Mrs. Rose's House

Vergane Glorie

Athene. DE plaats voor horror escape rooms. Vastberaden om ons hier absoluut te laten terroriseren zakten wij af naar Griekenland voor twee weken horror in juli en augustus. Negentien kamers op de planning, waarvan slechts vijf zich niet voornamelijk op de horror richten. Mrs. Rose's House was de elfde kamer die we in Athene speelden.

Deze kamer zou een echte klassieker zijn in de Atheense scene. Één van de eerste kamers die een grotere opzet had, acteurs, en langer dan 60 minuten. Het wekt wel de interesse om te ontdekken waar alle geweldige ervaringen van Athene nou begonnen. Mevrouw Rose is haar kind op jonge leeftijd verloren en heeft zijn ziel door middel van een ritueel in een pop gezet. Het blijkt dat er ook een demoon in de pop zit en shenanigans ensue. Wij gaan het huis in om...ja, waarom eigenlijk? Het wordt nooit duidelijk.

De locatie heeft een redelijk vervallen uitstraling, maar is goed te vinden vanwege het enorme bord boven de deur. Je moet jezelf op een redelijk vreemde manier binnen laten. Het is er zo donker en de ruimtes zijn zo groot dat je niet helemaal weet waar je heen moet. Hoe lelijk ik het ook vind, we deden de zaklampen van onze telefoon aan om er doorheen te kunnen komen. Uiteindelijk komen we toch in een soort enorme ontvangstruimte terecht waar een opname ons verteld dat we onze spullen moeten opbergen en nog een keer naar het toilet kunnen. Er is geen enkele reden dat deze ruimte zo groot is en ik snap ook eerlijk gezegd niet waarom deze intro tot nu toe zo vreemd is. Het draagt niets bij aan de ervaring.
Na een (luid) introfilmpje, mogen we de kamer betreden. Een deur klapt open en laat een mooie buitenruimte rond het huis van Mrs. Rose zien. Net als ik uitspreek hoe tof het er uit ziet schreeuwt er een actrice keihard in mijn oor en gaat al het licht uit. Waarom? Waarom zo een vervelende scare die letterlijk fysiek pijnlijk is? Dat is niet eng! Het is gewoon niet leuk!

Helaas is dit een goede omvatting van Mrs. Rose's House. Er zijn ideeën die in essentie tof zijn, maar die allemaal stuk voor stuk zo idioot slecht worden uitgevoerd dat het juist het andere uiterste is. De kamer heeft 0 besef van sfeer. Het decor is zo versleten als maar kan. Afgebladderd behang, stukken muur die vergruizen, rekwisieten die instorten als je er maar verkeerd naar kijkt, en in sommige plekken is het decor zelfs zo kapot dat het afleidend werkt. Een gedeelte is zo uit elkaar getrokken dat het op een puzzel lijkt. Op één punt zit er zelfs een compleet onafgedekt gat ter formaat van je torso in de muur waardoor je RECHT DE BACKSTAGE IN KAN KIJKEN! Je wordt ondertussen constant gebombardeerd met scares die nergens op slaan en tot vervelens toe herhaald worden.

Het spelverloop is ook teleurstellend. Het is nooit nou echt duidelijk wat we aan het doen zijn of waarom. We zijn in het huis van mevrouw Rose? Maar waarom? Waarom doe ik deze puzzel en waarom zit die hier? Wat wil ik überhaupt bereiken? Niks flowt logisch in elkaar over en het is nooit duidelijk wat je nou moet doen. Daar komt ook bij dat meerdere puzzels in het spel gewoonweg niet werken en dat dit telkens op de meest lullige manier opgelost wordt. "Oh het hangslot werkt niet? Hier komt de actrice die tot nu toe je vijand is om het voor je open te maken." We worden de hele tijd kapot gehint zelfs als we nog maar net een puzzel hebben en zijn snel alweer uit de kamer.

Ik doe dit normaal nooit, maar ik wil hier een apart stuk wijden aan het acteerwerk in deze kamer. Amateuristischer dan dit heb ik nog nooit gezien. Dezelfde scares tot vervelens toe op dezelfde plek, constant schreeuwen en slaan op alles, totaal geen duidelijke karakters, vreselijke improvisatie, het slaat werkelijk alles. Er zijn stukken waar de actrices hints geven, maar dit wordt zo hardhandig en awkward gedaan dat het veel eerder lijkt alsof ze ons zat zijn en zo snel mogelijk naar huis willen. Het slaat ook nergens op dat deze karakters zo duidelijk hints geven.
Er zijn momenten dat de acteurs dichtbij komen en proberen ons bang te maken, maar dit is zo slecht gedaan dat ik er op één punt letterlijk van in de lach schiet. Het erge is dat de acteurs niet weten hoe daarmee om te gaan, dus ze gaan alleen maar harder proberen om ons bang te maken, wat alleen maar grappiger wordt. Zelfs de persoon onder ons die het meest gevoelig is voor angst is niet bang. Ik vind het respectloos naar een acteur om ze uit te lachen, maar het is werkelijk zo erg dat we het niet kunnen houden.

Ooit zat hier misschien een toffe kamer, maar daar zie je nu niks meer van terug. Alles is zo vergaan, gedateerd, en amateuristisch dat het absoluut niet de moeite is, tenzij je kan waarderen hoe hilarisch slecht het soms is. Het jammere is dat de praktische aspecten met flink wat werk wel opgelost kunnen worden, maar het is duidelijk dat de ziel van het bedrijf er niet in ziet. De algehele ervaring voelde nu respectloos naar ons toe aan. Als gast verdien je beter dan om DIT voorgeschoteld te krijgen.