De milde dictator

Leuke room, maar mist flow

Jaren geleden was ik op deze locatie voor Alien Encounter, een kamer die ondertussen niet meer bestaat in die vorm.
De toenmalige eigenaar liet toen trots de ruimte zien die hij nog ter beschikking had.
Ondertussen is de zaak overgenomen en is een stukje van die droom reeds gerealiseerd.
The Lost Crystal is erbij gekomen en room 3 is onderweg op het moment van schrijven.

Onthaal:
Deze escape bevindt zich midden in het centrum. Op wandelafstand (5 min max) ligt parkeergarage Westluidense poort.

Dat er veel veranderd is, merk je al bij binnenkomst. Het is lekker weer en de deuren staan wijd open. Links van het pand is een VR ruimte erbij gekomen en de ontvangst voelt frisser en ruimer. De nieuwe eigenaar is er ook en meteen is duidelijk dat het ook een fervent speler is.

Uiteraard kan je hier even naar de wc en is er de mogelijkheid tot een drankje.

Kamer:
We starten met een introfilmpje dat het verhaal duidelijk maakt, maar naar mijn gevoel erg AI aanvoelt. Enfin, we weten wat we moeten doen en gewapend met mijn favoriete communicatiemiddel, de walkie talkie, kunnen we op pad.

Aan ons om het Crystal terug te vinden die de mijneigenaar, Mark Zwartberg, ergens verstopt heeft.

Om maar met de deur in zijn huis binnen te vallen, is dit een kamer die je best niet met te veel mensen speelt en dat heeft vooral met de puzzellijn te maken.
De kamer is volledig lineair maar creëert zelf vaker dan gewenst de parallelle indruk.
Combineer dat ook nog eens met wat attributen die kunnen bijdragen tot dit idee en je weet dat er chaos van komt.
Het is ff geluk hebben met welke puzzel je begint, want tot dit moment werkt alles als ruis.
Een ander pijnpunt is dan dat je met 4 personen eigenlijk niks te doen hebt en dat is zeker in het begin jammer. De kamer heeft zeker 2 locaties waar je de mogelijkheid zou moeten hebben om parallel te werken (als je dat zou willen).

De puzzels op zich zijn vooral gebaseerd op de ruimte en dat is hier prima. Enkele springen eruit omdat ze totaal niet passen en echt random aanvoelen.

De kamer is qua decor en effecten ok, maar verwacht niks wereldschokkend.

Conclusie:

Dit is een familiekamer en dat merk je aan de puzzels. Er zit voor iedereen wat in, van makkelijk tot moeilijk, van doe tot denk.
Voor ervaren escapers zou ik 2 personen adviseren, aangezien je anders gewoon op elkaar staat te wachten. Het is niet dat je niks vindt, maar wel dat je niks kan doen en dat je totaal geen idee hebt waar de start zit. Maar als je daar wat geluk mee hebt, of je weet dat het een ding kan zijn, dan heb je hier best wat puzzelplezier.

Zoeken in het licht

Lekker weer een dagje escapen en deze room mocht niet ontbreken.
Ik was oprecht nieuwsgierig naar wat ze hier gebouwd hadden aangezien er continu goede reviews voorbij bleven komen.

Onthaal:
Deze escape ligt buiten de stad en heeft voldoende gratis parkeerplaats.
Het gebouw is groot, maar de escape zelf is redelijk goed aangegeven en bevindt zich op de eerste verdieping.
De ontvangstruimte is groot maar gezellig en lijkt een beetje te zweven tussen een kerkelijk gevoel en de gezelligheid van vroeger.
De eigenaar is er zelf en geeft ons een warm welkom.
Voor je start kan je uiteraard nog even naar de wc en je kan voor of na de room nog wat drinken.

Kamer:

Onthul de duistere geheimen van de Orde en bereid je voor op een spel vol beleving, verhaal en spanning.
Ordo Sanctus…. Durf jij de vloek te verbreken!?

Eens kijken of ons dat lukt…
We starten in ieder geval in een erg mooie ruimte. Een ruimte die echt leeft en sfeervol is. We krijgen het verhaal mee door middel van een filmpje. Het is aan de lange kant en de stem vond ik echt vreselijk, maar we krijgen het verhaal goed mee.
Vol goede moed om de ruimte te verkennen, blijken we al vooruitgang te maken en staan we al vrij snel in de volgende ruimte. Wat meteen opvalt is de hoogte en ons aanzicht. De afwerking van bepaalde delen kan wel wat realistischer, maar de lat is al vrij hoog gelegd door de eerste ruimte natuurlijk.

Wat meteen opvalt en wat doorheen de kamer ook blijft terugkomen is dat zoeken een groot onderdeel is. Ik geef gerust toe dat het niet mijn sterkste kant is, vooral omdat er vaak geen echte richting is waar je moet zoeken. Dan loop je maar wat doelloos rond tot iemand van ons roept: heb het.
Wat ook opvalt zijn de ruimtes. Ze zijn groot, en er staat in wat erin moet staan, maar toch is er iets mee. Waar de eerste ruimte nog warm, levendig en vol aanvoelt, voelen de andere ruimtes kil, ongezellig en vooral “nepper” aan.
Maar terug naar onze opdracht, want wij puzzelen ondertussen lekker door. De kamer is grotendeels lineair opgebouwd, maar het stukje waar hij parallel zou moeten zijn, is hij dat net niet. Het was voor mij een beetje de bottleneck van de kamer en zo een puzzel dat je bij twijfel vaak opnieuw begint.

Bij het schrijven van de review heb ik het verhaal wel gelezen en ik moet zeggen dat het haast 2 verhalen lijken.
We hebben onze opdracht die we van Marius meekrijgen in de kamer en tegelijkertijd lees je dit:
“De orde,.. is deze wel zo heilig? En Marius, is hij ten onrechte verstoten?
Durf jij de waarheid in dit verhaal op te sporen, kun jij de waarheid aan? “
Maar op die vragen heb ik geen antwoord gekregen. Onze opdracht hebben we vervuld, dat wel, maar nergens doorheen onze opdrachten of puzzels ben ik iets te weten gekomen hierover.
De puzzels staan los van het verhaal en bieden enkel de progressie om bij onze eerste opdracht te komen en dat is jammer. Ik denk oprecht dat de 2 samen hadden kunnen gaan.

Het einde had tof kunnen zijn, maar de uitwerking is een beetje matig uitgewerkt. De technieken zijn hiervoor aanwezig, dat wel, maar de omkadering is niet wat het zou moeten zijn.

Conclusie:

Mijn review gaat dus een beetje in tegen de meeste reviews hier.
Misschien ging ik daardoor met te hoge verwachtingen.
Maar er zijn wel wat pijnpunten die ik ondanks het hoge cijfer ook had benoemd.

Het hoofdstuk zoeken is voor mij te veel aanwezig en past misschien wel in onze opdracht of de setting, maar bijna elke puzzel heeft er wel een aandeel in.
Er wordt te weinig gebruik gemaakt van het sturen met licht. Je kan zo simpel duidelijk maken dat je ergens niet meer moet zijn, net door het licht uit te doen, zeker in een kamer waar je veel moet zoeken.

Het verschil van decoratie tussen de ruimtes was groot, net als de afwerking en ook het gebruik van de oppervlakte. Sommige ruimtes zijn groot, maar je doet er gewoon amper iets. Het slim inzetten van die oppervlakte had net voor samenwerken kunnen zorgen, opsplitsen en combineren om zo toffe puzzels te creëren.

Het is pur sang geen slechte kamer uiteraard en de kamer heeft ook zeker heel veel goede kanten.
Ik zou hem ook zeker adviseren, alleen is het voor mij op dit moment geen 9,5/10.

Narratieve perfectie

De nieuwste kamer van The Missing Link met een origineel thema gekoppeld aan overwegend positieve reacties, daar hebben we zin in. Dus op met ons 2 richting Geel!

Onthaal:

The Missing Link ligt langs een drukke baan, tussen een bandenhandel en een Basic Fit. Met parkeren moet je wat geluk hebben hoe druk het bij de fitness is, dus trek hier nog wat extra tijd voor uit, just to be safe.
Voor de mensen die wat verder moeten rijden ligt er een McD en een pizzahut vlakbij.

De laatste keer dat ik hier was, bevond zich onder nog een spellenshop met, helaas voor ons escapers boven, ook de nodige nevengeluiden. Die setting is aangepast en hoewel je nog de rekken met games ziet, is de gamestore verdwenen.

Uiteraard kan je hier je spullen opbergen en naar de wc.
We worden verzocht om even te wachten tot onze GM ons komt ophalen.
De ruimte onder is in de avond wat aan de donkere kant en kan wat gezelligheid gebruiken. Aan spelletjes in ieder geval geen gebrek en ik moest hard op mijn tandjes bijten om niet met een boardgame richting de escape te wandelen ?

Kamer:

Onze GM begeleidt ons mee naar boven en tja, dan merk je toch dat je slecht voorbereid bent op een verjaardag. Gelukkig voor ons heeft Britt haar team voor een oplossing gezorgd en kon het feest toch doorgaan.

We starten onmiddellijk in een mooie setting maar lopen meteen vast. Een puzzel die we achteraf ook benoemen en waar de makers zelf ook van aangeven dat het bijna 50/50 is, of je het ziet of niet.

Maar goed, we zijn natuurlijk hier voor Henry zijn verjaardagsfeestje en we puzzelen ons wel een weg naar binnen.
Wat deze kamer heel goed doet is het verhaal gelaagd brengen. Je krijgt kleine stukjes per keer wat goed te behappen is en zich zo ontvouwt als een boek.
Daardoor krijg je een steeds beter beeld van het geheel en vallen de puzzelstukjes op zijn plaats. Echt heel goed gedaan.

Deze kamer heeft ook een acteur en dat gaat sommigen van jullie afschrikken. Wij vonden het in ieder geval niet te eng en het had eerder een uitbeeldende rol. Het is in ieder geval geen horrorkamer met scares en ook een van de redenen waarom dit een mooie kamer is om eens te spelen als opstapje naar wat intensere belevingen.

De puzzels zijn leuk, niet te langdradig en zo ver ik mij herinner, volledig lineair.

Het einde sluit het verhaal goed af, iets waar ik veel waarde aan hecht.

Conclusie:

Ja Henry’s Birthday maakt de verwachting voor mij echt waar.
Het is een kamer met een goed verhaal dat rustig wordt verteld, waardoor je geen bergen info krijgt op 1 moment. Gaandeweg kom je steeds meer en meer te weten over Henry zijn wereld en je snapt daardoor de ruimtes en de handelingen.
Er zijn een aantal punten waar we het achteraf uitgebreid over gehad hebben, maar dat bleken ook de punten waar ze al mee bezig zijn om te verbeteren.

Wel kan je deze kamer spelen van 2-5 personen en dat is voor mij een beetje het probleem van de kamer. Ik snap best dat een gezin hier minder problemen mee gaat hebben, maar gezien ik schrijf voor mede escapers zou ik toch adviseren om niet met te veel te gaan.
2-3 zou het advies zijn. De lineaire opbouw en de grootte van de ruimtes maakt dat je met 4 of 5 niet altijd een even goede beleving gaat hebben.

Wij vonden het in ieder geval een topkamer en zijn nu heel benieuwd wat er nog gaat komen van The Missing Link op de nieuwe locatie!

Who you gonna call?

Toegegeven, de trailer met een oorwurm als soundtrack wist mijn aandacht al te trekken. Een knipoog naar Ghostbusters en het cartooneske van Scooby Doo gekoppeld aan wat attributen van de jaren 80/90, tja dan heb je een toffe combi te pakken.

Onthaal:
Deze room start echt anders dan normale kamers.
Parkeren zou geen probleem mogen zijn, maar zorg wel dat je al naar de wc bent geweest, want dit kan niet tijdens de start.
Zoals op de mail al staat, zorg bij wat frisser of regenachtig weer dat je wel een jas of paraplu bij hebt.
Meer onthaal is er niet aan, want de start hoort eigenlijk al bij de kamer omschrijving.

Kamer:
Terwijl je staat te wachten vraag je je oprecht af hoe dit gaat verlopen. Je laat je fantasie ff gaan en beeld je zaken in. Wat als er dit zou gebeuren, of dit of dit, nee dat zal toch niet…
Wel waar ik van dacht, dit zal het toch niet gaan worden, werd het juist dat!
Wat een tof begin van een kamer. Poepeklets voor wie dit in een review durft te verklappen.
Onze acteur stond in standje overdrive, maar net die energie maakte het allemaal alleen maar leuker en absurder. De opdracht is simpel, net als het verhaal en voor we het goed en wel beseffen zijn we er onderdeel van op elke mogelijke manier.
De dynamiek die het verhaal creëert is lekker opbouwend en voorziet veel progressie en ondanks dat we een goede vaart maakte, hadden we amper tijd over.

De puzzels zijn een leuke combi tussen lineair en parallel en zijn niet verschrikkelijk moeilijk, want dat heeft een kamer als dit niet nodig. Het is echt een bonte verzameling tussen doe, denk en een stukje interactie.
Het verhaal wordt gaande weg ook steeds duidelijker waardoor je op het einde zelfs een beslissing moet maken.
Of je voor de Light of Dark versie moet gaan is iets persoonlijk. Ik snap dat een deel van jullie vooral zal nadenken over de acteur en schrikeffecten als je voor een desbetreffende modus kiest.
Maar ik wil ook benadrukken dat de sfeer van de kamer in de Dark modus er echt op vooruit gaat.
Dit is geen horror kamer voor de duidelijkheid. Het is spannend met humor, geen donkere kamer vol rook met als enige doel je te doen schrikken.
We hadden met 4 personen echt de grootste lol en natuurlijk schrik je wel eens, tot groot plezier van de rest, maar de kamer biedt zoveel meer.

Conclusie:
Ik had de eer om een deel van de kamer mee tot werkelijkheid te maken, maar ik wist niks van het spelverloop of hoe puzzels zouden werken. Ik kon de kamer dus grotendeels beleven zoals mijn medespelers, buiten dat ik de ruimtes al eens gezien had.
Maar zelfs dan komt zo een ruimte volledig anders tot leven met de juiste belichting, met de juiste effecten en muziek.
Ben ik dan volledig objectief, nee misschien niet 100%. Ik heb dan ook getwijfeld om een review te schrijven en ook gewacht met spelen tot anderen van jullie me voor waren geweest.
Ik kan alleen maar bevestigen wat degene die voor me geweest zijn geschreven hebben met een dito score.
De intro is fantastisch, de muziek catchy, de kamer leuk en spannend, maar nooit echt eng en je mag het al zeker geen horror noemen.
Ik hoop dat Torchdale lekker verder blijft groeien op deze manier en ben benieuwd wat er nog gaat komen.

Verhaalloze groepsbeleving

We proberen tijdens onze trip altijd een kamer toe te voegen die we met ons voltallig groepje kunnen spelen.
Dat moet wel een ander soort kamer zijn aangezien het aantal spelers op 7 zit.
Een extra bonus is het natuurlijk als het ook nog eens iets is dat geen horror is.
Mad Bar vinkte al deze vakjes aan.

Onthaal:
Deze escape ligt in de zijstraat van een drukkere weg. In de buurt zitten wat eetzaakjes, maar de Italiaan op wandelafstand kan je beter vermijden.
Indien je met de auto bent, kan je hier voor de deur parkeren.
Binnenkomen blijkt al een puzzel op zich en het spel start ook meteen.
Je kan hier wel nog naar de wc tijdens de inleiding.

Kamer:
Ik had geen idee wat te verwachten of welke kant deze kamer zou uitgaan.
De kamer heeft een verhaal, maar om heel eerlijk te zijn voegt dat niks toe.
Blijkbaar is de bar gisteren overvallen door een motorbende en vragen de uitbaters zich nu af wat wij hier komen doen en wie we juist zijn.
Ze laten niet zomaar iedereen binnen en we moeten dus wat testen ondergaan…
Daarna wordt er nooit nog iets gezegd over het voorval of het lid worden van, dus het lijkt eerder iets van: we moesten een verhaal toevoegen.

Onze bar wordt gerund door 2 gestoorde mannen die vol energie zitten. Ze zitten lekker in hun rol en de interactie is lekker geschift. Ze zijn je vriend, maar toch weer niet, dus de sfeer gaat alle kanten uit. Probeer maar eens orde en structuur te behouden met zo een zooitje ongeregeld dat we zijn.

Het spel begint echt leuk met telkens duidelijke opdrachten die meteen een competitiegevoel oproepen.
Daarnaast is er een soort beloningssysteem dat meteen een side missie oproept waar de groep bijzonder fanatiek op reageerde.

En tot dit punt dacht ik wel dat dit bij uitstek een kamer is voor grotere groepen en ook net wat je met zo een groep wilt doen.
Helaas houdt de kamer dit gevoel niet vast. De opdrachten worden flauwer en marginaler en dat is prima voor 1 moment, maar niet om de cadans die de kamer had, vast te houden. Je krijgt dan eigenlijk altijd een twee splitsing. Een deel vindt het nog wel ok en doet al dan niet enthousiast mee, de andere kijkt ernaar en vraagt zich af: wtf zijn we hier in godsnaam aan het doen.

De kamer heeft het ook niet nodig want ze laten het eerste uur echt zien dat het prima anders kan. Onze 2 barmannen spelen hun rol wel geweldig en geven oprecht alles. Het lijkt me doodvermoeiend om dit elke dag, meerdere keren per dag te doen.

Uiteindelijk stopte de kamer met een winnaar, maar ook dat is wat vreemd aangezien enkel de top 2 mocht blijven en de rest moest weggaan. Je wilt als groep dan ook het einde meemaken, hoe weinig dat het ook voorstelde.

Conclusie:
Was dit een leuke kamer om met 7 te spelen? Ja eigenlijk wel. We hebben ons ondanks sommige opdrachten goed geamuseerd. Moet je er veel van verwachten, nee.
Het is vooral leuk om met z'n allen wat te doen en veel van de sfeer zal ook van je eigen groep moeten komen.
Kudos aan onze 2 game masters die er alles aan deden om ons een leuke tijd te geven.

De kamer begon sterk en dit hadden ze eigenlijk moeten volhouden. Lekker wat competitie in de groep en een duidelijk doel.
Als ze dat hadden kunnen vasthouden was het voor mij een betere kamer geweest.
Maar voor de gemiddelde vrijgezellenavond zal dit huidige concept voldoende zijn.

Waardeloze zooi

Om aan het horror geweld wat te ontsnappen, voegen we ook steeds wat puzzelkamers aan onze trip toe. The 7th is zo een kamer die 50 euro kost voor 4 en te boeken is op zowat alle uren van de dag. Geen verlies dus moest het niks zijn.

Onthaal:
Verscholen achter een druk restaurant vind je de trappenhal naar Trapped. Een keten die meerdere locaties heeft, let hier dus even op.
We worden vriendelijk onthaald door de GM en alles is hier een beetje zoals escape rooms bij ons (tot je bij de kamer komt).
Nadat we de standaard uitleg hadden gehad hoe escape rooms werken, mochten we het mysterie van het weeshuis gaan oplossen.

Kamer:
Zodra je 1 voet binnen zet weet je waarom deze kamer maar 50 euro kost.

Ik weet haast niet hoe ik het moet omschrijven dus ik ga mijn best doen. Doe je ogen dicht en beeld je een oud appartement in. Het is niet groot, 4 bij 3 ongeveer. De muren zijn kaal, het behang dat er ooit hing is vergaan. Wat overblijft zijn vochtplekken en wat schilderijen van weleer. De meubels zijn een tafel met wat kapotte stoelen en een kast die op instorten staat vol met wat er in het 1 euro bakje lag in de lokale kringloopwinkel.

Zo nu heb je een goed beeld van wat wij zagen tot dit punt, maar achteraf bleek dat het nog triestiger kon, maar je werd wel gezelschap gehouden door de lieve schimmels op de muur…

Ik ga de puzzels of het verhaal niet eens omschrijven.

Conclusie:
Blijf hier maar gewoon weg. Onze GM was een schat van een vrouw en dat was meteen het hoogtepunt van deze kamer.
Ik weet wel niet goed hoe ik de service moet beoordelen want de mevrouw deed echt haar best, alleen blijft het zeer slechte kamer...

In het hoofd van de schrijver

Veel van de kamers die we bezochten waren wel op een of ander lijstje te vinden, maar van secret novel hoorde ik amper iets.
Hij was makkelijk te boeken en trok mij toch een beetje aan, al kan ik niet vertellen waarom.

Onthaal:

Deze kamer ligt in een doodlopende straat midden in een woonwijk (zoals elke room in Athene).
Blijft apart dat je hier om 1 uur in de nacht op straat staat te wachten.

Het verhaal begint zodra de deur open gaat, maar je kunt tijdens de intro nog wel gebruik maken van het toilet.
Nog voor de deur open gaat horen we het bekende geluid door de deurkier: Pppsssst PPppssssttt. Rook à volonté.
Tja ik blijf me afvragen waarom, maar veelal is het puur om het onbestaande decor te verbergen.

Kamer:

Het verhaal van deze kamer is best simpel in opzet: Een auteur die zijn familie verloren heeft, is nu zelf vermist. Aan ons om uit te zoeken wat er gebeurd is.

Nu en dat doet de kamer erg goed. Het verhaal blijft simpel, maar dat is net doeltreffend.

De opbouw is volledig lineair en er wordt naar mijn gevoel te zwaar ingezet op “follow the light” Het is letterlijk, je vindt iets, zet het juist neer, licht gaat uit en licht knippert in een ander deel van de kamer.

Ondanks dat stukje kritiek, puzzelt de kamer lekker weg. Het “kwade” is wel iets te vaak aanwezig, waardoor het soms voorspelbaar of zelfs irritant wordt.
En net een kamer als deze heeft dat ook niet nodig. Zeker als je het verhaal meekrijgt, zou je met een fantastische vertelstem zaken kunnen gaan begeleiden.

De kamer eindigt wel goed waardoor ook het verhaal versterkt wordt.

Conclusie:

Dit is een kamer met een goed verhaal, dat ook sterk in de kamer terugkomt. Het is simpel, maar tegelijkertijd gelaagd en dat gecombineerd met het einde maakt het erg compleet.
Maar toch zijn er zat zaken die niet op hetzelfde level zitten.
Deze eigenaar heeft duidelijk de 3d printer ontdekt, want bijna alles wat ik vast had, was geprint, echt absurd. Zelfs objecten waarvan je denkt, dit koop je toch gewoon…
Helaas hadden ze niet veel moeite gedaan om dit te verbergen, al was dat wel een verbetering geweest.
Een goede vertelstem had een meerwaarde geweest voor het verhaal en de beleving, maar al bij al leverde de kamer meer dan wat ik verwacht had.

Lokken met IP

Zoals ik in andere reviews al aanhaalde is alleen maar horror spelen niet echt leuk. Een leuke puzzelkamer kan je weer die rust geven om de volgende kamer meer wat meer te waarderen.

Deze kamer heeft natuurlijk een Lord of the Rings thema en hoewel je in Athene niks mag verwachten van het decor, wilde ik het gezien de prijs wel een kans geven.

Onthaal:

Als je deze kamer na deze review nog willen spelen, hou er dan rekening mee dat hij op een zeer druk stukje Athene ligt.
Je reistijd gaat afhankelijk van je speeluur aanzienlijk langer zijn door het drukke verkeer.
Als je zelf een auto hebt, zou ik echt 2 keer nadenken of je hier naar toe wilt komen, want parkeren wordt nog meer een drama.

De kamer zelf ligt op de 3de verdieping (dacht ik) van een woon- of kantoorpand.
Buiten moet je ff goed opletten voor het bord, tussen alle winkeltjes en andere borden ?

Eens boven sta je echt op de gang en start de room bij de voordeur (in de gang is er wel een wc).

De eerste ruimte is leuk gedecoreerd maar erg klein, zelfs voor 3 spelers.
Het is ook een ruimte waar je niet 123 buiten bent, want er zitten wat puzzels in en die zijn volledig lineair. Ook de Griekse logica wordt hier boven gehaald en even had ik flashbacks naar mijn vreselijke tijd bij Paradox. Nee als opwarmen kan dit niet tellen, daarvoor kregen we te veel hulp om het leuk te houden.
Gelukkig bleef dit niet zo en na de eerste 15 a 20 minuten bleken we toch een soort van flow te pakken en ging het lekker vooruit.
De kamer heeft echt 0 verhaal buiten het feit dat het linkt naar LOTR, niet dat het erg stoort, maar het voelt nu als een lokkertje.
Voor we het goed en wel weten staan we in het laatste stuk met een erg crappy finale.
In een te kleine ruimte lossen we 1 puzzel op die door 1 persoon gedaan wordt en je staat terug op de gang.

Conclusie:

Je ziet het aan de tekst en de score, maar zelfs met een prijs van 60 euro voor 3 mag je hem lekker overslaan. Enkel als je het thema leuk vindt en puur wil puzzelen met z'n 2 zou je hem kunnen meenemen. Het decor is voor 70% echt ok en de puzzels… soms uitdagend, soms leuk en soms frustrerend.
Maar gezien de locatie, de oppervlakte voor meer dan 2 spelers en het slechte einde zou ik hem niet adviseren.

Mist leven en sfeer

Deze kamer trok mij vooral door de visual en het feit dat dit er stond: Anneliese is een sfeervolle puzzelkamer met acteur.
Je kan zoveel met een acteur doen, zeker met een dorpje, bewoners, opdrachten, ruilen, noem maar op.

Onthaal:

De kamer is goed herkenbaar vanaf de straatkant. De taverne waar je moet zijn gaat wel pas precies op tijd open. We worden mooi in thema ontvangen en de eerste indruk is redelijk goed. De man zit lekker in zijn rol en voor je start kan je nog even naar de wc.

Kamer:

Anneliese is verdwenen en wij moeten haar gaan zoeken, zo simpel is het.
Laten we positief beginnen. Ze hebben echt geprobeerd om hier iets leuks neer te zetten en dat is zeker gelukt. Het was niet helemaal wat ik ervan verwacht had, maar ook zeker niet slecht.
Het decor is beter dan wat je in Athene gewend bent en dat houden ze doorheen de kamer goed vol.
Maar het verhaal en de puzzels, daar loopt het wat spaak. De puzzels zijn ok om te doen, maar soms erg vergezocht en door een denkwijze op 1 puzzel in het bijzonder toe te passen sta je zo bij het einde. Dat overkwam ons en eigenlijk was het vrij eenvoudig hoe we het deden, tja en dan moeten ze je dus terug uit die ruimte halen etc…
Dit kan super makkelijk voorkomen worden, maar goed we willen de kamer ook juist spelen.
Het stukje acteur, dat mag je echt vergeten, want er is amper iemand. Zeker door wat we in Athene gewoon zijn voelt deze wereld wel erg leeg aan.
Als je me nu zou vragen wat we juist gedaan hebben, ik heb geen idee, maar we zijn wel uit de kamer geraakt. Het minder euforische gevoel komt deels ook door de eindpuzzel die weer op de Griekse manier is gemaakt en waar je 6 manieren voor kan vinden om hem op te lossen, maar uiteraard zijn die niet juist.

Conclusie:
Jammer, ik had hier echt wat meer van verwacht. Ik vind het ook echt tof dat een eigenaar de ballen heeft om wat anders te doen ipv een horror kamer te bouwen. Alleen moet je het dan wel goed doen. Alles was gewoon een beetje net niet. Het was wat saai qua sfeer, de puzzels waren niet heel bijzonder en buiten een paar momenten was er geen acteur, net terwijl je zoveel ermee kan doen in een kamer als dit. 1450, taverne, acteurs, vermissing, alchemist, alles spreekt tot de verbeelding van rijk gethematiseerde ruimtes met personages… Maar dat is het dus niet helaas.

Ik ben blij dat ik het geprobeerd heb, maar ik vond het helaas niet erg bijzonder.

De verrassing van de trip

Als we een kamer zouden schrappen zou het deze geweest zijn en wat ben ik blij dat we dat uiteindelijk niet gedaan hebben.
Wat was dan de reden? Wel, dit is een event, een tijdelijke room als een hommage voor Mister E.
Dit was een van de eerste kamers in Athene destijds met een acteur erin en Neverland heeft na de vroegtijdige dood van de eigenaar van Mister E, deze kamer terug van onder het stof gehaald.
We hoorden links en rechts al woorden als “single room” en “veel rennen” en die informatie gecombineerd met waanzinnig slechte communicatie zorgde voor een lichte vorm van frustratie bij mij.
Zeker als je weet dat we op 2 april nog steeds niet wisten of we nu zeker op 5 april konden spelen 

Onthaal:
In dit pand van Neverland kan je parkeren en naar de wc.
De ontvangst is semi in thema en het gaf ons even de kans om te vragen of de kamer fysiek contact heeft… Wel, ja en het kan er niet uit.

Kamer:
Het begin van deze room is er echt eentje waarvan je denkt: waar ben ik aan begonnen… en het zat voor mij op het randje van: gekker moet het ff niet worden want dit is de reden waarom ik fysiek contact niet zo tof lijk te vinden.
Maar die grens lijken ze hier goed te kennen want hoe “heftig” de kamer ook start, zo snel stopt het ook.
Wat volgt is compleet het tegenovergestelde. Een Saw gevoel overvalt me en ik vraag me af waar we zijn en wat de bedoeling is.
De eenvoud van deze kamer is net wat hem zo goed maakt. Het verhaal ontvouwt zich gaandeweg en de opbouw van de spanning is haast perfect.
Elke puzzel biedt ons een vorm van rust, maar de vraag is of we het kunnen blijven volhouden.
Maar het absolute hoogtepunt van deze kamer was onze acteur. Deze kamer valt of staat hoofdzakelijk door deze man en zijn manier van een groep lezen was werkelijk een van de beste ervaringen die ik ooit heb meegemaakt.
Nu, de acteur kan maar zoveel en hoe jij als groep meegaat in het verhaal, interactie zoekt of mijdt gaat ervoor zorgen of dit voor jou ook een topervaring is.
De kamer is de acteur en de puzzels zijn het excuus om je het spel te doen spelen.
Puzzels die allemaal best leuk waren, zolang je je maar niet teveel vragen stelt over waarom we deze dingen aan het doen zijn. Ik denk dat de puzzellijn er bijna volledig uit zou kunnen en vervangen kan worden door meer passende opdrachten.
Ook een bepaalde scène voegt niks toe en mag er volledig uit.
Maar als je dat wegdenkt, dan vraag je je echt af waarom deze kamer elk moment moet sluiten.
Als dit echt een van de eerste rooms was in Athene met acteur dan deden ze toen iets vele malen beter dan nu.

Conclusie:
Deze trip vond ik het erg moeilijk om een soort van top te maken.
Elke kamer blinkt op een of andere manier wel uit boven de andere.
Maar toch had deze single room met een hoop geloop wel iets. Ik hou van de eenvoud op elke manier dan ook. Je snapt het verhaal onmiddellijk, je snapt het verloop en de consequenties.
Met een groep van 4 hebben we hier een ongelofelijke tijd gehad. Lachen, rennen, verbazing, pijn (door Gijs, niet de kamer), alles kwam hier voorbij.
Dit waren 90 minuten die ik nooit meer ga vergeten en ik hoop oprecht dat jullie de kans krijgen om deze nog te spelen.

Origineel en teleurstellend

Mastermind is een escape room die je op meerdere locaties kan vinden. In totaal hebben ze iets van 9 rooms.
Deze sprong er voor ons uit door het thema en de vele beschikbare uren. Ook viel de prijs op, maar in de negatieve zin. Voor een room van 105 minuten zonder acteur is hij voor Atheense begrippen aan de dure kant.

Onthaal:
Ben je met een eigen wagen, trek dan een minuutje of 5 extra uit om een parkeerplekje te vinden. De escape zelf ligt aan een vrij drukke weg.
Het ontvangst is hetzelfde als in de Benelux. Ze hebben een kleine ontvangstruimte waar je ook wat kan drinken en naar de wc kan.
We komen hier enkel voor deze room, maar ze hebben hier ook een ninja turtles en subway room.

Kamer:
Ik vind het thema van China en koken gecombineerd als een escape spel best origineel en het kan ook zeer sfeervol worden. Ook de prijs deed ons wel vermoeden dat dit geen kale boel zou worden.
Tja, fout dus.
Wat had ik meer verwacht van deze kamer, op elke manier dan ook.
Het is geen grote kamer, het decor is ok, maar niks meer dan dat en de sfeer… opnieuw staan we zo vaak in weinig licht, net terwijl dit geen eng thema is.
De opdrachten, daar vliegen we doorheen. Ze zijn simpel, redelijk lineair, maar wel leuk.
Alleen is dit een kamer die je beter met 2 speelt ipv 4.
Er is een stukje parallel puzzelen, maar laat ze daar nu net een resetfout gemaakt hebben en dat zorgde voor een serieus stukje ruis.
De eindpuzzel was helaas de zwakste van heel de kamer en met iets minder dan 60 minuten van de 105 waren we klaar…

Conclusie:
Als je deze met 2 speelt gaat je ervaring al een stuk beter zijn en hoe gek het ook mag klinken voor onze begrippen, is 95 euro voor deze kamer te duur voor wat je krijgt.
Het basisidee is echt leuk en ook goed uitgevoerd, maar er komt zoveel random troep bij kijken dat ze beter bij de kern gebleven waren.
Al bij al wel een ok puzzelkamer als je het zo wilt bekijken.

Verhaal als excuus

Puzzelkamers in Athene, dat is altijd een gok. Of je ziet het en hebt een leuke tijd of het is kommer en kwel gedurende 2 uur.

Onthaal:

Beetje verscholen in een zijstraatje van een supermarkt zit de ingang van Sherlocked.
We hadden deze kamer last minute toegevoegd aan onze lijst door de notering in de Terpeca lijst maar wel met een gezond gevoel van verwachtingsmanagement.
We zijn hier al eens eerder geweest voor The Cursed Willy en dat was nu niet echt de topbeleving.
Qua ontvangst komt dit gewoon overeen met wat je bij ons kan vinden. Een grote ontvangst, je kan wat drinken en naar de wc. Niks in thema.

Goh en dan begin ik meteen met een tip want ondanks zoveel rooms ervaring hadden we het hier echt aan onze rekker. Als je in Athene een room speelt en daarna nog een, communiceer je dit best ff dat je op tijd door moet. Deze room staat voor 1u45 min, maar onze lieve GM heeft ons, uiteraard niet slecht bedoeld, door laten spelen tot 2 uur en een beetje. Hierdoor zijn we dus in de problemen geraakt bij onze volgende boeking.
Super service van hun natuurlijk, maar best even aangeven, waar je ook bent (als het kan tenminste).


Kamer:

We gaan dus in het brein van Sherlock Holmes, dat bestaat uit puzzels, om hem te proberen te redden na een explosie in zijn lab. Daarvoor hebben we 105 minuten voor het te laat is.

Jaja, ben benieuwd hoe we dit als decor gaan zien ☺️
Ja, dit is dus niet neer te zetten als decor, dus eigenlijk wandel je binnen in een ruimte die je ergens anders ook kan verwachten. Enkel is de insteek dat ze nu met de meest random puzzels en situaties wegkomen, aangezien je in iemands brein zit.

Laat me eerlijk zijn en zeggen dat het decor echt wel ok is. Zeker voor Griekse begrippen.
De kamer is ook sfeervol, zowel qua licht als geluid.

Maar dan de puzzels…
De eerste 25 minuten hebben we niets uit onszelf opgelost. Uiteraard ligt dat aan ons, maar het geeft geen fijn gevoel, dat kan ik je wel vertellen. En eerlijk, er zitten toch wel een paar zaken in die de nodige ruis geven of zo goed als onvindbaar zijn zonder wat hulp. Een grote tip is hier: lees alles heel goed en concentreer je echt daarop.

Nu, na die 25 minuten was het een combinatie van kleine succesjes en wat frustraties, maar in ieder geval leuker om te doen.
Maar als je me nu vraagt wat ik juist gedaan heb, ik heb werkelijk geen idee. De opzet is puur random puzzels zonder verhaal, zonder input overkoepeld door ons verhaal dat we Holmes moeten redden. Iets wat in de kamer niet meer terugkomt.


Conclusie:

Weer zo een room waarvan ik me afvraag waarom dat dit in Terpeca staat. Als je maar een paar dagen in Athene hebt is er echt wel wat beters te spelen en ook als je puzzelkamers zoekt weet ik niet of dit nu echt in de toplijstjes moet staan.

Nu kan ik me wel voorstellen dat, als je hier een goede flow te pakken hebt, je echt wel een betere tijd hebt. Maar dan nog hadden de makers het vergezochte verhaal niet als excuus moeten gebruiken om te doen wat ze graag wilden bouwen, maar ook terug moeten laten komen als eindpuzzel of in ieder geval iets dat refereert aan het geheel.

Enkels als je horror echt niks zou vinden en toch wat wil escapen zou ik hem toevoegen.

De hype maakt hem niet beter

Deze trip hadden we een aantal kamers waar, om verschillende redenen, een ware hype omheen hing. Dit was er een van en langs alle kanten kregen we het advies om hem zeker te spelen en sommigen gaven zelfs een waarschuwing….

Onthaal:
The Sculptor, tja het is een eigenaardige kamer en dat wil ik graag toelichten.
Op Escapeall.gr kan je namelijk kiezen of je met of zonder fysiek contact wil spelen, daar is niks vreemd aan. Alleen bereikte ons langs verschillende kanalen verhalen over dat fysiek contact en dat deze kamer net wat verder gaat dan een simpele tik op je schouder.
Om wat duidelijkheid te krijgen in wat zij verstaan onder fysiek contact namen we contact op met de eigenaar en kregen als antwoord: If you don’t like physical contact, please cancel the room.
Nu dat is wel erg kort door de bocht als je zelf de optie aanbiedt tijdens het boeken en dat triggered dan iets bij mij. Dat een kamer een bepaalde vorm van fysiek contact nodig heeft om het verhaal of de flow te versterken, is prima. Maar als je als speler vraagt om een verduidelijking, dan antwoord je niet zo.

Na wat berichten op en neer gestuurd te hebben, bleek de kamer het inderdaad nodig te hebben maar konden we tegen de professor bij het ontvangst aangeven dat we zonder wilden spelen.
Eens daar bleek dat dan toch weer niet mogelijk, maar, zo verzekerde de eigenaar ons, zouden ze het afzwakken en reageren op hoe wij het als groep zouden doen.

Kamer:
Als journalisten gaan wij op zoek langs de Route 66 om onderzoek te doen naar de verdwijningen die hier zo vaak gebeuren.
Het decor is zeker voor Athene erg goed en ook de sfeer zit meteen goed.
Ik denk wel dat de puzzels het zwakke punt zijn van deze kamer. Het zijn geen slechte puzzels in opzet, alleen hebben ze totaal niks met de kamer of onze opdracht te maken. Hier en daar lukt het hun wel, maar het is niet consistent genoeg.
Maar de acteur en de sfeer zijn wel goed. Net zoals andere kamers in Athene wordt hier weer ingezet op het uitbeelden van scènes wat hier enorm goed werkt.
Het verhaal heb ik niet echt meegekregen, hoewel het einde wel een stuk probeert uit te leggen.
Toen ik achteraf het verhaal te horen kreeg, bleek het als zo vaak teveel te zijn voor de gemiddelde horrorkamer.
En dan het fysieke stuk…. Tja ondanks dat we het gevraagd hadden, zat er nog een stuk fysiek contact in dat toch wat verder gaat dan de gemiddelde kamer. Was het zo erg als je zou denken, nee dat weer niet. Had ik hem willen spelen in de full contact versie, nee dat ook weer niet.
Ik vraag me af wat de meerwaarde is, want wat ze doen, doen ze goed. Alleen mis ik een reden waarom buiten de simpele reden dat de acteur kan doen wat hij wilt doen.
Hoe heftig sommige zaken er ook uit zagen, wil ik wel benadrukken dat alles duidelijk om een reden gebeurde en dan doel ik vooral op veiligheid. Het is duidelijk dat de acteur goed getraind is om op bepaalde zaken te letten en dat mag dan ook benadrukt worden.

Conclusie:
Ik verlaat deze room met gemengde gevoelens want ik zie heus wel dat hier iets moois en tofs is neergezet. Wat ik niet zo tof vind is simpelweg dat de bouwer onze vraag van “geen contact” gewoon langs zich neer heeft gelegd en doet waar hij zin in heeft. Iets wat we achteraf ook (met foto’s als bewijs) van andere Griekse spelers te horen kregen.

Was het in de kamer dan zo heftig, nee dat viel wel mee, maar het gaat om het principe. Als iemand van jullie om welke reden dan ook geen fysiek contact wil en dat netjes aangeeft, dan stopt het daar toch?
Wat ook een wrange nasmaak gaf was het gedrag van de eigenaar. Zijn mening over andere kamers, zijn instelling met zijn eigen kamer, niks hiervan was erg aantrekkelijk. De reden waarom hij deze kamer gebouwd heeft is om hoog in Terpeca te eindigen en dat liet hij maar graag blijken met de nodige vragen als gevolg.

Nee beste vriend, op deze manier werkt het niet. Sterker nog, het geeft een wrange nasmaak met een averechts effect.
Stel je wat nederig op en luister naar je klanten en alsnog zal deze kamer hoog eindigen, maar niet op deze manier.

Slappe uitvoering

Dit was een van die kamers waar echt iedereen van zei: deze moet je spelen.
Op het moment van boeken was dit ook nog verplicht met vertaler, iets wat 35 euro koste.

Onthaal:
De escape zelf is goed aangeven van op straat. Je moet aanbellen en dan wachten… en wachten want het is blijkbaar veel moeite om even te antwoorden en zeggen dat je 10 minuten uitloopt.
Je wordt in thema opgehaald en kan ook nog even naar de wc.

Kamer:
Toegegeven, ik had de film op voorhand niet gezien en ben ook voorstander als dit niet echt moet.
Dus ik vind het moeilijk om dan een omgeving in te schatten naar waarde puur en alleen omdat ik niet weet in hoeverre de kamer de film volgt.
De start van de kamer vond ik aan de ene kant origineel, maar wat volgde vond ik dan weer vreemd.
Wat meteen een zeer armoedige indruk maakte was het decor. De boel hangt echt met ellende aan mekaar vast. Hopelijk is dit een momentopname.
Helaas was het dat niet en het gaat moeilijk worden om veel positiefs over deze kamer te zeggen.
Ik snap eigenlijk niet wat de bedoeling is van deze kamer, want je zou zeggen dat als je als uitgangspunt de film hebt, dat je daar dan ook trouw aan blijft. Nu ik weet niet of deze kamer gebaseerd is op de origine versie (ju-on), de remake of de vervolgen, maar de kamer lijkt qua uitvoering op een van deze. Ik ga er dan gemakshalve vanuit dat het vooral om de naam draait en de personages met een eigen interpretatie van het verhaal.
Sommige scènes zijn tof neergezet en sfeervol, al gaf een personage in het bijzonder mij vooral een lach ipv een scare.

Je zou verwachten dat de puzzels die we oplossen in ieder geval wat antwoorden bieden wat we hier nu eigenlijk doen, maar helaas. Wat ze wel doen is met momenten erg veel frustratie geven door afgebroken onderdelen, pure slijtage of hoe ver gezocht sommige puzzels zijn.
Naar het einde toe kan ik in ieder geval wel een stukje achterhalen wie goed is en wie slecht, alleen is de finale apart te noemen.

Conclusie:
Het moeilijke aan dit soort kamers is gewoon dat ze een film gebruiken. De vraag is dan in hoeverre je de film gezien moet hebben om bepaalde elementen of scènes te snappen, zeker als ze erg vreemd overkomen zoals de eindpuzzel in deze kamer.
Ik snap vooral niet hoe deze kamer zo bejubeld wordt als je naar het “interieur” kijkt, want het is gewoon verschrikkelijk op elke mogelijk manier. Het is kaal en goedkoop uitgevoerd. De kabels voor de techniek lopen gewoon op de muren of plafonds. Als je zegt dat dit een kraakpand was, had ik je geloofd.

Hoe ongemakkelijk de napraat was ga ik jullie besparen en hoe lief ze ook vragen of je feedback hebt, willen ze enkel horen dat het fantastisch was.
Het lijkt haast een trend in Athene dat je enkel goed schrijft en kritiek voor jezelf houdt en dat zal wel verklaren waarom deze kamer vaak geadviseerd wordt.
Ook al ben je fan van de films vraag ik me af of je hier nu echt tevreden gaat buitenkomen.

Misschien leuk als je Grieks spreekt

Op het moment van boeken was deze kamer net open. Het was zelfs niet helemaal duidelijk of je deze kamer wel in het Engels kon spelen want daarover hoorden we wisselende berichten.


Onthaal:

Grappig dit maar toen we aankwamen liepen ze flink uit. Ook stond er een andere groep bij ons te wachten waardoor we bijna begonnen te twijfelen of ze zich niet vergist hadden.
We stonden dus geruime tijd buiten te wachten zonder enig probleem, maar toen we de kamer na het spelen wilden verlaten, wilde de eigenaar niet dat we naar buiten zouden gaan voordat onze taxi er was, omdat het te onveilig was… Schijnbaar wordt het alleen onveilig nadat je de room gespeeld hebt ?

Dit pand is groot, lelijk en vies dus ik stelde me al vragen waar we weer terechtgekomen waren. Je kan trouwens je spullen wel in lockers opbergen en naar de wc. Maar wat een belabberde ruimtes…echt gewoon geen goed gevoel over de kamer krijg je hierdoor.

Tja en toen kwam het stukje of de kamer wel te spelen was. Nou, het kan, maar niet hoe ik een kamer wil spelen. Alles is dus in het Grieks, maar je krijgt x A4-tjes in je handjes gedrukt, die je uiteraard niet allemaal mag lezen, en na elke scène die je ziet, pauzeren ze het spel en kan je even lezen wat je net gezien hebt. Ik weet niet wie dit leuk zou vinden, maar ik in ieder geval niet.

Enfin met 0-2 achterstand qua gevoel gaan we de kamer in.

Kamer:

Deze kamer probeert iets goed te doen en dat is je straks naar huis te laten gaan met een gevoel of een ervaring rijker waardoor je je misschien in het echte leven wat anders gaat gedragen.
De kamer gaat over sociopaths en ik typ meervoud omdat er die ook zijn. Ze proberen uit te beelden wat het met je slachtoffers doet en jou aan het denken te zetten.
En dat is nobel en ben ik nog niet vaak tegengekomen.

Om dat te bereiken moeten we gaan slapen en zal onze droom ons de nodige verrijking geven.

De kamer zelf is een combinatie van settingen en hoewel het me niet altijd duidelijk was in welke setting we nu eigenlijk zaten werd het achteraf wel duidelijk gemaakt.
Het voelt nu aan als een ratjetoe van stijlen, ruimtes en puzzels zonder dat ik als speler een idee krijg van wat ik aan het doen ben. Ik begrijp de puzzels wel en de opdrachten, maar niks geeft me aan waarom ik nu hier ben, wat ik zie en waarom. Nu wil dat niet zeggen dat ze zomaar wat gedaan hebben, nee het heeft echt wel een dieper liggende gedachte, alleen komt die er nu niet uit en heb je de uitleg op het einde nodig om een beetje het aha moment te hebben.

De ruimtes wisselen wat af hoe afgewerkt of mooi ze zijn, maar over het algemeen was het een donkere bedoeling met redelijk kale ruimtes.

Net als andere rooms zijn ze hier ook van het uitbeelden, maar net doordat je er geen reet van verstaat ontgaat je elk gevoel van empathie en het moment terughalen via een A4 is niet hetzelfde.

Conclusie:

Net als zoveel andere Griekse bouwers zijn ze trots op hun product. Er zit niets slechts in deze mensen en ze willen graag horen hoe fantastisch dat je het gehad hebt.
Vol trots vertellen ze dan ook, na onze vraag over wat we nu gedaan hebben en waarom, wat we juist hebben meegemaakt en dat is wat er mis is met deze kamer. Je krijgt deze info, als buitenlander, niet mee tijdens het spelen.

Het is geen slechte kamer, maar niet wat het kan zijn en eigenlijk is het geen kamer voor niet Grieks sprekende spelers.

Een van de betere adaptaties

Opnieuw een kamer die gebaseerd is op de gelijknamige film.
Maar in tegenstelling tot andere films is dit een thema + het kwade, dat uitvoerbaar is op een realistische manier (minus het echt vermoorden van mensen uiteraard).

Onthaal:
Je merkt dat Vansa een groter bedrijf is in Athene. Hun communicatie verloopt vlot, een extra tijdslot kan geregeld worden en als je bij hun pand aankomt weet je echt wel waar je moet zijn.
Ze zijn tevens, net als zoveel anderen, kampioen in het aankondigen van nieuwe rooms.
Alien(s), Scream, allemaal “coming soon”.
Je kan hier voor de start nog even naar de wc, maar net zoals alle andere kamers start het in theorie als de deur open gaat.

Kamer:
Hoe gek het ook mag klinken, ik kijk eigenlijk amper horrorfilms. Ik weet dus niks over het verhaal en ik denk dat het vaker in mijn voordeel speelt als nadeel. In een film kan altijd meer en het niet zien ervan houdt mijn verwachtingen laag. Wat ik hier verwacht is een kostschool en een kwaadaardige non.

De start is in ieder geval al meteen een momentje van zoek maar de dapperste in je groep.
Met geen idee wat me te wachten staat ben ik benieuwd of de kamer me gaat vertellen wat er moet gebeuren. Dat doen ze ook en eigenlijk op een best goede manier. Jammer dat uiteindelijk hier ook de regels van een kamer in zitten verwerkt, dat breekt een beetje het verhaal en setting en bijkomstig wordt het daardoor iets te langdradig.

Hoe raar het ook mag klinken, popel ik echt om naar binnen te gaan. Kerkelijke thema’s gecombineerd met een goede setting en dito geluid, vind ik enorm sfeervol.
En het decor is goed, de ruimtes realistisch en hoewel de opbouw beter kan, is het niet onmiddellijk 100%.

De puzzels zijn leuk om te doen, nergens echt moeilijk en uiteraard de typische horrorpuzzels die je op voorhand kan bedenken. Alleen wel goed uitgevoerd en in thema.

De demon Valak die het gedaante heeft aangenomen van een Non is redelijk goed uitgevoerd en de acteur zit goed in zijn rol.
De kamer blinkt nu en dan ook uit in kleine momentjes die net wat meer leven in de kostschool brengen, love it.

Je ziet wel duidelijk dat ze hun inspiratie ook soms bij andere kamers gehaald hebben. Is dat erg, nee het past wel redelijk in de setting, maar het was pover uitgevoerd en vooral gemaakt om tijd te kosten.

Het einde had echt tof kunnen zijn, maar door de plaatsing van de lampen en het harde geluid was het moeilijk om alles mee te krijgen.

Conclusie:

Het is niet vaak dat een kamer gebaseerd op een film me zo verrast, maar ik was echt blij met deze room.
We hadden een lekkere flow, de kamer was goed gemaakt en ondanks wat verbeterpunten schaal ik hem toch hoog in.

Voor mij zeker een must do als je in Athene bent.
PS: Er zijn 2 kamers in Athene die The Nun noemen. Neem de versie van Vansa escape room 3 aub.

Tof idee, matige uitwerking

Dit was een kamer waar net als een paar anderen een soort hype over hing en die tegelijkertijd moeilijker te boeken was.
Het concept wat ik hoorde was niet nieuw, maar tegelijkertijd kon de uitwerking alle kanten uit.
Benieuwd dus!

Onthaal:
Op deze locatie liggen meerdere rooms (Granny, Cemetery, The possession, Friday night chill)
Een van onze teamleden had in The Possession een mindere ervaring en net die persoon zag ook nog eens erg op tegen RWD.
Ik trof gelukkig een van de GM’s toen we uit Possession kwamen en sprak hem aan over het voorval en vroeg hem of ze de persoon in kwestie een beetje wouden sparen.
En hoe gek ze ook kunnen doen in Athene, als het serieus wordt, schakelen ze wel meteen.
Je kan hier op voorhand nog naar de wc, maar je beleving start in theorie zodra je binnen gaat.

Kamer:
Met geen licht of wat kaarsen een trap af, ik snap er nooit echt het nut van en dus ook hier niet.
Aangekomen bij de “kamer” krijgen we een korte introductie van de regels, want daarop is RWD gebaseerd en die worden strikt toegepast.
Aan ons te bepalen wat er mis is met dit huis en of er paranormale activiteit aanwezig is.
Wat zeker is, is dat we 3 angsten tegemoet gaan: Duisternis, eenzaamheid en onze eigen fantasie.
Nou, vooruit dan maar.

De kamer van waaruit het allemaal begint heeft een decor van niks, wat zonde was, want deze kon echt super leuk neergezet worden.
We krijgen opdrachten (geen raadsels) die we stap voor stap moeten uitvoeren en die ons zo verder brengen in het huis. Er is hier geen ruimte voor interpretatie, het is volledig lineair. Er zijn geen puzzels, enkel opdrachten wat niet erg is voor een kamer als dit.
De game mechanic is een interessante en kan, mits goed uitgevoerd, heel erg tof zijn.
Wij waren helaas maar met 3 waarvan 1 persoon eigenlijk “uit” stond. Dat zorgde ervoor dat we al heel snel in een soort repetitief ritme kwamen dat te vaak herhaald wordt gezien de lengte van de kamer.

Ook de opdrachten en scares waren niet bijzonder net doordat deze vorm van samenwerken tot veel toffere zaken kan leiden.
Combineer dat dan nog eens met een lelijk decor en je weet dat het vooral om de hype gaat.

Conclusie:
Ik vind het leuk dat ze hier wat anders proberen dan de andere rooms in Athene, alleen is de uitwerking ervan wel erg houtje touwtje. Het decor is slecht, vooral het gedeelte waar je de meeste tijd doorbrengt, de techniek uitgevoerd door een peuter met een rolletje tape.
In de basis heeft dit enorm veel potentie en het bewijst van enorm veel creatieve armoede dat dit het resultaat was.
Die basis is namelijk al in Parijs uitgevoerd en ook in Duitsland is er een room mee bezig.
Wat deze kamer sterkt maakt is het gevoel van eenzaamheid. Ik denk dat dit voor veel spelers de moeilijkste stap gaat zijn en misschien ook wel de kracht van de kamer.

Een perfecte beginnerskamer

Dit was een kamer waarvan het thema mij aantrok en ik benieuwd was hoe de uitvoering zou kunnen zijn. Poppen kunnen, indien goed uitgevoerd, best eng zijn.

Onthaal:
Ook hier kan je op voorhand naar de wc en het ontvangst is in thema.

Kamer:
We gaan terug naar het huis van Mary Shaw om zo ons werk af te maken wat de vorige keer niet gelukt is. Dat onvoltooide werk blijkt een vloek te zijn die wij aan de hand van poppen moeten breken.
Dit blijkt dus een oudere kamer te zijn die ze een vervolgverhaal gegeven hebben. Dat zie je ook terug, want het decor is niet overal even netjes meer. Wat wel goed zit is de gameflow en de acteur(s). Op de juiste momenten krijgen we rust om de nodige puzzels, en dat zijn er best een aantal, op te lossen. De kamer wisselt lekker af tussen dreiging, uitbeelding, maar ook kleine rustmomenten, zelfs met acteur.
De puzzels zijn een leuke combi van doe en denk en linken allemaal naar het thema of verhaal.
Ons doel is vanaf het begin duidelijk en doordat dit eindelijk een kamers is waar we ook wat licht krijgen, maakt dat het hier erg fijn puzzelen is.
De finale is tof en maakt het verhaal tot 1 geheel.

Conclusie:
Deze kamer bewijst dat af en toe dreiging beter is dan om de 5 minuten een scare.
Net door rustmomenten te geven of een acteur op een andere manier in te zetten, wordt het enge net enger.
Dit was een kamer waar ik niks van verwachte, behalve dat ik me afvroeg hoe ze het gingen uitbeelden en dat heeft in hun voordeel gespeeld, want erg lang heb ik deze kamer hoog in mijn rangschikking gehad.
Niet dat dit de beste room is, maar de lekkere flow, de toffe interactie en goede uitbeelding van het karakter van sommige personages en het duidelijke verhaal maakte dit voor mij een vrij complete kamer.

Geen topper, maar ook niet slecht.

Onze eerste room van deze trip en dat is altijd weer er een beetje inkomen.
We horen redelijk goede dingen over deze kamer en wilden deze eigenlijk vorige trip al toevoegen.

Onthaal:
Ik denk dat dit hoofdstukje overbodig wordt, maar ga het vooral gebruiken om aan te geven of je nog ff naar de wc kan of nog iemand spreekt.
Hier kan je in ieder gavel je spullen opbergen, even naar de wc en voor je binnengaat komen we een medewerker in rol tegen en start je spel onmiddellijk.

Kamer:
We komen naar hier om te kijken naar een oud huis dat wel erg goedkoop geprijsd is. Of we zeker zijn dat we dit huis wel willen…. Nee ik denk het niet :-)
Ik ben al lang blij als we niet in een kelder vol rook staan en deze kamer zit daar gelukkig ver vanaf.
De setting is slim gekozen want een huis, is zowat 90% van de rooms hier in Athene. Het scheelt flink wat budget als je dat al niet moet bouwen :-)
Dit is echt een kamer die je mee kan pakken, want er schoot eigenlijk niks echt uit als ik eerlijk ben. Ze doen ook niet echt iets mis, maar zoals zo vaak mist de kamer opbouw en willen ze net wat teveel voor de tijd dat we er zijn vs het thema.
De puzzels zijn leuk en goed te doen, maar in 1 bepaalde ruimte slaan ze wat door. Als je dan merkt dat je 5 minuten naar een hint zit te luisteren, vraag je je af of dit de juiste puzzel wel is voor een kamer zoals dit.
De kamer is een typisch geval van nergens ben je echt veilig, wat slim gedaan is. Ze weten ook erg goed waar je kan scaren en belangrijker, wanneer niet.
De uitbeelding van het verhaal is goed gedaan, met 1 sterke scène in het bijzonder en zonder dat ik de film gezien had, kreeg ik goed mee wat er juist aan de hand was.
Ik stelde me wel vragen bij 1 rol in het bijzonder en vraag me af wat de meerwaarde er van is.

Conclusie:
Prima kamer als je zonder verwachtingen gaat. Ik heb al veel slechter gespeeld hier in Athene, maar tegelijkertijd zou ik hem vooraan zetten als een soort opwarmer zodat je weer wat kan wennen aan de Griekse manier van spelen.
De mensen zijn vriendelijk, ze proberen oprecht goed hun best te doen met het uitbeelden van het verhaal, maar tegelijkertijd was de afwerking zeer matig en de scares zelf van het typetje ik schreeuw hard in je oor.
Geen echte hoogvlieger dus, maar prima als eerste room of als je tijd over hebt.

Voor 75% af

Mijn eerste kamer in Engeland en eerlijk gezegd waren mijn verwachtingen niet zo heel hoog.
Al vaker had ik mensen om advies gevraagd als het ging om escape rooms in Londen en telkens kreeg ik terug dat er eigenlijk niks spectaculairs te vinden was.

Ik had me om die reden ook niet ingelezen om zo de verwachtingen laag te houden.

Onthaal:
De escape room zelf ligt te midden van een soort winkelcentrum. Er zijn parkeergarages in de buurt, maar trek hier extra tijd voor uit. Op een plein, waar je ook wat kan eten en drinken, vind je een reclamebord van de room. De deur gaat open met een code die je krijgt, maar deze gaat echt pas open op het startuur. Wij hebben van 5 minuten tot 1 minuut ervoor even getest, maar het is precies dat uur.

Het ontvangst zelf is tof. De ruimtes zijn mooi, je kan op voorhand nog naar de wc en het lijkt erop dat ze iets van een bar hebben, maar die was in ons geval niet toegankelijk of open.

De medewerker van dienst spreekt ons toe en als je even vergeet dat je in Engeland bent, lijkt het haast een typetje dat hij speelt.

Nadat je het ontvangst praatje hebt gehad ga je een soort wachtkamer in waar je, buiten wat reclame voor hun overige kamers, het introfilmpje krijgt te zien.

Kamer:
Dit is geen gewone escape room. Het is een beleving die het leven vertelt en uitbeeldt van John Haigh en dat is erg origineel.
Het vertellen van het verhaal, daar loopt het voor mij op mis, niet omdat ze het niet duidelijk vertellen, maar omdat ze dit op 3 manieren tegelijkertijd doen en dat is te veel. De meest sfeervolle oplossing, zeker als je de gast hebt die wij hadden, is voor mij het beste en het voegt ook het meeste toe.
Het is een kamer waar je wel doorheen gedrukt wordt, of je de puzzel nu oplost of niet. Nu hadden wij daar geen last van, maar het is wel iets wat kan gebeuren.

De puzzels zijn erg leuk en passen zowel in de ruimte als in het verhaal. Ze helpen je te begrijpen hoe iemand later in zijn leven in staat is om te doen wat hij deed.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik tot hier echt onder de indruk was en benieuwd was wat er nog ging komen. De ruimtes zijn mooi, het verhaal ontvouwt zich ruimte per ruimte en we werken naar de finale toe.

Maar dan laten ze het los en ik vraag me echt af waarom... Is de ruimte op, is het geld op, ik begrijp er tot op de dag van vandaag niks van.
De finale is dan ook lui en voelt niet aan als de finale waarop je zit te wachten. Er is geprobeerd om het nog wat meerwaarde te geven, maar dat voegt eigenlijk amper iets toe.

Conclusie:
Op elke manier dan ook hebben ze mij hier positief verrast.
De rust van het ontvangen, de mooie ruimtes, leuke puzzels en goede vertelling met dat heerlijk Engels accent.
De room is niet echt eng, ondanks dat het met “acteur” is.
Maar zoals ik hierboven al aangeef, is het doodzonde hoe de kamer eindigt.
Vooral omdat ik nog met vragen zit want plots ging het wel erg snel allemaal.
Eigenlijk zou deze room, net zoals in het begin, alle vragen moeten beantwoorden of toch zeker de cruciale.
Als ze het einde zouden doorzetten zoals de rest van de kamer, dan zou ik hem erg hoog schalen, net door de originele aanpak.

Ongeacht de kritiek op het einde is het wel een kamer die je lekker moet meenemen als je in de buurt bent.
Verwacht hier geen echte persoonlijke aanpak. Je speelt je kamer en ze kijken je echt buiten, ongeacht of je hierna nog een kamer geboekt hebt.

Wat mag mee?

Aangezien we er toch waren en 1 kamer eigenlijk geen kamer is, besloten we The Explorer's Diary erbij te nemen.

Onthaal:

De escape room zelf ligt te midden van een soort winkelcentrum. Er zijn parkeergarages in de buurt, maar trek hier extra tijd voor uit. Op een plein, waar je ook wat kan eten en drinken, vind je een reclamebord van de room. De deur gaat open met een code die je krijgt, maar deze gaat echt pas open op het startuur. Wij hebben van 5 minuten tot 1 minuut ervoor even getest, maar het is precies dat uur.

Het ontvangst zelf is tof. De ruimtes zijn mooi, je kan op voorhand nog naar de wc en het lijkt erop dat ze iets van een bar hebben, maar die was in ons geval niet toegankelijk of open.
De medewerker van dienst spreekt ons toe en als je even vergeet dat je in Engeland bent, lijkt het haast een typetje dat hij speelt.
Nadat je het ontvangst praatje hebt gehad ga je een soort wachtkamer in waar je, buiten wat reclame voor hun overige kamers, het introfilmpje krijgt te zien.

Kamer:

Onze GM heeft er zin in en dat merken we. Hij speelt een heerlijk typetje met een ADHD trek, maar ook met veel humor.
Tijdens zijn uitleg verbaas ik me oprecht over 1 ding: telefoons mogen mee de kamer in en je mag van alles foto’s maken wat je maar wilt.
Ook gaat de GM mee de kamer in om daar de rest van het verhaal/uitleg te geven. Ik ben hier nooit fan van geweest en zal het ook nooit worden. Hoe zeer ik waarde hecht aan een goed verhaal of duidelijke opdracht, ben je me kwijt als je dit in de kamer probeert te doen.

De kamer oogt trouwens erg mooi en ik verbaasde me hoeveel puzzels hierin zaten. Het is trouwens een kamer die je met 2 a 3 personen wil doen, meer niet. Daarvoor zijn de ruimtes niet groot genoeg.
De kamer blijft ruimte per ruimte wel erg leuk ingericht en ook de puzzels zijn nooit echt moeilijk, maar zorgen daardoor voor een lekkere flow.
Toch stoort me iets en dat is dat rechthoekige ding in mijn broekzak. Ik wil mijn telefoon eigenlijk niet bij hebben, want nu ben ik plots geneigd om foto’s te gaan maken ipv te genieten van het moment.

Het einde is leuk omdat er ook een keuze gemaakt moet worden, iets waar de GM dan weer leuk op inhaakt.

Conclusie:

Als eerste hoop ik dat het geen trend wordt om je telefoon mee naar binnen te nemen. Ik dacht oprecht dat het voor een bepaald gedeelte nuttig ging zijn, anders had ik het niet gedaan. Is het tof om een leuke foto te maken, ja tuurlijk wel. Maar daar zit het probleem net, waar zit die grens? Ga je dan ook een telefoongesprek beantwoorden, je cryptomunten ff checken of dat mailtje snel beantwoorden?
De godganse dag hebben we die smartphone al vast, ff dit uurtje niet is toch wel lekker :-)

De kamer was leuk en de GM stond in standje overdrive, maar dat maakte het alleen maar toffer. Met 3 personen heb je hier echt een leuke tijd, zeker als je die telefoon buiten de room laat.

Leuk dat hij in een 2.0 versie terug is!

Mystery Avenue is een nieuwe speler in België die start met een kamer die sommige van ons hebben kunnen spelen bij The Push Mystery rooms.

Ik ben er daar 1 van en net om die reden stond hij niet meer op mijn to-do list.
Toch geven de eigenaren aan dat de kamer grotendeels is aangepast en ook vorige assistenten van Mr Houdini een nieuwe kans kunnen wagen…


Onthaal:
Met wat geluk kan je in de straat parkeren, want ik weet niet zeker of je bij het pand zelf mag staan. Trek je hier best toch wat extra tijd voor uit.
De kamer zelf ligt wat verscholen op het einde van een oprit en kan langs de straatkant nog een bordje gebruiken.
Binnen gaat het van ongethematiseerd pand, naar mystery avenue. Op het moment van schrijven was dit stuk nog deels in aanbouw, maar je zag goed welke kant ze uit willen gaan, wat een sfeervolle indruk geeft.
We worden door 2 van de 4 eigenaren welkom geheten in het café, wat echt gezellig is met de ouderwetse muziek.
De eigenaren zijn schatten van mensen die zenuwachtig zijn omdat ze een goede indruk willen maken en eerlijk is eerlijk, ik zou het zelf ook zijn.
Zenuwachtig of niet, ze brengen het verhaal erg leuk en de kamer start meteen anders dat wat ik gewoon was.

Kamer:
Wanneer kan je zeggen dat een kamer opnieuw te spelen is, dat is altijd een moeilijke vraag en deze keer niet anders.
De kamer start in ieder geval compleet anders, maar uiteraard ga je ook een flink deel van het decor herkennen.
De puzzellijn is grotendeels aangepast en zorgt voor het stukje herspeelbaarheid.

De sfeer en decor zijn prima, maar er valt nog wat winst te behalen met effecten en geur.

De puzzels doorheen het spel zijn leuk, bieden voldoende variatie en dagen een groep goed uit.
Het einde dat wij gespeeld hebben werd aangepast en naar onze mening is dat ook nodig. Het is zo een puzzel die je onmiddellijk ziet of je ziet het gewoon niet en dat maakt hem moeilijk te beoordelen.

Conclusie:
Ik denk inderdaad dat de kamer te herspelen is, maar het hangt een stuk af hoe goed je geheugen is. Je gaat dan gewoon decor en puzzels herkennen daar moet ik eerlijk in zijn.
Ik zou hem adviseren als: speel hem met mensen die hem nog nooit gedaan hebben of mopper niet dat je bepaalde stukken gaat herkennen.

De kamer kan nog wat winnen om vlak van effecten, geluid en geur en ook zou de inleiding + outro nog in thema kunnen.
Dit is deze eigenaren hun eerst room, dus ik snap dat je product en je aanpak nog wat moet groeien.

Er was nog ruimte zat voor een grote 2de room, dus ik ben benieuwd hoe Mystery Avenue verder ontwikkeld.

Response by Mystery Avenue

2025 April 17

Bedankt voor de positieve, waardevolle en eerlijke feedback! Dank je wel!
We zijn er ons bewust van dat bepaalde elementen dat tikkeltje extra geven voor de spelbeleving bij onze spelers.
We maken er de komende tijd graag werk van.

Nog even een vermelding: er kan zeker geparkeerd worden bij het gebouw van Mystery Avenue zelf. :)

Meer kamers als dit aub

Om een of andere reden heb ik hier nog maar 1 room gespeeld.
Langs meerdere wegen kreeg ik door dat Jacht op de jager best een leuke puzzelkamer is die ook nog eens aantrekkelijk geprijsd is voor 2.
Op naar Breda!
Ontvangst:
Parkeren kan hier bij het pand en is gratis.
Eens binnen kan het best druk zijn, maar dat viel in ons geval echt mee. Je kan hier trouwens ff gezellig wat drinken en uiteraard naar de wc.
Ook troffen we de eigenaar Tony die net als ons een fanatiek escaper is en tja… dan vliegt de tijd.
Een alerte GM wees er ons gelukkig op dat we nog een kamer geboekt hadden, op naar de jachthut!

Kamer:
De kamer start met een tof introfilmpje. Onze opdracht is duidelijk en we worden door een van de buurtbewoners naar de jachthut gebracht.
De kamer ziet er oprecht tof uit. Het ademt sfeer, is goed afgewerkt en er is goed nagedacht over de props.
Hoewel er veel op je afkomt zorgt de lineaire indeling ervoor dat er weinig ruis is.
Dit zorgt er wel voor dat dit automatisch een room is voor 2 a 3 personen als je wat ervaring hebt.

De puzzels zijn leuk om te doen, niet te makkelijk, mooi gelaagd en hebben een lekkere doorlooptijd.
Nu hebben wij niet bepaald getreuzeld met het puzzelen en hadden amper 7 of 8 minuten over.
En daar moet deze kamer het vooral van hebben. Een simpele opdracht gekoppeld aan een realistisch decor en leuke puzzels. Verwacht geen grootsheid wel vlak dan ook, maar gewoon een degelijke puzzelkamer.
Alles is op een of andere manier in thema of in het verhaal en dat kan ik bijzonder waarderen.

Conclusie:
This is escape staat voor mij synoniem aan familiekamers waar het niet gaat om grootsheid, wtf momenten of tig ruimtes. Hun prijzen zijn daar ook niet naar.
Vaak kom je dan als iets wat ervaren escaper er op 35 minuten uit en of je dat moet willen…
Tja en als deze kamer blijft zoals hij nu is, dan heb je net het tegenovergestelde. Hier mag je echt flink aan de bak om er op tijd uit te komen. Wij speelden hem met 2 met 1 hint op 53 minuten uit en die feedback lees ik nog terug.
Je krijgt dus flink wat puzzelplezier in een tof decor aan een leuke prijs.
Ben je dus in de buurt van Breda en wil je echt een toffe opwarmer, pak deze dan lekker mee.
Hoewel extra ogen handig kunnen zijn, zou ik wel zeggen 2 max 3 spelers gezien de lineaire lijn en oppervlakte.
En New Kids linken is altijd +1 ;-)

Leerrijke ervaring

Een zorgverzekeraar die een kamer heeft gebouwd, dat was ik nog niet eerder tegengekomen.
Toen ook nog eens een Belgische eigenaar er best lovend over was, boekten we de kamer voor 3 personen.

Onthaal:
De kamer ligt vlakbij Hasselt centrum, wat zeker een mooie combi is.
Buiten aan het kantoorpand kan je gratis parkeren en de ingang is een aparte deur met de naam van de escape room.
Aangezien dit een groot kantoorpand is moet je even wachten tot een medewerker je komt halen.
Het pand zelf is warm ingericht, er is een grote ontvangstruimte en de medewerkers zijn gemotiveerd en leuk in omgang.
Uiteraard kan je hier nog even naar de wc en na een korte inleiding kon ons opdracht beginnen.

Kamer:
De start is in thema en hoewel het uitgangspunt van deze kamer mantelzorger is, zijn we dat zelf in opzet niet.
Wij zijn van eht bedrijf fantasiefeestjes en komen een gezin die het wat moeilijk heeft een hart onder de riem steken.

Hoewel het thema snel zwaar, negatief en saai kan zijn, hebben ze ervoor gekozen om de hoofdopdracht vrolijk te maken en ons doorheen het spel kennis te laten maken met de dagdagelijkse “problemen” waar veel gezinnen en jongeren mee te maken krijgen.
Het voelt spelenderwijs aan en pas op het einde krijg je, uiteraard met de nodige uitleg een beter beeld en besef van deze verborgen wereld.

De kamer zelf is simpel in opzet, maar verbaast ons door zijn praktische opzet waardoor puzzels meer als realistische opdrachten aanvoelen en tegelijkertijd het “probleem” in kaart brengen. Toch weet de kamer ook te verrassen en hoe leuk je het gaat hebben hangt deels van jezelf af.

De afwerking is goed, er is een beetje spanning aanwezig en de opdrachten zijn logisch en leuk, zeker met een groep van 3.

Het einde is opnieuw simpel, maar effectief. Verwacht geen grandeur, maar een passend einde van de room.

Conclusie:
Ik denk oprecht dat dit een geslaagd voorbeeld is hoe je een escape room kan inzetten om mensen spelenderwijs mensen iets bij te brengen zonder dat het langdradig of geforceerd aanvoelt.
We moeten wel eerlijk zijn en de verwachtingen bijstellen dat dit geen top 10 room is, daar is hij ook niet voor gebouwd, maar desondanks is het een zeer nette kamer aan een leuke prijs die je puzzelplezier geeft en teglijkertijd wat bijbrengt.

Ben je in de buurt van Hasselt zou ik hem lekker meenemen.

Prijs/kwaliteit niet in verhouding

Al geruime tijd stond deze kamer op mijn verlanglijstje en dat lag vooral aan het thema.
2 uur ronddwalen in een sprookjeskamer, dat is geen straf.
3 zaken hielden me tegen: de prijs, de zeer beperkte tijdsloten en ervaringen van anderen.
Nu we toch in de buurt waren en er een tijdslot beschikbaar was, nam de nieuwsgierigheid over en besloten we toch maar te boeken.

Onthaal:
De prijs voor grootste bord ESCAPE, gaat meteen naar hier. Parkeren kan op het terrein.
De ontvangstruimte is groot en toen wij er waren, stond ook de caravan escape hier opgesteld.
Ik weet niet of je hier ff kan gaan zitten en wat drinken, dat was bij ons althans niet echt het geval.
Er is de mogelijkheid om nog even naar de wc te gaan en voor we het goed en wel wisten stonden we al naar het introfilmpje te kijken.

Kamer:
Het verhaal wordt aan de hand van het introfilmpje goed uitgelegd en onze opdracht is duidelijk.
We worden naar de schrijversruimte gebracht van Grimm en van daaruit zullen we naar de sprookjeswereld reizen.
De kamer oogt wat leeg voor dit doel en ook de machine waarmee we “reizen” is niet uitgewerkt wat een beetje jammer is aangezien het een cruciaal onderdeel van onze reis is.

De kamer bevat een mooi aantal puzzels, waarvan de meeste analoog zijn. Gezien het thema zou het gebruik van techniek net wat meer dat magisch gevoel oproepen ipv een slotje te openen. De puzzels hebben een goede mix tussen lineair en parallel, maar door de grootte van sommige ruimtes, leent de kamer zich niet altijd tot 4 of meer personen. Zeker naar het einde toe zou je net een finale verwachten ipv puzzels die je alleen of max met 2 kan doen.

De afwerking is niet echt van een hoogstaand niveau, maar het is ook nergens echt heel slecht.
Nergens in de room ben ik nu echt omver geblazen, zowel niet op vlak van puzzels als decor als muziek en ik denk dat ik toch wel iets had verwacht. Misschien dat beginnende escapers of ouders met kinderen dit wel anders gaan zien. Het is nu vooral allemaal recht toe recht aan, nergens wat spanning, niks met licht en eigenlijk mis je dan ook sfeer.

Door de huidige prijs verwacht ik eigenlijk net een beetje meer dan wat er nu geleverd wordt en dat heeft het meeste met de grootte van de room te maken. Alles voelt zo miniem aan, zo krap en ik hoop echt niet dat je deze kamer boekt met 6 volwassenen.
Geen enkele ruimte sprong er nu echt uit en dat is wel wat jammer.
We speelden hem op ons gemakje uit op 90 minuten zonder hints.

Conclusie:
Om met de deur in huis te vallen, dit is een prima kamer met een leuk thema die verwachtingen schept door zijn prijs.
179 euro voor 2-3 personen en dan 19 euro extra per speler tot max 6. Dan betaal je 236 euro voor deze kamer en dat is het gewoon niet waard. Sterker nog, je betaalt meer voor een mindere ervaring.

De prijs is niet marktconform met wat je op andere plaatsen krijgt voor die prijzen.
Daarmee ga ik deze kamer ook beoordelen t.o.v. die rooms en dan klopt het plaatje niet meer.
Daarvoor is dit product teveel houtje touwtje, mist het net wel die afwerking en zijn veel ruimtes te klein voor de groepsgrootte. Ik zou hem eigenlijk willen adviseren voor 2, max 3 spelers, maar of je daar de pp prijs voor over hebt…
Dit is een hobby/passieproject en dat zie je, dat is ook niks slechts, maar prijs het dan ook navenant.

Was dit een kamer van 140 euro voor 4 personen, zou ik echt zeggen: prima, pak dit mee.
Maar aan de huidige prijs kan het niet mee met de toppers waarmee ik het prijstechnisch vergelijk.

Terug naar weleer

De landloper is zo een kamer waarvan je weet dat je er niet speciaal voor moet rijden, maar hem wel graag een keer wilt spelen.
Toen hij min of meer op de route kwam te liggen van onze escapedag, konden we hem niet langer links laten liggen.

Onthaal:
Na een schokdempertest van ongeveer 2km (en ja laat de slechte Belgische wegen mopjes maar komen) zijn we in Wortel aangekomen. Parkeren kan hier gratis en starten doe je in een café van weleer. Ik zou zeggen, kom lekker wat vroeger en dompel je even onder in de tijd van toen.
Je meld je tevens ook bij het café aan dat je er bent voor de escape room, dan begeleiden ze je wel verder.
Ik ben zelf een groot voorstander op de historie van je pand of gebied te gebruiken in je room. Iets wat ze hier omarmt hebben en te volle benutten in zowel de inleiding als in de kamer zelf.

Kamer:
We starten met een klein stukje geschiedenis en hoewel dit snel langdradig en saai kan zijn, brengen ze het hier tof en persoonlijk. Na het opbergen van onze spullen krijgen we een karakter toegewezen en voor we het goed en wel weten heeft de lokale gendarmerie ons al te pakken.
Aan ons om te maken dat we weg zijn voor we gedwongen worden om zware handarbeid te verrichten.
De kamer neemt ons terug naar omstreeks 1920 en die sfeer ademt het ook uit. We gaan dus ontsnappen met primitieve zaken en hoewel dat het hun niet continue lukt om dit vast te houden, was het zeker een goede poging. Met een ruimte als dit kan je maar zoveel en 1 interactiemoment vond ik bijzonder geslaagd.

De kamer blijft het gevoel van toen goed vasthouden, maar blinkt niet continue uit op puzzelvlak. Het gaat van vlot en in thema, naar simpel en geniaal, maar ook naar hier was de inspiratie duidelijk op.
Dat is jammer want de kamer had voor mij nog net dat tikkeltje extra mogen hebben. De ruimte is ervoor, de gm/eigenaar, die duidelijk plezier heeft in zijn job, had hier een extra rol in kunnen spelen.
We doen uiteindelijk wat van ons verwacht wordt en het levert ons buiten een mooie tijd en een vlot spel ook een leuke foto op.

Conclusie:
Dit is een simpele, leuk bedachte, authentieke room met een goed thema tov de plaats waar we ons bevinden aan een correcte prijs.
Het is geen room waar je vol verwachting een dik uur voor moet gaan rijden, maar een room die je meepakt als je ff moet omrijden of gewoon eens leuk wilt puzzelen. Zeker met 2 is hij aantrekkelijk geprijsd (80 euro op moment van schrijven) en dan heb je puzzelplezier zat.
Ook met 4 is hij nog goed te doen, als zal je dan als ervaren escaper geen 60 minuten vast zitten.
Ik vond het een leuke en leerrijke ervaring.
Echt zo een kamer die geen 10 is, maar toch de moeite is om eens te spelen als je met de juiste verwachtingen gaat.
Voor mij een verborgen parel.

Skynet again

Soms weet je van een kamer 2 jaar op voorhand dat hij komt, soms is hij er plots gewoon. Langs verschillende wegen kwam me steeds de naam D.O.N.N.A voorbij en hoewel ik tegenwoordig liever wacht op wat meer reviews van mensen met een account en wat rooms gespeeld, had ik deze keer gewoon zin om de kamer eens zelf te gaan ontdekken.

Onthaal:
De kamer ligt zoals zo vaak op een industrieterrein met een eigen parking.
Wij dachten door de nummering even dat we fout zaten, maar het blijken de panden te zijn aan de achterkant van het gebouw.
De eigenaar stond ons al op te wachten en we bleken een van de eerste officiële groepen te zijn :-).
Of we echt moeten spreken van een ontvangstruimte weet ik niet (dat zul je zelf wel ontdekken)
Maar je kan in ieder geval nog naar de wc.

Het ontvangst zelf was prima, maar ik denk dat gezien het thema, dit misschien beter volledig in thema kan. Dus doktersjas aan, naamkaartje en je bent een medewerker van Haxxon die ons ontvangt.
En dan kan ons avontuur beginnen.

Kamer:

AI, het is hip nu, maar eigenlijk bestaat het natuurlijk al jaren. Het is een thema dat al vaker gedaan is, maar deze kamer heeft een leuke insteek. Samen met DONNA gaan we experimenten uitvoeren, waaruit zij kan leren.
Ik was oprecht benieuwd naar welke proeven we zouden gaan doen en hoe dat zou reflecteren naar DONNA.
De kamer start simpel en we leren DONNA wat beter kennen. Je merkt al snel dat er interactie kan zijn, wat een leuke toevoeging is.
We leggen wat linken en doen wat er duidelijk van ons verlangt wordt waardoor de kamer een afslag neemt.
Vanaf dit punt is het voor mij een beetje wazig wat nu eigenlijk nog het origineel verhaal is. Het voelt voor mij nu meer aan dat we John Conner zijn vs Skynet ipv dat we meewerken aan een vriendschappelijk experiment.
De eerste puzzel was niet ff die inkopper waar je mee opwarmt. De kamer heeft redelijk wat ruis en de puzzel kan je, net door die ruis, op verschillende manieren interpreteren.

We maken wat progressie, maar de stemmen (want het zijn er ondertussen 2) blijven ons bestoken met aanwijzingen en subtiele hints. Teveel naar mijn zin en ik heb vaker het idee dat we net wat rust zouden moeten krijgen. Nu ik zeg niet dat we ze niet nodig hadden, maar op dit moment zit de GM er iets te snel bovenop, terwijl we aan het einde 20 minuten over hadden.
We doorlopen ondertussen verder de puzzels, die voor mij een geen coherent geheel zijn. Zoals ik net al aanhaalde lijkt het aan de ene kant dat we rebellen zijn en tegelijkertijd lijkt het allemaal toch een test.
Door die twijfel kom je natuurlijk met alles weg, want was dit nu allemaal de bedoeling of net niet…
Voor ons zat de flow tot op dit punt niet echt lekker, maar dat is persoonlijk en ik kon me niet van de mening ontdoen dat de eigenaar luistert naar feedback en eventueel ook zaken zal aanpassen.

Het einde van de room ben ik minder positief over. Deze ruimte mist grandeur, spanning en dynamiek. Opnieuw zit er ruis in dit stuk door middel van waar je een bepaalde code mag gaan ingeven, maar wat me echt stoorde waren de puzzels.
Dit zijn echt gewoon puzzels uit een VR game en missen daardoor de creativiteit om een goed einde te hebben en ons de indruk te geven dat we onze opdracht goed aan het voltooien zijn.

Conclusie:
Dit is een moeilijke want voor een eerste room is dit echt niet slecht. De afwerking en oog voor detail zijn met momenten echt enorm goed en op andere momenten kon het dan weer wat beter.
De kamer is te spelen van 2-5 spelers en kost 149-159 euro op het moment van schrijven.
En daar zit voor mij het grootste probleem want de meeste puzzels kun je of alleen doen of met net 2 personen. De kamer heeft een grotendeel lineaire indeling waardoor 4 echt teveel is gezien de ruimte en type puzzels.
Maar dan bots je met 2 op 149 euro kamerprijs en dat is aan de erg hoge kant voor wat er nu staat.

De kamer staat voor 90 minuten wat je een gevoel van waarde geeft, maar daarvoor is de puzzeldensiteit te laag en ik vrees zelfs dat als je hier met 4 ervaren escapers gaat spelen, je snel uit de kamer kan staan.
Ik heb verder geen idee of ons missie nu eigenlijk geslaagd is of niet en open eindes trek ik wat minder goed, dan had ik liever zelf fysiek een keuze gehad hoe ik mijn plotse missie zou eindigen.

De stemmen en de interactie met de AI zijn een leuke toevoeging, maar liepen met momenten door mekaar en werkte verwarrend en soms iets te aanwezig. Ik denk dat dit een toevoeging is die vooral grotere groepen gaan waarderen.
Deze kamer voelde voor mij nu een beetje aan als 13 in een dozijn terwijl het originele plot net uniek was.

Cluedo in een 8 hoek

Tijdens een bezoekje aan het ABC restaurant zagen dat je ook hier een X-cube escape kan boeken. Totaal geen escape room zoals we gewoon zijn natuurlijk en ik was vooral sceptisch en mijn verwachtingen neigde meer naar het negatieve.
Tja en dan gaat je maat toch zonder je deze room ff spelen en is hij nog niet zo negatief als je verwacht had.
Hoe lang zou het dan duren voor ik het zelf eens zou gaan ontdekken denk je?

Onthaal:
Eigenlijk is er die niet want als je boekt en zou betalen, krijg je per mail een code waarmee je de x-cube binnen kan.
Het hele concept wordt volgens mij ook zo geadviseerd naar potentiele kopers, zijnde geen reset werk, geen gm nodig.

Aangezien wij ter plaatste nog moesten betalen, liep er alsnog een medewerker mee.
En dat brengt me bij de hoofdreden dat ik het een kans wilde geven: de prijs.
13.5 euro pp, ook als je met 2 komt. Gek genoeg is de kamer in Eindhoven dan weer 17.5 euro pp ( en ook niet te boeken) en in Breda 42.5 euro pp...
Enfin, hier kan je dus voor 27 euro een uur een moord gaan oplossen!

Kamer:
Mocht het je nog verbazen, dit is een single room :-)
Er is niks fysiek aanwezig van decoratie, je staat in een lege ruimte met wat knoppen en schermen. De kamer moet het puur dus hebben van het grote aanraakscherm en in elke hoek een gewoon tv scherm.
Het verhaal dat we gekozen hadden en in mijn ogen de enige die een beetje interessant was, Murder at the mansion.
In de basis is dit gewoon cluedo met wat extra puzzel elementen, maar het uiteindelijk doel blijft wie, hoe en waarom.

Door een knappe 3d rendering en vlotte visuals kunnen we doorheen de woning en ruimte per ruimte op zoek naar het nodige bewijsmateriaal.
Nergens blonken de puzzels echt uit en zoals Stan al terecht aanhaalde voelde ze veelal als telefoonspelletjes aan dan echte escape puzzels. Ook omdat het scherm enkel voorgeprogrammeerde camera bewegingen volgde, betekende dus dat je niet even in de room kon rondkijken. Je bent beperkt in wat je kan zien dus en dat werkt tijdrovend, zeker doordat het scherm ook niet altijd even vlot reageerde. Zo druk je al vlug een keer teveel ergens op of reageert het scherm gewoon niet.

Het is ons doel om 6 bewijsstukken te verzamelen, maar het was ons niet duidelijk of je die wie waarom en hoe ook kon achterhalen zonder dat je ze alle 6 vindt. In ons geval wat het antwoord nee, wij miste een cruciaal stuk bewijsmateriaal zodat we een stuk niet konden uitsluiten.
En dit was vaker zo in het spel. Je wilt iets gebruiken, gaat niet je mist iets. daarom vind je iets dat te maken heeft met dat onderdeel, maar nog steeds werkt het niet. Uiteindelijk bleek dat we 3 zaken moesten hebben voor we dit onderdeel konden gebruiken, maar zonder dat je dit op voorhand weet. Hierdoor ga je keer op keer weer die camera beweging tegenmoed, zonder resultaat.
Dat je zo kort op het grote scherm staat helpt ook al niet, door alle kamerbewegingen wordt je al snel misselijk. De interactiviteit is wel leuk, maar ook weer de bottleneck van het spel aangezien slechts 1 persoon dit kan bedienen. De overige spelers (tot 7 mensen) hebben dan even niks te doen.

Wij haalden het uiteindelijk niet doordat we de juiste dader niet konden achterhalen.

Conclusie:

27 euro voor 60 minuten is echt niet teveel om dit eens te doen. En dan begint het moeilijke want met 2 is hij pittig om alles opgelost te krijgen, maar met meer sta je al vaak te kijken en heb je ff niks te doen. Ook het systeem dat je per persoon betaald zou me bijna doen adviseren van speel met 2.

Het systeem zelf is tof bedacht en leuk voor een keer, maar was nu te alles of niks voor mij. Eigenlijk zou het mogelijk moeten zijn om ook zonder de perfecte score de antwoorden te vinden, alleen zou alle 6 de bewijsstukken een feest van bevestiging moeten zijn.
Nu leek het erop dat zolang je niet alles kon oplossen het einde puur gokken zou zijn.

Ook het spel zelf zaaide voor mij wat verwarring doordat het spel je op random momenten plots aangeeft dat je misschien beter een andere ruimte doorzoekt. Dat gaf ons het idee dat we die ruimte nodig zouden hebben om de puzzel voor ons op te lossen. Laat me die twijfel wegnemen, elke ruimte bevat 1 puzzel die je daar volledig kan oplossen.
Zodra de eindtijd bereikt is heb je nog 5 minuten om tot een conclusie te komen door het bewijsmateriaal door te nemen en je keuzes in te voeren. Even later krijg je dan ook meteen het resultaat en stopt het spel.

Dit is absoluut geen vervanger voor een escape room zoals wij het gewoon zijn, laat dat voorop staan.
Het is een activiteit die linken heeft met escapen en cluedo en met 2 lekker betaalbaar is.
Als je met de juiste instelling en verwachting gaat kan je best een leuk uurtje hebben.

Service scoort laag omdat er 0 service is. Er kijkt niemand mee, er is geen napraat, je speelt en gaat terug weg.
Hoger zou een slag in het gezicht zijn van al die toffe gm's en eigenaren die met een goed buikgevoel ons een leuke tijd proberen te geven. Zowel voor, tijdens en na het spelen.

90 minuten waarvan 25 intro

Limbus stond bij mij nog niet op de planning, sterker nog, ik had er nog nooit van gehoord.
Tot vrienden van me er geweest waren en vol lof spraken over Die magische reise en als je er dan toch bent is Pantzerknacker misschien wel een leuke room om mee te nemen.

Onthaal:
In de buurt kan je parkeren langs de straat of op pleinen, zover wij konden zien is dit gratis. Trek er wel wat extra tijd voor uit want het kan best druk zijn.
Limbus zelf valt goed op, de hele voorkant van het gebouw is fantastisch gethematiseerd.
Ook binnen ziet de ontvangstruimte er geweldig uit en ook de medewerkers zijn vriendelijk en doen hun best om Engels te spreken.
Uiteraard kan je hier wat drinken en naar de wc.

De tijdsloten die ze hanteren sluiten niet altijd even handig op elkaar aan, dus je zal even moeten puzzelen als je geen uur in de ontvangst wil zitten.
Wij starten met Pantzerknacker met 2 personen en gaan dan door naar Magische reise met 4 personen.

Kamer:
De start van de room is er eerst een met een filmpje over haar naam Limbus en de geschiedenis, wat vreselijk lang duurt en niks toevoegt aan onze beleving.
Nu voor deze room kon ik het overkoepelend thema nog plaatsen, maar het voelt geforceerd aan.
De intro gaat ook alle kanten uit, van in thema naar je bent weer in een escape room en dan weer in thema.
Maar goed we belanden uiteindelijk bij onze opdracht, een bank van de jaren 80 met een duidelijke opdracht. Breek in en steel het artifact en als je er dan toch bent en je moest wat geld tegenkomen…

De kamer voelt aan als een bank. Van inbreken is er eigenlijk weinig sprake, wat een gemiste kans is.
In de bank zelf zitten flink wat puzzels verwerkt en wordt het principe gevolgd van ‘hoe meer juist, hoe meer kans op een grotere buit’.
Zeker met 2 mag je lekker gaan doorpuzzelen. De puzzels zijn in thema, maar je moet je er geen vragen over stellen waarom ze leiden naar onze beloning. Ze wisselen goed af en zeker in het begin is er zat parallel te doen.
Eigenlijk heeft de kamer een hoofd en een hoop zijmissies. Hoewel je niet weet welke puzzel naar wat zal leiden, heb je dus theoretisch een keuze om bepaalde puzzels te laten voor wat ze zijn.

Het 2de deel van de room focust weer helemaal op onze hoofdmissie en is simpel maar leuk. Ik kan me goed inbeelden dat deze ruimte zich iets minder leent voor 4 spelers.
Het einde vond ik zelf wat minder qua uitvoering. De weg naar buiten is bijzonder te noemen, maar we nemen het maar aan dat het zo is.
Het einde bracht ons wel terug zoals het hoort, maar de uitwerking was pover, zeker omdat de deur nog open stond toen het geactiveerd werd.

Conclusie:
Dat je deze kamer tot 8 spelers kan boeken is een beetje absurd.
De uitwerking is best ok en zeker met 2 a 3 spelers een goede opwarmer.
Van de 90 minuten waarvoor de kamer staat is ongeveer 65 minuten de escape room.
De intro met het gedwongen filmpje over Limbus mag of korter of weg en ook het stukje daarna voegde voor mij niks toe zeker als je ziet welk stukje artifact we moesten gaan stelen. Als dat onderdeel meer link had gehad met de hele reden van onze reis, kon ik het allemaal wat beter plaatsen.

Magisch gevoel als je de start niet meetelt

Limbus stond bij mij nog niet op de planning, sterker nog, ik had er nog nooit van gehoord.
Tot vrienden van me er geweest waren en vol lof spraken over Die magische reise en als je er dan toch bent is Pantzerknacker misschien wel een leuke room om mee te nemen.

Onthaal:
In de buurt kan je parkeren langs de straat of op pleinen, zover wij konden zien is dit gratis. Trek er wel wat extra tijd voor uit want het kan best druk zijn.
Limbus zelf valt goed op, de hele voorkant van het gebouw is fantastisch gethematiseerd.
Ook binnen ziet de ontvangstruimte er geweldig uit en ook de medewerkers zijn vriendelijk en doen hun best om Engels te spreken.
Uiteraard kan je hier wat drinken en naar de wc.
De tijdsloten die ze hanteren sluiten niet altijd even handig op elkaar aan, dus je zal even moeten puzzelen als je geen uur in de ontvangst wil zitten.
Wij starten met Pantzerknacker met 2 personen en gaan dan door naar Magische reise met 4 personen.

Kamer:
Na net Pantzerknacker gespeeld te hebben kon nu de reis beginnen naar Die magische reise.
Gelukkig moesten we niet weer dezelfde film kijken en kon het verhaal meteen starten.
Maar opnieuw wringt het hier. Onze reis gaat naar de kelder om weer een stukje verhaal te krijgen wat we net al wisten om vervolgens met de trap 3 verdiepingen naar boven te gaan…
Onze room start wel erg herkenbaar en hoewel ik van deze films hou voelt het wel erg aan als creatieve armoede en zit de herkenbaarheid telkens echt op het randje van dit mogen we gebruiken zonder aangeklaagd te worden.
Ik hou echt van dit thema en het is goed uitgevoerd, alleen laten de bouwers eigenlijk zien dat ze die linken niet nodig hebben om iets tofs te bouwen.

Het eerste stuk van de room is dan ook een ode aan, maar vond ik vooral jammer dat de ruimte hiervoor gebruikt wordt ipv het actief bij de kamer te betrekken.
Sterker nog, onze volledige opdracht waarvoor we hier zijn wordt teniet gedaan door dit stuk en van onze originele opdracht waarvoor we naar de kelder moesten, komt nooit meer ter sprake.
Maar dan de hoofdruimte van deze room, want dit is in hoofdzaak een single room kamer, maar wat voor een. Ogen tekort, wat een sfeer en wat een authentiek gevoel.
De opdracht vanaf dit punt is volledig lineair, maar toch weet de kamer ons met 4 redelijk bezig te houden.
Er zitten een paar zeer toffe puzzels in, waarvan 1 er voor mij uitsprong in zijn simpelheid, maar daardoor geniaal in thema.
Onze opdracht is duidelijk en de weg er naar toe ook, daardoor springt de kamer er nergens echt uit en mist het wat opbouw naar de finale.
Ook zit hier een wat mindere puzzel in, wat jammer is gezien ons traject tot hier toe.
Met onze vervulde nevenopdracht keren we terug naar waar het allemaal begon.

Conclusie:
Het eerste wat je moet weten is dat je echt Duits moet kennen om deze room te spelen. Ze laten zelfs toe dat je hier je telefoon mee naar binnen neemt om te vertalen.
Waarom deze kamer nog niet vertaald is… geen idee. Zo ver ik kon zien zijn er 3 elementen die vertaald moeten worden en de kamer is echt van een niveau dat je mensen hier wel heen wilt sturen.
De kamer is er voor mij een van hoogtepunten en ook mindere delen.

Ik ben het met Stan eens dat dit een fantastische single room is, maar dat zou het niet hoeven te zijn.
Er zit meer in deze room en opnieuw mag het intro stuk eruit, het is een vaker gezien excuus om alles storytelling technisch met elkaar te verbinden, maar het biedt amper meerwaarde. Zeker als ons doel niet eens meer terugkomt.
Tevens laten de makers zien dat ze creatief kunnen zijn, maar te graag willen linken aan Hij Die Niet Genoemd Mag Worden en consorten.
Dat was voor mij niet nodig geweest, maar ik snap goed dat voor veel van jullie dit net de reden kan zijn waarom je deze room zo graag wilt spelen.

Zwaar onder de indruk.

Na Limbus was het voor ons een uurtje rijden naar Escape room Witten met als enige doel Das Kuriosum.
Onthaal:
Parkeren kan hier een beetje een ding zijn, dus wij parkeerden in de Indigo parking van de stadtgalerie. Je kan hier trouwens op elk moment uitrijden, dus let niet op de openingsuren ivm je vertrek.
Van daaruit is het ongeveer 8 minuten wandelen.
Deze escape start bij de deur, dus je kan niet naar de wc (hoewel ze er een hebben) en je kan hier pas binnen op het afgesproken uur.

Kamer:
Er is een goede reden waarom je niet naar de wc kan, want het start dus bij de deur en de intro vonden wij geweldig. Je merkt dat deze gasten acteurs zijn en wat volgde was een heerlijke interactie met verwondering, spanning, lachen en bewondering.
Maar tegelijkertijd schept alles een mysterieus sfeertje.
Wat meteen opviel en dan waren we nog maar net in de kamer is het decor, de afwerking en de technieken. Wat een ongelofelijke room is dit als dit nog maar het begin is…
We banen ons een weg naar het kuriosum en OMG wat een decor… ik denk dat ik zelfs decor niet meer mag zeggen, dit voelt echt alsof het hier altijd zo geweest is.

Wat een tijd, moeite en geld is hierin gestoken! Het is haast bewonderenswaardig hoe ze een ruimte zo kunnen maken en voorkomen dat de grijpgrage handjes niet alles vernielen.
Hoewel de puzzeldensiteit niet erg hoog is, resulteert dat wel in progressie of in mijn geval, rondkijken en bewonderen wat hier gebouwd is. Van het verbergen van de techniek tot de soundscape die bergen tijd heeft gekost, er zit hier zoveel detail in…
Naarmate de kamer vordert, blijft het decor ons verbazen. Alles heeft net dat tikje extra, alles lijkt dynamisch door beweging, licht, geluid of rook.
Maar gaande weg komen ook de eerste vragen op, die de kamer voor mij op dit moment nog niet volledig beantwoord. Wat zijn we uiteindelijk aan het doen en met welke reden is de voornaamste.
De kamer heeft ondertussen zoveel krediet opgebouwd dat het me weinig kan schelen op dat moment, maar als mijn teamgenoten met dezelfde vragen komen weet je dat hier nog wat winst te behalen valt.
Ook het einde laat zien dat de verbeelding iets fantastisch is en voor we het goed en wel weten staan we terug waar we begonnen zijn.

Conclusie:
Holy shit, wat een room. Dit is de eerste kamer van deze 2 gasten, voormalige acteurs van Movie Park en ook een decortje bouwen kunnen ze wel.
Ze begrijpen heel goed wat spanningsopbouw is, dat minder meer kan zijn en wat je met licht en geluid kan doen.
Meerdere mensen die ik ken zijn deze room al gaan spelen, telkens met de nodige feedback, maar daar doen ze hier iets mee. Wij speelden de kamer hintloos, terwijl ik net klachten hoorde over de puzzels en de flow. Een puzzel in het bijzonder mag er trouwens meteen uit. De uitwerking is niet goed en werkt alleen maar frustrerend.


Ik ben benieuwd wat we nog van deze gasten mogen verwachten!
De kamer is nog niet waar hij kan zijn, maar alles is aanwezig om die laatste paar % te perfectioneren tot een topkamer.

Welkom in de wereld van 1001 nacht.

Deze kamer sprak mij vanaf dag 1 al aan puur en alleen door het gekozen thema.
Van kinds af aan is er een attractie waar je me moeilijk uit krijgt en dat is de Fata Morgana.
Iets aan deze wereld spreekt me aan, zijn het de geuren van de specerijen, de kleurrijke klederdracht of de warmte van het hout en stoffen? Ik heb geen idee.
Met heel veel zin keek ik dan ook uit naar deze room.

Onthaal:
Midden in het centrum van Hilversum ligt in een zijstraatje het Escape café “verborgen”.
Je herkent het duidelijk van op straat hoor, geen zorgen.
En hoewel de naam doet vermoeden dat je hier ongeacht je komt spelen even een drankje kan doen, is dat net niet de bedoeling 
Parkeren kan je het best doen bij q-park Hilversthof, van daaruit is het amper 3 minuutjes wandelen.
Je kruist op die manier ook een gezellige straat vol cafeetjes en restaurants (handig voor of achteraf).

Eens binnen straalt de gezelligheid er vanaf, niet alleen van het interieur, maar ook van de eigenares.
Je voelt je hier meteen op je gemak en het is me ook duidelijk dat we hier met gepassioneerde eigenaren te maken hebben die open staan voor feedback en niks liever doen dan ons een leuke tijd geven.
Maar een deur staart me toe en eerlijkheid gebied dat ik echt popelde om ondergedompeld te worden in de wereld van 1001 nacht!

Kamer:
Soms weet je al vanaf moment 1 dat dit je kamer wordt. Als niks mij meer uit de beleving haalt, dan is het ook zo makkelijk om meegezogen te worden in het verhaal dat de makers voor ogen hebben.
Dat is precies wat hier gebeurde. Het decor is ongelofelijk, de materiaalkeuze spot on, de sfeer perfect wat hij moet zijn. Licht, geur, techniek, geluid, alles komt samen om ons echt mee te voeren naar de Arabische wereld.
De kamer is gelaagd en het voelt haast aan of we 3 kamers in 1 aan het spelen zijn. Het neemt zaken over uit eerdere belevingen en voegt ze samen tot 1 geheel en dat combineert met een duidelijk en simpel verhaal.

Is alles dan perfect? Nee, dat niet. Ons hoofdpersonage is daarvoor op dit moment nog te 2D en ook elders voelen bepaalde attributen statisch en overbodig aan en zitten sommige details nog net een beetje in de te moderne look. Het geeft de kamer net een namaak gevoel terwijl de rest oh zo echt laat aanvoelen.

Maar ik ben nu streng, want deze mensen doen met hun eerste(!) room zoveel goed.
Over elk detail in deze kamer is nagedacht en ik geloof oprecht dat deze kamer bij veel spelers hoog gaat eindigen.

Conclusie:
De paar zaken die ik aanhaal zijn op te lossen en toen we hier achteraf over spraken kon ik me niet van de mening ontdoen dat dit aanpakkers zijn. Het zou me niet verbazen als mijn beperkte verbeterpuntjes binnenkort onterecht blijken te zijn.

Maar laat dit jullie niet weerhouden om deze Arabische parel te gaan spelen. Ook al zie ik verbeterpunten, dit is een dikke 10 op elke manier en elke verbetering die erbij komt duwt deze kamer in de wereldtop.
Ik ben heel benieuwd wat we nog van deze eigenaren mogen verwachten!

Authentieke parel!

Om eerlijk te zijn was deze kamer me onbekend.
Ik verwacht meestal niet zoveel van kamers die op een plaats zitten waar lasergames en kinderfeestjes gegeven worden.
Maar dit was het perfecte voorbeeld hoe schijn soms kan bedriegen.

Onthaal:
Deze escape ligt in een echt Fort. Onderdeel van een verdedigingsring rond Amsterdam tijdens de oorlog.
Parkeren kan hier gratis en het is duidelijk waar je moet zijn.
We worden hartelijk welkom geheten door onze host Stefan die tevens de bedenker/bouwer is van room.
Dat dit meer is dan een baan voor hem is al snel duidelijk, want al snel praten we alsof we elkaar al jaren kennen.
Op een bescheiden manier probeert hij de verwachtingen over de kamer een beetje te temperen, maar dat bleek achteraf nergens voor nodig!

Kamer:
Als je een locatie zoals deze hebt, gebruik ze dan ook ten voordele van je kamer. Bouw geen nucleaire installatie in een woonhuis, maar ook geen sprookjeswereld in een fort.
Dat is wat ze hier goed begrepen hebben. Trouw aan de historiek zonder saaie zware kost van veel lezen en eindeloos coördinaten en morsecodes te achterhalen.
De kamer heeft een simpel verhaal, we zijn gevangengenomen en we moeten ontsnappen.
Dit is al eens eerder gebeurd, dus het is doenbaar.
Een simpel plot dus en daarop gaat deze kamer lekker te werk. De puzzels zijn vanuit het standpunt van gevangenen goed neergezet en lekker logisch. Ze wisselen goed af en waren niet langdradig of saai waardoor je een lekker vooruitgang hebt. Tevens wordt die vooruitgang versterkt door, wat voor mij een verrassing was, de grote van de kamer en dus het aantal ruimtes. Ze zijn hier echt niet zuinig geweest op de m2 wat ook weer een vorm van realisme toevoegt aan het ontsnappen.

Kunnen er zaken beter? Ja dat wel. Ik denk dat het stukje ongezien manoeuvreren nu niet of amper benut wordt. Dat een bewaker een stuk spanning en realisme kan toevoegen en dat de eindpuzzel vreemd is aangezien we aan het ontsnappen zijn.
Maar dat kon de pret niet drukken en met 5 spelers hebben we hier een enorm toffe tijd gehad.

Conclusie:
Ja, dit is een echte verborgen parel. Geen kamer waar je nu 1.5 uur voor moet gaan rijden, maar een prima kamer om toe te voegen aan je tripje.
De kamerprijs is prima, alleen voor 2 spelers denk ik wat te pittig.
Advies aantal spelers: 3-4.

Vrolijke kamer voor kinderen.

Tijdens ons laatste tripje kregen we van een collega speler/gm een tip van als jullie er toch zijn, neem dan even The retriever mee.
Een kamer over een hondje dat zijn bal kwijt is, schattiger als dit wordt het toch niet?

Onthaal:
Deze kamer ligt mooi op een industrieterrein en als echte escapers, die niet kunnen zoeken, zijn we het pand 3 keer voorbij gereden en het is dat de attente eigenaar naar buiten kwam of we waren nog aan het zoeken denk ik :-)
De zichtbaarheid van buiten kan beter, maar het is niet onvindbaar of zo. Stan kan gewoon niet navigeren (het is altijd Stan zijn fout trouwens)
Binnen hadden we meteen een goede klik met de eigenaar. Een vriendelijke gast met het hart op de juiste plaats, een passie voor onze hobby en stilaan wil groeien in de escape wereld.

Kamer:
Tijd om die bal maar eens te gaan zoeken!
Toegegeven is dit een leuk en vrolijk thema dat zeker gezinnen gaat aanspreken.
Eens binnen valt dit meteen ook op. Het decor is vrolijk en kleurrijk, de puzzels aan de simpele kant.
En hoewel je parallel kan spelen, werkt dat momenteel verwarrend. De feedback van het oplossen van een puzzel werkt door middel van geluid, maar als je toevallig 2 puzzels oplost op ongeveer hetzelfde moment, gaat het verwarrend werken. De puzzels passen weliswaar in de ruimte, maar bieden gek genoeg geen oplossingen richting de hoofdvraag.
De afwerking is ok, maar laat wel wat schoonheidsfoutjes zien, hier en daar zie je slijtage en mag er wel een plakje terug vast gehangen worden.
De kamer neemt een beetje een vreemde afslag en wat vrolijk en kleurrijk was, wordt nu duister. Deze keuze stel ik wel in vraag, net doordat je net een thema hebt dat uitermate schattig is.
We puzzelen in ieder geval lekker door, want logisch is de kamer wel.
Het einde is simpel maar wel leuk en pakt zo het verhaal toch weer wat op.

Conclusie:
Ik weet het niet zo goed. De info die we krijgen voor we de kamer betreden, had ik liever ontdekt door middel van puzzels. Hoe ziet Max zijn bal eruit, waar speelde hij er altijd mee en had hij nog vriendjes die ons misschien meer kunnen vertellen? Dit komt allemaal niet terug.
Ik denk dat deze kamer zoveel meer kon zijn dan wat het nu is. Zeker omdat we ook Max niet zagen.
Dus wat hebben we nu eigenlijk gedaan?
Dit is geen escape room waar je als fanatieke escaper naar toe moet. Dit is een prima kamer voor families. Die gaan dit echt leuk vinden.
We mogen niet vergeten dat dit de eerste kamer was van deze bouwer, maar de nodige nuance is wel nodig, zeker met betrekking tot eerdere reviews.
Gelukkig voor ons hadden we ook de eer om de nieuwste kamer te spelen, eens kijken welke progressie we zien.

De basis is er :-)

Tijdens ons laatste tripje kregen we van een collega speler/gm een tip van als jullie er toch zijn, neem dan even The brink mee.

Onthaal:
Deze kamer ligt mooi op een industrieterrein en als echte escapers, die niet kunnen zoeken, zijn we het pand 3 keer voorbij gereden en het is dat de attente eigenaar naar buiten kwam of we waren nog aan het zoeken denk ik :-)
De zichtbaarheid van buiten kan beter, maar het is niet onvindbaar of zo. Stan kan gewoon niet navigeren (het is altijd Stan zijn fout trouwens)
Binnen hadden we meteen een goede klik met de eigenaar. Een vriendelijke gast met het hart op de juiste plaats, een passie voor onze hobby en stilaan wil groeien in de escape wereld.
Aangezien we er toch waren en normaal tegen de tijd van bezoeken de nieuwste kamer klaar zou zijn, kregen we de kans om die ook al te boeken.

We moeten hierbij zeggen dat we de dag op voorhand een berichtje kregen dat de kamer niet op een punt was waarvan de eigenaar dacht dat hij zou zijn. Puzzeltechnisch zou alles werken, maar decor etc was niet af.
Tja het stond nu toch zo ingepland, dus we laten het maar doorgaan.
Nu om eerlijk te zijn hadden we eigenlijk, gezien de staat van de kamer niet moeten spelen of niet moeten betalen. We zweven er nu wat tussenin. Daarom ook een genuanceerde review omdat we veel zaken niet kunnen beoordelen, maar andere zaken dan weer wel.

Kamer:

Ontdek het geheim van Moonlight Village, een mysterieus dorp dat slechts verschijnt tijdens volle maan. Het is aan jou en je team om de vloek op te heffen... of is er meer aan de hand?
De start van de kamer voelt een stukje als verloren ruimte aan. Ik denk dat dit nuttiger besteed kan worden als waarvoor het nu dient. Maar even later zien we wel al een verschil tov de vorige kamer (retriever) Waar het decor af is zie je duidelijk stappen naar een ander niveau. Het dorpje is leuk vorm gegeven, maar het mist nog wat details. Ook in deze room kan je flink parallel aan slag, wat er ook voor zorgt dat je flink wat kan missen.

De puzzels hebben hetzelfde “probleem” als in de vorige room, het zijn puzzels die kunnen passen in de ruimte waar we ons bevinden, maar voelen random aan en helpen ons niet begrijpen waarom dit dorpje verschijnt bij volle maan.
We doen wat er van ons verlangt wordt, maar ik kan niet echt een reden verzinnen, buiten dat de oplossing ons de attributen geeft voor een volgende puzzel.

Dat wilt natuurlijk niet zeggen dat de puzzels niet leuk zijn, integendeel.
Het einde van de kamer was een beetje vreemd te noemen. De dreiging is aanwezig in de vorm van techniek, wat super raar is en eens we de conclusie krijgen, blijkt die plots verdwenen te zijn.

Conclusie:

Moeilijk dit. Ik kan niet volledig oordelen over deze kamer, net doordat er nog zoveel ontbrak.
Maar ik zag wel een mooie groei t.o.v. de vorige kamer.
Sommige puzzels hebben een mooie gelaagdheid en de flow was best goed te noemen.
Maar het ontbreekt de kamer aan antwoorden en een beter einde.
De opzet is er, maar de uitwerking bied te weinig links en antwoorden.
Ik hoop dat de feedback die we gegeven hebben zal leiden tot een betere room.

Leuk maar mist samenhang en feedback

Het Mysterie van Dr. Frankenstein kwam ik tegen in de weekly van Pim.
Ik had niks over de kamer gehoord en uit het niks was hij er. Altijd een leuke verrassing!
Ook meteen verschenen de eerste reviews die ook nog eens lovend waren.
Hoog tijd voor een bezoekje dus!

Onthaal:

Parkeren kan je hier best doen bij Shopping 1 (winkelcentrum). Hier sta je de eerste 90 minuten gratis.
Van daaruit is het +/- 5 minuten wandelen naar de room.
Het onthaal is vriendelijk en we maken kennis met de 2 eigenaren.
De ontvangstruimte is sober en is groot genoeg voor 1 groep. Er is tevens de mogelijk om wat te drinken en uiteraard naar de wc te gaan.

Kamer:

Voor we de kamer binnen gaan, krijgen we de regels nog even te horen.
Ik vind het altijd grappig en irritant als een GM zegt: ja jullie kennen dit natuurlijk, maar we gaan het toch nog even overlopen.
Regels als niet eten en drinken… Graag niet vloeken… Stickertjes met niet aanraken…
Ach ja, een regio waar veel nieuwe spelers zijn en dat bord heeft straks 40 regels.
Na de 10 regels overlopen te hebben mochten we apart de kamer in.

Ik denk dat je deze kamer echt kan opdelen in 2 delen.

In deel 1 speel je allemaal random puzzels die niks met het thema of verhaal te maken hebben, buiten de beloning.
Dat is jammer. De ruimte is mooi en ademt sfeer. Ik zoek enkel om een reden waarom we ons moeten opsplitsen. Hier is geen aanleiding voor en het kan puzzeltechnisch versterkend werken, alleen wordt dat punt zeer minimaal benut.

De puzzels zijn een samenraapsel van zaken die je overal al wel eens tegengekomen bent en zo voelt het dan ook aan.
Vandaag de dag is dat eigenlijk een beetje passé. Tuurlijk heb je er puzzelplezier door, maar daar stopt het ook.

Deel 2 komen we weer samen en hier zie je duidelijk waarover het verhaal gaat. Er is hier echt geïnvesteerd in een fantastisch stukje decor.
Deze ruimte zou wel een stuk sfeervoller kunnen zijn, want nu voelt hij buiten dat 1 stuk decor leeg aan en iets te braaf voor het thema. Het voelt nu aan als een ruimte met losstaande puzzels, maar niet als een ruimte waar geleefd werd.
Op dit moment vliegen we wel door de kamer want de puzzels zijn simpel en logisch, net door de herkenbaarheid.

Maar in deel 2 lopen we wat vast. Een reden is de lineaire structuur waardoor 4 spelers plots overbodig wordt, maar het grootse probleem is de ruis, gebrek aan feedback en de verwarring die de puzzel zelf creëert.

Een puzzel kan op 2 manieren opgelost worden, maar doordat je 0 feedback krijgt heb je geen idee wat juist is. Net omdat die puzzel uit 5 delen bestaat (waarvan je op geen enkel deel feedback krijgt) weet je dus niet waar je fout zit en is het resultaat frustratie.
Tel daar nog eens bij dat je net die puzzel kan beginnen oplossen op een moment dat hij niet eens aanstaat en dan is de chaos compleet.
Tel daar nog eens de ruis bij van random cijfers op hout, een fout op een tekening en het feit dat je niet met 4 mensen iets kan doen en je weet dat dit einde niet loopt zoals het zou kunnen lopen.
Na wat hints die veel beter in thema zouden kunnen, geraken we toch uit de kamer.

Conclusie:

Op het moment van schrijven kreeg deze kamer een 9.7/10…
Ja hoe lief dat ook bedoeld is, is dit geen realistische score.

En hoewel deel 1 van de kamer echt aanvoelt als een ratjetoe van puzzels die voor beginners leuk en uitdagend kunnen zijn, voelen ze voor mij aan als een samenraapsel. Deel 2 is dan weer een stuk moeilijker, maar mist dan weer feedback op een bepaald stuk.
De flow kan een stuk beter mits wat kleine aanpassingen en hoewel de eigenaren die ruis afdeden als: "maar dat vinden wij leuk om te zien", denk ik niet dat de gemiddelde speler dit zo gaat ervaren. Eerder als frustratie.

Een score van +9 is voor mij een kamer waarbij het verhaal tot zijn recht komt over de gehele kamer, de puzzels in thema zijn of tenminste helpen aan het verhaal en waar ook het decor en effecten helpen om een bepaald gevoel op te roepen.
Een prima kamer dus voor beginners met een basis decor, afwerking en een hoofdprop waar heel veel budget is ingekropen (en voor de kenners herkenbaar is vanwaar hij komt).
Voor de doorwinterde speler zou ik zeggen, pas je verwachtingen wat aan.

gold rush met issues

Dit was een kamer die door sommigen omschreven werd als een soort van verborgen parel. Op zo een room zit ik altijd wel te wachten en aangezien we in de buurt waren van Hilversum en Naarden paste hij mooi in het rijtje.

Onthaal:
Ook deze kamer ligt op een klein industriegebied waar je dus gratis voor de deur kan parkeren.
We worden welkom geheten door de medewerker van dienst en konden plaatsnemen in de ontvangstruimte. Hier kun je ook nog naar het toilet. Voor de start van de kamer kregen we een soort van intropraatje wat ik een beetje vreemd vond. Blijkbaar is dit een kamer die je naar gelang van je aantal gespeelde kamers logisch vindt of net niet.
Hoe meer gespeeld, hoe “onlogischer” de kamer. Dat belooft met mijn aantal :-)
Op naar een leuke 70 minuten…

Kamer:
Nadat we het verhaal meekregen ging de GM mee de kamer in en is het blijkbaar nodig om al de eerste opdracht/puzzel uit te gaan leggen… Waarom zou je dit doen?
Sowieso hekel ik het al als je als GM al mee de kamer binnen gaat voor daar een introotje te doen, maar je gaat toch niet uitleggen wat we moeten doen… Mja het zal wel een reden hebben denk ik dan.

Maar toegegeven, het decor ziet er wel redelijk tof uit en dit is echt een western kamer.
De kamer voelt aan als een klein wereldje dat al meteen vrij toegankelijk is. Ook doordat de kamer allesbehalve liniear is opgebouwd, heeft iedereen meteen wat te doen. Ik kan me wel inbeelden dat het voor nieuwe escapers best overweldigend kan zijn en een bepaalde focus gaat wel helpen.
De puzzels waren voor ons, ondanks onze ervaring ;-), best logisch, maar ik snap goed dat het snel op chaos kan leiden. Hetgeen ons eigenlijk tegenwerkte was niet die verdomde ervaring, maar de technische problemen die de kamer had. Zaken verschenen niet wanneer dat zou moeten, dingen gaan niet open en soms kan je al aan een puzzel beginnen terwijl je dat eigenlijk nog niet zou moeten doen, mja dat weet je op dat moment niet.

We waren met 5 en de kamer weet ons wel bezig te houden, dat mag gezegd worden en buiten dat de GM moest ingrijpen als er iets niet goed ging speelden we hem hintloos.
De sfeer die neergezet wordt is prima, de puzzels afwisselend en de kamer verrast me echt wel. De afwerking wisselt wat af tussen goed en minder goed en hoewel ik ook niet meer verwacht had, zit de prijs dan wel te hoog als je kijkt wat je bv. krijgt voor 20 euro meer bij Expeditie Bermuda.

Het einde is opnieuw tof, zeker als je een kamer als dit met een gezin speelt en is zeker origineel.

Conclusie:

Ik denk dat als alles gewerkt had zoals het moest en de inleiding wat anders was, ik deze kamer ook prima had beoordeeld. Ik heb me al puzzelend zeker geamuseerd, maar liep hier om een of andere reden niet heel enthousiast naar buiten.

Deze kamer kan je spelen van 3-8 personen en dan betaal je tussen de 125 en 195! euro.
8 personen is ten eerste absurd veel en is misschien alleen aan te raden voor een groter gezin ofzo, maar 195 euro… nee dat is absurd.
125 euro kamerprijs was gewoon prima geweest.

De napraat was opnieuw bijzonder, want het is uiteindelijk meer gegaan over onze GM zijn ervaringen bij Walibi dan de room die we net gespeeld hadden.

Eindoordeel is dan ook, pak hem mee als een opwarmer met max 4 personen. Zo heb je het meeste puzzelplezier voor een correcte prijs.

7 jaar wachten maar dan heb je ook wat!

Na zoveel teasers, was het eindelijk tijd om de nieuwste kamer van One Hour Lockup te spelen.

Onthaal:
Parkeren kan hier gratis voor de deur. Eens binnen is er een gezellige ontvangstruimte vol escape geschiedenis. Leuk om te zien en een mooie traditie.
We worden welkom geheten door de eigenaar Stephan, die duidelijk trots is op zijn nieuwe kamer.

Na het opbergen van onze spullen horen we onze helicopter die klaar staat om ons naar onze bestemming te brengen.

Kamer:
Onze taak is simpel: Landen op een vermist schip, verkennen en uitzoeken wat er gebeurd is en het schip intact terugbrengen.
Ik hoor Arnold al roepen: Get to the chopper!
Onze reis kan beginnen en de start is meteen goed. Het voelt meteen realistisch aan en niet veel later staan we met onze voetjes op de boot die we zoeken.

En vanaf dit punt laat de kamer mij ook niet meer los. Het decor is erg goed, de setting realistisch, de puzzels leuk en in thema.
De hele kamer zit op 1 lijn. Niks springt eruit, maar dat is net omdat alles al goed is.
Het is niet een saaie ruimte en dan een fantastische ruimte, de hele kamer is gewoon goed.
7 jaar bouwtijd (onbedoeld) heeft ook als voordeel dat je kan finetunen, ruimtes voorzien van details waar je normaal niet aan zou denken. Dat zie je terug.

Wat we ook leuk vonden was de interactiviteit, je kiest zelf hoe de kamer afloopt. Iets wat we tot nu toe nog niet vaak zijn tegen gekomen, maar zeker een leuke twist is.
Het thema is serieus, maar ook dan is er ruimte voor humor, iets wat te vaak onderschat wordt.

We maakten onze keuze en spelen deze kamer hintloos uit en met een grote glimlach en een applaus naar de maker toe verlaten we de kamer.

Conclusie:
Wat is het leuk als een kamer je verwachtingen overtreft! En misschien gaan jullie nu met een te hoge verwachting naar deze kamer…
Ik kan enkel zeggen, ga deze kamer spelen, ga niet zoeken naar verbeterpunten, maar dompel jezelf onder (scheepsmopje) in het verhaal van Expeditie Bermuda en je gaat een fantastische tijd hebben.
Dat hebben wij er met 5 spelers in ieder geval gehad en ik wens iedereen hetzelfde toe.

Response by One Hour Lockup

2024 August 20

Dank voor de mooie review, leuk dat jullie er waren, was erg gezellig.

geen kamer voor 4

Het is weer tijd om naar The Code Agency te gaan.
Laatste keer dat we er waren was deze kamer nog niet in het Engels te spelen en aangezien we er toch zijn voor de 2 andere rooms, pakken we deze lekker mee.

Onthaal:
Vorige keer dat we er waren was ik niet echt onder de indruk van het ontvangst of omgaan met hun gasten in het algemeen. Benieuwd of het deze keer anders zou zijn.

Helaas… er is geen mens die vraagt wie we zijn of wat we komen spelen en we gaan dus maar zitten. Niet veel later komt een ober ons vragen of we een kamer geboekt hebben… ja ook hallo :-) We antwoorden ja en weg is hij. En nee we hebben geen dorst hoor.

Even later zit er iemand achter de balie en we melden ons netjes. Eerlijkheid gebied dat deze persoon vriendelijk was, net als de gamehost die ons uiteindelijk begeleidt.
Als we rond kijken barst het even later van de vrijgezellenfeestjes. Waar het de vorige keer al een escape fabriek was, is dat alleen nog maar “erger” geworden.

Er wordt ons niet echt naar onze ervaring gevraagd en we krijgen de volledige standaard uitleg (met een nota dat we moeten aangeven bij kamer 2 en 3 dat we deze uitleg al gehad hebben).

Uitgedroogd en iets te warm kunnen we in ieder geval aan onze kamer beginnen.

Kamer:

Ik had er nog nooit van gehoord maar dit is een audio storytelling room.
Doorheen de kamer wordt het verhaal je aan de hand van geluidsfragmenten duidelijk en er wordt ons geadviseerd om hier goed naar te luisteren.

De kamer start in ieder geval sfeervol en tot mijn verbazing staan we 2 minuten later al in de volgende ruimte.
Dat is meteen ook het grootste pijnpunt van deze kamer, het gebrek aan puzzels, zeker indien je met meer dan 2 spelers bent. De kamer is lineair opgebouwd, maar daagt op 1 stukje na een groep nooit uit.
De side quest die je kan doen is te beperkt om de rest van de spelers uit te dagen, wat een gemiste kans is.
Niet veel later komen we nog een flinke resetfout tegen, wat een beetje jammer is, maar niet veel kwaad kon.

Ik heb tijdens deze kamer te vaak op een afstandje staan kijken hoe 1 of 2 personen aan het puzzelen waren terwijl de rest niks te doen had en dat is gewoon een domper.

Conclusie:
Op dit moment zou ik hem adviseren voor 2 spelers, zeker als je wat ervaring hebt.
Misschien dat een onervaren groep hem anders ervaart, maar mij kon deze kamer op geen enkele manier bekoren.
Het verhaal is duidelijk en de puzzels in thema, maar het einde is gewoon niet de ontknoping die je wil hebben.

Als je een room zou willen overslaan hier, is dit er 1 van.

Ik zoek een toverspreuk voor flow

Na onze eerste kamer hier (Moretta) is het tijd voor de 2de kamer.
Het betreft natuurlijk hun Harry Potter kamer die we geen Harry Potter kamer mogen noemen.

Onthaal:
Tussen deze kamers door krijgen we gelukkig wel een welverdiend drankje aangeboden en dat was gezien de warme dag geen overbodige luxe.
Over de GM’s geen kwaad woord trouwens. Ze zijn vriendelijk en spreken, afhankelijk van de persoon, goed tot redelijk goed Engels.
Op naar de 2de kamer van de dag, een kamer waar een aantal van onze vrienden ons al voor gewaarschuwd hadden. Stel je verwachtingen wat bij….

Kamer:
Volledig in stijl van het thema waar het niks mee te maken heeft, krijgen we onze missie te horen. Een zeer goed gemaakt effect en een sterk begin van de kamer.
Maar dat is het probleem van deze kamer, de basis is goed. Het decor is mooi, de sfeersetting goed en de techniek staat op punt, maar de flow is dramatisch op veel manieren.

Net zoals bij Moretta is de puzzeldichtheid per ruimte erg laag en dat hoeft geen probleem te zijn, want daardoor krijgt je wel een gevoel van progressie, maar eens we het einde van de kamer bereiken, blijken daar 60% van de puzzels nog in te zitten.
2de probleem is dat deze kamer helemaal niet volledig in het Engels te spelen is, een probleem dat we al eerder bij The Code Agency hebben gehad en waar ik me echt aan kan storen, net omdat het erg lui aanvoelt. In deze kamer zijn bepaalde teksten, die je ook nog eens echt nodig hebt, niet vertaald, net zoals bepaalde audiobestanden.

Sommige puzzels zijn oprecht goed gevonden en passen heerlijk in dit magische thema, maar naar het einde toe was de inspiratie echt op en staan we zoveel rare zaken te doen die voor mij niks meer met onze opdracht te maken hebben. Op een of andere manier krijg je ook zoveel feedback over de luidsprekers dat ik me afvroeg of dit nu allemaal hints waren of dat ze elke groep zo door de kamer moeten rammen. Ze zitten er werkelijk bovenop en dat is zo dodelijk voor de flow.
Er zit 0 ritme in deze kamer en zoiets simpel als een brief vinden die je hardop wil voorlezen wordt overruled…

Conclusie:
Ik heb geen idee wat de makers van deze kamer eigenlijk wilden bereiken. Het zijn duidelijk fans van het thema, dat zie je in veel terug, maar hetgeen wat het belangrijkste is, zit er niet in. Cadans, ritme, flow… De puzzels die je tegenkomt zijn uiteraard wel logisch, zeker wanneer je Duits verstaat, maar doordat ze er zo bovenop zitten voelt het telkens of je bijgestuurd wordt en dus uit je ritme getrokken wordt, zeker aan het einde.
De toverspreuk om dit te verhelpen hebben ze niet gevonden helaas en voor die reden zeg ik voor nu, sla hem over, pak de 3 kamers hier mee die wel de moeite zijn.

This is IT!

Op naar de laatste kamer, de IT kamer.
Na de teleurstelling van de vorige 2 kamers merkte ik wel dat mijn motivatie in mijn kleine teentje zat.
Maar ik hoorde al zoveel goeds over deze room… zou het dan toch?

Onthaal:
Opnieuw treffen we een zeer enthousiaste game master die prima Engels spreekt.
We tekenen een waiver ivm het gebruik van de acteur in deze kamer en voor we het goed en wel weten dalen we af naar de catacomben van dit pand.

Kamer:
Wacht hier, we komen je zo halen…. En weg was ze.
Heerlijk ongemakkelijk mogen we wachten op de start van de kamer en die start anders dan ik me had voorgesteld.
Eerste indruk is meteen heel goed! Fantastisch decor en perfecte spanningsopbouw.
Iets wat ik al jaren roep hebben ze hier goed begrepen, bouw op… laat fantasie zijn werk doen en wat je niet ziet is enger dan wat voor je staat.

Als groep beginnen we aan onze speurtocht. De puzzels die we tegenkomen zijn goed in thema en verhaal en hoe simpel ze ook zijn, in een horrorsetting is niks echt simpel.
Het decor spat er echt met momenten vanaf en dit is de kamer die we destijds in Spanje hadden verwacht (weet je nog, de onterechte nummer 1 van Terpeca?).
Deze kamer maakt de verwachtingen wel waar en hoewel ik geen echte IT fan of kenner ben, zie ik zat zaken die refereren naar de film. Fans gaan hier echt van genieten.

De acteur zit goed in zijn rol en weet goed wat subtiel zijn betekent. Er zit in deze kamer een goede balans tussen scares, opgejaagd worden, rust en toekijken.
Het personage wordt goed neergezet, al zou een groter persoon meer indruk op me maken dan een meisje van 1m60.
Het verhaal is precies wat een horrorkamer moet hebben, simpel, duidelijk en een goed einde.
Geen ingewikkelde troep van 100 blaadjes die je moet lezen, maar: vind de clown en vermoord het als het ff kan :-)

Conclusie:
Ja, dit is een kamer waarvoor je naar Düsseldorf mag gaan.
We praten nog even na en op een paar kleine puntjes na die ik deel met de acteur had ik 0 feedback.
It is heerlijk neergezet in een goed decor en een simpele opdracht. De afwerking is goed, de opbouw haast perfect en op een paar puntjes na is dit een van de beste horrorkamers die ik al gespeeld heb.
Voor de mensen die al wat in Athene gespeeld hebben gaat dit niet heel eng zijn, maar je gaat de sfeer en het decor des te meer waarderen.

Tot onze verbazing heeft onze acteur de opdracht gekregen van bovenaf om eens goed met ons na te praten en ons een drankje van het huis aan te bieden, jammer dat dit zo uniek moet aanvoelen.

Maar we nemen het dankbaar aan en ons advies is eenduidig: go and play: IT

Passie project waar werk aan is

Niks is zo leuk dan last minute een ingeving krijgen en een lege avond invullen met een escape room.
Tja en met wie doe je dat dan…. liefst met goede vrienden, maar die konden niet, dus een avondje met Stan zou het worden.
Gelukkig sloot op het laatste moment Wout nog aan en zo werd het toch nog gezellig.

En dan probleem 2, een kamer vinden. Naar afstand kijken we eigenlijk nog amper, maar dan nog is een room vinden die we allemaal nog niet gedaan hebben niet zo simpel.
Stan verraste me eens positief en kwam met een kamer in Oudsbergen. Het thema is niet zo heel interresant, maar het is niet te ver rijden en we willen gewoon lekker puzzelen.

Onthaal:

De escaperoom is langs de buitenkant duidelijk aangegeven en je kan parkeren voor de deur.
Deze kamer wordt gerund door 3 eigenaren die dit doen uit passie en het is duidelijk “momenteel” nog een hobbyproject.
Binnen snap je ook de naam van de room: Het Kraakpand. Dit is een oud gebouw waarin hun, tot de afbraak ervan, een escape room in uitbaten.
Daar is niks mis mee en het kan zelfs sfeerversterkend werken, maar dan moet je wel het juiste thema kiezen.
Het ontvangst zelf is in ieder geval vriendelijk. Praktisch: je kan hier nog even naar de wc (met een emmertje water momenteel :-) ) en er zijn kluisjes voor je spullen.

Boeken verloopt wat anders in dit geval. Je kiest een boeking uit, maakt hem, maar moet dan wel wachten op goedkeuring. Dat zorgt er natuurlijk voor dat je wat moeilijker een aansluitend slot kan plannen. Ook omdat je niet weet hoe lang je op die goedkeuring moet wachten.

Kamer:
Starten doen we met een introfilmpje. Hoewel het idee prima is, is de uitwerking zodanig slecht dat ik het gewoon zou weglaten.
Het plot van deze room is… een beetje vergezocht en onrealistisch naar mijn mening. Ik zucht dan altijd even omdat ik net denk: een verhaal verzinnen is gratis, er zijn in theorie geen limitaties, maar maak het gewoon geloofwaardig en realistisch, zeker als je dit thema wilt gebruiken. Dat geeft zoveel meer draagkracht voor de kamer zelf.

We betreden het huis van Peter Jonson, een legendarische spion die zich heeft gespecialiseerd in het bestrijden van nucleaire dreigingen. Het is aan ons om daar aanwijzingen te gaan vinden en zo de inslag van een nucleaire raket op Europa te voorkomen.
Die aanwijzingen zoeken, dat komt niet terug in de kamer. We lossen allemaal random puzzels op die je uiteindelijk doorlaten naar de volgende ruimte.
Je hoopt dan dat die ruimte wat meer info gaat geven over onze missie, maar ook hier weer een boel losse puzzels die eigenlijk 0 antwoorden geven.
En de ene boodschap die thema gerelateerd is, schept dan net verwarring want plots zijn er 5 rakketten onderweg en niet naar Europa, maar wereldwijd.

Het einde maakt het plot alleen nog maar vreemder en ik denk dat ik halverwege alles heb losgelaten en puur ben gaan puzzelen.
We speelden de kamer hintloos, wat wel duid op een goede logica en uiteraard zorgt dat voor een goed flow.
Een puzzel sprong er wat uit als je het hebt over zoeken en we hebben dit ook besproken met de bouwers. Wij zagen het in ieder geval niet, maar vonden een andere manier om de puzzel op te lossen.

Conclusie:
Het cijfer 8,6 (in combi met de prijs (120) euro voor 4 personen, is gewoon te hoog voor wat je krijgt.
Ik heb bewondering voor deze gasten dat ze het toch maar doen, maar deze kamer kan, als je de markt een beetje bestudeert, de verwachtingen niet waarmaken. Deels door wat je collega doen, deels door de prijs en wat je krijgt, want het is een oud huis met een interieur uit de kringloop met wat camera’s. Toegegeven zat er veel meer techniek in dan ik verwacht had.
Maar ook daar wat je zelf als bouwer aan verwachtingen schept:
“Nuclear Countdown” is geen gewone escaperoom.” "Tijdens dit meeslepende avontuur”

De kamer mist een beter verhaal, puzzels die wel antwoorden bieden, sfeer en spanning.
Ze bouwen momenteel een 2de kamer, ik ben benieuwd of we een mooie evolutie kunnen verwachten van dit jong team.

Old school puzzelen maar mist coherentie

The Lost Treasure of Alden Biesen trok al even mijn aandacht om een aantal redenen.
Het is sowieso een mooie locatie om eens te bezoeken, de prijs voor 3 personen is aantrekkelijk en het was voor mij nog geen uurtje rijden.
Hoog tijd dus om eens een bezoekje te brengen aan deze landcommanderij en de bijhorende escape room.

Onthaal:

Als je deze escape room gaat spelen zou ik je willen adviseren om toch een 30 a 60 minuten eerder te komen. Het is echt de moeite om op dit domein even rustig rond te wandelen. Op de waterburcht na is alles vrij toegankelijk en zowel parkeren als het domein zelf zijn gratis.
Tevens kan je hier ook wat eten en drinken.
Let wel, parkeer je op het hoofdterrein, dan zal je een klein stukje moeten wandelen. Bij goed weer is dit helemaal niet erg, maar bij kou of regen ga je dit stukje vervloeken :-)
Er is een parking bij de escape room zelf, iets waar wij achteraf achter kwamen.
Net door die wandeling en geen idee te hebben hoe lang dit zou duren, waren wij 25 minuten te vroeg bij de escape. We troffen de eigenaren toevallig buiten, die er totaal geen probleem van maakten om eerder te starten.

Kamer:

Na een vriendelijke en simpele uitleg konden we de kamer in. Daar starten we met een introfilmpje dat voor mij afbreuk doet aan de kamer. Het haalt tijdgeesten door mekaar en maakt de start meteen ongeloofwaardig. Vervang het personage door een iemand van de hedendaagse tijd en het zou zoveel beter zijn.
Enfin, onze opdracht is wel meteen erg duidelijk en we mogen in 60 minuten gaan achterhalen waar de monstrans gebleven is.

Net zoals mijn collega Stan al schreef zijn dit soort panden meteen een vloek en zegen. Ja het voelt allemaal zeer authentiek aan, maar tegelijkertijd mag je er als bouwer vaak helemaal niks.
Dat zie je hier ook goed terugkomen en resulteert in het gebrek aan techniek, maar wat voor mij niet storend werkt gezien de setting.
Qua puzzels is dit een old school gevalletje van zoek en denk. Zoeken vind ik altijd een beetje een tricky iets omdat er vaak geen echte aanleiding is. Je weet niet wat je zoekt, laat staan hoeveel en waarom nu juist daar… In zo een geval zijn meer spelers gelijk aan meer ogen en heb je hier een voordeel.

Een verbeterpuntje is wel dat het duidelijker moet zijn welke sleutel waar voor kan dienen en hoewel ze dat in 1 geval perfect deden, en dan moet je het nog steeds opgevallen zijn, lieten ze dat daarna helaas los. Dan ren je dus van kast naar schuif om een sleutel maar te proberen, iets wat onnodig is.

Verder zijn er 3 zaken die in deze kamer “vloeken”. Een red herring die totaal onnodig is en hoewel dat we er een tijdje mee bezig geweest zijn, gelukkig hebben kunnen loslaten en 2 attributen die zo vloeken in deze setting… Ik snap dat je wat afwisseling zoekt als bouwer, maren deze 2 zaken passen totaal niet in het verhaal, niet in de setting waarin we ons bevinden en halen de geloofwaardigheid van de kamer naar beneden. Zeker omdat je zo een decor hebt, zoveel verhalen kan gebruiken, waar je dan juist deze keuzes maakt is mij een raadsel.

De puzzels blijven ondertussen lekker komen en voor we het weten hebben we het einde van de kamer gehaald.
De eindruimte voelt wat leeg aan en ook hier weer een puzzel die totaal vloekt als we het verhaal zouden volgen. Ik denk dat deze ruimte uitermate geschikt was om net het verhaal te versterken, bv door de indruk te wekken dat de desbetreffende persoon nog veel meer op zijn kerfstok had dan alleen deze monstrans gestolen te hebben.

Conclusie:

Dubbel gevoel. Het gebouw, het decor, de historiek, alles is er om ons mee te nemen naar de tijd van toen en tegelijkertijd ons wat te leren.
De kamer is een echte puzzelkamer in een mooi decor en voor de gezinnen en bezoekers van dit domein zeker aan de pittige kant kan zitten. Voor de doorgewinterde escaper gaat dit niet zo een probleem zijn.
Ik geef een lager cijfer om een aantal redenen.

1:
De kamer gaat een 9 of 9.5 nooit kunnen waarmaken en het is een kwestie van tijd voor mensen van te ver gaan reizen om deze kamer te spelen. Dit is een kamer dit je kan boeken voor 60 minuten puzzelplezier (hangsloten en sleuteltjes) gecombineerd met een bezoek aan het domein, een room in de buurt en wat eten. Verwachtingen wat bijstellen als zo vaak dus.

2:
Die red herring mag, hoewel ik de grap snap, voor mij eruit.

Ook zou ik eens heel kritisch kijken naar de 2 te moderne zaken die nu in de escape room bevinden. Deze passen totaal niet in de kamer en voelen nu aan als “afwisseling” of oplossing bij gebrek aan beter.

Ook het introfilmpje gooide ik in de huidige vorm eruit en laat iemand van de landcommanderij dit inspreken in de hedendaagse tijd. Dat zou het verhaal al geloofwaardiger maken.

Het einde kan opnieuw authentieker en ook de ruimte zou ik aanpassen. De puzzel is opnieuw te modern voor die tijd en ook de setting is tegenstrijdig.

3:
Persoonlijk had ik liever een waargebeurd verhaal gezien. Ik kan me niet van de mening ontdoen dat dit gebied moet barsten van de verhalen. Hoe tof is het dat je een room speelt, wat leert en uiteindelijk een GM naar je toekomt die verteld dat dit allemaal echt gebeurd is…

Een kamer met potentieel dus, uitgebaat door zeer vriendelijke mensen waar we nog meer van gaan horen. Hoewel de kamer mij niet volledig kon bekoren, snap ik goed dat mening bezoeker er niet zo naar gaat kijken.
Ben je in de buurt en wil je aan een zeer redelijke prijs wat gaan puzzelen zonder techniek, dan pak deze room lekker mee.

Er was eens… een magisch avontuur

Een tijdje geleden sloot Emmelocked 1.0. Niet getreurd, want de kamer zou heropenen met een nieuwe eigenaar en in een vernieuwde vorm.
Aangezien mijn partner deze kamer nog niet gespeeld had en de kamer herspeelbaar zou zijn trokken wij die kant uit.

Onthaal:

Iedereen die de originele Emmelocked gespeeld heeft, weet dat de versie van Nicole moeilijk te overtreffen valt.
De ontvangst hier is wat minder magisch, maar de ontvangstruimte doet er niet voor onder. Wat een schitterende ontvangstruimte!

Waar het verhaal bij het origineel vanaf de deur start is dat hier niet het geval. Ik begrijp ook waarom, niet elke groep zit hier op te wachten en voor veel mensen is het allemaal al spannend genoeg. In ruil kregen we een zeer warm welkom van de eigenaar zelf. Wat volgt is meteen een gezellige babbel alsof je elkaar al jaren kent en al snel merken we dat we nog mooie kamers van deze man mogen verwachten, alleen ff geduld hebben ;-)

Kamer:

De start van de kamer gaf me een hoog villa volta gevoel. Met de nodige informatie op zak konden we onze eerste quest aangaan.
De start is meteen apart want hoewel we in een mooie ruimte staan kan de eerste puzzel echt 2 kanten uit. Of je ziet hem meteen of je loopt hopeloos vast. Bij ons ging het radertje ook pas iets later draaien, net voor we een hint zouden krijgen bleek achteraf.
Dit stuk is trouwens volledig nieuw en een echt surplus tov de vorige kamer.

En niet veel later komt een herkenbare wereld me tegemoet. De kamer heeft duidelijk een upgrade gekregen op vlak van licht en afwerking en hier en daar is ook aan de praktische kant gedacht.
Dit gedeelte vond ik bij het origineel al magisch en het is alleen maar beter geworden.
De puzzels gaan wel een vorm van herkenbaarheid geven, zeker als je de vorige versie nog vers in het geheugen hebt zitten. Ik heb mij in bepaalde delen echt van den domme gehouden (niet zo moeilijk voor me) en rustig mee gepuzzeld waar nodig. En erg is dat niet want op die manier had ik wat meer tijd om te genieten van alles wat deze kamer tot leven wekt. Er zit zoveel detail in bepaalde stukken, magisch gewoon.

Het eindgedeelte voelde voor mij wat meer “nep” aan dan de rest van de kamer die dan weer uitblinkt in authenticiteit. Ik begrijp de keuze van de eigenaar, maar ik blijf het iets te 2d vinden en de kamer te kort doen.
Wel is dit stuk duidelijker geworden in zijn vorm. Je weet nu beter waar je bent.
Ook hier weer variatie tov het origineel met een leuke samenwerkingspuzzel.

Het einde is prima voor 2 spelers, maar het blijft, net als de vorige keer, een puntje van kritiek. Het mist het stukje euforie en ontlading waarmee je de kamer wil verlaten.

Conclusie:

De kamer heeft echt dat laatste stukje opwaardering gekregen die hij verdiende. De intro is anders, maar daardoor niet slechter, er zijn leuke extra’s en alles is gewoon naar het volgende niveau getild.
Dat is natuurlijk de bonus als je een kamer voor een 2de keer kan bouwen :-)

Maar kan je hem ook voor een 2de keer spelen? Ik kan geen eenzijdig antwoord geven, maar wel een advies.
Ben je fan van de wereld van Emlia en wil je het origineel terugzien, sluit dan aan bij een persoon of groep die de kamer nog nooit gespeeld heeft.
Ga je met je vaste groepje en heb je allemaal de 1.0 versie gespeeld, dan ga je, naar mijn mening, te weinig vernieuwing zien om echt van een herspeelbare kamer te spreken.
Daarvoor is de route grotendeels hetzelfde, net als een groot deel van de puzzels.
Het is geen straf om er nog eens te zijn, maar herspeelbaar geeft misschien net een te hoge verwachting.

Heb je hem nog niet gespeeld en ben je fan van the Hobbit, Lord of the Rings of Narnia dan rep je snel deze kant uit voor een magisch avontuur.

Pray for more of this

Deze kamer waren we echt aan het bewaren voor een goed moment.
En wat is een beter moment dan een volledige dag met eten, 2 rooms en goed gezelschap.
De reviews voor me zeggen samen met de huidige nr2 positie al genoeg denk ik.
Dit is geen kamer die je ff snel gaat spelen naar mijn mening.

Ontvangst:
Parkeren kan hier gratis voor de deur, altijd handig.
Hoewel het ontvangst bij Escape room Katwijk altijd als thuiskomen aanvoelt, werkt Pray net iets anders.
Je kan nog wel naar de wc, maar je zal je moment moeten afwachten voor je de kamer in kan.
Geen ontvangst dus, maar rechtstreeks naar de kamer :-)

Kamer:
Op naar uitvaartcentrum “The Last Honor” waar J. Green ons gaat begeleiden, als dat maar goed gaat.
Je hebt als speler de keuze om deze kamer met of zonder acteur te spelen en ik snap goed dat dit voor sommige van jullie altijd een soort van no-go zal blijven.

Dat gezegd zijnde zou ik wel willen aangeven dat als je het toch zou overwegen, deze kamer een ideale eerste keer is. De opbouw van de kamer van moment 1 tot het einde is daar perfect voor. Niks in de kamer is gemaakt om je te doen schrikken, de acteur is een meerwaarde en brengt de wereld die Johan hier gecreëerd heeft net meer tot leven. Alles voelt daardoor echter aan ipv verlaten.
Het decor is in bepaalde delen echt fantastisch neergezet, maar het is alles er rondom dat het echt af maakt. De geluiden, geur, licht en attributen zorgen voor een geloofwaardige wereld en dat kan ik erg waarderen.

Het verhaal is zeker in het begin niet erg duidelijk, maar gaandeweg moet je haast moeite doen om het niet te begrijpen. En eens je alles weet, beginnen bepaalde zaken in de room op te vallen en toe te voegen aan het realisme + verhaal.
De puzzelflow was heerlijk! Niet alleen zijn ze echt volop aanwezig, ze barsten van die kleine geluksmomentjes waardoor je continue een gevoel van progressie ervaart.

Wij speelden de room hintloos in 58 minuten, maar ervaarde het gewoon als 80 minuten gek genoeg.
De kamer verraste me op veel manieren en heeft me met een enorm goed gevoel naar huis laten gaan.

Conclusie:

We zijn weer een parel rijker dankzij Johan en zijn team. Ik kom hier graag door de familiale sfeer, de hartelijkheid, de passie die ze uitstralen en doordat ze steeds de lat hoger leggen voor zichzelf.
Pray is weer dat stapje hoger na Here I Am en dat zie je terug in de kamer.
Wij hebben als groep van 4 echt genoten van de wereld van Pray en kunnen niet wachten tot room 4 klaar gaat zijn :-)

Kan op dit moment de verwachtingen niet waar maken.

Het is al van 2021 geleden dat ik nog bij Best Escape op bezoek was.
Al Capone was toen een prima kamer, maar tegelijkertijd niks wereldschokkend.
Maar dan zie je plots voor de Factory alleen maar 10-en voorbij komen en dan ben je natuurlijk wel benieuwd!

Onthaal:
Parkeren kan hier gratis op 2 gereserveerde plaatsen iets voorbij de escape room.
De room zelf is langs de buitenkant duidelijk aangegeven, je kan niet missen ;-)
Binnen is er sinds de vorige keer veel veranderd, want toen was er amper een ontvangstruimte. Nu is er een grote open ruimte gecreëerd om de gasten net wat beter te ontvangen. De ontvangstruimte voelt momenteel nog wat kil en chaotisch aan en kan net wat sfeervoller.
Het ontvangst zelf is hartelijk en ik denk dat de scores die veelal gegeven worden te maken hebben met de passie en liefde voor het vak die Didier en zijn vrouw uitstralen.

Na een korte uitleg mogen we als volwaardige FBI agenten onze opdracht gaan vervullen!

Kamer:

De hoofdreden waarom we vandaag Best Escape bezoeken is vooral omdat die 10-en niet stroken met de werkelijkheid, daar gaan we geen doekjes om winden.
De kamer kan momenteel die verwachtingen niet waarmaken, hoe lief het ook bedoeld is.
De eigenaar is realistisch genoeg om dit te beseffen en wil de lat graag hoger leggen.

Onze taak vandaag is het spel te spelen zoals het is en te kijken of we aan de hand van feedback de kamer net dat tikje meer kunnen geven.

Laten we positief beginnen:
De basis van de kamer zit zeker goed. Wij speelden deze kamer met 4 personen hintloos en zetten tegelijkertijd het record. De kamer heeft in zekere zin dus een goede flow.
Het verhaal is simpel en komt in de kamer terug.
De puzzels passen soms in het verhaal, soms in de ruimte en er is geprobeerd om ze steeds in thema te houden.

Tegelijkertijd zijn er zeker verbeterpunten:
Het verhaal is er wel, maar voelt momenteel incompleet. De kamer mist gewoon een goed einde op dit moment.
De sfeer en afwerking zijn de andere grootste aandachtspunten en vooral het gebrek eraan is het probleem.

Voor spelers die 5 kamers ervaring hebben, gaat dit waarschijnlijk een prima ervaring zijn, maar laat de ambitie van deze eigenaar nu net wat hoger liggen.
Dan moet er redelijk wat aangepast worden aan deze kamer en dat gaat ook gebeuren in de nabije toekomst.

Conclusie:
Nee ik schrijf geen review om deze kamer af te breken, dat is onnodig. De review komt er ook na overleg met de eigenaar.
We hebben na het spelen bijna een uur zitten napraten en achteraf, nadat alles wat bezonken was, hebben we uitgebreid alles op papier gezet wat er eventueel beter zou kunnen, want in de basis kan dit, alleen is dat nu nog niet het geval.
Nu is het een prima middenmoot kamer die de ene speler al wat meer zal verrassen dan de andere.
De score is momenteel veels te hoog waardoor de eigenaren groepen bijna moet temperen voor ze binnengaan. Tja en doe je dat niet, dat volgt er misschien een beetje teleurstelling.
Net daarom ook deze review, puur en alleen om je met de juiste verwachtingen naar daar te sturen.
Verwacht passie, vriendelijkheid, enthousiasme, het doel om elke groep hier met een glimlach te laten vertrekken. Maar daar kom je natuurlijk ook maar zo ver mee.

Ik hoop van harte dat sommige van onze ideeën verwerkt worden in de kamer, dat de score een klein beetje zakt en dan heb je gewoon een leuke ervaring bij erg lieve mensen.

Bijna bij de top

Hij lijkt haast vanuit het niks te komen deze kamer.
Waar andere bouwers maandenlang ons teasen met de komst van hun nieuwste kamer, doen ze daar bij Escape Rush precies niet aan mee.
Maar het is meteen ook een verrassing waardoor je zin krijgt om deze room zo snel mogelijk te boeken, zeker na het zien van de foto op hun site!

Onthaal:
Ja degene die mijn vorige reviews hadden gelezen over Escape Rush weten dat mijn eerste bezoek geen schot in de roos was.
Hartje Brussel, dat is al een uitdaging, maar parkeren kan met geluk in de straat, vergeet niet je straat parkeren aan te zetten. Zoals ik het zag mag je hier +/- 4 uur blijven staan tegen betaling.

Nadat je je afvraagt of je wel juist zit sta je plots voor een portiek met Ravenswood op het raam.
Je dan ben je aangekomen.
Net als de vorige keer kunnen ze maar niet kiezen wat ze hiermee willen.
Aan de ene kant is het een fantastische manier om je verhaal te laten starten, maar dan ben je geen escape room op dat moment. Dat stukje moet je dan weglaten en helaas is dat nu ook weer niet het geval. Zo zonde van zo een ruimte.

Maar goed, wat wel goed is, is hoe netjes het er deze keer is. De ruimte is aangepast om meer groepen te ontvangen en het ontvangst zelf is hartelijk met meteen een drankje van het huis.
Na het accepteren van onze missie kunnen we door naar de briefing room waar we onze spullen opbergen en een instructiefilmpje krijgen dat volledig in het Nederlands is.
Na dit filmpje gaat onze host onnodig hetzelfde vertellen wat we net in het filmpje gezien hebben…
Maar goed gewapend met dubbel zoveel van dezelfde info gaat het zeker lukken.

Kamer:
Hoe we naar de kamer gaan is tof, maar tegelijkertijd weer dubbelop.
Opnieuw krijgen we info die we al weten of gedaan hebben en het voelt ook aan of we er al zijn ipv dat het nog moet beginnen.
Maar dat mag de pret niet drukken want de deur gaat open en ons avontuur, onze missie mag beginnen. Het decor straalt ons toe ik en ik popel echt om deze room te ontdekken.

De puzzels starten tof, in thema, parallel en sommige zijn technisch enorm goed uitgevoerd.
De kamer ontvouwt zich verder en het gekozen thema zorgt ervoor dat ze eigenlijk met alles wegkomen. Toch doen ze dat niet helemaal en proberen ze mooi in thema te blijven.
Ik verbaas me echt over de hoeveelheid puzzels en alles zonder maar 1 hangslot te gebruiken. De flow is lekker, de puzzels zijn kort, niet te moeilijk en daardoor blijf de cadans van de kamer erg goed. Af en toe neemt het verhaal over en sta je ff te wachten, maar dat is de prijs die je af en toe betaald voor een kamer met verhaal.

De kamer blijft ook verrassen zowel qua ruimtes als plottwist en daar wringt voor mij het schoentje. Voor mij zit er iets teveel in deze room en je ziet af en toe duidelijk waar ze hun inspiratie gehaald hebben. Op een bepaald moment neemt de kamer een afslag teveel en wordt de uiteindelijke uitwerking een beetje lachwekkend.
Het had bij 80% echt mogen stoppen, want daar was het prima geweest.

Op een of andere manier is het net niet en dat is voor mij bij Escape Rush, hoe graag ik er ook kom, een beetje met alles zo.
Het lijkt steeds of hun een goed idee hebben, maar bij 90% zeggen: tis prima zo.
Dat merk je bij het ontvangst dat niet tot zijn recht komt, dat merk je bij de inleiding van de kamer, maar ook in de kamer.
Soms laat de afwerking het een beetje afweten of voelt een puzzel plots wel erg lui aan en dat terwijl hun net laten zien dat ze top kunnen zijn.
Net daardoor ben ik een beetje teleurgesteld, niet omdat ze het niet kunnen, maar net omdat ze het wel kunnen maar niet doen.
De kamer voelt net iets te netjes aan, te gemaakt ipv dat het echt leeft en dat zie je al op de foto’s.
Maar tegelijkertijd wil het ook zeggen dat heel veel goed zit. Er is op geen euro gekeken, de decors zijn, net zoals in de andere kamers, echt goed en deze kamer had voor mij de beste flow van de 4.
We hebben feedback gegeven na het spelen en ik had het idee dat hier zeker nog iets mee gedaan gaat worden.

Conclusie:

Ja België is weer een parel rijker.
Escape Rush staat voor mij nog niet waar hij kan staan in de wereld, maar alle ingrediënten zijn aanwezig om naar de top te gaan.
Botanist Manor is een kamer om 4 ervaren escapers echt bezig te houden en echt een leuke tijd te geven.

Bij het lezen van het thema denk je al snel: saai, Latijnse namen, blaadjes tellen, kleuren, maar gelukkig blijven ze hier ver van weg.
De kamer kan op dit moment nog wat verouderingseffecten en weersinvloeden gebruiken om alles net wat echter te laten aanvoelen.

De start voelt nu een beetje als een rommeltje aan, maar ik vrees dat dit nooit aangepast gaat worden.
Al bij al zeker het spelen waard!

Doen "als" je hem kan boeken.

Prime Artifact is een kamer waar een hype rond hangt.
De reden is dubbel:
- Ten eerste omdat hij regelmatig in toplijstjes verschijnt van Franse spelers
- Ten tweede omdat hij bijna onmogelijk te boeken is.

Deze escape room wordt uitgebaat door een familie en ze hebben maar +/- 50 tijdsloten per jaar.
Voor hun is het een nevenactiviteit die ze puur runnen uit passie.

Wij hadden het geluk om iemand bij ons te hebben die hun kende en daardoor makkelijker aan een tijdslot konden geraken.
Of het de hype waard was, lees je hier.

Onthaal:
Lees de mail goed hoe je bij deze escape room kan komen, zonder die mail vindt je het anders nooit.
Het is niet moeilijk eens je het weet, maar nergens zal je een bordje of naam vinden met Escape...

Het onthaal zelf was top. Vanaf minuut 1 merk je dat dit een escape wordt die draait om passie en liefde voor de ervaring.
Je kan hier pas in de kamer zelf naar de wc, hou er dus een beetje rekening mee.

De ontvangst is ook meteen in thema en daar start ook meteen je verhaal.
Wat de Fransen graag doen, ondanks dat ze de Engelse taal niet goed machtig zijn, is vertellen. Ook hier weer zijn we vlot 10/15 minuten aan het luisteren naar een verhaal, waar je dan ook nog eens goed moeite voor moet doen om het te verstaan.
Dat kan korter, bondiger en duidelijker.

Kamer:
Dit soort kamers kan altijd 2 kanten uitgaan.
Of het is die verborgen parel die uitblinkt op elk vlak of het is dat uit de hand gelopen hobbyproject dat met veel liefde en tec7 aan mekaar hangt maar een grote gunfactor bevat.

De weg naar de escape is bijzonder te noemen. We banen ons letterlijk een weg naar de ingang van de escape en meteen wordt het duidelijk dat dit een avontuur gaat worden.
Wat goed opvalt doorheen de kamer is hoe verschillend alles is. Ik kan dus niet zeggen dat het decor slecht is, want soms is het dat wel, maar op andere momenten ook weer niet en zo gaat het ook voor de puzzels, techniek en afwerking.

Alles wat ze ook maar vonden dat er technisch uitziet en licht geeft, hangt hier tegen de muur en soms leidt het ook af, net doordat alles ook werkt.
De ruimtes ademen wel sfeer, maar niet altijd op de goede manier. Het voelt een beetje matrix en apocalyptisch aan met momenten, maar zonder reden.
De flow zit redelijk goed totdat onze reis opnieuw onderbroken wordt voor een te lange intermezzo. Opnieuw slaapverwekkend, vaag en moeilijk verstaanbaar. Ik kon de essentie er wel uithalen en daar konden we mee verder.
Het stukje dat volgt is goed uitgevoerd en ik hoop dat ze dit verhaaltechnisch ook afmaken want opnieuw weet deze kamer ons op een magische manier te verrassen. Ook laten de bouwers zien dat ze goed met techniek overweg kunnen en het kunnen verbergen.

Naar het einde toe laten ze helaas de steek vallen waar ik voor vreesde en staan we plots in oog met de eigenaar.
De weg terug naar het begin had ik liever niet op dezelfde manier gedaan, maar helaas was er blijkbaar geen keuze.

Conclusie:

De reis, puzzels en plezier zitten hier goed en met een groep van 4 heb je een echt toffe tijd.
Maar de kamer komt ondanks zijn hoge gunfactor niet overal mee weg.
Daarvoor is de afwerking en zeker het verbergen van de techniek niet goed genoeg.
Het verhaal is niet compleet en de intro + intermezzo veels te lang om het boeiend te houden.
Er zitten zeker toffe delen in deze kamer een 1 bepaald stuk ademde sfeer en een magisch stukje dat zou niet zou misstaan in een Harry Potter room.

Heb je en kans om een tijdslot te boeken zou ik het wel adviseren, puur door de passie die ze uitstralen. Maar ga met de juiste verwachtingen want die hype die er nu (door de lange wachtlijst) rond hangt kan de kamer naar mijn mening niet waarmaken.

Le druide de la cave

Onze 2de kamer in Parijs deze trip.
Ik was na het spelen van de eerste room aangenaam verrast. Ik was naar Parijs vertrokken met het idee: kamers zijn hier klein en alles moet volgens de wet rolstoeltoegankelijk zijn. Maar niks blijkt minder waar.
Ik ben dan ook heel benieuwd hoe La Druide mij gaat verrassen.

Onthaal:
Van buiten af zie je de escape al goed liggen.
Wij hebben alles met Uber en het OV gedaan, dus ik durf niet te zeggen hoe makkelijk parkeren hier gaat worden. Het leek druk in ieder geval.
We worden welkom geheten door onze host die prima engels spreekt en totaal geen gehaaste indruk geeft.
We krijgen een duidelijke uitleg wat verwachten van deze kamer en kunnen niet veel later afdalen naar de kelder van het gebouw.

Kamer:

Ja het verhaal speelt zich ook af wat ze hier in deze kelder gevonden hebben tijdens de verbouwingen.
We dachten dat we boven de nodige info gehad hadden, maar op de Franse manier kregen we nog een minuutje of 10 extra info. Mijn god wat kon die gast lullen.

Maar ja hoor we kunnen beginnen, maar de eerste ruimte geeft in ieder geval een niet te beste indruk. Kaal, kil, overal rode kruizen wat niet meedoet…
En ook de 2de ruimte laat redelijk wat kansen liggen qua decor terwijl de kamer technisch al een beetje laat zien waar we heen gaan.
De kamer verbaast me nog het meest door de gebruikte techniek. Ja deze techniek gebruiken ze dan ook meteen overal en voor alles, maar het past wonderwel in het thema.
Nu over het verhaal en thema kan ik kort zijn: hier zat zoveel meer in en ik had me ook iets volledig anders voorgesteld.
De teleurstelling komt vooral door het decor want vaak is het niet meer dan een paar geplaatste props in de ruimte die daardoor iets de rechthoekig aanvoelt.
Toch is de flow echt wel goed en de puzzels leuk om te doen en bij momenten zitten erg een paar parels tussen wanneer handelingen en techniek fantastisch samen komen. Dat waren echt magische momenten!

We interpreteren het einde een beetje verkeerd, maar veel maakt het niet uit. Opnieuw technisch zeer goed uitgevoerd en lekker spannend.

Conclusie:

Prima kamer die makkelijk een stapje hoger kan geraken, puur door afwerking en decor.
De kamer barst van de vette techniek, die iets meer afwisseling kon gebruiken, maar komt tekort in authentieke sfeer. Hoewel het verhaal zich in de kelder afspeelt, voelt elke ruimte ook als kelder voor me en dat had wel iets magischer gekund.

Toch hebben we hier met 4 mensen echt een fijne tijd gehad en het is een prima kamer om mee te nemen als je al in Parijs bent

Een echt magisch avontuur

Onze eerste kamer hier in Parijs. Ik ben reuze benieuwd naar deze kamer wat Deep Inside heeft een erg goede naam.

Ook de locatie, de ontvangstruimte en de start zijn allemaal bijzonder, dus ik ben benieuwd naar de uitwerking.

Onthaal:
Zoals ik al aangaf en de meeste van jullie al weten is dit een bijzondere escape room. We komen aan bij een boekenwinkel waar je volgens sommigen gewoon binnen kan om iets te kopen zonder te beseffen dat je bij een escape room bent.
De uitwerking hiervan is geslaagd, zij het wel aan de erg minimale kant. Ik vraag me af wat er nu echt te koop is buiten wat kaartspellen, goocheltrucjes en wat souvenirs van de escape room. Tevens stonden wij voor een gesloten deur, dus of je er echt altijd binnen kan laat ik ff in het midden.

Sfeervol is het wel en het ontvangst was volledig in het thema wat top is.
Je kan trouwens wel nog even naar de wc voor je spel start.

Kamer:
Ja de intro kon al tellen, goed uitgevoerd en sfeervol.
Op naar de stad onder Parijs en dat stukje kon wel wat beter. De onderdompeling wordt verstoord door de gm die aan het opruimen is en lichtinval die de illusie eigenlijk om zeep helpt.

Op de site staan talloze waarschuwingen over deze kamer. Ik kan je met een gerust hart zeggen dat je dit met een serieus korreltje zout mag nemen, het valt allemaal best mee ;-)

Maar aangekomen deep inside Paris verbaas ik me over het decor. Wat een sfeervol stukje krijgen we hier gepresenteerd! Ik hoop dat de kamer dit kan vasthouden.
Het verhaal van deze kamer doet me een beetje denken aan The Prestige. Een goochellaar die te ver lijkt te gaan en de grenzen echt verlegd.
De uitwerking van de kamer blijft ver weg van dit verhaal en dat is goed gedaan. In ruil krijgen we een leuke opbouw en een duidelijke opdracht die eens daar moeilijk is om vol te houden en misschien wel bedoelt is dat je altijd faalt.

We puzzelen heerlijk weg door de kamer en komen op een twijfelachtige punt, een die ik niet wil benoemen, maar die in de groep voor een stukje ontgoocheling zorgde. Net daar neemt de kamer een onverwachte wending die net haast euforisch aanvoelde. De magie neemt langs alle kanten toe, letterlijk en figuurlijk en de kamer wordt net dat stukje spannender, maar nooit eng. Ik hou echt van dit soort elementen in de kamer en hoewel de uitvoering geluidstechnisch me teleurstelde, snapte ik de keuze wel.

De kamer heeft een erg compleet verhaal waar je snel mee weg bent en ook het einde is duidelijk. De kamer is ook prima geschikt voor 4 personen, meer lijkt mee net wat teveel voor bepaalde momenten.


Conclusie:

Voor mij was dit de beste kamer van de 4 die we uiteindelijk in Parijs speelden.
Het is een erg complete kamer en op een paar kleine puntjes na kan ik niet veel kritiek geven.
Er bestaat de mogelijkheid om de Full Experience te boeken. Daar zijn de meningen wat over verdeeld maar ze hebben naar de feedback geluisterd en wat aangepast. Wij speelden de 2de kamer van hun ook, maar met een tussenpauze, dus we hebben erachter gevraagd. Waar het vroeger was dat je eigenlijk 2 afzonderlijke kamers achter elkaar speelde, zijn de 2 nu echt verbonden met een stukje verhaal.
Qua spanning is dat ook de juiste manier van spelen (eerst deze en dan Funhouse) Maar qua uitwerking, speelduur en funfactor, zou ik het eigenlijk omgekeerd doen.

Dus speel je niet de Full Experience en wil je ze beide doen, begin dan met funhouse.

Zat veel meer in, vooral bij het begin.

Onze tweede kamer hier in Parijs. Ik ben reuze benieuwd naar deze kamer wat Deep Inside heeft een erg goede naam.
Ook de locatie, de ontvangstruimte en de start zijn allemaal bijzonder, dus ik ben benieuwd naar de uitwerking.

Onthaal:
Zoals ik al aangaf en de meeste van jullie al weten is dit een bijzondere escape room. We komen aan bij een boekenwinkel waar je volgens sommigen gewoon binnen kan om iets te kopen zonder te beseffen dat je bij een escape room bent.
De uitwerking hiervan is geslaagd, zij het wel aan de erg minimale kant. Ik vraag me af wat er nu echt te koop is buiten wat kaartspellen, goocheltrucjes en wat souvenirs van de escape room. Tevens stonden wij voor een gesloten deur, dus of je er echt altijd binnen kan laat ik ff in het midden.

Sfeervol is het wel en het ontvangst was volledig in het thema wat top is.
Je kan trouwens wel nog even naar de wc voor je spel start.

Het moet wel gezegd dat op dit punt de full experience waarschijnlijk wat toevoegt. Je blijft dan namelijk in de rooms, waardoor je niet de 2de keer het stukje van de boekenwinkel moet doen. Dat voelde nu wat dubbelop aan.

Kamer:

De kamer is de engere van de 2 en ook 60 minuten ipv 70 voor de andere.
De start vond ik in ieder geval alweer ongelofelijk sfeervol.
Ook het eerste deel van de room had ik nog nooit eerder gezien en leent zich perfect voor deze kamer en dito thema.

Maar, en ik zeg het met een diepe zucht want ik vond dit stuk net fantastisch, is de uitwerking waardeloos. Na nog geen 5 a 6 minuten werd er een puzzel doorgedrukt en mochten we adieu zeggen tegen dit ondergewaardeerd deel van de kamer. Hier was zoveel meer mee mogelijk.

Maar goed, blijkbaar waren we niet snel genoeg of wou onze GM naar huis want we staan in een nieuw gedeelte. Het decor blijft gewoon goed bij Deep Inside, maar het stukje funhouse komt niet meer zo sterk terug. De kamer heeft voldoende puzzels om ons goed bezig te houden en houdt tevens een lekker flow vast. De acteur… mmm ik weet het niet goed. De kerel speelde het prima, maar de uitvoering strookte niet echt met hoe hij zich zou moeten gedragen.

Het grootste probleem voor mij was dat de kamer eigenlijk afbouwde ipv opbouwde en dat merkte je een beetje in alles. Ruimte werden kleiner ipv groter en ook het einde sloeg weer nergens op, want hoewel de uitwerking nog zou kunnen, zou het karakter dat ze omschreven hier onmogelijk nut aan hebben.

Conclusie:

Full experience gewijs zal het waarschijnlijk niet kunnen, maar als je de keuze hebt, speel deze dan als eerste. Moet je kiezen uit de 2, pak dan de andere.

Ik denk dat deze kamer super sfeervol kan zijn en best uniek in zijn soort. Alleen is de uitvoering nu inspiratieloos en strookt het verhaal totaal niet.
Er zitten zeker goede delen in, 1 ervan het decor, maar ze laten zien met The magician dat ze veel beter kunnen.

Kleine funfactor, grote frustratie

Art of Escape was een van de enige eigenaren die positief reageerde of ze wat eerder open konden gaan.
Op die manier konden we de laatste dag in Athene afsluiten met nog 2 kamers: Liliput en Scooby Who.
Beide kamers met een vrolijke insteek, dus ook een toffe manier om de vakantie af te sluiten.

Onthaal:
Deze escape komt goed overeen met wat we in België en Nederland vinden. Het is een gewone escape room waar je vriendelijk ontvangen wordt en tussen de rooms door even kan pauzeren. Op wandelafstand vindt je trouwens een cafeetje en een supermarkt.
De medewerkers zijn vriendelijk en de meeste van hun spreken redelijk Engels.

Onze eerste room was Liliput, een kamer waar wij klein zijn en in de la van de professor onze test moeten gaan zoeken en die verbeteren.

Kamer:

Toegegeven, dit kan best tof zijn, ik ben dan ook heel benieuwd hoe de uitwerking gaat zijn.
De start is dan ook meteen slecht. Er is niet eens moeite gedaan om ons het gevoel te geven dat we aan het krimpen zijn of dat de wereld groter aan het worden is. Ik snap dat dit wat techniek vraagt, maar het is gewoon triestig. Maar goed we staan dus in de "la" van de professor...
Nee schrap dit maar, we staan in een kale ruimte met grote props, niet meer, niet minder.
Het ziet er wel allemaal tof uit maar dan op een papier mache niveau. Nu we zitten in Athene, dus meer hadden we ook niet echt verwacht.
Wat me vooral stoorde was de vreselijke flow in deze kamer. Er staat al niet veel in, we vinden zaken en nog steeds hebben we geen idee wat we ermee moeten. Soms krijgen we de tenenkrommende tip: er is iets open gegaan andere keren lopen we zo vast dat we gewoon om de code gevraagd hebben.
1 puzzel in het bijzonder irriteerde me tot in mijn kleine teentje en eerlijk is eerlijk, de andere groep loste hem wel op. Wij zagen het totaal niet door een link die wij legde (beetje grote ruis in de kamer) en het kilde de sfeer volledig.
Combineer dat met kapotte props, zaken die je al kan gebruiken terwijl het niet zou mogen, gaten in de muur, techniek die stuk was en een eindpuzzel die niet volledig in het Engels op te lossen is, ja dan kan je raden hoe blij wij waren om uit die kamer te zijn.


Conclusie:

Eigenlijk roept deze kamer: fun, lachen, neem mij niet serieus, maar dan koppelen ze er toch een verhaal aan dat niet echt terugkomt.
De uitwerking is minimaal en eigenlijk zijn het grote ruimtes met semi toffe props.
Ik snap heel goed dat dit een kamer is waar snel schade aan komt, maar dan moet je het wel onderhouden.
Of ten minste hufter proof maken. Maar goed, de Grieken onderhouden sowieso hun boel al vaak niet goed, hier dus geen uitzondering.

Wij hadden 0 flow in deze kamer en dat kwam deels door onszelf. De andere groep had ook opmerkingen, maar tenminste wel een lekkere flow te pakken. Persoonlijk heb ik hier geen leuke tijd gehad en we hebben hem enkel gehaald door de talloze hints die je uiteraard geen gevoel geven van we zijn goed bezig.

Ik was blij dat ik eruit was en voor mij de slechtste room van deze trip.

We verstaan je niet

Jaaa, Scooby Who, een kamer die op bijna elk lijstje staat van mensen die de laatste tijd naar Athene zijn geweest.
Maar na onze eerste ervaring bij Art of Escape en de boodschap van onze teamgenoten: stel je verwachtingen maar wat bij, kon ik alleen maar hopen dat deze kamer onze voormiddag nog ging redden.

Onthaal:
Deze escape komt goed overeen met wat we in België en Nederland vinden. Het is een gewone escape room waar je vriendelijk ontvangen wordt en tussen de rooms door even kan pauzeren. Op wandelafstand vindt je trouwens een cafeetje en een supermarkt.
De medewerkers zijn vriendelijk en de meeste van hun spreken redelijk Engels.

Op naar de kelder voor de laatste room van de trip.

Kamer:

Het decor ziet er voor de start al leuk uit, het is duidelijk hun nieuwste kamer. Ik ken de serie Scooby Doo maar heel vaag, dus het is meteen een goede test of er voorkennis nodig is.
De kamer valt niet echt tegen qua decor en blijft dit volhouden tot bijna op het einde. Het verhaal is een ode aan de reeks hoor ik achteraf en kan ik ook wel plaatsen. Het heeft namelijk geen invloed op het spel zelf, maar het zijn fijne herkenningspunten voor anderen.
Wat wel invloed heeft op ons spel zijn de puzzels en de GM.

De puzzels die voor ons net iets meer flow bevatten dan de vorige room, maar nog steeds op het randje Paradox logica zit.
Maar het stukje wat hier echt mis ging was de communicatie met de GM. Waarom je iemand die al slecht Engels kan ook nog eens hints laat geven door een stemvervormer is gewoon vragen om problemen. Wij verstonden haar gewoon niet, maar dat is eigenlijk niet helemaal waar want ondanks dat ze een stemvervormer gebruikte en de communicatie via de boxen verliep, hoorde we haar gewone stem uit de controleroom die in de escape gebouwd zit. Dat maakt het gelukkig een stukje lachwekkender, maar het helpt je ook geen meter vooruit.

Sommige stukken in de kamer gingen vlot, andere weer niet en koppel dat aan een GM die geen hulp is en je snapt dat het opnieuw een lange 2 uur waren.
Ja we hebben deze gehaald maar opnieuw met teveel hulp en teveel blikken naar elkaar van: ok, ja waarom niet.

Conclusie:

Fans van de reeks gaan deze kamer beter kunnen waarderen dan ik dat gedaan heb.
Ook de flow is iets persoonlijk en ook dat laat ik in het midden.
De hints dat is iets anders, dat is gewoon waardeloos en niet de eerste keer dat ik dit meemaak. Als je de taal niet machtig bent, dat is al klote, maar dan ook nog eens onverstaanbaar, daar zit je niet op te wachten.

Voor mij was Art of Escape een grote teleurstelling en Scooby Who heeft een beetje het Ice Tiki syndroom. Een kamer die ok is, maar om geen elke reden in een toplijst zou mogen staan. Het gebrek aan goede kamers maakt dat het minste dat er één een beetje bovenuit steekt meteen als top wordt bestempeld, met alle gevolgen van dien.

Een diepe buiging

Dit was een van die kamers die op elk lijstje wel stond van ben je in Athene, pak hem dan even mee. Maar ondanks die lijstjes trok me de tekst die ze gebruiken eigenlijk meer: Cinematic Horror.

Onthaal:

Op het moment van schrijven was het ff zoeken naar de ingang van deze kamer, want enkel op de bel was een piepklein stickertje te vinden. Puzzel 1 opgelost :-)
Boven worden we welkom geheten door een of andere gekke professor die ons maar al te graag in zijn tijdmachine wilt duwen, waar, volgens hem, nog nooit iets mee mis is gegaan.
Op naar ons jaartal naar keuze, als dat maar goed gaat.
Net omdat het vaak ook niet kan: je kan hier nog naar de wc voor je gaat spelen.

Kamer:

Toen ik de tijdmachine zag dacht ik 2 zaken.
1: ik hoop dat ze het rustig aan gaan doen en 2: als dit het niveau van de kamer is, wordt het een lange 100 minuten.

Nee, dit stukje zou ik meteen naar een nieuw niveau brengen, maar het doet wat het moet doen en helaas voor ons gaan we niet naar ons jaartal.

De eerste blik op de kamer geeft me heel veel moed, zou het dan toch? Decor in Athene…

En hoewel de kamer nog lang niet op het niveau zit dat we in België en Nederland gewoon zijn, is het beter dan een donkere kelder vol rook.

Het verhaal draai om een theatergezelschap in 1940 en aan ons om uit te zoeken wat er juist gebeurde en waarom.
En oh wat heeft dit thema potentie en in je hoofd vorm je dan al een bepaald beeld van wat het zou kunnen zijn.
Het slagen van een kamer kan dus voor een deel ook afhangen hoe dicht dit beeld grenst aan jouw fantasie.

Nu waar ik verwacht had om weer de zoveelste horror-room te spelen waar je random scares krijgt en 0 idee waarom, verraste mij de kamer enorm.
Eerlijkheid gebied dat hier natuurlijk scares inzitten die beter uitgevoerd kunnen worden, want op een bepaald moment moet toch iemand eens iets beter bedenken als een schreeuwende vrouw, maar tegelijkertijd kwamen die kippenvel momenten ook door simpel, maar goed acteerwerk zonder het schreeuwen.

Maar waar ik het meeste van onder de indruk was, was net het uitbeelden van het verhaal. Dit was voor mij van een ander niveau dan wat ik al eerder heb gezien. Ze hebben hier niet de lokale meid uit de straat gevraagd, maar echt mensen die gevoel hebben voor timing en expressie.
Het voelde echt als een film aan die voor je ogen uitgebeeld werd.

En uiteraard zitten er puzzels in deze kamer en opnieuw raken ze hier een stukje waar ik dol op ben, interactie. Je hebt de acteurs, gebruik ze dan ook.

Naar het einde toe lijkt alles tot een hoogtepunt te komen en het is zo tof, dat het averechts werkt, je wilt niet gaan :-)
Het kan allemaal veel mooier en beter afgewerkt worden, maar opnieuw laten ze zien dat ze beter willen doen als al die eenheidsworst wat je er nu vindt.

En dan moest het echte einde nog komen, een klein stukje twijfel was genoeg om met klappende handen de mensen te bedanken voor deze show.

Conclusie:
Ja ja ja, dit zijn de kamers waarvoor ik speel, die kleine geluksmomentjes wanneer een kamer je biedt waar je op hoopt en zelfs nog overstijgt.
Een deel van onze groep vond deze kamer niet zo bijzonder en wij net wel.
En zo zie je maar hoe persoonlijk het kan zijn.

Misschien verwacht je nu teveel door mijn review, maar tegelijkertijd verdienen de makers en de kamer het niet om hier expres minder over te gaan schrijven.
Ga mee in het verhaal, geniet van wat je ziet, dompel je onder in de sfeer, de muziek en de stijl en je gaat naar mijn gevoel een spannende, maar mooie 145 minuten hebben.

Teleurstellend

Als ik 1 ding geleerd heb na 2 tripjes Athene is het wel dat teveel horror op 1 dag vervelend kan worden. Zeker als ze teveel op elkaar beginnen lijken.
Om die reden plande ik deze keer alternatieven in onze schema’s.

Om de dag wat te breken zocht ik naar non-horror en kwam ik al snel uit bij Jack the Ripper. Een rol playing game zonder scares.
Heel benieuwd wat dat zou zijn.


Onthaal:

Het begon al goed, zonder ook maar een telefoontje werd plots mijn reservatie (we hadden er 2) geannuleerd.
Daarop volgende een mail met: hey we hebben je boeking geannuleerd, neem ff contact met ons op.
Had ik het daar maar bij gelaten denk ik nu…

Na gebeld te hebben bleek dat ze dachten dat ik 2 reservaties had staan en dat 1 wel voldoende moest zijn.
Prima, ik snap je denkwijze, alleen bel dan ff, overleg ff welk van de 2 geannuleerd mag worden…
Maar goed, reservatie hersteld en ook weer wat wijzer want tijdens het bellen zag ik plots dat deze kamer van de Game Over franchise was en dat is over het algemeen niet het beste teken.

Maar goed, de kamer is goed herkenbaar van de buitenkant en we hebben voor het eerst sinds lang weer eens een ontvangstruimte gezien.
Het ontvangst zelf is ongemakkelijk. Een GM die beperkt Engels kan en daardoor niet goed weet hoe hij zich moet houden.
We moeten gaan zitten voor de eerste uitleg om na 1,5 minuut weer te gaan staan omdat er gewoon niks te zeggen valt :-)

Hopelijk zijn de acteur(s) in het spel wat beter op elk vlak.

Kamer:
Toegegeven, de start is nog best leuk en ziet er goed uit. Waarom nu net bij deze niet-horror kamer de rookmachine weer op standje 10 moet staan is gewoon een raadsel en sterker nog, het leverde ook nog eens een gevaarlijke situatie op.

Het rollenspel kan helaas ook overboord, want als groep heb je hierin 0 uitdaging. Samen met de acteur doorloop je eigenlijk de kamer en hoewel je het plot al van een kilometer afstand aan ziet komen, concentreren we ons maar op de puzzels. Nu hebben kamers met een acteur, die je nodig hebt in het spel voor mij 1 nadeel. Je weet nooit zeker of je een puzzel kan oplossen of dat je hem pas kan oplossen door middel van de acteur. Ook games als Jumanji en Why hadden dit “probleem” en dat zou eigenlijk niet moeten. Die acteur mag gerust een onderdeel zijn, maar dan moet het duidelijk zijn.
Maar wat een klote flow had deze kamer, zoveel lezen, zoveel afleiding, zelfs door de acteur en zoveel random zaken waardoor je op geen enkel moment echt een gevoel van progressie hebt.

En zelfs al zou er die zijn voelt alles zo getimed, zo gemaakt aan dat het niet echt aanvoelt. Waar andere kamers net uitblinken hierin en je als groep aanvoelen, voelde het nu random aan en dan komt het Game Over stukje terug. Dit is een gekocht product en de eigenaars doen wat er geschreven staat in het script.
Dit is een kamer zonder passie en dat merk je gewoon.

Conclusie:

Gewoon jammer dit. Ik had echt zin in deze kamer omdat het idee van een rollenspel in dit thema me echt vet leek.
De kamer stelt teleur op vlak van grootte, puzzels en uitwerking. Alles voelt nep aan, alsof je een vierkante ruimte hebt die leeg is en de puzzels tegen de muur schroeft.
Het acteerwerk was niet geweldig, net als de verstaanbaarheid van de acteur(s) (al bleek het nog erger te kunnen in andere rooms) maar ook de keuze wie de acteur in het spel is vond ik wel erg makkelijk gekozen.

Tijdens het spel kreeg je ook regels te verwerken die 0 waarde hadden ten opzichte van het spel en opnieuw bots je dan op het feit van die ‘franchise kamer’.

Hier kan zoveel meer mee gebeuren dat ik eigenlijk zou willen zeggen, sla deze over.

Origineel maar teveel voor 1 room

Bij onze 2de trip was deze kamer net niet klaar waardoor hij last minute vervangen diende te worden.

Iets sprak mij gewoon aan bij deze room en ze benadrukten overal waar ze maar konden: dit is geen horrorkamer.

Nou, zo een kamer is welkom.

Onthaal:

De visual die deze kamer gebruikt gaf mij het idee van een soldaat die alleen door een bos loopt. De titel, daar kan je alle kanten mee uit, maar het uiteindelijke plot is best origineel.

De kamer is in ieder geval goed te vinden en binnen is er een grote ontvangstruimte.
Je kan hier eigenlijk niet op voorhand naar de wc, enkel in een noodgeval zou dit kunnen.
Ze deden een beetje mysterieus over de reden, maar die is zeer simpel. Je moet namelijk door de volledige kamer om er te geraken en dat doen ze geblinddoekt. Daar gaat zoveel tijd mee verloren dat ze het liever vermijden.
Je bent dus gewaarschuwd.

Het verhaal start bij binnenkomst en is raar uitgevoerd. Het past niet echt in de setting en ik zou het meteen vervangen door een geloofwaardigere methode.

Kamer:

Wij gaan als maatschappelijk werkers op bezoek bij Nikitas. Hij heeft ons gebeld dat er van alles misloopt met zijn opvang. Nikitas is namelijk een volwassene met het IQ van een kind. Aan ons om uit te zoeken wat daar fout loopt en of hij daar nog wel kan verblijven.

Origineel is het minste wat je hiervan kan zeggen.
Gewapend met een clipboard vol vragen zoeken we ons een weg naar binnen.

De start verloopt een beetje moeizaam voor ons en dit was een van de mindere zaken van de kamer. Net als de inleiding is dit onnodig en zou een stukje acteerwerk beter passen.
Maar wat zit deze acteur goed in zijn rol, wat zet hij hier een performance neer. Net als bij Don’t take a breath moet je hier het idee van puur escapen een beetje loslaten. Je gaat hier een verhaal meemaken dat grotendeels gescript is.

Dat vraagt af en toe wat discipline en voor sommige van ons toekijken en niks doen. Maar eens je jezelf daar over zet en meegaat in het verhaal kun je hier een erg toffe en vooral originele ervaring krijgen.

De kamer loopt voor mij lekker door tot we ongeveer op 70% zitten, daar gaat het voor mij een beetje mis. Het verhaal wordt op dat punt complexer dan nodig en een stukje ongeloofwaardig.
De puzzels worden minder, de uitwerking goedkoop en er zijn plottwists waar M. Night Shyamalan jaloers op zou zijn.

Maar het is teveel, teveel voor deze kamer die eigenlijk zoveel niet nodig heeft.
Naar het einde toe bots je ook op het feit dat niet elke acteur even goed Engels spreekt en hoewel we duidelijk zien dat de beste man alles geeft, gaat het effect wat verloren door de onverstaanbaarheid waarop.

Conclusie:

Mixed feelings want het is super origineel wat ze hier proberen te doen en dat waardeer ik.
De echte escapers onder ons slaan deze kamer misschien beter over of je moet kunnen loslaten dat je niet altijd je eigen progressie kan bepalen.
De setting is realistisch en de man achter Nikitas zit perfect in zijn rol.
Alleen gaat deze kamer op het einde in overdrive en is het allemaal wat teveel.
Er komt een vervolg op Why? En die noemt, en ik verzin het niet, Because.
Net om die reden denk ik: haal hier wat uit en voeg het aan die room toe.

Ik ben blij dat ik hem gespeeld heb, gewoon omdat ze het net wat anders aanpakken.

Escapen in het bos

Deze kamer stond de vorige keer op de planning, maar kon helaas toen niet doorgaan.
Ondertussen had ik de versie in Dusseldorf gespeeld met het idee: ik kom 123 toch niet meer in Athene.
Dankzij de eigenaar die een extra tijdslot creëerde konden we alsnog de verschillen tussen beide rooms gaan ontdekken.


Onthaal:

Deze kamer boek je, tenzij je Grieks kan, met een vertaler (30 euro). Deze man staat je buiten dus ook op te wachten en samen ga je naar binnen. Waar ik vroeger meteen gezegd zou hebben dat het lui en onnodig is, is het bij de meeste kamers echt een toevoeging. Het geeft een soort van authentieke sfeer dat jij samen met die vertaler ergens binnen moet en de locale bevolking moet ondervragen.

Je kan hier nog netjes naar de wc voor je start, maar eigenlijk is alles in thema vanaf het moment dat je naar binnen gaat.

Kamer:

We komen samen in de woonkamer van een lokale bewoner die ons waarschuwt niet het bos in te gaan. Ondanks dat er een meisje vermist is, laat het weer het niet echt toe.

We zijn doorzetters natuurlijk en dringen aan en niet veel later belanden we waar we moeten zijn.
De manier waarop blijkt hier ook een gemiste kans. Ik had ergens stiekem gehoopt dat het hier anders uitgevoerd zou zijn, maar helaas.
Het is dezelfde omslachtige manier terwijl het zo simpel goed gedaan kan worden.

Tevens lopen we hier tegen hetzelfde probleempje aan als in Duitsland en waar een deel van ons het met me eens was, vond een ander deel dit weer gaaf. Laat ons het erop houden dat ik minder meer vind en graag iets van opbouw zie.
Maar op een ding blinkt deze kamer wel uit en dat is de ruimte. Die heeft iets wat een heel aparte uitwerking heeft en mist in Duitsland.
Wat ook anders is, is de ondergrond. Deze is in Duitsland realistischer als je die lompe betonnen blok wegdenkt.

Het verhaal is aan de ene kant vrij simpel, aan de andere kant komt het niet helemaal zo over. Het is dat ze je de uitleg geven dat je denkt, ok ja dat zou kunnen, maar zo heb ik het dus niet ervaren. De uitwerking is hier op een aantal details na identiek welke versie je ook gaat spelen.

Het einde blijf ik zwak vinden. Het is een goedkoop excuus en ik wil hun het voordeel van de twijfel nog geven aangezien hun al best lang bestaan, maar het voelt zo inspiratieloos aan…. 13 in een dozijn.

Conclusie:

Waar de betere kloon van Sanatorium in Duitsland staat, vind ik persoonlijk dat Litchver Woordland beter is dan The Dark Forrest. Er zijn kleine verschillen tussen de 2 waar soms Duitsland wint of andersom.
Bij beide blijf ik denken: hier zat meer in want het concept is gaaf en de uitwerking redelijk goed, zeker voor Griekse begrippen.

Heb je hem in ieder geval nog niet gespeeld, speel hem dan in Athene.

Let us pray for more of this

Een kerkelijk thema is er een dat juist gebracht erg eng kan zijn.
Monnikenzang of vroom geprevel (voor de fans ;-) ), wierrook geur, kaarsen, het is allemaal zo sfeervol.
Tegelijkertijd ligt het ook gevoelig, want wat voor de een tof en sfeervol is, is voor de ander godslastering.
Voor mij is het een escape room, niet meer, niet minder.

Onthaal:
Ja Neverland is één van die escape rooms die het wat anders wilt doen in Athene en dat zie je buiten al.
De gevel is netjes gedecoreerd en het geeft me hoop voor binnen.
Je kan hier niet naar de wc, ook niet in de kamer, hou hier rekening mee.
Er is geen onthaal, geen inleiding, het spel start zodra de bel gaat en een voor 1 ga je naar binnen.

Kamer:
Deze kamer is gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
Dat alleen al maakt het net een stukje enger naar mijn mening.
We gaan terug naar 1981, Milaan, het Certosa di Pavia klooster.
Tijdens dit spel komen we erachter wat er juist gebeurd is en wat de gevolgen zijn.
Dat deze kamer het niet alleen buiten anders aanpakt, maar ook binnen is meteen duidelijk.
De bouwers spelen met decor, techniek en analoog en vormen het om tot 1 geheel.
Ik vond de flow hier erg goed, de puzzels leuk, niet te makkelijk maar ook niet overdreven langdradig of moeilijk.
Met een team van 3 a 4 personen heb je hier lekker je werk.
Ze blijven zoveel mogelijk weg van de truckjes die andere rooms uithalen, dus je hebt hier licht, geen rook en geen kettingzaag, maak dat mee.
In ruil krijg je goed acteerwerk dat gezien mag worden, techniek die ondersteunend werkt en een einde dat zich aanpast aan jou keuzes en dat hebben we nog niet vaak gezien.

Conclusie:
Zo simpel kan het zijn. Een simpel maar duidelijk verhaal, een goed decor dat gezien mag worden zonder dat we 120 minuten in de donker rondlopen en toffe puzzels en opdrachten.
Ook het gebruik van techniek schuwen ze hier niet en dan merk je aan het aantal hangsloten.
Ik heb me echt goed geamuseerd in deze kamer en konden ze nog iets meer opbouw geven aan de scares + de afwerking naar het volgende niveau tillen, dan was het absoluut een 10.
Van onze collega die de andere room van hun speelden, hoorde we dat die kamer nog beter was op elk front.
Het is trouwens een prequel op deze kamer, maar in elke volgorde te spelen.

Getekend voor het leven

De visual, de prijs, het thema en teveel horror op 1 trip deed ons deze kamer boeken.
Eerder speelde ik bij deze bouwer al Bloody Mary en Psychosis, beide geen bijzonder goede rooms, dus ook voor deze room waren de verwachtingen laag.

Onthaal:
De ontvangstruimte hier is groter dan wat je in Athene gewoon bent, maar niet bijzonder gezellig. Onze host is dat wel en lijkt haast gecast voor deze room te begeleiden.
Je kan hier rustig naar de wc en veilig je spullen opbergen.

Kamer:

We spelen deze kamer met 6 voor 13 euro per persoon en dat voor 70 minuten. Het was in ieder geval al grappig geweest als ze de tijd ook 69 minuten gemaakt hadden.

Ik denk dat jullie hem al van ver voelen aankomen, maar dit is echt geen wereldschokkende kamer. Je moet dit soort kamers echt spelen puur met een toffe groep, niks serieus nemen, niet op decor of verhaal letten en gewoon meegaan met welke domme zooi ze in deze kamer geduwd hebben.

Want wat hebben we een lol gehad met onze groep. Er zijn beelden die ik nooit meer van mijn netvlies ga krijgen en ik wordt weken na Athene nog steeds schreeuwend wakker. Niet van een eng meisje met zwarte haren en een wit kleed, niet van een demon in een doolhof en niet van clowns maar wel van een man uit Gemert en een zweep…

De kamer zelf stelt niet zoveel voor, het plot is even dun als wc papier van de Aldi en de puzzels zijn een samengeraapt zooitje. Wat deze kamer tof maakt is het thema en de opdrachten.
Uiteraard heb je je hoofdopdracht en dat is de beelden terughalen die van je gemaakt zijn de avond ervoor. Maar eens in de kamer krijg je af en toe telefoon van onze GM met opdrachten die we dienen te vervullen.
Als je daar als groep lekker mee mee doet en alles ff los laat, heb je echt een leuke tijd.
Voor de rest hoef ik niet teveel te zeggen, want wat je allemaal staat te doen slaat helemaal nergens op.

Conclusie:

De score voor deze kamer is niet zo hoog, puur en alleen omdat het niet is omdat iets leuk of grappig is, het automatisch goed uitgevoerd is. Dat krijg je Ice Tiki taferelen en daar krijgt iemand in onze groep nog steeds rillingen van.

Het is gewoon een goedkope kamer met een thema dat je niet vaak ziet.
Het grootste gevoel van plezier komt ook puur uit je eigen groep en niet zozeer uit de kamer. Het is je eigen groep die de kamer beter maakt dat wat het eigenlijk is, want de afwerking is basic, de techniek faalde met momenten en de ruimte(s) stelden ook niet zoveel voor, idem voor de puzzels.

Pak hem mee omwille van de lage prijs, ff geen horror en als je als groep ff 70 minuten wilt lachen met elkaar en misschien wel net iets meer….

Een goede opwarmer

Deze kamer stond eigenlijk al op onze allereerste trip op de planning, maar sneuvelde telkens door wisselende verhalen.
Ook deze keer viel hij bijna last minute af, was het niet dat onze vrienden die voor ons waren lieten weten dat het echt de moeite was.

Onthaal:

We moesten even naar de voordeur zoeken, deze ligt namelijk niet aan de hoofdweg, maar een stukje in de winkelstraat.
De regels die je op voorhand doorgestuurd krijgt zijn duidelijk. Zodra de lamp bij nummer 12 uitgaat mag je binnen komen.

Je kan je spullen hier veilig opbergen, maar naar de wc kan je pas eens in de kamer.
Op weg naar boven komt ons een realistische verbrande geur tegemoet en we mogen aan de conciërge uitleggen wat we komen doen.

Kamer:

Eerlijkheid gebied dat ik in mijn hoofd had: pikdonkere kamer, zwart geblakerd interieur, rook en scares.
Gelukkig bewijst deze kamer het tegendeel en hoewel de school verbrand lijkt, is het wel smaakvol gedaan.

We blijken hier niet alleen te zijn en al snel merken we dat we maar beter de regels van de school volgen. Niet iedereen is zo blij dat we hier onderzoek komen doen.

De puzzels zijn simpel en leuk om te doen, veel meer heeft deze kamer ook niet nodig. Sommige ruimtes en tevens puzzels dragen bij aan het verhaal, maar net daar wringt het bij deze kamer.

De school is jaren gelden afgebrand en wij gaan op onderzoek wat er nu juist gebeurd is. Waarom sommige personages hier nog aanwezig zijn is een groot raadsel en dat maakt het hele plot een beetje dun.

Net doordat je eigenlijk met simpele aanpassingen alles een stuk geloofwaardiger kan maken.
Vervang de conciërge door een terreinbewaker en de directeur mag je gerust tegenkomen, maar dat die man hier de hele dag rondhangt is ook gewoon vreemd. De geesten die er nog zijn zouden ergens wel een klik mogen krijgen dat wij er net zijn om hun te helpen, maar dat kwam niet zo over.

Het is nu een rare combo tussen een afgebrande school en taken/opdrachten die niet meer echt kloppen in de setting.
Desondanks hebben we hier echt wel een toffe tijd gehad en het einde is… ondenkbaar bij ons.
Spectaculair is het wel, maar voor mij echt op het randje van wat je kan doen.

Conclusie :

Eerlijk is eerlijk, ik ben echt blij dat ik hem gespeeld heb.
Dit is niet de hoogvlieger van Athene, maar gezien de leeftijd van deze kamer echt wel eentje die de tand ter tijd doorstaan heeft.
Er zaten echt toffe elementen in en het verhaal kwam goed terug.

Ik zou hem zelf aan het begin van de trip plaatsen.

Wie zijn we en wat zeg je?

Deze kamer kwam pas redelijk laat op onze planning, puur en alleen omdat ik erg benieuwd was hoe zij een weeshuis zouden uitvoeren en omdat het prima paste in onze bestaande planning.

Ontvangst:

Ja zoals onze vriend Stan al schrijft, deze bouwwerf van een appartementsgebouw geeft in ieder geval al niet veel goede moed voor de room zelf.
Absurd eigenlijk waar zij overal maar rooms weten te bouwen, ongeacht de uitstraling van het pand of buurt…

Nadat we de klim naar de derde verdieping overleefd hebben zonder naar beneden geflikkerd te zijn, bergen we onze spullen op en openen we de deur naar het weeshuis.
Hoe vreselijk de trip naar boven was, zo goed ziet het er hier uit.

Kamer:

We komen ons klein manneke ophalen bij dit wel erg sfeervolle weeshuis. De juiste papieren zijn ingevuld en vanavond is het grote moment.
Waarom het verhaal dan plots draait waardoor wij plots in het weeshuis moeten verblijven is me een raadsel want wij zijn geen kinderen of wezen.

In ieder geval is het een goed excuus om ons op te splitsen en de ware aard van het weeshuis te laten ervaren.
De hele reden waarom we er zijn en hoe er tegen ons gedaan wordt kan de kliko in, want er is geen touw aan vast te knopen. We krijgen soms scares te verwerken en ff later doet dezelfde persoon weer gewoon of we daar horen te zijn.
Uiteraard spelen we het spel gewoon mee, want de interacties zijn tof, het interieur realistisch en de flow wordt goed aangestuurd door licht en de hintmachine die we al eens eerder gezien hebben, maar wel passend is. Door kleine, subtiele aanwijzingen voelt het niet echt als een hint aan en maak je goede progressie in de kamer.

Persoonlijk vond ik de stukjes waarin je als weeskind behandeld wordt enorm tof en ik denk dat dit het uitgangspunt van de kamer moet zijn. Je komt geen kind adopteren, je wordt zelf in een weeshuis geplaatst, daar kom je erachter wat hier allemaal gebeurt en met elkaar moet je een manier vinden om te ontsnappen zonder dat de hoofdnon ontdekt wat je doet.

Ergens tijdens het spel wordt je weer tot de orde geroepen en moet je weer naar je eigen slaapkamer. En dan hoor je dingen, een huilend klein meisje dat hier weg wil.
Maar dat bleek Stan te zijn en wat doe je dan? Dan ga je stiekem naar zijn kamer toe om hem de scare van zijn leven te bezorgen en dan samen in bed te kruipen voor we ontdekt worden :-)

De puzzels onderweg voelen random aan en zijn vooral passend in het thema van de room. Ik had liever gezien dat we meer te weten kwamen over de waarheid van dit weeshuis, iets wat prima had gekund. Die waarheid kom je wel te weten door andere elementen en ook dat is weer een beetje inspiratieloos.

Wat het minste was aan deze kamer was het einde. Grote ruimte waar zo een apotheose in kon, maar hier was duidelijk het geld op en geen inspiratie meer voor iets tofs.
En wat doe je dan? Rook? Licht uit? Of geluid lekker hard?
Er werd gekozen voor het laatste, totaal zonder reden en ons hintsysteem werkt dan natuurlijk ook niet meer. Deze ruimte kan echt een fantastisch schouwspel worden met de acteurs, maar dat is het helaas niet.

We ontsnappen met een gelaten gevoel, een waar je van weet hier zit potentie in, maar het komt er nu niet uit. Toch laten ze zien dat horror wel kan op een realistisch manier, alleen houden ze het niet vast tot op het einde.

Conclusie:
Dit thema is uitermate geschikt voor Athene.
Decoratie is hier ok, de effecten aanwezig en ze laten in het begin zien dat ze ook subtiel aan het werk kunnen gaan.
Pas het verhaal een beetje aan, kies een richting wie wij zijn en houdt dat vast en niet onbelangrijk, pas het einde aan en we hebben echt een topper.
Ik vond het zeker geen slechte room en hij verraste me echt op veel vlakken en net daarom dat ik bepaalde zaken jammer vond, net omdat deze kamer alles heeft om bij de top te horen.

Tof idee, matige uitwerking

Er waren een aantal kamers waar ik deze trip naar uit keek en Jumanji was er 1 van.
Sowieso een kamer waar een acteur in past en een enorme meerwaarde kan zijn, maar dan ook nog eens ingericht als een komedie…

Onthaal:

Brain On voelde voor mij echt aan als een escape room van BE/NL. Het contact op voorhand liep al erg vlot en ook buiten de normale uren spelen bleek hier mogelijk.
Tevens hebben ze een kleine ontvangstruimte, veel afwisseling in hun rooms en houden ze van puzzels. Ze gaan dus niet mainstream mee met wat iedereen anders doet.
Hun horrorkamer heet Outcast, de beginners kamer Elixer of life en hun grappige kamer Jumanji.

Wij spelen ze alle 3 en het was echt tof om ook eens een kamer te spelen zonder acteur of spanning.

Kamer:

Brain On had ons al verrast door hun goede afwerking en leuke ruimtes. Benieuwd of Jumanji dit vasthoudt.
Toegegeven het is niet de meest originele kamer. Je leunt op bestaande IP in een thema wat bijna onmogelijk goed neer te zetten is.
De acteur zal dus het verschil moeten maken.

De kamer start opnieuw tof. Leuke puzzels, tof decor en dan hoor je de trommels…. Jumanji… Jumanji… Jumanji…….

De wereld van Jumanji gaat voor ons open en het decor blijft tof. We maken ook kennis met, mmm, ja wie eigenlijk. In ieder geval iemand die al iets te lang alleen vast zit.
Aan ons de opdracht om zelf en liefst met onze nieuwe vriend te ontsnappen uit deze vreemde wereld.

Het stukje komedie is zeer beperkt en hier had ik echt meer van verwacht. Het beperkt zich veelal tot visuele grapjes en raar gedrag.
De acteur doet lekker mee, maar tegelijkertijd is hij ook de beperkende factor. Je weet namelijk nooit of je nu een puzzel of raadsel kan oplossen zonder hem. Dat lijdt vaak tot een frustratiegevoel. Je wordt eigenlijk belemmerd in je progressie door de acteur, veelal zonder reden.
Je moet bv 4 zaken zoeken, 3 vindt je redelijk vlot en de 4de blijkt onvindbaar. Dan blijkt de acteur die te hebben, iets wat hij pas na een tijd plotseling aangeeft.
Ja dan denk je wel: hoe had ik dit ;moeten weten, was het te voorkomen, was er een manier om het vlotter te laten gaan of moet dit steeds tijd kosten.

De acteur houdt zijn rol van afgezonderde gekkie wel goed vast en hoewel het erg gestript overkomt hebben we met onze groep wel een leuke tijd in deze kamer.

Conclusie:

Zoals ik al aangaf is dit een moeilijk thema om goed neer te zetten. De insteek van een grappige acteur kan tof zijn, alleen is de uitwerking niet geslaagd.
Ook de kamer valt een beetje tegen op vlak van ruimtes en onderdompeling, maar tegelijkertijd zitten er ook toffe elementen in.
Toch was ik blij dat ik hem speelde, puur door het overaanbod van horror werkt deze kamer lekker verfrissend en komen ze misschien met iets meer weg dan eigenlijk zou moeten.

Ben je bij Brain On, pak hem dan lekker mee.

Een schot in de roos

Als ik ergens No Exit niet mee zou associëren is het wel een humoristische room.
Bij mijn vorig bezoekje aan hun, kregen we een glimp wat het ging worden en dat zag er wel tof uit.

Tussen al het horror geweld dat Athene te bieden heeft, werkt deze kamer enorm verfrissend.

Onthaal:

Langsgaan bij No Exit is ondertussen een beetje als thuiskomen.
Het ontvangst was echt heel leuk en je voelt je als klant enorm gewaardeerd.
De ontvangstruimte is iets kleiner geworden aangezien ze voor Wanted: Dead or Alive een aparte ontvangst hebben gemaakt.
Na een korte briefing werden we opgehaald door onze begeleider van de kamer.

Kamer:
Humor, het is geen makkelijk thema. Dat lijkt het wel maar het is zo subjectief en als acteur zal je dus goed moeten aanvoelen wat een groep echt grappig vindt.
Nu, ik en Stan hebben de humor van een 5 jarige en roepen 14 jaar na datum nog steeds New Kids quotes naar elkaar. Dus dat komt wel goed.

De inleiding naar de kamer was in ieder geval al een schot in de roos. Onze acteur zit geweldig in zijn eerste rol en we hebben echt in een deuk gelegen van het lachen.
Nu het gevaar van zo een kamer is dat je hem net door die humor hoger gaat waarderen terwijl de kamer zelf meestal niet zo bijzonder is.
Maar dat is hier niet het geval. Het decor ziet er voor Griekse standaarden goed uit, het thema is realistisch neergezet en de puzzels zijn afwisselend en leuk om te doen. Nergens heb je hier frustratie omdat ze net op het juiste randje blijven van vlot, leuk om te doen en net moeilijk genoeg om de lollige sfeer te behouden. Ja hier en daar blijf je een beetje het houtje touwtje gevoel hebben en de afwerking kan echt nog wel iets beter.

De acteur is natuurlijk wat deze kamer speciaal maakt en we hebben echt een toppertje te pakken. Deze gast speelt moeiteloos in op alles wat we doen of zeggen en het concept werkt wonderbaarlijk genoeg perfect. De rollen worden net als de humor goed afgewisseld en af en toe vergeet je zelfs dat je hier eigenlijk bent om te ontsnappen.

De kamer verrast me echt doordat het verhaal ook nog eens leuk gebracht wordt, de ruimtes die je doorloopt zijn allemaal in thema en als je goed kijkt vindt je overal nog leuke grapjes terug.

Conclusie:

Het feit dat ze hier durven te kiezen voor eens iets anders dan horror is al bewonderenswaardig. Maar het is ook gewoon goed uitgevoerd.
De acteur die wij hadden was van top niveau en voelde zijn groep perfect aan.
Het verhaal is simpel, de reis leuk, de flow is luchtig en vlot, net wat deze kamer nodig heeft.

Wat mij betreft een unieke kamer die niet aan een tripje Athene zou mogen ontbreken.

Braaf puzzelen in Athene

Bij Brain on dachten ze lekker mee waardoor wij met onze groep van 7 lekker de 3 rooms buiten openingsuren konden spelen.
En hoe beter dan ff te ontsnappen aan al het horrorgeweld, dan met een ouderwetse puzzelkamer :-)

Onthaal:
Brain On voelde voor mij echt aan als een escape room van BE/NL. Het contact op voorhand liep al erg vlot en ook buiten de normale uren spelen bleek hier mogelijk.
Tevens hebben ze een kleine ontvangstruimte, veel afwisseling in hun rooms en houden ze van puzzels. Ze gaan dus niet mainstream mee met wat iedereen anders doet.
Hun horrorkamer heet Outcast, de beginners kamer Elixer of life en hun grappige kamer Jumanji.

Wij spelen ze alle 3 en het was echt tof om ook eens een kamer te spelen zonder acteur of spanning.

Kamer:
Heel eerlijk, het voelde ook wel eens goed aan om gewoon een normale escape room te spelen. Benieuwd wat ze in Athene ervan bakken als ze het licht aan moeten laten en er geen acteur in je gezicht loopt te schreeuwen.

En ja toegegeven, deze kamer doet het nog niet zo slecht. De decoratie is prima, de afwerking is meer dan ok en de puzzels echt fijn. De ruimtes zijn wel aan de kleine kant, dus een advies zou hier zijn: max 3 spelers.
Ook de room zelf verbaasde ook niet qua aantal ruimtes ofzo, het is gewoon een prima beginnerskamer met een breed spectrum van de puzzels die we allemaal kennen.
Het thema is niet bijzonder origineel en de uitwerking is gewoon ok te noemen.
De puzzels zijn goed verwerkt in het decor, dat compleet aanvoelt. Geen lege ruimte met wat props, maar mooi gevulde ruimtes. De puzzels hebben soms met het verhaal te maken, maar voelen meer losstaand aan, enkel op het einde komt het goed samen.
Wij speelden hem met 1 hint en hadden gewoon een fijne, rustige tijd.

Conclusie:
Ff een break van al het horrorgeweld, dan is dit een prima room voor een prima prijs.
Ze maken gebruik van techniek, het decor was echt prima, net als de afwerking.
Alleen voelt het een beetje als een 2 persoonskamer aan, dan voor een grotere groep.
De kamer stelde voor mij een beetje teleur met de algemene sfeer (licht, geluid en effecten) en het was gewoon te braaf.

Verwachtingen overtroffen

Toen ik contact zocht met de eigenaar was het eigenlijk niet de bedoeling om alle 3 de kamers te spelen.
Outcast was een van die kamers waar ik erg over twijfelde. Het schreeuwde langs alle kant Sanatorium en die heb ik ondertussen al genoeg gespeeld.
Ook had ik ergens een beeld in mijn hoofd dat de afwerking, het decor en de uitwerking erg minimaal gingen zijn, dus toen de eigenaar eigenlijk aangaf: willen jullie alle 3 mijn rooms spelen, gaf ik ook netjes aan dat ik twijfelde.
De prijs en het feit dat we er geen andere rooms voor moesten laten vallen, heeft ons uiteindelijk doen beslissen om hem toch mee te nemen.

Onthaal:
Brain On voelde voor mij echt aan als een escape room van BE/NL. Het contact op voorhand liep al erg vlot en ook buiten de normale uren spelen bleek hier mogelijk.
Tevens hebben ze een kleine ontvangstruimte, veel afwisseling in hun rooms en houden ze van puzzels. Ze gaan dus niet mainstream mee met wat iedereen anders doet.
Hun horrorkamer heet Outcast, de beginners kamer Elixer of life en hun grappige kamer Jumanji.

Wij spelen ze alle 3 en het was echt tof om ook eens een kamer te spelen zonder acteur of spanning.

Kamer:
Met 0 verwachtingen ging ik hier binnen, maar het moet gezegd, vanaf minuut 1 was ik aangenaam verrast. We hebben sfeervol licht, we hebben een decor dat realistisch aanvoelt en we hebben leuke puzzels.
Dit is een kamer die spannend en met momenten eng is, maar ook rust bied. Het is absoluut geen die hard kamer, eigenlijk zoals mijn collega al schrijven, een goede opwarmer.
De kamer houdt zijn niveau consistent vast en de hele kamer voelt erg realistisch aan. 1 persoon in ons team vond dit echt een enge kamer, net door het thema en de goede uitvoering ervan.
De kamer bouwt lekker op, heeft goede scares op de juiste momenten, maar bied ook af en toe rust, daardoor staat de spanningsboog niet continue op 100% wat echt prima is.
Ook gebruiken ze best wat techniek om de hele ruimte net echter te doen aanvoelen en meer te laten leven.
Het verhaal was duidelijk en de puzzels voor 3 personen goed te doen. Je hebt dan ruimte en er is voor iedereen wat te doen.
Het thema is een beetje uitgekauwd, maar de uitvoering is wel beter dan wat ik eerder al heb gezien.
Waar Sanatorium meer gaat over het benauwde, het onaangename en de interactie met desbetreffende personages, draait het hier meer om de puzzels.

Conclusie:
Ja ik ben blij dat ik hem gespeeld heb. Weet je niet of horror iets voor je is, dan is dit echt een iets mildere vorm wat je in Athene tegenkomt. Voor NL en BE begrippen is het nog steeds waarschijnlijk heftig ;-)
Het decor was goed, de puzzels hebben een goede logica en de acteur(s) zaten goed in hun rol.
Prima kamer om mee te nemen.

Halloweenhuis met raadsels

Dit vond ik een hele moeilijke kamer om te beslissen of ik hem wilde spelen.
De eerste reden was wel dat ik al wat gehoord had van de eerste versie en dat bleek al scare factor 10 te zijn.
Nu zonder stoer te willen klinken ben ik niet snel bang in een kamer, alleen heb ik het niet begrepen op zwaar fysiek contact.

Tegelijkertijd was ik ook nieuwsgierig wat het nu allemaal juist was. Na contact gezocht te hebben met de overigens zeer toffe eigenaar, bleek er geen fysiek contact te zitten in deze room. Tja, boeken maar dan.

Onthaal:
Als je deze room mist, dan zou ik maar voor een bril gaan. Dit is het grootste billboard dat ik ooit bij een escape heb gezien denk ik.
Het ontvangst is grappig en spannend tegelijkertijd.
Je kan nog even naar de wc en veilig je spulletjes opbergen, altijd fijn voordat je afdaalt naar de hel :-)

Wat het intro praatje en de manier waarop nu juist met de kamer te maken heeft is me nog steeds een raadsel, maar het was wel tof.

Kamer:

Ik had werkelijk op het ergste voorbereid, wat dat ook mag zijn. Het begin maakte me meteen duidelijk dat ik hier niet voor de verfijning moest zijn. Het is fel, in your face en non stop.
Lethal Decision 2 is eigenlijk een halloweenhuis met puzzels en die puzzels zijn echt goed te doen. Ze wisselenen lekker af, je moet samenwerken en zijn met momenten pittig, zeker gezien de omgeving. Maar wat ze niet doen is passen in het verhaal, laat staan een link hebben met het thema. Het voelt zo random aan dat je dat stukje mag loslaten.

Het decor is…. Met momenten ok, met andere momenten echt van de pot gerukt. Heel de kamer bestaat eigenlijk uit ruimtes die werkelijk niks toevoegen of toch geen cohesie bevatten. Het is je dik 2 uur bezig houden tot het einde waar de kamer wonderbaarlijk teruggrijpt naar het verhaal waar je mee begon.
En daar gaat het net geteld 3 minuten goed voor ze teruggrijpen naar 1 van de zaken die ik het meest haat in een escape room.

Ik ga er voor de rest niet teveel woorden aan vuil maken en meteen door naar de conclusie.

Conclusie:

LD2 is net als Paradox gemaakt voor een bepaald publiek. Het is een you hate it or love it verhaal. Sommige mensen gaan dit tof vinden, andere waarschijnlijk niet.
Waar LD1 nog extremer is hierin, lijkt LD2 niet te kunnen kiezen waar het bij wilt horen.
Persoonlijk was het niet mijn room om verschillende redenen.
Vooral het totale gebrek aan een reden waarom alles gebeurt, de scares die zo vaak komen dat het op een bepaald moment meer vervelend wordt dan eng, de rook, het einde en de talloze ruimtes die zo random aanvoelen… nee er zijn halloweenhuizen waar een beter verhaal in zit dan deze room en ik snap de hype rond de Lethal Decision kamers niet zo. Een deel van onze groep speelde 1 trouwens en hoewel het niks voor mij zou zijn, snapte ik daar wel van hoe het iets voor een bepaalde doelgroep kan zijn.

Dit was niet wit of zwart en dat maakt hem net minder sterk.

Roodkapje met een baard in de keel

We starten onze derde Athene trip met deze room.
Visual ziet er goed uit, het verhaal is in een horror versie origineel en dit kan best wel eens iets tofs worden.

Onthaal:

Ja hier is een onthaal, iets dat je in Athene niet altijd meemaakt. Ze hebben een kleine ontvangstruimte waar de eigenaar ons vriendelijk welkom heet. Zijn Engels is goed genoeg om een gesprekje te voeren. Er is de mogelijkheid om naar de wc te gaan en je spullen op de bergen .

Kamer:

We moeten in een rijtje gaan klaar staan met een blinddoek op om zo 1 voor 1 naar de kamer gebracht te worden. Dit kan altijd 2 kanten uit… of het is echt iets tofs of het is een goedkoop excuus.
In dit geval was het helaas het laatste.
We worden 1 voor 1 zo de kamer in geplaatst, maar zonder reden, want eens in de kamer staan we gewoon op tig verschillende plaatsen zonder een doel.
We hadden evengoed de kamer in kunnen wandelen.

Maar eens die blinddoek af ziet het er wel leuk uit. Het decor oogt realistisch, de puzzels zijn vlot en passen in de setting en wonderbaarlijk bouwt de kamer goed op qua engheid.
De progressie in de kamer wordt niet verstoord door eindeloze scares zonder reden, maar zijn goed getimed. Less is more bewijst hier zijn nut.
Maar helaas blijft het goede nieuws niet duren. Waar de eerst 2 ruimtes nog redelijk uitblinken, zie je precies waar het budget op was. Niet alleen het budget, maar ook de inspiratie want plots hebben we voor elke puzzel haast een hint nodig, net terwijl de flow hiervoor prima was. Plots is elke puzzel haast gelijk aan: zoek de hele kamer maar af met dito hint.

Het verhaal van de kamer is een beetje zwak.
Ten eerste omdat er niks van terugkomt in de kamer. Nu snappen wij ook wel dat het een voorwendsel is, maar het geeft ons geen echte reden om net door te gaan met de kamer, eerder om om te draaien. Pas het aan naar: we moeten in oma’s huisje nog wat zaken gaan regelen of iets zoeken en we hebben meteen ons doel.
Nu schreeuwt alles

Ten tweede omdat de kamer weliswaar twijfel zaait over wat er nu eigenlijk aan de hand is, maar geen conclusie bied, daar moet je deel 2 ook voor spelen.
Ik weet niet of ik daar helemaal fan van ben. Het is prima dat een kamer doorborduurt op een vorig deel, maar je zou toch met iets meer antwoorden naar buiten mogen komen dan nu het geval is.

De kamer heeft dus wel potentie, maar dat komt er nu niet uit. We speelden hem met 3 personen en dat is ook een prima aantal, zowel qua grootte van de room als het puzzelaanbod.

Conclusie:

Waar ze in het begin nog laten zien dat het anders kan, zowel betreft de decoratie als de opbouw in scares, houdt de kamer dat helaas niet vast.
En dat is doodzonde want net dit zou ervoor zorgen dat deze kamer veel hoger kon eindigen. Het verhaal echt origineel en zeker een sprookje omzetten naar een horrorgame sprak me echt aan.
Ook het einde dat zwak te noemen is viel me tegen en is niks anders dan een aanloop naar het 2de kamer die we ook hierna gespeeld hebben.

Teleurstellend door decor en uitwerking

Na ons eerste avontuur hier, konden we verder naar Red riding Hood 2 the wolf.

Onthaal:

Deze kamer heeft in tegenstelling tot de eerste room wel fysiek contact.
We hadden gevraagd om het te verwijderen, maar dat werd ons afgeraden.
Het is een klein stukje van de kamer, maar het zou een gemis zijn.

Het onthaal zelf is opnieuw prima en na een korte pauze tussen de rooms kon ons 2de avontuur beginnen.

Kamer:

De start van de kamer is bijzonder te noemen. Het is leuk gedaan maar je ziet het wel van mijlen ver aankomen. De weg naar waar het leidt spreekt me wel niet aan en ik ben benieuwd hoe ze het thema in deze omgeving gaan duwen.
Het antwoord is: slecht. Opnieuw staan we in een vochtige lelijke kelder wat weer als een excuus gebruikt wordt in het verhaal om zo weinig mogelijk te moeten thematiseren.

Wat wel goed is, is de uitvoering van de wolf. Plaats deze acteur in een betere setting en het zou zoveel beter zijn. Helaas moeten we het doen met deze kelder en het wordt er ook niet beter op.

Het verhaal ontrafeld zich terwijl je de kamer speelt en is in de basis nog prima. De uitwerking ervan kan een stuk beter, maar het was te volgen.

De puzzels doorheen de kamer miste gewoon een lekkere flow en vaak kwam het neer op wat doelloos zoeken. Vaak was wat we moeten doen ook zo vergezocht dat we het ook niet uit onszelf gedaan hadden.
Zo was er bij elke ruimte wel iets waarvan je dacht: wie doet dit uit zichzelf?
Beetje alsof je achter een stopcontact moet gaan kijken, maar dan anders.

Het fysieke stukje dan maar… Ja dat kon wel tellen, maar of het nu echt iets is waarvan je denkt: dit moet er echt in…
Als toeschouwer ervan gaf het dat gevoel van zie ik dit nu echt goed, maar de persoon die het moet doen gaat er wel blind in mee. Het kan iets zijn waar je je echt mee kan bezeren. Bij ons had de desbetreffende persoon achteraf ook last van zijn knie, maar besefte tegelijkertijd ook dat het een showtje was en wou het voor de groep ook niet “verpesten”.

Deze kamer is geschikt voor 3 a 4 spelers, daar lenen de ruimtes zich prima voor.

Conclusie:

Ik had niet verwacht dat ik uiteindelijk red riding Hood 1 beter zou vinden dan 2, maar goed.
Ik denk dat vooral de setting, het decor de kamer nekt, want alles in deze kamer schreeuwt gewoon goedkoop en bestaande kelder.
En dat nekt eigenlijk gewoon de volledige kamer.
Je verwacht een bos, hutjes, misschien een geheim gedeelte en ja natuurlijk kan het verhaal een twist geven. Alleen voelt het nu zo niet aan.

Ook de flow die bij ons echt niet lekker was, met teveel doelloos zoeken of zaken doen die je niet snel uit jezelf zou doen maakt dat je al snel gefrustreerd rondloopt.

Deze kamer was voor mij een van de teleurstellingen van deze trip.
Jammer want het verhaal en thema barsten van de potentie alleen komt het er niet uit.

Terug in de bak, maar niet voor lang

Moet je Prison Escape nog eens spelen als je de eerste keer een geweldige ervaring hebt gehad?
Dat gaan we uitzoeken want samen met 9 anderen was ik op de première van Prison Escape Utrecht.

Onthaal:

Waar Doetinchem nog vrij eenvoudig was (je parkeert gratis en wandelt richting een bistro en stapt op de bus) is het in Utrecht net iets anders.
We vertrekken namelijk vanuit de binnenstad en dat is minder praktisch.
Parkeren deden wij in de Vaartsche Rijn (aan het station) en van daaruit is het ongeveer 7 minuten wandelen.
Aangekomen zie je de herkenbare gele bussen en krijg je duidelijke instructies wat je mag verwachten.
Zorg in ieder geval dat je je aansprakelijkheidsformulieren hebt ingevuld en dan is het enkel een kwestie van op de bus stappen en het spel kan beginnen.

Kamer:

Eens op de bus start ook hier je ervaring. Persoonlijk vond ik de rit in Doetinchem strenger en daardoor dus realistischer en ondanks dat de aankomst daar erg goed was, heeft het wel iets indrukwekkend om achteruit het Pieter Baan Centrum ingereden te worden.
De inleiding is vlot en lijkt al wat kansen te bieden.. maar schijn bedriegt.

We merken al vrij snel dat je eigen spel pas kan beginnen op een later tijdstip, ergens een beetje logisch ook, maar toch blijft het mij storen dat de verhalen en mogelijkheden te sterk zijn afgelijnd.
Na een korte toespraak van de directeur, kan ons spel beginnen.
We worden onderverdeeld in secties en gaan naar onze cellen.

Nu ik ben geen voorstander om iedereen te laten ontsnappen. Voor mij zou het meer de uitzondering moeten zijn en een soort bekroning voor je sluwheid. Maar de vraag is dan: hoe geef je iedereen die blijft een leuke tijd?
Je moet dus wat geluk hebben met je verhaallijn die je gaat volgen, bewust of niet.
Net als vorige keer had ik deze keer geluk en vond ik met een paar anderen een zeer toffe rol, namelijk die van stagiair cipier. Echt super gaaf om aan die kant van het spectrum te kunnen staan, maar het zorgt ook voor verwarring. Sommige spelers hadden namelijk niet eens door dat wij mede gevangenen waren….
Nu ik geniet van zo een rol en het was echt heerlijk om er voluit voor te gaan.
De acteurs waren in ons geval enorm goed. Hier en daar merkte je wel het verschil tussen een doorwinterde acteur en een nieuwkomer, maar ik moet zeggen dat ik genoten heb van de interacties.

Maar ondanks deze interacties, al mijn pogingen tot manipulatie, merkte ik hier sneller dan in Doetinchem dat mijn speelwereld erg klein is en dat wat je ook probeert, die wereld pas groter wordt op een bepaald tijdstip. Het free roaming gevoel wordt daardoor wat de kop ingedrukt en dat is jammer.
Uiteindelijk ontsnappen we met een beperkt groepje en komen we samen in de bar met alle anderen.

Conclusie:

Ik begrijp heel goed dat 130 mensen een goede tijd geven een enorme opgave is en niemand doet het hun na. Daardoor vervalt het individuele en wordt het meer mainstream.
Voor mij mag Prison Escape extremer worden, strenger, geloofwaardiger, want net als de vorige keer bouwen ze hier goed op en zijn de eerste 20 minuten misschien wat passief en saai te noemen, maar wel geloofwaardig.

Doordat iedereen moet ontsnappen, belast je ook de acteurs met teveel spelers en vervalt hun rol als cipier volledig. Er heerst een soort van totale chaos en als je dan 6 mensen sloten ziet kraken vol in het zicht van een cipier, dan ben je mij kwijt.
Voor mij bestaat de kunst erin om mensen een geloofwaardig verblijf te geven met de nodige taken zodat ze kunnen ervaren wat het is om een gevangene te zijn. De personen onder ons die inventief, sluw of manipulatief genoeg zijn, kunnen misschien ontsnappen.
Dat zou voor mij meer een beloning zijn, dan samen met 130 man buiten te staan.

Maar dat is mijn mening en eerlijk is eerlijk, hoedje af voor Rik en zijn team wat ze elk weekend +/-8 keer doen.
Ondanks dat ik het liever extremer en strenger zou willen hebben, hebben we ons opnieuw ongelofelijk geamuseerd.
Heb je nog niet gespeeld, ga en beleef het, wees niet bang, probeer een tof verhaal of rol vast te krijgen, want je kan hier deels in sturen, beeld je even in dat je een echte gevangene bent en baan je een weg naar buiten.

Response by Prison Escape Utrecht

2024 April 16

Wat leuk dat je weer van de partij was en bedankt voor je enthousiasme en eerlijkheid! Door reacties als de jouwe kunnen we de productie steeds beter maken.

Een wereld van ongeëvenaarde frustratie

"Stap in een wereld van ongeëvenaard mysterie en exclusiviteit. Laat je innerlijke detective los terwijl jij en je groep aan een reis beginnen die de gewone escape rooms overstijgt. Stolen Symphony biedt een sfeer als geen ander, zorgvuldig ontworpen om je onder te dompelen in een rijk van muziek, puzzels en opwinding."

Met deze gevleugelde woorden geeft de maker aan wat ons te wachten staat.
Op naar Gent dan maar om eens te kijken wat ons te wachten staat!

Onthaal:
De escape ligt in een buitenwijk van Gent. Je kan hier in de straat parkeren gratis parkeren (hoop ik)
De escape room zelf is matig aangegeven, enkel een papiertje op de brievenbus laat weten dat we wel degelijk juist zijn, want dit is gewoon een appartementsgebouw, wat anno 2024 een beetje vreemd aanvoelt.
De eigenaar staat ons in ieder geval al op de te wachten in het halletje en spreekt ons vriendelijk, in het Engels, toe.
Hou er dus rekening mee dat alles in deze room in het Engels is.
De ontvangstruimte, tja dat is een uitgeklede woonkamer met een bank en een grote tv.

"Bij de Stolen Symphony laten we je je ervaring naar een hoger niveau tillen met gratis drankjes die een vleugje luxe toevoegen aan je escapade."

We krijgen idd een drankje dat inbegrepen zat in de boeking en een woordje uitleg dat dit geen simpel avontuur gaat zijn. Op die manier was de kamer al een paar keer in de media gekomen en ik moet zeggen dat ik hier mijn bedenkingen bij had. Het is een dunne grens tussen moeilijke puzzels en vergezocht of onlogisch. Maar goed, we hebben wat ervaring en een leuke uitdaging is altijd leuk.
Na het bekijken van het beetje vreemde intro filmpje kon onze 60 minuten beginnen.

Kamer:

De eerste indruk van de ruimte is goed. Dit ziet er echt uit als een muziekstudio.
En om meteen maar de verwachtingen wat bij te stellen, het is een single room.
En dit bovenstaand stukje was het goede nieuws, want alles wat hieronder komt te staan gaat erg negatief klinken en dat heeft meerdere redenen.

Het eerste stuk is de verwachting waarmee je naar de kamer gelokt wordt.
Woorden als:
- ongeëvenaard mysterie en exclusiviteit.
- Dompel jezelf onder in de betoverende wereld van melodieën en mysteries

Het 2de is de prijs want deze kamer kost, zonder korting, maar liefst 180 euro voor 4 en 220 euro voor 5 mensen.
Dat zijn serieuze prijzen en die mag je ook vragen, alleen komt deze kamer nog niet in de buurt van de kwaliteit, beleving, verhaal en vooral plezier wat je bij de collega krijgt.
Als je die 2 zaken combineert, dan verwacht je als verwende speler wel iets.
En begrijp me niet verkeerd, ik kan een goede puzzelkamer enorm waarderen.
Zeker als er passie inzit en dat stukje benoem ik nu misschien te weinig. Deze man heeft zeker passie voor wat hij gebouwd heeft. Alleen slaat hij nu de plank wel erg mis. Maar goed, terug naar de room zelf.

Dat deze room moeilijk is klopt helemaal, maar het is niet een leuke manier van moeilijk.
De hele kamer barst van de hangsloten, red herrings en zoeken heeft deze kamer naar een Olympisch niveau getild. Er zit zoveel ruis in deze kamer, zoveel afleiding, zoveel zaken waarvan wij dachten: hoe hadden we dit moeten weten, waarom zouden we daar moeten zoeken.
Nergens is aanleiding voor en als dat nog niet erg genoeg is zitten er zaken bij die gewoon voorgezegd worden en puur gokken is.
Stel je hebt een hangslot met 4 cijfers, dan krijg je in deze room een voorwerp met nummers op. En dan mag jij gaan gokken tot je de 4 cijfers hebt. En dat noemen we dan moeilijk…
Ook het zoeken… ja we hebben nog net niet de bureaustoel uit elkaar gedraaid. Ik heb er geen probleem mee dat je wat beter moet kijken, maar we hebben als speler 0 richting of reden om ergens beter te kijken of zoeken. En opnieuw is dat de moeilijkheidsgraad.

Op een papier vol noten staat misschien ergens een boodschap 1 mm groot, ergens tussenin. Waanzin!
Ik kan nog zinnen doorgaan hoe je hier continue het frustratiegevoel krijgt van HUH? Why?

We hadden op een bepaald moment de tafel vol liggen met puzzelstukken (niet letterlijk), sleutels, die we dan op elk mogelijk slot mogen gaan proberen en als we dan eindelijk, na 20 minuten ploeteren is deze wereld van ongeëvenaard mysterie en exclusiviteit, iets open kregen, dan was het niet belonend, maar frustrerend.

"Immerse yourself in the enchanting World of melodies. "

Yep die regel mag ook meteen van de site, want deze kamer heeft 0 sfeer en gek genoeg doodse stilte op een paar momenten na. Opnieuw hebben we een muziekkamer die niks met muziek doet..

De hints in deze kamer, die je broodnodig gaat hebben, want er is geen mens op aarde die deze room in 60 minuten kan spelen zonder hulp, moet je vrijspelen. Maar de site geeft al aan: max 2 hints van de GM… Waarom? Omdat het al niet frustrerend genoeg is?
Nu week hij daar in ons geval gelukkig vanaf, maar toch. Je zou maar 220 euro betaald hebben voor 60 minuten plezier.

Conclusie:
Pfff wat is de gimmick? Ik bouw een super moeilijke kamer die niemand haalt?
Dat is gelukt, zonder twijfel.
Dit is ook echt de enige reden waarom je deze kamer moet spelen, om jezelf uit te dagen en te kijken hoeveel frustratie je aankan.
Na het spelen krijg je een filmpje waarin alle stappen doorlopen moeten worden en net daarom schrijf ik zo een slechte review.
Ik durf best toe te geven als iets aan mezelf ligt, dat ik het niet zie, een slechte dag heb of dat het gewoon niet mijn kamer is. In zo een filmpje moet je dan een aha moment krijgen en denken, shit ik heb dat niet goed aangepakt. Maar wat je dan ziet is allemaal zo vergezocht, zo absurd dat ik totaal dichtsloeg, geen zin meer had om vragen te stellen en gewoon weg wou.

Ik ben echt benieuwd wat andere reviewers van deze kamer vinden.
Maar als je dit leuk vindt, zijn er in Athene nog 3 van deze rooms onder de naam Paradox.



Na het plaatsen van de review kregen ik en elke andere speler die iets van kritiek gaven op deze kamer een reactie van de eigenaar.
Dat mag natuurlijk, want net zoals wij zijn product beoordelen, mag hij zich ook verdedigen.
Alleen spreekt de manier waarop wel boekdelen.

Om een aantal punten te benoemen:
- De toon die wij als spelers te verwerken krijgen is neerbuigend en je wordt nog net niet voor dom uitgemaakt.

- En ja ik weet wat een trailer is, alleen gaat het over de inhoud ervan. De stem versta je slecht, het verhaal is vreemd en er wordt in de kamer totaal niks meer mee gedaan...

- Het is fijn dat je puzzels gebaseerd zijn op games uit Zweden, maar we zitten in België. Je komt binnen in een sector die al bestaat en je
had denk ik beter wat marktonderzoek gedaan. Het is echt prima dat je iets anders wilt doen als de rest, maar je moet wel begrijpen
dat mensen dit boeken en spelen om in de eerste plaats plezier te hebben.
Als jij een kamer bouwt voor een niche van een niche, dan ga je gewoon veel mensen hebben die geen leuke tijd gaan hebben.
Ga je alle spelers die iets van kritiek durven sturen zeggen: tja dan is deze kamer niks voor jou?

- Je reactie op dat er geen muziek is gaat misschien wat verloren in de vertaling. Er is geen muziek aanwezig in de kamer, maar sommige
puzzels zijn inderdaad weldegelijk gelinkt aan het muziekthema.

- Nergens wilt het aantal kamers dat je gespeeld hebt iets zeggen over hoe slim je bent, dat klopt, maar dat beweer ik ook nergens.
Wat dat wel wil zeggen is dat ik het leuk vind om rooms te spelen of ik ze nu haal of niet. Maar wat je wel weet na zoveel rooms, is of iets
lekker aanvoelt, wat je kan nuanceren, dat je een groot referentiekader hebt om te vergelijken. En ja dat heb ik wel en zeker als die
parameters de verkeerde kant uitslaan tussen wat je betaald en wat je krijgt, dan kan ik dat onder woorden brengen in een review.

Het gaat er trouwens ook niet om of ik je durf te bellen, maar of ik daar zin in heb, want dat antwoord is nee.
Aan alles laat je gewoon zien dat je niet open staat voor feedback en je spel opnieuw spelen heeft geen nut als je na het spelen te zien
krijgt wat je nog had moeten doen.
Je kamer geeft me gewoon geen plezier en dat is nu net de reden waarom ik speel.

Ik wens je oprecht veel succes met je kamer. Spelers die een puzzel uitdaging zoeken zijn aan het goede adres en dan bepalen ze zelf
maar of hun de prijs waard vinden.

Response by Stolen Symphony

2024 April 8

Okay, so if it feels strange, why even bother to visit.. You see on google maps how it look it says on our website a living room escape room. The info is super clear before you even make a decision.
It's called a trailer, not a strange video. Please provide us with the videos for your rooms! If frustration was what you felt, well, the this room is simply not for you. The are different levels of cognitive, and at least half of the puzzles in Stolen Symphony is Pure Basic puzzles on games in Sweden, where I am from and have most experience from.
Nothing to do with music isn't true, it has if you figure out how to activate things, play with the instruments an do on. If you do that the game is something else, but if you stand still and do nothing, well, of course nothing happens.

So again, it says on our website that IT IS difficult. To have 300 rooms experience does not mean that you are highly skilled in what Stolen Symphony offers. But since we are good people here, we say like this.. If you dare to call us you can come and play again - for free.

Real Life game to the max

Om verschillende redenen kwam het er maar niet van om de nieuwste horror beleving van Entered te spelen.
I can hear you was een van de spellen die me tot op de dag van vandaag is bijgebleven door zijn intensiteit van 100% van bijna het begin tot einde.
Reden genoeg eigenlijk om eindelijk naar As af te zakken en me onder te dompelen in de wereld van the Gricers!

Onthaal:

Voor je begint krijg je de nodige info te verwerken. Het lijkt op het eerste inzicht erg veel, maar als je het goed bekijkt is het grotendeels common knowledge. Lees het in ieder geval goed door, anders begint je spel al met vertraging (free tip)
Parkeren kan op het terrein en is gratis.
We ontmoeten ons contactpersoon van de Red Eye op een afgesproken plaats en van daaruit start onze opdracht. Je spullen kan je veilig achterlaten en je kan nog even naar de wc voor je start.
Gelukkig voor ons voorziet de organisatie ons van een overal, knielappen en de nodige apparatuur om deze missie tot een goed einde te brengen!

Kamer:

Of beter gezegd spel. Want dat is wat dit is, het is een game die wij echt gaan beleven.
Vergeet dus even wat je weet van escape rooms en ga met een open mind naar binnen.
Wij spelen dit spel overdag en voor de betere beleving zou ik iedereen adviseren om hem ’s avonds te spelen. Het geeft een extra dimensie aan je beleving.
Net als in een game leer je al doende hoe dit spel en deze wereld werkt, wat het doel is en hoe je dat kan bereiken. En waar ICHY nog 100% spanning was over de volledige ervaring, kun je hier spreken over gelaagdheid. Net als een goed spel of film, bouwen we op in spanning, moeilijkheidsgraad en komen we meer te weten over de wereld van de Gricers.
De game mechanic waarop dit spel draait is simpel maar geniaal en vooral uniek. Het geeft tegelijkertijd een gevoel van veiligheid en stress en je vervloekt het vaker dan je zou willen. Maar eens je het onder de knie hebt, bied het ook mogelijkheden.
De wereld van de Gricers is ruim in opzet en vooral authentiek. Je zal als team moeten werken om die wereld groter te maken en zo te ontdekken wat er juist allemaal gebeurd.

Ik moet in dit geval wat vaag blijven over wat je juist moet doen, maar ik kan een paar zaken vertellen.

- De makers hebben niet gelogen als ze zeggen dat je fysiek in orde moet zijn. Dit is echt een fysiek spel en ik zou 2 keer nadenken om dit in een dag te duwen waar je nog kamers moet spelen of hebt gespeeld.

- Qua engheid valt het wel mee, zeker als je ICHY gespeeld hebt. Ze kijken hier goed mee en sturen de acteurs goed aan. Ik had in ieder geval continue een goed gevoel van progressie in de game, iets wat ik wel kan waarderen.

- Wees niet bang om op ontdekking te gaan, het gaat je spel net vooruit helpen ipv op veilig te spelen.

- Laat los wat je weet van escape rooms. Progressie kan hier aanvoelen als hints, maar niks is minder waar. Jij bepaald hoe het spel loopt, enkel met jouw info gaat het spel verder.

- Hoe je het ook doet, iedereen haalt het einde (of toch bijna iedereen ;-) ) Maar de weg er naar toe is voor elke groep uniek. Het einde dat jij meemaakt kan dus anders zijn dan dat van een andere groep.

De 3 uur zijn echt voorbij gevlogen en de opdracht waar we mee naar binnen gingen, daar zijn we in geslaagd!

Conclusie:

Net als bij Stay in the Dark en I can year you moet je hier niet zijn voor de puzzels of raadsels.
Waar Stay in de Dark een film is, is dit een game.
Ik denk oprecht dat de wereld die Entered hier geschapen heeft, zo in een boek zou passen, zo uitgebreid is de verhaallijn uitgewerkt. Is dat teveel info voor een “horror” game? Ja misschien wel.
Maar het zorgt er wel voor dat voor elke vraag een antwoord is, voor elke actie een reden en dat kan ik waarderen.

We hadden iemand in ons team die nog niet veel ervaring had met enge ervaringen met acteurs en ook voor haar is het super meegevallen. Laat je dus niet tegenhouden als je iets banger bent aangelegd.

Opnieuw zet Entered zich op de kaart met een unieke gameplay in een super vette setting.
En ja dit is niet voor iedereen, daarvoor verwachten teveel van ons nog net iets teveel een escape room pur sang. Ik kan enkel zeggen, laat het even los, vergroot je visie en geniet van elke minuut.

Kleurrijk puzzelen

Een bezoekje aan Amaze in Amsterdam en nog wat tijd in de avond over?
Kamertje boeken dan maar. Ten Colours had ik al voorbij zien komen, maar ik wist ook goed dat dit niet de kamer was waar je speciaal voor in de auto moest springen. Maaaaar nu we toch in de buurt zijn had ik wel zin in de uitdaging.

Onthaal:

De kamer ligt op een klein industrieterrein en beschikt over eigen parkeerplaatsen. (tevens met laadpaal)
Ze hebben hier een ruimte en gezellige ontvangstruimte, kluisjes en uiteraard een wc.
Het ontvangst is echt hartelijk, alsof we hier al 10 keer geweest zijn.
Na een babbel over onze favoriete hobby konden we met de juiste verwachtingen de kamer in.

Want laat ons duidelijk zijn, dit is geen kamer die je moet bezoeken om een verhaal of decor. Je speelt dit om te puzzelen en jezelf te testen tov je mede escapers met de hoop dat je verder dan hun geraakt ;-)

Kamer:

10 kamers, 10 puzzels. Soms hoeft het leven niet moeilijker te zijn. Elke kamer is anders in opzet, moeilijkheidsgraad en thema. Niks heeft met elkaar te maken, er is geen rode draad en er is maar 1 puzzel.
Niet geheel onlogisch is dit dus ook een kamer die je met 2 a 3 mensen speelt, want er is ook niet meer te doen.

Door de eerste 5 kamers zul je als ervaren escaper wel vliegen, pas bij 6/7/8/9 merk je plots dat de puzzels meer lagen bevatten en een stukje moeilijker worden om tot de oplossing te komen.
De puzzels zijn niet echt bijzonder en alles heb je al wel eens eerder gezien, misschien in een andere uitwerking.
En dat het vlot ging, dat zal ook moeten, want voor de laatste puzzel heb je echt tijd nodig.

Conclusie:

Ja veel valt er over de kamer niet te vertellen. De uitwerking is simpel en goedkoop en op zich is daar niks mis mee. Er zit zelfs geen plafond in de kamer :-)
Je boekt en speelt deze kamer als beginnend speler om eigenlijk te leren escapen. De kamer neemt je meer door verschillende lagen logica, verbanden leggen en bepaalde zaken te combineren en net los te laten.
Als ervaren speler boek je deze room om jezelf te testen hoe ver je geraakt.
Bij sommige puzzels zit de moeilijkheidsgraad ook een stukje in het outside the box denken en niet alle verbanden zijn even logisch. Meermaals moesten we iets doen waar we van dachten dat we dit zonder hint nooit zo gedaan zouden hebben. Maar wat voor de een moeilijk is, is voor de ander vanzelfsprekend en iedereen zal in deze kamer wel iets hebben waarop hij min of meer vastloopt.
En die hints krijg je ook iets sneller dan je normaal verwacht. Net doordat je echt door moet puzzelen en er slechts 1 puzzel is, zijn die hints ook wel nodig.

Nadien hebben we nog lekker na gekletst en hoorde we dat er nog een nieuwe kamer op komst is. We zijn benieuwd!

Response by Just Escape

2024 February 19

Super bedankt voor de mooie uitgebreide review! Het was ontzettend leuk jullie in de kamer te zien spelen. Wij kijken er naar uit jullie terug te zien in Colours of Art!

Puzzelen in de crypte

Rip is de nieuwste kamer van Lock Us en tevens ook de laatste want ik vernam dat de eigenaar er binnenkort mee stopt.
Nog snel even Rip meenemen nu het nog kan!

Onthaal:

Op een zondag is parkeren hier niet zo een punt, het is gratis doorheen de stad.
Op andere momenten trek je hier best een minuut of 5/10 extra voor uit want de escape room ligt in een galerij in het centrum.

We worden hartelijk ontvangen door de eigenaar en na een gezellige babbel kunnen we aan onze laatste room hier beginnen.

Kamer:
Je merkt meteen dat dit hun nieuwste kamer is. De start is meteen "anders" en in thema.
En ook binnen in de kamer merk je duidelijk een verschil in afwerking tov de vorige rooms.
Zoals jullie al vaker gelezen hebben is dit een kleinere kamer.
Dat is het ook en het is misschien wel de kleinste room die ik ooit gespeeld heb. Maar tegelijkertijd doet het niks af aan het puzzelplezier en die zitten er voldoende in. Ik denk oprecht dat de eigenaar elke cm2 benut heeft die hij maar kon vinden voor deze room en door de lineariteit van de puzzels valt die beperkte oppervlakte nog wel mee.

Qua flow zit deze kamer wel goed in mekaar. Wij haalden hem in 38 minuten zonder hints en dat voor een room waar 50 minuten voor staat. Ook sfeer, verhaal en effecten waren echt prima en zijn opnieuw een verbetering tov de vorige "oudere" kamers.


Conclusie:

Dit is een leuke 2 persoonskamer als je lekker wat puzzelplezier wilt hebben.
Ja de kamer is klein in oppervlakte, maar of dat nu echt een bepalende factor is voor een betere beleving...
De kamer heeft een lekkere flow, werkt volautomatisch, maar verwacht geen gekkigheden ofzo.
Ga er dus heen met de juiste verwachtingen en je hebt een prima puzzelkamertje erbij met een goed verhaal.

Niet te geloven

Het is niet vaak dat er een kamer bij komt waar zoveel om te doen is.
Zowat mijn volledige kring van escape vrienden had deze kamer ondertussen gespeeld. Ik denk dat het erg lang geleden is dat ik nog zoveel enthousiaste en positieve vlogs, berichtjes en voice clips kreeg over een room.

We hadden met Beyond the Game een interview staan met Jordin en maakten van de gelegenheid dankbaar gebruik om meteen zijn nieuwste kamer te spelen.

Onthaal:

Ja van een metamorfose gesproken! De laatste keer dat ik hier was (2019) stoorde ik me nog aan zoveel zaken (waar moeten we zijn, een grote, lege open ruimte, de afwerking, etc). Maar eerlijk is eerlijk, hier is werk verzet.
We banen ons een weg naar binnen toe en ontmoeten Jordin in een gezellig barretje.

Het ontvangst is hartelijk en gemoedelijk. We hebben nog rustig de tijd voor een drankje en een bezoekje aan de nieuwe, mooie wc’s.
Maar links van ons loert iets nieuws! Een gezellige patio trekt onze aandacht en ondanks dat het super gezellig is, neemt de nieuwsgierigheid toch de bovenhand.

Na 7 maanden iedereen erover bezig te horen wilde ik zelf graag eens gaan ervaren wat deze kamer allemaal in petto heeft voor ons.


Kamer:

Wat
Een
Start!

Op een werkelijk unieke manier worden we onderdeel van het verhaal.
Een verhaal dat vorm gegeven wordt door goede stemacteurs (de kamer is in het Engels).
En meteen valt het decor op. Zoveel detail, zo geloofwaardig, ja dit belooft.

We zijn met z’n 4-en en we hebben vanaf minuut 1 een lekkere flow te pakken. Nergens jagen we, alles gaat gewoon vlot en van de eerste keer juist.
De puzzels staan wat mij betreft op zichzelf en hebben niet direct een link met het verhaal op een paar uitzonderingen na. Ze passen in de ruimte of het thema, maar soms voelen ze ook wat random aan.
Bij sommige puzzels kan ik me ook voorstellen dat ze snel irritant kunnen worden als je ze opnieuw moet doen, dus blijf rustig en neem je tijd zou mijn advies zijn.

De kamer is naar mijn mening een grote verbazing en ik snap heel goed waar de bewondering voor deze kamer van komt. Je kan niet anders dan onder de indruk zijn.

Het verhaal zit goed in mekaar en hoe verder we in de kamer geraken, hoe meer info we krijgen.
Maar ergens op 90% van de room begin ik me af te vragen of de kamer niet beter gestopt was.
Het verhaal wordt vanaf dit punt voor mij onduidelijk en we lijken een beetje over ons hoogtepunt heen.

Maar dat mag de pret niet drukken, want al puzzelend lossen we alles met het grootste gemak op en met een brede glimlach verlaten we de kamer.

Conclusie:
Ja, ik snap het. Ik snap de hype en die is ook terecht.
Jordin en zijn team hebben alles uit de kast gehaald voor deze kamer. Ik denk dat er weinig ideeën in de prullenbak zijn beland, maar dat werkelijk alles in deze kamer zit.

Of dit nodig was, laat ik in het midden, want op een bepaald moment denk je letterlijk: tuurlijk, waarom niet, maar dan in de meest positieve zin.

Wat je los mag laten is de link van bijna alle zottigheid met het verhaal en dat geldt ook een groot deel voor de puzzels.
En hoewel ik denk dat het verhaal beter kan, vooral naar het einde toe, zie ik wat voor bloed, zweet en tranen deze room gekost heeft.

Opnieuw verlegt deze kamer een stuk de grens op wat een escape room zou kunnen zijn, want we gaan bijna naar een soort attractie.
Persoonlijk denk ik niet dat dit de nieuwe bakermat moet worden. Kamers als dit moeten de uitzondering blijven om het haalbaar te houden voor iedereen.
Eens om de zoveel tijd komen er gewoon kamers bij die de grens opzoeken van wat mogelijk is en dit is er een van.

Ik had destijds wat kritiek op Rebecca, maar eerlijk is eerlijk, het team van Your Escape heeft me erg positief verrast!

Verfrissend leuk!

Wat heb ik lang uitgekeken naar deze kamer. 

Hij is al een tijdje open, maar op een of andere manier kwam het er maar niet van.

Steeds meer mensen beginnen dan over de kamer in de veronderstelling dat ik hem al gespeeld heb en dan wordt het spoilerknopje helaas wel eens overgeslagen. 


Snel spelen dus voor ik de volledige kamer te weten kwam ;-) 



Onthaal:



Parkeren kan vlakbij bij Lamot, maar betaalbaarder is het bij Indigo. Van daaruit is het ongeveer nog 5 minuten wandelen tot aan de Gouden Kooi. 

De ontvangstruimte is iets kleiner geworden t.o.v. de vorige keer, maar met goede reden. 

Wc's, kluisjes, drankjes, dat is hier allemaal dik in orde, net als het ontvangst op zich. 

Ik kon niet wachten om te beginnen spelen, dus we gaan snel door naar de kamer. 




Kamer:


Ja de ontvangst is wat kleiner geworden, dat komt omdat je op deze manier een betere inleiding krijgt in het verhaal en onze opdracht. 
We zitten lekker apart van de grote ruimte en krijgen een inleiding in thema. 

We hadden op voorhand het filmpje thuis al gekeken en ook dat zag er goed en professioneel uit. 


Bij de Gouden kooi start in een soort hub waar je een intro filmpje te zien krijgt.
Wat een verbetering t.ov. Rumoldus, echt heel goed gedaan en een mooie start van de kamer! 



Ik was oprecht benieuwd hoe ze het thema en het verhaal in de kamer gingen verwerken, want origineel is het woord dat wel bij me opkwam. 
Het decor is in ieder geval al dik ok. De ruimtes zijn leuk aangekleed, komen geloofwaardig over en barsten van de detail met hier en daar een knipoog of een grapje.

Ook voor 4 personen is er genoeg te doen en de flow is enorm goed.
De kamer barst van de kleine geluksmomentjes en zelfs met onze lekkere flow is het niet dat je hier met een supertijd buiten staat. 

De puzzels doorheen de kamer wisselen wat af van doe, behendigheid en denk en zijn leuk, snel en voldoende aanwezig, zelfs voor een groep van 4. Ook is er een lekkere afwisseling tussen parallel en lineair.

En hoewel ze echt mooi in thema zijn, zitten er een paar bij waar ik toch een beetje het idee had van: wat doet dit hier (zoals qua ruimte, als in het verhaal als qua uitvoering)

Het verhaal en onze opdracht wordt duidelijk door de filmpjes en de inleiding, maar die opdracht komt weinig of niet terug in de kamer wat jammer is.
Zelfs op het punt waar meer duidelijk wordt kun je je nog steeds de vraag stellen waarom wij dit allemaal als speler ondernemen. De opdrachten die we uitvoeren hebben geen echt link met onze initiële opdracht, maar meer met de ruimte waarin we ons bevinden.
Je kunt je dan afvragen of het niet beter was geweest om ons als speler een andere opdracht te geven waardoor alles wat logischer aanvoelt.


Maar dat mag de pret niet drukken.
Het doelpubliek van de Gouden Kooi zijn gezinnen en die gaan zich hier prima vermaken en die stellen niet de vragen die ik me stel. 

Het einde was echt een verrassing, maar miste voor mij net dat tikje extra. Net niet genoeg geluid, niet genoeg dreiging, alles net niet op van de grote apotheose te spreken. 



Conclusie:


Ja dit behoort tot de top van wat België te bieden heeft en je ziet de enorme stap die de makers gemaakt hebben van Rumoldus naar Han. 

Het verdient een pluim qua originaliteit, want dat is het verhaal wel. 
De filmpjes zijn echt van topkwaliteit en het belooft een lekkere thriller/actiefilm te worden als je dit zo ziet. 

Ik denk dat het verhaal op dit moment net iets te ver gezocht is en wat te complex en daardoor minder geloofwaardig aanvoelt.
Ook zijn er bepaalde puzzels die misschien een hoog fun gehalte hebben, maar qua thema en verhaal wat vloeken. 

Prima te doen met 3 a 4 spelers. Wij speelden hem met een lekkere flow en hintloos in 55 minuten.

Bijna echt.

Na jaren het op een afstandje bekeken te hebben, terwijl het iets is wat mij enorm trekt, was het dan afgelopen zaterdag zover: Prison escape.

Hoewel me de versie in Breda het meeste aansprak, heb ik niet veel keuze meer en wordt het Doetinchem.

Ik ben vooral benieuwd naar het gevangenisgevoel, het niveau van realisme en in hoeverre ik meegenomen wordt in een verhaallijn.

Onthaal:
Afpreken doen we bij Café De Tol. Parkeren Kan er iets verder, is volledig gratis en is goed aangegeven.
Bij het café merk je al snel dat het hier een bottlenek wordt. Het is slecht weer, binnen is vol en buiten is er niks voorzien om 100/130 mensen op te vangen.
Na het aanmelden krijgen we een gekleurd kaartje in ons handen gedrukt en niet veel later, terwijl de helft van ons nog op de wc aan het wachten is, wordt de gele groep plots gevraagd om wat verderop naar een te kleine tent te komen. De uitleg begint terwijl nog lang niet iedereen aanwezig is.

Het probleem hier is tijd en communicatie. Als speler weet je op dit moment van niks een een beetje feedback als in: om dit uur moeten jullie bij de tent zijn voor de uitleg van de dag, was al voldoende.

Nadat de uitleg afgerond is worden we met bussen richting de gevangenis gebracht en van dit moment af lijkt het echt begonnen.

Kamer:
De kamer is in dit geval natuurlijk de Kruisberg gevangenis van Doetinchem.
Wat vet dat deze beleving hier door kan gaan. Realistischer wordt het niet, zeker niet door het goede acteerwerk en de manier van inchecken.

Alles op dit moment ademt de sfeer die ik verwacht had. De strengheid van de bewakers, de kilheid, de stiltes, zelf het gure regenweer past.
Zeker de eerste 30 minuten zijn fantastisch en hoewel daar je eigen inbreng onbestaande is, zet het de sfeer enorm goed neer.

Nu snap ik enorm goed dat je 130 mensen allemaal een kans wilt geven om hun eigen avontuur te geven, alleen nam het verhaal hierdoor een beetje chaotische wending.

Waar je aan het begin nog het idee krijgt dat je streng in het gareel dient te lopen en elke stap, net zoals in een echt gevangenis, moet kunnen verantwoorden, lijkt het haast of iedereen van de gedetineerden aan het rondwandelen is.
Ik merk vaak dat meerdere mensen hetzelfde aan het doen zijn, waardoor je vaak aan de zijlijn lijkt te staan. Het is moeilijk om door al die ruis een eigen verhaallijn op te zoeken, want er zijn er zat, alleen dien ze zelf te focussen op 1 specifieke en je niet te vaak laten afleiden.

Maar zelfs als je dat doet lijkt het erop dat sommige acteurs werkelijk overspoelt worden met verhaallijnen, terwijl anderen dat net totaal niet hebben. Op zich geen probleem, maar het realisme zakt wel erg snel als je met 20 mensen plots voor 1 acteur staat, terwijl je als gedetineerde eigenlijk daar niks te zoeken hebt.
Een ander storend punt is, en ik denk dat dit vooral komt doordat dit echt een mainstream event is, dat de acteurs wel erg ver gaan in hun uitleg. Waar je verwacht dat je met de nodige stealth, omkoperij of vleierij aan de broodnodige info kan geraken, lijken de acteurs haast een open boek en delen ze die info aan iedereen die er maar om vraagt.

Uiteindelijk lukt het me om toch een verhaallijn te vinden waar ik in een niet te grote groep zit, maar zelfs hier voelt het “te” aan. We ontsnappen wel met een goede reden, maar ook hier nekt de massa dat effect.
Op een of andere manier is ontsnappen uit een gevangenis helemaal niet zo speciaal als je 50 mensen voor je ziet staan… nat in de regen, uitpuilend uit een te klein tentje.

Conclusie:

Allereerst is dit een ongelofelijke organisatie, want doe het maar ff, 130 mensen een geloofwaardige fijne, veilige tijd geven!
De acteurs zaten allemaal ongelofelijk in hun rol en het lijkt ook echt een toffe bende bij elkaar die dit echt met passie doen.
Ik hoorde achteraf niks als lof van ieder van ons die meedeed over hun interacties.

Ik voelde me echt even een held in mijn eigen verhaal en dat si dankzij deze fantastische mensen, dus kudos voor hun!

Ik snap dat een event als dit betaalbaal blijft door de massa, maar tegelijkertijd is dat ook meteen het probleem.
Diverse verhaallijnen verliezen hun geloofwaardigheid, net door de hoeveelheid spelers die hem proberen mee te pakken, maar ik snap ook heel goed dat je geen 130 verhaallijnen kan uitzetten.
De vraag is vooral, moeten er wel zoveel spelers ontsnappen? Ben je enkel een held indien dat gebeurd?
Ik persoonlijk vind dat het ontsnappen het ultieme doel is, maar slechts bereikt kan worden voor een beperkt aantal die het spel juist spelen. Dan zou het realistischer zijn, specialer en het zou voor mij een bepaalde vorm van herhaalbaarheid realiseren waardoor ik het nog eens wil proberen.
Nu voelde het niet speciaal aan…

Het regime in de gevangenis kon vele malen strenger, eigenlijk wat de eerste 30 minuten doet. Eens dat werd losgelaten, voelde het niet meer als een gevangenis aan voor mij.
Dat in combi met de acteurs die te makkelijk teveel info weggaven en anderen gevangenen die bijna de toekomst konden voorspellen, maakte dat ik te weinig moeite moest doen om aan de nodige info te geraken.

Maar dat zal de prijs zijn om iedereen een fijne tijd te geven.

Response by Prison Escape Doetinchem

2023 November 20

Bedankt voor je mooie en uitgebreide review! We willen inderdaad iedereen een fijne tijd geven en daarom kunnen we zeker wat met jouw feedback. Door mensen zoals jij, kunnen we de ervaring blijven verbeteren!

Klein maar fijn.

Het heeft een tijd geduurd voor ik het aandurfde om deze kamer te gaan spelen.
Tenzij ik gevraagd word om een kamer te testen, probeer ik de eerste paar weken van een room te mijden.
Je weet als fervente speler dat een kamer een levend iets is, dat er kinderziektes uitkomen.
Dat in combo dat je een kamer normaal maar 1 keer speelt, maakt dat je ooit beter even wacht.
Aan de reviews te zien verliep de opstart van deze room allesbehalve vlot en hoewel ik geloof dat de waarheid altijd ergens in het midden ligt, kon je wel afleiden dat er het een en ander niet echt goed ging.
Maar oordelen doe ik liever zelf, dus alle vooroordelen even langs de kant en met frisse moed richting Villa Bretil.

Ontvangst:
Parkeren kan hier gratis voor de deur. De weg van de parking naar de voordeur wordt begeleid door een leuk stukje muziek. Wij vonden dit al meteen een toffe toevoeging en sfeer versterkend.
Binnen voelt het toch een beetje of de tijd heeft stil gestaan. Een heerlijk gevoel van nostalgie.
Er hangt hier een fijne huiskamersfeer en onder het genot van een drankje, escape room(s) en een portie bitterballen kan je hier een prima tijd hebben.
Na een kort babbeltje met de eigenaren komt de GM ons halen voor mijn laatste avontuur hier.

Kamer:
Het verhaal van Imitation Room zit verweven met de andere verhalen hier in Villa Bretil. Je hoeft de andere rooms niet gespeeld te hebben om hem te spelen, maar je krijgt wel een hoop info te verwerken.
Onze taak is in ieder geval om het werk van Idah Schillinger af te maken voor de Duitsers ontdekken waar ze mee bezig was.
Het thema van deze kamer is natuurlijk gebaseerd op de gelijknamige film. Coderen, oorlog en spionnen.
3 thema’s die heel snel saai kunnen zijn. Ik was oprecht benieuwd hoe zit dit zouden neerzetten.

Al snel staan we in de kamer en ik moet zeggen dat het decor erg mooi is. Er is duidelijk veel tijd en energie gegaan om deze kamer zo authentiek mogelijk te maken.
Ons “uitzicht” draagt bij aan de beleving en brengt het verhaal en de kamer meer tot leven. Een extra soort van dynamiek die later in de kamer echt voor een meerwaarde zorgt. De uitwerking kon realistischer, maar we begrijpen de praktische keuze.
Ik blijf het waarderen dat puzzels verwerkt worden zodat je op het eerste zicht er amper een ziet en 20 minuten later er 5 hebt opgelost.
We spelen met 4 en dat is meteen ook het maximum van deze kamer. Terecht naar onze mening. De kamer is niet erg groot en vooral de puzzels accommoderen ons niet als groep. Veelal kan 1 persoon iets uitvoeren en staat de rest er een beetje bij. Er is beperkte parallelliteit in de kamer aanwezig, maar dan moet je een beetje geluk hebben dat je het wel ziet. Nadeel is dan weer meteen dat er veel tegelijkertijd gebeurt en dat de anderen het dan weer missen .

Ondertussen geeft de kamer zich weer wat meer prijs en het decor blijft me wel verbazen. Ook de gebruikte attributen, de techniek, geluid en effecten zijn echt van een goed niveau. Buiten dat je de camera’s ziet, is alles tot in de puntjes weggewerkt of verborgen.

De kamer leeft ook op verschillende manieren en dat kan ik enorm waarderen. Door slim gebruik te maken van verschillende technieken kreeg je echt het gevoel dat we moesten opletten voor de Duitsers.

We hebben als team een goede flow te pakken en in sneltempo wordt de ene puzzel na de andere opgelost. Waar het eerste deel van de kamer puzzels had die linken naar het thema, gaat deel 2 echt verder op het verhaal en de technieken. Het toestel voor het ontcijferen is werkelijk indrukwekkend en ik vond het zonde dat we er zo weinig mee gedaan hebben. Verhaaltechnisch zal het heus wel kloppen, maar het voelt haast als zonde aan dat dit wondertje van techniek niet meer tot zijn recht komt.

Zeker omdat het einde erg plots was voor ons en voor we het goed en wel besefte was de kamer klaar terwijl 2 van ons niet eens door hadden dat we de “eindpuzzel” hadden opgelost.

Conclusie:
Wel 1 conclusie kan ik echt wel trekken en dat is dat er op basis van jullie feedback echt aanpassingen zijn gebeurd.
De flow die er volgens veel van jullie ontbrak, was er voor ons althans nu wel aanwezig.

Het is slim dat ze de aantal spelers van 6 naar 4 aangepast hebben, want dat trekt deze kamer echt niet. Zelfs 4 is aan de hoge kant en hoewel ik begrijp dat dit geen goedkope room was om te bouwen, is 135 euro dan weer veel voor 2 spelers.
Wij amuseerden ons prima hier en de meeste pijnpunten zijn aangepakt.
Naar mijn gevoel loopt het spaak op de grootte van de kamer versus het aantal spelers bezig houden en de meeste puzzels zorgen niet dat je gaat samenwerken. Veelal moet of kan 1 persoon het uitvoeren en kijkt de rest er naar. Daar zit nog wat potentie naar mijn mening.
Het einde is te plots en je weet ook niet dat het hierna stopt. Wij voerden het simpelweg uit met het gedacht dat er nog iets zou volgen, niet dat hierna de kamer zou stoppen.

Verhaaltechnisch klopt het wel, begrijp me niet verkeerd, alleen ligt het gevoel waarmee je wilt eindigen voor dit punt.
Het mist dat bombastische, het heroïsche, de overwinning, het gevoel dat je de Duitsers hebt verslagen, dat door ons de oorlog gewonnen kan worden. Het mist dat je als team in 1 ruimte gedwongen wordt om samen het mee te maken, hoe klein dan ook. Je wil niet naar de andere ruimte moeten roepen: jongens we zijn klaar…

Maar zoveel spelers, zoveel meningen en je gaat nooit voor iedereen kunnen goed doen.
De eigenaren hebben geluisterd naar de feedback en hebben de nodige aanpassingen gedaan en wij kunnen alleen maar zeggen dat het een fijne kamer was om te spelen.

Prima puzzelkamer voor 2

Escapen met 2 kan een kostelijke bedoeling zijn en kamers vinden onder de 100 euro begint steeds moeilijker te worden.
Als je dan nog eens een room tegenkomt die leuke reviews krijgt en op minder dan een uurtje rijden ligt, dan kan het niet lang duren eer we hem spelen.

Onthaal:

De escape room ligt zowaar in het centrum, maar er is prive parking.
Eens binnen is er een ruime ontvangstruimte met de mogelijkheid tot een drankje en uiteraard kan je hier naar de wc.

Het ontvangst zelf is zeer hartelijk en het duurt niet lang voor we bijna vergeten waarom we hier eigenlijk zijn.
De gebruikelijke uitleg wordt geskipt en met het verhaal duidelijk op zak kunnen we beginnen.

Kamer:

Ga terug in de tijd door de machine te herstellen en zoek uit wat er met de professor gebeurd is. Zo simpel kan het zijn.

Met ze’n 2 kan je hier lekker aan de bak. De puzzels volgen elkaar in sneltempo op en zijn volledig lineair opgebouwd. Zeker met 2 hoeft dat niet erg te zijn, maar dit is geen kamer voor 4 ervaren spelers (of meer überhaupt).

Voor ons zat er echt een heerlijke flow in de puzzels en enkel op het einde lopen we een beetje vast. Nu komt dat ook door wat ervaring die we hebben en ik denk dat dit voor beginnende spelers echt wel een uitdaging kan worden. Vooral het stukje herkenning en loslaten op bepaalde momenten kan in je voordeel spelen. Een verbeterpunt voor de kamer zou hier feedback kunnen zijn in de vorm van licht en geluid. Een knop die oplicht, een geluidje, een knipperende lamp, meer heb je ooit niet nodig.

Ondanks dat wij best logisch speelden hadden we nog maar 5 minuten over op de klok. Maar ik jaag me niet snel op in een room en ben geen goede zoeker ;-)

Qua sfeer en onderdompeling is ruimte voor verbetering. De verlichting is niet erg gezellig of sfeer versterkend, sommige meubels lijken zo uit Ikea te komen en hier en daar zie je de techniek op een te knullige manier liggen. (Papiertje over kabels)
Maar dit is de eerste room van deze eigenaar en het moet gezegd, alle techniek werkte, de kamer was netjes en de kamer heeft een correcte prijs voor wat hij bied.

Conclusie:
Ik heb me hier prima geamuseerd voor 85 euro. 55 minuten lang hebben we met ons 2 heerlijk gepuzzeld en daar doen we het toch gewoon voor.

Tijdreizen is een moeilijk thema om goed te brengen en als je het goed doet kan het heel vet zijn. Ik vond het hier niet goed gedaan om meerdere redenen.

1 het is een thema dat net goed tot zijn recht komt door effecten, rook, geluid en dat mist deze room nu net.

2 er vanuit gaan dan het kan is tijdreizen al complex genoeg. Een deur die open gaat en je staat in 2050… terwijl je ook nog wat op en neer kan wandelen tussen de ruimtes is voor mij iets te makkelijk.

Vaak wordt vergeten om de spelers ook te laten terugreizen om zo het verhaal, waar hier best wel wat aandacht aan gegeven wordt, ook compleet te maken.
Het was haalbaarder geweest om de bureau, de werkplaats en de machine te bouwen en dat wij als spelers de geheimen van de professor moeten achterhalen en zo de machine weer aan de praat te krijgen.
Dat had nog een mooi einde met de GM gegeven en het stukje tijdreizen achterwege te laten.

Kom hier lekker puzzelen aan een betaalbare prijs, stel je verwachtingen wat bij qua aankleding en effecten en je hebt een prima uur en achteraf nog een toffe babbel met een passionele eigenaar.

Don't go outside...

Eindelijk nog eens een escapetripje op de planning!
Dit keer gaat de reis naar Wuppertal en met wel een goede reden. Escape Stories is een naam die tot nu toe niks "bijzonder" te melden had, tot ze kamers van Athene ging uitbaten.
Onder de naam Horror Stories zijn ze van plan om een eigen wereld te creëren met daarin verschillende verhaallijnen (kamers). Hun mosterd halen ze duidelijk bij Lockhill, maar dit hoeft niks negatief te zijn.

Beide enge rooms die ze hebben zijn afkomstig uit Athene, The Dark Forest is eigenlijk The Litchver Woodland en Asylum of Fear is natuurlijk het Sanatorium.

Ik heb zelf door omstandigheden helaas The Litchver Woodland versie niet gespeeld, dus ik heb geen vergelijkingsmateriaal, van Sanatorium kan ik jullie wel wat meer de details geven, maar dat is voor de andere review.

Onthaal:

Parkeren kan op straat, ma/za betaald, zondag gratis. Je moet wat geluk hebben of je ergens in de zijstraten kan staan, trek hier een minuut of 10 extra voor uit.
Er is geen ontvangstruimte, je komt aan, tekent een papier, bergt je spullen op en je kan nog naar de wc en van daaruit start het spel meteen.
Hun website geeft aan dat deze kamer in het Engels te spelen is, maar het gaat een beetje zoals het boeken zelf, je moet er wat geluk mee hebben. Hoe vaak je ook op Engels klikt, alles blijft zowat in het Duits, net zoals de bevestigingsmails.

Kamer:
Ja dit herkennen we wel van Athene, meteen start het spel. Onze acteur zit goed in zijn rol en spreekt goed Engels. De ruimte is mooi, sfeervol en zet meteen de toon.
Maar al dat goed smelt als sneeuw voor de zon als we daadwerkelijk de kamer in moeten. Dit had zoveel toffer gekund als deze onhandige, tijdrovende manier die je tevens uit het verhaal haalt. Ik had dit zo graag anders gezien, maar hier zal best een reden voor zijn waarom het niet zou kunnen.

Eens dat het spel begint moet ik toegeven dat het echt een bos is waar je terecht komt. De bomen, de grond, de sfeer, alles zet de toon van een eng, mysterieus bos.
Uiteraard is dit geen gewoon bos en zit er van alles verscholen achter de bomen wat je beter niet te pakken krijgt.
Hoewel het spel zich goed terug oppakt en meteen een goede toon neerzet, hadden ze voor mij veel langer de mysterieuze kaart mogen spelen.
Dit is ook iets wat ze in Athene maar niet willen snappen, dat de verbeelding van spelers veel sterker is dan een acteur die je volledig ziet.
Het zwakke punt momenteel is het verhaal vs de puzzels. Sowieso zijn puzzels in een room als deze raar en passen opdrachten veel beter.
Eerst en vooral loop je te vaak doelloos te zoeken naar een slot. Uiteraard worden de opdrachten en puzzels gebruikt om je van A naar B te laten gaan, maar de reden was te vaak vaag. Ook hebben ze amper een link met het verhaal wat opnieuw een gemiste kans is. Ook hier weer troffen we Duitse teksten aan, terwijl dit prima in het Engels had gekund. Ook audio boodschappen die nog niet vertaald waren waardoor je je afvraagt of deze kamer wel volledig in het Engels te spelen is momenteel.
Naar het einde toe zit je eigenlijk met meer vragen dan we toekwamen en ontsnappen we op een vrij simpele 2015-achtige manier.

Conclusie:
The Dark forest heeft heel veel in zich om echt een toproom te zijn, maar laat op dit moment steken vallen.
Onze acteurs deden het goed en volgde duidelijk hun script, alleen mist dat script echt gelaagdheid.
Er is geen echte opbouw en ze kunnen veel meer spelen met: zag ik nu net iets of niet…
Ik gooide momenteel echt alle opdrachten en puzzels eruit, 1 in het bijzonder en zou de kamer echt wat meer reden geven, vooral naar de opdracht in het midden die nu wel heel matig wordt geïmplementeerd. Hier is veel ruimte voor verbetering.
De start zal helaas niet anders kunnen, wat dood jammer is en echt een opwaardering zou zijn qua wauw factor.

Achteraf kun je ff fijn napraten met de acteurs die je ook een blikje geven in het bos met het licht aan. Ook tof zijn de beelden die je ff terug mag kijken van de hoogtepunten van je verblijf in het bos.

Dit doe je trouwens in een klein “bioscoopzaaltje” waar de mensen die niet mee binnen willen tegen betaling mee kunnen kijken.
Dit is de minst enge room van de 2 op dit moment en ondanks mijn kritiek, is het zeker een prima opstapkamer voor de horror-escape-fans in wording.

Beter dan het origineel

Eindelijk nog eens een escapetripje op de planning.
Dit keer gaat de reis naar Wuppertal en met wel een goede reden. Escape Stories is een naam die tot nu toe niks "bijzonder" te melden had, tot ze kamers van Athene ging uitbaten.
Onder de naam Horror Stories zijn ze van plan om een eigen wereld te creëren met daarin verschillende verhaallijnen (kamers). Hun mosterd halen ze duidelijk bij Lockhill, maar dit hoeft niks negatief te zijn.

Beide enge rooms die ze hebben zijn afkomstig uit Athene, The Dark Forest is eigenlijk The Litchver Woodland en Asylum of Fear is natuurlijk het Sanatorium.
Ik heb zelf The Sanatorium in Athene 2 keer gespeeld in Midnight modus (2.5 uur-je kan die kamer in 3 modi spelen)
Hier hebben ze maar 1 modus van 75 minuten, dus je kan helaas niks kiezen qua engheid.
Ik was vooral benieuwd wat ze juist aangepast hadden en anders deden en dat lezen jullie hier terug.

Onthaal:
Parkeren kan op straat, ma/za betaald, zondag gratis. Je moet wat geluk hebben of je ergens in de zijstraten kan staan, trek hier een minuut of 10 extra voor uit.
Eens daar loop je via de bordjes naar boven, vul je opnieuw een papier in en ga je naar binnen. Het stadje wat ze aan het bouwen zijn komt hier echt tot zijn recht, al ziet het er momenteel nog heel kaal en kil uit. Ik ga er ook vanuit dat dit work in progres is want echt sfeer schepte het nog niet.

Kamer:
De start is in ieder geval al anders dan in Athene en ik denk dat ik deze wel iets leuker vind.
Nog voor we het goed en wel beseffen staan we weer terug op de plek waar ik voor het eerst echt getwijfeld heb: wil ik dit wel doen. Dit is een van de enige kamers die me echt de kriebels gaf en dat komt vooral door wat er niet is vs het decor.
Voor een van onze teamleden was het al snel duidelijk dat dit niet de kamer voor haar was en na een dikke 10 minuten waren we nog met 2 over.

De kamer is echt een kopie van Athene, qua vloerplan dan toch. Wel zijn er toch zaken anders, maar die ervaarde ik enkel als positief. Waar ze in Athene met een room zitten die in 3 modi gespeeld moet kunnen worden, is het hier 1 versie, wat eigenlijk beter tot zijn recht komt.
Ze skippen het ingewikkelde middenstuk dat veel te veel ruis bevatte en blijven bij de kern. Ook hier weer is het verhaal en de meeste puzzels het zwakke punt, want de opdracht waarmee we binnen gestuurd worden, komt niet meer terug en het zal eerder puur toeval zijn dat je hier info over vindt dan dat de kamer het zelf geeft.

Wat enorm goed zat waren 3 zaken:

1: De acteurs. Mijn god wat hebben we hier onze handen vol mee gehad. Ze zaten echt fantastisch in hun rol en deden er echt alles aan om ons het leven zuur te maken. Waar ik in Athene de grens opzocht om gepakt te worden, wat eigenlijk nooit gebeurde, moest ik er hier niet veel moeite voor doen.
2: Het grootste nadeel van deze kamer in Athene was voor mij hoe vies deze room was. Ze werken met rook, maar mijn god, zoveel rook dat werkelijk alles nat was van die rook, wanden, vloer, alles wat je vast pakte was nat. Dat is hier niet en het grappige is, het maakt qua sfeer amper iets uit.
3: De flow. De kamer is logischer, makkelijker en daardoor is er meer tijd voor het betere acteerwerk. Dat kwam ook terug en je merkte hoe dit Asylum echt tot leven kwam daardoor.
Maar opnieuw ontsnap ik met vraagtekens. We hebben verschillende zaken opgelost en niks mee gedaan en bepaalde zaken ook totaal niet benut.
Je gaat dus naar buiten met de vraag: waarom kan ik ontsnappen, waar is plots iedereen heen en wat heb ik al die tijd dan eigenlijk gedaan?

Conclusie:
Het is grappig om te zeggen dat de kopie beter is dan het origineel. Ik zou het helemaal grappig vinden moest deze room straks bij Terpeca hoger eindigen dan de versie in Athene.
Maar het is wel zo. Door de beperktere tijd, het betere acteerwerk en continue de spanning, is dit veel intensiever dan 2.5 uur in midnightmodus. Daar voelde ik geen pakkans, had ik vaak de indruk dat we alleen waren en begonnen de puzzels gewoon te irriteren.
Dat in combi met de nettere kamer maakt het voor mij dat deze kamer beter scoort dan het origineel.
Ja vergeet het verhaal en wat je aan het doen bent, maar geniet van een echte top horrorkamer die de meeste van jullie echt uit hun comfortzone gaat trekken.

Echt napraten kan je hier, ondanks het stadje, niet en we merkten aan alles dat het een beleefdheidspraatje was , foto en wegwezen.

Agrabah in the Mall

Eindelijk nog eens een escapetripje op de planning.
Dit keer gaat de reis naar Wuppertal en met wel een goede reden. Escape Stories is een naam die tot nu toe niks "bijzonder" te melden had, tot ze kamers van Athene ging uitbaten.
Om die reden waren we ook daar, maar door het schitterende zomerweer dat voorspeld was, besloten we toch maar om een kamer toe te voegen.
Met al het horrorgeweld, leek het ons wel leuk om een iets vrolijker thema op te zoeken: Het Geheim van de Wonderlamp of met andere woorden: Aladdin.

Onthaal:
Parkeren kan op straat, ma/za betaald, zondag gratis. Je moet wat geluk hebben of je ergens in de zijstraten kan staan, trek hier een minuut of 10 extra voor uit.
Let op dat het hier een andere locatie betreft dan de horrorkamers. De room zelf ligt in een wandelgebied dus je zal niet voor de deur kunnen parkeren.
De escape room heeft een steampunk-achtige ontvangstruimte. Voor de hoeveelheid kamers die ze hier hebben is hij niet erg groot en het is duidelijk niet de bedoeling dat je hier te vroeg bent of blijft napraten.
Het ontvangst zelf is vriendelijk en onze host spreekt prima Engels.
Al snel botsten we hier ook weer op het probleem dat niet alles vertaald is zoals het zou moeten zijn. We moeten op een tablet iets tekenen (geen idee waarom voor een simpele room als dit, ma bon) maar de Engelstalige vertaling blijkt foetsie te zijn. Ff later blijkt hij niet te bestaan, dus moeten we het met de Duitse versie doen.

Kamer:
De traditionele uitleg wordt ons gelukkig bespaard en de medewerker neemt ons in karakter mee naar de room die in het kleine winkelcentrum langs de escape ligt. Wel een beetje grappig dat je in de kille gang van een leeg winkelcentrum het verhaal te horen krijgt dat je in Agrabah de boel mag gaan redden. Van alle keren dat een intro in de kamer zou mogen, is dit wel de keer :-)
Voor we in de kamer gaan krijgen we nog snel een woordje uitleg dat een puzzel niet perfect op te lossen is in het Engels en dat er een soort van oplossing voor komt.

De kamer ziet er in ieder geval wel oosters uit. Ze hebben echt moeite gedaan om de oosterse sfeer goed neer te zetten en het systeemplafond te verbergen. De puzzels zijn leuk in thema, maar voegen verhaaltechnisch niks toe.
Wel wordt snel duidelijk dat dit geen kamer is voor meer dan 3 spelers. Daarvoor is de kamer te lineair en zijn de ruimtes toch aan de krappe kant. Maar de flow zit goed, dat moeten we toegeven.
De oplossing voor het taalprobleem blijkt minder ingenieus dan gedacht, gewoon overrulen die handel. Doodzonde voor zo een kamer.
Voor we het goed en wel beseffen blijkt de kamer klaar te zijn. 36 minuten met 1 hint en 2 puzzels die we overgeslagen hebben door het taalprobleem.

Conclusie:
Dit is een brave puzzelkamer die prima is voor een gezin of als opwarmer. Maar voor 109 euro bleef ik toch wat op mijn honger zitten.
Ik vind dit een ongelofelijk thema waar je met geuren, muziek en zoveel herkenbare attributen iets mee kan. Ik zou zo graag meer van dit soort kamers zien.
Net als bij hun andere kamers loopt Escape Stories zich zelf wat voorbij op dit moment en geven ze maar al te graag aan dat de kamers in het Engels te spelen zijn terwijl dat eigenlijk niet zo is.
Zeker als we dan ook nog eens buiten komen met een snelle tijd en er puzzels overruled worden, dan heb je aan mij geen gelukkige mens.
De kamer op zich was echt prima en de afwerking en flow zeker prima te noemen.
Speel hem met max 3 mensen en verwacht niks schokkend.

Gedwongen samenwerken

Langs verschillende wegen kreeg ik steeds vaker de naam Aurum te horen. Beetje het verborgen parel principe.
Tevens zou deze kamer het een beetje anders aanpakken, wat ze zelf natuurlijk ook aangeven. Niet de conventionele puzzelkamer dus, maar wat dan wel? Tijd om het te gaan uitzoeken.

Onthaal:
Escape room, Amsterdam.... tijd voor lening nummer 8 om te kunnen parkeren? Gelukkig deze keer niet. De escape room ligt dan wel in Amsterdam, je hoeft gelukkig niet het hartje van de stad in. Parkeren kan voor de deur aan 2.5 euro/uur (enkel door de week tot 19 uur, weekend en avond zijn gratis)
De ontvangst is klein, maar prima. Er is de mogelijkheid voor een drankje en je kan uiteraard naar de wc.

Het onthaal zelf was vriendelijk maar wat vreemd, niet dat hun expres onvriendelijk deden, maar wij hadden dus een mail niet ontvangen/gelezen, waardoor we geen idee hadden wat de mevrouw allemaal van ons verlangde.

Aan de ene kant is het leuk als de voorpret een paar dagen op voorhand al begint met mails, chatbots etc. maar het gevaar is wel steeds dat je het niet leest of deelt en dat je team daardoor met niet alle info aan de start verschijnt. Ja dat hadden wij dus :-)

Uiteindelijk is het daar netjes opgelost en kon de room als nog beginnen.


Kamer:
Vanaf het moment van binnenkomst zie ja dat dit een mooie kamer is. De sfeer zit goed, de soundscape is er, de opdracht is duidelijk.
De kamer neemt ons mee naar de geheimen van de Order of the Golden Dawn en aan ons om uit te zoeken of het hun gelukt is om goud te "maken".

Stap voor stap laat de kamer ons kennis maken met de mechaniek achter deze kamer en meteen wordt duidelijk dat dit niet de standaard puzzels zijn. Samenwerken is echt nodig en een bepaalde intuïtie kan je hierbij wel bij helpen.
Voor mij waren de puzzels echt wel logisch en je hoeft nergens te gokken, maar opnieuw is hier samenwerken echt wel van toepassing.
Het systeem zorgt er ook voor dat iedereen even de hoofdrol krijgt of dat net iedereen ook continue moet bijdragen. Dat wil niet zeggen dat je er alleen voor staat, maar ik persoonlijk vond dat systeem wel leuk.

De puzzels voegen voor mij niet veel toe aan het verhaal, maar unlocken eerder zaken waardoor je verder kan. Ik miste daardoor wel wat feedback waarom we zaken juist deden, eerder als, we doen het maar, er gebeurt iets en we gaan domweg verder.
De sfeer blijft voor mij iets te lang op hetzelfde niveau. Het voelt wat te eentonig aan en mag echt wel een betere hoofdrol krijgen.
Een is een leuk middenstuk wat de spanning wat opdreef, maar buiten dat blijft de kamer wel erg braaf doorgaan.

Of het waar is dat het genootschap echt goud kon maken moet ik je helaas schuldig blijven. Wij zijn gelukkig ontsnapt en moesten zelf ook een belangrijke beslissing nemen, maar dat mag je zelf gaan ontdekken ;-)

Conslusie:
Ja Aurum is echt een toffe kamer en het klopt inderdaad dat ze geen standaard escape room zijn.
De ruimtes zijn mooi gemaakt, de puzzels zijn parels en als groep komt iedereen aan de beurt dankzij het systeem dat ze toepassen.

Zelf zou ik wat zaken anders aanpakken, zeker het begin met de onhandige mail lijkt me nergens voor nodig, want ook het begin van de kamer is een beetje vreemd verhaaltechnisch. Die 2 zaken hebben met elkaar te maken en zouden naar mijn gevoel beter kunnen.
De afwerking is redelijk top, maar de techniek kan beter weggewerkt worden.
Voor de kamer staat nu 75 minuten, maar als ervaren groep gaan je hier nooit aan geraken. Ik denk dat een puzzel die in moeilijkheid varieert of wat extra puzzels geen kwaad zouden kunnen.

Maar ben je in de buurt van Amsterdam, pak deze kamer lekker mee!

Mijn gedacht

Escape room, Amsterdam.... tijd voor lening nummer 8 om te kunnen parkeren? Gelukkig deze keer niet. De escape room ligt dan wel in Amsterdam, je hoeft gelukkig niet het hartje van de stad in. Parkeren kan voor de deur aan 2.5 euro/uur (enkel door de week tot 19 uur, weekend en avond zijn gratis) 
De ontvangst is klein, maar prima. Er is de mogelijkheid voor een drankje en je kan uiteraard naar de wc.

Onthaal:
Naast Autumn of gold speelde we ook deze kamer hier nog.
Starten doen we op de traditionele manier, de medewerker is vriendelijk en de uitleg prima.

Kamer:

“In het verhaal zijn jullie een stel mind hackers. Jullie werken voor Cortex en achterhalen geheimen door in te breken in iemands gedachten. Jullie laatste opdracht is in te breken in de gedachte van dhr. Jacobs. Een voormalig medewerker van Cortex, waarvan men vermoed dat hij iets van plan is.”

Op zich een leuk verhaal dat een stuk moeilijker realistisch neer te zetten is en vooral een excuus lijkt om absurde ruimtes een reden te geven.
En voor we het weten staan we in een gang en zitten we al in de gedachten van Dhr. Jacobs.
Van daaruit mogen we lekker gaan puzzelen en achterhalen wat zijn plan wel niet is. De puzzels zijn goed verdeeld tussen zijn gedachten en de methode om in zijn gedachten te komen. Waar de puzzels in zijn gedachten ook echt linken hebben met zijn snode plan, hebben de puzzels dat buitenaf totaal niet. Goed gedaan dus.

De puzzels zelf zijn vrij simpel van aard en hebben ook ooit een beetje voorkennis nodig. Met ze’n 4 hebben ze ons wel bezig gehouden, maar een echte uitdaging was het niet, wat dan weer goed is voor de flow en frustratie :-)

Aangezien deze kamer herbouwd is in 2022 had ik net iets meer verwacht als wat er nu staat. Zeker door wat ze laten zien met Aurum.

Conclusie:

Moeilijke dit om een conclusie te trekken want ik wil eigenlijk schrijven: qua prijs prima met 2 spelers (75 euro) maar ik denk dat de kamer best pittig is met 2. 3 is misschien het beste aantal, maar deze kamer is met 6 echt een afrader. 135 euro en het is geen room voor 6.

Qua verhaal en sfeer kan het allemaal net wat beter en zeker de start zou wat meer inleiding mogen hebben. Het is iets te makkelijk nu.
Maar gezien de regio (er zit echt een hoop zooi in Amsterdam waar je meer geld kwijt bent voor minder plezier) is dit eigenlijk wel een goede opwarmer.
Zeker als je met 2 of 3 gaat spelen escape je zeer betaalbaar en krijg je lekker wat puzzelplezier.

Back to the roots

Het nieuws van de brand bij Jason kwam bij veel mensen hard aan. Vele van ons hadden toch erg goede herinneringen aan deze room en uiteraard is dit iets wat je nooit wilt horen.
Ik kan me alleen maar voorstellen hoe je als eigenaar machteloos moet toekijken terwijl de kamer die je op de kaart gezet heeft als bedrijf er plots niet meer is.

Gelukkig bleef het team van Rijswijk niet bij de pakken zitten en klonken de eerste geluiden als snel van een nieuwe Jason.
Aan de ene kant een mooie hommage, aan de andere kant ook gevaarlijk omdat mensen toch met weemoed gaan vergelijken.

Ontvangst:
Als we dan toch een voordeel mogen benoemen bij heel deze ramp is het wel dat de nieuwe kamer mooi bij de rest zit. Dit komt het bedrijf echt ten goede.
De ontvangstruimte is groot genoeg voor de groepen die ze er kunnen wegdraaien en zoals altijd is het ontvangst hartelijk en gezellig.
Een nieuwe ingang kijkt ons aan en ook de manier van starten is aangepast.
Kluisjes, wc, drankje, dat is hier prima geregeld.

Kamer:
Ja we starten dus op een andere manier met een introfilmpje in een centrale ruimte. De ruimte oogt nog wat kaal en het geluid staat te zacht, maar ik begreep dat ze hier nog wat aan gaan doen.

De deur gaat open en we mogen beginnen aan ons nieuwe Jason avontuur.
Dit stuk is tegelijkertijd indrukwekkend en voor verbetering vatbaar. Maar dat vergeef ik deze gasten. Ze hebben alles op alles gezet om Jason af te krijgen met het budget wat ze hadden. Ze weten wat er nog beter kan en na verloop van tijd zal dit heus wel in orde komen. De focus lag op de kamer en die is in orde.

En dan gaat de deur opnieuw open en mogen we echt beginnen. Ik hou van echte zaken, geen trap die in een plafond verdwijnt, deuren die nooit open kunnen etc. , maar dat is hier niet het geval en dat is gewoon top. De puzzels zijn tof om te doen maar hebben niet altijd een echte link met het verhaal, althans zo ervaarde ik het.
Halverwege de kamer wordt ook meer duidelijk hoe Jason in dit alles past, zowel vroeger als nu. Tof gevonden en het past prima. Het enige wat ikzelf hier miste was de dreiging die daarbij komt kijken. Er ontbreekt iets naar mijn mening waardoor de cadans nu wat spaak loopt. Maar dat is iets persoonlijk en ik kan me best inbeelden dat voor de gemiddelde bezoeker het al best allemaal spannend genoeg is.

Het is aan ons om zo snel mogelijk de kamer tot een goed einde te brengen en opnieuw worden we met een groep van 4 goed bezig gehouden.
Dat is sowieso het sterke punt van deze kamer: je krijgt het verhaal goed mee en er is puzzelplezier voor 4 personen.

Conclusie:
Rekening houdend met een beperkte bouwtijd en budget is het enorm knap wat het team van Rijswijk hier gebouwd heeft.
Je wenst niemand zo een tegenslag toe en ik wil daarom ook niet te kritisch zijn.
Het is op dit moment nog geen 9.5 of 10 en dat is omdat zowel mezelf als hun zien dat er nog ruimte is voor verbetering.

Ik denk zelf dat deze kamer veel enger had gemogen. Het is nu een spannende kamer dat zal voor het grote publiek beter zijn.
De dreiging mocht voor mij veel feller aanwezig zijn, misschien zelfs tot acteur aan toe.
Maar dat is persoonlijke smaak, maar wel waardoor ik een beetje op mijn honger bleef zitten.
De kamer mist wat vernieuwing in totaliteit, maar dat wilt niet zeggen dat wat er nu staat slecht is, allesbehalve.
Geen Competition rooms meer en meer van dit aub!

Time to prevent

Eindelijk nog eens een room spelen!
Dit keer in het verre Lokeren.

Onthaal:
Parkeren kan hier wel in de buurt en met wat geluk bijna voor de deur. Anders zijn parking kerkplein (8 min wandelen) en parking Vagevuur (1 min wandelen) een goede oplossing.

De escape zelf kan je niet missen. Het ontvangst is hartelijk. De ruimte is niet erg groot en vrij basic.
Er is uiteraard de mogelijkheid tot een drankje en je kan nog even naar de wc gaan.

Kamer:

Dit is niet de standaard escape room.
Voor je begint krijg je de uitleg hoe het systeem juist werkt.
We gaan namelijk terug in de tijd naar 1977 en daar niet 3 moorden op te lossen, maar juist verhinderen. Verfrissend idee!
De kamer zelf werkt met een score systeem verdeeld in 2 delen.
1: hoeveel moorden kunnen we verhinderen
2: hoeveel side quests kunnen we oplossen.

Heb je alles vlot binnen de tijd opgelost, dan telt je overgebleven tijd ook nog mee voor een bepaalde score.
Nu, ik ben nooit bezig met de snelste tijd of een high score, ik wil 60 minuten puzzelen, dus ik was er niet echt mee bezig.

De kamer zelf voelt aan alsof je idd terug in 1977 bent compleet tot het stof toe :-)
Dit is geen enorm grote kamer en ik zou zelf max 3 spelers zeggen.

Het verhaal is lekker simpel en het is echt goed opletten, kijken en puzzelen om alles aan elkaar te linken. Dat vraagt wat rust om het overzicht te behouden, maar tegelijkertijd is er nu ook niet heel veel ruis.
De kamer zelf ziet er goed onderhouden uit en daagt met momenten goed uit qua puzzels.
Ik miste wat consistentie doorheen de kamer want waar een deel van de puzzels en opdrachten mooi verwerkt zitten in het thema, zijn andere dat absoluut niet.
Doordat je feedback krijgt over je progressie is er ook geen echt einde en beslis je zelf wanneer je ermee stopt, of de missies nu geslaagd zijn of niet.

Conclusie:
We hebben met ons 3 gewoon lekker gepuzzeld, 3 moorden voorkomen en 9/10 nevenopdrachten vervuld, lekker op ons gemakje.
De score van momenteel 9.5 is heel lief bedoeld, maar schept een verkeerde verwachting. Een die de kamer helaas met alles wat er op de markt speelt, niet kan waarmaken.
Dat is ook niet erg want de prijs is prima, het decor leuk gedaan, de opdracht origineel en het wordt uitgebaat door passionele gasten die je echt een leuke tijd willen geven. Ga met de juiste verwachtingen hier heen en puzzel lekker een uurtje weg.

Purge this

Onze laatste kamer van de trip.
Deze room is gebaseerd op The Purge. Iets wat we vaak teruggezien hebben in onze Barcelona trip, kamers gebaseerd op een film.
Ik persoonlijk ben er niet dol op, je gaat het automatisch toch vergelijken met de gelijknamige film en uiteraard kan een room daar bijna nooit aan tippen. Benieuwd wat ze er hier van gemaakt hebben.

Onthaal:

Stipt op tijd gaat de deur naar de kamer open. Er is de mogelijkheid om je spullen op te bergen (zonder slot) maar naar de wc gaan kan hier niet meer.
De ruimte waarin we ons bevinden ziet er saai, goedkoop en kaal uit. Toch lijkt dit het begin van de kamer.
Het rolluik zakt en ons avontuur kan beginnen.

Kamer:
Ja als dit de voorbode van de kamer is.... dat belooft.
Het valt meteen op dat alles in het Spaans is, net terwijl zij in het Engels geboekt hebben. Sommige puzzels zijn gelukkig niet taal afhankelijk, maar inloggen op een computer blijkt toch een ding.
We hebben dan ook al snel hulp nodig, net door dit taalprobleem. Die hulp haalt je meteen uit de beleving want zo blijkt, de eigenaar spreekt geen Engels en heeft een vriend gevraagd om te vertalen. Je zou dan denken dat je enkel de vertaling te horen krijgt, maar hun vonden het handiger om hun hele conversatie in het Spaans te laten horen en dan de vertaling er boven op.

Ach ja, we geraken verder in ieder geval.
Wat we nu net gedaan hebben, geen idee, maar de deur gaat open en we staan werkelijk in een schitterend decor.
Er zitten hier echt leuke elementen in en de puzzels zijn mooi verwerkt in alles wat we zien.
Ook het acteerwerk is op dit punt nog goed en we maken een mooie progressie zonder al teveel hulp.

Maar halverwege de kamer loopt het fout. Plots moeten we een opdracht volbrengen voor een groep gansters, maar dit gaat op dezelfde amateuristische manier als de hint geven. De opdracht is onduidelijk en hetgeen wat we begrijpen slaat totaal nergens op, maar we spelen het spel mee.
Niet veel later krijgen we de kans om het spel te herpakken en begint op te vallen dat buiten 1 heel mooi gedeelte, het geld voor het decor ook duidelijk op was.
Echt terug in de sfeer geraken we helaas niet meer, daarvoor zit er nu teveel ruis op de puzzels, is het acteerwerk niet veel meer als wat scares en mis je totaal een doel.
Met een sleutel in onze hand zoeken we minuten lang de kamer af om de uitgang te vinden dat was het dan ook.

Conclusie:

Wat hebben we hier in godsnaam gedaan? Ik heb echt geen idee. Ik ken The Purge en ze hadden 2 keuzes. We horen bij de groep die goed gaat profiteren van de wetteloosheid of we horen bij de groep die slachtoffer gaat worden.
Hier konden ze duidelijk niet kiezen en horen we het ene moment bij de ene groep en ff later bij de andere.

De start is te triestig voor woorden, een tafel die van ellende uit mekaar valt en voor de rest weinig tot geen decoratie.
Het stuk dat volgt hebben ze, zo bleek achteraf, laten doen door een bedrijf dat decors voor tv reeksen maakte en dat zag je echt terug. Je zag teven ook goed terug wat hun zelf gedaan hadden, want dat stak er dan weer op een negatieve manier bovenuit.

Deze kamer is helemaal niet bedoelt voor mensen die geen Spaans spreken, dat werd pijnlijk duidelijk en je kan maar zoveel vertalen lang een microfoon. Het werkt ook storend, net terwijl wat tekst vertalen op een stukje papier toch niet zo moeilijk kan zijn.

Nee dit was niet de afsluiter waar ik op hoopte en het bevestigde nogmaals dat dit soort kamers vaak te fel leunen op de film en uiteindelijk het niet kunnen waarmaken.

Persoonlijk zou ik hem overslaan.

Geen idee wat we gedaan hebben, maar het was wel leuk.

Nathael is een kamer waar je helemaal niks van weet als je hem boekt.
Er is geen verhaal, geen uitleg, maar wat speel je dan?

Het enige wat we wel weten is dat we een papier digitaal moeten tekenen, volledig in het Spaans...
Een horrorkamer en een papier tekenen, dat kan niet veel goeds beloven.

Onthaal:

De kamer is duidelijk van op straat aangegeven en mooie visuals staren ons toe.
Plots de deur open: Guys, you have to sign te papers, want natuurlijk tekenen we dat niet.
Wij terug aankloppen: Hey, we don't want fysical contact, is that possible? en van achter de deur komt: Of course not!

Ach ja, wat is het ergste wat er kan gebeuren. We tekenen en mogen niet veel later naar binnen.

Kamer:

Ach ik was er zo klaar mee op dit moment. Ik had zo gehoopt dat het niet weer pikkedonker zou zijn met zo een lullig lampje voor een groep en ja hoor.
We staan in volledige duisternis met een haperende zaklamp en de communicatie via een portofoon. We lopen overal tegenaan de uitleg die we krijgen is frustrerend en onduidelijk en alles in me riep: stop ermee, ga lekker buiten in de zon zitten.

Maar plots blijken we niet verkeerd gelopen te zijn en krijgen we hulp van een oude bekende, of zo leek het toch.
We krijgen de stroom terug aan de praat en het decor ziet er best vet uit.
De kamer barst van de spanning, de sfeer zit goed en de scares.... zijn er niet. Althans dat weten we niet, maar ze bouwen lekker op.

We komen niet veel later bij een item dat gaat bepalen wat onze opdrachten zijn en afhankelijk hoe lang we erover doen zouden we er tot 7 kunnen vervullen. Origineel gemaakt en goed uitgevoerd.

Sommige opdrachten zijn wat cliché en daar maken we ook kennis met onze acteur die nogal hardhandig met ons omgaat.
Zoals jullie ondertussen weten is dat niet ons ding en geven we dit ook meteen aan.
Net als bij andere rooms wordt dit netjes gerespecteerd.

Maar dat doet niks af aan de spanning die langs alle kanten lijkt te komen. Sommige puzzels zijn echt geniaal goed, zeker in deze setting. Simpel, realistisch en iedereen moet meehelpen. En dat meerdere keren, dat kon ik echt wel waarderen.

Als je me nu vraagt wat het verhaal is, ik heb totaal geen idee. Niks in de kamer geeft je antwoorden en alles lijkt eigenlijk random te zijn. Je krijgt max 7 losse opdrachten in een verlaten huis waar entiteiten zich bevinden met hun eigen karakter.
Het einde is net zo. We hebben geen idee waarom we dit moeten doen en wat het betekent, maar plots is de kamer ook weer gedaan. Onze opdrachten zijn vervuld.

Conclusie:

Ik ben blij dat ik gebleven ben, dat zeker. De kamer zet je in het begin op een irritant dwaalspoor, maar expres.
Wat volgt is een sfeervolle beleving met een prachtig decor, originele puzzels en opnieuw een leuk hintsysteem.
De persoon die deze kamer draait doet alles alleen en hoe hij dat doet is ongelofelijk. Als je tegen mij gezegd had dat ze met 3 geweest waren, had ik je ook geloofd. Diep respect voor deze man.

Ook was het goed van ons om te melden dat we niet van fysiek contact hielden want toe we zagen wat nog zou volgen....

Ik mis wel een verhaal of een reden waarom we hier zijn en waarom we deze opdrachten uitvoeren. Het hoeft niks moeilijk te zijn, maar nu voelde het wel erg makkelijk aan.
Het einde was voor mij het minste stuk en hoewel het theatrale wel tof is, stopt het daar ook.
Het napraten was tof, maar opnieuw geen mogelijkheid om iets te drinken en de wc was ook nog eens stuk.

Ik denk dat de maker er wel goed aan doet om aan te geven dat er wel degelijk fysiek contact is, en flink ook, en misschien de gast wel de keuze te geven.
Iets tekenen wat je niet verstaat is nooit slim, dus ook daar kan wat verbeterd worden.

Pak deze kamer wel mee op je trip, want ondanks het ontbreken van een echt doel, was de kamer zeker het spelen waard.

Beste hintsysteem ever

Ellebanna...
Die naam kwam me nog bekend voor.
Een foto op internet van een paar gasten die amper nog kledij aanhadden, hun hoofden bespoten met verf, wenkbrauwen weg.. Ik ga stoppen.

Laat me duidelijk zijn dat dit een eenmalig event was voor halloween en niks met de kamer te maken hebben.

Onthaal:

Parkeren kan hier wat tricky zijn, wij kwamen er door te laat, trek er dus extra tijd voor uit.
De room herken je van op straat en is mooi vorm gegeven.
Ook hier weer (het begint afgezaagd te worden) geen ontvangst en geen toiletbezoek mogelijk.

Kamer:

Wel je hebt de keuze uit 3 modi.
Mystery - Terror - Realistic

Wij kozen oorspronkelijk voor realistic maar zijn daar achteraf op teruggekomen en wat waren wij blij dat we dat gedaan hebben.

We gaan op bezoek bij het Warren museum om de echte Annabelle pop te ontmoeten en een beetje van de geschiedenis van de Mullins familie te ontdekken.

De start zet hier meteen de toon, maar op een minder goede manier. De uitleg van een bepaalde handeling tijdens het spel blijft maar duren, zo lang dat je afvraagt of je het er niet beter uit zou laten. Maar het concept ervan is wel tof en het zorgt ervoor dat niet steeds dezelfde persoon alles mag gaan doen. We zijn hier lekker woke want iedereen komt aan de beurt :-)

Wat we ook mee krijgen is ons hintsysteem en eerlijkheid gebied dat ik me enorm goed heb geamuseerd met Lucas :-)
Het is ook enkel door dit dat deze kamer beter scoort dan hij eigenlijk zou moeten want zonder dit gedeelte is het echt niet goed.

De kamer is eigenlijk helemaal niet in het Engels te spelen namelijk. Alles in de kamer is Spaans en je bent afhankelijk van de GM om het vertaald te krijgen. Dat geeft frustraties, het is niet leuk en het werkt verwarrend als je iets Spaans hoort en tegelijkertijd iemand het in het Engels staat te vertellen.

De kamer blinkt totaal niet uit op vlak van afwerking of het verbergen van techniek en de flow is redelijk ok, zolang het maar niet iets is wat met de taal te maken heeft.
Verder zijn de puzzels ok in Mystery modus maar te moeilijk voor de engere modi.

Nu ff over die engere versies. Denk goed na voor je voor deze kiest want net als bij andere kamers in Barcelona en Athene, gaan ze hier een stuk verder dan wat wij gewoon zijn in BE en NL. Fysiek contact Yep, je "bijten" Yep...

De kamer zelf is redelijk ruim opgezet en heeft een simpel verhaal. Het einde valt enorm tegen qua design en alles doet je gewoon vermoeden dat deze kamer veel beter tot zijn recht zal komen in de terror of realistische modus.

Conclusie:

Aankleding, mwa gaat wel
Flow, niet geweldig omdat je het gewoon niet verstaat.
Modi, kies aub niet realistisch
Hintsyteem, geweldig. Ik heb nog nooit zoveel gelachen in een kamer als hier. Maar je moet geluk hebben met je GM.

Ik zou hem zo nog eens spelen alleen daarvoor, maar daarvoor speel je eigenlijk geen room.
Dus ik weet het niet goed. Wat ik wel weet is dat ook het hintsysteem aangepast wordt op de modus en de humor dus ook verdwijnt naar mate je enger wilt spelen.

Wil je lachen en kijk je door de taalproblemen heen, pak dan Mystery modus
Wil je schrikken, taalproblemen hebben en niet lachen, neem dan Terror modus.

Why so serious?

Gek genoeg heb je bij bepaalde kamers totaal geen verwachting en hoop je stiekem toch op die verborgen parel. Zo een kamer die nog niet echt in de lijstjes staat, maar eigen wel zou moeten.

Poision is precies dat!

Onthaal:
Het wordt een standaard ding vrees ik, geen ontvangst. Je komt in een enorme lege ruimte terecht waar je een keuze moet maken.
Van daaruit splits je je op in 2 teams, blauw en rood.

Naar de wc gaan kan helaas niet, parkeren kan met wat geluk in de straat.

Kamer:
Toen de kamer begon had ik een enorm gevoel dat we weer een psychiatrische instelling gingen spelen. Weeral, verdomme.
Maar niks was minder waar.
Hoewel de kamer nog vrij sober start, is het echte puzzelplezier volop aanwezig. Oprecht leuke puzzels, beetje samenwerken, goed communiceren, geen gekke dingen.
Maar zodra we verder gaan in deze kamer, vallen we van de ene verbazing in de andere.
De leuke puzzels blijven maar komen, maar het decor is echt boven verwachting.

Het verhaal is wat povertjes en buiten het feit dat we de joker zijn spel moeten dwarsbomen moet je er niet te fel over nadenken.

Het einde is een beetje plots en kan epischer zodat je tenminste door hebt dat dit ook echt het einde is.

Conclusie:

Ja er zijn verbeterpunten, absoluut. Het verhaal houdt niet echt steek en het einde kan beter, maar wat heeft deze kamer mij verrast.
Het decor is echt ongelofelijk mooi en hoewel het misschien net allemaal te netjes is, ademde het nu al sfeer.
Dit is nu eens een kamer die je echt niet mag overslaan, puur voor het puzzelplezier, het decor en de pure passie die vader en zoon hier ingeduwd hebben.

Salud!

Bier en escapen? Boeken maar.

Onthaal:

Stipt op tijd worden we ook hier binnen gelaten.
Het ontvangst is vriendelijk en je kan nog even naar de wc.

Je krijgt een korte uitleg hoe het spel juist werkt en nadat je bent ingelogd mag je het café betreden.

Kamer:

De kamer start met een filmpje. Dat is iets wat ik tot nu toe niet gezien had in Barcelona.
Maar het filmpje is duidelijk goed gemaakt, maar duurt net wat te lang. Zeker omdat je al in de kamer staat, moet ieder van ons zich echt beheersen om niet te beginnen.

Maar eens je kans beginnen te puzzelen, laat deze kamer je niet meer los.
Alle puzzels hebben wel iets met het thema, het product of de techniek erachter te maken. Het decor is zeer netjes en goed onderhouden.
Er is gezorgd dat iedereen wat te doen krijgt en ook samenwerken is belangrijk.
Die afwisseling zorgt voor een goed groepsgevoel en tegelijkertijd krijg je ook wat mee over het brouwen van bier.

Wij speelden deze kamer hintloos en hadden echt oprecht een leuke tijd. Alles werkt, nergens zie je slijtage en ik was verbaasd hoeveel je op het eerste zicht mist en daarna pas dingen ziet die je op dat moment nodig hebt.
Ze hebben zoveel "verstopt" in deze ruimte, maar net opdat het allemaal echt aanvoelt, valt het niet op.

Conclusie:

Meepakken als je er bent. Veel puzzelplezier en op het einde een fris biertje. Wat wil een mens nog meer?

Triestige bedoeling

Awaken voelt een beetje aan als 13 in een dozijn.
Een niet bijzonder thema of een bijzonder verhaal.

Onthaal:

Om te starten moeten we naar een andere locatie om daar een QR code te scannen. Beetje bijzonder want we stonden al voor de ingang van de escape room. De hoop was er dan ook dat de QR ons zou leiden naar een verborgen ingang. Helaas, het blijkt niets meer dan een introfilmpje om dan de aanwijzing te krijgen om terug naar de plaats te gaan vanwaar we kwamen...

Wat we ook konden kiezen na het scannen was onze modus. Deze room heeft 3 verschillende modi en hoewel we dit tijdens het reserveren al gedaan hadden, bleek het nu opnieuw te kunnen. Iets waar we dankbaar gebruik van maakten aangezien we een beetje klaar waren met duisternis en goedkope scares.

Kamer:
Terug aangekomen in de kamer valt meteen op dat we niet teveel op het decor moeten gaan letten. De helft hangt hier van pure ellende nog aan mekaar.
We hadden ondertussen voor de adventure modus gekozen, een beetje een kindvriendelijke versie.
Maar onze actrice die de inleiding verzorgde had deze boodschap duidelijk niet meegekregen. Om zeker te zijn spraken we haar er dan maar op aan en meteen werd ook duidelijk dat de wijziging in de modus niet zo was over gekomen.

Wat volgde was pure chaos en een die wij veroorzaakt hadden.
Maar later daarover meer.

We konden in ieder geval de kamer in adventure modus spelen.
De kamer zelf valt tegen op elk vlak. Het is duidelijk dat je deze kamer niet moet spelen zonder scares, laat staan met voldoende licht.
Alles ziet er afgeleefd uit, deuren staan open die niet open mogen staan, techniek is volop zichtbaar en de kamer blinkt op geen enkel vlak uit.
Het is echt een geval van meeliften op het succes van anderen en als het maar eng is + acteurs, dan komen mensen wel.

Als je me vraagt wat we nu eigenlijk gedaan hebben, zou ik het je niet durven zeggen. Het voelt continue als random puzzels met een traject wat je niet kan volgen. Misschien brengen de acteurs meer duidelijkheid, maar gezien hoe ze de rest hebben aangepakt, verwacht ik hier ook niks wereldschokkend van.

Het einde was matig, de effecten minimaal, net als de sfeer.

Conclusie:

Nee, laat deze maar links liggen, je mist niks. Het zou kunnen dat de kamer in een andere modus net wat beter is, maar zoals wij hem gespeeld hebben sla je hem beter over.

Over de verwarring in het begin moet ik nog wat toelichten.
Na het scannen van de QR code moeten wij een modus doorgeven. Wij dachten dus dat wij daar een keuze moesten maken, maar dat bleek niet zo te zijn. Je moest er namelijk je modus ingeven die je eerder gekozen had en kreeg daarop een ander introfilmpje.
De crew en de acteurs stonden dus klaar om ons te ontvangen in pure horrormodus ipv adventure en dat was onze fout.

Ze hebben daarop razendsnel de kamer aangepast, iets wat begrijpelijk voor stress zorgde.
Achteraf hebben we dit ook netjes uitgelegd waarom het verwarrend was en ons ook geëxcuseerd hiervoor.

Nu hoor ik jullie denken, waarom speel je een horrorkamer als je uiteindelijk de horror eruit laat halen?
Wel omdat niemand van onze groep op echt fysiek contact zit te wachten. Waar het plots zo fout is gegaan dat elke horrorkamer plots denkt dat ze dit moeten toevoegen zonder dit te melden weet ik niet, maar voor ons is het een reden om het op voorhand te vragen of de modus aan te passen.

Wisselend op elk vlak.

Deze room komt van dezelfde bouwer als Cybercity.
Hoewel dat niet alles wilt zeggen, verwacht ik ondertussen wel iets van het interieur.

Onthaal:

Wel van dat fantastisch interieur merk je bij de ontvangst in ieder geval niks van.
We staan in een muffe witte gang bezaaid met rommel.
Opnieuw mag je heir om een of andere reden niet naar de wc en ik snap werkelijk niet waarom.
Je hebben het daar in hun hersenpan gehaald dat elke kamer moet straten bij de deur, of het nu iets toevoegt of niet. En jazeker ooit voegt dat wat toe, maar hier totaal niet.

Om het dan maar compleet te maken mogen we braaf met de oogjes toe in een treintje naar de kamer wandelen.
Een van ons stoot ff zijn hoofd ook nog ff goed tegen een balk, want daarvoor waarschuwen ze je nadat je er tegen bent gelopen uiteraard.

Ik wordt zo ontzettend melig van dit soort inleidingen. Nee ik houdt mijn ogen niet dicht, ja ik zie de verschrikkelijk lelijke gang/controleroom waar we doorlopen. Aub maak je boel in orde zodat we zelf de kamer kunnen binnenlopen.

Kamer:
En als het allemaal nog niet cliché genoeg is worden we in de kamer ook met 1 handboei vast gezet. :-)
Zucht, dit kan zoveel beter, maar eerlijk is eerlijk, de ruimte waarin we ons bevinden ziet er fantastisch uit. Echt ongelofelijk mooi.
Zo mooi dat ik nog bozer ben op hun lelijke gang :-)

Maar goed, ff over die handboei. Ja we zitten vast, maar wel vast aan een kleefmagneet. Dus kudos voor de veiligheid! wordt gewaardeerd.

Ff goed samenwerken om vrij te komen en dan pas kunnen we deze ruimte pas echt waarderen.
Er hangt een lekker spannende sfeer in deze kamer. We moeten continue goed samenwerken om verder te geraken en ze hebben echt geprobeerd om alles in het thema te gieten.
Dat lukt ook, maar een aantal zaken gaan niet zo goed. De techniek laat het duidelijk een aantal keren afweten en als je ff later ziet hoe die techniek werkt en gemaakt is, is dat niet zo raar. In een gat waar we met onze handen in moeten heb je letterlijk de kabels incl kroonstenen vast. Nu hebben wij nog het verstand om hier af te blijven, maar dit is not done.
Wat ook wegvalt is de flow. Het begin van de kamer loopt als een trein, maar verderop wordt het steeds vager wat er van ons verwacht wordt. Je kan als speler zelf op en neer, maar als je het doet wordt je terug geroepen. Net terwijl de symbolen je op de oren vliegen.

We werken wel duidelijk naar een verborgen deel toe, ook een waar je nog niet heen mag voor het echt mag. Jammer dat ze dit niet beter onder controle hebben.
Er zit best een fysiek stukje in deze kamer, een stuk dat je niet 1 keer maar 2 keer mag doen tot groot jolijt voor 2 van ons :-)
Een puzzel in het bijzonder vonden wij erg leuk, het nadeel is dat hij maar door 1 persoon uitgevoerd kan worden.

Het interactief stukje met de acteur valt tegen en stelt bitter weinig voor. Opnieuw een deel waardoor je als bezoeker iets teveel verwacht.

Het einde doet wat het moet doen en echt ontsnappen doe je helaas niet, de gm komt de kamer binnen en de muziek stopt.

Conclcusie:

Wat is dit een mooie room als je het in delen bekijkt.
De inleiding is doodzonde. Het is slecht uitgevoerd, het is lelijk en staat zo in contrast met hetgeen wat hun kunnen.
Ontvang ons gewoon, laat mensen naar de wc gaan en ruim je rommel aub op.
De flow zat niet helemaal goed in deze kamer, maar toch zou je hem mee mogen nemen wat mij betreft.
Daarvoor blinken de goede stukken zo goed uit dat je het niet wilt missen.
Verwacht weinig of niks van het stukje met de acteur en dan ga je met wat betere verwachtingen naar deze kamer.

Er zouden meerdere opties zijn om deze kamer te spelen en ja dat is tof gevonden, maar het geeft geen herhalingswaarde aan deze kamer.

De potentie om goed te zijn.

Deze kamer doet eindelijk vermoeden dat er een goed verhaal achter zit.
Aangekomen ziet de buitenkant er al goed uit met mooie visuals.

Onthaal:

Tegen verwachting in worden we hier vriendelijk onthaald en is er de mogelijkheid om naar de wc te gaan.
Het ontvangst gebeurd wel in thema en is tegelijkertijd ongemakkelijk en lachwekkend slecht, maar dit is bewust zo.
In het Spaans moet dit helemaal hilarisch zijn aangezien hun namen aannemen die oprecht lachwekkend zijn.

Kamer:

De start van de kamer is volledig in thema, maar wel erg mager uitgevoerd. De opdrachten/puzzels die daarop volgen slaan werkelijk nergens op, buiten dat het puzzels zijn en een gezonde vorm van samenwerking vragen. Hoe dit ons naar het uiteindelijke verhaal gaat leiden is mij een raadsel.
Niet veel later veranderd de kamer dan ook volledig qua opzet en sfeer en hoe en waarom mag je echt vergeten.
Wat daarop volgt is een zeer mager stukje escape room met een acteur om het spannend te maken.

De afwerking is niet echt goed op een stuk na wat dan weer fantastisch is uitgewerkt.
Het verhaal, wat ik best origineel vind, is waargebeurd wat het geheel realistischer maakt.

Maar deze kamer mist op elk vlak uitwerking, zowel qua spanning als techniek als sfeer. Je staat te vaak in een vrij lege ruimte en het lijkt haast of al hun budget naar 2 delen is gegaan.
Het einde is te dom voor woorden en totaal niet meer wat je vandaag de dag verwacht bij een moderne room.

Conclusie:

Ik had zoveel meer verwacht van deze kamer. Je ziet duidelijk dat ze nagedacht hebben over het verhaal, er geprobeerd iets origineels van te maken. De visuals zijn goed, het thema goed gevonden, net als de setting.
Maar de uitwerking is zo pover uitgevoerd dat je te vaak in een te lege ruimte staat met een acteur als excuus om het maar extra spannen te maken.
Voorlopig mag je deze overslaan naar mijn mening.

2 ervaringen met een waardeloos einde

Outline was een van de kamers op onze trip waar ik erg benieuwd naar was, net door de hoge notering bij Terpeca.
Ook andere eigenaren spraken vol lof over deze room en hij mocht duidelijk niet missen op de trip. Benieuwd!

Onthaal:

De escape room zelf is goed herkenbaar van buitenaf en geeft een grootse indruk.
Parkeren kan in de buurt, maar ook hier kan het druk zijn.
Betalen kan gek genoeg alleen cash en dat doe je bij de aanvang van het spel.

Geen echt onthaal dus, maar het draagt hier door de setting wel bij aan de spanning.

Kamer:

Het valt meteen op dat dit een grote kamer gaat worden. Er hangt een goede vibe en voor een keer is er eens wat licht.
Je wordt meteen als team goed uitgedaagd en de puzzels zijn niet al te moeilijk. Een prima start dus.

Maar vanaf het moment dat je door een bepaalde deur gaat, slaat de sfeer meteen om. Alles is donkerder, spannender en het voelt haast als een doolhof aan.
De ruimte waarin we ons bevinden is schitterend aangekleed en geeft een beklemmend gevoel.
Het verhaal is namelijk dat we ons in een fabriek bevinden en dat de zoon van de eigenaar gek zou geworden zijn waardoor er vreemde zaken zouden gebeuren.
Dat ondervinden we meteen want het fysiek contact is niet mis. Nergens kan je hier een modus kiezen, dus we wisten ook niet wat ons te wachten stond en hebben ons meteen tot de GM gericht en gevraagd om hier mee te stoppen.

Het fysiek contact is ook niet nodig, want dit is echt een enge setting. Met wat simpele puzzels geraken we verder in dit complex en de ruimtes zijn eng, maar mooi.
Tot op dit punt doet de kamer precies wat hij moet doen. Niet al te moeilijke puzzels, opsplitsen, scares en dat in een mooi decor met een lekkere onaangename atmosfeer.

En plots... staan we in een setting die totaal niet meer past in het industriële, maar er haast haaks op staat zonder aanwijsbare reden.
Deze ruimte is wel groots, maar duidelijk minder goed afgewerkt.
Geen idee waar het op slaat maar we gaan lekker verder en niet veel later staan we in een machtig mooie ruimte. Dit voelt zo echt aan, zo ontiegelijk sfeervol. Ook de puzzels hier zijn leuk om te doen, lekker samenwerken en je weet meteen wat de bedoeling is.
Dan denk je, dit kunnen ze toch niet naar de botten helpen, toch?

Oh jawel. En hoe! Er zijn zaken die prima zijn met halloween, maar aub duw ze niet in een escape room, niet in zo een mooie ruimte.

De kamer neemt een rare wending, maar dat kan je nog door de vingers zien als ze er narratief een lading aan kunnen geven, maar het einde hier is (net al bij La Casa) inspiratieloos, ordinair, maar het voegt vooral niks toe.

Conclusie:

Outline is op dit moment 2 kamers in 1 met een stukje spookhuishorror er aan vast.
De makers hebben alles in huis om bij de top te horen, zeker qua sfeer en decor.
Ik ben voorstander om transparanter te communiceren en modi te introduceren zodat spelers weten waar ze aan toe zijn.

Het einde mag voor mij part meteen de vuilnisbak in want dit hoort gewoon niet thuis in een escape room. daarvoor is deze kamer te goed.
De plottwist is nu vaag en onduidelijk en mag narratief net wat meer ondersteund worden. Tevens kan de afwerking hier en daar dan ook een stuk beter.

De kamer stelde dan ook teleur op zoveel vlakken, zeker omdat je de potentie ziet.
We kregen achteraf nog een rondleiding door de bouwer, een man die duidelijk trots is op zijn product en terecht ook.
Wij zijn geen Spanjaarden dus wij zijn hun doelpubliek ook niet, dus we hebben onze feedback voor onszelf gehouden.

Voor het decor en sfeer zou ik hem zeker meenemen maar geef misschien zelf op voorhand goed aan of je fysiek contact graag hebt of niet.

Eindelijk een goede tombe kamer

Onder de noemer: hier gaan we weer. Weer een "piramide" kamer met gele muren en zand op de grond.
Ik hoopte vooral op fijn puzzelplezier...

Onthaal:

Jaaaaa eureka het kan dus toch, een host die hallo zegt en een kans om naar de wc te gaan.
Een vriendelijk man met een blikje redbull of 8 teveel op, heet ons wel heel enthousiast welkom. Maar desondanks heb ik het liever zo dan andersom.

Na een korte inleiding en wat details over WV26 krijgen we een hel aangereikt en mogen we op ontdekking.

Kamer:

Yep, dit ziet er goed uit. Alles is in thema, van de puzzels tot de geluiden, van de vloer tot het plafond.
De puzzel zijn leuk om te doen en zijn mooi in thema. Echt moeilijk zijn ze niet, maar net doordat ze talrijk aanwezig zijn, geeft het een lekkere flow.
Je maakt hier echt een mooie reis mee en de ruimtes voelen gewoon echt aan.

Voor ons gaat het best lekker tot we ongeveer op 60% van de kamer zitten. Daar viel voor ons de logica en dus ook de flow volledig weg.
Met 4 man verdwalen we in alle info die her en der te vinden is, maar we zien maar niet de volgende stap.
Dit zou ons blijven achtervolgen tot op het einde en dat was wel een beetje jammer.

Qua decor val je echt van de ene verbazing in de nadere en bij het napraten horen we dat deze ruimtes 1 op 1 nagebouwd zijn t.o.v. het origineel.

Ook zit de soundscape en de verlichting echt super in mekaar. Alles is sfeervol en werkt versterkend. Niks springt eruit en daardoor voelt deze kamer zo echt aan.

Conclusie:

Yep, dit was een super toffe tombe kamer. Het Egyptisch thema is niet makkelijk neer te zetten en ik denk oprecht dat het niet beter kan dat wat ze hier gedaan hebben.
Hier en daar zat er een beetje slijtage in de kamer en jammer genoeg valt de logica naar het einde wat weg, maar dat mocht de sfeer niet drukken.
Die helmen die je in het begin krijgt, hou die maar op. Ik heb 2 keer echt hard mijn hoofd gestoten en het deed al pijn met die helm nog op :-)

96 euro, 4 personen, 80 minuten, absoluut meenemen!

Intro vs kamer

Onder de noemer: kamers waar je verbeelding vaak iets anders voorstelt dan wat je gaat krijgen.

Ook hier weer een thema waar ik van denk: nooit ga ik de kamer spelen die dit thema goed gaat uitbeelden. Maar ik was al mis met de tempels, dus ik ben benieuwd.

Onthaal:
Ja, binnenkomen doe je hier niet zomaar. Let op je woorden zou ik zeggen.

Het onthaal gebeurd volledig door een gm die een nogal gay typpetje speelt.
En dat deed hij geweldig! Een was een soort mengeling van een gestoorde Duitse professor met een iets te fijne stem, maar dat fantastisch goed uitgevoerd.

Je hebt de mogelijkheid om je spullen veilig op te bergen en even naar de wc te gaan, maar als je dat doet, zul je het wel geweten hebben.
Onze intro bleef maar duren, net omdat wij niks liever hebben dan dit soort improf en dan kijken hoe ver je met de acteur kan gaan :-)

Na, en ik lieg dit niet, bijna 40 minuten konden we eindelijk aan de kamer beginnen.

Kamer:
Jawadde die intro van net sloeg dus werkelijk nergens op, want wat hij ook gedaan had, de kamer het juist het tegenovergestelde effect.
Waar de intro vrolijk was, opgewekt en ons helemaal oppepte, was de kamer koud, steriel en serieus.

Wat ook meteen duidelijk was, was dat de puzzels ons meteen niet lagen. Het was een combi van lezen, zoeken en verbanden leggen, maar niet leuk als je met 4 bent.
Vaak sta je met teveel in een te kleine ruimte en is de puzzel maar geschikt voor 1 a2 spelers.

Maar wat verderop in de kamer een verrassing van formaat! Dit is het dichtste wat we in de buurt gaan komen van een bermuda kamer!
Het decor ziek er echt sick uit en we splitsen ons op om alles te verkennen.

Helaas blijkt ook nu weer dat de puzzels ons totaal niet liggen en al snel staan we bij elkaar omdat geen van ons weet hoe hij aan welke puzzel moet beginnen. Er komt zoveel op je af en je hebt geen idee of je parallel aan de slag kan.
We hebben ook allemaal een badge aan met bijhorende privileges, alleen kan iedereen overal binnen en was het net tof geweest moest dat door de badge niet kunnen. De knotsgekke professor liep dan weer te roepen dat wat we deden fout was...
Ook bleek dat niet alles fool proof gemaakt was waardoor we plots 10 minuten van onze tijd waren.

En tijd, mmmm waar waren we die nog kwijt geraakt? We hadden helaas een best strakke planning en plots begon het ons te dagen dat we wel een erg lange intro gehad hadden, zo lang dat we maar eens vriendelijk vroegen hoe laat het eigenlijk was. Het bleek al tegen onze eindtijd te zitten en we moesten in de kamer een keuze maken, een die je nooit wilt maken.
Spelen we door met het risico bij de volgende room te laat aan te komen of missen we hier een deel van het decor?

Conclusie:

Ja wij hebben gekozen om te stoppen. Hoe mooi deze room ook was, de puzzels lagen ons totaal niet, op geen enkele manier en dat haalde onze flow en onze euforie zo onderuit.

Wij hadden onze host moeten inlichten dat we op een schema stonden, maar wie had voorzien dat we zo een intro zouden krijgen.
We hebben onze host wel gevraagd of we iets gemist hadden, maar qua decor en verrassingen niks, wel nog 40 minuten puzzel "plezier".

Ik denk dat voor sommige van jullie dit echt een uitdaging kan zijn, net door de puzzels, dus sla hem net daarom niet over.

Mee naar een andere wereld

Soms heb je van die kamers waar je nog nooit van gehoord hebt, die op je lijst van te spelen kamers staat, maar waar je niks van verwacht.
Dat was District 111 voor mij.

Ik zat buiten op een bankje te wachten tot de deur open ging en ik had geen idee waar de kamer over ging, hoe hoog hij op welke lijst stond en net daardoor verwachte ik er ook zeer weinig van.


Onthaal:

Tja onbestaand, de deur gaat open en het spel begint. Ergens halverwege het spel kan je naar de wc maar deze speel je vrij.

Kamer:

Vanaf moment 1 neemt deze kamer je mee naar een andere wereld. Verwacht niks bijzonder, maar echt een wereld a la total recall. De mensheid schraapt samen wat hij kan vinden om te overleven en dat zie je in deze kamer goed terug.
De puzzels zijn leuk en steeds in thema, verwacht wel geen echte antwoorden hieruit en vooral niet waarom je dit staat te doen, maar het geeft wel een heerlijke flow. Je weet steeds binnen een paar tellen wat de bedoeling is en dat werkt gewoon in deze kamer.

Maar er zitten echt wel een paar gave elementen in deze kamer, zeker als de grotere wereld zich ontvouwt.
Ik vind het leuk als het lijkt alsof een kamer ook echt leeft. Dat zie je goed terug in deze kamer, het enige nadeel is dat het nogal leeg aanvoelt en dat hier de acteur een perfecte toevoeging had kunnen zijn. Dat miste ik echt.

De eindopdracht is een beetje flauw, maar ondanks dat hebben ze er wel het beste van proberen te maken.


Conclusie:

Voeg hier een stukje aan toe met acteur dat meer toevoegt dan wat ze momenteel doen (zeer miniem) en je hebt echt iets tof te pakken.
De kamer is nu al goed hoor, begrijp me niet verkeerd, maar hij heeft echt de potentie om zoveel meer te zijn.
De techniek liet ons een beetje in de steek, maar daar konden we echt doorheen kijken.
Ik zou deze zeker adviseren om te spelen.
Niet eng, leuke puzzels, goed decor en een zeer mooie reis doorheen deze kamer.

Spanningsopbouw ten top

Er zijn van die kamers die haast tot de verbeelding spreken omdat iedereen er het maar over heeft.
Mensen die bij aankomst niet uit de auto willen komen, een verlaten huis midden in het bos, enkel bereikbaar door een hobbelige onverharde weg…

Hoog tijd dus voor een bezoekje.

Onthaal:

Ja dit is geen gewone start.
Boek je om 22 uur, dan wordt je om 21u30 verwacht bij het hotel. Dat is ook het enige adres dat je hebt want La Casa bevindt zich namelijk op een onbekende locatie.
Het hotel is trouwens erg tof aangekleed en je mag er (als er tijd voor is) even rondlopen. Ik kreeg er tower of terror vibes en dat is wel tof gedaan.

OP een bepaald moment zal het personeel je wel aangeven dat het tijd wordt om naar je “vakantiehuisje” te gaan voor de broodnodige “rust”

Gewapend met een voorlopig adres mag je de auto in, wachtend op verdere instructies via whatsapp.

Niet veel later, coordinaten, dat belooft al niet veel goeds.
We hadden op voorhand reviews gelezen waar de tip gegeven werd: huur iets dat lijkt op een suv, want je gaat de grondspeling nodig hebben. En dat was geen leugen.
De trip die we ondernemen draagt enorm bij aan de spanning die er heerst en sommigen van ons hadden het niet erg gevonden als we er niet geraakt waren :-)

Kamer:

Aangekomen kijken we naar een enorm huis dat een desolate indruk geeft.
De voordeur staat open en het wordt tijd om t gaan genieten van onze vakantiewoning en de bijhorende rust.

Dit huis is gebouwd op een oude waterput en dan weet je al over welke film we het hebben.
De sfeer in het huis is beklijvend en we worden meteen meegenomen in het spel.
De puzzels zijn perfect qua moeilijkheidsgraad en tevens leuk om te doen. Je moet je niet afvragen wat je staat te doen, het lijkt meer of ze te maken hebben met de ruimte waarin je je bevindt ipv ons te helpen in het verhaal.
De scares volgen elkaar in een versneld tempo op maar ze zijn niet echt subtiel. Het probleem hiervan is vooral dat je op een bepaald punt een beetje bereikt hebt wat je kan als acteur en dan wordt het moeilijk om hier nog over te geraken. Zelf had ik dus liever het huis wat meer zien “spreken” in de vorm van vallende dingen, geluiden, een schim, een moment van: zag ik dat nu goed. Eens de acteur gewoon voor je staat, is de engheid voor mij wat om en hoewel er hier een aantal geniale scares in zaten, begon het na een minuut of 40 wel een beetje als verzadigd aan te voelen.

1 Effect sprong er echt uit, net omdat we op voorhand elkaar aankeken en letterlijk aangaven wat er zou kunnen gebeuren en hoe vet dit zou zijn.

Wat niet goed zat was het einde. Waar de rest van het huis verzuipt in sfeer en ons een ongemakkelijk gevoel gaf, sloeg de sfeer hier helemaal om naar een ordinair halloweenhuis.
We krijgen op dat moment ook instructies over de boxen wat ook afbreuk doet aan de beleving.
Voor we het weten staan we buiten met een ongebruikte sleutel in onze handen en ja wat moet je dan? Zijn we nu klaar, komt er nog iets?

Het was gedaan, maar de sleutel die we hadden was wat gebogen en daarom kozen ze ervoor om dit slot over te slaan. Blijkbaar is een nieuwe sleutel maken of het slot vervangen onbegonnen werk, dus dan liever maar wat twijfel zaaien.

Conclusie:

Ja dit is een vet horror huis gebaseerd op The Ring.
Het volledige voortraject, van de mails tot de eerste aankomst, alles draagt bij aan de spanning, zeker als je deze room in het donker speelt en uit vrije beweging een afgelegen huis binnen wandelt.

De kamer start tof, er zitten leuke elementen in en we hebben oprecht lekker gepuzzeld. Het einde is ruk en je wandelt ook buiten zonder conclusie of überhaupt enig idee wat we nu gedaan hebben en waarom.

Dat is het enige stukje wat me weerhoudt om een 10 te geven, het einde.

Ben je in Spanje, pak hem dan we zeker wel mee.