Het Titanic Complot is het nieuwste spel van Puzzelmysterie en het resultaat van een succesvolle Kickstarter campagne. Meestal een goed teken, dus ik was benieuwd!
Op een donkere avond in het weekend besloten we ons met z’n tweëen onder te dompelen in het avontuur en de doos te openen. Of ik zo’n spel nu ga reviewen of niet, er zijn altijd een paar dingen waar ik dan op let. Het eerste waar ik naar kijk is de vormgeving. Ziet het er mooi en/of authentiek uit? Dat is bij Het Titanic Complot wel in orde, het materieel nodigt in ieder geval uit om er in te duiken!
Vervolgens kijk ik vaak naar de hoeveelheid materiaal. Als er bijna niks uit zo’n doos komt, valt dat ook tegen. Maar ook dat zit wel snor bij dit spel. Er is meer dan genoeg waar je mee aan de slag kan, zonder dat het teveel lijkt. Je krijgt er dan echt zin in om eraan te beginnen. Dat begin is ook altijd interessant. Word je bij de hand genomen? Of heb je de vrijheid? Het Titanic Complot kiest ervoor om een soort van handleiding toe te voegen aan het spel. Deze loodst je stap voor stap door het begin van het spel. Ik snap dat je daarmee voorkomt dat mensen verdrinken in alle info, maar ik vind het persoonlijk leuker als je dat zelf moet uitzoeken of dat het voor zich spreekt in plaats van dat je letterlijk een aantal stappen doorloopt.
Dan het verhaal. De Titanic is natuurlijk een geweldige achtergrond voor een verhaal. Een aansprekende gebeurtenis die iedereen kent. In dit geval moeten we voorkomen dat het schip zinkt door uit te zoeken wie het schip wil laten zinken en waarom. Dit verhaal wordt verteld via enkele hele leuke en originele puzzels in het spel. Vaak zijn het puzzels met meerdere lagen, waarbij je onderdelen combineert. In sommige gevallen zelfs meerdere keren. Maar soms schiet dat ook te ver door. Dan ben je, voor mijn gevoel, te lang hetzelfde trucje aan het herhalen. Dat is niet uniek voor dit spel, ik kom dit in escape rooms ook wel eens tegen. Het lijkt me ook moeilijk om dat precieze pijnpunt te vinden wanneer het nog leuk is of niet. Het zal ook voor iedereen verschillen.
Tijdens het spelen krijg je een aantal fysieke objecten in handen. Dat is tof, maar met een aantal daarvan hoef of kun je vervolgens niet echt iets. Dat voelt een beetje als een gemiste kans. Ik snap dat het mooie verwijzingen zijn naar de Titanic, maar het was nog leuker geweest als je daar ook daadwerkelijk iets mee kon doen. Maar misschien is die keuze gemaakt om het herspeelbaar te houden.
Het Titanic Complot is namelijk herspeelbaar, of misschien is het beter om te zeggen, doorgeefbaar. Je zult het zelf waarschijnlijk geen tweede keer spelen, maar je kan een ander wel laten genieten van hetzelfde spel. Je hoeft namelijk niks te knippen of te vernielen of iets dergelijks. Je hebt dus ook geen refill pack nodig. Dat is een mooie gedachte. Zeker in deze tijd.
De easter eggs moeten ook genoemd worden. Niet alleen de verwijzingen naar de echte Titanic, maar ook de verwijzingen naar andere spellen zoals die van Diorama & Meester 1883 bijvoorbeeld. Ik houd daar wel van.
Binnen 3 uur bereikten we het einde. Daar hebben we wel enkele keren hints voor gebruikt. Omdat we het niet zagen of omdat we het trucje wel begrepen en geen zin hadden om het te vaak te herhalen. En toen kwam dus het eindfilmpje. Een vrij kort filmpje, en heel eerlijk: toch niet helemaal bevredigend.
Al met al hebben we ons echt wel vermaakt met het spel. Het ziet er goed uit, genoeg leuke en uitdagende puzzels, maar ik kan niet ontkennen dat ik ergens het gevoel had dat het nog beter of mooier had kunnen zijn. Het heeft me in ieder geval wel benieuwd gemaakt naar volgende spellen van Puzzelmysterie. Want er is meer dan genoeg potentie.
Meldingen ontvangen?
Wil je notificaties ontvangen?