The Puppeteer

Pull more strings please

Dit is de nieuwste kamer van de mensen achter School of burning souls.
Over die kamer had ik al vaker goede, maar ook minder goede zaken gehoord.
Benieuwd of ze met hun nieuwste room de lat weer wat hoger gelegd hebben.

Onthaal:

In een (op dat moment) rustige winkelstraat moet je flink zoeken naar de room.
Geen bordje, nergens een naam, enkel een whatsapp bericht met de uitleg dat je pas binnen mag gaan als het licht uitgaat….
Nu dat is echt net iets te vaag om zeker te zijn dat je niet bij de verkeerde mensen binnenloopt. Een klein poppetje ergens was al genoeg om ons aan te geven dat je juist zit zonder te moeten inboeten in je storyline.

Kamer:

De start is dus vanaf het moment dat het ligt uitgaat. Je wordt geholpen en aangestuurd door de “buurman” die al langer weet dat er hier iets niet klopt en aan ons om uit te zoeken wat.

Binnen is er nog een mogelijkheid om je spullen op te bergen, maar naar de wc gaan blijkt toch een uitdaging. Deze is in tegenstelling tot School of Burning souls wel onmiddellijk beschikbaar, maar er is geen deur of licht….

De start van deze kamer is ijzersterk en laat meteen goed zien wat voor een meerwaarde de acteur kan zijn. Zowel qua spanning als story bouwt het fantastisch op en het zet een heerlijk ongemakkelijke mood waardoor je het spel juist wilt spelen.

Grieken en decoratie, ik heb niet het idee dat hun passie er niet inzit. Het is hier veel makkelijker om een verhaal zo aan te passen dat het zich in een woonhuis bevindt, doe daar de lichten uit en je bent haast klaar.

Waar de kamer nog sterk start, komen al snel de eerste flowproblemen naar boven.
Onze hintmachine, een vaste telefoon waarmee je in contact staat met de buurman, rinkelt volop, tot het irritante toe.
Vaak leg je neer met het idee van wie verzint dit, hoe hadden we dit als groep kunnen weten…

Zeker de eindpuzzel slaat helemaal nergens op en dat is zo jammer wat deze kamer heeft zoveel potentieel om goed te zijn. Ergens rond de helft hebben ze gewoon het boekje met het verhaal weggelegd en veranderd alles in een ordinair spookhuis met scares.
Je speelt het spel mee, maar het doel dat je had vervaagd, net als de puzzels en hun link met het verhaal.
Het einde vond ik net als het begin weer supervet en het is eigenlijk jammer dat de eigenaar laat zien tot wat hij in staat is.

Conclusie:

The Puppeteer doet eigenlijk wat elke andere kamer hier in Athene bijna doet. Je neemt een verlaten pand, koppelt daar een verhaal aan waardoor je binnen zo weinig mogelijk moet doen en ramt er een acteur in.

Op zich hoeft dat niet slecht te zijn, maar dan moet alles wel kloppen. Het licht uitdoen om de slechte afwerking te verbergen is 1, maar jongens wat was hier ook de techniek slecht afgewerkt. Kabels gewoon tegen de muur, magneten in het zicht, overal kan je gewoon aan, uitrekken of verplaatsen, terwijl dat niet de bedoeling kan zijn. 

De start en einde zijn heel goed, maar de flow ertussen nekt de kamer. Het kat en muis spel dat nog rustig begint en duidelijk overkomt slaat al snel om naar een ordinair spookhuis met scores die niks meer toevoegen aan het verhaal.

Ik had meer verwacht van deze kamer.