Wout v

Zelfs het schilderijs is ge-3D-print

Onze 6e dag in Athene en het einde nadert. Waar bij onze vorige trip een cinematic als verborgen parel voelde is het bij ‘Secret Novel’ als 20e kamer deze trip geen verrassing meer. Net zo min als het thema, demonen en opsplitsmomenten. Deze kamer komt met weinig nieuws, maar poogt en delivered wel.
De spanning is opmerkelijk onbehaaglijk en we zetten allemaal onze joker in wanneer we voor een padstelling komen te staan. Het ‘kwaad’ is er eentje die we al een paar keer gezien hebben maar die we achteraf toch van dichtbij willen ontmoeten om hem vannacht niet meer in een nachtmerrie tegen te komen.
Het verhaal is leuk en goed te volgen en er zitten simpele trucjes in waarvan we de moeite kunnen appreciëren.
Ook qua decor en afwerking is dit zeker één van de betere. Het enige onbegrijpelijke wat ongetwijfeld in iedere review zal verschijnen is dat alles hier opzichtig ge-3D-print is en het is niet dat het iets bijdraagt aan het verhaal. Je doorsnee kringloop-meubilair het een correcter plaatje gevormd. Bij één enkel 3D-ontwerpje is zoiets geen probleem, maar net zoals bij ai kan een overvloed ervan storend zijn.

Samengevat is het zonder verwachtingen een goede kamer om te spelen. Een nette setting met afgewerkte ontwerpen en goeie scares. Zet ‘m op je lijst maar ga achteraf niet naar de enge napraatruimte.
Groepsfoto met lamp kon beter.

Bovengemiddelde set met ongevaarlijke non.

Vijfde dag op onze escape-trip door Athene en daarbij de 13e kamer. Van de gelijknamige film ken ik niets en van wat ons hier te wachten stond wist ik evenmin iets. De naam was al een paar keer gevallen en de verwachtingen waren daarom goed.

We arriveerden een beetje te laat op de locatie maar dat was gelukkig geen probleem. Zoals altijd in Athene is de bediening erg hartelijk.
We arriveren bij een gevel waar iets tofs van te maken valt maar waarvan momenteel niets benut is. De trend in Athene is om de vensters te bestickeren en de verdere buitenkant in verval te laten.

Ook binnenin is het typerend. De deur sluit niet netjes waardoor het zonlicht nog binnen schijnt en de doeken die dat tegen moeten gaan missen hun nut. Gelukkig begint in de volgende ruimte het verhaal echt en lijkt het langzaamaan de goeie richting uit te gaan. De setting is duidelijk en volgens atheense standaarden bovengemiddeld. Al moet je niet naar beneden kijken want dat kon de bouwers duidelijk niets schelen. De betonnen loods-vloer brokkelt af, dunne vloerbedekking is volledig afgetrapt en de zijkanten lopen soms 45° scheef. Enkele plotse hoogteverschillen en gevaarlijk gepositioneerde stutten maken het af. Je zou kunnen zeggen dat het past bij de setting, maar ik zag vooral het originele gebouw erdoorheen. Gelukkig verhult de belichting het één en ander en is het lichtontwerp oké. De sfeer is zeker goed maar niets wat we intussen nog niet gezien hebben.

De intro is tof en spannend maar veel te lang. Na 10x "Oh, en dan nog iets.." mag het gaan beginnen. Gelukkig vangt het aan met een intense lichtshow, al duurt hij wat lang en is het na een tijdje niet meer boeiend. De spanning is er enkele tellen later volledig af wanneer het kwaad zich in vol ornaat toont. Net zoals de intro, inrichting en puzzels zijn de scares teveel van hetzelfde. De nonnen laten zich 100x zien (ogen voor mij niet imposant of dreigend) armen grijpen je constant van alle kanten en de puzzels zijn voortdurend met symbolen. Er zijn er zeker een paar die leuk zijn om te doen dus spelplezier is er, maar het verhaal wordt er niet goed door verteld en meeslependheid is er niet. Ik had na de intro op geen enkel moment nog de sfeer te pakken. De krakkemikkige effecten lieten me koud en de finale was vanuit mijn standpunt onderbelicht waardoor het gewenste effect niet bereikt werd.
De rest van mijn team was wel enthousiast en angstig maar voor mij geen kamer die er bovenuit steekt. Leuk om bij op de lijst te zetten maar niet memorabel.

Doe het goed of doe het niet

We zitten nog maar aan onze tweede dag op deze Athene-trip en het is al een weg-en-weer-gereis ten top. Vanmiddag hadden we nog een plekje over dus dat propte Team Echnie vol en nu amper op tijd aangekomen bij RWD. Mijn teamleden stonden me al op te wachten na een andere game die ze hier speelden (The Possession). Eén van hen het er al haast het licht gezien dus op haar moesten bij 'RWD' waarschijnlijk niet meer bouwen ;)

De host introduceert ons aan dit adres waar we paranormale activiteit komen onderzoeken. Hoe? Ik heb een vermoeden.
Zowel de naam als de visual verklappen dat je met VHS-tapes aan de slag moet om te gaan onderzoeken wat hier precies gebeurde, of nog moet gebeuren. Een knipoog naar 'Paranormal Activity' en de 2024 app 'Her Story'. Wat een vette insteek voor een escape-game!

Maar hier komt het kantelpunt. Waarom 'RWD' deze naam en deze visual gebruikt is de grootste riddle van de hele trip. Wat we hier gespeeld hebben heeft bijna niets te maken met de kleurrijke verwachting die het schept. Noem het 'Paranormal Activity'.. prima.. maar dit was een dooddoener van verwachtingsmanagement. Ik merk dat ik daar sindskort gevoelig voor ben en dat is ook de grootste reden waarom deze kamer onderaan mijn lijstje beland. Al gaat het hier hand in hand met een productiewaarde van onder 0.

Wat het concept nu precies is houdt ik stil maar ik kan zeggen dat het om 2 verschillende arena's gaat. En beide zijn ze niks waard. De start-arena is blanco en toch rommelig. De equipment is veel te goedkoop. Er is geen muziek, geen lichteffecten en de deuren gaan niet goed dicht (wat eigenlijk best van belang is hier).
Arena 2 is wat groter. Hier is muziek overduidelijk wel aanwezig, en het licht brandt precies zoals het hoort in dit concept. Deze 2 aspecten maakt dat het hierbinnen dood en doodeng is. Ik moet alle moed bijeen rapen en hou mijn ogen stijf dicht maar tussen mijn wimpers door kan ik wel zien dat het decor geen brood waard is en ondanks de doodenge sfeer beland ik constant in een gevoel van teleurstelling en ongenoegen.

Ik zie de kracht van het concept en de gameplay wel in. Want zo blijk.. geen normaal mens durft hier onbevreesd naar binnen. Maar op deze manier maakt de bouwer zich er zo makkelijk vanaf. Er is volgens mij geen €1000 aan deze kamer besteed en veel mindwork kwam ook niet aan te pas. Er is geen opbouw, geen verhaal, geen structuur. De puzzels ben ik alweer vergeten en ik denk dat dit concept iets heel anders nodig heeft dan de taken die ons werden voorgeschoteld.

Ik verschil duidelijk van mening met de rest van onze club die wel kunnen thriven op 'hoe eng het was' maar voor mij was het een zwakke show.

Halverwege even op adem komen.. en door!

Een jaar geleden liepen we ook al op Atheense bodem. Het klimaat is wat natter nu maar we hebben evenveel zin. Dit keer zijn we er voor het dubbel aantal games van vorig jaar dus er valt op dag 1 geen tijd te verliezen. Het vliegtuig raakt de macadam en we taxiën in tamelijk rechte lijn naar 'La Llorona'. Een heerlijke naam om uit te spreken, maar wanneer we voor de deur staan komt weer de vraag boven die we ons al 52 weken niet meer gesteld hebben: 'Are we gonna die?'

Afgelopen jaar hebben we veel mooie kamers gespeeld en we moeten even realiseren dat het Atheense gros andere standaarden heeft. De gevel bijvoorbeeld redt het voor de plaatselijke bevolking met een raamsticker, maar voor ons is het wat verlept en simpel. Ook binnenin worden we direct herinnert aan hoe het gaat. Pover decor, slecht onderhouden en weinig licht. We moeten rekenen op onze fantasie en ook al is het donker, we zien duidelijk dat we niet de eerste spelers zijn. Gelukkig wordt het er een beetje beter op gaandeweg de kamer en zitten we qua sfeer snel op ons heerlijke ongemak. De scares zijn goed getimed, lampjes strategisch gezet en zowel wij als de acteurs hebben er zin in.

Het parcours is dynamisch en de taken uiteenlopend. We komen echt wat toffe views en opdrachten tegen, en ondanks onze angst kunnen we het verhaal aardig volgen. Echter heeft 1 personage het op ons gemunt terwijl we eigenlijk hetzelfde doel hebben.. dat zint me niet helemaal. Het is dus geen trofee-waardig script en de uit/afwerking is typisch.. maar we nemen het erbij. Los van één rotpuzzel waar niemand hintloos doorheen komt kregen we wat we konden verwachten en zijn we weer helemaal klaargestoomd voor de rest van de trip. Een goeie kamer om te starten en op te warmen.

Een goede kamer om erbij te nemen.

Nadat we een uurtje geleden op deze locatie 'The Acid Bath Murderer' hadden gespeeld waren we klaar voor nog eentje.

We worden wederom precies op tijd binnengelaten en komen de host tegen die ons al een beetje in thema brengt. Daarna mogen we naar de algemene lounge waar we weer uit het thema vallen. Het is een mooie ruimte, maar dient echt als buffer waar je letterlijk kan aftellen tot je avontuur begint.

Voor de ingang aangekomen lolt de host nog wat flauw met ons terwijl hij de expeditie uitlegt en laat ons binnen in de room. Helaas gaat hij mee naar binnen en rekt het daar nog wat langer. Zeker omdat we intussen de puzzels al duidelijk kunnen zien willen we eigenlijk gewoon beginnen. We'll get there.

De ruimtes zijn behoorlijk goed gemaakt. Vooral de laatste springt er uit. Niets wat je in dit thema nog nooit gezien hebt, maar wel echt goed. De puzzels zijn vermakelijk al gingen sommigen iets te veel op in het decor, waarmee we veel tijd kwijtspeelden. De originaliteit laat het soms wat afweten en het één en ander is wat onleesbaar geworden, maar het houdt je lekker bezig en het verhaal wordt ermee verteld. We hadden geen verwachtingen bij deze kamer, dus wat wil je nog meer? Veel meer valt er eigenlijk niet over te vertellen. Gewoon een goede kamer om erbij te nemen.

Mee met zijn tijd maar niet voldaan.

Weekendjes Engeland beginnen regelmaat te worden en als we een nieuw dorp ontdekken, waarom dan niet even nagaan of er een escape in de buurt is.
In een oude TERPECA-lijst vinden we 'The Explorer's Diary' en aangezien de online kortingen je om de ogen vliegen besloten we ook hun nieuwste experience te spelen.

Op tijd laten ze ons binnen en krijgen we te maken met Hounds' huisstijl. Die is mooi afgewerkt en overal. De host ontvangt je in thema alsof je voor een vertoning komt, maar daarna schuif je door naar de algemene aftelruimte. Een erg loungy en leuke feel, maar draagt verder niet bij aan het thema.

Hounds is stellig dat dit geen escaperoom is maar een Live True Crime Thriller Experience. In onze ogen is het absoluut een escaperoom maar het verschil is dat er enorm veel vertelling is. Er zijn drie methodes die zich een 30-tal keer afwisselen. De opmerkelijkste daarvan was wel tof en origineel, al zijn de meningen verdeeld. Op deze momenten moet je de flow kunnen los te laten en aandachtig luisteren of lezen, wat snel verveeld. Ook als volwassene heb ik niet de aandachtspanne om wanneer je diep in een puzzel zit, ik zomaar plaats kan maken om aandachtig te luisteren. Dat had in onze ogen gereduceerd kunnen worden tot 1 methode verspreid op 5 momenten.
Daarnaast deelt de host mee dat je per ruimte een vaste beperkte tijd hebt. "Heb je dan niet alles gevonden dan wordt je doorgedrukt. "Onze motivatie zakt een beetje weg na zulke uitspraak maar als ervaren speler haalden we de puzzels steeds op tijd en lijkt de waarschuwing niet nodig.
Als laatste ben je echt wel aan het puzzelen zoals dat in een escaperoom hoort te gaan. Het zijn vaak originele en plezierige puzzels. Ook de ruimtes zijn erg mooi gemaakt, de kamer zit technisch goed in elkaar en uiteraard is het verhaal goed te volgen. Als speltijd kwamen wij uit op 45 minuten in plaats van de verwachte 75 à 90 minuten. Ook is drie kwartier voor een experience met veel vertelling echt kort. Het lijkt ons een gevolg van het feit dat er belangrijke hoofdstukken ontbreken in de experience. voor de hand liggende vragen worden niet beantwoord en het einde mist een climax. Ook de napraat daarna is amper bestaande. De host laat duidelijk voelen dat hij het nog druk heeft en wijst je de deur. Ondanks dat er volgens de advertenties een bar aanwezig is in het bedrijf wordt daar na afloop geen woord over gerept en blijf het voor ons een mythe.

De experiece/show verrast ons aangenaam want het is zeker een kamer die mee is met zijn tijd met een duidelijk verhaal. Echter liep het voor ons te snel en moesten we te veel luisteren.

Leuk met 2, geen bijblijver.

Met z'n tweetjes waren we op 2-daagse in Canterbury (wat trouwens echt een aanrader is). Daar niet zo ver vandaan ontdekten we online een kamer die destijds in de TERPECA-lijst te vinden was.
Als fervent escaper kunnen we die kans niet laten liggen.
Op de Aldi-parking vlakbij konden we de auto kwijt om enkele meters verder aan te bellen. Een klein maar fijn ontvangstruimtetje en een erg vriendelijke host.
We moeten even schakelen als hij enkele minuten later plots van karakter is gewisseld en trachten we te geloven dat we hem nog niet eerder ontmoetten. Desalniettemin begint het verhaal en wordt de taak goed uitgelegd.
Het duurt wel erg lang. Op een gegeven hebben we de taak door maar ondanks dat we vooraf onze ervaringen al hadden besproken krijgen we de regeltjes vanaf 0 uitgelegd.

Uiteindelijk dalen we af in 'The Pit' en is het meteen duidelijk dat hier kwaliteit geleverd wordt. Het is een geloofwaardig decor, de puzzels ogen stationair maar in thema en ondanks dat de kamer intussen wat jaren
ouder is ziet hij er nog heel goed uit.
De puzzels zijn van een goed niveau en van alles wat. Het valt soms terug op een ordinair basisprincipe maar soms ook een origineel. We moeten in ieder geval voldoende nadenken en samenwerken om alles op te lossen.

De stappen in het verhaal zijn goed te volgen en je werkt duidelijk toe naar een eindapotheose. Die is, ten opzichte van de realistische setting van de room, een beetje absurd maar we ervaren wel de overwinning.
Aangezien de andere kamers op deze locatie nog wat ouder zijn beslissen we er geen extra te spelen. 'The Pit' gaf ons net genoeg om met een voldaan gevoel weer de baan op te gaan.

Adembenemd.

Naar deze kamer hebben we uitgekeken. Hij verscheen uit het niets en we kregen alleen maar aanraders. De foto’s op de website zijn prachtig en maken het makkelijk te geloven dat dit een wonderlijke beleving zou kunnen zijn. Zo blijkt bij binnenkomst nog steeds. Het decor is fantastisch. Het ‘Kuriosum’ is adembenemend. Alles aan deze ruimte qua aankleding was geweldig. Van vloeren tot plafond, lampen en rariteiten. Niet alleen antieke spullen van de kringloop maar echt knappe stukken. De ruimte ontwaakt langzaamaan wanneer je binnentreedt en ik had er gerust een kwartier kunnen rondlopen voor ik alles goed in me op had kunnen nemen. We hadden zelfs discussie over authentieke elementen, maar het was allemaal bedacht en nagebouwd. Wonderlijk.
Tegelijkertijd brengt me dit bij een punt van kritiek. Het ‘Kuriosum’ zelf is de grootste ruimte van de game en had een geweldige single-room kunnen zijn. Stel je voor dat je aan de hand van de geschiedenis van de rariteiten een verhaal zou ontdekken. Beetje bij beetje openen alle etalages en speel je met behulp van het aanbod in het Kuriosum de game. Helaas bevindt slechts 25% van het verhaal en puzzels zich in deze ruimte. De overige 75% zit in een kleiner achterkamertje, wat de kamer voor 4 spelers ongeschikt maakt. Ook met z’n drieën zou het daar aan de krappe kant zijn. Wederom prachtig gemaakt maar het zorgt er voor dat het ‘Kuriosum’ aanvoelt als een dekmantel en dat het verhaal daar niets mee te maken heeft. De rariteiten hebben geen connectie met 'het geheim' en je moet er bitterweinig mee doen. Het had evengoed een bakker kunnen zijn.
Ik merk stilaan een hype waarbij de gekste plottwists in een verhaal geduwd worden. Geen leuke reveals, maar absurde afslagen en themawissels. Als ik een escape boek die zich als jungle profileert maar ik belandt tussen de vliegende auto’s dan kan ik niet anders dan wat teleurgesteld zijn en dat doet zich hier ook voor. Je boekt een room over een souvenirshop maar je beleeft grotendeels iets volledig anders.
Het verhaal zelf is me ook nog een raadsel. Het is duidelijk dat er een geheim schuilgaat in de berging, en hebt een idee wie het hoofdpersonage is. Maar wat hij nu feitelijk wil bereiken, waarom hij ons nodig heeft/het niet zelf kan en hoe de ruimte tot stand is gekomen is niet duidelijk. Je maakt wel filmische scenes mee maar makkelijk te volgen is het niet. Ook ons aandeel in het begin van het verhaal is onduidelijk. Onze host (die het terzijde erg leuk brengt) heeft een plattegrond gevonden en wil dat wij er
heen gaan. Wie hij is tov. het ‘Kuriosum’, wat verwacht hij te vinden, of waarom hij het niet alleen kan is niet duidelijk. Daar bovenop legt hij onlogisch de weg niet uit maar vinden we het ‘Kuriosum’ eerder toevallig en wanneer we hem het meest nodig hebben, heeft hij ons plots in de steek gelaten. Is hij goed of slecht.. we krijgen er geen antwoord op. Zulke vragen stel ik me in overvloed.
Terug naar het goede. Qua techniek, belichting is het hier een groot feest. Honderden lichtstanden zijn geprogrammeerd, de muziek en geluiden laten de kamer leven en ook de puzzels werken goed. Ze zijn geregeld aan de basic kant qua principe maar goed uitgevoerd en leuk om te doen.
In feite is al het materiele wat deze kamer biedt fabuleus maar qua verhaal en vertelling is er dermate gefaald dat het voor mij ten koste ging van de beleving. Zeker in combinatie met het feit dat deze room eigenlijk niet geschikt is voor 4 spelers. Desalniettemin zeker het spelen waard. Hopelijk wordt er aan de dichtheid van het verhaal nog wat gesleuteld en dan is deze in combinatie met een andere leuke room in de buurt zeker de rit van 2 uur waard.

Verwachtingen volledig waargemaakt

Team Echnie had een dagje vrij met z’n drieën en aangezien één van ons de Madita Trilogie al lang op de wishlist had was dat een kanshebber. Het zou een enkele rit van 3uur zijn dus ik wilde wat opzoekingswerk doen om te weten te komen of het de rit waard was.

Het is unfair om een kamer te beoordelen op de ervaring vooraf, dus het volgende laat ik verder buiten beschouwing, maar wat een monsterlijke website kom je hier tegen. De pagina’s lijken door elkaar gehusseld waardoor alle informatie door elkaar verspreid is geraakt op de site. (Bekijk even de korte inhoud hierboven, dan begrijp je meteen de chaos die ik bedoel). De werknemers vind je sneller terug dan de rooms zelf en ook om de boeking te maken moet je alert zijn. De foto’s zijn amateuristisch en de puzzels die je erop herkent schreeuwen ‘basic’.
Je website is je uithangbord. Daardoor had ik bij voorbaat reeds gepast voor deze optie. Echter was het 2 tegen 1 en heb ik me door het optimisme van de rest laten overhalen. Daar gingen we, 3 uur de auto in richting Neuwied.

We vonden de locatie vlot terug en parkeren was ook snel en goedkoop geklaard. Bij binnenkomst trokken de verwachtingen heel eventjes bij. Er was moeite gedaan om een leuke en unieke ontvangstruimte te creëren. Enkele eyecatchers en oog voor thema. De host vond ons al gauw en nam ons mee naar de tijdreismachine, want dat is wat we gaan doen. Helaas zakte de moed ons stap per stap terug in de schoenen. De weg die we met de host gelopen hadden en het typetje dat ze speelt zijn behoorlijk lang en doelloos, waardoor we er bij het 4de filmpje al tamelijk klaar mee waren. Van een bedrijf dat zich 'Theater Adventures Neuwied' noemt verwacht je meer. Daarbij is de tijdreismachine zelf zeker één van de zwakste varianten die ik al heb mogen ervaren. Hoe dan ook, we gaan ervoor en kruipen het verleden tegemoet op zoek naar “Het geheim van Madita”.

Net zoals de intro en diens ruimte voelt de kamer zelf goedkoop aan. Het decor is niet speciaal of mooi. Er zitten af en toe ietwat leuke verrassingetjes of effectjes in, maar ik kan er niet omheen dat we in een kringloopetalage zitten. De attributen zijn afgeleefd waardoor sommigen oplossingen moeilijk te lezen zijn en ook de labelprinter heeft hier dienst bewezen. In plaats van opschriften mooi vorm te geven plakken ze er budgetgewijs liever een lelijk label tegenaan. Dat maakt de puzzels er niet leuker op. We puzzelen wel vlot maar er was geen puzzel die verrassend of leuk uit de hoek kwam. Basic en simpel is al wat ik erover kan zeggen. Daarbij is het verloop van de kamer niet meer dan een opeenstapeling van openende kastjes waarin je steeds de volgende puzzel vindt. Het is steeds een sequentie van de host die een verhalend fragmentje start zodra je de oplossing hebt, gevolgd door het volgende kastje dat opent. Het verhaal neemt een bekende blockbuster bij de hand en dat is leuk al is het ook bevreemdend aangezien ze die hand op een gegeven moment weer loslaten (En dan houd ik deel 2 & 3 nog buiten beschouwing). Jammer dat je ook hier weer merkt dat ze liever goedkopere opties nemen dan iets custom-made en van theater hebben we in de kamer zelf ook geen spoor ontdekt.

Ik heb me zeker wel vermaakt en de flow zat goed maar het neemt niet weg dat de kamer te basic en te goedkoop is voor de prijs die je betaalt. Deze kamer maakte het het enkeltje van 3uur niet waard voor ons en ik kan achteraf bekeken concluderen dat deze de aangenaamste van de trilogie was.

Onze hoop ligt op de ontknoping in deel 3

Na deel 1 gespeeld te hebben, waaien we even uit in de stad en komen later terug om verder te achterhalen waar Madita gebleven is. Na een leuke interactie worden we naar de kamer geleid.
Waar we in deel 1 nog in een soort van ontworpen decor stonden was het hier niks meer waard qua decor. Een kamer met authentiek stof, schimmel bladdert van de sierlijsten en de ramen naar buiten zijn slecht afgeplakt. Opletten dat je niet te roekeloos zoekt in de kamer of je trekt zo de bedrading stuk. Verder nog wat 3dehands meubels en je bent er wel zo'n beetje. Qua decor is het niveau ondermaats.
Veel spelplezier is er niet. Ik geloof dat we 4 kloefers van puzzels te verduren krijgen en dat is het wel zo'n beetje. Van flow is geen sprake aangezien je een kwartier per puzzel spendeert. Zeker een kamer beginnen met zo'n puzzel van formaat is geen goeie zet. De insteek van her en der informatie verzamelen om tot de grote oplossing te komen is tof, maar het is te veel en slecht of niet vertaald en daardoor te veel foutmarge.

Waar het verhaal in deel 1 nog een beetje verrassend en volgbaar was, blijft nu niet veel meer over. In mijn beleving is dit een volledig nieuw verhaal en snap ik niet hoe dit een vervolg kan zijn op deel 1. Buiten een overeenkomstige naam is er geen aanknopingspunt. En als het verhaal al te volgen is is het verre van origineel of tof. Vreemde interacties komen we tegen, een slecht uitgewerkte mindfuck en een gijzeling van een napraat. Helaas. Hopelijk meer geluk in deel 3.

Verrassend concept, zeker niet optimaal uitgewerkt.

Omdat het voor ons heen & terug 6 uur rijden is hadden we uiteraard de volledige trilogie geboekt. Na een mindere start bij deel 1 en een ondermaatse sequel bij deel was het dan nu tijd voor de ontknoping in deel 3.

Aangezien ik niet snapte hoe deel 2 een vervolg van deel 1 was, was ik wel benieuwd hoe beide verhalen zouden samenkomen in de ontknoping. Maar zoals verwacht was het als een tang op een varken. Absurditeit ten top. Wederom besef ik dat ik meer verwacht van een bedrijf dat 'Theater Adventures' heet. Eén ding is wel uniek wat 'het samenbrengen van 2 escapes' betreft. Een concept dat ik nog nooit eerder gezien heb, maar ik kan niet zeggen dat ik er momenteel erg fan van ben. Het is moeilijk hier iets over te zeggen zonder te spoilen. Origineel om het zo te doen, maar vooral een goedkope manier van 'er nog een derde escape uitpersen'. Daarbij is het moeilijk om te weten welke onderdelen je deze keer wel/niet moet gebruiken. Leuke poging, maar niet optimaal uitgewerkt.

De sfeer was grotendeels beter dan de andere delen. We moeten geregeld onze dapperste kant bovenhalen en hebben met elkaar plezier gemaakt maar voldaan waren we niet.. De puzzels blijven niet bij, het decor is niet goed en het verhaal strookt niet. Helaas besluiten we hierbij dat we eerstdaags niet meer terug zullen komen voor hun andere escapes.

Voorloper op z'n tijd, intussen een beetje achterop

Op onze rondreisje doorheen Duitsland was Bad Salzuflen onze laatste tussenstop/detour. Op het moment van spelen hadden ze nog maar 2 escapes en werd ons extern aangeraden enkel 'The Hidden Chamber' te spelen.

Zoals aangekondigd ligt deze locatie onder het treinstation van Bad Salzuflen. In de briefing via mail wordt verzocht elders naar het toilet te gaan (en achteraf gezien begrijp ik waarom) waardoor wij tijdig arriveerden en in het station een toilet wilden zoeken. Maar het is een mini-stationnetje, zonder lobby en helaas was het automatische toilet op het plein kapot. We hadden geen andere keuze dan toch bij de escape naar het toilet te gaan. Lastige situatie, al begrijp ik de noodzaak van de keuze, maar als je bedrijf zo afgelegen is, moet er misschien toch over een alternatief nagedacht worden. In ieder geval werd er niet moeilijk gedaan en konden we tamelijk probleemloos binnendringen om met gesloten ogen naar het toilet gaan.

Op de starttijd werden we opnieuw binnengelaten en op verrassende manier onthaald. Ook de introductie is interactief met enkele leuke effectjes. Anderzijds gaat er veel verhalende documentatie door je handen waardoor je afhaakt en de eerste 10 minuten van het spel tot vervelens toe met je neus in de papieren zit. Lijkt mij dat 't allemaal wat verfijnder kan. Anderzijds moet ik niet vergeten dat de kamer al wat jaren op de teller heeft staan en met dat in gedachten was dit zeker een voorloper op z'n tijd. Desalniettemin begint hij wat achterop te raken. Het is een leuke kamer, met wat toffe effecten, toffe bezigheden en mooie props, maar de slijtage is zichtbaar, het concept niet meer origineel, afgezaagde puzzels en de spanningsboog is niet zo goed. Het begin voelde tamelijk lang en all-over the place. Plots een stroomversnelling waardoor je ineens op het hoogtepunt van de kamer zit en je je doel eigenlijk al bereikt hebt. Daarna nog een side-task en dan bol je nog een derde van de tijd uit zonder apotheose. We speelden hem met z'n tweeën ruim binnen de tijd, en hadden geen voldaan gevoel omtrent de beleving, verhaal en einde.

Intussen hebben ze een nieuwe kamer. Ik geloof zeker in hun kunnen maar vrees dat 'The Hidden Chamber' niet meer de voldoening kan geven die hij ooit gaf. In combinatie met hun nieuwe kamer waar ik alle vertrouwen in heb is deze zeker de moeite waard. Maar een detour enkel en alleen voor 'The Hidden Chamber' zou ik afraden.

Wederom onevenaarbaar

Gisteren droomden we op deze locatie van METROPOLIS 2099 en vandaag kwamen we alweer terug voor een nieuwe DREAM. We verwachtten ons aan een totaal andere insteek maar hadden nu zeker hoge verwachtingen na die absurd goede kamer van gisteren.

We worden weer op dezelfde manier ontvangen, wat zo leuk blijft. Onze bescheiden hosts zijn dezelfden en houden er rekening mee dat ze niet teveel in herhaling vallen. Al snel zijn we weer onderweg naar ons onderbewuste en arriveren we in de baai. Meteen is duidelijk dat dit concept totaal anders is maar qua uitwerking wederom subliem.
Net zoals bij Metropolis zijn de puzzels passende acties in de storyline en helpt verhaaltechnisch nadenken je vaak verder. Al is het verhaal overdreven en de elementen absurd, je lacht je een kriek.. dit is comedy.
In zo’n absurde wereld is als maker alles mogelijk en kan je alle dagdagelijkse elementen verpiratiseren, en als je daarvoor openstaat is dat zo leuk. Met vele bochten blijft de storyline boven water en eindigt ieder hoofdstuk met voldoening. Prachtige afwerking, mooie effecten waar je met open mond naar staat te kijken, hilarische interacties en zoveel meer. We wilden hier niet meer weg en ook wederom brachten onze hosts het met hart en ziel.
Achteraf vroegen ze ons wat onze favoriet was, maar dat is niet te kiezen. Beide dreams zijn totaal anders. De reis naar het onderbewuste bij ‘Metropolis’ vonden we geluidstechnisch net wat meer spot-on en qua thema en setting nog ietsje indrukwekkender, maar de piratenpuzzels en absurditeit zijn gewoon niet te evenaren.

Dit bedrijf is top en hun producten zijn waanzin. Het zal geen verrassing zijn als Dreamlabs de wereldranglijst overmeestert, en volgend jaar staat alweer hun nieuwe DREAM klaar.

Potentieel maar voorlopig nog te vlak

We hadden nog wat ruimte op onze route naar Berlijn en na enkele fantastische kamers gespeeld te hebben bij Dreamlabs (Bad Steben) zetten we koers naar Dresden.

Het boeken van deze room was een fijne ervaring. De eigenaar was erg flexibel en heeft zijn uiterste best gedaan zodat we het perfecte tijdslot te pakken konden krijgen. Ook onze host ter plaatse was enorm begaan maar was zenuwachtig aangezien het haar eerste Engelstalige kamer was, maar qua taal deed ze het prima.
De ontvangstruimte waarin we staan valt echter in het niets tov van ‘Dreamlabs’ waar we net waren. Sowieso zijn we streng na het spelen van zo’n wereldkamers, maar hier heeft de ontvangst echt niet zoveel te betekenen. Enkele tweedehands sofa’s, onsamenhangende meubeltjes, alles in één kleur geschilderd en vooral, de controletafel staat er middenin. Als je naar het toilet wil mag je niet omkijken of je ziet de camerabeelden al.
Zoals gezegd, onze host doet haar best, maar het hoger beleid dat ze moet volgen laat af en toe onze tenen krommen. Ze neemt alle surprise weg door te zeggen dat zij als acteur zal verschijnen in het verhaal en behoedt ons voor enkele specifieke elementen die we zullen tegenkomen. Altijd zonde als er teveel wordt verklapt bij een intro. Daarnaast lopen we samen naar de deur van de kamer en hebben we pas na enkele zinnen door dat ze in haar personage is gekropen. Een l awkward moment was dit en ook een hele makkelijke manier om tot intro over te gaan. De personages die ze later speelt zijn leuk, maar blijven een beetje op de oppervlakte en hadden gerust wat meer drama mogen brengen. Al moet ik voorzichtig zeggen dat ze dat überhaupt niet echt in zich heeft.
Een algemeen punt is eigenlijk dat oppervlakkige. De sfeer is vlak. Er zit zeker een mooi decor bij en het verhaal ontwikkelt zich wel maar er zitten geen hoogtepunten of memorabele momenten in. De muziek is er ook niet om de spanning erin te krijgen. De gehele soundtrack zij nachtgeluiden en na een tijdje wordt het gewoon saai.
Het verhaal begint oké en je hebt de drive om mee te gaan in de verschillende interacties. Maar niets evolueert genoeg zodat het interessant blijft. Wanneer de puzzels aan het einde ook nog eens big brainwork worden blijkt geen enkele puzzel origineel en hebben we er niet echt veel plezier meer aan. De host komt nog een paar keer binnen in personage maar voegt keer ope aan de spanningsboog. Ook het einde is een anti-climax, niet spannend en wederom awkward wanneer de host plots uit haar rol stapt en vertelt dat het gedaan is. Bij aanvang beweerde ze nochtans dat l theater hier centraal staat, dat kan ik helaas niet beamen.
De trefwoorden van deze kamer in de beschrijving zijn Japan, bos en restaurant. Dat schept verwachtingen. Je boekt een kamer omdat een bepaald thema je interesseert maar wanneer het verhaal dan al snel zo’n twist neemt blijf je als spelers op je honger zitten. Misschien moet ik zeggen voor potentiële spelers: je komt niet in een bos en al helemaal niet in een restaurant, maar ik moet vooral zeggen dat je deze room niet echt bovenaan je wishlist moet zetten.

Prachtige setting maar hint-overkill

Weer enkele daagjes met z’n tweetjes op road/escapetrip met als eindbestemming Berlijn. First stop Bamberg.

‘Tomb Hunter’ belandde al een tijdje terug op de wishlist, maar ligt behoorlijk uit de richting van ons dagelijkse leven. Gelukkig hadden we met Dreamlabs op de kaart genoeg reden om de rit te wagen.
De verwachtingen van de kamer schieten al snel in de lucht wanneer je de ontvangstruimte binnenkomt. Het pand blijkt een bioscoop geweest te zijn, dus het is er gigantisch. En daarbij 100% in junglethema. Wat een werk, knap gemaakt, en dat alleen nog maar voor de ontvangstruimte. We hadden er zin in.

De host die ons ontving was aangenaam, had geen haast en nam ons mee naar een ander gedeelte van het gebouw. Hij gaat de controlekamer in en even later komt een andere acteur eruit tevoorschijn. De geloofwaardigheid is eventjes weg maar we mogen aan onze reis beginnen. Ook dit mist enige geloofwaardigheid. Voor ons teveel factoren die duidelijk maken dat het allemaal nep is, en dat is jammer want er is zeker geprobeerd met enkele leuke effecten een toffe reis te ensceneren. Maar dus net niet voldoende.

Gelukkig bereiken we onze tombe snel en hervat de maakkunst die we in de ontvangst ervaarden. Enorm hoge plafonds, grote dynamische ruimtes, lang parcours en werkelijk prachtig, soms adembenemend gemaakt. Echt een kamer waar je wil stilstaan en kijken wat voor moois er gemaakt is en genietend de puzzels oplossen. Helaas is daar in deze kamer géén ruimte voor, en we zijn ook maar met z’n tweeën. Al vroeg in het spel wordt ons gehint dat we niet te veel moeten stilstaan en horen we de host vaker wel dan niet. Naar ons gevoel lossen we de puzzels vlotjes op met het nodige tijdverlies van echte zoekpuzzels, maar in een moderne kamer veronderstellen we dat daar ruimte voor is. We krijgen leesmateriaal te verduren maar ook daar krijgen we direct te horen ‘niet lezen, ga verder’. We lopen door allerlei gangen, wat heerlijk is om te bewonderen maar na enige tijd hebben we door dat zodra we niet bewegen de oplossing al voorgezegd wordt. Er is inderdaad veel te doen, dat is leuk, maar niet op zo’n manier dat je indien met z’n tweeën aan een razend tempo moet doordoen en eigenlijk geen tijd mag maken om lol te hebben. We vinden puzzelstukken die we lijken over te slaan, anderzijds worden ontbrekende stukken ons ongezien toegeschoven. Algemeen hebben we echt niet het idee dat we traag werken maar de host raakt duidelijk geïrriteerd, en wij evenzeer omdat het gewoon een luister en doe-spel wordt.
Het verhaal vordert nog tamelijk leuk tot de acteur, die trouwens niet met ons is meegereisd plots in de tombe zit en een extra twist toevoegt. Het gehele spel werkte het licht en geluid lekker mee met het verhaal.. maar plots voelt het heel kaal en lijkt het een geïmproviseerde scène om het af te kappen en ons uit de kamer te jagen.

We praten nog even na met de acteur, die geeft toe dat we wat puzzels moesten skippen. Enigszins een goede oplossing zodat we de kamer kunnen uit spelen, maar zonde dat het zo opvalt en je jezelf dom voelt. Pas wanneer we buitenlopen zien we aan de tijd dat we slechts 75 minuten gespeeld hebben van de 90. We weten niet wat hier aan de hand is.. Ik hoop voor toekomstige spelers dat het een spijtige momentopname was. Decor 10 maar voor ons een spijtige ervaring.

Wereldniveau TERPECA BEWARE

Morgen komen we hier terug voor hun andere DREAM, maar noodgedwongen (oh wat een dwang) starten we hier vandaag met hun nieuwste kamer ‘Metropolis 2099’.

Bad Steben is een rustig dorpje. We parkeren op enkele passen afstand op een parkingetje en sluiten aan bij enkele locals die al voor de deur staan te wachten. Ook zij hebben zin in hun DREAM en intussen vangen we al een glimp op van de binnenkant. 4 hosts komen ons oppikken om de wachtkamer binnen te komen en deze ontvangst alleen al is TOP! We komen hier om een custom-made droom te beleven volgens de unieke technieken die ze bij Dreamlabs ontdekt hebben. De introductie is wat je ervan verwacht te krijgen en dus perfect in zijn simpliciteit. Althans.. simpel.. ik vermoed dat ze om deze hele geloofwaardige atmosfeer te creëren het gebouw eerst helemaal gestript moeten hebben. De technologie zit overal en is perfect in- en afgewerkt. Onze eigen hosts zijn 2 enorm aangename dametjes die hun functie realistisch gestalte geven en met de nodige attributen zijn deze eerste 10 minuten al enorm leuk.
Even later begint het. Ik wil hier niet te veel woorden aan verspillen. Deze DREAM moet je gewoon gaan beleven. Wat hier gebouwd is is ongezien. Qua decor, afwerking, technologie en creativiteit is dit iets wat ik nog nooit eerder heb gezien. Niet met de meest verrassende mindfucks maar zó realistisch gebouwd, uiteenlopend maar toch coherent en vooral origineel. De voorgaand genoemden mag je tot in de meest overtreffende trap nemen. Alles werkt fantastisch en zijn stuk voor stuk logische acties in het verhaal. Je beleeft een futuristisch verhaal dus er komen helaas vaak manuals en monitors aan te pas, maar dat is volgens mij de enige kritiek die ik kan geven. En dan nog, het plaatje klopt. Het verhaal is gelaagd, misschien een beetje te voor de onoplettende speler, maar wie een beetje bij de les blijft beleeft een spannend en ontwikkelend avontuur. We waren sprakeloos. Hoe maak je zoiets? En wat een investering moet dit geweest zijn. Deze DREAM verschijnt zonder twijfel dit of komende jaar in de TERPECA top3. We zijn blown away. Puzzels, muziek, licht techniek, gameplay, verhaal, technologie… Wauw! En daarbij het feit dat onze host (de eigenaaresse) zo bescheiden en lief is, en haar assistent, een schat van een meid maakten dit bezoek compleet. We zien ze beiden morgen terug.

Hou je van role-play? Dit was ons straatje!

Voor een birthdaytrip naar Parijs hadden we enkele kamers op de lijst staan, en dit was er een die na goed zoeken verscheen. Veel referentie was er nog niet maar de foto's zagen er tof uit en Hurcule Poirot kent weinig geheimen voor mij.

We arriveerden mooi op tijd, maar hebben nog een tiental minuten zonder gehoor voor de deur gestaan. De telefoon die we belden hoorden we rinkelen achter de glazen deur, maar niemand te zien. Het lijkt hier Athene wel, met als enige verschil is dat we hier met een krappe planning in 2 dagen zitten. Elke minuut die je wortel schiet voor een gesloten deur is er één te veel. Uiteindelijk deed er toch een enthousiaste host open die zich verontschuldigde dat hij de bel niet had gehoord. De kamer stond zo goed als klaar.

Terwijl de laatste dingetjes voorbereid werden, kregen wij het concept al helemaal in de gaten. Je kan het nog een escaperoom noemen want er zitten zeker puzzels pur sang in deze beleving, maar nog meer is het een Who-Done-It. Voor we op de Orient-Express stappen krijgt iedereen een personage aangemeten, inclusief passende outfit. Je krijgt vooraf te weten wie je bent en krijgt persoonlijke doelen en inzichten. En de moordenaar, die krijgt zo ook te weten wat hij op z'n kerfstok heeft. Dat alles bij elkaar zorgt dat je toch zeker 20 minuten druk in de weer bent. Dat is lang maar noodzakelijk. Al vrees is dat een publiek die het niet zo op heeft met lezen en onthouden hier zwaar moeite mee heeft.

Vervolgens stappen we de prachtige trein in komen onze personages tot leven, al zorgen we daar vooral zelf voor. De host neemt de rol van Hercule Poirot op zich en wij spelen het verhaal. We stellen onze karakters uitgebreid voor aan de hand van de informatie die we daarstraks gelezen hebben en ieder komt zijn eigen stiekeme haakjes en taakjes op het spoor. Dit zit echt goed in elkaar. Ook naargelang het aantal spelers kan de verhaallijn variëren, dus onze Hercule Poirot moet zijn kopje er echt we bijhouden. het enige punt is dat dit wederom zeker 20 minuten duurt en onze trein nog altijd niet vertrokken is. Gaan we dit wel zo lang kunnen volhouden?
Zodra iedereen kennis heeft gemaakt vertrekt de trein en is er een moord gebeurd. Terwijl je enkele typische puzzels probeert op te lossen komt er steeds meer bewijsmateriaal aan het licht dat iedereen verdacht maakt. Aan het einde van de rit moeten alle puzzels voltooid zijn en dient er gestemd te worden wie we zullen aangehouden. Waarna Hercule Poirot uitgebreid zijn manifest uit de doeken doet en het mysterie ontrafelt. De maskers vallen af.

Wij die zulk role-play geweldig vinden hebben de tijd van ons leven. We maken er één groot drama van en onze host smult ervan. Zijn rol is daarbij enorm belangrijk want wij zijn losgeslagen projectielen die hij on-track moet houden. Daarbij is hij het hintsysteem wanneer het misgaat met de puzzels. Maar daar is het mij absoluut niet om te doen. De puzzels remden voor mij de onderzoeksflow af. Ik was enkel bezig met aanwijzingen zoeken omtrent de reizigers en hen op de rooster te leggen. Daarnaast wist mijn personage dat er enkele geheime compartimenten in de trein waren en was ik meer gefocust op aandacht afleiden en personages weglokken om hier gebruik van te kunnen maken.

Ik zei het al: dit was één en al plezier voor mij. Het studeren, aanleren en voorstellen, evenals de ontknoping besloegen wel te veel tijd en de puzzels lijken mij hier totaal overbodig. Maar verder was dit helemaal geweldig.
Ik beeld me zulk concept in met meer filmische effecten en een voice-over die de rollen aanleert ipv dat je moet studeren. Muziek en licht die veel meer in functie van de spanningsboog staan. Minder chaos, meer structuur. Minder puzzels, meer experience.. TAKE MY MONEY!

Maakt zijn befaamde naam niet meer helemaal waar

Birthday-tweedaagse in Parijs en we begonnen bij 'Le Fléau du Druide'. We wisten niet goed wat te verwachten. Hij was al eerder verschenen in TERPECA-lijstjes maar andere bronnen vonden het eerder 'eventueel leuk als je in de buurt bent'. We gingen het zelf ontdekken.
Parijs is moeilijk parkeren, maar dat komt niet als een verrassing. De auto parkeerden we in een ondergrondse garage nabij en daarna hadden we de escaperoom snel gevonden. Bij het binnenkomen van de ontvangstruimte speelden de twijfels meteen op. Niet dat mijn eisen omtrent ontvangst zo hoog zijn, maar hier leek het of ze het zo van de vorige huurder hadden overgenomen. Niets maakte duidelijk dat je hier bij een escaperoom zat. De host die ons verwelkomde was erg fijn en sprak goed Engels. We kregen een korte speluitleg en daalden dan af naar de kamer.

De eerste ruimte is absoluut niet denderend en ondanks dat de volgende ruimtes qua afwerking en invulling gestaag beter worden blijft het een rommelige look. Toch straalt het de nodige magie net genoeg uit en ervaren we gemiddelde sfeer.

De puzzels zijn vaak kastjes en blokken aan de muur. Ze blenden wel in het decor maar horen er niet helemaal thuis. Met de resultaten ervan kunnen we verhaaltechnisch wel verder en dat brengt enkele leuke (inter)acties teweeg.
Technisch hebben ze enkele toffe gimmicks waarvan ze eentje op verschillende manieren functioneel inzetten. Het is cool maar doordat het zo overdadig gebruiken verliest het impact en lijkt hun alternatief spectrum erg klein.

Deze kamer heeft enkele toffe elementen maar vervaagt langzaamaan en begrijpelijk uit de top-lijstjes.

Meepikken als je in de buurt bent

Het was om deze kamer te doen, de reden dat we naar Krefeld waren afgereisd. 'Die Magische Reise' speelden we vandaag eerst en vonden we geweldig. Daarna 'Das Experiment', maar dat was ons ding niet. Achteraf bekeken hebben we een rare volgorde gekozen aangezien we met de nieuwste kamer begonnen. Maar als je 't plaatje chronologisch bekijkt klopt het wel qua score. 'Panzerknacker' was hun tweede kamer en scoort voor ons dus een beetje tussenin.

Allereerst krijg je wederom een speelse maar veel te lange intro te verduren en daarna mag je binnen in de bank. Er zitten weer enkele mooie decoratieve elementen in maar je voelt wel dat dit opgezet is in een bestaande ruimte. Waar je bij 'Die Magische Reise' in een andere wereld staat, herken je hier de originele (lelijke) architectuur. Er is tamelijk makkelijk een vloerkleedje in gelegd en een behangetje tegen geplakt. Het doet wat het moet doen, het is tenslotte gewoon een bank maar het leeft niet. Wanneer je doorstoot naar de volgende ruimtes is de look wel meer van top tot teen, maar zonder charme.
Het concept van puzzelen volgt een checklist principe. Je weet precies wat je moet doen, en je doet wat je kan. Dat zal uiteindelijk je score bepalen. Een tof concept vind ik dat. Je kan je voortgang goed inschatten. Het jammere is dat je aan het einde van iedere puzzel steeds een code berekent, maar is die fout dan verlies je een deel van de te winnen punten. Fair enough zou je denken, zo ga je het gokken tegen. Maar er zijn wat instinkers en je bent een aantal keer afhankelijk van elektronische props die niet altijd nauwkeurig zijn. Als die je 5x oprij een bijna juiste code geven, ben je dus 5x op rij punten kwijt. Op een gegeven moment stop je er dan voor de zekerheid maar mee, terwijl de taak op de checklist dan wel open blijft. Je merkt, dat is frustrerend.
Het verhaal is te volgen, maar niet altijd realistisch. De manier waarop je hier toegang tot de kluissleutels vergaart is dat verre van. Daarbij zijn er aantal security regels waar je in de bank voor moet oppassen maar de noodzaak hiervan snap ik echt niet. Het is slap en niet waterdicht toegepast. Ik ervoer het eerder als vervelend dan als spannend.

Hoe dan ook hadden we hier plezier. Er zijn veel puzzels, en als de machines niet tegenwerken zijn ze tof. Je weet wat je staat te doen en waar je bent. Qua verloop en spanningsboog evolueert het goed. Zeker meepikken als je hier een keertje 'Die Magische Reise' komt spelen.

Een gemiddeld experiment

We trokken naar Duitsland ‘Limbus’ om ‘Panzerknacker’ te spelen. En als we er dan toch zijn, waarom niet gelijk alle kamers spelen? Nadat we énorm waren verrast door ‘Die Magische Reise’ gingen we meteen door naar de volgende kamer.

Voor we beginnen slaan we deze keer gelukkig het te lange welkomstwoord over en krijgen we enkel de briefing en speluitleg te verduren. Het opzet is wederom speels maar het duurt weer gewoon veel te lang.

Achteraf kwamen we te weten dat dit hun eerste kamer was, en dat verschil is wel te merken. Het is een relatief kleine room met simpele setting. Desalniettemin zitten er enkele tof ontworpen eyecatchers in, omringd door chaos. Sommige puzzels hebben een originele insteek maar zijn echte breinbrekers, en met de nodige troep en afleiding rond je is een goede flow te pakken krijgen moeilijk. De kamer is enkel in het Duits te spelen, maar we kunnen ons redden. Helaas is net zoals in hun vorige kamer belangrijke audio zo goed als niet te verstaan, waardoor voortgang zonder hulp wederom onmogelijk is. We begrijpen het verhaal maar door de mindere afwerking, moeilijke/repetitieve puzzels en eentonige sfeer, pikt de subtiele spanningsboog ons niet echt op.

Een factuur of contact verkrijgen voor/na het bezoek is drama. Ik vrees dat ze op hun eigen eiland vertoeven. Mijd daarom correspondentie en sla 'The Experimet' over. Begin met ‘Panzerknacker’ gevolgd door ‘Die magische Reise’.

Still in love with the forest

We waren al eerder bij adaptie 'The Litchver Woodland' in Athene en aangezien die, zeker qua beleving, geweldig was stond het vast dat we iets dichter bij huis ook eens in het origineel moesten duiken, 'The Dark Forest'.

Het was even zoeken naar een veilige parkeerplaats maar daarna was de ingang snel gevonden. In tegenstelling tot 'Asylum of Fear' die we hier later speelden ging de deur mooi op tijd open. Net zoals in Athene zat de sfeer meteen goed en reis je meteen mee in het verhaal. Een paar effecten die ik eerder miste hadden ze hier wel voorzien, en dat was erg gunstig. De puzzels waren allemaal anders dan in Athene, van een veel beter niveau ook waardoor we een betere spelbeleving hadden. Niet altijd origineel, maar wel leuk.
Qua verhaal en spanningsboog doet Wuppertal het ietsje minder goed. Enkele momenten die we in Athene geweldig vonden zijn hier gecut en de timing van de acteurs en scenes waren niet altijd goed.
Ook het decor kent een paar jammere verschillen. In Athene is het om enkele redenen magischer en poëtischer terwijl het hier allemaal wat lomper voelt.

Het was zeker een topkamer. Scoort veel beter qua puzzels, maar aanzienlijk minder qua beleving en decor.

De rit zeker waard!

Na een fijne ervaring gehad te hebben met z'n vieren bij 'The Dark Forest' gingen we met z'n tweetjes verder bij 'Asylum of Fear'. Van deze hadden we de Griekse adaptie in Athene nog niet gespeeld, dus dit keer geen vergelijkingsmateriaal. Wat altijd beter is natuurlijk.
Netjes op tijd stonden we voor de deur, toch bleef de deur bijna 10 minuten dicht, zonder teken van leven. Overtuigd van ons gelijk hielden we vol en werden we dan uiteindelijk toch binnengelaten. Geen idee wat er mis ging, maar in ieder geval was het een niet zo fijne start. Het voelde plots alsof we erg gehaast, maar wel in karakter naar ons avontuur werden gegidst. Op onze route daarheen kwamen we enkele mooie decors tegen maar tijd om daar rustig langs te lopen hadden we kennelijk niet. Voor we het wisten stonden we voor het asylum en moesten we er aan beginnen. Hoe het er tot nu toe allemaal uitziet is wel top hoor, en wederom is de sfeer direct daar.. het was gewoon en erg sleurderige introductie. In ieder geval konden we nu van start op ons eigen tempo en moesten we onze dapperste en meest veelzijdige kant laten zien.

De taken en puzzels zijn uiteenlopend. Een beetje van alles wat, ook fysiek wat ik wel leuk vind. Wederom was zeker niet elke puzzel origineel, maar zeker leuk en spannend om te doen in deze setting. Sommige puzzels vertoonden defect waardoor de flow drastisch verdwijnt. Meermaals probeerden we dezelfde oplossing en pas bij poging 6 was het daadwerkelijk correct. Een ander element opende niet lekker, waardoor we ook lang hebben gezocht naar het verkregen object. Jammer is dat, want anders hadden we een top-flow.

De taken en verhaal zijn tamelijk duidelijk en de arena is knap opgebouwd. Door het kronkelende parcours valt er op niet al te grote oppervlakte toch veel te ontdekken en ook de acteurs weten er goed mee om te springen. Doodenge figuren en toffe begeleiding.

Valt of staat met je acteur/actrice

Ik kan hier kort over zijn, maar uiteraard wijd ik uit. Dit is in theorie een geweldige experience! De decors zijn magnifiek, de opbouw is op alle vlakken goed. Het loopt lekker, de ruimte ademt sfeer en de puzzels zijn duidelijk en verhalend.. wat wil je nog meer? Een gepaste acteur.

We speelden deze kamer met z'n tweetjes en zijn fervente horrorspelers. Toch waren we in de eerste 2 ruimtes weer volledig op ons ongemak. Heerlijk! Enkele typische maar oh zo goeie play-with-your-mind-effecten maakten het nog akeliger. Dit begon goed!
De hostess (die een pet opzet en dan plots iemand anders is) liep een stukje mee de kamer in had ons gewaarschuwd voor IT, en toen was ze plots verdwenen. Even later in de kamer hoorden we onze meid plots gillen alsof ze gemarteld werd en ze kwam de hoek omgelopen. En toen.. Wacht.. Het was niet zij die daar op ons afliep? Het was een mini IT. Het was niet zij die we angstig hoorden gillen? Het was IT geweest die ons wilde wegschreeuwen. We keken elkaar vreemd aan toen we oog in oog stonden met dit iele afgietsel van IT. We niet snapten wat er aan de hand was. IT doet zich toch niet voor als andere dingen? IT is net heel herkenbaar aan zijn lachje en hoort een grote vent te zijn. Als je een kamer bouwt rondom zo'n CULTfiguur moet je 'm wel keer op keer spot-on kunnen brengen aan je publiek. We begrepen dus dat we niet moesten hopen op het typische lachje, maar als we onze host hoorden gillen moesten we voor onszelf duidelijk stellen dat ze daarmee IT proberen te portreteren. We moeten dus vluchten ipv te hulp schieten. Heel averechts. Zeker omdat je bij het zien van zo'n iel IT'je echt niet de drang voelt om te gaan rennen voor je leven. Alle spanning was weg.
Even later kwam er moment waarop één van ons er alleen op uit moest en ik was de dupe. Ik moest toch weer even moed omdat je gewoon weet dat ze ergens achter een hoek gaat zitten. Maar jammer genoeg maakten ze bij ons geen gebruik van deze opportuniteit. Het meisje.. nee sorry: IT, was nergens te bespeuren en ik kon gewoon chill m'n ding doen.
Even later verschijnt IT waar je haar totaal niet verwacht. Bijna een goocheltruc. Dat was cool. We stonden aan de grond genageld en bewonderend te kijken. Daarop begon haar gillend tantrum weer en wees ze ons de richting waarin we moesten weglopen zodat ze ons achterna kon trappelen. Het was echt belachelijk. We voelden totaal de noodzaak niet om te vluchten van dit kleine ding. En ook bij de grote finale is er anticlimax doordat je geen echte confrontatie hebt.
Doorgaans zijn we steeds op onze hoede en is onze reactie vaak 'TERUGTREKKEN!' Uiteraard deden we dat dan ook wel maar als een kamer dat instinct niet kan oproepen is de bal aanzienlijk misgeslagen.
Desalniettemin kan ik hier doorheen kijken en zie ik voor me hoe je hier een geweldige tijd kan hebben als je acteur een grote vent met een mannenstem is, maar vandaag was het hier duidelijk kwantiteit boven kwaliteit. Jammer ook dat ik in andere reviews lees dat onze ervaring geen unicum is.

Autistic Dancers can't get us of our seats

Tijdens onze Athene-trip gingen we van 'Why' (die de verwachtingen niet helemaal waar maakte) door naar 'Manifesto'. Tot we uit de taxi stapten waren we nog compleet onwetend over deze room. We lazen snel de korte inhoud, en eigenlijk bleven ons enkel de vermeende "autistic dancers" bij. Je begrijpt: tot dat punt verwachtten we dus niet veel.
We stapten uit de taxi waar onze reisgezellen nèt de kamer hadden gespeeld. De één had tranen in de ogen, de ander pleitte "dit is waarvoor je naar Athene komt". Dubieus, want de locatie waar het allemaal zou gaan gebeuren was niet bepaald spraakmakend. Maar er werd ons verzekerd dat we zouden genieten.

We bestijgen een kille trap waar in de leegte een Einstein zich introduceert en ons in zijn tijdmachine propt. Zo benoemde hij het alleszins want je had fantasie nodig om zijn draaiend stuk schroot als tijdmachine te aanzien. Dit was ons eerste plotpoint waar we vermoedden dat we beetgenomen waren door onze collega's. Gelukkig stapten we wel in een nieuwe ruimte uit en had het gevaarte dan toch z'n werk gedaan.
Het decor viel nu ietwat mee. We durfden er niet tegenaan leunen maar ondanks dat er duidelijk bij de kringloop geshopped was, zag het er beste oké uit in vergelijking met wat Athene doorgaans biedt. Deze 'kwaliteit' werd vastgehouden doorheen de kamer. We speelden op een tamelijk grote oppervlakte die vernuftig was opgedeeld, maar duidelijk met een couponnetje of tien voor dezelfde mauve verf.

We kwamen enkele personages tegen die show konden verkopen maar wat voor mij een aftreksel was van een geweldige Parijse kamer en het maakte de magie die het had moeten brengen dus niet waar.

Schreiend door gangen van mauve begon het langzaamaan opnieuw te dagen of we werkelijk in de zeik genomen waren, maar we gaven het toch nog een kans en wachtten nog even op de tranen en het kippenvel. Helaas kwam ons haar alleen overeind te staan wanneer we de meest basic blacklight-en wereldklokkenpuzzels voor de kiezen kregen. En wanneer op dat moment de magische personages ook nog eens plaats maakten voor een gillende meid checkten we eerst even of ze op glas was getrapt of zo, maar helaas.. We bleken daadwerkelijk in een schreeuwend spookhuis beland te zijn en waren er nu zeker van dat we voor aap werden gehouden.
We maakten er het beste van en gingen toch vlot door de puzzels die af en toe niet waterdicht waren, afgewisseld met scènische intermezzo's die inderdaad wat vernieuwend en oogstrelend waren. Het was duidelijk dat ze hiermee een verhaal probeerden vertellen maar zonder chronologische duiding, wat tamelijk verwarrend kan zijn in een tijdreis verhaal. Voor mij was het daarbij onduidelijk wie/wie was, wiens stem wanneer sprak en over wie het wanneer ging. Hiermee viel ook het verhaal grotendeels in het water.
Uiteindelijk kwamen we bij de eindscène waarbij onze hoop sprankelde dat het hier dan zou gaan gebeuren. Maar helaas. Wederom wel een mooie scène, maar met onduidelijke vertelling en oppervlakkige dreiging. Als gevolg hiervan bleven we op onze plekken zitten, wachtend op de apotheose, terwijl we blijkbaar moesten vluchten. Beetje gênant, voor beide partijen. Zo mee met het verhaal waren we dus. Net voor het einde stootten we op het idee dat we de hele tijdreis nog een keer zouden gaan beleven en alle fouten die we hadden aanschouwd zouden gaan rechtzetten. COOL! KIPPENVEL! Let's go! Maar helaas stapte de acteur uit z'n rol en bleek het daar afgelopen te zijn. Whut? Jammer..

Deze kamer werd wel dé spraakmaker van de trip. Onze collega's vonden 'Manifesto' dus daadwérkelijk bij de top horen. Aangezien onze oordelen doorgaans gelijk lopen raad ik elke potentiële Athene-bezoeker aan de mening onbesloten te houden en zelf te oordelen. Time will tell waar deze kamer zal eindigen in het spectrum.

Veel potentieel en een koude douche.

Bij onze vorige Athene-trip werd de laatste dag door een lokale speler een kamer zoals 'VERONE' aangeraden: 'Why'. Het concept "als social service werker ga je beslissen of een kind uit huis geplaatst moet worden" heeft me tot vandaag weten boeien. Wat een vernieuwend concept en vandaag was het zover.

Naar Griekse gewoonte wordt er bij aankomst geen gehoor gegeven en hebben we maar te hopen dat we bewust in spanning gehouden worden. Nadat we alle spelfouten op de raambestickering gevonden hadden gaat dan toch de deur open en blijkt onze host een soort Elephantman te zijn. Het is duidelijk dat we hem later als acteur zullen tegenkomen en zijn gezicht nu nog verborgen blijft.
Achteraf bleek dit een noodoplossing te zijn aangezien de gewoonlijke intro in ons geval niet mogelijk was. Wel.. bedankt voor de moeite, maar dit was de vreemdste intro ever.
Anderzijds... Aan de ontvangstruimte en zijn luxe-plafonds kon ik wel merken dat dit een kostelijk pand moet zijn, wat je van de buitenkant niet verwacht. Zou hier zowaar een aanzienlijk budget geïnvesteerd zijn?

Met een klipbord onder de arm, zoals verwacht, gaan we vastberaden ons subject benaderen en betreden we het verhaal. Een koude douche.. Net zoals The Elephantman-intro is deze eerste ruimte was dit erg vreemd. De beschikbare ruimte is absoluut niet geschikt voor zulke setting, en daarbij erg onaangenaam. Mager aangekleed en lamme puzzels. De hoop lag bijna aan diggelen toen we ons er toch door wisten te worstelen en het van daaruit weer beter werd. Onze acteur was subliem, en wat hij hier aanvankelijk speelt is echt heel goed. Wel herken ik onmiddellijk dezelfde luxe-plafonds als eerder. Mooi natuurlijk maar minder creatief dan ik verwacht had (zeker na het spelen van VERONE die wel tot het gaatje gingen qua creativiteit in decor). Gelukkig zit de creativiteit meer in het concept en is die aanvankelijk erg goed. In dit gedeelte is het echt een rollenspel is. Je beleeft een verhaal en moet logische acties en tactieken uitvoeren of clues zoeken om de waarheid hier te achterhalen. En dat was geweldig voor de 45 minuten dat het duurde. Je voelt dat de acteur bepaalde delen van de waarheid nog niet prijsgeeft en je daarnaar zal moeten graven. Zoals me destijds verzekerd werd blijkt dit inderdaad de topper van de trip te kunnen worden.. tot het langzaamaan afbrokkelt. Beetje bij beetje komen er onoriginele puzzeltechnieken loeren. Het ondervragende aspect valt steeds meer weg, even later is ook de acteur voor te lange tijd verdwenen, zitten we wat rotpuzzels op te lossen en raakt het verhaal volledig ontspoord. Waar alles zo gevoelig en authentiek begon hebben de makers het plots 100% op actiefilms en hun twists gegooid in plaats van realisme. De onoriginele puzzels blijven komen en hebben steeds meer onlogische addertjes onder het gras. Zonder het echt te beseffen haken we mentaal af en laten we ons uiteindelijk leiden/lijden. De acteurs komen naar hun gevoel met enkele geweldige dramatische scenes op de proppen. Het onverstaanbaar dramatische gebrabbel en groteske twists volgen elkaar op en teneinde is het een ongeloofwaardig script.
De grote integere troef van deze experience is na aanvang volledig zoek en zelfs de vraag 'of we het kind uit huis willen plaatsen' blijkt naast de kwestie. Een onbegrijpelijke keuze voor mij en daarbij een grote teleurstelling.

Tof thema maar maakt de verwachtingen niet waar.

De laatste dag van onze escapetrip in Athene. We hadden enorm uitgekeken naar deze room, en sommigen van ons droegen deze al bij voorbaat hoog in het vaandel. Een origineel en herkenbaar thema, wat automatisch een beeld schept van hoe de kamer zou moeten zijn.
Bij binnenkost in het gebouw krijg je het idee dat je je verwachtingen misschien wat moet bijstellen. Het is ene groot gebouw, maar het geeft een oude rommelige indruk. Er is wat aandacht besteed aan thematisering maar enorm onafgewerkt. Ook wanneer je voet zet in het avontuur zelf is meteen duidelijk dat dit qua kwaliteit niet gaat uitpakken zoals je hoopt.
Je doorloopt als personage in deze Scooby-Doo aflevering een aantal duidelijke settings. De productiewaarde qua look en feel is niet heel erg hoog. Beter dan de Griekse standaard die we intussen kennen, maar nog steeds erg 'Grieks'. Zeker de eerste ruimte valt enorm uit de toon en slijtage is dit avontuur niet onbekend.
Qua puzzels liepen we geregeld vast en merken we dat we gaandeweg dat we niet erg durven vertrouwen dat de kamer dermate juist is dat je zonder hulp vooruit kan. Sommigen oplossingen hebben we niet kunnen vinden, en verschillende technische dingen werden doorgedrukt.
Het verhaallijntje is duidelijk en maakt het qua Scooby-Doo-gehalte wel goed. Het is een typisch avontuur met veel herkenbare dingen, maar ook hierin stoot je constant op slechte makelij. Het hintsysteem is moeilijk, de puzzels versleten en houden vaag verband.
Een heel tof thema maar de room gaat te vaak kopje onder.

Leuk thema maar vele gemiste kansen.

Terwijl ons team "Scooby-Who" speelde op deze locatie, speelden onze collega's "Liliput". Scooby was bij ons een beetje tegengevallen maar hun gezichten waren al helemaal afgeleefd. Zij hadden duidelijk geen al te beste tijd gehad in de lade van de meester. "ONLOGISCH!" klonk het, dus het was met de schrik dat wij vervolgens de kamer ingingen.

Ten eerste moet ik zeggen dat het feit dat onze collega's het zwaar te verduren hadden gekregen, ervoor zorgde dat wij mega-gemotiveerd waren om het beter te doen. Daarbij hielp het te weten dat de meest onlogische oplossing waarschijnlijk de juiste was. En ja hoor, zo was dat. Ons team vloog als het ware door de kamer. Met één enkele opstopping losten we de ene na de andere puzzel op, door vooral vastberadenheid te tonen in elke oplossing die we maar kunnen bedenken. FLOW 10/10! Echter hoort deze manier van denken niet de juiste te zijn en is het duidelijk dat deze kamer op vele vlakken puzzeltechnisch wringt en niet duidelijk is. Maar het is met wat omdenken wel te doen.
Helaas is dat niet het enige, want hoe tof ook het concept bij deze kamer weer is, hoe halfbakken het is uitgewerkt. De ruimte is te kaal en te fragiel om in op te kunnen gaan en met zulk bovennatuurlijk thema als dit straalt deze ogenschijnlijke gymzaal geen "magie" af. We misten daarbij een moment van wonderlijk krimpen aan het begin ipv gewoon de kamer binnen te gaan.
Waar we bij "Scooby-Who" nog een beetje een tof verhaal kregen heeft hier niets te maken met het thema. Het hele groot-klein-concept blijkt een gimmick maar heeft verder niets te maken met de spanningsboog van het verhaal. Ook de eindpuzzel is geen samenvatting van het-eerder-meegemaakte maar los je puur op met algemene kennis.
Vele gemiste kansen, en eerlijk gezegd niet 1 keer raak.

Jungle on crack

Tijdens deze Athene-trip konden we uitzonderlijk bij BrainOn terecht, die 'speciaal' voor ons de deuren opende. Een fijne service. De ontvangstruimte was per uitzondering netjes maar 'bedrijfelijk'. Het contact met de eigenaar was prima, maar gewoontjes. Hij loopt alleszins over van trots over zijn concepten.
Bovenstaande was even nodig om ietwat positief te beginnen, want 'Jumanji' op deze locatie was niet leuk.
Iedere kamer van BrainOn lijkt een ander segment. De HORRORkamer had ons verrast, dus we waren nu benieuwd naar de COMEDY. Zo staat het op de website, "A COMEDY that will turn the whole jungle around!"
Grappig was het zeker niet. Ik denk dat ik eerlijk ben als ik zeg dat ik hier de slechtste acteur in mijn escape-'carrière' ontmoet heb. Hij vermaakt zich wel, maar het is totale chaos. Hij loopt verwilderd heen en weer, leidt hij ons af en heeft geen idee wat humor is. Maar het ergste is dat hij nooit weggaat en zich loopt te moeien met de puzzels. Voor je zelf nog maar de kans hebt ergens over na te denken, duidt hij alweer een deel van de oplossing aan. Wanneer hij dat niet doet en jij overal loopt te zoeken, blijkt achteraf dat hij de oplossing op zak had en je aan het lijntje hield. Zonder zijn spullen kon je de puzzel namelijk niet oplossen. Die mix van ongevraagde hulp en het achterhouden van elementen maakt dat de frustratie hoog is. Heel even verdween hij plots, wat een verademing was. Op dat moment kon je zelf tempo bepalen en wist je dat hij geen ontbrekende elementen meer had.
Daarbij heb ik met al mijn Jumanji-kennis nog nooit van dit personage gehoord en heeft de hele beleving (wat zeker niet het goeie woord is) bijna niks te maken met 'Jumanji'. Een jungle wel, en het befaamde bord kom je kort tegen, maar verder is dit gewoon 'Jungle on crack'.
Het decor is rommelig, de props afgeleefd en enkele puzzels noem ik gewoon afgrijselijk. Nee, dit was niet leuk.

Must play in Athene

Afgegaan op de eerdere review hier taxieden we met enige twijfel naar schoolpoort. Zou dit een tegenvaller gaan worden?
Het was aan het regenen dus het viel wat tegen dat het zwaar zoeken is naar de schoolpo.. voordeur, maar we waren er stipt op tijd! Helaas is het Athene, dus verwacht niet dat je niet minstens 10 minuten onbeantwoord voor de deur moet staan, hopende dat er überhaupt nog iemand gaat opendoen. Wat een vreselijke trend.
Gelukkig ging de deur open en werden mijn mede-strijders kennelijk overvallen door een beklijvende brandgeur. Ikzelf herinner me dat niet, maar laat ons zeggen dat als het waar is.. dat het een toffe start is. De sfeer zit goed.
Even is het onwennig waar je spullen te leggen en waar te beginnen maar wie alert is kan geguidet worden door de "omgeving".
Het decor is goed! Zowel bij aanvang, tijdens, als achteraf was ik zeer benieuwd naar de productietijd die het kost om dit te verwezenlijken. Het zijn grotendeels bestaande muren, dus dat is makkelijk, maar om alles er te laten uitzien zoals het eruitzag.. dat moeten enkele stevige maanden werk geweest zijn. Het was duidelijk voor welke activiteit elke ruimte gediend moest hebben in deze ravage en ook qua puzzelen/verloop hebben we een enorm spannende, doch fijne tijd gehad. Leuke scares en leuke effecten. Over één effect klagen mijn mede-strijders nog steeds dat het te gevaarlijk was, maar ik als kwajongen vond het alleen maar cool.. wat eigenlijk totaal de verkeerde woordkeuze is. Eigenlijk heb ik over al het voorgaande niet echt te zeuren. Het is geen tot-in-de-puntjes-kamer zoals je die in BeNeLux treft maar voor Athene is het echt een hoogvlieger. Enige waar ze de plank misslaan is verhaal/personage-gewijs. Er zitten verschillende acteurs in, maar een ervan klopt niet. Het klopt niet dat hij/zij hier nog steeds rondloopt en de interactie ermee is belemmerend voor het spelplezier. Het ene moment krijg je er les van (wat al raar is in een school die 35 jaar dicht is) het ander moment krijg je straf. Later speel je er verstoppertje mee, daarna wordt je weer opgejaagd. Het personage is erg bipolair. Moest hij/zij eerst vriendelijk zijn en aan het eind niet meer.. dat is een logische lijn.. maar op de huidige manier is er gewoon geen touw aan vast te knopen. Spelplezier is verder top, maar nog een beetje tweaken aan de logica van de story en personages please. Benieuwd naar de versie in Duitsland!

Jack the R.I.P.

Je hoort geregeld over groepen die de dag volplannen en de laatste kamer dan niet optimaal beleven wegens 'te moe'. Ik dacht hier immuun voor te zijn, maar helaas had deze room om die reden sowieso beter een tandje bijgestoken. Doch, achteraf bekeken zou ik 'm op een ander dag ook niet gespeeld willen hebben.
Nee, deze room is het niet. We verlieten ongelooflijk enthousiast 'School of Burning Souls' waar de hosts ons zelfs uitnodigden te blijven kijken naar het volgende team. We beklagen ons dit en belandden voor de deur van keten 'Game Over'. Dit hadden we vooraf niet in de gaten gehad. Een keten werkt veelal toeristisch en is vaak niet onze meug. Dat bleek te kloppen.
3 hosts zaten echter voor ons klaar, die er niet meteen uitgeraakten wie ons eigenlijk ging begeleiden. Uiteindelijk installeerde eentje zich bij ons aan tafel met laptop, klikt een mp3'tje open en LEEST DE INTRO VOOR. Een slechtere introductie heb ik nog niet gezien en van een keten verwacht je dan toch dat ze 1 goeie intro-gimmick kunnen bedenken die ze simpel overal toepassen? Dat ze geen goeie kamer kunnen bouwen is een ander punt, maar een ietwat amusante intro moet toch wel kunnen?
De kamer was gebouwd in de trappenhal van een hoog gebouw, waar ze grotendeels nog creatief uit de hoek zijn gekomen. Aangezien het moet ogen als een buitensetting, is zo'n hal als basis best een uitdaging. Als ik de bouwers ergens credits voor moet geven zal dit het wel zijn. Zeker vergeleken met de schimmelige kelder die nog te wachten stond, kan ik ze hiervoor enigszins een pluimpje toesteken.
Verder heeft de room geen pluspunten. De puzzels zijn niet leuk, kapot, en gewoon te moeilijk. De acteur, die net nog tussen de hosts stond, leeft zich in en slaat op die manier zelfs een deur stuk met zijn koevoet. Hij is een ongeleid projectiel, is niet geregisseerd en brengt het helaas niet echt goed. Het verhaal is basic en voorspelbaar en zoals verwacht is de begeleiding niet beter. De hosts bleken er gelukkig wel plezier in te hebben gehad, daarvan fleurden we toch een beetje op. maar goed.. schimmel van onze handjes wassen en snel ons bedje in. Een foto zijn we hier ook gewoon vergeten.

Uurtje tietjes knijpen

Elke escaperoom is een feest als je zelf de slingers ophangt. Dat is een feit, maar zeker van toepassing op deze room. We vermoedden dit al bij het boeken: De website is niet denderend, véél kamers (dus kwantiteit boven kwaliteit) en onder ons hadden enkelen één ervan reeds gespeeld. Maar het was nu zo: we hadden tijd over op onze trip, Sixxxty Nine had nog een vroeg slot over en het thema haalde ins helemaal binnen. We verwachtten niet veel en voornamelijk dat we het zelf leuk moesten maken. Dat is de instelling waarmee je deze room hoort te spelen.
De puzzels zijn niet origineel, het decor even onindrukwekkend, het verhaal nihil, en de spanningsboog flat. Qua onderhoud en hygiëne is er ook nog ruimte, maar met een sex-hut-thema komen ze er nog wel een eind mee weg.
Anderzijds moet ik zeggen dat de bouwers beseffen welke opdrachten geschikt zijn om het ons leuk te laten maken. De insteek is humor en schaamte triggeren en dat lukt 100%. Daarbovenop een wulps roodharig hostesje die er duidelijk ook zin in heeft maakte dat we een geweldig uurtje hadden en we nog steeds met de syfilis zitten.
Echter stel ik bij de score van deze kamer de productiewaarde voorop en moet ik eerlijk concluderen dat Sixxxty Nine daarin buist.

Greek 10!

Initially I wanted to give this room a 10. In Athens you usually have to compromise if you're used to BeNeLux-quality. The rooms of 'Neverland' are a relief. After playing I left with a feeling of 'Yes, this is what we were waiting for' and for that reason, among other things, it stands out as one, of my favorites of this trip consisting of almost 20 rooms.

After experiencing the deception of 'Manifesto' and getting a high energy from Neverland's 'Amen' afterwards, we had high hopes for 'Neverland 2' with this new room.

Where 'Amen' boasts a beautiful exterior, 'Metanoia' takes a step back and you randomly end up at a back entrance among scrap metal. Our hearts sank for a moment, but as soon as the door opened it was clear we didn't need to worry any further.

Again, where 'Amen' immediately catapults you to a 100, 'Metanoia' has a suiting build-up. You experience different chapters and it is clear when the pages are turned. Nice! The sets are amazing. Once again, where 'Amen' made some small mistakes, there is nothing to complain about here. The space is large and every corner, even cameras and strobes, are tactically placed and well disguised.

The puzzles are of an incredible level and wel crafted. No locks, only unique electronic assignments each and every one.

Here, there's no need to complain. Yet I stepped on quite the thorn:
Generally, I'm the last to say that music is too noisy or volume too loud. Me.. half-deaf allready, you know. But god-knows why... the music here is.. SO LOUD! Not like: “Wow, loud!?”, but fingers-in-the-ears-loud. Subwoofers everywhere that blow your socks off when you walk past them, sometimes 2 next to each other. It does have its effect because it scares the hell out of you. But if you're covering your ears for the entire game and the game master isn't adjusting anything.. at a certain point, it's just Chinese torture and you're done with it.. I kept up for 45 minutes, but then I stopped the game for a minute. The nervous task we had to do was just impossible without being subwoofered to the other side of the room for any of us. The dreaded 'X' was made and I personally had to make it clear to the host that I would like to stop if the volume wasn't adjusted. Again, it has its effect because no one dared to move forward, but with a decibel or 100 less, the effect would still be there.
Fast forward: the host turned the volume from 70% to 40% and we went for it again. You'd think it was quite a downer, but luckily it had given us new drive, and we 'forgave and forgot'. Also, when we had the chat afterwards, you really couldn't blame them. Our hosts/actors.. what a wealth of people we met there!

If I look at this room in perception and compare it with score-10-rooms from BeNeLux, 'Metanoia' doens't reach it. With a 10-room I know I want to play it again someday or there should've been something so wonderful that I want to experience again. Perhaps it is because of the volume-issue that I don't want to go through again, but the urge to re-play is missing here.
Anyway, BOOK THIS ROOM. Ask for the volume to be turned up to 40% and enjoy! I will definitely come back. Not for 'Metanoia' no, but they 're still having plenty of space!

Cinematic and realistic. I loved it!

This room was included in our planning at the last minute. Someone already recommended it because it was the best of his trip at their time, so I was very excited when we suddenly got an early time slot at 'The Litchver Woodland'.
Great service for arranging this!

Anyone who plays this room in English will need to book a translator. An expense that I was happy to incur. Initially I thought that a translator would get in the way all the time... and I wondered if such a language-issue couldn't be solved otherwise, but it was a huge added value. I still can't tell really why.. Our translator didn't play along 100% and rather walked with us like a cold fish, but still.. it added something to the atmosphere. If our translator would've been a great actor as well, it would have been perfect.

The sad parts in this room are the puzzles. Where in Athens it is often the decor that is lacking, here it is the opposite. The puzzles are less important than the experience. Sometimes too basic, sometimes too complicated and sometimes in need of maintenance. But they do have an add-on to the story and they tell parts of it. Maybe that is also why the story and atmosphere were so strong to me.
But above all, it is due to the fantastic decor and the view that is created. The first glimpse when we got into the center point of the game is an image I will never forget. Cinematically very strong, and terrifying. And they actually managed to maintain it throughout the game. I was so into the atmosphere that I was feeling mentally uncomfortable the entire time, which is a good thing! I was impressed. Especially because the experience is not really horror (or certainly not the larger part). I loved it very much!

The story is very clear and well thought out. You experience it completely! There were some details that we would have liked to have been different in terms of structure and drama, but overall it was really good.

Highly recommended, and the quality of the picture afterwards is also remarkably good. I'll be definitely back for “Monica's Diary” en the replica is Wuppertal "The Dark Forest" is already booked!

Cream of the crop!

Vanavond weten we echt niet meer wat we moeten verwachten op onze trip. De kamer die op papier het beste concept heeft sloeg vanmiddag de plank dik mis, en die waar ons co-team laaiend over was hadden wij graag overgeslagen.
Daar zul je ze hebben. We arriveren bij Neverlands 'Amen' waar ons co-team net het klooster is uitgegooid. Onreine zielen. Toch klinkt het: 'Als jullie deze ook niks vinden weten we het niet meer'. Wederom, maar met bang hart, vertrouwen we hun woord en staan we klaar voor de kloosterpoort.
Nu moet ik zeggen dat deze entrance al verwachtingen schept. Net zoals bij 'La Possession' in Barcelona (die destijds enorm beviel) is de buitenkant aangekleed in stijl, en goed ook. De manier waarop je binnengelaten wordt en introductie is eveneens van een niveau dat je hier in Athene doorgaans niet tegenkomt. Let's go!

Ook binnenin merk je een mooi kwaliteitsverschil. Zelfs ondanks het donker zie je dat decor en sfeerschepping dik in orde zijn. Vergeleken met hun andere kamer merk ik dat hier niet altijd het onderste uit de kan is gehaald. Maarja, 2 rooms vandezelfde bouwer met elkaar vergelijken is altijd giftig. Onthoud vooral dat 95% van de Atheense kamers hier bij 'Neverland' in het niks vallen. Ook qua effecten is her en der een behoorlijke effort gespendeerd. Soms zie je al aankomen wat er gebeuren gaat en knelt het schoentje soms wat, maar vooral hoe de actrice door de gangen flitst is memorabel.
Qua puzzels is het de grootste verbazing. Dit is helemaal het niveau dat je wilt. Goed werkende, technische puzzels. Origneel, vlot & tof en passend in de delen van het verhaal. BeNeLux-waardig!
Een verhaal met veel diepgang is altijd moeilijk aan de man te brengen als je niet teveel teksten en opnames wil gebruiken. Met de paar bronnen die er waren was de richting tamelijk te volgen en kon je het met waarschijnlijkheid wel invullen maar ik merkte dat ik er voor de details m'n hoofd moest bijhouden en zeker nood had aan een recap. Voor 'Metanoia' die een prequel & sequel tegelijk vormt op dit verhaal hield ik nu m'n hart al vast. Keep it simple predik ik in dit klooster.
Gelukkig kregen we achteraf die gewenste recap. Onze host en actrice die nog onder het zweet zat zette haar relaxtijd graag opzij om ons alle puzzels en effecten van de kamer uit de doeken te doen, alsof we een groep uit de duizend waren. Enorm hartelijk en oprecht. Eén van de fijnste services ooit. Als we niet door moesten naar het volgende avontuur had ik zeker nog willen blijven hangen. Maarja, ook voor hen was het al half 1 's nachts, en hun volgende groep was al in aantocht. Ongelooflijk.

A good warm-up

Our trip to Athens continues and here we played all 3 rooms.
The reception is refreshing. For once we don't have to sit on a third-hand couch and are we finding ourselves in a clean room. A bit too clean perhaps. It gives a sterile impression and doesn't radiate much creativity, but it's clearly different from what you usually get in Athens.

Fortunately, there appears to be more creativity as soon as we enter the room. This room is an absolute counterpart to the two other family rooms here. This will not be a relaxing hour.

The room is especially well maintained and the atmosphere has been well thought out. Also in terms of scares/scenes and routing for the actor, a lot of thought has been given. You will never be able to feel at ease, which helps to make the simple puzzles a bit more difficult. Yes, the puzzles are simple and not very original, but they fit the theme and look good. They do what they have to do, except for the first puzzle. It had a default so we had to solve it on spec. Though it costed us some time to guess it right it felt like we were done in no time.

This room is the pinnacle of Brain On, but compared to other amazing rooms that we played in Athens, it ends up taking quite a bit of a back seat, but it is definitely worth a visit if you are in the area.

Meager

After playing 'Outcast' at this location we played their 2 other rooms as well. While writing these reviews I notice that these last two have almost completely faded away in my mind. We have certainly played worse rooms than these, but I beside 'Outcast', I would not recommend playing an other room here.

The reception area is refreshing, which is nice when you are often put in a dusty back room here in Athen. But when we entered the room is was quite clear that the production value of this one was far less then 'Outcast'. The decor is simple, looks okay but just simple. It's very small and far from impressive. It's no rubbish like the Athenian standard, but on the other hand.. those rooms do have an ambience, here it's just meager.. and that is a general thing here when it comes to look and feel.

The puzzles are in a wide spectrum. Some are easy and original - some are difficult but logical - and unfortunately some are very poorly designed puzzles which is a total buzzkill to the flow. A few of these dips spread across the room ensures that the overall enjoyment of the game is not that great.

The mentioned mediocrity combined with a meager story that does not sparkle much means that the word 'meager' is also the final conclusion about this cream.

Goede setting met toffe momenten, maar gemaakt zonder richtingsgevoel

Dag zoveel op de 2de escapetrip door Athene. Ik schrijf deze ervaring enkele maanden na datum. Zonder dubbelcheck weet ik al niet meer de hoeveelste kamer dit was en is deze ervaring al een beetje vervaagd in gedachten. Niet meteen een goed teken, maar dit was ook zeker niet de slechtste room.

Het weeshuis ligt absoluut in een achterbuurt, maar daar schrikken we al niet meer van. Ramen zonder barsten zijn schaars en door zo eentje op de 9e verdieping brult een Griekse de buurt bijeen. Wanneer er tot 2 keer toe geen buur reageert, snappen we dat het onze hostess is die het bezoek in gang probeert te zetten. De deur gaat open en langs een open trap en cementzakken heen bereiken we de correcte etage. Gelukkig slaat de ruwe sfeer grotendeels om zodra we de balie van het weeshuis bereikt hebben. Terwijl de Griekse de administratie afhandelt over onze geplande adoptie, hebben we ook tijd om rustig in de sfeer te komen.
Kaarsen verlichten het onthaal en de sfeer is grimmig. Het is niet veel, maar het doet wat het moet doen. Vergeleken met andere Griekse kamer heeft iemand hier zeker meer dan z'n best proberen doen, en dit niveau wordt 3/4 vastgehouden.

We worden naar onze slaapkamertjes geleid. Spijtig is dat dit één na één gebeurt. Wie als eerste gaat zit zeker 10 minuten op z'n bedje te wachten tot iedereen te slapen ligt. Dan heb je de tijd om te merken dat in de verte iedereen wat scares voor de kiezen krijgt en je jezelf, liggend op bed, kan af vragen of je nu eigenlijk de rol van adoptieouder of kind hebt gekregen? Een vraag die nooit beantwoord zal worden.
Iedereen blijkt geïnstalleerd en het spel begint. Wederom jammer.. de deur zit op slot. Diegenen die als eerste naar bed moest, moet nog eens 13 slaapliedjes wachten tot de anderen de deur vinden en kunnen openmaken. Niet over nagedacht en dus een draak van een opbouw. De flow daarna betert. Duidelijke puzzels die zonder angst niet al te moeilijk zijn en eigenlijk een beetje basic. We hebben in ieder geval plezier met elkaar en de acteurs met hun scares bevallen ons wel, al weten we niet wat ons doel in dit weeshuis is. Het verhaal heeft geen richting en ook bij de ontknoping blijft de knoop er dik in. Het einde staat niet op punt: De puzzel is niet te doen, het verhaal zit strop en de acteurs hebben geen regie. Het voelt alsof er nog een ruimte beschikbaar was, maar de inspiratie ten einde. Snel ontsnappen dan maar voor we nog zo'n ruimte ontdekken.
Qua sfeer en inkleding is deze kamer grotendeels oké, maar verder een beetje dwaas. Onze hostess en acteurs hebben hun best gedaan maar er mist regie op veel vlakken. Eenmaal deftig gestart was het leuk om mee te pikken maar 15 minuten op een bed zitten duimen draaien kon ik ook in het hotel doen.

"Calm your tits Grandma!"

To start our escape trip through Athens we went into the woods to 'Red Riding Hood'. A modern take on the well-known story.. we assumed. The apocalyptic van in front of the building confirmed this assumption. But in retrospect, it was rather a crappy take than a modern one.

A good thing was our host. He noticed us on the surveillance on came out to tell us we'd start in some minutes. In Athens you'll be often waiting without any feedback for at least 10 minutes after ringing the bell right on time.

The start of the room was a bit strange. It took the host almost 10 minutes to place each of us in the room. Those who are taken in first were entertained with a nasty coffee breath in the face. Brother e Once everyone is positioned the story starts and SURPRISE! We were just put NEXT to each other... was that supposed to take 10 minutes? Suppose we still had to free someone or something. But this was just weird.

Further. The decor has had its time. If it ever had a good time? Your eyes first have to get used to the smoky atmosphere, which always gives a cool effect, but after some minutes the effect has disappeared. And in terms of look, it doesn't get better, on the contrary.
Puzzles have been exhausted and are too worn out to actually be solved. Props are almost too gross to touch and the puzzles make very little sense to the logic of the story. BUT compared to their other room that we would play later, these puzzles were still somewhat fun and doable to solve. What gave us the best time was the actor. He was clearly looking forward to it and definitely gave us some hilarious moments. The scares are not too heavy, just fun. And if you play along yourself, you'll have a pretty fun time here.

"Is the player okay?"

After playing Red Riding Hood's first room, we were hoping that the we'd be blown away this time by 'The Wolf'. Oh wait, that's another fairy tale! Ah who cares, both stories over here are already badly fucked up.
This time we could enter the room through the entrance that had already caught our eye when arriving, so that was cool. I assume they tried to built a cool passage but it's not really a surprising reveal.

To make it quick, as their second room it's not really an improvement. It has the same pro's and cons as the first one.
Pro's: The actors and their 'stunts' are impressive and funny, as well as the scares. Well done! They gave us a fun time.
Cons: Setting is poorly, decorations are broken and dirty and the story is a véry weird and unpleasing sequel on 'Red Riding Hood'. There's one big difference for me between both rooms: The riddles in 'The Wolf' are dreadful. I hated every single one of them. And some of them appeared not to be solvable without a hint. Our host was very proud that only one player was ever able to figure it out themselves. That was my cue to leave.
The host revealed us as well that we made a mistake by not paying attention to the story and to not have used a prop correctly to the story. Which would have made the experience cooler. So: I advised this to our co-team that would play afterwards. They took our advice but strangely enough it appeared to not make sense. I still can't wrap my head around it.

Some call it aggressive and overwhelming, others call it impressive.

We arrived already warmed up. It was the first day of Athens-trip and 'Lethal Decision 1' was the finisher of the day.
To Greek practice, even though we arrived on time, we didn't get to hear from anyone inside for at least 20 minutes. Something that frustrates me enormously, but my fellow warriors didn't gave up.

Just when I was about to leave, the door opened and it began. The building is full of smoke, which I find cool as it really gives a different atmosphere to the space and characters. Definitely when you compare it to a walk through afterwards. We received an aggressive yet funny introduction, which holds up well throughout the game. We received warnings from pastors that it could be a verbally intense game. That wasn't a lie! You will even receive physical aggression throughout the whole game, luckily combined with some hints of humor. We often laughed, but I was still uncomfortable the entire time. On the one hand, because I was really afraid that they were going to rip off our arms and ram doors into our faces. On the other hand, right from the start, a certain gimmick is involved, one of which I know it causes always intense stress and fright for me. So for me the bigger part of the game was about mental stamina. This was clearly a personal opinion. My fellow warriors had fun in most of it. Although they also complained about an overload of exhaust fumes at the beginning. So extreme even that we almost stopped. Fortunately, the oxygen gradually returned and my fellow warriors took the beatings in my place, with great pleasure apparently. Me myself, I tried to suppress my uneasiness by throwing myself into the puzzles.
The puzzles are not the worst, but not the best either. Certainly not original, but it fits the experience. It's logical, and I could always sense where to go. Although, on your path you will also encounter useless puzzle parts that are no longer used.
There was also a logic behind the decor and its decorations. It's not like Belgian/Dutch standards, but you can see that some effort has been made. Unfortunately, for me, not enough.
We were unanimous that the unique thing about this room is the actors. They give their all! HIGH energy, and that can be taken literally. For me it was too aggressive and overwhelming, but opinions were divided and others call it impressive.
Later in our trip we also had 'Lethal Decision 2' planned. For me the one we just did was more than enough and I passed for 'LD2'. But you can see we're all smiling in the picture so don't get me wrong: I largely understand the positive comments about this room, but while I usually enjoy tension and horror, here I was just afraid that I would REALLY lose my arms.

Leuk als je tijd over hebt, maar het niveau in Berlijn ligt elders hoger.

Na de dag voordien met veel plezier alle kamer bij 'Miraculum' gespeeld te hebben strandden we plots een extra dag in Berlijn. Nationale treinstaking.. Daar zit je dan.. vast in Berlijn. Jammer van onze plannen maar er zijn ergere dingen.
Meteen gingen we opzoek of er nog een leuke escape in de buurt was en 'Illuminatie escape' verscheen tussen de resultaten.

Bij aankomst buiten krijg je meteen de Athene-experience. Verlaten buurt, hoge logge apartmentsblokken en weinig bewijzering.
Er staan deuren open, we lopen een aantal verdiepingen omhoog op een kille trap en op goed geluk trekken we daar een voordeur open. Ah, toch juist, we zijn er. Je krijgt meteen een indruk met wat voor kamers je te maken gaat krijgen. Er is moeite gedaan om een overkoepelend concept te bedenken en dat te vertalen in de ontvangtruimte. Het geeft enigszins hoop, maar anderzijds lijkt het toch een tijdelijke installatie en zijn ze er niet in geslaagd dit betonnen complex om te toveren tot geloofwaardig hoofdkwartier.
De host is een kostuumpje aangemeten en doet haar best om zich als medewerker van de Illuminati missies voor te dien. Er is wederom moeite gedaan maar ongelooflijk exciting is het niet.

Onze missie vindt plaats bij Area 51. En die ligt kennelijk niet in Amerika, maar gewoon hier, aan het einde van de gang. We hoeven niet door een portaal te gaan of dergelijke. We missen de magische journey naar onze locatie en moeten het maar geloven op deze manier. Wat wel gezegd moet worden is dat het aanzien van de 'Alien Grill' er echt tof uitziet.
Ook binnenin is het oke. We houden in het achterhoofd dat we deze kamer vanochtend spotten op Google en dat het dan echt goed meevalt. Er is moeite gestoken in sfeer, verhaal, decor, puzzels maar op een middelmatig niveau.
Geen vernieuwende puzzels, een overduidelijk neppe lift bijvoorbeeld en vaak krijg je alle puzzelelementen tegelijkertijd terwijl het toch een lineaire kamer is. Het beginpunt is steeds moeilijk te vinden tussen alle toeters en bellen. Gelukkig is er een checklist-principe toegevoegd om het soort van overzichtelijk te houden, maar dat is in mijn ogen een gemakzuchtige oplossing.

We hebben ons zeker goed vermaakt met de puzzels, verhaal, kleine technische snufjes en effectjes. Echter, met een kritische blik is het niet vernieuwend genoeg of dermate knap gemaakt dat ik hem als aanrader kan bestempelen. Het blijft voelen als een ver ontwikkeld passieproject ipv een professioneel bedrijf. Leuk als je gestrand bent en tijd over hebt, maar de kwaliteit bij The Room en Miraculum ligt véle malen hoger.

Pops up in my all-time top 5

It's the rooms that you go to without expectations, that'll surprise you the most. This was certainly the case here. Miraculum's 'Phoenix' was our reason to travel to Berlin but off course we booked their 2 other rooms as well. I wasn't really up to date on 'Frankenstein' and after 'The Elevator' disappointed us a bit, we went to experience 'Frankenstein' with a plain brain. Thereafter, we were overwhelmed. But even if you do have high expectations, I'm sure they'll be fulfilled. To Berlin you go!

The unique selling point of this room is the decor. The puzzles passed me by numerous times because I was gaping around. You'll forget that you're in a gray DDR building. Lighting, decor, sound, props, finishing touches, you name it. Just WOW! In addition, the story-structure is very good, from start to finish. You start without knowing much and with each step you become more aware of what you are working to and what will probably happen next, with a nice apotheosis at the end.

The puzzles support the theme and largely the story. Ingeniously made and everything works well. At one point we lost some time on something that was literally a bit hard to handle and they needed to help us out. Luckily this was always done without breaking through the atmosphere. An incorporated light that flickers or sounds from props or other spaces. It's on point!

Also the theme that connects the escaperooms at this location is thought through and is refined. A prelude before you start and even an interlude if you play multiple rooms. All four of our hosts did their job well and with great joy. The only thing is that (especially compared to the room itself) is that the reception that functions as a library could use some finishing touches. Some furniture, books and carpets don't do the trick to transform an office space into an old library. Just a little bit more effort in this would have completed the whole experience. But let me just shout this out as advice.

Fantasy come true

Initially, 'The Golden Phoenix' was the reason we planned a trip to Berlin. 'Miraculum' has 3 rooms at the time of writing, so of course we booked all 3 of them. We didn't like 'The Elevator', which made the great surprise of 'Frankenstein' even greater. If you look at it that way.. 'The Golden Phoenix' didn't receive a fair chance because the expectations were even bigger after playing 'Frankenstein. Anyway, for us 'Phoenix' disappears in the shadow of 'Frankenstein'.

The start of both rooms is exactly the same, this is why the room that you plan to play second, will already lack that element of surprise.
The story is easy to follow and you'll go through 2 chapters. The first of which has almost nothing to do with a Golden Phoenix. More like therapy in the world of Harry Potter, disguised as puzzles. That's not a bad thing, but it does make you start thinking "when does the Phoenix adventure start?" It's certainly entertaining, that first part, but it's kind of how every Harry Potter-escape goes. Our expectations hoped for a more creative approach to the Theme. Fortunately, halfway through you'll notice part 1 is over and the wizarding world is opening up. Secrets reveal themselves and from that point on the room really deliver what we were waiting for and we were amazed. It's just a shame that the end isn't very far off from that point on.

It's been several months since we played this one and I have to admit that despite the splendor of this part, I don't remember much about the puzzles. So I assume that they don't really stand out in originality. The final puzzle also has a well-known shopping-list-structure. once again, not a bad thing because it is all fun, but the room should mainly rely on its excellent decor/details and anyone who likes a bit of Fantasy will really be amazed by this. Some cool actions and effects complete it and then unfortunately it's already over. I don't think slightly experienced players will come close to the promised playtime of 75 minutes.

Leuk om de tijd te doden maar doet niet mee met de top

We were going to play all 3 rooms of 'Miraculum' and started off with 'The Elevator'.
It is a 45-minute room, so we suspected there was a good chance that the story would take place in 1 elevator. Quite a cool gimmick, but also, because as an owner you wouldn't need much space.. it could be an easy money-maker, so to speak. Fortunately, our minds were open and we wanted to be surprised by whatever the concept might be.
Unfortunately, our fears were justified. The surface is luckily somewhat larger than you'd expect, but clearly of a different quality than the other rooms at this location. A few weeks later I happened to meet the designer of these 2 other rooms and he distanced himself extensively from 'The Elevator'.
The interior is pretty nice, not a standard elevator, but you clearly notice that the puzzles have been taken from a catalog and have been incorporated into the room as stand-alone boxes. One is processed better or better in place than the other. We certainly enjoyed ourselves, and some of the puzzles were highly original, logical and plain cool. But the contrast is great. Both between the puzzles themselves and in relation to the other rooms.
In terms of story, there is a setting, but it's dull. No build-up/climax and the ending is easy and certainly not satisfying. If you travel to 'Miraculum' you could go up and down on this one as well, but keep your expectations low.

The Magician is great, The Funhouse is a downgrade. Don’t choose for the Full Experience.

For a birthday trip we chose one day in Paris, which offcourse included Deep Inside. We didn’t book the full experience because we like some time off in between games and we had plenty of time. On our way to Paris we received a couple of phone calls concerning the fact that we should play the Full experience. It would be amazing to experience a 2h seamless story and it would be sad to let the atmosphere drop by taking a break in between. We decided to stick to the plan, but our host came out of the building before we had to start to check one last time if the Full Experience really wasn’t an option. If it is such an important matter.. okay, we’ll take it then.

The game started off very exciting. The atmosphere shifts drastically in the reception area once the game starts. The introduction on the screen lasts a bit too long because it covers both stories. Luckily once you exit the area you’ll proceed again in an exciting and clear way.
You’ll notice you’ll start with the magicians part. The scenery is great. The puzzles are fun, and you feel where the story is heading to. Some nice and funny effects are used and also a very thrilling staged interaction, which I loved. Actually, this whole story was lovely and I would be happy to experience it again. Yet the ending was the sad part, and not really because it had ended..
Because you play the full experience, the ending of this story is cut off. They try to proceed it to the next story, of which they promised us the transition would be seamless. But… It really wasn’t. The second story has NOTHING to do with the first one, so the connecting road is very bumpy and for one or some of the players, very unexciting. That would be me.

They really tried to convince us to play the full experience otherwise the atmosphere would drop while taking a break. Well.. waiting for 10 minutes in dark silence was quite the drop for me. I could nothing but miss our dear magician. You can look at The funhouse as the magicians dirty brother who was separated at birth. There definitely was a thrilling atmosphere, surprising moments and effort was put in making this adventure. Cool ’things’ were present, but could’ve done so much more. Opportunities were missed. During the whole game you’re anticipating to the big moment -> the trailride itself. But unfortunately you don’t get to ride it.

I would have scored both stories much better if they were seperated. There really isn’t anything that connects these 2 storylines. It bothered me so much.. And it took so long for me for the second part to take-off that the game had a lot to make up for, in which it didn’t succeed. The Magician would receive a big 10. But the Full Experience as we played it is something I would not recommend. Please, play them separately. You won’t miss a thing. You won’t miss anything, on the contrary.

It’s difficult to score this experience. Magician on its own was a 10. Funhouse on its own was an 8.
Service was great btw but in the scoring I blame them for pushing us into the full experience which we did not want.

Twee keer de reis waard

We reisden af naar Limbus voor ‘Panzerknacker’ maar besloten omdat het eventjes rijden is, alle kamers hier te spelen. Daarbij was de feedback omtrent ‘Die magische Reise’ best goed. We waren gewaarschuwd dat het een single room was, maar zeker de moeite.

En dat was het zeker. Al vanaf het moment dat je buiten aankomt sta je met open mond te kijken. Wat een gebouw, wat een aankleding. Ook binnenin is het niet te doen wat een aankleding ze verwezenlijkt hebben. Elk hoekje van elke verdieping is volledig in thema. Ik kan nog steeds niet geloven dat dit niet de originele vorm van het gebouw en interieur is.
De bediening is erg hartelijk en na wat geklets beginnen we aan de introductie. Niemand kan er omheen, die is veel te lang. In de eerste 10 minuten kom je op ietwat humoristische wijze te weten waar de naam ‘Limbus’ vandaan komt en hoe die gekoppeld is aan je missie. Dit is dus nog niet de kamerintroductie maar een welkomstwoord. Wil je hier ook ooit alle kamers spelen, doe ze dan op 1 dag anders moet je 3 keer de kwelling doorstaan. Daarna volgen enkele leuke gimmicks en daarna pas de echte introductie die de missie en regels ontleed. Allemaal leuk vormgegeven maar als ervaren speler wou je halverwege deze 25 minuten echt wel begonnen zijn.
Echter is het het wachten voor de magische reis wél waard.

Eenmaal je ‘Limbus’ verlaten hebt begint de epiloog. Ja hoor, we staan nog steeds niet in de kamer. Ook al is de epiloog een beetje stijlbreuk met de rest van het thema en kamer, ik vond hem wel leuk en inspirerend. Eigenlijk kunnen we nu toch al niet meer van een single room spreken.

En dan, ja hoor, dan ben je er. Wat een prachtig mooie ruimte. Van plafond tot vloeren, heel erg knap gemaakt. Echt de uitstraling en feel die je zoekt bij dit thema.
Net voor we beginnen, geeft onze ‘begeleider’ ons een nieuw doel waarvan we eerlijk gezegd de reden niet snappen. Het originele doel was logisch en leuker. Een vreemde keuze.
Verder is het stappenplan in het verhaal wel duidelijk te volgen en krijgen we veel voldoening van de puzzels. Er zitten enkele leuk-aangepakte klassiekers tussen, maar ook verrassende nieuwe insteken. Op het moment van spelen, was de kamer enkel in het Duits, wat voor ons te doen was maar het maakte de puzzels net wat uitdagender, wat wij fijn vonden. Maar ik vrees dat een doorsnee ervaren speler vaak de recordtijd aantikt.
De kamer triggert om je in te leven in je rol, en dat doen we. Ookal speelt het zich allemaal af op kleine oppervlakte, we maken een magische reis.

Ik heb de eigenaar via verschillende kanalen proberen bereiken met lof en dankwoord én de vraag of ze Engelstalige plannen hebben. Deze kamer is TERPECA-waardig. Jammer genoeg op geen enkele manier reactie gekregen. Ook mailtjes omtrent facturatie worden niet beantwoord. Ik vrees dat ze op hun eigen eilandje leven.

Desalniettemin ben ik enkele maanden later nog een keertje deze kamer gaan spelen, en was mijn ervaring wederom subliem. Al was contact verkrijgen wederom een drama. Wanneer Kapitel 2 opent zien ze me sowieso terug.

Pleasant last-minute surprise.

We were in Barcelona during an extreme heat wave, so we had to take cover. A local owner advised us to book Slasher Party. We expected a horror movie parody (like Scary Movie), but it is something totally different. It is a murder story with recognizable elements, sometimes funny. It is not a horror room, but you will certainly have to use your bravest side a few times.

We didn't expect too much because of the last-minute booking, but the room did surprise us.
The decor is okay. We can not compare it with the amazing things we already saw on our trip, but Slasher Party definitely tries to compeed. In terms of appearance everything looked nice, but in terms of strength it was a completely different ball game.

The puzzles were fun to solve, although there isn't a single puzzle or effect that I can immediately recall, and some final touches could have been arranged better.

A nice room to play if you're near and have some time left.

Great adventure, straight out of a comic

Nothing about 'Poison' was circulating online (yet). Friends of us advised us to include this room on our trip, because it certainly surprised them. We had no choice but playing ‘Poison’.

The big issue, this room has a minimum player count of 4, and there were only the two of us. We contacted the owner to see if it could be a job for two, but that was out of the question. Our experience would not be what it should. Without a solution we booked the room and crossed our fingers to find 2 additional players in the upcoming weeks. We posted on Facebook, Instagram, and various forums and just in time we were saved. In the facebook group 'friends in Barcelona' we found a sweet local girl who wanted to join us. The night before we checked with the owner if 3 players would be okay. 'No problem, it's not a problem', so it was officially ON!

In retrospect, I have no idea why the minimum is 4 players. For the two of us everything seemed pretty doable in duo. Perhaps if you’re not experienced it’s a bit harder but everything can be solved physically with 2 pairs of hands. So for us, the hassle of finding extra players seemed unnecessary.

The entrance contains atmosphere. It is not themed, but the light guide you and you find out you'll have to let yourself in. Our patience was tested again with a looong intro video, but after that, we could start.

It is immediately clear that this room still needs to be picked up by the bigger public because everything looks fantastic, and almost untouched. The decors are beautiful and colorful. Just as it was intended, it comes straight out of a comic book and the story is clear from start to finish. You know exactly what is happening in the story. The puzzles are very visual, not too difficult and above all, fun. There is a lot to do, but not impossible if you’re a little experienced. Some parts and puzzles leave the story behind and felt more like an intermezzo with you and the gamemaster. It is amusing but feels like a crack in story.

This room is really enjoyable. Some details are beautifully executed, and there is a certain amount of tension that makes you want to hurry.

Fantastic experience with nothing to complain. Not the greatest spectacle or most compelling experience. But a very, very nice and modern escape room.

"If 'Nathael' was my first escape room, I would've never played another one"

Near 'Poison' we had planned another room, an appointment with 'Nathael'. Our lovely local who joined us in 'Poison' wanted to have another go with us, so the three of walked to 'Nathael'. Not too many international references had appeared online but unlike 'Poison', 'Nathael' scored a position somewhere at the bottom of our Barcelona-ranking.

The game starts strange, and you may know the following. You're led to the start of the game in darkness and they'll give you the impression that you have taken a wrong turn which the game leader cannot undo. You're stuck.. It is somewhat a nice idea, and if delivered well this could be quite exciting. But at the moment you'll just think "Idiot guided us to the wrong door. Turn on the lights quick and fix it".
This was not the only strange thing. The ideas are quite nice. You do a lot of original actions and the sets are very convincing. But 'Nathael' is one of the most disjointed rooms ever for me. All it's cool ideas seem to have been incubating in a grab bag and have been put together with a very simple common thread.
Some cool effects pass by but unfortunately we have no clue why and they are cloaked in heavy darkness. In contrast to a follow-the-light concept, this is a follow-the-dark concept. The gamemaster will have to tell you exactly where you need to be. The game is simply unplayable without his constant interruptions. Reasons why are too random, the room is too dark and puzzles certainly do not respond automatically. The gamester said some times: 'do it again' because he was still running to his desk, where he arrived too late to press the button in time. Knowing this, I had to turn to my inner Buddha when I had to lock myself as a contortionist in a mini-box and knew that I could only get out when the gamemaster would have reached his desk again. This was one awful minute! Afterwards it turned out that he did all the interactions on his own, which is unimaginable, because there are so many of them. Read: too much.

We exited with raised eyebrows. Our gamemaster was cheering. Probably because he felt like he had solved everything by himself by constantly taking over. We did not have much triumph.
We quickly left to no longer have to keep up appearances. The gamemaster certainly did his best, so credits for him, but the room has failed for us. Our local friend concluded: "Nice setting, but I'm glad you took me to 'Poison' first because if 'Nathael' was my first touch with escape rooms, I think I would've never played another one".

A Massage Center is a hard theme too tackle.. The challenge was too big.

According to online sources, 'Tao Room Escape - Japanese massage center' was a hilarious room, putting terror aside and choosing comedy over drama.. A comedy-escape? Seems like a difficult task to create. The theme did appeale to me big time and made me very curious. An escaperoom about a massagecenter? I liked!

I'm going to admit that the room indeed was hilarious. The creator knows more than one or two things about humor. From hints to puzzles and other assignments. All aspects were soaked in this. The room is also surprisingly large. We certainly enjoyed ourselves. But apart from all the fun, the room must have been a safe-investment. There are a few highlights, but you often have to deal with wobbly walls, cheap decoration with upcoming wear and tear and the triggers are clearly frequently pulled of by the GM.
There is no steady story that ties your actions together. This is common for comedies, but makes the immersion hard to find. But the most unfortunate fact was that the creator chose for such an original theme but did not deliver. The challenge was too big apparently.

Nice hour of puzzling and laughter yes. But I expected so much more of this. Fun to do if you are in the area. But I wouldn't have driven another half an hour for it. Definitely not if I would've known there wouldn't be air-conditioning during summer.

Give this poor girl her rest.

We wanted to visit 'Cybercity 2049' during our Barcelona-trip. ​​Unfortunately we were not the only ones with that wish and we were not able to get a slot. But we decided to play this other room of 'Escape Barcelona' instead.

After playing it I am convinced that 'Cybercity 2049' must be beautiful to watch. The setting of Akasha's legend WAS magnificent.. straight out of 'Challenge of Tutankhamon' in Walibi Belgium. Very cool. Unfortunately I have to emphasize the 'WAS' because it is clear that the 'Legend of Akasha' is an OLD legend, almost as worn-off as Akasha herself. Yes, you will encounter her a number of times during your visit, but unlike the vampiro-babe you expect, Akasha is rag doll in worn-out sneakers.
Back to the point. 10 years ago this must have been a showpiece. Beautifully made, and with cool technical features for its era. But it is clear that 'Escape Barcelona' is focusing now on their newer rooms, and that Akasha is allowed to stay for as long as she keeps it up. Poor thing. There is damage all-over, animatronics no longer work as they did, puzzles are dated and no longer fun to deal with today. Inscriptions are weathered, cavities have been eroded and the audio system is now unintelligible. The elements do fit the theme, but they are really a mixed bag which make the story unclear. Last, the asthma warning you read in advance has nothing to do with smoke or fog.. It is just soo dusty and it seems indeed impossible to get it cleaned, let alone keep it clean.
We were given a tour afterwards because we had questions about some elements that we had not used. The explanation was that there are different puzzles to get to the same solution and that it does not matter which one you choose. A strange phenomenon.. but I won't wrack my brains about it. I assume they were remnants of broken puzzles that are no longer in use today.

Conclusion, let's break it up with Akasha. I understand somewhere that the makers do not want to pull the plug yet. You truly can see that it must have been a winner at the time, but give this poor girl her rest. I am convinced that the modern rooms of 'Escape Barcelona' will be worth a visit, and if we're still welcome next time, I would very much like to visit them.

What a gem this is

We drove for a while before we arrived in a village with a deathly atmosphere. As soon as we saw the portal on the street side our expectations immediately increased. If this much attention has been brought to the outside, what awaits us inside? We stepped inside and immediately found ourselves in the heat of battle. With our backpack on and car keys in hand, this approach always feels too intense. We prefer to build up gradually in a short pre-show and with the possibility to visit the toilet. Probably, that's what we're used to but nevertheless it was a great start. The spoken english was not easy to understand, so understood only half of the story, but the setting and effects tell a large part.

Speaking of which... these are sublime. The decor is 100%! Wow. Oh my Disney! A lot of attention to detail and thought has been given to how en where spaces were created. The antagonist can sneak in/out in the most functional way. I only have 2 remarks about the whole experience.
Everywhere in the decor you see traces of your 'enemy' which is really terrifying, but you'll meet him spotlighted and way to soon. He shows up in the coolest way and really knows what to do but... he just looks a bit ridiculous. His appearance is really the cheapest form of cheap, which is in great contrast to everything that caresses the eye.

The puzzles are a lot of fun, often original and very logical in retrospect. Quite a job to solve them when scared though. Very nice! Whether they really tell the story is another question, and this brings me to the biggest problem. A problem that has crossed my path already earlier in Barcelona... What IS the story actually? You can't make head nor tails. We are flooded with horror elements that don't fit together. A ghost first, then the devil. Also Ghost Busters, the ruins, Blair witch project and many others stop by. I wonder whether the builders actually know what they want to tell because these puzzle pieces do not fit together, at all. We were very confused.
The ending was quite abrupt en the hosts were a bit awkward but they did a fantastic job.

I think back on this room with great admiration. I remembered a room in Athens with out of this world effects, but with decoration from the junkyard. Then I thought: 'Imagine such effects in combination with an incredible decor... that must be world class." And that is what 'La Posesion' did serve. So sad that the story is impossible to follow and they don't put more effort into portraying their antagonist in a better way.

Heatwave in the city.. La Cerveseria to the rescue!

After our first escape-trip to Athens, which wasn't quite what we expected, we gave it another go in Barcelona. After getting many references to 'La Cerveseria' we started our trip here.

We had heard that this room is sponsored by a major brand, so we were expecting already quite a bit. Unfortunately, the first sight of the building and entrance did not immediately confirm that. It was very basic and not clean or cozy. Fortunately, that was immediately swept aside as soon as we stepped into the room. You'll notice right away that the room is sturdy and well maintained with beautifully crafted puzzles.
You receive a certain gimmick in advance which is certainly not an added value, we thought. Rather a bit annoying. I get the idea of ​​it, but it would have played better without this 'thing'.
We played the room as a duo, and that is quite a challenge. I suspect that usually the minimum is 4 players, but that they allow it to foreigners like us. I do not advise the 2-player version though. It was a challenge. We lacked eyes, hands and brains. because of that we were very focused on the time which is unfortunately shown in the room and therefore we couldn't really relax and enjoy game. But that's entirely our own fault. In retrospect, the room is super logical and the puzzles tell 99% of the story. Very clever. Thinking logical is the solution here. 2 puzzles felt as extra thought. They were meant to open an entrance and had nothing to do with the theme or story.. a pity. Some of the puzzles are a bit trite but included in the package we liked them anyway.
A very high-tech room with an enormous puzzle density, very diverse puzzles and beautifully maintained. No wow-effects but made with passion and quite the budget.
Some advice: Play this room with an alcoholic. So did I. You will enjoy it twice as much.
Shout out to our very nice host and owner Agustí, with whom we chitchatted afterwards for quite a while.

RANKED 4th out of 9 rooms

Distrito is a must-play!

After half of our team had gotten drunk in 'La Cerveseria' we continued on foot to our next adventure. Combining these rooms is definitely recommended because they are extremely close to each other.

'La Cerveseria' was well finished so we weren't hoping for any less. We arrived just in time, rang the bell and were immediately launched into the game. It was immediately clear that a finishing touch is of less importance here. The room was not very well maintained. In retrospect, this fits 100% with the theme, but you'll notice the difference between escape rooms where the wear and tear is deliberately created or when it's just broken and bruised. It often felt more dirty than dilapidated. And the unsoothing in-game restroom is still a concept we have to get used to very much.

Nevertheless, after an insufficient first chapter comes the reveal of the room and you get to see what was awaiting you, the district that you will get to explore. Apart from a few basic ideas, almost all puzzles are surprising and extremely fun. It fits perfectly with the setting as well while the different parts of the district will open up for you. I have often stood and watched what fun techniques there were used. Unfortunately, 'the room where it happens' feels like a step back. It could have been a better setting and more original in content, but it detracts very little from the overall experience. We had an awesome experience. We Played well, had a good laugh and a nice conversation with the hospitable host. 'Distrito 111' is a must-play.

Lovely experience but gets somewhat forgotten

Our first two escape rooms on our Barca-trip were within walking distance. Now we went for a drive to 'La Casa'. Excitedly we jumped into the rental car and drove to the Insomnia Hotel. I was very happy that we were already informed by previous guests of the hotel what to expect and how the game would start. I still wonder if I would have preferred not to know about this oddity and would have discovered everything on the spot, but I fear that in that case I would’ve been too confused as to whether we are at the right place. In any case, we HAD been informed and arrived at the entrance in one piece, which was easy to do, despite some warnings. I suspect the builders have taken this into account recently.

The location is beautiful, and in the evening a sight to see, but.. where is the house from the picture? What we see is nothing we'd expect for a horror room.. nor a hotel.. Why did they choose a totally different house for their marketing? A bold choice it is.
Anyway, we knocked the door and started off right away.


The tone is set immediately and you are called to action. We were very much on edge but my idea about the setting did not dissolve.
There is a spooky atmosphere, but not in the way they marketed it. It feels like a neutral/dirty room with random chosen furniture and objects. I could not point out what the exact theme was. It does absolutely not look like a hotel (there is no bed and your room is not decorated like a room). It’s also not a house where somebody lives but it isn't dilapidated either. No clear choices have been made. There were certainly scary elements to be found, but I couldn't say what the exact theme was.. BUT it was spooky, and we were on high alert.

We follow the instructions and move smoothly through the puzzles. We come across a number of elements, very distinct but never related. We have fun but no idea how all the elements connect. At first we have a poltergeist, then it seems someone is experimenting on another.. Or no, now its 'The Ring'.. Later elements of 'The Exorcist' appear and also ‘Saw’ passes by. We come across a toy theme and some more. Gradually we realize that the owner must be a horror-movie-enthousiast. It is not a defined story that’s being told here, but a combination of them all. A very bad choice I conclude. You don't get to know your 'enemy' because it is.. everything. You don't understand what the story is because every room tells something different. And in the end.. this derails completely. We don't understand a thing, but we complete our final task.

Our game hosts welcomed us and were so nice and really enthusiastic about our escape. We talked for some minutes, took a picture and were HUGGED goodby <3 They were not the owners but hosted us from the heart! This was lovely!

Hosting was great. We puzzled nice and smooth. We held hands and had to show how brave we were and worked together. But in terms of setting, connection and story, the mark is missed which results that 'La Casa' gets somewhat forgotten during our trip.

We'll be back for more here

The last stop on our schedule would've been a Lockhill room, but since our experience with them a few days earlier had not been entirely satisfactory, we took it of the schedule and followed another tip.

Escapolis is by far the most beautiful branch we visited in Athens. They know how to lure and captivate its visitors with beautiful visuals and interior. Each poster is appealing and you immediately want to discover them all. We were hoping that the creative brain behind the marketing had also designed the rooms.

A friendly, experienced host took us to the beautifully decorated and illuminated corridor and started a 10-minute explanation of what to expect. Far too long, and in our opinion unnecessary if you know that you're dealing with experienced players. From this dip we were 'moved' to the room, where you'll notice immediately that the decor is not subordinate to the experience. The room is nicely decorated and maintained (except for 1 puzzle which could not be solved because of the wear). The atmosphere is clear and takes you in quite a bit.
The puzzles fit the theme. Not that easy to be honest. Not too original either, but fun.
We'd been doing horror escapes all week so we thought we could handle this one, but were we wrong.. The lighting, sound and effects work really well together here. We only dared to move forward in group. The only pity is that the actor is wearing an absurd mask (which is a thing in Athens apparently) which for us detracted from the style and credibility. Also some attributes that he had with him were just not quite right for me. Furthermore, a good experience with a clear build-up.

I instantly wanted to play another room here, which the host allowed us, but our schedule was just too tight unfortunately. So, I'll definitely be back to do some more rooms here.

Could have been so much more exciting.

Going to play the #1 ranked room in the world comes with great expectations. Expectations insurmountably high to fulfill. That's one thing, but from our point of view 'Chapel & Catacombs' lacked too much to represent what a #1 room needs to have.

The room started great, awesome even. The only crooked thing was that an in-game character at reception started asking us which escaperooms we played :s ... but luckily thereafter the story continued. The Chapel-part of this experience made me assume why this room was high-ranked. The setting was beautifull, the tasks so lovely and the scenes were really great to be a part of. Everything that happened was amazing to see and experience. We wanted more of those scenes and playing with the actors.
But unfortunately the best wasn't saved for last. Before we entered the catacombs-part a puzzle we were struggling with was clearly overruled. Suddenly the puzzle was done, the next door opened and we entered a little ill-tempered. From there on it only went down, down into the catacombs. The decor was much more minimal, some puzzels didn't fit the story AT ALL and the routing/guidance was really unclear. The area is so huge that it is impossible to sense where to be. It included some settings we liked but the interaction we loved in the chapel was nowhere to be found anymore. It was very unclear what was tried to be told. Even when the owner explained the story and its details afterwards, we were unable to recognize this and tie the knots. There were too many unclear characters and settings and no evolution in the story of the middle part. Because the routing is so bad it felt like we lost a lot of time on that matter. Actors shouted us hints but though I like loud sound, we could not understand them over the volume.
Weirdly, near the ending an actor came to stand us by to solve a puzzle of which we couldn't have remembered the information during the experience. Thereafter he rushed us to the end-apotheose. Storywise there were happening great things but he made it all feel very plain. It could have been so much more exciting, and that is a good conclusion of this experience.

Afterwards we would’ve loved to meet the actors behind the mask after the game finishes. But no mask were removed, so it was weird to talk ‘out of the game’ while only a character from in the game was in front of us.

The beginning was really amazing and lovely. Clear storytelling there with cinematic effects. Everything looked really nice and thrilling atmosphere. But down in the catacombs, we were left hungry, especially storywise.

The ice has melted, the ship has sunk

Ice Tiki should’ve been the relief of our trip, but the smiles on our faces were rather cringy. We heard we should wear funny socks for playing this room so we had bought a nice pair in advance for the four of us.

We easily found the location in a suburb and were welcomed by a friendly host and his loveable dog. The lobby itself was not too inviting though. It’s clearly build in an old backroom and doesn’t look fresh. The controlroom was set in the same room as well and not a single care was given about our beautifull socks :(
However the host/creator seemed passionate and after a simple introduction he leaded us into the room. From the very first moment you notice it’s a hobby-crafted-room. Not the biggest cost was made for building this room. It felt like it was made from left-over materials and the maintenance could have been way better. The room is visibly aged and worn out. The techniques were simple and the puzzles not too original. If you would play this room, you will definitely have some fun but it’s a very basic-starter room. An outstanding room in 2015 probably but it can not compete against the 2020’s standard.

For us 120 minutes in this room was too long. There are no surprises or evolutions that keep you excited. You will vaguely understand the story and its themed puzzles but it will definitely not carry you away. Not worth playing anymore, definitely not when you’re making an TERPECAtour.

One of the better games in Athens

Before playing ‘Don’t Take A Breath’ we were warned that it’s a very unique concept. “Don’t expect to solve too much your own but enter and let the story and its characters lead you.” I think that’s an important thing to realise before booking this room. If you’re expecting an escaperoom.. DON’T. This is guided adventure. Unfortunately I found out that I don’t like this concept. You will not experience a single moment where your team has a choice. Your host will be constantly in touch and literally tell you what the next thing to do is. You don’t have to think yourself. There is no right or wrong and if you happen to not book quick progress in the small amount of ‘puzzles’ there are, the host will not hesitate to spoil the solution. Because of this, the game lacks tension of succeeding.
It also lacks danger. You will discover too early who your enemy is and what he looks like but he is not threatening at all. He is too ‘stupid’ to catch you, even when you are in plain sight (he will never give you the time to hide properly) and if he does cathes you, he will always be a gentleman... nothing to be afraid of. And if you do start catching scary feelings, the host will certainly interrupt you before you get too carried away.
The setting and atmosphere is quite great though. A big decor with cool lighting and remarkable moments and passages. Quite different from the other rooms in Athens. A great job really. And important, it’s safe. Precautions are taken in dangerous passages. Also the intro is remarkable. I love to think about it once in a while. An exciting build-up and the character you meet is a unique creation. Afterwards you’ll meet him, because Verone is the creator and will always be the host. A lovely, passionate man! Crazy, but you’ll love him immediately. No complaints on this behalf. All in all, one of the better games/experiences in Athens but it does not tick all the boxes for me.

Not to immersive, but pretty fresh & unique

We were told No Exit is a high flyer in Athens and they advised us to book their new room which might be worth it. So we did.
We played 'El Exorcista' and 'Death Row' earlier on the trip en they were definitely not too bad. So, we were pretty excited to see how they would pull off a non-scary room... They managed well.

The room starts playfull in a weird little lobby and our host was clearly as excited as us. He appears in different characters. You'll need to use your imagination to not recognize him but he does it with great dedication. And in a weird way.. it's perfect for this concept (except for the dancer in jeans).
Just as the intro, the room continues to be playfull. It's a funny and colorfull experience with cute intermezzo's and a basic story. It will never carry you away too much. The decor is neath and pretty. It's not 100% credible but for this games' vibe, it's just about right.
The fresh puzzles are fun to solve and are integrated in the story. You'll discover some nice passages and the time will go by pretty fast in this unique and fun

Woman too black

On our escape trip to Athens of course we had to do ‘Woman in Black’. I’ve read some things on the subject and people I knew were blazing about it. Well, perhaps I should reconsider these friendships because it was quite the deception.

The building was easily found, we knocked the door and waited. Nothing happened so we repeated the process until 15 minutes later someone opened the door to let us in. Quite a great start..

It was our second day so we were not surprised anymore to see an amateur-play-decor often and notice that we were definitely not one of the first to have experienced this room. It does not look good. And the intro in it didn’t get us in the mood either. You receive a lot to read and are basically explaining the story to yourself. Which may have been the best option because our host wasn’t too easy to understand.

However, we went for it, and a couple of minutes into our game. We experienced some amusing technics. Even the decor turned out pretty neat for a moment but it didn’t last long.. Or.. not that we could see actually because the rooms were so dark. All of us stubbed their toes hard and tripped from time to time. Our actor, the Woman in Black, lived up to her name. It could have been the Man in Black as well, because able to see her, we were not. But if this is the concept of the name of the game, well done I’d say. It is spooky, yeah, and that’s great but unfortunately for us the concept didn’t work out too well. it does hide the tacky decor and props but that is not what you want to see when traveling so far for it. You want to SEE things.

The puzzles were also pretty worn off and with a minimum of light, it is hard to solve them. Some were original though and funny fact: the ones in which I had the most fun included the use of light.

Fast forward to the outro. Strangely enough it’s just like the intro. The host/actor isn’t really a plus. You’re reading again yourself, he salutes you and closes the door of the story behind you. A couple of seconds later he reopens it and introduces his real name. We were happy to have a little chat with him about the team and the room but we were also glad to keep going quickly.

The most outstanding parts for me are the abilities of the actor inside. He knows the room like the back of his hand and shifts in no time from one Side of the room to the other. It gave him/her.. IT a supernatural touch. Along with the easy to follow story and (too dark but) thrilling atmosphere I tried pulling myself out of the deception, but with little to no success. If you happen to be near, skip this one.

The customer is not their first concern

After having played ‘Woman in Black’ earlier that day, which had disappointed us, we were hoping for ‘The Sacrifice’ to make up for it. We arrived way too early and the intercom directed us to come back on the reserved time. Fine, it builds up the excitement. However.. when we ringed the bell on the exact time we received no sign of life for 15 minutes. Even when the previous players exited the building it still took 5 more minutes for someone to reach out to us. A wait of 20 minutes without any response. I started to consider it as ‘maybe a thing’ here, but as a foreign player I couldn’t appreciate it AT ALL. For me the game started with something to compensate for.

Just like ‘Woman in Black’ you’re reading and explaining the introduction to yourself, which isn’t the most exciting but the atmosphere was quite there.. maybe a little bit too aggressive though.

The scenery in which they put you is pretty impressive. It is dark, so it hides a lot, but different from ‘Woman in Black’ you are able to see where you are. Unfortunately this does not apply to dangerous passages which totally killed the mood for us. To keep it short, one of us continued the route and arrived in pitch black on a (what later seemed to be) stair-like-construction and tumbled down head-first. For us who stayed behind, it was almost as horrifying as for her to see someone disappear into a dark depth while screaming. She had a very bad fall, we shouted for help, to turn the light on.. but for at least 5 minutes, not a single response came. She was helplessly crying in pain beneath us in the dark while we remained calling for help upstairs.. still not being able to see what she had fallen into and how bad her state was. While we were hoping that we didn’t have to call an ambulance finally someone came in and.. threw in an icepack? We were told to descend further and that there would be light in the next room.. They did not have any options to create light in such a dangerous passage. We managed to reach to next room where we took a serious breath and checked the damage. No host in sight, only the icepack. Unfortunately because of her injuries she had to quit. Because of the fact that she assured us that she would manage it in the lobby, we continued. To this point the scenery was exciting and puzzles were well made, not too original but interesting enough to be curious. However, we were not able to get past the circumstances and I believe I can not give a 100% correct opinion about the rest of the game. The scenery stayed quite cool, but we were not able to find any fun in solving the rest of the puzzles. The scares on their behalf were too much in your face and did not add any value to the story. I guess we already had quite a shocker.

After the game we were reunited with a badly bruised friend. There was taken great care of her but they didn’t seem to realise the gravity of the situation. From this day on we are very aware of the safety in escaperooms. There is a great difference though in Athens. As an example ‘Verone’ and ‘Lockhill’ are very keen on safety but here at Disappear Escaperooms it is below zero in several aspects and it would not be able to pass Dutch regulations.

The best experience of our Athens trip.

This was our second room of the escape trip through Athens. A game on the same location and evening of our first room. After playing ‘Death Row' and having taken a breath our host informed us about some things and suddenly the lights blacked out. Yes, this was a horror room. I had played a couple of horror-games but we were warned about the Greece-horror rooms who could apparently be really scary and involve more than one actor. I can already tell you I was more than scared and this room was definitely my #1 room of the trip.
The room started off a bit wonky. The riddle was clear but the electronics were failing. It took us long to detect the correct millimeter, but after that we could enter the main area of the game. It was PITCH BLACK and I was so scared already. We were immediately introduced to everything I was waiting for. The main actress in this room was A-MA-ZING! Was she even human? It was clear she had played this part already a tons of times and could ‘walk' through this room blindly. Especially the ways from where she entered, where she suddenly appeared and the mechanics of the room helping her is what I will remember. The decor is not so amazing but I was warned about this. However I could not set aside the fact that a fancier decor would've uplifted the whole experience. The decor seemed amateuristic and broken. It had an old feel which fitted the story but it was clear that it was cheap and they didn't care too much about it. But with the things that are happening here you can still enjoy your game very much.

The riddles fitted the story and I enjoyed solving them. After the start everything worked quite well and we had an amazing flow (the lights guide you very well) even though we were enormously scared. The further the game continues, the better you get to know the actors and the less scarier it gets. They start feeling more like friends than enemies, which is maybe a bad thing. The actors enter so often and you get to understand their behavior that the horror level minimalizes a bit. You start trusting the characters, which you actually shouldn't. Also the craziest effects of the room are thrown at you in the first 15 minutes. It would've been nicer if they were spread a bit more and that the silence could create the scary atmosphere instead of the constant appearance.

On another point in the room a lock wasn't opening which cost us a lot of time and frustration. So again I'm recalling on the cheap take on this room but just as their other rooms, the effects in ‘El Exorcista' in combination with the actors are some of the best I've ever seen.

After the game we were brought to the foyer where there was kept an eye on us again the whole time. I miss some alone time at No Exit. The host is constantly sitting beside you which creates an awkward atmosphere because she's not conversating the whole time, just watching. This is something I find extremely unpleasant. But the game itself is really worth travelling for. If the decor was created on the same level as the experience itself this could've definitely been have one of the best rooms I have ever played. I'll be back when their new room ‘Jigsaw' is opened.

Definatelly worth the visit

After the TERPECA awards of this year we were very curious to all the high scoring rooms that were located in Athens. So we were longing for our first far-away escape trip. We were planning on playing every winning room there but because of the long duration of the rooms (which I loved) we selected only 9 that our friends and online media had advised us.

Our first evening we drove to a No Exit-location where we would play ‘Death Row' and ‘El Exorcista'. On our last day we would return for their non-TERPECA room ‘Death or Alive'.

Starting with ‘Death Row'. We arrived in the dark, the patio was abandoned so we ringed at the door of the suburban building. An actor/host opened and took us to the start of the escaperoom. Though the route to the entrance of the room was obviously just the foyer covered in darkness and not in theme of this story, the atmosphere was quite there. So was the one in the room itself. The decor was pretty good and the actor was played in a very convincing way. Unfortunately you noticed that how further you went in the game, further away from the main area, the decor became less important for the builders, but not to me.

The story is about us who are locked in jail and have to fix the electric chair. The whole game you're trying to escape out of your cells and improving the flaws of the electric chair. The weird thing is.. At the end the story isn't focusing about the chair anymore. Your just trying to escape and the big apotheose with the chair you're waiting for does not come. So for me the story ended quite sudden without completing the mission they gave you. Especially ‘cause quite some time you ARE fixing the chair for a fact. Why not completing this task too?

On another point in the game the actor entered when we were in the middle of the puzzle and took us to a previous area for an intermezzo. This was really weird. It added nothing to the evolution of the story or the puzzle we were doing. It took us some time afterwards to get back into the game. We would've liked to have this little scene cut.

The riddles were not too original and if they were, a bit far fetched, though they were fun solving. Most things were created very well, other things on the other hand were badly handcrafted and could have fitted better in the story in another way. I don't like reading too much, and luckily there wasn't much to read, so that was good. The riddles were more about noticing things and playing with numbers to crack or enter codes. One part could be improved. You're put in prison, so you get chained and strapped up. The straps could be opened very easily so we did that immediately. The host interrupted us that the strapped person should stay strapped. We didn't know why because that person could not do anything for 15 minutes. We understood it later for the effect that follows, but we would've liked a strap out of which none of us could free the strapped person earlier, as it is intended by the creator.

Back to the crafting. I think this is their biggest asset. Not only in this story, but in all of their rooms. They have made such cool effects. In this room I'm talking about the way things open and how passages appear. I was gazing quite often with open mouth when these happened.

A female host took us back to the foyer, now lit and offered us some water. I always like it when you get some minutes for yourself without the host sitting beside you. Especially when she's not really asking or telling you anything. She asked some basic things and watched us sitting. So it was a little bit awkward sometimes. However she was very sweet, and later another host joined who was way more relaxed with us. Still some minutes alone time would've been nice.

A great experience but not really surprising. I've played prison rooms that I liked better. Worth playing, not worth traveling for so much.

Een leuke variatie voor liefhebbers.

Speel dit niet met de verwachting dat je een escaperoom gaat spelen, maar voor de liefhebber is het wel een leuke variatie.

Je gaat in een klein team een hoekige gang in met onnoemelijk veel deuren. (Ik zou 2 teams van 3 aanraden die tegen elkaar strijden) Ik geloof dat het zo'n 40 kamers zijn. Dat is al 'a sight to see'. Met je badge kan je elke deur openen en is/ bevat iedere kamer die je binnenloopt een puzzel. Soms echt à la escape-mind, soms behendigheid, soms geheugen, reactievermogen, kennis en meer. Een heel breed spectrum. Je komt er steeds pas gaandeweg achter wat de bedoeling is, want er gaat geen uitleg aan vooraf. Je weet alleen dat als je de deur opent, dat de tijd begint te lopen. Per kamer kan je een score verdienen en je weet ook steeds wat de highscore zou kunnen zijn. Maar die is niet altijd makkelijk te behalen. Je kan steeds zien welke team in totaliteit aan de leiding loopt. En aan het einde van je gekozen tijd is er natuurlijk 1 winnend team.

Ik heb me verbaasd hoe leuk ik dit vond. Sommige spellen zijn natuurlijk niet je ding en anderen zijn te moeilijk om aan te beginnen maar het goeie is, dan skip je die gewoon. Je kan ook kiezen de leuke spellen meerdere keren te doen. De kamers zien er allemaal best goed uit, stevig en goed onderhouden. Alles is weel een beetje in dezelfde stijl dus het is niet dat achter de ene deur een kinderkamer schuilt en achter de andere een klaslokaal. Het heeft allemaal wel dezelfde saus.
Ik speelde Prison Island ook reeds op andere locaties, daar is het exact hetzelfde qua feel, dezelfde spellen komen grotendeels terug met een lichtelijk andere invalshoek. Er zijn ook zeker nieuwe kamers maar leuker dan je eerste bezoek wordt het niet.

Niet meer van deze tijd

Aangezien we een dagje Leuven gepland hadden en nog wat ruimte hadden wilden we graag een escaperoom meepikken. 'Jumanji' kreeg op Escapetalk de mooiste score. Er was nog een perfect tijdslot vrij, dus we boekten hem en vandaag konden we gaan.

Ontvangst was niet al te hartelijk. Onze host kwam niet van z'n stoel af, wees ons de kluisjes en toiletten en zei dat we het maar moesten komen zeggen als we klaar waren. Onthaal leek ons gewoon het interieur van de vorige zaak/kantoor die er ooit zat, dus niet heel erg creatief of aanmoedigend. Helaas was het voorportaal van de kamer dat ook niet echt. Een gevingerverfde kantoordeur met alle slotjes naast de deur zodat de host helaas erg uitgebreid kon uitleggen hoe ze zouden werken. Naast de deur hing een checklist voor hem waarop we konden meelezen wat hij allemaal niet mocht vergeten. Erg fascinerend en onrustwekkend. Hij zette een timer van 60 minuten op z'n telefoon en totaal-niet-in-de-sfeer-gebracht moesten we zelf de kookwekker die tegen de muur was getapet aanzetten.

Deze kamer is er echt zo eentje zoals je die in deze tijd niet meer wil aantreffen, ook niet voor beginnende spelers. Wat brocanterie bij elkaar gesleurd. Een couche bruine verf op de muur en wat bladeren ertegenaan geniet. Het is al meteen duidelijk dat je je niet teveel moet gaan afvragen over waarom je deze dingen doet in dit verhaal. Gewoon een verzamelingen van proefjes/puzzels die in het verdere deel van de kamer gelukkig meer in thema komen. Fijn is dat de oplossingen logisch voelden en lekker weg puzzelden.

We stonden met 20 minuten over weer buiten. De host was meer onder de indruk dan wij zelf, maar verviel daarna toch weer iets te veel in zijn gelaten zelve. Geen foto of gezelligheid achteraf dus dan vertrokken we maar.
We hebben zeker plezier gehad met ons groepje van 3, de flow was goed maar €90 hadden we liever niet willen betalen voor deze onfrisse kamer.

Ogen de kost en verwachtingen meer dan waar!

Ik zat er al lang op te wachten maar eindelijk was het tijd voor onze spionagetaak bij Villa Bretil.
Zoals steeds hartelijk welkom geheten en zodra onze host merkte dat we klaar waren maakte ze duidelijk dat ze ons apart wou spreken. We werden enthousiast ingelicht over onze missie terwijl we in de verte al konden zien (en horen) waar we heen moesten. Leuk hoe we naadloos doorgesluisd werden van wachtruimte naar onthaal, voorportaal en kamer.En die laatste ziet er prachtig uit. Perfect afgewerkt, geen slotje te bekennen en een heel tof element om de sfeer helemaal te zetten. Je weet meteen dat er een hoop verrassingen en snufjes je pad op zullen komen!

Op het eerste zicht tref je geen puzzels. Alles zit perfect in het decor verwerkt, maar gelukkig wel voldoende aangegeven waar je op moet focussen. Alles is erg beeldend en voelt logisch. Voor ons was het een perfecte moeilijkheidsgraad. Even zagen we door de bomen het bos niet meer, maar we werden al snel in thema weer op pad geholpen. Alles werkt perfect en ja hoor, je wordt bij elke puzzel beloond met een leuk effect of snufje. De puzzels zijn niet lineair. In dat opzicht had ik 'm liever met minder spelers gedaan zodat ik elke puzzel of effectje meekreeg maar dan hadden we wel een tandje moeten bijsteken. Met 4 hadden we onze handen al goed vol, en voor 4 spelers is de kamer ook prima qua grootte.

Nogmaals groot applaus voor de techniek(en) waarmee dit verhaal is opgebouwd. Het vernuft is waanzinnig, zowel klein als groot. Je denkt soms dat de host op het knopje drukt of wat doet, maar het is steeds de kamer zelf die reageert en dat is volgens mij de nummer 1 troef. Mooie puzzels/decor op 2, en het warme ontvangst op 3!

A non-puzzle experience with makes you overthink every room you've played before

After having heard a lot about this experience I finally managed to go and help Brandon Darkmoore with this curious case. The foyer is impeccable. Well designed and the smart control booth is an interesting thing. We played all 4 of the rooms and this one was our second one. We were send to the back of the building to re-enter the same staircase as the previous game which felt cheap for a second but luckily the adventure waiting for us was anything but.
This room is amazing. It's definitely not your everyday escaperoom, but a real STORY. A scary one, but comic-book like, which happily reminded me of the 'Ernie Hudsons' in Hamburg. Besides that, you're not really solving puzzles (one or two) but your following the steps of the story, which makes the comic book experience even stronger. It makes me wonder if I love a non-puzzle experience like this more than an escaperoom. Very well decorated and I'm not going to start about the electronics used in the room and props. Some great WOW-effects and mindfucks that were well thought out. The story is very clear, original and fun to be in. A little bit scary with a very unexpected twist. It does make the ending a bit strange 'cause you'd expect something totally different.. I would've have kept the scary sauce thicker there to make the switch less rough, but it was a very amusing sequence anyway. One remark in the story is that they tell you you're missing an object before you start which will 'maybe' be found during your search BUT it is impossible that this object could've been lost there. There's also no added value to the missing/finding of this object.
I loved this room to the max. It managed to carve out a place in my fav-list and leaves me behind very, very inspired.

Highflyer despite its basic puzzles

We played all 4 games at THE ROOM and this was our debutant.
Me myself, I don't know too much of the Berlin history, so I was a bit skeptical. My friend with whom I played however is a DDR-fanatic so I had my own narrator beside me who fact-dropped wherever she could. She lost it with every specific reference to DDR-history and the 80's. Surprisingly this made me experience the story and setting to the fullest and I enjoyed the not so original puzzels too. Some nice surprises in the setting made me blossom even more. There were some unnecessary distracting elements, cables were not so well hidden and some parts were damaged through time but I personally had a great time playing.

OUT OF THIS WORLD

Read the title.

Waarom speel ik deze nu pas?

Ik schrijf al even geen reviews meer maar voor 'The Conductor' moet ik écht even een uitzondering maken.

Ik speel het liefst in grote groepen dus met z'n vijven reden we af naar Best waar we zoals verwacht enorm hartelijk ontvangen werden door Margot. Met alle plezier stuurde ze ons erop uit bij hun conducteur.
Wat een prachtige kamer! Alles is heel 'clean'. Knap onderhouden en proper, maar toch geloofwaardig voor dit verhaal. Soms vind ik zulke netheid ook afdragen aan de sfeer van de kamer maar in dit thema werkte het alleszins wel. Alles staat netjes en goed vast dus rommel maken gaat niet wat ik helemaal geweldig vind. Alhoewel het verhaal geen sprookje is voelt de setting toch heel magisch aan, een heel mooi sfeertje, uniek decor en heel mooi belicht. De puzzels en de kamer op zich waren helemaal mijn ding. Origineel, met passie bedacht, héél mooi uitgewerkt en verrassend grappig op z'n tijd. Alles is helemaal automatisch, zelfs van licht tot geluid en dat speelt erg lekker.
Het verhaal ontwikkelt zich duidelijk met een mooi beloop van totaal verschillende gedetailleerde kamers.

Wat een heerlijk concept

Na een dik jaar geleden kamer 237 te hebben gespeeld moesten we uiteraard deze nieuwe komen spelen. Minder ‘magisch' maar zowaar nóg leuker! Ik vond het super om met z'n tweeën zo'n geweldige kamer te delen. Die teamworkdrive geeft echt een enorme kick. Daarnaast is de kamer ZO leuk, ik vond alle puzzels leuk en erg verrassende ‘onthullingen'. Knap staaltje technologie en alles mooi in thema, ook het hintsysteem. De interactie met de begeleiding is echt een pluspunt, jongens wat leuk en grappig.
Meer kamers met dit concept. Helemaal anders maar echt geweldig!

Deze mag je zeker overslaan

Na teleurgesteld geweest door 'Dracula's Bedroom' hoopten we dat de andere twee kamers beter zouden zijn.. Dus niet.
De gamemaster is niet gepassioneerd. Wat me het meest bij blijft is de vergezochtheid van de oplossingen. ze zijn niet volledig en waterdicht. Soortgelijk voorbeeld: Weet je bij HMLBD, dat ik het heb over een hemelbed? Ik vrees dat je hier maar halve oplossingen krijgt omdat er te weinig puzzels zijn en de kamer ook gewoonweg te klein is. Alsnog tientallen minuten voor het uur ontsnapt.
Het verhaal heb ik van geen kanten begrepen en de ontwikkelingen daarvan kon ik meermaals niet plaatsen.
Deze kamer heeft zijn beste tijd gehad. Afbreken en deze kleine ruimte beter benutten.

Deze mag je overslaan

Na teleurgesteld geweest door 'Dracula's Bedroom' hoopten we dat de andere twee kamers beter zouden zijn.. Dus niet.
De gamemaster is niet gepassioneerd. De minieme kamer is rommelig, onstevig, voelt verouderd aan en veel props zijn om te huilen. De puzzels zijn wederom aardig bedacht maar niet goed gerealiseerd. Gelukkig zijn ze niet allemaal zo vergezocht als bij 'Villa Nuvelstijn'
Het thema is niet origineel en het verhaal is maar vaag.
De foto op deze pagina is trouwens van hun 'Villa Nuvelstijn'...
Deze kamer heeft zijn beste tijd gehad. Afbreken en deze kleine ruimte nuttig besteden.

Op afraden deze kamer toch gespeeld, wat een gelijk hadden ze.

Er werd ons verteld dat deze kamer erg onlogisch was en dat je veel te veel moest gaan zoeken. Dat 'zoeken' ligt me wel dus wilde hem toch eens proberen.
Een fijne host alleszins wel met een leuke Frenchie als gimmick. Het intro praatje duurde me wel meteen te lang. Het ingewikkelde, automatische hintsysteem wordt uitgelegd en basically verklapt ze een hele puzzel en wat routing door allerlei manieren uit te leggen hoe je iets niet mag oplossen (uiteindelijk vonden wij nog een andere manier). Zorg er toch gewoon voor dat je kamer waterdicht is en dat je die info allemaal niet moet geven op voorhand. Ook werd gezegd dat je iets 'tegen je natuur in' moet gaan doen. Nou... 't is niet dat het tegen je natuur in is. Het is gewoon super onduidelijk. Niemand die dat ooit zonder hint oplost. De hele kamer bevat geen logica en mist duidelijkheid. Het is een mooie, ruime en spannende kamer maar het houdt geen steek.
Na de eerste puzzel was er een defect waardoor we de kamer uit moesten en overnieuw moesten beginnen. Opnieuw 60 minuten, die eerste puzzel was zo opgelost natuurlijk. Door de overload aan hints en het gebrek aan puzzels onstnapten we na een halfuur.
Om dit alles een tweede kans te geven speelden we meteen daarop 'Forbidden Temple of Montezuma'. Deze kamer was al iets beter maar tot overmaat van ramp viel het complete gebouw zonder stroom toen we er net uit ontsnapt waren. In het donker, samen met de twee andere groepen die uit hun spel gehaald werden, zwaaiden we deze escape 'tot nooit meer'.

'Escape Game Over' een tweede kans gegeven.. Het mocht niet zijn..

Na op deze locatie 'The Walking Dead' gespeeld te hebben en compleet teleur gesteld te zijn geweest wilden we het toch een tweede kans geven en hier een andere kamer te spelen. Het mocht niet zijn...
Voor je binnen mag krijg je weer een veel te lange uitleg waarin te veel dingen worden verklapt. Binnenin echter ziet het er net zoals bij hun 'The Walking Dead' heel mooi uit, echt een geloofwaardig decor met leuk gebruik van licht en rook. Een beetje aan het aftakelen wel en sommige belangrijke opschriften zijn te hard vervaagd. Eén puzzel was echter onvindbaar voor ons. De hints vertelden ons war we moesten doen maar we vonden de puzzel niet. Uiteindelijk op goed geluk toch gevonden. De puzzels zijn best standaard en eentje deed het technisch niet goed. Na een dik halfuur ontsnapten we... Toch wat weinig puzzels dus.
Toen we onze spullen wilden pakken sloegen plots de stoppen door. Alles was plots pikdonker en we konden niet meer electronisch betalen. De andere spelende teams werden uit hun donkere kamers gehaald en iedereen is moeten afdruipen. Erg absurde ervaring was dit.. Game Over, inderdaad.

Eerste escape experience - LOVED IT!

Met grote verwachtingen hierheen gegaan. Het was al goed donker toen we aankwamen en dat schepte op deze ideale locatie meteen een topsfeer! Ik had nog nooit een experience gedaan, maar dit was enorm vet.
Ontvangst en begeleiding vangt supergoed in thema aan en het blijken achteraf ook nog enorm sympathieke kerels. Terwijl bij escape rooms het puzzelen tot het ontsnappen leidt is dat hier toch een beetje anders. Aangezien je begeleider hier mee in je verhaal zit wordt je soort van best hard geholpen. Eigenlijk vind ik dat je experiences anders moet kunnen beoordelen dan een escape room, want het is toch meer beleven en uitvoeren dan puzzelen en ontsnappen. Maar in ieder geval, de aanwezige puzzels waren supertof en sfeervol. En de sfeer opzicht is wat het afmaakt. Ik sidder nog. Echt fantastisch!
We komen snel terug voor Eliza's Heart en andere experiences gaan we ook snel doen!

Verhaal, concept en special effects dik in orde!

Door een andere escaperoom werden we doorverwezen naar deze en het verbaasde me enorm dat ik deze nooit eerder op m’n lijstje heb gezet. We hadden een enorm leuke ervaring en ontsnapten na 3 kwartier. Fijne puzzels, enkele wonderbaarlijke effecten en een leuk uitgewerkt verhaal. Het oorlogsthema spreekt me nooit aan maar gelukkig is dat hier op een originele en noodzakelijke manier verwerkt in het tijdreis gegeven. Betere afwerking van de kamer had de sfeer nog beter gemaakt. Ik was erg onder de indruk van de ouverture maar voelde me soms in een fragiel decortje waarin niet alles steek hield met het verhaal. Het leek me ook een klein beetje verouderd. Buiten één puzzel die ik nog steeds niet helemaal begrijp zijn alle andere puzzels wel erg leuk. Lineair, maar das niet erg. Enthousiaste en gepassioneerde host die ons achteraf nog even begeleid heeft door de special effects. Heel knap. Ik hoop dat ze deze kamer misschien een kleine opfrisbeurt geven en ook een tweede kamer bouwen waar je dan weer een hele andere tijdreis maakt. Verhaal en concept, dik in orde.

Na onze eerste poging in Juni, nu in december wel gesnapt! Kamer kreeg een gewenste update.

REVIEW DECEMBER '18:
Na lang wachten speelden we in juni 'The Dome'. Ik vond hem toen al geweldig maar het puzzelend gegeven was toen niet heel erg aanwezig, het was meer uitvoeren. Hij was toen ook ergmoeilijk, we stranden een behoorlijk stuk voor het einde. Toch vond ik hem zo geweldig dat we hem nu een halfjaar later opnieuw gingen spelen omdat we hem destijds niet meer mochten doorlopen en ik toch benieuwd was wat ons nog te wachten stond.
De kamer had tot onze verbazing een gigantisch update gekregen, wat erg fijn was. Zelfs nieuwe puzzels! Het puzzelend gegeven was nu veel meer aan bod en alles was nu wat makkelijker. Buiten één van de eerste puzzels die ik niet zo leuk vond is deze kamer mijn absolute favoriet. Wat een prachtige decor ook.. INDRUKWEKKEND! Alle eerdere spelers die deze kamer een beetje afkraken moeten hem nu opnieuw doen vind ik, hij is nog zoveel beter nu. Ook het verhaal is veel duidelijker nu. Onevenaarbaar!

REVIEW JUNI '18:
Zoals velen had ik al een jaar op voorhand vernomen dat 'The Dome' in de steigers stond, met grote verwachtingen als gevolg.
Toen de trailer online kwam knapte ik een beetje af, want die doet het erg Science-Fiction lijken, wat het grotendeels niet is. Toen hij dus geopend was ben ik hem meteen gaan spelen met een minder ervaren team waardoor we niet zijn ontsnapt, maar dat maakte de beleving niet minder geweldig. Wij gaan hem zeker opnieuw spelen. Ik moet slagen.
Deze escaperoom is gewoon waanzinnig gemaakt. Dit moet duizenden euro's gekost hebben, vandaar waarschijnlijk de hoge kost, maar het is zo perfect gemaakt. boordevol techniek en automatiek, en niet van de minste kwaliteit. Alles is origineel gemaakt veronderstel ik.
De eerste puzzels zijn meer games dan puzzels want de opdracht is overduidelijk, je moet het enkel tot een goed einde zien te brengen, maar dat maakt het 'doen' niet minder leuk. Daarna komen er wel echte puzzels op je pad, beetje moeilijk maar wel tof.
Het leukste aan de kamer vind ik toch de verrassende elementen. Wie 'Jasons Curse' al te gek vond, moet deze zeker spelen. Werelden op z'n kop zeg ik je. Het verhaal is op het eerste zicht niet helemaal duidelijk, maar het is ook letterlijk een soort van mindfuck/tripping, dus ik snap het wel. Deed me erg denken aan de Netflix serie 'Maniac'... terwijl 'The Dome' er als eerste was.
Tot op de dag van vandaag ben ik nog steeds onder de indruk en vraag me af wat er achter die laatste deur zou gezeten hebben.
Maak er nog maar zo eentje bunschoten!

Ik review streng omdat ik vergelijk met m'n favoriete kamers, maar dit is echt een verrassende aanrader.

Deze kamer was ik nog niet eerder tegengekomen. Normaal gingen we 'The Submarine' spelen, maar doordat we onze vergist hadden van datum mochten we wel deze spelen.
De naam en omschrijving spraken me niet zo aan. Het klinkt ingewikkeld en ook het introfilmpje is 'serieus'. Maar daar begint wel de eerste bewondering. Ik weet niet hoe ze het doen maar ik was erg onder de indruk van een aspect in het filmpje, heel cool. Daarna gaat het spel van start.
Ik heb al vaker geschreven dat computers me niet liggen en dat ik niet van afleiding houd (een goeie kamer heeft dat niet nodig). Wel, er was hier meteen heel wat computerachtigs gaande en ook heel wat afleiding waardoor je geen clue hebt waar je mee bezig bent, maar langzaamaan valt alles eigenlijk wel op zijn plaats en kom je heel wat coole dingen tegen, HEEL WAT!
Ik ben erg onder de indruk van de technologie achter deze kamers en de meeste puzzels zijn echt wel cool. Andere zijn wat onduidelijk en moeilijker, maar we waren dan ook met z'n tweeën, dus we kwamen wat breinen te kort. Ik heb heel vaak geschreeuwd 'Ik begrijp er niks van maar ik vind het wel leuk'. Uiteindelijk heb je tijd genoeg (90 minuten, we ontsnapten met een kwartier over en slechts 1 hint, die we in dat kwartier over waarschijnlijk niet eens nodig hadden) dus indien we ons wat rustiger konden houden waren de dingen vast veel duidelijker want de kamer is best logisch, en cool. Tof gemaakt, beetje rommelig misschien, en GOED OPLETTEN tijdens het FILMPJE.

Een van de eerste keren dat ik zoveel plezier had met cijfersloten.

Even gezocht naar de ingang maar toen meteen onthaald door een geweldige gastvrouw die ons meenam naar het schip van Captain Kid. Een hele mooie escaperuimte waarbij alles, elk detail van elke puzzel in thema is. Ondanks dat blijf je wel zien dat je in een huisje zit, en niet echt op een schip. Ik had me stiekem verwacht aan een echt schip.
Normaal gezien hou ik niet van gevonden codes uitproberen op alle hangsloten, maar de puzzels zijn hier zo leuk dat ik dat helemaal vergat. We hadden een enorm goeie vibe met ons team en ontsnapten ruim binnen de tijd.

Mooi afgewerkte kamer met leuke beleving, maar je hebt veel overbodige informatie te filteren.

Even moeten zoeken naar een parkingplekje in het drukke Amsterdam en daarna werden we meteen opgesloten in ‘Judgement Day'. Een heel mooi afgewerkte kamer met een verrassend parcours. Ik vind het altijd geweldig als je veel fysiek moet doen in de kamer. Zoals klimmen, kruipen en veel kasten open trekken. Dat klimmen en kruipen was hier zeker het geval maar je moet ook heel wat op computers doen, dat is mijn ding niet zo. De puzzels en wat je er mee moet doen zijn eigenlijk overduidelijk en leuk, maar doordat er zoveel informatie op de computers en in de kamer te vinden is er heel wat afleiding van de kern. De kamer is ook volledig in het Engels. Als dat niet je moedertaal is lees je toch vaak naast de essentie van een tekst. Aangezien je een uur en een kwartier de tijd krijgt waren we ons erg aan het haasten en dachten we dat we nooit op tijd uit de kamer zouden geraken, maar ook in uur is deze kamer zeker te doen. Verder zitten er enkele hele leuke acties en decorstukken tussen.

Simpele kamer met knappe techniek.

Nadat we de ‘Wake Up' gespeeld hadden en deze veel te makkelijk vonden raadden verschillende kanalen ons toch aan de ‘Arcade invasion' eens te spelen. Dat deden we dus.
In feite was mijn ervaring een beetje hetzelfde als bij ‘Wake Up'. Het niveau is veel te makkelijk maar de techniek achter de puzzels en ze oplossenis blijft wel leuk.
Toen ons vooraf het verhaal uitgelegd werd, begon mijn fantasie al meteen te werken. Jammer genoeg voldeed de uitwerking van de kamer daar totaal niet aan. Je hebt absoluut niet het gevoel dat je een magische gamewereld bent. Ik voelde me meer in een grote kijkdoos. Ik had graag gelooft dat hier echt ergens de slechteriken vanuit de videospelletjes zomaar zouden kunnen binnenvallen. Dat deed ik dus niet.
De host begreep deze keer gelukkig wel Nederlands, enkel jammer dat ze niet heel gepassioneerd was.
Al bij al blijf ik wel echt onder de indruk van de techniek in deze kamer. En we hadden ook echt plezier. Moesten ze nog een kamer openen, dan kom ik deze zeker spelen maar dan nemen we rustig onze tijd om niet na een dik half uur terug buiten te staan.

Zeker een aanrader met leuke puzzels, maar toch niet echt optimaal.

Als je in de briefingruimte aankomt denk je gelijk: 'Hier had men een zoldertje vrij'. Niet geloofwaardig als recherche-briefingroom. Maar goed, de escaperoom zelf moest nog komen. Hij heet dan ook 'Forbidden Floor'.
Het spel en de regels worden uitgelegd via een simpele diavoorstelling en dan krijg je een pak aan zodat je geen DNA zou achterlaten. Inclusief handschoenen wat overbodig is want je hebt heel wat op te lossen met tast in de kamer. Die handschoenen vlogen al snel in het rond tussen de rest. Ook vreemd dat de eindfoto al genomen werd voor we het spel speelden.
Goed, we mochten de kamer binnen. Dan wordt het plots een stuk interessanter je merkt meteen een heel nieuw tof thema op, met veel mogelijkheden. We zaten een aantal keer vast maar via walkie talie werd je steeds verder geholpen. En de puzzels zijn gelukkig erg aardig en origineel. Altijd leuk als je na een hint denkt: 'Mijn god, wat dom van ons'. Wel jammer dat we bij onze laatste puzzel een hint kregen waardoor we een kwartier voor het eind al buiten stonden.
De kamer is lekker stevig, alles zit goed vast, dus dat sluit al meteen heel wat vragen uit. Jammer dat er dan wel weer een hoop onzinnige rommel in de kasten en kamer ligt. Vooral veel teksten waar je niks mee moet doen. Er is ook een heel interieur gebouwd waar je niet bij kan maar waar je wel van denkt: 'Dat is waar het finale gedeelte spelen', waar je ook weer niks mee moet doen.
In de kamer bleef ik ook steeds met die zolder geconfronteerd worden. Het is een kamer gebouwd in een huis en dat levert beperkingen in je ontwerp. De vorm van je kamer is al bepaald en een raam werk je niet zomaar weg.

Response by Escape Room 'Forbidden Floor'

2019 April 4

Hallo EscaperJS,

Nogmaals bedankt voor jullie deelname aan ons onderzoek!
Inmiddels hebben we uiteraard contact gehad via de e-mail met betrekking tot deze review.
We zijn blij met alle feedback die we ontvangen. Maar zoals besproken zou het een tip naar alle spelers kunnen zijn; mocht je jezelf na het spelen van een Escape Room nog dingen afvragen (bijvoorbeeld waarom er voor bepaalde dingen gekozen is) stel die vragen dan zeker aan de gamehost.
Je zult er vaak achter komen dat er meer met een reden gebeurd of is gemaakt dan dat je erg in hebt ;)

Nogmaals bedankt voor jullie komst en de gezellige avond!

Met z'n tweeën iets te moeilijk, maar volgens mij heel leuk met een grotere groep.

Bij Next Level escape hadden we al 'Catch me if you can' gespeeld en nu op een middag besloten we heel impulsief het eerste deel te spelen, met z'n tweeën. Wetende wat 'Catch me' in petto had maakten we ons zorgen of dit met zo weinig wel zou lukken. Jammer genoeg net niet gehaald, maar wel een goeie ervaring rijker. Waar je start is echt zo'n kamer naar mijn hart. Rondom rond volledig in het thema, duidelijke sfeer en alles zit stevig vast. De raadsels zijn niet te moeilijk en tamelijk logisch. Het is vooral een kamer waar je goed moet zoeken achter hoekjes en kantjes, er is van alles om open te trekken. Soms moet je ook wel een beetje TE goed zoeken, omdat het net iets te minuscuul is en in tijdsdruk zie je echt kleine dingen snel over het hoofd. Leuk hoe voorwerpen een nieuwe verrassende functie krijgen. Er zitten zowel heel originele dingen als elementen die je al wat vaker tegenkomt. Er zit ook zeker een verrassend element in het spel/het verhaal. Een thema en sfeer waar ik minder fan van ben maar het verhaal is wel duidelijk, had liever wat meer in de boerderij gebleven. Eén electronisch dingetje toont wat slijtage en past niet meer heel goed, één onderdeel van de finale puzzel was te onduidelijk voor ons.

Geen topniveau.

Nadat we uit 'The Dome' in Bunschoten waren ontsnapt moesten we jammer genoeg snel door de 'terugkijk beelden' spoelen want we hadden een afspraak bij 'Runaway Train'. Toen we daar aankwamen was er echter niemand te zien en de deur bleef dicht. We belden de eigenaar en bleek dat onze host zich van uur had vergist doordat het reservatie systeem niet goed werkt blijkbaar. We hebben er drie kwartier gestaan. Heel k*t, want we hadden dus gewoon rustig aan kunnen doen in Bunschoten, en onze volgende afspraak stond ook al te wachten. Gelukkig kregen we binnen wel enkele drankjes en snacks ter compensatie, maar toch..
We werden weer een keer ingelijfd als recherche team met kledij en al (waar ik al geen fan van ben) en mochten de zaak 'Runaway train' oplossen.
Buiten dat de omkadering van het decor erg knap is, is het verder een vuile rommel. Er lijkt hier geen ongeluk gebeurd te zijn, want alles is nog intact, het is gewoon rommelig.
Je start met een overload aan informatie, waarvan de helft dient als afleiding (niet nodig denk ik als je puzzels van degelijk niveau zijn) en je het andere kwart pas veel later nodig hebt.
De puzzels passen wel bij het thema maar zijn grotendeels absoluut niet goed opgenomen in het decor. Het staat vooral gewoon op de muur gekliederd en HEEEEEEEL moeilijk leesbaar, dat moet echt even opnieuw!
Ondanks dat het 'ongeval' net gebeurd is zit er toch al een skelet in het verhaal.. Misschien denk ik dan te ver na, maar ik voelde hier totaal geen belevenis. De puzzels zijn wel leuk en goed te doen maar deze escape is zeker niet van topniveau.

De eerste keer dat ik me niet heb gestoord aan zoveel slotjes.

Om m'n verjaardag te vieren reisden we van Antwerpen naar Amersfoort omdat hier blijkbaar een goeie en ietwat enge Escape zat.
We kwamen toe met de auto op een lange donkere weg en eindigden op een onheilspellende binnenplaats, dat wakkerde de sfeer al goed aan.
Het vorige team vertrok net en de enthousiaste host nam ons mee naar de kamer. Alles om ons heen droeg goed bij aan de beleving voor we begonnen en uiteindelijk zijn we met een klein kwartiertje overschot onze angst te baas gebleven.
Veel leuke momenten en best spannend. Leuke puzzels die me herinnerden aan elementen die ik al kende, maar da's niet erg. Het leidde wel vaak naar een cijfer-of sleutelslot openmaken maar deze keer was de weg ernaartoe het wel waard.
Ik hou niet zo van escaperooms waar je het verval van het originele gebouw voelt, maar hier was het wel echt bruikbaar. We hadden dus een geslaagd avondje.

De beleving van het verhaal is fantastisch, dit puzzelen was minder mijn ding.

'The Vault' was zowat een van de eerste escaperooms die me aangeraden werd. We hebben hem verschillende keren willen spelen, maar steeds afgeblazen op het laatste moment. Nu was het eindelijk zover.
De aanloop naar het spel, zowel de dagen vooraf als de laatste seconde voor je wordt binnengelaten doen je echt zin in krijgen in het spel. Super origineel en een grote meerwaarde. Het zorgt er natuurlijk ook voor dat de verwachtingen des te hoger liggen.
De beleving is tiptop. Er gebeurd van alles om je heen waardoor je je een dief voelt die echt aan de security moet ontsnappen. Oprecht spannend. Het puzzelen in deze kamer was dan weer niet mijn ding. De escape is gebouwd in een echte kluis dus reuze authentiek maar dat levert wel veel beperkingen op qua techniek. Sommige draden en contacten liggen open en bloot. Ik wil in een escape niet worden tegengehouden door de vraag of ik ergens wel of niet mag aankomen. Overal stekkers en knoppen tegenkomen waar je vanaf moet blijven.. da's jammer dat men die niet kon verstoppen. Verder houdt de regel 'Wat vast zit moet je niet losrukken' ook geen stand, want die dingen zitten hier niet eens vast.
Verder vond ik de meeste puzzels erg moeilijk en niet leuk. Veel afleiding ook en veel codesloten.. Maarja het is 'The Vault' wat dacht je.. Desondanks, mijn Mission Impossible kwaliteiten bovenhalen, was wel supertof!

Pittig maar verbazend

Ondanks deze kamer me vooraf niet aansprak ben ik op aanraden toch gegaan. Het introfilmpje maakte me niet warm en de inspiratie voor deze kamer ligt ook ver buiten mijn interesses. Maar, wat was dit cool. Een pittige kamer dat wel met enkele puzzels waar ik niet van houd, maar wel echt verbazend. We hebben het erg moeilijk gehad, maar zijn toch binnen de tijd ontsnapt. De kamer is prachtig afgewerkt, erg variërende kamers en je zult me begrijpen: 'magisch'. Er is veel te doen dus samenwerken is de boodschap. Dit is er zo eentje om te vergeten en opnieuw te spelen.

Hoe hebben ze dit gedaan? TOP!

Na 'Kamer 237' gespeeld te hebben raadden ze ons aan om deze pas geopende kamer te spelen. Blijkbaar was het eentje die je moest gespeeld hebben. Meteen gebeld en de eigenaars hebben er alles aan gedaan ons een plekje te geven diezelfde avond. En wat ze zeiden was deels waar... Wat je te zien krijgt is cool. Prachtig afgewerkt sowieso, vakmanschap! Maar los daarvan zal de kamer me niet echt bij blijven. Heb niet echt genoten van de puzzels. Heb veel cijfertjes voorbij zien komen en het kwam me zeker niet origineel uit de hoek.

Ze blijven me verbazen.

Na alle kamers van Escape Challenge gespeeld te hebben moest uiteraard nog een kaartje afzakken naar Zoetermeer.
Onze gigantisch hoge verwachting werden ruimschoots ingelost. Het ontvangst was weer heerlijk in thema en evolueert achteraf in de sympathiekste persoon.
De kamer zelf is prachtig en laat ons zeggen 'gigantisch'. De puzzels blijven wederom origineel, prachtig ontworpen en mooi uitgevoerd. Je hebt van alles wat. Behendigheid, puzzelen, zoeken,... Je waant jezelf echt in een weeshuis, alles wat je je kan bedenken is hier, en het is zo leuk! Weer een paar geweldige momenten en verrassingen en eentje om niet te vergeten.

Veel te makkelijk maar knap gemaakt.

Als ervaren spelers was de introductie bij het ontvangst te lang en te kinderlijk. De basisregels (geen kracht, noodgevalknop,..) kennen we ondertussen wel. Tevens wordt op voorhand vertelt wat de uiteindelijke stap in het verhaal is om te kunnen ontsnappen.. jammer, wil dus zeggen dat het niet duidelijk genoeg geïllustreerd is in de kamer om zelf het verhaal te kunnen volgen. Een kamer moet zichzelf uitwijzen, voor ik binnenstap wil ik zoveel mogelijk in het ongewisse gelaten worden. Zij sprak ook enkel en alleen Engels. De kamer zelf is mooi en solide met echt enkele knappe verrassingen en puzzels. Sommige heel simpel maar vooral te chronologisch. 5 personen is véél te véél voor deze puzzels. Er staan er steeds 2 niets te doen omdat je steeds allemaal van puzzel naar puzzel hopt en er verder niets te doen valt. De muziek is enorm basic en eigenlijk echt niet goed, komt zo van YouTube. Geluidseffecten van kinderen, zo oud. Had origineler gekund. We hebben nooit een moment van spanning gevoeld ook niet in tijd, terwijl het verhaal nochtans in een nachtmerrie verkeerd. In 30 minuten waren we weer buiten. En er zijn magnetische sloten dit je zo zonder enig benul kan lostrekken.. eeum... had dan even een iets krachtiger slot gekocht. Ondanks dat het een mooie en afgewerkte kamer is met echt wat originele, toffe puzzels en elementen was dit z'n €125 verre van waard. Best wel teleurgesteld.

Een betere beleving kan bijna niet.

Op aanraden boekten we deze escaperoom en de verwachtingen waren hoog. Er was ons al een tipje van de sluier opgelicht, maar dat maakte uiteindelijk geen verschil.
We werden vriendelijk ontvangen in een gezellige ruimte en en daarna daalden we af naar de ingang van 'The Experiment'. De afstand die je dan loopt is best verrassend, maar gaandeweg voel je de gezelligheid van de ontvangstruimte wegebben en wordt het kouder. Je krijgt letterlijk het gevoel: "Hier is iets niet pluis". De beleving begint hier al en houdt vol stand tot het bittere eind. Er is geen ontkomen aan, aan dit verhaal. ESCAPE tot in de diepste betekenis van het woord.
Ik had niet het sterkste team vandaag, de puzzels leken ingewikkeld. Achteraf bekeken zijn ze eigenlijk goed te doen, precies hoe ik ze graag heb, maar samenwerken is de boodschap. 1 puzzel klopte niet naar mijn gevoel, een detail i.v.m. tijdsaanduiding. We raakten helemaal gefrustreerd toen we precies deden wat de opdracht was en er niets gebeurde. 1 van de automatische sloten hebben we ook zelf moeten losprutsen, die deed het niet helemaal. Maar laat me wel concluderen dat de puzzels leuk en origineel zijn en helemaal in het thema passen.
Ik ben zelf niet zo fan van concepten als de 'Koepelgevangenis' in Breda waar je hoe dan ook afhankelijk bent van de hulp van de medewerkers. Ik vind dat je als groep zonder hun hulp, hints en inbreng moet kunnen ontsnappen. Dat is hier niet het geval (ik verklap niets). Maar mijn medespelers vonden dit niet en konden me overtuigen dat in deze uitvoering van het concept het wel een meerwaarde was. Maar ik blijf het tricky vinden.
De trailer van deze Escape vind ik trouwens prachtig. Toen we de kamer binnenliepen herkende ik 't meteen. En er wordt met veel meer gespeeld dan je 3 voornaamste zintuigen. Enige wat me opviel, en wat me nog steeds bijblijft is dat de muren van vezelhout gemaakt zijn. Je ziet dat die ruwe platen gewoon geschilderd zijn. Dat was het enige waardoor ik me bewust was van het feit dat dit een decor was. Een beetje pleisterwerk had dit helemaal te niet gedaan. Wil niet zeggen dat het geen stevige kamer is hoor.
Voor de rest nog even zeggen dat er leuke en ongelooflijke verrassende elementen aanwezig zijn. Knap gespeeld met de ruimte die ze hebben. Ik dacht even dat ik gek was.
Love it!

Bedankt voor de upgrade.

Antwerp Clue had 4 kamers, die heb ik reeds gespeeld en de ervaring was nooit fantastisch. Nu hebben ze een aantal nieuwe kamers, dus een nieuwe kans.


Ik was aangenaam verrast toen we de CSI-room binnen liepen. Eindelijk een goeie afwerking. De kamer zag er top uit, nog steeds smalle ruimte en nog steeds die verfoeilijk cheape muziek en geluidsinstallatie. Maar eindelijk geen oude muren en kabels meer te zien. Het zag er solide uit, dat je niet snel aan iets kon prutsen wat niet mocht. De leuke, best moeilijke puzzels en verrassende elementen kwamen deze keer tot hun recht. Wat nog wel steeds een probleem is is dat er te veel overbodige elementen zijn. Onnodige stickers en opschriften. Afstandsbediening heeft te veel knopjes en werkt niet goed. Eén prop doorbrak het thema ook echt voor mij, ik was even helemaal uit het verhaal, maar ik ben benieuwd naar de andere kamers. Die oude kamers, OPDOEKEN!

Deze moet je gedaan hebben.

Als verjaardagsuitje zijn we met z'n twaalven afgezakt naar Rijswijk om 4 escapesgames te spelen. Hoe ver we soms niet rijden voor deze dingen. Maar 'Jason's Curse' was de rit meer dan waard.
Mijn team speelde gelukkig 'Jack The Ripper' als eerste en daarna pas 'Jason's Curse'. De andere volgorde viel vast tegen.
De hosts zijn enorm vriendelijk en gepassioneerd. Ik kreeg trouwens, omdat het voor m'n verjaardag was en ik 4 spellen boekte, een mooie deal.
De sfeer in deze kamer was heerlijk spannend! Je weet, zoals altijd, dat er niets te vrezen is, maar deze sfeer was zo duister dat je erg op je hoede bent. Ik ben een zeer dappere speler, maar ik hier durfde ik niet altijd dichtbij te komen.
De kamer is zeer professioneel. Prachtig, gedetailleerd afgewerkt, zit vol verrassingen en knappe techniek. Ik sta nog steeds versteld van de opbouw van deze kamer en de mindfuckmomenten die je meemaakt.
De puzzels zijn naar m'n hart, alhoewel niet alles even origineel was. Het merendeel wel, maar ik dacht soms: 'dit heb ik al eens eerder gezien' en was dus niet alles even verrassend. Maar let wel, verrassend waren andere dingen zeker wel! Ook combinaties van muziek kennen een speciaal, knap effect.
Ondanks de fantastische sfeer, was ik niet zo mee met het verhaal. Niemand van ons eigenlijk. Het introfilmpje had me ook niet beet. Ik moest het hebben van de afwerking en verrassingen van de kamer.. Aan het eind moesten ze ons even het verhaal opnieuw schetsen want we hadden toch wat gemist blijkbaar.
De host toonde ons na afloop enkele geheimen. Toen waren we nog meer onder de indruk. We geloofden nooit dat deze kamer volledig automatisch was. Knap!

Misschien is deze kamer toe aan een make-over

Als verjaardagsuitje zijn we met z'n twaalven afgezakt naar Rijswijk om 4 escapegames te spelen. Hoe ver we soms niet rijden voor deze dingen. Mijn team speelde gelukkig 'Jack The Ripper' als eerste en daarna pas 'Jason's Curse'. De andere volgorde viel vast tegen. Daarmee bedoel ik dat het verschil tussen beide kamers immens is. Ik weet dat dit hun eerste kamer is, maar een kamer mag toch mee-evolueren, niet? De afwerking was eigenlijk echt niet goed, losse zwarte doeken als decor. Enkele elementen waren aan vervanging toe.
Iets te veel afleiding ook. Er zijn enkele erg opvallende elementen waar je, zo blijkt achteraf, niets mee moet doen. Hoeft echt niet voor mij. Zorg ervoor dat je escape zo van niveau is dat je geen extra afleiding nodig hebt.
Ik heb dit al vaker geschreven maar een politie/inspecteurconcept laat me meestal koud. Met betrekking tot het verhaal en puzzels krijg ik dan het gevoel dat er niet echt een geheel is, want een onderzoek kan je eender waar voeren, en een aanwijzing kan je overal vinden. Je merkt dit ook.. De puzzels hebben echt niets met het verhaal te maken en de Londense sfeer mis ik heel erg. Het is hier niet spannend, het voelt niet alsof ik een moordenaar aan het opdoeken ben. Het voelt eerder... koud. Dat was het ook echt. De legendarisch Jack the Ripper was geript. Deze kamer had evengoed 'The Police Investigation' kunnen heten.
Desalniettemin zijn de hosts enorm vriendelijk en gepassioneerd. Ik kreeg trouwens, omdat het voor m'n verjaardag was en ik 4 spellen boekte, een mooie deal. En met 'Jason's Curse' werd alles goedgemaakt. 'The Hangover' kom ik zeker nog uitproberen.

Hier kunnen Vlaamse Escaperooms wat van leren

Op aanraden van een uitbaatster uit Den Bosch hadden we deze escape geboekt. Zij vertelde dat ze d'r eigen concept last-minute om had gegooid na het spelen van deze kamer. Heel hoge verwachtingen dus, die nipt werden ingelost.

Het introductiefilmpje is amateuristisch, dat moeten ze wel even goed overnieuw doen. Maar wanneer je de kamer binnenstapt is er wel meteen sfeer. Spannend en memorabele, toffe puzzels van een iets gemakkelijker niveau. Eventjes nadenken maar het antwoord is logisch. Als ervaren spelers waren we best snel ontsnapt, er mocht gerust een kamer bij. De puzzels hadden niet veel met het verhaal te maken en ik volgde het ook niet helemaal, maar het zag er wel goed uit. Zeker niet mijn hoogst aangeschreven kamer, maar dit niveau halen weinig Vlaamse Escaperooms. Retie mag nog een kamer openen naar mijn mening.

Ik trek een volgend bezoek in twijfel

Ik ben geen fan van deze kamer. Naast het verhaal en regels wil ik verder geen hints krijgen voor ik een kamer binnenstapt. Als je een goede kamer hebt wijst 't zichzelf uit. Dat is hier niet het geval. Er wordt je verteld dat er een element is dat je meermaals moet gebruiken.. Daar knap ik al enorm op af.. Uiteindelijk is datgene zelfs enorm onhandig, want de logica dat je dit meermaals moet gebruiken is er gewoonweg niet. Dus ik snap waarom het aan het begin gezegd wordt, maar dat kan de bedoeling niet zijn, toch? En tjonge.. code's, code's, code's.. *zucht*. Wat is deze kamer ook lelijk afgewerkt. Snel wat zwarte doeken opgehangen en overal isolatiefoam.. dat dit zogezegd een soort maanstenen zijn.. nee.. I don't buy that, ik zit gewoon nog steeds op een krappe zolder. Dit verhaal had me echt niet beet, ik heb er niets van ervaren. Ik snap wat men wilden bereiken, maar wat een slordige uitwerking. Op een gegeven moment kijk je naar een montage van bestaande filmscènes.. daarmee katapulteer je me zo uit de sfeer (die er in dit geval toch al niet was dus dat scheelt). Dit filmpje duurt veel te lang en als je even niet oplet ben je de Sjaak want het treft niet helemaal met de opdracht die je krijgt, ik had zelfs het gevoel dat je voorkennis moest hebben voor deze puzzel. Verder zijn andere puzzels wederom wél leuk. Niet allemaal even origineel, maar wel tof. Het introductiefilmpje is ook knap gemaakt.

Leuk maar ik ben niet akkoord.

De escaperoom is gelegen op een sfeervolle locatie met een enthousiaste host.
Het thema sprak me totaal niet aan, maar het 2-personen-concept wel.
De aanvang van de escape was heel spannend en doet echt wat met je. De kamer zelf is mini en de puzzels zijn best pittig. Toch hebben we ons erdoorheen geslagen maar door een verkeerde beslissing was het pltos voorbij. Dat komt omdat je maar één kans hebt de juiste ontsnappingsoplossing in te voeren. Heb je die fout dan stopt je tijd, en is het avontuur voorbij. Dat zint me niet echt. Zo kan je escape al eindigen na 10 minuten, wie wordt daar blij van? Misschien toch iets om over na te denken

Simpel en kort maar knap en toch verrassend

Met een mengeling van ervaren en minder ervaren spelers hebben we de kamer gekozen met een gemiddeld aantal ontsnappingskansen. We werden enthousiast ontvangen in een leuke ruimte en konden lekker met hen kletsen. We hadden het over hoe teleurstellend het soms is als je veel te snel uit een kamer ontsnapt. En natuurlijk, tot overmaat van ramp stonden we na een dik halfuur terug buiten. De puzzels zijn knap en origineel, maar heel logisch en ook erg weinig. We hadden ons verwacht aan een spannende beleving, maar dat was het niet.


Het verhaal over een zieke oude man met onverklaarbare klachten en diens mysterieuze vrouw is eigenlijk nergens te bespeuren. Het interieur matcht met het thema, maar een verhaal is er absoluut niet.


Er passeert een wiskundige puzzel waarbij niet helemaal duidelijk is wat wel en wat niet tot de opdracht behoort. Best vervelend maar ik was wel onder de indruk van de techniek en automiek. Hier was verstand aanwezig.


Voor we aan de kamer startten werd ons verteld dat er een element is dat louter decoratief is waarin veel mensen zich vergissen en denken dat het een clue is. Met hand en tand werd uitgelegd waar dit zich precies bevond. Dan denk ik: 'Haal het dan gewoon weg...'.


In ieder geval was ik onder de indruk van de puzzels die we voorgeschoteld kregen en met een korting speelden we er dan de moeilijkste kamer achteraan, met succes.

Aangenaam verrast

Na erg vlug ontsnapt te zijn uit de 'Granny's Room' hadden we een 'goedmakertje' nodig en de 'Se7en Sins' werd ons daarom met een speciale korting aangeraden.

De kamer is erg goed afgewerkt en de puzzels variëren mooi tussen simpel en ingewikkeld. Inzicht heb je echt wel nodig, dus speel deze kamer niet met te weinig. Daarnaast zijn de andere escapekwaliteiten ook zeker vereist. Een mooie mix.

Net zoals 'Granny's Room' is er een knap staaltje techniek toegepast en verrast deze kamer je een behoorlijk aantal keer. Éen van de hangsloten werkte jammer genoeg niet naar behoren, waardoor we even vastzaten ondanks dat we de juiste oplossing hadden.

Ik ben niet zo'n fan van dit hintsysteem. Je beslist zelf wanneer je geholpen wordt. Ik vind de beleving meer optimaal als de host met kennis van de kamer het ideale scenario tot ontsnapping kent en je dus op de ideale momenten een hint geeft.

Ondanks dat ik het onderwerp politie/inspecteur niet leuk en onorigineel vind, boeit het verhaal me hier wel en heerst er een spannende sfeer. Een aanrader.

Leuk voor beginners

Ik weet het niet zo goed met Antwerp Clue. De uitbaters zijn echt leuke mensen, super gepassioneerd en verstand van de zaken, maar hun kamers missen echt iets.
Deze kamer ligt in de kelder, ook effectief de muren van de kelder zijn gebruikt, dan heb je al niet zoveel mogelijkheden om bedrading te leggen of iets in de muur te verwerken want dan moet je beginnen hakken en weer afwerken, dat lijkt net iets te veel moeite en kosten voor hen. De kamers blijven vooral cheap. De afwerking is slecht, muur brokkelt af, muziek komt van YouTube, geluidsinstallatie is een losse computer speaker, roosters zitten los en IKEA.. uiteraard.. met barcodes. Alsof gebruikt is wat ze gratis konden krijgen en dat samenvoegden tot een geheel. Een van de cijfersloten was zelfs zo versleten dat, ondanks de juiste code, we na 5 minuten proberen opzoek gingen naar een andere code omdat het slot gewoon niet openging. En er was niemand die even hintte dat dit wel de goede code was, pas véél later. Evenals wanneer we een, voor ons, onbekend en oud voorwerp in handen kregen en we niet wisten hoe dit werkte.

Er is veel te veel afleiding, elementen die je niet nodig hebt. Een goede escaperoom heeft dat niet nodig.

Je zit niet in het verhaal om dat de ruimte rondom je duidelijk een oude kelder is en er overal stickers hangen met 'Don't Touch'. Maar toch de puzzels zijn leuk, ze moeten alles gewoon dringend eens leren afwerken!

Leuk bedacht, niet professioneel uitgewerkt.

De gouden kooi weet absoluut wat leuke puzzels zijn en hoe die goed te linken met het verhaal. Echter, zoals vele Vlaamse escaprooms, lijkt het een beetje snel gemaakt en werk je met troep. De kleine kamer oogt niet duurzaam, alles zit een beetje los en het is een rommelmarktbrei. Je bent in oude hut met een versleten keuken, maar toch vindt je er een hoop moderne toestellen. Dat werkt niet voor mij, ik wil een bewust gekozen, coherent geheel. Elementen die geheim moeten blijven tot een later moment zijn veel te zichtbaar. Ook te veel elementen waardoor je uit de sfeer gekatapulteerd wordt. Je kan bijvoorbeeld gewoon naar buiten kijken, naar de ruimte waarin deze kamer gebouwd is. Een plastiek spin is trouwens ook echt een afknapper. 'Sorry, dit is geen kinderkamer'. Ik herhaal wel dat de puzzels leuk zijn en het verhaaltje eromheen werkt, maar niet professioneel afgewerkt.

Zeker de moeite

Na eerder 'The Freakshow' te hebben gespeeld kwam ik met hoge verwachtingen. De locatie en hosting die ik super vond waren dus al geen verrassing meer. Ondanks dat ik wel enthousiast was achteraf, had ik de twee kamers misschien beter in omgekeerde volgorde gespeeld, want 'The Dentist' is duidelijk van een minder kaliber. Het valt op dat dit hun eerste kamer was. De muziek was tamelijk basic, veel codes, en veel minder verrassend. Desalniettemin had ik een leuke ervaring.
Het verhaal is overduidelijk en je kan er niet omheen. Je bent te gast in de praktijk van de tandarts en daar moet je zien te ontsnappen. Elke puzzel staat onmiskenbaar in dat teken. Tot het einde nadert, daar verlies ik de link en het verhaal. Het einde is ondergeschikt aan al wat je reeds beleefde, alsof het snel klaar moest zijn.
De sfeer is wel continu. Je bent steeds op je hoede. Licht en geluidseffecten jagen je de stuipen op het lijf. Ook de aanvang van deze kamer is erg leuk en memorabel.
De puzzels gingen ons goed af maar zijn toch aan de moeilijkere kant denk ik. Alsnog was ik er tevreden mee.
Verder ziet de kamer er goed uit, al refereer ik weer naar het einde dat van mindere kwaliteit is.

Rob the bank.. They only care about money.

Ik had hoge verwachtingen van deze nieuwe kamer, hij werd groots aangekondigd. Maar jee, ik kom hier niet meer terug.
De kamer zag er best oké uit en begint best spannend. Maar na een vast aantal minuten moet je al het werk neerleggen en doorgaan naar het volgende deel van het verhaal, waardoor we heel wat puzzels niet hebben kunnen beleven. Daarna sta je verplicht 10 minuten eenzelfde actie te doen, want dat is de opdracht. Vervolgens heb je veel te weinig tijd om de volgende puzzels op te lossen.
Per ongeluk drukten we op de noodknop, waardoor de laatste deur plots openging, het duurde een kwartier voor de spelleider dit doorhad en de deur terug kwam sluiten, ondanks ons gebrul en gezwaai.
Dit alles spreekt voor zich denk ik. We werden door deze escaperoom gejaagd in een trechtersysteem. Alles wordt meteen weer gereset terwijl we nog bezig zijn met het spel. Er is dus niemand die ons in de gaten houdt om hulp te bieden. Dit zaakje draait rond geld en niet rond de beleving van de spelers.
Wel enkele leuke puzzels, maar de werking veracht ik.

Ben ik plots bij IKEA? Bah.

Last minute deze kamer geboekt als verrassing en de naam al vaak zien passeren, maar dat zal ik nooit meer doen.
Ik hoop dat deze escape snel zijn deuren sluit. We werden ontvangen in een vergaderzaal aan een grote tafel waar ook het team dat een andere kamer speelde, zijn introductie kreeg. Daarna moesten we nog wachten tot zij opgesloten zaten, toen mochten wij. Onderbemanning.
De kamer was mini en er stonden alleen maar IKEA-meubelen met de originele barcodes nog op, heel afleidend, zeker omdat je alleen maar codes moet invullen. Ook lagen er tientallen boeken verdacht opgesteld die je gewoon niet nodig hebt, en dat niet alleen. Cijfersloten, kistjes en IKEA meer heb ik niet gezien. Geen klok, geen leuke puzzels. Ik kom niet meer terug, zonde van het geld. Cheape kamer.

Alsof ik in een film zat

Ik zat te popelen om te gaan sinds ik vernam dat 'The Honeymoon Hotel' zijn deuren geopend had. Ook het logo en de trailer zijn zo vet. Al vind ik wel dat de trailer veel verklapt.. Maar joh, wat was dit gaaf.

We werden ontvangen in een fijne ruimte, op een totaal andere manier dan 'Escape Challenge Delft' maar dat was zeker niet erg.

We werden meegenomen naar de lobby van het hotel en daar startte het verhaal. Net als bij 'The Freakshow' was de muziek hier fantastisch! Er hangt zo'n intense sfeer, ik was helemaal mee met het verhaal dat je echt stapje per stapje volgt. Superduidelijk!

De kamer ziet er af uit. Een stijl die me bevalt bij dit thema, een beetje 'Tower of Terror'-gevoel. Elk onderdeel van deze escape kent een verschillende doch matchende look en feel, met uitzondering van wanneer het einde nadert. Plots miste ik de verhalende sfeer een beetje. Het gevoel is plots erg leeg en simpel. Ik mis details. Ik weet niet goed waar ik me bevind. Oké, jawel het is overduidelijk maar dit leek me iets te gehaast afgewerkt, te simpel. De puzzel die hier opgelost moet worden vond ik ook niet leuk, hij was ook te moeilijk voor me. En de prop die we moesten gebruiken werkte niet optimaal. En samenloop van dingetjes daar op het einde, dat was een beetje jammer. Maar het echte einde, de ontsnapping, is dan weer superduidelijk en best origineel bedacht. Smart.

Zoals gezegd speelde één puzzel me parten, maar elke andere puzzel vond ik uitmuntend, zo leuk. Ik ervoer weer helemaal wat ik zo leuk vond bij 'The Freakshow'. En ja, 2 momenten zullen me nog lang bij blijven. Knap bedacht, heel leuk.

Pittige kamer

Deze kamer stond beoordeeld als escaperoom van de maand januari 2017, dat was de trigger om te reserveren. Het thema interesseerde me niet zo heel erg, dus daar had ik een beetje schrik voor. De room is gevestigd in een poolcentrum dus dat is wel leuk als beleving.


Je komt binnen in een grote kamer en de deur achter je blijft wegens veiligheid gewoon los. Dat is jammer want het gevoel dat je moet ontsnappen wordt daarmee al een beetje gereduceerd. Verder is dit zeker een aan te raden kamer.


De limiet van 8 personen is zeker goed want de kamer is groot en je hebt genoeg te doen. Er zit een leuke verrassende wending in de kamer en het ziet er allemaal authentiek en echt uit, op enkele kleine details na. De sfeer is er zeker maar het is niet spannend, er is geen dreiging.





Jammer genoeg zijn we niet ontsnapt. Ik heb een hekel aan deurtjes en dergelijke die niet vanzelf openklappen als het slot opent. Zo zijn er hier verschillende verborgen compartimenten waarvan het slot wel opent maar het compartiment blijft verborgen. We wisten hoe we konden ontsnappen maar vonden niet wat we nodig hadden, nu weten we dus waar we moesten zoeken. Erg gefrustreerd terug naar huis gegaan. Een investering van €50 om enkele details aan te passen had deze kamer memorabel kunnen maken. Desalniettemin een goeie kamer met techniek waar goed over nagedacht is. De makers zijn dus niet enkel poolers.

Van de troon gestoten door 'The Dome - Bunschoten' maar lange tijd mijn #1 geweest.

Op aanraden zijn we afgedaald naar Delft om deze Escape te spelen. Naar het schijnt was dit TOTAL MINDFUCK. Daar ben ik nu niet zo akkoord mee, maar meer na jaar na ons bezoek staat deze nog steeds op kop als mijn absolute nummer 1! In de tussentijd hebben we ook een bezoekje gebracht aan 'The Honeymoon Hotel' en 'The Dentist', maar misschien omdat dit de eerste van de reeks was dat de indruk het grootst was. Ik kijk uit naar 'The Orphanage'.
We kwamen toe terwijl het donker was buiten en het waaide als en gek. Hoe we probeerden niet van de trap te vliegen om uiteindelijk te kunnen aankloppen leek wel een filmscène, we hadden de spanning al te pakken. Vervolgens werden heerlijk in karakter onthaald en opgejaagd tot we binnen mochten in de kamer. We waren allen echt in spanning.
De muziek in de kamer was fantastisch, dit maakte de beleving nog intenser. Gek hoe extreem muziek kan bijdragen. De kamer was echt een plaatje. Kleurrijk, knap, geheimzinnig, verrassend & it tells the story.
De puzzels zijn zo knap verwerkt in het decor. Op het eerste zicht is er eigenlijk niets opvallends, dus het is echt een zoektocht. Eens je een spoor hebt is het ook nog eens superleuk om op te lossen en vraag je je steeds af wat het volgende zal zijn waarmee je verrast wordt. Één puzzel was behoorlijk beschadigd qua look, maar dat heeft me verder niet afgeleid. Ik was te hard onder de indruk van alles om me heen, de hele tijd. Ik vond het echt verbazend. En als laatste ben ik fan van dit hintsysteem.
Top sfeer, top puzzels, top kamer! Brainwash me, please.

P.S.: Mooi logo!

Ik ben hier niet over te spreken.

Ik vind de eerste kamers van Antwerp Clue een rommeltje. Ze hebben beperkte bouwopties aangezien de room opgetrokken is in een reeds bestaande kamer. Ze gebruiken de muren die ze hebben. Daar nieuwe kabels en dergelijke in leggen is te veel moeite, laat staan opnieuw af te werken. De props en meubels zijn rommel, overduidelijke tweedehands/stuk of het komt van IKEA en de originele stickers hangen er nog aan. Maar deze kamer slaat echt alles. Je kan puzzels gewoon niet oplossen omdat je met brol moet werken. Op een gegeven moment moet je iets ergens instoppen, en dat moet iets aanduiden. Maar omdat je de 100ste groep bent is het gat veel te groot geworden en is het onmogelijk de clue te vinden. Daarnaast was er zelfs een deur niet op slot. DIT KAN ECHT NIET.
De kamer is veel te cheap. Een blacklightzaklamp is zo goedkoop. Als escapegamer wil ik verrast worden, vandaag ben ik alleen maar teleurgesteld. De finalclue van hun escapegames is trouwens steeds dezelfde omkadering, it get's old.
Dit is z'n geld gewoon niet waard.

Hier ga je nog lang aan terug denken.

We zijn op hoogst aanraden deze kamer gaan spelen. Je word vriendelijk ontvangen in een ter uwer beschikking gestelde gamehall terwijl je wacht. Wij zijn ontsnapt op 0:55 seconden met slechts een paar hints. Simpel dus zou je denken, maar 'We worked our butts of'. Een prachtige gethematiseerde kamer afgewerkt tot in de diepste details van de architectuur en haast adembenemend als je het achteraf nog eens bekijkt. Ik raad iedereen deze kamer aan. Superknappe, inventieve mooi in de kamer verwerkte raadsels en puzzels, special effecten en schrikmomenten. De makers, die eigenlijk als architecten gefungeerd hebben, zijn masterminds en weten een codeslot slot leuk te maken. Een volautomatische machinerie zit rond deze kamer verstopt. Achteraf krijg je de hoogtepunten van je escape terug te zien in een cinemazaaltje, hilarisch! Ik wou dat ik gebrainwashed werd en opnieuw kon escapen. Moeilijk te overtreffen!

Zonde van mijn geld. Walgelijk.

Vooraf krijg je een raadsel toegestuurd dat je nodig hebt in de kamer, I don't like that. En het wordt alleen maar erger... De kamer is mini en afschuwelijk afgewerkt. Wanneer je binnenstapt zie je alleen maar containers met slotjes. Escapers haten dit, duidelijk geen verstand van de zaken. De puzzels hadden heel weinig met het verhaal te maken.. wacht.. verhaal.. dat was er eigenlijk niet eens. Een titel dat wel. Maar buiten wat mooie muurschilderingen is hier niets wonderlijks aan. Rommelig, goedkoop, en het voelt alsof alles hier zo afbreekt. Dingen staan zo opgesteld dat, eens je wat verzet, je een raadsel niet meer kan oplossen. De oplossing is ons dan maar doorgeseind. Het hintsysteem is een telefoon die je zelf bediend. Je kiest dus zelf wanneer je hulp krijgt. Er zit niemand toe te kijken waar je vastloopt. Slecht! De puzzels zijn onlogisch en heel moeilijk. Als je niets van vierkantswortels, logica der bewerkingen en machten kent, moet je niet denken te kunnen ontsnappen zonder hints.

Leuk voor beginners

Dit is naar mijn mening de leukste kamer van hun eerste rooms. Maar toch weet ik het niet zo goed met Antwerp Clue. De uitbaters zijn super leuke mensen, gepassioneerd en verstand van de zaken, maar hun kamers missen echt iets.
De kamer is gebouwd in een kleine ruimte die ze ter beschikking hebben. Dus ze gebruiken de muren die ze hebben, dan heb je al niet zoveel mogelijkheden om bedrading te leggen of iets in de muur te verwerken want dan dan moet je beginnen hakken en weer afwerken, dat lijkt net iets te veel moeite en kosten voor hen. Als je weet dat veel escaperooms speakers en dergelijke in hun muren verwerken die ze speciaal bouwen voor hun escape dan is dit echt slecht. Op en top Vlaams vind ik dit. If money is an issue, dan moet je het gewoon niet doen. Ondanks dat de puzzels leuk en origineel zijn en leuk met het thema verwerkt zijn blijven de kamers cheap. De afwerking is slecht, muur brokkelt af, muziek komt van YouTube, geluidsinstallatie is losse computer speaker en IKEA.. uiteraard.. met barcodes. Alsof gebruikt is wat ze gratis konden krijgen en dat samenvoegden tot een geheel. Een met gaffa samenhangende rommelmarkt.

We zijn ons wel doodgeschrokken op een gegeven moment, simpel maar het werkt.

Leuk voor beginners

Ik weet het niet zo goed met Antwerp Clue. De uitbaters zijn echt leuke mensen, super gepassioneerd en verstand van de zaken, maar hun kamers missen echt iets.
Deze kamer ligt in de kelder, ook effectief de muren van de kelder zijn gebruikt, dan heb je al niet zoveel mogelijkheden om bedrading te leggen of iets in de muur te verwerken want dan dan moet je beginnen hakken en weer afwerken, dat lijkt net iets te veel moeite en kosten voor hen. De kamers blijven vooral cheap. De afwerking is slecht, muur brokkelt af, muziek komt van YouTube, geluidsinstallatie is een losse computer speaker, roosters zitten los en IKEA.. uiteraard.. met barcodes. Alsof gebruikt is wat ze gratis konden krijgen en dat samenvoegden tot een geheel. En er is veel te veel afleiding, elementen die je niet nodig hebt. Een goede escaperoom heeft dat niet nodig.
Je zit niet in het verhaal om dat de ruimte rondom je duidelijk een oude kelder is en geen laboratorium en er overal stickers hangen met 'Don't Touch'. Maar toch de puzzels zijn leuk, ze moeten alles gewoon dringend eens leren afwerken!