Stan

Old school hoorspel

Het was weer eens tijd om een dagje te gaan escapen, we gaan eindelijk naar een locatie die goed aangeschreven staat, maar waar ik slechts één keer ben geweest. The Code Agency in Dusseldorf. Overdag vermaken we ons in Little Tokyo, wat op loopafstand ligt. Houd je van Aziatisch eten, ga daar ook zeker even een kijkje nemen! Enfin, na ons buikje rond gegeten te hebben, lopen we naar The Code Agency.

Om heel eerlijk te zijn was ik de eerste keer dat ik hier kwam (voor de IT kamer) niet zo te spreken over de service. Het voelde allemaal wat onpersoonlijk. Dat zijn ook de verhalen die rondgaan over dit bedrijf. Hopelijk is het deze keer anders. Dat is helaas niet zo, het is wéér zo onpersoonlijk als de vorige keer dat ik er was. Jammer is dat. Je wordt nog net niet buiten gekeken door de medewerkers van de koffiebar. Maar goed, hopelijk is de kamer wel de moeite waard.

We starten deze dag met 'Erbe der Familie Moretta', een soort maffiakamer lijkt me. We starten het verhaal met een soort vertelstem die vertelt wat wij moeten doen, een grappig concept. Dan stappen we de kamer binnen. Alles ademt 'old school escapen' hier. Het decor ziet er wat oubollig (en versleten) uit, de muziek is wat smoezelig en de puzzels zijn ook niet helemaal meer van deze tijd. Gedurende het spel zijn we onderdeel van een soort hoorspel. Een vertelstem die vertelt wat je continu moet doen, stemmen die weer onderdeel zijn van dit hoorspel. Dit klinkt allemaal erg leuk, maar voor mij duurde het allemaal veel te lang.

Het decor blijft gedurende de kamer een beetje hetzelfde. Op het eerste oog ziet het er allemaal wel oke uit. Maar als je wat verder kijkt zie je overal de elektriciteitskabels lopen. De puzzels blijven ook allemaal vrij simpel, twee van hen werken amper en zijn kapot. Wat ook weer jammer is. Het verhaal is verder wel prima te volgen en de puzzels zijn hier ook onderdeel van. Dat hebben ze dan wel leuk gedaan. Maar nee, verder is deze kamer echt geen hoogvlieger.

Nadat we de kamer hebben gespeeld, worden we door onze host opgehaald, wordt er een foto geschoten en word je weer gedropt in het koffietentje. We zijn zelf maar naar buiten gelopen om daar wat te gaan drinken. Qua service is er echt veel meer uit te halen. Enfin, we hebben ons echt wel vermaakt in deze kamer, maar het is zeker geen topper. Hopelijk wordt de volgende kamer wel de topper die we hopen.

Valse start

We zitten nog een beetje na te praten over 'Moretta' die we net gespeeld hebben, tot onze host puffend naar ons toe komt. De kamer zou niet meer starten, ze gaan hem even opnieuw opstarten, maar wel open dus wel wat uit. Geen probleem voor ons. Tot we een kwartier later dezelfde host horen zeggen dat het waarschijnlijk niet meer gaat lukken. Na wat heen en weer bellen met de eigenaar en wat ongemakkelijke gesprekken, besluiten we maar te vragen of we dan een andere kamer kunnen spelen. Dat was ook mogelijk. Terwijl we naar binnenlopen voor deze andere kamer, krijgen we toch de horen van de IT-guy dat Obscurus het dan toch doet. Na een valse start mogen we dus gaan beginnen.

Tsja een kamer in de universum van Harry Potter, ditmaal over Fantastic Beasts, moeilijk om hier wat realistisch van te maken. Maar ben benieuwd hoe ze dit gaan doen. De kamer start met een filmpje, duidelijk is de zien dat de man Duits praat, maar toch staat de Engelse tekst aan. In Duitsland dubben ze wel vaker video's, dus hopelijk hoort dit erbij. We zijn nog geen 2 minuten aan het puzzelen of alles in de kamer blijft hangen, de bouwverlichting gaat aan en de host komt binnen. Er blijkt toch weer een storing te zijn, maar: "als het goed is moet nu alles het doen". De volledige intro start opnieuw, nu wel in goed Engels. Hierna blijkt de kamer gelukkig wel te werken.

Na zo'n introductie kom je wellicht niet helemaal lekker in de kamer, maar dat viel gelukkig wel mee. Het is bij deze kamer duidelijk te zien dat ze wat meer aandacht hebben besteed aan het decor. Dat ziet er namelijk best netjes uit. De puzzels zijn allemaal leuk verwoven in het verhaal en de flow is voor ons best goed.

Dan dat verhaal zelf, tsja... je hebt aardig wat voorkennis nodig voordat alles écht op zijn plek valt. Als fervent Harry Potter kijker, ken ik de verhalen van Fantastic Beast ook wel goed. Dus ik weet bijvoorbeeld wel wat een Obscurus is (en wat alle wezentjes zijn die de in de kamer zien). Echter kan ik heel goed begrijpen dat wanneer je dit niet weet, je net wat meer vraagtekens hebt bij het verhaal. Alles voelt dan net wat meer 'random' aan. We vliegen als een malle door de kamer heen en na dik drie kwartier staan we alweer buiten.

Hmm wat kan ik van deze kamer zeggen. Ook deze kamer is wederom geen hoogvlieger. Ik vond hem beduidend beter dan Moretta die we hiervoor speelde. Maar het is zeker geen kamer waarvoor je lang in de auto moet gaan zitten. Het decor ziet er netjes uit, de puzzels zijn oké en het verhaal is alleen goed te volgen als je de verhalen al kent. Ook de service is weer even belabberd als hiervoor. We kunnen nog geen gedag meer zeggen tegen onze host want hij is al naar een andere groep gegaan. We zijn letterlijk de enige die nog in de 'ontvangstruimte' zitten en hebben onszelf dan maar naar buiten gelaten. We lopen maar weer naar 'Little Tokyo' om hier lekker wat te eten, dit bleek achteraf het hoogtepunt van de dag te zijn!

Dames en heren let u op, de deuren openen in uw richting

Om te vieren dat we een jaartje samen zijn, wilde mijn vriendin en ik wat leuks doen. Omdat het tweede paasdag was (en omdat het weer niet super was), was het lastig om wat passends te vinden. Toen stuitten we ineens op de kamers bij Escape Unlimited. Toen ze nog in Zevenbergen zaten, hebben we daar al de Vliegende Hollander gespeeld, die vond ik destijds erg leuk. Last minute boeken kon ook nog, dus let's go. Lekker twee kamertjes meepakken!

De kamer bevindt zich in het centrum van Roosendaal, parkeren kan in de straat zelf of (zoals wij dat hebben gedaan) in een parkeergarage in de buurt. Na even wandelen komen we aan op de locatie. We worden ontvangen door de enthousiaste eigenaar. Toevallig kwam er net een andere groep aan die ook een kamer daar kwam spelen. We konden plaatsnemen in de ontvangstruimte. Toen de andere groep naar de kamer werd gebracht, kwam de eigenaar nog even gezellig kletsen. Na even gekletst te hebben, konden we beginnen met ons eerste avontuur; de Bokkenrijders.

Het verhaal is duidelijk, mocht je het verhaal niet kennen van de mythe, dan is er nog wel een Efteling attractie over. En tegenwoordig dus ook (meerdere) escaperooms. De eigenaar loopt even met ons mee de kamer in om uit te leggen hoe het systeem werkt om je codes op in te vullen. In het begin was ik over dit systeem wat sceptisch, maar dat werkte eigenlijk best goed en vond ik een leuke draai aan de kamer geven. Dan wordt de voordeur dichtgedaan en kunnen we dan echt gaan beginnen.

We starten de kamer met een verhaal, wat overigens door een onwijs mooie stem wordt verteld. Hierna kunnen we gaan beginnen. Wat opvalt is dat de kamer er qua decor best netjes uit ziet. Hier en daar kan de afwerking wel echt wat beter, maar over het algemeen ziet het er goed uit. Wel is de kamer qua oppervlakte erg klein. Wij speelden dit met twee personen en ik was blij dat we niet met meer waren.

We vliegen als een malle door de kamer heen, de puzzels zijn allemaal erg leuk bedacht en passen prima in het verhaal. Het systeem om de codes op in te voeren versterkt de gameflow omdat je continu weet waar je naar op zoekt bent. Met nog dik 15 minuten over staan we hintloos weer buiten.

Tsja, een korte review voor mijn doen. Maar heel veel meer kan ik niet over de kamer zeggen. Het verhaal is simpel en goed te volgen aan de hand van vertelde berichten in de kamer. Het decor is over het algemeen best prima, hier en daar kan er qua afwerking nog wat winst behaald worden. Waar de kamer voor mij echt scoor is het puzzelplezier en de flow van de puzzels. Dat alles voor een prima prijs, maakt het voor mij een toffe room. Enige nadeel is dus dat de kamer echt heel klein is qua oppervlakte én dat je de andere groep in de andere kamer goed kunt horen. Maar dat mocht de pret niet drukken. Op naar kamer 2!

Storm of geen storm, Pasen of geen Pasen, ik zal vaeren!

Nadat we zojuist lekker zijn ingekomen bij de Bokkenrijders, gaan we nu de vloek van Nyx proberen te verbreken. Op voorhand was ik een beetje bang voor gelijkenissen in de kamer. Op de vorige locatie waar Escape Unlimited zat, hadden ze namelijk ook een Vliegende Hollander kamer. Ik kan hier meteen wat zorgen bij mensen wegnemen, deze kamer in Roosendaal is compleet anders. Een nieuw verhaal met nieuwe puzzels en een ander decor. Lekker spelen dus!

Ook deze kamer heeft, net zoals de Bokkenrijders, een uniek systeem om je codes op in te voeren. Waar ik in het begin hier wat sceptisch over was, heeft het mij positief verbaasd. Door gebruik te maken van dit systeem, kom je heerlijk in je gameflow te zitten. Je weet continu waar je naar op zoek bent. Als je de kamer gespeeld hebt, weet je (hopelijk) wat ik bedoel.

Het verhaal is wederom simpel en duidelijk; kapitein van der Decken gaat varen met Pasen en hierdoor wordt zijn schip vervloekt. Wij gingen op voorhand al zo op in het verhaal, dat we deze kamer boekten op tweede Paasdag. Nee grapje, dat was toeval. Enfin, de kamer doet qua decor een beetje hetzelfde als de Bokkenrijders. Het ziet er over het algemeen prima uit, maar de afwerking kan op een aantal plekken wel beter. Als je hier doorheen kunt kijken (en door de velen ge'3d-printe items én de eindeloze stroom van AI afbeeldingen) dan ga je er echt een leuke tijd hebben.

Ook de puzzels zijn qua niveau een beetje hetzelfde als bij de Bokkenrijders, we vliegen er doorheen en de flow is continu erg goed. Sommige puzzels zijn wat pittiger, maar ook deze weten we uiteindelijk op te lossen. Alles komt op het einde qua verhaal en puzzels goed samen.

Ook hier een wat kortere review voor mijn doen omdat er simpelweg weinig extra's over de kamer te zeggen is. We hebben simpelweg gewoon een leuke tijd gehad. De Vliegende Hollander: de Vloek van Nyx is een prima kamer om mee te pakken. Speel deze alsjeblieft met 2, max 3 spelers. De kamer is qua oppervlakte niet heel groot. Het decor is prima, de puzzels zijn goed en de flow is erg fijn. Het enige wat voor mij wat lang duurde, was de uitleg van het verhaal gedurende de kamer. Maar verder hebben we een prima tijd gehad!

Amazing van begin tot eind!

Na een aantal weken gewacht te hebben, is het vandaag eindelijk zo ver! Al rijdend naar Zoersel haal ik mijn ervaringen van Hunting Season en The Toy Factory nog eens naar boven. Wat een plezier heb ik hier gehad. Mede daarom kijk ik al weken zó uit naar de nieuwe beleving van Torchdale. Ergens vind ik het ook wel spannend, ik heb voor mezelf zo'n hype gecreëerd rondom deze kamer sinds het online komen van de trailer. Alles wat ik tof vind zit mogelijk in deze kamer. Enfin, op naar Zoersel.

De start van deze kamer vond ik echt ge-wel-dig! Je wordt meteen in het verhaal gezogen en de manier waarop is zo uniek. Deze introductie is meteen de tofste intro die ik ooit heb gehad. Wat heb ik hier gelachen zeg. Het is ook meteen een leuke manier om kennis te maken met het verhaal. Want wat is het verhaal eigenlijk? Dat verhaal is eigenlijk vrij duidelijk; je gaat naar een verlaten plek toe om monsters te vangen. Alles in deze kamer schreeuwt 80's, heerlijke nostalgie (ondanks dat ik wat jonger ben).

Oke de introductie is zo'n beetje voorbij en we zitten er allemaal volledig in. Tijd om dan echt aan de kamer te gaan beginnen. Ook de start hiervan is geweldig. Je waant je echt volledig in het verhaal. Alles klopt wat mij betreft. Het pand waar deze kamer zich bevindt past ook in het beeld wat ze hier hebben neergezet. Hier kan ik overigens meteen een kanttekening maken richting de verschillende modi die je kunt spelen. Speel alsjeblieft de 'Dark Modus', het is zo'n meerwaarde om deze kamer in de schemer/donker te spelen. Ben je wat gespannen? Gewoon doen!

We beginnen vrij vlot in de kamer, de puzzels en opdrachten die we uitvoeren passen leuk in het verhaal en we gaan vlot door de start heen. Je merkt hier overigens meteen dat het niveau van decoratie (weer) erg hoog is. Torchdale heeft een hele hoge standaard en die weten ze ook hier weer te bereiken. Naast dat de puzzels erg leuk zijn, maken we ook meters in het verhaal. Het wordt beetje bij beetje duidelijker waar we naar op zoek zijn. En dan komt voor mij een van de tofste dingen in deze kamer; het hintsysteem. Ik vind het altijd tof wanneer een kamer moeite doet om een uniek hintsysteem te bedenken wat in het thema past. Dat is Torchdale zeker gelukt. Ik stond echt met open mond te kijken omdat ik het zó tof vond.

Het decor is dus top, de puzzels zijn leuk én het verhaal is goed te volgen. Wat hebben we dan nog meer? Ah ja, het acteerwerk natuurlijk. Ja de toon was tijdens de introductie al gezet, maar ook tijdens het spel blijft het niveau hiervan hoog. Het verhaal is duidelijk te volgen en het acteerwerk ondersteund dit alleen maar. De kamer heeft dus wat spannends, maar altijd met een soort humoristische ondertoon. Dat zie je in het acteerwerk ook terug. Dus nogmaals; lijkt deze kamer voor jou wat te spannend? Ook dan; speel de kamer gewoon en doe hem lekker in de 'Dark Modus'. De acteurs zijn er nooit echt om je goedkoop te scaren. Ik vond het een heel hoog 'Scooby Doo' gehalte hebben. Ja het is spannend, maar altijd met een leuke en grappige ondertoon.

Uiteraard wordt er bij deze kamer gebruik gemaakt van licht, geluid en andere toffe effecten. Ook deze effecten waren helemaal on point. Ik zie vaker kamers waar ze een soort lichtshow in stoppen, maar vaak past dat niet bij het thema of de ruimte waar je staat. Het wordt al heel snel erg overdreven. Dat is bij Monster Mashers niet zo. De effecten die worden toegepast passen binnen het verhaal en zijn nooit te overdreven.

Richting het einde van de kamer sta ik weer helemaal als een klein kind te spelen. Wat vond ik deze ruimte tof. Tijdens het einde van de kamer valt alles mooi samen en is het verhaal mooi afgerond. Naderhand is er nog ruimte om gezellig na te kletsen.

Monster Mashers stond dus vanaf het moment dat de trailer online kwam hoog op mijn wishlist om te spelen. De hype die ikzelf heb gecreëerd in mijn hoofd is volledig ingelost. Deze kamer gaat linea recta mijn toplijst in! Alles klopt in mijn ogen bij deze experience. Het verhaal is niet te moeilijk en goed te volgen, het decor is van subliem niveau, het acteerwerk netjes, gebruik van tof geluid en licht. Ja, Monster Mashers is echt een absolute topkamer. Mocht je hem nog niet op je planning hebben; boeken!

Ey Stan

Tijdens een gezellig avondje kwam het ter sprake dat het zo jammer is dat je, wanneer je veel kamers gespeeld hebt, bijna nooit meer in de buurt kunt spelen. Toen schot plots de nieuwe kamer van Escape Adventure door mijn hoofd. Zou dat nog kunnen zo last minute? Gelukkig kenden we een van de hosts daar, bellen dus. Hij zat al in de auto naar huis, maar wilde met alle liefde omdraaien om ons te hosten. Na wat telefoontjes heen en weer konden we nog geen 40 minuten later al spelen. Top service en shout-out naar Raymond!

In het donker lopen we het terrein op en zien we in de verte onze host al. Na gezellig even gekletst te hebben, kunnen we onze spullen opbergen en starten we eigenlijk vrij snel met de kamer. De nieuwste kamer vindt plaats in een tempel, tenminste, als we deze kunnen vinden. De kamer is overigens vanaf 4 spelers te spelen, maar in overleg met de eigenaresse konden we met 3 spelen. Met flink wat ervaring stapte we de kamer in, benieuwd hoe het puzzelplezier gaat zijn!

We stappen de eerste ruimte binnen en beginnen meteen lekker met puzzelen, daar vliegen we dan ook als een malle doorheen. Wel zijn er nog wat onopgeloste puzzels, maar daar komen we later wel op terug. We gaan verder de kamer in en zien dat deze kamer immens groot is. Ja hier kun je best wel wat grote groepen in kwijt. De puzzels vliegen ons om de oren, dat puzzelplezier komt dus zeker wel goed. Wel is het in het begin even goed zoeken waar we nu precies mee moeten beginnen. De kamer zelf is enorm, maar je speelt eigenlijk alles in het begin al vrij. Hierdoor kan het wat zoeken zijn waar je naartoe moet. Met hier en daar een duwtje in de rug, puzzelen we ons helemaal suf. Geweldig! Wat een puzzels zitten er in deze kamer.

Dan het decor, het decor is een beetje wat je kunt verwachten van Escape Adventures. Wat mij betreft een beetje in lijn met de vorige kamers. Het ziet er op het eerste oog prima uit. De afwerking kan hier en daar echt veel beter, maar ze hebben er echt wat tofs van proberen te maken. Het verhaal is ook vrij simpel en daardoor goed te volgen. Met slechts een paar minuten over staan we weer buiten.

The Forgotten Wilderness is een prima kamer als je met de juiste verwachtingen gaat spelen. Ga je gewoon om lekker te puzzelen? Dan ga je een leuke tijd hebben. De puzzels zijn hier en daar wat old school en af en toe is het flink zoeken wat je nu waar moet gebruiken en waar je de codes in moet voeren. Verder heeft de kamer een basic decor, maar kan de afwerking hier en daar wel wat beter. De hosting en service waren in ons geval echt top! Al met al dus een prima tijd gehad!

Doodsangsten voor 30 minuten

Een nieuwe dag vol kamers staat weer op het programma. Het is dag 5 van onze trip in Athene en we spelen 'The Nun' als 13e kamer. Eerlijk is eerlijk, ik was doodsbang voor deze kamer. Voor degene die mijn reviews vaker lezen, jullie weten dat ik geen fan ben van kamers met 'kerkelijke' thema's. Op de een of andere manier trek ik dat heel slecht. Dus tegen deze kamer zag ik best wel op. We stappen bij ons appartement in de taxi (met een heldere lucht), maar hoe dichter we bij de kamer in de buurt komen, hoe grauwer de lucht wordt. Zou dit een teken zijn? Alle moed bij elkaar rapen en gaan met die banaan.

We staan voor het grote pand en worden al verwelkomt door een grote print van Valak op de deuren, gezellig. Nadat we ons team hebben samengeraapt, kunnen we naar binnen. Het begint al lekker, je start in het pikkedonker en ik besluit me heldhaftig op te stellen. Eigenlijk een soort verdedigingsmechanisme zodat ik later kan zeggen: "Maar ik heb dit al gedaan, nu mogen jullie". Achteraf bleek dit voor mij een goede keuze te zijn geweest.

De kamer zelf ziet er qua decor (tot op zekere hoogte) erg goed uit. Het is een realistische setting die je de stuipen op het lijf jaagt. De eerste 30 minuten was ik dan ook doodsbang. Toch moet ik zeggen dat het daarna voor mij wat afzwakte. Ik heb continu onwijs gegild in deze kamer door de immense acteur de we hadden. Zo'n lange non komt best binnen. Wanneer je haar echter al vrij snel ziet, is de schrik er wel een beetje af.

De kamer wordt continu versterkt door goede muziek en hele toffe licht effecten. De flow in de kamer is over het algemeen ook erg goed. De puzzels passen goed binnen het thema. Wel moet ik zeggen dat de puzzels op een gegeven moment wel veel van hetzelfde waren. Waar de kamer het voor mij een beetje verliest, is het einde van het middenstuk van de kamer (net voor de grande finale). Er zit daar een bepaald stuk ik wat ik echt niet in deze kamer vind passen. Qua verhaal slaat het nergens op, de puzzels zijn niet leuk en de flow kakt hier in. Zonde.

Wel pakken ze de draad weer heel goed op tijdens het einde van de kamer, wat een knaller. Een heel mooi filmisch moment wat de kamer voor mij persoonlijk perfect afsluit. Alles komt samen. Ja, dit was een toffe ervaring!

The Nun is voor mij absoluut een van de topkamers tijdens deze trip. Het decor ziet er prima uit, de puzzels zijn goed te doen, er wordt gebruik gemaakt van toffe licht- en geluidseffecten en het acteerwerk is goed. Deze kamer kan zichzelf verbeteren door het afwerkingsniveau wat op te krikken én door dat stomme stuk uit de kamer te skippen. Maar sla deze kamer echt niet over! Ook niet als je wat banger bent. En mocht je wat banger zijn, waag die eerste stap gewoon. Je zult me achteraf begrijpen! ;)

Geweldige kamer met een hork van een eigenaar

Dag vier, nummertje elf alweer. Ik heb me echt moeten zetten om deze review te schrijven. Normaal merk ik altijd dat ik de absolute topkamers én de minste kamers die ik gespeeld heb, het gemakkelijkst vind om te schrijven. De kamers die daar tussenin zweven, die zijn het lastigst. Toch is het voor deze specifieke kamer eens helemaal andersom, deze kamer behoort tot mijn top van deze trip. Alleen wel met een nare bijsmaak. Ik heb lang getwijfeld of ik hier met mijn punt wat mee zou moeten doen, maar heb besloten toch een hoger cijfer te geven. Maar ga wel benoemen waar ik me zo ontiegelijk aan stoor. Oke inleiding afgelopen, veel plezier met lezen!

We lopen richting The Sculptor en dat doe ik een beetje met lood in de schoenen. Vooraf gaan er veel piratenverhalen over de kamer wat er allemaal wel niet gebeurd. Mede hierdoor waren we op voorhand al in contact met de eigenaar. Dat contact was, zacht gezegd, niet heel vriendelijk. Lees hiervoor de review van De Milde Dictator maar even, die heeft het er wat uitgebreider over. Mede door mijn beroep, en klunzigheid, kan ik het niet riskeren (weer) een blessure op te lopen. Met alle verhalen die ik heb gehoord, ligt een blessure hier echt op de loer. Ook hoor ik verhalen dat het fysiek contact in deze kamer juist heel tof is. Dilemma dus.

Enfin, we worden door de eigenaar van de kamer opgehaald en we starten eigenlijk meteen in de kamer. Ik had me bij deze kamer meteen wat ingebeeld, zeker met de verhalen die je hoort. Echter is de kamer op zichzelf onwijs tof. Vooral qua decor zie je echt dat de eigenaar de kneepjes van het vak onder de knie heeft. Het is voor Atheense begrippen al goed, maar het zou hier (qua decor) in de Benelux ook niet misstaan. Echt een uitschieter dus.

Dan starten we en valt me op dat de puzzels eigenlijk ook best leuk zijn, ze passen binnen het verhaal en zijn allemaal erg goed te doen. Dat verhaal, dat is daarnaast ook nog eens goed te volgen. Mij raakten ze op een bepaald punt een beetje kwijt. Maar mijn teamgenoten hebben het volledig begrepen, dat ligt dus meer bij mezelf.

Het stukje fysiek contact (in combinatie met deze verschrikkelijke eigenaar) is wat mij tegen het zere been stoot. Wij hebben een mildere variant gekregen en daar was ik achteraf blij mee. Hoe wij deze kamer beleefd hebben, was goed voor ons. Dat had echt niet heftiger gehoeven. Echter gaan ze hier normaliter écht ruw met je om. Op de website kun je kiezen voor: 'fysiek contact' of 'geen fysiek contact'. Achteraf vertelde de eigenaar dat 'geen fysiek contact' alleen niet gebeurd. Hij zei letterlijk: "Jullie zijn maar spelers, ik bepaal wat hier met jou gebeurd, niet jij". Met zo'n instelling kom je er wel natuurlijk...

Wat ik zo ontzettend lastig vind aan deze kamer is dat je op voorhand niet weet waar je 'ja' tegen zegt. Dit gaat wel een stapje verder dan je subtiel aanraken, je een duw geven of je meeslepen. Nu wisten wij via via al een beetje wat er zou gaan gebeuren, maar dit komt niet eens in je hoofd als je aan 'fysiek contact' denkt. We hebben bij veel andere rooms aangegeven dat we deze kamer zouden gaan spelen en we hoorde eigenlijk alleen maar negatieve verhalen van andere eigenaren. Een eigenaar zei zelfs: "toen ik in het spel aangaf dat ik het niet meer wilde, ging hij toch door". Nu we de eigenaar van The Sculptor even hebben gesproken, kan ik me volledig inbeelden dat hij dit ook echt doet. Of zoals hij zelf quotte na de kamer: "If you come in and say that you don't like it, we're going to fuck you". Leuk...

Neemt niet weg dat onze ervaring erg tof was! Ja, deze kamer is heftig. Ja, ze zijn over onze grenzen gegaan. Maar heel gek, dat ging altijd wel met beleid. Ondanks dat de eigenaar een weirdo is en dat ze echt gekke shit in deze kamer doen, doen ze dat altijd voorzichtig (voor zo ver dat kan). Dit is bijvoorbeeld een van de weinige kamers waar ik stootrandjes heb gezien bij wat lagere doorgangen.

Ik denk dat je zelf lekker moet beslissen of je deze kamer wil spelen? Raad ik hem aan? Ja. Raad ik hem aan met het fysiek contact wat ze normaal altijd doen? Nee, dat gaat mij echt véél te ver. Kun je op voorhand wat aan de eigenaar vragen hierover? Nee, dat is bij hem niet mogelijk. Verwacht overigens ook geen gezellige napraat achteraf. Nog voordat je op adem bent gekomen, wil hij al weten waar jij de kamer zou ranken bij Terpeca. Oh, en vergelijk deze kamer ook niet met andere kamers, want dan is de eigenaar ook op zijn kleine pikkie getrapt. Naar zijn zeggen zijn alle kamers in Athene slecht en gaat hij binnenkort een nieuwe experience bouwen die 'ma-kke-lijk' de nummer 1 ter wereld zal worden. Wat een arrogantie... Maar... kamers bouwen kan hij wel!

Een kamer in majeur

De laatste kamer alweer op onze vierde dag in Athene, de twaalfde kamer tot nu toe. We zijn alweer op de helft. Maar dat mag de pret zeker niet drukken. We staan voor de deur bij der Solist. Deze kamer sprak mij op voorhand best aan. Een kamer met, voor mijn gevoel, een tof en origineel verhaal. Vooral het thema van de kamer leek mij een frisse blik te kunnen geven op een horrorkamer. Hoop dat dat in de kamer ook terugkomt!

We starten de kamer eigenlijk vrij soepel, je start hier namelijk meteen en moet meteen beginnen. Eenmaal binnen in het huis van de Solist, worden we welkom geheten. Binnen slechts enkele tellen staan we al oog in oog met het 'kwaad' in deze kamer. Die verrassing is dus al weg. Jammer is dat. Dat kwaad is, ook hier, weer iets wat we al 100.000 keer hebben gezien in Athene. Lame. Weer dat schreeuw in de eerste seconde, hopelijk stopt dat snel...

Enfin, we starten hierna meteen met de puzzels. In het begin waren deze nog best goed te doen. Hoe verder het spel vorderde, hoe onlogischer de puzzels werden. Er is bij veel puzzels (te) veel ruis waardoor je continu vastloopt. Tot op zekere hoogte kan dat natuurlijk altijd, maar op een gegeven moment gaat dat frustreren. Goede hosting zou dat natuurlijk weg kunnen nemen, dat was hier helaas niet het geval. Op een bepaald moment zaten we zó vast met een bepaalde puzzel, hulp werd echter niet geboden. Oh, en de acteur bleef maar schreeuwen.

Dan het decor, tsja, dat zag er op zich nog best prima uit. Je ziet, ook hier, dat er een kamer is gebouwd in een bestaande woning. Ik moet wel zeggen dat ze dat hier wel het beste hebben gedaan. Er staan wat toffe meubelstukken in. Daarnaast zijn de decorstukken zo bewerkt dat ze op sommige momenten fungeren als doorkijkjes richting scenes.

Als we het dan toch over de scenes hebben, laten we het dan hebben over het acteerwerk. Dat was over het algemeen best prima (buiten het continu schreeuwende vrouwtje om). Er zijn een aantal toffe scenes uitgevoerd, het enige nadeel is dat het vaak hele kleine doorkijkjes zijn om naar te kijken. Wij waren met z'n drieën en op sommige punten kon je nu al niet alles zien. Op het einde proberen ze echt wat tofs neer te zetten qua acteerwerk, dat is wat mij betreft alleen net niet helemaal gelukt.

Der Solist leek mij op voorhand een hele toffe kamer. Voor mij was het echter een dertien in een dozijn kamer. Je gaat hier niets tegenkomen wat je nog niet hebt gezien. Het valt in sommige punten zelfs terug op dingen die je al heel vaak gezien hebt. Er zat een effect in de kamer waar ik met open mond naar heb staan kijken, maar daar bleef het voor mij ook wel bij. Nee dit was niet mijn soort kamer. Ook de 'mindfuck' die ze op het einde hebben proberen toe te passen in het verhaal komt totaal niet uit de verf. Al met al, hoge verwachtingen, maar niet overtroffen.

Realistisch mortuarium

Dag drie en kamer zes alweer. Op naar The Possession, weer een kamer met een bezeten meid? Zin in! We waren gisteren al eens op deze locatie geweest, want deze kamer zit in hetzelfde pand als RWD. Dus ook de ontvangstruimte is hetzelfde. Even een toiletbezoek en dan door naar de kamer. We werden door dezelfde host als gisteren ontvangen. Wij zouden deze 'nacht' onze eerste nachtshift draaien in het ziekenhuis. Maar alles wat op de begaande grond werd besproken, daar wisten ze op de vierde etage niets van. En uiteraard andersom ook. Ofwel; stap de lift maar in en veel succes boven.

Eenmaal boven stapten we meteen het ziekenhuis binnen en ik moet zeggen, dit zag er goed uit! De ruimte is niet heel groot, maar slim ingedeeld. Er hangt meteen een hele nare sfeer in het ziekenhuis. Smalle gangen, klein beetje rook, dit kan niet goed aflopen. De cinematic die we meteen te zien krijgen, speelt goed in op het verhaal en we zitten er meteen in. Er wordt in deze kamer op een leuke manier gebruik gemaakt van het hintsysteem. Ook al speel je de kamer hintloos zoals wij dat deden, hebben ze toch een manier gevonden hoe iedereen er gebruik van moet maken.

Omdat ik het toch al over de 'hints' heb gehad, laten we dan maar meteen doorgaan naar de puzzels in deze kamer. Op een enkeling na, passen alle puzzels goed binnen het thema. Als team gingen we echt als een speer door de kamer heen. De puzzelflow was voor ons perfect en we zijn nergens écht vastgelopen.

Het verhaal van de kamer is ook duidelijk en het acteerwerk vond ik persoonlijk onwijs gaaf. Deze actrice snapt goed hoe ze een creepy sfeer neer moet zetten. De cinematics zijn tof uitgespeeld. Zeker in een bepaalde ruimte waar je bijna 360 graden om je heen kunt kijken. Heel tof om hier middenin te staan. Ondanks dat het verhaal allemaal goed zat, vond ik het einde persoonlijk wat minder. Het decor (kom ik zo op terug) valt hier ook wat weg. Kijkend naar mijn baan in het dagelijks leven, heb ik wel vraagtekens bij de laatste scene hier. Als dit een keer mis gaat, gaat het goed mis. Ik vond het apart dat de eigenaar hier zo trots over vertelde.

Dan het decor, het decor in deze kamer is erg goed. Het mortuarium ziet er erg realistisch uit en geeft je vanaf het eerste moment écht de kriebels. Ondanks dat de ruimte niet bijster groot is, wordt er slim gebruik gemaakt van de ruimte waardoor je het idee hebt dat het veel groter is dan het daadwerkelijk is.

Ja, The Possession was voor mij zo'n kamer waarvoor je naar Athene komt. Deze kamer had wat mij betreft alles wat een goede kamer moet hebben. Een goed te volgen verhaal, netjes decor, goed acteerwerk én een hele fijne puzzelflow. Dat in combinatie met de onwijs enthousiaste eigenaar (waar we nog lang mee hebben nagepraat), maakt het een van mijn favoriete kamers tijdens deze trip. Zeker meenemen!

Ey, dat is hullie mam

Kamer zeven op deze trip alweer. Een kamer waar wij allemaal onwijs naar uitkeken. Dan kom je meteen weer in gevaarlijk vaarwater. Je bouwt eigenlijk je hele trip om deze kamer heen, want een tijdslot bemachtigen lijkt heel lastig. Toch is het ons gelukt om twee tijdsloten te krijgen om deze topper te gaan spelen. Maar omdat je verwachtingen zó hoog zijn, kan het vaak alleen tegenvallen. Hopelijk gaat dat hier niet zo zijn.

Ik ben helemaal blue het verhaal ingestapt en dat was eigenlijk voor mij de eerste valkuil. Het was namelijk in het begin voor mij totaal niet duidelijk wie wij waren en waarom dat wij op deze plek waren. Meteen een tip dus; lees jezelf even in op voorhand haha. Het begin van de kamer is onwijs leuk gedaan in thema. Het past zo goed en voelt zo realistisch aan, heerlijk. Na deze korte introductie, is het tijd om te gaan starten met deze kamer.

De start verloopt voor ons niet heel soepel, we komen er (nog) niet heel lekker in, wel valt meteen op dat het decor er subliem uitziet. Ik las in verschillende reviews al dat het decor er goed uit zou moeten zien. Toch vin dik het altijd lastig om dat aan te nemen van een Griekse kamer. Bij Hide 'n Seek laten ze zien dat het blijkbaar toch wél kan in Athene. Jeetje wat een decor. Alles hieraan voel realistisch en echt. Je staat echt middenin je eigen film.

De eerste cinematics worden uitgespeeld en de eerste puzzels krijgen we om de oren. Die puzzels blijven gedurende het hele spel wel een dingetje. Ook hier is de Griekse logica weer terug te vinden. Je moet echt wat verder kijken dan je gewend bent. Maar het overgrote deel van de puzzels in de kamer is wel goed te doen.

Dan komt daar het moment, je ontmoeting met Michael Myjers, holy shit, dit was gaaf. Een specifieke cinematic die uitgespeeld wordt zal mij altijd bijblijven. Het geweldige acteerwerk, het prachtige decor, toffe lichteffecten en dan uiteraard nog die iconische muziek die uit de boxen dreunt. Wauw, dit was echt kippenvel!

Deze momenten blijven in de kamer continu komen. Elke keer weer wanneer de acteur binnenkomt, wil je weg. Wij gaan volledig op in het spel en hebben een heerlijke interactie met de acteur. Vermoeid staan we uit te hijgen om vervolgens weer vol gas door te gaan. Geweldig, wat een kamer. De kamer komt op een perfecte wijze samen, waar wij alle drie hardop hebben geklapt. Wat een finale was dit!

Ik was een beetje bang om Hide 'n Seek te spelen. Er zat zo'n hype om deze kamer heen, dat ik benieuwd was of deze kamer dat waar kon maken. Voor mij heeft de kamer het dubbel en dwars waargemaakt. Wat was dit gaaf. Ik durf hardop te zeggen, dit is mijn nieuwe favoriet! Het realistische decor, het sublieme acteerwerk, het gebruik van licht en geluid, ge-wel-dig! Ondanks dat ik de hype niet groter wil maken dan hij is, stap a.u.b. meteen in het vliegtuig om deze topper te spelen!

Hide 'n Seek van AliExpress

Kamer acht op dag drie van onze trip in Athene. De andere groep speelde op dit tijdslot Metanoia van Neverland. Maar aangezien wij deze vorig jaar al hadden gespeeld, hadden we een tijdslot over. Dan ga je zoeken op Escapeall (een soort Griekse EscapeTalk) en kom je eigenlijk weinig interessants tegen. Veel nonnen, schreeuwende meisjes, verloren kinderen, etc. Tot we plots 'Friday Night Chill' zagen. Na contact met de eigenaar te hebben gehad, konden we de kamer vastleggen en zouden we hem dus gaan spelen. Achteraf bleek dat de kamer pas een week open was, wij waren de 16e groep en pas de 2e internationale groep. Echt vers van de pers dus.

We komen aan in het gebouw waar we de afgelopen twee dagen al twee keer eerder waren geweest. We zouden langsgaan bij een vriend van ons om een avondje te chillen en wat pizza's te eten. Eenmaal op de locatie konden we dan ook meteen naar de zesde etage, daar woonde onze vriend. Eenmaal boven stappen we meteen midden in het verhaal en zitten we er dan ook meteen in. Het verhaal begint erg joviaal en er wordt flink gelachen. De acteur, een beetje een weirdo, zit goed in zijn rol. Dan neemt het verhaal plots een aparte wending.

Tsja, wat kan ik verder over de kamer zeggen? Heel weinig... Er is over de kamer weinig bekend en ik denk dat dat ook wel de kracht van de kamer is. De introductie van de kamer was erg goed, tot +/- 30 minuten. Daar ken je op een gegeven moment het trucje wel en dan zwakt het af. De dreiging is van de kamer en dan speel je eigenlijk een 'gewone' escaperoom waar dan af en toe een acteur rondloopt. Tijdens de kamer heb ik letterlijk uitgesproken: "Volgens mij hebben de eigenaren Hide 'n Seek gespeeld en wilde ze dat ook heel graag hebben". Achteraf bleek dat ook nog eens waar te zijn. Je ziet dat ze echt wel hebben geprobeerd wat tofs neer te zetten, alleen ze hadden simpelweg niet de ruimte en het budget om er een échte topper van te maken.

Tsja dan maar de standaard dingetjes aftikken; verhaal was prima, puzzels waren oke, decor was kleinschalig maar oké uitgevoerd. Dat eigenlijk... Ik denk dat deze kamer met wat extra dreiging nog wat toffer zou zijn. Maar op dit moment is het simpelweg 'gewoon' een normale middenmoter. Alleen voor het begin zou ik zeggen: pak hem mee als je tijd over hebt. Maar verder is het echt geen hoogvlieger.

Pim, kun je aan deze kamer de categorie 'comedy' toevoegen?

Kamer negen op dag drie van onze escapetrip in Athene, de laatste van de dag alweer. Om heel eerlijk te zijn, zag ik op voorhand een beetje op tegen deze kamer. The Grudge was de eerste horrorfilm die ik ooit gezien heb. Ik was toen 12 jaar oud en heb er een week van wakker gelegen. Als deze kamer ook maar een beetje zou lijken op de film, zou het wel eens doodeng kunnen gaan worden. Omdat we best wat tijd tussen de kamers hadden, waren we zo melig als het maar zijn kan, wat de angst ook wat onderdrukte, prima dus!

Oke dan de kamer, deze volg het verhaal van de film vrij goed op. Ik had op voorhand echt gehoopt op een tof decor. De film speelt zich af in een oud Japans huis. Je weet wel, met van die half papieren room dividers, lage tafels, etc. Zou tof zijn als ze dat hier zouden verwerken. Toen we nog niet binnen waren, kregen we de eerste scare al voor onze kiezen. De angst was hier dus al een beetje weg, want we hadden ons 'kwaad' al gezien. De start was voor ons al hilarisch en binnen een paar minuten hadden we al de slappe lach.

Enfin, eenmaal in de kamer zelf, viel me meteen op dat dit niet het decor ging zijn wat ik had gehoopt. Sterker nog; we staan hier denk ik in het lelijkste decor wat ik ooit heb gezien. Christus te paard, dit is echt niet best. Een trend die je tegenwoordig ziet bij Atheense kamers, was hier ook duidelijk zichtbaar. Mensen kopen gewoon een oud huis op en pleuren er wat meubels in. Vaak geen unieke decors, maar gewoon wat random meubels in een huis wat ze toch al hadden. Nee dit decor was écht verschrikkelijk lelijk. Zonde.

Tsja dan het tweede hekelpunt in deze kamer, de puzzels. In het begin liep het nog wel soepel, maar al vrij snel lopen we ontiegelijk vast op twee puzzels. Vooral omdat deze puzzels zó versleten zijn, dat je amper nog ziet wat de bedoeling is. Gedurende de kamer blijft dit eigenlijk zo. Veel is kapot en niet goed meer op te lossen. Ook dat; zonde weer.

Dan het acteerwerk, ik zag in veel reviews terug dat dit echt on point moest zijn. Om heel eerlijk te zijn viel me dat ook een beetje tegen. Er zitten echt wel wat toffe cinematics in de kamer. Maar over het algemeen is het toch weer een schreeuwende meid in een witte jurk met zwart haar. Wat overigens jammer is, want dat is het enige puntje wat niet in de film zat. Ik hoopte daarom dat we een keer geen geschreeuw zouden hebben, maar helaas.

Wel hebben we on-wijs veel lol gehad in de kamer, maar dat kwam vooral door hoe wij de kamer beleefden. Wat ik al zei, we waren onwijs melig en elke uitgespeelde scene werd een comedy voor ons. Achteraf vertelde de acteurs ook dat zij zelf ook heel hard hebben moeten lachen en dat ze zelf ook echt lol hadden gehad. Wat een super lieve mensen werken hier.

Tsja deze kamer is een kamer geworden waar het de rest van de vakantie over is gegaan, maar niet omdat hij zo goed was. Vooral door de lachwekkende scenes die in deze kamer zaten. Verder vond ik de kamer zelf een van de minste kamers die we gespeeld hebben. De puzzels waren slecht, maar vooral het decor in deze kamer doet pijn aan je ogen. Om heel eerlijk te zijn zou ik deze kamer niet per se aanraden. Dan zijn er echt veel betere kamers te spelen in Athene.

Leuk concept, maar eindigt vaker in frustratie

Kamer twee van onze Athene trip. Eigenlijk stond deze kamer niet op de planning. Maar gezien we deze dag 'pas' om 16:00 uur zouden beginnen, konden we natuurlijk een kamertje bijboeken. Eigenlijk stond Tyranny van Escapepolis op het programma, alleen kregen we in de ochtend een belletje dat ze met de stroom bezig waren en dat de kamer niet gespeeld kon worden. Enige optie zou Dark Mirror zijn op hun andere locatie, boeken dus maar.

Tsja, wat is er over deze kamer te zeggen? Vrij weinig eigenlijk. Deze kamer heeft in principe best een leuke gimmick. Je lost verschillende puzzels op en samenwerking is hierbij van groot belang. De puzzels in deze kamer zijn vrij pittig. Niet qua moeilijkheid, maar vooral qua uitvoering van de puzzels. Zijn het eigenlijk wel puzzels te noemen? Het zijn eigenlijk meer opdrachten dan echte puzzels. Wij speelden deze kamer met drie en dan is het flink aanpoten.

Het probleem met deze kamer is eigenlijk vooral dat de puzzels in de basis best leuk zijn, maar dat ze veel te lang duren. Je hebt vrij snel door wat je moet doen, maar wanneer je een klein foutje maakt, moet je volledig opnieuw beginnen. De eerste keer is dat leuk, maar op een gegeven moment gaat dit simpelweg frustreren.

Tsja en dan verhaal, decor en acteerwerk. Daar kan ik heel kort over zijn. Verhaal: welk verhaal?, decor: amper aanwezig, acteerwerk: Escapepolis heeft er maar een acteur ingeduwd om te kunnen zeggen: we hebben een acteur in de kamer. Deze is echt niet van toegevoegde waarde. Ondanks dit alles hebben we best lol gehad in deze kamer.

In het verleden heb ik gezworen nooit meer te spelen bij Escapepolis na een tegenvallend eerste bezoek bij Gustave Eiffel en The Creepy Store. Toch maar weer geprobeerd een kamer te spelen hier en helaas viel het weer een beetje tegen. Ik zou zeggen sla deze kamer in ieder geval lekker over. Dat bespaart je weer wat discussies onderling.

Is the player okay?

Kamer nummer drie van onze Athene trip. We startten de dag met een 'niet-horror' kamer, dus was het uiteraard wel weer tijd om een horror-room mee te pakken. Deadly production stond op het programma. Een kamer over een theater waar wij auditie zouden gaan doen. Dit kan interessant worden. Vorig jaar speelde we ook een kamer over een theater, Manifesto, daar waren de meningen nogal over verdeeld. Het thema 'theater' is simpelweg moeilijk uit te werken, benieuwd dus hoe ze dat hier zouden gaan doen.

Terwijl we buiten stonden te wachten, sloegen ze van binnenuit hard op de deur. Niet alleen wij, maar ook een Griekse vrouw met klein hondje, schrokken zich kapot. Eerste scare (en lachbui) al te pakken. Eenmaal binnen staat, uiteraard, alles weer onder de rook. In het pikkendonker moeten we rechts een klein deurtje openen want daar kunnen we onze spullen achterlaten. Handig om zo'n garderobe natuurlijk te bouwen met een flinke afstap. We waren nog een seconde binnen of ik klap alweer de grond op. Een goed begin is het halve werk.

Het verhaal van auditie doen in een theater laten ze eigenlijk van begin af aan meteen vallen. We staan in een gang van een huis en we krijgen meteen een aantal heftige goedkope spookhuis-scares om onze oren. De eerste puzzel is er meteen eentje waar je lekker op vastloopt, dus een goede flow hebben we ook niet echt te pakken. Het decor is verder goedkoop en er is vrij weinig sfeer in de kamer. Ook merken we dat de Grieken niet gewend zijn dat er lange mensen in hun kamer spelen. Tijdens het kruipen door een kast heen, schaven we met z'n allen met onze rug langs een magneet. Heerlijk...

Nee deze kamer weet mij niet te pakken, het decor blijft goedkoop (op een kleine ruimte na), de scares blijven ruk én het verhaal is nergens meer te bekennen. Er is geprobeerd een soort toffe scene uit te spelen, maar dat eindigt voor mij vooral in een soort ongemak. De twee eigenaren zijn twee leuke enthousiaste gasten die echt wel wat geprobeerd hebben neer te zetten. Maar voor mij is het vooral een domper op alle vlakken. Ik zou zeggen, sla hem lekker over,

Etherdiscipline, zo noemen wij dat. Ellie Lust en ik.

Kamer nummer vier alweer op onze Athene trip. Een kamer waar een aantal mensen binnen onze grote groep best wel wat schrik voor hadden op voorhand. Maar heel eerlijk, ik had me deze trip amper ingelezen. Iets met een planning die je zelf niet hebt gemaakt (shout out naar de Milde Dictator). Toen ik te horen kreeg wat de gimmick van deze kamer was, was ik best benieuwd hoe een concept als dit zou werken. Let's go!

RWD bevindt zich op een locatie waar we komende week vaker zouden gaan komen. Er zitten twee bedrijven in dit pand en er zijn onwijs veel kamers op deze locatie. Eenmaal binnen worden we welkom geheten door onze host en kunnen onze ogen vast wat wennen aan het donker. Want wat is het concept van deze kamer? Wij gaan naar binnen in een verlaten huis waar een entiteit zou zijn. Aan ons om dit te bewijzen. Telkens mag er slechts een persoon naar binnen, de rest blijft in de controlroom. Rete spannend!

Het concept is leuk uitgewerkt. Zeker wanneer je de eerste keer naar binnengaat, moet je écht een drempel over. Je stelt je echt de vraag: "ga ik dit echt doen?". Maar om heel eerlijk te zijn, went dit ook wel weer vrij snel. De puzzels en opdrachten in de kamer zijn simpel, maar goed genoeg voor een kamer als dit. Je moet hier uiteraard ook geen hele zware puzzels instoppen. Het verhaal is simpel en goed te begrijpen.

Ik vind het heel moeilijk om een uitgebreide review te schrijven over deze kamer, want er is simpelweg gewoon heel 'weinig'. Het verhaal is simpel, de puzzels zijn simpel, het decor is simpel (want je zit dus het grootste gedeelte in het donker). Het concept daarentegen vind ik wel heel tof. Ik wee dat er in Parijs ook een kamer is die dit concept heeft toegepast, maar voor mij was dit de eerste keer. Echter vind ik wel dat het 'concept' te lang duurt. Je gaat eraan wennen en dan is het op een gegeven moment wat repetitief. Je bent steeds hetzelfde aan het doen. Maak dit concept onderdeel van een groter geheel en je hebt echt een topper te pakken. Desalniettemin heb ik me echt vermaakt in deze kamer.

Jezus wat een geluid...

Kamer nummer vijf voor deze Athene trip en tevens de afsluiter van de tweede dag. We worden door de Uber gedropt en zien meteen welk pand we moeten hebben. Op de gevel prijkt een grote prent met de twee kamers van Vansa erop. The Curse of La Llorona (die wij dus gingen spelen) & Bride in Black. Mocht je toch twijfelen of je goed zit... De IMMENS harde muziek van binnenuit verraad ook wat. Ik had nog goede hoop door te zeggen: "Maar jongens, misschien komt dit geluid wel van Bride in Black". Toen de groep naar buiten kwam en zij aangaven dat zij zojuist La Llorona hadden gespeeld, haalde ik de oordoppen vast uit mijn broekzak.

Oke een kamer die gaat over een Mexicaanse legende, een soort bezeten gestoorde vrouw. Een thema wat, zoals je misschien weet, niet helemaal mijn ding is. Het verhaal is in ieder geval duidelijk, een Mexicaanse vrouw die haar eigen kinderen heeft verdronken en die nu uit is op meer kinderen. Iets in die richting in ieder geval. Ik merk aan alles in deze kamer dat ik het alles behalve relaxed vind. Er hangt een nare sfeer in de kamer. Een sfeer die ikzelf niet zo goed trek. Het is de vierde keer dat ik in Athene ben, maar het lukt Vansa toch weer om mij 'uit' te krijgen.

De sfeer in de kamer is dus goed neergezet. Dan, de puzzels, tsja... Er zitten in deze kamer net wat té diehard puzzels voor een horrorkamer als deze. Het gehalte van scares ligt in deze kamer vrij hoog moet ik zeggen. Wanneer je continu op je hoede moet zijn, is het simpelweg lastiger om te focussen op de puzzels. Wanneer je dan ook nog een een draak van een puzzel voor je neus hebt, loop je vast. Dat gebeurde hier helaas meermaals.

Het acteerwerk in deze kamer is voor mij in twee delen op te knippen. Het acteerwerk zelf is oprecht wel goed. Er zitten toffe scenes in en de acteurs spelen hun stukjes goed uit. Twee momenten in het bijzonder gaven me echt wel een vorm van kippenvel. Het enige wat ik onwijs jammer vind, is dat het wéér een kamer is waar er continu geschreeuwd moet worden. Ik ben daar, na 4x Athene, wel een beetje klaar mee. Het is zo'n goedkope manier om te scaren. Continu dat gekrijs in je oor. En dan is er verhaaltechnisch ook nog wel wat te zeggen over deze kamer. Wie is nou wie? Een bepaald karakter hadden ze wat mij betreft gewoon kunnen schrappen. De scares van dit karakter waren niet goed én het had het verhaal een stuk duidelijker gemaakt.

Al met al was La Llorona best een prima kamer. Had de muziek gewoon een tandje zachter gezet, de puzzels op sommige punten versimpeld en een bepaald karakter uit de kamer getrokken, dan had je echt wel een topkamer gehad. Ook qua decor zag de kamer er, voor Atheense begrippen, best netjes uit. Ondanks dit alles is de kamer me, nu schrijvend na de trip, niet echt bijgebleven. Ik zou hem zeker meepakken als je toch in Athene bent, maar hij behoort niet top mijn persoonlijke toplijstje.

Heerlijke beginkamer

Het is weer zo ver, we mogen weer naar Athene voor een heerlijk escapetripje. Dit jaar staan er 24 kamers op de planning in, pak hem beet, dagen. Een heerlijke volle planning! We arriveerde rond 8 uur in Athene en speelde, uiteraard, de eerste nacht al onze eerste kamer. Om 01:00 uur startten we met "Mary's Dolls".

Meteen een interessante trend in Athene. We kwamen deze kamer op EscapeAll (soort Griekse EscapeTalk) tegen als 'nieuwe kamer'. Echter bleek dit achteraf een 'event' te zijn, zo zetten de Grieken tegenwoordig veel kamers in de markt. Dit klinkt heel tof, maar vaak is het gewoon een manier om een hele oude kamer toch nog even nieuw leven in te blazen, zo ook bij Mary's Dolls. De kamer oogde namelijk vrij oud, achteraf hoorde we dat het inderdaad een soort sequel is op een kamer die al jaren oud is. Maar, dat mocht de pret in de kamer niet drukken.

Toen we binnenkwamen, moest ik toch weer even wennen. Even wennen aan enge rooms, wennen aan de dichte mist, wennen aan een acteur om je heen, maar ook wennen aan de Griekse puzzels. Hoewel dat bij deze kamer nog wel meeviel. Enfin, na gewend te zijn aan het donker, kon het Griekse avontuur dan echt gaan beginnen.

Mary's Dolls is dus blijkbaar een soort sequel op een oude kamer. Het verhaal is simpel; iets met poppen, succes. De kamer zelf is qua decor dus wel echt verouderd. Ze hebben deze nieuwe 'event-kamer' gepropt in de oude escaperoom. Dat zie je aan het decor wel af. Echter zijn de puzzels wel geheel vernieuwd. En deze puzzels waren best goed te doen. Het is met Griekse logica soms best even zoeken hoe een puzzel in elkaar zit, maar dat was hier niet het geval. Het is continu duidelijk wat je waar moet invullen of hoe de puzzelflow doorloopt. Dikke plus dus!

Het acteerwerk in de kamer is ook tof gedaan, goede scares, niet te overdreven en daarnaast wordt het verhaal op een bepaalde manier leuk uitgebeeld. Goede interactie met de acteur en deze speelt goed in op de groep. Zeker wanneer je zelf een beetje gaat testen hoe 'ver' je kunt gaan met deze acteur. Loop je op een gegeven moment gewoon tikkertje te spelen in de kamer.

Mary's Dolls is absoluut geen hoogvlieger, qua decor is het ondermaats, de puzzels zin op zich wel prima en het verhaal is goed te volgen. Het acteerwerk is daarentegen wel goed. Ik zou niet zeggen dat je deze kamer gespeeld moet hebben, maar het is oprecht een leuke meepakker. Voor ons eigenlijk de perfecte kamer om mee te starten!

Een kamer met hoogte- en dieptepunten

We staan in de stromende regen op dag 4 te wachten voor de tiende kamer die we zouden gaan spelen. Een kamer die mij, qua verhaal, heel tof leek. We gaan op visite bij een bekende schrijver om zijn handtekening te vragen. Qua verhaal dus een leuke unieke insteek. Wel weet ik dat het verhaal hier in Athene vaak na de eerste seconde in de kamer al ver zoek is, maar we houden hoop. Na even geschuild te hebben, kunnen we naar binnen.

Deze kamer had voor mij een aantal hoogtepunten, maar ook een paar dieptepunten. Ik ga proberen deze zo goed mogelijk te beschrijven. Qua verhaal lijkt het in eerste instantie simpel, maar al snel wordt duidelijk dat er natuurlijk veel meer heeft afgespeeld in het huis van de oude schrijver. Het verhaal is over het algemeen goed te volgen en neemt best wel wat wendingen. Het verhaal wordt uitgebeeld aan uitgespeelde stukjes. Een aantal hiervan vond ik erg tof gedaan, andere vond ik dan weer wat minder uitgebeeld. Maar over het algemeen goed te volgen.

Het decor in de kamer was prima, voor Griekse standaarden zelfs meer dan prima. Hier en daar zou ik wat andere keuzes hebben gemaakt als het gaat om veiligheid, maar de rode draad qua decor in de kamer was goed. Dan de puzzels in de kamer, om heel eerlijk te zijn vond ik deze best tof. Veel puzzels passen goed bij het thema/de ruimte waar je staat en er zaten best wat leuke puzzels tussen. We vlogen met z'n drieën als een malle door de kamer, dus qua flow zat het ook best goed.

Dan het acteerwerk, ja hierdoor vond ik de kamer wat lastiger te 'raten'. Op sommige punten vond ik het acteerwerk erg goed. Maar op een gegeven moment werd het voor mij wat warrig en werd het een te hoog spookhuis gehalte. Het verhaal werd ook wat meer losgelaten en het kwam neer op goedkoop scaren. Jammer, want dat had deze kamer helemaal niet nodig. Wat ik erg goed vond aan deze kamer, is dat je continu de rust krijgt om te puzzelen. Ja er zijn scares, maar het is duidelijk wanneer je even 'veilig' bent. Dat voelt goed.

De ghostwriter was voor mij niet per se een hoogvlieger, maar zeker een hele goede middenmoter. Een kamer die je wat mij betreft best mee mag pakken met je tripje als je wat tijd hebt. Kleine tip, zorg dat je op voorhand misschien al een Uber boekt, want het is soms lastig daar een Uber te vinden. Dan sta je, net als ons, achteraf in de stromende regen te wachten. Maar laat dat je niet tegenhouden, lekker spelen deze room!

Prima prijs-kwaliteit verhouding

We hadden een avondje niets te doen en besloten eens te gaan escapen. Zoals ik al vaker in mijn reviews heb geschreven, is het steeds lastiger om escaperooms te vinden die je nog niet hebt gespeeld (en waarvoor je niet 2 uur in de auto hoeft te stappen). Ons oog viel toen op 'X-Cube' een soort digitale escaperoom die je op meerdere locaties hebt. Sevenum bleek het dichtstbij te zijn, dus besloten we daar te boeken voor dezelfde avond.

De prijs is erg netjes, je betaalt (in Sevenum) 13,50 per persoon. Ongeacht hoeveel mensen er meespelen. Voor ons met z'n tweeën waren we dus "maar" 27 euro kwijt. Dat voor een uur spelen, nette prijs dus! Enfin, lang genoeg intro, op naar Sevenum. De X-Cube bevindt zich op een locatie waar je veel kunt doen (vandaar ook de naam Family Entertainment Centrum Sevenum). Denk dan aan de midgetgolfbanen, arcadespellen, bowlen, etc. Op voorhand hadden we geboekt en kregen we via de mail al een nette inlogpagina waar we alle informatie over de X-Cube al kregen.

Omdat we op deze locatie nog wat op moesten halen (omdat iemand zo slim was geweest om haar muts te laten liggen een week ervoor), konden we ons melden bij de informatiebalie. In principe is dat normaal niet eens nodig. Je krijgt via de mail een inlogcode om de X-Cube in te gaan en kunt meteen beginnen. Onze host nam ons eventjes mee en liep ook mee de 'kamer' in om de introvideo te starten. Soms hapert deze namelijk, vertelde hij ons. Heel irritant dat hij achter ons op zijn telefoon ging zitten spelen, dat stoorde een beetje. En zoals hij al voorspelde, de video bleef hangen. Na de tweede keer startte de 'escape' gelukkig wel.

Nou dan de escape zelf. Het is niet volledig te vergelijken met een 'echte' escaperoom, al zitten er wel veel gelijke elementen in. Ken je van die spelletjes op je telefoon waar je een escaperoom speelt? Daar is het beste mee te vergelijken. Het is een 'point and click' principe, je klikt waar je op het scherm naartoe wil lopen. De kubus is eigenlijk een groot scherm met meerdere schermen in de hoeken, waardoor je eigenlijk 360 graden in de kamer rond kunt kijken. In elke ruimte (bij deze missie) vind je hints om te kijken wie de moord heeft gepleefd. Een soort Cluedo eigenlijk.

Om heel eerlijk te zijn hebben we ons met z'n tweeën echt onwijs vermaakt. Er zaten best leuke puzzels in, het verhaal was logisch, het beeld zag er goed uit, de conclusie was leuk. Zeker kijkend naar de prijs die je betaalt, is het echt wel leuk om te doen. Zitten er dan helemaal geen minpunten aan? Ja, dat wel... Speel dit zeker niet met meer dan 2/3 personen. Je hebt 'maar' een scherm wat je aan kunt raken en daardoor sta je dus op sommige punten alleen een beetje toe te kijken. Het beeld is hier en daar wat haperig en het geluid van de bowlingbaan buiten stoort ook enorm.

X-Cube, ik was erg benieuwd wat dit inhield. Om heel eerlijk te zijn vond ik het erg leuk om eens gedaan te hebben. Heb ik nu meteen de drang om een nieuwe kamer te boeken? Nee, dat niet per se. Maar, mocht ik ergens in de buurt zijn en er is een X-Cube in de buurt... dan vind ik het best leuk om nog eens te spelen. Achteraf krijg je in de inlogpagina je tijd te zien, je behaalde score, je foto's en wat de juiste antwoorden waren. Dat werkt oprecht erg goed. En heel eerlijk, voor die 13,50 heb ik me 60 minuten erg vermaakt!

Domper nummer 1

Jeej! Het is weer tijd om een dagje te gaan escapen. Ik kan het continu in mijn reviews blijven zeggen, maar wat is het lastig om met 3 doorgewinterde escapers wat kamers te vinden die je allemaal nog niet hebt gedaan. Dat betekent: verder van huis zoeken. De Madita Trilogie stond al een tijdje op mijn whislist door de geweldige reviews die ik binnen zag komen. Na even contact gehad te hebben met de eigenaar, besloten we de volledige trilogie te boeken en af te reizen naar Neuwied.

Vroeg op de middag kwamen we aan in Duitsland en moesten we eigenlijk meteen beginnen met de eerste kamer. De eerste kamer van de triolgie is: Madita's Geheimnis. Allereerst; een triolgie uitwerken in verschillende kamers, iets wat ik nog niet ken. In potentie kan die heel tof worden. Een verhaal wat zich beetje bij beetje ontvouwd. Gaaf! Wel moet ik zeggen dat ik een beetje sceptisch naar deze locatie toe ging. Enerzijds was ik enorm enthousiast door de hoge cijfers hier op ET, anderzijds had ik de foto's van de kamers gezien op de website en die schrokken me wat af. Echter staat er groot op de website dat de kamers gebouwd zijn door mensen uit de theaterwereld. Dat moet wel tof gaan worden toch?

Enfin, na een korte sanitaire stop, lopen we met onze host naar de kamer. Wat een doolhof is deze locatie, maar wel een toffe unieke locatie. Onze host is wat ongemakkelijk, dat is ook wel het typetje, maar de gehele intro duurde mij veeeeel te lang. Na, zonder te liegen, 15 à 20 minuten een verhaal aangehoord te hebben, kunnen we afreizen naar het verleden om te gaan kijken wat het geheim van Madita was.

Ergens hoopte ik nog dat de website foto's een soort 'meme' waren en dat de kamer er heel tof uit zou gaan zien. Niets is minder waar helaas. Toen we de kamer binnenstapte baalde ik meteen. Jeetje wat een oude afgeragde rommel. In het verhaal reis je terug in de tijd. Niet alleen verhaaltechnisch, maar ook qua escaperoom reis je terug naar de allereerste 0.5 kamers (1.0 mag je het niet eens noemen) die zo'n 10 jaar geleden ontstonden. Pff, nee qua decor scoren ze hier zeker geen punten.

Hoe is de afwerking dan? Die is nóg belabberder dan waar ik ooit ook heb gezien. Puzzels zijn kapot, het meubilair is geleefd, etc. Ga ook zeker niet 'op zoek' naar onderdelen van puzzels op plekken waar je niet zou mogen kijken. Overal zijn kabels zichtbaar, niets is weggewerkt. Voordeel is wel; mocht je een puzzel hier niet leuk vinden, kun je de stekker letterlijk uit het stopcontact drukken. Nee, de staat van de kamer zelf is ook vrij treurig.

Oke volgend onderdeel; puzzels. Ook hier snap ik niet wat mensen hier nog tof aan vinden. Speelde je deze kamer 10 jaar geleden, dan kan ik best begrijpen dat de puzzels leuk waren. Echter, anno 2024 kunnen dit soort puzzels echt niet meer. Ben je een beginnende speler? Dan kan ik er best inkomen dat je nieuwe dingen ziet. Heb je wat meer ervaring? Dan ga je hier werkelijk waar niets nieuws tegenkomen.

Het verhaal dan? Gaat die de kamer redden? Je merkt dat ze bij Madita's geheimnis echt hebben geprobeerd wat leuks neer te zetten. De manier van storytelling is in de basis best leuk bedacht. De uitvoering is véél te langdradig. Van de 66 minuten die je in de kamer zit, sta je er 33 te luisteren naar bandjes. En dan de plottwist in het verhaal, ook hier zit potentie in en kan in principe best grappig zijn. Maar qua uitvoering is het wel heel goedkoop.

Enfin, we staan pas een aantal minuten binnen en mede door het niveau van de puzzels, het verhaal en het decor, hoop ik dat we snel doorgaan naar de volgende ruimte. Gezien we in een kleine ruimte beginnen. Dan komt voor mij de grootste domper... Maditas Geheimnis is een single room. Gedurende het spel merkte we beetje bij beetje dat het totaal niet opschoot en dat het haast wel een single room moest zijn. Niet dat single rooms per definitie slecht zijn, maar deze single room wel.

Nummer 1 van de trilogie zit er (gelukkig) op. Wat een domper was dit. Ik kan er met mijn verstand echt niet bij waarom deze kamer zulke hoge punten scoort. Het decor is ondermaats, de puzzels waren misschien leuk in 2014 en het verhaal neemt vreemde wendingen waardoor er geen touw aan vast te knopen is. Hopelijk zijn deel 2 en 3 een stuk beter. We zullen zien.

Domper nummer 2

We zijn er zojuist achtergekomen wat het geheim van Madita was, nu is het tijd om naar 'The Trophy Collector' te gaan om te kijken wat daar nu aan de hand is. Na de eerste kamer hebben we een dik half uur pauze, hier lopen we een blokje om in het dorpje en lezen we de instructies door die we hebben gekregen voor de tweede kamer. Het lijkt erop dat we hier een stukje interactie moeten gaan hebben, iets wat ik zelf altijd wel tof vind. Komt dan nu dat stukje theater naar voren waar ze zo mee pronken?

De start van de kamer is erg leuk gedaan, door middel van interactie zet je je eerste stappen in het verhaal. Ik moet zeggen dat de host/acteur erg leuk inspeelde op de dingen die wij zeiden/deden. Helaas bleek dit ook meteen het hoogtepunt te zijn van deze hele beleving. Want ook hier viel eigenlijk alles heel zwaar tegen.

Laat ik dezelfde stappen doorlopen in mijn review als bij de eerste kamer van de trilogie. Laten we starten bij het decor en afwerking. Het decor is wel al een stuk beter dan bij de eerste kamer, maar ze hebben hier vooral heel veel geluk met de ruimte die ze al hadden. Zoals de omschrijving van de kamer al zegt, ga je naar de woning van het hoofdpersonage. We stappen binnen in een woonhuis, wat het hoogstwaarschijnlijk hiervoor óók al was. Ze hebben de lokale kringloop leeg getrokken, wat meubels in het bestaande pand gegooid en *pats* je hebt een escaperoom. Waar valt dan nog meer wat over te zeggen? Die afwerking weer... Jezus mina, het lijkt wel alsof ze het niet eens geprobeerd hebben. Overal liggen de kabels bloot, bij veel puzzels kijk je zo de techniek in, niets is afgewerkt en de stekkerblokken zijn overal zo vast te pakken. Nee, wederom ondermaats...

De puzzels dan? Die zijn een stuk leuker dan bij de eerste kamer, dat moet ik bekennen. Maar ze zijn wederom alles behalve vernieuwend. Waar ik me vooral aan stoor is dat een aantal puzzels in het Duits zijn. Ze doen dan wel hun best om er wat vertalingen bij te leggen, maar niet voor alles. Het is dus heel duidelijk dat je bepaalde dingen niet nodig hebt, want die zijn niet vertaald... denk je... Nee de puzzels vallen niet echt in de smaak en ik vraag me meermaals af; hoe hadden we dit ooit zelf kunnen weten?

Het verhaal. Ook hier is het weer zo dat je de helft van de tijd naar bandjes en geluidsfragmenten staat te luisteren/kijken. De kwaliteit is niet al te best en het Engels van de desbetreffende stemacteurs ook niet. Hierdoor heb ik er eigenlijk vrij weinig van begrepen. Zeker wanneer je bepaalde geluidsfragmenten nodig hebt voor een puzzel (en ze voor de 23e keer opnieuw worden afgespeeld), gaat dat frustreren. Ook hebben ze er in deze kamer voor gekozen een acteur toe te voegen. Dit was meer een stoorzender dan een leuke toevoeging. Verhaaltechnisch vraag ik me ook echt af wat de eerste kamer uit de trilogie en deze met elkaar te maken hebben... Maar goed, dat moet allemaal duidelijk worden in deel 3.

Ook bij The Trophy Collector voelt het weer als; "Ik zie wat je hebt geprobeerd te doen". Echter is de uitvoering het gewoon net niet. Het einde is daar ook weer een goed voorbeeld van. Het verhaal neemt allereerst een vrij afgezaagde wending, daarna volgt de finale. Hier hebben ze geprobeerd wat leuks van te maken, maar ook dit is op zo'n knullige wijze gedaan. Nee, ook hier kan ik er met mijn verstand niet bij waarom deze kamer toch zo'n hoge punten krijgt.

Nummer 2 van de 3 kamers gehad, voor mij de tweede domper van de dag. Ook The Trophy Collector was voor mij écht een ondermaatste kamer. Decor en afwerking zijn echt van een bedroevend niveau, de puzzels zijn beter dan bij deel 1, maar soms niet in het Engels op te lossen. Verhaaltechnisch snap ik er geen bal van en vraag ik me écht af wat we nu eigenlijk gedaan hebben. Ik was blij dat de host me dat achteraf wel kon vertellen, die begreep het dan weer wel. Ik hoop zo dat deel 3 het goed gaat maken en dat alles op zijn plek valt.

Domper nummer 3

Door naar de laatste kamer van de trilogie die we hier speelde. Na kamer 1 en 2 hadden we een lange pauze en die hadden we ook echt nodig. We moesten even de teleurstelling van de middag verwerken. Tot nu toe waren we zwaar teleurgesteld over de twee kamers die we zouden zien. Maar de trilogie moest nog ten einde gaan komen bij de laatste kamer; Das Amulett. Om heel eerlijk te zijn had ik totaal geen idee hoe ze deze verhalen aan elkaar zouden gaan koppelen. Want dat is wat er zou gaan gebeurden verzekerde de eigenaar ons. Met (op het moment van schrijven) een 9.7 op Escapetalk, moest dit de klapper van de dag gaan worden. Hopelijk zou dit alles gaan redden voor ons.

De start van de kamer is meteen een frustratie voor ons. We staan op het juiste aangegeven punt en volgende stappen die we hebben gekregen. Geen gehoor. Nog maar eens proberen. Geen gehoor. Toch maar het hele pand doorzoeken of we juist staan. Ja we staan echt op de juiste plek. Nog maar eens proberen. Geen gehoor. Na een aantal minuten horen we geluid van binnen, klaarblijkelijk waren onze hosts en nog niet helemaal klaar voor. Enfin, dat mocht ons plezier niet drukken. Op naar de laatste kamer van vandaag!

De kamer start wéér met een (te) lange introductie waar je naar een video zit te kijken. Het verhaal van deze kamer is simpel. We gaan terug naar de plek waar we vanmiddag zijn geweest om het amulet terug te vinden. Ik dacht hier nog; grappig dat ze de kamer starten waar we vanmiddag (bij deel 2) ook gestart zijn. We stappen dus opnieuw de matig afgewerkte woonkamer binnen van de hoofdpersoon. Er is nu wat met het licht gespeeld, maar gezien we hier vanmiddag ook al zijn geweest, zien we niets nieuws.

Ik ga weer dezelfde lay-out gebruiken als bij mijn andere twee reviews; we starten met het decor en afwerking. Tot nu toe waren we daar nog niet echt heel enthousiast over. Ook bij deze kamer ga ik hier heel kort over zijn; wederom ondermaats. Weet je waarom? Je speelt dezelfde kamers die je vandaag al hebt gespeeld gewoon nog eens. Waar ik dacht dat je de kamers van deel 1 en 2 slechts kort zou doorlopen (enkel voor het verhaal), is dat letterlijk escaperoom 3. Ze hebben wel een extra ruimte gecreëerd tussen de twee kamers in, maar verder heb je eigenlijk 70% van de gehele kamer al gezien. Sterker nog; ze gebruiken letterlijk dezelfde puzzels op een iets andere wijze. Hier brak echt mijn klomp... De extra ruimte die we voor onze kiezen krijgen, is qua niveau hetzelfde als de andere twee kamers. Gebruik maken van het al bestaande pand en daar wat oude meubels in gooien en verder niets afwerken.

Tsja, die puzzels, zoals ik al zei heb je veel van de puzzels al gezien in deel 1 en 2. Ze hebben hem net een wat andere twist gegeven, maar het principe ken je. De puzzels die volgen in de kamer die we nog niet kende, die zijn wel leuk. Dit is voor het eerst deze dag dat ik dacht; ah dit zijn prima puzzels. Wederom niets vernieuwends, maar wel prima.

Dan het verhaal. We hebben eerder vandaag dus al twee verhalen te horen gekregen, die van deel 1 en 2. Deze verhalen liggen mijlenver uit elkaar, dus daarom was ik erg benieuwd hoe ze dit aan elkaar zouden gaan plakken. Tsja, de manier die ze hebben gekozen is wel héél makkelijk en goedkoop. Deze kamer heeft een horror randje. Verhaaltechnisch hebben ze een keus gemaakt waardoor ze eigenlijk vrij spel hebben gekregen hoe ze de 'horror-acteur' in kunnen zetten. Dit vind ik erg goedkoop en niet passend bij deze kamer en het verhaal. Sterker nog; normaliter ben ik groot fan van acteurs in kamers, het kunnen er niet genoeg zijn. Maar voor het eerst had ik hier echt het idee dat de acteur totaal overbodig was.

Zonder echt wat nieuws te zien staan we een beetje beduusd weer buiten. Jeetje, wat hebben we vandaag toch meegemaakt? Vooral veel matig decor, slechte afwerking, saaie standaard puzzels en een warrig verhaal. De derde kamer slaat voor mij echt alles, deze kamer was echt wel de beste van de drie. Maar hoe je dit kunt verkopen als een 'nieuwe' kamer snap ik echt niet. Hoe deze kamer (nogmaals op moment van schrijven) een 9.7 kan staan, kan ik met de pet niet bij. Ik snap echt echt echt niet wat mensen in deze kamer kunnen zien. Ik vraag me echt af of wij een andere kamer hebben gespeeld. Pfoe, wat een dompers vandaag.

Das Amulett is duidelijk de beste kamer van de drie kamers die ze hebben, maar nog steeds is hij ondermaats. Het decor is wederom niet goed, de afwerking schrikbarend, de puzzels middelmatig en het verhaal is in warrigheid niet verbeterd. Zeker wanneer je de volledige trilogie speelt, zie je weinig nieuws.

Zou ik deze kamer aanraden? Eigenlijk niet. Je kunt in principe namelijk 2 dingen doen; of je speelt de volledige trilogie en je komt bedrogen uit bij Das Amulett omdat je bijna alles al hebt gezien. Of je speelt alleen Das Amulett waardoor het verhaal nóg warriger wordt en waardoor je er nóg minder van begrijpt. Teleurgesteld stapten we dan ook weer 2,5 uur de auto in. Niet meer aan denken...

En toch ben je gewoon wéér bang

De laatste kamer van onze eerste dag in het hoge Noorden. Deze hele 2-daagse trip vanuit het verre Brabant was tot stand gekomen door deze kamer. The Asylum van Silent Town stond zó hoog op mijn wishlist, maar jeetje wat was hij voor ons ver weg. Prima excuus dus om er twee dagen van te maken. De kers op de taart van onze eerste dag zou dus The Asylum gaan worden. Toch vind ik het altijd een beetje spannend. Een trip plannen rondom één kamer. Zo'n kamer begint dan eigenlijk al met een 1-0 achterstand, het zou zo maar eens tegen kunnen gaan vallen. Maar je hebt mijn cijfer natuurlijk al lang gezien... dit viel zéér zeker niet tegen!

Nadat we in de buurt even gegeten hadden, verplaatsen we ons (in het pikkedonker) naar een uithoek van Burgum. Hier begon voor ons de eerste puzzel meteen; de ingang van het pand vinden. De escaperoom bevindt zich in een oude fabriek op een industrieterrein. In de avond is het hier pikdonker, weinig lantaarnpalen te vinden. De escaperoom zelf is van de buitenkant niet aangegeven, lees je mail dus even goed! Een groot bord is echt iets wat deze kamer verdient! Iedereen in de regio mag weten dat zij daar zitten, want wat zich in de oude fabriek afspeelt... holy shit. Oke, ik loop op de zaken vooruit, stapje terug...

De entree naar de kamer is tof, iets wat je niet veel ziet in Nederland. Je stapt de oude fabriek binnen en ziet daar dat dit een enorm pand is. Eenmaal binnen kun je nog even naar het toilet, je spullen opbergen, wat papieren tekenen en dan is het wachten geblazen tot je kunt beginnen. De start van de kamer is leuk gedaan, je ziet meteen dat de eigenaren weten hoe ze een entree naar een kamer tof neer kunnen zetten. Tijd voor ons om het Asylum te betreden en te kijken wat hier allemaal gebeurt.

Ik sta nog met amper 1 voet in het Asylum en meteen krijg ik de kriebels. Enerzijds omdat ik het gewoon wéér spannend vind, anderzijds is het een gevoel van kippenvel. Het decor in deze kamer is echt ge-wel-dig. Hoe spannend je deze kamer ook vindt, vergeet vooral niet goed rond te kijken. Het is echt een parel van een decor. Prachtig afgewerkt, overal netjes de camera's en speakers weggewerkt, plafonds geweldig gedecoreerd. Holy shit, wat is dat goed. En dan moet de kamer eigenlijk nog beginnen.

Dat begin, ja... je zit er meteen in! Je wordt op een goede manier meegenomen in het verhaal. Daarnaast is er goed gebruik gemaakt van licht en geluid, want ook dat kunnen ze hier! Wat de kamer zo goed maakt is dat hij erg realistisch opgezet is. Ik heb al veel horrorkamers (en ook veel asylum kamers gespeeld), maar deze is echt het best uitgewerkt! De spanning zit er vanaf het eerste moment meteen in.

Beetje bij beetje maken we stapjes in het verhaal en komen we steeds meer te weten over wat er schuil gaat in dit Asylum. Aan de hand van puzzels, maken we steeds meer progressie in het verhaal. Die puzzels zijn overigens erg tof. De meeste kamers van dit kaliber, zijn qua puzzels niet zo heel sterk. Ik moet zeggen dat ik dat hier best goed vond. Ja, het zijn minder diehard puzzels dan die je in andere kamers zult vinden. Maar het is een stuk sterker en gelaagder dan 'vind X en zet het op Y neer'-puzzels in de meeste horrorkamers.

We vliegen als een malle door de kamer heen, waar ik het begin toch weer spannend vond, nam die spanning voor mij op een gegeven moment heel erg af. En daar baalde ik zelf eigenlijk een beetje van. Dat had wat mij betreft vooral te maken met een verhaaltechnisch aspect in combinatie met de acteur. De acteur in deze kamer wil - zonder te spoilen - simpelweg niet dat jij in zijn Asylum bent. Op het moment dat je oog in oog staat met de acteur en hij je zelfs 'aanraakt' of 'voelt staan', gebeurt er niets. De spanning is voor mij dan plots weg omdat 'er toch niets kan gebeuren'. Verhaaltechnisch klopt dat niet helemaal. Ikzelf had het persoonlijk veel toffer gevonden als die spanning van het begin er langer in had gezeten. Dat er wellicht een bepaalde consequentie was geweest. De acteur zit het overgrote deel van de kamer wel erg goed in zijn rol, alleen op bepaalde momenten had ik er net wat meer van verwacht.

Neemt niet weg dat deze kamer echt een topper is! De reis die je door de kamer aflegt is ook goed, hierdoor lijkt de kamer ook een stuk groter dan hij daadwerkelijk is. Wel moet ik zeggen dat de eindpuzzel een beetje langdradig was. Die zou wat ingekort kunnen worden. De kamer heeft ook een goed einde, iets wat je bij veel enge kamers ook niet hebt. Al met al dus een perfecte beleving!

Ja, The Asylum is precies wat de Nederlandse escapewereld nodig had! Eindelijk een kamer die echt lekker spannend durft te zijn. Zet daar tegenover ook nog eens een geweldig decor, leuke puzzels, goed gebruik van licht en geluid en dan heb je wat mij betreft een hele goede kamer. Met wat kleine aanpassingen in het verhaal en/of het gebruik van de acteur is het wat mij betreft zelfs een perfecte kamer. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de service. Wat een passie spat er vanaf zeg! Ik kom met alle liefde in de toekomst terug naar het verre noorden om nieuwe projecten te spelen van deze creatieve geesten. Volgende keer nemen wij de koeken mee! ;)

Ik heb nog steeds rode handen

Omdat we een kamer wilde spelen in het hoge noorden, besloten we er maar een weekendje van te maken. Vanuit het verre Brabant kwamen we aan bij onze eerste stop in Genemuiden. Hier zouden we 'het Jachthuis' gaan spelen. Om heel eerlijk te zijn had ik nog nooit van deze kamer gehoord. Qua thema is het ook niet wereldschokkend, dus eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat mijn verwachtingen niet heel hoog lagen, ach... wie weet valt het dan juist reuze mee.

In de vroege ochtend komen we aan in Genemuiden, parkeren is hier goed te doen, sterker nog, dat kan voor de deur. Op de ramen van de kamer staan grote stickers van de kamer. Deze zien er best netjes uit. Al snel worden we door onze host aangesproken en kunnen we, in het naastgelegen pand, onze spullen opbergen en naar het toilet. Hier krijgen we een (overigens goede) introductie video te zien en volgt het standaard introductiepraatje. Tijdens dit praatje zie ik een bord staan met daarop de recordtijd van deze kamer, ik zie dat deze recordtijd stamt uit 2018, de kamer is dus al relatief oud. Als dat maar goed komt... Na alle ins en outs te hebben gekregen, kunnen we terug naar buiten om naar de escaperoom zelf te gaan.

Omdat het al een wat oudere kamer is, was ik een beetje bang hoe deze kamer eruit zou zien. Maar ik moet zeggen dat het onderhoud aan deze kamer goed is. De kamer ziet er nog netjes uit! Uiteraard zie je dat het geen kamer is die pas een jaartje open is, maar nergens zie je dingen die kapot of geleefd zijn. Het verhaal van de kamer is eigenlijk vrij simpel. Wat daarnaast simpel is, zijn de puzzels. Het zijn een beetje de standaard puzzels die je wel kent uit escaperooms. Toch zitten er hier en daar best wat leuke verrassingen in de kamer.

Het einde van de kamer is voor mij het hekelpunt, waarom moet het nou weer terugvallen op dit onderwerp? Een beetje afgezaagd en wat mij betreft minder passend in de gehele setting. Hier liepen we helaas ook vast, erg jammer omdat de flow tot dit punt erg goed was.

Het Jachthuis in Genemuiden is echt geen hoogvlieger, maar toch hebben we hier ons best vermaakt voor een uurtje. Het is lekker old school puzzelen in een prima decor. Ga hier geen uren voor in de auto zitten, maar als hij toch op de route ligt, is het een prima kamer om mee te pakken!

Deze was nieuwe dan die andere toch?

Tijd voor kamer twee tijdens ons tripje in het hoge Noorden. Zojuist speelde we 'Het Jachthuis' in Genemuiden, nu is het tijd voor 'De Poppendokter'. In Genemuiden vertelde ze ons dat de Poppendokter ook van hetzelfde bedrijf is. Ze waren heel 'simpel' begonnen met het Jachthuis en hebben een aantal jaar later De Poppendokter geopend. Ik was best enthousiast over het Jachthuis, heel benieuwd dus wat de volgende kamer ons zou brengen. Het thema is in ieder geval al leuk gekozen, pluspunten.

Eenmaal aangekomen op locatie worden we door onze host als een malle de kamer ingepraat. Het voelde zelfs een beetje of hij ons zo snel mogelijk weer buiten wilde hebben. We stonden nog geen stap binnen of we konden onze spullen al opbergen en moesten meteen naar het toilet. Na drie keer geknipperd te hebben, stond het introductiefilmpje al aan, waarna we een paar seconde later al in de kamer stonden. Een vluchtige start, prima, denk ik?

Eenmaal in de kamer valt me meteen op dat de kamer qua decor echt een heel stuk minder is dan de andere kamer die ze hebben op de andere locatie. Het voelt oud en afgeragd aan, weinig sfeer. De puzzels zijn van een eenvoudig beginner niveau en we worden door de host echt door de kamer gedrukt. Daarnaast hadden we helaas ook nog eens last van een 'technisch mankement'/reset fout waardoor de host meermaals de kamer binnen moest komen. Tsja, hierdoor kwam ik er niet echt lekker in.

De 'hoofdruimte' van de kamer is wat mij betreft de grootste domper van alles. Totaal geen sfeer, lelijk afgewerkte muren, overal is de techniek zichtbaar en de puzzels zijn allesbehalve innoverend. Waar ik me hier vooral aan stoorde was de host die continu door ons heen zat via het hintsysteem. We stonden nog niet bij een puzzel of er werd door de boxen al geroepen: "hebben jullie wel goed naar X gekeken?". Het voelde oprecht alsof de trein nog gehaald moest worden en dat we op tijd weg moesten zijn.

Nee de Poppendokter heeft me echt teleurgesteld, zeker na de leukere kamer van hen die we hiervoor speelde. Ook toen we de kamer uitkwamen, werd er vluchtig een foto gemaakt en stonden we alweer buiten. Wat mij betreft mag je de Poppendokter, ook al ben je in de buurt, lekker overslaan.

Lethal Descision 1

Escaperoom 058 staat al een tijdje op mijn whislist om 'Save the Zeppelin'. Omdat het hoge Noorden voor ons best een stukje rijden is, besluiten we alle kamers maar te boeken. The Cabin zou onze eerste kamer gaan worden. Heel erg benieuwd dus wat het niveau gaat zijn hier in Leeuwarden.

Het parkeren is eventjes zoeken, voor de deur zijn slechts een aantal plekken beschikbaar, dus besloten we in de buurt ergens te parkeren. Na ongeveer 10 minuutjes lopen zijn we bij de escaperoom. Hier gaan we naar de kelder van een groot bedrijfspand. De ontvangstruimte is erg ruim opgezet en na een drankje gedaan te hebben, kunnen we richting de eerste kamer gaan.

Vóór we de kamer in kunnen, krijgen we natuurlijk de standaard regeltjes te horen. Dit gebeurt niet alleen met ons eigen groepje, ook een andere groep (die gelijktijdig een andere kamer speelt) krijgt de uitleg. Deze uitleg is meer een soort spreekbeurt waarin alle kneepjes van het vak worden uitgelegd. "Dit is een cijferslot" en dat dan 8x waarbij het slotje recht voor onze ogen wordt gehouden. Persoonlijk niet echt mijn ding. Maargoed, na een flinke uitleg, kunnen we de kamer binnen.

We stappen de kamer binnen en meteen krijg ik flashbacks naar een kamer in Athene; Lethal Descision 1... Jeetje wat een 'decor'. We staan in een soort drugspand vol met graffiti. Als dit het niveau van de kamers is, dan ben ik oprecht een beetje teleurgesteld. Het niveau van de puzzels is een beetje zoals het decor. Allemaal standaard puzzels die je al 100x hebt gedaan. We vliegen dan ook door de kamer heen. De kamer redt het nog een beetje door wat later in de kamer iets van decor te laten zien, maar daar blijft het ook bij.

Nee, The Cabin was niet echt wat ik had gehoopt. Ik had eigenlijk geen verwachtingen voor deze kamer, maar zelfs daar is hij uiteindelijk onder belandt. De kamer schreeuwt: 'beginnerskamer', maar ik denk dat iedereen die voor het eerst een escaperoom speelt en begint met deze kamer, hierna nooit meer een kamer speelt. Hopelijk zijn de andere kamers beter...

Bartje zat in de kast

Tijd voor kamer twee bij Escaperoom 058. Om heel eerlijk te zijn, was ik niet heel enthousiast na de eerste kamer die we hier speelde. The Cabin heeft op mij niet echt indruk gemaakt. Zonder al te hoge verwachtingen, stappen we af op kamer nummer twee. Op naar 'Room 313' een hotelkamer, origineel!

Waar The Cabin eigenlijk niet echt een decor had, hebben ze bij Room 313 echt hun best gedaan wat neer te zetten. Of dat helemaal gelukt is, laat ik in het midden, maar je ziet dat er wat geprobeerd is. We staan in een hotelkamer en gaan eigenlijk meteen aan de slag met puzzelen. Het verhaal is vrij simpel, er is een man niet uitgecheckt en wij moeten kijken wat er aan de hand is. Al snel komen we erachter dat niet alles pluis is, spannend!

De puzzels zijn eigenlijk hetgeen wat de kamer nog redelijk maakt, er zitten echt wat leuke puzzeltjes in deze kamer. Puzzels die goed in het thema passen. De manier waarop bepaalde puzzels geactiveerd moeten worden, is erg leuk gedaan in deze setting. We krijgen zelfs wat techniek in deze kamer te zien, dat had ik hier totaal niet verwacht. Wel moet het verhaal natuurlijk een wending krijgen die weer valt in de dingen die wel al -tig keer hebben gezien in een escaperoom, dat vind ik persoonlijk wat jammer. We vliegen door de kamer heen, dus qua flow zit het erg goed. Net buiten het half uur staan we alweer buiten.

Room 313 vond ik best een prima kamer, vooral omdat de puzzels erg leuk waren. Qua decor is het allemaal vrij basic. Eigenlijk is deze kamer het beste te bestempelen als een goede beginnerskamer. Er is getracht een leuk decor neer te zetten en het verhaal is goed te volgen. Ik denk dat ik deze kamer ook een stuk leuker vond omdat mijn verwachtingen niet heel hoog waren. Ik heb me echt wel vermaakt, maar het gemiddelde van 8.9 (op het moment van schrijven) is véél te hoog voor een kamer als deze.

Binnen het half uur

Een nieuwe dag, nieuwe kansen! Gisteren speelde we al twee kamers bij Escaperoom 058, vandaag doen we er nog twee. Gisteren was ik gematigd enthousiast over de kamers die we speelde, dus ik was erg benieuwd wat we vandaag aan zouden gaan treffen. Met lage verwachtingen stapten we weer binnen bij deze kamer in Leeuwarden.

Dezelfde host als die we gisteren hadden stond weer op ons te wachten, na even bijgepraat te hebben over onze geweldige ervaring bij The Asylum gisterenavond, konden we naar de kamer toe. Deze kamer bevindt zich op de zolder van het pand. Met de lift gaan we naar de kamer toe. Helemaal bovenin het pand ontvouwt zich een inkomstruimte die helemaal volgeschreven staat met teamnamen en tijden. Wanneer je de kamer haalt, mag je je teamnaam en tijd op de muur, kasten, planken, etc. zetten. Erg grappig gedaan wel. Na een korte samenvatting van het standaardpraatje van de dag ervoor, kunnen we gaan beginnen.

De start is een beetje hetzelfde als bij de andere kamers, ik ben niet echt omvergeblazen van het 'decor' (allesbehalve zelfs), maar de puzzelflow zit er meteen in. Het verhaal is weer simpel, we gaan een terroristische bende oprollen in een pand. De puzzels zijn over het algemeen erg simpel en passen niet altijd even goed in het thema. Standje; puzzel op de muur geschreven met stift. Meh...

De flow blijft eigenlijk de gehele kamer goed, de kamer zit bomvol met puzzels. En veel daarvan zijn rekenpuzzels, ik was op veel punten echt heel blij dat we een rekenmachine hadden meegekregen. Na flink diehard puzzelen, staan we eigenlijk vrij snel alweer buiten. Hoe lang hadden we in deze kamer gezeten? Binnen het half uur, na 26 minuten, stonden we alweer buiten. Tsja, goed begin van de dag zou ik dan maar zeggen?

Ook Terrorist Threat is een basic 1.0 beginnerskamer. Het decor is erg matig, de puzzels zijn wel leuk maar hebben in veel gevallen niet veel met het verhaal te maken. Om heel eerlijk te zijn zou ik deze kamer ook overslaan. Op naar de laatste kamer hier, de kamer waar ik het meest naar uitkeek; Save the Zeppelin.

Ik wil ook een Zeppelin kopen

Tijd voor alweer de laatste kamer bij Escaperoom 058, eigenlijk voor mij de kamer waarom we hier zijn. Save the Zeppelin staat al geruime tijd op mijn wishlist, mede door het originele thema. Vanuit het verre Brabant kom je zo 123 niet in Leeuwarden, dus het moment was nu eindelijk daar. Om heel eerlijk te zijn was ik tot dit punt niet heel enthousiast over de kamers bij Escaperoom 058. Zeker qua decor is er nog erg veel te halen. Ik weet dat de Zeppelin-kamer een gekochte kamer is, dus hopelijk is het qua decor een stuk beter dan bij de andere kamers.

We lopen richting de kamer, dit is overigens de enige hoek in het pand die we nog niet hebben gezien haha. Na een korte introductie, starten we het spel. Je stapt in de kamer en ziet meteen dat dit een kamer is die qua kaliber mijlenver van de andere kamers af ligt (buiten Houdini om, die hebben we hier niet gespeeld, wel in België). Na een verhalende introductie in de kamer, kan het spel gaan beginnen. En waar begin je dan? Dat is voor mij meteen het eerste hekelpunt aan deze kamer, het is in veel gevallen zo onwijs onduidelijk wat er nu van ons gevraagd wordt. Een stukje communicatie is op sommige punten juist een overkillen op andere punten sta je echt achter je oren te krabben wat je nu precies moet doen.

Na even zoeken weten we inmiddels hoe het systeem van de kamer een beetje werkt. Hierna komen we ook best in een lekkere flow te zitten. De puzzels zijn prima, ze passen goed in het thema. Wel liggen ze me vaak gewoon net niet, dat is een persoonlijk dingetje natuurlijk. Ik merk dat ik over het algemeen 'Steampunk' thema's een stuk minder interessant vindt. Het valt vaak terug in dingen die je al kent. Dat vond ik bij deze kamer net zo en dat vond ik erg jammer.

Hoewel we lekker in onze flow zitten, wordt deze op een gegeven moment compleet eruit gehaald. Er is een vervelende resetfout gemaakt waardoor we bijna 10 minuten stil komen te liggen. Het grof geschut was nodig om ons verder te kunnen laten puzzelen. Hierna kwam ik er persoonlijk niet lekker meer in. Zeker richting het einde, de grote eindpuzzels. Ik heb nu, ruim een week later, nog steeds geen idee hoe we bepaalde dingen hebben gedaan of hadden moeten doen. Plots is ineens de missie geslaagd en staan we weer buiten.

Tijdens het spel kun je verschillende achievements halen, iets wat erg leuk is bedacht. Achteraf spreken we met de host door welke achievements we hebben gehaald (dat weet je tijdens het spel namelijk niet) en welke we nog hadden kunnen halen. Om alles te kunnen behalen in het spel, moet je heel veel geluk hebben. Hier heb je zelf in sommige gevallen geen input in. Enfin, een leuk systeem, maar toch baal je achteraf ook weer dat je niet alles hebt gehaald.

Tsja, wat vond ik nou eigenlijk van Save The Zeppelin. Het is by far de mooiste kamer die ze hebben bij 058. Je ziet aan alles dat deze kamer gekocht is als je kijkt naar kwaliteit van decor t.o.v. de andere kamers. Ik zou ook zeker aanraden aan deze locatie om het decor aan dit soort partijen over te laten. Qua puzzels merk je ook echt dat het een gekochte kamer is. Het voelt aan als een soort fabriek waar je in bezig bent. Ik keek heel erg uit naar deze kamer, maar toch was ik een beetje teleurgesteld. Hier had meer in gezeten!

It's the Peaky F*cking Blinders

Op de terugweg van het hoge Noorden terug naar het mooie Brabant, wilde we nog een kamer (of twee) meepakken. Gelukkig kwamen we langs Zwolle op onze terugweg. Sinds de laatste keer dat ik hier was (voor The Rotary) hebben ze bij Escape Zwolle een nieuwe kamer geopend. Ik weet nog dat ik vorige keer best enthousiast was over The Rotary, dus op naar Zwolle voor hun nieuwste kamer!

Op locatie worden we vriendelijk welkom geheten door een van de medewerkers. Omdat we nogal vroeg waren, konden we rustig plaats nemen in de ruime ontvangstruimte en eventueel nog wat drinken. Na even gekletst te hebben, was het tijd om onze spullen op te bergen. Hierna worden we (in thema) naar de kamer gebracht. Wat een leuke en toffe manier om zo meteen in het verhaal te komen. Dit kan wel eens leuk gaan worden!

Door de leuke introductie zitten we er meteen in. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik in het begin dacht; oei, als dit het niveau van decoratie is, dan gaat hij wel een stukje minder zijn dan 'The Rotary'. Maar gelukkig is dit een logische keus geweest van de bouwers, het past enigszins ook wel in het thema. Na een vlugge start, komen we in het hoofddeel van de kamer. Hier zie je echt dat ze sinds de bouw van hun vorige kamer weer een stapje vooruit hebben gedaan. Het decor ziet er netjes uit en er is goed gebruik gemaakt van licht en geluidseffecten, tof!

De puzzels zijn eigenlijk allemaal erg leuk en passen perfect in het thema en verhaal. Zelf heb ik slechts een paar afleveringen van 'The Peaky Blinders' gezien, dus echt een diehard fan ben ik niet. Maar ik weet net genoeg om alle leuke easter eggs en het hele gevoel mee te krijgen. Ik moet zeggen dat ze dat hier vaak op een leuke en subtiele manier hebben gedaan. Uiteraard is voorkennis niet nodig.

We vliegen als groep door de kamer heen en spelen het hele avontuur hintloos. Dat betekent dat de puzzelflow er goed in zit! Het decor blijft gedurende de kamer op goed niveau en het einde is een prima samenloop van de gehele kamer. Al met al hebben we echt een leuke tijd gehad. Toch denk ik wel dat de kamer hier en daar nog wat mist. Hij mist op sommige punten wat sfeer en ik mis daarnaast echt nog wel 1 of 2 puzzels (dit gaf onze host achteraf ook aan). Zeker wanneer je wat meer ervaring hebt, vlieg je door de kamer heen.

Peace at Last is echt een toffe kamer waar ze bij Escape Zwolle echt trots op mogen zijn. Ze hebben weer een stapje vooruit gemaakt en als ze deze tendens volgen, ben ik onwijs benieuwd naar het mogelijke volgende project wat er misschien komt. Het decor is netjes, de puzzels zijn leuk, het verhaal is goed te volgen... Wat mij betreft pak je deze kamer zeker mee wanneer je langs Zwolle komt!

Knoppenhemel

We sluiten ons escape-weekendje af bij Swolland, aangezien we toch al in Zwolle waren voor 'Peace at Last' bij Escape Zwolle. Een flinke tijd geleden speelde ik bij Swolland de andere kamer en die was - qua puzzels - best oké. Heel benieuwd wat ze hier bij 'The Alchemist' hebben neergezet. In het pikkedonker komen we aan op de locatie en worden we binnen begroet door de eigenaar. Na een korte sanitaire stop, kunnen we eigenlijk meteen beginnen.

The Alchemist, qua thema kan dit best tof zijn. We krijgen een introductiefilmpje te zien van een man met een 'pestdokter' masker op. Alles ademt hier 'Middeleeuwen', een thema wat me best ligt eigenlijk. Zelfs de eigenaar draagt kleding in dat thema. Thema helemaal rond, zou je zeggen... Na het introductiefilmpje, stappen we de kamer binnen, Middeleeuwen?

Hier zit voor mij meteen de grootste ruis van de kamer (qua verhaal & qua communicatie). Alles op deze locatie, zoals ik zojuist al zei, schreeuwt: Middeleeuwen. Echter sta je in deze kamer continu high tech puzzels op te lossen. Overal zijn lichtgevende knopjes te zien. Op een gegeven moment gaat dat enorm storen, voor mij althans. Het is een kamer met onwijs veel puzzels, dus de echte puzzelfanaat gaat hier echt aan zijn trekken komen. Echter zijn van begin af aan alle puzzels (lees knoppen) al zichtbaar, alleen deze puzzels staan nog niet 'aan'. Je staat je dus dood te staren op elementen die je nog helemaal niet kan gebruiken (hier kom ik nog even op terug).

Enfin, als je hier doorheen kunt kijken, kun je in ieder geval je lol op qua puzzels! Nadat we na een tijdje eindelijk doorhebben hoe de kamer een beetje werkt, komen we in een goede flow terecht. De puzzels vliegen je om je oren. De een nog lastiger dan de ander. Het decor is door de kamer heen over het algemeen prima. Maar dan komt voor mij het tweede punt van deze kamer; hij is volledig lineair.

Een lineaire kamer hoeft niet per se een minpunt te zijn. Echter zijn de ruimtes bij The Alchemist niet bijster groot. Wanneer je dus met 4 speelt, sta je op sommige punten niets te doen. Omdat er zó veel puzzels in de kamer zijn, kun je al best veel oplossen en lijkt de kamer parallel te zijn. Het vervelende is hier vooral dat wij tot een aantal keer toe een puzzel probeerde op te lossen (wat achteraf ook goed bleek te zijn), maar de puzzel gaf nog geen feedback omdat deze niet 'aan' stond. Je gooit dan je goede antwoord in de prullenbak om anders te gaan denken. Dit zorgt voor veel ruis en leidt uiteindelijk tot lichte frustratie. De puzzels blijven maar om je oren vliegen en net binnen de tijd staan we weer buiten.

Tsja, wat moet ik over The Alchemist zeggen, dat vind ik lastig. Over het algemeen is het best een prima kamer. De decors zijn prima, er is gebruik gemaakt van licht- en geluidseffecten en de puzzels zijn best prima. De basis staat er dus echt. Echter zijn er voor mij te veel facetten in de kamer waar ik me aan stoor. De 'knoppen' die echt een doorn in het oog zijn bij een thema als dit, puzzels die nog 'uit' staan terwijl je ze wel al op kan lossen, frustratiegehalte komt hierdoor hoog te liggen, etc. De kamer is eigenlijk te 'klein' voor 4 spelers, hierdoor zou ik willen aanraden om lekker met 2 te spelen. Maar ook weet ik dat de kamer dan wel héél lastig kan zijn. Hmmm. Moeilijk. Houd je van puzzelen? Ga dan zeker naar The Alchemist, want puzzels heb je genoeg!

Cute familiekamertje

Het is weer tijd voor een dagje escapen! Omdat we door een host van een andere kamer waren uitgenodigd om te komen spelen, besloten we er een dagje omheen te plannen met kamers in de regio. We startte deze escapedag bij een kamer die bij een aantal van onze teamleden op de whislist stond. We starten met 'The Retriever' vandaag. Zonder al te veel verwachtingen trokken we naar Heerhugowaard om daar deze kamer te spelen.

Vroeg in de ochtend kwamen we aan op locatie. De eerste puzzel die we voor onze kiezen kregen, was het pand vinden. Let vooral goed op het huisnummer want de escaperoom is verder nergens aangegeven. Gelukkig stond onze enthousiaste host al buiten te wachten om ons de juiste kant op te wijzen. Wat een hartelijk ontvangst. Eenmaal binnen hadden we ruimte genoeg om nog even te kletsen en wat te drinken. Ondanks dat het nog vroeg was, was het enthousiasme van onze host (en tevens eigenaar) erg aanstekelijk!

Na even gekletst te hebben, konden we de kamer gaan starten. Voordat we de kamer startte, werd er wel even gezegd wat voor soort kamer dit was. Een kamer die vooral voor gezinnen en kinderfeestjes bedoelt is. Sta je dan met 5 doorgewinterde escapers. Maar dat zou de pret niet mogen drukken. De kamer is te differentiëren volgens de host, dus hopelijk zouden we alle puzzels gaan zien! ;)

Eenmaal binnen in de kamer voel je aan alles dat dit een hele schattige familiekamer is. Het decor is leuk gedaan, het verhaal is cute, de puzzels zijn leuk en kleurrijk, ga zo maar door. Alles wat je dus eigenlijk in een familiekamer kunt verwachten. Tsja, als diehard escapers vlieg je natuurlijk door deze kamer heen. De puzzels zijn vrij basic (hoewel we op één punt toch een beetje vastliepen haha). Wat erg fijn is, is dat de kamer via geluid laat horen wanneer je wat opgelost hebt. Omdat de kamer erg parallel is, ging al het geluid op een gegeven moment door elkaar. Hierdoor mistte we ook een visuele terugkoppeling wat we nu wel/niet hadden opgelost.

Enfin, we puzzelen lekker door en de flow in de kamer is erg goed. Het decor blijft prima (voor een familiekamer) en er zitten echt wel wat leuke puzzeltjes binnen. Na iets langer dan een half uur in de kamer te hebben gezeten, staan we weer buiten met Max zijn lievelingsbal.

Tsja, wat kan ik over deze kamer zeggen. Het is inderdaad oprecht echt een leuke beginners- / familiekamer. Ik weet zeker dat wanneer je deze kamer speelt met je kids, dat ze het geweldig gaan vinden. Heb je wat meer ervaring? Dan zou ik deze kamer lekker een keer doen met je kids, neefjes of nichtjes. Ga gewoon genieten van de puzzels. Het hoge cijfer hier op Escapetalk staat niet helemaal in verhouding met wat de kamer laat zien. Maar plezier kun je hier zeker hebben!

Een echte verborgen parel

Tijd om door te rijden naar een nieuwe locatie. Om heel eerlijk te zijn had ik nog nooit van 'Forttreffelijk' gehoord. De host (en bedenker) van de kamer had een van ons gecontacteerd om eens langs te komen en 'de Krijgsgevangenis' te spelen. Om heel eerlijk te zijn ging ik er zonder verwachtingen naartoe. Vaak zijn dit soort locaties erg tof, maar is het heel moeilijk er een toffe escaperoom in te bouwen. Enfin, op naar Markenbinnen!

Buiten stond onze host ons al op te wachten en werden we hartelijk ontvangen. Service kan zo belangrijk zijn bij een escaperoom. Vanaf moment 1 was het gezellig. Onder het genot van een drankje hebben we uitgebreid gekletst over escaperooms, podcasts, kinderfeestjes en de locatie waar we ons bevonden. Want deze locatie, ja, daar word ik enthousiast van. De escaperoom bevindt zich namelijk, zoals de naam van de locatie al een beetje doet vermoeden, in een oud fort. Alles ademt geschiedenis, daar ga ik goed op. Na een korte rondleiding in het fort, konden we gaan beginnen.

De introductie van de kamer zet meteen de toon, wat onwijs leuk gedaan! Je zit meteen in het verhaal en alles klopt meteen. Om heel eerlijk te zijn verwachte ik echt een 1.0 escaperoom, zonder echt decor, etc. Maar toen we de kamer binnenstapte viel het me alleszins mee. Ja, het is een authentieke locatie waar de bouwer en bedenker echt creatief heeft moeten zijn met de middelen die hij had, maar dit is erg goed gelukt! Het ziet er enerzijds namelijk erg authentiek uit, maar aan de andere kant ziet het er ook erg netjes en verzorgd uit.

We beginnen meteen met puzzelen en ook hier ging ik stiekem best goed op. De puzzels zijn niet mega indrukwekkend of groots, maar ze zijn gewoon heel erg leuk. Ze passen allemaal goed in het thema en erg goed te doen. Ondanks dat we met vijf waren, hadden we allemaal genoeg te doen. Sterker nog, 5 doorgewinterde escapers dik 45 minuten kunnen vermaken zonder echte hints te geven, is oprecht knap gedaan!

Wat mij helemaal verbaasde is de grootte van deze kamer, holy shit wat een ruimte. Je maakt een echte reis door het fort mee. Je voelt de spanning ergens heel goed, ondanks dat het geen enge kamer is. De horroscenario's spookten al door mijn hoofd, wat zou dat tof zijn. Maar het 'decor' wat ze hier al hadden staan op deze locatie, is erg goed gebruikt in de escaperoom, alles voelt heel echt en realistisch aan. Na een leuke eindpuzzel staan we dus na dik 45 minuten weer buiten. Wat een tof avontuur was dit zeg!

Ja, dit soort kamers krijg ik altijd heel veel energie van. Je merkt aan alles dat deze kamer is bedacht en gebouwd puur vanuit interesse. Met de geringe middelen die er waren, hebben ze hier iets onwijs tofs neergezet. Het decor is erg goed, de puzzels zijn leuk, gebruik van geluid, eigenlijk heeft deze kamer alles wat een kamer als dit nodig heeft. Zet daar ook nog eens een super enthousiaste host bij en je hebt een topmiddag. Ook de prijs-kwaliteit verhouding is hier echt on point. Voor mij een absolute verborgen parel. Onwijs blij dat we deze kamer gespeeld hebben. Ben je dus in de buurt? Speel deze kamer dan zeker!

Salaam Aleikum broer

De laatste kamer van de dag alweer, maar wel de kamer waar ik het meeste naar uitkeek. Maanden ben ik al aan het wachten op deze dag. Ik denk dat ik de afgelopen tijd nog nooit zo veel over een kamer heb gehoord als van Zoltar Spreekt. Iedereen die hem al gespeeld heeft, die vindt het fantastisch. Iedereen die hem nog niet heeft gespeeld vroeg meteen of we achteraf konden updaten omdat ze zo benieuwd zijn. Dit moet dus de klapper van de dag gaan worden. Op naar Hillywood!

Deze locatie bevindt zich in het centrum van Hilversum, parkeren kun je in de buurt doen bij een Q-park. Vanuit daar is het maar een paar minuutjes lopen naar de escaperoom. De locatie zelf ziet er erg sfeervol uit. Een van de gezelligst uitziende kroegjes waar ik ooit ben geweest. Binnen worden we hartelijk ontvangen door de eigenaresse. Na even gekletst te hebben over onze prachtige hobby, konden we af gaan reizen naar de (hopelijk) prachtige Arabische wereld.

Toen de deur openging, hoorde ik ons alle vijf tegelijkertijd "wauw" zeggen. Ho-ly shit wat een decor. Je stapt vanaf moment één een andere wereld binnen en aan vrijwel alle details is gedacht. Het niveau van detaillering is sowieso echt on point bij EscapeCafe Hilversum. Ik baalde oprecht dat je in de eerste ruimte zo snel doorgaat. In principe los je hier iets simpels op om verder te gaan met je reis. Ik was de ruimte nog niet binnen of we moesten al door. Had hier zo een half uur rond kunnen kijken.

Dan kan het echte puzzelplezier gaan beginnen. Het decor blijft even geweldig als daarvoor, maar nu gaan we echt aan de slag met de puzzels. Ja ook dit zit goed in elkaar. De puzzels zijn over het algemeen vrij gemakkelijk. Zeker wanneer je met vijf fanatieke spelers speelt, vlieg je hier doorheen. Voordeel is wel dat de flow daardoor echt erg goed zit. De kamer zit vrij lineair in elkaar, dus houd daar rekening mee met de groepsgrote. Het hoofdpersonage van deze ruimte had ikzelf persoonlijk een andere vorm gekregen, dat had de totaalbeleving nóg meer kunnen versterken. Maar dat is écht muggenzifterij!

Voor we naar de 'hoofdruimte' gaan in de kamer, komen we terecht in een tussenruimte, waar we iets meer diepgang krijgen in het verhaal. Er is hier op een toffe manier gekozen het verhaal te vertellen aan de hand van puzzels. Heel gaaf! Het enige wat ik hier erg jammer vond, is de tijdsdruk die je ineens voelt. Op voorhand werd ons gezegd: "let vooral niet op je tijd, ga gewoon genieten". Toch wordt er daarna vrij snel in de kamer heel erg gestuurd op tijd, dat vond ik persoonlijk minder passend. Maar dat kan persoonlijk zijn.

Enfin, na ons verdiept te hebben in het verhaal, staan we in de 'hoofdruimte' van de kamer. Opnieuw vallen al onze monden open. Ik kan erover bezig blijven, maar wauw; wat een decor. Je waant je echt in een Arabische wereld en aan alle kleine dingetjes is gedacht. Op het eerste oog, leeft deze ruimte echt. Je stapt echt binnen in een bestaande wereld. Aan de andere kant zijn de decorstukken die worden gebruikt ook wel weer erg statisch en halen je even later weer uit die realiteit. Het had hier wat suggestiever kunnen zijn. De reis die je aflegt in de kamer is fenomenaal te noemen. De kamer is in zijn totaliteit groots opgezet, maar die grootsheid zit hem ook weer in de kleine dingen. Ik zou daarom ook echt aanraden deze kamer met 2/3 personen te spelen. Persoonlijk merkte ik namelijk dat onze groep van 5 net wat te veel was. Zeker wanneer je met 5 hele fanatieke spelers speelt, kan het zo maar zijn dat je het allemaal van een afstandje meemaakt. Vooral omdat de kamer zo lineair in elkaar zit. Hierdoor heb ik voor mijn gevoel net te vaak van een afstandje staan kijken wat er allemaal gebeurde.

Stapje voor stapje maken we sprongen in ons eigen avontuur, tot we op een gegeven moment doorgaan naar de grote eindmissie. Er is hier een leuke manier gekozen om een weloverwogen beslissing te maken als groep. Na wikken en wegen kan ons eindspel gaan beginnen. Dat resulteerde in een leuke finale. De interactie met de acteur is subliem en je kunt het hier zo gek maken als je zelf wil. Zeker wanneer je hier vol in meegaat. Nog even staan we te puffen na onze geslaagde puzzel en dan is daar plots het einde al. Dat had wat mij betreft grootser en bombastischer gekund!

Zoltar Spreekt was een toffe ervaring, ze hebben hier zeker wat tofs neergezet. Mijn torenhoge verwachtingen zijn deels ook echt uitgekomen! Ik denk dat deze kamer met wat kleine aanpassingen écht een topkamer zou kunnen zijn. Voor mij persoonlijk zouden er net wat kleine pijnpuntjes uitgehaald kunnen worden zodat de kamer net wat meer leven krijgt. En speel deze kamer best met een kleiner gezelschap, dan ben je er zeker van dat je écht alles meekrijgt. Maar wauw, wat hebben ze hier iets tofs neergezet. Zeker gezien het feit dat dit de eerste kamer is die ze bouwen. Wat mij betreft mogen ze meteen aan de slag voor kamer twee. Ik houd de website in ieder geval in de gaten! ;)

Een kamer met potentie

Omdat we toevallig in de buurt speelde, kwamen we terecht bij The Brink escaperoom. Een aantal van onze teamleden wilde 'The Retriever' hier graag spelen. Toen we in contact kwamen met de eigenaar, gaf hij aan dat hij een nieuwe kamer zou gaan openen: 'Moonlight Village'. In samenspraak met de eigenaar konden we deze kamer wel spelen. Vlak van tevoren kregen we van de host een berichtje dat de kamer nog niet helemaal klaar was, zeker qua decor moest er nog het een en ander gedaan worden, maar de puzzels zaten allemaal al goed in de kamer. Tegen een gereduceerd tarief konden we de kamer spelen. Ik heb lang getwijfeld of ik deze review moest schrijven, alles voelde aan alsof we een testgroep waren. Ik vind het niet netjes om als testgroep een kamer te spelen. Echter hebben we voor deze kamer gewoon betaald en heb ik besloten de kamer te reviewen op basis van wat we gezien hebben.

We komen binnen in een hal die erg tof aanvoelt qua decor, we worden hier door de host mee in het verhaal genomen. Er is hier goed gebruik gemaakt van licht en geluid (al ziet het er wel nog té netjes uit voor een vervallen stad). We moeten richting een mysterieus dorp om daar een vloek op te heffen. Spannend!

Na de korte introductie is het aan ons de taak om in het dorp te raken. Ook hier staan we wederom in een sfeervol steegje. Het jammere is dat we hier doorheen vliegen omdat er eigenlijk maar één enkele puzzel te vinden is. Juist omdat het decor zo netjes is, had ik hier best nog wel langer willen blijven. Enfin, na een vlugge start, staan we in het dorpje. Op het moment van spelen zien we inderdaad dat het decor nog niet helemaal af is, maar de potentie is zeker aanwezig. Op sommige punten heeft de eigenaar het decor wél al af en dat ziet er erg goed uit! Als deze tendens wordt doorgetrokken naar de gehele kamer, heb je echt wel een pareltje te pakken!

Waar kan ik wel goed op oordelen? Op het moment van spelen zijn alle puzzels, het verhaal en licht en geluid af. Laten we daar eens in duiken! De puzzels; deze zijn over het algemeen best goed. Het is een ruime kamer die je parallel kan spelen. We speelde hier met 5 en dat was eigenlijk best een goed aantal. De kamer is dus erg ruim opgezet, dus iedereen kan zijn eigen weg gaan om wat puzzels op te gaan lossen. Ondanks dat je natuurlijk één escaperoom speelt, heb je het gevoel dat je in het dorpje elke keer weer een andere setting hebt, dat is qua puzzels en decor netjes gedaan. Veel van de puzzels passen goed in het decor en zijn erg logisch. Een aantal puzzels vraagt nog om wat aanpassingen. Voor mij springt een enkele puzzel er echt uit. Deze vond ik erg tof door zijn gelaagdheid!

Het verhaal en gebruik van licht en geluid kan op sommige punten nog wat beter. Het verhaal is flinterdun, zeker richting het einde kan er nog wel wat uitgehaald worden om het nóg toffer te maken. Met de juiste licht- en geluidssfeer, maak je de kamer nóg een stuk sfeervoller. Daar valt echt nog wel wat te behalen. Het einde mag wat mij betreft nog wat bombastischer dan dat het nu is.

Achteraf hebben we met de eigenaar de gehele kamer nog doorlopen. De pijnpunten doorsproken én aangegeven waar er nog winst te behalen valt. Nogmaals, de kamer was op het moment van spelen nog niet helemaal af. Maar gezien we wel betaald hebben voor de kamer, heb ik besloten de review toch te schrijven. Met de juiste aanpassingen heb je echt een hele toffe kamer staan. Zeker qua decor kan dit een unieke beleving worden en kan het écht een verborgen parel gaan worden. Ik ben heel benieuwd wat het uiteindelijke resultaat gaat zijn. Mocht je in de buurt zijn, kan ik zeker aanraden om deze kamer mee te pakken als hij uiteindelijk geopend is.

Holy shit, wat een decor!!!

Wat is er nou leuker dan een dagje weg gaan met je verjaardag? Juist! Een escaperoom spelen op je verjaardag. Een aantal dagen heb ik jaloers thuis gezeten toen mijn vriendin met haar vader op escape trip naar Athene was. Toen ze aankwam met een idee voor mijn verjaardag, een paar dagen later, was ik meteen enthousiast! Escapen! Kuriosum stond voor ons beiden heel hoog op de wishlist, mijn vriendin boekte en een paar dagen laten konden we spelen. Geen betere manier om je verjaardag mee af te sluiten, love it!

Eenmaal aangekomen in Duitsland parkeerde we om de hoek van de escaperoom. Parkeren kan hier wel een dingetje zijn, reken hier dus wat extra tijd voor. Toen we naar de escaperoom toe liepen, was ik meteen enthousiast van de gevel van het pand. Een netjes gedecoreerde etalage én leuke muziek speelde af in de patio van het pand. Als een eigenaar hier al aan gedacht heeft, moet dat wel goed gaan komen! Kleine tip, ga van tevoren naar het toilet, dat is namelijk op voorhand bij de kamer niet mogelijk.

Op het exacte tijdstip belden we aan en begon een introvideo te spelen. Waar we eerst nog wat paniek hadden omdat deze video in het Duits was, volgde al snel de Engelse ondertiteling. Op een leuke manier wordt hier het verhaal kenbaar gemaakt en worden alle regeltjes in thema uitgelegd. We gaan het pand binnen en onze host onthaald ons in thema.

Het begin van de kamer is erg tof, je hebt leuke interactie met je host en speelt leuk in op de dingen die je zegt. Zijn Engels was erg goed, dat is ook altijd wel een dingetje in het buitenland. We betreden, na even kletsen, de kamer en daar valt mijn mond al half open van het decor. Dit is nog maar het begin. Meteen wordt duidelijk dat de standaard hoog is, goed decor, goed gebruik van licht, geluid, effecten, ik wist van gekkigheid niet waar ik het moest zoeken.

Op geweldige wijze belanden we in het hoofddeel van de kamer, mijn half openstaande mond klapte hier volledig open. Ho-ly shit wat hebben ze hier neergezet... Je leest het in meer reviews terug, maar ook ik ga het zeggen: ik heb nog nooit zo'n realistische kamer gezien. Wat een details! Het gebruik van licht en geluid is perfect, het verhaal wordt op leuke wijze verteld en eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik het jammer vond dat we moesten gaan puzzelen, ik had hier oprecht uren kunnen rondkijken. De kamer blijft qua decor verbluffen, de muziek blijft overal even goed, de leuke grapjes die in de kamer verstopt zijn, het verhaal wat zich duidelijk ontvouwd in de kamer, wauw wauw wauw!

Waarom is deze kamer dan toch net geen 10 voor mij? Daar heb ik nog lang over nagedacht. Voor mij ligt dat ene hekelpuntje toch bij de puzzels. Deze lagen mij totaal niet. Er zitten een paar leuke puzzels tussen, maar er zitten ook een groot aantal hele frustrerende puzzels tussen. Op sommige momenten heb ik zelfs het gevoel dat we er een beetje 'doorgedrukt' worden. De puzzels passen allemaal wel erg goed binnen het thema.

Helaas gaan we vrij vlot en staan we eigenlijk vrij snel al weer buiten. Hier worden we (weer in thema) opgehaald door onze host. Het spel zit erop, terwijl ik hier gemakkelijk nog een paar uur rond had kunnen kijken. Kuriosium is echt een topkamer, ondanks de wat mindere puzzels voor mij. Het decor, de muziek, de effecten, de toffe host en de service zijn allemaal nagenoeg perfect. Door het lezen van een aantal reviews, had ik verwacht dat we smerig buiten zouden komen. Dit vind ik erg overdreven, ja er kan hier en daar een vlekje op je kleding komen, maar een keer kloppen en het is er weer af. Laat je hier dus vooral niet van afschrikken. Achteraf hoorde onze host dat ik jarig was en kreeg ik ook nog een shirtje mee, wat een service. Ik ben sindsdien Kuriosum fan, hopelijk bouwen ze snel een nieuwe kamer!

Duizend bommen en granaten

Een dagje oorlog, dat stond er op het programma. Mijn vriendin en ik wilde een dagje naar het Oorlogsmuseum in Overloon, een paar straten verder bevindt zich Outdoor Overloon. Een aantal maanden geleden speelden we hier 'Sugar & Sweets' met z'n tweeën, een doorsnee kamer, maar prijs kwaliteit was daar enorm goed. Daarom besloten we de overige twee kamers ook maar eens te gaan spelen. Museum pakken, ijsje eten en twee escaperooms doen, klinkt als een topdag!

Op voorhand hadden we even contact met Outdoor Overloon, The Bunker is eigenlijk pas te boeken vanaf 3 personen. Nadat we hadden vermeld dat wij twee doorgewinterde escape-spelers waren, was het oké om de kamer met z'n tweeën te spelen. Erg netjes overigens, de prijs werd ook aangepast naar een tweepersoons prijs, wat een service! Na, om de hoek, in het museum rondgekeken te hebben, was het tijd om te escapen. Op locatie stond onze enthousiaste host al te wachten en konden we eigenlijk meteen beginnen.

Het verhaal is eigenlijk heel simpel; we zijn opgesloten in een bunker ten tijde van de tweede wereldoorlog, aan ons de taak om binnen 60 minuten te ontsnappen. Klinkt als een gemakkelijke missie. Binnen in de bunker krijgen we nog een introfilmpje te zien. Wat ik vreemd vind, is dat er tijdens het filmpje gebruik wordt gemaakt van spannende muziek en een voice over. Wanneer dit filmpje klaar is, begint je tijd. De muziek is dan het komende uur niet meer te horen. De kamer mist daardoor enorm veel sfeer. Vooral omdat je de mensen in de ontvangstruimte gewoon aan hun koffie hoort zitten. Zet hier gewoon een spannend muziekje aan en de kamer zou al veel meer sfeer hebben.

Als we het dan toch over sfeer hebben... tsja, een bunker is ook niet echt sfeervol, maar een bunker als deze voelt wel heel random aan. Dat is ook meteen de tendens van de kamer. Random puzzels oplossen die vrij weinig met het verhaal hebben te maken. Wel passen de puzzels (enigszins) in het thema. Alle standaard escaperoom puzzels komen wel voorbij. Puzzelplezier ga je hier in ieder geval zeker hebben! Waar de puzzels over het algemeen weinig origineel zijn, moet ik zeggen dat ik de eindpuzzel het leukste vond in de kamer. Deze kamer is qua grootte niet heel groot. Ondanks dat er onwijs veel puzzels zijn, zeker voor twee personen, zou ik niet aanraden met te veel personen in deze kamer te gaan staan omwille van de ruimte.

Met nog 10 minuten op de klok staan we weer buiten. Ja deze kamer is inderdaad pittig voor twee personen, maar met een beetje ervaring zeker niet onmogelijk. Deze kamer is zeker geen hoogvlieger, maar daar is de prijs ook naar (52 euro per persoon). Mocht je toch een dagje Overloon doen, zou ik eerder De Jachthut of Sugar & Sweets aanraden.

Angstig stil in het bos

Tijd voor de tweede kamer alweer van vandaag bij Outdoor Overloon; De Jachthut. Tevens zou dit voor ons de laatste kamer worden op deze locatie. Een andere keer speelden we al Sugar & Sweets en vlak voor de Jachthut speelde we The Bunker. Sugar & Sweets en The Bunker waren twee basic kamers, basic puzzels, weinig gedaan aan decor, etc. Met die insteek stapten we dus ook de laatste kamer hier binnen.

Om heel eerlijk te zijn, was ik best onder de indruk van wat we zagen toen we de kamer binnen stapte. Je merkt dat de bouwers hier echt hebben geprobeerd wat tofs neer te zetten. En eerlijk is eerlijk, dat is ze tot op zekere hoogte ook zeker gelukt. Er staat hier echt een decor, dat in tegenstelling tot de andere kamers. De kamer start, zoals bij de andere twee kamers, met een introductiefilmpje. Ook hier (net zoals bij de andere kamers) wordt het filmpje ondersteund door muziek en een voice over. Maar zodra het filmpje stopt, stopt de muziek ook. Het is zo jammer want hierdoor mis je echt een bepaalde sfeer gedurende de gehele kamer. Een simpel achtergrondmuziekje had deze kamer zo veel beter gemaakt.

Enfin, puzzelen dan maar. De host had ons al gewaarschuwd dat er beter zoek- en speurwerk vereist was in deze kamer. Hij had ons bezig gezien in The Bunker en wist dus dat dat onze valkuil was. Dat bleek tijdens de start van de kamer ook zeker zo te zijn. Een bepaald element, waar we ook een hint voor nodig hadden, vond ik zo geniaal bedacht. Maar hier heb je echt een arendsblik voor nodig.

Naarmate de kamer volgt, blijft het decor op een prima niveau. Je ziet duidelijk dat de ene ruimte beter afgewerkt is dan de ander, maar over het algemeen ziet het er netjes uit. De puzzels passen ook allemaal prima in het thema. Wel vraag ik me verhaaltechnisch soms af wat we precies aan het doen zijn, maar dat mag de pret niet drukken. Er zitten een aantal originele en leuk gevonden puzzels in.

Ook hier staan we met nog ruim 10 minuten op de klok weer buiten. Om heel eerlijk te zijn heeft Outdoor Overloon me echt verrast met deze kamer. Je moet echt geen hoogstaande techniek of filmische decors verwachten. Maar wat ze hier hebben neergezet is echt wel tof. Een goede middenmoot kamer. Dat in combinatie met de prijs (52 euro voor 2 spelers), maakt het voor mij echt wel een verborgen parel. Mocht je dus in de buurt zijn, schroom niet en neem deze kamer zeker mee!

De perfecte single room

Limbus stond al langer op mijn wishlist omdat ik goede reviews van 'Panzerknacker' voorbij zag komen. Omdat ik op een vrijdag vrij was, besloten we een dagje te gaan escapen. Al snel kwamen we bij Limbus uit, maar de vraag was vooral of de andere twee kamers ook in het Engels te spelen waren. Na kort contact te hebben gehad via Instagram besloten we alle drie de kamers te boeken. Let op: Die Magische Reise & Das experiment zijn - op het moment van schrijven - NIET in het Engels te spelen. Wel verzekerde ze ons dat de host ons daarbij zou helpen. Korte conclusie vast; basis Duits bleek voor ons voldoende.

Enfin, op naar Duitsland! Limbus bevindt zich in het centrum van Krefeld, wel is er parkeergelegenheid voor de deur. En wat voor deur! Wauw, wat een prachtig pand is dit. Zowel de gevel als de ontvangstruimte zijn prachtig gedecoreerd, dit belooft veel goeds. Limbus blijkt ook een cocktailbar te zijn, in het weekend kan het dus in de ontvangstruimte wat drukker zijn. Na kort kennis gemaakt te hebben met onze host, kunnen we gaan starten aan onze eerste missie; die Magische Reise.

We krijgen een introductie, die wat aan de lange kant is, maar wel grappig dat ze de kamers allemaal aan elkaar gekoppeld hebben met een soort overkoepelend verhaal. Het is aan ons de taak om af te reizen naar de magische wereld om daar wat op te halen. De introductie richting de kamer is onwijs goed gedaan! Het decor, de uitwerking, het geluid en muziek is perfect! Dit kan wel eens heel tof gaan worden.

Dan stappen we de kamer binnen en daar ben ik meteen onder de indruk. Het decor is perfect uitgewerkt, je stapt echt een magische wereld binnen. Goed om te vermelden, deze kamer is een Single Room kamer. Maar wat mij betreft laat Limbus hier perfect zien dat een single room kamer ook perfect kan zijn en vermaak van 60 minuten kan geven! Oke een magische wereld, alles schreeuw natuurlijk Harry Potter. Wie mijn reviews vaker leest, weet dat ik een enorme HP fan ben. Maar daar zit ook meteen een valkuil, het is erg moeilijk deze wereld goed na te bouwen. Dat heeft Limbus wel erg goed gedaan!

We starten de kamer eigenlijk vrij vlot. Het is heel duidelijk wat er van ons verwacht wordt. Ondanks dat alles in het Duits is, komen we er met onze basic Duitse vaardigheden makkelijk doorheen. Af en toe is de vertaling van een woord wat lastiger, maar daar schiet de host ons (in thema) te hulp. Een bepaalde puzzels is wat lastiger door de taalbarriere, maar ook daar kom je wel uit! De puzzels zijn voor mij de factor die de kamer leuk maken. Er zitten onwijs originele puzzels in deze kamer en ze zijn allemaal perfect verweven met het thema, verhaal en de afwerking is daarbij ook nog eens perfect.

Helaas staan we na het diehard puzzelen weer buiten maar wat was dit top! Goed om te weten; er staat op de site overal dat de kamers 90 minuten zijn. Dit is echter inclusief intro, de kamers zelf speel je in 60 minuten. Met nog een aantal minuten op de klok doen we de napraat met onze host. Zij was erg onder de indruk dat we dit eigenlijk hintloos hadden gespeeld, dat mét de taalbarriere. Die Magische Reise is een perfect voorbeeld van een goede Single Room kamer. Sterker nog; dit bleek voor ons de beste kamer van de dag te zijn. Waar wij hem als eerste speelde, zou ik aanraden af te sluiten met deze room! Nox.

Hier bleek de taalbarrière te groot

Tijd voor kamer 2 bij Limbus; Das Experiment. Op het moment van schrijven is deze kamer NIET in het Engels te spelen. Op voorhand hebben we contact gehad met Limbus via Instagram. Hierin gaven we aan dat we basis Duits wel begrijpen. Limbus gaf aan dat de hosts ons ook altijd kunnen helpen met vertalingen, dus besloten we alle kamers te boeken op deze locatie. Bij Die Magische Reise hebben we de taalbarrière weten te doorbreken, hopen dat dat hier ook lukt!

De start richting de kamer is tof gedaan, alle kamers zijn aan elkaar gekoppeld met een overkoepelend verhaal. De een zal het vergezocht vinden, maar ik kon het erg waarderen! De missie is duidelijk, wij reizen af naar Antartica om daar een artifact te halen en terug te brengen naar 'onze' wereld. Missie duidelijk, let's go.

Al snel wordt duidelijk dat dit de oudste kamer is op deze locatie. Waar we net nog overdonderd waren van het decor van 'Die Magische Reise' valt het decor hier wat tegen. Het is prima in thema, maar de afwerking is wat minder dan bij de eerste kamer die we hier speelde. Das Experiment is wat meer verhaal gedreven dan de andere kamers op deze locatie. Dat betekent dan ook meteen dat je Duits op een hoger niveau moet liggen. Dat bleek wat lastiger. Wel moet ik onze host credits geven voor het vertalen en helpen tijdens deze kamer. Ze deed onwijs haar best om ons te helpen waar nodig. Waar het in de andere kamer nog tof in thema gebeurde, was het bij deze kamer simpelweg door een portofoon, deze kamer is een echte golden oldie.

Ondanks de taal, gaan we ergens nog best vlot door de kamer heen. De ruimtes zijn niet heel groot en de puzzels niet moeilijk. Je bevindt je in een laboratorium op Antarctica, de kamer is dus erg klinisch ingericht. Dit soort thema's liggen me altijd wat minder en ik merk daardoor dat ik er niet helemaal lekker in kom. Richting het einde van de kamer neemt het verhaal een beetje een gekke wending. Wel moet ik zeggen dat ik de eindpuzzel een van de leukere puzzels in de kamer vond.

Das Experiment is de oudste kamer van Limbus en dat zie je aan alles, de puzzels, het decor, de afwerking, etc. Ik denk dat wanneer je de Duitse taal helemaal machtig bent, deze kamer wat leuker is dan hoe wij hem ervaren hebben. Ondanks deze taalbarrière moet ik zeggen dat deze kamer me sowieso niet echt lag. Mocht je naar Limbus afreizen, zou ik deze kamer misschien links laten liggen.

Hier overval je me mee

Helaas is het alweer tijd voor de laatste kamer van vandaag. De kamer die eigenlijk al heel erg lang op mijn wishlist stond; Panzerknacker. Ik hoorde veel goede verhalen over deze kamer, eindelijk was het zo ver om hem te gaan spelen. Om heel eerlijk te zijn was ik niet echt ingelezen waar deze kamer over zou gaan. Panzerknacker klonk voor mij heel mechanisch, of we naar een grote fabriek zouden gaan. Op locatie bleek het echter een Duits synoniem te zijn voor een overvaller. We gaan dus een bank overvallen, ook leuk.

De intro is zoals bij de andere kamers erg leuk gedaan, het stukje interactie wat je hebt met de host is erg leuk. Omdat wij de andere twee kamers hier al hadden gespeeld, ging onze briefing vooraf aan de kamer een stuk sneller. De missie is duidelijk, wij moeten geld gaan jatten om Whiskey te kunnen kopen voor onze host. Aan ons de taak om met zoveel mogelijk geld terug te komen. Duidelijk!

De entree naar de kamer is erg tof en uniek gedaan. We staan in de kamer en wat opvalt is dat de ruimte erg groot is. Zeker gezien de andere twee kamers steeds erg compact waren, had ik dat niet verwacht. Qua puzzels is er in deze kamer genoeg te doen. Je gaat dus als dieven een bank binnen en door middel van puzzels verdien je sleutels. Met deze losse sleutels kun je het geld uit de kluis halen. Als dief moet je natuurlijk scherp blijven, want bij elke fout die je maakt, verlies je een sleutel. Om heel eerlijk te zijn vond ik dit een leuke gimmick. Kijkend naar de puzzels is er genoeg puzzelplezier. Sterker nog, wij met 3'en hadden genoeg te doen!

Het decor is netjes uitgewerkt, voornamelijk een bepaald punt in deze ruimte ziet er onwijs realistisch uit. Daar ga ik altijd goed op, juist omdat een decorstuk als dit namaken eigenlijk niet te doen is. We vliegen door de puzzels heen en sprokkelen de sleutels bij elkaar. Waar ik eigenlijk dacht dat we heel snel gingen en heel snel buiten zouden staan, bleek de kamer nog langer te zijn. Richting het einde van de kamer blijft het decor erg goed. Door een domme fout van onszelf, hadden we geen licht. Gelukkig had iemand zijn telefoon nog in zijn zak zitten en konden we dus gelukkig door.

Met al het geld in onze rugzak stonden we uiteindelijk buiten. Ik vond Panzerknacker een toffe kamer, maar toch kwam ik er niet helemaal enthousiast uit. Je hebt het idee dat je wat gemist hebt, dat terwijl we alle puzzels wel opgelost hadden. Onze host moest echt moeite doen om terug te denken wat we niet hadden opgelost, daar kwam hij uiteindelijk zelfs niet uit. De kamer doet wat hij moet doen, de puzzels zijn prima in thema, het decor ziet er netjes uit, maar toch mist de kamer wat. Daarnaast was het typetje wat onze host speelde leuk, maar op een gegeven moment werd dat wel irritant. Zo irritant dat we de portofoon bewust in een andere ruimte hadden laten liggen. Speel Panzerknacker zeker wanneer je richting Duitsland gaat, maar sluit de dag lekker af met Die Magische Reise. Dat was voor ons de échte topper.

Prachtig decorstuk, maar daar houdt het op

Het is weer tijd voor een nieuwe kamer! Omdat we op een doordeweekse avond niets te doen hadden, besloten we weer eens een kamertje te spelen. Deze kamer zagen we voorbijkomen op Escapetalk en het thema sprak me eigenlijk meteen aan. De velen 'tienen' die in de eerste dagen al binnenkwamen, maakte me erg benieuwd. Op naar Genk!

De locatie is erg centraal en op loopafstand zit een groot winkelcentrum (met parkeergarage), na een korte wandeling stonden we op locatie. De locatie is netjes en strak ingericht. Alles oogde dat deze room net open is. Toen we vroegen hoe lang ze precies open waren, bleek dat pas 1,5 week te zijn. Benieuwd wat deze nieuwe bouwers hebben neergezet! Na een drankje in de ontvangstruimte, konden we gaan beginnen!

De kamer begint met een véél te lange introductie, als een groepje basisschoolkinderen krijg je even alle regeltjes uitgelegd. Ik begrijp dat je als eigenaar graag even de basisdingen uit wil leggen, maar regels als: "Je mag niet eten in de kamer, ook geen kauwgum" of "Er mag niet gevloekt worden" vind ik persoonlijk wat overbodig. De regels bleven maar komen. Nu, een aantal weken later, word ik soms nog zwetend wakker of ik alle regels wel gevolgd heb. Nee, zonder dollen, deze introductie kan een stuk korter.

Dan de start van de kamer, die is wat mij betreft totaal overbodig en had geen toegevoegde waarde. Sterker nog; ik denk dat je veel meer had kunnen halen uit de ruimte die je daar hebt. Waarom er voor een start als deze is gekozen, is mij onduidelijk. De puzzels die we om onze oren krijgen zijn allemaal erg basic. Een kamer die 5/6 jaar oud is, kan daar nog wel mee wegkomen. Maar een kamer die pas 1,5 week open is niet. Puzzels die niks met het thema te maken hebben, matig uitgewerkt, nee dit was het voor mij niet. Daarnaast is er geprobeerd een decor neer te zetten, maar ook dit is niet wereldschokkend.

Voor mij was de start niet optimaal en kwam niet helemaal lekker in de kamer. Als doorgewinterde escaper ga je in het begin ook heel snel door de puzzels heen, juist omdat deze zo basic zijn. De start is daardoor niet heel vernieuwend. Waar de kamer het voor mij dan wel weer goedmaakt, is het hoofddeel van de kamer. Hier staat een ge-wel-di-ge prop in! Holy shit, dat zag er goed uit! De puzzels komen al iets meer in het thema, maar voelen soms wat random aan. Enfin, dit kan misschien toch nog wel tof worden.

Het decor blijft ondermaats, je ziet echt dat de eigenaren hebben geprobeerd wat tofs neer te zetten, maar de afwerking is op veel punten net niet goed. Je hebt een geweldige prop in je kamer staan, maar de stroomkabels naar een decorstuk toe zijn weggewerkt met tape op de grond, het behang in de kamer is afleidend en ook de spotjes zijn met tape afgewerkt, dat kan echt wel beter. De puzzels zijn echt wel een stuk beter dan aan het begin, maar er zijn twee puzzels in het bijzonder die écht frustreren. Ze zijn moeilijk gemaakt omdat de eigenaar 'dat juist leuk vindt'. Als host kan het inderdaad grappig zijn een groep keer op keer te zien falen, maar als speler ben je er dan snel klaar mee. Dat gebeurde bij mij ook zo, op een gegeven moment was ik blij dat de kamer afgelopen was.

Het mysterie van Dr. Frankenstein is de eerste kamer van deze locatie. De eigenaren hebben laten zien dat ze echt wel gevoel hebben voor wat tof kan zijn. Echter is de uitwerking het steeds 'net niet', ook de puzzels zijn in mijn ogen niet vernieuwend en frustreren op bepaalde punten. Een stukje feedback en differentiatie met betrekking tot de puzzels zou echt al veel kunnen schelen. Dit alles in combinatie met de huidige prijs van de kamer, concludeert mij dat ik deze kamer op dit moment niet per se zou aanraden. Jammer, want er is met dit thema veel mogelijk!

Hoge golven, windkracht 10

Expedition Bermuda, een kamer waar ik al heel erg lang naar uitkeek. Toen ik een aantal jaar geleden Illuminati Headquarters kwam spelen, was de eigenaar al enthousiast aan het vertellen over zijn nieuwe kamer. Beetje bij beetje kwam er steeds meer informatie dat deze kamer 'bijna af' zou zijn. Na lang wachten, konden we deze kamer eindelijk gaan spelen.

Na het bijwerken van onze socials buiten, stond de eigenaar (en tevens onze host) ons al op te wachten. Na even gekletst te hebben binnen, konden we al vrij snel beginnen. We liepen richting de kamer en aldaar schoten mijn verwachtingen al de lucht in. De entree van de kamer ziet er al tof uit, dit belooft veel goeds.

De start van de kamer is uniek en je zit meteen perfect in het verhaal. Door middel van een introductievideo word je nog meer in dat verhaal gezogen en ben je helemaal up to date om te gaan starten. Klein verbeterpunt hier zou het beeld in combinatie met het geluid zijn, deze liepen niet synchroon. Maar dat is echt mierenziften. Toen we eenmaal in de kamer kwamen, was ik oprecht omvergeblazen door het decor.

Zoals de omschrijving van de kamer al zegt; gaan we naar een verlaten schip toe om deze te verkennen. Op voorhand was ik een beetje sceptisch. Al vaker speelde ik een 'scheepskamer', maar je ziet toch vaak dat dit qua decor moeilijk realistisch te bouwen is. Dikke respect dus voor One Hour Lockup, het is hen namelijk wél gelukt een realistisch schip te bouwen, wauw!

De puzzels passen erg goed in het verhaal en zijn tevens (in het begin) logisch te passen in de setting. Gezien we allemaal geen nautische achtergrond hebben, voelt alles aan als een puzzel, perfect dus! Verhaaltechnisch zit de kamer ook erg goed in elkaar. De puzzels volgen elkaar in hoog tempo op en we hoeven ons met vijf personen niet te vervelen. Flowtechnisch zit deze kamer ook goed in elkaar. We vliegen door de puzzels heen en lopen nergens echt lang vast.

Waar ik deze kamer vooral in uit vind blinken, is de reis die je maakt op het schip. Alle vertrekken die je in een schip zou bedenken, kom je wel tegen. Het decor is overal tot in de puntjes goed uitgewerkt. Camera's die zijn meegenomen in het decor, de airco-units zijn meegenomen, daar ga ik persoonlijk altijd erg goed op. Naast de reis en het decor, blinkt de kamer ook uit in het einde. Het is op een toffe manier uitgewerkt en als speler ga je dit echt waarderen!

Is er dan niets aan te merken op deze kamer? Weinig! Voor mij is er een bepaald element in de kamer wat ik wat minder vond. Juist omdat alles erg realistisch is neergezet qua setting, decor en verhaal, past dit onderdeel net niet helemaal in de kamer. Dat is een persoonlijk dingetje en berust op smaak. Maar verder is er op deze kamer niets aan te merken!

Expedition Bermuda, we hebben er lang op moeten wachten, maar het was het wachten meer dan waard! Wat een topper van een kamer is hier gebouwd. Het decor, de puzzels, het verhaal, aan alles is gedacht. Hopelijk heeft de eigenaar nog meer ideeën in zijn hoofd zitten. Ik wacht met alle liefde weer zo'n lange tijd voor zo'n topkamer (eerder is natuurlijk altijd mooi meegenomen ;) ).

A Gringo like me

Om onze dag af te sluiten (en omdat we toch tijd over hadden), werd er besloten een kamer toe te voegen die in de buurt lag van de andere kamers die dag. We kwamen uit bij Western Escape in Ede. Van andere escapers hoorde ik al goede verhalen over deze kamer. Gaat dit dan zo'n kamer zijn die ineens in mijn persoonlijke toplijstje komt te staan?

Eenmaal aangekomen op locatie, was het erg druk in de ruimte. Er kwam een immense groep uit de kamer en het was erg chaotisch in de ontvangstruimte. Geen stress, wij vermaken ons wel. Enigszins melig van het wachten, kwam onze host naar ons toe om ons wat uitleg te geven over de kamer. Deze uitleg was wat rommelig en op sommige momenten wat gekkig. "Mensen die veel kamers hebben gespeeld, vinden deze kamer vaak niet zo leuk", waren de woorden waar we het mee moesten doen. Interessant om met die gedachtegang een kamer in te gaan.

Enfin, na deze aparte introductie is het tijd om de kamer te gaan starten. Het verhaal wat we meekrijgen is duidelijk en we kunnen vrij snel van start. De start van de kamer vind ik leuk bedacht en tof in thema. Wat me hier opvalt is dat het decor er op het eerste oog best tof uitziet. Heel uniek voor een kamer in de Benelux. Zoiets als dit heb ik hier nog niet eerder gezien. Wanneer we 'echt' starten met de kamer, valt me wel op dat het een gevalletje 'filmset' is. Op het eerste oog ziet het decor er prima uit, maar op andere plekken is het om te janken.

De puzzels in de kamer zijn heel verschillend, waar de ene puzzel heel basic is, is de ander heel onlogisch of chaotisch. Hierdoor kom ik er gedurende de gehele kamer eigenlijk net niet lekker in. We komen er al snel achter dat er meerdere dingen in de kamer niet werken. Puzzels die het niet goed doen, decorstukken die wat zouden moeten doen, maar niet werken. Bepaalde handelingen die je niet uit kunt voeren omdat bepaalde onderdelen niet werken. Wanneer dit eenmalig is, kan dat natuurlijk altijd gebeuren. Maar hier gebeurde het meermaals in de kamer, dat gaat op een gegeven moment irriteren.

Wat ik wel tof vond aan deze kamer, is dat je wel het gevoel krijgt dat het dorpje waar je bent leeft. Je hoort hier en daar wat stemmen, ziet wat lichten aan en uit gaan, dat is leuk bedacht. De uitwerking kan dan wel weer beter, want wanneer je deze lampen gewoon ziet zitten, neemt je dat net weer weg uit dat verhaal.

Na net wat meer dan een uur, stonden we eigenlijk hintloos weer buiten. Op de een of andere manier was deze kamer het continu net niet voor mij. Het decor was het net niet, de puzzels waren het net niet, het verhaal bleef niet echt hangen, etc. Erg jammer wel, want het is een kamer met erg veel potentie. Toen we eenmaal buiten kwamen, was het napraten even vreemd als de introductie van de kamer. Na betaald te hebben, besloten we dan ook weer snel te gaan.

Western Escape in Ede was het dus samenvattend niet helemaal. Ik denk dat er veel meer uit deze beleving te halen valt. De prijs van de kamer is, wat mij betreft, op dit moment ook te hoog. We hebben een leuke tijd gehad, maar ik denk dat deze tijd leuker had kunnen zijn.

Lekker old school

The Mystic Cabin is een kamer die eigenlijk al heel lang op mijn wishlist staat. Een kamer op zo'n 20 minuutjes van mijn huis, maar toch had ik hem nog nooit gespeeld. Het is natuurlijk al een wat oudere kamer en vrijwel iedereen in mijn omgeving had deze kamer al gespeeld. Toen ik met mijn vriendin onze vakantieplannen aan het plannen was, kwamen we er beiden achter dat we deze 'golden oldie' allebei nog niet gespeeld hadden. Nou waar wachten we nog op? Boeken!

We parkeerde de auto op het parkeerterrein, vanuit daar is het even zoeken waar de kamer ook alweer was. De laatste keer dat ik hier was (voor The Conductor) is immers 4 jaar geleden. Na even zoeken kwamen we aan bij het pand. Daar werden we vriendelijk ontvangen door onze host van deze middag. Na even gezellig gekletst te hebben, konden we de cabin in!

Toen we de kamer binnenliepen, was ik best onder de indruk van het decor. Deze kamer is inmiddels al 9 jaar oud, dus de verwachtingen waren niet heel hoog. Het decor ziet er oprecht netjes uit, prima afwerking en netjes bijgehouden. Je merkt aan alles dat het een oudje is, maar dat stoort me eigenlijk totaal niet.

Qua puzzels blijft deze kamer tegenwoordig wel wat achter op het escapegeweld van tegenwoordig. Uiteraard moeten we het dan wel in de juiste tijdsgeest kunnen zien. Voor een kamer met deze leeftijd zitten er best wat technische dingetjes in en is de kamer niet alleen maar uitgerust met slotjes. Wat denk ik wel wat beter kan, is de feedback die de puzzels geven. We hebben tweemaal in de kamer een hint nodig. Twee keer is dat eigenlijk hetzelfde: "jullie hebben het al goed gedaan, er is iets open gegaan". Een bepaalde puzzel in het algemeen vond ik persoonlijk een beetje gek. Op goed geluk ergens aan beginnen en de beginpositie van de puzzel helpt je eigenlijk al. De puzzels passen allemaal binnen het thema, maar hebben verder niet echt wat met het verhaal te maken. Lekker old school dus. De flow van de kamer is wel erg goed. We speelden dus met twee en speelde hem met nog 12 minuten over en slechts twee kleine hints.

Samenvattend hebben we ons best vermaakt bij The Mystic Cabin, een old school puzzelkamer met een prima decor. Ik denk dat je deze kamer in de juiste tijdsgeest moet kunnen plaatsen en met de juiste verwachtingen naar Best moet gaan. Het huidige cijfer (8.6 op het moment van schrijven) vind ik aan de hoge kant, een beetje hetzelfde als de prijs van de kamer. Al met al ben ik blij deze kamer gespeeld te hebben. Wat mij betreft mag The Riddle Room weer aan de slag met nieuwe ideeën!

En opnieuw de wereld gered

Het is vakantie en we krijgen een appje van de bekende 'Milde Dictator': "Hebben jullie morgenavond wat te doen?". Kunnen er lang en kort over doen, maar uiteraard gaan we een escape room spelen. Het bleek weer erg lastig om enerzijds een kamer te vinden die we allemaal nog niet gespeeld hadden, die nog een beetje in de buurt was én die anderzijds zo last minute nog te boeken was. Mijn oog viel op Nuclear Countdown, goede reviews op Escapetalk, redelijk in de buurt én beschikbaar voor de dag erna, boeken dus!

Tijdens het boeken moet je even rekening houden met de tijdsloten, deze kun je inderdaad aanklikken en boeken, maar je hebt pas écht geboekt wanneer je een bevestiging krijgt van de eigenaren. Houd hier dus rekening mee! Eenmaal aangekomen bij het pand, staan we voor een woonhuis. Achteraf blijkt het een hobbyproject te zijn van drie jonge gasten in een huis wat al geruime tijd binnen de familie is. En ja, een hobbyproject is het zeker!

Nadat we vriendelijk werden ontvangen, kregen we een introductiefilmpje te zien. Om heel eerlijk te zijn kan dat écht wel beter. Een AI personage met een stem die amper te verstaan is. Het is niet echt een meerwaarde om zo een filmpje te laten zien. Enfin, op naar de kamer. Eenmaal in de kamer zien we eigenlijk meteen wat voor kamer het gaat worden. Het is inderdaad een oud woonhuis, waar wat meubels in gezet zijn. De eigenaren zeiden achteraf ook dat ze voor deze kamer weinig budget hadden qua bouw. Dat zie je ook wel aan de kamer zelf.

De puzzels in de kamer zijn vrijwel allemaal goed te doen. Een bepaalde puzzel in het bijzonder is onwijs ver gezocht en daar heb je echt hardcore zoekskills voor nodig. Ik ben benieuwd hoeveel groepen dit uit zichzelf zouden vinden. De puzzels zelf zijn best leuk, maar niet altijd even goed in thema. De eigenaren hebben vooral laten zien wat voor technische snufjes ze kunnen implementeren. Dat is ze wel gelukt, ik had in een kamer als deze 0 techniek verwacht, dus dat verbaasde me nog enigszins.

Dan het verhaal... We gaan voor de zoveelste keer een bom ontmantelen. Maar verhaaltechnisch klopt het niet helemaal wat we aan het doen zijn. Volgens het verhaal moeten we Europa redden, maar dan ben je toch weer de wereld aan het redden? Het klopt allemaal net niet lekker.

Tsja, deze kamer was het toch niet helemaal voor mij. Dat komt vooral door de verwachtingen en de prijs van de kamer. Op het moment van schrijven heeft de kamer een 8.6, wat (in mijn ogen) véél te hoog is voor een kamer als deze. Met vier personen betaalde we €120,-, wat ik toch aan de prijs vind voor een basic kamer als deze. We hebben met ons vieren echt wel plezier gehad en de gameflow was ook best prima. Maar mocht je deze kamer toch willen spelen, stel dan alsjeblieft je verwachtingen bij!

Die acteur komt uit den Haag!

Eindelijk is het zo ver, na maanden wachten, kunnen we ein-de-lijk Pray gaan spelen! Omdat we twee weken vakantie hadden, keken we op de website van escape room Katwijk of Pray nog beschikbaar was. Slechts één tijdslot was beschikbaar, meteen boeken dus! Na maanden wachten trokken we met ons tweeën naar Katwijk om deze topkamer te gaan spelen. Veel lovende reviews al gelezen. Uiteraard weet ik wat Johan in zijn mars heeft, maar gaat hij deze hoge verwachtingen waar kunnen maken? Spannend!

Eenmaal op locatie stuitten we buiten op een van de bouwers van Pray, nog voor de kamer in gingen hadden we al een uitgebreid en gezellig gesprek. Ik blijf het leuk vinden om met andere enthousiastelingen in gesprek te gaan. Na even gekletst te hebben, konden we het uitvaartcentrum binnen en daar zou ons avontuur gaan beginnen.

Je merkt van begin af aan meteen dat er na Bella Ciao en Here I Am weer een stap voorwaarts is gezet. Vanaf het allereerste moment sta je meteen middenin het verhaal. Het decor is goed, de sfeer is perfect, goede muziek, geureffecten, de hele mikmak. Na een sfeervolle introductie, start het puzzelavontuur.

Om maar meteen op de puzzels aan te haken, deze vond ik gedurende de kamer eigenlijk best heel erg tof. Alle facetten van puzzels komen wel voorbij. De flow is perfect en het is continu erg duidelijk wat we wel/niet moeten doen. We speelde deze kamer met z'n tweetjes, speelde hem hintloos en met nog 10 minuten op de klok. Aan de flow is dus werkelijk niets aan te merken. Waar ik persoonlijk vooral heel blij van werd, is de gelaagdheid van de puzzels. Meerdere keren in de kamer lijken puzzels heel gemakkelijk te zijn, maar toch blijkt er dan een extra laag (of een tweede extra laag) in de puzzel te zitten. Heerlijk vind ik dat!

Dan het decor, tsja... We weten inmiddels van Johan dat hij kan bouwen als geen ander, ook bij Pray heeft hij dit weer laten zien. Want wauw, wat hier weer is gebouwd. Absurd. Het decor blijft gedurende de gehele kamer goed on point. De afwerking is subliem, aan alle kleine details is gedacht. Ook geluidstechnisch zit het over het algemeen goed in elkaar. Waar de muziekmix hier en daar beter zou kunnen, waardeer ik het zo erg dat je overal wel achtergrond geluidjes hoort. De kamer leeft echt!

Uiteraard moeten we het ook over het verhaal hebben. Ik kan me volledig aansluiten bij een aantal andere reviews. In het begin zul je denken: "huh?", maar gedurende de kamer ontvouwt het verhaal zich volledig en valt alles op zijn plek. De acteur heeft hierbij een ondersteunende rol. Absolute hoogtepunt voor mij was het einde. Het verhaal komt samen tot een mooie climax, chapeau! Ook dit heb ik al meermaals teruggelezen in reviews, maar ook ik ga het benoemen. Twijfel je over de acteur? Laat hem alsjeblieft in de kamer zitten. Het is absoluut een meerwaarde en de acteur zit niet in de kamer om je te laten schrikken. De spanningsopbouw is perfect!

Enfin, wat een lofzang! Zijn er dan helemaal geen punten te benoemen die wat minder zijn? Die zijn er voor mij toch wel. Er zijn een aantal stijlkeuzes gemaakt die ik totaal niet vindt passen in het decor en de sfeer. Dat haalt mij (helaas) op bepaalde punten toch net uit mijn emersive beleving. Met wat kleine aanpassingen zou deze kamer voor mij helemaal 100% perfect zijn. Uiteraard is dit mierenneuken, maar een kritische noot is nooit verkeerd, toch?

Samenvattend is Nederland weer een echte topkamer rijker. Er zijn weinig kamers waarbij ik al mijn 'belangrijke punten' kan afvinken. Pray is er wel zo eentje; een prachtig decor, mooi verhaal, goede puzzels, etc. Al met al zou ik dus zeggen, open die boekingsmodule en boek deze kamer! Heel benieuwd wat er nog meer uit de koker van escape room Katwijk gaat komen!

Old school

We hebben vakantie en een middagje niets te doen... Dat klinkt heel vervelend, maar we weten al snel wat we gaan doen met onze vrije middag. Escapen! Het wordt steeds moeilijker als je al ruim 200+ kamers gespeeld hebt om een kamer in de buurt te vinden die je nog niet hebt gedaan. Toch kwam onze teamgenoot ineens met een kamer die enigszins in de buurt lag, boeken dus!

Omdat deze escaperoom zich bevindt op een mooie locatie, besloten we wat eerder te gaan zodat we nog wat rond konden wandelen bij het kasteel. Check even goed online wat de openingstijden zijn van het landgoed, het is oprecht tof om hier een klein rondje te wandelen. Nadat we alles gezien hadden, besloten we richting de kamer te lopen. Tip; er zijn bij de escaperoom zelf ook parkeerplaatsen. Onze auto stond nog bij het kasteel en vanuit daar is het nog best een stukje wandelen.

Enfin, ondanks dat we veel te vroeg op locatie waren, konden we gelukkig al eerder beginnen. We werden vriendelijk onthaald door onze hosts en werden fijn welkom geheten op deze bijzondere locatie. Nadat we snel onze spullen konden opbergen, werden we mee de kamer ingenomen. Hier kregen we het een en ander uitgelegd en daarna werd er een introductievideo gestart. Deze video duurde wat mij betreft net wat te lang en had wel een heel hoog 'Klokhuis-gehalte'. Dat mocht de pret niet drukken, we konden gaan spelen!

De kamer heeft alles te maken met de unieke locatie waar jij je op dat moment bevindt. Je gaat op zoek naar de graal die is gestolen op een feestje. De locatie zelf is erg uniek en tof om hier een escaperoom te bouwen. Echter merk je met dit soort monumentale panden vaak wel de restricties die de bouwers hebben. Ook in deze kamer merk je dat wel. We komen echter meteen in een goede flow te zitten en gaan erg snel door de kamer heen.

De puzzels zijn lekker old school, verwacht hier geen heftige technische zaken. Wat natuurlijk erg goed in het thema en verhaal past. Wel denk ik dat er verhaaltechnisch meer gedaan kan worden binnen deze kamer. Het is nu soms toch onduidelijk of we in de tegenwoordige tijd spelen, of juist terug zijn gereisd naar het verleden. De puzzels passen allemaal prima binnen het thema maar hebben verder geen link met het verhaal.

Dan het decor, tsja lastig om daar wat over te zeggen. Je bent op een prachtige locatie en de bouwers hebben geprobeerd er wat tofs van te maken. In het verleden was deze kamer een pop-up escape, maar nu inmiddels een blijvende kamer. Op de een of andere manier voelt hij bij mij nog steeds aan als een pop-up. Een bestaande ruimte waar wat authentieke meubels in geplaatst zijn.

Wel moet ik zeggen dat de flow in deze kamer top is. De puzzels volgen elkaar in hoog tempo op en we blijven van begin tot eind in een perfecte flow zitten. Met nog 19 minuten op de klok weten we (met één kleine hint) te ontsnappen. Naderhand kletsen we nog gezellig na met de hosts en kunnen we op het landgoed nog wat gaan eten, geslaagde middag.

The lost treasure of Alden Biesen heeft voor mij, op dit moment, een té hoog cijfer. Ik vond de kamer oprecht best leuk om te doen, zeker wanneer je kijkt naar de prijs van deze kamer. De prijs-kwaliteitverhouding is erg netjes. Wel denk ik dat je met het huidige cijfer de lat wel héél hoog legt. Ga deze kamer gewoon spelen als je in de buurt bent, neem een kijkje op het landgoed en eet daarna gezellig wat. Ga er met de juiste verwachtingen heen. Ga gewoon lekker een uurtje old school puzzelen!

Zijn we er al?

Ongeveer 3 jaar geleden speelde we 'Kamer 1803' bij Escape Ede, een toffe kamer die ik persoonlijk erg kon waarderen. De eigenaren waren op dat moment al erg enthousiast over hun nieuwe kamer aan het praten. Deze zou groots worden, veel techniek, etc. Nu, zo'n 3 jaar later dus, is 'The Lost Dutchman' eindelijk open en na het lezen van alle positieve reviews, trokken ook wij richting Ede om deze nieuwe kamer te gaan spelen.

Gelukkig hoefde we niet te zoeken naar de ingang van de kelder, dat wisten we nog van vorige keer. Eenmaal binnen werden we ontvangen door een vriendelijke host, konden we nog even naar het toilet, de spullen opbergen en waren we helemaal ready to go!

Toen ik de introtekst van de kamer las, was ik een beetje huiverig. We zouden gaan tijdreizen. Al vaak heb ik een tijdreiskamer gespeeld, maar eigenlijk nog nooit met een goede uitvoering. Fingers crossed dat dat deze keer anders zou zijn. De introductie naar de kamer is leuk gedaan, wat mij betreft wel aan de lange kant, maar je weet wel meteen wat je missie is. Tijd dus om de tijdmachine in te stappen. En daar was ik meteen heel enthousiast. Voor het eerst in mijn 'escape carrière' zag ik een goed uitgewerkte tijdmachine. Mooie panelen, alles netjes afgewerkt. Dit voorspelt veel goeds!

Nadat we de tijdreismachine aan de praat hebben gekregen, reizen we terug en stappen we uit in het verleden. Ook hier was ik meteen erg te spreken over het decor wat ze hier uitgewerkt hebben. Alles netjes afgewerkt en goed passend binnen het verhaal. Meteen slaan we aan het puzzelen. Wat fijn is in deze kamer, is dat er veel te doen is qua puzzels. We splitsen dus meteen op en gaan meteen aan de slag. De puzzels dan, deze zijn prima. Leuke puzzels die passend zijn binnen het thema. Of ze helemaal passen binnen het verhaal, dat weet ik niet. Genoeg puzzels zijn er in ieder geval zeker. Zonder echte stukken waar we vast komen te zitten, gaan we in een heerlijke flow door!

We komen al snel aan in de 'eindruimte' van deze kamer, ook hier is het decor geweldig uitgewerkt! Waar ik me vooral in verbaas, is hoe groot de kamer eigenlijk nog is. De afwerking op sommige punten is echt heel goed, op meerdere punten in de kamer heb ik gedacht: 'huh'? Ook in deze laatste ruimte gaan we als een speer en kunnen we vrij snel door naar het einde. Het is tijd voor ons om terug te reizen naar het heden. Missie opgelost én de sidequest ook volbracht. Terwijl we elkaar aankijken en zeggen: "Zijn we er nu al uit?", staan we weer in de gang waar we de kamer in zijn gegaan.

Ja, The Lost Dutchman is weer een echte topper in het Nederlandse escape landschap. Wat heb ik genoten van deze kamer. Zonder al te hoge verwachtingen deze kamer binnengestapt en uiteindelijk best wel omvergeblazen met wat ze hier hebben weten neer te zetten. Vooral het decor sprak mij persoonlijk onwijs aan. Qua puzzels zul je niets 'nieuws' tegenkomen, maar wel zul je verrast worden met een heerlijke flow. Met nog 20 minuten over, stonden we buiten (we spelen zeker niet voor de tijd, maar dat betekent dus dat de flow top was). Wat mij betreft stap je lekker in de auto om deze kamer in Ede te gaan spelen!

Terug naar WW2

Omdat onze 'middelste' kamer in onze dagplanning wegviel, hadden we opvulling nodig. Na even gezocht te hebben wat er in de buurt lang van de andere twee kamers, kwamen we vrij last minute terecht bij Escape Room Wageningen. De enige kamer die nog in ons schema paste, was 'Prisoner of War'. Laten we die dan maar gaan spelen, toch?

De room bevindt zich in een groot pand waar nog veel ruimte zou zijn voor meer escaperooms! ;) We werden onthaald door onze host en konden snel onze spullen opbergen om daarna meteen van start te gaan. Het verhaal is duidelijk; we zijn gepakt en opgesloten door de Duitsers. Zij zijn een uurtje niet aanwezig en aan ons de taak om dus te gaan ontsnappen. Tijd om de kamer binnen te gaan.

Eenmaal in de kamer voel je aan alles dat deze kamer sterk verouderd is. Dat begint al bij het introductiefilmpje, alles wat we zojuist al gehoord hadden van onze host, krijgen we hier nogmaals te horen. Wanneer dit filmpje is afgelopen, start de ontsnapping voor ons. Je start deze kamer in het donker, waar ikzelf altijd minder fan van ben. Gelukkig vinden we snel wat lampen, maar op het moment dat er minder lampen zijn dan spelers, sta je eigenlijk de helft van de tijd niets te doen. Na snel ontsnapt te zijn uit onze cel, kan het puzzelen écht beginnen.

In de 'hoofdkamer' van deze room, zie je eigenlijk aan alles dat deze kamer echt 'op' is. Kaal, sfeerloos en vol met schimmelplekken van de lekkage die er zit. Ja oke, dit past nog enigszins in thema, maar het is eigenlijk schandalig dat je voor een kamer als dit nog geld durft te vragen. Ook de puzzels zijn flink geleefd, bij sommige puzzels kun je het antwoord eigenlijk al gokken omdat je ziet dat meerdere mensen een bepaalde combinatie hebben geprobeerd. De puzzels zelf zijn vrij simpel en passen wel allemaal binnen het WW2 thema.

Waar de kamer het voor mij nog enigszins goedmaakt, is het einde. Dat vind ik (voor een 1.0 kamer) nog leuk bedacht. Met nog ruime tijd over staan we al snel weer in de inkomsthal en hebben we onze ontsnapping verzilverd.

Tsja, deze kamer, wat kan ik er over zeggen. Wij boekte deze kamer puur als opvulling en de verwachtingen waren niet al te hoog. Maar de kamer is zelfs onder deze verwachtingen gekropen. Zelfs als opvulling zou ik deze kamer lekker links laten liggen.

Wedden dat die wel aanstond!?

Tijd voor de laatste kamer van de dag alweer. Na een goede opwarmer te hebben gehad bij twee andere kamers, is het nu de tijd om een kristal terug te gaan vinden. Op naar Tiel! Ruim een jaar geleden speelde we hier 'Space Mission' en daar was ik best enthousiast over. Na het spelen van deze kamer liet de enthousiaste eigenaar de ruimte zien waar hij zijn nieuwe kamer zou gaan bouwen. Tijdsprong van een jaar, de kamer is nu open! Tijd dus om terug te keren en hun nieuwe kamer te gaan spelen.

Op locatie worden we hartelijk ontvangen door onze host, hij herkende ons nog van de vorige keer, altijd leuk. Omdat we wat vroeg waren, konden we in de ontvangstruimte nog wat drinken. Na even gekletst te hebben, konden we gaan beginnen. De host, tevens de eigenaar, legde het verhaal van de kamer nog even uit. Jarenlang zijn ze al op zoek naar een kristal hier in Tiel. Zelfs nu zijn ze daar nog mee bezig. De eigenaar wees naar de straat (waar ze met werkzaamheden bezig waren). Een leuk actueel grapje, vond ikzelf heel erg leuk! ;) Enfin, na het verhaal gehoord te hebben, konden we naar de kamer toe.

Daar stappen we binnen in een prima uitgewerkt decor, nice! Om heel eerlijk te zijn, kwamen we niet erg lekker op dreef in deze kamer. Zoekwerk is vaak niet ons beste punt, iets waar ik later deze review even op terugkom. Nadat we onze valse start hebben ingehaald, kunnen we écht gaan beginnen. Het decor blijft tot dit punt prima. Wat mij betreft is het géén topdecor, maar alles wel wel netjes afgewerkt. De puzzels zijn oké. Prima in thema, maar ze liggen mij steeds net niet. Dat kan natuurlijk. Mede hierdoor kom ik er op de een of andere manier niet helemaal in. Zeker wanneer je langer vastzit op een bepaalde puzzel, ga je je snel irriteren. Zeker wanneer een hint (voor mij) best lang uit bleef.

Toen we eenmaal richting het einde van de kamer kwamen, was ik verbaasd over het decor. Waar het hiervoor nog 'oké' was en niet per se heel bijzonder, was dat op dit punt ineens wel. De afwerking is onwijs goed en de ruimte ziet er fantastisch uit. De puzzels zijn goed in thema, alleen liggen mij wederom niet zo. Waarom? Daar kan ik mijn vinger niet echt op leggen. Wat ik wel jammer vind, is dat je voor twee puzzels in deze ruimte écht goed zoekwerk nodig hebt. Het is als bouwer natuurlijk niet moeilijk om iets té goed te verstoppen. Hierdoor ben je als speler sneller geneigd om dingen te gaan gokken, wat wij uiteindelijk ook gedaan hebben.

De kamer komt uiteindelijk samen en we volbrengen onze missie. Ik had gehoopt dat er nog wat episch zou gebeuren richting het einde. Want om heel eerlijk te zijn, de ruimte en het decor laten dat wel toe op dat punt. Al met al hebben we een toffe tijd gehad in The Lost Crystal.

Ik kom de kamer een beetje hetzelfde uit als de vorige keer hier. De kamer heeft me op bepaalde punten echt wel verrast. Zeker wat betreft het decor op een bepaald punt. Toch laat de kamer voor mij wat kleine steekjes vallen, vooral op het gebied van de puzzels. Dit kan persoonlijk zijn, maar ik kwam er niet helemaal lekker in. Desalniettemin, ben je in de buurt, pak deze kamer zeker mee! Wat dat betreft is het echt wel een verborgen pareltje!

Grootse frustratie

Dan is het moment daar, de laatste dag alweer van onze escapetrip in Athene. Omdat onze terugvlucht pas aan het einde van de dag is, hebben we het natuurlijk voor elkaar gekregen om nog twee kamers in de ochtend mee te pakken. Deze eigenaar opende zijn kamer wat eerder zodat wij allebei de kamers nog konden spelen. Na als team onszelf opgesplitst te hebben in twee losse teams, konden we gaan beginnen. Wij zouden starten met 'Lilliput', alles wijst erop dat dit een en al plezier gaat worden!

Het verhaal is duidelijk, we hebben een onvoldoende gehaald voor ons proefwerk, door middel van een chemisch drankje weten we ons te verkleinen. We moeten inbreken in de lade van de professor om daar onze toets te gaan vervalsen. Wat mij betreft, qua verhaal, een heel leuk beginsel! We stappen de kamer binnen en voor mijn gevoel zijn we - voor de kenners onder ons - in een scene beland van 'Wizzy en Woppy'. We staan als kleine mensjes tussen allerlei grote objecten, tof!

Kleine sprong in de tijd, dat was ook het enige leuke aan de kamer, die binnenkomst. Al snel is duidelijk dat het decor aardig versleten is en dat het er alleen op het oog nog redelijk uit ziet. Waar de kamer in het begin vooral heel lollig lijkt te zijn, blijkt deze kamer vooral heel pittig te zijn qua puzzels. Waar je verwachte leuke opdrachten te moeten doen, word je plat gegooid met diehard puzzels. Deze puzzels zijn dan ook nog eens ingestoken op de Atheense manier. Voor ons was de logica in veel gevallen héél ver te zoeken. Wel moet ik daar de kanttekening bij maken dat onze andere groep deze kamer wél heel logisch vond.

Zeker richting het einde van de kamer zakt de moed ons echt ver in de schoenen. We weten geen enkele puzzel zelf op te lossen omdat in onze ogen echt vrijwel alles ver gezocht is. Wanneer je dan continu terug moet lopen naar het hintscherm om te kijken wat voor hint we nu weer hebben gekregen, dan raak je vooral erg gefrustreerd. De verhaallijn was op een gegeven moment ook ver te zoeken, ik vroeg me echt af waar we in godsnaam mee bezig waren.

Er zit in deze kamer zo ontzettend veel ruis, dat je van gekkigheid niet meer weet waar je het moet zoeken. Zeker wanneer je (eindelijk) zelf iets oplost en wat vrijspeelt, wat je pas véél later kunt gebruiken. Al met al, frustratie frustratie frustratie. Wij waren als team dus heel blij dat we eindelijk naar buiten konden toen we het proefwerk vervalst hadden. Hopelijk een valste start van deze dag.

Ik mag toch hopen dat Scooby ons zelf uit de kamer komt halen!

Tijd voor de allerlaatste kamer van onze trip in Athene. Nadat we een slechte start hadden gehad op deze locatie eerder deze ochtend, was het nu tijd om Scooby Who te gaan spelen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik best uitkeek naar deze kamer. Zelf ben ik een grote Scooby Doo liefhebber en was dus heel benieuwd hoe ze deze kamer neer zouden gaan zetten. Zeker kijkend naar de strips en films, kun je hier best wat tofs mee doen.

Waar bij Lilliput het piepschuim decor nog net niet uit elkaar viel, viel dat bij Scooby Who echt mee. Het decor ziet er best netjes uit. Zeker wanneer we de kamer binnenstappen en meteen wat herkenbaars zien. Tof! Het verhaal is simpel, de gang van Scooby is gevangen genomen en het is aan ons de taak om in hun voetsporen te treden en ze te bevrijden. Iets wat écht binnen het wereldje van SB past! Op naar de puzzels dus!

Ook bij deze kamer lopen we eigenlijk vrij snel weer vast op de logica van de puzzels. De puzzels in Scooby Who zijn al een stuk beter te doen dan in Lilluput, maar nog steeds vraag ik me meermaals af: hoe hadden we dit kunnen weten? Waar je in de vorige kamer nog naar een scherm kon lopen en kon lezen wat de hint was, hebben ze hier gekozen voor een hintsysteem in thema. Dat je een hintsysteem in thema wil doen, vind ik erg tof. Maar zorg er dan alsjeblieft voor dat het werkt! De host was niet te verstaan omdat het geluidsboxje zo slecht was. Wanneer de host dan óók nog eens een stemvervormer gebruikt, versta je er helemaal niets meer van. Dit resulteerde eigenlijk meteen weer in een bepaalde frustratie.

Die frustratie bleef eigenlijk continu gedurende de kamer. We blijven maar struggelen met de puzzels en komen er simpelweg niet helemaal lekker in. De kamer maakt het dan wel weer goed wat betreft decor, dat blijft erg netjes. Ook de kleine grapjes naar de SB reeks vind ik erg leuk bedacht. Wanneer we uiteindelijk de gang van Scooby weten te bevrijden, blijkt het natuurlijk een groot plottwist te zijn. Wanneer je de Scooby Doo strips en films kent, zul je begrijpen wat ik bedoel.

Nee Scooby Who was het voor mij, ondanks mijn liefde voor deze hond en zijn vrienden, niet helemaal. Vooral de frustratie rondom de puzzels en het verschrikkelijke hintsysteem halen je helemaal uit je spel. Ondanks dat je dan leuke knipogen in je kamer hebt zitten én dat het decor er nog best netjes uitziet, maakt het niet dat je lekker door de kamer gaat. Jammer, want ik denk dat er veel meer uit deze kamer te halen valt.

Heb 'de Milde Dictator' nog nooit zo bang gezien

Dag vier van onze Athene trip. Waar we met 7 man in totaal waren gestart, zijn we op dit punt nog met 6 over. Omdat we alle kamers opgesplitst speelde, leek het ons toch tof om één kamer met z'n allen te spelen. Dit zou 'SIXXXTY NINE' worden. Een kamer waar we allemaal geen verwachtingen voor hadden. Gewoon even een uurtje flauwe humor en lachen met elkaar. Benieuwd hoe dit zou gaan worden.

We komen aan op locatie en daar wordt opengedaan door onze host. Onze host zou zo acteur kunnen zijn in deze kamer, prima in thema dus haha. De meligheid zat er in de groep al in, de host kon bijna haar intropraatje niet doen. De flauwe grappen vlogen ons al om de oren. Toen kwam er een interessant statement vanuit de host: "Je komt hier niet om te escapen, je komt hier om lol te hebben. Je mag zo ver gaan als je zelf wil in de kamer", dat voorspelt niet veel goeds. Hoe zit het hier met de hygiëne? Tot slot geeft de host aan dat we tijdens het spel verschillende 'side quest' krijgen als we fouten maken. Het is aan ons om te kijken hoe ver we willen gaan. Interessant.

We lopen naar de kamer toe en staan in een kinky slaapkamer. De dildo's, condooms, lingerie, naakte vrouwen vliegen je om de oren. Jeetje, dit gaat wat worden. We zien hier meteen de verdeling in de groep. Een aantal van ons gaan meteen met de puzzels en een aantal vinden het te leuk om te gaan flauwekullen. Na het 'oplossen' van de eerste puzzel, komen we erachter dat de code niet klopt. Meteen gaat de telefoon. Alsof je een soort hotline belt, krijgen we onze eerste straf. Een van de teamleden moet gebukt tegen het bed aan gaan staan en iemand anders mag met een zweepje slaan. We hebben hier tranen met tuiten gelachen, maar zo'n soort kamer is het dus...

Tsja, wat is er verder over de kamer te zeggen? Er is totaal geen verhaal, je bent gewoon bezig met random puzzels met een kinky randje. Waar je bij veel kamers bijvoorbeeld een puzzel oplost met een joystick, is dat hier een dildo. Een beetje dat niveau. Het is compleet random, het decor (als je het al zo mag noemen) ziet er niet uit, het verhaal slaat nergens op, maar man man man, wat hebben we hier gelachen.

Na een klein uurtje staan we weer buiten. Dit is zo'n kamer die heel lastig is om te reviewen. Want de kamer zelf is verschrikkelijk. De puzzels zijn afgezaagd, het decor ziet er niet uit en er is 0 verhaal aanwezig. Maar toch hebben we als groep hier onwijs veel plezier gehad. Je maakt deze kamer dus echt volledig zelf. Ik zou hem niet per se aanraden, maar mocht je tijd over hebben en met een leuke groep zijn, pak hem dan gerust mee om gewoon even een uurtje te lachen.

Leuk voor 45 minuten

De een-na-laatste dag alweer van onze Athene trip. We zijn in de ochtend gestart met een melige kamer (sixxxty nine), de stemming zit er dus goed in. Waar we in het begin met de gehele groep spelen, splitsen we hier op in twee groepen. Waar de ene groep Manifesto gaat spelen, spelen wij WHY van Seven Souls. Een kamer waar ik persoonlijk best naar uitkeek. Het thema en de beschrijving van de kamer sprak me namelijk erg aan. Tijd om te gaan spelen.

Wat goed is om te weten, is dat je tijdens het reserveren je telefoonnummer moet doorgeven. Je krijgt via je telefoon namelijk instructies om de kamer te betreden. Omdat wij in twee groepen speelde - en omdat dus één iemand alle kamers had gereserveerd - kregen wij dat telefoontje niet. We werden daarom een beetje ongemakkelijk onthaald en kregen binnen de uitleg van de kamer. De missie is duidelijk, wij gaan als een groep psychologen naar een huis toe waar een melding over is gekomen. Aan ons de taak om te kijken wat er nu precies aan de hand is. Er was nog een klein dingetje wat de agent ons moest melden; er woont een klein jongetje in dit huis, je moet hem niet altijd vertrouwen want hij liegt vaak. Dat moet tof worden!

We lopen om het gebouw heen om naar de ingang van de kamer te gaan. We komen niet helemaal lekker in de flow te zitten en lopen wat vast, op dit punt is er ook nog geen mogelijkheid om hints te krijgen. Dus we beginnen erg stroef. Enfin, na even gesukkeld te hebben, komen we aan bij het huis waar we ons onderzoek moeten gaan doen. Bewapend met een lijst aan vragen die we moeten stellen, maken we kennis met onze kleine man.

Hier moet ik meteen probs geven voor de acteur. Je staat met een volwassen man te praten, maar je hebt echt het gevoel dat je met een kind van amper 10 aan het praten bent. Hij vertoont gekke trekjes, maar hebben meteen een bepaalde band met hem. We treden het huis binnen en we zitten meteen perfect in onze rol. Kritisch stellen we vragen en proberen we te achterhalen wat er aan de hand is. Al snel wordt duidelijk dat Nikitas, zo heet het ventje, thuis niet helemaal lekker zit. Zijn grotere broer kan nogal vervelend zijn.

De kamer blinkt in het begin echt uit in de interactie die je hebt met de acteur. Waar sommige momenten een flinke dosis humor hebben, zijn andere momenten echt ontroerend. Op een bepaald punt moet ik me écht inhouden om niet in te springen op een bepaalde situatie. Erg mooi gedaan. De puzzels zijn meer kleine opdrachten, maar passen allemaal perfect in het thema en verhaal.

Tot nu toe dus echt perfect, maar toch raakt de kamer ons alle drie op een gegeven moment helemaal kwijt. Het verhaal, wat tot nu toe mooi en ontroerend was, neemt een bizar vage wending en ik ben de draad helemaal kwijt. Het lijkt wel of alles ineens omslaat. De puzzels worden omslachtig, het decor is ineens kaal en kil. Onwijs jammer dus! Vooral het acteerstuk en de interactie is ineens weg. Richting het einde zou je een soort 'eindscene' moeten zien waar alles samenkomt. Alles wijst erop dat dit een emotionele scene zou moeten zijn. Echter sprak de acteur zó slecht Engels dat we letterlijk niets verstaan hebben van zijn dialoog. Wanneer we denken dat het erop zit, blijkt alles nóg vager te zijn dan het al was en komt de volgende plottwist in het verhaal weer aan bod. Nee, erg jammer dit.

Why is een kamer met enorm veel potentie. Als de kamer het niveau had vastgehouden van de eerste 45 minuten, was het absoluut een van mijn favoriete kamers ooit geweest. Maar na 45 minuten was deze room mij, en ook mijn andere teamleden, helemaal kwijt. Enorm jammer want er zit zoveel potentie in. Achteraf probeerde we met de host nog een beetje te sparren over het verhaal en waren we vooral benieuwd wat er nu eigenlijk gebeurd was, maar daar werden we niet veel wijzer van. Al met al erg jammer dus.

Een schreeuwerige domper

Door naar alweer de derde kamer van vandaag. Waar wij als groep begonnen bij 'Why?', speelde de andere groep Manifesto. Toen we met de Uber aankwamen bij Manifesto, zagen we onze vrienden nog buiten wachten, zij kwamen net uit deze kamer. Zij waren laaiend enthousiast over deze room, dit zijn de kamers waarvoor je speciaal naar Athene komt. Onze verwachtingen schoten meteen omhoog. Na even kort gekletst te hebben met elkaar, moesten we alweer afscheid nemen, maar konden wij de kamer in! The hype is real!

We komen oog in oog te staan met een professor die een tijdmachine heeft gebouwd, daarmee reizen we naar een tijd die we zelf mogen kiezen. Na wat korte uitleg stappen de de 'tijdmachine' in en reizen we naar ons gekozen jaar. De tijdmachine, wat een speeltoestel uit een speeltuin was met wat doeken eroverheen, deed het natuurlijk niet goed en we belandde bij de ingang van een theater: 'Manifesto'. Hier worden we uiteindelijk verwacht te bekijken wat zich allemaal heeft afgespeeld in dit theater.

We komen meteen oog in oog te staan met onze acteur, de interactie is leuk en kort daarna kunnen we eindelijk écht starten met ons avontuur. Tot dit punt waren we nog niet heel enthousiast, maar goed, we zijn pas net begonnen. We lopen door het theater en staan plots oog in oog met een andere acteur. Waar we hoopte op mooie momenten en toffe scares, bleek ook deze kamer weer een schreeuwerige bende te zijn. Continu geschreeuw in het donker. Iets wat we inmiddels wel kende vanuit Athene. Even keken we als team elkaar aan, zou de andere groep ons voor de gek proberen te houden dat ze dit zo geweldig vonden.

Enfin, we gaan verder de kamer in en starten met de eerste puzzels. Deze puzzels zijn prima, ze passen binnen het decor. Maar vaker vragen we ons ook wel af wat we nu eigenlijk aan het doen zijn. Waar deze kamer wel in uitblinkt zijn de kleine scenes die je te zien krijgt en die je beetje bij beetje door het verhaal slepen. Deze scenes zijn tof en geven echt body aan de kamer. Wat ik daarom niet snap, is dat tussen deze scenes door de kamer een ordinair spookhuis lijkt te zijn met vooral veel schreeuwerige momenten. Ook van interactie met de acteurs is - op een tof moment na - eigenlijk geen sprake.

Omdat we als team ons mateloos irriteren aan de acteurs, komen we simpelweg echt niet lekker in deze kamer. De puzzels zijn op sommige momenten erg onlogisch naar onze mening. En het decor is nou ook niet wereldschokkend. Op de toffe kleine scenes na, blijven we een beetje in het duister tasten wat deze kamer zo goed zou maken. Richting het einde komen we uit bij de grote eindscene, deze ziet er dan wel weer tof uit. Maar verhaaltechnisch is het voor ons niet duidelijk wat er nu van ons verwacht wordt. Er moet een bepaalde dreiging komen vanuit de kamer, bleek toen we dat hoorde vanuit de host. Een beetje beduust komt de kamer ten einde.

Waar ik dan wél weer heel enthousiast van werd, was het absolute einde van deze kamer. De uitvoering had beter gekund en meteen kreeg ik allerlei ideeën hoe je dit nóg toffer kon maken. Maar ik hoor mezelf nog zeggen: "Holy shit, dit vind ik echt tof". Achteraf spraken we met het andere deel van de groep met de vraag: hebben jullie ons nu voor de gek gehouden? Maar zij waren écht heel enthousiast over deze kamer. Manifesto laat dus zien hoe persoonlijk de smaak in escaperooms is. Waar zij deze kamer de wereld in prezen, was Manifesto voor ons vooral een domper met als resultaat een enorme piep in je oren. Een kamer met potentie, zo zou ik hem het beste omschrijven.

What's your greatest sin?

Door naar kamer vier van de dag alweer, tijd voor weer een goede horrorkamer. Ik moet eerlijk zeggen, dat ik de gehele vakantie al opkeek tegen deze kamer. Ik mag zeggen dat ik flink wat horrorkamers heb gespeeld en dat ik me altijd goed staande weet te houden. Ook weet ik inmiddels een beetje welke thema's me wel en niet liggen. Alles wat met geloof te maken heeft - en dan vooral dingen met duivelsuitdrijvingen - die liggen me niet zo. Een keer in mijn hele leven heb ik volledig 'uit' gestaan in een kamer, dat was El Exorcista. Gaat dit de tweede kamer zijn waar ik geen stap durf te zetten? De laatste zin in de beschrijving van deze kamer gaf me letterlijk kippenvel: Based on a true story. Alle moed bij elkaar schrapen en die kamer in!

We komen aan op locatie en wat we zien is een volledig gedecoreerd pand, dit kan wel eens heel tof gaan worden. Omdat we vrij vroeg waren, moesten we buiten nog even wachten. Van binnen hoorde we de dreunende kerkelijke muziek al. Ik moest écht heel erg mijn best doen alle moed bij elkaar te schrapen. Vooral toen we te horen kregen dat we een voor een naar binnen moesten gaan. Waar mijn twee teamgenoten meteen zeiden: ik ga niet als eerste. Moest ik, de bangeschijtert die ik was, maar als eerste. Ik wilde me uiteraard niet laten kennen.

Eenmaal binnen was de sfeer niet heel veel beter. Ik was meteen op mijn hoede en gelukkig (omdat ik wat langer ben) zag ik de eerste scare al aankomen. Ondanks dat ik doodsbang was, merkte ik wel dat ik me redelijk staande wist te houden. Vooral omdat ik het gewoon onwijs gaaf vond wat ze hier hebben neergezet. De sfeer die daarbinnen hangt is insane! Nadat we als team waren herenigd, kregen we nog wat instructies van de vader uit dit klooster. Hierna konden we eigenlijk meteen van start gaan.

Laten we meteen beginnen met de puzzels, deze zijn perfect in thema en passen goed binnen het verhaal. De flow is eigenlijk de gehele kamer perfect en zonder hints krijgen spelen we de volledige kamer uit. Dat zit dus wel goed. Wat ik daarnaast erg sterk vind aan Amen, is dat de scares heftig zijn, maar je krijgt wel de ruimte om je puzzels op te lossen. Het decor is tot slot ook erg netjes uitgewerkt. De afwerking kan hier en daar wel beter, maar voor Atheense begrippen is dit echt goed.

Rustig en gestaag gaan we dieper het klooster in en staan we continu oog in oog met de acteur. Ik vraag me hier meermaals af hoe deze mensen in Athene sommige scares (in het pikdonker) kunnen doen. Achteraf hoorde we van onze actrice dat ze pasgeleden haar voet onwijs had gestoten in het donker. Dat gaat daar dus ook nog wel eens mis.

Ik moet zeggen dat ik deze kamer écht heel erg spannend vond, maar gelukkig stond ik niet volledig uit en heb ik optimaal kunnen genieten van deze kamer. Zeker wanneer we op een bepaald punt in de kamer staan waar we een toffe scene zien en worden verblufd met een stukje techniek. Ja! Het kan dus echt in Athene. Waar de kamer het voor mij helemaal goedmaakt, is het einde van de kamer. Als team kun je hier - onbewust - een bepaalde keuze maken. Dat werd ons achteraf verteld. Hier word ik als speler onwijs enthousiast van!

Eigenlijk is alles aan deze kamer top! De acteurs zaten onwijs goed in hun rol, de puzzels waren goed, decor zag er netjes uit en het verhaal klopt aan alle kanten. Zorg ervoor dat de afwerking nóg net een tandje beter is en zet de muziek iets zachter en je hebt wat mij betreft een perfecte kamer te pakken. Amen is wat mij betreft een echte topper! En dan moeten we de nieuwste kamer van Neverland nog gaan spelen. Gelukkig lazen we online dat deze minder heftig zou zijn dan Amen zelf. Op dus naar hun nieuwe locatie!

Holy shit

De laatste kamer van de dag. Met al vier kamers gespeeld, zou je denken dat je een beetje inkakt. Maar heel eerlijk gezegd, had ik onwijs veel zin in deze kamer. Mede door de adrenalinerush die we hiervoor hebben gehad bij 'Amen'. Vanuit daar wandelen we naar hun nieuwe locatie, dat kun je te voet gemakkelijk doen. Eenmaal aangekomen op locatie, zien we een enorme loods voor ons. Achteraf vertelde ze ons dat ze nog zeker 6 a 7 kamers kwijt kunnen op deze locatie, insane hoe groot het is. Maar kleine spoiler, ik kom héél graag terug om hun nieuwe kamers ook te spelen. Ik ben inmiddels een echte Neverland-fan geworden.

Amen zou een stuk heftiger zijn dan Metanoia, dat vind ik persoonlijk wel fijn. Want alles wat maar met religie te maken heeft, dat ligt mij niet zo. Waar ik vooral heel benieuwd naar was, was het verhaal van deze kamer. Metanoia zou namelijk zowel een prequal als een sequal zijn op Amen. Hoe gaan ze dat dan doen? Na even buiten gewacht te hebben, kunnen we gaan starten aan deze kamer.

Het begin van de kamer is leuk, de sfeer zit er goed in en de start lijkt een beetje een komedie te gaan worden. Leuke grapjes, toffe interactie met onze host, etc. Gaat deze kamer dan echt niet eng zijn? We stappen de kamer binnen en daar merken we meteen dat de leuke intro haaks staat op wat er in de kamer zal gaan gebeuren. Juist dit contrast maakt de introductie zo goed. We lossen de eerste puzzels op en zien dan een toffe scene en weten meteen wat ons te wachten staat. Dit gaat heftig worden!

Ik ga vast een sprong maken naar het einde, het is Neverland gelukt om mij volledig in 'freeze' modus te zetten. Waar ik dacht dat ik alle horrorkamers wel gemakkelijk aan kon, ben ik na Metanoia weer terug bij af. Holy shit, wat vond ik dit eng. Waarom dan? Enerzijds is dat het thema, dat ligt mij gewoon niet zo. Niet dat ik het niet tof vind, maar ik vind het persoonlijk gewoon doodeng. Anderzijds is deze kamer zó goed afgewerkt (van vloer tot aan plafond volledig gedecoreerd), dat het allemaal heel echt lijkt. Je staat echt middenin het verhaal en er is weinig wat je afleid en terugbrengt naar de realiteit.

Het acteerwerk is subliem en het verhaal op een hele toffe manier uitgewerkt. Ja, het is inderdaad een prequal en een sequal. Amen had hierdoor voor mij nóg meer lading gekregen. Daarnaast is het heel tof dat je ook meteen meekrijgt wat er ná Amen precies gebeurd is. Dan de puzzels, ook hier doet Metanoia iets wat je in Athene niet vaak ziet. De kamer is voorzien van een bonk techniek. Iets wat we binnen de Benelux natuurlijk gewend zijn, maar in Athene zie je dat nergens. De kamer bevat geen enkel slot en er zitten oprecht toffe technische dingetjes in deze kamer.

Het verhaal ontvouwt zicht en op een bepaald punt kan ik niet meer fatsoenlijk nadenken. Zeker wanneer we horen dat we moeten opslitsen. De scares vliegen om je oren en ik weet niet meer wat links en rechts is. Maar wauw, wat geniet ik van deze kamer. Kleine tip wanneer je deze kamer speelt: geef alsjeblieft aan de host op voorhand aan dat ze de muziek wat zachter mogen zetten. Deze stond té luid. Ik weet niet wat het is met die subwoofers in Athene. Waarschijnlijk hebben alle rooms een soort samenwerking met de plaatselijke 'Beter Horen'. Het geluid stond zó hard dat het echt pijn deed aan je oren. Na meermaals gevraagd te hebben of ze het alsjeblieft zachter konden zetten, gaven ze daar eindelijk gehoor aan.

De kamer komt op het einde ook nog een perfect samen tot een bepaald punt. Ik vind het in een horrorkamer altijd heel tof wanneer je bepaalde elementen ziet die je nog niet gebruikt hebt. Tot je op het einde iets ziet, waardoor je meteen weet: "Fuck, we moeten nog terug". Het einde in deze kamer is voor mij echt een hoogstandje. Ze zetten hier echt wat tofs neer en we sluiten de dag daardoor echt met een klapper af.

Ja, ik heb tijdens deze kamer vrij weinig kunnen doen simpelweg omdat ik het niet trok. Mede daarom vind ik Metanoia misschien ook wel zo goed. Ik vind het knap dat een kamer dit met een persoon kan doen. Ik heb intens genoten en Metanoia is voor mij mijn nieuwe favoriete kamer in Athene. Laat die eigenaren maar flink doorbouwen, ik kan niet wachten om hier weer terug te keren!

Is the player okay? part 2

Dag drie is aangebroken, en wat voor eentje. We starten de dag met Lethal Decision 2. Waar we eergisteren nog met z'n vieren waren, is de samenstelling op dit moment wat kleiner. Alleen mijn vriendin en ik zijn nog over. Na alle heftige shit die we hebben meegemaakt bij Lethal Decision 1, besloten twee van onze teamleden niet meer mee te gaan. Meteen een goede relatietest, right? Omdat we deze dag pas laat begonnen, hadden we nog ruimte genoeg om moed in te drinken. En eerlijkheidshalve moet ik zeggen, dat ik hem redelijk voelde hangen vóór we de kamer startte, was dit wel een goed idee?

We staan met z'n tweetjes voor hetzelfde pand als waar we eergisteren waren, nu misschien nóg zenuwachtiger. Na eventjes wachten opende de deur. Het is een verademing om geen bergen rook te zien. Het pand is nu volledig donker met enkel wat kaarsjes op de trap. We weten gelukkig waar we naartoe moeten en krijgen een introductie die weer boordevol humor zit. Na even een sanitaire stop te hebben gedaan, kunnen we afdalen naar de Hell.

Het verhaal van LD1 en LD2 lijken allemaal wat random aan te voelen, LD2 is een prequal op LD1 en aan het einde van de kamer valt ineens alles op zijn plaats en klopt het verhaal volledig. Niet dat het zo'n diepgaand verhaal is, maar je komt dingen uit LD1 tegen. Dat vond ik persoonlijk erg tof. Enfin, tijd om af te dalen naar de Hell. Waar we een beetje aangeschoten de kamer ingingen, waren we beiden compleet nuchter toen we de eerste scare om onze oren kregen. Holy shit, dit gaat heftig worden. Met z'n tweeën een horrorkamer spelen is al heftig, niemand om je achter te verschuilen of om 'veilig' in het midden te lopen. Waar zijn we aan begonnen.

Wat me meteen goed doet, zijn de puzzels in de kamer. Die zijn oprecht leuk. De een wat beter dan de ander, maar over het algemeen zijn het toffe puzzels. Wat ze precies met het verhaal hebben te maken? Dat weet ik niet. Ze zijn hier en daar wat random. Maar allemaal goed te doen. Wat ik wel heftig vond, is dat je in het begin meteen te maken krijgt met wat stevige scares terwijl je aan het puzzelen bent. Ho-ly shit wat ben ik vaak geschrokken.

Toen we een aantal ruimtes verder waren, kon mijn vriendin ook wat meehelpen met de puzzels en hoefde ik gelukkig niet alles meer alleen te doen ;-). We komen in een bepaalde flow, die we eigenlijk niet meer loslaten, een perfect team, toch? Het vervelende is alleen dat ik een paar keer in mijn gezicht ben geschopt, en nee, niet door de acteur. Die acteur dan, wat een mafkees. Het is al snel duidelijk dat we dezelfde acteur hebben als in LD1. De capriolen die hij uithaalt zijn insane, niet normaal. De scares komen van alle kanten. Zeker wanneer we opgesplitst worden en ik hoor: "Er zitten er meer dan 1!!!".

Het verhaal wordt op een bepaald punt op mooie wijze uitgelegd, zeker wanneer je LD1 hebt gespeeld, vallen daar al wat puzzelstukjes op zijn plaats. Nog steeds vraag ik me soms af waarom we nu precies in de Hell zijn, maar daar komt gelukkig op het eind een antwoord op. Richting datzelfde einde gaat het - voor mij - wel een keer goed mis. Er is wéér een punt waar we moeten opsplitsen. Ik, als de held die ik ben, besluit deze keer terug te gaan. Op een bepaald punt moet je kruipend (via een platform) terug naar een vorige kamer. Hier zit een scare verstopt, omdat de acteur net wat hoger zit, moet dit een heftige scare zijn. Ik ben echter als een malle langs die acteur afgekropen en heb hem totaal niet gezien. Ik sta op een platform van 1x1m in een pikdonkere ruimte. In plaats van dat de acteur daar dacht: "misschien moet ik hem nu niet laten schrikken", springt deze gast omhoog en schrik ik me rot. Ik wil een stap achteruit doen en val 1,5m naar beneden. Ik schreeuw, want had pijn. Mijn vriendin, nietsvermoedend een ruimte ernaast, dacht dat ik schrok. Tot alle muziek uitging en je door de speakers hoorde: "is the player okay?". Achteraf een moment waar we de gehele vakantie om hebben kunnen lachen. Mijn knieën wat minder.

Het verhaal komt, zoals al eerder gezegd, volledig bij elkaar op het einde. Je staat naar een mooi stukje theater te kijken en ineens valt alles op zijn plek. Daarom zijn we dus in de hell. Ook op het einde, wanneer je denkt alles gehad te hebben, komt er een scare van jewelste gevolgd door het trademark van Escapeclue. De kenners zullen weten wat ik bedoel. De acteur schreeuwt wat dingen, dingen die je ook in LD1 komt, het verhaal komt hierdoor voor ons volledig op zijn plek.

Lethal Decision 2, wederom een kamer waar je twee kampen hebt. Dat zie je ook terug in de reviews. Je houdt hiervan, of niet. Ik vond deze kamer geweldig. Het decor is netjes uitgewerkt, hier en daar wat kaal, maar daar moet je in Athene soms doorheen kijken. Het acteerwerk was van subliem niveau, de puzzels waren goed. Al met al, voor mij een van de toppers van de trip. En, we hebben als kersvers koppel niet gevochten in deze kamer, ook niet geheel onbelangrijk! ;-)

Waar rook is, is vuur

Tijd voor kamer twee van vandaag. Na net bijgekomen te zijn van Lethal Decision 2 (met twee personen), was het tijd om verder te reizen naar Lockdown escape rooms. Kleine tip; lees van tevoren even je mail waar je precies moet zijn. Je gaat hier geen groot bord tegenkomen met: "Hier is de escaperoom". In de stromende regen rennen we richting de kamer. We gaan namelijk naar een afgebrande school toe om te kijken wat hier jaren geleden gebeurd is. Zodra de lamp voor de ingang knippert, mogen we naar binnen. Dit duurde en duurde maar (achteraf bleek waarom). Na even gewacht te hebben, konden we eindelijk naar binnen.

De deuren opende en we stonden in de inkomsthal van een school. Inderdaad, zoals verwacht, afgebrand. Zelfs de brandgeur hing nog in de kamer. Het decor is onwijs goed gedaan, van de vloer tot aan het plafond lijkt het gehele pand afgebrand. Gaaf! Na het opbergen van onze spullen, kunnen we de grote trap op naar boven. Binnen een enkele seconde staan we al oog in oog met de geest van een meisje. Een goede scare krijgen we meteen om onze oren. De toon is meteen gezet.

Eenmaal boven, staan we voor de receptie van de school en ontmoeten daar de concierge. Hij vraagt zich af wat we hier in godsnaam komen doen. Na even aarzelen laat hij ons toch binnen. Daar zien we meteen dat de school een heus doolhof is. Wederom ontzettend goed gedecoreerd. Tijd om aan de slag te gaan. De kamer zit volledig logisch in elkaar. Ja, je bent in een enorme school. Maar het is continu duidelijk waar je naartoe moet. De puzzels leiden je als het ware rond. De kamer start vrij snel met een toffe introductie waar je de basis van het verhaal leert kennen. Tijd om te gaan puzzelen!

De puzzels zelf zijn leuk in thema en goed te doen. Sterker nog, bij verschillende puzzels leer je steeds meer over het verhaal zelf. Je komt steeds meer te weten wat er nou precies gebeurd is in deze school. De acteurs zijn onwijs goed en de interactie is on point. Ben je bijdehand als speler? Dan reageert de acteur hier acuut op. Dat zijn dingen die ik heel erg kan waarderen in een kamer. Toffe interactie. Iets waar ik ook fan van ben, is het feit dat de eigenaar geen fan is van schreeuwen. Dat gaf hij achteraf aan. The School of Burning Souls is een toffe horrorroom zonder continu geschreeuw om je oren.

De puzzels volgen zich in hoog tempo op, de ruimtes die we verkennen blijven erg tof en we komen op een gegeven moment op een punt waar we een toffe scene hebben. Beetje bij beetje komen we erachter wat er zich allemaal heeft afgespeeld in deze school. Als we dan een van de laatste puzzels opgelost hebben, en dus weten wat er precies is gebeurd, valt alles op zijn plek. De finale van de kamer is waanzinnig. Ik heb hier echt mijn ogen uitgekeken; "Doen ze dit nou echt?". Je kunt je niet voorstellen dat een einde als dit voor zou komen in een kamer in de Benelux.

Al met al vond ik The School of Burning Souls een van de toppers tijdens deze trip. Online circuleren veel wisselende verhalen over deze kamer. Mede daarom zijn we er ook zonder verwachtingen ingestapt. Maar wauw, ik vond hem echt heel tof. De acteurs zijn goed, interactie met de acteurs zijn leuk, puzzels zijn on point, het verhaal klopt, decor ziet er picobello uit en dan dat einde... Wow! Voor mij dus een absolute aanrader wanneer je in Athene bent!

Jack the Ripoff

Tijd voor de laatste kamer van de dag alweer. Een kamer waar ik persoonlijk onwijs naar uitkeek; Jack the Ripper. Het thema ligt mij niet zo, een beetje een afgezaagd thema voor een escaperoom als je het mij vraagt. Wat mij alleen erg aansprak, was dat er op de website staat dat je door middel van roleplaying kunt ontsnappen. Interactie met de acteur zou dus van belang moeten zijn! Let's go dus!

We komen aan op locatie en daar wist ik eigenlijk al voldoende. Deze escaperoom is namelijk van 'Game Over', een keten die door heel Europa verspreid is. Elke keer weer wanneer ik een kamer van Game Over speel, kom ik teleurgesteld buiten. Maar goed, wie weet hebben we de verborgen parel wel gevonden en is het deze keer wel top. We worden binnen onthaald door de gamehost en hij begint het verhaal te vertellen. Dit doet hij terwijl hij achter een laptop zit, terwijl er op de laptop spannende muziek afspeelt. Een beetje awkward omdat zijn Engels niet heel goed is. Toen hij niet meer uit zijn woorden kwam, zei hij maar: "Okay, let's start".

We komen de kamer binnen en qua decor ziet de kamer er in het begin best netjes uit. We staan daar meteen oog in oog met de acteur. Deze spreekt gelukkig goed Engels en we hebben daar een prima interactie, niets wereldschokkends. We starten met de puzzels en komen daar eigenlijk van begin af aan niet echt lekker in. De puzzels zijn vaag en versleten, ze passen wel goed in thema. Dat dan weer wel. Waar ik me vooral aan stoor, is die verdomde acteur. Hij is continu om je heen en speelt een dronkenlap. Op een gegeven moment gaat dat irriteren. Vooral wanneer de puzzels niet lekker lopen, is zo'n acteur bloedirritant.

We komen verder in de kamer en daar is het decor matig, je merkt dat deze kamer al een tijdje open is. Veel is kapot en geleefd. Deze kamer kan wel wat liefde gebruiken. De puzzels blijven irritant en werken echt op mijn zenuwen. Op een gegeven moment was het voor mij klaar. De kamer was mij volledig kwijtgeraakt. Het stukje 'roleplaying/interactie' is totaal niet van de orde. Het is gewoon een acteur die continu op je zenuwen werkt. Toen mijn vriendin en ik er maar wat leuks van maakte door gezellig te gaan dansen, terwijl ons ander teamlid met een verschrikkelijke puzzel bezig was, kregen we op ons donder van de acteur: "You're a team right?".

Toen we eindelijk bij het einde waren (dachten we), opende er een nieuwe ruimte. Alle drie hadden we zo iets van: nee, dit hoeft niet meer. Toch hebben we de laatste puzzels opgelost (hier zat één leuke puzzel tussen). De kamer komt daarna gelukkig tot een einde. Het verhaal was flinterdun en vanaf begin al duidelijk waar het naartoe zou gaan.

Tsja, wederom een gevalletje 'met te hoge verwachtingen' deze kamer binnengestapt. Voor mij is het wederom een reden om geen kamers van Game Over meer te spelen. Deze kamer heeft onwijs veel potentie. Zeker wanneer je de roleplaying en interactie wél terug laat komen. Op dit moment was het op alle vlakken ondermaats. Decor was over het algemeen niet top, verhaal was matig, acteur was irritant. Dus nee, deze kamer mag je lekker overslaan.

Jongens, volgens mij is dít de machine

Tijd voor dag twee van onze escapetrip in Athene. In Athene blijft het lastig om overdag kamers te spelen, veel kamers openen pas rond 17:00/18:00 uur, dat maakt een planning maken soms best lastig. Gelukkig zijn veel eigenaren wel goed te benaderen of er buiten openingstijden te spelen is. Vaak resulteert dit in escape room spelen tot diep in de nacht, maar een enkele eigenaar is er ook oké mee om zijn kamers in de middag te openen. Zo ook de eigenaar van Brain On. Hij was zo gastvrij om zijn locatie te openen zodat wij in twee groepen alle 3 de kamers daar konden spelen. Voor onze groep stond Elixir of Life als eerste op de planning.

We komen aan op locatie en wat meteen opvalt is dat deze locatie een nette en moderne ontvangstruimte heeft. Dat zie je hier niet vaak. Een ontvangstruimte zoals we dat in de Benelux gewend zijn, top dus! Na even kort gebabbeld te hebben en onze spullen opgeruimd te hebben, konden we eindelijk gaan beginnen. Het is aan ons team de taak om het Elixir of Life te bemachtigen van een professor. Iets wat ik in eerdere escape rooms al veel vaker heb gedaan, dat moet dus een eitje worden.

We stappen met vier man sterk de kamer in en wat meteen opvalt, is dat het decor en afwerking oprecht erg netjes gedaan zijn. Hier in de Benelux zou het een doorsnee kamer zijn, maar voor de Griekse standaarden ziet het er echt onwijs goed uit. Wel lopen we meteen vast op de eerste puzzel, maar gelukkig weten we deze valse start snel te corrigeren. Sterker nog, we spelen de rest van de kamer hintloos uit.

De puzzels zijn erg leuk, vaak in thema en het decor blijft in de kamer erg netjes. Het verhaal is natuurlijk een beetje een uitgekauwd iets, maar het volgt zich in logische volgorde op. Waar deze kamer ook in uitblinkt, is dat er hier en daar wat techniekjes gebruikt zijn. Vaak in Athene blijft een kamer af van techniek en wordt vrijwel alles gedaan met ouderwetste hangsloten. Dat is hier niet per se het geval.

Met nog een ruime tijd over weten we het elixir te bemachtigen en staan we weer buiten. Wat deze kamer zo tof maakt, is dat het een frisse blik is op escape rooms (in Athene dan). Waar je de horrorkamers om de oren gesmeten krijgt, heb je hier écht te maken met een heerlijke puzzelkamer. Even geen schreeuwende acteurs of té harde muziek. Gewoon even een uurtje puzzelen in een prima decor. Wat mij betreft dus een perfecte inkomer van de dag!

Mamma Mia!

Tijd voor kamer twee op deze locatie. Na zojuist het eeuwige leven te hebben bemachtigd, is het nu tijd om diep de jungle in te gaan. Tijd namelijk voor Jumanji. Een comedykamer mét acteur, iets waar ikzelf meteen enthousiast van werd. Zeker gezien de afwerking in de vorige kamer van Brain On heel tof was, ging mijn verwachting van deze kamer wel wat omhoog. Het verhaal is duidelijk, iemand in door het bordspel 'Jumanji' in de jungle terechtgekomen, aan ons de taak hem terug te halen. De eigenaar van de kamer heeft al jaren geprobeerd contact te leggen met deze persoon, maar helaas is er nog niets uitgekomen. Kijken of ons dat wel gaat lukken.

We stappen de eerste ruimte binnen en daar was ik meteen weer onder de indruk van het decor, wat zag dat er netjes uit. Ook zagen we meteen dat er weer gebruik werd gemaakt van wat techniek. Wat voor Atheense begrippen soms best uniek is. Het begin start wat stroef, maar toen we eenmaal op dreef waren, bleven we de flow wel vasthouden. Een bepaalde puzzel in het begin sprong er voor mij echt uit. Het is heerlijk om eens gelaagde puzzels te zien in Athene. Vaak blijft het toch bij: "Vind X en plaats het op Y". Hier zul je echt verschillende dingen moeten oplossen om tot het einde van de puzzel te geraken, i love it.

Dan stappen we de jungle in en komen we oog in oog te staan met onze acteur. Waar deze in het begin wat leuke gevatte grapjes maakte, bleek al snel dat hij eerder een irritatiepunt was dan een leuke toevoeging. Hier blijkt maar weer hoe lastig het is om een goede comedyacteur te zijn. Waar ik in andere kamers acteurs leuk zag inspelen op de dingen die wij als groep zeiden, was deze acteur vooral een script aan het opratelen. Vooral de vooraf geschreven grapjes komen dan niet heel lekker over. De acteur is daarnaast continu bij je, soms heb je hem nodig voor puzzels, soms niet. Dat is ook meteen het struikelblok voor mij voor deze kamer. Het is bij een start van een puzzel namelijk niet echt duidelijk of we de acteur nu nodig hebben of niet. Waar de interactie niet altijd even goed is, wordt dat al snel irritant.

De puzzels zelf dan, waar in het begin de puzzels echt wel tof waren, verminderde dat naar het einde van de kamer. De puzzels voelen op veel vlakken random aan. Wanneer er dan ook nog een irritante acteur in je oor staat te tetteren, ga je je al snel storen. Het decor blijft over het algemeen (voor Atheense begrippen) wel erg netjes.

Tsja, Jumanji, een thema wat je natuurlijk veel ziet in kamers. Het thema in combinatie met een acteur én het feit dat het een comedykamer is, deed mij erg uitkijken naar deze kamer. Helaas was het een beetje een deceptie. Ik denk persoonlijk dat hier meer uitgehaald had kunnen worden.

Top horror ervaring!

Het was alweer tijd voor de derde en laatste kamer op deze locatie. Tot op heden was ik redelijk enthousiast over Brain On. De eigenaar durft te laten zien dat niet alles gaat om horror in Athene. Dat je ook écht wel kamers hebt met een luchtiger thema én met gelaagde puzzels. Toch heeft deze jonge eigenaar (hij is pas 22 jaar en heeft alles zelf bedacht en gebouwd, wauw) een uitstap naar de horror durven te maken. Heel erg benieuwd dus hoe hij dit zou gaan doen.

Het is natuurlijk steeds lastiger om voor een escape room een uniek thema te bedenken. Zeker wanneer je kijkt naar horrorkamers zie je veel thema's vaak terugkomen. Zo ook Outcast, je treedt als groep namelijk een Asylum binnen. Een thema wat vaak resulteert in schreeuwende acteurs, veel bloed op de muren en steriele ruimtes. Doorgaans ben ik niet zo'n fan van dit thema. Maar goed, tot nu toe heeft Outcast mij verbaasd wat betreft decors, dus wellicht is het hier anders.

En ja, dat bleek inderdaad zo te zijn. Vanaf het eerste moment dat we de kamer binnenstapte, wist ik: dit kan wel eens tof gaan worden. De decors zien er ook hier weer erg netjes uit! We komen meteen in een juiste flow te zitten en die laten we tot het einde niet meer los. Heerlijk, wat hou ik daarvan. De puzzels in deze kamer zijn oprecht goed, zeker richting het einde zit een puzzel waarvan ik dacht: yes, dit vind ik gaaf. Een goed gelaagde puzzel die je niet 123 hebt opgelost. Dat in combinatie met het spannende thema maakt het voor mij echt een succes.

Dat spannende thema, tsja wat is daar over te zeggen? De scares in deze kamer zijn goed, heel goed zelfs. Dat heeft (wat bij betreft) echt te maken met de afwerking van de kamer. Veel scares zie je niet aankomen. De kamer voelt levensecht aan en voelt daardoor erg realistisch. De acteur zit goed in zijn rol, is muisstil op de juiste momenten en verrast ons met een aantal hele toffe stukjes acteerwerk. Top gedaan! Het verhaal blijft ook hier een beetje uitgekauwd, het is en blijft een Asylum waaruit je moet ontsnappen, dat hebben we natuurlijk al heel vaak gedaan.

Waar Outcast het voor mij vooral op wint, is de combinatie tussen een goed decor, toffe acteur en scares maar vooral de goede puzzels. Je ziet - zeker in horrorkamers - niet zo snel écht toffe puzzels terugkomen. Daar zie je dat de eigenaar zelf eigenlijk ook een beetje de Atheense horror moe is. Hij kiest er echt voor om een psychologische horrorkamer te maken waar wél goede puzzels inzitten. Voor mij was Outcast echt een verborgen pareltje tijdens deze trip. Ik zou daarom zeker aanraden deze kamer mee te pakken op je volgende bezoek aan Athene!

He's from Belgium, that's a red flag

Kamer vier van vandaag alweer. Na een wat mindere ervaring bij een eerdere comedy room deze dag, is het tijd voor comedy kamer nummer 2! Ja, dat lees je goed; het is mogelijk in Athene tussen al het horrorgeweld door. De eerste humoristisch bedoelde kamer vandaag was niet zo'n succes, dat laat maar weer zien hoé lastig het is een goede grappige kamer te bouwen. Bij mijn vorige trip in Athene speelde ik de andere twee kamers bij No Exit al (Death Row en El Excorcista), hier was ik zeker over te spreken. De afwerking en decor waren ondermaats, maar de algemene feeling van de kamers waren erg goed. Heel erg benieuwd dus wat er vandaag op de planning staat!

Een kamer met acteur blijft altijd lastig, jouw ervaring staat of valt echt op basis van die ene acteur. Zo had ik twee jaar geleden een ge-wel-di-ge ervaring bij Death Row, terwijl ik van andere mensen weer hoorde dat de acteur niet zo goed was. Enfin, we komen binnen en maken al snel kennis met onze acteur. We worden in thema onthaald en ik had eigenlijk meteen een goed gevoel bij onze acteur. Hij speelde een leuk typetje en sprak goed Engels, dit kon wel eens tof gaan worden.

Het verhaal van de kamer is simpel; wij reizen naar een dorpje waar nog maar één iemand leeft, een Westerndorpje wel te verstaan. Wat we verder gaan doen? I don't know. We worden in thema naar de kamer toe geleid en daar lag ik al dubbel. De interactie met de acteur is geweldig en hij gaat écht vol op in zijn rol. Een van onze teamleden had deze kamer al eens gespeeld en ik vroeg continu: "was dit vorige keer ook zo?". Ik heb echt vol verbazing staan te kijken wat deze acteur soms uithaalt.

Omdat er in het dorpje waar we naartoe reizen maar één iemand woont, waan je jezelf in een soort Eddie Murphy film, iets wat ik echt heel grappig vind. Zeker wanneer de acteur in de kamer ook nog eens gevat is en heel leuk inspeelt op de grapjes die je zelf maakt. Je maakt als spelers deze kamer echt zelf. Wanneer we op een gegeven moment in de saloon staan en ik een stok kaarten zie, trakteer ik de saloon eigenaar op een goocheltruc. Wat ik niet had verwacht is dat hij er meteen eentje terugdeed, hilarisch. Daar moest op geproost worden natuurlijjk!

De afwerking in deze kamer is wel weer matig, een beetje wat ik al verwachtte bij een No Exit kamer. Over het algemeen ziet alles er op het eerste oog prima uit. Maar als je beter gaat kijken steken overal de schroeven nog uit en kijk je op sommige punten dwars door het decor heen. Wel moet ik zeggen dat ik deze kamer, van de drie die ze hebben, er wel het tofste uit vond zien. Ook maken ze op sommige plekken in de kamer leuk gebruik van techniek, iets wat je niet vaak ziet in Athene. Wel jammer dat de techniek zo slecht is afgewerkt dat je al ziet wat er gaat gebeuren, maar ze hebben in ieder geval hun best gedaan!

De puzzels zijn allemaal leuk in thema, maar hebben weinig met het verhaal te maken. Het is voor mij vooral de combinatie tussen de prima puzzels en die hilarische acteur die de kamer echt voor mij maken. Zeker wanneer we richting het einde onszelf opsloten en de acteur een puzzel opnieuw moest oplossen om óns te bevrijden. Omgekeerde wereld, maar een hilarisch moment.

Ja, Dead or Alive was voor mij een toffe beleving. Dit is wat een comedykamer hoort te zijn. Een acteur die perfect past bij zijn rol, die leuk inspeelt op de dingen die gedaan of gezegd worden. Hij voelde heel goed aan dat wij het randje opzochten, hij ging daar lekker in mee. De puzzels waren allemaal erg leuk en het decor was prima. Athene heeft me verbaasd, een goede comedykamer is dus echt mogelijk!

WAT ZEG JE?

Het is alweer tijd voor de laatste kamer van vandaag tijdens de tweede dag van onze trip. Uiteraard sluiten we af met een horrorkamer. Orfanato wel te verstaan. Tijd om na maanden wachten ons kindje op te halen bij het lokale Atheense weeshuis. Moet gezellig worden! Terwijl we in een achterbuurt staan te wachten, horen we ineens geschreeuw vanuit het gebouw. Een kind roept of we klaar zijn haar op te halen. "Is there also a mommy?", galmt het door de woonwijk. Wat moeten de buurtbewoners hier wel niet denken elke avond? Enfin, na eventjes buiten gewacht te hebben, opent de voordeur en kunnen we naar binnen.

We koment terecht in een vervallen trappenhuis met de meest gevaarlijke trap die ik ooit heb gezien. Zonder leuning 3 verdiepingen omhoog, je zou maar uitglijden of struikelen. Het ziet er uit als een grote bouwval, de zakken cement staan nog overal. Gaat dit weer zo'n kamer worden? Eenmaal op de derde verdieping werd ik wel enthousiaster. Ineens zijn de muren gethematiseerd en hangen overal posters van kinderen. Dit voorspelt niet veel goeds. We stappen het weeshuis binnen en daar lijkt niemand aanwezig te zijn. Toen onze host zichzelf introduceerde zaten we allemaal al tegen het plafond. Dit gaat heftig worden.

Een voor een worden we bij de host uitgenodigd om de adoptiepapieren te tekenen. Hierna is het tijd om het weeshuis te betreden. Doe we dit als groep? Nee natuurlijk niet, een voor een. Ik zit in de luxe positie waar ik als laatste naar binnen mag en zit dus alleen te wachten in de receptie van het weeshuis. Zo goed als donker is het, enkel een brandend kaarsje. Plots sta ik oog in oog met een van de weeskinderen aan het einde van de gang. Een klein meisje in een pyjama, doodeng. Wat er op dat moment gebeurde, was voor mij de beste intro die ik ooit heb gehad. Subtiel maar doodeng. Eindelijk werd ik opgehaald door de host om ook naar mijn slaapkamertje te gaan in het weeshuis.

Het weeshuis ziet er goed uit, decor en afwerking zijn oprecht goed. Het voelt groot aan en het lijkt erop dat je hier écht kunt verdwalen. Uiteraard gaat de telefoon nog vóór ik in mijn slaapkamer ben en mag eventjes op de gang wachten. Ben ik daar alleen? Natuurlijk niet. Na mezelf meermaals rot geschrokken te zijn, is het aan mij de taak de rest te bevrijden uit hun slaapkamers.

De start van deze kamer was tof, daarna is het aan ons de taak om via het hintsysteem ons door de kamer te bewegen. Het hintsysteem is leuk gekozen en past goed in het thema. Later blijkt wel dat dit hintsysteem ook wat problemen heeft, daar kom ik zo op terug.

De puzzels zijn prima in thema, maar wat we - qua verhaal - nu eigenlijk aan het doen zijn? Joost mag het weten... De scares zijn continu aanwezig en zijn goed uitgevoerd. Wel gaat het in deze kamer richting het schreeuwerige, maar op de een of andere manier past het hier wel. Achteraf bleken we zelfs 'geluk' te hebben dat er een nieuw weeskindje werd ingeleerd voor haar rol. We hadden dus meerdere weeskinderen, jeeeej!

Op een gegeven moment worden we terug naar onze kamers gebracht, want de kinderen in het weeshuis moesten naar bed. Deze manier van opsplitsen vond ik erg tof. Omdat het nogal kleine bedjes waren - en ik daar met met 1.91m niet echt in pas -, bleef ik rechtop zitten in het bed. Al snel bleek dat dat niet de bedoeling was. De boze acteur kwam mij eventjes in mijn bed leggen. Daar lig je dan, als volwassen vent in een kinderbedje. Na eventjes gelegen te hebben, ging mijn deur open, kwam die acteur zich nu alweer moeien? Nee, niemand minder dan 'De Milde Dictator' stond ineens in mijn kamer. Ik hoor mezelf nog zeggen: "Mocht jij naar mij toe komen?", "Nee, ik kom bij jou liggen". Gelukkig hoefde ik dus niet lang alleen te liggen. Twee volwassen mannen in een kinderbedje, gezellig!

De flow blijft best prima in de kamer, tot we op een bepaald punt uitkomen wat voor mij de kamer helaas tot een anticlimax bracht. We komen terecht in een nieuwe ruimte. Een grote ruimte. Deze ruimte was dermate groot, dat volledig thematiseren lastig bleek. Eigenlijk de enige kale ruimte in de hele kamer. Zonde, mar daar kun je wel doorheen kijken. Hetgeen wat mij hier vooral irriteerde, was dat het geluid hier zó ontzettend hard stond. Normaal vind ik dat irritant, maar kan ik het goed hebben. Zelfs ik heb hier met mijn oren dicht gestaan. Op het moment dat er dan ook nog eens een (wat onlogische) puzzel aan te pas komt, kan het hinsysteem je ook niet meer helpen. De host kon ons namelijk niet meer horen omdat het geluid zo hard staat. Ik snap niet zo goed wat hier nu de meerwaarde van is in zo'n kamer.

Uiteindelijk weten we te ontsnappen en kunnen we even bijkomen in de receptie. De eigenaar en alle acteurs zijn onwijs vriendelijk en we hebben na afloop nog geruimte tijd nagepraat met hen. Ik vond Orfanato oprecht een toffe kamer. De puzzels waren oké, het decor en afwerking waren goed en de scares waren ook zeker niet verkeerd. Het einde mogen ze wat mij betreft meteen uit de kamer schrappen. Of minstens de muziek wat lager zetten. Ja, dat was een beetje jammer. Ik zou Orfanato zeker aanraden om mee te pakken tijdens je trip!

"What did you say about my tits?"

Het is weer tijd voor een escapetrip, naar Athene wel te verstaan. Voor mij de derde keer dat ik naar Athene reis om escaperooms te spelen. Athene blijft een plek van uiterste, je kunt óf hele toffe ervaringen tegenkomen, of wat mindere ervaringen. Met al twee reisjes achter de rug, weet je inmiddels een beetje wat je kunt verwachten. Vol goede moed dus naar de eerste kamer; Red Riding Hood.

Roodkapje, een thema wat - zeker in horror sfeer - heel tof kan zijn, mits goed uitgewerkt! We komen, zoals gewoonlijk in Athene, in een woonwijk terecht waar de kamers zich bevinden. De host zag ons al op de camera en kwam even vertellen dat we nog eventjes moesten wachten. Ook iets wat uniek is in Athene. Ze laten je eerder, zonder bericht, minuten lang wachten voor gesloten deur. Na even in de zon gezeten te hebben, konden we dus eindelijk beginnen.

We starten in polonaise met onze ogen gesloten, iets wat je bij horrorkamers wel vaker ziet. Soms kan dit heel tof zijn, zeker wanneer je vervolgens één voor één naar binnen wordt geleid. Ook hier was dat het geval, we worden in de kamer geplaatst. We kregen te horen dat we ná het geluidsfragment konden starten. Beetje jammer wel dat het geluidsfragment in het Grieks was (of de boxen stonden zo luid dat we het Engels er niet uit konden halen). De blinddoeken mochten af en we konden beginnen. Waarom je hier geblinddoekt de kamer in wordt geleid, is mij een raadsel, het heeft hier totaal geen toegevoegde waarde. Enfin, we konden eindelijk beginnen.

Nadat je je blinddoek hebt afgedaan, leek het decor best tof! Wanneer je ogen echter wat meer gewend zijn aan het donker, zie je de Griekse slag in deze kamer goed terug. De afwerking is oprecht om te janken, niets bijzonders dus. Al snel komen we oog in oog te staan met roodkapje, een tof moment al zeg ik het zelf. Zoals het verhaal al zegt, zijn we uitgenodigd door 'Red' om haar oma's begrafenis voor te bereiden. Na een aantal puzzels opgelost te hebben, staan we in het huisje van oma.

Die puzzels, tsja wat kan ik daar over zeggen? Ze zijn aanwezig. Ze voelen onwijs random aan en hebben over het algemeen heel weinig met het thema te maken. Wat stoort is dat enkele raadels zo versleten zijn, dat ze bijna niet op te lossen zijn. Maar als echte puzzel die-hards komen we daar natuurlijk wel uit. In het huisje van oma staan we lijnrecht tegenover Red, wat zorgt voor grappige interacties. Een acteur die leuk inspeelt op situaties kan ik persoonlijk altijd erg waarderen. Zeker wanneer je een horrorkamer speelt. Humor en angst staan wat dat betreft heel dicht bij elkaar.

We gaan voor mijn gevoel erg snel door de kamer heen, de puzzels blijven random aanvoelen, het decor blijft matig en meermaals heb ik het idee: "wat zijn we in godsnaam aan het doen?". Qua verhaal hangt ook alles maar aan een zijden draadje, van het oorspronkelijke verhaal blijft voor mijn gevoel weinig over. Zeker gezien de ruimtes waar we af en toe zijn. Richting het einde komt het verhaal wel meer samen en eindigt zelfs in een soort cliffhanger (ze hebben namelijk ook een tweede kamer). De scares in deze kamer zijn oké, niet heel bijzonder. Het voelt af en toe toch weer aan als een soort spookhuis. Veel luid geschreeuw, iets waar ikzelf minder fan van ben.

Tsja Red Riding Hood, een thema wat onwijs tof uitgewerkt zou kunnen worden. Ik zie het daarom vooral als een kamer met potentie, vooral qua thema. Voor nu was het een prima kamer om mee te beginnen. De verwachtingen waren niet heel hoog en zelfs daar is de kamer onder blijven hangen. Nu lijkt alles heel negatief, maar als groep hebben we wel onwijs veel lol gehad. Dat laat weer zien hoe belangrijk een groep is waar je mee speelt. We kwamen allemaal met hetzelfde einddoel: plezier maken. En ondanks dat het een horrorkamer was, wat hebben we hier gelachen.

Helicopter, helicopter

Door naar kamer twee alweer van de trip, na vroeg in het vliegtuig te zijn gestapt, veel gereisd te hebben én na al een andere kamer achter de rug, is het tijd voor kamer twee van onze eerste dag. Na zojuist Red Riding Hood gespeeld te hebben, is het nu tijd voor het vervolg van deze kamer; Red Riding Hood 2: The Wolf. Ondanks dat de eerste kamer niet top was, hadden we wel veel lol gehad. Hopen dat dat bij deel twee ook zo zou zijn.

De start van deze kamer is apart te noemen, Roodkapje als thema en dan zo starten? Enfin, het zou wel in het verhaal passen, right? Het verhaal is simpel, na in de vorige kamer al kennisgemaakt te hebben met 'Red', is het nu tijd om kennis te maken met een ander hoofdpersonage uit dit sprookje: The Wolf! We starten de kamer vlot en komen uiteindelijk in het hoofddeel van de kamer terecht. Wat hier meteen weer opvalt, is dat de kamer onwijs lelijk is. Ik kan er helaas niets meer van maken. De afwerking is wederom om te janken. Laten we hopen dat de puzzels goed zijn!

Waar we bij Red Riding Hood 1 al niet zo'n fan waren van de puzzels, is dat ook hier weer het geval. Alle puzzels zijn compleet random en in sommige gevallen vrijwel niet op te lossen zonder hints. Sterker nog; de eigenaresse was achteraf zelfs heel trots dat bij een bepaalde puzzel slechts 1 groep het ooit heeft opgelost zonder hints. Waar wij allemaal dachten: "dan moet je je puzzel dus aanpassen", was dat voor haar een hele overwinning.

Red Riding Hood 2 blinkt wel uit in zijn acteerwerk, dat is op sommige punten echt heel goed. Toffe doorkijkjes waar je een bepaald 'showtje' ziet wat het verhaal verteld, daar word ik persoonlijk heel enthousiast van. Zeker wanneer dit goed is uitgevoerd. Op veel plekken in deze kamer is dat ook echt het geval. Zeker de acteur die The Wolf vertolkt, zit onwijs goed in zijn rol, misschien wel iets te goed. Op een bepaald punt in de kamer gaat alles mis. Achteraf hebben we hier de gehele vakantie ontzettend om kunnen lachen. Het smsje wat we kregen via ons hintsysteem met de tekst: "Is the player okay?" heeft ons de gehele vakantie achtervolgd.

De scares in deze kamer zijn wat beter uitgevoerd dan in het eerste deel. Welliswaar blijft het veel schreeuwwerk en dreunen de muziekboxen om je oren, maar ik kan het in deze kamer wat beter waarderen dan bij de vorige kamer. Zeker richting het einde is er een bepaald stuk waar de scares voor mij tot hoge hoogte rezen. Iets wat ikzelf totaal niet aan zag komen en wat voor mijn andere teamleden een hilarisch moment bleek te zijn.

Tsja ook hier weer mixed feelings over Red Riding Hood 2: The Wolf. We hebben ons als groep echt wel vermaakt. Maar kwam dat door de kamer? Of door de lol die we zelf hadden? Om heel eerlijk te zijn zitten er echt wel toffe elementen in deze kamer. Maar toch zou ik deze kamer niet snel aanraden. Het is zo'n dertien in een dozijn kamer. Slechte afwerking, matige puzzels, maar toch heeft de kamer echt wel leuke elementen. Wel moet ik ook hier weer zeggen; er zit zoveel potentie in deze kamers, zeker wat betreft het thema. Maar daar is wat mij betreft te weinig uitgehaald.

The guy with the nice nipples

Door naar de laatste kamer van de dag. Heel eerlijk, ik had het - op dat moment - totaal niet erg gevonden als we deze hadden overgeslagen. Lethal Decision 1 stond namelijk op de planning. Een kamer die eigenlijk niet eens op het programma stond. Lethal Decision 2 stond later in de week op de planning, maar ik heb me laten overhalen om 1 ook te spelen. Gelukkig wilde onze overige teamleden ook mee en konden we dus met vier man sterk naar de kamer toe.

Online is er veel te lezen over deze kamer. Deze kamer zou de engste kamer ter wereld moeten zijn, scarefactor 10/10. Wat de fuck gaan we hier meemaken dan? Zoals vaker in Griekenland meld je je als team netjes op tijd bij de deur. Soms is het echter zo dat een groep uitloopt of iets dergelijks. Grieken geven dit alleen niet aan, wat resulteert in 20 minuten voor de deur wachten. Ik kan je zeggen, die 20 minuten duren dan lang. Je bent jezelf onwijs aan het opfokken en bang aan het maken. Verhalen waar mensen bont en blauw uit deze kamer komen schieten door je hoofd. 3 van de 4 van ons waren er eigenlijk klaar mee, maar er was een dapper meisje die ons over wist te halen, Shout-Out Steph haha. Binnen hoorde we de rookmachines al aan staan (en lang!). Na 20 hele lange minuten ging de voordeur open.

Het is wel vaker dat een kamer vanaf de voordeur start in Athene, een deur die opengaat en dan zie je vaak meteen waar je terechtkomt. Dat is bij Lethal 1 niet het geval. Het enige wat je op dat moment ziet is: wit. Rook. En veul! Zonder ook maar een halve centimeter voor je uit te kunnen kijken, moet je twee flinke trappen op. Op dit moment dacht ik echt: wil ik dit wel? Heb ik hier eigenlijk wel zin in? Wat mij vooral zorgen baarde, was het feit dat we bij de vorige kamer hadden gezegd dat we deze kamer zouden gaan spelen. Wanneer een eigenaar dan omdraaid en gebaard dat die kamer écht heel heftig is, weet je waar je aan gaat beginnen.

We worden in thema onthaald door een host en hebben hier leuke ineractie met deze man. Waar ik hiervoor doodsbang was, was ik op dit punt iets meer ontspannen. De sfeer is nog steeds eng, maar er worden hier en daar grapjes gemaakt. Dan komt voor ons een belangrijk punt in deze kamer. Wij geven namelijk aan onze host aan dat het allemaal niet zo heftig hoeft: "Not so much touchy touchy". Ook dit is zo'n kantelpunt geweest. Waar ik in het verleden bij een kamer wel eens heb gehad dat de host je dan vierkant uitlacht, heb ik hier het idee dat ze er wel goed mee omgaan. Hopen dat ze dat vasthouden!

Dan begint de kamer, het verhaal is heel simpel. Wij treden een verlaten huis binnen om te kijken wat daar allemaal aan de hand is. Het begin van de kamer is heftig, echt fucking heftig, en zet daardoor meteen de toon. Om heel eerlijk te zijn heb ik in het begin heel erg getwijfeld om uit de kamer te stappen. Niet zo zeer omdat ik het eng vond, maar vooral omdat ik me echt niet goed voelde. De rookmachine industrie in Athene doet goede zaken met een kamer als Lethal Decision 1. Mijn god wat pompen ze hier een rook in. Zo erg zelfs dat mijn hele huid begon te irriteren en dat ik op een bepaald moment niet meer kon stoppen met hoesten. Dat in combinatie met de uitlaatgassen die in de eerste ruimte hangen (je gaat begrijpen wat ik bedoel als je hem gespeeld hebt), deed mij bijna beslissen om te stoppen.

Heel eerlijk, ik ben onwijs blij dat ik niet uit deze kamer ben gegaan. Want wauw, wat een beleving was dit. Lethal Decision 1 is een unieke kamer in zijn soort. Zoals al meerdere reviews hier vermelden, het is zo'n typische 'You hate it or you love it' kamer. Voor mij was het echt een onwijs gave beleving. Wat ik meteen duidelijk wil maken is dat de acteur HEEL goed omgingen met het feit dat we minder fysiek contact wilde. Het fysieke contact was bijna niet aanwezig. Of de kamer daardoor minder heftig is? Nee, hij is nog steeds mega heftig haha. Maar het feit dat er dus wel een mogelijkheid is om dit aan te geven, deed me goed. Het waren dus écht acteurs en niet een gestoorde gek die ons écht wilde vermoorden.

De kamer zelf dan, qua thema past het heel goed. De kamer is echt niet mooi en blinkt zeker niet uit qua decors, maar het past wel heel goed in het verhaal van deze kamer. Door de kamer heen blijft de spanning onwijs hoog, ondanks dat ik niet angstig ben geweest, ben je wel continu op je hoede. Qua puzzels blinkt deze kamer ook echt zeker niet uit, de puzzels zijn over het algemeen erg random. Kapotte puzzels die geen deel meer zijn van de kamer, zijn wel nog steeds onderdeel van de kamer, waardoor je soms het gevoel hebt het een en ander te missen. Maar dat mocht de 'pret' niet drukken.

Waar blinkt deze kamer dan wél in uit? Acteerwerk! Holy shit, wat een gestoorde gek hadden we voor ons. Niet normaal waar deze acteur toe in staat is. Een klein Grieks ventje die capriolen uithaalt waar je 'u' tegen zegt. Wat was ik onder de indruk. De kamer ziet er geleefd uit, maar na het zien wat deze acteur allemaal doet, kan ik dat heel goed begrijpen.

Ondanks dat we doodsbang waren op voorhand én dat ik bijna de kamer uit ben gegaan, ben ik ontzettend blij dat ik deze kamer gespeeld heb. De dingen die we hier hebben meegemaakt zijn abnormaal en echt van een uniek level. Is het nou echt een topkamer die je gespeeld MOET hebben? Dat denk ik persoonlijk niet. Maar ondanks dat zou ik LD1 aan iedereen aanraden. Geef gewoon aan dat je niet zo van fysiek contact houdt, dan houden ze daar zeker rekening mee. Doodmoe en bezweet kwamen we de kamer uit, tijd om naar bed te gaan. Dat hadden we nodig na deze marteling!

Een verborgen parel in Wortel

Wat ga je doen als je je verveeld? Juist; escapen! Met twee personen waren we op zoek naar een escaperoom in de buurt die nog vrij was. Altijd een uitdaging; een kamer vinden voor twee personen, die in de buurt is én nog een beetje betaalbaar is. We kwamen al snel uit bij 'De Landloper', een kamer waar ik nog nooit van had gehoord. Heel erg benieuwd dus wat we hier mee zouden gaan maken.

We komen aan op een mooie locatie, het ontvangst was hartelijk en we konden direct plaatsnemen in de ontvangstruimte. Wat me hier meteen opviel, was dat het er allemaal erg netjes uitzag. Je zet letterlijk een stap terug in de tijd, heerlijk. Na even bij de kachel gezeten te hebben, krijgen we een introductie over de escaperoom. We krijgen het achterliggende verhaal te horen en wat 'Landlopers' nou eigenlijk precies waren. Altijd leuk als een kamer gebasseerd is op een lokaal verhaal. Daarna een korte uitleg over de sloten, het verhaal en al vrij snel konden we gaan beginnen.

De introductie in de kamer vind ik erg leuk gekozen, passend bij het verhaal met een leuke twist. We staan in de kamer en kunnen eigenlijk meteen van start gaan. Deze kamer is niet bijster groot, ga deze kamer dus vooral niet met grote groepen spelen. Voor twee personen was hij eigenlijk perfect. Het decor ziet er over het algemeen prima uit, niets bijzonders, maar wel netjes afgewerkt.

De puzzels zijn gedurende het spel prima in thema én versterken daarnaast het verhaal. Het enige wat ik een beetje mistte, was wat sfeer door middel van muziek of geluid. Daardoor sloeg de sfeer een beetje kapot. Zeker omdat we net een tof uitgewerkt introductiefilmpje hebben gezien.

Wat opvalt is dat we als een speer door deze kamer gaan, de puzzels volgen elkaar in hoog tempo op. Dat komt vooral omdat de flow onwijs goed is. Richting het einde van de kamer komt het gehele verhaal samen, de puzzels hier vind ik erg tof gekozen. Origineel en gelaagd. Met nog 20 minuten op de klok wisten wij met 2 personen, zonder hints, te ontsnappen. Al met al dus een heerlijke flow, logische puzzels in een prima thema.

Voor mij een kamer waar ik in ging zonder enige verwachtingen, maar daardoor hebben we een onwijs fijn puzzelplezier gehad. De prijs-kwaliteit verhouding is hier, naar mijn mening, top. Al met al dus een verborgen parel gevonden in Wortel!

Prima vermaak als je met de juiste instelling gaat!

Hoe sluit je een dag goed af? Uiteraard met een escaperoom! Omdat we toch in de buurt waren van Almere, besloten we met z'n tweeën een klein stukje om te rijden om 'Ten Colours' mee te pakken. Een kamer waar ik al veel over gehoord had, vooral het puzzelplezier moest hier goed op orde zijn. Op naar Almere dus!

We waren veel te vroeg op locatie, maar besloten toch maar gewoon aan te bellen. We werden vriendelijk ontvangen (ondanks dat we dus véél te vroeg waren) en er was meteen ruimte genoeg om lekker te kletsen. Na flink voorgebabbeld te hebben, en na een sanitaire stop, konden we meteen gaan beginnen aan ons puzzelavontuur.

Deze kamer is echt gemaakt voor de puzzelfreak, ga hier dus met de juiste verwachtingen naartoe, dan zul je een leuke tijd hebben! Toen we 'de eerste ruimte' binnen stapte, zagen we meteen dat we ons echt alleen op de puzzels hoefde te focussen. Het 'decor' en het niveau van afwerking is niet al te best, maar dat is ook niet wat deze kamer pretendeert. Iets wat ikzelf bij eigenaren altijd erg kan waarderen, uitgaan van je eigen krachten.

Dan de puzzels; de kamer zit zo in elkaar dat je door 10 verschillende ruimtes gaat, allemaal met een enkele puzzel. De moeilijkheid wordt steeds lastiger natuurlijk. Het mag dan ook geen geheim zijn, dat we de eerste helft van de kamers binnen een aantal minuten hadden opgelost. Simpele puzzeltjes waardoor je lekker in die puzzelflow komt. Daarna begint het toch al wat pittiger te worden.

Zeker richting kamer 7/8 worden de puzzels lastiger en - in mijn optiek - net wat onlogischer. Hier en daar vraag ik me soms af; hoe hadden we dit moeten weten. Wel blijft de flow er erg goed inzitten en is het continu snel duidelijk wat er van ons verwacht wordt. Op het einde lopen we met z'n tweeën iets vast en met een aantal kleine hints, weten we de laatste ruimte te halen.

Daar zit de grote eindpuzzel. Een puzzel die over het algemeen niet eens heel erg moeilijk is, maar die vooral heel veel tijd kost. Ik denk dat het bijna onmogelijk is om deze puzzel, binnen de tijd, op te lossen. Je moet hiervoor alle voorgaande kamers in één keer goed hebben om genoeg tijd over te hebben. Al met al dus een perfecte uitdaging voor de diehard puzzelaars haha.

Tot slot werden we door onze hosts uit de kamer gehaald en hebben we nog lang na zitten kletsen. Ten Colours was voor mij oprecht een toffe kamer omdat we hier met de juiste verwachtingen naartoe zijn gegaan. Ga hier vooral heen om jezelf te prikkelen op puzzelvlak, dan ga je echt een leuke tijd hebben!

Response by Just Escape

2024 April 14

Super bedankt voor deze mooie uitgebreide review, heel leuk dat je deze kamer zo tof vond :)
Als je nog meer geprikkeld wilt worden met wat leuke puzzels, kom dan vooral gezellig terug naar Colours of Art! :)

Hier ging nét te veel mis

Tijd voor kamer twee tijdens mijn werktripje in Athene. Samen met mijn collega's speelden we gisteren Monika's Diary, iets wat zij zo enorm vet vonden, dat ze heel graag nóg een kamer wilde spelen. Win-win situatie voor mij dus. Omdat we vrij last minute moesten boeken, waren de keuzes niet heel uitgebreid. Gelukkig was 'The Sacrifice' nog beschikbaar om te spelen laat op de avond, boeken dus!

We komen aan in buurt ver van de bewoonde wereld, althans dat lijkt zo. Wij hadden gehoopt daar in de buurt nog wat te kunnen eten, maar dat gaat op deze locatie niet. Wat resulteerde in 40 minuten buiten rondwandelen. Gelukkig was het weer goed. Uiteindelijk kunnen we binnen en stappen we het pand binnen.

De introductie vindt plaats in een afgeragde ruimte, iets waar bij mij de alarmbellen meteen gingen rinkelen. Zwart geverfde muren, kapotte banken, etc. De introductie zelf wordt gedaan door een man met een kap op, die een beetje geheimzinnig en op een enge manier probeert te praten. Gaat dit weer zo'n kamer worden?

De start van de kamer is leuk gedaan, iets wat je in horrorkamers vaker ziet, maar voor mijn collega's was deze manier van een kamer starten nieuw. De spanning is van begin af aan meteen aanwezig. De kamer ziet er op het eerste oog prima uit, maar net als bij veel andere kamers in Athene, moet je niet verder kijken dan die eerste blik. Wat ik erg jammer vind, is dat je duidelijk ziet dat deze kamer nu al afgeleefd is. Kapotte onderdelen in puzzels, zichtbare schade op decorstukken, etc. Het lijkt wel of ze het begrip 'onderhoud' in Athene niet kennen, dat is erg jammer.

Waar het voor mij eigenlijk meteen stuk liep, is vlak na het begin. We komen in een prima flow terecht en de puzzels volgen elkaar op. Ik hoor mezelf wel vaker vragen: wat staan we nu eigenlijk te doen? Maar daar moet je soms doorheen kijken. Waar het bij ons misging, zijn meerdere reset-fouten. Dat haalt je natuurlijk volledig uit de flow. Zeker omdat we op de helft van de kamer al in de eindruimte staan omdat er een slot niet dicht is gedaan. Stel je voor; je staat in een netjes uitgewerkt dorp en hoor ineens een host roepen: ga terug naar plek X en wacht daar even. De bloeddorstige heksen, die je zojuist nog wilde vermoorden, komen op sneakers binnengelopen met hun telefoonzaklamp aan om het slot te resetten. Jammer dus.

Tot overmaat van ramp hadden we ook nog een onveilige situatie in de kamer. Ze zijn er bij deze kamer niet bang voor om je te laten schrikken. Ook niet als je op een verhogen staat of wanneer je een trap op- of afloopt. Een van onze teamleden kreeg een flinke scare om zijn oren terwijl hij op een verhoging stond, hier verzwikte hij zijn voet. Achteraf bleek hij zelfs zijn middenvoetsbeentje gebroken te hebben. Enerzijds is dit natuurlijk een 'fout' vanuit ons, want je schrikt er zelf natuurlijk van en wil weg. Aan de andere kant vind ik het persoonlijk not done om mensen het leplazurus te laten schrikken terwijl je van een trap loopt of wanneer je op een verhoging staat.

Het einde van de kamer is vrij voorspelbaar, maar op zich wel grappig. jammer dat we al wisten wat er zou gaan gebeuren omdat we helemaal in het begin al een kamer hadden gezien door het reset-foutje. Al met al was The Sacrifice een beetje een domper. De kamer is onwijs groot, maar mist een bepaalde sfeer en liefde. Ze mogen hier echt eens met de onderhoudsbijl doorheen om alles weer fris en netjes te maken. En dan blijft daar voor mij toch ook het onveiligheidspunt, iets wat ik persoonlijk echt niet vind kunnen. Enfin, over een paar maanden mogen we weer naar Athene (op het moment van schrijven nog een week) en dan zullen we zien wat we dan weer tegen gaan komen.

Die verdomde kachel

Voor mijn werk was ik met 4 man in Athene. Vaker heb ik moeten uitleggen waarom ik toch hele vakanties plande om alleen maar escaperooms te spelen. Daarnaast hebben mijn collega's zich kostelijk vermaakt om het feit dat ik een keer zó bang was in een escaperoom dat ik niets meer kon doen. Gelukkig haalde ik ze over om op één avond één escaperoom te gaan spelen. Ik wilde dus het liefst een kamer spelen die hen zou laten zien wat een escaperoom kan zijn. Tegelijkertijd wilde ik ze ook wel een beetje de stuipen op het lijf jagen. Na lang wikken en wegen, werd het 'Monika's Diary', een keus waar ik achteraf heel blij mee was. Let's go!

Op voorhand moet je even goed kijken wanneer je deze kamer boekt, het is namelijk niet mogelijk deze kamer zo maar in het Engels te spelen. Je krijgt namelijk een vertaler met je mee (tegen bijbetaling). Ik was erg benieuwd hoe dit in zijn werk zou gaan en hoe ze dit ooit passend in een verhaal zouden krijgen. Dat werd op locatie meteen duidelijk. Wij waren internationale detectives die een zaak moesten oplossen. Omdat wij de Griekse taal niet machtig waren, kregen we een lokale rechercheur mee die alles voor ons zou vertalen, top geregeld dus.

Waar ik in het begin een beetje terughoudend was over deze vertaler, bleek later dat dit misschien wel het tofste element in de kamer was. Hij speelde écht met ons mee en was onderdeel van ons team. Hij was net zo bang als dat wij waren, perfect geacteerd dus! Eenmaal binnen wist ik meteen: Yes, ik heb een goede kamer uitgekozen. De sfeer was meteen goed, het decor zag er perfect uit, het verhaal klopt, de puzzels zijn in thema. Alles wat een goede escaperoom moet hebben. De acteur jaagt ons de stuipen op het lijf. Meermaals heb ik mijn collega's naar de grond zien gaan, missie geslaagd dus. ;)

Richting het einde van de kamer neemt het verhaal plots een wending, een wendig die ik ónwijs jammer vindt. Dit had zoveel subtieler gekund, zo mooier in thema. Je eindigt nu weer heel erg afgezaagd, daar baalde ik een beetje van. Achteraf was er nog ruimte om na te praten met de acteur(s) en kregen we wat te drinken. Dat was nodig, want we hadden het bloedheet. De spanningsopbouw was namelijk echt perfect in deze kamer.

Een tiental minuten later stonden we weer buiten. Waar ik natuurlijk het meest benieuwd naar was; hoe vonden mijn collega's dit. Die waren laaiend enthousiast. Geweldig dus! Sterker nog; ik moest van hen (uiteraard heb ik hier zelf niet op gepusht) op zoek naar een andere kamer die we de dag erop konden gaan spelen.

Monika's Diary is een van de betere kamers die ik gespeeld heb in Athene. Het verhaal klopt, spanningsopbouw is goed. De puzzels passen in thema en zijn van een prima niveau, zelfs het decor ziet er netjes uit, iets wat in Athene niet altijd zo is. Al met al dus een echte must-play wanneer je in Athene bent!

Duitse zinkende boot

Tijd voor een nieuw dagje escapen, op naar Duitsland. Vier kamertjes meepakken net over de grens, altijd leuk in het buitenland escapen. We beginnen onze dag bij Almapark in Bochum. Om heel eerlijk te zijn heb ik voorhand helemaal geen research gedaan naar de kamers. Eenmaal aangekomen op de locatie, zag ik dat het een evenementlocatie is waar je van alles kunt doen. Een trampolinepark, minigolfbanen, je kent het wel. Meteen doken mijn verwachtingen wat naar beneden. Want over het algemeen zijn dit niet de beste kamers. Maar, de ingang is al gedecoreerd, misschien valt het mee.

Het ontvangst is een beetje zoals je van dit soort locaties kan verwachten, lekker onpersoonlijk. Je meldt jezelf bij een balie en daar word je naar een plek toegestuurd waar je later opgehaald wordt. Met onze host kunnen we naar de kelder van de locatie en daar krijgen we uitleg over de kamer. Na een korte uitleg kunnen we gaan beginnen.

We stappen een schip op om te kijken wat er hier allemaal gebeurd, want er verdwijnen passagiers. Op de website staat dat deze kamer ook in het Engels te spelen is, dan ga je er natuurlijk altijd vanuit dat dit ook daadwerkelijk zo is. Toen we wilde starten, stond de audio nog op z'n Duits. Meteen paniek dus, gaan we dit wel in het Engels kunnen spelen. Halverwege de intro viel de intro weg en startte hij opnieuw, nu wel in het Engels. Na deze ietwat chaotische start, kunnen we dan eindelijk beginnen.

De start is best grappig gedaan, het decor is ook nog best oké. De afwerking is wel dramatisch. Kabels die zichtbaar zijn en je kijkt dwars door het decor heen. Wanneer we hier ook nog eens een technische storing krijgen, zakt mijn broek bijna helemaal af. Na weer even in het donker gewacht te hebben tot de volledige kamer was gereset, konden we dan écht gaan beginnen.

De puzzels zijn allemaal vrij basic en niet heel bijzonder, een beetje zoals het decor. Dat blijft gedurende de kamer ook zo. Waar het voor mij op een gegeven moment klaar is, is wanneer we een puzzel volledig in het Duits moeten gaan doen. Deze is simpelweg niet vertaald. Waarom toch ook? Wanneer er op de website van een bedrijf staat dat een kamer in het Engels te spelen is, ga je er gewoonweg vanuit dat dit ook zo is, dat was hier dus niet het geval.

Nee deze kamer was het niet, de puzzels waren vrij basic, het decor wat matig en de kamer is gewoon niet volledig in het Engels te spelen. Toch weer die vooroordelen die juist blijken te zijn. Een eventlocatie die matige kamers heeft... We spelen hier zo nog een kamer, hopelijk is deze beter.

Heel snel uitgecheckt

Kamer twee van Almapark, na een beetje een belabberde start bij de eerste kamer die we hier speelde, konden we door naar het Nightmare Hotel. Een hotel waar verschillende gasten nooit uitgecheckt zijn, spannend! Ik moet zeggen dat de kamer voor mij met 1-0 achterstand begon. De eerste kamer die we hier speelde, was volgens de website in het Engels te spelen, in realiteit bleek dat niet zo te zijn. Hopelijk gaat dat bij deze kamer wel goed.

We checken in in de kamer, de host loopt mee en start de kamer. WEER een intro in het Duits. Toen ze daarna het intro wilde starten in het Engels, bleef de introductie hangen, na weer gewacht te hebben start de intro opnieuw, weer in het Duits, maar met Engelse ondertiteling. Kleine jump naar het einde van de kamer, óók deze kamer is niet volledig in het Engels te spelen. Weer zijn er puzzels die volledig in het Duits zijn. Waaaaaarom?

Enfin, na wat gekloot in het begin kunnen we eindelijk starten. De kamer ziet er qua decor wel al een stuk beter uit dan de eerste kamer die we speelde. Het is een beetje een horrorkamer voor beginners. Geen acteur, maar de spanning is in deze kamer oprecht netjes neergezet. Sterker nog, ik ben me op één punt kapot geschrokken. De puzzels in de kamer zijn allemaal vrij basic, maar passen goed in het thema. We vliegen door de kamer heen en hebben eigenlijk hintloos gespeeld. Het verhaal is even mager als de puzzels, beetje standaardverhaal wat past bij een basic horrorkamer als deze.

Vrij snel staan we eigenlijk alweer buiten. Mijn verwachtingen waren door kamer 1 op deze locatie wel wat gezakt, dat is denk ik mijn winst geweest voor deze kamer. Achteraf vond ik deze kamer best prima. Het decor was netjes uitgewerkt (de kamer was ook pas net open), de puzzels waren prima in thema uitgewerkt, maar wel basic. Het is een echte beginnerskamer. Maar ik erger me dood aan het feit dat hij gewoon niet in het Engels te spelen is. Ga je naar deze locatie? Ga dan lekker minigolfen.

De zoveelste vervloekte hotelkamer

We waren uitgespeeld bij Almapark, dus reden we naar de andere kant van de stad om twee kamers te gaan spelen bij Locked Adventures. Eenmaal aangekomen op locatie (in het centrum van Bochum) zag ik meteen wat voor locatie dit was. Zo'n typische escapefabriek. Veel kamers en hosts die je erdoorheen rammen. Weinig persoonlijk in ieder geval. Nu moet ik zeggen dat onze host ons vriendelijk begroette. Omdat we wat vroeg waren konden we even in de wachtruimte wachten, terwijl de andere hosts met een koptelefoon de kamers draaide.

Na even gewacht te hebben konden we naar de kamer toe. We gingen naar een hotelkamer waar wat entiteiten zouden zijn. Ofwel; we gaan naar de zoveelste vervloekte hotelkamer, dit kennen we inmiddels wel. Dat idee bleef gedurende de kamer ook zo. Zimmer 669 is een echte dertien in een dozijn kamer. Alles wat je kent van escaperooms (en vooral van hotel escaperooms) komt wel terug in deze kamer. We vliegen dan ook als een malle door de kamer heen. Het verhaal is matig, de puzzels zijn heel basic en het decor is ook vrij matig. Met net iets minder dan de helft van de tijd op de klok staan we alweer buiten.

Een hele korte review (zeker voor mijn doen) voor een heel kort avontuur in deze kamer. Mocht je in het centrum van Bochum zijn en jezelf even een half uur wil vermaken, speel dan deze kamer. Ben je op zoek naar breinkrakers van puzzels? Of ben je op zoek naar een geweldig decor? Ga dan op zoek naar een andere kamer. Kleine tip: Die Gasse zit hier ook in de buurt! ;)

Hoe heette die schijtkabouter nou ook alweer?

Na ons vluchtige bezoek aan het hotel bij Locked, konden we ons nu gaan begeven naar de sprookjeswereld. Als urban explorers komen we helemaal ergens anders dan we van tevoren verwacht hadden. Ik ben een sucker voor sprookjes, dus ik ben heel benieuwd hoe ze dit hier hebben neergezet. Nadat we onszelf na kamer 1 even hebben vermaakt in de escaperoom (verwacht hier namelijk geen persoonlijke behandeling, want fabriek), kunnen we gaan beginnen.

We stappen de kamer binnen en ik schrok meteen een beetje van het decor. Jeetje wat is dit slecht afgewerkt. De vorige kamer was niet heel bijzonder qua decor, maar deze kamer was een stuk nieuwer. Ik had dus verwacht dat het wel beter dan kamer 1 zou zijn. Maar helaas, dat was niet zo. Dat bleef eigenlijk gedurende de kamer een beetje hetzelfde. Een volgende ruimte zag er weer wat beter uit, maar dat werd dan weer opgevolgd door een andere lelijke ruimte. Nee qua decor was het geen hoogvlieger.

De vorige kamer vlogen we doorheen, dat was ook bij deze kamer weer zo. Locked Adventures is een prima bedrijf wanneer je weinig kamers gespeeld hebt. De puzzels zijn allemaal vrij basic en met een beetje ervaring vlieg je erdoorheen. Ook hier staan we net na het half uur weer buiten. Met een oorwurm van een liedje in ons hoofd. Nee deze kamer was het helaas ook weer net niet. De sprookjeswereld was niet heel goed uitgewerkt.

Heb je dus weinig ervaring met escaperooms? Dan kunnen deze kamers best leuk zijn. Heb je wat meer ervaring? Dan zijn deze kamers niet heel vernieuwend en vrij gemakkelijk. Er zijn in de regio dan wel betere kamers te spelen.

Leuk? Ja. Top van de wereld? Zeker niet!

Het is weer eens tijd voor een werktripje in het buitenland, deze keer staat Milaan op het programma. Ik heb mijn collega's inmiddels in het verleden al eens besmet met een mini escape virus in Athene, hopelijk lukt dat deze keer ook. Gelukkig was mijn vaste collega jarig, dus goed excuus om een escaperoom te boeken. Samen met zijn vriendin spelen we, met drie personen, the Birth Machine. Benieuwd wat we hier mee gaan maken. Toen ik de kamer speelde stond hij nog op nummer 4 van de wereld, de verwachtingen waren dus hoog!

Ik moet zeggen dat ik het concept achter dit bedrijf heel grappig vind; je hebt een gestoorde professor die gekke machines maakt. Zo kun je letterlijk elk thema, elk verhaal wel passend maken, slim! De entree naar de kamer is interessant te noemen, je start direct en de manier waarop is erg tof gedaan. Dan gaat het knotsgekke avontuur beginnen, je gaat je geboorte herbeleven. Hoe gaan ze dit neerzetten?

Niet alleen de entree van deze kamer is interessant, maar ook onze groepskeuze. Voor degene die deze kamer hebben gespeeld; stel je voor je speelt deze kamer met een collega (die je niet per se héél goed kent) en zijn vriendin die je voor de tweede keer ziet... Ja, interessant was het zeker. Tsja, de kamer zelf, het is moeilijk hier echt wat over te zeggen zonder te spoilen. Ik ga het daarom vrij abstract houden.

Het decor van deze kamer is oke, echt niets bijzonders. Sterker nog, ik vind het vaak zelfs een beetje tegenvallen. Overal zijn de camera's vol in zicht. De geluidsboxen zie je overal hangen. De afwerking is matig. Zeker wanneer ze proberen echte decorstukken te bouwen, valt het op dat het een beetje van het niveau is van de plaatselijke carnavalsvereniging. Het oogt allemaal een beetje papier maché. Ik had voor de wereldtop hier echt wel wat beter verwacht.

Dan het verhaal; tsja... ook wel grappig. Ook hier eigenlijk weinig bijzonders of geks. Je gaat je geboorte herbeleven. Beeld jezelf het maar eens in... En dan heb je nog de puzzels. Deze zijn soms ondersteunend aan het verhaal, maar in een aantal gevallen ook wel random en de keuze voor de puzzels snap ik op sommige punten ook niet echt. De hilariteit is in ieder geval zeker aanwezig. Dat kan ik altijd erg waarderen. De flow in de kamer blijft er goed in, hoewel het best een pittige kamer is voor drie personen. Het einde van de kamer is voor mij echt de grootste koortsdroom die ik me kan herinneren. Wat gebeurde hier toch, ik heb hardop gelachen, dat wel.

En toen stonden we, allemaal een beetje verbouwereerd, weer buiten. Wat de fuck hebben we net meegemaakt? Ik heb het lang moeten laten zakken om te bedenken wat ik hier nu echt van vond. The Birth Machine was best een leuke kamer, ik heb enorm gelachen, maar als ik moet gaan kijken naar de naam die deze kamer heeft, heeft deze room het voor mij niet waargemaakt en viel het zelfs een beetje tegen. Ik had voor een echte wereldtop kamer echt meer verwacht. Deze kamer verschuilt zich vooral in zijn humor en randomness, een beetje het 'Ice Tiki' effect in Athene. Wat mij betreft echt wel een leuke kamer, maar een echte wereldtop kamer? Zeer zeker niet...

In welke drugstrip heb ik gezeten?

Een nieuwe (en tevens laatste) stad voor ons in Polen. Na een lange oncomfortabele treinreis staan we in Gdansk, de laatste stad van onze Polen escapetrip. We kwamen vrij vroeg aan bij onze eerste escaperoom, gelukkig was de host er wel al en konden we onze koffers binnen droppen. Altijd fijn deze extra service. We besloten in de buurt even wat te eten. Na wat gegeten te hebben keerde we terug naar de escaperoom om daar 'The Warrior's spirit' te gaan spelen.

Het verhaal begint dat wij agenten zijn en dat we een huis binnen stappen om te kijken wat daar allemaal is gebeurd (zoiets heb ik er in ieder geval van begrepen). Al snel blijkt de kamer een wending te nemen die ik niet helemaal begrijp, maar enfin, dat kan aan mij liggen. De puzzels zijn van hoog niveau en oprecht pittig. Dat zijn we in Polen niet gewend. Het decor ziet er best prima uit, dus dit kan best prima gaan worden. De kamer oogt vrij nieuw, achteraf blijkt het een oude kamer te zijn die helemaal opgefrist is.

Toen we eenmaal in het spel zaten, bleef de kamer (in mijn ogen) rare en vreemde wendingen nemen. Ik was het eigenlijk na een minuut of 20 al helemaal kwijt. Ik snapte het verhaal niet meer, de acteur vond ik maar een rare kwast, de puzzels pakte me niet meer, het decor begreep ik helemaal niets van. Ik had echt het gevoel of ik een volledige bak paddo's naar binnen had gewerkt, want wat gebeurd hier eigenlijk allemaal?

Met diezelfde gedachte stap ik de kamer na 60 minuten weer uit. Ik heb nog steeds geen flauw idee wat er precies gebeurd is. The Warrior's spirit was simpelweg niet helemaal mijn kamer. Zoals de reviews hier op Escapetalk al goed laten zien; deze kamer ligt je, of ligt je niet. Bij mij viel het dubbeltje precies de verkeerde kant op.

Hier zit een luchtje aan

Kamer twee van onze escapedag in Gdansk, we spelen 5 kamers bij hetzelfde bedrijf (op 3 verschillende locaties). Locatie 1 zojuist gehad, op naar locatie 2, dat kan niet heel moeilijk zijn... Wel dus, een taxi vinden in Gdansk blijkt een uitdaging. Zelfs zo'n grote uitdaging dat we 45 minuten te laat komen (oeps). De host van onze eerste kamer had gebeld met de host van de tweede locatie, dus qua service zit het goed. Toen we dus, veel te laat, aankwamen op de tweede locatie hadden we nog maar 30 minuten om deze kamer te spelen. Ondanks dat we véél te laat waren, bleven de hosts erg vriendelijk en konden we deze kamer gewoon spelen.

Toen we ruimte 1 binnen stapte, had ik al spijt dat we deze kamer niet gewoon hadden laten gaan. We staan in een vreselijk afgewerkte kamer. Spoiler voor onze beleving: dit bleef tot het einde van de kamer zo. Deze kamer ademt geen sfeer of liefde, wat een verschrikking. Waar de kamer het nog enigszins goed maakt, zijn een paar puzzels. Over het algemeen is het veel random zooi wat er in de kamer staat, maar een paar puzzels zijn best origineel gevonden.

Ik ga ook niet meer woorden vuil maken dan nodig, sla deze kamer lekker over. Ergens was ik blij dat we veel te laat waren en deze kamer na 30 minuten gelukkig al uit onze gedachte konden gaan wissen.

Ron Wemel van AliExpress

Tijd voor kamer twee op deze locatie, ze zijn fan van films hier. Waar we net nog 'Perfume' speelde, gebaseerd op de gelijknamige film, spelen we nu: Expecto Patronum, een Harry Potter kamer. Toverstokken in de aanslag, beginnen maar!

Tsja, ik ga mijn standaard zinnetje weer gebruiken die ik bij elke Harry Potter escape room gebruik... Ik ben een enorme Harry Potter nerd, dus een kamer als deze heeft ergens altijd wel een streepje voor bij mij. Echter is het in een escape room (vaak) onmogelijk om een wereld als deze realistisch neer te zetten. Ze hebben een leuke poging gedaan hier, maar helaas zijn ze daar niet in geslaagd.

Het decor is op sommige momenten leuk bedacht, maar de uitvoering is echt verschrikkelijk. Waar we eerder in onze escapetrip een kamer hadden die schaamteloos alle filmbeelden gebruikte, hebben ze hier geprobeerd met eigen acteurs dingen na te spelen. Dat zorgde voor enorme hilariteit. Alle AliExpress versies van de acteurs hebben we wel voorbij zien komen, wat een lachertje haha.

Tsja, Expecto Patronum was qua escape room een 'oke' kamer, niets bijzonders. Het decor was niet heel goed, de puzzels waren oke, het toveren sprak niet echt tot de verbeelding, maar op de een of andere manier hebben we best plezier gehad. Een middenmoot kamer waarvoor je zeker niet in het vliegtuig moet stappen. Moet je hem meepakken als je in de buurt bent? Ook dat weet ik niet zeker. Misschien als je een Harry Potter fan bent, net zoals ik, is het wel leuk om alle kleine verwijzingen te herkennen. Anders zou ik hem misschien lekker overslaan.

After all this time? Always!

Tijd voor kamer drie, en tevens de laatste kamer, op deze locatie. Waar we net de eerste Harry Potter kamer speelde de ze hadden, speelde we nummer twee; Sectum Sempra. Wie de Harry Potter films kent, kent naam van deze kamer natuurlijk. In de films is dit best een lugubere spreuk die gebruikt wordt. Heel benieuwd of dit lugubere sfeertje in deze kamer ook terugkomt, of dat de eigenaren gewoon op Google hebben gezocht naar: Harry Potter spreuken. We zullen zien.

Hoofdrolspeler rondom deze spreuk in de films is professor Sneep, goed om te zien dat deze in de kamer ook terugkomt. Althans, dat denk ik. Net als in de andere Harry Potter kamer die ze hier hebben, hebben ze ervoor gekozen de acteurs na te spelen. Wat zorgt voor een slecht aftreksel op beeld, erg grappig, maar dat wil deze kamer niet zijn. Wel moet ik zeggen dat het decor er erg netjes uitziet, zeker ten opzichte van de andere kamers die ze op deze locatie hebben.

De puzzels zijn ook een heel stuk beter dan bij de andere kamers, moet ook wel zeggen dat dat niet heel moeilijk is, maar toch hebben ze hun best gedaan. De sfeer komt ook wat meer naar voren en er is zelfs gebruik gemaakt van licht en geluidseffecten. Op de een of andere manier kom ik er net niet helemaal lekker in. Waar dat precies aan ligt? Dat weet ik niet. Ik merk dat ik melig begin te worden en dat wordt me in sommige gevallen niet in dank afgenomen haha.

Na een uurtje staan we weer buiten. Je merkt dat ze echt wel een stap vooruit hebben gezet bij Escape Time met deze kamer. Hij ziet er netjes uit, de puzzels zijn oke en er is echt wel wat sfeer te voelen. Toch is het een kamer die niet echt blijft hangen. Voor Poolse begrippen misschien een goede kamer. Maar voor de standaarden die wij gewend zijn een simpele middenmoter. Mocht je toch in de buurt zijn zou ik hem wel meepakken.

Prima steampunk kamer

De laatste locatie van onze escapetrip alweer, kamer 31 en 32 zouden we gaan spelen bij Escape Time. We zijn al de hele dag kamers van dit bedrijf aan het spelen (verspreid over drie locaties). Tot nu toe was ik niet omver geblazen door hun kamers, überhaupt nog niet echt tijdens deze trip moet ik eerlijk bekennen. Het niveau ligt in Polen toch een stuk lager dan op voorhand gedacht. Enfin, nieuwe locatie, nieuwe kansen. We verplaatsen ons met de Uber naar een groot winkelcentrum (waar je overigens goed kan eten in het foodcourt). Helemaal op de bovenverdieping bevindt zicht de escaperoom.

We werden ontvangen door een vriendelijke host en konden eigenlijk vrij snel beginnen. Deze kamer was op dat moment pas net open en ik was erg benieuwd wat ze hier zouden gaan doen met een thema wat we natuurlijk al vaker gezien hebben. Eenmaal in de kamer merk je meteen dat het hier gaat om een nieuwe kamer. De kamer oogt erg fris (misschien net iets té fris voor een thema als dit), maar er zijn bepaalde decorstukken die ik erg indrukwekkend vind.

Waar ik deze kamer vooral in uitblinkt is de acteur, wij hadden een leuke acteur waar we toffe interacties mee hadden. Niet alleen dat, maar op een bepaald moment voelt het zelfs een beetje spannend aan. Het verhaal wordt duidelijk vertelt aan de hand van geluidsfragmenten, waar ik sommige reviews zie vallen over de storytelling, kwam deze op mij juist erg duidelijk over. Het verhaal was logisch en we wisten continu waar we mee bezig waren.

Het decor ziet er erg netjes uit en de hoofdruimte in deze kamer is erg groots opgezet. De puzzels zijn puzzels die je een beetje kan verwachten bij een steampunk kamer. Niet mega interessant, maar wel leuk om te doen. Bepaalde decorstukken zijn erg realistisch opgebouwd en verbazen me oprecht.

Ja dit was voor mij eindelijk weer een kamer waar ik van genoten heb. Het is geen hogere wiskunde om te zien dat een kamer als deze in Nederland slechts een middenmoter zou zijn, maar voor Poolse begrippen is deze kamer echt wel goed. Dat in combinatie met de leuke toevoeging van een acteur, maakt het voor mij een kamer die je echt wel mee moet pakken!

Waar namen ze de hobbits mee naartoe?

Het moment is dan helaas daar, de allerlaatste kamer van onze trip, nummer 32 alweer. Ik moet zeggen dat 6 kamers op een dag goed te doen is, maar met een treinrit vroeg op de ochtend van 2,5 uur is kamer 6 van de dag toch best heftig. Ik merk, nog voor we de kamer in gaan, dat mijn energie een beetje op is. Maar dat mag toch de pret niet drukken, op naar de laatste kamer!

Deze kamer is gebaseerd op de Lord of the Rings films, films die mij nooit echt gepakt hebben. Maar hey, als het goed is zou dat bij de kamer niet echt uit moeten maken. Deze kamer is pas net open en dat zie je aan alles. Alles zit er nog tip top in orde uit. We stappen binnen in Middle Earth om te gaan ontsnappen.

We beginnen met een aantal leuke puzzels, de flow begint meteen erg goed. Er zitten wat leuke dingetjes in en het humorgehalte ligt erg hoog. Wel moet ik zeggen dat de puzzels (en de kamer in het algemeen) me vrij snel niet echt meer boeien. Het decor is in sommige gevallen best netjes, maar op andere punten erg matig. Het verhaal is me inmiddels ontglipt en de puzzels vallen - na een goede start - terug in standaard escaperoom puzzels.

Richting het einde van de kamer is alle energie uit me gezogen en maak ik het allemaal niet meer mee, ik merkte aan alles dat dit gewoon niet mijn kamer is. Een aantal puzzels in het algemeen zijn in mijn ogen frustrerend, hoewel de gehele tendens in de kamer juist heel gemakkelijk is. Nee deze kamer was het niet voor mij.

Doe maar gewoon niet

Er staat weer een nieuwe dag op het programma vol met kamers, heerlijk! We starten de dag met horrorkamer, iets wat uniek is tijdens onze trip. ‘The Texas Massacre’ zegt natuurlijk al onwijs veel, ik verwacht er vanaf het begin af aan weinig van, want dit soort horror is niet per se voor mij weggelegd. Persoonlijk vind ik het altijd een beetje goedkoop, maar wie weet gaat dit wel een verborgen parel zijn.

Nou spoiler; dat was het zeker niet. Dit gaat ook geen hele lange review worden, want om hier überhaupt nog tijd in te steken is eigenlijk al jammer. De locatie bevindt zich in een vervallen pand, er is ruimte om naar het toilet te gaan, spullen op te bergen, etc. Na even gewacht te hebben met onze host, die er volgens mij niet heel veel zin in had, mochten we naar de kelder van het pand.

Daar stappen we de kamer binnen, we staan in een lelijke ruimte vol bloed, plastic schermen, kettingzagen, gereedschap aan de muur, etc. We stappen echt een goedkope horror ruimte binnen. Van het decor moeten ze het niet hebben, wellicht het verhaal dan? Welk verhaal? Het is absoluut niet duidelijk wat we nu eigenlijk aan het doen zijn. Waar kan de kamer zich dan nog redden? De puzzels; die waren inderdaad aanwezig, maar daar is ook alles mee gezegd. Deze kamer is vanaf het begin af aan onduidelijk. De puzzels passen binnen dit thema, dat wel, maar daar is ook alles mee gezegd. Wat een verschrikking was dit.

Gelukkig had onze host een resetfout gemaakt, waardoor we zeker 4 à 5 puzzels gemist hebben, maar daar waren we eigenlijk best blij mee. Tijdens het napraten hebben we aangegeven dat een kamer als deze eigenlijk echt niet meer kan. Achteraf bleek ook dat er een acteur in de kamer had moeten zitten. Maar omdat onze hosts amper Engels spraken, was die er ook maar uitgehaald.

Ik ga echt geen woorden vuil meer maken over deze kamer, heb je ruimte over tijdens je trip? Ga lekker op een terras zitten en sla deze kamer alsjeblieft open. Je zult me dankbaar zijn!

Heerlijk klassiek

We speelden de tweede kamer bij Dreamscape, waar we gisteren hun nieuwe kamer mochten testen (wat uiteindelijk de beste kamer van de trip bleek te zijn), was het nu tijd om ‘Connoisseur’ te spelen; hun oudste kamer. De verwachtingen waren aanwezig, maar die werden door de host wel wat getemperd. Dat we echt wel wat anders moesten verwachten dat wat we de dag daarvoor hadden gezien. We wisten in ieder geval dat ze bij Dreamscape genoeg in hun mars hadden om een goede kamer neer te zetten. Onwijs benieuwd dus naar deze kamer!

We startten de kamer met een leuk onthaal door onze host, zij hostte ons de avond ervoor ook. Dat was een gezellig weerzien, waar ze de dag ervoor nog een chagrijnige piraat was, was ze nu een leuke nette dame. Na wat korte instructies, konden we eigenlijk meteen beginnen in de kamer.

Ons doel was duidelijk; wij waren een groep agenten die een schilderij moesten gaan stelen. We mochten geen alarmen triggeren, etc. Een standaard break in room dus. Vanaf begin af aan zie je wel dat dit inderdaad een wat oudere kamer is. Ik zou het zo onwijs waarderen als meer Poolse kamers wat zouden doen aan onderhoud aan de kamer. Het is zo jammer om te zien dat het behang van de muren komt, delen van puzzels kapot zijn, etc.

Maar dat buiten kijf gelaten, moet ik zeggen dat ik Connoisseur oprecht een leuke kamer vond om te spelen. Deze kamer moet het wat minder hebben van zijn decor en verhaal, maar vooral van zijn puzzels. En eerlijk is eerlijk, de puzzels waren oprecht heel tof. Ze passen allemaal erg goed binnen het verhaal en voelen heerlijk old school aan. Sommige puzzels lijken op het eerste oog erg afgezaagd, maar bij vrijwel elke puzzel zit een erg leuke twist. We pakken van begin af aan een heerlijke flow op, die we tot het einde van de kamer vast weten te houden. Het speelde simpelweg erg fijn, omdat de kamer zo goed in elkaar zit.

Ga deze kamer spelen met de juiste verwachtingen. Verwacht hier geen technische hoogstandjes, een geweldig decor of een zwaar verhaal. Ga deze kamer spelen met de verwachtingen dat je gewoon even heerlijk een uurtje puzzelt, dan ga je deze kamer 100% met een glimlach uit!

Blikje in de water

Het was eindelijk tijd om naar een escape-bedrijf te gaan waar ik enorm naar uitkeek, Emergency Exit. Een hoog aangeschreven bedrijf in Polen. Waar we het eerste deel van onze trip echt wel leuke kamers gespeeld hebben, waren we nog niet écht omver geblazen. Hopelijk zou dat bij Emergency Exit wel gaan gebeuren.

Omdat we hier alle kamers zouden gaan spelen (verspreid over twee dagen), kregen we één host aangewezen die ons de gehele trip zou begeleiden. Erg fijn want deze dame sprak goed Engels, dat scheelt al een hoop. De locatie bevindt zich in een groot pand op de derde verdieping. Ik vervloek die lange trap nog steeds, zeker wanneer het warm is, is dat niet ideaal. Toen we binnen kwamen op locatie, viel me op dat elke 'ingang' van een escaperoom gethematiseerd was, dit kon dus wel eens heel tof gaan worden.

Nadat we (in het onwijs warme pand) even hadden gewacht, konden we beginnen met onze eerste kamer. Meteen een tip, mocht het buiten warm zijn, neem dan een flesje water mee voor in de kamer. Het wordt er in de zomer echt bloed- en bloedheet binnen. Thank me later! Enfin, we konden gaan spelen. De eerste kamer die op het programma stond was: Nautilus: The Underwater Adventure.

Een Nautilus kamer, iets wat ik al vaker gezien heb, maar een thema wat erg lastig is om goed uit te werken. We komen binnen in een ruimte die er - qua decor - best oke uit ziet. De puzzels zijn leuk in thema, maar persoonlijk niet helemaal mijn ding. De typische 'nautische' puzzels komen voorbij. Morse codes, kijken door telescopen, etc. Niet mijn ding, maar wel tof in het thema verwerkt. Wat me vooral nog bijstaat is dat de puzzels op bepaalde punten echt heel lastig kunnen zijn. Wanneer het dan ook nog eens 40 graden is in de kamer (voor mijn gevoel), ben ik er op een gegeven moment klaar mee. Erg jammer, want de kamer was best tof.

Je merkt meteen dat de standaard bij Emergency Exit hoog ligt, het decor is netjes en de puzzels van prima niveau. Gezien dit een van hun oudste kamers is, ben ik heel benieuwd wat de rest ons gaat brengen. Nu eerst tijd voor wat water, want het was écht bloedheet binnen.

Error in de Middeleeuwen

Op naar kamer twee op deze locatie, vanuit de onderzeeër gaan we door naar de Middeleeuwen. Eens kijken of we dat zwaard van koning Arthur terug kunnen vinden. Okay, let's go!

De introductie is voor mij hetzelfde als bij Nautilus, ik sta er wederom van te kijken dat het decor er best netjes uit ziet. Waar in Polen de standaard écht een heel stuk lager ligt, hebben we nu bij deze twee kamers echt wel een tof decor voor onze kiezen. Hopen dat de puzzels wat beter te doen zijn dan in de vorige kamer. Deze kamer wordt bestempeld als een kamer voor beginners, de puzzels laten dat ook wel een beetje zien. De kamer is vrij recht toe recht aan, what you see is what you get.

Eigenlijk gaan we vrij vlot door de kamer heen, tot we op een punt aankomen waar we niet verder lijken te komen. Wat blijkt, er is een resetfout gemaakt, iets wat we ook bij Nautilus al hadden. Fouten maken is natuurlijk menselijk, maar wanneer dit twee keer achter elkaar gebeurd, gaat het irriteren. Vooral hoe deze resetfout werd opgelost vond ik een beetje vaag en haalt je helemaal uit her verhaal.

Deze kamer is mij totaal niet bijgebleven en een beetje verwaterd, tijdens de vakantie zelf al, ik geloof best dat dit een leuke kamer is voor beginners, maar als je wat meer ervaring hebt, zou ik hem lekker overslaan.

Mind the gap!

Kamer drie alweer van Emergency Exit. Tot nu toe was ik niet per se heel enthousiast. Ja, de decors zijn beter dan bij de gemiddelde kamer. Ja, de puzzels zijn over het algemeen best oke, maar op de een of andere manier pakken de kamers me niet echt. Ik hoop zo dat Operation Metro hier verandering in gaat brengen. Ik had al veel over deze kamer gehoord, dat dit misschien wel de topper van onze trip zou kunnen gaan worden, laten we dat hopen!

Meteen toen we de kamer binnen stapte, dacht ik meteen: ja, dit kan wel eens heel tof gaan worden! Het decor is echt on point. Waar bij de andere kamers de afwerking hier en daar minimaal is, is het bij operation metro tot in de puntjes goed uitgewerkt. De start is logisch en we komen meteen in een goede flow te zitten. Verhaaltechnisch is het allemaal vrij dun, maar daar kan ik best doorheen kijken.

Wanneer we in het 'hoofddeel' van de kamer komen, ben ik oprecht onwijs onder de indruk van het decor, wat ziet dit er goed uit. Niet alleen voor Poolse standaarden, maar voor mijn 'escape standaard' in het algemeen. De puzzels blijven allemaal perfect in thema en volgen elkaar op logische wijze op. Zonder echt grote hints nodig gehad te hebben, spelen we in een ruk door. Wat ik net al zei; verhaaltechnisch is er echt wel meer uit deze kamer te halen, zeker richting het einde van de kamer.

Mijn grootste kritiekpunt zit hem echt in de eindpuzzel, ik heb hier zo'n ontzettende hekel aan. Je speelt een kamer (zo goed als hintloos) in een perfecte flow, je komt aan bij de eindpuzzel, je weet wat je moet doen, voert dit uit en maakt helaas één klein foutje. Moet kunnen, toch? Niet in Operation Metro. De eindpuzzel kan slechts één keer gedaan worden en moet dus goed uitgevoerd worden. We ontsnappen uit de kamer, alleen moet je binnen een mum van tijd een bepaalde keuze maken. Omdat de audio zo slecht was, wisten we niet wat we deden en maakte we de 'verkeerde keuze'. Ondanks dat je dus in een mooi decor hebt gespeeld met een fijne flow, kom je toch met een dubbel gevoel uit de kamer.

Operation Metro is een van de betere kamers die je kunt spelen, zeker qua decor is deze kamer echt on point. De puzzels zijn goed, af en toe wat lastig, maar niet onmogelijk. Het verhaal kan hier en daar echt wel beter én let tijdens de eindpuzzels dus heel goed op. Stap niet meteen in het vliegtuig voor puur en alleen deze kamer, maar als je toch een tripje Polen doet, speel deze kamer dan zeker!

Plezier voor twee!

Het is alweer tijd voor de laatste kamer van de dag, Pirate's Tavern. Omdat deze kamer erg klein is, besloten we op te splitsen in teams van twee. Wat overigens ook moet, want de kamer is met maximaal 3 te spelen (speel a.u.b. max met 2 personen). Na het maken van de teams, gaan we naar de bovenste verdieping van het pand om daar de piraten taverne in te gaan.

De druk was hoog, je bent met z'n vieren, splitst op in twee teams, dus de drang om te winnen was aanwezig. Toen we de kamer binnenstapte, was meteen duidelijk dat dit een singleroom zou gaan worden. De kamer is niet heel groot en perfect voor twee personen. Speel je hier met drie, dan loop je elkaar in de weg. Het decor is, net zoals bij de andere kamers, erg netjes. Je waant je écht in een piraten taverne. Tijd om te puzzelen.

Deze kamer voelt heel oldschool aan, maar wel afgewisseld met wat technische elementen. Er zitten veel puzzels in deze kamer, zeker wanneer je maar met 2 bent, is er genoeg te puzzelen. De puzzels passen allemaal perfect in het decor en thema. En het verhaal dan? Tsja, verhaal is er niet echt. Je ontsnapt 'gewoon' uit deze taverne. De afwisseling van de puzzels is ook goed, het betere zoek- en denkwerk is op sommige punten écht nodig.

Ik kan niet heel veel meer zeggen over deze kamer, ik heb me echt heel erg vermaakt. Dit bewijst maar weer dat een singleroom kamer genoeg plezier kan hebben voor twee personen. Dat in een leuk thema en een prima decor, ik ben fan! Kijken hoe de andere groep het nu gaat doen! ;)

Wat een oude rommel

Vroeg in de ochtend beginnen we een nieuwe dag in Polen, we starten - als vanouds - met een heerlijke horrorkamer. Waar we een dag van tevoren nog erg enthousiast waren over de Harry Potter kamer die ze hadden, waren we minder enthousiast over 'Insanity'. Voor degene die mijn reviews vaker lezen, jullie weten dat ik lang van stof ben, ik ga het bij deze kamer echter vrij kort houden, sla hem lekker over!

Het is een oude kamer, met basic puzzels, irritante scares en 0 verhaal. De scares zijn van matig niveau, de puzzels van nog minder niveau en het decor van het allerlaagste niveau. De kamer mag dan wel vrijwel niets kosten, ga voor dat geld lekker op een terras zitten en drink een Pools biertje.

Wat een samenspel met de acteur

Nummer 3 bij Break the Brain alweer. We waren positief verrast over de Harry Potter kamer, maar 'Insanity' die we net hiervoor speelde was een blamage. Hopelijk zou Freakshow het goedmaken. Om heel eerlijk te zijn moet ik zeggen dat ik een 'sucker' ben voor een circus thema, dus daar staat de kamer al 1-0 voor. Die kamer in dus!

De kamer start eigenlijk vrij goed. Het decor ziet er best prima uit, zeker wanneer je net uit een kale kamer als Insanity komt. De puzzels zijn duidelijk, het verhaal is duidelijk, dit kan nog wel eens leuk gaan worden. Er hangt een heerlijk spooky sfeertje, geen horror, ook niet mega spannend, gewoon spooky. Love it. De puzzels volgen elkaar in hoog tempo op en we vliegen door het eerste gedeelte van de kamer heen.

Na even flink gepuzzeld te hebben, staan we ineens oog in oog met iemand die de kamer binnen komt gewandeld. De acteur zat onwijs goed in haar rol. We raakten verzeild in een kat en muis spel met onze acteur. Op sommige momenten was het samenspel heel grappig, andere momenten weer wat spannender en in sommige gevallen zelfs wat ongemakkelijk. Dit was echt goed gedaan. De puzzels passen allemaal erg goed in het thema en het decor blijft erg netjes. Onze grote vriendin blijft ook erg goed in haar rol. Ik heb me echt onwijs vermaakt in deze kamer!

Realistische hitte

We hebben nog twee kamers te gaan bij Emergency Exit, het gerenommeerde escape bedrijf uit Bydgoszcz. Tot nu toe waren de kamers erg verschillend. De ene kamer heel goed, de ander weer wat minder. Benieuwd wat we tijdens onze laatste dag in deze stad nog mee gaan maken.

Opnieuw lopen we met onze host de gang af, wat ik erg tof vind, is dat alle 'voordeuren' van de kamers volledig gethematiseerd zijn. We lopen af op de 'Egyptische deur' en stappen daar deze wereld binnen. Het verhaal deed me een beetje denken aan Indiana Jones; Duitse troepen, Britse inlichtingendiensten, etc. Je ziet wel waar ze hun inspiratie vandaan hebben gehaald. Eenmaal in de kamer merkte ik meteen dat één factor op deze dag onwijs realistisch was, de hitte. Van airco's hebben ze bij Emergency Exit nog nooit gehoord. Met 30 graden buiten lijkt het binnen dubbel zo warm. In deze kamer voor mij persoonlijk bijna niet speelbaar.

Het decor is erg netjes uitgewerkt en de puzzels passen allemaal erg goed in thema. Ik moet zeggen dat Egyptische puzzels mij nooit zo liggen. Het zijn altijd een beetje 13 in een dozijn puzzels. Puzzels die je al kent omdat je het thema al 100 keer hebt gezien. Maar ik moet zeggen dat er toch een aantal leuke puzzels in deze kamer zaten. Het verhaal is vrij simpel en flinterdun, maar dat mocht de pret niet drukken. Voornamelijk het einde van de kamer is me enorm bijgebleven, dat vond ik erg leuk gekozen.

Tsja, Shadow of the Pyramids is echt geen hoogvlieger, maar voor een Egypte kamer vond ik hem best tof. Een aantal leuke puzzels, leuk decor. Als je toch de kamers bij Emergency Exit gaat spelen, moet je deze zeker meepakken! Mocht het nou net zo warm zijn als bij ons buiten, neem dan alsjeblieft een fles water mee! ;)

Wat hebben we zojuist meegemaakt?

Tijd voor de allerlaatste kamer bij Emergency Exit, ik weet niet of dit juist iets positiefs of negatiefs moet zijn. Tot nu toe waren alle kamers het gewoon net niet, ondanks de grote naam die dit bedrijf heeft opgebouwd. De allerlaatste kamer die we speelden, was ook hun nieuwste kamer; Seatales. Ik ben over het algemeen vrij snel tevreden als het om een piratenthema gaat. Nou in de bloedhitte terug naar hun laatste kamer...

Toen we de kamer binnenstapte, was ik best onder de indruk van het decor wat ze hier neer hebben gezet. Ik moet zeggen dat Emergency Exit dat wel onder de knie heeft. Ze weten goed hoe ze een tof decor neer moeten zetten. Wel ben ik benieuwd hoe een kamer als deze er over een aantal jaar bij ligt. Enfin, we zaten meteen goed in het verhaal juist door het nette decor. Daar hield het echter wel vrij snel op, de puzzels zijn allemaal van een frustrerend niveau, de een nog erger dan de ander. Wat het voornamelijk vervelend maakt, is dat veel van de puzzels behendigheid zijn en dat je host je hierbij niet kan helpen. De puzzels zijn over het algemeen onlogisch en lijken vaak random geplaatst.

Het decor maakt voor mij oprecht veel goed in deze kamer, ik kan de moed er daardoor goed inhouden. Dat is niet bij iedereen in ons team zo. Frustratie (en de bloedhitte) neemt het over. Wat vooral frustrerend is, is dat de kamer (op het moment van spelen) niet volledig in het Engels te spelen is. Zeker wanneer je hiermee adverteert, is dat echt een doodzonde als je het verhaal niet meekrijgt door de taal.

Nee Seatales heeft ons ook niet echt kunnen verrassen. Ik was echt wel te spreken over het decor, maar daar hield het voor mij wel redelijk op. En dan heb ik nog niets gezegd over de host die we hadden. Emergency Exit heeft een grote naam in Polen, maar ik denk dat wij in de Benelux erg verwend zijn met de kamer. De kamers die ze daar hebben zouden hier goede middenmoters gaan. Geen enkele kamer die we bij Emergency Exit hebben gespeeld, zou voor mij de moeite waard zijn om in het vliegtuig te stappen. Maar mocht je er toch zijn, dan kun je je echt wel een middagje vermaken. En er zit een goed Italiaans restaurant om de hoek! ;)

En wat ligt er in de crypte? Een printplaat!

Een nieuwe dag, nieuwe stad, nieuwe kamers! Op naar de tweede stad van onze escapetrip in Polen. We beginnen bij Emergency Exit, een gerenomeerd bedrijf in Polen met goede kamers. Vrijwel alle kamers bevinden zich op een locatie. Echter is er een vreemde eend in de bijt, hun oudste kamer (als ik me niet vergis). Daar beginnen we dan ook mee. Tijd voor een heerlijke Egypte kamer, yeey!

De locatie is net wat buiten het stadscentrum, houd hier rekening mee als je geen eigen vervoer hebt. Het kan soms best even duren voordat de Uber op locatie is. Zeker wanneer je ná de kamer terug naar het centrum moet, er zijn namelijk weinig taxi's daar in de buurt. Nadat we eindelijk aan waren gekomen op locatie, konden we gaan beginnen!

Het ontvangst is prima, wel weet ik nog dat het onwijs warm was op locatie. Houd er dus rekening mee wanneer het buiten wat warmer is, dat het in de kamer ook goed warm kan zijn. Daarna is het eigenlijk vrij snel al tijd om de kamer te gaan spelen.

Ik kan eigenlijk over deze kamer vrij kort zijn. Het is een typische Egypte ecaperoom, een thema wat je natuurlijk overal wel ziet. De standaard dingen komen ook hier terug... Hiërogliefen, lasers, mummies, scarabeeën, etc. Het decor ziet er op het eerste oog nog best prima uit maar is erg versleten. Wanneer je op een gegeven moment dwars door een sarcofaag naar de printplaten staat te kijken, weet je wat voor kamer het is.

Als je nog nooit een escaperoom gespeeld hebt, kan ik begrijpen dat een kamer als deze best indrukwekkend kan zijn. Een thema wat erg tot de verbeelding spreekt. Heb je iets meer ervaring? Sla deze versleten kamer dan gerust over!

Beste Harry Potter kamer die ik gespeeld heb

Tijd voor een nieuwe dag in Polen, tevens tijd voor de zoveelste Potter kamer die ik speel in mijn 'escape carrière'. Ik heb zelf altijd een beetje een haat-liefde verhouding met dit soort kamers. Ik ben een groot Harry Potter fan, hierdoor kan ik altijd erg genieten van alle kleine verwijzingen naar de boeken en films in dit soort kamers. Echter is het daarnaast bijna onmogelijk om een goede Harry Potter kamer te maken, je weet hoe deze wereld eruit ziet en dit is in een escaperoom (mits je er een paar miljoen tegenaan gooit) niet realistisch na te bouwen. Nou, we gaan het weer meemaken.

De locatie bevindt zich tussen een paar gebouwen in en het is even zoeken waar we moeten zijn. We werden vriendelijk welkom geheten in de ontvangstruimte en konden eigenlijk vrij snel beginnen aan de kamer. In de ontvangstruimte is het overigens een feest der herkenning voor de nerds onder ons (waaronder ik), hopelijk dus veel verwijzingen in de kamer!

De kamer start op een leuke manier, het decor ziet er best netjes uit. Het zit hier al boordevol easter eggs naar de films en boeken, je kunt mij op dit moment niet blijer maken. Waar ik had verwacht dat dit weer een blamage zou worden, vermaak ik me oprecht! De puzzels zijn allemaal leuk in thema en op sommige punten zelfs best origineel.

Dit blijft eigenlijk de gehele kamer zo, het decor kan op sommige punten echt wel beter, maar ik moet zeggen dat ik op voorhand erger had verwacht. De puzzels maken voor mij de kamer voornamelijk. Leuke puzzels die dus goed in het verhaal passen. Zeker richting het einde van de kamer zitten echt een aantal puzzels waarvan ik denk: "ja, dit is tof!".

Uiteindelijk hebben we (na een valste start in het begin) een hele goede flow te pakken en blijft dat gedurende de gehele kamer zo. Wat heb ik me vermaakt bij deze Harry Potter kamer. Waar ik doorgaans minder enthousiast ben, durf ik te zeggen dat ik dit een van de betere Harry Potter kamers vindt die ik heb gespeeld. Pak deze dus gerust mee!

Old school teleurstelling

Een nieuwe dag brak aan, dag 4 alweer van onze Polen escape trip. Gisteren speelde we al twee kamers bij Continuum, tijd voor de laatste (Engelse) kamer. Dit is hun oudste kamer, maar gezien we toch daar waren, konden we deze net zo goed meepakken, right?

Achteraf had ik dit misschien liever niet gedaan, was liever een uurtje langer in bed blijven liggen. De mensen van Continuum gaven aan dat dit echt wel hun engste kamer was. Spannend, want horror kan soms ver gaan. Toen we de eerste stap binnen zette, wist ik eigenlijk al genoeg. Het decor (mag je dit eigenlijk wel decor noemen?) was verschrikkelijk, donker, slechte afwerking, puzzels die niet in thema passen, etc.

Enfin, toch vol goede moed gestart aan deze kamer. Alles wat hierboven benoemd is, bleef zo gedurende de rest van de kamer. Sommige puzzels waren nog wel 'oke' in thema, maar over het algemeen was het niet best. Het moest een old school horrorkamer worden, maar achteraf bleek het een old school teleurstelling. Een acteur die af en toe een keertje komt schreeuwen, verhaal wat niet te volgen is, puzzels die niet logisch zijn. Al met al niet echt een beste start van de dag.

Ik ga deze review dus lekker kort houden, sla deze kamer lekker over en blijf een uurtje langer in je bed liggen!

Mot in de club

Tussen al dat escapegeweld door, is het tijd voor wat ontspanning. We besloten naar een club te gaan om daar eens lekker los te gaan. We komen aan op locatie en worden ontvangen in een kantoorpandje. Niet heel groot, saaie computers, je kent het wel. Mijn verwachtingen daalden dus meteen. Na even kort het introductiepraatje van de host aangehoord te hebben, konden we dan eindelijk gaan beginnen.

We komen terecht op het toilet van de club en hier kan ons avontuur gaan beginnen. Eerlijk is eerlijk, het 'decor' ziet er nog best prima uit. Je staat echt op het toilet van een louche avondclub. De puzzels zijn best oke en ik moet zeggen dat ik best lekker in deze kamer begin te komen. Ondanks dat deze kamer niet eng is, heb ik hier de grootste scare van de gehele vakantie gehad. Waar ik op een gegeven moment denk een muntje in mijn handen te hebben, blijkt dat een grote mot te zijn. Yikes.

Toen we wat verder in de kamer terecht kwamen, stonden we écht in de club. Ook hier moet ik zeggen dat ik het decor best netjes vond. De puzzels zijn leuk in thema en vaak erg origineel. Ik heb me oprecht vermaakt. Wat ik toch jammer vind, is dat de kamer op een gegeven moment toch weer terugvalt in zijn originaliteit. De standaard thema's komen weer terug, een beetje afgezaagd. Maar al met al heb ik me oprecht vermaakt in deze kamer.

In da club is een typische kamer die je moet liggen. Als het thema je al niet ligt, zul je de puzzels waarschijnlijk ook niet bijster bijzonder vinden. Persoonlijk, mijn teamgenoten gaan me haten voor deze opmerking, zit In da Club oprecht bij de leukste kamers van deze trip (voor mij). Ben je in Poznan, neem hem dan gerust mee!

Een vluchtig bezoek in het bos

En toen was onze allerlaatste kamer in Poznan alweer aangebroken. Dit zou Mysterious Forest worden. Een kamer die we bijgeboekt hadden, omdat we simpelweg toch de tijd hadden. Wederom op de locatie waar veel andere escaperooms zich ook bevinden. Ik blijf dit een tof concept vinden. Meerdere eigenaren die de krachten bundelen, een pand kopen/huren, en alles op een locatie gooien, daar een restaurant bijbouwen, perfect! Enfin, de kamer...

We worden wederom welkom geheten in een rommelig hok, dit zien we vaker tijdens deze trip. Het leek een soort peuterspeelzaal waar we terecht waren gekomen, overal knuffels, tekeningen aan de muur. Een beetje vaag. Ook hier krijgen we de standaard uitleg weer en kunnen we daarna eigenlijk meteen aan de slag. Het is onze taak om een mysterieus bos te gaan verlaten, hoe we hier terecht zijn gekomen? I don't know.

Wanneer we in het bos onze blinddoeken af mogen doen (leuke trend in Polen, not), staan we in écht in een bos. Wel moet je dan alle bomen wegdenken, een mooie omgeving was er ook niet echt en in plaats van echte dieren, liggen er wat knuffels op de grond. Nee, van het decor moet deze kamer het niet hebben. De puzzels dan misschien? Deze kamer is een echte beginnerskamer, sta je dan met 4 doorgewinterde escape gekkies...

Dat resulteert wel in een goede flow in deze kamer, de puzzels zijn allemaal vrij laagdrempelig en daardoor vliegen we door de kamer heen. Sterker nog, waar we op een gegeven moment denken door te kunnen, blijkt dat het einde van de kamer te zijn. Hoe lang hebben we in deze kamer gezeten vragen we onszelf hardop af. Dan komt het verlossende woord; amper 20 minuten. Een mega record haha.

Nee Mysterious Forest mag je lekker overslaan, tenzij je nog nooit een escaperoom hebt gespeeld, of kids bij je hebt. Maar wanneer je wat ervaring hebt, sla hem dan gerust over!

Zandstorm

Het heeft even geduurd voordat ik verder ben gaan schrijven met mijn reviews van mijn Polen trip. Vooral omdat deze uiteindelijke trip wellicht - qua kamers - iets tegenviel. Ik was heel benieuwd of ik de inhoud van alle kamers nog wist. Een ding is zeker; bij 'Strangers' is dat zeker het geval, want wat hebben we hier toch weer meegemaakt?

Strangers bevindt zich in een soort kantoorpand waar meerdere escapebedrijven zitten op verschillende verdiepingen. Op zich wel handig als je meerdere kamers speelt. Eenmaal binnen worden we in thema onthaald, we worden meegenomen in een verhaal en daar zitten al de nodige grapjes in. Als groep gingen we hier heel erg in mee, dus vanaf het allereerste moment was de stemming: 'melig'. Dat is denk ik hoe ik deze kamer het beste kan omschrijven.

Het begin van de kamer is bizar, vaag qua verhaal, vol met stomme grapjes (hier heb je mij meteen) en na een vage intro, konden we eindelijk beginnen. Het verhaal is eigenlijk simpel; wij moeten een groepje tieners verjagen uit een huis. Tieners waren het zeker! Met stomme maskertjes op waren ze ons continu aan het uitdagen, wat ikzelf onwijs grappig vond. Sterker nog; een acteur zat continu bij ons op een stoel een beetje op zijn telefoon te spelen. Hij vroeg ons wat onze favoriete muziek was, of we hem nog wat Nederlands konden leren, etc. De opdrachten en puzzels in deze kamer voelen over het algemeen vrij random aan. Het verhaal is ook flinterdun. De afwerking is matig. Maar toch is deze kamer mij zo bij gebleven, vooral omdat ik hier zo veel lol heb gehad.

Het einde komt helemaal samen in een komisch en epische slotscene. Dingen die we tijdens de kamer hebben verteld aan onze acteur komen ineens terug. Het blijft stomme grapjes regenen, etc. Dit is echt een kamer die mij ligt. Hier ligt ook wel meteen het gevaar voor deze kamer, als dit je niet ligt, dan kan ik begrijpen dat je denkt: wtf was dit nou weer. Al met al is 'Strangers' voor mij wel echt een aanrader om te spelen. Na afloop was er nog tijd om een foto te maken (met een Shrek masker op?) en konden we weer door naar de volgende room. Tsja, wat hebben we hier toch meegemaak.

Heerlijke interactie

Na zojuist compleet verward uit 'Strangers' te komen, mochten we door naar de tweede kamer op deze locatie. 'Personality' stond op het programma. Na de vage ervaring die we zojuist hadden gehad, was ik heel benieuwd hoe deze kamer zou zijn. Vol goede moed dus deze kamer in.

Het verhaal is - ook hier - vrij simpel; er zijn een aantal moorden gepleegd en alle clues die we konden vinden, wezen op een psycholoog. Aan ons om te kijken of we wat konden vinden. Wat meteen opvalt, is dat het decor eigenlijk best netjes is. Zeker gezien we zojuist uit een puinhoop kamer bij 'Strangers'. Het spel begint tof met een leuk interactiespel met de acteur. Je kunt hier als speler écht een rol aannemen, dat is iets wat ik onwijs tof vind.

Het verhaal blijf je volgen, maar je moet op veel punten best goed je best doen om te snappen wat er nu eigenlijk allemaal gebeurd. De puzzels voelen op veel momenten een beetje vaag aan, maar persoonlijk vond ik de puzzels érg goed. Veel gelaagde puzzels. Als je op een gegeven moment de Poolse logica snapt (die is soms wat ver te zoeken), ga je er best vlot doorheen. De interactie met de acteur blijft aanwezig, waar ikzelf erg goed op ga.

Ook hier, net als bij Strangers, moet de kamer je liggen. Opsplitsen is in deze kamer bijvoorbeeld erg belangrijk. Wanneer de puzzels je net niet liggen, kan ik begrijpen dat je deze kamer als 'minder' ervaart. Waar de kamer mij een beetje kwijtraakte, was op het einde. Het verhaal neemt dan ineens een vage wending en daar was ik het persoonlijk een beetje kwijt.

Ga deze kamer spelen, doe je best om het verhaal te volgen en dan ga je echt wel toffe puzzels tegenkomen in een prima decor. Ah, én probeer de acteur een beetje uit te dagen. Mocht je een leuke acteur hebben, spelen ze hier oprecht leuk op in!

Una mattina mi sono alzato

Dag twee van onze Polen trip staat op de planning! 32 kamers in 8 dagen, let’s go! Dit is kamer 3/32. We startten onze dag op een bijzondere locatie. We startten namelijk bij ‘CluERoom’, deze locatie bevindt zich in ‘Escapelandia’; een groot gebouw waar verschillende escaperooms hun kamers huisvestten. Meteen een dikke tip; buiten dit gebouw staat een klein keetje met burgers, elke escaperoom heeft hier zijn eigen burger. Dus ga zeker even langs bij ‘Escapeburgers’ als je de tijd hebt, want deze burgers zijn geweldig!

Enfin, we verplaatsen ons naar de derde verdieping van het gebouw. Daar worden we ontvangen door onze host, kunnen we onze spullen opbergen en mogen we plaatsnemen in de ontvangstruimte van deze kamer. De naam van deze kamer geeft het misschien al weg, maar ‘Golden Heist’ is een kamer met een ‘La Casa de Papel’ thema. Een thema wat je natuurlijk vaker ziet in escape rooms. Heel benieuwd dus hoe ze dit hier gaan toepassen.

We hebben gemerkt dat ze in Polen onwijs fan zijn van het ‘geblinddoekt in een polonaise naar binnen gaan’ van een kamer. Zo ook hier. We staat kort daarna in een bank. Aan ons de taak om het goud te stelen. Het ‘decor’ ziet er oké uit, maar daar is ook alles mee gezegd. Telkens weer bij dit soort tripjes in het buitenland denk ik weer: wat hebben we het goed in Nederland en België met onze kamers.

Wel moet ik zeggen dat de puzzelflow van deze kamer erg goed zat. De puzzels zijn leuk in thema en er zitten oprecht een aantal originele dingen in deze kamer. Qua verhaal blijft het allemaal wat oppervlakkig. Maar het is met dit thema ook lastig om een tof verhaal neer te zetten. Je valt bij een thema als dit toch snel terug op de standaarddingetjes. Wat overigens helemaal prima is.

Wat ik persoonlijk erg fijn vond aan deze kamer, is de vele eureka momentjes die je hebt. Het moment waar je denkt vast te lopen, hadden we continu dat moment van: “Zouden we dit misschien moeten doen?”. Daarnaast is er een logische opbouw van de kamer, de puzzelflow blijven we tot het einde behouden. Dat speelt gewoon heel lekker. De kamer bouwt echt toe naar een einde, en dat hebben ze hier best netjes neergezet. Wel moet ik zeggen dat ik het absolute einde een beetje jammer vond. Hier had denk ik wat meer spanning toegevoegd kunnen worden.

Golden Heist was oprecht een prima kamer om te spelen. Ik denk dat het (voor Nederlandse begrippen) een perfecte beginnerskamer is. Hij is qua puzzels best gevarieerd, het decor is oké en de spelflow is oprecht goed. Al met al dus een prima kamer om de dag mee te beginnen!

Opa heeft een geheimpje

Door naar kamer twee van de dag, dit zou kamer 4/32 worden op onze Polen trip. 32 kamers in 8 dagen, let’s go! We verplaatsen van locatie naar ‘Fun4brain’, dit escape bedrijf bevindt zich op dezelfde locatie als de kamer die we hiervoor speelde. Escapelandia is een groot pand waar verschillende kamers zich huisvesten. Hier kun je je dus gemakkelijk 2 dagen vermaken. Ga ook zeker even naar ‘Escapeburgers’ om een burger te pakken!

Enfin, we worden bij Fun4brain hartelijk ontvangen door onze host. We kunnen plaatsnemen in een kleine ontvangstruimte, hier kunnen we even wat water drinken, nog naar het toilet, etc. Na even gewacht te hebben komt onze host naar ons toe voor een uitleg over de kamer en kort daarna kunnen we al starten.

Onze host gaf voordat we de kamer betraden aan: je gaat nu naar het schuurtje van je opa, let dus goed op want je hebt niet alles nodig wat in de kamer staat. Daar zit denk ik meteen een beetje het pijnpunt van de kamer. De kamer is namelijk zo realistisch mogelijk neergezet, maar hierdoor merk je wel dat hij hier en daar wat chaotisch aanvoelt. We starten dan ook vrij stroef, de uitkomst van een bepaalde puzzel (die meteen je aandacht trekt als je binnenkomt) heb je pas véél later nodig.

Ondanks dat we stroef beginnen, merkte ikzelf dat ik vrij snel in een fijne flow terecht kwam. We zijn als team snel opgesplitst en zijn aan de slag gegaan. Grandpa’s Secret is een uitzondering op alle andere Poolse kamers die we gespeeld hebben. Over het algemeen is het niveau van de puzzels namelijk vrij gemakkelijk. Maar bij Grandpa’s Secret zitten een aantal goed doordachte dubbel laagse puzzels. Ik houd daar wel van! Zeker een puzzel in het bijzonder was een heerlijk eureka-moment toen we doorhadden hoe hij werkte.

Waar ik daarnaast heel erg goed op ga, is het plot van deze kamer. Het is zo bizar en zo stom, dat ik dat juist heel erg kan waarderen. Voornamelijk het einde, waar alles samenkomt is zo stompzinnig. Ik houd ervan! De kamer bouwt goed op en heeft een grappig einde. Uiteindelijk kwam ik dus best positief uit deze kamer, ondanks dat hij best pittig was. Het ligt er hier wel heel erg aan welke puzzelroute jij kiest. Dat bleek achteraf ook toen we hoorde dat onze teamgenoten iets minder enthousiast waren.

Samenvattend vond ik persoonlijk dat Grandpa’s secret echt wel een leuke kamer was. Het decor van de kamer was over het algemeen best prima. De puzzels zijn soms wat random, maar passen wel allemaal binnen het thema. Wat mij vooral amuseerde was het plot van deze kamer. Deze komt zo uit het niets, heerlijk! Toch stoorde ik me hier en daar heel erg over het feit dat de kamer nogal chaotisch is, waardoor je flow af en toe net wat inkakt. Al met al zou ik deze kamer zeker aanraden, alleen al omdat het een echte diehard-puzzelkamer is, dat zie je in Polen niet heel veel.

Was dat het al?

Tijd voor de volgende kamer alweer. We hadden wat gemixte feelings over de eerste kamer die we hier speelden. Maar goed, we waren helemaal ready voor de volgende kamer. Funeral Home stond op de planning, een kamer waar ik zelf heel benieuwd naar was. Een thema wat natuurlijk snel ongemakkelijk en op het randje kan zijn. Spannend dus.

We beginnen in een ruimte die er voor de Poolse begrippen eigenlijk best oke en netjes uit ziet. Dat blijft gedurende de kamer ook echt wel zo. Het ziet er allemaal netjes uit. Waar deze kamer vooral in uitblinkt is puzzelflow, dat was allemaal dik voor elkaar. Je kunt in deze kamer als groep vanaf het begin meteen parallel puzzelen, daardoor kwamen we meteen in een perfecte flow terecht.

Dat resulteerde voor ons echt wel weer in een: “Huh, zijn we nu al klaar?”-moment. Binnen het half uur stonden we al buiten en hadden we het vorige record met minuten verpletterd. Wel moet ik zeggen dat ik me echt vermaakt heb in deze kamer. Het verhaal is simpel, maar duidelijk. Het decor zag er prima uit. De puzzels waren prima in thema en we hadden dus een perfecte flow. Dit is zeker geen hoogvlieger, maar wel een kamer die ik zeker mee zou pakken. Succes met het verpulveren van ons record! ;)

Deze lag mij gewoon wat minder

We gaan door naar het volgende escaperoombedrijf om de volgende kamer te gaan spelen. Voor ons was dit erg fijn, want deze bevindt zich wel op dezelfde locatie als de vorige. ‘Escapelandia’ is een verzamelgebouw met verschillende escape rooms erin. Wanneer je dus meerdere kamers speelt, kun je lekker blijven hangen. We gaan nu ‘Dwarves’ spelen, een kamer die qua thema best interessant zou kunnen zijn.

Het intro van deze kamer is erg leuk gedaan. Het verhaal wordt duidelijk en er is, zeker voor Poolse begrippen, een unieke introductie voor de kamer. Eenmaal in de kamer merkte ikzelf meteen op dat dit niet mijn kamer zou worden. Ik weet niet waarom, maar van begin af aan heb ik de kamer simpelweg “niet gevoeld”. Het was de combinatie tussen de puzzels, thema en het decor wat me gewoon niet lag.

Ik kwam er dus niet helemaal lekker in, maar mijn teamgenoten vonden de kamer erg tof. Het verhaal is wat simpel, de puzzels voorspelbaar en het decor niet echt interessant. Een enkele puzzel die aanwezig was, daar dacht ik van: “dit is echt wel tof”. Maar verder bleef je, wat mij betreft, te veel hangen in de dingen die je vaker zou zien bij dit thema.

Al met al kan ik best begrijpen dat Dwarves echt een toffe kamer voor je kan zijn, voor mij was het dat op dat moment gewoon niet. Ik denk vooral dat er veel meer uit te halen was met deze kamer.

Topper van de trip

Door naar alweer de laatste kamer van de dag; een kamer waarvan we niet eens zeker wisten of we deze konden spelen. Dat zit namelijk zo; wij speelden de kamers van dit bedrijf allemaal en we wisten dat ze bezig waren met een nieuwe kamer. Het zou erom spannen of deze kamer af zou zijn in het Engels als wij in Polen zouden zijn. Fingers crossed dus maar. We kregen vrij kort voor vertrek het bericht of wij het tof zouden vinden om de kamer, als eerste Engelse groep, te komen testen. Daar zeggen we als echte ‘escape wappies’ natuurlijk geen nee tegen!

We komen aan op locatie, worden binnengelaten en kunnen onze spullen opbergen, naar het toilet, etc. Daarna worden we door onze host, in thema, opgehaald. Dat is overigens iets wat je in Polen – althans de kamers die wij deze trip speelden – niet heel veel ziet. Daar springt deze kamer er voor ons dus al uit.

We starten de kamer met een tof en duidelijk verhaal, daarnaast ziet het decor er ook nog eens prima uit. Na de introductie van het verhaal te hebben gekregen, kunnen we meteen van start met de puzzels. Daar staat meteen een stevige puzzel op ons te wachten. Dat werd ook meteen een van de tofste puzzels tijdens deze trip, en heel eerlijk; misschien wel een van de tofste puzzels die ik in een escape room heb gezien. We zaten er van begin af aan meteen onwijs goed in.

Waar Polen erg goed is in basic kamers opzetten, is deze kamer écht wat anders. Meer richting de Nederlandse en Belgische standaard. Een kamer met een verhaal, waarin je echt een reis aflegt. Dat is iets wat deze kamer in Polen echt onwijs onderscheidt. Je komt steeds meer te weten over het verhaal en waant je helemaal in de piratenwereld. De kamer heeft veel leuke grapjes en op een zeker moment zélfs een ‘wtf-moment’. Iets wat je in Polen vrijwel nooit ziet.

Hoewel wij de kamer hebben getest, was er eigenlijk vrijwel niets aan te merken op deze kamer. De puzzels waren van begin tot het eind erg tof, goed in thema en de flow was erg goed. Het decor zag er netjes uit, het verhaal was leuk. Maar waar deze kamer het voor mij won, was richting het einde van de kamer. Je hebt hier geniale interactie met een acteur, die het hele spel voor ons nóg leuker maakte. Wat hebben we hier gelachen. Tot slot moet ik deze kamer echt props geven voor het hintsysteem; wat onwijs geniaal is dit bedacht!

Waar deze kamer nog nét wat op verbeterd kan worden, is afwerking (let wel; wij testten deze kamer, dus daar kunnen al flink wat verbeteringen hebben plaatsgevonden). Daarnaast denk ik dat het einde van de kamer sterker had gekund, je verwacht dat er iets bombastisch gaat gebeuren, maar dat blijft een klein beetje uit.

Ben je in Polen, dan is deze kamer een absolute ‘must-play’ wat mij betreft. Deze mag je echt niet overslaan. Deze kamer komt heel dicht in de buurt bij de standaard die wij in de Benelux gewend zijn, dat is echt wat unieks in Polen. Gaan spelen dus!

Tweede keer toch wat minder

Dag één van onze trip in Polen staat op de planning! 32 kamers in 8 dagen, let's go! We begonnen onze trip met een kamer die ik al gespeeld had. The Galaxy of Mysteries van EscapeArena in Poznan. In 2019 speelde ik deze kamer met mijn toenmalige vriendin. Ik had 0 verwachtingen, want dit was mijn 15e kamer die ik speel. Deze kamer is mij altijd bijgebleven omdat ik hem oprecht heel tof vond. Ik was daarom ook heel benieuwd hoe ik deze kamer, 4 jaar (en bijna 300 kamers) later, zou ervaren. Omdat mijn ervaring ano 2023 toch wat anders was, heb ik besloten deze review te herschrijven.

EscapeArena bevindt zich op een aparte locatie, zo'n locatie waarvan je denkt: zijn we wel op de juiste plek. Een flink stuk buiten de stad, in een vervallen garage bevindt deze locatie zich. We werden door onze host vriendelijk ontvangen en we konden plaatsnemen in de ontvangstruimte, wat niets meer is dan een woonkamer. Wel staat er een pooltafel, wat leuk is als je tussen de kamers even moet wachten. Na even kort gewacht te hebben, konden we beginnen aan ons mysterie!

Waar ik in 2019 de intro naar het verhaal heel tof vond, viel dat nu wat tegen. We hadden destijds een host die je meteen in het verhaal meenam, dat was nu wat minder. Na een korte introductie konden we eigenlijk meteen beginnen. Eenmaal in de kamer zag ik meteen dat ik, qua escape rooms, inmiddels wat meer gewend ben gaan worden. Waar ik in het verleden echt wel het gevoel had dat we op een ruimteschip waren, stonden we nu eigenlijk gewoon in een ruimte die heel slecht afgewerkt is. Het zijn wat printplaten die tegen de muur zijn geschroefd en dat was het wel.

Ook de puzzels in het begin van de kamer lagen me wat minder. De kamer zit vrij lineair in elkaar en wanneer je met vieren speelt, zie je toch verschillende momenten waar je niets staat te doen. De puzzels zijn over het algemeen prima in thema, maar verhaaltechnisch is het allemaal een beetje vaag wat je aan het doen bent. Qua onderhoud kan deze kamer ook wel wat liefde gebruiken. Puzzels die niet niet lekker werken, decor wat er vervallen uitziet, etc.

Op de helft van de kamer zit een tof effect, ik weet nog dat ik dat in 2019 best indrukwekkend vond, en dat vond ik ook nu nog steeds erg tof. Ook weet ik dat ik de tweede helft van de kamer destijds beter vond dan het begin. Ook nu is dat nog steeds het geval. Er is daar meer ruimte tot paralel puzzelen en de puzzels liggen me daar gewoon wat beter. Wel is het jammer dat er een flinke resetfout in de kamer zat, waardoor we eigenlijk al meteen richting de eindpuzzel hadden kunnen gaan.

We hebben ons echt wel vermaakt tijdens deze room, het is wat dat betreft een prima kamer om je trip mee te beginnen. Niks geks, gewoon lekker puzzelen. Ik moet ook wel zeggen dat ik een echte sucker ben voor het Star Wars thema. Dat maakt het voor mij ook wel een leukere ervaring dan voor iemand die niks met dit thema heeft. Ik zou hedendaags deze kamer niet per se aanbevelen, maar als je toch de moeite neemt om naar EscapeArena af te reizen, dan zou ik hem gewoon lekker meepakken!

Hello Vikings!

Door naar kamer 2/32 van onze Polen trip. We hadden zojuist een prima opwarmer gehad op deze locatie, de verwachtingen waren eerlijk gezegd wel wat gedaald na het spelen van de eerste kamer op deze locatie. Nadat we klaar waren bij de eerste kamer, gaf onze host aan dat hij ongeveer 15 minuten nodig had om de volgende kamer te resetten en dan konden we meteen beginnen. Dat kwartiertje werd iets langer, na ongeveer 45 minuten wachten konden we dan echt gaan beginnen. Even een tip; neem wat te drinken / eten mee mocht je tussen de kamers moeten wachten. De locatie bevindt zich in de middle of nowhere. En drankjes kopen op locatie is nergens echt mogelijk.

Enfin, na dus even gewacht te hebben konden we gaan beginnen met onze tweede kamer hier. We werden door onze nieuwe host enthousiast meegenomen naar de kamer. Je merkte hier vanaf het eerste moment wel meteen dat deze host oprecht gepassioneerd was over escaperooms, dat kan ik altijd wel waarderen. Ook zagen we hier meteen dat de introductie en het decor een stuk beter was dan bij de vorige kamer. We werden door de host meegenomen naar een ruimte waar we een introductie van het verhaal kregen. Deze verhalende introductie was in de vorm van een ingesproken bericht, het bleek een tendens in Polen dat deze geluidsfragementen vaak onwijs moeilijk verstaanbaar waren. Enerzijds door het Engels met een zwaar Pools accent, maar ook omdat de geluidsboxen kwalitatief niet goed waren.

Ons spel start vrij vlot, we hebben continu erg snel door wat we moeten doen en komen daardoor eigenlijk van begin af aan meteen in een goede flow. Het decor in deze kamer is over het algemeen best netjes. De Poolse standaarden liggen simpelweg wat lager dan wat wij in de Benelux gewend zijn. Maar hier hebben ze echt wel hun best gedaan om iets tofs in thema neer te zetten.

Waar deze kamer wat bij betreft in uitblinkt, is het gebruik van de host in deze kamer. Het verhaal en missie van de kamer is vrij simpel. Wel krijgen we van onze host een belangrijke boodschap mee. We zullen tijdens onze reis contact hebben met Loki, maar we moeten goed kijken of we hem wel kunnen vertrouwen. Al snel bleek dat Loki totaal niet te vertrouwen was, wat zorgt voor veel leuke elementen in de kamer. Helaas voor ons hadden we een technisch mankement in de kamer waardoor dit allemaal net niet lekker tot zijn recht kwam, maar het idee was erg tof.

Eigenlijk valt er over Vikings - Amulets of Power heel weinig te zeggen. Het is oprecht een prima kamer om mee te pakken. De puzzels zijn over het algemeen prima in thema. Wat ik wel heb gemerkt in Polen is dat alles vrij rechttoe rechtaan is. "What you see is what you get" is vaker de norm dan een uitzondering. Dat is bij deze kamer ook. Ze hebben echt wel geprobeerd wat tofs neer te zetten en dat is ze in sommige punten ook echt wel gelukt. Maar als je dit dan gaat vergelijken met de standaarden die wij gewend zijn, dan valt het hier en daar wel wat tegen. Ik denk dat deze kamer wel een goede maatstaaf zijn voor de kwaliteit in Polen. Dus mocht je ze mee willen pakken, plan ze dan lekker aan het begin van je vakantie!

Van piratenboot naar koortsdroom

Kamer twee van de dag, op naar een nieuw bedrijf die ook best hoog aangeschreven staat. Mr. Lock hadden we op ons lijstje staan voor hun andere kamer, maar omdat we er toch zijn, kunnen we beter de andere kamer ook meteen meepakken, toch?

Een heerlijk uniek thema, we gaan namelijk een piratenboot op. Ondanks dat het thema piraten binnen escaperooms best afgezaagd is, ligt dat thema me wel heel erg. Heel erg benieuwd dus hoe ze dit zouden doen. Ondanks dat de kamer (over het algemeen) in het Engels te spelen is, hebben ze verschillende dingen niet vertaald. Zo ook de introductie. Wij mochten er zelf voor kiezen of we de intro (in het Pools) toch wilde horen of dat we zonder deze intro meteen wilde beginnen. We besloten de intro toch te willen horen, we kregen van onze host het Engelse verhaal vast uitgelegd en daarna mochten we naar binnen.

De Poolse introductie werd afgespeeld en eerlijk gezegd vond ik het erg tof. Goede stem, goed gebruik van geluid, wat leuke effecten (je staat op dat moment geblinddoekt in de kamer), al met al een prima start. Toen we eindelijk de blinddoeken af mochten doen, konden we de kamer zien. En eerlijk is eerlijk, het decor zag er nog best oke uit. Wel zagen we meteen dat de kamer erg klein was. We speelden met 4, dus dat was niet ideaal. Je staat elkaar oprecht meer in de weg dan dat je elkaar helpt.

De flow van de puzzels was erg goed, we gingen als een malle door de kamer. De puzzels passen allemaal perfect in het thema en zijn leuk en soms zelfs erg origineel. Top beleving, right? Toch niet. De kamer is een single-room met een kleine losse ruimte die je nog vrijspeelt. Waar de ene kamer er oprecht tof uitziet, is de 'nieuwe ruimte' die je vrijspeelt kaal en hangt bomvol puzzels die niks met het verhaal te maken hebben. Ik weet nog dat we naar een ring van 'The Riddler' uit Batman stonden te kijken, huh???

Het einde brak voor mij de kamer volledig en is daarom ook niet echt blijven hangen. Een kamer met potentie. Mocht je hem toch willen gaan spelen omdat je toch op deze locatie bent, speel dat met 2/max 3 personen. 4 was voor ons echt te veel.

May the force be ever in your favor, you shall not pass!

Tijd voor een kamer waar ik persoonlijk erg naar uitkeek, de Superheroom van Mr. Lock. Een kamer die in Polen hoog aangeschreven staat. Ik als groot superheld-liefhebber, moest deze kamer natuurlijk gespeeld hebben. Waar we zojuist waren ontsnapt van een piratenboot, mogen we nu naar de wereld van de superhelden.

Deze kamer is enorm opgehyped, laat ik daarmee beginnen. Als liefhebber van superheldenfilms, heb je wel het voordeel dat je veel zult herkennen in de kamer. Dat was voor mij dan ook een van de reddingen van deze kamer. Voor de puzzels zelf en het decor hoef je het niet per definitie te doen. Het oogt allemaal erg goedkoop. Het verhaal is vaag en het lijkt meer of er een plaatselijk feestje is georganiseerd met een superhelden thema. Alle superhelden zijn op een grote hoop gegooid.

De kamer was zeker niet slecht, maar denk dat de verwachtingen voor deze kamer in veel gevallen écht te hoog ligt. Ik zou hem zeker wel meepakken als je toch in de buurt bent, want de standaard ligt in Polen gewoonweg wat lager. Maar ge er vooral gewoon met de juiste verwachtingen heen. Als je, net als ik, ook een fan bent van superhelden, zet de verhaallijnen uit je hoofd, want iedereen is ineens aanwezig, maar ga vooral op zoek naar de kleine knipogen naar de films en comics.

Wat een spanning in de kamer

Tijd om weer eens lekker in de buurt te gaan escapen! Een tijd geleden zag ik een review voorbijkomen van ‘Sugar & Sweets’. Op nog geen 25 minuutjes van mijn huis weer eens escapen, heerlijk. Het perfecte verjaardagscadeau om iemand cadeau te geven. Op naar Overloon dus!

Sugar & Sweets bevindt zich op een soort evenement locatie. Een locatie waar je ook e-choppers kan huren, etc. Dus tussen de elektrische fietsen door loop je de ontvangstruimte in. Hier heb je alle ruimte om je spullen op te bergen, naar het toilet te gaan en om eventueel nog wat te drinken. Hier werden we ook hartelijk ontvangen door onze host. Na een korte introductie was het tijd om naar de snoepwinkel te gaan.

In de kamer kregen we nog een ‘introductie filmpje’ te zien. Dit was een korte slideshow met het verhaal en wat laatste regels. Het verhaal is eigenlijk heel simpel: “Kom uit de snoepwinkel” haha. Het filmpje bevat leuke muziek, na de korte introductie verschijnt de klok in beeld en kunnen we gaan beginnen. Daar begint voor mij meteen het grootste nadeel van de kamer; sfeer. Ik vind het thema echt heel leuk bedacht, maar de kamer mist echt een bepaalde sfeer. Het ziet er allemaal heel leuk en vrolijk uit. Maar ik mis hier écht een muziekje op de achtergrond. Omdat de wandjes nogal dun zijn, hoor je bijvoorbeeld de radio van buiten de kamer. Dat er file staat op de A2 is niet heel interessant om te horen in de kamer bijvoorbeeld. Gooi hier wat muziek aan en dat scheelt al een hoop.

De puzzels in de kamer zijn allemaal vrij random gekozen. Wel passen ze binnen het hele ‘snoep thema’, maar als je jezelf nu gaat afvragen: “wat staan we te doen?”, sorry daar kan ik geen antwoord op geven. Daarnaast is het heel onduidelijk in de kamer wat je moet doen met de dingen die je oplost, de kamer mist hier en daar wat sturing. Het begin op een gegeven moment écht te frustreren als je een 8 cijferige code hebt gevonden, die je op verschillende touchpads moet proberen.

De flow in de kamer zit wel erg goed, de puzzels zelf zitten logisch in elkaar en zijn best leuk. Een puzzel in het bijzonder mogen ze wat mij betreft echt meteen uit de kamer schrappen. Een puzzel (wat eigenlijk niet echt een puzzel is), die onwijs veel tijd kost. Zo’n puzzel die op een gegeven moment echt frustreert omdat je hem ‘weer opnieuw moet doen’. Verder zit het qua puzzels eigenlijk best goed.

Tsja; Sugar & Sweets, wat moet ik ervan zeggen. Het is echt wel een leuke kamer om te spelen. Ga hem vooral lekker met je gezin spelen, of speel hem als je niet heel veel ervaring hebt. Ik denk oprecht ook wel dat er nog best veel uit deze kamer te halen valt. Met wat kleine aanpassingen, kun je deze kamer echt wel naar een hoger niveau tillen. De prijs voor deze kamer is ook erg netjes, dus de prijs-kwaliteitverhouding zit wel goed hier. Wat ook uitnodigt om lekker met twee personen te spelen. Met zo’n 45 minuten op de klok wisten we te ontsnappen. Ga deze kamer gewoon lekker spelen met het idee lekker te gaan puzzelen als je toch in de buurt bent.

Scoutinguitje

Na de lovende reviews voorbij te zien komen over de kamers in Wuppertal, was het eindelijk zo ver om deze kamers te gaan spelen. De twee kamers die ze momenteel hebben bij Escape Stories (Horror Stories), zijn twee kamers die zich ook in Athene bevinden. Een van deze kamers had ik al gespeeld in Athene (Sanatorium / Asylum of Fear), maar The Dark Forest was volledig nieuw voor mij. Een perfecte kamer dus om de dag mee te starten!

Het parkeren in Wuppertal kan wel een dingetje zijn, reken daar dus wat extra tijd voor! De introductie van de kamers is echt ‘op z’n Atheens’, iets wat we hier in de Benelux eigenlijk amper krijgen. De ervaring start eigenlijk meteen vanaf het begin. Wel is er hier in Wuppertal nog uitgebreid de mogelijkheid om je spullen op te bergen, naar het toilet toe te gaan etc. Maar daarna… start je ervaring meteen. Ik houd ervan!

Het begin van The Dark Forest is goed! We komen binnen in een mooi gedecoreerd huis en hebben daar meteen toffe interactie met de acteur. Hij vindt het nog steeds een vreemd idee dat wij het bos in willen gaan, om een stel bloggers terug te vinden, maar hey; wij zijn dapper en gaan uiteraard met alle liefde het bos in! De sfeer is hier vanaf het begin af aan meteen erg goed. Creepy, maar wel goed uitgevoerd. Dat met geweldige special effects (die in feiten heel simpel zijn), maakt het de start meteen heel bijzonder.

Dan gaan we ‘echt’ de kamer in, de manier waarop dit gebeurt, ben ik niet zo’n fan van. Maar ik denk dat ze hier niet anders kunnen. Eenmaal op onze plek, kan de experience gaan beginnen. De start van deze kamer is waanzinnig. Het decor ziet er op het eerste oog tof uit, de sfeer is aanwezig, etc. Het jammere vind ik dat de ‘horror’ in deze kamer een beetje goedkoop aanvoelt. Het is weer het schreeuwerige wat je in Athene ook veel ziet. Ik vind het vaak veel toffer als dit wat genuanceerder gedaan wordt.

Enfin, de kamer zelf; het decor ziet er eigenlijk best netjes uit. Als je wat dieper gaat kijken, dan merk je wel dat de afwerking hier en daar stukken beter kan. Maar je waant je wel echt in een bos, dat is erg knap neergezet. Echter hebben ze qua decor hier bepaalde dingen gedaan, waarvan ik denk: waarom? Zo bevindt een bepaald decorstuk zich op een groot betonblok midden in de kamer. Zo’n punt waar je continu rondloopt en dus vaker overheen struikelt. Niet heel handig. Ook qua licht, etc. hadden ze hier wel meer uit kunnen halen.

Waar deze kamer wat mij betreft echt minder op scoort, zijn de puzzels. In feiten zitten er maar twee echte puzzels in de kamer (die ook niet per se heel leuk waren). Verder ben je eigenlijk alleen maar bezig met kleine opdrachten uitvoeren, waarvoor je continu op en neer loopt. Hierdoor is de spanning ook heel snel van de kamer, omdat je de ruimte heel snel kent. The Dark Forest is eigenlijk gewoon een grote verkapte single room. Daar hadden ze denk ik meer uit kunnen halen. Ook kijkend naar het verhaal, wat soms wat vaag was, kan hier en daar duidelijker.

Begrijp me niet verkeerd, The Dark Forest is echt wel een toffe kamer. Ik denk dat ik er gewoon met te hoge verwachtingen naartoe ben gegaan. Het decor ziet er echt wel heel goed uit. Dat is niet iets wat je hier in de buurt snel tegen zult komen. Maar ik denk dat er nog heel veel te halen valt in deze kamer. Zowel op het gebied van verhaal, puzzels, gebruik van acteurs, etc. Desalniettemin, denk ik wel dat The Dark Forest écht een kamer is die je gespeeld moet hebben.

Eigenlijk niet in het Engels te spelen

Vandaag speelden we de twee kamers van Escape Stories (Horror Stories) in Wuppertal. Omdat we tussen de twee horrorkamers flink wat tijd hadden (en omdat het ver-schrikkelijk weer was), leek het ons een goed idee om nog een andere kamer te gaan spelen in die tussentijd. Nu heeft dezelfde eigenaar; Escape Stories, ook verschillende kamers op een andere locatie. Deze kamers hebben geen horror thema, maar uiteenlopende thema’s van Harry Potter tot aan Aladdin. Wij besloten de laatste kamer te spelen; het geheim van de Wonderlamp.

De ontvangstruimte van deze locatie ziet er onwijs tof uit, je waant je in een soort steampunk thema. De kassa/receptie is een oude pipowagen. Je ziet hier meteen dat deze escaperoom eigenaren heel goed weten wat decoreren is. Wel valt meteen op dat deze locatie echt een ‘fabriek’ is. Het is een komen en gaan van mensen en hier en daar voelt het wat chaotisch aan. Vooral als we op een gegeven moment wat moeten tekenen, wat eigenlijk niet in het Engels beschikbaar was. Vol vertrouwen dus getekend en na eventjes wachten konden we de kamer in.

Een Aladdin kamer dus, heerlijk in de Egyptische sferen. Ik moet wel zeggen dat de kamer er qua decor nog best netjes uit zag. Je waant je wel echt in de Aladdin vibe. Het verhaal is ook simpel. Wij moeten de wonderlamp vinden om Aggrabah te bevrijden. Al snel werd het ons duidelijk dat deze kamer een echte beginners/familiekamer is. We gingen er als een speer doorheen.

De puzzels zijn allemaal prima in thema. Het decor ziet er prima uit. Wel mist de kamer wat sfeer (kijkend naar muziek en geluid). Waar voor mij vooral het nadeel van deze kamer ligt, is het feit dat je deze kamer in het Engels kunt boeken en spelen. Maar dat hij eigenlijk niet volledig in het Engels te doen is. Een bepaalde puzzel is namelijk volledig gebaseerd op Duitse tekst, en die tekst kunnen ze niet aanpassen. Uit voorzorg laten ze die puzzel dus links liggen. Maar alle facetten van deze puzzel zijn nog wel in de kamer te vinden. Dat zorgt voor ruis én frustratie, want je hebt het idee dat je niet alles hebt kunnen doen.

Met zo’n 35 minuten op de klok stonden we dan ook alweer buiten. Dat is enerzijds omdat we deze puzzel mistten, maar ook omdat de kamer over het algemeen vrij gemakkelijk en vrij ‘recht toe recht aan’ was. Toch hebben we ons in deze kamer echt wel vermaakt. Heb je nog niet zo veel ervaring, dan is dit een perfecte beginnerskamer. Voor ons, met drie ervaren spelers, was hij nét wat te makkelijk. Maar daar betaal je ook voor, de prijs kwaliteitverhouding is hier echt wel in orde!

Sanatorium 2.0

Door naar de derde en laatste kamer van de dag. Een kamer waar ik onwijs naar uitkeek! The Asylum of Fear is namelijk een exacte kopie van ‘Sanatorium’ in Athene. Een kamer die ik al gespeeld had. Een kamer die me destijds de stuipen op het lijf jaagden. Echt een kamer die me altijd bij is gebleven. Ik was dus enorm benieuwd wat deze kamer zou doen als je hem op een andere locatie zou spelen. Hij is immers in Athene gebouwd zoals de bouwers dat wilde, op een andere locatie moet het allemaal maar net passen, etc. Erg benieuwd dus.

De start is weer heerlijk in thema. Vanaf het allereerste moment zit je meteen volledig in de beleving. Er is op voorhand nog de mogelijkheid om naar het toilet te gaan, daar kwamen we echter al oog in oog te staan met iemand. Tof! The Asylum of Fear is qua kamer een 1:1 kopie van de kamer in Athene. Wel hebben ze het ontvangst wat aangepast. Ik ben enorm enthousiast met wat ze hier aan het neerzetten zijn. Het deed me heel erg denken aan Chapel & Catacombs van Lockhill (ook Athene). Al hun nieuwe kamers spelen zich namelijk af in Floresti (een dorpje). De ontvangstruimte van the Asylum of Fear, wordt ook de ontvangstruimte van alle kamers die nog komen gaan. Ik ga daar heel goed op.

Tijd voor ons om als groep naar het Asylum toe te gaan. Plots staan we weer even in Athene voor mijn gevoel. Iets minder gespannen dan de vorige keer wel. De start van de kamer is hetzelfde en alle herinneringen kwamen weer terug. Hoe je het Asylum moet betreden is erg tof gedaan, je krijgt er oprecht meteen de kriebels van. Sterker nog, even later stonden we daadwerkelijk IN het Asylum. En ondanks dat ik de kamer al gespeeld had en wist wat er ging gebeuren; had ik wéér die kriebels. Meteen ook weer de gedachten: deze plek is insane, wij mogen hier niet zijn. Dat is zó knap dat ze dat hier hebben neer weten te zetten.

Het decor ziet er topfijn uit, ik vond in Athene de kamer heel vies en goor. Dat zit hier een heel stuk beter. De kamer is natuurlijk hier pas net open, dus het is even afwachten of ze hun onderhoud een beetje in orde hebben. Maar wauw, wat voelde ik me weer benauwd. Een van onze teamgenoten vond het zo heftig dat ze besloot te stoppen. Daar reageerden de hosts snel op en plots waren we dus nog maar met twee personen. De spanning schoot dus omhoog!

Maar wat vond ik nou van de kamer? Spoiler; ik vond hem beter dan in Athene! Waarom? Dat ligt aan een aantal dingen. In Athene was er onwijs veel ruis in de kamer omdat je in verschillende modi kunt spelen. Dat is in Wuppertal niet. Je speelt één versie, dus alle puzzels die je tegenkomt, die heb je ook nodig om te kunnen ontsnappen. Daarnaast zit er hier in Duitsland véél meer sturing in de kamer. Het is veel logischer wat je moet doen en dat mistte ik in Athene heel vaak. Maar waar de variant in Duitsland het meeste verschilt van degene in Athene, zijn de acteurs. Waar de acteurs in Athene op verschillende momenten ‘alleen aanwezig waren’, had je hier continu je interacties met de verschillende acteurs. En wauw, wat zaten zij er goed in. Ongemak, spanning, angst, alle emoties zijn weer voorbijgekomen.

Het is denk ik al duidelijk aan de hand van mijn review, maar ik vond The Asylum of Fear een absolute topkamer! Toch is het voor mij geen ‘10’ omdat ik verhaaltechnisch echt totaal geen idee heb wat we nou aan het doen waren. Dat vond ik in Athene al, dat hebben ze hier helaas niet kunnen verbeteren. Maar verder; ga deze kamer boeken en ga hem spelen. Want wauw, wat is dit een goede kamer!

01101100 01100101 01101011 01101011 01100001 00100000 01100110 01101100 01101111 01110111

Het werd wel weer eens tijd voor een dagje escapen. Wanneer je met een groepje gaat spelen waar iedereen 200+ kamers heeft gedaan, is het qua locaties vaak best een zoekwerk. Limburg zou een interessante kunnen zijn, daar hadden we allemaal nog vrijwel niets gespeeld. Na even rondspeuren in de 'Wishlist', kwamen we bij Escape Centrum Limburg uit. Als we dan toch dat hele stuk gaan reizen, kunnen we net zo goed alle kamers meepakken, let's go!

Zoals al in meerdere reviews is gezegd, ligt deze escaperoom in het centrum van Sittard. Reken dus even wat extra tijd om te parkeren, etc. Na een klein stukje wandelen kwamen we aan op locatie, hier kun je niet omheen! De ontvangstruimte is groots opgezet en je hebt hier genoeg te doen (mocht je wat vroeger zijn, of tussen de kamers door). We werden vriendelijk ontvangen door onze host en konden eigenlijk vrij snel beginnen.

Wat ik altijd heel fijn vind, is wanneer een host aanvoelt hoe hij/zij zijn uitleg kan doen. Na de vraag: hebben jullie al veel kamers gespeeld? Werd het hele intro praatje aangepast en konden we meteen naar de kamer toe. Voordat we de kamer binnengingen, kregen we een video te zien die deze kamer introduceert. Ik moet zeggen; de video(s) zijn op deze locatie zijn van hoge kwaliteit en daardoor kom je meteen in de juiste sfeer van de kamer. Maar juist dat is ook meteen een struikelblok voor me. Ná het zien van de toffe video's, word je door de host meegenomen de kamer in en krijg je nog wat laatste uitleg in de kamer zelf. Dat haalt je meteen weer uit die toffe beleving en het is - naar mijn mening - overbodig om dit te doen.

Enfin, we staan in de Haunted Office. Het verhaal gaat erover dat de computer alles heeft overgenomen en dat het onze taak is om deze computer uit te schakelen. De kamer zelf; je reist terug in de tijd en staat in een old school kantoorruimte. De printplaten en Binary vibe is real! Daar blijft het voor mij ook wel een beetje bij qua decor. Het ziet er geleefd uit, is rommelig en de afwerking is op veel plekken echt ondermaats. De kamer mist echt wat sfeer.

We moesten echt even inkomen, maar toen we eenmaal de flow te pakken hadden, bleef deze over het algemeen best oké. De puzzels zelf zijn niet heel vernieuwend en passen prima binnen het thema. Wel vraag ik me vaak af wat we nu eigenlijk aan het doen zijn? Het is duidelijk te zien dat dit een old school kamer is zonder al te veel nieuwigheden. Wel moet ik zeggen dat er op een bepaald moment best een tof effect in deze kamer zit.

De service bij Escape Centrum Limburg is erg netjes. Wanneer je meerdere kamers geboekt hebt, krijg je na het spelen een drankje. Uiteraard wordt er nog een toffe foto (of GIF'je) gemaakt en kun je daarna ontspannen in de ontvangstruimte en wachten op de volgende kamer.

Spannend hoor!

Door naar kamer twee van de dag. Nadat we net opgewarmd waren bij 'The Haunted Office', was het tijd om de tweede kamer op locatie te gaan spelen. Dat zou voor ons 'Helstraat 666' worden. Een kamer met een wat spannender thema. Dat ligt ons altijd best goed, dus ik was heel benieuwd naar deze kamer.

Net zoals bij de andere kamers krijg je vóór het spelen van de kamer een video te zien. Deze video laat zien wat het verhaal van de kamer is. Zoals ik ook in mijn andere reviews heb gezet; de video's voor de kamers op deze locatie zijn echt goed. Het verhaal is duidelijk, beeld van hoge kwaliteit, etc. Het enige nadeel is dat de hoge kwaliteit video's een beetje haaks staan op de kwaliteit van de kamer.

Want als we dan de kamer binnen stappen (samen met de host weer), valt meteen op dat het decor minimaal is. Er is leuk over nagedacht. En er zitten wat leuke aspecten in. Maar wanneer je wat beter gaat kijken naar wat er nu precies staat, dan valt dat een beetje tegen. Ook de puzzels in deze kamer zijn op sommige punten niet echt passend. Als je dan echt verhaaltechnisch gaat kijken naar: "wat zijn we aan het doen?", dan kom je niet veel verder dan: "gewoon wat random puzzels oplossen".

De kamer heeft wel een duidelijke opbouw, je werkt verhaaltechnisch wel naar een soort einde toe. Ik denk dat dit een heel stuk spectaculairder had gekund, maar ze hebben wel wat geprobeerd neer te zetten. Waar deze kamer nog veel te halen valt, is wat mij betreft een stukje sfeer. Ik mistte toffe muziek, gave geluidseffecten, etc. Nu voelde het allemaal een beetje somber.

Heel veel meer valt er niet te vertellen over Helstraat 666. Ik denk dat het een leuke instapkamer is met een 'iets spannender thema'. Dus voor mensen die nog niet heel veel ervaring hebben met escape rooms. Verder moet ik wel weer zeggen; de service bij Escape Centrum Limburg is erg netjes. Na de kamer werden we meteen weer vriendelijk ontvangen, konden we nog even op de foto en mochten we een drankje pakken. Op naar kamer 3 hier!

En toen was er geen Rudimir

Door naar kamer drie op deze locatie. Om heel eerlijk te zijn was ik het meest benieuwd naar de laatste twee kamers die we hier zouden spelen. Dat is ook de reden waarom ze op mijn wishlist waren beland. De eerste twee kamers die we hier speelden, waren ‘prima’ maar niet heel bijzonder. Heel benieuwd of de laatste twee kamers daar verandering in zouden brengen.

De introductie is eigenlijk hetzelfde als bij de andere kamers. We kregen een introductievideo te zien die ons een inleiding gaf in het verhaal. En ook hier weer; de video is van enorm hoge kwaliteit. Dat neemt je meteen goed mee in het verhaal. Echter moet ik wel zeggen dat het bij de vorige twee kamers daardoor in de kamer zelf wel wat tegenviel.

Niets is minder waar bij ‘The Lost Wizard’, meteen toen we de kamer binnenstapten, zag je heel goed dat het (qua decor) echt een heel stuk beter was dan bij de andere kamers. Er zit oprecht veel detail in deze kamer. Daarnaast moet ik ook wel zeggen dat ik wel een ‘sucker’ ben voor dit thema. Enfin, het decor was in ieder geval erg netjes. Benieuwd wat de rest van de kamer ons brengt.

The Lost Wizard is de moeilijkste kamer op deze locatie, daar kwamen we zelf ook heel snel achter. Op de een of andere manier kwamen we er niet heel lekker in. Hoewel we tijdens de start van de kamer een lekkere flow te pakken hadden, kakte die op een gegeven moment toch in. We zagen het simpelweg niet. Dat bleef eigenlijk de gehele kamer wel zo. Sterker nog, ik heb een beetje het gevoel of we in de kamer vrij weinig zelf hebben opgelost. Eigenlijk hadden we overal wel hints voor nodig om eruit te komen.

Het decor blijft in de kamer erg netjes en de kamer ademt echt een fijne sfeer. Waar ik persoonlijk minder fan van ben, zijn puzzels die heel duidelijk handmatig getriggerd worden. Dat is een smaak dingetje, maar mij ben je dan een beetje kwijt. De puzzels in de kamer vallen heel mooi binnen het ‘magische’ thema, dat doen ze erg goed. Zeker met het oog op de eindpuzzel, een goede gelaagde puzzel. Heel netjes gedaan!

The Lost Wizard was voor mij de eerste kamer op deze locatie waarvan ik dacht: ja hier hebben ze tijd en moeite in gestoken. Op de een of andere manier was het toch niet helemaal mijn kamer, voornamelijk door de puzzels. Maar over het algemeen zag het er erg netjes uit. Verhaaltechnisch vraag ik me nog steeds een beetje af wat we gedaan hebben. Hou je van een flinke puzzeluitdaging? Dan is The Lost Wizard echt jouw kamer.

Platte pannekoek

Op naar alweer de laatste kamer hier in Sittard en dan zit ons avontuur bij Escapecentrum Limburg er alweer op. Face Down was een kamer waar ik heel nieuwsgierig naar was. Vooral omdat ik totaal niet wist wat ik moest verwachten van dit thema. Omdat we alle kamers op locatie speelden, konden we na elke kamer even rustig wat drinken. Top service. Na bijgekomen te zijn van The Lost Wizard, konden we gaan beginnen aan onze laatste missie.

Ook bij deze kamer zit de introductie erg goed in elkaar. Je krijgt wederom aan de hand van een video te zien waar de kamer over gaat. Deze video zit erg goed in elkaar. Op dus naar de kamer!

We starten in een sfeervolle ruimte en vanaf het allereerste moment hebben we als team een hele fijne flow te pakken. Qua thema moet ik zeggen dat ik alles in deze ruimte al eens gezien heb. Dat blijft wel een dingetje met ‘dit thema’, je valt vaak terug in puzzels die je in veel andere kamers met dit thema ook al gezien hebt.

Het verhaal neemt even verderop wel een leuke wending, dat kan ik persoonlijk altijd wel waarderen. Wel moet ik ook hier zeggen dat het overkoepelende thema hier wederom een beetje afgezaagd is. Waarom moet het nou altijd bij dit soort thematieken terecht komen? Dat vond ik persoonlijk een beetje jammer.

Waar deze kamer echt in uitblinkt, zijn de puzzels. De puzzels zijn over het algemeen goed in thema (verhaaltechnisch moet ik wel zeggen dat ik totaal geen idee heb wat we nu eigenlijk aan het doen waren). Verder zit er een heerlijke natuurlijke flow in deze kamer, die we tot het einde weten vast te houden.

Voor mij persoonlijk was Face Down de beste kamer op deze locatie. Dat had voornamelijk te maken met de flow van de kamer en de puzzels die me gewoon goed lagen. Toch mist deze kamer wel wat belangrijke punten. Ik mis op de een of andere manier toch wat sfeer. Alles voelt vrij kil aan. Ook qua afwerking kunnen ze in deze kamer nog veel winst behalen. Buiten dat is Face Down echt wel een leuke kamer om mee te pakken als je in de buurt bent!

Vervloekt

Hoe lekker is het om op je vrijdagavond het weekend in te luiden met twee escaperooms! Dat was dan ook ons plan, in de ochtend belde een van de escaperooms af wegens een technisch mankement in de kamer. Als die hard escapers moet je dan natuurlijk meteen op zoek naar een vervanger. We kwamen terecht bij My Escape Club, hier kun je last minute nog reserveren (altijd +1 als dit mogelijk is). Uiteindelijk kozen we ervoor om 'The Curse' te gaan spelen. Omdat we allemaal wel van een 'eng tintje' houden. Op naar Amsterdam dus!

My Escape Club bevindt zich midden in het centrum, reken dus wat extra tijd (en geld) om te parkeren. Wij parkeerden in een van de zijstraatjes en konden lopend naar de kamer. Toen kwamen we aan op de locatie. Laten we beginnen met het ontvangst. Tsja, hoe moet ik dit zeggen? Het ontvangst is 'op zijn Amsterdams'. Althans; het onvangst bij (de meeste) Amsterdamse kamers. We werden hier (in het Engels) ontvangen. Toilet, kluisje, beginnen.

We krijgen van de host wel nog een korte uitleg over het verhaal van de kamer. We dalen af naar de kelder van het pand, daar zouden de meest verschrikkelijke dingen gebeuren. Aan ons de taak om hier niet vervloekt uit te komen. Tijdens deze introductie horen we de andere groepen onwijs hard schreeuwen in de andere kamers, hopelijk valt dit in de daadwerkelijke kamer mee... We dalen af via een stijl trapje en komen door een grote houten deur binnen.

Dan staan we in de kamer, op het eerste oog moet ik zeggen dat het 'decor' er eigenlijk nog best prima uit zag. Wel mis ik meteen vanaf het eerste moment een bepaalde sfeer. Er wordt geen muziek afgespeeld. Heel af en toe hoor je een geluidseffect, maar deze staan zo zacht, dat je er eigenlijk niets van hoort. Gedurende de kamer wordt er op sommige plekken gebruik gemaakt van toffe elementen (qua decor). Denk hierbij aan grote krakende houten deuren, flinke ijzeren sloten, etc. Dat past erg goed bij dit thema en ziet er erg tof uit. Daar houdt het helaas wel een beetje op.

De flow voor ons zit er onwijs goed in. Dat komt niet omdat de puzzels zo logisch zijn, maar eigenlijk omdat er niet echt puzzels in zitten. Het zijn meer kleine opdrachtjes die je moet uitvoeren, zonder een echte moeilijkheidsgraad. We speelden met 4 ervaren spelers en stonden ook binnen 35 minuten weer buiten. Dat vind ik vrij vlot voor een kamer van 75 minuten. Het verhaal is ook allemaal maar vaag; wat zijn we nu eigenlijk aan het doen? Zeker richting het einde, dat typeerde te kamer het beste. Er is hier geprobeerd iets tof te doen met een bepaald effect. Dat effect is zo slecht afgewerkt dat je meteen ziet wat er gaat gebeuren. Het grappige is dat dit uiteindelijk niet eens werkte.

We hebben ons echt wel vermaakt in deze kamer, maar ik denk gewoon dat de Amsterdamse kamers niet echt mijn ding zijn (uitzonderingen daargelaten). Alles voelt gewoon een beetje aan als een 'tourist trap'. Zo ook toen we klaar waren met spelen. De host komt naar ons toe: "Do you want a picture. Here you can pay. See you next time". Dat alles binnen 2 minuten. Je mist echt een stukje service en passie. Nee deze kamer was niet echt mijn ding.

Never trust money more than gold

Het is weer tijd om een kamer te spelen die al een tijdje om mijn wishlist staat. Nadat ik de eerste review van Aurum - Order of Gold tegenkwam, was ik geïnteresseerd in deze kamer. Toen hij daarna ook nog werd genoemd in de podcast 'Beyond the Game', moest hij op de planning. Omdat we toch al in Amsterdam waren, besloten we Aurum dus mee te pakken. Backspace bevindt zich buiten het centrum van Amsterdam en heeft genoeg parkeergelegenheid voor de deur (na 19:00 uur zelfs gratis), dat is wel echt een verademing in Amsterdam!

Eenmaal op locatie, start je ervaring meteen. Op voorhand krijg je namelijk een mailtje waar je wat informatie krijgt over de missie die je gaat uitvoeren. Sterker nog; je krijgt als het ware een bepaalde rol bij het betreden van de locatie. Ik persoonlijk vind het altijd heel tof om hier een soort interactie te hebben met je host. Dat zat bij ons dan ook meteen goed, we speelden lekker mee. Wel kan ik me voorstellen, dat wanneer je de mail toevallig niet hebt gelezen, dat het heel moeilijk is om dan in de sfeer van de kamer te komen. Enfin, na een kort praatje met de host, konden we naar de kamer toe.

We starten in een soort kleine ontvangstruimte waar we een introductievideo krijgen. De ruimte ziet er onwijs goed uit! Het decor en afwerking zijn hier van hoog niveau! Buiten dat is ook de film die we te zien krijgen van goede kwaliteit (en bevatten een aantal leuke grapjes). Maar waar deze kamer echt in uitblinkt is de muziek, wauw! Na de introductiefilm kunnen we gaan beginnen. We worden op een bepaalde manier richting de kamer begeleidt. Om heel eerlijk te zijn vond ik dit niet zo tof, het past niet helemaal lekker in het verhaal en de manier waarop vind ik persoonlijk altijd heel 'lame'. Je ziet dit namelijk bij meerdere kamers.

Enfin, we staan in de kamer en ons avontuur kan gaan beginnen. Van begin af aan merk je gewoon dat er onwijs veel aandacht is gestoken in de totaalbeleving van deze kamer. Het decor is eigenlijk op vrijwel alle vlakken erg tof. De afwerking kan hier en daar wat beter, maar je waant je echt in een andere wereld. De muziek die door de kamer heen wordt gebruikt is subliem. Er wordt gebruik gemaakt van leuke effecten en en licht speelt ook een belangrijke factor in deze room. Top!

Waar deze kamer, wat mij betreft, nog meer op uitblinkt, zijn de puzzels. Op de website en in de mail word je ervoor gewaarschuwd dat Aurum geen typische escape room is. Ik ben het daar wel mee eens. Er zitten puzzels in deze kamer, maar allemaal net wat anders dan je zou verwachten. Samenwerking is van een groot belang en ik hou van dat soort puzzels! Daarnaast differentiëren de puzzels heel fijn. Je leert eerst hoe de puzzel werkt, daarna komt er een stukje samenwerking bij kijken en tot slot wordt de mechanic van de puzzel veranderd waardoor hij net een tikkeltje moeilijker wordt. Buiten dat, zitten er een aantal hele originele puzzels in deze kamer!

In Aurum wordt er gebruik gemaakt van een bepaald soort techniek. Iedereen die de kamer gespeeld heeft, zal begrijpen wat ik met dit stukje techniek bedoel. Het is heel leuk hoe ze hier een twist hebben gegeven aan het spelen van escape rooms. Ondanks dat de kamer je bijvoorbeeld helemaal niet ligt, heeft iedereen toch zijn eigen eureka momentjes. Samenvattend is Aurum dus echt een toffe room! Decor ziet er goed uit, goed gebruik gemaakt van licht en geluid, leuke effecten, verhaal is logisch, top dus!

Is er dan echt niets aan te merken op deze kamer? Jawel! Ondanks dat ik echt lovend ben over alle verschillende facetten van deze kamer, kwamen we toch met een gemixt gevoel buiten. Deze kamer mist hier en daar nog wat. Aurum wordt aangeboden als een kamer van 75 minuten, wij stonden met een kleine 33 minuten alweer buiten. Dat wringt toch een beetje. Als je dat gaat afzetten tegen de prijs die je normaal betaalt (wij speelden met een discount code), dan is het wel veel geld voor wat je krijgt. Ik denk dat er hier en daar nog wat dingen toegevoegd moeten worden aan de kamer, zodat de beleving voor iedereen tof is. Ik raad zeker aan om Aurum te gaan spelen! Heb je ervaring? Puzzel dan écht rustig op je gemak. Of neem gewoon vrienden mee die nog niet zo veel ervaring hebben!

Rebecca kan wat liefde gebruiken

Omdat Leiden best een stukje rijden is vanuit het verre Brabant, hebben we best lang gewacht met het boeken van deze kamer. We wilden er zeker van zijn dat de nieuwe kamer van Your Escape open zou zijn. Toen de presale tickets van de nieuwe kamer in verkoop gingen, zijn we dan ook meteen gaan boeken. Als een van de weinigen 'die hard escape fans' moesten we Rebecca nog spelen (voor mijn gevoel). Op naar Leiden dus!

Your Escape ligt op een industrieterein en is gemakkelijk te bereiken, voor de deur parkeren en naar binnen! Binnen viel meteen op dat het pand volledig gedecoreerd is. Dat kan ik altijd erg waarderen. Eenmaal boven in de ontvangstruimte werden we netjes onthaald, konden we even rustig plaatsnemen, de spullen opbergen en vrij snel daarna konden we gaan beginnen met ons eerste avontuur: Rebecca!

De kamer start geweldig! Je wordt meteen in het verhaal opgezogen door middel van een fantastische voice over, die meteen het verhaal even voor je uitlegt. Je zit er dus meteen in. De manier hoe je de kamer betreedt vond ik overigens ook tof gedaan. Dan staan we ineens in het huis waar Rebecca vermoedelijk zou zijn. Wat ik meteen erg goed vind, is dat je voor je gevoel in een écht huis staat. Het is groots opgezet en dat neemt je meteen mee in de beleving. Het is daarnaast meteen duidelijk waar we kunnen starten en de flow zit er van het begin af aan daardoor goed in.

De kamer zelf dan, daar zit voor mij meteen het pijnpunt van deze kamer. Rebecca is een hele lieve meid, maar ze kan wel echt wat liefde gebruiken. Je merkt dat deze kamer al een aantal jaartjes oud is en dat zie je helaas ook, dat is heel erg jammer. Het behang komt los van de muren, plexiglas bij bepaalde puzzels wat kapot is, veel slijtage, etc. Ook merk je dat de afwerking in deze kamer op sommige plekken wat minder is. Je staat toch af en toe nog tegen een spaanplaat te kijken, boxen die half weggewerkt zijn, etc. Het voelt af en toe een beetje houtje touwtje. Wat overigens geen probleem hoeft te zijn hoor!

Enfin, de kamer blijft zijn natuurlijke flow heel erg goed vasthouden, wat onwijs fijn speelt. Mede daardoor gaan we ook vrij vlot door de kamer heen. De puzzels voelen soms wat random aan, maar zijn allemaal goed te doen. Hier en daar heb ik wel mijn vraagtekens bij het verhaal tijdens het spelen, wie zijn wij nu precies, wat komen we doen, etc. Achteraf werd dat ons wel duidelijk gemaakt, maar tijdens het spelen snapte ik het niet altijd even goed.

Rebecca is een toffe kamer om te spelen, het verhaal neemt een leuke wending, de puzzels zijn niet allemaal goed in thema, maar zijn goed te doen en hebben een hele fijne flow. De kamer is groots opgezet en de decors zien er (op verschillende afwerkingspunten na) best netjes uit. Ik kan erg goed begrijpen dat Rebecca ten tijden dat ze open ging een onwijs goede kamer was. Momenteel zijn we gewoon net wat meer verwend en valt de kamer daarom niet helemaal perfect meer in mijn straatje. Desalniettemin heeft Your Escape hier voor mij een prima eerste indruk achter gelaten en daarom keek ik nóg meer uit naar The Non Believers!!!

Fe-no-me-naal!!!

Eindelijk was het dan zo ver, na zojuist Rebecca gespeeld te hebben, was het dan ein-de-lijk tijd om The Non Believers te gaan spelen. Sinds de kamer open is, druppelden de reviews mondjesmaat binnen. Vanaf het eerste moment had ik meteen het idee: deze MOET ik gaan spelen. Het thema en het verhaal spraken me zo aan, zoiets mysterieus, gaaf! Nadat we even wat hadden gedronken (en waren bijgekomen van Rebecca), keerden we terug naar Your Escape. Hier werden we ontvangen door eigenaar Jordin. Je merkt vanaf het eerste moment dat Jordin een onwijze liefhebber is van escape rooms, dat kan ik bij een eigenaar altijd erg waarderen. Na meerdere malen te zijn afgedwaald tijdens onze gesprekken, was het dan eindelijk tijd om te gaan starten met The Non Believers.

Ik vind het altijd zo spannend om een kamer te spelen waar mijn verwachtingen hoog van zijn, want dit kan natuurlijk zo immens tegenvallen. Kleine spoiler; dat was hier zeer zeker niet het geval. Mijn verwachtingen waren torenhoog, maar The Non Believers heet me omver geblazen. Oke, de start van de kamer, ge-wel-dig! Je wordt weer meteen in het verhaal gezogen door een prachtige vertelstem die je het verhaal vertelt. De manier hoe je hier de kamer betreedt, wauw! Dat ondersteund met prachtige muziek en toffe lichteffecten, kippenvel! En dan waren we nog amper 5 seconde in de kamer.

Het verhaal is duidelijk; wij moeten naar het huis van de pastoor en zijn familie om te kijken wat hier allemaal gaande is. En ja, je staat wederom in een echt huis. Het decor is prachtig, de muziek is subliem, de puzzels zijn geweldig in thema, zijn logisch, volgen elkaar goed op, versterken het verhaal en de flow zit er meteen vanaf het begin in. Alleen al in de eerste ruimte waren mijn verwachtingen overtroffen. Maar gaat de kamer dit vasthouden?

Het antwoord daarop is simpel: JA! Wat fijn is in deze kamer is dat vrijwel alle puzzels in thema zijn en ze ondersteunen het verhaal. De loopt als het ware door een heel verhaal heen en hoeft geen moeite te doen om dit verhaal volledig te snappen. Dat vind ik als speler altijd erg fijn. Een logisch en duidelijk verhaal wat je meekrijgt zonder lappen tekst te hoeven lezen. Daar is deze kamer heer en meester in. Een ander pluspunt in de kamer vind ik de muziek. Deze is filmisch en ondersteunt de sfeer in de kamer. Kleine kanttekening; de muziekmix kan hier en daar wel beter. De loopjes zijn af en toe erg kort en hier en daar zitten er 'harde knippen' in. Daar is de eigenaar zich van bewust en is hard aan het werk om dat nog te verbeteren. Maar dat is enkel muggenzifterij.

Technisch zit The Non Believers ook geweldig in elkaar. Je staat een aantal keer echt te kijken van: wtf gebeurt hier nou eigenlijk. Voor mijn gevoel kan dit in een escaperoom altijd twee kanten op gaan. Enerzijds kan dit mega gaaf zijn omdat dit heel goed past in het verhaal. Anderzijds kan het ook voelen als: 'de eigenaar wil even laten zien waar hij technisch toe in staat is'. Bij The Non Believers is het eerste van toepassing. De effecten in deze kamer zijn zó onwijs goed én passen ook nog eens perfect in het verhaal. Ook hier heb ik op twee specifieke momenten serieus kippenvel gehad. Het is een combinatie van gave technische hoogstandjes, die geweldige bombastische muziek en dat in samenspel met gebruik van licht, wow!

De puzzelflow blijft voor ons perfect en we spelen heerlijk door de kamer heen. Alles wat je in deze kamer meemaakt komt uiteindelijk samen in een meesterlijk einde. Tijdens het spelen kom je steeds meer te weten over het verhaal en dat verhaal komt dus samen in het einde. Ik weet het; ik ben een stoere gast van 26 jaar oud, maar ik heb op het einde oprecht even een traantje gelaten. Wat ze hier hebben neergezet is echt een meesterwerk!

Dan openen de deuren naar de ontvangstruimte, na die enorme reis die je hebt afgelegd. Het enige wat ik op dat moment kan doen is klappen. Ik wist oprecht niet wat ik moest zeggen op dat moment. Je hebt zo veel meegemaakt en je moet echt even alles laten bezinken. Wat tof is, is dat Jordin en zijn vriendin zich hiervan bewust zijn. We konden dus even rustig gaan zitten om alles te laten zakken. Zonder meteen de vragen te krijgen als: "Hoe vonden jullie het?", etc. Hierin kun je zien dat zij beiden zo begaan zijn met wat ze hier hebben neergezet. Mooi was ook om te zien dat Jordin zichtelijk aangedaan was omdat wij het zo tof hebben gevonden, de passie straalt er hier echt vanaf.

Ja zoals je aan deze review al merkt is The Non Believers echt een kamer die voor mij in mijn toplijst terecht komt. Het is een fantastisch samenspel tussen verhaal, beleving, puzzels, muziek, effecten, etc. Het totaalplaatje klopt gewoon. Het feit dat ik (als nooit geteste adhd'er) minutenlang stil was, omdat ik gewoon écht niet wist wat ik moest zeggen, zegt denk ik genoeg. Ga deze kamer boeken!

Opheffingsuitverkoop

Omdat het toch kermis was in Tilburg, konden we net zo goed een escaperoom meepakken. Voor mij de laatste kamer die op de planning stond bij Escape World Tilburg. De kamers op deze locatie hebben me geen van allen omver geblazen. Maar over het algemeen heb ik wel altijd plezier gehad voor een hele schappelijke prijs. Voor nu dus voor de laatste keer naar Tilburg om The Secret Sister Society te gaan spelen.

Eenmaal op locatie is het een beetje hetzelfde riedeltje als normaal, we werden vriendelijk welkom geheten, mochten plaatsnemen in de ruime ontvangstruimte, konden onze spullen opbergen, kregen een lange uitleg over alle slotjes die in de kamer zouden zitten en daarna konden we eigenlijk al meteen starten.

En dan, de kamer, tsja... wat kan ik hier nu van zeggen. De kamer speelt zich af in een kledingwinkel, Maar dan wel in een kledingwinkel waar een opheffingsuitverkoop heeft plaatsgevonden. Ik ken weinig kledingwinkels met zó weinig items in de winkel. De kamer is erg kaal en mist sfeer. Maar goed, ik had ook zeker geen hoogstaande decors verwacht hier. Enfin, we konden gaan puzzelen. Tsja, die puzzels, ze zijn allemaal best oke en prima. Maar ze hebben vrijwel niks met het thema te maken. Het zijn daarnaast ook allemaal 1.0 puzzels die we natuurlijk allemaal al kennen.

Dat blijft eigenlijk de gehele kamer zo, de puzzels zijn prima, niet passend in het verhaal, maar de flow zit er eigenlijk best wel goed in. Het is steeds - over het algemeen - best duidelijk wat we moeten doen. Dan volgt er op het einde nog een leuke puzzel waar je voorkennis voor nodig hebt, komt Hans Klok nog een kijkje nemen in de kamer en staat een paar seconde later de host er weer om ons terug welkom te heten.

Het was weer een innoverende avond in Tilburg! Nee even zonder grappen, we hebben ons oprecht vermaakt. En dat voor €65,- voor 3 personen (we hadden nog een kortingsbonnetje gekregen van de vorige keer), is echt heel netjes. Verwacht hier geen gave technieken, toffe decors, sublieme puzzels.. nee, verwacht hier gewoon een uurtje (of in ons geval half uurtje) puzzel plezier en lachen met z'n allen. Ik ben in ieder geval uitgespeeld bij Escape World in Tilburg, en moet misschien wel stiekem bekennen dat ik daar een prima gevoel bij heb.

Guess who's back? Jason's back!

Eindelijk was het dan zo ver, zo'n beetje iedereen had me al aangeraden om Jasons Legacy te gaan spelen bij Outergrounds. Jasons Curse was een van de eerste kamers die ik speelde en waardoor mijn liefde voor escaperooms is gegroeid. Tijd dus om te gaan kijken of Jasons Legacy een waardige opvolger zou zijn, met hoge verwachtingen reisden we naar Rijswijk.

Eenmaal op locatie is het als vanouds, genoeg ruimte om even rustig te kunnen zitten. Er is een mogelijkheid om even wat te drinken en naar het toilet te gaan. Nadat we onze spullen hadden opgeborgen in het kluisje, konden we eigenlijk meteen beginnen. We kregen in de ontvangruimte nog wat standaard regels over escaperooms en toen mochten we naar een aparte ruimte om een introvideo te kijken.

Deze video ziet er goed uit, je krijgt een introductie tot het verhaal (met hier en daar al een leuke knipoog naar Jasons Curse). Het enige waar ik me hier aan stoorde was enerzijds dat de ruimte niet per se heel mooi is en anderzijds dat het geluid heel slecht was. Enfin, na het filmpje zouden we door de deur mogen om te gaan starten met ons onderzoek. In de kamer word je ook in thema ontvangen, helaas voor ons was dat dezelfde persoon als onze host. Waar onze host hiervoor nog een gezellige gast was, was hij nu wat chagrijnig. Omdat het heel duidelijk dezelfde jongen is, kom ik dan niet helemaal lekker in mijn verhaal.

Goed, we staan inmiddels in de kamer, wat opvalt is dat het hoofddecor er onwijs goed uitziet, maar de ruimte eromheen is amper afgewerkt. Gelukkig ben je hier niet heel lang, maar dat stoorde me wel een klein beetje. Eenmaal in de kamer kon het puzzelen gaan beginnen. Het decor ziet er erg netjes uit, hier en daar moet ik zeggen dat afwerking wel beter kan (camera's vol in het zicht, etc.). Wat mij van het begin af aan heel erg opviel, was de muziek; wauw! De muziek past zo onwijs goed bij deze kamer, soms hoor je zelfs kleine dingetjes uit puzzels terugkomen in de muziek, gaaf!

Het verhaal wat zich ontvouwt in de kamer is logisch en goed te volgen en wordt ondersteund door licht, geluid en special effects. Wel moet ik zeggen dat de effecten die gebruikt worden niet vernieuwend zijn én dat de techniek op sommige momenten wel héél zichtbaar is (magneten, etc.). Maar al met al zit de kamer qua sfeer erg goed in elkaar! Op één bepaald punt in de kamer heb ik zelfs wat kippenvel gekregen door een bepaald doorkijkje, dat vond ik onwijs goed gedaan.

Dan de puzzels, ik moet zeggen dat deze mij een beetje tegenvielen. Ik hoopte heel erg dat Jasons Legacy weer wat vernieuwends zou brengen, maar qua puzzels is dat helaas niet het geval. Alle puzzels vallen terug op klassieke escaperoom puzzels die we al kennen. Persoonlijk vond ik er twee leuke puzzels tussen zitten en de rest was het voor mij allemaal net niet. De flow is wel onwijs goed moet ik zeggen, de puzzels volgen zichzelf logisch - en in een fijn tempo - op. Maar toch dacht ik elke keer: "leuk, maar dit kennen we al".

Tot slot hebben we best wat technische mankementen gehad; beamers die niet werken (grote error melding die niet weg gaat), deuren die klemmen waardoor je niet terug kan naar een andere ruimte, etc. Uiteraard is Jasons Legacy een nieuwe kamer en kunnen er nog wat kinderziektes in voor komen, maar dit haalt je steeds nét uit die beleving. Wat ik wél echt heel goed vind aan de kamer, zijn alle verwijzingen naar Jasons Curse én naar andere escape room eigenaren. Ik kan dat soort kleine grapjes altijd erg waarderen.

Dus al met al, Jasons Legacy is een toffe kamer. Het decor is over het algemeen erg netjes, op hier en daar wat afwerking na. De puzzels en flow zijn erg goed, al mis ik wel wat vernieuwends. De sfeer in de kamer is ook erg goed neergezet, met name door de onwijs goede muziek. De special effects die aanwezig zijn, zijn leuk, maar ook hier; niets wat we nog niet kennen. Samenvattend heb ik me echt onwijs goed vermaakt in deze kamer, maar had ik er op voorhand misschien toch net wat meer van verwacht. Zeker omdat deze kamer zo snel in de toplijsten terecht is gekomen. Het verhaal van Jason leeft voort, wat gaat zijn volgende avontuur zijn?

Dieter, loop nou eens door met je kapotte enkel

Het was weer eens tijd om te gaan escapen! Omdat we laat in de avond een kamer zouden spelen, was er nog ruimte om een extra kamer te spelen. Al snel waren we het ermee eens dat dit 'Harbor Hotel' zou worden. Een kamer die al best lang op mijn wishlist staat. Zoals in in meerdere reviews teruglees, was bij mij ook de prijs het punt waarom ik deze kamer nog niet gespeeld had. Enfin, hij stond eindelijk geboekt, dus we konden hem gaan spelen!

Zoals gewoonlijk bij The Start werden we vriendelijk ontvangen en werd ons verteld dat de kamer nog gereed gemaakt werd. Er was nog ruimte om wat te drinken en we konden plaatsnemen in de ruime ontvansgruimte. Na even gewacht te hebben, werden we opgehaald om onze spullen op te bergen. Hier kregen we meteen wat uitleg over het hotel waar we naartoe zouden gaan. Dit verhaal was duidelijk en we wisten dus meteen wat onze misie was in het hotel. Daarna was het eindelijk zo ver; op naar het Harbor Hotel!

Oke, de kamer dus. We starten als groep meteen vrij vlot. In het begin had ik persoonlijk wat moeite met in komen omdat ik eerst even rustig rond wilde kijken. Ik moet zeggen dat de ruimte waar we ons in bevonden er erg netjes uit zag! Hier en daar mis ik wel wat afwerkingspunten (camera's in zicht, kabels die je ziet hangen, etc.), maar dat zou in een hotel ook zo kunnen zijn. Dus niet per se heel storend. De puzzels waren allemaal vrij logisch en volgden elkaar in logische volgorde op. We vlogen dan ook door de eerste puzzels heen.

Verhaaltechnisch heb ik me in de kamer wel vaker afgevraag: "waarom doen we dit en wat draagt dit bij aan het verhaal?". Met name een bepaalde 'puzzel' waar een teamlid de hoofdrol in speelt. Ik vond dit wat vergezocht en de techniek die hiervoor gebruikt wordt is niet mooi / onlogisch. De puzzels blijven zich in rap tempo opvolgen en we hadden de flow goed te pakken. De puzzels die in deze kamer gestopt zijn, waren niets nieuws. Allemaal vrij standaard puzzels die we vaker hebben gezien. Met name een bepaalde ruimte (met eigenlijk maar 2 puzzels) is een ruimte die je bij bepaald soort kamers vaker ziet.

Het is ook geen geheim dat er in deze kamer een acteur zit. Om heel eerlijk te zijn; ik zie de meerwaarde van de acteur in deze kamer niet echt in. Hij had prima zonder acteur gekund. Met name achteraf, wanneer je je beelden terugkijkt, is het leuk om te zien. Maar tijdens het spel voor mij absoluut geen meerwaarde.

Met ongeveer een uurtje stonden we weer buiten en hadden we het mysterie in het Harbor Hotel opgelost. Wat vond ik nou van deze kamer? Ik moet zeggen dat ik me echt wel vermaakt heb in deze kamer! De puzzels waren niet heel venieuwend, maar wel leuk om te doen. De flow was goed. Kamer zag er over het algemeen best oke uit. Licht en geluid was prima. Dus over het algemeen was Harbor Hotel best wel tof. Dan ga ik toch weer het puntje 'prijs' aanhalen... Deze kamer is veel te duur voor wat hij is. Zeker als je gaat vergelijken met andere kamers. Nogmaals, Harbor Hotel is best een leuke kamer. Maar voor hetzelfde/goedkoper tarief speel je o.a. Molly's Game, Illusion, The Toy Factory of de kamers bij DarkPark. En om heel eerlijk te zijn, daar kan Harbor Hotel echt niet aan tippen.

Spierpijn - The Game

Eindelijk was het voor mij zo ver; Demise of the Gricers stond op de planning. Ik was door meerdere mensen die hem al gespeeld hadden zo immens opgehyped, dat ik zo blij was hem eindelijk te kunnen spelen. Omdat dit zo'n bijzondere ervaring zou moeten zijn, heb ik hem precies zo gepland dat dit mijn 250e kamer zou zijn. Een jubileumkamer dus, en wat voor eentje!!

De ervaring begint eigenlijk al zodra je de auto parkeert. Een beetje hetzelfde zoals Entered dat had bij 'I Can Hear You'. Je staat echt even rond te kijken en denk bij jezelf "zou dit echt de locatie zijn?". Nogmaals even de briefing gecheckt die we via de mail hadden gekregen, we bleken écht op de juiste locatie te zijn. Op naar het punt waar we opgehaald zouden worden.

We speelden de kamer om 22:00 uur 's avonds, wat ook meteen mijn eerste tip is: boek de kamer in de avond. Dat draagt echt bij aan een nóg toffere beleving. Gedurende onze introdutie werd het namelijk steeds donkerder en nóg mysterieuzer. Nadat we een introductie hadden gehad van onze host (die overigens perfect in zijn rol zat, chapeau) én nadat we ons hadden omgekleed, was het tijd om op onderzoek uit te gaan!

Tijdens je tocht naar de 'kamer' krijg je het verhaal en je missie mee. De manier hoe dit gedaan is, is geweldig. Sowieso het stukje techniek wat hierachter zit, wat je tijdens het gehele spel nodig hebt, is echt subliem. Ik was heel erg bang dat dit niet goed zou werken, maar wauw wat werkte dit goed. Na een korte zoektocht kwamen we aan bij het beginpunt van onze experience. We kregen hier nog wat extra uitleg en een korte training en toen was het tijd om te gaan starten.

Demise of the Gricers heeft gekozen voor een geniaal systeem hoe je jij kunt bewegen binnen het verhaal. Dit klinkt heel vaag, maar als je de kamer gespeeld hebt ga je meteen begrijpen wat ik bedoel. Een manier die enerzijds heel goed in thema past en anderzijds je ook onwijs kan laten stressen. Tijdens het begin van het spel heb je onwijs veel informatie gekregen en ik vroeg me steeds af of ik dit allemaal zou onthouden. Gelukkig zit de locatie (en de verloop van het spel) heel logisch in elkaar en wordt het steeds duidelijker wat je moet doen.

De locatie, laten we het daar nog even over hebben, wauw! Het ziet er onwijs gaaf uit wat ze hier hebben neergezet. Een locatie die door zijn grootsheid me de stuipen op het lijf jaagt. Je weet dat hier iets niet pluis is. En dat bleek ook, want even later stonden we al oog in oog met een gedaante. De acteurs in deze experience zitten onwijs goed in hun rol en weten je echt tot het uiterste te drijven. Persoonlijk vond ik DotG een stuk minder eng dan I Can Hear You, maar qua intensiteit was dit een heel stuk heftiger.

De experience zelf zou ik het meeste vergelijken met een Call of Duty video game. Met je team doorloop je het gehele verhaal en krijg je allemaal de hoofdlijnen mee, maar toch heeft ieder zijn eigen losse verhaaltjes of toffe momenten. Dat maakt het napraten onwijs tof. Daarnaast vond ik het heel tof om de 'speelmap' zelf te ontdekken en nieuwe dingen vrij te spelen. Je wil zelf ook steeds verder gaan om dingen te behalen. Dat resulteerde in 2 dagen lichte spierpijn. Want weet dus goed; deze kamer is vrij intensief! Zeker wanneer je speelt op een warme dag.

Is er dan helemaal niets aan te merken op deze experience? Dat wel! Voor mij zijn er twee dingen die DotG voor mij geen 'tien' maken. Enerzijds is dat het verhaal. Het verhaal van deze experience is tof en zit erg goed in elkaar. Wat mij betreft zelfs té goed. Het is namelijk best een stevig verhaal om mee te krijgen. De manier van het meekrijgen van het verhaal gebeurt tijdens je spel. Als jij net bezig bent met een missie óf opgejaard wordt door een acteur, krijg je daar niets van mee. Daarnaast denk ik dat het 'middenstuk' van de kamer te repetitief is. Je bent continu dezelfde handelingen aan het uitvoeren en het duurde mij misschien net wat te lang voordat we aan wat 'nieuws' konden beginnen.

Maar verder is deze experience echt de moeite waard! De locatie, de acteurs, het licht en geluid, de service, aan alles is gedacht! Twee kleine tips dus; speel de kamer in de avond voor die extra mysterieuze look-and-feel én speel de kamer liefst niet als het té warm is. Verder raad ik iedereen aan om na het lezen van deze review de website van Entered te openen en DotG meteen te boeken. Op naar de volgende Entered Experience!

Ik zal vaeren, al is het tot het einde der tijde!

Een nieuwe kamer die ineens 'op-popte' op Escapetalk, mede door de naam van deze kamer kwam hij meteen op mijn wishlist te staan. Ikzelf ben een geschiedenis freak en vooral de tijden van de VOC vind ik persoonlijk erg interessant. Wel moet ik zeggen dat 'zeevaart' een thema is wat moeilijk is neer te zetten in een escaperoom. Zonder al te hoge verwachtingen trokken we naar Zevenbergen om 'De Vliegende Hollander' te gaan spelen.

We werden onthaald door een vriendelijke host (bleek achteraf ook de eigenaar te zijn) en liepen de trap op naar de ontvangstruimte. De kamer is slechts een aantal maanden open en de eigenaren zijn inmiddels zelfs bezig met de bouw van een tweede kamer. Hierdoor loop je een beetje door de rommel naar de ontvangst, maar dat moet je voor lief nemen. De ontvangstruimte is klein, maar knus. Na een korte introductie van onze host, konden we van start met de kamer.

Ondanks dat het moeilijk is om een 'zeevaart' thema neer te zetten, hebben de eigenaren echt hun best gedaan om deze kamer leuk te thematiseren. Op het eerste oog ziet het er echt wel leuk uit. Waar vooral nog veel te winnen valt, is de afwerking van de kamer. Overal zijn nog kabels zichtbaar, het systeemplafond is op sommige plekjes nog zichtbaar, etc. Maar de sfeer is op zich best netjes neergezet. Het verhaal start met een wat knullige spraakopname, maar ik vind dat altijd wel grappig.

Dan start ons echte puzzelavontuur. Bij veel thema's zie je vaak dezelfde soort puzzels terugkomen, nu moet ik zeggen dat je bij een zeevaart kamer natuurlijk niet om een kompas of iets dergelijks heen kunt. Maar waar deze kamer vooral goed op scoort, is originele puzzels. Je ziet in deze kamer veel puzzels met een bepaalde invalshoek die je al kent, maar dan nét met een andere twist. Een aantal keer heb ik echt gedacht: "dit is echt een toffe puzzel". Ook de flow in de kamer zit echt heel goed. Zonder hints (wat overigens jammer is, want het hintsysteem is geniaal), wisten we te ontsnappen.

Al met al is 'de Vliegende Hollander' echt wel een toffe kamer om te spelen, mits je hier met de juiste verwachtingen naartoe gaat. Ga deze kamer niet spelen om de geweldige special effects of de sublieme afwerking. Maar ga hier vooral naartoe om gewoon eventjes lekker te puzzelen in een leuk thema. De eigenaar die we hebben gezien wat heel enthousiast over de kamer en ze blijven steeds wat dingetjes aanpassen. Ik denk dat er qua aanpassignen op het gebied van afwerking nog veel te halen valt. Wij komen in ieder geval zeker terug voor de nieuwe kamer!

Hmm nee, niet zo mijn ding

Tijd om weer terug te keren naar Schijndel. Altijd fijn om weer eens vlakbij huis te kunnen spelen. Ik vond het Brabants Lab destijds best een prima kamer, dus was erg benieuwd wat 'No Way Out' zou doen na alle goede reviews hier op EscapeTalk. Het pand waar deze escaperoom zich in bevindt, is geweldig en past perfect bij de kamers die ze hier hebben. Wat ik overigens erg tof vind bij de nieuwe kamer, is dat deze zich (verhaaltechnisch) gelijktijdig afspeelt als de vorige kamer. Waar je in 'Het Brabants Lab' drugs moet maken, ben je bij 'No Way Out' het politieteam dat deze bende moet oprollen. Heel gaaf bedacht!

De introductie zit best netjes in elkaar. Het is een kamer die vanaf de allereerste seconde start en dat kan ik altijd erg waarderen. Wel moet ik zeggen dat de ruimte waar je je dan in bevindt afgrijselijk is. Hier kunnen ze wat mij betreft echt nog wel wat meer aandacht aan besteden. Het filmpje wat je te zien krijgt is ook niet al te best. Daarna komt onze host ons in thema ophalen, dat is erg goed gedaan. Hij maakte wat flauwe grapjes, maar wist ons daarna meteen in de goede mood te krijgen om het pand binnen te vallen en op zoek te gaan naar drugsbaron Barry.

Eenmaal in de kamer moet ik zeggen dat het decor er (ten opzichte van hun eerste kamer) best netjes uit ziet. Het is goed om te zien dat ze hier echt aandacht in hebben gestoken. De afwerking is hier en daar echt niet best, maar op het eerste oog ziet het er netjes uit.

Dan komen we meteen bij het minpunt van deze kamer (wat mij betreft); de puzzels. Eigenlijk vanaf het beginpunt van de kamer, heb ik geen enkele puzzel echt tof gevonden. Alle puzzels in de kamer heb ik al eens ergens anders gezien. Het lijkt alsof er weinig inspiratie was op puzzelgebied. Zeker in het 'hoofddeel' van de kamer zit een puzzel die enerzijds erg veel tijd kost en anderzijds snel frustreert. Ook richting het einde zitten een aantal puzzels waarvan ik denk: "mwah".

Ook wil ik even inzoomen op het verhaal; want hoe simpel het verhaal ook is 'val in in een huis en rol een drugsbende op', zo vaag is het in de kamer. Ik heb me echt meermaals in de kamer afgevraagd: "wat zijn we nu eigenlijk aan het doen?". Het voelt eerder of je een huis binnenvalt waar je wat random puzzels aan het doen bent. Ze hebben bij No Way Out echt wel geprobeerd om de puzzels in een thematisch jasje te steken. Maar verhaaltechnisch vraag ik me echt af wat we aan het doen waren.

Dan het einde, qua puzzels echt niet heel verbazingwekkend, maar het verhaal wordt hier wel op toffe wijze afgerond (als je geluk hebt). Onze host vertelde dat ze dit einde - zoals wij hem zagen - af en toe doen, maar soms ook op een andere manier. De manier hoe wij hem hebben gezien, is erg tof en maakt het verhaal gaaf af. De 'andere manier' lijkt me een stuk minder spectaculair. Achteraf praatten we nog even na met onze host en konden we weer richting huis.

No Way Out heeft mij helaas niet omvergeblazen. Ik vind het tof om te zien dat ze ná het Brabants Lab echt hebben geprobeerd thematisch wat tofs in elkaar te zetten. Dat is ze tot op bepaalde hoogte ook echt wel gelukt. Maar vooral qua verhaal en qua puzzels kan er in deze kamer nog heel veel te halen zijn. Dat getuigt op dit moment nog van weinig inspiratie. Jammer, want het potentieel is er zeker.

Zeeslag!

Het was eindelijk tijd om af te reizen naar Brussel. Ik denk dat we met ons gezelschap +/- 1 jaar geleden al hadden gezegd dat we deze kamers zouden gaan spelen. Het boeken (op de juiste volgorde - van oud naar nieuw) kan best lastig zijn op deze locatie. Na lang wachten kon ons dagje escapen in Brussel dan eindelijk gaan beginnen!

Om heel eerlijk te zijn, waren mijn verwachtingen niet zo heel hoog. Mede omdat ik onwijs veel verschillende verhalen over deze kamers hoorde. Het decor zou prachtig moeten zijn. Maar qua flow, service en schoonheid konden de kamers blijkbaar vrij veel stappen zetten. Met open mind dus maar naar de locatie.

Dan maar meteen inhakend op deze locatie, wauw! Je loopt door een afthanse Brusselse straat en dan sta je ineens voor een prachtig portaal, volledig gedecoreerd als een Engelse 'kostuum winkel'. We werden door onze host onthaald. We zouden 'Submarine Bunker' als eerste gaan spelen. Er werd aan ons gevraagd: "Jullie kwamen voor het Russische maatpak, toch?", heerlijk! Ontvangst in thema. De ontvangstruimte is prachtig gedecoreerd, tot aan de wc's toe! Na eventjes gewacht te hebben, konden we naar de briefing ruimte.

Onze host had perfect door dat we ervaring hadden. Normaal krijgen groepen een filmpje te zien met wat wel/niet mag, hij voelde perfect aan dat wij dit niet nodig hadden. Na een korte briefing konden we naar de volgende ruimte waar we een introductievideo hebben gezien. De 'weg hiernaartoe' is echt tof! Na de video opende de deur naar de kamer (wat overigens heel grappig was, deze ging niet automatisch. De host stond erachter en probeerde niet gezien te worden. Niet gelukt, heel knullig haha). Tijd voor onze eerste missie!

Wat meteen opvalt is dat het decor echt heel erg netjes was, dat had ik natuurlijk al in andere reviews gelezen, maar toch was ik er best van onder de indruk. Daarnaast denk ik dat de eigenaren/hosts de review van 'De Milde Dictator' hier op Escapetalk hebben gelezen. Ik zag in zijn reviews dat alle kamers erg vies waren (stof overal, etc.). Ik denk dat ze hebben geinvesteerd in een goede stofzuiger, want alle kamers zagen er erg netjes uit.

Dan door naar de puzzels, ik moet zeggen dat puzzels in dit thema me doorgaans niet zo liggen. Toch hadden we vanaf de alleerste seconde een heerlijke flow te pakken en deze hielden we tot het einde ook vast. Met nog 22 minuten op de klok wisten we te ontsnappen. De puzzels in de kamer zijn allemaal goed in thema. Wel moet ik zeggen dat het verhaal van deze kamer slapjes is. Het blijft vrij oppervlakkig en je hebt meer het idee dat je 'puzzels aan het oplossen bent' in plaats van een verhaal te volgen.

Het einde van de kamer kwam samen met een grote eindpuzzel, die we meteen zagen en daardoor best euforisch eindigden. Ook eindigt de kamer met een leuk effect, wat de kamer wat extra beweging geeft. Al met al echt een prima eerste ervaring met de eerste kamer hier in Brussel. Wat mij betreft echt wel een hele goede kamer om te spelen!

Houston, we have a problem!

Na zojuist de eerste kamer te hebben gespeeld bij Escape Rush (Submarine Bunker), was het tijd om naar onze volgende missie te gaan. De ontvangstruimte is een 'kostuumwinkel', wat een dekmantel is om mensen te recruteren voor missies overal op de wereld. Nadat we net de eerste missie hadden voltooid, kwam een host ons vragen of we daar op locatie waren voor een 'Amerikaans kostuum', waarna hij meteen aangaf: "ik hoorde van mijn collega dat het Russiche pak jullie perfect pastte". Heerlijk die interactie in thema.

Onze tweede host van de dag (bij alle kamers hadden we een andere host), sprak prima Nederlands en kregen daardoor onze intro in het Nederlands. Nog voordat we de kamer in gingen hadden we leuk contact met hem over escape rooms, etc. Daarna was het weer tijd om naar de briefing ruimte te gaan. Ook hij wist dat we net gespeeld hadden, dus deze intro bleef lekker kort. Daarna mochten we weer naar de video ruimte om daar de introductie te kijken van de nieuwe kamer. Na het filmpje opende de deur en mochten we naar onze nieuwe missie.

De missie is duidelijk, we moeten het Witte Huis betreden om daar een item te stelen. De start van de kamer is erg mooi in thema, met toffe puzzels die elkaar logisch opvolgen. Net als bij de vorige kamer die we hier speelden, hadden we in het begin een heerlijke flow te pakken. Het 'thema' blijft in het begin wat vaag en ik was erg benieuwd waar deze kamer naartoe zou gaan.

Dan komen we in het hoofddeel van de kamer en wauw, hier viel mijn mond echt even van open. Ondanks dat je foto's hebt gezien van deze kamer bleef het immens gaaf om te zien wat ze hier hebben neergezet. Alleen dan komt het heikel punt van deze kamer; de puzzels. Vanaf dit punt zitten er verschillende puzzels in de kamer die echt onlogisch zijn. Vanaf dit punt heb ik niet echt het idee gehad dat we nog zelf dingen op konden lossen, maar dat we steeds bezig waren met 'hints' vragen. Zeker de eindpuzzel is een hele frustrerende. Zeker wanneer je de uiteindelijke oplossing weet.

De host komt daarna binnen en begint allerlei vragen te stellen over de kamer. Erg leuk, maar hij is dit heel erg aan het rekken om de kamer te kunnen resetten. Dat voelde een beetje ongemakkelijk en raar. Al met al is The White House echt wel een toffe kamer om te spelen, al is het maar voor het decor. Voor mij was dit de minste kamer van de dag.

Een reis naar Azië

Door naar de derde missie van vandaag. Na al in Rusland en Amerika te zijn geweest, was het nu tijd om af te reizen naar Tokyo. We hadden aanvankelijk tussen de tweede en derde missie anderhalf uur tijd. Omdat we van tevoren al wat hadden gegeten, wilden we op locatie blijven en daar wat drinken. Dat was ook mogelijk, we kregen een drankje en konden even lekker onderuit zakken. Onze nieuwe host kwam al snel even kennis maken en gaf aan dat we best eerder konden spelen als we zouden willen, dat was een prima idee!

We verplaatsen ons weer naar de briefingruimte, kregen hele korte briefing, door naar de video ruimte en na het filmpje kon onze reis naar Japan beginnen. Deze kamer is echt de mooiste van de drie. Wauw, wat een decor hebben ze hier neergezet (tijdens het begin van de kamer althans). Achteraf hoorden we dat de eigenaren van deze kamer onwijs fan zijn van Tokyo en dat veel van de attributen uit deze kamer ook daadwerkelijk uit Japan komen. Gaaf!

De puzzels in deze kamer zijn (tijdens de start) onwijs grappig in thema gevonden. Je waant je echt in een straat in Tokyo. Het gaf mij heel erg 'Cybercity vibes' (een kamer in Barcelona), en dat is een onwijs compliment. Ongeveer op de helft van de kamer neemt de kamer een hele andere wending qua thema. Een wending die ik liever niet had gezien. Waar we eerst in een heel sfeervolle kamer waren, kwamen we daarna in een steriele kale ruimte terecht.

Qua thema wordt de kamer ineens een kamer die ik al vaker gezien lijk te hebben. Simpelweg omdat je in 'escape land' wordt doodgegooid met dit thema. Wat mij betreft erg jammer. De puzzels die bij dit thema passen, liggen mij vaak totaal niet. En dat bleek ook hier wel weer te zijn. Er zit wel nog één geniale puzzel (lees: opdracht) tussen, die vond ik echt heel tof bedacht.

Het einde van de kamer heeft wat toffe special effects en de eigenaren laten heel goed zien waar ze technisch tot in staat zijn. Het 'effect' op het einde van de kamer vond ik persoonlijk een beetje vreemd en niet echt passend. Enfin, al met al was deze kamer echt wel heel erg tof.

Samenvattend hebben we een geweldige dag gehad in Brussel, drie toffe kamers gespeeld die ik echt niet had willen missen. Qua decor hebben ze hier echt wat heel gaafs neergezet. De kamers zagen er netjes onderhouden uit en de service was erg goed. Na onze laatste kamer hebben we echt nog wel eventjes nagekletst met onze host. Hij gaf aan dat er binnenkort een nieuwe kamer opent. Ik kan niet wachten om weer terug te gaan!

Heerlijk om hier alles te varkennen!

Eindelijk was het weer tijd om af te reizen naar Diest. Het geheim van Baron Beeckman is een kamer die me altijd is bijgebleven. Een kamer waarin je echt een stap terug deed in de tijd. Heerlijk old school puzzelen en je hersenen flink laten werken om te ontsnappen. Op voorhand vroeg ik aan spelers die deze kamer al gespeeld hadden of deze te doen was met twee personen. Van iedereen hoorde ik eigenlijk terug: "oei, dat wordt echt een opgave". Aan ons de taak om dit varkentje te wassen met z'n tweeën!

Het onthaal is weer als vanouds, een van de dingen die me vorige keer al was bijgebleven. Je wordt meteen in het thema meegenomen en de enthousiaste eigenaar zit goed in zijn rol. We worden mee naar boven genomen en krijgen hier een flinke uitleg van de eigenaar. Allemaal leuk in thema met af en toe een leuk grapje tussendoor. Waar ikzelf dan iets minder fan van ben, is dat je ná de lange introductie van je host ook nog een filmpje krijgt van +/- 5 minuten waar vrijwel hetzelfde wordt verteld. Al met al, de intro is erg lang.

Dan aan ons de taak om zelf naar het huisje van Valere Bex te gaan om daar te kijken of we de schat uit het testament kunnen vinden. Ik vind de eerste ruimte enorm sfeervol. Het voelt heel echt aan en je maakt wederom een stap terug in de tijd. Alles ademt of je hier écht in het huisje van een tuinman bent. Een ‘puzzel/opdracht' vind ik geniaal en dit ga je nergens anders tegenkomen. Qua puzzels is het weer als vanouds, lekker mechanisch. We zagen wel meteen dat dit voor twee personen echt flink aanpoten zou gaan worden, want het is veel! In de kamer is het overigens onwijs warm, houd hier dus rekening mee als je in de zomer speelt.

Wat onwijs fijn is aan deze kamer, is dat de puzzelflow erg netjes is. Nu moet ik wel zeggen dat deze puzzels ons onwijs goed lagen. Waar de ene persoon het even niet zag, zag de andere meteen wat de bedoeling was. Hierdoor kwamen we van begin af aan in een heerlijke flow te zitten en die hielden we tot vlak voor het einde goed vast.

Deze kamer heeft, zoals de website zegt, 62 puzzels. Weet dus dat het met twee personen echt flink aanpoten is. Zeker niet onmogelijk, want – kleine spoiler – we hebben het binnen de tijd gehaald! Ik zou hier niet met meer dan 4 spelers gaan spelen (ivm de ruimte die je hebt). Ik denk dat drie ervaren spelers ideaal is.

Zoals gezegd blijven de puzzels zich opvolgen, de een wat gemakkelijker dan de ander. Je moet in deze kamer weer echt moeite doen om de puzzels op te lossen. Het is daardoor weer even helemaal wat anders dan de meeste nieuwe kamers die openen. De flow blijft voor ons onwijs goed, tot het einde. Hier kakte het voor ons een beetje in. Mede omdat je hier met twee personen eigenlijk nét te weinig ogen hebt. Hierdoor moet je een bepaalde handeling meermaals doen, wat een beetje gaat irriteren.

Al met al heb ik me echt onwijs vermaakt. Achteraf praatten we nog gezellig na met de eigenaar. Het Testament is weer een heerlijke old school puzzelkamer, waar echt wel een tof verhaal in verwerkt zit. Ga deze kamer met de juiste verwachting spelen! Verwacht geen immense decors of filmische special effects. Maar ga juist met de verwachting om anderhalf uur even keihard te puzzelen! Dan ga je een geweldige tijd hebben. En dat voor 90 euro voor 2 personen. Ik heb nu al zin in de volgende kamer!

Opnieuw de ruimte in

We mochten weer een dagje gaan escapen in het weekend. Omdat we met ons team uit alle hoeken van het zuiden van het land kwamen, spraken we af op een carpoolplaats. Als we dan toch relatief in de buurt zijn van een kamer die we nog niet gespeeld hebben, nemen we die uiteraard mee. Ons escapedagje begon dus in Tiel. Hier speelden we 'Space Mission'. Space Mission was hiervoor Alien Encounter, deze had ik destijds niet gespeeld, dus voor mij een compleet nieuwe ervaring.

De kamer bevindt zich in het centrum van Tiel, parkeren kan (betaald) een stukje verderop. De ontvangstruimte ziet er netjes uit en onze host (tevens de eigenaar) was erg enthousiast. Alles straalde al passie af. Iets wat ik zelf altijd erg kan waarderen. Na even kort gebabbeld te hebben, kon ons avontuur gaan beginnen met en korte briefing van onze kapitein. Het was onze taak namelijk om de aarde te redden. Er was een meteoriet op weg naar aarde en die moesten wij binnen 60 minuten onschadelijk maken. Aangezien we in het verleden al 100.000 keer de aarde hebben gered, moest dat deze keer ook wel gaan lukken.

We verplaatsen ons naar de daadwerkelijke kamer en daar kon onze missie gaan beginnen. Laten we meteen beginnen met het thema van deze kamer: space. Een thema wat mij eigenlijk niet zo ligt. Vooral omdat het héél moeilijk is om dit thema realistisch neer te zetten én omdat vrijwel alle 'space kamers' er hetzelfde uitzien. Dat was helaas ook hier weer het geval. Qua decor dus niets vernieuwend, maar het zit over het algemeen wel prima in elkaar. Afwerking kan hier en daar nog wat beter én er zitten nog verschillende punten van de vorige kamer in deze kamer waar je op dit moment niets mee kan. Dat zorgt voor wat ruis gedurende het spel.

Op zich zit de kamer qua puzzels ook wel prima in elkaar. De kamer mist op dit moment nog wat natuurlijke flow, maar hier wordt door de eigenaar hard aan gewerkt. Hij stond ook enorm open voor onze feedback en wilde echt nog veel dingen in de kamer aan gaan pakken. Altijd fijn wanneer een eigenaar het beste product neer wil zetten! De puzzels zijn over het algemeen prima in thema en volgen elkaar logisch op. Feedback vanuit de puzzels kan wel nog verbeterd worden.

Al met al is Space Mission in Tiel best een leuke kamer om te spelen. Het thema ligt mij persoonlijk wat minder, maar dat is puur smaak. We hebben ons echt wel vermaakt en zijn de volle tijd bezig geweest met de puzzels. De eigenaar gaf aan wat dingen toe te gaan voegen / aan te passen waardoor de kamer net wat lekkerder speelt. Wat mij betreft is Space Mission echt wel een aanrader als je in de buurt bent!

Exclusief bezoekje aan de club

Door naar de tweede kamer van de dag; op naar Zwolle. Nadat we al eens in Zwolle waren geweest voor Expeditie Artic & Het Papieren huis, stond nu de nieuwste kamer op het programm 'The Rotary'. Een kamer die ik vanaf de aankondiging al immens interessant vond. Het thema vond ik erg tof en ik was heel benieuwd of ze in Zwolle 'een stapje hoger' konden gaan na hun vorige kamers (die vond ik namelijk prima, maar daar bleef het ook bij). Enfin, na een flinke autorit kwamen we aan in Zwolle.

Voor iedereen die al eens bij Escape Zwolle is geweest voor de andere kamers; let op! deze kamer is op een andere locatie. Gelukkig hadden we de mail gecheckt en kregen we nog een berichtje van een bevriende host (thanks Elja) zodat we zeker op de juiste locatie zouden staan. Eenmaal binnen werden we hartelijk ontvangen door onze host en konden we vrij snel van start.

Toen we de kamer binnen kwamen viel me meteen op dat de makers van deze kamer echt wel een flinke stap vooruit hebben gemaakt kijkend naar hun vorige kamers. Waar ik vorige keer namelijk best teleurgesteld was in decor en afwerking, zag het er hier best netjes uit om heel eerlijk te zijn. Je bent oprecht op een nieuwe locatie waar je avontuur start, helemaal top. Hierdoor zit je meteen goed in het verhaal. Helaas liep het qua 'puzzels' een beetje stroef in het begin, maar laten we het daar maar niet over hebben.

Oke, we komen verder in het verhaal. Het decor blijft erg netjes. Prima in thema en over het algemeen best goed afgewerkt. Naast dat het decor en afwerking goed in orde is, is ook het puzzelplezier zeker aanwezig. De puzzels passen allemaal perfect in thema. Een speficifieke handeling kan eigenlijk in een kamer als deze niet ontbreken en dit hebben ze geniaal in een puzzel gestopt. Chapeau hiervoor! Wat ik daarnaast erg tof vind, is dat ze deze keer echt de moeite hebben gedaan om een verhaal in de kamers te verwerken. Bij de andere kamers van Escape Zwolle die ik heb gespeeld mistte ik dat persoonlijk een beetje. Het fijne aan The Rotary is dat er best een leuk verhaal verwerkt is in de kamer én dat je geen moeite hoeft te doen om dit verhaal te begrijpen.

Over dat verhaal gesproken, en dat vind ik het enige minpunt in de kamer, de omslag die het verhaal maakt, vind ik persoonlijk heel erg jammer. Ik vond het thema van de kamer zo leuk bedacht en zo origineel, dat ik het jammer vind dat de kamer eindigt in iets wat we al té vaak hebben gezien in escape rooms. Daar baalde ik persoonlijk van. Dat gepaard met wat vervelende technische mankementen, raakte in de aandacht een beetje kwijt. Het absolute einde van de kamer komt wel weer leuk samen en alle losse stukjes van het verhaal kwamen voor mij samen.

Samenvattend vond ik The Rotary echt wel een leuke kamer om gespeeld te hebben. Het thema is leuk gekozen, de puzzels zijn leuk, decor en afwerking is netjes en gebruik van licht en geluid is in fijne mate aanwezig. Het enige waar ik de kamer dus een beetje door kwijtraakte, was het plot van het verhaal. Wel is het onwijs fijn dat je letterlijk 0 moeite hoeft te doen om het verhaal te begrijpen. Iets wat ik zelf altijd erg knap vind als een eigenaar dat kan. Achteraf hebben we nog gezellig nagepraat met onze hosts. Al met al dus echt wel een must do om mee te pakken als je in de buurt van Zwolle bent. Ik kijk nu al uit naar mijn volgende bezoekje voor de volgende kamer!

Is er leven op Pluto? Kun je dansen op de maan?

Door naar de volgende kamer van vandaag. Nummer drie alweer. Omdat we toch al in Zwolle waren, konden we deze kamer mooi meepakken. Ik had 'Area038' al vaker voorbij zien komen, dus ik was heel benieuwd wat voor kamer dit zou zijn. Het thema (buitenaards, aliens, etc.) sprak me niet meteen aan, maar juist daarom kon het wel eens goed mee gaan vallen. Op naar Swolland!

Swolland is weer zo'n locatie waarbij je denkt: 'huh, rijden we wel goed?'. Dan ineens sta je midden in de weilanden bij een activiteiten centrum waar je duidelijk meer kunt doen dan alleen een escaperoom. Er was nog een groep binnen (we waren wat vroeg), dus we konden buiten even lekker in het zonnetje plaatsnemen. Na even gewacht te hebben, werden we vriendelijk onthaald door onze host. In de ontvangstruimte zie je het skelet van de escaperoom al, hierdoor zitten er in de kamer zelf weinig echte verrassingen meer, dat vond ik persoonlijk wat jammer. Enfin, na onze spullen weggelegd te hebben, konden we gaan beginnen aan ons buitenaards avontuur.

De start van de kamer is erg origineel. Je zit meteen in het verhaal én de start vergt meteen een hoog communicatieniveau. Ik houd van dit soort puzzels. Verder ziet het decor er eigenlijk best netjes uit. In mijn ogen soms wat té netjes. Volgens het verhaal ben je natuurlijk in een militaire basis, daar vond ik het hier en daar net wat te netjes voor. Maar goed, dat zijn slechts kleine dingen. De puzzels volgen elkaar snel op en we hebben van begin af aan een hele fijne natuurlijke flow te pakken.

De puzzels zelf zijn allemaal prima in thema (de een wat beter dan de ander), maar ik moet zeggen dat ik eigenlijk alle puzzels onwijs tof vond. Het zijn niet altijd de standaard puzzels die je in een escaperoom vindt, mede daardoor heb ik me qua puzzzelplezier echt enorm vermaakt in de kamer. Hierdoor kijk je af en toe ook wat makkelijker door de mindere afwerking heen. De puzzels in deze kamer zijn een afwisseling van doe- en denkpuzzels. Samenwerking is hier en daar van enorm belang. De kamer bevat heel veel kleine eureka momenten, dat je iets tegenkomt wat je al eerder hebt gezien. Erg tof vond ik dat.

Het verhaal van de kamer is wat slapjes en het decor en afwerking is prima. Ik denk dat de kamer hier en daar nog wel wat special effects mist en dat het gebruik van licht en geluid wat beter zou kunnen. Verder moet ik zeggen dat we ons echt onwijs vermaakt hebben. Met nog 12 minuten op de klok wisten we te ontsnappen. De flow zat dus erg goed voor ons drie!

Area038 is een leuke kamer, zeker als je gaat kijken naar de puzzels. Qua verhaal en decor kan het hier en daar nog wel beter. Het is een thema wat mij niet helemaal ligt, maar door de toffe puzzels die in deze kamer zaten, heb ik daar volledig doorheen gekeken. Wat mij betreft is Area038 dus echt wel een aanrader als je in de buurt bent!

Geweldige gameflow

De afsluiter van de dag was vandaag in Bussum. In het verleden speelde ik hier al 'Runaway Train'. Een kamer die me was bijgebleven omdat de puzzelflow zo fijn was. Decor vond ik toen niet zo heel goed, maar dus toch vers in mijn gedachte gebleven puur door de puzzels. Op dus naar de nieuwe kamer, die eigenlijk nog niet echt open is. Hoe gaat het decor hier zijn? En gaat de puzzelflow me weer verbazen?

Eenmaal op locatie werden we onthaald door de vriendelijke eigenaar. Een man die vol passie kan spreken over de escaperoom, maar ook oprecht geïnteresseerd is in wie zijn gasten zijn. Na oprecht een half uur te hebben gepraat over koetjes en kalfjes, was het dan toch tijd om maar eens aan de escaperoom te beginnen. Het verhaal werd kenbaar gemaakt door een filmpje. Wat ik tof vind, is dat ze het verhaal uit de vorige kamer doortrekken naar deze nieuwe kamer. De lijken van de treinramp (uit de andere kamer), moesten snel in quarantaine worden geplaatst. Aan ons de taak om te kijken of alles oke was daar.

Toen we de kamer binnenstapten, viel me op dat ze qua decor totaal wat anders hebben gedaan, maar dat het wel heel herkenbaar 'Escapetales' was. Niet bepaald mijn stijl, maar dat kan smaak zijn. Wat echter wel goed is, is dat we vanaf de eerste seconde dat we binnenkwamen, meteen doorhadden wat we moesten doen. Vanaf dat moment kwamen we weer in die typische 'Escapetales' gameflow en daar zijn we niet meer uitgeraakt.

De puzzels volgen elkaar snel op, er zitten er genoeg in deze kamer! Wat ik vooral sterk vind, is dat je een kamer binnenloopt waar onwijs veel is te zien, maar dat het toch duidelijk is waar je moet beginnen of dat je kunt zien wat je wel/niet kunt gebruiken. De kamer blinkt hier echt in uit. De puzzels zijn allemaal prima in thema en volgen de lijn van het verhaal. Dat verhaal is niet per se wereldschokkend, maar lekker simpel gehouden. Daardoor wel gemakkelijk te volgen.

Tsja qua decor is het allemaal niet heel spectaculair, nogmaals; niet helemaal mijn ding. De ruimtes zijn wel logisch ingedeeld en de locaties waar je komt zien er wel realistisch uit. De kamer maakt deze keer net wat meer gebruik van special effects, wat heel goed in een kamer als deze past.

Al met al is Makeshift Morgue een kamer die echt wel tof is. Voor mij een beetje dezelfde conclusie als de vorige keer; qua decor niet echt wat bijzonders. Qua puzzelflow echt een aanrader om mee te pakken. Achteraf werden we weer onthaald door de enthousiaste eigenaar en konden we de beelden nog terugkijken. Altijd grappig om te zien hoe je in een kamer te werk gaat. Hierin zie je ook meteen weer het enthousiasme van de eigenaar, hij heeft alle leuke momenten op een briefje geschreven en neemt je weer mee terug het moment in. Als deze kamer te boeken is, zeker meenemen als je in de buurt bent!