij belde precies op de tijd dat wij verwacht werden aan bij deze locatie van Lockhill, na 5 minuten werd de deur nog steeds niet open gedaan dus ik belde nog eens, weer even wachten en ik bel weer. Wel geteld een kwartier later werd er open gedaan door onze vriendelijk boerka meneer. ‘'Are you in a hurry?!?!'' was onze eerste kennis making met de man die onze game host bleek te zijn. Dit was voor mij al ontzettend frustrerend, tuurlijk een groep kan altijd uitlopen waardoor wij later beginnen maar hoe dit verliep vond ik niet netjes. Op naar de kamer!
De introductie van de kamer werd ook door de man in de boerka gedaan, tijdens de ‘'instructie'' was hij vooral veel naar zijn schoenen aan het kijken later zag ik dat meneer heel druk was met zijn telefoon, Zo interessant vond hij ons dus blijkbaar niet. Na een praatje en het tekenen van een formulier bracht hij ons door het zogenaamde ‘'dorpje'' naar de kamer. Halverwege stopte meneer in de boerka plots om in het Grieks door een deur naar ik denk zijn collega's te roepen, het klonk allemaal heel gezellig maar dit had ook gekund nadat die ons had geloosd. Toen we eenmaal de kamer inkwamen viel het me al tegen, het ontvangst was al zo rot waardoor we allemaal met een stom gevoel de kamer in gingen.
Puzzels: 1
De puzzels bij het Sanatorium waren voor ons gevoel recht uit het puzzel boekje van grootmoeder gepakt. Veel puzzels kwamen hier op het zelfde neer en logica was ver te bekennen. Verhaal technisch klopte er ook geen snars van, ik had echt het gevoel alsof ze waren vergeten dat er ook nog puzzels in de kamer moesten dus toen maar gauw wat objecten hebben opgehangen voor de puzzels. Op het moment dat we vastliep met een puzzels (wat vaak gebeurde) kreeg je geen tip, nee je moest de halve kamer door reizen door de rook, stof en rotzooi om naar een telefoon te lopen om hier voor een tip te vragen. Als je vervolgens bij de telefoon aankwam kreeg je te horen dat de puzzel al lang was opgelost en dat je maar is voor een kastje aan de andere kant van het land moest kijken ‘'want die is open gegaan'' dit wekte ontzettende frustratie op. Het liep al niet lekker en dan moet je ook nog zelf tips gaan vragen. Hierdoor is de flow in deze kamer al gauw voor ons de nek om gedraaid. Uit eindelijk komen we bij een stuk in de kamer met de acteur, hier hadden we al over gehoord. De acteurs zouden er constant zijn maar dit kwam bedrogen uit, we hebben een interactie gehad van misschien 5 minuten die wel heel gaaf was maar daar bleef het jammer genoeg ook bij. Als dit het niveau van de gehele kamer was geweest had het super cool kunnen zijn.
Afwerking: 2
De afwerking in deze kamer is naar mijn menig onder gemiddeld, het zal er vast ooit beter uit hebben gezien maar sinds de opening hebben ze er geen stoef doek meer door gehaald laat staan een likje verf. Er word op een gegeven moment ook veel rook de kamer in geblazen, hier is op zichzelf geen probleem me op het moment dat het een toevoeging heeft of geen irritatie opwekt. Jammer genoeg was dit hier wel het geval er was zoveel rook dat je letterlijk je had niet voor je gezicht zag, na een tijdje begonnen we zelfs huid irritatie te krijgen bij bijvoorbeeld de neus en kreeg ik ook last van mijn ogen, ik kan me haast niet voorstellen dat dit ook maar onder enige omstandigheden prettig is. Er is ook een gedeelte in de kamer die domweg gewoon gevaarlijk is, dit werd voor de kamer al verteld en vandaar dat ik het nog stommer vind dat dit aanwezig is in de kamer omdat het geen enkel doel heeft voor de spel beleving of het verhaal.
Scare Factor: 3
Deze kamer was op verschillende momenten echt wel spannend, vooral het begin vond ik persoonlijk erg eng. Dit kwam vooral door angst voor het onbekende, op het moment van de eerste interactie nam de algemene spanning wel wat af. Er heeft voor mij in de kamer 1 echte goede scare ingezeten waardoor ik ook al gauw op de erg stoffige vloer terecht kwam. We hadden van tevoren gehoord over meerdere acteurs waarbij je op verschillende manieren moet handelen, dit is echter maar bij 1 acteur het geval geweest. De eerste interactie zoals al vermeld was cool en klopte, alleen andere 2 momenten dat we de acteur hebben gezien klopte het verhaal al niet meer met hoe de acteur zich zou moeten gedragen en hoe wij hier op zouden moeten reageren dat vond ik super jammer.
We hebben uiteindelijk het besluit genomen om uit de kamer te gaan, we wisten dat de kamer 2,5 uur zou duren en hadden pas het gevoel om een klein uurtje binnen te zijn. We gingen naar de ‘'tip telefoon'' wantja een andere manier van communicatie was er hier niet. Ik belde op en zei dat we er uit wouden ‘'Ok William will send someone'' voor de rest was er niks meer te horen. Uit eindelijk kwam de man in de boerka ons uit de kamer halen, maar meneer bleef in karakter (wat dit karakter dan ook maar moest voorstellen) toen we eenmaal weer in het ontvangst hok waren bleef meneer ook nog in karakter, we gingen een escaperoom uit!? Iets wat we nog nooit eerder hebben gedaan en omdat meneer in karakter bleef hadden we ontzettend het gevoel dat we niet gehoord werden, dit kwam ook omdat die nog steeds druk was met zijn telefoon en collega's hij is namelijk in ons gesprek ook nog 2 keer weg gelopen omdat ‘'die even iets moest doen''. Toen hij eindelijk terug kwam hoorde we dat we al bij de eind ‘'puzzel'' waren, we hoefde nog maar 1 ding te doen en dan konden we eruit. We waren namelijk al dik 2 uur binnen. Al was ons dit verteld toen we belde hadden we ons er waarschijnlijk nog even overheen gezet om hem toch af te spelen. Na ons verhaal gedaan te hebben en er niet echt naar ons was geluisterd zijn we gegaan. De man in de boerka heeft ons nog even het appartement met baksteen behang uitgeholpen en dat was het, onze eerste ervaring met Lockhill. Wat een ontiegelijke tegenvaller…
Ik raad deze kamer voor niemand aan, ook niet als je nog van plan bent ‘'Chapel and Catacombs'' te spelen. Het is namelijk niet nodig om deze kamer gespeeld te hebben voor een duidelijk verhaal en we hebben ons echt niet vermaakt in deze escaperoom.
5
Sfeer: 5.5
Spelbeleving: 4.5
Service: 1.0
Gespeeld in januari 2023
Gespeeld met 3 personen
Ontsnapt: Nee
- Carnaval Thema Boerka Man
- Slechte service
- Puzzels
- Beleving
- Onlogische puzzels
- Slechte begeleiding
- Heeft onderhoud nodig
- Decoratie
- Achterstallig onderhoud
- Boerka Man
Het sanatorium was toch niet zó eng
Wij hebben ons zó gek gemaakt over hoe eng deze kamer zou zijn, na het kijken van de trailer passeerde vanalles de revue; vastgebonden worden, meerdere acteurs, van elkaar gescheiden worden etc. Hierdoor heb ik een half uur in de "freeze" stand gestaan, mezelf afvragend wat ik daar stond te doen.
Maar het viel heel erg mee, het was goed te doen, wel heel spannend, niet tè. Op een gegeven moment heb je door waar de acteurs op reageren (of niet) en kan je daar op inspelen.
Parkeren: In de (drukke) straat
Entree: Prachtige entree, een pleintje met allemaal deuren. Het inleidende praatje is in een van de huisjes en omdat de muziek zo hard staat (en het Engels misschien wat minder is) is dit moeilijk verstaanbaar.
Toilet: In de ontvangstruimte
Gameflow: goed, alleen soms verwarrend omdat je deze in 3 versies kan spelen, en ze bepaalde elementen van puzzels niet weghalen als ze niet meedoen. Ook was het soms niet duidelijk dat je een puzzel al had opgelost.
Hintsysteem: telefoon
Afwerking: redelijk goed, bij sommige puzzels waren onderdelen echt versleten. De ruimte zelf was mooi en realistisch, veel gangen, veel deuren (waardoor het extra eng is ook).
Scarefactor: 8/10
9.5
Sfeer: 10.0
Spelbeleving: 9.0
Service: 9.0
Gespeeld in april 2022
Gespeeld met 4 personen
Ontsnapt: Ja
- Sfeer
- Beleving
- Spannend
- Heeft onderhoud nodig
- Puzzelonderdelen die niet nodig zijn