Stan

Zijn we er al?

Ongeveer 3 jaar geleden speelde we 'Kamer 1803' bij Escape Ede, een toffe kamer die ik persoonlijk erg kon waarderen. De eigenaren waren op dat moment al erg enthousiast over hun nieuwe kamer aan het praten. Deze zou groots worden, veel techniek, etc. Nu, zo'n 3 jaar later dus, is 'The Lost Dutchman' eindelijk open en na het lezen van alle positieve reviews, trokken ook wij richting Ede om deze nieuwe kamer te gaan spelen.

Gelukkig hoefde we niet te zoeken naar de ingang van de kelder, dat wisten we nog van vorige keer. Eenmaal binnen werden we ontvangen door een vriendelijke host, konden we nog even naar het toilet, de spullen opbergen en waren we helemaal ready to go!

Toen ik de introtekst van de kamer las, was ik een beetje huiverig. We zouden gaan tijdreizen. Al vaak heb ik een tijdreiskamer gespeeld, maar eigenlijk nog nooit met een goede uitvoering. Fingers crossed dat dat deze keer anders zou zijn. De introductie naar de kamer is leuk gedaan, wat mij betreft wel aan de lange kant, maar je weet wel meteen wat je missie is. Tijd dus om de tijdmachine in te stappen. En daar was ik meteen heel enthousiast. Voor het eerst in mijn 'escape carrière' zag ik een goed uitgewerkte tijdmachine. Mooie panelen, alles netjes afgewerkt. Dit voorspelt veel goeds!

Nadat we de tijdreismachine aan de praat hebben gekregen, reizen we terug en stappen we uit in het verleden. Ook hier was ik meteen erg te spreken over het decor wat ze hier uitgewerkt hebben. Alles netjes afgewerkt en goed passend binnen het verhaal. Meteen slaan we aan het puzzelen. Wat fijn is in deze kamer, is dat er veel te doen is qua puzzels. We splitsen dus meteen op en gaan meteen aan de slag. De puzzels dan, deze zijn prima. Leuke puzzels die passend zijn binnen het thema. Of ze helemaal passen binnen het verhaal, dat weet ik niet. Genoeg puzzels zijn er in ieder geval zeker. Zonder echte stukken waar we vast komen te zitten, gaan we in een heerlijke flow door!

We komen al snel aan in de 'eindruimte' van deze kamer, ook hier is het decor geweldig uitgewerkt! Waar ik me vooral in verbaas, is hoe groot de kamer eigenlijk nog is. De afwerking op sommige punten is echt heel goed, op meerdere punten in de kamer heb ik gedacht: 'huh'? Ook in deze laatste ruimte gaan we als een speer en kunnen we vrij snel door naar het einde. Het is tijd voor ons om terug te reizen naar het heden. Missie opgelost én de sidequest ook volbracht. Terwijl we elkaar aankijken en zeggen: "Zijn we er nu al uit?", staan we weer in de gang waar we de kamer in zijn gegaan.

Ja, The Lost Dutchman is weer een echte topper in het Nederlandse escape landschap. Wat heb ik genoten van deze kamer. Zonder al te hoge verwachtingen deze kamer binnengestapt en uiteindelijk best wel omvergeblazen met wat ze hier hebben weten neer te zetten. Vooral het decor sprak mij persoonlijk onwijs aan. Qua puzzels zul je niets 'nieuws' tegenkomen, maar wel zul je verrast worden met een heerlijke flow. Met nog 20 minuten over, stonden we buiten (we spelen zeker niet voor de tijd, maar dat betekent dus dat de flow top was). Wat mij betreft stap je lekker in de auto om deze kamer in Ede te gaan spelen!

Terug naar WW2

Omdat onze 'middelste' kamer in onze dagplanning wegviel, hadden we opvulling nodig. Na even gezocht te hebben wat er in de buurt lang van de andere twee kamers, kwamen we vrij last minute terecht bij Escape Room Wageningen. De enige kamer die nog in ons schema paste, was 'Prisoner of War'. Laten we die dan maar gaan spelen, toch?

De room bevindt zich in een groot pand waar nog veel ruimte zou zijn voor meer escaperooms! ;) We werden onthaald door onze host en konden snel onze spullen opbergen om daarna meteen van start te gaan. Het verhaal is duidelijk; we zijn gepakt en opgesloten door de Duitsers. Zij zijn een uurtje niet aanwezig en aan ons de taak om dus te gaan ontsnappen. Tijd om de kamer binnen te gaan.

Eenmaal in de kamer voel je aan alles dat deze kamer sterk verouderd is. Dat begint al bij het introductiefilmpje, alles wat we zojuist al gehoord hadden van onze host, krijgen we hier nogmaals te horen. Wanneer dit filmpje is afgelopen, start de ontsnapping voor ons. Je start deze kamer in het donker, waar ikzelf altijd minder fan van ben. Gelukkig vinden we snel wat lampen, maar op het moment dat er minder lampen zijn dan spelers, sta je eigenlijk de helft van de tijd niets te doen. Na snel ontsnapt te zijn uit onze cel, kan het puzzelen écht beginnen.

In de 'hoofdkamer' van deze room, zie je eigenlijk aan alles dat deze kamer echt 'op' is. Kaal, sfeerloos en vol met schimmelplekken van de lekkage die er zit. Ja oke, dit past nog enigszins in thema, maar het is eigenlijk schandalig dat je voor een kamer als dit nog geld durft te vragen. Ook de puzzels zijn flink geleefd, bij sommige puzzels kun je het antwoord eigenlijk al gokken omdat je ziet dat meerdere mensen een bepaalde combinatie hebben geprobeerd. De puzzels zelf zijn vrij simpel en passen wel allemaal binnen het WW2 thema.

Waar de kamer het voor mij nog enigszins goedmaakt, is het einde. Dat vind ik (voor een 1.0 kamer) nog leuk bedacht. Met nog ruime tijd over staan we al snel weer in de inkomsthal en hebben we onze ontsnapping verzilverd.

Tsja, deze kamer, wat kan ik er over zeggen. Wij boekte deze kamer puur als opvulling en de verwachtingen waren niet al te hoog. Maar de kamer is zelfs onder deze verwachtingen gekropen. Zelfs als opvulling zou ik deze kamer lekker links laten liggen.

Wedden dat die wel aanstond!?

Tijd voor de laatste kamer van de dag alweer. Na een goede opwarmer te hebben gehad bij twee andere kamers, is het nu de tijd om een kristal terug te gaan vinden. Op naar Tiel! Ruim een jaar geleden speelde we hier 'Space Mission' en daar was ik best enthousiast over. Na het spelen van deze kamer liet de enthousiaste eigenaar de ruimte zien waar hij zijn nieuwe kamer zou gaan bouwen. Tijdsprong van een jaar, de kamer is nu open! Tijd dus om terug te keren en hun nieuwe kamer te gaan spelen.

Op locatie worden we hartelijk ontvangen door onze host, hij herkende ons nog van de vorige keer, altijd leuk. Omdat we wat vroeg waren, konden we in de ontvangstruimte nog wat drinken. Na even gekletst te hebben, konden we gaan beginnen. De host, tevens de eigenaar, legde het verhaal van de kamer nog even uit. Jarenlang zijn ze al op zoek naar een kristal hier in Tiel. Zelfs nu zijn ze daar nog mee bezig. De eigenaar wees naar de straat (waar ze met werkzaamheden bezig waren). Een leuk actueel grapje, vond ikzelf heel erg leuk! ;) Enfin, na het verhaal gehoord te hebben, konden we naar de kamer toe.

Daar stappen we binnen in een prima uitgewerkt decor, nice! Om heel eerlijk te zijn, kwamen we niet erg lekker op dreef in deze kamer. Zoekwerk is vaak niet ons beste punt, iets waar ik later deze review even op terugkom. Nadat we onze valse start hebben ingehaald, kunnen we écht gaan beginnen. Het decor blijft tot dit punt prima. Wat mij betreft is het géén topdecor, maar alles wel wel netjes afgewerkt. De puzzels zijn oké. Prima in thema, maar ze liggen mij steeds net niet. Dat kan natuurlijk. Mede hierdoor kom ik er op de een of andere manier niet helemaal in. Zeker wanneer je langer vastzit op een bepaalde puzzel, ga je je snel irriteren. Zeker wanneer een hint (voor mij) best lang uit bleef.

Toen we eenmaal richting het einde van de kamer kwamen, was ik verbaasd over het decor. Waar het hiervoor nog 'oké' was en niet per se heel bijzonder, was dat op dit punt ineens wel. De afwerking is onwijs goed en de ruimte ziet er fantastisch uit. De puzzels zijn goed in thema, alleen liggen mij wederom niet zo. Waarom? Daar kan ik mijn vinger niet echt op leggen. Wat ik wel jammer vind, is dat je voor twee puzzels in deze ruimte écht goed zoekwerk nodig hebt. Het is als bouwer natuurlijk niet moeilijk om iets té goed te verstoppen. Hierdoor ben je als speler sneller geneigd om dingen te gaan gokken, wat wij uiteindelijk ook gedaan hebben.

De kamer komt uiteindelijk samen en we volbrengen onze missie. Ik had gehoopt dat er nog wat episch zou gebeuren richting het einde. Want om heel eerlijk te zijn, de ruimte en het decor laten dat wel toe op dat punt. Al met al hebben we een toffe tijd gehad in The Lost Crystal.

Ik kom de kamer een beetje hetzelfde uit als de vorige keer hier. De kamer heeft me op bepaalde punten echt wel verrast. Zeker wat betreft het decor op een bepaald punt. Toch laat de kamer voor mij wat kleine steekjes vallen, vooral op het gebied van de puzzels. Dit kan persoonlijk zijn, maar ik kwam er niet helemaal lekker in. Desalniettemin, ben je in de buurt, pak deze kamer zeker mee! Wat dat betreft is het echt wel een verborgen pareltje!

Heb 'de Milde Dictator' nog nooit zo bang gezien

Dag vier van onze Athene trip. Waar we met 7 man in totaal waren gestart, zijn we op dit punt nog met 6 over. Omdat we alle kamers opgesplitst speelde, leek het ons toch tof om één kamer met z'n allen te spelen. Dit zou 'SIXXXTY NINE' worden. Een kamer waar we allemaal geen verwachtingen voor hadden. Gewoon even een uurtje flauwe humor en lachen met elkaar. Benieuwd hoe dit zou gaan worden.

We komen aan op locatie en daar wordt opengedaan door onze host. Onze host zou zo acteur kunnen zijn in deze kamer, prima in thema dus haha. De meligheid zat er in de groep al in, de host kon bijna haar intropraatje niet doen. De flauwe grappen vlogen ons al om de oren. Toen kwam er een interessant statement vanuit de host: "Je komt hier niet om te escapen, je komt hier om lol te hebben. Je mag zo ver gaan als je zelf wil in de kamer", dat voorspelt niet veel goeds. Hoe zit het hier met de hygiëne? Tot slot geeft de host aan dat we tijdens het spel verschillende 'side quest' krijgen als we fouten maken. Het is aan ons om te kijken hoe ver we willen gaan. Interessant.

We lopen naar de kamer toe en staan in een kinky slaapkamer. De dildo's, condooms, lingerie, naakte vrouwen vliegen je om de oren. Jeetje, dit gaat wat worden. We zien hier meteen de verdeling in de groep. Een aantal van ons gaan meteen met de puzzels en een aantal vinden het te leuk om te gaan flauwekullen. Na het 'oplossen' van de eerste puzzel, komen we erachter dat de code niet klopt. Meteen gaat de telefoon. Alsof je een soort hotline belt, krijgen we onze eerste straf. Een van de teamleden moet gebukt tegen het bed aan gaan staan en iemand anders mag met een zweepje slaan. We hebben hier tranen met tuiten gelachen, maar zo'n soort kamer is het dus...

Tsja, wat is er verder over de kamer te zeggen? Er is totaal geen verhaal, je bent gewoon bezig met random puzzels met een kinky randje. Waar je bij veel kamers bijvoorbeeld een puzzel oplost met een joystick, is dat hier een dildo. Een beetje dat niveau. Het is compleet random, het decor (als je het al zo mag noemen) ziet er niet uit, het verhaal slaat nergens op, maar man man man, wat hebben we hier gelachen.

Na een klein uurtje staan we weer buiten. Dit is zo'n kamer die heel lastig is om te reviewen. Want de kamer zelf is verschrikkelijk. De puzzels zijn afgezaagd, het decor ziet er niet uit en er is 0 verhaal aanwezig. Maar toch hebben we als groep hier onwijs veel plezier gehad. Je maakt deze kamer dus echt volledig zelf. Ik zou hem niet per se aanraden, maar mocht je tijd over hebben en met een leuke groep zijn, pak hem dan gerust mee om gewoon even een uurtje te lachen.

Leuk voor 45 minuten

De een-na-laatste dag alweer van onze Athene trip. We zijn in de ochtend gestart met een melige kamer (sixxxty nine), de stemming zit er dus goed in. Waar we in het begin met de gehele groep spelen, splitsen we hier op in twee groepen. Waar de ene groep Manifesto gaat spelen, spelen wij WHY van Seven Souls. Een kamer waar ik persoonlijk best naar uitkeek. Het thema en de beschrijving van de kamer sprak me namelijk erg aan. Tijd om te gaan spelen.

Wat goed is om te weten, is dat je tijdens het reserveren je telefoonnummer moet doorgeven. Je krijgt via je telefoon namelijk instructies om de kamer te betreden. Omdat wij in twee groepen speelde - en omdat dus één iemand alle kamers had gereserveerd - kregen wij dat telefoontje niet. We werden daarom een beetje ongemakkelijk onthaald en kregen binnen de uitleg van de kamer. De missie is duidelijk, wij gaan als een groep psychologen naar een huis toe waar een melding over is gekomen. Aan ons de taak om te kijken wat er nu precies aan de hand is. Er was nog een klein dingetje wat de agent ons moest melden; er woont een klein jongetje in dit huis, je moet hem niet altijd vertrouwen want hij liegt vaak. Dat moet tof worden!

We lopen om het gebouw heen om naar de ingang van de kamer te gaan. We komen niet helemaal lekker in de flow te zitten en lopen wat vast, op dit punt is er ook nog geen mogelijkheid om hints te krijgen. Dus we beginnen erg stroef. Enfin, na even gesukkeld te hebben, komen we aan bij het huis waar we ons onderzoek moeten gaan doen. Bewapend met een lijst aan vragen die we moeten stellen, maken we kennis met onze kleine man.

Hier moet ik meteen probs geven voor de acteur. Je staat met een volwassen man te praten, maar je hebt echt het gevoel dat je met een kind van amper 10 aan het praten bent. Hij vertoont gekke trekjes, maar hebben meteen een bepaalde band met hem. We treden het huis binnen en we zitten meteen perfect in onze rol. Kritisch stellen we vragen en proberen we te achterhalen wat er aan de hand is. Al snel wordt duidelijk dat Nikitas, zo heet het ventje, thuis niet helemaal lekker zit. Zijn grotere broer kan nogal vervelend zijn.

De kamer blinkt in het begin echt uit in de interactie die je hebt met de acteur. Waar sommige momenten een flinke dosis humor hebben, zijn andere momenten echt ontroerend. Op een bepaald punt moet ik me écht inhouden om niet in te springen op een bepaalde situatie. Erg mooi gedaan. De puzzels zijn meer kleine opdrachten, maar passen allemaal perfect in het thema en verhaal.

Tot nu toe dus echt perfect, maar toch raakt de kamer ons alle drie op een gegeven moment helemaal kwijt. Het verhaal, wat tot nu toe mooi en ontroerend was, neemt een bizar vage wending en ik ben de draad helemaal kwijt. Het lijkt wel of alles ineens omslaat. De puzzels worden omslachtig, het decor is ineens kaal en kil. Onwijs jammer dus! Vooral het acteerstuk en de interactie is ineens weg. Richting het einde zou je een soort 'eindscene' moeten zien waar alles samenkomt. Alles wijst erop dat dit een emotionele scene zou moeten zijn. Echter sprak de acteur zó slecht Engels dat we letterlijk niets verstaan hebben van zijn dialoog. Wanneer we denken dat het erop zit, blijkt alles nóg vager te zijn dan het al was en komt de volgende plottwist in het verhaal weer aan bod. Nee, erg jammer dit.

Why is een kamer met enorm veel potentie. Als de kamer het niveau had vastgehouden van de eerste 45 minuten, was het absoluut een van mijn favoriete kamers ooit geweest. Maar na 45 minuten was deze room mij, en ook mijn andere teamleden, helemaal kwijt. Enorm jammer want er zit zoveel potentie in. Achteraf probeerde we met de host nog een beetje te sparren over het verhaal en waren we vooral benieuwd wat er nu eigenlijk gebeurd was, maar daar werden we niet veel wijzer van. Al met al erg jammer dus.

Een schreeuwerige domper

Door naar alweer de derde kamer van vandaag. Waar wij als groep begonnen bij 'Why?', speelde de andere groep Manifesto. Toen we met de Uber aankwamen bij Manifesto, zagen we onze vrienden nog buiten wachten, zij kwamen net uit deze kamer. Zij waren laaiend enthousiast over deze room, dit zijn de kamers waarvoor je speciaal naar Athene komt. Onze verwachtingen schoten meteen omhoog. Na even kort gekletst te hebben met elkaar, moesten we alweer afscheid nemen, maar konden wij de kamer in! The hype is real!

We komen oog in oog te staan met een professor die een tijdmachine heeft gebouwd, daarmee reizen we naar een tijd die we zelf mogen kiezen. Na wat korte uitleg stappen de de 'tijdmachine' in en reizen we naar ons gekozen jaar. De tijdmachine, wat een speeltoestel uit een speeltuin was met wat doeken eroverheen, deed het natuurlijk niet goed en we belandde bij de ingang van een theater: 'Manifesto'. Hier worden we uiteindelijk verwacht te bekijken wat zich allemaal heeft afgespeeld in dit theater.

We komen meteen oog in oog te staan met onze acteur, de interactie is leuk en kort daarna kunnen we eindelijk écht starten met ons avontuur. Tot dit punt waren we nog niet heel enthousiast, maar goed, we zijn pas net begonnen. We lopen door het theater en staan plots oog in oog met een andere acteur. Waar we hoopte op mooie momenten en toffe scares, bleek ook deze kamer weer een schreeuwerige bende te zijn. Continu geschreeuw in het donker. Iets wat we inmiddels wel kende vanuit Athene. Even keken we als team elkaar aan, zou de andere groep ons voor de gek proberen te houden dat ze dit zo geweldig vonden.

Enfin, we gaan verder de kamer in en starten met de eerste puzzels. Deze puzzels zijn prima, ze passen binnen het decor. Maar vaker vragen we ons ook wel af wat we nu eigenlijk aan het doen zijn. Waar deze kamer wel in uitblinkt zijn de kleine scenes die je te zien krijgt en die je beetje bij beetje door het verhaal slepen. Deze scenes zijn tof en geven echt body aan de kamer. Wat ik daarom niet snap, is dat tussen deze scenes door de kamer een ordinair spookhuis lijkt te zijn met vooral veel schreeuwerige momenten. Ook van interactie met de acteurs is - op een tof moment na - eigenlijk geen sprake.

Omdat we als team ons mateloos irriteren aan de acteurs, komen we simpelweg echt niet lekker in deze kamer. De puzzels zijn op sommige momenten erg onlogisch naar onze mening. En het decor is nou ook niet wereldschokkend. Op de toffe kleine scenes na, blijven we een beetje in het duister tasten wat deze kamer zo goed zou maken. Richting het einde komen we uit bij de grote eindscene, deze ziet er dan wel weer tof uit. Maar verhaaltechnisch is het voor ons niet duidelijk wat er nu van ons verwacht wordt. Er moet een bepaalde dreiging komen vanuit de kamer, bleek toen we dat hoorde vanuit de host. Een beetje beduust komt de kamer ten einde.

Waar ik dan wél weer heel enthousiast van werd, was het absolute einde van deze kamer. De uitvoering had beter gekund en meteen kreeg ik allerlei ideeën hoe je dit nóg toffer kon maken. Maar ik hoor mezelf nog zeggen: "Holy shit, dit vind ik echt tof". Achteraf spraken we met het andere deel van de groep met de vraag: hebben jullie ons nu voor de gek gehouden? Maar zij waren écht heel enthousiast over deze kamer. Manifesto laat dus zien hoe persoonlijk de smaak in escaperooms is. Waar zij deze kamer de wereld in prezen, was Manifesto voor ons vooral een domper met als resultaat een enorme piep in je oren. Een kamer met potentie, zo zou ik hem het beste omschrijven.

What's your greatest sin?

Door naar kamer vier van de dag alweer, tijd voor weer een goede horrorkamer. Ik moet eerlijk zeggen, dat ik de gehele vakantie al opkeek tegen deze kamer. Ik mag zeggen dat ik flink wat horrorkamers heb gespeeld en dat ik me altijd goed staande weet te houden. Ook weet ik inmiddels een beetje welke thema's me wel en niet liggen. Alles wat met geloof te maken heeft - en dan vooral dingen met duivelsuitdrijvingen - die liggen me niet zo. Een keer in mijn hele leven heb ik volledig 'uit' gestaan in een kamer, dat was El Exorcista. Gaat dit de tweede kamer zijn waar ik geen stap durf te zetten? De laatste zin in de beschrijving van deze kamer gaf me letterlijk kippenvel: Based on a true story. Alle moed bij elkaar schrapen en die kamer in!

We komen aan op locatie en wat we zien is een volledig gedecoreerd pand, dit kan wel eens heel tof gaan worden. Omdat we vrij vroeg waren, moesten we buiten nog even wachten. Van binnen hoorde we de dreunende kerkelijke muziek al. Ik moest écht heel erg mijn best doen alle moed bij elkaar te schrapen. Vooral toen we te horen kregen dat we een voor een naar binnen moesten gaan. Waar mijn twee teamgenoten meteen zeiden: ik ga niet als eerste. Moest ik, de bangeschijtert die ik was, maar als eerste. Ik wilde me uiteraard niet laten kennen.

Eenmaal binnen was de sfeer niet heel veel beter. Ik was meteen op mijn hoede en gelukkig (omdat ik wat langer ben) zag ik de eerste scare al aankomen. Ondanks dat ik doodsbang was, merkte ik wel dat ik me redelijk staande wist te houden. Vooral omdat ik het gewoon onwijs gaaf vond wat ze hier hebben neergezet. De sfeer die daarbinnen hangt is insane! Nadat we als team waren herenigd, kregen we nog wat instructies van de vader uit dit klooster. Hierna konden we eigenlijk meteen van start gaan.

Laten we meteen beginnen met de puzzels, deze zijn perfect in thema en passen goed binnen het verhaal. De flow is eigenlijk de gehele kamer perfect en zonder hints krijgen spelen we de volledige kamer uit. Dat zit dus wel goed. Wat ik daarnaast erg sterk vind aan Amen, is dat de scares heftig zijn, maar je krijgt wel de ruimte om je puzzels op te lossen. Het decor is tot slot ook erg netjes uitgewerkt. De afwerking kan hier en daar wel beter, maar voor Atheense begrippen is dit echt goed.

Rustig en gestaag gaan we dieper het klooster in en staan we continu oog in oog met de acteur. Ik vraag me hier meermaals af hoe deze mensen in Athene sommige scares (in het pikdonker) kunnen doen. Achteraf hoorde we van onze actrice dat ze pasgeleden haar voet onwijs had gestoten in het donker. Dat gaat daar dus ook nog wel eens mis.

Ik moet zeggen dat ik deze kamer écht heel erg spannend vond, maar gelukkig stond ik niet volledig uit en heb ik optimaal kunnen genieten van deze kamer. Zeker wanneer we op een bepaald punt in de kamer staan waar we een toffe scene zien en worden verblufd met een stukje techniek. Ja! Het kan dus echt in Athene. Waar de kamer het voor mij helemaal goedmaakt, is het einde van de kamer. Als team kun je hier - onbewust - een bepaalde keuze maken. Dat werd ons achteraf verteld. Hier word ik als speler onwijs enthousiast van!

Eigenlijk is alles aan deze kamer top! De acteurs zaten onwijs goed in hun rol, de puzzels waren goed, decor zag er netjes uit en het verhaal klopt aan alle kanten. Zorg ervoor dat de afwerking nóg net een tandje beter is en zet de muziek iets zachter en je hebt wat mij betreft een perfecte kamer te pakken. Amen is wat mij betreft een echte topper! En dan moeten we de nieuwste kamer van Neverland nog gaan spelen. Gelukkig lazen we online dat deze minder heftig zou zijn dan Amen zelf. Op dus naar hun nieuwe locatie!

Holy shit

De laatste kamer van de dag. Met al vier kamers gespeeld, zou je denken dat je een beetje inkakt. Maar heel eerlijk gezegd, had ik onwijs veel zin in deze kamer. Mede door de adrenalinerush die we hiervoor hebben gehad bij 'Amen'. Vanuit daar wandelen we naar hun nieuwe locatie, dat kun je te voet gemakkelijk doen. Eenmaal aangekomen op locatie, zien we een enorme loods voor ons. Achteraf vertelde ze ons dat ze nog zeker 6 a 7 kamers kwijt kunnen op deze locatie, insane hoe groot het is. Maar kleine spoiler, ik kom héél graag terug om hun nieuwe kamers ook te spelen. Ik ben inmiddels een echte Neverland-fan geworden.

Amen zou een stuk heftiger zijn dan Metanoia, dat vind ik persoonlijk wel fijn. Want alles wat maar met religie te maken heeft, dat ligt mij niet zo. Waar ik vooral heel benieuwd naar was, was het verhaal van deze kamer. Metanoia zou namelijk zowel een prequal als een sequal zijn op Amen. Hoe gaan ze dat dan doen? Na even buiten gewacht te hebben, kunnen we gaan starten aan deze kamer.

Het begin van de kamer is leuk, de sfeer zit er goed in en de start lijkt een beetje een komedie te gaan worden. Leuke grapjes, toffe interactie met onze host, etc. Gaat deze kamer dan echt niet eng zijn? We stappen de kamer binnen en daar merken we meteen dat de leuke intro haaks staat op wat er in de kamer zal gaan gebeuren. Juist dit contrast maakt de introductie zo goed. We lossen de eerste puzzels op en zien dan een toffe scene en weten meteen wat ons te wachten staat. Dit gaat heftig worden!

Ik ga vast een sprong maken naar het einde, het is Neverland gelukt om mij volledig in 'freeze' modus te zetten. Waar ik dacht dat ik alle horrorkamers wel gemakkelijk aan kon, ben ik na Metanoia weer terug bij af. Holy shit, wat vond ik dit eng. Waarom dan? Enerzijds is dat het thema, dat ligt mij gewoon niet zo. Niet dat ik het niet tof vind, maar ik vind het persoonlijk gewoon doodeng. Anderzijds is deze kamer zó goed afgewerkt (van vloer tot aan plafond volledig gedecoreerd), dat het allemaal heel echt lijkt. Je staat echt middenin het verhaal en er is weinig wat je afleid en terugbrengt naar de realiteit.

Het acteerwerk is subliem en het verhaal op een hele toffe manier uitgewerkt. Ja, het is inderdaad een prequal en een sequal. Amen had hierdoor voor mij nóg meer lading gekregen. Daarnaast is het heel tof dat je ook meteen meekrijgt wat er ná Amen precies gebeurd is. Dan de puzzels, ook hier doet Metanoia iets wat je in Athene niet vaak ziet. De kamer is voorzien van een bonk techniek. Iets wat we binnen de Benelux natuurlijk gewend zijn, maar in Athene zie je dat nergens. De kamer bevat geen enkel slot en er zitten oprecht toffe technische dingetjes in deze kamer.

Het verhaal ontvouwt zicht en op een bepaald punt kan ik niet meer fatsoenlijk nadenken. Zeker wanneer we horen dat we moeten opslitsen. De scares vliegen om je oren en ik weet niet meer wat links en rechts is. Maar wauw, wat geniet ik van deze kamer. Kleine tip wanneer je deze kamer speelt: geef alsjeblieft aan de host op voorhand aan dat ze de muziek wat zachter mogen zetten. Deze stond té luid. Ik weet niet wat het is met die subwoofers in Athene. Waarschijnlijk hebben alle rooms een soort samenwerking met de plaatselijke 'Beter Horen'. Het geluid stond zó hard dat het echt pijn deed aan je oren. Na meermaals gevraagd te hebben of ze het alsjeblieft zachter konden zetten, gaven ze daar eindelijk gehoor aan.

De kamer komt op het einde ook nog een perfect samen tot een bepaald punt. Ik vind het in een horrorkamer altijd heel tof wanneer je bepaalde elementen ziet die je nog niet gebruikt hebt. Tot je op het einde iets ziet, waardoor je meteen weet: "Fuck, we moeten nog terug". Het einde in deze kamer is voor mij echt een hoogstandje. Ze zetten hier echt wat tofs neer en we sluiten de dag daardoor echt met een klapper af.

Ja, ik heb tijdens deze kamer vrij weinig kunnen doen simpelweg omdat ik het niet trok. Mede daarom vind ik Metanoia misschien ook wel zo goed. Ik vind het knap dat een kamer dit met een persoon kan doen. Ik heb intens genoten en Metanoia is voor mij mijn nieuwe favoriete kamer in Athene. Laat die eigenaren maar flink doorbouwen, ik kan niet wachten om hier weer terug te keren!

Is the player okay? part 2

Dag drie is aangebroken, en wat voor eentje. We starten de dag met Lethal Decision 2. Waar we eergisteren nog met z'n vieren waren, is de samenstelling op dit moment wat kleiner. Alleen mijn vriendin en ik zijn nog over. Na alle heftige shit die we hebben meegemaakt bij Lethal Decision 1, besloten twee van onze teamleden niet meer mee te gaan. Meteen een goede relatietest, right? Omdat we deze dag pas laat begonnen, hadden we nog ruimte genoeg om moed in te drinken. En eerlijkheidshalve moet ik zeggen, dat ik hem redelijk voelde hangen vóór we de kamer startte, was dit wel een goed idee?

We staan met z'n tweetjes voor hetzelfde pand als waar we eergisteren waren, nu misschien nóg zenuwachtiger. Na eventjes wachten opende de deur. Het is een verademing om geen bergen rook te zien. Het pand is nu volledig donker met enkel wat kaarsjes op de trap. We weten gelukkig waar we naartoe moeten en krijgen een introductie die weer boordevol humor zit. Na even een sanitaire stop te hebben gedaan, kunnen we afdalen naar de Hell.

Het verhaal van LD1 en LD2 lijken allemaal wat random aan te voelen, LD2 is een prequal op LD1 en aan het einde van de kamer valt ineens alles op zijn plaats en klopt het verhaal volledig. Niet dat het zo'n diepgaand verhaal is, maar je komt dingen uit LD1 tegen. Dat vond ik persoonlijk erg tof. Enfin, tijd om af te dalen naar de Hell. Waar we een beetje aangeschoten de kamer ingingen, waren we beiden compleet nuchter toen we de eerste scare om onze oren kregen. Holy shit, dit gaat heftig worden. Met z'n tweeën een horrorkamer spelen is al heftig, niemand om je achter te verschuilen of om 'veilig' in het midden te lopen. Waar zijn we aan begonnen.

Wat me meteen goed doet, zijn de puzzels in de kamer. Die zijn oprecht leuk. De een wat beter dan de ander, maar over het algemeen zijn het toffe puzzels. Wat ze precies met het verhaal hebben te maken? Dat weet ik niet. Ze zijn hier en daar wat random. Maar allemaal goed te doen. Wat ik wel heftig vond, is dat je in het begin meteen te maken krijgt met wat stevige scares terwijl je aan het puzzelen bent. Ho-ly shit wat ben ik vaak geschrokken.

Toen we een aantal ruimtes verder waren, kon mijn vriendin ook wat meehelpen met de puzzels en hoefde ik gelukkig niet alles meer alleen te doen ;-). We komen in een bepaalde flow, die we eigenlijk niet meer loslaten, een perfect team, toch? Het vervelende is alleen dat ik een paar keer in mijn gezicht ben geschopt, en nee, niet door de acteur. Die acteur dan, wat een mafkees. Het is al snel duidelijk dat we dezelfde acteur hebben als in LD1. De capriolen die hij uithaalt zijn insane, niet normaal. De scares komen van alle kanten. Zeker wanneer we opgesplitst worden en ik hoor: "Er zitten er meer dan 1!!!".

Het verhaal wordt op een bepaald punt op mooie wijze uitgelegd, zeker wanneer je LD1 hebt gespeeld, vallen daar al wat puzzelstukjes op zijn plaats. Nog steeds vraag ik me soms af waarom we nu precies in de Hell zijn, maar daar komt gelukkig op het eind een antwoord op. Richting datzelfde einde gaat het - voor mij - wel een keer goed mis. Er is wéér een punt waar we moeten opsplitsen. Ik, als de held die ik ben, besluit deze keer terug te gaan. Op een bepaald punt moet je kruipend (via een platform) terug naar een vorige kamer. Hier zit een scare verstopt, omdat de acteur net wat hoger zit, moet dit een heftige scare zijn. Ik ben echter als een malle langs die acteur afgekropen en heb hem totaal niet gezien. Ik sta op een platform van 1x1m in een pikdonkere ruimte. In plaats van dat de acteur daar dacht: "misschien moet ik hem nu niet laten schrikken", springt deze gast omhoog en schrik ik me rot. Ik wil een stap achteruit doen en val 1,5m naar beneden. Ik schreeuw, want had pijn. Mijn vriendin, nietsvermoedend een ruimte ernaast, dacht dat ik schrok. Tot alle muziek uitging en je door de speakers hoorde: "is the player okay?". Achteraf een moment waar we de gehele vakantie om hebben kunnen lachen. Mijn knieën wat minder.

Het verhaal komt, zoals al eerder gezegd, volledig bij elkaar op het einde. Je staat naar een mooi stukje theater te kijken en ineens valt alles op zijn plek. Daarom zijn we dus in de hell. Ook op het einde, wanneer je denkt alles gehad te hebben, komt er een scare van jewelste gevolgd door het trademark van Escapeclue. De kenners zullen weten wat ik bedoel. De acteur schreeuwt wat dingen, dingen die je ook in LD1 komt, het verhaal komt hierdoor voor ons volledig op zijn plek.

Lethal Decision 2, wederom een kamer waar je twee kampen hebt. Dat zie je ook terug in de reviews. Je houdt hiervan, of niet. Ik vond deze kamer geweldig. Het decor is netjes uitgewerkt, hier en daar wat kaal, maar daar moet je in Athene soms doorheen kijken. Het acteerwerk was van subliem niveau, de puzzels waren goed. Al met al, voor mij een van de toppers van de trip. En, we hebben als kersvers koppel niet gevochten in deze kamer, ook niet geheel onbelangrijk! ;-)

Waar rook is, is vuur

Tijd voor kamer twee van vandaag. Na net bijgekomen te zijn van Lethal Decision 2 (met twee personen), was het tijd om verder te reizen naar Lockdown escape rooms. Kleine tip; lees van tevoren even je mail waar je precies moet zijn. Je gaat hier geen groot bord tegenkomen met: "Hier is de escaperoom". In de stromende regen rennen we richting de kamer. We gaan namelijk naar een afgebrande school toe om te kijken wat hier jaren geleden gebeurd is. Zodra de lamp voor de ingang knippert, mogen we naar binnen. Dit duurde en duurde maar (achteraf bleek waarom). Na even gewacht te hebben, konden we eindelijk naar binnen.

De deuren opende en we stonden in de inkomsthal van een school. Inderdaad, zoals verwacht, afgebrand. Zelfs de brandgeur hing nog in de kamer. Het decor is onwijs goed gedaan, van de vloer tot aan het plafond lijkt het gehele pand afgebrand. Gaaf! Na het opbergen van onze spullen, kunnen we de grote trap op naar boven. Binnen een enkele seconde staan we al oog in oog met de geest van een meisje. Een goede scare krijgen we meteen om onze oren. De toon is meteen gezet.

Eenmaal boven, staan we voor de receptie van de school en ontmoeten daar de concierge. Hij vraagt zich af wat we hier in godsnaam komen doen. Na even aarzelen laat hij ons toch binnen. Daar zien we meteen dat de school een heus doolhof is. Wederom ontzettend goed gedecoreerd. Tijd om aan de slag te gaan. De kamer zit volledig logisch in elkaar. Ja, je bent in een enorme school. Maar het is continu duidelijk waar je naartoe moet. De puzzels leiden je als het ware rond. De kamer start vrij snel met een toffe introductie waar je de basis van het verhaal leert kennen. Tijd om te gaan puzzelen!

De puzzels zelf zijn leuk in thema en goed te doen. Sterker nog, bij verschillende puzzels leer je steeds meer over het verhaal zelf. Je komt steeds meer te weten wat er nou precies gebeurd is in deze school. De acteurs zijn onwijs goed en de interactie is on point. Ben je bijdehand als speler? Dan reageert de acteur hier acuut op. Dat zijn dingen die ik heel erg kan waarderen in een kamer. Toffe interactie. Iets waar ik ook fan van ben, is het feit dat de eigenaar geen fan is van schreeuwen. Dat gaf hij achteraf aan. The School of Burning Souls is een toffe horrorroom zonder continu geschreeuw om je oren.

De puzzels volgen zich in hoog tempo op, de ruimtes die we verkennen blijven erg tof en we komen op een gegeven moment op een punt waar we een toffe scene hebben. Beetje bij beetje komen we erachter wat er zich allemaal heeft afgespeeld in deze school. Als we dan een van de laatste puzzels opgelost hebben, en dus weten wat er precies is gebeurd, valt alles op zijn plek. De finale van de kamer is waanzinnig. Ik heb hier echt mijn ogen uitgekeken; "Doen ze dit nou echt?". Je kunt je niet voorstellen dat een einde als dit voor zou komen in een kamer in de Benelux.

Al met al vond ik The School of Burning Souls een van de toppers tijdens deze trip. Online circuleren veel wisselende verhalen over deze kamer. Mede daarom zijn we er ook zonder verwachtingen ingestapt. Maar wauw, ik vond hem echt heel tof. De acteurs zijn goed, interactie met de acteurs zijn leuk, puzzels zijn on point, het verhaal klopt, decor ziet er picobello uit en dan dat einde... Wow! Voor mij dus een absolute aanrader wanneer je in Athene bent!

Jack the Ripoff

Tijd voor de laatste kamer van de dag alweer. Een kamer waar ik persoonlijk onwijs naar uitkeek; Jack the Ripper. Het thema ligt mij niet zo, een beetje een afgezaagd thema voor een escaperoom als je het mij vraagt. Wat mij alleen erg aansprak, was dat er op de website staat dat je door middel van roleplaying kunt ontsnappen. Interactie met de acteur zou dus van belang moeten zijn! Let's go dus!

We komen aan op locatie en daar wist ik eigenlijk al voldoende. Deze escaperoom is namelijk van 'Game Over', een keten die door heel Europa verspreid is. Elke keer weer wanneer ik een kamer van Game Over speel, kom ik teleurgesteld buiten. Maar goed, wie weet hebben we de verborgen parel wel gevonden en is het deze keer wel top. We worden binnen onthaald door de gamehost en hij begint het verhaal te vertellen. Dit doet hij terwijl hij achter een laptop zit, terwijl er op de laptop spannende muziek afspeelt. Een beetje awkward omdat zijn Engels niet heel goed is. Toen hij niet meer uit zijn woorden kwam, zei hij maar: "Okay, let's start".

We komen de kamer binnen en qua decor ziet de kamer er in het begin best netjes uit. We staan daar meteen oog in oog met de acteur. Deze spreekt gelukkig goed Engels en we hebben daar een prima interactie, niets wereldschokkends. We starten met de puzzels en komen daar eigenlijk van begin af aan niet echt lekker in. De puzzels zijn vaag en versleten, ze passen wel goed in thema. Dat dan weer wel. Waar ik me vooral aan stoor, is die verdomde acteur. Hij is continu om je heen en speelt een dronkenlap. Op een gegeven moment gaat dat irriteren. Vooral wanneer de puzzels niet lekker lopen, is zo'n acteur bloedirritant.

We komen verder in de kamer en daar is het decor matig, je merkt dat deze kamer al een tijdje open is. Veel is kapot en geleefd. Deze kamer kan wel wat liefde gebruiken. De puzzels blijven irritant en werken echt op mijn zenuwen. Op een gegeven moment was het voor mij klaar. De kamer was mij volledig kwijtgeraakt. Het stukje 'roleplaying/interactie' is totaal niet van de orde. Het is gewoon een acteur die continu op je zenuwen werkt. Toen mijn vriendin en ik er maar wat leuks van maakte door gezellig te gaan dansen, terwijl ons ander teamlid met een verschrikkelijke puzzel bezig was, kregen we op ons donder van de acteur: "You're a team right?".

Toen we eindelijk bij het einde waren (dachten we), opende er een nieuwe ruimte. Alle drie hadden we zo iets van: nee, dit hoeft niet meer. Toch hebben we de laatste puzzels opgelost (hier zat één leuke puzzel tussen). De kamer komt daarna gelukkig tot een einde. Het verhaal was flinterdun en vanaf begin al duidelijk waar het naartoe zou gaan.

Tsja, wederom een gevalletje 'met te hoge verwachtingen' deze kamer binnengestapt. Voor mij is het wederom een reden om geen kamers van Game Over meer te spelen. Deze kamer heeft onwijs veel potentie. Zeker wanneer je de roleplaying en interactie wél terug laat komen. Op dit moment was het op alle vlakken ondermaats. Decor was over het algemeen niet top, verhaal was matig, acteur was irritant. Dus nee, deze kamer mag je lekker overslaan.

Jongens, volgens mij is dít de machine

Tijd voor dag twee van onze escapetrip in Athene. In Athene blijft het lastig om overdag kamers te spelen, veel kamers openen pas rond 17:00/18:00 uur, dat maakt een planning maken soms best lastig. Gelukkig zijn veel eigenaren wel goed te benaderen of er buiten openingstijden te spelen is. Vaak resulteert dit in escape room spelen tot diep in de nacht, maar een enkele eigenaar is er ook oké mee om zijn kamers in de middag te openen. Zo ook de eigenaar van Brain On. Hij was zo gastvrij om zijn locatie te openen zodat wij in twee groepen alle 3 de kamers daar konden spelen. Voor onze groep stond Elixir of Life als eerste op de planning.

We komen aan op locatie en wat meteen opvalt is dat deze locatie een nette en moderne ontvangstruimte heeft. Dat zie je hier niet vaak. Een ontvangstruimte zoals we dat in de Benelux gewend zijn, top dus! Na even kort gebabbeld te hebben en onze spullen opgeruimd te hebben, konden we eindelijk gaan beginnen. Het is aan ons team de taak om het Elixir of Life te bemachtigen van een professor. Iets wat ik in eerdere escape rooms al veel vaker heb gedaan, dat moet dus een eitje worden.

We stappen met vier man sterk de kamer in en wat meteen opvalt, is dat het decor en afwerking oprecht erg netjes gedaan zijn. Hier in de Benelux zou het een doorsnee kamer zijn, maar voor de Griekse standaarden ziet het er echt onwijs goed uit. Wel lopen we meteen vast op de eerste puzzel, maar gelukkig weten we deze valse start snel te corrigeren. Sterker nog, we spelen de rest van de kamer hintloos uit.

De puzzels zijn erg leuk, vaak in thema en het decor blijft in de kamer erg netjes. Het verhaal is natuurlijk een beetje een uitgekauwd iets, maar het volgt zich in logische volgorde op. Waar deze kamer ook in uitblinkt, is dat er hier en daar wat techniekjes gebruikt zijn. Vaak in Athene blijft een kamer af van techniek en wordt vrijwel alles gedaan met ouderwetste hangsloten. Dat is hier niet per se het geval.

Met nog een ruime tijd over weten we het elixir te bemachtigen en staan we weer buiten. Wat deze kamer zo tof maakt, is dat het een frisse blik is op escape rooms (in Athene dan). Waar je de horrorkamers om de oren gesmeten krijgt, heb je hier écht te maken met een heerlijke puzzelkamer. Even geen schreeuwende acteurs of té harde muziek. Gewoon even een uurtje puzzelen in een prima decor. Wat mij betreft dus een perfecte inkomer van de dag!

Mamma Mia!

Tijd voor kamer twee op deze locatie. Na zojuist het eeuwige leven te hebben bemachtigd, is het nu tijd om diep de jungle in te gaan. Tijd namelijk voor Jumanji. Een comedykamer mét acteur, iets waar ikzelf meteen enthousiast van werd. Zeker gezien de afwerking in de vorige kamer van Brain On heel tof was, ging mijn verwachting van deze kamer wel wat omhoog. Het verhaal is duidelijk, iemand in door het bordspel 'Jumanji' in de jungle terechtgekomen, aan ons de taak hem terug te halen. De eigenaar van de kamer heeft al jaren geprobeerd contact te leggen met deze persoon, maar helaas is er nog niets uitgekomen. Kijken of ons dat wel gaat lukken.

We stappen de eerste ruimte binnen en daar was ik meteen weer onder de indruk van het decor, wat zag dat er netjes uit. Ook zagen we meteen dat er weer gebruik werd gemaakt van wat techniek. Wat voor Atheense begrippen soms best uniek is. Het begin start wat stroef, maar toen we eenmaal op dreef waren, bleven we de flow wel vasthouden. Een bepaalde puzzel in het begin sprong er voor mij echt uit. Het is heerlijk om eens gelaagde puzzels te zien in Athene. Vaak blijft het toch bij: "Vind X en plaats het op Y". Hier zul je echt verschillende dingen moeten oplossen om tot het einde van de puzzel te geraken, i love it.

Dan stappen we de jungle in en komen we oog in oog te staan met onze acteur. Waar deze in het begin wat leuke gevatte grapjes maakte, bleek al snel dat hij eerder een irritatiepunt was dan een leuke toevoeging. Hier blijkt maar weer hoe lastig het is om een goede comedyacteur te zijn. Waar ik in andere kamers acteurs leuk zag inspelen op de dingen die wij als groep zeiden, was deze acteur vooral een script aan het opratelen. Vooral de vooraf geschreven grapjes komen dan niet heel lekker over. De acteur is daarnaast continu bij je, soms heb je hem nodig voor puzzels, soms niet. Dat is ook meteen het struikelblok voor mij voor deze kamer. Het is bij een start van een puzzel namelijk niet echt duidelijk of we de acteur nu nodig hebben of niet. Waar de interactie niet altijd even goed is, wordt dat al snel irritant.

De puzzels zelf dan, waar in het begin de puzzels echt wel tof waren, verminderde dat naar het einde van de kamer. De puzzels voelen op veel vlakken random aan. Wanneer er dan ook nog een irritante acteur in je oor staat te tetteren, ga je je al snel storen. Het decor blijft over het algemeen (voor Atheense begrippen) wel erg netjes.

Tsja, Jumanji, een thema wat je natuurlijk veel ziet in kamers. Het thema in combinatie met een acteur én het feit dat het een comedykamer is, deed mij erg uitkijken naar deze kamer. Helaas was het een beetje een deceptie. Ik denk persoonlijk dat hier meer uitgehaald had kunnen worden.

Top horror ervaring!

Het was alweer tijd voor de derde en laatste kamer op deze locatie. Tot op heden was ik redelijk enthousiast over Brain On. De eigenaar durft te laten zien dat niet alles gaat om horror in Athene. Dat je ook écht wel kamers hebt met een luchtiger thema én met gelaagde puzzels. Toch heeft deze jonge eigenaar (hij is pas 22 jaar en heeft alles zelf bedacht en gebouwd, wauw) een uitstap naar de horror durven te maken. Heel erg benieuwd dus hoe hij dit zou gaan doen.

Het is natuurlijk steeds lastiger om voor een escape room een uniek thema te bedenken. Zeker wanneer je kijkt naar horrorkamers zie je veel thema's vaak terugkomen. Zo ook Outcast, je treedt als groep namelijk een Asylum binnen. Een thema wat vaak resulteert in schreeuwende acteurs, veel bloed op de muren en steriele ruimtes. Doorgaans ben ik niet zo'n fan van dit thema. Maar goed, tot nu toe heeft Outcast mij verbaasd wat betreft decors, dus wellicht is het hier anders.

En ja, dat bleek inderdaad zo te zijn. Vanaf het eerste moment dat we de kamer binnenstapte, wist ik: dit kan wel eens tof gaan worden. De decors zien er ook hier weer erg netjes uit! We komen meteen in een juiste flow te zitten en die laten we tot het einde niet meer los. Heerlijk, wat hou ik daarvan. De puzzels in deze kamer zijn oprecht goed, zeker richting het einde zit een puzzel waarvan ik dacht: yes, dit vind ik gaaf. Een goed gelaagde puzzel die je niet 123 hebt opgelost. Dat in combinatie met het spannende thema maakt het voor mij echt een succes.

Dat spannende thema, tsja wat is daar over te zeggen? De scares in deze kamer zijn goed, heel goed zelfs. Dat heeft (wat bij betreft) echt te maken met de afwerking van de kamer. Veel scares zie je niet aankomen. De kamer voelt levensecht aan en voelt daardoor erg realistisch. De acteur zit goed in zijn rol, is muisstil op de juiste momenten en verrast ons met een aantal hele toffe stukjes acteerwerk. Top gedaan! Het verhaal blijft ook hier een beetje uitgekauwd, het is en blijft een Asylum waaruit je moet ontsnappen, dat hebben we natuurlijk al heel vaak gedaan.

Waar Outcast het voor mij vooral op wint, is de combinatie tussen een goed decor, toffe acteur en scares maar vooral de goede puzzels. Je ziet - zeker in horrorkamers - niet zo snel écht toffe puzzels terugkomen. Daar zie je dat de eigenaar zelf eigenlijk ook een beetje de Atheense horror moe is. Hij kiest er echt voor om een psychologische horrorkamer te maken waar wél goede puzzels inzitten. Voor mij was Outcast echt een verborgen pareltje tijdens deze trip. Ik zou daarom zeker aanraden deze kamer mee te pakken op je volgende bezoek aan Athene!

He's from Belgium, that's a red flag

Kamer vier van vandaag alweer. Na een wat mindere ervaring bij een eerdere comedy room deze dag, is het tijd voor comedy kamer nummer 2! Ja, dat lees je goed; het is mogelijk in Athene tussen al het horrorgeweld door. De eerste humoristisch bedoelde kamer vandaag was niet zo'n succes, dat laat maar weer zien hoé lastig het is een goede grappige kamer te bouwen. Bij mijn vorige trip in Athene speelde ik de andere twee kamers bij No Exit al (Death Row en El Excorcista), hier was ik zeker over te spreken. De afwerking en decor waren ondermaats, maar de algemene feeling van de kamers waren erg goed. Heel erg benieuwd dus wat er vandaag op de planning staat!

Een kamer met acteur blijft altijd lastig, jouw ervaring staat of valt echt op basis van die ene acteur. Zo had ik twee jaar geleden een ge-wel-di-ge ervaring bij Death Row, terwijl ik van andere mensen weer hoorde dat de acteur niet zo goed was. Enfin, we komen binnen en maken al snel kennis met onze acteur. We worden in thema onthaald en ik had eigenlijk meteen een goed gevoel bij onze acteur. Hij speelde een leuk typetje en sprak goed Engels, dit kon wel eens tof gaan worden.

Het verhaal van de kamer is simpel; wij reizen naar een dorpje waar nog maar één iemand leeft, een Westerndorpje wel te verstaan. Wat we verder gaan doen? I don't know. We worden in thema naar de kamer toe geleid en daar lag ik al dubbel. De interactie met de acteur is geweldig en hij gaat écht vol op in zijn rol. Een van onze teamleden had deze kamer al eens gespeeld en ik vroeg continu: "was dit vorige keer ook zo?". Ik heb echt vol verbazing staan te kijken wat deze acteur soms uithaalt.

Omdat er in het dorpje waar we naartoe reizen maar één iemand woont, waan je jezelf in een soort Eddie Murphy film, iets wat ik echt heel grappig vind. Zeker wanneer de acteur in de kamer ook nog eens gevat is en heel leuk inspeelt op de grapjes die je zelf maakt. Je maakt als spelers deze kamer echt zelf. Wanneer we op een gegeven moment in de saloon staan en ik een stok kaarten zie, trakteer ik de saloon eigenaar op een goocheltruc. Wat ik niet had verwacht is dat hij er meteen eentje terugdeed, hilarisch. Daar moest op geproost worden natuurlijjk!

De afwerking in deze kamer is wel weer matig, een beetje wat ik al verwachtte bij een No Exit kamer. Over het algemeen ziet alles er op het eerste oog prima uit. Maar als je beter gaat kijken steken overal de schroeven nog uit en kijk je op sommige punten dwars door het decor heen. Wel moet ik zeggen dat ik deze kamer, van de drie die ze hebben, er wel het tofste uit vond zien. Ook maken ze op sommige plekken in de kamer leuk gebruik van techniek, iets wat je niet vaak ziet in Athene. Wel jammer dat de techniek zo slecht is afgewerkt dat je al ziet wat er gaat gebeuren, maar ze hebben in ieder geval hun best gedaan!

De puzzels zijn allemaal leuk in thema, maar hebben weinig met het verhaal te maken. Het is voor mij vooral de combinatie tussen de prima puzzels en die hilarische acteur die de kamer echt voor mij maken. Zeker wanneer we richting het einde onszelf opsloten en de acteur een puzzel opnieuw moest oplossen om óns te bevrijden. Omgekeerde wereld, maar een hilarisch moment.

Ja, Dead or Alive was voor mij een toffe beleving. Dit is wat een comedykamer hoort te zijn. Een acteur die perfect past bij zijn rol, die leuk inspeelt op de dingen die gedaan of gezegd worden. Hij voelde heel goed aan dat wij het randje opzochten, hij ging daar lekker in mee. De puzzels waren allemaal erg leuk en het decor was prima. Athene heeft me verbaasd, een goede comedykamer is dus echt mogelijk!

WAT ZEG JE?

Het is alweer tijd voor de laatste kamer van vandaag tijdens de tweede dag van onze trip. Uiteraard sluiten we af met een horrorkamer. Orfanato wel te verstaan. Tijd om na maanden wachten ons kindje op te halen bij het lokale Atheense weeshuis. Moet gezellig worden! Terwijl we in een achterbuurt staan te wachten, horen we ineens geschreeuw vanuit het gebouw. Een kind roept of we klaar zijn haar op te halen. "Is there also a mommy?", galmt het door de woonwijk. Wat moeten de buurtbewoners hier wel niet denken elke avond? Enfin, na eventjes buiten gewacht te hebben, opent de voordeur en kunnen we naar binnen.

We koment terecht in een vervallen trappenhuis met de meest gevaarlijke trap die ik ooit heb gezien. Zonder leuning 3 verdiepingen omhoog, je zou maar uitglijden of struikelen. Het ziet er uit als een grote bouwval, de zakken cement staan nog overal. Gaat dit weer zo'n kamer worden? Eenmaal op de derde verdieping werd ik wel enthousiaster. Ineens zijn de muren gethematiseerd en hangen overal posters van kinderen. Dit voorspelt niet veel goeds. We stappen het weeshuis binnen en daar lijkt niemand aanwezig te zijn. Toen onze host zichzelf introduceerde zaten we allemaal al tegen het plafond. Dit gaat heftig worden.

Een voor een worden we bij de host uitgenodigd om de adoptiepapieren te tekenen. Hierna is het tijd om het weeshuis te betreden. Doe we dit als groep? Nee natuurlijk niet, een voor een. Ik zit in de luxe positie waar ik als laatste naar binnen mag en zit dus alleen te wachten in de receptie van het weeshuis. Zo goed als donker is het, enkel een brandend kaarsje. Plots sta ik oog in oog met een van de weeskinderen aan het einde van de gang. Een klein meisje in een pyjama, doodeng. Wat er op dat moment gebeurde, was voor mij de beste intro die ik ooit heb gehad. Subtiel maar doodeng. Eindelijk werd ik opgehaald door de host om ook naar mijn slaapkamertje te gaan in het weeshuis.

Het weeshuis ziet er goed uit, decor en afwerking zijn oprecht goed. Het voelt groot aan en het lijkt erop dat je hier écht kunt verdwalen. Uiteraard gaat de telefoon nog vóór ik in mijn slaapkamer ben en mag eventjes op de gang wachten. Ben ik daar alleen? Natuurlijk niet. Na mezelf meermaals rot geschrokken te zijn, is het aan mij de taak de rest te bevrijden uit hun slaapkamers.

De start van deze kamer was tof, daarna is het aan ons de taak om via het hintsysteem ons door de kamer te bewegen. Het hintsysteem is leuk gekozen en past goed in het thema. Later blijkt wel dat dit hintsysteem ook wat problemen heeft, daar kom ik zo op terug.

De puzzels zijn prima in thema, maar wat we - qua verhaal - nu eigenlijk aan het doen zijn? Joost mag het weten... De scares zijn continu aanwezig en zijn goed uitgevoerd. Wel gaat het in deze kamer richting het schreeuwerige, maar op de een of andere manier past het hier wel. Achteraf bleken we zelfs 'geluk' te hebben dat er een nieuw weeskindje werd ingeleerd voor haar rol. We hadden dus meerdere weeskinderen, jeeeej!

Op een gegeven moment worden we terug naar onze kamers gebracht, want de kinderen in het weeshuis moesten naar bed. Deze manier van opsplitsen vond ik erg tof. Omdat het nogal kleine bedjes waren - en ik daar met met 1.91m niet echt in pas -, bleef ik rechtop zitten in het bed. Al snel bleek dat dat niet de bedoeling was. De boze acteur kwam mij eventjes in mijn bed leggen. Daar lig je dan, als volwassen vent in een kinderbedje. Na eventjes gelegen te hebben, ging mijn deur open, kwam die acteur zich nu alweer moeien? Nee, niemand minder dan 'De Milde Dictator' stond ineens in mijn kamer. Ik hoor mezelf nog zeggen: "Mocht jij naar mij toe komen?", "Nee, ik kom bij jou liggen". Gelukkig hoefde ik dus niet lang alleen te liggen. Twee volwassen mannen in een kinderbedje, gezellig!

De flow blijft best prima in de kamer, tot we op een bepaald punt uitkomen wat voor mij de kamer helaas tot een anticlimax bracht. We komen terecht in een nieuwe ruimte. Een grote ruimte. Deze ruimte was dermate groot, dat volledig thematiseren lastig bleek. Eigenlijk de enige kale ruimte in de hele kamer. Zonde, mar daar kun je wel doorheen kijken. Hetgeen wat mij hier vooral irriteerde, was dat het geluid hier zó ontzettend hard stond. Normaal vind ik dat irritant, maar kan ik het goed hebben. Zelfs ik heb hier met mijn oren dicht gestaan. Op het moment dat er dan ook nog eens een (wat onlogische) puzzel aan te pas komt, kan het hinsysteem je ook niet meer helpen. De host kon ons namelijk niet meer horen omdat het geluid zo hard staat. Ik snap niet zo goed wat hier nu de meerwaarde van is in zo'n kamer.

Uiteindelijk weten we te ontsnappen en kunnen we even bijkomen in de receptie. De eigenaar en alle acteurs zijn onwijs vriendelijk en we hebben na afloop nog geruimte tijd nagepraat met hen. Ik vond Orfanato oprecht een toffe kamer. De puzzels waren oké, het decor en afwerking waren goed en de scares waren ook zeker niet verkeerd. Het einde mogen ze wat mij betreft meteen uit de kamer schrappen. Of minstens de muziek wat lager zetten. Ja, dat was een beetje jammer. Ik zou Orfanato zeker aanraden om mee te pakken tijdens je trip!

"What did you say about my tits?"

Het is weer tijd voor een escapetrip, naar Athene wel te verstaan. Voor mij de derde keer dat ik naar Athene reis om escaperooms te spelen. Athene blijft een plek van uiterste, je kunt óf hele toffe ervaringen tegenkomen, of wat mindere ervaringen. Met al twee reisjes achter de rug, weet je inmiddels een beetje wat je kunt verwachten. Vol goede moed dus naar de eerste kamer; Red Riding Hood.

Roodkapje, een thema wat - zeker in horror sfeer - heel tof kan zijn, mits goed uitgewerkt! We komen, zoals gewoonlijk in Athene, in een woonwijk terecht waar de kamers zich bevinden. De host zag ons al op de camera en kwam even vertellen dat we nog eventjes moesten wachten. Ook iets wat uniek is in Athene. Ze laten je eerder, zonder bericht, minuten lang wachten voor gesloten deur. Na even in de zon gezeten te hebben, konden we dus eindelijk beginnen.

We starten in polonaise met onze ogen gesloten, iets wat je bij horrorkamers wel vaker ziet. Soms kan dit heel tof zijn, zeker wanneer je vervolgens één voor één naar binnen wordt geleid. Ook hier was dat het geval, we worden in de kamer geplaatst. We kregen te horen dat we ná het geluidsfragment konden starten. Beetje jammer wel dat het geluidsfragment in het Grieks was (of de boxen stonden zo luid dat we het Engels er niet uit konden halen). De blinddoeken mochten af en we konden beginnen. Waarom je hier geblinddoekt de kamer in wordt geleid, is mij een raadsel, het heeft hier totaal geen toegevoegde waarde. Enfin, we konden eindelijk beginnen.

Nadat je je blinddoek hebt afgedaan, leek het decor best tof! Wanneer je ogen echter wat meer gewend zijn aan het donker, zie je de Griekse slag in deze kamer goed terug. De afwerking is oprecht om te janken, niets bijzonders dus. Al snel komen we oog in oog te staan met roodkapje, een tof moment al zeg ik het zelf. Zoals het verhaal al zegt, zijn we uitgenodigd door 'Red' om haar oma's begrafenis voor te bereiden. Na een aantal puzzels opgelost te hebben, staan we in het huisje van oma.

Die puzzels, tsja wat kan ik daar over zeggen? Ze zijn aanwezig. Ze voelen onwijs random aan en hebben over het algemeen heel weinig met het thema te maken. Wat stoort is dat enkele raadels zo versleten zijn, dat ze bijna niet op te lossen zijn. Maar als echte puzzel die-hards komen we daar natuurlijk wel uit. In het huisje van oma staan we lijnrecht tegenover Red, wat zorgt voor grappige interacties. Een acteur die leuk inspeelt op situaties kan ik persoonlijk altijd erg waarderen. Zeker wanneer je een horrorkamer speelt. Humor en angst staan wat dat betreft heel dicht bij elkaar.

We gaan voor mijn gevoel erg snel door de kamer heen, de puzzels blijven random aanvoelen, het decor blijft matig en meermaals heb ik het idee: "wat zijn we in godsnaam aan het doen?". Qua verhaal hangt ook alles maar aan een zijden draadje, van het oorspronkelijke verhaal blijft voor mijn gevoel weinig over. Zeker gezien de ruimtes waar we af en toe zijn. Richting het einde komt het verhaal wel meer samen en eindigt zelfs in een soort cliffhanger (ze hebben namelijk ook een tweede kamer). De scares in deze kamer zijn oké, niet heel bijzonder. Het voelt af en toe toch weer aan als een soort spookhuis. Veel luid geschreeuw, iets waar ikzelf minder fan van ben.

Tsja Red Riding Hood, een thema wat onwijs tof uitgewerkt zou kunnen worden. Ik zie het daarom vooral als een kamer met potentie, vooral qua thema. Voor nu was het een prima kamer om mee te beginnen. De verwachtingen waren niet heel hoog en zelfs daar is de kamer onder blijven hangen. Nu lijkt alles heel negatief, maar als groep hebben we wel onwijs veel lol gehad. Dat laat weer zien hoe belangrijk een groep is waar je mee speelt. We kwamen allemaal met hetzelfde einddoel: plezier maken. En ondanks dat het een horrorkamer was, wat hebben we hier gelachen.

Helicopter, helicopter

Door naar kamer twee alweer van de trip, na vroeg in het vliegtuig te zijn gestapt, veel gereisd te hebben én na al een andere kamer achter de rug, is het tijd voor kamer twee van onze eerste dag. Na zojuist Red Riding Hood gespeeld te hebben, is het nu tijd voor het vervolg van deze kamer; Red Riding Hood 2: The Wolf. Ondanks dat de eerste kamer niet top was, hadden we wel veel lol gehad. Hopen dat dat bij deel twee ook zo zou zijn.

De start van deze kamer is apart te noemen, Roodkapje als thema en dan zo starten? Enfin, het zou wel in het verhaal passen, right? Het verhaal is simpel, na in de vorige kamer al kennisgemaakt te hebben met 'Red', is het nu tijd om kennis te maken met een ander hoofdpersonage uit dit sprookje: The Wolf! We starten de kamer vlot en komen uiteindelijk in het hoofddeel van de kamer terecht. Wat hier meteen weer opvalt, is dat de kamer onwijs lelijk is. Ik kan er helaas niets meer van maken. De afwerking is wederom om te janken. Laten we hopen dat de puzzels goed zijn!

Waar we bij Red Riding Hood 1 al niet zo'n fan waren van de puzzels, is dat ook hier weer het geval. Alle puzzels zijn compleet random en in sommige gevallen vrijwel niet op te lossen zonder hints. Sterker nog; de eigenaresse was achteraf zelfs heel trots dat bij een bepaalde puzzel slechts 1 groep het ooit heeft opgelost zonder hints. Waar wij allemaal dachten: "dan moet je je puzzel dus aanpassen", was dat voor haar een hele overwinning.

Red Riding Hood 2 blinkt wel uit in zijn acteerwerk, dat is op sommige punten echt heel goed. Toffe doorkijkjes waar je een bepaald 'showtje' ziet wat het verhaal verteld, daar word ik persoonlijk heel enthousiast van. Zeker wanneer dit goed is uitgevoerd. Op veel plekken in deze kamer is dat ook echt het geval. Zeker de acteur die The Wolf vertolkt, zit onwijs goed in zijn rol, misschien wel iets te goed. Op een bepaald punt in de kamer gaat alles mis. Achteraf hebben we hier de gehele vakantie ontzettend om kunnen lachen. Het smsje wat we kregen via ons hintsysteem met de tekst: "Is the player okay?" heeft ons de gehele vakantie achtervolgd.

De scares in deze kamer zijn wat beter uitgevoerd dan in het eerste deel. Welliswaar blijft het veel schreeuwwerk en dreunen de muziekboxen om je oren, maar ik kan het in deze kamer wat beter waarderen dan bij de vorige kamer. Zeker richting het einde is er een bepaald stuk waar de scares voor mij tot hoge hoogte rezen. Iets wat ikzelf totaal niet aan zag komen en wat voor mijn andere teamleden een hilarisch moment bleek te zijn.

Tsja ook hier weer mixed feelings over Red Riding Hood 2: The Wolf. We hebben ons als groep echt wel vermaakt. Maar kwam dat door de kamer? Of door de lol die we zelf hadden? Om heel eerlijk te zijn zitten er echt wel toffe elementen in deze kamer. Maar toch zou ik deze kamer niet snel aanraden. Het is zo'n dertien in een dozijn kamer. Slechte afwerking, matige puzzels, maar toch heeft de kamer echt wel leuke elementen. Wel moet ik ook hier weer zeggen; er zit zoveel potentie in deze kamers, zeker wat betreft het thema. Maar daar is wat mij betreft te weinig uitgehaald.

The guy with the nice nipples

Door naar de laatste kamer van de dag. Heel eerlijk, ik had het - op dat moment - totaal niet erg gevonden als we deze hadden overgeslagen. Lethal Decision 1 stond namelijk op de planning. Een kamer die eigenlijk niet eens op het programma stond. Lethal Decision 2 stond later in de week op de planning, maar ik heb me laten overhalen om 1 ook te spelen. Gelukkig wilde onze overige teamleden ook mee en konden we dus met vier man sterk naar de kamer toe.

Online is er veel te lezen over deze kamer. Deze kamer zou de engste kamer ter wereld moeten zijn, scarefactor 10/10. Wat de fuck gaan we hier meemaken dan? Zoals vaker in Griekenland meld je je als team netjes op tijd bij de deur. Soms is het echter zo dat een groep uitloopt of iets dergelijks. Grieken geven dit alleen niet aan, wat resulteert in 20 minuten voor de deur wachten. Ik kan je zeggen, die 20 minuten duren dan lang. Je bent jezelf onwijs aan het opfokken en bang aan het maken. Verhalen waar mensen bont en blauw uit deze kamer komen schieten door je hoofd. 3 van de 4 van ons waren er eigenlijk klaar mee, maar er was een dapper meisje die ons over wist te halen, Shout-Out Steph haha. Binnen hoorde we de rookmachines al aan staan (en lang!). Na 20 hele lange minuten ging de voordeur open.

Het is wel vaker dat een kamer vanaf de voordeur start in Athene, een deur die opengaat en dan zie je vaak meteen waar je terechtkomt. Dat is bij Lethal 1 niet het geval. Het enige wat je op dat moment ziet is: wit. Rook. En veul! Zonder ook maar een halve centimeter voor je uit te kunnen kijken, moet je twee flinke trappen op. Op dit moment dacht ik echt: wil ik dit wel? Heb ik hier eigenlijk wel zin in? Wat mij vooral zorgen baarde, was het feit dat we bij de vorige kamer hadden gezegd dat we deze kamer zouden gaan spelen. Wanneer een eigenaar dan omdraaid en gebaard dat die kamer écht heel heftig is, weet je waar je aan gaat beginnen.

We worden in thema onthaald door een host en hebben hier leuke ineractie met deze man. Waar ik hiervoor doodsbang was, was ik op dit punt iets meer ontspannen. De sfeer is nog steeds eng, maar er worden hier en daar grapjes gemaakt. Dan komt voor ons een belangrijk punt in deze kamer. Wij geven namelijk aan onze host aan dat het allemaal niet zo heftig hoeft: "Not so much touchy touchy". Ook dit is zo'n kantelpunt geweest. Waar ik in het verleden bij een kamer wel eens heb gehad dat de host je dan vierkant uitlacht, heb ik hier het idee dat ze er wel goed mee omgaan. Hopen dat ze dat vasthouden!

Dan begint de kamer, het verhaal is heel simpel. Wij treden een verlaten huis binnen om te kijken wat daar allemaal aan de hand is. Het begin van de kamer is heftig, echt fucking heftig, en zet daardoor meteen de toon. Om heel eerlijk te zijn heb ik in het begin heel erg getwijfeld om uit de kamer te stappen. Niet zo zeer omdat ik het eng vond, maar vooral omdat ik me echt niet goed voelde. De rookmachine industrie in Athene doet goede zaken met een kamer als Lethal Decision 1. Mijn god wat pompen ze hier een rook in. Zo erg zelfs dat mijn hele huid begon te irriteren en dat ik op een bepaald moment niet meer kon stoppen met hoesten. Dat in combinatie met de uitlaatgassen die in de eerste ruimte hangen (je gaat begrijpen wat ik bedoel als je hem gespeeld hebt), deed mij bijna beslissen om te stoppen.

Heel eerlijk, ik ben onwijs blij dat ik niet uit deze kamer ben gegaan. Want wauw, wat een beleving was dit. Lethal Decision 1 is een unieke kamer in zijn soort. Zoals al meerdere reviews hier vermelden, het is zo'n typische 'You hate it or you love it' kamer. Voor mij was het echt een onwijs gave beleving. Wat ik meteen duidelijk wil maken is dat de acteur HEEL goed omgingen met het feit dat we minder fysiek contact wilde. Het fysieke contact was bijna niet aanwezig. Of de kamer daardoor minder heftig is? Nee, hij is nog steeds mega heftig haha. Maar het feit dat er dus wel een mogelijkheid is om dit aan te geven, deed me goed. Het waren dus écht acteurs en niet een gestoorde gek die ons écht wilde vermoorden.

De kamer zelf dan, qua thema past het heel goed. De kamer is echt niet mooi en blinkt zeker niet uit qua decors, maar het past wel heel goed in het verhaal van deze kamer. Door de kamer heen blijft de spanning onwijs hoog, ondanks dat ik niet angstig ben geweest, ben je wel continu op je hoede. Qua puzzels blinkt deze kamer ook echt zeker niet uit, de puzzels zijn over het algemeen erg random. Kapotte puzzels die geen deel meer zijn van de kamer, zijn wel nog steeds onderdeel van de kamer, waardoor je soms het gevoel hebt het een en ander te missen. Maar dat mocht de 'pret' niet drukken.

Waar blinkt deze kamer dan wél in uit? Acteerwerk! Holy shit, wat een gestoorde gek hadden we voor ons. Niet normaal waar deze acteur toe in staat is. Een klein Grieks ventje die capriolen uithaalt waar je 'u' tegen zegt. Wat was ik onder de indruk. De kamer ziet er geleefd uit, maar na het zien wat deze acteur allemaal doet, kan ik dat heel goed begrijpen.

Ondanks dat we doodsbang waren op voorhand én dat ik bijna de kamer uit ben gegaan, ben ik ontzettend blij dat ik deze kamer gespeeld heb. De dingen die we hier hebben meegemaakt zijn abnormaal en echt van een uniek level. Is het nou echt een topkamer die je gespeeld MOET hebben? Dat denk ik persoonlijk niet. Maar ondanks dat zou ik LD1 aan iedereen aanraden. Geef gewoon aan dat je niet zo van fysiek contact houdt, dan houden ze daar zeker rekening mee. Doodmoe en bezweet kwamen we de kamer uit, tijd om naar bed te gaan. Dat hadden we nodig na deze marteling!

Een verborgen parel in Wortel

Wat ga je doen als je je verveeld? Juist; escapen! Met twee personen waren we op zoek naar een escaperoom in de buurt die nog vrij was. Altijd een uitdaging; een kamer vinden voor twee personen, die in de buurt is én nog een beetje betaalbaar is. We kwamen al snel uit bij 'De Landloper', een kamer waar ik nog nooit van had gehoord. Heel erg benieuwd dus wat we hier mee zouden gaan maken.

We komen aan op een mooie locatie, het ontvangst was hartelijk en we konden direct plaatsnemen in de ontvangstruimte. Wat me hier meteen opviel, was dat het er allemaal erg netjes uitzag. Je zet letterlijk een stap terug in de tijd, heerlijk. Na even bij de kachel gezeten te hebben, krijgen we een introductie over de escaperoom. We krijgen het achterliggende verhaal te horen en wat 'Landlopers' nou eigenlijk precies waren. Altijd leuk als een kamer gebasseerd is op een lokaal verhaal. Daarna een korte uitleg over de sloten, het verhaal en al vrij snel konden we gaan beginnen.

De introductie in de kamer vind ik erg leuk gekozen, passend bij het verhaal met een leuke twist. We staan in de kamer en kunnen eigenlijk meteen van start gaan. Deze kamer is niet bijster groot, ga deze kamer dus vooral niet met grote groepen spelen. Voor twee personen was hij eigenlijk perfect. Het decor ziet er over het algemeen prima uit, niets bijzonders, maar wel netjes afgewerkt.

De puzzels zijn gedurende het spel prima in thema én versterken daarnaast het verhaal. Het enige wat ik een beetje mistte, was wat sfeer door middel van muziek of geluid. Daardoor sloeg de sfeer een beetje kapot. Zeker omdat we net een tof uitgewerkt introductiefilmpje hebben gezien.

Wat opvalt is dat we als een speer door deze kamer gaan, de puzzels volgen elkaar in hoog tempo op. Dat komt vooral omdat de flow onwijs goed is. Richting het einde van de kamer komt het gehele verhaal samen, de puzzels hier vind ik erg tof gekozen. Origineel en gelaagd. Met nog 20 minuten op de klok wisten wij met 2 personen, zonder hints, te ontsnappen. Al met al dus een heerlijke flow, logische puzzels in een prima thema.

Voor mij een kamer waar ik in ging zonder enige verwachtingen, maar daardoor hebben we een onwijs fijn puzzelplezier gehad. De prijs-kwaliteit verhouding is hier, naar mijn mening, top. Al met al dus een verborgen parel gevonden in Wortel!

Prima vermaak als je met de juiste instelling gaat!

Hoe sluit je een dag goed af? Uiteraard met een escaperoom! Omdat we toch in de buurt waren van Almere, besloten we met z'n tweeën een klein stukje om te rijden om 'Ten Colours' mee te pakken. Een kamer waar ik al veel over gehoord had, vooral het puzzelplezier moest hier goed op orde zijn. Op naar Almere dus!

We waren veel te vroeg op locatie, maar besloten toch maar gewoon aan te bellen. We werden vriendelijk ontvangen (ondanks dat we dus véél te vroeg waren) en er was meteen ruimte genoeg om lekker te kletsen. Na flink voorgebabbeld te hebben, en na een sanitaire stop, konden we meteen gaan beginnen aan ons puzzelavontuur.

Deze kamer is echt gemaakt voor de puzzelfreak, ga hier dus met de juiste verwachtingen naartoe, dan zul je een leuke tijd hebben! Toen we 'de eerste ruimte' binnen stapte, zagen we meteen dat we ons echt alleen op de puzzels hoefde te focussen. Het 'decor' en het niveau van afwerking is niet al te best, maar dat is ook niet wat deze kamer pretendeert. Iets wat ikzelf bij eigenaren altijd erg kan waarderen, uitgaan van je eigen krachten.

Dan de puzzels; de kamer zit zo in elkaar dat je door 10 verschillende ruimtes gaat, allemaal met een enkele puzzel. De moeilijkheid wordt steeds lastiger natuurlijk. Het mag dan ook geen geheim zijn, dat we de eerste helft van de kamers binnen een aantal minuten hadden opgelost. Simpele puzzeltjes waardoor je lekker in die puzzelflow komt. Daarna begint het toch al wat pittiger te worden.

Zeker richting kamer 7/8 worden de puzzels lastiger en - in mijn optiek - net wat onlogischer. Hier en daar vraag ik me soms af; hoe hadden we dit moeten weten. Wel blijft de flow er erg goed inzitten en is het continu snel duidelijk wat er van ons verwacht wordt. Op het einde lopen we met z'n tweeën iets vast en met een aantal kleine hints, weten we de laatste ruimte te halen.

Daar zit de grote eindpuzzel. Een puzzel die over het algemeen niet eens heel erg moeilijk is, maar die vooral heel veel tijd kost. Ik denk dat het bijna onmogelijk is om deze puzzel, binnen de tijd, op te lossen. Je moet hiervoor alle voorgaande kamers in één keer goed hebben om genoeg tijd over te hebben. Al met al dus een perfecte uitdaging voor de diehard puzzelaars haha.

Tot slot werden we door onze hosts uit de kamer gehaald en hebben we nog lang na zitten kletsen. Ten Colours was voor mij oprecht een toffe kamer omdat we hier met de juiste verwachtingen naartoe zijn gegaan. Ga hier vooral heen om jezelf te prikkelen op puzzelvlak, dan ga je echt een leuke tijd hebben!

Response by Just Escape

2024 April 14

Super bedankt voor deze mooie uitgebreide review, heel leuk dat je deze kamer zo tof vond :) Als je nog meer geprikkeld wilt worden met wat leuke puzzels, kom dan vooral gezellig terug naar Colours of Art! :)

Hier ging nét te veel mis

Tijd voor kamer twee tijdens mijn werktripje in Athene. Samen met mijn collega's speelden we gisteren Monika's Diary, iets wat zij zo enorm vet vonden, dat ze heel graag nóg een kamer wilde spelen. Win-win situatie voor mij dus. Omdat we vrij last minute moesten boeken, waren de keuzes niet heel uitgebreid. Gelukkig was 'The Sacrifice' nog beschikbaar om te spelen laat op de avond, boeken dus!

We komen aan in buurt ver van de bewoonde wereld, althans dat lijkt zo. Wij hadden gehoopt daar in de buurt nog wat te kunnen eten, maar dat gaat op deze locatie niet. Wat resulteerde in 40 minuten buiten rondwandelen. Gelukkig was het weer goed. Uiteindelijk kunnen we binnen en stappen we het pand binnen.

De introductie vindt plaats in een afgeragde ruimte, iets waar bij mij de alarmbellen meteen gingen rinkelen. Zwart geverfde muren, kapotte banken, etc. De introductie zelf wordt gedaan door een man met een kap op, die een beetje geheimzinnig en op een enge manier probeert te praten. Gaat dit weer zo'n kamer worden?

De start van de kamer is leuk gedaan, iets wat je in horrorkamers vaker ziet, maar voor mijn collega's was deze manier van een kamer starten nieuw. De spanning is van begin af aan meteen aanwezig. De kamer ziet er op het eerste oog prima uit, maar net als bij veel andere kamers in Athene, moet je niet verder kijken dan die eerste blik. Wat ik erg jammer vind, is dat je duidelijk ziet dat deze kamer nu al afgeleefd is. Kapotte onderdelen in puzzels, zichtbare schade op decorstukken, etc. Het lijkt wel of ze het begrip 'onderhoud' in Athene niet kennen, dat is erg jammer.

Waar het voor mij eigenlijk meteen stuk liep, is vlak na het begin. We komen in een prima flow terecht en de puzzels volgen elkaar op. Ik hoor mezelf wel vaker vragen: wat staan we nu eigenlijk te doen? Maar daar moet je soms doorheen kijken. Waar het bij ons misging, zijn meerdere reset-fouten. Dat haalt je natuurlijk volledig uit de flow. Zeker omdat we op de helft van de kamer al in de eindruimte staan omdat er een slot niet dicht is gedaan. Stel je voor; je staat in een netjes uitgewerkt dorp en hoor ineens een host roepen: ga terug naar plek X en wacht daar even. De bloeddorstige heksen, die je zojuist nog wilde vermoorden, komen op sneakers binnengelopen met hun telefoonzaklamp aan om het slot te resetten. Jammer dus.

Tot overmaat van ramp hadden we ook nog een onveilige situatie in de kamer. Ze zijn er bij deze kamer niet bang voor om je te laten schrikken. Ook niet als je op een verhogen staat of wanneer je een trap op- of afloopt. Een van onze teamleden kreeg een flinke scare om zijn oren terwijl hij op een verhoging stond, hier verzwikte hij zijn voet. Achteraf bleek hij zelfs zijn middenvoetsbeentje gebroken te hebben. Enerzijds is dit natuurlijk een 'fout' vanuit ons, want je schrikt er zelf natuurlijk van en wil weg. Aan de andere kant vind ik het persoonlijk not done om mensen het leplazurus te laten schrikken terwijl je van een trap loopt of wanneer je op een verhoging staat.

Het einde van de kamer is vrij voorspelbaar, maar op zich wel grappig. jammer dat we al wisten wat er zou gaan gebeuren omdat we helemaal in het begin al een kamer hadden gezien door het reset-foutje. Al met al was The Sacrifice een beetje een domper. De kamer is onwijs groot, maar mist een bepaalde sfeer en liefde. Ze mogen hier echt eens met de onderhoudsbijl doorheen om alles weer fris en netjes te maken. En dan blijft daar voor mij toch ook het onveiligheidspunt, iets wat ik persoonlijk echt niet vind kunnen. Enfin, over een paar maanden mogen we weer naar Athene (op het moment van schrijven nog een week) en dan zullen we zien wat we dan weer tegen gaan komen.

Die verdomde kachel

Voor mijn werk was ik met 4 man in Athene. Vaker heb ik moeten uitleggen waarom ik toch hele vakanties plande om alleen maar escaperooms te spelen. Daarnaast hebben mijn collega's zich kostelijk vermaakt om het feit dat ik een keer zó bang was in een escaperoom dat ik niets meer kon doen. Gelukkig haalde ik ze over om op één avond één escaperoom te gaan spelen. Ik wilde dus het liefst een kamer spelen die hen zou laten zien wat een escaperoom kan zijn. Tegelijkertijd wilde ik ze ook wel een beetje de stuipen op het lijf jagen. Na lang wikken en wegen, werd het 'Monika's Diary', een keus waar ik achteraf heel blij mee was. Let's go!

Op voorhand moet je even goed kijken wanneer je deze kamer boekt, het is namelijk niet mogelijk deze kamer zo maar in het Engels te spelen. Je krijgt namelijk een vertaler met je mee (tegen bijbetaling). Ik was erg benieuwd hoe dit in zijn werk zou gaan en hoe ze dit ooit passend in een verhaal zouden krijgen. Dat werd op locatie meteen duidelijk. Wij waren internationale detectives die een zaak moesten oplossen. Omdat wij de Griekse taal niet machtig waren, kregen we een lokale rechercheur mee die alles voor ons zou vertalen, top geregeld dus.

Waar ik in het begin een beetje terughoudend was over deze vertaler, bleek later dat dit misschien wel het tofste element in de kamer was. Hij speelde écht met ons mee en was onderdeel van ons team. Hij was net zo bang als dat wij waren, perfect geacteerd dus! Eenmaal binnen wist ik meteen: Yes, ik heb een goede kamer uitgekozen. De sfeer was meteen goed, het decor zag er perfect uit, het verhaal klopt, de puzzels zijn in thema. Alles wat een goede escaperoom moet hebben. De acteur jaagt ons de stuipen op het lijf. Meermaals heb ik mijn collega's naar de grond zien gaan, missie geslaagd dus. ;)

Richting het einde van de kamer neemt het verhaal plots een wending, een wendig die ik ónwijs jammer vindt. Dit had zoveel subtieler gekund, zo mooier in thema. Je eindigt nu weer heel erg afgezaagd, daar baalde ik een beetje van. Achteraf was er nog ruimte om na te praten met de acteur(s) en kregen we wat te drinken. Dat was nodig, want we hadden het bloedheet. De spanningsopbouw was namelijk echt perfect in deze kamer.

Een tiental minuten later stonden we weer buiten. Waar ik natuurlijk het meest benieuwd naar was; hoe vonden mijn collega's dit. Die waren laaiend enthousiast. Geweldig dus! Sterker nog; ik moest van hen (uiteraard heb ik hier zelf niet op gepusht) op zoek naar een andere kamer die we de dag erop konden gaan spelen.

Monika's Diary is een van de betere kamers die ik gespeeld heb in Athene. Het verhaal klopt, spanningsopbouw is goed. De puzzels passen in thema en zijn van een prima niveau, zelfs het decor ziet er netjes uit, iets wat in Athene niet altijd zo is. Al met al dus een echte must-play wanneer je in Athene bent!

Doe maar gewoon niet

Er staat weer een nieuwe dag op het programma vol met kamers, heerlijk! We starten de dag met horrorkamer, iets wat uniek is tijdens onze trip. ‘The Texas Massacre’ zegt natuurlijk al onwijs veel, ik verwacht er vanaf het begin af aan weinig van, want dit soort horror is niet per se voor mij weggelegd. Persoonlijk vind ik het altijd een beetje goedkoop, maar wie weet gaat dit wel een verborgen parel zijn.

Nou spoiler; dat was het zeker niet. Dit gaat ook geen hele lange review worden, want om hier überhaupt nog tijd in te steken is eigenlijk al jammer. De locatie bevindt zich in een vervallen pand, er is ruimte om naar het toilet te gaan, spullen op te bergen, etc. Na even gewacht te hebben met onze host, die er volgens mij niet heel veel zin in had, mochten we naar de kelder van het pand.

Daar stappen we de kamer binnen, we staan in een lelijke ruimte vol bloed, plastic schermen, kettingzagen, gereedschap aan de muur, etc. We stappen echt een goedkope horror ruimte binnen. Van het decor moeten ze het niet hebben, wellicht het verhaal dan? Welk verhaal? Het is absoluut niet duidelijk wat we nu eigenlijk aan het doen zijn. Waar kan de kamer zich dan nog redden? De puzzels; die waren inderdaad aanwezig, maar daar is ook alles mee gezegd. Deze kamer is vanaf het begin af aan onduidelijk. De puzzels passen binnen dit thema, dat wel, maar daar is ook alles mee gezegd. Wat een verschrikking was dit.

Gelukkig had onze host een resetfout gemaakt, waardoor we zeker 4 à 5 puzzels gemist hebben, maar daar waren we eigenlijk best blij mee. Tijdens het napraten hebben we aangegeven dat een kamer als deze eigenlijk echt niet meer kan. Achteraf bleek ook dat er een acteur in de kamer had moeten zitten. Maar omdat onze hosts amper Engels spraken, was die er ook maar uitgehaald.

Ik ga echt geen woorden vuil meer maken over deze kamer, heb je ruimte over tijdens je trip? Ga lekker op een terras zitten en sla deze kamer alsjeblieft open. Je zult me dankbaar zijn!

Heerlijk klassiek

We speelden de tweede kamer bij Dreamscape, waar we gisteren hun nieuwe kamer mochten testen (wat uiteindelijk de beste kamer van de trip bleek te zijn), was het nu tijd om ‘Connoisseur’ te spelen; hun oudste kamer. De verwachtingen waren aanwezig, maar die werden door de host wel wat getemperd. Dat we echt wel wat anders moesten verwachten dat wat we de dag daarvoor hadden gezien. We wisten in ieder geval dat ze bij Dreamscape genoeg in hun mars hadden om een goede kamer neer te zetten. Onwijs benieuwd dus naar deze kamer!

We startten de kamer met een leuk onthaal door onze host, zij hostte ons de avond ervoor ook. Dat was een gezellig weerzien, waar ze de dag ervoor nog een chagrijnige piraat was, was ze nu een leuke nette dame. Na wat korte instructies, konden we eigenlijk meteen beginnen in de kamer.

Ons doel was duidelijk; wij waren een groep agenten die een schilderij moesten gaan stelen. We mochten geen alarmen triggeren, etc. Een standaard break in room dus. Vanaf begin af aan zie je wel dat dit inderdaad een wat oudere kamer is. Ik zou het zo onwijs waarderen als meer Poolse kamers wat zouden doen aan onderhoud aan de kamer. Het is zo jammer om te zien dat het behang van de muren komt, delen van puzzels kapot zijn, etc.

Maar dat buiten kijf gelaten, moet ik zeggen dat ik Connoisseur oprecht een leuke kamer vond om te spelen. Deze kamer moet het wat minder hebben van zijn decor en verhaal, maar vooral van zijn puzzels. En eerlijk is eerlijk, de puzzels waren oprecht heel tof. Ze passen allemaal erg goed binnen het verhaal en voelen heerlijk old school aan. Sommige puzzels lijken op het eerste oog erg afgezaagd, maar bij vrijwel elke puzzel zit een erg leuke twist. We pakken van begin af aan een heerlijke flow op, die we tot het einde van de kamer vast weten te houden. Het speelde simpelweg erg fijn, omdat de kamer zo goed in elkaar zit.

Ga deze kamer spelen met de juiste verwachtingen. Verwacht hier geen technische hoogstandjes, een geweldig decor of een zwaar verhaal. Ga deze kamer spelen met de verwachtingen dat je gewoon even heerlijk een uurtje puzzelt, dan ga je deze kamer 100% met een glimlach uit!

Old school teleurstelling

Een nieuwe dag brak aan, dag 4 alweer van onze Polen escape trip. Gisteren speelde we al twee kamers bij Continuum, tijd voor de laatste (Engelse) kamer. Dit is hun oudste kamer, maar gezien we toch daar waren, konden we deze net zo goed meepakken, right?

Achteraf had ik dit misschien liever niet gedaan, was liever een uurtje langer in bed blijven liggen. De mensen van Continuum gaven aan dat dit echt wel hun engste kamer was. Spannend, want horror kan soms ver gaan. Toen we de eerste stap binnen zette, wist ik eigenlijk al genoeg. Het decor (mag je dit eigenlijk wel decor noemen?) was verschrikkelijk, donker, slechte afwerking, puzzels die niet in thema passen, etc.

Enfin, toch vol goede moed gestart aan deze kamer. Alles wat hierboven benoemd is, bleef zo gedurende de rest van de kamer. Sommige puzzels waren nog wel 'oke' in thema, maar over het algemeen was het niet best. Het moest een old school horrorkamer worden, maar achteraf bleek het een old school teleurstelling. Een acteur die af en toe een keertje komt schreeuwen, verhaal wat niet te volgen is, puzzels die niet logisch zijn. Al met al niet echt een beste start van de dag.

Ik ga deze review dus lekker kort houden, sla deze kamer lekker over en blijf een uurtje langer in je bed liggen!

Zandstorm

Het heeft even geduurd voordat ik verder ben gaan schrijven met mijn reviews van mijn Polen trip. Vooral omdat deze uiteindelijke trip wellicht - qua kamers - iets tegenviel. Ik was heel benieuwd of ik de inhoud van alle kamers nog wist. Een ding is zeker; bij 'Strangers' is dat zeker het geval, want wat hebben we hier toch weer meegemaakt?

Strangers bevindt zich in een soort kantoorpand waar meerdere escapebedrijven zitten op verschillende verdiepingen. Op zich wel handig als je meerdere kamers speelt. Eenmaal binnen worden we in thema onthaald, we worden meegenomen in een verhaal en daar zitten al de nodige grapjes in. Als groep gingen we hier heel erg in mee, dus vanaf het allereerste moment was de stemming: 'melig'. Dat is denk ik hoe ik deze kamer het beste kan omschrijven.

Het begin van de kamer is bizar, vaag qua verhaal, vol met stomme grapjes (hier heb je mij meteen) en na een vage intro, konden we eindelijk beginnen. Het verhaal is eigenlijk simpel; wij moeten een groepje tieners verjagen uit een huis. Tieners waren het zeker! Met stomme maskertjes op waren ze ons continu aan het uitdagen, wat ikzelf onwijs grappig vond. Sterker nog; een acteur zat continu bij ons op een stoel een beetje op zijn telefoon te spelen. Hij vroeg ons wat onze favoriete muziek was, of we hem nog wat Nederlands konden leren, etc. De opdrachten en puzzels in deze kamer voelen over het algemeen vrij random aan. Het verhaal is ook flinterdun. De afwerking is matig. Maar toch is deze kamer mij zo bij gebleven, vooral omdat ik hier zo veel lol heb gehad.

Het einde komt helemaal samen in een komisch en epische slotscene. Dingen die we tijdens de kamer hebben verteld aan onze acteur komen ineens terug. Het blijft stomme grapjes regenen, etc. Dit is echt een kamer die mij ligt. Hier ligt ook wel meteen het gevaar voor deze kamer, als dit je niet ligt, dan kan ik begrijpen dat je denkt: wtf was dit nou weer. Al met al is 'Strangers' voor mij wel echt een aanrader om te spelen. Na afloop was er nog tijd om een foto te maken (met een Shrek masker op?) en konden we weer door naar de volgende room. Tsja, wat hebben we hier toch meegemaak.

Heerlijke interactie

Na zojuist compleet verward uit 'Strangers' te komen, mochten we door naar de tweede kamer op deze locatie. 'Personality' stond op het programma. Na de vage ervaring die we zojuist hadden gehad, was ik heel benieuwd hoe deze kamer zou zijn. Vol goede moed dus deze kamer in.

Het verhaal is - ook hier - vrij simpel; er zijn een aantal moorden gepleegd en alle clues die we konden vinden, wezen op een psycholoog. Aan ons om te kijken of we wat konden vinden. Wat meteen opvalt, is dat het decor eigenlijk best netjes is. Zeker gezien we zojuist uit een puinhoop kamer bij 'Strangers'. Het spel begint tof met een leuk interactiespel met de acteur. Je kunt hier als speler écht een rol aannemen, dat is iets wat ik onwijs tof vind.

Het verhaal blijf je volgen, maar je moet op veel punten best goed je best doen om te snappen wat er nu eigenlijk allemaal gebeurd. De puzzels voelen op veel momenten een beetje vaag aan, maar persoonlijk vond ik de puzzels érg goed. Veel gelaagde puzzels. Als je op een gegeven moment de Poolse logica snapt (die is soms wat ver te zoeken), ga je er best vlot doorheen. De interactie met de acteur blijft aanwezig, waar ikzelf erg goed op ga.

Ook hier, net als bij Strangers, moet de kamer je liggen. Opsplitsen is in deze kamer bijvoorbeeld erg belangrijk. Wanneer de puzzels je net niet liggen, kan ik begrijpen dat je deze kamer als 'minder' ervaart. Waar de kamer mij een beetje kwijtraakte, was op het einde. Het verhaal neemt dan ineens een vage wending en daar was ik het persoonlijk een beetje kwijt.

Ga deze kamer spelen, doe je best om het verhaal te volgen en dan ga je echt wel toffe puzzels tegenkomen in een prima decor. Ah, én probeer de acteur een beetje uit te dagen. Mocht je een leuke acteur hebben, spelen ze hier oprecht leuk op in!

Una mattina mi sono alzato

Dag twee van onze Polen trip staat op de planning! 32 kamers in 8 dagen, let’s go! Dit is kamer 3/32. We startten onze dag op een bijzondere locatie. We startten namelijk bij ‘CluERoom’, deze locatie bevindt zich in ‘Escapelandia’; een groot gebouw waar verschillende escaperooms hun kamers huisvestten. Meteen een dikke tip; buiten dit gebouw staat een klein keetje met burgers, elke escaperoom heeft hier zijn eigen burger. Dus ga zeker even langs bij ‘Escapeburgers’ als je de tijd hebt, want deze burgers zijn geweldig!

Enfin, we verplaatsen ons naar de derde verdieping van het gebouw. Daar worden we ontvangen door onze host, kunnen we onze spullen opbergen en mogen we plaatsnemen in de ontvangstruimte van deze kamer. De naam van deze kamer geeft het misschien al weg, maar ‘Golden Heist’ is een kamer met een ‘La Casa de Papel’ thema. Een thema wat je natuurlijk vaker ziet in escape rooms. Heel benieuwd dus hoe ze dit hier gaan toepassen.

We hebben gemerkt dat ze in Polen onwijs fan zijn van het ‘geblinddoekt in een polonaise naar binnen gaan’ van een kamer. Zo ook hier. We staat kort daarna in een bank. Aan ons de taak om het goud te stelen. Het ‘decor’ ziet er oké uit, maar daar is ook alles mee gezegd. Telkens weer bij dit soort tripjes in het buitenland denk ik weer: wat hebben we het goed in Nederland en België met onze kamers.

Wel moet ik zeggen dat de puzzelflow van deze kamer erg goed zat. De puzzels zijn leuk in thema en er zitten oprecht een aantal originele dingen in deze kamer. Qua verhaal blijft het allemaal wat oppervlakkig. Maar het is met dit thema ook lastig om een tof verhaal neer te zetten. Je valt bij een thema als dit toch snel terug op de standaarddingetjes. Wat overigens helemaal prima is.

Wat ik persoonlijk erg fijn vond aan deze kamer, is de vele eureka momentjes die je hebt. Het moment waar je denkt vast te lopen, hadden we continu dat moment van: “Zouden we dit misschien moeten doen?”. Daarnaast is er een logische opbouw van de kamer, de puzzelflow blijven we tot het einde behouden. Dat speelt gewoon heel lekker. De kamer bouwt echt toe naar een einde, en dat hebben ze hier best netjes neergezet. Wel moet ik zeggen dat ik het absolute einde een beetje jammer vond. Hier had denk ik wat meer spanning toegevoegd kunnen worden.

Golden Heist was oprecht een prima kamer om te spelen. Ik denk dat het (voor Nederlandse begrippen) een perfecte beginnerskamer is. Hij is qua puzzels best gevarieerd, het decor is oké en de spelflow is oprecht goed. Al met al dus een prima kamer om de dag mee te beginnen!

Opa heeft een geheimpje

Door naar kamer twee van de dag, dit zou kamer 4/32 worden op onze Polen trip. 32 kamers in 8 dagen, let’s go! We verplaatsen van locatie naar ‘Fun4brain’, dit escape bedrijf bevindt zich op dezelfde locatie als de kamer die we hiervoor speelde. Escapelandia is een groot pand waar verschillende kamers zich huisvesten. Hier kun je je dus gemakkelijk 2 dagen vermaken. Ga ook zeker even naar ‘Escapeburgers’ om een burger te pakken!

Enfin, we worden bij Fun4brain hartelijk ontvangen door onze host. We kunnen plaatsnemen in een kleine ontvangstruimte, hier kunnen we even wat water drinken, nog naar het toilet, etc. Na even gewacht te hebben komt onze host naar ons toe voor een uitleg over de kamer en kort daarna kunnen we al starten.

Onze host gaf voordat we de kamer betraden aan: je gaat nu naar het schuurtje van je opa, let dus goed op want je hebt niet alles nodig wat in de kamer staat. Daar zit denk ik meteen een beetje het pijnpunt van de kamer. De kamer is namelijk zo realistisch mogelijk neergezet, maar hierdoor merk je wel dat hij hier en daar wat chaotisch aanvoelt. We starten dan ook vrij stroef, de uitkomst van een bepaalde puzzel (die meteen je aandacht trekt als je binnenkomt) heb je pas véél later nodig.

Ondanks dat we stroef beginnen, merkte ikzelf dat ik vrij snel in een fijne flow terecht kwam. We zijn als team snel opgesplitst en zijn aan de slag gegaan. Grandpa’s Secret is een uitzondering op alle andere Poolse kamers die we gespeeld hebben. Over het algemeen is het niveau van de puzzels namelijk vrij gemakkelijk. Maar bij Grandpa’s Secret zitten een aantal goed doordachte dubbel laagse puzzels. Ik houd daar wel van! Zeker een puzzel in het bijzonder was een heerlijk eureka-moment toen we doorhadden hoe hij werkte.

Waar ik daarnaast heel erg goed op ga, is het plot van deze kamer. Het is zo bizar en zo stom, dat ik dat juist heel erg kan waarderen. Voornamelijk het einde, waar alles samenkomt is zo stompzinnig. Ik houd ervan! De kamer bouwt goed op en heeft een grappig einde. Uiteindelijk kwam ik dus best positief uit deze kamer, ondanks dat hij best pittig was. Het ligt er hier wel heel erg aan welke puzzelroute jij kiest. Dat bleek achteraf ook toen we hoorde dat onze teamgenoten iets minder enthousiast waren.

Samenvattend vond ik persoonlijk dat Grandpa’s secret echt wel een leuke kamer was. Het decor van de kamer was over het algemeen best prima. De puzzels zijn soms wat random, maar passen wel allemaal binnen het thema. Wat mij vooral amuseerde was het plot van deze kamer. Deze komt zo uit het niets, heerlijk! Toch stoorde ik me hier en daar heel erg over het feit dat de kamer nogal chaotisch is, waardoor je flow af en toe net wat inkakt. Al met al zou ik deze kamer zeker aanraden, alleen al omdat het een echte diehard-puzzelkamer is, dat zie je in Polen niet heel veel.

Was dat het al?

Tijd voor de volgende kamer alweer. We hadden wat gemixte feelings over de eerste kamer die we hier speelden. Maar goed, we waren helemaal ready voor de volgende kamer. Funeral Home stond op de planning, een kamer waar ik zelf heel benieuwd naar was. Een thema wat natuurlijk snel ongemakkelijk en op het randje kan zijn. Spannend dus.

We beginnen in een ruimte die er voor de Poolse begrippen eigenlijk best oke en netjes uit ziet. Dat blijft gedurende de kamer ook echt wel zo. Het ziet er allemaal netjes uit. Waar deze kamer vooral in uitblinkt is puzzelflow, dat was allemaal dik voor elkaar. Je kunt in deze kamer als groep vanaf het begin meteen parallel puzzelen, daardoor kwamen we meteen in een perfecte flow terecht.

Dat resulteerde voor ons echt wel weer in een: “Huh, zijn we nu al klaar?”-moment. Binnen het half uur stonden we al buiten en hadden we het vorige record met minuten verpletterd. Wel moet ik zeggen dat ik me echt vermaakt heb in deze kamer. Het verhaal is simpel, maar duidelijk. Het decor zag er prima uit. De puzzels waren prima in thema en we hadden dus een perfecte flow. Dit is zeker geen hoogvlieger, maar wel een kamer die ik zeker mee zou pakken. Succes met het verpulveren van ons record! ;)

Deze lag mij gewoon wat minder

We gaan door naar het volgende escaperoombedrijf om de volgende kamer te gaan spelen. Voor ons was dit erg fijn, want deze bevindt zich wel op dezelfde locatie als de vorige. ‘Escapelandia’ is een verzamelgebouw met verschillende escape rooms erin. Wanneer je dus meerdere kamers speelt, kun je lekker blijven hangen. We gaan nu ‘Dwarves’ spelen, een kamer die qua thema best interessant zou kunnen zijn.

Het intro van deze kamer is erg leuk gedaan. Het verhaal wordt duidelijk en er is, zeker voor Poolse begrippen, een unieke introductie voor de kamer. Eenmaal in de kamer merkte ikzelf meteen op dat dit niet mijn kamer zou worden. Ik weet niet waarom, maar van begin af aan heb ik de kamer simpelweg “niet gevoeld”. Het was de combinatie tussen de puzzels, thema en het decor wat me gewoon niet lag.

Ik kwam er dus niet helemaal lekker in, maar mijn teamgenoten vonden de kamer erg tof. Het verhaal is wat simpel, de puzzels voorspelbaar en het decor niet echt interessant. Een enkele puzzel die aanwezig was, daar dacht ik van: “dit is echt wel tof”. Maar verder bleef je, wat mij betreft, te veel hangen in de dingen die je vaker zou zien bij dit thema.

Al met al kan ik best begrijpen dat Dwarves echt een toffe kamer voor je kan zijn, voor mij was het dat op dat moment gewoon niet. Ik denk vooral dat er veel meer uit te halen was met deze kamer.

Topper van de trip

Door naar alweer de laatste kamer van de dag; een kamer waarvan we niet eens zeker wisten of we deze konden spelen. Dat zit namelijk zo; wij speelden de kamers van dit bedrijf allemaal en we wisten dat ze bezig waren met een nieuwe kamer. Het zou erom spannen of deze kamer af zou zijn in het Engels als wij in Polen zouden zijn. Fingers crossed dus maar. We kregen vrij kort voor vertrek het bericht of wij het tof zouden vinden om de kamer, als eerste Engelse groep, te komen testen. Daar zeggen we als echte ‘escape wappies’ natuurlijk geen nee tegen!

We komen aan op locatie, worden binnengelaten en kunnen onze spullen opbergen, naar het toilet, etc. Daarna worden we door onze host, in thema, opgehaald. Dat is overigens iets wat je in Polen – althans de kamers die wij deze trip speelden – niet heel veel ziet. Daar springt deze kamer er voor ons dus al uit.

We starten de kamer met een tof en duidelijk verhaal, daarnaast ziet het decor er ook nog eens prima uit. Na de introductie van het verhaal te hebben gekregen, kunnen we meteen van start met de puzzels. Daar staat meteen een stevige puzzel op ons te wachten. Dat werd ook meteen een van de tofste puzzels tijdens deze trip, en heel eerlijk; misschien wel een van de tofste puzzels die ik in een escape room heb gezien. We zaten er van begin af aan meteen onwijs goed in.

Waar Polen erg goed is in basic kamers opzetten, is deze kamer écht wat anders. Meer richting de Nederlandse en Belgische standaard. Een kamer met een verhaal, waarin je echt een reis aflegt. Dat is iets wat deze kamer in Polen echt onwijs onderscheidt. Je komt steeds meer te weten over het verhaal en waant je helemaal in de piratenwereld. De kamer heeft veel leuke grapjes en op een zeker moment zélfs een ‘wtf-moment’. Iets wat je in Polen vrijwel nooit ziet.

Hoewel wij de kamer hebben getest, was er eigenlijk vrijwel niets aan te merken op deze kamer. De puzzels waren van begin tot het eind erg tof, goed in thema en de flow was erg goed. Het decor zag er netjes uit, het verhaal was leuk. Maar waar deze kamer het voor mij won, was richting het einde van de kamer. Je hebt hier geniale interactie met een acteur, die het hele spel voor ons nóg leuker maakte. Wat hebben we hier gelachen. Tot slot moet ik deze kamer echt props geven voor het hintsysteem; wat onwijs geniaal is dit bedacht!

Waar deze kamer nog nét wat op verbeterd kan worden, is afwerking (let wel; wij testten deze kamer, dus daar kunnen al flink wat verbeteringen hebben plaatsgevonden). Daarnaast denk ik dat het einde van de kamer sterker had gekund, je verwacht dat er iets bombastisch gaat gebeuren, maar dat blijft een klein beetje uit.

Ben je in Polen, dan is deze kamer een absolute ‘must-play’ wat mij betreft. Deze mag je echt niet overslaan. Deze kamer komt heel dicht in de buurt bij de standaard die wij in de Benelux gewend zijn, dat is echt wat unieks in Polen. Gaan spelen dus!

Tweede keer toch wat minder

Dag één van onze trip in Polen staat op de planning! 32 kamers in 8 dagen, let's go! We begonnen onze trip met een kamer die ik al gespeeld had. The Galaxy of Mysteries van EscapeArena in Poznan. In 2019 speelde ik deze kamer met mijn toenmalige vriendin. Ik had 0 verwachtingen, want dit was mijn 15e kamer die ik speel. Deze kamer is mij altijd bijgebleven omdat ik hem oprecht heel tof vond. Ik was daarom ook heel benieuwd hoe ik deze kamer, 4 jaar (en bijna 300 kamers) later, zou ervaren. Omdat mijn ervaring ano 2023 toch wat anders was, heb ik besloten deze review te herschrijven.

EscapeArena bevindt zich op een aparte locatie, zo'n locatie waarvan je denkt: zijn we wel op de juiste plek. Een flink stuk buiten de stad, in een vervallen garage bevindt deze locatie zich. We werden door onze host vriendelijk ontvangen en we konden plaatsnemen in de ontvangstruimte, wat niets meer is dan een woonkamer. Wel staat er een pooltafel, wat leuk is als je tussen de kamers even moet wachten. Na even kort gewacht te hebben, konden we beginnen aan ons mysterie!

Waar ik in 2019 de intro naar het verhaal heel tof vond, viel dat nu wat tegen. We hadden destijds een host die je meteen in het verhaal meenam, dat was nu wat minder. Na een korte introductie konden we eigenlijk meteen beginnen. Eenmaal in de kamer zag ik meteen dat ik, qua escape rooms, inmiddels wat meer gewend ben gaan worden. Waar ik in het verleden echt wel het gevoel had dat we op een ruimteschip waren, stonden we nu eigenlijk gewoon in een ruimte die heel slecht afgewerkt is. Het zijn wat printplaten die tegen de muur zijn geschroefd en dat was het wel.

Ook de puzzels in het begin van de kamer lagen me wat minder. De kamer zit vrij lineair in elkaar en wanneer je met vieren speelt, zie je toch verschillende momenten waar je niets staat te doen. De puzzels zijn over het algemeen prima in thema, maar verhaaltechnisch is het allemaal een beetje vaag wat je aan het doen bent. Qua onderhoud kan deze kamer ook wel wat liefde gebruiken. Puzzels die niet niet lekker werken, decor wat er vervallen uitziet, etc.

Op de helft van de kamer zit een tof effect, ik weet nog dat ik dat in 2019 best indrukwekkend vond, en dat vond ik ook nu nog steeds erg tof. Ook weet ik dat ik de tweede helft van de kamer destijds beter vond dan het begin. Ook nu is dat nog steeds het geval. Er is daar meer ruimte tot paralel puzzelen en de puzzels liggen me daar gewoon wat beter. Wel is het jammer dat er een flinke resetfout in de kamer zat, waardoor we eigenlijk al meteen richting de eindpuzzel hadden kunnen gaan.

We hebben ons echt wel vermaakt tijdens deze room, het is wat dat betreft een prima kamer om je trip mee te beginnen. Niks geks, gewoon lekker puzzelen. Ik moet ook wel zeggen dat ik een echte sucker ben voor het Star Wars thema. Dat maakt het voor mij ook wel een leukere ervaring dan voor iemand die niks met dit thema heeft. Ik zou hedendaags deze kamer niet per se aanbevelen, maar als je toch de moeite neemt om naar EscapeArena af te reizen, dan zou ik hem gewoon lekker meepakken!

Hello Vikings!

Door naar kamer 2/32 van onze Polen trip. We hadden zojuist een prima opwarmer gehad op deze locatie, de verwachtingen waren eerlijk gezegd wel wat gedaald na het spelen van de eerste kamer op deze locatie. Nadat we klaar waren bij de eerste kamer, gaf onze host aan dat hij ongeveer 15 minuten nodig had om de volgende kamer te resetten en dan konden we meteen beginnen. Dat kwartiertje werd iets langer, na ongeveer 45 minuten wachten konden we dan echt gaan beginnen. Even een tip; neem wat te drinken / eten mee mocht je tussen de kamers moeten wachten. De locatie bevindt zich in de middle of nowhere. En drankjes kopen op locatie is nergens echt mogelijk.

Enfin, na dus even gewacht te hebben konden we gaan beginnen met onze tweede kamer hier. We werden door onze nieuwe host enthousiast meegenomen naar de kamer. Je merkte hier vanaf het eerste moment wel meteen dat deze host oprecht gepassioneerd was over escaperooms, dat kan ik altijd wel waarderen. Ook zagen we hier meteen dat de introductie en het decor een stuk beter was dan bij de vorige kamer. We werden door de host meegenomen naar een ruimte waar we een introductie van het verhaal kregen. Deze verhalende introductie was in de vorm van een ingesproken bericht, het bleek een tendens in Polen dat deze geluidsfragementen vaak onwijs moeilijk verstaanbaar waren. Enerzijds door het Engels met een zwaar Pools accent, maar ook omdat de geluidsboxen kwalitatief niet goed waren.

Ons spel start vrij vlot, we hebben continu erg snel door wat we moeten doen en komen daardoor eigenlijk van begin af aan meteen in een goede flow. Het decor in deze kamer is over het algemeen best netjes. De Poolse standaarden liggen simpelweg wat lager dan wat wij in de Benelux gewend zijn. Maar hier hebben ze echt wel hun best gedaan om iets tofs in thema neer te zetten.

Waar deze kamer wat bij betreft in uitblinkt, is het gebruik van de host in deze kamer. Het verhaal en missie van de kamer is vrij simpel. Wel krijgen we van onze host een belangrijke boodschap mee. We zullen tijdens onze reis contact hebben met Loki, maar we moeten goed kijken of we hem wel kunnen vertrouwen. Al snel bleek dat Loki totaal niet te vertrouwen was, wat zorgt voor veel leuke elementen in de kamer. Helaas voor ons hadden we een technisch mankement in de kamer waardoor dit allemaal net niet lekker tot zijn recht kwam, maar het idee was erg tof.

Eigenlijk valt er over Vikings - Amulets of Power heel weinig te zeggen. Het is oprecht een prima kamer om mee te pakken. De puzzels zijn over het algemeen prima in thema. Wat ik wel heb gemerkt in Polen is dat alles vrij rechttoe rechtaan is. "What you see is what you get" is vaker de norm dan een uitzondering. Dat is bij deze kamer ook. Ze hebben echt wel geprobeerd wat tofs neer te zetten en dat is ze in sommige punten ook echt wel gelukt. Maar als je dit dan gaat vergelijken met de standaarden die wij gewend zijn, dan valt het hier en daar wel wat tegen. Ik denk dat deze kamer wel een goede maatstaaf zijn voor de kwaliteit in Polen. Dus mocht je ze mee willen pakken, plan ze dan lekker aan het begin van je vakantie!

Wat een spanning in de kamer

Tijd om weer eens lekker in de buurt te gaan escapen! Een tijd geleden zag ik een review voorbijkomen van ‘Sugar & Sweets’. Op nog geen 25 minuutjes van mijn huis weer eens escapen, heerlijk. Het perfecte verjaardagscadeau om iemand cadeau te geven. Op naar Overloon dus!

Sugar & Sweets bevindt zich op een soort evenement locatie. Een locatie waar je ook e-choppers kan huren, etc. Dus tussen de elektrische fietsen door loop je de ontvangstruimte in. Hier heb je alle ruimte om je spullen op te bergen, naar het toilet te gaan en om eventueel nog wat te drinken. Hier werden we ook hartelijk ontvangen door onze host. Na een korte introductie was het tijd om naar de snoepwinkel te gaan.

In de kamer kregen we nog een ‘introductie filmpje’ te zien. Dit was een korte slideshow met het verhaal en wat laatste regels. Het verhaal is eigenlijk heel simpel: “Kom uit de snoepwinkel” haha. Het filmpje bevat leuke muziek, na de korte introductie verschijnt de klok in beeld en kunnen we gaan beginnen. Daar begint voor mij meteen het grootste nadeel van de kamer; sfeer. Ik vind het thema echt heel leuk bedacht, maar de kamer mist echt een bepaalde sfeer. Het ziet er allemaal heel leuk en vrolijk uit. Maar ik mis hier écht een muziekje op de achtergrond. Omdat de wandjes nogal dun zijn, hoor je bijvoorbeeld de radio van buiten de kamer. Dat er file staat op de A2 is niet heel interessant om te horen in de kamer bijvoorbeeld. Gooi hier wat muziek aan en dat scheelt al een hoop.

De puzzels in de kamer zijn allemaal vrij random gekozen. Wel passen ze binnen het hele ‘snoep thema’, maar als je jezelf nu gaat afvragen: “wat staan we te doen?”, sorry daar kan ik geen antwoord op geven. Daarnaast is het heel onduidelijk in de kamer wat je moet doen met de dingen die je oplost, de kamer mist hier en daar wat sturing. Het begin op een gegeven moment écht te frustreren als je een 8 cijferige code hebt gevonden, die je op verschillende touchpads moet proberen.

De flow in de kamer zit wel erg goed, de puzzels zelf zitten logisch in elkaar en zijn best leuk. Een puzzel in het bijzonder mogen ze wat mij betreft echt meteen uit de kamer schrappen. Een puzzel (wat eigenlijk niet echt een puzzel is), die onwijs veel tijd kost. Zo’n puzzel die op een gegeven moment echt frustreert omdat je hem ‘weer opnieuw moet doen’. Verder zit het qua puzzels eigenlijk best goed.

Tsja; Sugar & Sweets, wat moet ik ervan zeggen. Het is echt wel een leuke kamer om te spelen. Ga hem vooral lekker met je gezin spelen, of speel hem als je niet heel veel ervaring hebt. Ik denk oprecht ook wel dat er nog best veel uit deze kamer te halen valt. Met wat kleine aanpassingen, kun je deze kamer echt wel naar een hoger niveau tillen. De prijs voor deze kamer is ook erg netjes, dus de prijs-kwaliteitverhouding zit wel goed hier. Wat ook uitnodigt om lekker met twee personen te spelen. Met zo’n 45 minuten op de klok wisten we te ontsnappen. Ga deze kamer gewoon lekker spelen met het idee lekker te gaan puzzelen als je toch in de buurt bent.

Scoutinguitje

Na de lovende reviews voorbij te zien komen over de kamers in Wuppertal, was het eindelijk zo ver om deze kamers te gaan spelen. De twee kamers die ze momenteel hebben bij Escape Stories (Horror Stories), zijn twee kamers die zich ook in Athene bevinden. Een van deze kamers had ik al gespeeld in Athene (Sanatorium / Asylum of Fear), maar The Dark Forest was volledig nieuw voor mij. Een perfecte kamer dus om de dag mee te starten!

Het parkeren in Wuppertal kan wel een dingetje zijn, reken daar dus wat extra tijd voor! De introductie van de kamers is echt ‘op z’n Atheens’, iets wat we hier in de Benelux eigenlijk amper krijgen. De ervaring start eigenlijk meteen vanaf het begin. Wel is er hier in Wuppertal nog uitgebreid de mogelijkheid om je spullen op te bergen, naar het toilet toe te gaan etc. Maar daarna… start je ervaring meteen. Ik houd ervan!

Het begin van The Dark Forest is goed! We komen binnen in een mooi gedecoreerd huis en hebben daar meteen toffe interactie met de acteur. Hij vindt het nog steeds een vreemd idee dat wij het bos in willen gaan, om een stel bloggers terug te vinden, maar hey; wij zijn dapper en gaan uiteraard met alle liefde het bos in! De sfeer is hier vanaf het begin af aan meteen erg goed. Creepy, maar wel goed uitgevoerd. Dat met geweldige special effects (die in feiten heel simpel zijn), maakt het de start meteen heel bijzonder.

Dan gaan we ‘echt’ de kamer in, de manier waarop dit gebeurt, ben ik niet zo’n fan van. Maar ik denk dat ze hier niet anders kunnen. Eenmaal op onze plek, kan de experience gaan beginnen. De start van deze kamer is waanzinnig. Het decor ziet er op het eerste oog tof uit, de sfeer is aanwezig, etc. Het jammere vind ik dat de ‘horror’ in deze kamer een beetje goedkoop aanvoelt. Het is weer het schreeuwerige wat je in Athene ook veel ziet. Ik vind het vaak veel toffer als dit wat genuanceerder gedaan wordt.

Enfin, de kamer zelf; het decor ziet er eigenlijk best netjes uit. Als je wat dieper gaat kijken, dan merk je wel dat de afwerking hier en daar stukken beter kan. Maar je waant je wel echt in een bos, dat is erg knap neergezet. Echter hebben ze qua decor hier bepaalde dingen gedaan, waarvan ik denk: waarom? Zo bevindt een bepaald decorstuk zich op een groot betonblok midden in de kamer. Zo’n punt waar je continu rondloopt en dus vaker overheen struikelt. Niet heel handig. Ook qua licht, etc. hadden ze hier wel meer uit kunnen halen.

Waar deze kamer wat mij betreft echt minder op scoort, zijn de puzzels. In feiten zitten er maar twee echte puzzels in de kamer (die ook niet per se heel leuk waren). Verder ben je eigenlijk alleen maar bezig met kleine opdrachten uitvoeren, waarvoor je continu op en neer loopt. Hierdoor is de spanning ook heel snel van de kamer, omdat je de ruimte heel snel kent. The Dark Forest is eigenlijk gewoon een grote verkapte single room. Daar hadden ze denk ik meer uit kunnen halen. Ook kijkend naar het verhaal, wat soms wat vaag was, kan hier en daar duidelijker.

Begrijp me niet verkeerd, The Dark Forest is echt wel een toffe kamer. Ik denk dat ik er gewoon met te hoge verwachtingen naartoe ben gegaan. Het decor ziet er echt wel heel goed uit. Dat is niet iets wat je hier in de buurt snel tegen zult komen. Maar ik denk dat er nog heel veel te halen valt in deze kamer. Zowel op het gebied van verhaal, puzzels, gebruik van acteurs, etc. Desalniettemin, denk ik wel dat The Dark Forest écht een kamer is die je gespeeld moet hebben.

Eigenlijk niet in het Engels te spelen

Vandaag speelden we de twee kamers van Escape Stories (Horror Stories) in Wuppertal. Omdat we tussen de twee horrorkamers flink wat tijd hadden (en omdat het ver-schrikkelijk weer was), leek het ons een goed idee om nog een andere kamer te gaan spelen in die tussentijd. Nu heeft dezelfde eigenaar; Escape Stories, ook verschillende kamers op een andere locatie. Deze kamers hebben geen horror thema, maar uiteenlopende thema’s van Harry Potter tot aan Aladdin. Wij besloten de laatste kamer te spelen; het geheim van de Wonderlamp.

De ontvangstruimte van deze locatie ziet er onwijs tof uit, je waant je in een soort steampunk thema. De kassa/receptie is een oude pipowagen. Je ziet hier meteen dat deze escaperoom eigenaren heel goed weten wat decoreren is. Wel valt meteen op dat deze locatie echt een ‘fabriek’ is. Het is een komen en gaan van mensen en hier en daar voelt het wat chaotisch aan. Vooral als we op een gegeven moment wat moeten tekenen, wat eigenlijk niet in het Engels beschikbaar was. Vol vertrouwen dus getekend en na eventjes wachten konden we de kamer in.

Een Aladdin kamer dus, heerlijk in de Egyptische sferen. Ik moet wel zeggen dat de kamer er qua decor nog best netjes uit zag. Je waant je wel echt in de Aladdin vibe. Het verhaal is ook simpel. Wij moeten de wonderlamp vinden om Aggrabah te bevrijden. Al snel werd het ons duidelijk dat deze kamer een echte beginners/familiekamer is. We gingen er als een speer doorheen.

De puzzels zijn allemaal prima in thema. Het decor ziet er prima uit. Wel mist de kamer wat sfeer (kijkend naar muziek en geluid). Waar voor mij vooral het nadeel van deze kamer ligt, is het feit dat je deze kamer in het Engels kunt boeken en spelen. Maar dat hij eigenlijk niet volledig in het Engels te doen is. Een bepaalde puzzel is namelijk volledig gebaseerd op Duitse tekst, en die tekst kunnen ze niet aanpassen. Uit voorzorg laten ze die puzzel dus links liggen. Maar alle facetten van deze puzzel zijn nog wel in de kamer te vinden. Dat zorgt voor ruis én frustratie, want je hebt het idee dat je niet alles hebt kunnen doen.

Met zo’n 35 minuten op de klok stonden we dan ook alweer buiten. Dat is enerzijds omdat we deze puzzel mistten, maar ook omdat de kamer over het algemeen vrij gemakkelijk en vrij ‘recht toe recht aan’ was. Toch hebben we ons in deze kamer echt wel vermaakt. Heb je nog niet zo veel ervaring, dan is dit een perfecte beginnerskamer. Voor ons, met drie ervaren spelers, was hij nét wat te makkelijk. Maar daar betaal je ook voor, de prijs kwaliteitverhouding is hier echt wel in orde!

Sanatorium 2.0

Door naar de derde en laatste kamer van de dag. Een kamer waar ik onwijs naar uitkeek! The Asylum of Fear is namelijk een exacte kopie van ‘Sanatorium’ in Athene. Een kamer die ik al gespeeld had. Een kamer die me destijds de stuipen op het lijf jaagden. Echt een kamer die me altijd bij is gebleven. Ik was dus enorm benieuwd wat deze kamer zou doen als je hem op een andere locatie zou spelen. Hij is immers in Athene gebouwd zoals de bouwers dat wilde, op een andere locatie moet het allemaal maar net passen, etc. Erg benieuwd dus.

De start is weer heerlijk in thema. Vanaf het allereerste moment zit je meteen volledig in de beleving. Er is op voorhand nog de mogelijkheid om naar het toilet te gaan, daar kwamen we echter al oog in oog te staan met iemand. Tof! The Asylum of Fear is qua kamer een 1:1 kopie van de kamer in Athene. Wel hebben ze het ontvangst wat aangepast. Ik ben enorm enthousiast met wat ze hier aan het neerzetten zijn. Het deed me heel erg denken aan Chapel & Catacombs van Lockhill (ook Athene). Al hun nieuwe kamers spelen zich namelijk af in Floresti (een dorpje). De ontvangstruimte van the Asylum of Fear, wordt ook de ontvangstruimte van alle kamers die nog komen gaan. Ik ga daar heel goed op.

Tijd voor ons om als groep naar het Asylum toe te gaan. Plots staan we weer even in Athene voor mijn gevoel. Iets minder gespannen dan de vorige keer wel. De start van de kamer is hetzelfde en alle herinneringen kwamen weer terug. Hoe je het Asylum moet betreden is erg tof gedaan, je krijgt er oprecht meteen de kriebels van. Sterker nog, even later stonden we daadwerkelijk IN het Asylum. En ondanks dat ik de kamer al gespeeld had en wist wat er ging gebeuren; had ik wéér die kriebels. Meteen ook weer de gedachten: deze plek is insane, wij mogen hier niet zijn. Dat is zó knap dat ze dat hier hebben neer weten te zetten.

Het decor ziet er topfijn uit, ik vond in Athene de kamer heel vies en goor. Dat zit hier een heel stuk beter. De kamer is natuurlijk hier pas net open, dus het is even afwachten of ze hun onderhoud een beetje in orde hebben. Maar wauw, wat voelde ik me weer benauwd. Een van onze teamgenoten vond het zo heftig dat ze besloot te stoppen. Daar reageerden de hosts snel op en plots waren we dus nog maar met twee personen. De spanning schoot dus omhoog!

Maar wat vond ik nou van de kamer? Spoiler; ik vond hem beter dan in Athene! Waarom? Dat ligt aan een aantal dingen. In Athene was er onwijs veel ruis in de kamer omdat je in verschillende modi kunt spelen. Dat is in Wuppertal niet. Je speelt één versie, dus alle puzzels die je tegenkomt, die heb je ook nodig om te kunnen ontsnappen. Daarnaast zit er hier in Duitsland véél meer sturing in de kamer. Het is veel logischer wat je moet doen en dat mistte ik in Athene heel vaak. Maar waar de variant in Duitsland het meeste verschilt van degene in Athene, zijn de acteurs. Waar de acteurs in Athene op verschillende momenten ‘alleen aanwezig waren’, had je hier continu je interacties met de verschillende acteurs. En wauw, wat zaten zij er goed in. Ongemak, spanning, angst, alle emoties zijn weer voorbijgekomen.

Het is denk ik al duidelijk aan de hand van mijn review, maar ik vond The Asylum of Fear een absolute topkamer! Toch is het voor mij geen ‘10’ omdat ik verhaaltechnisch echt totaal geen idee heb wat we nou aan het doen waren. Dat vond ik in Athene al, dat hebben ze hier helaas niet kunnen verbeteren. Maar verder; ga deze kamer boeken en ga hem spelen. Want wauw, wat is dit een goede kamer!

01101100 01100101 01101011 01101011 01100001 00100000 01100110 01101100 01101111 01110111

Het werd wel weer eens tijd voor een dagje escapen. Wanneer je met een groepje gaat spelen waar iedereen 200+ kamers heeft gedaan, is het qua locaties vaak best een zoekwerk. Limburg zou een interessante kunnen zijn, daar hadden we allemaal nog vrijwel niets gespeeld. Na even rondspeuren in de 'Wishlist', kwamen we bij Escape Centrum Limburg uit. Als we dan toch dat hele stuk gaan reizen, kunnen we net zo goed alle kamers meepakken, let's go!

Zoals al in meerdere reviews is gezegd, ligt deze escaperoom in het centrum van Sittard. Reken dus even wat extra tijd om te parkeren, etc. Na een klein stukje wandelen kwamen we aan op locatie, hier kun je niet omheen! De ontvangstruimte is groots opgezet en je hebt hier genoeg te doen (mocht je wat vroeger zijn, of tussen de kamers door). We werden vriendelijk ontvangen door onze host en konden eigenlijk vrij snel beginnen.

Wat ik altijd heel fijn vind, is wanneer een host aanvoelt hoe hij/zij zijn uitleg kan doen. Na de vraag: hebben jullie al veel kamers gespeeld? Werd het hele intro praatje aangepast en konden we meteen naar de kamer toe. Voordat we de kamer binnengingen, kregen we een video te zien die deze kamer introduceert. Ik moet zeggen; de video(s) zijn op deze locatie zijn van hoge kwaliteit en daardoor kom je meteen in de juiste sfeer van de kamer. Maar juist dat is ook meteen een struikelblok voor me. Ná het zien van de toffe video's, word je door de host meegenomen de kamer in en krijg je nog wat laatste uitleg in de kamer zelf. Dat haalt je meteen weer uit die toffe beleving en het is - naar mijn mening - overbodig om dit te doen.

Enfin, we staan in de Haunted Office. Het verhaal gaat erover dat de computer alles heeft overgenomen en dat het onze taak is om deze computer uit te schakelen. De kamer zelf; je reist terug in de tijd en staat in een old school kantoorruimte. De printplaten en Binary vibe is real! Daar blijft het voor mij ook wel een beetje bij qua decor. Het ziet er geleefd uit, is rommelig en de afwerking is op veel plekken echt ondermaats. De kamer mist echt wat sfeer.

We moesten echt even inkomen, maar toen we eenmaal de flow te pakken hadden, bleef deze over het algemeen best oké. De puzzels zelf zijn niet heel vernieuwend en passen prima binnen het thema. Wel vraag ik me vaak af wat we nu eigenlijk aan het doen zijn? Het is duidelijk te zien dat dit een old school kamer is zonder al te veel nieuwigheden. Wel moet ik zeggen dat er op een bepaald moment best een tof effect in deze kamer zit.

De service bij Escape Centrum Limburg is erg netjes. Wanneer je meerdere kamers geboekt hebt, krijg je na het spelen een drankje. Uiteraard wordt er nog een toffe foto (of GIF'je) gemaakt en kun je daarna ontspannen in de ontvangstruimte en wachten op de volgende kamer.

Spannend hoor!

Door naar kamer twee van de dag. Nadat we net opgewarmd waren bij 'The Haunted Office', was het tijd om de tweede kamer op locatie te gaan spelen. Dat zou voor ons 'Helstraat 666' worden. Een kamer met een wat spannender thema. Dat ligt ons altijd best goed, dus ik was heel benieuwd naar deze kamer.

Net zoals bij de andere kamers krijg je vóór het spelen van de kamer een video te zien. Deze video laat zien wat het verhaal van de kamer is. Zoals ik ook in mijn andere reviews heb gezet; de video's voor de kamers op deze locatie zijn echt goed. Het verhaal is duidelijk, beeld van hoge kwaliteit, etc. Het enige nadeel is dat de hoge kwaliteit video's een beetje haaks staan op de kwaliteit van de kamer.

Want als we dan de kamer binnen stappen (samen met de host weer), valt meteen op dat het decor minimaal is. Er is leuk over nagedacht. En er zitten wat leuke aspecten in. Maar wanneer je wat beter gaat kijken naar wat er nu precies staat, dan valt dat een beetje tegen. Ook de puzzels in deze kamer zijn op sommige punten niet echt passend. Als je dan echt verhaaltechnisch gaat kijken naar: "wat zijn we aan het doen?", dan kom je niet veel verder dan: "gewoon wat random puzzels oplossen".

De kamer heeft wel een duidelijke opbouw, je werkt verhaaltechnisch wel naar een soort einde toe. Ik denk dat dit een heel stuk spectaculairder had gekund, maar ze hebben wel wat geprobeerd neer te zetten. Waar deze kamer nog veel te halen valt, is wat mij betreft een stukje sfeer. Ik mistte toffe muziek, gave geluidseffecten, etc. Nu voelde het allemaal een beetje somber.

Heel veel meer valt er niet te vertellen over Helstraat 666. Ik denk dat het een leuke instapkamer is met een 'iets spannender thema'. Dus voor mensen die nog niet heel veel ervaring hebben met escape rooms. Verder moet ik wel weer zeggen; de service bij Escape Centrum Limburg is erg netjes. Na de kamer werden we meteen weer vriendelijk ontvangen, konden we nog even op de foto en mochten we een drankje pakken. Op naar kamer 3 hier!

En toen was er geen Rudimir

Door naar kamer drie op deze locatie. Om heel eerlijk te zijn was ik het meest benieuwd naar de laatste twee kamers die we hier zouden spelen. Dat is ook de reden waarom ze op mijn wishlist waren beland. De eerste twee kamers die we hier speelden, waren ‘prima’ maar niet heel bijzonder. Heel benieuwd of de laatste twee kamers daar verandering in zouden brengen.

De introductie is eigenlijk hetzelfde als bij de andere kamers. We kregen een introductievideo te zien die ons een inleiding gaf in het verhaal. En ook hier weer; de video is van enorm hoge kwaliteit. Dat neemt je meteen goed mee in het verhaal. Echter moet ik wel zeggen dat het bij de vorige twee kamers daardoor in de kamer zelf wel wat tegenviel.

Niets is minder waar bij ‘The Lost Wizard’, meteen toen we de kamer binnenstapten, zag je heel goed dat het (qua decor) echt een heel stuk beter was dan bij de andere kamers. Er zit oprecht veel detail in deze kamer. Daarnaast moet ik ook wel zeggen dat ik wel een ‘sucker’ ben voor dit thema. Enfin, het decor was in ieder geval erg netjes. Benieuwd wat de rest van de kamer ons brengt.

The Lost Wizard is de moeilijkste kamer op deze locatie, daar kwamen we zelf ook heel snel achter. Op de een of andere manier kwamen we er niet heel lekker in. Hoewel we tijdens de start van de kamer een lekkere flow te pakken hadden, kakte die op een gegeven moment toch in. We zagen het simpelweg niet. Dat bleef eigenlijk de gehele kamer wel zo. Sterker nog, ik heb een beetje het gevoel of we in de kamer vrij weinig zelf hebben opgelost. Eigenlijk hadden we overal wel hints voor nodig om eruit te komen.

Het decor blijft in de kamer erg netjes en de kamer ademt echt een fijne sfeer. Waar ik persoonlijk minder fan van ben, zijn puzzels die heel duidelijk handmatig getriggerd worden. Dat is een smaak dingetje, maar mij ben je dan een beetje kwijt. De puzzels in de kamer vallen heel mooi binnen het ‘magische’ thema, dat doen ze erg goed. Zeker met het oog op de eindpuzzel, een goede gelaagde puzzel. Heel netjes gedaan!

The Lost Wizard was voor mij de eerste kamer op deze locatie waarvan ik dacht: ja hier hebben ze tijd en moeite in gestoken. Op de een of andere manier was het toch niet helemaal mijn kamer, voornamelijk door de puzzels. Maar over het algemeen zag het er erg netjes uit. Verhaaltechnisch vraag ik me nog steeds een beetje af wat we gedaan hebben. Hou je van een flinke puzzeluitdaging? Dan is The Lost Wizard echt jouw kamer.

Platte pannekoek

Op naar alweer de laatste kamer hier in Sittard en dan zit ons avontuur bij Escapecentrum Limburg er alweer op. Face Down was een kamer waar ik heel nieuwsgierig naar was. Vooral omdat ik totaal niet wist wat ik moest verwachten van dit thema. Omdat we alle kamers op locatie speelden, konden we na elke kamer even rustig wat drinken. Top service. Na bijgekomen te zijn van The Lost Wizard, konden we gaan beginnen aan onze laatste missie.

Ook bij deze kamer zit de introductie erg goed in elkaar. Je krijgt wederom aan de hand van een video te zien waar de kamer over gaat. Deze video zit erg goed in elkaar. Op dus naar de kamer!

We starten in een sfeervolle ruimte en vanaf het allereerste moment hebben we als team een hele fijne flow te pakken. Qua thema moet ik zeggen dat ik alles in deze ruimte al eens gezien heb. Dat blijft wel een dingetje met ‘dit thema’, je valt vaak terug in puzzels die je in veel andere kamers met dit thema ook al gezien hebt.

Het verhaal neemt even verderop wel een leuke wending, dat kan ik persoonlijk altijd wel waarderen. Wel moet ik ook hier zeggen dat het overkoepelende thema hier wederom een beetje afgezaagd is. Waarom moet het nou altijd bij dit soort thematieken terecht komen? Dat vond ik persoonlijk een beetje jammer.

Waar deze kamer echt in uitblinkt, zijn de puzzels. De puzzels zijn over het algemeen goed in thema (verhaaltechnisch moet ik wel zeggen dat ik totaal geen idee heb wat we nu eigenlijk aan het doen waren). Verder zit er een heerlijke natuurlijke flow in deze kamer, die we tot het einde weten vast te houden.

Voor mij persoonlijk was Face Down de beste kamer op deze locatie. Dat had voornamelijk te maken met de flow van de kamer en de puzzels die me gewoon goed lagen. Toch mist deze kamer wel wat belangrijke punten. Ik mis op de een of andere manier toch wat sfeer. Alles voelt vrij kil aan. Ook qua afwerking kunnen ze in deze kamer nog veel winst behalen. Buiten dat is Face Down echt wel een leuke kamer om mee te pakken als je in de buurt bent!

Vervloekt

Hoe lekker is het om op je vrijdagavond het weekend in te luiden met twee escaperooms! Dat was dan ook ons plan, in de ochtend belde een van de escaperooms af wegens een technisch mankement in de kamer. Als die hard escapers moet je dan natuurlijk meteen op zoek naar een vervanger. We kwamen terecht bij My Escape Club, hier kun je last minute nog reserveren (altijd +1 als dit mogelijk is). Uiteindelijk kozen we ervoor om 'The Curse' te gaan spelen. Omdat we allemaal wel van een 'eng tintje' houden. Op naar Amsterdam dus!

My Escape Club bevindt zich midden in het centrum, reken dus wat extra tijd (en geld) om te parkeren. Wij parkeerden in een van de zijstraatjes en konden lopend naar de kamer. Toen kwamen we aan op de locatie. Laten we beginnen met het ontvangst. Tsja, hoe moet ik dit zeggen? Het ontvangst is 'op zijn Amsterdams'. Althans; het onvangst bij (de meeste) Amsterdamse kamers. We werden hier (in het Engels) ontvangen. Toilet, kluisje, beginnen.

We krijgen van de host wel nog een korte uitleg over het verhaal van de kamer. We dalen af naar de kelder van het pand, daar zouden de meest verschrikkelijke dingen gebeuren. Aan ons de taak om hier niet vervloekt uit te komen. Tijdens deze introductie horen we de andere groepen onwijs hard schreeuwen in de andere kamers, hopelijk valt dit in de daadwerkelijke kamer mee... We dalen af via een stijl trapje en komen door een grote houten deur binnen.

Dan staan we in de kamer, op het eerste oog moet ik zeggen dat het 'decor' er eigenlijk nog best prima uit zag. Wel mis ik meteen vanaf het eerste moment een bepaalde sfeer. Er wordt geen muziek afgespeeld. Heel af en toe hoor je een geluidseffect, maar deze staan zo zacht, dat je er eigenlijk niets van hoort. Gedurende de kamer wordt er op sommige plekken gebruik gemaakt van toffe elementen (qua decor). Denk hierbij aan grote krakende houten deuren, flinke ijzeren sloten, etc. Dat past erg goed bij dit thema en ziet er erg tof uit. Daar houdt het helaas wel een beetje op.

De flow voor ons zit er onwijs goed in. Dat komt niet omdat de puzzels zo logisch zijn, maar eigenlijk omdat er niet echt puzzels in zitten. Het zijn meer kleine opdrachtjes die je moet uitvoeren, zonder een echte moeilijkheidsgraad. We speelden met 4 ervaren spelers en stonden ook binnen 35 minuten weer buiten. Dat vind ik vrij vlot voor een kamer van 75 minuten. Het verhaal is ook allemaal maar vaag; wat zijn we nu eigenlijk aan het doen? Zeker richting het einde, dat typeerde te kamer het beste. Er is hier geprobeerd iets tof te doen met een bepaald effect. Dat effect is zo slecht afgewerkt dat je meteen ziet wat er gaat gebeuren. Het grappige is dat dit uiteindelijk niet eens werkte.

We hebben ons echt wel vermaakt in deze kamer, maar ik denk gewoon dat de Amsterdamse kamers niet echt mijn ding zijn (uitzonderingen daargelaten). Alles voelt gewoon een beetje aan als een 'tourist trap'. Zo ook toen we klaar waren met spelen. De host komt naar ons toe: "Do you want a picture. Here you can pay. See you next time". Dat alles binnen 2 minuten. Je mist echt een stukje service en passie. Nee deze kamer was niet echt mijn ding.

Never trust money more than gold

Het is weer tijd om een kamer te spelen die al een tijdje om mijn wishlist staat. Nadat ik de eerste review van Aurum - Order of Gold tegenkwam, was ik geïnteresseerd in deze kamer. Toen hij daarna ook nog werd genoemd in de podcast 'Beyond the Game', moest hij op de planning. Omdat we toch al in Amsterdam waren, besloten we Aurum dus mee te pakken. Backspace bevindt zich buiten het centrum van Amsterdam en heeft genoeg parkeergelegenheid voor de deur (na 19:00 uur zelfs gratis), dat is wel echt een verademing in Amsterdam!

Eenmaal op locatie, start je ervaring meteen. Op voorhand krijg je namelijk een mailtje waar je wat informatie krijgt over de missie die je gaat uitvoeren. Sterker nog; je krijgt als het ware een bepaalde rol bij het betreden van de locatie. Ik persoonlijk vind het altijd heel tof om hier een soort interactie te hebben met je host. Dat zat bij ons dan ook meteen goed, we speelden lekker mee. Wel kan ik me voorstellen, dat wanneer je de mail toevallig niet hebt gelezen, dat het heel moeilijk is om dan in de sfeer van de kamer te komen. Enfin, na een kort praatje met de host, konden we naar de kamer toe.

We starten in een soort kleine ontvangstruimte waar we een introductievideo krijgen. De ruimte ziet er onwijs goed uit! Het decor en afwerking zijn hier van hoog niveau! Buiten dat is ook de film die we te zien krijgen van goede kwaliteit (en bevatten een aantal leuke grapjes). Maar waar deze kamer echt in uitblinkt is de muziek, wauw! Na de introductiefilm kunnen we gaan beginnen. We worden op een bepaalde manier richting de kamer begeleidt. Om heel eerlijk te zijn vond ik dit niet zo tof, het past niet helemaal lekker in het verhaal en de manier waarop vind ik persoonlijk altijd heel 'lame'. Je ziet dit namelijk bij meerdere kamers.

Enfin, we staan in de kamer en ons avontuur kan gaan beginnen. Van begin af aan merk je gewoon dat er onwijs veel aandacht is gestoken in de totaalbeleving van deze kamer. Het decor is eigenlijk op vrijwel alle vlakken erg tof. De afwerking kan hier en daar wat beter, maar je waant je echt in een andere wereld. De muziek die door de kamer heen wordt gebruikt is subliem. Er wordt gebruik gemaakt van leuke effecten en en licht speelt ook een belangrijke factor in deze room. Top!

Waar deze kamer, wat mij betreft, nog meer op uitblinkt, zijn de puzzels. Op de website en in de mail word je ervoor gewaarschuwd dat Aurum geen typische escape room is. Ik ben het daar wel mee eens. Er zitten puzzels in deze kamer, maar allemaal net wat anders dan je zou verwachten. Samenwerking is van een groot belang en ik hou van dat soort puzzels! Daarnaast differentiëren de puzzels heel fijn. Je leert eerst hoe de puzzel werkt, daarna komt er een stukje samenwerking bij kijken en tot slot wordt de mechanic van de puzzel veranderd waardoor hij net een tikkeltje moeilijker wordt. Buiten dat, zitten er een aantal hele originele puzzels in deze kamer!

In Aurum wordt er gebruik gemaakt van een bepaald soort techniek. Iedereen die de kamer gespeeld heeft, zal begrijpen wat ik met dit stukje techniek bedoel. Het is heel leuk hoe ze hier een twist hebben gegeven aan het spelen van escape rooms. Ondanks dat de kamer je bijvoorbeeld helemaal niet ligt, heeft iedereen toch zijn eigen eureka momentjes. Samenvattend is Aurum dus echt een toffe room! Decor ziet er goed uit, goed gebruik gemaakt van licht en geluid, leuke effecten, verhaal is logisch, top dus!

Is er dan echt niets aan te merken op deze kamer? Jawel! Ondanks dat ik echt lovend ben over alle verschillende facetten van deze kamer, kwamen we toch met een gemixt gevoel buiten. Deze kamer mist hier en daar nog wat. Aurum wordt aangeboden als een kamer van 75 minuten, wij stonden met een kleine 33 minuten alweer buiten. Dat wringt toch een beetje. Als je dat gaat afzetten tegen de prijs die je normaal betaalt (wij speelden met een discount code), dan is het wel veel geld voor wat je krijgt. Ik denk dat er hier en daar nog wat dingen toegevoegd moeten worden aan de kamer, zodat de beleving voor iedereen tof is. Ik raad zeker aan om Aurum te gaan spelen! Heb je ervaring? Puzzel dan écht rustig op je gemak. Of neem gewoon vrienden mee die nog niet zo veel ervaring hebben!

Rebecca kan wat liefde gebruiken

Omdat Leiden best een stukje rijden is vanuit het verre Brabant, hebben we best lang gewacht met het boeken van deze kamer. We wilden er zeker van zijn dat de nieuwe kamer van Your Escape open zou zijn. Toen de presale tickets van de nieuwe kamer in verkoop gingen, zijn we dan ook meteen gaan boeken. Als een van de weinigen 'die hard escape fans' moesten we Rebecca nog spelen (voor mijn gevoel). Op naar Leiden dus!

Your Escape ligt op een industrieterein en is gemakkelijk te bereiken, voor de deur parkeren en naar binnen! Binnen viel meteen op dat het pand volledig gedecoreerd is. Dat kan ik altijd erg waarderen. Eenmaal boven in de ontvangstruimte werden we netjes onthaald, konden we even rustig plaatsnemen, de spullen opbergen en vrij snel daarna konden we gaan beginnen met ons eerste avontuur: Rebecca!

De kamer start geweldig! Je wordt meteen in het verhaal opgezogen door middel van een fantastische voice over, die meteen het verhaal even voor je uitlegt. Je zit er dus meteen in. De manier hoe je de kamer betreedt vond ik overigens ook tof gedaan. Dan staan we ineens in het huis waar Rebecca vermoedelijk zou zijn. Wat ik meteen erg goed vind, is dat je voor je gevoel in een écht huis staat. Het is groots opgezet en dat neemt je meteen mee in de beleving. Het is daarnaast meteen duidelijk waar we kunnen starten en de flow zit er van het begin af aan daardoor goed in.

De kamer zelf dan, daar zit voor mij meteen het pijnpunt van deze kamer. Rebecca is een hele lieve meid, maar ze kan wel echt wat liefde gebruiken. Je merkt dat deze kamer al een aantal jaartjes oud is en dat zie je helaas ook, dat is heel erg jammer. Het behang komt los van de muren, plexiglas bij bepaalde puzzels wat kapot is, veel slijtage, etc. Ook merk je dat de afwerking in deze kamer op sommige plekken wat minder is. Je staat toch af en toe nog tegen een spaanplaat te kijken, boxen die half weggewerkt zijn, etc. Het voelt af en toe een beetje houtje touwtje. Wat overigens geen probleem hoeft te zijn hoor!

Enfin, de kamer blijft zijn natuurlijke flow heel erg goed vasthouden, wat onwijs fijn speelt. Mede daardoor gaan we ook vrij vlot door de kamer heen. De puzzels voelen soms wat random aan, maar zijn allemaal goed te doen. Hier en daar heb ik wel mijn vraagtekens bij het verhaal tijdens het spelen, wie zijn wij nu precies, wat komen we doen, etc. Achteraf werd dat ons wel duidelijk gemaakt, maar tijdens het spelen snapte ik het niet altijd even goed.

Rebecca is een toffe kamer om te spelen, het verhaal neemt een leuke wending, de puzzels zijn niet allemaal goed in thema, maar zijn goed te doen en hebben een hele fijne flow. De kamer is groots opgezet en de decors zien er (op verschillende afwerkingspunten na) best netjes uit. Ik kan erg goed begrijpen dat Rebecca ten tijden dat ze open ging een onwijs goede kamer was. Momenteel zijn we gewoon net wat meer verwend en valt de kamer daarom niet helemaal perfect meer in mijn straatje. Desalniettemin heeft Your Escape hier voor mij een prima eerste indruk achter gelaten en daarom keek ik nóg meer uit naar The Non Believers!!!

Fe-no-me-naal!!!

Eindelijk was het dan zo ver, na zojuist Rebecca gespeeld te hebben, was het dan ein-de-lijk tijd om The Non Believers te gaan spelen. Sinds de kamer open is, druppelden de reviews mondjesmaat binnen. Vanaf het eerste moment had ik meteen het idee: deze MOET ik gaan spelen. Het thema en het verhaal spraken me zo aan, zoiets mysterieus, gaaf! Nadat we even wat hadden gedronken (en waren bijgekomen van Rebecca), keerden we terug naar Your Escape. Hier werden we ontvangen door eigenaar Jordin. Je merkt vanaf het eerste moment dat Jordin een onwijze liefhebber is van escape rooms, dat kan ik bij een eigenaar altijd erg waarderen. Na meerdere malen te zijn afgedwaald tijdens onze gesprekken, was het dan eindelijk tijd om te gaan starten met The Non Believers.

Ik vind het altijd zo spannend om een kamer te spelen waar mijn verwachtingen hoog van zijn, want dit kan natuurlijk zo immens tegenvallen. Kleine spoiler; dat was hier zeer zeker niet het geval. Mijn verwachtingen waren torenhoog, maar The Non Believers heet me omver geblazen. Oke, de start van de kamer, ge-wel-dig! Je wordt weer meteen in het verhaal gezogen door een prachtige vertelstem die je het verhaal vertelt. De manier hoe je hier de kamer betreedt, wauw! Dat ondersteund met prachtige muziek en toffe lichteffecten, kippenvel! En dan waren we nog amper 5 seconde in de kamer.

Het verhaal is duidelijk; wij moeten naar het huis van de pastoor en zijn familie om te kijken wat hier allemaal gaande is. En ja, je staat wederom in een echt huis. Het decor is prachtig, de muziek is subliem, de puzzels zijn geweldig in thema, zijn logisch, volgen elkaar goed op, versterken het verhaal en de flow zit er meteen vanaf het begin in. Alleen al in de eerste ruimte waren mijn verwachtingen overtroffen. Maar gaat de kamer dit vasthouden?

Het antwoord daarop is simpel: JA! Wat fijn is in deze kamer is dat vrijwel alle puzzels in thema zijn en ze ondersteunen het verhaal. De loopt als het ware door een heel verhaal heen en hoeft geen moeite te doen om dit verhaal volledig te snappen. Dat vind ik als speler altijd erg fijn. Een logisch en duidelijk verhaal wat je meekrijgt zonder lappen tekst te hoeven lezen. Daar is deze kamer heer en meester in. Een ander pluspunt in de kamer vind ik de muziek. Deze is filmisch en ondersteunt de sfeer in de kamer. Kleine kanttekening; de muziekmix kan hier en daar wel beter. De loopjes zijn af en toe erg kort en hier en daar zitten er 'harde knippen' in. Daar is de eigenaar zich van bewust en is hard aan het werk om dat nog te verbeteren. Maar dat is enkel muggenzifterij.

Technisch zit The Non Believers ook geweldig in elkaar. Je staat een aantal keer echt te kijken van: wtf gebeurt hier nou eigenlijk. Voor mijn gevoel kan dit in een escaperoom altijd twee kanten op gaan. Enerzijds kan dit mega gaaf zijn omdat dit heel goed past in het verhaal. Anderzijds kan het ook voelen als: 'de eigenaar wil even laten zien waar hij technisch toe in staat is'. Bij The Non Believers is het eerste van toepassing. De effecten in deze kamer zijn zó onwijs goed én passen ook nog eens perfect in het verhaal. Ook hier heb ik op twee specifieke momenten serieus kippenvel gehad. Het is een combinatie van gave technische hoogstandjes, die geweldige bombastische muziek en dat in samenspel met gebruik van licht, wow!

De puzzelflow blijft voor ons perfect en we spelen heerlijk door de kamer heen. Alles wat je in deze kamer meemaakt komt uiteindelijk samen in een meesterlijk einde. Tijdens het spelen kom je steeds meer te weten over het verhaal en dat verhaal komt dus samen in het einde. Ik weet het; ik ben een stoere gast van 26 jaar oud, maar ik heb op het einde oprecht even een traantje gelaten. Wat ze hier hebben neergezet is echt een meesterwerk!

Dan openen de deuren naar de ontvangstruimte, na die enorme reis die je hebt afgelegd. Het enige wat ik op dat moment kan doen is klappen. Ik wist oprecht niet wat ik moest zeggen op dat moment. Je hebt zo veel meegemaakt en je moet echt even alles laten bezinken. Wat tof is, is dat Jordin en zijn vriendin zich hiervan bewust zijn. We konden dus even rustig gaan zitten om alles te laten zakken. Zonder meteen de vragen te krijgen als: "Hoe vonden jullie het?", etc. Hierin kun je zien dat zij beiden zo begaan zijn met wat ze hier hebben neergezet. Mooi was ook om te zien dat Jordin zichtelijk aangedaan was omdat wij het zo tof hebben gevonden, de passie straalt er hier echt vanaf.

Ja zoals je aan deze review al merkt is The Non Believers echt een kamer die voor mij in mijn toplijst terecht komt. Het is een fantastisch samenspel tussen verhaal, beleving, puzzels, muziek, effecten, etc. Het totaalplaatje klopt gewoon. Het feit dat ik (als nooit geteste adhd'er) minutenlang stil was, omdat ik gewoon écht niet wist wat ik moest zeggen, zegt denk ik genoeg. Ga deze kamer boeken!

Opheffingsuitverkoop

Omdat het toch kermis was in Tilburg, konden we net zo goed een escaperoom meepakken. Voor mij de laatste kamer die op de planning stond bij Escape World Tilburg. De kamers op deze locatie hebben me geen van allen omver geblazen. Maar over het algemeen heb ik wel altijd plezier gehad voor een hele schappelijke prijs. Voor nu dus voor de laatste keer naar Tilburg om The Secret Sister Society te gaan spelen.

Eenmaal op locatie is het een beetje hetzelfde riedeltje als normaal, we werden vriendelijk welkom geheten, mochten plaatsnemen in de ruime ontvangstruimte, konden onze spullen opbergen, kregen een lange uitleg over alle slotjes die in de kamer zouden zitten en daarna konden we eigenlijk al meteen starten.

En dan, de kamer, tsja... wat kan ik hier nu van zeggen. De kamer speelt zich af in een kledingwinkel, Maar dan wel in een kledingwinkel waar een opheffingsuitverkoop heeft plaatsgevonden. Ik ken weinig kledingwinkels met zó weinig items in de winkel. De kamer is erg kaal en mist sfeer. Maar goed, ik had ook zeker geen hoogstaande decors verwacht hier. Enfin, we konden gaan puzzelen. Tsja, die puzzels, ze zijn allemaal best oke en prima. Maar ze hebben vrijwel niks met het thema te maken. Het zijn daarnaast ook allemaal 1.0 puzzels die we natuurlijk allemaal al kennen.

Dat blijft eigenlijk de gehele kamer zo, de puzzels zijn prima, niet passend in het verhaal, maar de flow zit er eigenlijk best wel goed in. Het is steeds - over het algemeen - best duidelijk wat we moeten doen. Dan volgt er op het einde nog een leuke puzzel waar je voorkennis voor nodig hebt, komt Hans Klok nog een kijkje nemen in de kamer en staat een paar seconde later de host er weer om ons terug welkom te heten.

Het was weer een innoverende avond in Tilburg! Nee even zonder grappen, we hebben ons oprecht vermaakt. En dat voor €65,- voor 3 personen (we hadden nog een kortingsbonnetje gekregen van de vorige keer), is echt heel netjes. Verwacht hier geen gave technieken, toffe decors, sublieme puzzels.. nee, verwacht hier gewoon een uurtje (of in ons geval half uurtje) puzzel plezier en lachen met z'n allen. Ik ben in ieder geval uitgespeeld bij Escape World in Tilburg, en moet misschien wel stiekem bekennen dat ik daar een prima gevoel bij heb.

Guess who's back? Jason's back!

Eindelijk was het dan zo ver, zo'n beetje iedereen had me al aangeraden om Jasons Legacy te gaan spelen bij Outergrounds. Jasons Curse was een van de eerste kamers die ik speelde en waardoor mijn liefde voor escaperooms is gegroeid. Tijd dus om te gaan kijken of Jasons Legacy een waardige opvolger zou zijn, met hoge verwachtingen reisden we naar Rijswijk.

Eenmaal op locatie is het als vanouds, genoeg ruimte om even rustig te kunnen zitten. Er is een mogelijkheid om even wat te drinken en naar het toilet te gaan. Nadat we onze spullen hadden opgeborgen in het kluisje, konden we eigenlijk meteen beginnen. We kregen in de ontvangruimte nog wat standaard regels over escaperooms en toen mochten we naar een aparte ruimte om een introvideo te kijken.

Deze video ziet er goed uit, je krijgt een introductie tot het verhaal (met hier en daar al een leuke knipoog naar Jasons Curse). Het enige waar ik me hier aan stoorde was enerzijds dat de ruimte niet per se heel mooi is en anderzijds dat het geluid heel slecht was. Enfin, na het filmpje zouden we door de deur mogen om te gaan starten met ons onderzoek. In de kamer word je ook in thema ontvangen, helaas voor ons was dat dezelfde persoon als onze host. Waar onze host hiervoor nog een gezellige gast was, was hij nu wat chagrijnig. Omdat het heel duidelijk dezelfde jongen is, kom ik dan niet helemaal lekker in mijn verhaal.

Goed, we staan inmiddels in de kamer, wat opvalt is dat het hoofddecor er onwijs goed uitziet, maar de ruimte eromheen is amper afgewerkt. Gelukkig ben je hier niet heel lang, maar dat stoorde me wel een klein beetje. Eenmaal in de kamer kon het puzzelen gaan beginnen. Het decor ziet er erg netjes uit, hier en daar moet ik zeggen dat afwerking wel beter kan (camera's vol in het zicht, etc.). Wat mij van het begin af aan heel erg opviel, was de muziek; wauw! De muziek past zo onwijs goed bij deze kamer, soms hoor je zelfs kleine dingetjes uit puzzels terugkomen in de muziek, gaaf!

Het verhaal wat zich ontvouwt in de kamer is logisch en goed te volgen en wordt ondersteund door licht, geluid en special effects. Wel moet ik zeggen dat de effecten die gebruikt worden niet vernieuwend zijn én dat de techniek op sommige momenten wel héél zichtbaar is (magneten, etc.). Maar al met al zit de kamer qua sfeer erg goed in elkaar! Op één bepaald punt in de kamer heb ik zelfs wat kippenvel gekregen door een bepaald doorkijkje, dat vond ik onwijs goed gedaan.

Dan de puzzels, ik moet zeggen dat deze mij een beetje tegenvielen. Ik hoopte heel erg dat Jasons Legacy weer wat vernieuwends zou brengen, maar qua puzzels is dat helaas niet het geval. Alle puzzels vallen terug op klassieke escaperoom puzzels die we al kennen. Persoonlijk vond ik er twee leuke puzzels tussen zitten en de rest was het voor mij allemaal net niet. De flow is wel onwijs goed moet ik zeggen, de puzzels volgen zichzelf logisch - en in een fijn tempo - op. Maar toch dacht ik elke keer: "leuk, maar dit kennen we al".

Tot slot hebben we best wat technische mankementen gehad; beamers die niet werken (grote error melding die niet weg gaat), deuren die klemmen waardoor je niet terug kan naar een andere ruimte, etc. Uiteraard is Jasons Legacy een nieuwe kamer en kunnen er nog wat kinderziektes in voor komen, maar dit haalt je steeds nét uit die beleving. Wat ik wél echt heel goed vind aan de kamer, zijn alle verwijzingen naar Jasons Curse én naar andere escape room eigenaren. Ik kan dat soort kleine grapjes altijd erg waarderen.

Dus al met al, Jasons Legacy is een toffe kamer. Het decor is over het algemeen erg netjes, op hier en daar wat afwerking na. De puzzels en flow zijn erg goed, al mis ik wel wat vernieuwends. De sfeer in de kamer is ook erg goed neergezet, met name door de onwijs goede muziek. De special effects die aanwezig zijn, zijn leuk, maar ook hier; niets wat we nog niet kennen. Samenvattend heb ik me echt onwijs goed vermaakt in deze kamer, maar had ik er op voorhand misschien toch net wat meer van verwacht. Zeker omdat deze kamer zo snel in de toplijsten terecht is gekomen. Het verhaal van Jason leeft voort, wat gaat zijn volgende avontuur zijn?

Dieter, loop nou eens door met je kapotte enkel

Het was weer eens tijd om te gaan escapen! Omdat we laat in de avond een kamer zouden spelen, was er nog ruimte om een extra kamer te spelen. Al snel waren we het ermee eens dat dit 'Harbor Hotel' zou worden. Een kamer die al best lang op mijn wishlist staat. Zoals in in meerdere reviews teruglees, was bij mij ook de prijs het punt waarom ik deze kamer nog niet gespeeld had. Enfin, hij stond eindelijk geboekt, dus we konden hem gaan spelen!

Zoals gewoonlijk bij The Start werden we vriendelijk ontvangen en werd ons verteld dat de kamer nog gereed gemaakt werd. Er was nog ruimte om wat te drinken en we konden plaatsnemen in de ruime ontvansgruimte. Na even gewacht te hebben, werden we opgehaald om onze spullen op te bergen. Hier kregen we meteen wat uitleg over het hotel waar we naartoe zouden gaan. Dit verhaal was duidelijk en we wisten dus meteen wat onze misie was in het hotel. Daarna was het eindelijk zo ver; op naar het Harbor Hotel!

Oke, de kamer dus. We starten als groep meteen vrij vlot. In het begin had ik persoonlijk wat moeite met in komen omdat ik eerst even rustig rond wilde kijken. Ik moet zeggen dat de ruimte waar we ons in bevonden er erg netjes uit zag! Hier en daar mis ik wel wat afwerkingspunten (camera's in zicht, kabels die je ziet hangen, etc.), maar dat zou in een hotel ook zo kunnen zijn. Dus niet per se heel storend. De puzzels waren allemaal vrij logisch en volgden elkaar in logische volgorde op. We vlogen dan ook door de eerste puzzels heen.

Verhaaltechnisch heb ik me in de kamer wel vaker afgevraag: "waarom doen we dit en wat draagt dit bij aan het verhaal?". Met name een bepaalde 'puzzel' waar een teamlid de hoofdrol in speelt. Ik vond dit wat vergezocht en de techniek die hiervoor gebruikt wordt is niet mooi / onlogisch. De puzzels blijven zich in rap tempo opvolgen en we hadden de flow goed te pakken. De puzzels die in deze kamer gestopt zijn, waren niets nieuws. Allemaal vrij standaard puzzels die we vaker hebben gezien. Met name een bepaalde ruimte (met eigenlijk maar 2 puzzels) is een ruimte die je bij bepaald soort kamers vaker ziet.

Het is ook geen geheim dat er in deze kamer een acteur zit. Om heel eerlijk te zijn; ik zie de meerwaarde van de acteur in deze kamer niet echt in. Hij had prima zonder acteur gekund. Met name achteraf, wanneer je je beelden terugkijkt, is het leuk om te zien. Maar tijdens het spel voor mij absoluut geen meerwaarde.

Met ongeveer een uurtje stonden we weer buiten en hadden we het mysterie in het Harbor Hotel opgelost. Wat vond ik nou van deze kamer? Ik moet zeggen dat ik me echt wel vermaakt heb in deze kamer! De puzzels waren niet heel venieuwend, maar wel leuk om te doen. De flow was goed. Kamer zag er over het algemeen best oke uit. Licht en geluid was prima. Dus over het algemeen was Harbor Hotel best wel tof. Dan ga ik toch weer het puntje 'prijs' aanhalen... Deze kamer is veel te duur voor wat hij is. Zeker als je gaat vergelijken met andere kamers. Nogmaals, Harbor Hotel is best een leuke kamer. Maar voor hetzelfde/goedkoper tarief speel je o.a. Molly's Game, Illusion, The Toy Factory of de kamers bij DarkPark. En om heel eerlijk te zijn, daar kan Harbor Hotel echt niet aan tippen.

Spierpijn - The Game

Eindelijk was het voor mij zo ver; Demise of the Gricers stond op de planning. Ik was door meerdere mensen die hem al gespeeld hadden zo immens opgehyped, dat ik zo blij was hem eindelijk te kunnen spelen. Omdat dit zo'n bijzondere ervaring zou moeten zijn, heb ik hem precies zo gepland dat dit mijn 250e kamer zou zijn. Een jubileumkamer dus, en wat voor eentje!!

De ervaring begint eigenlijk al zodra je de auto parkeert. Een beetje hetzelfde zoals Entered dat had bij 'I Can Hear You'. Je staat echt even rond te kijken en denk bij jezelf "zou dit echt de locatie zijn?". Nogmaals even de briefing gecheckt die we via de mail hadden gekregen, we bleken écht op de juiste locatie te zijn. Op naar het punt waar we opgehaald zouden worden.

We speelden de kamer om 22:00 uur 's avonds, wat ook meteen mijn eerste tip is: boek de kamer in de avond. Dat draagt echt bij aan een nóg toffere beleving. Gedurende onze introdutie werd het namelijk steeds donkerder en nóg mysterieuzer. Nadat we een introductie hadden gehad van onze host (die overigens perfect in zijn rol zat, chapeau) én nadat we ons hadden omgekleed, was het tijd om op onderzoek uit te gaan!

Tijdens je tocht naar de 'kamer' krijg je het verhaal en je missie mee. De manier hoe dit gedaan is, is geweldig. Sowieso het stukje techniek wat hierachter zit, wat je tijdens het gehele spel nodig hebt, is echt subliem. Ik was heel erg bang dat dit niet goed zou werken, maar wauw wat werkte dit goed. Na een korte zoektocht kwamen we aan bij het beginpunt van onze experience. We kregen hier nog wat extra uitleg en een korte training en toen was het tijd om te gaan starten.

Demise of the Gricers heeft gekozen voor een geniaal systeem hoe je jij kunt bewegen binnen het verhaal. Dit klinkt heel vaag, maar als je de kamer gespeeld hebt ga je meteen begrijpen wat ik bedoel. Een manier die enerzijds heel goed in thema past en anderzijds je ook onwijs kan laten stressen. Tijdens het begin van het spel heb je onwijs veel informatie gekregen en ik vroeg me steeds af of ik dit allemaal zou onthouden. Gelukkig zit de locatie (en de verloop van het spel) heel logisch in elkaar en wordt het steeds duidelijker wat je moet doen.

De locatie, laten we het daar nog even over hebben, wauw! Het ziet er onwijs gaaf uit wat ze hier hebben neergezet. Een locatie die door zijn grootsheid me de stuipen op het lijf jaagt. Je weet dat hier iets niet pluis is. En dat bleek ook, want even later stonden we al oog in oog met een gedaante. De acteurs in deze experience zitten onwijs goed in hun rol en weten je echt tot het uiterste te drijven. Persoonlijk vond ik DotG een stuk minder eng dan I Can Hear You, maar qua intensiteit was dit een heel stuk heftiger.

De experience zelf zou ik het meeste vergelijken met een Call of Duty video game. Met je team doorloop je het gehele verhaal en krijg je allemaal de hoofdlijnen mee, maar toch heeft ieder zijn eigen losse verhaaltjes of toffe momenten. Dat maakt het napraten onwijs tof. Daarnaast vond ik het heel tof om de 'speelmap' zelf te ontdekken en nieuwe dingen vrij te spelen. Je wil zelf ook steeds verder gaan om dingen te behalen. Dat resulteerde in 2 dagen lichte spierpijn. Want weet dus goed; deze kamer is vrij intensief! Zeker wanneer je speelt op een warme dag.

Is er dan helemaal niets aan te merken op deze experience? Dat wel! Voor mij zijn er twee dingen die DotG voor mij geen 'tien' maken. Enerzijds is dat het verhaal. Het verhaal van deze experience is tof en zit erg goed in elkaar. Wat mij betreft zelfs té goed. Het is namelijk best een stevig verhaal om mee te krijgen. De manier van het meekrijgen van het verhaal gebeurt tijdens je spel. Als jij net bezig bent met een missie óf opgejaard wordt door een acteur, krijg je daar niets van mee. Daarnaast denk ik dat het 'middenstuk' van de kamer te repetitief is. Je bent continu dezelfde handelingen aan het uitvoeren en het duurde mij misschien net wat te lang voordat we aan wat 'nieuws' konden beginnen.

Maar verder is deze experience echt de moeite waard! De locatie, de acteurs, het licht en geluid, de service, aan alles is gedacht! Twee kleine tips dus; speel de kamer in de avond voor die extra mysterieuze look-and-feel én speel de kamer liefst niet als het té warm is. Verder raad ik iedereen aan om na het lezen van deze review de website van Entered te openen en DotG meteen te boeken. Op naar de volgende Entered Experience!

Ik zal vaeren, al is het tot het einde der tijde!

Een nieuwe kamer die ineens 'op-popte' op Escapetalk, mede door de naam van deze kamer kwam hij meteen op mijn wishlist te staan. Ikzelf ben een geschiedenis freak en vooral de tijden van de VOC vind ik persoonlijk erg interessant. Wel moet ik zeggen dat 'zeevaart' een thema is wat moeilijk is neer te zetten in een escaperoom. Zonder al te hoge verwachtingen trokken we naar Zevenbergen om 'De Vliegende Hollander' te gaan spelen.

We werden onthaald door een vriendelijke host (bleek achteraf ook de eigenaar te zijn) en liepen de trap op naar de ontvangstruimte. De kamer is slechts een aantal maanden open en de eigenaren zijn inmiddels zelfs bezig met de bouw van een tweede kamer. Hierdoor loop je een beetje door de rommel naar de ontvangst, maar dat moet je voor lief nemen. De ontvangstruimte is klein, maar knus. Na een korte introductie van onze host, konden we van start met de kamer.

Ondanks dat het moeilijk is om een 'zeevaart' thema neer te zetten, hebben de eigenaren echt hun best gedaan om deze kamer leuk te thematiseren. Op het eerste oog ziet het er echt wel leuk uit. Waar vooral nog veel te winnen valt, is de afwerking van de kamer. Overal zijn nog kabels zichtbaar, het systeemplafond is op sommige plekjes nog zichtbaar, etc. Maar de sfeer is op zich best netjes neergezet. Het verhaal start met een wat knullige spraakopname, maar ik vind dat altijd wel grappig.

Dan start ons echte puzzelavontuur. Bij veel thema's zie je vaak dezelfde soort puzzels terugkomen, nu moet ik zeggen dat je bij een zeevaart kamer natuurlijk niet om een kompas of iets dergelijks heen kunt. Maar waar deze kamer vooral goed op scoort, is originele puzzels. Je ziet in deze kamer veel puzzels met een bepaalde invalshoek die je al kent, maar dan nét met een andere twist. Een aantal keer heb ik echt gedacht: "dit is echt een toffe puzzel". Ook de flow in de kamer zit echt heel goed. Zonder hints (wat overigens jammer is, want het hintsysteem is geniaal), wisten we te ontsnappen.

Al met al is 'de Vliegende Hollander' echt wel een toffe kamer om te spelen, mits je hier met de juiste verwachtingen naartoe gaat. Ga deze kamer niet spelen om de geweldige special effects of de sublieme afwerking. Maar ga hier vooral naartoe om gewoon eventjes lekker te puzzelen in een leuk thema. De eigenaar die we hebben gezien wat heel enthousiast over de kamer en ze blijven steeds wat dingetjes aanpassen. Ik denk dat er qua aanpassignen op het gebied van afwerking nog veel te halen valt. Wij komen in ieder geval zeker terug voor de nieuwe kamer!

Hmm nee, niet zo mijn ding

Tijd om weer terug te keren naar Schijndel. Altijd fijn om weer eens vlakbij huis te kunnen spelen. Ik vond het Brabants Lab destijds best een prima kamer, dus was erg benieuwd wat 'No Way Out' zou doen na alle goede reviews hier op EscapeTalk. Het pand waar deze escaperoom zich in bevindt, is geweldig en past perfect bij de kamers die ze hier hebben. Wat ik overigens erg tof vind bij de nieuwe kamer, is dat deze zich (verhaaltechnisch) gelijktijdig afspeelt als de vorige kamer. Waar je in 'Het Brabants Lab' drugs moet maken, ben je bij 'No Way Out' het politieteam dat deze bende moet oprollen. Heel gaaf bedacht!

De introductie zit best netjes in elkaar. Het is een kamer die vanaf de allereerste seconde start en dat kan ik altijd erg waarderen. Wel moet ik zeggen dat de ruimte waar je je dan in bevindt afgrijselijk is. Hier kunnen ze wat mij betreft echt nog wel wat meer aandacht aan besteden. Het filmpje wat je te zien krijgt is ook niet al te best. Daarna komt onze host ons in thema ophalen, dat is erg goed gedaan. Hij maakte wat flauwe grapjes, maar wist ons daarna meteen in de goede mood te krijgen om het pand binnen te vallen en op zoek te gaan naar drugsbaron Barry.

Eenmaal in de kamer moet ik zeggen dat het decor er (ten opzichte van hun eerste kamer) best netjes uit ziet. Het is goed om te zien dat ze hier echt aandacht in hebben gestoken. De afwerking is hier en daar echt niet best, maar op het eerste oog ziet het er netjes uit.

Dan komen we meteen bij het minpunt van deze kamer (wat mij betreft); de puzzels. Eigenlijk vanaf het beginpunt van de kamer, heb ik geen enkele puzzel echt tof gevonden. Alle puzzels in de kamer heb ik al eens ergens anders gezien. Het lijkt alsof er weinig inspiratie was op puzzelgebied. Zeker in het 'hoofddeel' van de kamer zit een puzzel die enerzijds erg veel tijd kost en anderzijds snel frustreert. Ook richting het einde zitten een aantal puzzels waarvan ik denk: "mwah".

Ook wil ik even inzoomen op het verhaal; want hoe simpel het verhaal ook is 'val in in een huis en rol een drugsbende op', zo vaag is het in de kamer. Ik heb me echt meermaals in de kamer afgevraagd: "wat zijn we nu eigenlijk aan het doen?". Het voelt eerder of je een huis binnenvalt waar je wat random puzzels aan het doen bent. Ze hebben bij No Way Out echt wel geprobeerd om de puzzels in een thematisch jasje te steken. Maar verhaaltechnisch vraag ik me echt af wat we aan het doen waren.

Dan het einde, qua puzzels echt niet heel verbazingwekkend, maar het verhaal wordt hier wel op toffe wijze afgerond (als je geluk hebt). Onze host vertelde dat ze dit einde - zoals wij hem zagen - af en toe doen, maar soms ook op een andere manier. De manier hoe wij hem hebben gezien, is erg tof en maakt het verhaal gaaf af. De 'andere manier' lijkt me een stuk minder spectaculair. Achteraf praatten we nog even na met onze host en konden we weer richting huis.

No Way Out heeft mij helaas niet omvergeblazen. Ik vind het tof om te zien dat ze ná het Brabants Lab echt hebben geprobeerd thematisch wat tofs in elkaar te zetten. Dat is ze tot op bepaalde hoogte ook echt wel gelukt. Maar vooral qua verhaal en qua puzzels kan er in deze kamer nog heel veel te halen zijn. Dat getuigt op dit moment nog van weinig inspiratie. Jammer, want het potentieel is er zeker.

Zeeslag!

Het was eindelijk tijd om af te reizen naar Brussel. Ik denk dat we met ons gezelschap +/- 1 jaar geleden al hadden gezegd dat we deze kamers zouden gaan spelen. Het boeken (op de juiste volgorde - van oud naar nieuw) kan best lastig zijn op deze locatie. Na lang wachten kon ons dagje escapen in Brussel dan eindelijk gaan beginnen!

Om heel eerlijk te zijn, waren mijn verwachtingen niet zo heel hoog. Mede omdat ik onwijs veel verschillende verhalen over deze kamers hoorde. Het decor zou prachtig moeten zijn. Maar qua flow, service en schoonheid konden de kamers blijkbaar vrij veel stappen zetten. Met open mind dus maar naar de locatie.

Dan maar meteen inhakend op deze locatie, wauw! Je loopt door een afthanse Brusselse straat en dan sta je ineens voor een prachtig portaal, volledig gedecoreerd als een Engelse 'kostuum winkel'. We werden door onze host onthaald. We zouden 'Submarine Bunker' als eerste gaan spelen. Er werd aan ons gevraagd: "Jullie kwamen voor het Russische maatpak, toch?", heerlijk! Ontvangst in thema. De ontvangstruimte is prachtig gedecoreerd, tot aan de wc's toe! Na eventjes gewacht te hebben, konden we naar de briefing ruimte.

Onze host had perfect door dat we ervaring hadden. Normaal krijgen groepen een filmpje te zien met wat wel/niet mag, hij voelde perfect aan dat wij dit niet nodig hadden. Na een korte briefing konden we naar de volgende ruimte waar we een introductievideo hebben gezien. De 'weg hiernaartoe' is echt tof! Na de video opende de deur naar de kamer (wat overigens heel grappig was, deze ging niet automatisch. De host stond erachter en probeerde niet gezien te worden. Niet gelukt, heel knullig haha). Tijd voor onze eerste missie!

Wat meteen opvalt is dat het decor echt heel erg netjes was, dat had ik natuurlijk al in andere reviews gelezen, maar toch was ik er best van onder de indruk. Daarnaast denk ik dat de eigenaren/hosts de review van 'De Milde Dictator' hier op Escapetalk hebben gelezen. Ik zag in zijn reviews dat alle kamers erg vies waren (stof overal, etc.). Ik denk dat ze hebben geinvesteerd in een goede stofzuiger, want alle kamers zagen er erg netjes uit.

Dan door naar de puzzels, ik moet zeggen dat puzzels in dit thema me doorgaans niet zo liggen. Toch hadden we vanaf de alleerste seconde een heerlijke flow te pakken en deze hielden we tot het einde ook vast. Met nog 22 minuten op de klok wisten we te ontsnappen. De puzzels in de kamer zijn allemaal goed in thema. Wel moet ik zeggen dat het verhaal van deze kamer slapjes is. Het blijft vrij oppervlakkig en je hebt meer het idee dat je 'puzzels aan het oplossen bent' in plaats van een verhaal te volgen.

Het einde van de kamer kwam samen met een grote eindpuzzel, die we meteen zagen en daardoor best euforisch eindigden. Ook eindigt de kamer met een leuk effect, wat de kamer wat extra beweging geeft. Al met al echt een prima eerste ervaring met de eerste kamer hier in Brussel. Wat mij betreft echt wel een hele goede kamer om te spelen!

Houston, we have a problem!

Na zojuist de eerste kamer te hebben gespeeld bij Escape Rush (Submarine Bunker), was het tijd om naar onze volgende missie te gaan. De ontvangstruimte is een 'kostuumwinkel', wat een dekmantel is om mensen te recruteren voor missies overal op de wereld. Nadat we net de eerste missie hadden voltooid, kwam een host ons vragen of we daar op locatie waren voor een 'Amerikaans kostuum', waarna hij meteen aangaf: "ik hoorde van mijn collega dat het Russiche pak jullie perfect pastte". Heerlijk die interactie in thema.

Onze tweede host van de dag (bij alle kamers hadden we een andere host), sprak prima Nederlands en kregen daardoor onze intro in het Nederlands. Nog voordat we de kamer in gingen hadden we leuk contact met hem over escape rooms, etc. Daarna was het weer tijd om naar de briefing ruimte te gaan. Ook hij wist dat we net gespeeld hadden, dus deze intro bleef lekker kort. Daarna mochten we weer naar de video ruimte om daar de introductie te kijken van de nieuwe kamer. Na het filmpje opende de deur en mochten we naar onze nieuwe missie.

De missie is duidelijk, we moeten het Witte Huis betreden om daar een item te stelen. De start van de kamer is erg mooi in thema, met toffe puzzels die elkaar logisch opvolgen. Net als bij de vorige kamer die we hier speelden, hadden we in het begin een heerlijke flow te pakken. Het 'thema' blijft in het begin wat vaag en ik was erg benieuwd waar deze kamer naartoe zou gaan.

Dan komen we in het hoofddeel van de kamer en wauw, hier viel mijn mond echt even van open. Ondanks dat je foto's hebt gezien van deze kamer bleef het immens gaaf om te zien wat ze hier hebben neergezet. Alleen dan komt het heikel punt van deze kamer; de puzzels. Vanaf dit punt zitten er verschillende puzzels in de kamer die echt onlogisch zijn. Vanaf dit punt heb ik niet echt het idee gehad dat we nog zelf dingen op konden lossen, maar dat we steeds bezig waren met 'hints' vragen. Zeker de eindpuzzel is een hele frustrerende. Zeker wanneer je de uiteindelijke oplossing weet.

De host komt daarna binnen en begint allerlei vragen te stellen over de kamer. Erg leuk, maar hij is dit heel erg aan het rekken om de kamer te kunnen resetten. Dat voelde een beetje ongemakkelijk en raar. Al met al is The White House echt wel een toffe kamer om te spelen, al is het maar voor het decor. Voor mij was dit de minste kamer van de dag.

Een reis naar Azië

Door naar de derde missie van vandaag. Na al in Rusland en Amerika te zijn geweest, was het nu tijd om af te reizen naar Tokyo. We hadden aanvankelijk tussen de tweede en derde missie anderhalf uur tijd. Omdat we van tevoren al wat hadden gegeten, wilden we op locatie blijven en daar wat drinken. Dat was ook mogelijk, we kregen een drankje en konden even lekker onderuit zakken. Onze nieuwe host kwam al snel even kennis maken en gaf aan dat we best eerder konden spelen als we zouden willen, dat was een prima idee!

We verplaatsen ons weer naar de briefingruimte, kregen hele korte briefing, door naar de video ruimte en na het filmpje kon onze reis naar Japan beginnen. Deze kamer is echt de mooiste van de drie. Wauw, wat een decor hebben ze hier neergezet (tijdens het begin van de kamer althans). Achteraf hoorden we dat de eigenaren van deze kamer onwijs fan zijn van Tokyo en dat veel van de attributen uit deze kamer ook daadwerkelijk uit Japan komen. Gaaf!

De puzzels in deze kamer zijn (tijdens de start) onwijs grappig in thema gevonden. Je waant je echt in een straat in Tokyo. Het gaf mij heel erg 'Cybercity vibes' (een kamer in Barcelona), en dat is een onwijs compliment. Ongeveer op de helft van de kamer neemt de kamer een hele andere wending qua thema. Een wending die ik liever niet had gezien. Waar we eerst in een heel sfeervolle kamer waren, kwamen we daarna in een steriele kale ruimte terecht.

Qua thema wordt de kamer ineens een kamer die ik al vaker gezien lijk te hebben. Simpelweg omdat je in 'escape land' wordt doodgegooid met dit thema. Wat mij betreft erg jammer. De puzzels die bij dit thema passen, liggen mij vaak totaal niet. En dat bleek ook hier wel weer te zijn. Er zit wel nog één geniale puzzel (lees: opdracht) tussen, die vond ik echt heel tof bedacht.

Het einde van de kamer heeft wat toffe special effects en de eigenaren laten heel goed zien waar ze technisch tot in staat zijn. Het 'effect' op het einde van de kamer vond ik persoonlijk een beetje vreemd en niet echt passend. Enfin, al met al was deze kamer echt wel heel erg tof.

Samenvattend hebben we een geweldige dag gehad in Brussel, drie toffe kamers gespeeld die ik echt niet had willen missen. Qua decor hebben ze hier echt wat heel gaafs neergezet. De kamers zagen er netjes onderhouden uit en de service was erg goed. Na onze laatste kamer hebben we echt nog wel eventjes nagekletst met onze host. Hij gaf aan dat er binnenkort een nieuwe kamer opent. Ik kan niet wachten om weer terug te gaan!

Heerlijk om hier alles te varkennen!

Eindelijk was het weer tijd om af te reizen naar Diest. Het geheim van Baron Beeckman is een kamer die me altijd is bijgebleven. Een kamer waarin je echt een stap terug deed in de tijd. Heerlijk old school puzzelen en je hersenen flink laten werken om te ontsnappen. Op voorhand vroeg ik aan spelers die deze kamer al gespeeld hadden of deze te doen was met twee personen. Van iedereen hoorde ik eigenlijk terug: "oei, dat wordt echt een opgave". Aan ons de taak om dit varkentje te wassen met z'n tweeën!

Het onthaal is weer als vanouds, een van de dingen die me vorige keer al was bijgebleven. Je wordt meteen in het thema meegenomen en de enthousiaste eigenaar zit goed in zijn rol. We worden mee naar boven genomen en krijgen hier een flinke uitleg van de eigenaar. Allemaal leuk in thema met af en toe een leuk grapje tussendoor. Waar ikzelf dan iets minder fan van ben, is dat je ná de lange introductie van je host ook nog een filmpje krijgt van +/- 5 minuten waar vrijwel hetzelfde wordt verteld. Al met al, de intro is erg lang.

Dan aan ons de taak om zelf naar het huisje van Valere Bex te gaan om daar te kijken of we de schat uit het testament kunnen vinden. Ik vind de eerste ruimte enorm sfeervol. Het voelt heel echt aan en je maakt wederom een stap terug in de tijd. Alles ademt of je hier écht in het huisje van een tuinman bent. Een ‘puzzel/opdracht' vind ik geniaal en dit ga je nergens anders tegenkomen. Qua puzzels is het weer als vanouds, lekker mechanisch. We zagen wel meteen dat dit voor twee personen echt flink aanpoten zou gaan worden, want het is veel! In de kamer is het overigens onwijs warm, houd hier dus rekening mee als je in de zomer speelt.

Wat onwijs fijn is aan deze kamer, is dat de puzzelflow erg netjes is. Nu moet ik wel zeggen dat deze puzzels ons onwijs goed lagen. Waar de ene persoon het even niet zag, zag de andere meteen wat de bedoeling was. Hierdoor kwamen we van begin af aan in een heerlijke flow te zitten en die hielden we tot vlak voor het einde goed vast.

Deze kamer heeft, zoals de website zegt, 62 puzzels. Weet dus dat het met twee personen echt flink aanpoten is. Zeker niet onmogelijk, want – kleine spoiler – we hebben het binnen de tijd gehaald! Ik zou hier niet met meer dan 4 spelers gaan spelen (ivm de ruimte die je hebt). Ik denk dat drie ervaren spelers ideaal is.

Zoals gezegd blijven de puzzels zich opvolgen, de een wat gemakkelijker dan de ander. Je moet in deze kamer weer echt moeite doen om de puzzels op te lossen. Het is daardoor weer even helemaal wat anders dan de meeste nieuwe kamers die openen. De flow blijft voor ons onwijs goed, tot het einde. Hier kakte het voor ons een beetje in. Mede omdat je hier met twee personen eigenlijk nét te weinig ogen hebt. Hierdoor moet je een bepaalde handeling meermaals doen, wat een beetje gaat irriteren.

Al met al heb ik me echt onwijs vermaakt. Achteraf praatten we nog gezellig na met de eigenaar. Het Testament is weer een heerlijke old school puzzelkamer, waar echt wel een tof verhaal in verwerkt zit. Ga deze kamer met de juiste verwachting spelen! Verwacht geen immense decors of filmische special effects. Maar ga juist met de verwachting om anderhalf uur even keihard te puzzelen! Dan ga je een geweldige tijd hebben. En dat voor 90 euro voor 2 personen. Ik heb nu al zin in de volgende kamer!

Opnieuw de ruimte in

We mochten weer een dagje gaan escapen in het weekend. Omdat we met ons team uit alle hoeken van het zuiden van het land kwamen, spraken we af op een carpoolplaats. Als we dan toch relatief in de buurt zijn van een kamer die we nog niet gespeeld hebben, nemen we die uiteraard mee. Ons escapedagje begon dus in Tiel. Hier speelden we 'Space Mission'. Space Mission was hiervoor Alien Encounter, deze had ik destijds niet gespeeld, dus voor mij een compleet nieuwe ervaring.

De kamer bevindt zich in het centrum van Tiel, parkeren kan (betaald) een stukje verderop. De ontvangstruimte ziet er netjes uit en onze host (tevens de eigenaar) was erg enthousiast. Alles straalde al passie af. Iets wat ik zelf altijd erg kan waarderen. Na even kort gebabbeld te hebben, kon ons avontuur gaan beginnen met en korte briefing van onze kapitein. Het was onze taak namelijk om de aarde te redden. Er was een meteoriet op weg naar aarde en die moesten wij binnen 60 minuten onschadelijk maken. Aangezien we in het verleden al 100.000 keer de aarde hebben gered, moest dat deze keer ook wel gaan lukken.

We verplaatsen ons naar de daadwerkelijke kamer en daar kon onze missie gaan beginnen. Laten we meteen beginnen met het thema van deze kamer: space. Een thema wat mij eigenlijk niet zo ligt. Vooral omdat het héél moeilijk is om dit thema realistisch neer te zetten én omdat vrijwel alle 'space kamers' er hetzelfde uitzien. Dat was helaas ook hier weer het geval. Qua decor dus niets vernieuwend, maar het zit over het algemeen wel prima in elkaar. Afwerking kan hier en daar nog wat beter én er zitten nog verschillende punten van de vorige kamer in deze kamer waar je op dit moment niets mee kan. Dat zorgt voor wat ruis gedurende het spel.

Op zich zit de kamer qua puzzels ook wel prima in elkaar. De kamer mist op dit moment nog wat natuurlijke flow, maar hier wordt door de eigenaar hard aan gewerkt. Hij stond ook enorm open voor onze feedback en wilde echt nog veel dingen in de kamer aan gaan pakken. Altijd fijn wanneer een eigenaar het beste product neer wil zetten! De puzzels zijn over het algemeen prima in thema en volgen elkaar logisch op. Feedback vanuit de puzzels kan wel nog verbeterd worden.

Al met al is Space Mission in Tiel best een leuke kamer om te spelen. Het thema ligt mij persoonlijk wat minder, maar dat is puur smaak. We hebben ons echt wel vermaakt en zijn de volle tijd bezig geweest met de puzzels. De eigenaar gaf aan wat dingen toe te gaan voegen / aan te passen waardoor de kamer net wat lekkerder speelt. Wat mij betreft is Space Mission echt wel een aanrader als je in de buurt bent!

Exclusief bezoekje aan de club

Door naar de tweede kamer van de dag; op naar Zwolle. Nadat we al eens in Zwolle waren geweest voor Expeditie Artic & Het Papieren huis, stond nu de nieuwste kamer op het programm 'The Rotary'. Een kamer die ik vanaf de aankondiging al immens interessant vond. Het thema vond ik erg tof en ik was heel benieuwd of ze in Zwolle 'een stapje hoger' konden gaan na hun vorige kamers (die vond ik namelijk prima, maar daar bleef het ook bij). Enfin, na een flinke autorit kwamen we aan in Zwolle.

Voor iedereen die al eens bij Escape Zwolle is geweest voor de andere kamers; let op! deze kamer is op een andere locatie. Gelukkig hadden we de mail gecheckt en kregen we nog een berichtje van een bevriende host (thanks Elja) zodat we zeker op de juiste locatie zouden staan. Eenmaal binnen werden we hartelijk ontvangen door onze host en konden we vrij snel van start.

Toen we de kamer binnen kwamen viel me meteen op dat de makers van deze kamer echt wel een flinke stap vooruit hebben gemaakt kijkend naar hun vorige kamers. Waar ik vorige keer namelijk best teleurgesteld was in decor en afwerking, zag het er hier best netjes uit om heel eerlijk te zijn. Je bent oprecht op een nieuwe locatie waar je avontuur start, helemaal top. Hierdoor zit je meteen goed in het verhaal. Helaas liep het qua 'puzzels' een beetje stroef in het begin, maar laten we het daar maar niet over hebben.

Oke, we komen verder in het verhaal. Het decor blijft erg netjes. Prima in thema en over het algemeen best goed afgewerkt. Naast dat het decor en afwerking goed in orde is, is ook het puzzelplezier zeker aanwezig. De puzzels passen allemaal perfect in thema. Een speficifieke handeling kan eigenlijk in een kamer als deze niet ontbreken en dit hebben ze geniaal in een puzzel gestopt. Chapeau hiervoor! Wat ik daarnaast erg tof vind, is dat ze deze keer echt de moeite hebben gedaan om een verhaal in de kamers te verwerken. Bij de andere kamers van Escape Zwolle die ik heb gespeeld mistte ik dat persoonlijk een beetje. Het fijne aan The Rotary is dat er best een leuk verhaal verwerkt is in de kamer én dat je geen moeite hoeft te doen om dit verhaal te begrijpen.

Over dat verhaal gesproken, en dat vind ik het enige minpunt in de kamer, de omslag die het verhaal maakt, vind ik persoonlijk heel erg jammer. Ik vond het thema van de kamer zo leuk bedacht en zo origineel, dat ik het jammer vind dat de kamer eindigt in iets wat we al té vaak hebben gezien in escape rooms. Daar baalde ik persoonlijk van. Dat gepaard met wat vervelende technische mankementen, raakte in de aandacht een beetje kwijt. Het absolute einde van de kamer komt wel weer leuk samen en alle losse stukjes van het verhaal kwamen voor mij samen.

Samenvattend vond ik The Rotary echt wel een leuke kamer om gespeeld te hebben. Het thema is leuk gekozen, de puzzels zijn leuk, decor en afwerking is netjes en gebruik van licht en geluid is in fijne mate aanwezig. Het enige waar ik de kamer dus een beetje door kwijtraakte, was het plot van het verhaal. Wel is het onwijs fijn dat je letterlijk 0 moeite hoeft te doen om het verhaal te begrijpen. Iets wat ik zelf altijd erg knap vind als een eigenaar dat kan. Achteraf hebben we nog gezellig nagepraat met onze hosts. Al met al dus echt wel een must do om mee te pakken als je in de buurt van Zwolle bent. Ik kijk nu al uit naar mijn volgende bezoekje voor de volgende kamer!

Is er leven op Pluto? Kun je dansen op de maan?

Door naar de volgende kamer van vandaag. Nummer drie alweer. Omdat we toch al in Zwolle waren, konden we deze kamer mooi meepakken. Ik had 'Area038' al vaker voorbij zien komen, dus ik was heel benieuwd wat voor kamer dit zou zijn. Het thema (buitenaards, aliens, etc.) sprak me niet meteen aan, maar juist daarom kon het wel eens goed mee gaan vallen. Op naar Swolland!

Swolland is weer zo'n locatie waarbij je denkt: 'huh, rijden we wel goed?'. Dan ineens sta je midden in de weilanden bij een activiteiten centrum waar je duidelijk meer kunt doen dan alleen een escaperoom. Er was nog een groep binnen (we waren wat vroeg), dus we konden buiten even lekker in het zonnetje plaatsnemen. Na even gewacht te hebben, werden we vriendelijk onthaald door onze host. In de ontvangstruimte zie je het skelet van de escaperoom al, hierdoor zitten er in de kamer zelf weinig echte verrassingen meer, dat vond ik persoonlijk wat jammer. Enfin, na onze spullen weggelegd te hebben, konden we gaan beginnen aan ons buitenaards avontuur.

De start van de kamer is erg origineel. Je zit meteen in het verhaal én de start vergt meteen een hoog communicatieniveau. Ik houd van dit soort puzzels. Verder ziet het decor er eigenlijk best netjes uit. In mijn ogen soms wat té netjes. Volgens het verhaal ben je natuurlijk in een militaire basis, daar vond ik het hier en daar net wat te netjes voor. Maar goed, dat zijn slechts kleine dingen. De puzzels volgen elkaar snel op en we hebben van begin af aan een hele fijne natuurlijke flow te pakken.

De puzzels zelf zijn allemaal prima in thema (de een wat beter dan de ander), maar ik moet zeggen dat ik eigenlijk alle puzzels onwijs tof vond. Het zijn niet altijd de standaard puzzels die je in een escaperoom vindt, mede daardoor heb ik me qua puzzzelplezier echt enorm vermaakt in de kamer. Hierdoor kijk je af en toe ook wat makkelijker door de mindere afwerking heen. De puzzels in deze kamer zijn een afwisseling van doe- en denkpuzzels. Samenwerking is hier en daar van enorm belang. De kamer bevat heel veel kleine eureka momenten, dat je iets tegenkomt wat je al eerder hebt gezien. Erg tof vond ik dat.

Het verhaal van de kamer is wat slapjes en het decor en afwerking is prima. Ik denk dat de kamer hier en daar nog wel wat special effects mist en dat het gebruik van licht en geluid wat beter zou kunnen. Verder moet ik zeggen dat we ons echt onwijs vermaakt hebben. Met nog 12 minuten op de klok wisten we te ontsnappen. De flow zat dus erg goed voor ons drie!

Area038 is een leuke kamer, zeker als je gaat kijken naar de puzzels. Qua verhaal en decor kan het hier en daar nog wel beter. Het is een thema wat mij niet helemaal ligt, maar door de toffe puzzels die in deze kamer zaten, heb ik daar volledig doorheen gekeken. Wat mij betreft is Area038 dus echt wel een aanrader als je in de buurt bent!

Geweldige gameflow

De afsluiter van de dag was vandaag in Bussum. In het verleden speelde ik hier al 'Runaway Train'. Een kamer die me was bijgebleven omdat de puzzelflow zo fijn was. Decor vond ik toen niet zo heel goed, maar dus toch vers in mijn gedachte gebleven puur door de puzzels. Op dus naar de nieuwe kamer, die eigenlijk nog niet echt open is. Hoe gaat het decor hier zijn? En gaat de puzzelflow me weer verbazen?

Eenmaal op locatie werden we onthaald door de vriendelijke eigenaar. Een man die vol passie kan spreken over de escaperoom, maar ook oprecht geïnteresseerd is in wie zijn gasten zijn. Na oprecht een half uur te hebben gepraat over koetjes en kalfjes, was het dan toch tijd om maar eens aan de escaperoom te beginnen. Het verhaal werd kenbaar gemaakt door een filmpje. Wat ik tof vind, is dat ze het verhaal uit de vorige kamer doortrekken naar deze nieuwe kamer. De lijken van de treinramp (uit de andere kamer), moesten snel in quarantaine worden geplaatst. Aan ons de taak om te kijken of alles oke was daar.

Toen we de kamer binnenstapten, viel me op dat ze qua decor totaal wat anders hebben gedaan, maar dat het wel heel herkenbaar 'Escapetales' was. Niet bepaald mijn stijl, maar dat kan smaak zijn. Wat echter wel goed is, is dat we vanaf de eerste seconde dat we binnenkwamen, meteen doorhadden wat we moesten doen. Vanaf dat moment kwamen we weer in die typische 'Escapetales' gameflow en daar zijn we niet meer uitgeraakt.

De puzzels volgen elkaar snel op, er zitten er genoeg in deze kamer! Wat ik vooral sterk vind, is dat je een kamer binnenloopt waar onwijs veel is te zien, maar dat het toch duidelijk is waar je moet beginnen of dat je kunt zien wat je wel/niet kunt gebruiken. De kamer blinkt hier echt in uit. De puzzels zijn allemaal prima in thema en volgen de lijn van het verhaal. Dat verhaal is niet per se wereldschokkend, maar lekker simpel gehouden. Daardoor wel gemakkelijk te volgen.

Tsja qua decor is het allemaal niet heel spectaculair, nogmaals; niet helemaal mijn ding. De ruimtes zijn wel logisch ingedeeld en de locaties waar je komt zien er wel realistisch uit. De kamer maakt deze keer net wat meer gebruik van special effects, wat heel goed in een kamer als deze past.

Al met al is Makeshift Morgue een kamer die echt wel tof is. Voor mij een beetje dezelfde conclusie als de vorige keer; qua decor niet echt wat bijzonders. Qua puzzelflow echt een aanrader om mee te pakken. Achteraf werden we weer onthaald door de enthousiaste eigenaar en konden we de beelden nog terugkijken. Altijd grappig om te zien hoe je in een kamer te werk gaat. Hierin zie je ook meteen weer het enthousiasme van de eigenaar, hij heeft alle leuke momenten op een briefje geschreven en neemt je weer mee terug het moment in. Als deze kamer te boeken is, zeker meenemen als je in de buurt bent!

Het hek is van de dam!

Omdat we een dagje Efteling op het programma hadden, wilden we in de avond nog een kamer meepakken. Uit ervaring wist ik dat het bij 'Escape World Tilburg' vaak wel mogelijk is om last-minute een kamer te boeken. Ondanks dat ik bijna uitgespeeld ben op deze locatie, staan er nog twee kamers op het programma. Een aantal dagen van tevoren was 'The Maze' nog beschikbaar, boeken dus!

Eenmaal op locatie is het ontvangst zoals je kunt verwachten bij Escape World. We werden vriendelijk onthaald en konden plaatsnemen in de ontvangstruimte. We kregen een hartelijk welkom van onze host. Waar ik me wel meteen weer aan stoor, net zoals alle andere keren dat ik hier ben geweest, is dat de hosts hier meerdere kamers tegelijk draaien én de ontvangstruimte en voordeur in de gaten moeten houden. Tijdens onze intro moest de host dus even de deur openmaken voor een andere groep en de kamers een beetje in de gaten houden.

Enfin, na een lange intro waar we alle slotjes weer uitgelegd kregen, konden we naar de kamer. Het verhaal is duidelijk; wij zijn meester oplichters, maar ook de beste oplichters worden wel eens gepakt. Helaas zitten we vast in een van de strengst bewaakte gevangenissen in Nederland. Aan ons de taak om te ontsnappen binnen 60 minuten. Dat moet lukken!

Eenmaal in de kamer zien we meteen dat deze kamer het niet moet hebben van zijn decor, verhaal of sfeer. Het is een kale ruimte met wat bouwhekken volgeduwd met random puzzels. Gedurende de gehele kamer is er geen muziek of geluidje te horen. Het enige wat je hoort zijn de andere groepen in andere kamers. Verder is er eigenlijk totaal geen sfeer in de kamer. Gelukkig is de puzzelflow in deze kamer wel netjes. Het is over het algemeen vrij duidelijk wat je moet doen. De puzzels in de kamer zijn allemaal random en hebben niks met 'het verhaal' te maken. Zonder echte hints weten we binnen driekwartier te ontsnappen.

Tsja de naam 'The Maze' geeft toch een bepaalde verwachting mee. Toch hebben we ons best prima vermaakt tijdens deze kamer. Vooral omdat we op voorhand wisten dat dit echt geen topkamer is. Als je gewoon eventjes lekker wil puzzelen, dan is 'The Maze' best een prima kamer. Ga je er gewoon met het idee naartoe: "Ik sta een uurtje te puzzelen in een kale onafgewerkte ruimte", dan ga je je best vermaken. Zeker kijkend naar de prijs die je betaalt. Mogen we echt niet klagen!

Prima prijs-kwaliteitverhouding

Omdat we in de avond toch een kamer zouden spelen in Mechelen, konden we er natuurlijk wel eentje van tevoren spelen. De kamer(s) van escape room Mechelen stonden al een tijdje op mijn wishlist. Mede door de goede reviews hier op Escapetalk. Ook zag de website er tof uit. Vol goede moed trokken we dus naar Mechelen om onze eerste kamer van de avond te gaan spelen; The Secret of Malines.

We komen aan bij een wat vervallen schuur. Groot prijkt daar het nieuwe bord van 'escape room Mechelen'; deze escaperoom is amper 6 maanden open en met een 9.3 gemiddeld op Escapetalk was ik heel benieuwd wat ze hier gebouwd hebben. We worden onthaald door onze host en hebben nog de mogelijkheid om naar het toilet te gaan. Daarna kunnen we plaatsnemen in de ontvangstruimte. Deze ziet er prima uit, maar oogt wat kaal en kil. Na wat korte uitleg mogen we naar de ruimte naast de ontvangstruimte.

Hier worden we geblindoekt en mogen we in polonaise naar de kamer; ikzelf ben niet zo'n fan van zo'n intro. Maar dat is puur smaak. Eenmaal in de kamer kregen we (nog steeds geblindoekt) uitleg over het verhaal en daarna konden we gaan beginnen. De kamer oogt ook hier wat kil aan. Alsof je in een hobbyproject van iemand bent gestapt.

Wat wel fijn is, is dat we vanaf begin af aan meteen in een lekkere flow terecht komen. De puzzels volgen elkaar snel op. Als ervaren speler is het vrij snel duidelijk wat er van je verwacht wordt. De eerste puzzels zijn daardoor snel opgelost. De flow is zo fijn omdat de puzzels over het algemeen niet per se heel moeilijk zijn, maar daardoor heb je wel continu verschillende eureka momenten.

De reis die je maakt door de kamer voelt erg logisch, de stappen die je maakt volgen elkaar logisch op. Hoewel het verhaal voor mij vrij vaag is. Want wat hebben we nu eigenlijk precies gedaan, i don't know... De puzzels zelf voelen te vaak random aan hebben in sommige gevallen weinig met het thema te maken. Verder ziet het decor er gedurende de kamer prima uit. De afwerking kan écht op veel vlakken een heel stuk beter. Maar er is in ieder geval goed over nagedacht.

Met een kleine 40 minuten stonden we weer buiten. Wat vond ik nu van deze kamer? Dat vind ik erg lastig. Ga je kijken naar decor en verhaal dan is deze kamer echt niet heel bijzonder. Sterker nog, dan zou ik hem niet per se aanraden. Maar ga je kijken naar puzzelplezier, dan zou ik hem zeker aanraden. Er zit een heerlijke natuurlijke flow in die zich van begin tot eind vast blijft houden.

Als ik dan toch een stempel moet zetten van wel of niet spelen, dan zou ik zeggen pak deze kamer gerust mee. Zeker wanneer je gaat kijken naar de prijs-kwaliteitverhouding van deze kamer. Die is namelijk echt wel prima. Voor een zacht prijsje krijg je een oké gedecoreerde kamer met tal van leuke puzzels.

Simpelweg; wauw!

Na een goede opwarmer te hebben gehad in Mechelen, konden we door naar de volgende kamer in dezelfde stad. Een kamer die vanaf begin af aan al op mijn wishlist stond: 'De wraak van Han'. Normaal vind ik het altijd een beetje 'tricky' om een kamer te spelen die recent is geopend. Echter hoorde ik van zo veel andere escapers dat de Wraak van Han een echte topkamer was, dat we hem wel MOESTEN spelen!

Vol spanning dus op naar de Gouden Kooi. Vorige keer was ik best onder de indruk van het decor van 'Sint Rumoldus', dus hopelijk zouden ze dit kunnen overtreffen. We werden vriendelijk onthaald in de ontvangstruimte, waar het gezellig druk was. We konden even rustig plaatsnemen omdat de kamer nog gereedgemaakt kon worden. Gelukkig is de ontvangstruimte ruim genoeg om even rustig te wachten.

Na even kort gewacht te hebben, konden we beginnen met een korte introductie van onze host. Gelukkig voelde zij perfect aan dat we een ervaren groep waren en na een paar basisregels werden we onthaald door onze nieuwe collega. Als talenten in de 'airco branche' gaan we kijken of we kunnen gaan weken bij Aircotech. Onze host nam ons meteen perfect mee in het verhaal. Een verhaal waar ik heel benieuwd naar was waar het naartoe zou gaan, want wat een interessant onderwerp is dit!

De kamer wordt na deze introductie nóg verder ingeleid door een introductievideo. Van de vorige keer weet ik nog dat de introductievideo van Sint Rumoldus onwijs goed vond. Dat overtreffen ze deze keer weer. Deze video geeft je meteen een goede indruk over de kamer, is in hoge kwaliteit gefilmd, zitten leuke humoristische stukjes in én maakt een logische start naar de kamer.

Nou, na deze toffe introductie van de kamer konden we eindelijk gaan beginnen. De start is meteen goed. De sfeer zit er meteen goed in, het puzzelen kan beginnen en het decor ziet er netjes uit. De puzzelflow zit meteen goed en we blijven erg nieuwsgierig waar het verhaal naartoe gaat. De puzzels zelf zijn overigens allemaal in thema. Het zijn van die puzzels waarvan je in het begin denkt: "wat moeten we in godsnaam doen?". Maar al heel snel wordt het duidelijk wat je wel/niet kunt gebruiken en word je door de kamer erg goed gestuurd. Daarnaast is de feedback in de kamer erg sterk, er is altijd wel een geluidje of een lichtje wat knippert wanneer je iets goed doet.

We komen daarna in het middenstuk van de kamer, de flow blijft er voor ons echt heerlijk in zitten. Het is voor ons drieën wel flink aanpoten, er zitten flink veel puzzels in deze kamer. Maar het toffe blijft dat de puzzels over het algemeen steeds in thema blijven en de verhaallijn goed blijven volgen. Het decor wordt beetje bij beetje ook steeds beter. Tot op een bepaald hoogtepunt. Ik heb hier echt met open mond staan kijken wat ze hier hebben neergezet. Dit in combinatie met puzzels die volledig in thema zijn, wauw!

Waar we dachten klaar te zijn, volgde nog een overvloed aan puzzels. Het verhaal komt vrij logisch samen in een mooie finale. Hier en daar hadden de special effects misschien wat toffer gekund, maar het klopte wel wat er gebeurde. Met nog zo'n anderhalve minuut op de klok wisten we te 'ontsnappen'.

De Wraak van Han heeft wat mij betreft alles wat een goede escaperoom nodig heeft; een mooi decor, prima te volgen verhaal, puzzels die goed passen binnen het verhaal, een flinke dosis humor, goed gebruik van licht en geluid, kleine WTF-momentjes, etc. Hier en daar kan de afwerking in de kamer wellicht iets beter en ik heb me een beetje gestoord aan een bepaalde puzzels die helemaal buiten het thema viel. Maar dat zijn echt de minuscule puntjes. Mechelen heeft er weer een topkamer bij. Chapeau!

Op dit moment véél te chaotisch

Het is weer tijd om af te reizen naar Rijen om de nieuwe kamer te gaan spelen bij Villa BreTil. Wat heb ik naar dit moment uitgekeken! The Imitation Room is natuurlijk een kamer die al lang in aanbouw was, mede daardoor had ik hier hoge verwachtingen van. Als we het ‘geruchtencircuit' mochten geloven, moest dit heel tof gaan worden. We speelde de kamer vrij snel na openingsdatum. Enerzijds is dit natuurlijk risicovol; want kinderziektes, etc. Maar aan de andere kant denk ik: de kamer is open én je betaalt de volle mep voor de kamer, dan moet hij goed zijn, toch? Enfin, op naar Rijen om de nieuwe kamer te gaan doen!

Eenmaal aangekomen zit de sfeer er goed in, dat is ook niet moeilijk met zo'n toffe locatie en zo'n mooie ontvangstruimte. Het is gezellig druk en we worden verzocht plaats te nemen aan een tafel achter in de kamer. Na even gezellig gekletst te hebben, kunnen we na een tijdje beginnen aan ‘The Imitation Room'.

De start van de kamer is top! Je zit meteen volledig in het verhaal. Ik moet zeggen, dat doen ze bij BreTil goed. Ik kreeg meteen ‘Hannah vibes', ik weet nog dat het bij die kamer ook meteen goed zat. Een specifiek onderdeel van de start vind ik persoonlijk heel tof gedaan. Dan komen we al snel aan bij 'de eerste puzzel'. Die liep voor ons wat stroef, wat achteraf volledig onze eigen schuld bleek te zijn. Valse start, laten we het daarop houden. Na wat gestuntel, komen we uit in de ‘hoofdruimte' van de kamer.

Deze ruimte ziet er netjes gedecoreerd uit, afwerking is over het algemeen erg goed en de sfeer in deze ruimte is goed neergezet. Helaas moet ik wel zeggen dat het hier voor ons ook ophield. Vanaf dit moment (lees: +/- 5 à 10 minuten bezig), hebben we niets meer zelf opgelost. Er zitten echt wel toffe elementen en puzzels in deze kamer, maar de flow is dramatisch. Niets in de kamer wijst je op dingen die je op dat moment moet doen. Er zitten een aantal steengoede puzzels in, die echt heel tof gemaakt zijn. Maar om tot dat punt te komen is bijna niet te doen.

Dan kom ik bij het volgende frustratiepunt; de hints. Er wordt gebruik gemaakt van vooraf ingesproken hints, altijd tof, want je hebt zo meteen hints in thema. Het nadeel is alleen dat er op dit moment véél te weinig hints zijn om je goed door de kamer te kunnen begeleiden. Wanneer je een bepaalde puzzel bijvoorbeeld écht niet ziet, kunnen ze max. 2 hints geven. Om je toch ‘de goede kant' uit te sturen, laten ze deze hint 10x horen. Wanneer je een puzzel echt niet ziet, gaat dit enorm frustreren. Zeker wanneer dit vaker dan één keer gebeurt.

Dan komen terecht in de ‘eindfase' van de kamer. Voor mijn gevoel zaten we op dit moment al ruim over onze tijd heen. Het decor is wederom tof en er zitten hele toffe effecten in deze ruimte. Chapeau daarvoor. Maar helaas is het qua puzzel'plezier' hier precies hetzelfde als het traject hiervoor. Er is simpelweg te veel ruis aanwezig, ze blijven je sturen met bepaalde hints die je al lang hebt gevonden. Omdat ze je blijven sturen, blijf je je doodstaren op een bepaald onderdeel. Daar vinden we dan eindelijk wat en dat blijk je dan niet nodig te hebben. Ook zijn de puzzels in deze fase van de kamer écht te onduidelijk. Wederom weinig hints, want die zijn nog niet opgenomen, etc. Uiteindelijk hebben we de kamer ‘ineens' opgelost en staan we buiten.

Onze host kwam enthousiast naar ons toe en vroeg of we nog vragen over de kamer hadden. Vragen waren er genoeg, maar laten we eens beginnen met de eindpuzzel. Hoe hadden we deze op moeten lossen? We krijgen een warrige uitleg van de host, alsof hij er zelf ook weinig van begreep. We besloten maar terug te gaan naar de ontvangstruimte om alles even te laten bezinken.

Gelukkig kwam de eigenaar van de kamer nog even bij ons zitten om onze ervaringen te bespreken. Helaas was onze ervaring wat minder en dat probeerde we uit te leggen. Wat volgde was een soort defensief gesprek waar de kamer volledig verdedigd werd en waar continu werd gezegd dat wij het steeds niet zagen. Dat kan uiteraard, je hebt soms van die momenten dat je het een en ander niet ziet. We stonden er zelf heel erg voor open om onze feedback te delen om de kamer eventueel naar een hoger niveau te tillen, want de potentie is er! Alleen leek het alsof ze hier niet voor open stonden. Enfin, met een kleine teleurstelling gingen we terug naar huis.

Achteraf spraken we met een vriend, die de kamer een aantal dagen eerder óók had gespeeld. We wilde even checken of de frustratie nu echt een ons lag. Daar bleek het toch allemaal wat anders te zitten. Wij liepen bijvoorbeeld vast op een bepaalde ‘puzzel', hier zijn wij onwijs lang mee bezig geweest omdat niets in de kamer zelf wijst op hetgeen wat je moet doen. Daar hebben we – denk ik – zo'n 30 minuten mee rondgelopen. Een hint was hier op zijn plaats geweest, maar dat terzijde. Ik vond de uiteindelijke uitleg van deze ‘puzzel' niet zo heel sterk. Maar goed, dat kan smaak zijn. Achteraf hoorde we van onze vriend dat er op dat moment nog een andere puzzel in zat, waardoor de ‘oplossing' een stuk duidelijker zou zijn geweest. Deze puzzel zat er bij ons niet in, is deze er dus uitgehaald? Dit was met meerdere punten zo in de kamer. Wat voor ons resulteerde in een onwijs zure nasmaak aan deze kamer.

The Imitation Room is een kamer waar echt wel potentie in zit. Momenteel is de kamer simpelweg niet goed genoeg. Enerzijds omdat de flow echt slecht is. Anderzijds omdat de kamer nu gewoon niet goed te hosten is met de huidige opgenomen hints. Daarnaast is er echt té veel ruis aanwezig in de kamer. Op voorhand was ons al gewaarschuwd, dat we even moesten wachten om deze kamer te spelen. Maar zoals ik in mijn intro al zei: ik vind persoonlijk dat wanneer een kamer open is én je de volle prijs betaalt, dat een kamer dan goed moet zijn. Dat is op dit moment helaas niet het geval.

Een kamer zonder bekend thema. Gaaf, toch?

De laatste dag van onze Barcelona trip was alweer aangebroken, gelukkig nog de tijd om twee kamers mee te pakken. In de ochtend starten we met 'Nathael'. Om de dag dus goed te beginnen, startten we weer met een horrorkamer. Maar wat wat nou precies het thema? Dat is denk ik de kracht van deze kamer, er is vrijwel niets bekend over wat zich in deze kamer afspeelt. Heel tof vind ik dat altijd. We staan voor de deur te wachten, tot hij op een kiertje gaat. Een stem van binnen spreekt ons toe. Wij vragen hem nog even, voor de zekerheid: "Can we do it witouth the physical contact?", het anwoord was was minder: "Of course not", de deur wordt dichtgesmeten...

Na even gewacht te hebben, kunnen we dan eindelijk naar binnen. Het begin is vaag en misschien zelfs een beetje frustrerend. Maar dat hoorde achteraf gezien bij het 'thema' van deze kamer. Hierdoor zitten we er wel vanaf het allereerste moment in. De spanning is meteen aanwezig. Het decor ziet er overigens onwijs goed uit in deze kamer! Na even rondspeuren vinden we plots ons hintsysteem. Een bekend hintsysteem overigens. Hetzelfde hintsysteem als bij de kamer 'Ellebanna'. Waarschijnlijk hebben deze twee kamers samen geinvesteerd in deze techniek. Het leuke is dat deze twee 'hintsystemen' elkaar ook kennen, wat zorgt voor leuke interactie.

Wat minder leuke interactie was de eerste interactie met de acteur. Het 'fysieke' was meteen heel duidelijk aanwezig en hier hadden we simpelweg geen zin in. We hebben aan ons hintsysyteem aangegeven dat we dit écht niet wilde. Gelukkig gaf hij meteen aan dat dit mogelijk was. Weet dus; ook als je een horrorkamer speelt, geef dit soort dingen gewoon aan. 9 van de 10 keer luisteren ze daar goed naar. Het speelde vanaf dat moment net wat relaxter. Nog steeds heel spannend, maar zonder fysiek contact.

Dan de kamer zelf. Hier kan ik natuurlijk weinig over zeggen. Juist omdat het thema niet bekend is, wat ook wel de kracht van de kamer is. Het enige wat ik kan zeggen is dat het decor heel tof is en dat de puzzels leuk en origineel zijn. Wel voelen ze hier en daar wat random aan. Als je achteraf aan ons vraag: wat hebben jullie nu precies gedaan? Dan moeten we allemaal zeggen: dat weten we niet. De gehele beleving voelt wat vaag aan en een verhaal is al helemaal niet te bespeuren. Wel blijft de kamer tot het laatste punt zijn spanning heel goed vasthouden.

Achteraf spraken we nog na met de host. Hij doet alles in zijn eentje, wat ik oprecht onwijs knap vindt. De kamer begeleiden, hintmachine zijn, acteur zijn, etc. Ook vroegen we hem hoe ver hij ging qua fysiek contact, dat gaat vrij ver kan ik je zeggen. Vraag jezelf op voorhand dus even af of je hier zin in hebt ja/nee. Verder is Nathael echt een topkamer om te spelen!

Wauw: één gaaf stuk decor!

Door naar de allerlaatste kamer van onze Barcelona trip. Wederom een kamer waar ik persoonlijk best naar uitkeek. We speelde als laatste kamer: "La Hora de las Bestidas". Een kamer die gebasseerd is op films/serie 'The Purge'. Dit is een thema waar je on-wijs veel mee kan! Heel erg benieuwd dus voor welke invalshoek ze hier hebben gekozen. Gaan we lid zijn van de mensen die gebruik maken van The Purge? Of gaan we juist schuilen voor deze mensen? We zullen zien!

We staan voor een winkelpand te wachten en op de afgesproken tijd gaat het rolluik open. We komen terecht in een vaag reisbureau. Die link snapte ik niet helemaal. Binnen kunnen we onze spullen opruimen en begin de kamer eigenlijk meteen. Op de televisie zien we dat de Spaanse overheid ervoor heeft gekozen een 'Purge' te gaan doen. 60 minuten lang is het mogelijk om alles te doen wat god verboden heeft. Spannend!

De kamer start in een kille, sfeerloze ruimte. De puzzels in deze kamer zijn vrij random en wat we nu precies aan het doen zijn weet niemand. Laten we deze ruimte dan ook snel vergeten. We komen namelijk vrij snel in de 'hoofdruimte' van de kamer. En wauw, wat een sfeer is hier ineens! Deze ruimte is prachtig! Achteraf hoorde we dat de eigenaren een bedrijf in hebben gehuurd die normaal filmsets bouwen. Dat zie je hier ook wel echt aan af! Het jammere is alleen dat je ook heel erg ziet dat na deze ruimte gedecoreerd te hebben, het budget op was. Alle ruimtes die volgen zijn namelijk ontzettend lelijk.

Qua puzzels komen we er ook niet echt in. Het is erg vaag wat we aan het doen zijn en veel puzzels vallen ook niet echt binnen het thema. Dan komen we oog in oog te staan met de acteurs, altijd spannend! Het vervelende is alleen dat een van de acteurs geen Engels sprak. Deze forse en boze man was dus in het Spaans heel boos op ons. Vervolgens was zijn vriend alles aan het vertalen voor ons. Dat maakt het allemaal net een stukje minder spannend. De kamer mist simpelweg een stukje natuurlijke flow en met het thema is verder weinig gedaan. Het is ook heel onduidelijk welke rol wij nu eigenlijk hebben? Zijn we de bad-guys? Of juist voor hun aan het verstoppen?

De kamer komt samen met pure frustratie omdat we een miniscuul sleutelgat niet kunnen vinden. Niets in de kamer wijst ons er ook op dat we naar dat punt zouden moeten gaan. De hosts spreken dus amper Engels en kunnen ons ook niet heel goed begeleiden. Jammer dus. Los van het stukje prachtige decor wat ze hebben, was deze kamer een beetje een domper.

Op naar de volgende tombe

Dag vijf van onze Barcelona trip was aangekomen, tijd om dus weer te gaan escapen! Op daf vijf startten we met een nieuwe Tombe. Een thema wat me doorgaans niet zo ligt, maar gisteren speelde we een onwijs goede tombe, dus hopelijk zou vandaag weer tof zijn. Tomb Hunter: Akasha's Legend stond op het programma. Deze kamer is van 'Escape Barcelona', dezelfde makers als Cybercity. Bij deze kamer was ik persoonlijk heel erg onder de indruk van het decor, mijn verwachtingen van de tombe waren dus hoog!

De kamer begint weer in thema, zoals bij zoveel kamers in Barcelona. Je wordt onthaald door een host en met hem reizen we af naar de tombe. Met de ogen dicht in een polonaise. Ze zijn hier in Barcelona niet zo gewend aan lange mensen, dus dikke tip: kijk stiekem toch een beetje waar je loopt. De host maakt het niet zo veel uit waar je loopt. De opmerking: "Watch your head" kwam dus net wat te laat. Enfin, we kunnen de kamer daarna snel beginnen.

Waar ik op hoopte, kwam gelukkig ook uit. We stonden ook hier weer in een prachtige tombe. Je zag wel dat dit een wat oudere kamer is, want hier en daar was het decor wel al wat versleten. In een tombe zou dat normaal niet zo opvallen, alleen de piepschuim decorstukken vielen daardoor net wat meer op. We starten hier overigens qua puzzels vrij vlot en we komen tijdens het begin in een prima flow te zitten.

Helaas kakte de flow voor ons daarna vrij snel in. Je wordt snel van hot naar her gestuurd in de tombe en op sommige momenten is het echt wel onduidelijk wat je nu precies moet doen. De hints zijn in thema (een soort spannende fluister toon), alleen daardoor ook heel onverstaanbaar. Bij een bepaalde puzzel merken we overigens ook dat de afwerking hier en daar niet al te best is. Wanneer je tijdens een 'voel puzzel' ineens een kroonsteentje in je handen hebt, kan die afwerking natuurlijk beter.

Zoals vaker in een tombe, wordt er in deze tombe ook weer flink geklommen en geklauterd. Dat is opzich prima, alleen niet wanneer je 1,90m of langer bent. Er wordt aan het begin namelijk gezegd: "Wanneer je moet klimmen, ga dan altijd met je voeten eerst". Dat wilde we netjes doen, alleen zijn de kruipruimte zo smal, dat het voor lange mensen écht een opgave is om je hier te keren.

De kamer komt samen in een tof gedecoreerde ruimte waar je een leuke puzzel moet doen. De puzzel die hier alleen aan voorafgaat, is weer zo'n typische flowkiller. Erg onduidelijk wat je moet doen, dat gecombineerd met onverstaanbaare hints resulteert in een wat mindere flow. Dan komen we bij de finale van de kamer waar we ook oog in oog komen te staan met de acteur. Heel veel meer dan 'oog in oog staan' was het namelijk niet. Achteraf hoorde we van mede escapers dat zij een hele goede acteur hadden, wat de kamer heel tof maakte. Voor ons viel dat dus wat tegen. De acteur was er, en daar bleef het ook bij.

Akasha's legend is een goede kamer om mee te pakken, begrijp me niet verkeerd. Ik denk alleen dat ze qua flow hier nog wel het een en ander kunnen winnen. Wanneer je hier een goede acteur hebt, kan ik begrijpen dat dit echt wel meespeelt in je beleving. Maar zeker qua decor, zou ik zeggen: pak deze kamer gerust mee!

Haha, bier!

Tijd voor kamer twee van vandaag, een kamer waar ik onwijs naar uitkeek; The Brewery. Zoals voor belen bekend is, is deze kamer gesponsord door het bekende Spaanse biermerk: Estrella Damm. Wanneer je in Spanje bent, kun je niet om dit biermerk heen. Dit moest wel een goede kamer worden. Na even gegeten te hebben bij de Sagrada Familia (dikke tip, deze ligt dus op loopastand van de kamer), was het tijd voor de escaperoom. Wat tof is, is dat je tijdens je wandelroute langs de brouwerij komt. Helaas ligt de escaperoom een stukje verder in een minder exposant gebouw, maar goed, dat mag de pret niet drukken.

We worden onthaald door een vriendelijke host en we krijgen vrij snel de uitleg van de kamer. We krijgen allemaal onze eigen rol en we mogen daarna 'inchecken' in de kamer. We starten in een tof gethematiseerde ruimte en hebben nog de mogelijkheid om naar het toilet te gaan. Nadat we dat allemaal gedaan hadden, kunnen we eindelijk starten. We starten met een introfilmpje. Ofja, filmpje? Laat dat 'pje' maar weg. De introductievideo is vrij lang. Maar deze is van hoge kwaliteit en hier wordt het verhaal meteen duidelijk. Wij moeten een biertje gaan brouwen.

Na de lange introductie van bierbrouwer Jusep, kunnen we beginnen. Het is vanaf de eerste seconde meteen duidelijk wat er van ons verwacht wordt en wat we precies moeten doen. We komen dan ook meteen in een heerlijke flow terecht, die we tot het einde vast weten te houden. Deze kamer komt (van alle kamers die we gespeeld hebben hier in Barcelona) het dichtst bij de standaarden die we gewend zijn in Nederland en België. Het decor is goed, het verhaal is goed te volgen, puzzels zijn leuk in thema, goed gebruik van geluid & licht, etc.

Wat ik het tofste vind aan deze kamer, is dat iedereen zijn/haar eurekamomentjes heef. Ookal ligt deze kamer je bijvoorbeeld helemaal niet, dan nog zul je je eurekamomenten hebben in deze kamer. De manier hoe ze dit gedaan hebben is erg leuk bedacht. Wat daarnaast echt van meerwaarde is bij een kamer als deze; hij is naast heel tof ook nog eens educatief. Je leert daadwerkelijk wat bij over het proces van bier maken. Ik kan eigenlijk niet heel veel meer over deze kamer vertellen, hij is gewoon erg tof om mee te spelen.

The Brewery is een absolute topkamer om mee te pakken tijdens je trip in Barcelona. Het decor ziet er netjes uit, de puzzels zijn leuk in thema en je leer daarnaast ook nog eens wat bij. Wat wil je nog meer? Wanneer je deze kamer hebt 'uitgespeeld' staat er ook nog eens een koude tarwesmoothie op je te wachten. Heerlijk!

Goeie gast, die Lucas!

Tijd voor de volgende kamer van de dag, nummer drie. Omdat de eerste twee kamers vrij 'tam' waren, zouden we hier weer een horror escape gaan spelen. Omdat we een beetje klaar waren met het standaard 'scaren', hadden we de kamer op voorhand gevraagd of we de 'mysterie' modus konden spelen in plaats van de realistische modus. Dat was geen probleem gelukkig. Eenmaal op locatie, start de kamer meteen in thema.

Het is erg donker en we worden binnengehaald door onze host. Het is meteen vrij spannend in de kamer! Op dit moment lijkt de kamer qua decor nog best netjes te zijn. Er wordt gebruik gemaakt van geur, etc. De meeste horrorkamers maken goed gebruik van het donker, omdat we dus de 'mysterie' modus speelde, ging later in de kamer het licht weer aan. Toen zagen we dat de afwerking vrij belabberd was. Enfin, terug naar het begin. Deze kamer heeft dus een 'Annabelle' thema. Niet zo zeer gebasseerd op de films, maar meer op het waargebeurde verhaal. In de kamer zien we de knuffel meteen staan, netjes opgeborgen. Je zult het al raden: de pop verdwijnt en wij mogen haar gaan zoeken. Zin in!

Deze kamer blinkt op twee dingen immens uit; de manier van 'opsplitsen' én het hintsysteem. Laten we beginnen met het eerste. Er is een unieke manier gevonden om de groep op te splitsen. Voor ons was dit alles behalve spannend (omdat we de mysterie modus hadden gekozen, zonder acteurs dus ook), maar wanneer je deze kamer speelt mét acteurs, kan dit best spannend zijn. Daarnaast kregen we van begin af aan ons hintsysteem mee: Lucas. Wat was dit top zeg. Je kunt continu contact met hem hebben. Onze host was een onwijs grappige gast, dus we waren continu aan het kijken hoe ver Lucas zou gaan. Dat resulteerde in de meest schunnige grapjes.

Dan de kamer zelf, die is niet zo heel goed. Het decor is zoals gezegd niet best. De puzzels zijn alles behalve origineel. Maar het ergste is nog: de kamer is eigenlijk niet in het Engels te spelen. Ondanks dat we dit hebben aangegeven, is alles in de kamer in het Spaans. Lucas, onze grote vriend, fungeert dus ook als vertaler. Maar dit doet hij continu real-time. Dus wanneer er een filmpje begint te spelen (in het Spaans), praat Lucas in het Engels mee, je moet op dat moment communiceren met je team in het Nederlands, om dat vervolgens terug te vertalen naar een puzzel, die weer in het Spaans is, dus moet je Lucas vragen wat deze woorden betekenen. Heel omslachtig en simpelweg niet te doen.

De reis door de kamer is ook maar vaag. Wat we nu precies gedaan hebben? Ik zou het niet weten. Er zitten hier en daar wel een aantal kleine leuke dingetjes in de kamer. Maar daar blijft het ook bij. Het lukt ons wel om die vervelende knuffel terug te vinden.

Achteraf spreken we met onze hosts en gaven we aan dat we Lucas echt heel leuk vonden. Nu blijkt dat hij in de andere modi niet zo vriendelijk is. We vroegen ook aan onze hosts wat we gemist hadden ten opzichte van de andere modi (hij noemde onze modus namelijk de 'kinder versie' van de kamer). Nu blijkt achteraf dat ze in deze kamer best ver gaan wat betreft fysiek contact (lees: de acteur kan je bijten). We waren dus heel blij dat we deze modus niet gekozen hadden.

Al met al mag je deze kamer dus overslaan omdat hij simpelweg niet goed speelbaar is. Wil je deze kamer toch héél graag spelen, vraag jezelf dan goed af in welke modus je de kamer wil spelen! ;)

Op avontuur in Gotham City

Door naar een kamer waar we op dat moment weinig van wisten; Poison van Kadabra Escaperooms. Deze kamer was pas zeer recent open gegaan. We hadden online toffe reviews gelezen én de kamer lag op de route. Meepakken dus! Omdat we nog weinig research hadden gedaan, was het onduidelijk waar deze kamer precies over ging. We komen aan bij een grote deur met de naam van de escaperoom 'Kadabra Escaperooms', op het logo prijkt een hoge hoed. Zou het dan een goochelaarskamer worden?

We komen binnen in een grote lege ruimte met een lamp op een klein bureautje. Hier konden we onze spullen opbergen en een deel van het verhaal vast lezen. Het was tijd voor ons om het asylum te gaan betreden. Er was een maniak ontsnapt die de stad wilde gaan vergiftigen. Om binnen te komen in het asylum, moesten we naambadges opdoen. Op deze badges zag ik staan: 'Gotham City'. Nice, weer een Batman kamer dus!

Omdat we deze reis al eerder een Batman kamer speelde (Abduction 4), daalde mijn verwachtingen wat. Want; hoe kun je dit thema realistisch neerzetten? Enfin, we starten snel met puzzelen en komen meteen in een heerlijke flow terecht. De start was qua decor 'oké'; niets bijzonders, maar gewoon netjes. De puzzels zijn wel meteen lekker in thema en goede communicatie in je team is een vereiste hier. Ik houd heel erg van dit soort puzzels. Al snel komen we terecht in de 'hoofdruimte' van de kamer.

En wauw, wat is dit gaaf uitgewerkt qua decor. Ze hebben er hiervoor gekozen om de kamer te laten afspelen in de stripboeken van Batman. Niet zozeer in de films. Alles in deze kamer ademt ook 'stripboeken'. Het decor ziet er écht uit alsof je in zo'n boek bent gestapt. De puzzels zijn erg leuk in thema. De ene puzzels is wat meer denkwerk, terwijl de ander meer is bedoelt om wat simpele dingen uit te voeren. Het decor in de kamer blijft ons overigens steeds weer verbazen, wat zat dit goed in elkaar!

Dan komen we uiteindelijk terecht in de eindruimte. Hier zit wederom een berg van puzzels in verstopt. In het begin lijkt het alsof het heel veel is, maar het sterke aan deze kamer is dat het continu heel duidelijk is wat je wel en niet kunt gebruiken. De kamer houdt de flow heel goed vast en we gaan er als een speer doorheen. Het enige minpunt wat ik kan benoemen over deze kamer is het einde. Je bent 'ineens' klaar en het einde is daardoor heel abrupt.

Achteraf spreken we nog na met onze enthousiaste hosts, die ook de eigenaren bleken te zijn. Vader en zoon weten nog onwijs veel te vertellen over de kamer en laten alle kleine details zien die in de kamer verstopt zitten. Het is echt een lust voor het oog hoeveel easter eggs er in deze kamer zitten. Uiteraard ga je deze niet allemaal zien tijdens het puzzelen, des te leuker vind ik het om het achteraf van de eigenaren te horen.

Poison is een absolute topkamer die je mee moet pakken. Lekker puzzelen in een heerlijk decor. En een kamer die niet eng is, ook wel eens fijn. Er zit een acteur in de kamer maar deze heeft geen grote rol én is niet eng, hooguit een beetje spannend. Laat je dus niet afschrikken door het feit dat er eentje in zit. Ik hoop van harte dat deze vader en zoon lekker doorbouwen met nieuwe kamers, dan kunnen we nog veel moois verwachten daar!

En wéér zo'n standaard 'enge' kamer

Door naar de laatste kamer van de dag, nummer vijf alweer. De laatste kamer op het programma is 'El Diamante de Almas' van Inmortal Room. Een kamer waar ik best benieuwd naar was, puur door het verhaal. Wij gaan langs bij een diamant tentoonstelling en we moeten er daar achterkomen wat het geheim is van de bekende diamantslijper. Omdat dit weer een enge kamer is, was ik heel benieuwd hoe ze dit thema: 1. zouden uitwerken en 2. eng zouden maken. Op naar de locatie dus!

Eenmaal binnen volgt een vaag intro met twee apparte hosts. Of ze zaten heel goed in hun rol, óf ze waren echt zo ongemakkelijk. Achteraf bleek dat ze hier een rol aannamen, dat deden ze dus best goed. Omdat we weer in een melige bui waren, gingen we weer kijken hoe ver de acteurs meegingen. Ze begonnen overigens zelf met de flauwe, schuine grapjes. Dit resulteerde in twee hosts die hun best moesten doen om hun karakter vast te houden om niet in de slappe lach te schieten. Hilarisch dus!

De start van de kamer is onwijs vaag. We worden als groep een soort van opgesplitst om met handboeien aan dezelfde puzzel te gaan doen. Deze puzzel heeft letterlijk niets met het thema te maken en voor ons is het dan ook een groot vraagteken waarom we dit aan het doen zijn. De kamer zelf is qua decor in het begin oke, maar qua afwerking nou niet heel spectaculair ofzo.

Daarna volgt snel het 'enge' gedeelte en daar vallen we weer terug in de standaard dingen die we al zo vaak hebben gezien. Bloed op de muren, harde muziek en een schreeuwerige acteur die daardoor totaal niet eng is. De puzzels zijn allemaal vrij simpel en passen soms wel en soms niet binnen het thema.

Het verhaal heeft overigens eindelijk een keer een goede rode draad en we hebben in ieder geval het idee wat we aan het doen zijn (verhaaltechnisch dan). De verhaal komt uiteindelijk logisch samen en door een lelijke gang lopen we langs de kamer terug naar de start. Nee, deze kamer blinkt eigenlijk niet uit in alle opzichten. Decor is matig, puzzels zijn matig, acteerwerk is matig, etc. Het is wéér zo'n standaard enge kamer waar ze in je gezicht blijven schreeuwen. Niet eng, maar vooral irritant. Ik persoonlijk zou hem lekker overslaan!

Er weer zo'n verschrikkelijke tombe in, toch?

Tijd voor dag vier van onze Barcelona trip. We staan lekker vroeg op om onze eerste escaperoom te spelen. Wat overigens erg fijn is ten opzichte van onze vorige reis (naar Griekenland). In Spanje is het gelukkig wel mogelijk om in de ochtend te spelen! We beginnen de ochtend bij: 'Misterios de Kemet'; een Egyptische graftombe. Op voorhand weet je eigenlijk altijd: "Dit thema kún je gewoon niet realistisch neerzetten". En na een dramatische tombe die we gisteren speelden, waren de verwachtingen ook deze ochtend vrij laag.

We werden door de Uber afgezet voor de ingang van de escaperoom (vandaag speelden we kamers die wat meer in het centrum lagen, dus besloten we de auto te laten staan bij het hotel i.v.m. parkeren). Na een aantal minuutjes wachten, konden we naar binnen. Ook bij deze escaperoom 'begint' je avontuur eigenlijk vanaf het begin. Hoewel het hier overigens wel mogelijk was om nog even naar het toilet te gaan. We werden ontvangen door een enthousiaste host. Misschien iets te enthousiast. Hij had duidelijk geen last van een ochtendhumeur, hij was - hoe kan ik dat zeggen? - vrij aanwezig. Met wat schuine grapjes en wat hyper gestotter, konden we 'de tombe' in.

We kregen op voorhand een helm op en als echte archeologen konden we gaan kijken of we de ingang van de Tombe zouden kunnen vinden. Helaas moest onze host terug naar 'boven' om wat te halen. En wat een pech; precies toen stortte de ingang in en stonden we er alleen voor. Op naar de tombe! En wauw, deze tombe.... is prachtig! Dit is oprecht voor het eerst dat ik een goede tombe kamer heb gespeeld. Want wauw, dit zag er goed uit. Een prachtig decor (achteraf hoorde we dat ze een echte Egyptische tombe 1:1 hebben nagebouwd), het geluid en muziek was goed, gebruik van licht was goed, puzzels waren oke. Dit kon nog wel eens tof gaan worden.

De puzzels volgen een logisch verhaal en ook de ruimtes volgen elkaar in logische volgorde op. Het is daarnaast ook continu duidelijk wat we moeten doen. In een Egyptische tombe kun je je natuurlijk voorstellen dat je onwijs veel informatie krijgt (denk vooral aan hiërogliefen). Maar gelukkig was het hier continu duidelijk wat we wel en niet konden gebruiken. We zaten dan ook in een lekkere flow.

Tot een bepaald punt... Hier werd het helaas ineens heel onduidelijk wat we moesten doen. En zeker wanneer je vastloopt in zo'n tombe, dan komen die hiërogliefen ineens op je af. Je kunt dan overal hints in zien en je weet plots niet meer wat je wel en niet kunt gebruiken. Ondanks dat het decor nog steeds onwijs goed was, kakte de flow hier volledig in. Waar ik me persoonlijk dan onwijs aan stoor, is de hints die we dan krijgen. Of ja, de hints die we eigenlijk niet krijgen. Wij waren volgens het verhaal natuurlijk de eerste die deze tempel betraden. Onze host wist dus verhaaltechnisch ook niet alles, alleen 'van horen zeggen'. Je krijgt vanaf dit punt dus niet echt hints, maar meer cryptische omschrijvingen. Leuk in thema, maar frustrerend tijdens het puzzelen.

Het einde komt prima samen en we kunnen via een prachtige uitgang de tombe weer uit. Hier werden we weer onthaald door onze enthousiaste stuiterbal. Misterios de Kemet is oprecht een toffe kamer om mee te pakken, de puzzels zijn tot op zekere hoogte erg leuk, maar vooral het decor is werkelijk waar prachtig. De helmen konden we overigens goed gebruiken, zeker wanneer je wat langer bent. Dit draag natuurlijk wel bij aan de sfeer in zo'n tombe. Ik zou hem dus zeker aanraden om mee te pakken. Ein-de-lijk een goede tombekamer gespeeld!

Man, wat een intro!

Door naar kamer twee van vandaag. 'Bermuda: The Secret never revealed' stond op het programma. Een kamer in het thema van de bermuda triangle. Hier kan je natuurlijk best veel mee qua thema, dus we waren heel erg benieuwd hoe deze kamer zou zijn. In een klein straatje vinden we de ingang van deze kamer. Op het exacte tijdstip wordt er gevraagd aan te kloppen en dan begint de ervaring voor jouw groep. Gelukkig is het hier wel mogelijk om naar de toilet te gaan.

Dan begint 'de introductie' van deze kamer. Omdat het net lunchtijd was geweest, waren we wat melig. En hadden we voor de deur al wat grapjes gemaakt met onze host. Hij reageerde hier gevat en leuk op terug. Dus dat moest een feest gaan worden. Dat merkten we tijdens de introductie van de kamer ook meteen. Er werd heel veel informatie gegeven en iedereen kreeg een soort rol. We moesten ons allemaal een voor een voorstellen en de schunnige opmerkingen en flauwe grapjes vlogen om de oren. Ik heb echt tranen gelachen tijdens dit intro. Ondanks dat we echt een immens lange introductie hebben gehad, was de sfeer meteen goed.

Juist omdat het zo grappig was, was ik heel benieuwd hoe de kamer zou zijn. Maar dan zodra je de kamer instapt, verandert de sfeer volledig. Je stapt binnen in een serieuze en steriele ruimte. Dat staat echt volledig haaks op de introductie die we zojuist gehad hadden. Al heel snel hebben we door dat dit écht niet onze kamer is. De puzzels liggen ons niet en het thema ligt ons ook totaal niet. Het decor is daarnaast matig tijdens de start en er is weinig sfeer.

Dan is het voor ons als groep tijd om af te dalen naar het 'doel van onze missie', dat doen we in een kleine kabine wat op een lift zou moeten lijken. Om deze te kunnen starten moeten we eventjes een puzzel oplossen. Dit is een van de meest frustrerende puzzels die ik tijdens deze vakantie heb gezien. Enerzijds omdat het veel (en secuur) leeswerk is en anderzijds omdat je er maar met één persoon naar kunt kijken omdat je in een veel te kleine ruimte staat. De frustratiegrens was inmiddels al bijna bereikt en toen kwamen we uit op de locatie waar we moesten zijn.

Hier sloeg de volledige stemming wéér om, het decor was hier namelijk onwijs tof! Wat ze hier hebben neergezet is echt onwijs gaaf. We hadden wel snel door dat de puzzels ons ook hier totaal niet lagen. Ondanks dat het decor tof was, was het thema ook gewoon niet zo mijn ding. Toen we bij de zoveelste puzzel vastliepen, waren we aan het overleggen wat we zouden doen. Omdat onze introductie van de kamer zó lang had geduurd, waren we bang dat we ruim over de tijd zouden gaan. Zeker gezien de velen puzzels die we nog zagen liggen. Omdat onze planning vandaag vrij strak was, besloten we aan de host te vragen hoe laat het was. Nu bleek dat we de oorspronkelijke eindtijd al hadden bereikt. Om de kamer te kunnen 'halen' hadden we nog zeker 40 minuten nodig volgens onze host. We besloten samen om deze kamer te eindigen.

Deze kamer was simpelweg gewoon niet zo ons ding. De introductie was hilarisch, maar niet echt passend bij het thema van deze kamer. het is een vrij serieuze missie die je gaat doen. Grapjes over 'poep en plas' passen dus niet echt op voorhand. Ondanks dat op een plek het decor best tof was, viel dat in de rest van de kamer heel erg tegen. De puzzels waren vrij pittig en lagen ons echt niet. Achteraf waren we heel blij dat we vroegtijdig waren gestopt met deze kamer.

Horror in een uniek thema

Op naar kamer drie van vandaag, na twee 'normale' escape rooms in de ochtend, vonden we het wel weer tijd voor een 'horror' kamer. Op naar Outline! Wanneer je in de buurt bent van de escaperoom, weet je meteen dat je op het juiste adres bent. Vanaf de buitenkant is het héél duidelijk waar de escaperoom zich bevindt. Outline is een horrorkamer met een 'fabrieksthema'. Een thema waarvan ik dacht: "hoe gaan ze dit eng maken?". Buiten het immense pand, staan de letters 'outline' groot op het gebouw in roestige letters. De sfeer zit er dus al goed in.

Eenmaal binnen komen we terecht in een voor portaal en gaat het spel eigenlijk meteen beginnen. Je moet hier alleen nog even betalen (let op: cash) en dan kun je eigenlijk starten. Ook hier is dus geen mogelijkheid om naar het toilet te gaan, je zit er meteen in. We komen binnen in een mooi gedecoreerde ruimte en kijken echt tegen een grote fabriek aan. Qua decor zat het hier best wel goed. Het plafond was amper afgewerkt, dat wel... maar dat waren we in Spanje inmiddels een beetje gewend. De rest van het decor zag er eigenlijk vrij goed uit.

We worden als groep snel opgesplitst en gaan zo door de eerste puzzels van het verhaal heen. Het is op dat moment nog niet echt heel eng, maar de spanning is zeker aanwezig. Dan komen we op het punt dat we de fabriek ingaan. Hier komen we vrij snel ook oog in oog te staan met onze acteur van vanmiddag. De eerste ontmoeting was meteen een gezellige; een van onze teamleden krijgt een enorme ruk aan zijn arm. Omdat we écht geen zin hebben in fysiek contact, geven we dit meteen aan. Omdat je niet echt een 'hintsysteem' hebt of een manier om contact te hebben met de hosts, is het even afwachten of ze dit gehoord hebben. Achteraf bleek; ze hadden dit gehoord én hebben ons meteen (fysiek) met rust gelaten.

De kamer blinkt ook hier weer uit in zijn decor, de afwerking is erg goed (op het plafond na) en er wordt goed gebruik gemaakt van licht en geluid. De puzzels zijn prima in thema en de kamer is écht spannend. Je maakt met je team echt een toffe reis door de fabriek en komt in verschillende vertrekken. Allemaal met hun eigen puzzels. Wat ik persoonlijk heel gaaf vind, is dat je gedurende het spel steeds meer leert over de acteur. Wie is hij/zij? Waarom is hij/zij hier? Waarom gedraagt hij/zij zich zo? etc. Hoe ze hier gebruik hebben gemaakt van de acteur vind ik ook echt heel tof bedacht.

Eigenlijk zit de kamer heel goed in elkaar tot een bepaald punt. Hier komen we wéér oog in oog te staan met onze acteur (die tot op heden niet heel blij was om ons te zien). In de ruimte waar we ons op dat moment bevinden, zit een puzzel die je moet oplossen met taal. Het probleem is alleen: wij spreken geen Spaans. We hebben de kamer immers in het Engels geboekt. Gelukkig blijkt de acteur helemaal niet zo bloeddorstig en worden de woorden vertaald. Voor mij was op dat moment de spanning ook meteen weg. We staan hier overigens in een slecht afgewerkte kale ruimte, die echt haaks stond op de rest van de kamer.

Dan komen we weer in een nieuwe ruimte die er wél weer tof uitziet; wat weer haaks staat op wat we hiervoor hebben gezien én wat een totaal andere look & feel heeft dan de rest van de gehele kamer. Ook hier is de afwerking weer prima, alleen is het plafond ditmaal helemaal niet afgewerkt. De puzzels zijn hier weer tof in thema en volgens een simpel verhaal. Dan komen we richting het einde van de kamer in een prachtig afgewerkte ruimte. Zelfs het plafond was hier perfect meegenomen. Hier zou alles van wat we hebben meegemaakt samenkomen. De puzzels zijn mooi in thema en tof om op te lossen, decor goed, geluid goed, muziek goed, op naar de grande finale!

Qua finale stort alles weer volledig in. Een beetje een deja vu voor ons naar 'La Casa'. Waar de rest van de kamer best sfeervol was bij Outline, hebben ze voor het einde weer gekozen voor een 'spookhuis einde'. Zo ontzettend jammer!

Outline is een relatief nieuwe kamer en dat zag je qua decor ook wel. De kamer ziet er erg netjes uit! Of je deze kamer nu moet spelen? Ik zou zeker zeggen: ja! Geef alleen tijdens het boeken meteen aan dat je geen zin hebt in fysiek contact. Er is namelijk geen mogelijkheid tot het kiezen van een bepaalde modus. Het einde zou ik persoonlijk meteen aanpassen, want dit was zo ontzettend jammer dat het echt afbreuk doet aan je totaalbeleving.

Waar zijn we nu beland?

Door naar weer een volgende kamer, nummer vier van vandaag. Na even wat gegeten te hebben, besloten we vast richting de escaperoom te lopen. Ook hier is het niet mogelijk om eerder aanwezig te zijn dan je gekozen speeltijd. De kamer start vanaf de eerste seconde. Gelukkig bevindt deze kamer zich op een groot plein en zijn er genoeg bankjes om even lekker in de zon te gaan zitten. Na even te hebben gewacht, konden we gaan beginnen aan ons avontuur in District 111.

We komen binnen in een klein kamertje, waar een nieuwsuitzending begint te lopen. Als snel is duidelijk dat we ons in een bepaald district van de stad bevinden waar niet alles pluis is. Aan ons de taak om enerzijds te overleven in dit district en anderzijds een bepaalde missie te voltooien. Dat moet goedkomen! We starten meteen met ons puzzelavontuur. Ik denk dat dit meteen een van de sterkste punten van deze kamer is; de puzzels. De puzzels zijn allemaal leuk in thema en passen goed binnen het verhaal. Het is heel logisch wat je moet doen en soms twijfelen we zelfs; is dit wel de bedoeling? We merken van begin af aan dat we parallel kunnen starten en daardoor komen we meteen in een lekkere flow. Top!

Dan komen we (via een hele gave doorgang) in het 'hoofddeel' van de kamer; en wauw! Dit zag er goed uit. Je waant je echt in een district waar de mensheid zelf een soort dorpje gebouwd heeft. Prima decor! Hier en daar kan de afwerking wel beter, zeker als je naar de plafonds kijkt. Maar het ziet er nog best realistisch uit. Het verhaal volgt zich heel logisch op en de puzzels blijven allemaal leuk in thema. Het toffe aan deze kamer is dat je écht een reis maakt door het dorpje en overal terecht komt. De puzzels zijn daarnaast heel functioneel. Je moet een bepaalde puzzel oplossen om verder te komen, maar verhaaltechnisch klopt dat ook. Klinkt heel vaag, maar je zult begrijpen wat ik bedoel als je hem gespeeld heb.

Richting het einde volgt er dan toch een puzzel die wat langer duurt en voor wat frustratie kan zorgen. Ook neemt het verhaal hier ineens een andere wending. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik persoonlijk het verhaal daar heel eventjes kwijt was. Het is wel heel logisch wat je aan het doen bent, maar waarom we dat aan het doen zijn was voor mij een beetje een raadsel. Grappig is ook dat je op ongeveer de helft van de kamer een toilet vrijspeelt. Dus weet; op voorhand kan je niet naar het toilet, maar vanaf ongeveer de helft van de kamer wel.

De kamer komt met een prima einde samen en we hebben het district overleefd én onze missie juist uitgevoerd. Onze host komt nog even vragen hoe we het vonden. Ik heb nog nooit zo'n ongemakkelijke host gezien als hij. Tijdens de kamer gingen er (technisch) ook wat dingetjes mis, die hij een beetje 'uit thema' oploste. Maar al met al hebben we een prima tijd gehad in District 111. Een kamer die je - wat mij betreft - absoluut niet mag missen.

Wat een horror beleving

De laatste kamer van de dag stond op de planning. We hadden al vier kamers gehad en dit zou de laatste van de dag zijn. Om het lekker af te sluiten, stond er een horrorkamer op de planning. We waren allemaal wat moe én we hadden eigenlijk niet zo'n zin in wéér een slechte horrorkamer (lees: mensen die continu in je oren staan te schreeuwen), dat we getwijfeld hebben om deze kamer überhaupt te doen. Enfin, we besloten toch vol goede moed naar de kamer te lopen want misschien kon dit wel een verborgen parel zijn.

Op Google Maps vullen we de gegevens van de kamer in en we lopen naar het adres. Daar bleek dat we een mailtje hadden gekregen dat we op een ander adres moesten zijn. Gelukkig was dat op loopafstand. Dit adres is bij een klein café en daar zien we de naam van de escaperoom met een QR code. We scannen deze code en daar kunnen we onze 'modus' kiezen. Voor ons ideaal want hier konden we invullen dat we toch niet de horrormodus maar de 'adventure' modus willen gaan doen. Gelukkig, geen diehard horror. Na het scannen (en kiezen van de modus) krijgen we een nieuwe locatie waar we naartoe moeten gaan. Je raadt het al; de locatie waar we zojuist al waren.

De entree van de kamer ziet er best netjes uit. In een soort voorportaal mogen we onze spullen neerleggen en ik moet zeggen dat ik het decor hier best prima vond ogen. Na het lezen van het verhaal worden we verzocht om naar de plaatselijke kapel te gaan (aan het einde van de gang). We komen een donkere kapel binnen en hier staat een non op ons te wachten. De spanning is meteen hoog en de non begint een schreeuwerige uitleg te geven. Ik hoor mezelf nog denken: "we hadden toch net 'adventure modus' gekozen?". Nadat onze non uitgeschreeuwd was, gaven we aan dat we hadden gekozen voor adventure modus. Zij reageerde vlot: nee, horror modus. Toen we aangaven dat we écht adventure wilden doen, was het paniek in de tent. De non verdween uit de ruimte, de muziek ging uit, de lampen gingen aan en de muziek werd een klein stukje vrolijker. Wat was dit een vaag begin.

Wat bleek nu; de QR code bij het café was alleen bedoelt om een filmpje te laten zien. Dit filmpje is per modus anders. Hier hadden we dus moeten kiezen voor de modus die we op voorhand hadden gekozen. Niet om op dat moment te kiezen welke modus we zouden willen doen. Dit was allemaal wat vaag. Paniek in de tent dus omdat de halve kamer omgebouwd moest worden naar onze modus. Acteurs moesten eruit, etc.

De lampen waren dus inmiddels aan en toen zagen we hoe verschrikkelijk dit decor was. Het hing allemaal houtje touwtje aan elkaar. Je was letterlijk bang om iets aan te raken omdat het wellicht kapot zou kunnen gaan. De puzzels waren niet heel goed, het verhaal was niet best, de muziek haperde, eigenlijk is er niets positiefs over deze kamer te zeggen.

Achteraf waren we heel blij dat we deze kamer niet gespeeld hadden in de horror modus. Dit was weer zo'n ordinaire 'scare' kamer geweest. Zo hard mogelijk schreeuwen om mensen 'bang' te maken. De adventure modus was overigens ook verschrikkelijk. Er was werkelijk waar niets leuks aan deze kamer. Heel veel meer valt er niet over deze kamer te zeggen. Gewoon niet spelen!

Dit voelt als thuiskomen

Dag vier van onze 'Barcelona' trip. We zijn wat verder van Barcelona omdat wij een stukje buiten de stad zijn gaan spelen om de nummer 1 van vorig jaar mee te pakken. Voordeel daarvan is dat je dan ook andere kamers op de route mee kan pakken. Noche de Perros is daar een goed voorbeeld van. Een kamer waar we totaal niets van hadden verwacht, maar die we alleen geboekt hadden omdat hij op de route lag. Heel benieuwd wat we dus zouden gaan meemaken.

Parkeren kan hier wat lastiger zijn, dus neem daar wat extra tijd voor (mocht je met de auto zijn). We moeste in snelle pas naar de kamer toe, want anders zouden we het niet gaan halen. Enfin, netjes op tijd kwamen we aan bij de kamer en werden we binnengelaten. Ook hier start de ervaring meteen vanaf de eerste seconde. En wauw, wat een verademing... we hadden een host die vloeiend Engels sprak. Achteraf bleek dat onze host in Amerika had gewoond, wat ontzettend fijn was voor ons. Overigens past het ook goed in het thema want we stappen binnen in een Amerikaanse diner. Hier krijgen we van onze host snel uitgelegd wat er gaande is in dit district waar we ons bevinden. We moeten opletten voor 'the orange man'. Hij is de baas van 'the streets' en we moeten opletten dat we hem niet kwaad maken.

Al snel gaat er wat mis en staan we er alleen voor. Puzzelen maar! Ik moet zeggen dat we vanaf de start van deze kamer terecht kwamen in een heerlijke flow en die heeft zich tot het einde goed stand gehouden. De puzzels zijn allemaal leuk in thema en komen goed samen met het 'verhaal' wat we volgen. Het decor is daarnaast ook nog eens netjes uitgewerkt. Noche de perros was eigenlijk oprecht een hele leuke kamer. Je bevindt je hier echt in een klein stadje en in allerlei verschillende vertrekken ben je bezig met puzzels en opdrachten uitvoeren. Dat gecombineerd met grappige interactie met een 'acteur' maakte het dat we deze kamer allemaal best tof vonden.

Het einde van de kamer is wat voor de hand liggend. We blijken weer met iets bezig te zijn wat je in meerdere escaperooms tegenkomt (qua verhaal). Wel moet ik zeggen dat de uitwerking hier echt subliem is. Er wordt in de kamer gebruik gemaakt van geureffecten. Voor ons als Hollanders echt een beetje thuiskomen. Ik denk wel dat het einde wat spectaculairder had gekund. Ineens sta je 'buiten' en heb je de kamer dus gehaald.

Achteraf hebben we nog de tijd gehad om even met de host na te praten en toen bleek er achteraf ook nog een hele leuke 'winactie' in de kamer te zitten. Een heel leuk element wat goed in dit thema past. Noche de perros was voor mij een van de leukste kamers die we gespeeld hebben. Niet omdat het decor zo groots was of de puzzels immens goed, maar juist het feit dat alles 'goed' was, was een verademing. Eindelijk eens een kamer waar we niet per se wat op aan te merken hadden. Hoewel het resetten tijdens het spelen een beetje irritant was omdat je de hosts gewoon kon zien. Maar al met al hebben we hier onwijs veel plezier gehad. Als je in de buurt bent dus absoluut een kamer die je mee moet pakken!

Tourist trap in jungletombe

Op naar kamer twee van vandaag. Ycatan el ultimo templo stond op de planning. Deze kamer stond ook weer op de planning puur omdat hij op de route lag. We moesten zo'n 6 uur rijden en dan is een tussenstop na een paar uur wel fijn. Op naar de zoveelste tempel dus! Coco room is een keten die door heel Spanje zit, dat had eigenlijk onze eerste red flag al moeten zijn. Maar goed, we hadden op de route niet heel veel beters te doen. We werden op locatie onthaald door een jonge Spanjaard, die prima Engels sprak. Na het invullen van onze gegevens, konden we gaan beginnen.

We stapten een jungle tempel binnen en daar kregen we onze laatste instructies van de host en konden we gaan beginnen. Vanaf het eerste moment wisten we meteen; dit is zo'n tourist trap escaperoom. Het decor was op zich nog best prima, maar overal waar je keek zag je lampen, camera's, geluidsboxen, etc. Dat in combinatie met puzzels die je overal al 100 keer hebt gezien, maakt het een prima kamer voor mensen die nog nooit een escaperoom hebben gespeeld. Na een aantal simpele puzzels opgelost te hebben, horen we een stem door de kamer. Spannend! De stem zegt: "Guys, stay in that room please. I forgot to lay down some papers in the first room. If you stay there I will bring it to you.". Echt spannend zo'n tempel!

Met bijna een nieuw record komen we de kamer uit en kunnen we weer terug de auto in. Heel veel meer valt er over deze kamer niet te zeggen. Het is echt zo'n typische kamer die gemaakt is voor gezinnen die nog nooit een escaperoom hebben gespeeld. Deze kamer kun je dus ook door heel Spanje spelen. Ondanks dat hij op de route lag, hadden we beter in de auto kunnen blijven zitten. Sla deze kamer dus gerust over!

Gaan we hier echt naar binnen?

Op naar alweer de laatste kamer van vandaag. De kamer die we nu zouden gaan spelen was er eentje waar ik enerzijds heel veel zin in had, maar anderzijds ook weer niet. 'La Casa' stond namelijk op het programma. De geruchten gingen dat deze kamer ver van de bewoonde wereld zou liggen en dat sommige mensen niet eens naar binnen durfde. Zou het echt allemaal zo erg zijn? Om ons goed in te kunnen leven, besloten we op voorhand nog even te lezen waar deze kamer nou precies over gaat. Het verhaal is dat wij naar een vakantiehuis gaan die gebouwd is op een oude waterput, waar in het verleden een klein meisje in was gevallen. Alle alarmbellen gingen bij mij al rinkelen, dit was namelijk het verhaal van 'The Ring', een van de meest spannende films die ik ooit heb gezien. Heb ik hier nog wel zin in?

We moeten ons melden bij een hotel in een klein dorpje buiten Barcelona. Kom hier lekker op tijd zou ik aanraden! Het hele hotel is namelijk een beleving op zich. Je kunt hier in thema eten én zelfs overnachten. Wanneer er de tijd is, mag je op verkenning in het hotel. Dit was al vrij spannend. Mooie decors, goed gebruik van licht en geluid, dit voorspelde veel goeds! Na een tijdje rondwalen door het hotel, kregen we te horen dat de eigenaar van ons vakantiehuis helaas niet naar daar kon komen om ons mee te nemen naar zijn vertrekje. We zouden zelf met de auto die kant op kunnen rijden. We krijgen een plaatsnaam door en als we zouden vertrekken, zouden we onderweg een WhatsApp bericht van hem krijgen met het daadwerkelijke adres. Let's go dus!

Het dorpje ligt op ongeveer 15 à 20 minuten rijden van het hotel. Wat ik meteen kan aanraden is om deze kamer in de avond te spelen. Dat maakt het allemaal net wat spannender. Nadat we zijn gearriveerd in het kleine dorpje, krijgen we het adres. Of ja, adres? Het was een GPS locatie. Dat voorspelt niet veel goeds. Vanuit het dorp moeten we de berg op en horen we ineens vanuit de navigatie: "rechts afslaan". Hier kunnen we toch niet in? Via een klein zandpaadje (met flinke stenen) rijden we een heuvel op. Hier zien we een groot verlaten huis met een knipperend lampje. Ik denk nog in mezelf: "Guys, gaan we hier echt naar binnen?". Het gehele voortraject van het hotel naar de escaperoom zelf is zo immens spannend en uniek. Wat was dit goed zeg. Zoals 'De Milde Dicator' al in zijn review schreef... ik had het persoonlijk niet erg gevonden als we hier niet waren geraakt.

Vol goede moed stapten we het huis binnen. De ervaring startte meteen vanaf het eerste moment. We staan hier écht in een verlaten huis. Met de schrik nog in de benen, kunnen we wel gaan starten aan ons avontuur. Het begin is meteen 'spot on'! Twee van ons (waaronder ikzelf) hadden meteen een flinke 'scare' te pakken. Heel gaaf, maar aan de andere kant ook wel weer jammer. Je staat hier binnen een aantal seconden al oog in oog met de acteur en weet dus hoe hij/zij eruit ziet. Later blijkt dat ze dit immens enge moment ook niet meer kunnen toppen.

Dan de kamer zelf; de puzzels vallen prima binnen een bepaald thema, maar wat we precies aan het doen zijn, dat vraag ik me echt af. De acteur is vaak aanwezig waardoor het spanningsniveau snel afneemt. De kamer zelf is vrij recht toe, recht aan. Weinig gekke dingen. Een prima decor, afwerking kan hier en daar beter. Op bepaalde punten zie je best wat slijtage, maar dat past natuurlijk wel binnen dit thema. Op een bepaald moment staan we met 4'en echt met onze mond vol tanden. Er wordt hier een heel gaaf stukje techniek getoond.

Eigenlijk blijft de kamer wel te allen tijde een bepaalde spanning behouden. Tot het uiterste einde, hier vallen ze - wat mij betreft - wel door de mand. Waar de gehele kamer een mooie spanningsopbouw lijkt te hebben, verandert het einde ineens in een 'Walibi Fright Nights spookhuis'. Iets wat hier echt niet had gehoeven. Het einde is voor ons nog vager omdat achteraf blijkt dat we nog een sleutel niet gebruikt hadden. Zijn we nu klaar? Moeten we nog door? We hebben echt nog enkele minuten buiten staan malen wat we nu moesten doen.

La Casa is een absolute topkamer die je mee MOET pakken tijdens je Barcelona trip. Let op; je hebt dus wel een auto nodig voor deze beleving. En kleine tip; huur een SUV of in ieder geval een auto die niet zo dicht bij de grond ligt, dat heb je hier echt wel nodig. Wij hebben onze huurauto omgeboekt en daar waren we achteraf blij mee. Het hele voortraject vóór je daadwerkelijk de kamer gaat spelen was zo immens goed en uniek, dat ik begrijp waarom deze kamer zo hoog in alle lijstjes staat. De kamer zelf is tot bepaalde hoogte ook best goed. Ik baalde alleen een beetje van het einde.

Een tolk die amper Engels spreekt...

De eerste dag met escaperooms was voorbijgevlogen. Vandaag stonden er relatief 'weinig' kamer op de planning, slechts drie. Dat komt omdat wij vanuit Barcelona +/- 6 uur de auto in zouden stappen voor één kamer. Gelukkig konden we op de route nog een kamer meepakken. Enerzijds fijn omdat het lange stuk autorijden hierdoor wat minder werd, anderzijds natuurlijk fijn om een extra kamer te kunnen spelen. De kamer die op de route lag; 'La Hermandad de las Sombras', is gemaakt door 'Mad Mansion' een bedrijf wat concepten van escaperooms uitwerkt. De kamer waarvoor wij onze hele planning hadden omgegooid én die vorig jaar #1 van de wereld was, is van dezelfde maker/bedenker/bouwer. De verwachtingen waren dus al hoog, ook voor deze kamer!

Helaas kregen we een aantal dagen voordat we de kamer zouden spelen een berichtje van de eigenaar dat hij de kamer had geannuleerd, omdat hij geen Engelse host kon vinden. Na wat heen en weer berichten sturen, konden we later beginnen en dan zou er een Engelse host/tolk aanwezig zijn. Nou, prima opgelost. Toen we echter op locatie aankwamen, zagen we de paniek in de ogen van de eigenaren (overigens twee hele lieve mensen). De Engelse host was namelijk nog niet aanwezig. Voor ons ook wel een beetje spannend, want onze planning was vrij strak, omdat we dus later moesten beginnen. Na wat vertraging op te hebben gelopen, konden we dan eindelijk gaan beginnen.

Het verhaal van deze kamer was best veelbelovend; we zouden moeten afreizen naar een dorp om daar de koning van de troon te stoten. Er zou een man door het dorp dwalen die zich in de schaduwen zou bewegen. Telkens als hij er zou zijn, zouden we muisstil moeten zijn. Dat in een Middeleeuws thema, ik vond het helemaal geweldig. Kleine spoiler; hier komt tijdens de hele escape letterlijk NIKS van terug. Jammer. De start van de kamer was ook een beetje raar. Je start buiten de kamer met een soort 'escape box' om vervolgens in thema terecht te komen in een taverne. Vreemd.

Toen we binnenstapten, dacht ik nog: "Dit decor ziet er goed uit". Dit was typisch zo'n decor dat 'op het eerste oog' er goed uit zag. Naarmate we verder in de kamer kwamen óf wanneer je net wat beter naar het decor keek, zag je dat het lelijk, onafgewerkt en versleten was. Erg jammer. Wat ook meteen opviel was dat onze 'Engelse host/tolk' niet zo heel goed Engels sprak. Dat frustreerde vanaf het begin eigenlijk al.

We worden in thema naar de start van ons avontuur gebracht en hier kon het dan eindelijk gaan beginnen. Op het begin komen we best in een lekkere flow. Ondanks het versleten decor, is het wel knap wat ze hier neer hebben gezet. Echter kakt die flow vrij snel in en dan ga je je frustreren aan de kleinste dingen. Een puzzel in het bijzonder breekt ons mentaal allemaal. Waar ze deze logica vandaan hebben gehaald weet niemand. Omdat onze hosts eigenlijk geen Engels spreken, komt de lieve eigenaar ons in de kamer helpen en mee de puzzel oplossen.

Waar het helemaal misgaat in deze kamer is het einde. Hier stonden we met z'n vieren stomverbaasd te kijken wat we nu eigenlijk aan het doen waren. Er staat hier best een tof decorstuk in de ruimte. Dus we dachten echt: "wauw, als ... zou gebeuren, dat zou wel heel tof zijn". Dat was inderdaad tof geweest. Hier word je echter toegesproken door de amper Engelssprekende host door een AliExpress microfoon die ze bij de buren hoorde kraken. Nee dit was niet best.

Samenvattend was La Hermandad de las Sombras onze eerste echte tegenvaller tijdens de trip. Ondanks dat hij op de route lag naar de volgende kamer, had ik liever 6 uur achter elkaar in de auto gezeten dan speciaal voor deze kamer te stoppen. Waar we hoopten dat deze kamer in zou uitblinken; decor, liet hij best wat steken vallen. Dat voorspelde niet veel goeds voor de volgende kamer. Terug de auto in...

Penny' not so 'wise

Door naar de kamer waar ik persoonlijk het meeste naar uit keek tijdens deze trip: 'Tú también Soñarás'. We hebben heel erg getwijfeld wat we met deze kamer zouden doen. Deze kamer kwam natuurlijk op onze radar omdat deze vorig jaar de nummer 1 van de wereld was. En wanneer zo'n topkamer op 'slechts' 6 uur rijden is van de locatie waar je bent, moet je deze eigenlijk toch wel meepakken. Boeken dus! Dat bleek niet zo gemakkelijk. Alsof je kaartjes aan het kopen bent voor een concert of festival. Met drie man zaten we klaar om op het exacte tijdstip een tijdslot te boeken. Er waren maar heel weinig tijdsloten in het Engels te boeken, dus of het zou lukken was al spannend. Toen hield de website er helaas mee op. Tot diep in de nacht heeft een van onze teamleden proberen te boeken, uiteindelijk met succes. Wij konden tijdens onze trip de voormalig nummer 1 van de wereld gaan spelen, zin in!

Maar konden we hem wel spelen? Vlak nadat wij hadden geboekt, kondigde de eigenaren aan dat ze vanaf heden geen Engelse groepen meer zouden hosten. Maar goed, op het moment van boeken kon dat nog wel. We besloten een mailtje te sturen in zowel Engels als Spaans. Daar kregen we na lang wachten reactie: "We gaan proberen de kamer in het Engels te doen". Dat is niet iets wat je graag hoort als je zo'n 6 uur de auto in stapt speciaal voor deze kamer. Ook tijdens onze trip gaven alle hosts van andere kamers steeds aan: "huh, die is toch niet in het Engels te spelen?", spannend dus. Eenmaal bij de kamer aangekomen, lag er een brief te wachten op ons. Of we deze wilde ondertekenen. Deze was in het Engels. Op dat moment wisten we dus: we kunnen de kamer spelen!

Goed, na flink wat gestress vooraf, konden we dan eindelijk gaan beginnen. We starten in een soort voorportaal waar we onze spullen kunnen achterlaten en waar we het verhaal te horen krijgen. Deze kamer is natuurlijk gebasseerd op de boeken en films van 'IT'. Onlangs speelde ik eenzelfde kamer in Düsseldorf die ik al onwijs gaaf vond, laat staan deze topper. Ik moet zeggen dat het voorportaal qua decor er niet heel spectaculair uitzag. Maar goed, dit was enkel een voorportaal. We moesten daarna om het gebouw lopen om daar te starten. Hier stond een vrouw in een zwart gewaad ons op te wachten, die net voor ons naar binnen ging. Dit zit toch niet in de boeken en films van 'IT'? Goed, ons avontuur kon beginnen.

Ons was gevraagd om onderling in het Engels te communiceren, zodat de hosts ons goed konden begeleiden. Dat was achteraf ook wel nodig, want wat een hulp hadden we hier nodig zeg. Tijdens de start merkten we al snel dat de puzzels in thema waren, maar dat ze helemaal niks met het verhaal te maken hadden. Want wat waren we hier in godsnaam aan het doen? Qua decor zag het er best netjes uit, maar de topkamers in de Benelux zijn qua decor en afwerking veel beter dan dit. Overal zag je de boxen hangen, de camera's in het zicht, kabels die niet weggewerkt zijn. Zijn we dan echt zo verwend in de Benelux?

Daarna volgen de eerste 'scares' in de kamer. Vanaf dit moment was de kamer mij eigenlijk al kwijt. Er werd een deur open en dicht getrokken. Echter bevond zich achter deze deur de controlroom. Stel je voor: je staat in een best netjes afgewerkt landhuis waar een deur klappert. Achter deze deur zie je wit geverfde muren met TL-balken. Eng he? Vlak daarna komen we oog in oog te staan met 'de acteur'. Uiteraard is de acteur in deze kamer 'Pennywise', de clown uit de films en boeken. Het kostuum was erg mooi, maar de desbetreffende acteur pastte maar net in het pakje. Ook dit maakt de totaalbeleving een stuk minder eng.

Tsja, wat valt er verder over de kamer te zeggen. Het ziet er allemaal prima uit. De puzzels zijn leuk (maar wat we aan het doen zijn is oprecht een groot vraagteken). Uberhaupt, verhaaltechnisch, wat doen we in godsnaam? Alle horrorfilms komen voorbij: IT, Chucky, Annabelle, Slenderman, etc. De flow zit er op zich wel prima in, dat moet ik eerlijk toegeven. Waar ik vooral van baal is dat hetgeen wat we verwacht hadden, dat bleef uit; verbluffend decor én goed acteerwerk.

Hoe kan het dat deze kamer op nummer 1 van de wereld heeft gestaan? Dat is een vraag die ons maar blijbleef. Begrijp me niet verkeerd, het was best een prima kamer. Maar om nou te zeggen dat dit de beste kamer ter wereld is. Er is hier nog onwijs veel te winnen vooral qua afwerking én acteerwerk. Je gaat natuurlijk met torenhoge verwachtingen naar deze kamer toe, sterker nog; je gooit heel je planning om. Voor ons viel de kamer een klein beetje tegen. Zeker omdat we flink wat stress hebben gehad op voorhand of het überhaupt wel mogelijk was deze kamer te spelen. Ik blijf toch maar weer zeggen; wat zijn we in de Benelux verwend met onze topkamers.

Repeat!?

Door naar de derde - en laatste - kamer van de dag. Na een kleine tegenvaller bij de vorige kamer, mogen we 'The Innkeepers Son' gaan spelen bij Dragonborn. Ook deze kamer is weer een 'Mad Mansion' kamer. De makers van de vorige kamer die we speelden. Vandaag speelden we al twee kamers die bedacht/gemaakt waren door 'Mad Mansion' en deze vielen alle twee wat tegen. Hopelijk zou dit dan de topper van de dag gaan worden.

De kamer bevindt zich in een klein centrumpje, dus reken wat extra tijd om te parkeren. Na een klein stukje wandelen komen we aan bij de locatie. Er is op dat moment nog een groep binnen. Een groepje Amerikanen die ook speciaal naar hier zijn gekomen om te escapen. Zij vonden deze kamer geweldig, dat voorspelt veel goeds.

Eenmaal binnen moet ik zeggen dat het decor er hier best netjes uitziet. We worden ontvangen door de herbergier. Omdat er buiten een zware sneeuwstorm is, kunnen we overnachten in de kamer van zijn zoon. Die is namelijk verdwenen. Eenmaal in dit kamertje valt meteen op dat het decor versleten is en dat we zo door het plafond heen kunnen kijken. Hier begint voor ons het puzzelavontuur.

De puzzels zijn allemaal prima in thema en we hebben eigenlijk vanaf het begin een prima flow te pakken. Hier en daar volgt wat interactie met de acteur in de kamer. Nadeel is dat de herbergier slecht Engels spreekt. Meest hilarische in de kamer is wanneer we een bepaalde opdracht krijgen die we met de acteur moeten doen. Wanneer je hier vol in meegaat, kan dit leiden tot hilarische taferelen. Zelfs de acteur zat te lachen in zijn masker.

Hierna komen we terecht in een nieuw gedeelte van de kamer wat er best spectaculair uitzag op het eerste oog. Wel zie je meteen dat het decor voornamelijk gemaakt is van piepschuim en dat er best wel wat versleten is. Hoogtepunt is een mooi decorstuk waar je ook interactie mee moet hebben. Dit decorstuk spreekt tegen je en kan alleen 'ja' en 'nee' zeggen volgens het verhaal. Omdat de host zo slecht Engels sprak, kon hij blijkbaar ook 'repeat' zeggen. Het was zo stom dat we hier zo om hebben moeten lachen.

De kamer komt samen met een overload aan puzzels. Waar we dachten dat we zo goed als klaar waren, zagen we ineens nog heel veel slotjes hangen. De kamer zit over het algemeen best logisch in elkaar. Dus het is al snel duidelijk wat we wel/niet moeten doen. Het verhaal komt samen en onze queeste is volbracht.

De kamer bij Dragonborn is een samenraapsel van verwijzingen naar Game of Thrones, Skyrim en Elden Ring. Een beetje hetzelfde als de andere kamers van 'Mad Mansion' zijn ze denk ik heel bang om een claim te krijgen, maar willen ze wel graag meeliften op bekende IP's. The Innkeepers Son was een prima kamer om te spelen, maar nou niet echt een kamer om te zeggen "wauw, dit was gaaf". Prima als je in de buurt bent, maar ga hier niet voor omrijden.

Eindexamen gehaald!

Het is weer tijd voor een nieuwe trip naar het buitenland. Spanje staat op de planning deze keer. Het slechte weer in Nederland achtergelaten en plaatsgemaakt voor de heerlijke zon in Barcelona. De eerste kamers die op de planning staan, zijn de 'Abduction' kamers. Ondanks dat ze hier tal van kamers hebben, spelen we er twee (volgens reviews de twee beste). We starten met Abduction 3: The Exam. Het is altijd spannend hoe het niveau in het buitenland is, want in Nederland en België hebben we nu eenmaal een hele hoge standaard. Enfin, na even gewacht te hebben, kunnen we dan echt beginnen met de eerste escape van de trip!

Wat je veel terugziet in Barcelona, zijn kamers die vanaf de eerste seconde beginnen. Bij 'Abduction 3' was er nog een mogelijkheid om naar het toilet te gaan, maar dit is bij het meerendeel van de kamers niet het geval. Na een korte sanitaire stop, konden we gaan beginnen. Meteen valt op dat het afwerkingsniveau hier dramatisch is. We bevinden ons in een zwart geverfd hok, meer dan dat is het niet.

De kamer start op leuke wijze en er volgen een aantal leuke puzzels. We hadden al snel door dat deze kamer het vooral moet hebben van zijn 'FUN-factor'. Wat hebben we hier gelachen. Het zijn voornamelijk fysieke puzzels, die je op sommige momenten best wel op de proef stellen. De kamer is prima om te spelen en we zitten in een lekker flow. Ga hier niet op het 'decor' letten en verwacht al helemaal geen verhaal. Want wat je aan het doen bent? Ik vraag het me nog steeds af.

De rode draad door de kamer is eigenlijk dat wij getest zouden worden en dus een examen af moeten leggen. De spelletjes tijdens dit examen zijn oprecht best leuk om te doen. Uiteindelijk kom ik het beste uit de verf met het eindexamen, leuk hoe ze dit hebben aangepakt. Is dit nu een kamer die je echt moet spelen? Ik zou hem lekker meepakken als je in de buurt bent en gewoon even een uurtje lol wil hebben. Ga hier alsjeblieft niet je hele route voor aanpassen.

Mijn teamgenoten vonden het top, ik (k)nie

Door naar kamer twee van onze Barcelona trip. We hadden al een goede opwarmer gehad bij Abduction 3: The Exam. Door naar de volgende kamer dus. Omdat we de vorige kamer vrij snel hadden gehaald (de flow was goed), zat er flink wat tijd tussen de twee kamers. Gelukkig gaf onze host aan dat we buiten konden wachten en dat hij binnen 10 minuutjes de deur van de volgende kamer zou openen. Na ongeveer een half uurtje in de zon te hebben gewacht, kon ons tweede avontuur beginnen.

Het thema van deze kamer is 'Batman', een thema wat mij persoonlijk best wel ligt. Alle films gezien en ook de comics vroeger verslonden. Wel vroeg ik mezelf meteen af: "Hoe is vredesnaam ga je dit realistisch nabouwen?", zeker gezien de vorige kamer van deze eigenaar 0 afwerking had. Enfin, we konden ons avontuur in de wereld van de vleermuis gaan starten. Na een korte introductie in (weer) een kale zwarte ruimte, dalen we af naar 'The Batcave'. Ik was best wel heel erg onder de indruk toen we binnenkwamen. Dat kwam voornamelijk door één specifiek decorstuk. Ga je dit van wat dichterbij bekijken, dan zie je dat het best wel knullig is opgebouwd. Maar goed, er is bij deze kamer in ieder geval decor.

Meteen valt op dat deze kamer wéér onwijs fysiek is, en dat heb ik geweten (helaas). Tijdens een van de eerste puzzels besloot ik aan een klimrek te gaan hangen en daar viel ik uit. Achteraf bleek; scheur in de meniscus. Hele week rondgewankeld met een dikke knie. Uiteraard is dit een stukje knulligheid van mezelf, want er lag gewoon valbescherming onder dit klimrek. Maar ik moet daarnaast wel zeggen dat er best wel wat onveilige punten in deze kamer zijn. Een bepaalde puzzel in de eerste ruimte is netjes beschermd, maar precies op het punt waar het gevaarlijk wordt, kun je je hand er zo tussensteken.

Ik moet zeggen dat ik verder van de kamer erg weinig heb meegekregen, vooral door de pijn in mijn knie. Wel weet ik dat de afwerking, etc. weer minimaal was, maar dat er deze keer wel gebruik werd gemaakt van een decor. Verder heb je in de kamer ook echt wel wat voorkennis nodig voor een specifieke puzzel. En wederom is het een hele klus om deze kamer te kunnen voltooien, je fysieke gesteldheid wordt echt op de proef gesteld!

Abduction 4: The Enterprises is een prima kamer om te spelen. Hier en daar wat onveilig, dus let een beetje op wat je doet in deze kamer. De puzzels vallen allemaal binnen het thema, maar wat we verhaaltechnisch nu precies hebben gedaan? Dat is ook hier weer de vraag. Tot slot krijg je een heel tof aandenken mee. Leuk dat ze dat hier doen. Ook bij deze kamer zou ik adviseren, pak hem gerust mee als je in de buurt bent. Maar ga hiervoor niet je volledige planning aanpassen.

Red or blue pill?

Tijd voor kamer drie van onze escape trip in Barcelona; Cybercity 2049. Dit was zo'n kamer waar we al onwijs veel over gehoord hadden. De verhalen die we echter hoorden waren heel wisselvallig. Veelal hoorden we terug dat het qua decor onwijs tof zou moeten zijn, maar dat de puzzelflow tegen zou vallen. Omdat deze kamer zo hoog in alle lijstjes staat, is het moeilijk om er 'zonder verwachtingen' naartoe te gaan. Zeker omdat dit een van de toppers van onze trip zou moeten zijn. Toch proberen we zonder verwachtingen binnen te stappen.

De start van deze kamer is in mijn optiek een beetje jammer, hier zou meer uit te halen zijn. Je staat in een lelijke gang met iemand te praten die doet alsof hij rechtstreeks uit een Terminator film komt. Wanneer je dan een flauw grapje maakt, wordt er niet echt op gereageerd. Maar goed, we komen hier niet voor het intro, maar voor de kamer zelf natuurlijk.

De start is meteen goed. Het decor is hier onwijs gaaf. Dat is toch iets zeldzaams in Barcelona bleek achteraf. De puzzels zijn tof in thema en het is duidelijk wat we moeten doen. Dit voorspelt veel goeds! Dan komen we eigenlijk in de 'creme de la creme' ruimte van deze escape room. Het decor is hier onwijs prachtig. Ik had het oprecht geen probleem gevonden om hier een uur simpelweg rond te koekeloeren. Maar goed, we zijn er natuurlijk om de wereld te redden! Het verhaal/onze missie is gedurende de kamer eigenlijk vrij duidelijk. De puzzels zijn oké, maar hier en daar zitten er wat verveldende flow killers tussen.

Dan komt het volgende puntje in de kamer; de acteur. Cybercity is een kamer die niet eng is, maar toch zit er een acteur in de kamer. Ik vind het altijd onwijs tof om te zien hoe een kamer dit implementeerd. Ik denk dat er bij Cybercity meer uitgehaald had kunnen worden. De acteur zat prima in zijn rol, daar niet van, alleen was hij meer 'aanwezig' dan echt onderdeel van het spel. Later in de kamer heb je ook wat interactie met een acteur. Dit was erg grappig, maar duurde echt veel te lang.

Wat mij gewoon heel erg opviel aan deze kamer is dat er veel budget is geweest voor een gedeelte decor in deze kamer. Maar het leek alsof het decor daarna op was. Sommige gedeeltes in deze kamer zijn amper gedecoreerd en zelfs oerlelijk. Dat in combinatie met puzzels die net frusteren én een tergend slecht einde, maakt het dat deze kamer toch niet echt die 'wow-factor' had.

Achteraf hoorde we dat je verschillende keuzes kunt maken in het spel en dat je daardoor verschillende eindes kunt hebben. Dat gegeven vond ik onwijs gaaf. Alleen merk je hier tijdens het spel niets van. Hoe gaaf zou het zijn dat je een belangrijke keuze moet maken met je team waarvan je weet dat je hierdoor een andere wending zou kunnen krijgen. Nu hadden we 'per ongeluk' keuzes gemaakt omdat iemand simpelweg met een puzzel bezig was.

Cybercity was een toffe kamer, zeker qua decor (tot op zekere hoogte). Ik denk dat het spel met de acteur hier beter zou kunnen én dat de puzzels in veel gevallen echt verbeterd zouden kunnen worden. Al met al zou ik wel echt aanraden om deze kamer te gaan spelen, als is het maar voor het decor!

Hink-stap-sprong

Door naar de laatste kamer van onze eerste dag escapen in Barcelona. Door naar een kamer waar ik onwijs naar uitkeek (not); La Posesión. Ik weet niet wat het is met die 'duivelsuitdrijvingen' elke keer, maar dat thema ligt me niet zo. De laatste kamer met dit thema (in Athene) was voor mij anderhalf uur in de 'freeze' modus. Wel vind ik het achteraf dan onwijs gaaf, juist omdat ze mij zo uit mijn systeem krijgen. Ik was dus heel benieuwd wat we hier weer zouden gaan zien.

De kamer ligt op ongeveer 40 minuten van het centrum van Barcelona. Voor ons lag het perfect op de route aangezien wij de dag erna een stukje zouden moeten rijden. Omdat ons hotel in de buurt was, konden we lopend naar de kamer toe. Het was weer zo'n typisch 'escape room wijkje'. We hadden hier allemaal weer het idee: "Hoe kan hier een escaperoom liggen?". Toen we echter aankwamen bij de kamer, schoten mijn persoonlijke verwachtingen meteen omhoog. De kamer bevindt zich namelijk op de begane grond van een flatgebouw, maar ondanks dat, is de volledige buitengevel van de kamer in thema. En hier kreeg ik persoonlijk al een beetje de kriebels van. Wat zou ons binnen nu weer te wachten staan?

Zoals bij veel kamers in Barcelona, begint het spektakel meteen vanaf de eerste seconde. Zo ook hier, vanaf het eerste moment zitten we meteen in het verhaal. Wat ook meteen opvalt als je het 'huis' binnenstapt, is het decor. Wat zag dit er onwijs goed uit zeg! We krijgen hier korte uitleg over wat we komen doen in dit huis. We zijn hier omdat het zusje van deze lieve meneer in coma ligt. Helaas blijkt even later dat ze bezeten is en dit wordt op een spectaculaire manier kenbaar gemaakt. Wauw, dit was gaaf. Helaas merk je wel dat de gemiddelde Spanjaard wat kleiner is dan wij zijn. Met mijn 1,91m kon ik helaas net de techniek zien van wat er hier zojuist gebeurde. Dat was een beetje jammer. Maar desalniettemin, zaten we er meteen in en de spanning was aanwezig.

Na deze spectaculaire start, konden we zelf op avontuur gaan in dit huis. En steeds weer stond ik er van versteld hoe het decor hier was uitgewerkt. De kamer is relatief nieuw en dat zie je ook aan het decor. Oke, de eerste puzzels konden we op gaan lossen. Veel van de puzzels vallen binnen een bepaald thema, maar wat ze nu precies doen binnen het verhaal, dat blijft hier en daar wat vaag. Wel hebben we vanaf het begin een goede flow te pakken en die laten we eigenlijk niet meer los.

Dan komen we oog in oog te staan met de acteur, toch? Wat ze hier onwijs goed doen is dat de acteur telkens kort aanwezig is, waardoor je gaat twijfelen of je hem nu wel echt hebt gezien. Ik vind het onwijs knap dat je in zo'n donkere ruimte zo geruisloos kunt bewegen. Ze kwamen overal vandaan, dit was echt wel het sterkste punt uit de kamer. Wat zaten zij goed in hun rol!

Dan zitten er nog twee punten in de kamer die ik persoonlijk ook heel gaaf vond. Je ziet bij dit soort 'horror kamers' vaak dat groepen worden opgesplitst, hoe eng is het om er ineens helemaal alleen voor te staan. Normaal is het zo dat je als groep kunt overleggen wie opgeofferd wordt. Vaak is het dan zo dat de dapperste weer de sjaak is. Hier hebben ze echter voor een andere manier gekozen op verschillende punten in de kamer. Je hebt hier totaal geen eigen inbreng in. Dat maakt het wat mij betreft nog spannender.

Achteraf vond ik bovenstaande manier van mensen 'uitpikken' heel gaaf, op het moment in de kamer zelf iets minder. Het was heel duidelijk dat ik "even wat op moest halen" en dat moest alleen én dat kon alléén ik zijn. Omdat ik eerder op de dag mijn knie flink bezeerd had (lees daarvoor mijn 'Abduction 4' review), ben ik strompelend naar de betreffende locatie gegaan. Uiteraard houdt een entiteit hier geen rekening mee. Toen kwam ik tot de conclusie dat ik hinkelend nog best snel was. Jeetje, mijn hartslag zat in mijn knie... Euh, keel. Enfin, uiteindelijk is het verhaal rond en valt alles (soort van) samen.

La Posesión was voor mij een absolute topkamer. Het decor en de acteurs zorgen voor zo'n ontzettende spanning in die kamer. Wel moet ik zeggen dat de puzzels beter in thema hadden gekund én dat de muziek op een bepaald moment weer té hard stond (iets wat we bij veel horrorkamers terugzien). Dit neemt niet weg dat La Posesión een onwijs goede kamer is en wat mij betreft écht een mustplay is als je in Barcelona bent. Achteraf hebben we nog even met de eigenaren gesproken en hebben ze laten zien hoe deze mannen zo geruisloos konden bewegen in de kamer, altijd tof om dat te zien. Ondanks dat het +/- 40 minuten rijden is vanuit Barcelona, zou ik echt aanraden deze kamer mee te pakken!

Da's zeker Marie, da's zeker!

Het was weer eens tijd om een dagje te gaan escapen. We hadden al drie kamers op de planning staan, alleen was drie uiteraard nog niet genoeg. In de ochtend hadden we nog niets op de planning staan, dus de zoektocht naar een extra kamer kon beginnen. Toen kwam het idee om "De Bokkenrijders" te gaan spelen, klein probleempje alleen, we zijn maar met drie. De kamer is echter pas vanaf 4 personen te spelen. Ach, als ervaren spelers hebben we uiteraard even gebeld of het mogelijk zou zijn als we met drie zouden komen, dit was gelukkig mogelijk. Uitdaging geaccepteerd!

Precies toen we dachten: "Rijden we wel goed?", kwamen we aan bij de escaperoom. De kamer bevindt zich in de middle of nowhere tussen de weilanden. Het was even zoeken waar we nu precies naar binnen moesten gaan, maar netjes op tijd melden we ons bij de ingang van de kamer. We werden hier onthaald door de host en hadden nog even de ruimte om naar het toilet te gaan. Na een lange introductie konden we daarna gaan starten aan de kamer.

We komen terecht in een ruimte in de boerderij. Hier krijgen we nogmaals een korte introductie, ditmaal over het verhaal. We zijn in de boerderij van boer Pierre en binnen 1,5 uur moeten we buiten zijn met het goud. De Bokkenrijders komen dit goud namelijk stelen. Als groot liefhebbers van de Villa Volta, zijn we bekend met het verhaal en keken daarom erg uit naar deze kamer. Ons werd verteld dat we zouden beginnen in twee apparte teams. Dit bleek achteraf niet helemaal het geval te zijn. Enfin, we startten in ieder geval in een oude schuur, zo zag de ruimte er ook daadwerkelijk uit. We konden dus gaan starten aan ons puzzelavontuur.

Wanneer je de kamer start, ontvang je als speler meteen onwijs veel prikkels. Er is zo veel te zien wat je zou kunnen gebruiken. Achteraf blijkt dat je niet alles nodig hebt, dat zorgt dus voor veel chaos in de kamer die eigenlijk niet nodig is (de welbekende 'red herrings'). De puzzels die je doet passen prima in thema, maar hebben niet altijd wat met het 'verhaal' te maken; veelal zijn puzzels gewoon op een stuk papier geschreven bijvoorbeeld. Daarnaast is het onwijs vervelend dat je sommige puzzels niet kunt lezen omdat het materiaal gewoonweg beschadigd is. Stiften die eigenlijk niet meer leesbaar zijn, etc.

De kamer zit bomvol puzzels en het is echt te zien dat dit een kamer is die eigenlijk bedoeld is voor wat grotere groepen. Wel vraag ik me dan af of de ruimte er is om met zo'n groep te spelen. Feit is dat het voor ons net wat te veel gevraagd was. De Bokkenrijders is een old school 1.0 puzzelkamer zonder technische hoogstandjes. Daarnaast begint de 'soundtrack' in de kamer na een half uur echt op je zenuwen te werken. Tot slot vind ik het jammer dat het doel van de kamer uiteindelijk niet terugkomt bij de eindpuzzel. Dit had het verhaaltechnisch nog af kunnen maken.

De Bokkenrijders is dus een leuke kamer om met beginners te gaan spelen als je van lekker puzzelen houdt. Heb je wat meer ervaring dan zou ik de groep beperken tot maximaal 4. De kamer heeft een schappelijke prijs en bevat over het algemeen prima puzzels. Ga hier bijvoorbeeld niet heen voor toffe decors, special effects of een gaaf verhaal.

Brandon, is that you?

Omdat we de eerste kamer van de dag niet gehaald hadden met z'n drieën, hadden we een extra teamlid nodig. Met vier man sterk reisden we af naar Duitsland om daar nog drie kamers te gaan spelen. We starten ons Duitse avontuur in Mönchengladbach om daar 'dr. Brown Boyds nervenheilstalt' te gaan spelen. Ik was erg benieuwd naar deze kamer, want reviews stonden er op Escapetalk toen nog niet. Wat moesten we ons dus gaan voorstellen? Afwachten, meer konden we niet doen. Na ongeveer een uur rijden, kwamen we aan op locatie. De kamer bevindt zich in het centrum, dus vergeet ook zeker geen milieusticker. Gelukkig werd er in het weekend niet gecontroleerd.

De locatie ziet er onwijs tof uit van de buitenkant. Een mooi gethematiseerd gebouw, dat voorspelde veel goeds! Na aangebeld te hebben deed een medewerker de deur voor ons open. Een ongemakkelijke stilte viel en na ons een paar seconde verward aangestaard te hebben, liet ze ons binnen. Dit onthaal was dus een beetje gek. Waar de buitenkant van het gebouw er netjes uit zag, zo afthans zag het er binnen uit. Er was een soort ontvangstruimte, maar als je had gezegd dat dit het rommelhok van een bouwmarkt was, had ik het ook geloofd. We werden in een hoekje neergezet en we konden daar wachten op onze host die Engels sprak, die was namelijk nog onderweg. Goed om dus te weten, na het boeken moet je even een mailtje sturen of je in het Engels mag komen spelen, hier hebben ze verschillende hosts voor.

Enfin, na even gewacht te hebben, was onze host aanwezig en kon de introductie beginnen. Een standaard introductie volgde en we konden daarna snel door naar de kamer. Ik vroeg me echt af waar we beland waren. We moesten het ene na het andere rommelhok door om bij de kamer te geraken. Ik denk dan: als je weet dat je gasten hier doorheen moeten lopen, ruim het dan ten minste op. Maar goed, dat zal wel aan mij liggen.

Eenmaal in de kamer moesten we geblindoekt wachten tot de stem ons het verhaal had verteld. Daar begon het al; het spel stond nog in het Duits. De host kwam terug de kamer in om aan te geven dat hij ook in het Engels af te spelen was. Even geduld dus. Na een valse start konden we dan eindelijk beginnen. Het begin van de kamer is leuk bedacht, echter snap ik niet zo goed wat de toegevoegde waarde hiervan is. Je zult begrijpen wat ik bedoel als je de kamer gespeeld hebt. We starten echter wel met een prima flow, dat is altijd fijn als je een kamer zo kunt beginnen.

Toen we verder in de kamer kwamen, viel op dat het decor er stiekem best netjes uit zag. Echter zag ik meteen dat de makers enorm fan zijn van een andere Duitse kamer. Mocht je 'Brandon Darkmoor' hebben gespeeld, dan zal een bepaald stuk decor je namelijk wel heel bekend voorkomen. Dat is voor deze kamer dan wel weer een pluspunt. De flow kakte namelijk al snel in en deze hebben we niet echt goed teruggevonden.

De puzzels in deze kamer zijn over het algemeen goed in thema en passen prima binnen het verhaal. Qua verhaallijn had deze kamer wel beter gekund. Ik mistte toch een beetje wat we nu eigenlijk aan het doen waren. Er wordt in de kamer veel gebruik gemaakt van toffe licht en geluidseffecten, iets waar ik persoonlijk wel van houd. Zeker omdat ze in deze kamer jou als groep kunnen sturen aan de hand van licht en geluid. Verder heeft deze kamer een heel tof effect, wat ik hier echt niet verwacht had. Pluspunt dus.

Al met al was dr. Brown best een toffe kamer om te spelen. Het is jammer dat de flow van deze kamer niet heel goed is en dat de kamer vrij lineair is, qua ruimte heb je hier niet genoeg plek om op sommige punten met vier man tegelijk te kunnen puzzelen. Daarnaast blijft het grappig om iemand in je team wijs te maken dat er een acteur in de kamer zit (wat niet zo was). De spanning was, in ieder geval bij één iemand in het team, lekker hoog. Ik zou zeker niet heel lang in de auto stappen om deze kamer te gaan spelen. Maar mocht je in de buurt zijn, of wanneer het op de route ligt, is het best een prima kamer om te spelen.

Hey Georgie!

Door naar de derde kamer van de dag! We stappen een half uurtje de auto in om naar Düsseldorf te rijden, hier spelen we later op de avond "Es ist zuruck" van The Code Agency. Ook deze kamer ligt weer midden in het centrum, neem dus even wat extra tijd om de auto te parkeren, etc. Er zijn genoeg parkeergarages in de buurt van de kamer. Wij hadden nog geruime tijd over en konden dus even wat gaan eten (om de hoek, richting het station zit een goede steakhouse! Tip van Flip). Enfin, nadat we weer wat energie hadden, konden we door naar The Code Agency.

Ik had verschillende verhalen gehoord over The Code Agency. Voornamelijk over de service daar. Dat het altijd druk was, dat je geen persoonlijk contact hebt met je host, dat je zo snel mogelijk door de kamer geduwd wordt, etc. Heel erg benieuwd wat ons te wachten zou staan. We komen aan op een volle locatie; het was gezellig druk. The Code Agency heeft een prachtige locatie met een fijne lounge waar je ook wat kan komen drinken. Hierdoor is het wel wat rumoerig. Na 'ingecheckt' te zijn bij de balie, krijgen we een kaartje mee waar onze kamer op staat. In de tussentijd konden we even naar de wc, onze spullen opbergen en eventueel nog wat drinken. Al snel kwam onze host zich voorstellen en we moesten een formulier invullen. Vrij snel daarna konden we eigenlijk al naar de kamer toe. Het is niet de persoonlijke 1 op 1 service die we in Nederland gewend zijn, maar op zich viel het ook niet tegen. Goed, naar de kamer dus!

Het mag natuurlijk geen geheim zijn dat deze kamer gebasseerd is op de nieuwe films van Stephen King's 'IT'. Ikzelf ben groot liefhebber van deze film, dus ik was erg benieuwd hoe ze dit zouden neerzetten. De introductie was leuk en meteen in thema. We startten in een mooi gedecoreerde ruimte, dit voorspelde veel goeds voor wat er nog komen zou. In het begin zat de spanning er bij ons team goed in. Omdat het in het begin toch altijd weer even aftasten is wat er gaat gebeuren. We pakken echter al snel een lekkere flow op, die we tot vlak voor het einde niet meer loslaten. Altijd fijn wanneer er een goede flow in de kamer zit.

In deze kamer leg je echt een prachtige reis af door verschillende scenes uit de films. En wauw, wat hebben ze dat hier goed neergezet. Er zitten veel leuke knipogen naar de films verwerkt in de kamer zonder dat het er héél dik bovenop ligt. Lekker subtiel. De puzzels die je doet zijn allemaal in thema en loodsen jou door het verhaal heen. Al vrij snel komt het eerste spannende moment; we zien de acteur. Voor mij was vanaf dat moment de spanning volledig weg (ik vond de kamer eigenlijk helemaal niet eng).

Er zitten oprecht prachtige scenes in deze kamer, zeker op een bepaald moment wanneer we hulp krijgen van onze host (heb je de kamer gespeeld, weet je wat ik bedoel). Dit voelt zo echt aan, ik vind het oprecht knap wat ze hier hebben neergezet. Het enige minpunt voor mij aan deze kamer was toch een beetje de acteur. Hij is er en hij gaat weer. Ik had graag wat meer interactie / toffere scenes gezien. Buiten een aantal momenten om is hij 'gewoon aanwezig'.

Op het einde liepen we als groep enorm vast (dat kwam door onszelf overigens). Een punt waar ik vaker tegenaan loop; zoeken. We kregen een bepaald item maar niet gevonden. Hier komt meteen een volgend puntje van kritiek; het hintsysteem. Het is heel tof wat ze hier hebben geprobeerd neer te zetten, maar de hints zijn op voorhand ingesproken. Wat natuurlijk erg gaaf en in thema is. Wanneer een groep echter vastloopt op een bepaald punt waar je maar één hint voor hebt, kun je als host eigenlijk niets meer dan die ene hint 10x afspelen. Dat gaat dan toch een beetje frusteren. Omdat de hosts zeker wilde weten of het item wel in de kamer lag, probeerde ze (ongezien) even te spieken in de kamer. Dat ongezien is helaas niet gelukt. Wanneer je als speler een host weg ziet lopen uit de kamer, trekt dat je een beetje uit het verhaal.

Desalniettemin is 'Es ist zuruck' een ontzettend goede kamer. Je volgt een tof verhaal in een prachtig decor. Er wordt gebruik gemaakt van goed geluid, licht, special effects, etc. Persoonlijk had ik wat meer interactie met de acteur gewild. Maar dat zijn enkel kleine puntjes ter verbetering. Je volgt in de kamer een duidelijk verhaal en werkt echt naar een eindpunt toe (wat overigens ook tof in elkaar zit). Echt chapeau voor wat ze hier hebben neergezet, maar vooral hoe ze de film vertaald hebben naar een kamer! Over twee weken speel ik een andere IT kamer in Spanje, de lat ligt voor die kamer nu wel heel erg hoog. Voor mij was dit de eerste kamer bij The Code Agency, maar ik ga hier zeker nog terugkeren!

Dit was wel een hele pijnlijke reset-fout

Eigenlijk zou onze escapedag na drie kamers klaar zijn. Maar dan zou onze escapedag er 'al' om 21:00 uur opzitten. Dat gaat natuurlijk niet gebeuren! Meteen werd de wishlist er weer bijgepakt en ging ik op zoek naar een kamer die in de buurt lag van Dusseldorf (hier speelden we de laatste kamer van de avond). Toen kwam 'Die Gasse' naar voren (nog steeds 45 minuten rijden, maar toch relatief in de buurt). Een kamer met Harry Potter thema én goede reviews, ik was verkocht. Maar helaas, het laatste tijdslot hier was om 19:30. Toch maar een mailtje sturen dan? Wie niet waagt, wie niet wint. Mail gestuurd en nog geen dag later kregen we een mailtje terug dat ze gingen proberen een host te vinden voor 22:00 uur. Een half uur daarna ontving ik al een mailtje dat het gelukt was. Topservice!

Ook deze kamer ligt weer in het centrum van de stad. Er is een parkeergarage in de buurt, maar neem dus even wat extra tijd om de auto te parkeren en naar de escaperoom te lopen. Om klokslag 22:00 uur konden we naar binnen en werden we ontvangen door onze host. Vriendelijk vroeg ze ons: "Where are you from?", "We're from the Netherlands", "A cool, dan kunnen we het ook in het Nederlands doen". Gaaf, onze host had blijkbaar op school Nederlands gehad, dus ze deed haar uiterste best om in het Nederlands met ons te communiceren. Tof! Na een korte introductie van haar te hebben gekregen, konden we gaan starten met ons avontuur in de Wizarding World.

Wat ik als eerste heel tof vind, is het verhaal wat gekozen wordt. Normaal ben je bij een escaperoom 9 van de 10 keer de 'good guy' die weer de wereld moet redden. Bij die Gasse kiezen ze voor een andere benadering. We willen namelijk volgelingen worden van 'the Lord' een van de meest duistere tovernaars die er is. Daarnaast is er ook gekozen voor een hintsysteem wat in thema is, wat hebben we hierom moeten lachen. Vooral omdat ons hintsysteem dus Nederlands sprak met een licht Duits accent. Hilariteit ten top! Enfin, we konden gaan starten aan de kamer, daar was ik gebleven.

Hier kwam meteen het pijnlijkste stuk van de kamer; een reset-fout. En niet een kleintje ook. Onwijs jammer want ik denk dat dit een van de tofste dingen uit de kamer had kunnen zijn. Helaas hadden we dit dus vanaf het begin af aan dus al meteen gezien. Bij die Gasse (letterlijk vertaald 'het steegje') ben je in de bekende winkelstraat uit de Harry Potter films. Echter mogen zij natuurlijk de originele namen uit de film niet gebruiken, dus is er continu gekozen voor een variant op een bepaalde naam of term. Als liefhebber van de films is dat alleen al hilarisch. Olivander verandert ineens in Oleander bijvoorbeeld. Het decor is overigens prachtig! Je waant je echt in de magische winkelstraat.

Wat ik echter alleen mis, eigenlijk gedurende de gehele kamer, is een bepaalde sfeer. Ik las al terug in meerdere reviews dat dit een terugkerend kritiekpunt is. Er is inmiddels wel geluid aan de kamer toegevoegd. Maar ik had hier liever wat bombastische muziek teruggezien, wat natuurlijk in de films ook zo is. Het decor blijft gedurende de gehele kamer goed in thema. De afwerking kan hier en daar beter. Maar over het algemeen ziet het er heel goed uit. Waar de kamer vooral goed in scoort, zijn de talloze referenties naar de verschillende films die je terugziet. Het is echt een feest der herkenning. Steeds zie je weer nieuwe dingen.

De puzzels zijn allemaal in thema, wat erg tof is. De een wat makkelijker dan de ander. Echter merken we tijdens ons spel dat er weer wat kleine reset foutjes zijn gemaakt. Als je hintsysteem moet vragen: "willen jullie een Engelse variant hebben?", weet je dat er iets mis is gegaan. Echter hebben we ons enorm vermaakt tijdens deze kamer. We hebben leuke interactie met het hintsysteem (ja, dat kan) en we werken echt toe naar een tof eindpunt.

Die Gasse was voor mij een toffe kamer om te spelen. Het decor is erg tof, de puzzels leuk in thema en een feest der herkenning voor elke Harry Potter liefhebber. Voor mij was dit oprecht de eerste toffe Harry Potter kamer die ik gespeeld heb. Het is en blijft heel moeilijk om deze wereld goed in elkaar te zetten, maar dat is ze hier aardig gelukt. Helaas mist de kamer wel echt wat sfeer en zijn er cruciale resetfouten gemaakt wat echt wel afdoet aan de beleving. Al met al hebben we ons enorm vermaakt. Maar met een paar kleine aanpassingen zou deze kamer zo veel beter zijn. Als Harry Potter fan zou ik zeggen dat deze kamer wel echt een must is om te spelen als je de films ook tof vindt!

Prima kamer, maar niet zo mijn ding

Eindelijk was het tijd om af te reizen naar Nijmegen, de Ramkraak stond al een tijdje op mijn wishlist. Toen ik hoorde dat hij naar een nieuwe locatie zou gaan verhuizen (waar dan ook nog twee extra kamers zouden komen), besloten we even te wachten tot alle kamers open waren. Toen dit eenmaal zo was, trokken we uiteraard meteen richting Nijmegen om de drie kamers te gaan spelen. Qua volgorde zouden we gaan starten bij de 'oudste' kamer; de Ramkraak. Ik vond dit thema heel interessant, je kunt hier onwijs veel mee doen. Heel erg benieuwd dus.

De nieuwe locatie, ROX Escape, ziet er erg netjes uit. Let even goed op de mail die je krijgt voor de routebeschrijving. Google Maps geeft bijvoorbeeld helemaal een andere locatie aan. Omdat we hierdoor precies op onze starttijd aankwamen, konden we meteen beginnen met de eerste kamer. De eigenaar, Mark, heette ons even welkom en we werden daarna naar de kamer gebracht (onwijs toffe manier, als je bij ROX bent geweest, zul je begrijpen wat ik bedoel).

De introductie van de kamer is leuk in thema en hierdoor zit je meteen in een toffe sfeer. De ruimte waar je de intro krijgt, kan wel nog wat liefde gebruiken (dat was een bekend punt). Enfin, door naar de kamer. De introductie was al tof en de start van de kamer is erg leuk gevonden. Qua decor ziet het er prima uit. Het oogt allemaal netjes, hier en daar kan de afwerking misschien wat beter, maar het ziet er erg netjes uit. Wat alleen meteen opvalt, is dat de muren erg dun zijn. Je hoort andere groepen erg goed én de buren die de gehele middag aan het timmeren en boren zijn. Dat blijft lastig op een locatie als deze, weet de eigenaar overigens ook.

Met een ramkraak kun je natuurlijk onwijs veel dingen doen, want je kunt natuurlijk (bij wijze van spreken) overal inbreken. Mede daarom vond ik dit thema zo onwijs tof, want: "waar gaan we terecht komen?". De plek waar we terecht komen ziet er wederom netjes in thema uit. Alleen vind ik het wel een beetje jammer dat het weer een bepaald thema is wat je vaker in escaperooms ziet. Dit thema ligt me gewoon wat minder. De puzzels zijn allemaal netjes in thema (de ene wat beter dan de ander) en zijn goed te doen. Waar ik me tijdens deze kamer een klein beetje aan stoor, is de gameflow en het aantal hints dat we krijgen. Dat tweede kan natuurlijk volledig aan ons liggen (wat waarschijnlijk ook het geval was), maar toch voelt het alsof je bij vrijwel alles een hint nodig hebt.

Van het einde ben ik persoonlijk niet zo'n fan. Het is een grappig concept, maar ligt me niet zo. Het is iets wat je vaker in escaperooms tegenkomt. Zie het bijvoorbeeld als; "Je hebt X nodig om te ontsnappen, maar Y & Z kun je ook nog vrijspelen". Je ontsnapt hierdoor wel, maar hebt toch het gevoel dat je niet alles hebt gezien / gedaan. Zeker omdat er op dat punt een puzzel zit die erg veel tijd kost. Het ultieme einde van de kamer is wel weer heel tof met leuke effecten en goed gebruik van licht en geluid.

De ramkraak is een prima kamer om te spelen die netjes in thema is en met toffe puzzels die in het thema passen. Het was simpelweg gewoon niet zo mijn kamer. Je ziet wel dat er een erg goede basis ligt (zeker kijkend naar licht, geluid, decor) en daardoor had ik alleen maar meer zin in de volgende kamers!

Prachtig decor en een heerlijke puzzelflow

Door naar kamer twee op deze locatie vandaag. Na zojuist de ramkraak te hebben gespeeld, hadden we tijd om even wat te drinken en bij te kletsen met de eigenaar van deze locatie. Altijd tof om iemand vol passie over zijn/haar kamers te horen praten. De introductie van de kamer is in dezelfde ruimte als bij de vorige kamer. Beetje hetzelfde dus als mijn opmerking bij de vorige; deze ruimte kan wat extra liefde gebruiken. We krijgen hier wederom een introductie. Wat ik heel erg gaaf aan deze kamer vind, is dat deze kamer gemaakt is in samenwerking met de universiteit en dat alles historisch kloppend is. Ik persoonlijk ga daar heel erg goed op!

De introductie is weer volledig in thema en we worden na een korte video meegenomen naar de kamer. Wat hier meteen opvalt, is het decor. Het ziet er zo netjes en autenthiek uit, dat is erg goed gedaan. Het verhaal van de kamer is erg lokaal en daardoor heel interessant. De start van de kamer is erg leuk en ons avontuur kan gaan beginnen. De puzzels zijn allemaal erg goed in thema en voelen allemaal erg authentiek aan. Zonder de kamer in een hoekje te willen duwen, zou ik 'de Bezetting' willen bestempelen als een hele goede old school escape room. Vooral omdat dit natuurlijk zo goed in het thema past. De Bezetting is een heerlijke puzzelkamer met een hele fijne flow!

Tijdens de kamer leer je veel kleine dingetjes over de socitëit van Nijmegen uit de tweede Wereldoorlog. Ikzelf vind het thema WOII erg interessant om uit te werken in een escaperoom, mits dit goed gebeurd. Dat is in Nijmegen zeker gelukt! Het einde van de kamer komt mooi samen met een aantal toffe puzzels en (wederom) een mooi decor.

Ik kan over de Bezetting niets meer zeggen dan dat het een hele toffe puzzelkamer is in een prachtig, autenthiek decor. Bijkomend voordeel is dat je daadwerkelijk wat bijleert gedurende het spel. Met name de puzzelflow in deze kamer is erg goed. Enige nadeel is dat je, ook hier, andere groepen / getimmer van buren erg goed hoort. Maar dat neemt niet weg dat de Bezetting echt een toffe kamer is!

Welkom bij: The Shooooooow!

Door naar alweer de laatste kamer op deze locatie vandaag. Tussen onze tweede en derde kamer zat er wat meer ruimte. Er is bij ROX de ruimte om even rustig te zitten en wat te drinken. Wederom hebben we tussen de kamers door weer even gezellig gekletst met de eigenaar. Vind het altijd tof om te zien dat een eigenaar daar de moeite voor neemt. Wat overigens opvalt is dat het op locatie lekker druk is. Blijf het zelf altijd tof vinden om te zien wanneer een nieuwe locatie het lekker druk heeft. Enfin, terug naar de kamers. We konden gaan beginnen aan onze laatste kamer; The Show. Ik keek onwijs uit naar deze kamer omdat ik het thema zo origineel en leuk vind!

Voordat we richting de bekende introductieruimte zouden gaan, werd ons even verteld om alles wat we vandaag al hadden gedaan los te laten. We gingen hier namelijk totaal wat anders doen. "Doe gewoon lekker mee en maak vooral veel lol" waren de woorden die we nog meekregen. Dat moest met onze groep geen probleem worden. We starten dus weer in dezelfde ruimte als die we bij de vorige twee kamers hebben gezien met een introductie. Hier werd ons het verhaal uitgelegd en dat wij als kandidaten mee zouden gaan doen met: "The Shooooow!'. Ik wil hier al meteen probs geven aan de selectie van de acteur in de video's. Wat is deze man goed gecast voor deze rol. Nét iets te ongemakkelijk, maar daardoor past hij zo perfect in dit plaatje.

De start van de kamer is weer geweldig. Je waant je écht bij de opnames van een televisieprogramma. We mochten dan ook snel met ons team naar de studio om deel te nemen aan: "The Shoooooow!" (sorry, je gaat dit nog vaak terugzien in deze review). We komen als groep al dansend de studio in en de sfeer zat er vanaf het eerste moment perfect in. Je krijgt je eerste uitleg van de presentator en daarna start "The Shooooow!" (oké, nu stop ik). Waar we van tevoren voor werden 'gewaarschuwd' was inderdaad waar; het is geen standaard escaperoom. Maar; ga je mee met het enthousiasme van de kamer, dan is deze ervaring geweldig!

Je gaat daadwerkelijk met je team 'The Show' spelen. Het zijn toffe spelletjes en puzzels in een heerlijk nostalgisch thema die je helemaal mee terugneemt naar de 90s. Wij hebben ons heerlijk vermaakt in de kamer en owijs gelachen met z'n vieren. Het decor van de kamer ziet er over het algemeen erg netjes uit. De spelletjes en puzzels in de kamer zijn leuk in thema en nog leuker om te doen. Daarnaast is de kamer goed opgedeeld in verschillende stukken, wat heel realistisch overkomt (je zult begrijpen wat ik bedoel na het spelen van de kamer).

Buiten dat zit er ook echt wel een tof verhaal in deze kamer met hele leuke puzzel elementen. Het einde krijgt nog een leuke wending. Uitwerking hiervan zou hier en daar wel beter kunnen, maar we werken écht naar een climax toe. De 'eindpuzzel' is hetgeen wat mee een klein beetje stoort in de kamer. Hij is leuk in thema, maar duurt nét wat te lang en is wat repetitief; de handeling die je moet doen, moet je naar mijn mening net wat te vaak doen.

Ik vond de Show een geweldige kamer. Tips die ik kan geven zijn; neem een leuke groep mensen mee en geef je over aan het enthousiasme van de kamer. Dan ga je een geweldige tijd tegemoet. De kamer is natuurlijk nog maar net open, maar staat echt wel als een huis. Er zouden hier en daar nog wat dingetjes toegevoegd/aangepast kunnen worden, dan heb je echt een hele goede kamer te pakken. Als het aan mij zou liggen, zou ik adviseren om meteen in de auto te springen en naar Nijmegen af te reizen voor (nog een keer): "The Shooooow!".

Twee losse kamers in één experience, kan dat?

Al geruime tijd hadden mijn vriendin en ik een weekje Parijs gepland staan. Lekker de stad (voor de zoveelste keer) verkennen en uiteraard een dagje Disney meepakken. Tijdens de jaarlijke 'TERPECA uitreiking-livestream' zag ik ineens een kamer in Parijs oppoppen die vrij hoog stond én waarvan ik het thema onwijs tof vond. Mijn vriendin sliep op dat moment, dus voor mij de uitgelezen kans om de kamer maar meteen te boeken. Ik moest haar even overhalen om een horror kamer mét acteur te spelen, maar gelukkig was ze daar vrij snel oké mee. Op naar Parijs!

Het verhaal van dit bedrijf is erg tof; ze hebben een geheime stad gevonden op zo'n 30 meter onder Parijs. In deze stad zijn momenteel twee mysteries te bezoeken; enerzijds het mysterie van 'The Magician of Paris' & anderzijds het verlaten 'Funhouse'. Deze twee escaperooms kun je los boeken óf je boekt 'The Full Experience'. Hierbij zijn deze twee escaperooms aan elkaar gekoppeld en speel je ze meteen achter elkaar. Wat bij mij meteen binnenkwam was: "Hoe gaan ze twee totaal verschillende verhalen aan elkaar praten?". Enfin, de metro in en de escape room zoeken!

Wij gaan op onderzoek uit in de geheime stad, maar hoe komen we 30 meter onder de grond? Dat wordt duidelijk in de mail die je op voorhand krijgt (en op de website van de escape room ook). De dekmantel is een boekenwinkel, we krijgen een mail dat we om een specifiek boek moeten vragen en dat de medewerkers 'dan wel weten wat we komen doen'. Wij waren wat vroeg in de buurt en besloten dus al eens langs te lopen (zodat we zeker wisten dat we goed zaten). Het gave aan dit hele verhaal is dat je effectief in een boekenwinkel binnenkomt. Achteraf vroegen we aan onze host of er wel eens mensen zomaar binnenliepen. Het antwoord daarop was: "Ja, maar ze kunnen daadwerkelijk de boeken, kaartspellen, etc. hier kopen.". Gaaf! Hier was goed over nagedacht en hierdoor keek ik nóg meer uit naar deze experience.

Oke, dan kunnen we door naar de experience zelf. De introductie is volledig in thema en er wordt meteen goed gebruik gemaakt van licht en geluidseffecten. Hierdoor schieten mijn verwachtingen weer omhoog. We krijgen een lange introductie waarbij beiden verhalen worden uitgelegd. Daarna is het voor ons tijd om af te dalen naar 'Martys', 30 meter onder Parijs. De makers van deze escaperoom begrijpen als geen ander hoe je iets volledig in thema kunt houden. Want ook de standaard uitleg als "alles wat vast zit, zit vast" & "je hoeft geen kracht te gebruiken" is op geniale wijze betrokken in het verhaal. Met een duidelijke opdracht stappen we Martys binnen en kunnen we afreizen naar het huis van de magician.

We starten daar met ons eerste avontuur; de magiër die in dit stadje woont heeft een bijzondere uitvinding gedaan. Wij moeten deze uitvinding van hem stelen omdat hij anders té machtig wordt. Vanaf het eerste moment dat je afgedaald bent in het stadje, merk je dat het niveau van decor erg hoog is. Tijdens de gehele experience kom je verschillende personages tegen, de acteurs zitten hier erg goed in hun rol en je hebt toffe interactie met ze. Eenmaal binnen in het huis van de magiër kunnen we beginnen met puzzelen. De puzzels zijn over het algemeen vrij basic, maar wel erg mooi in thema. Dit resulteer er wel in dat wij heel snel door de kamer heen gaan. De flow is goed, maar hier denken we toch "dit is wel heel makkelijk en we gaan wel heel snel". Op de helft van de eerste kamer zit een moment waar wij denken de kamer al opgelost te hebben. Niets is wat het lijkt, hier volgt een tof showelement met de acteur en we zullen toch nog verder moeten in ons puzzelavontuur. De kamer eindigt weer met toffe interactie met de acteur en met een mooi slot. Het is duidelijk dat dit het einde is van de eerste kamer.

Interessant dus hoe we nu verder moeten. Kleine spoiler; dit viel voor mij persoonlijk wat tegen. Het voelde heel erg als "Gefeliciteerd, je bent ontsnapt uit het huis van de magiër, nu moet je naar de funhouse". Je speelt echt gewoon twee escaperooms achter elkaar. Het is niet dat de verhalen in elkaar doorlopen en je hebt ook echt het gevoel dat je weer even een nieuwe introductie krijgt voor de volgende kamer. Dat is niet heel erg, maar hier haden ze wat mij betreft veel meer uit kunnen halen.

Dan dus door naar kamer twee. We moeten naar een verlaten Funhouse. Het schijnt dat hier nog een clown aanwezig zou kunnen zijn. We moeten dus erg voor hem opletten. Wel weten we dat de clown in de loop der jaren blind is geworden, maar dat hij erg goed hoort (waar kennen we dat nog meer van?). Wij zijn fan van 'URBEX' (verlaten gebouwen betreden) en daarom wilde we dus graag naar binnen. Deze kamer zou wat enger moeten zijn en dus zit de spanning er natuurlijk meteen in.

Wat erg gaaf is aan deze kamer is dat je écht een oud funhouse inloopt, het decor is weer van erg hoog niveau. Er zitten veel leuke elementen in en de 'horror' is goed gedoseerd en bijvoorbeeld niet 'too much'. De reis die je aflegt is leuk bedacht. Wij speelde deze kamer met twee personen, maar de kamer is te spelen tot 6 personen. Ik zou echter aanraden dit met een zo klein mogelijk groep te spelen (zeker niet meer dan 4). De ruimtes zijn soms erg klein en op sommige momenten ben je aan het wachten op andere spelers (klinkt vaag, maar als je hem gespeeld hebt, begrijp je wat ik bedoel). De puzzels in deze kamer zijn ook weer vrij basic en soms wat onduidelijk. Daardoor is onze grande finale helaas wat minder dan verwacht. De kamer was ook niet heel eng, de acteur zit wel leuk in zijn rol, maar is geen enkel geval echt dreigend geweest.

Samenvattend vond ik zowel The magician of Paris & The Funhouse twee hele toffe kamers. De total experience wordt aangeprezen als iets mega unieks. In feiten speel je gewoon twee escaperooms achter elkaar zonder tussenpauze. Het decor, gebruik van licht en geluid en special effects zijn van uitermate hoog niveau, dat hebben ze hier echt voor elkaar. De puzzels zijn wat basic, maar zijn in alle gevallen in thema. Een 'puzzel-element' vind ik persoonlijk écht niet kunnen (iets met een niet werkend stopcontact), die zouden ze wat mij betreft echt uit de kamer moeten halen. Maar verder zou ik beiden kamers zeker aanraden. Overigens is de eerste kamer - The Magician Of Paris - totaal niet eng, dus mocht je wat banger aangelegd zijn, deze zou je gemakkelijk kunnen spelen!

Yeehaa, schieten in een Western dorpje!

Eindelijk was het weer zo ver, we konden weer een dagje gaan escapen! Vandaag stonden er 'slechts' twee kamers op de planning. Omdat we met een grote groep zouden starten, waren we op zoek naar een kamer die we ofwel met een grote groep konden spelen, of een kamer die we om en om zouden spelen. Aanvankelijk stond er in de ochten een andere kamer op de planning, deze bleek (naar aanleiding van een review van een andere teamgenoot) niet zo leuk te zijn, dus besloten we met 9 personen 'Gold Creek' te gaan spelen in Aalsmeer. Heel benieuwd naar deze 'lasergame x escape room' ervaring.

Na ruim anderhalf uur in de auto te hebben gezeten, waren we blij dat we op locatie waren. Omdat we van ver moesten komen, waren we iets te vroeg op locatie (lees; een half uur voor de starttijd). De deuren waren nog op slot en het was vrij donker binnen. Uiteraard was dat geen probleem, wij waren immers aan de vroege kant. Onze host kwam gelukkig al snel op de fiets aan, zodat we naar binnen konden. Stapsgewijs druppelden steeds meer van onze teamleden binnen en netjes op tijd waren we alle 9 aanwezig en kon ons avontuur gaan beginnen.

De intro was wat ongemakkelijk, onze host zat duidelijk niet helemaal lekker in de flow. Ze had wat opstartproblemen met de techniek en dat merkte je tijdens haar introductie. Het zijn flink wat regels die je naar je toe geworpen krijgt. Na wat kritische vragen over de spelregels was alles duidelijk en konden de teams gemaakt worden. We speelden in twee teams (een team van 4 en eentje van 5) en deze teams werden in verschillende huisjes geplaatst in het Western dorp. Toen kon onze missie gaan beginnen; goudstaven zoeken.

In het begin was ik een beetje bang hoe de verhouding lasergamen en escapen naar voren zou komen. Ik moet zeggen dat het decor er heel netjes uit ziet! Je waant je echt in een klein dorpje met verschillende huisjes. Ieder huisje of gebouwtje heeft haar eigen verhaal. Ook in het huisje waar je geplaatst wordt, zitten allemaal leuke verhaaltjes. Enorm pluspunt! Wat ik erg goed vind aan deze kamer is dat er een juiste splitsing is gemaakt tussen escapen/puzzelen en het lasergamen. Er is heel duidelijk gekozen voor een opsplitsing in het team, de ene helft gaat puzzelen en de andere helft gaat 'lasgergamen'. Dat voorkomt (in het begin) een hoop chaos.

Wat echter al vrij snel begint te storen, is de host. De host loopt continu door het dorp om hints te geven, werd aan het begin verteld. Echter werden er vrij weinig hints gegeven, maar werden er vooral puzzels overgeslagen als het te lang duurde. Wij wisten als groep natuurlijk niet hoeveel puzzels er zouden gaan komen, dus zou het logisch kunnen zijn dat puzzels overgeslagen worden. Echter waren beiden teams na +/- 35 minuten klaar met alle puzzels in hun huisje. En mocht iedereen door het dorp gaan lopen. Hier ontstond een enorme chaos, iets waar ik in het begin al bang voor was. Het was niet meer duidelijk wie nu wel/niet beschoten kon worden en welke puzzels nu wel/niet opgelost konden worden.

Daarnaast merkten we redelijk wat onkunde bij onze host. Waarschijnlijk hadden we te maken met een nieuwe medewerker. Dat is natuurlijk geen probleem, iedereen moet ingeleerd worden. Maar wanneer je continu krijgt te horen: "Oh sorry, dat weet ik niet. Ik ga even mijn baas appen.", gaat dat op een gegeven moment wel wringen. Zeker wanneer sommige geweren simpelweg niet werken. Daarnaast merkten we dat er enorm slecht gereset was. Verschillende puzzels werden opgelost, maar er was geen beloning omdat dit niet gereset was. Daarnaast waren verschillende puzzels defect en moesten we onze host gaan halen om de beloning handmatig open te maken.

Uiteindelijk hebben we met 9 personen onwijs gelachen en dat is natuurlijk het belangrijkste. Gold Creek is oprecht een tof concept in een mooi decor met leuke verhaaltjes. Er zit oprecht enorm veel potentie in deze kamer. Neem bijvoorbeeld de host, wanneer je deze in thema door de kamer laat lopen, is je ervaring al 100x beter. Een sherrif die door het dorp loopt en de groepen helpt is volgens het verhaal al velen malen logischer dan een medewerker in bedrijfskleding die continu op de telefoon appjes moet sturen omdat puzzels niet werken. Het skippen van de puzzels door onze host was helaas niet zo'n goede zet. We liepen hierdoor al snel met 9 man door het dorp waardoor er een intense chaos ontstond. Indien deze twee punten aangepast zouden worden, denk ik dat de ervaring al een heel stuk beter is.

Ik zou Gold Creek wel echt aanraden om te gaan spelen, dat wel. Speel dit met een leuke groep mensen en je hebt gegarandeerd plezier. We kwamen allemaal, bloedfanatiek, bezweet buiten. Dat gecombineerd met het toffe theme en het mooi uitgewerkte decor maakt Gold Creek toch wel een must do om te spelen wanneer je in de buurt bent.

Kamer met enorme potentie

Nadat we ons hadden opgewarmd bij 'Gold Creek' (letterlijk), konden we wel wat 'cooling down' gebruiken. Daarom vetrokken we vanuit Aalsmeer naar Harmelen om daar de 'Escapepool' te gaan spelen. De escapepool is een kamer die al onwijs lang op mijn lijstje stond om te spelen, puur omdat ik het concept onwijs gaaf vond. Dit zou je zo ontzettend tof kunnen uitwerken! Echter hoorde ik op voorhand van mede escapers wel al dat het een 'oké' kamer is, maar dat er nog erg veel te winnen valt. Zonder al te veel verwachtingen reden we dus naar de locatie toe.

De escapepool bevindt zich echt in de middle of nowhere. Dus mocht je twijfelen of je navigatiesysteem wel werkt; ja, deze werkt gewoon! De ontvangst op locatie was wat rommelig omdat er net een groep klaar was met spelen. Omdat de host natuurlijk druk bezig was met deze groep zijn we maar gaan zitten en werden we even later welkom geheten. De kamer werd op dat moment nog gereset, dus hadden wij vast alle tijd om naar het toilet te gaan. Na een aantal minuten kwam ook de andere eigenaar binnen en toen konden we dus gaan beginnen!

We starten met een introductiefilmpje. In dit filmpje wordt het verhaal duidelijk. Het is een lachwekkend filmpje omdat het zo houtje touwtje in elkaar zit. Erg grappig, maar hierdoor zakken mijn verwachtingen wel weer een beetje. Enfin, na de nodige uitleg te hebben gekregen, is het tijd om richting de kamer te gaan. Of beter gezegd, zoals onze host het zei: op naar Atlantis. Spannend!

Eenmaal in de kamer valt meteen op dat deze escaperoom het niet moet hebben van decor en afwerking. Overal hangen kabels en het decor is vrij basic. Zeker wanneer je aangeeft dat je afreisd naar 'Atlantis', schets je een bepaald beeld wat je bijna niet waar kunt maken. Buiten het decor zijn ook de puzzels vrij basic en niet heel vernieuwend. Dat hoeft natuurlijk geen probleem te zijn.

Ik vind het oprecht moeilijk om deze kamer te reviewen en dat heeft te maken met het volgende; zoals de omschrijving van de kamer al zegt, deze kamer speelt zich deels af onder water. Een concept wat je in de Benelux (en wellicht daarbuiten) niet kent. Alleen dat concept al is onwijs gaaf. Echter is het wel zo dat ook boven de grond dingen opgelost moeten worden. Eigenlijk zit de kamer een beetje zo in elkaar dat de communicatie tussen boven- en onderwater het belangrijkst is. Onder water ben je vooral bezig met het zoeken van dingen die ze bovenwater kunnen gebruiken om puzzels op te lossen.

Het probleem is vooral dat je onderwater eigenlijk geen puzzels oplost en alleen aan het zoeken bent, bovenwater ben je voornamelijk alleen puzzels aan het oplossen die over het algemeen niet super moeilijk zijn. Dat gecombineerd met een matige afwerking, maakt het bovenwater allemaal niet zo spectaculair.

Ikzelf ben veelal onder water geweest en ik moet zeggen dat ik de beleving enorm gaaf vond! Zeker omdat in het bad waar je zwemt meerdere vissen zitten, die erg tam zijn, maakt dat de ervaring nóg toffer. Wel moet ik zeggen dat ook het decor onder water beter had gekund. Buiten een paar doeken als muren en wat kleine props, was er eigenlijk niet heel veel te zien.

Toch zou ik deze kamer zeker aanraden om te spelen omdat de ervaring van de combinatie tussen boven- en onderwater escapen heel tof is. Ik zou dan adviseren om met een team te gaan die allemaal in het water durven en willen en dan af te wisselen. Dat maakt je ervaring denk ik een stuk beter. Een aantal praktische zaken; het water kan erg koud zijn, je went hier wel aan. Er is een mogelijkheid om om te kleden in kleedhokjes, alleen kun je achteraf niet douchen of je haren uitspoelen. Houd daar rekening mee!

De escapepool was een enorm interessante ervaring om gedaan te hebben, maar ik denk vooral dat deze kamer in potentie nog heel veel kan groeien. Zet hier een tof decor neer met beter puzzels en je hebt oprecht een topkamer te pakken. Voor nu was dat wel wat ondermaats. Nogmaals zou ik deze kamer wel aanraden om het eens mee te maken om de combinatie tussen boven- en onderwater escapen te proberen.

Hoera! Ik ben in de film!

Het bedrijf waar ik voor werk besloot een teamuitje te doen in Berlijn. Met de trein dus vanuit Nederland richting het verre Duitsland. Toen ik keek welk hotel was geboekt voor ons, viel me op dat we slechts op 12 minuutjes rijden van 'The Room' af zaten. Aan mij dus de opdracht om mijn twee collega's over te halen een escape room te gaan spelen. Na lang aandringen, waren ze om. Maar toen kwam de tweede opgave; één kamer uitkiezen welke we zouden gaan spelen. Omdat Brandon Darkmoor al zo ontzettend lang op mijn wishlist stond, was de keuze enigszins snel gemaakt. Toen kwam tot slot de derde opgave, onze trein zou om 19:30 pas aankomen in Berlijn, 20:00 uur was het laatste slot wat te boeken was. Na even contact te hebben gehad met The Room, maakten zij voor ons een uitzondering en konden we om 22:00 uur spelen. 1-0 voor The Room dus al!

De Uber zette ons af voor de deur. In de briefing die we hadden gekregen, kregen we te horen dat we achter het pand moesten verzamelen. Hier zouden we opgehaald worden voor onze missie. Ik had van anderen al gehoord dat Brandon Darkmoor een echte 'Experience' kamer was. Sterker nog, ze vertelde mij: "laat het klassieke escapen een beetje achter je en ga dit gewoon ervaren". Ik was heel benieuwd hoe mijn collega's dit zouden vinden. We werden in thema ontvangen en vanaf het allereerste moment zit je volledig in het verhaal. We ontvangen een briefing en kunnen daarna, op filmische wijze starten aan onze missie.

Wat vanaf het eerste moment opvalt, is dat het decor van deze kamer prachtig is. Het gebruik van licht en geluid is daarnaast ook heel goed. De tip van mijn mede escapers (dat van het loslaten van het klassieke escapen) was wel een goede tip. Verwacht hier geen die hard puzzels, maar ga er vanuit dat je meer bezig bent met grotere opdrachten, het volgen van stappenplannen, het doorlopen van een script eigenlijk. Bij sommige 'puzzels' merk je dan wel heel goed dat je wordt doorgedrukt. Achteraf hoorde we van onze host dat deze kamer voor de host vrij intensief is om te draaien, omdat heel veel zaken handmatig gaan.

De opbouw van de kamer is erg goed en het verhaal is vrij duidelijk. Ben je een fan van Ghostbusters of The Twilight Zone? Dan ga je veel toffe easter-eggs terugvinden in deze kamer. De kamer is spannend, heeft een flinke dosis humor en heeft verder een goede gameflow in een prachtig decor. Er is daarnaast heel slim gebruik gemaakt van de ruimte die ze hebben.

Waar ik zelf wat minder fan van ben, is het einde. Het einde is verhaaltechnisch onwijs leuk gekozen. Hier zit wederom een flinke dosis humor in. Wij hebben echt hardop gelachen. Het enige nadeel vind ik persoonlijk de stijlbreuk met de rest van de kamer. Je loopt (bij wijze van spreken) 60 minuten rond in een prachtig decor en op het einde laten ze dit volledig vallen en sta je in een onafgewerkte ruimte. Nogmaals, verhaaltechnisch leuk gekozen en onwijs grappig. Maar ik vond dit een klein beetje een domper.

Toch behoort Brandon Darkmoor echt bij mijn toplijstje van escaperooms. Ik ben een enorme fan van dit soort filmische belevingen. Laat die die hard puzzels voor mij maar achterwege en laat mij dat film script maar volgen! Dat in een prachtig decor met een heerlijke flow. Een echte aanrader. Beiden collega's waren ook erg enthousiast. Hopelijk hebben we er dus twee escape liefhebbers bij! :)

Zijn jullie gevolgd?

Omdat er twee kamers bij 'Team Trapped' gaan sluiten, besloten we nog snel af te reizen naar Venlo om de twee kamers die we bij hen nog niet gespeeld hadden te gaan spelen. Ons avontuur in Venlo startte bij de kamer die gelukkig wel geopend blijft; 'Het Verzet'. Een oorlogthema; persoonlijk vind ik dit thema altijd erg tof, alleen de puzzels in dit soort kamers zijn werkelijkwaar altijd hetzeflde. Heel benieuwd hoe dit hier op deze locatie zou zijn.

We lopen wat rond te dwalen in het centrum van Venlo en komen dan aan bij 'Het Verzet', het is meteen duidelijk dat we op de juiste plek zijn. We bellen aan en onze host komt verschrikt met zijn hoofd om de hoek: "Zijn jullie gevolgd?". Een ontvangst in thema, ik houd ervan! We werden welkom geheten en onze host was erg blij dat wij ons aan wilde sluiten bij deze missie voor het verzet. Na een korte introductie, kan onze missie dan ook gaan beginnen. Het verhalende stukje net voor de start van de kamer is leuk gedaan en heeft echt betrekking tot de regio waar je je bevindt.

Eenmaal in de kamer verbaast het decor ons een beetje, in positieve zin weliswaar. Het decor ziet er namelijk erg netjes uit. Afwerking had hier en daar beter gekund, maar je waant je echt in een verzetsruimte tijdens de tweede wereldoorlog. Op het eerste oog zien wij geen 'morse code apparaat' staan, dus dat is ook al een pluspunt voor ons. We beginnen erg vlot en tijdens de start van de kamer is het erg duidelijk wat er precies van je verwacht wordt.

Wij hadden Team Trapped al eerder bezocht (allebei hadden we 'The Blind Tiger' al gespeeld) en daarvan wisten we nog dat je regelmatig dingen vindt, die je op dat moment nog niet kunt gebruiken. Hier liepen we tijdens 'Het Verzet' ook weer tegenaan. Als ervaren spelers weten we inmiddels wel wat we op bepaalde momenten wel/niet kunnen gebruiken en kunnen dat dan ook snel langs ons laten liggen. Maar als beginnend speler kun je je echt doodstaren op bepaalde momenten in deze kamer.

De flow in de kamer is over het algemeen best goed en de puzzels zijn leuk in thema en niet standaard voor dit thema. Er zitten echter een aantal pijnpunten in de kamer waar je bijna hints voor nodig móet hebben om het op te kunnen lossen. Dit gaf onze host achteraf ook aan.

Onze missie eindigt ook weer mooi in thema, stiekem is dit zelfs de mooiste ruimte van onze gehele missie. Jammer dat we hier alleen wat nakletsen. We spreken nog een aantal punten van de kamer door en krijgen daarna nog een leuk aandenken mee, erg tof.

Het Verzet is een prima kamer om te spelen. Je kunt hier echt wel een uurtje lekker puzzelen in een prima thema. Voor twee ervaren spelers was er genoeg puzzelplezier. Wel mis ik een bepaalde logica in de kamer en het gebruik van betere geluidseffecten en muziek had bij dit thema echt goed gepast, dat was wel echt een gemis. Wil je gewoon even lekker puzzelen, dan raad ik Het Verzet echt wel aan. Wel moet ik zeggen dat ik deze kamer, zeker voor twee personen, aan de dure kant vindt. We hebben ons prima vermaakt, op naar de andere locatie voor The Attic!

Rommelen op de zolder van een goochelaar

Door naar onze tweede kamer van de dag bij Team Trapped. Omdat The Attic helaas gaat sluiten, besloten we nog snel naar Venlo af te reizen om deze kamer te spelen. Na een goede warming up te hebben gehad bij Het Verzet, liepen we naar de tweede locatie. Ook deze locatie bevindt zich midden in het centrum en het zoeken van de voordeur kan lastig zijn. Gelukkig waren we al eens op deze locatie geweest in het verleden, dus wisten we nog dat de ingang een beetje verscholen was.

Het voelde voor mij een beetje als nostalgie om terug te keren op deze locatie. In 2017 speelde ik hier The Blind Tiger (mijn vijfde kamer) en momenteel zou ik hier mijn tweehonderste kamer gaan spelen. Trip down memory lane! De ontvangstruimte kon ik me nog goed herinneren, erg klein, maar van alle gemakken voorzien. Na een korte introductie te hebben gekregen van onze host, mochten we naar de zolder van het pand, richting The Attic dus.

Hier kregen we een introductievideo te zien over het verhaal van de kamer. Ik ben een 'sucker' voor het thema goochelen, dus had al onwijs veel zin om deze kamer te spelen. De introductievideo maakte mij nog een stukje enthousiaster. Het is een mooi uitgewerkte video, tof als escaperooms hier tijd en moeite in steken! Daarna betreden we het zolderkamertje van de goochelaar.

We stappen een echte 'goochelaarszolder' in vol met goochelattributen, heerlijk dus om even rond te kijken! Wel merken we meteen dat dit een kamer is die bomvol puzzels zit, dat wordt voor ons tweeën dus flink aanpoten! Vanaf het eerste moment hebben we een bepaalde flow te pakken en lossen we de eerste puzzels vrij snel op. Helaas lopen we daarna vast op verschillende punten. Het is een beetje een tendens die je bij de andere kamers ook ziet; je vindt bepaalde spullen, die je op dat moment nog niet nodig hebt. Gelukkig kunnen wij als ervaren spelers deze aspecten naast ons neer leggen, maar ik kan me voorstellen dat je als beginnend speler hier echt op kunt vastlopen.

De puzzels in de kamer zijn overigens erg tof in thema. Verschillende goocheltrucs worden hier in puzzelvorm getoond, erg tof! Het decor ziet er daarnaast ook erg netjes uit. Hier en daar kan de afwerking beter, maar het totaalplaatje is erg netjes. We zijn écht op een zolder van een goochelaar. Ondanks dat we op bepaalde puzzels, qua logica, wat vastlopen, gaan we vrij vlot door de kamer heen.

Dan komen we bij de eindpuzzel. Voor ons is het nog steeds een raadsel hoe deze nu echt opgelost had moeten worden. Wij hadden een bepaald idee hoe we het zouden moeten doen. En plots was hij ook opgelost. Wij stonden beiden te kijken of dit nu wel juist was. Bleek dus dat we de helft van de puzzel 'overgeslagen' zouden hebben. Toen we uitleg kregen hoe het wél had gemoeten, vroegen wij onszelf af hoe we dit ooit hadden moeten weten. Enfin, we hebben in ieder geval een uurtje lekker gepuzzeld.

The Attic is een mooie puzzelkamer met een tof thema. Wel stoor ik me hier en daar aan de logica die de makers van deze kamer hanteren in vrijwel alle kamers op de twee locaties. Als echte puzzelaar kom je bij de kamers van Team Trapped wel echt aan je trekken. Mocht je The Attic of The Blind Tiger nog willen spelen? Wees dan snel, want voor je het weet is het te laat!

Twee keer is scheepsrecht

Lost & Found was zo'n kamer waar ik al onwijs lang naar uitkeek om hem te gaan spelen. Kamer 237 was mijn eerste kamer waardoor ik echt 'blown away' was. Ook de Concierge is een van mijn favoriete kamers omdat er zo veel toffe elementen in die kamer zitten. Mede daarom kon ik niet wachten om Lost & Found te boeken. Dat deed ik dan ook meteen in de eerste week. Helaas hadden we daar te maken met een vervelende technische storing, waardoor mijn totale beleving een beetje tegenviel. Iets wat natuurlijk altijd kan gebeuren wanneer je een kamer in de openingsweek speelt.

Gelukkig deed mij een mogelijkheid voor om Lost & Found nog eens te spelen, daar kon ik natuurlijk geen nee tegen zeggen, want wat een prachtige kamer is dit! Een aantal maanden nadat ik de eerste keer speelde, volgde mijn tweede bezoek aan de Lost & Found van het hotel in Volkel.

De introductie naar de kamer is erg leuk, vanaf dat moment zit je eigenlijk al helemaal in het verhaal. Leuke interactie met de host en een toffe introductie tot het verhaal en de kamer. Wanneer je binnenstapt valt je mond meteen open, want wauw; wat een prachtig decor. Zoals we de kamers bij 237 kennen! De kamer start met een introductievideo. Ikzelf ben iemand die het verhaal in een kamer erg belangrijk vindt, daarom baalde ik ook zo van mijn eerste bezoek, hier had ik het verhaal totaal niet meegekregen. Deze keer besloot ik me dus nog geconcentreerder op het verhaal te richten.

De start van de kamer is erg magisch. Het decor is subliem en het gebruik van licht en geluid is wederom uitmuntend. Wel moet ik zeggen dat het hoogtepunt voor mij in deze kamer in het begin zit. Daarna zwakt het voor mij persoonlijk wat af. Een van de eerste puzzels die je doet in de kamer, is meteen een van mijn favoriete puzzels in het 'escape landschap' geworden. Het samenwerkingsniveau op verschillende manieren is hier zo tof gedaan. Het zijn eigenlijk meerdere kleine puzzeltjes samengesmolten tot een puzzel.

Wanneer je je goed bezig houdt met het verhaal, is de kamer stiekem erg goed uitgewerkt. Aan alle kleine details is wederom gedacht. Wel moet ik zeggen dat je wel echt moeite moet doen om je bezig te houden met het verhaal. Zoals gezegd ben ikzelf een groot liefhebber van storytelling, dus ik sta continu aandachtig te luisteren en op alle kleine dingen te letten. Ik kan me ook voorstellen dat je zoiets hebt van; dag, ik puzzel lekker verder. Dan krijg je het verhaal in mindere maten mee. Maar daar kies je helemaal zelf voor.

Wat ik zo tof vindt aan Lost & Found is dat jij zelf op zoek moet gaan naar diepere details van het verhaal en dat daarna alles uitgelegd wordt in een samengevat filmpje. Daarnaas is Lost & Found ook echt een topkamer voor de puzzelfanaat, want wat zitten er weer een aantal breinkrakers in. Een van de puzzels snapte ik de eerste keer totaal niet. Gelukkig zag iemand in onze groep de logica meteen en daardoor viel bij mij ook het kwartje. Wat een top puzzel. Het verhaal komt mooi samen in een toffe finale.

Het is Kamer 237 weer gelukt om een masterpiece neer te zetten wat betreft puzzels en decor. Wat zit dit weer goed en realistisch in elkaar. Wel moet ik zeggen dat voor mij het hoogtepunt dus echt in het begin zit. Daarna is het 'weer gewoon zoals 'normaal' bij 237'. Grappig dat ik dat zo denk, want de 'normale standaard' van kamer 237 is een standaard waar veel andere escaperooms nog wat van zouden kunnen leren. Ik ben verliefd op alle kleine details die in deze kamer zitten en het verhaal wat zich afspeelt in de lost & found van het hotel. Wat mij betreft dus weer een echte topkamer rijker in Nederland!

Een goed begin, is het halve werk!

De kamers bij 'The Great Escape' stonden al onwijs lang op mijn wishlist op Escapetalk. Eindelijk was het zo ver om de kamers in Zwolle te gaan spelen. Ruim een jaar geleden ontstond het idee om richting Zwolle te gaan. Echter is het altijd vrij lastig om met vier personen een juiste datum te vinden. Na eindelijk een geschikte datum gevonden te hebben, kondigde The Great Escape aan dat hun nieuwe kamer bijna zou openen. Hier wilde we wel op wachten. Lang verhaal kort, bijna een jaar na het onstaan van het idee om te gaan escapen in Zwolle, was die dag eindelijk aangebroken!

Parkeren doe je in de buurt bij een parkeergarage, waar je voor een schappelijke prijs de gehele dag kunt parkeren. Hier kwamen we toevallig onze teamgenoten al tegen en met vier man liepen we dus richting de escape room. Eenmaal binnen viel ons op dat het onwijs druk was. Veel grote groepen, kinderfeestjes, etc. Normaal gaat er bij mij dan al een belletje rinkelen, want; hoe is de persoonlijke aandacht als het zo druk is. Kleine spoiler: de service bij TGE is echt top!

Nadat een medewerker ons welkom had geheten én nadat we wat hadden gedronken, konden we gaan beginnen aan ons eerste avontuur in Zwolle. Wij zouden gaan starten met 'The Lost Package'. De introductie van deze kamer is subliem en wat mij betreft heel realistisch. Na ons kort in te lezen over het verhaal van de kamer, konden we meteen beginnen. Geen lange uitleg over slotjes, noodknoppen, etc. Heerlijk!

Wat meteen opvalt in de kamer, is dat 'The Lost Package' de oudste kamer op deze locatie is. Waar ik de overige kamers meer zie als 'experience' kamers, is The Lost Package een wat klassiekere kamer. Het decor ziet er over het algemeen prima uit en de puzzels in de kamer vallen allemaal goed binnen het gekozen thema. Verhaaltechnisch is het in het begin eventjes zoeken, maar de rode draad hebben we al snel te pakken.

Wat ik zo goed vind aan deze kamer, is de flow van de puzzels. De kamers zijn parallel te spelen, waardoor je er zelf voor kunt kiezen die eventueel lineair te doen. De puzzels volgen elkaar goed op en zijn qua moeilijkheidsgraad goed te doen. Op een gegeven moment (richting het einde) lopen we vast op een puzzel die, terwijl we aan het spelen waren, nog toegevoegd is. Ik vind het altijd super dat een kamer aan te passen is aan de groep. Wij gingen erg snel, dus werd dit nog even toegevoegd. Deze handeling was eigenlijk vrij simpel, maar voor ons het grootste struikelblok van de kamer.

Samenvattend was The Lost Package een hele goede start van onze dag. We hadden eigenlijk geen verwachtingen van deze kamer, maar daardoor hebben we ons onwijs goed vermaakt. De kamer heeft een goede puzzelflow en het verhaal is prima te volgen. Wel merk je dat dit een wat oudere kamer is, zeker kijkend naar het decor. Maar aan de andere kant past dit wel weer erg goed binnen het thema. Het verhaal komt tijdens het slot ook heel mooi samen. Goed begin van onze dag, de verwachting richting de andere kamers steeg! Op naar de volgende!

Heerlijke actie thriller!

Nadat we een goede opwarming hadden gehad bij 'The Lost Package', konden we door naar de tweede kamer die we op deze locatie zouden gaan spelen; 'The Mission'. De kamers die voor ons nu nog zouden volgen, keken we het meeste naar uit. Deze kamers bevatten acteurs en dat is iets waar wij met z'n vieren onwijs van houden. Omdat The Lost Package voor ons al een soort verborgen parel was, keken we nóg meer uit naar 'The Mission'. We kwamen even bij in de ontvangstruimte, kletsen even bij met de medewerkers en konden daarna door naar onze missie.

De missie start met een introductievideo, omdat het wat rumoerig was in de ontvangstruimte, waren we blij dat alle teksten in beeld komen te staan. Onze missie was dus meteen duidelijk. We lopen richting de kamer, om daar te gaan starten. We openen een deur en daar begint ons avontuur. Hier krijgen we onze missie nog eens duidelijk uitgelegd. Een soort briefing, zoals je die kent uit alle actie thrillers in de bioscoop. Lekker theatraal én met heerlijke interactie. Nadat we de rollen hadden verdeeld, kon onze missie van start gaan.

Communicatie is erg belangrijk tijdens de start van deze kamer, dit is heerlijk in thema gedaan en wij vliegen door de start heen. Ook zul je hier goed moeten samenwerken, anders gaat jouw missie nooit lukken. Ik houd altijd wel van dit soort aspecten in een escape room. We komen terecht in een ruimte die er goed uitgewerkt uit ziet. Wel was ik meteen een beetje bang voor de puzzels die binnen dit 'thema' passen. Deze zijn vaak hetzelfde en aan 'dat soort puzzels' heb ik echt een hekel. Gelukkig wist The Great Escape ons ook hier te verrassen. De puzzels passen allemaal binnen het thema én zijn totaal anders dan we gewend waren. Er zitten zelfs puzzels tussen die ik nog nooit had gezien.

Richting het einde wordt de spanning in de kamer weer opgevoerd. Omdat je zo geconcentreerd bezig bent met je missie, word je onwijs fanatiek. Sterker nog, wij waren zo enthousiast, dat we het script van de acteur net niet helemaal volgde. Hieraan kon je wel meteen zien hoe professioneel de acteurs zijn. Er werd meteen op ingespeeld en voor een alternatieve oplossing gekozen. Helemaal top! We wisten ruim op tijd onze missie af te ronden en stonden op het einde elkaar aan te kijken met het gevoel: wauw, dit was echt goed!

The Mission is een echte belevingskamer met hele toffe puzzelaspecten. Wat is zo goed vind aan deze kamer, is de acteur. Hij is aanwezig, maakt het spannend, maar niet op een manier dat het irritant wordt. Daarnaast weet de acteur heel goed in te spelen op wat jij aan het doen bent. Daarnaast is het decor in de kamer ook nog eens netjes en realistisch uitgewerkt én zijn de puzzels goed en in thema. Wederom helemaal blown away door deze kamer. Twee gespeeld, nog twee te gaan!

Wat een spektakel

Door naar kamer 3 op deze locatie. We hadden dus al twee hele goede opwarmers gehad hier. Het is altijd zo fijn dat je een kamer uit komt en denk: "Yes, ik mag nóg twee kamers spelen op deze locatie!". Dat gevoel hadden wij zeker. Na weer even gekletst te hebben met de enthousiaste medewerkers en na wat gedronken te hebben, was het tijd voor ons derde avontuur.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, wat zit de introductie van deze escaperoom goed in elkaar. Wauw, wat een spektakel. Je zit vanaf het eerste moment meteen vol in het verhaal, vooral omdat alles er zo realistisch uit ziet. De acteurs zitten daarnaast onwijs goed in hun rol, met als hoogtepunt een bepaalde acteur. Achteraf hoorde we dat hij al lang werkzaam was bij The Great Escape en dat zag je in zijn rol er ook echt van af. De interactie met de acteurs is heerlijk!

Na de intro 'start' eigenlijk je escaperoom en wij waren alle vier een beetje verdrietig dat onze 'intro' erop zat. Dit had van ons uren door mogen gaan, want was dit gaaf! Enfin, op naar de escaperoom dan. We gaan als een speer door de start van de kamer heen en de puzzels gaan allemaal vrij vlot. Wat erg fijn is, is dat de puzzels het verhaal van de kamer erg goed ondersteunen. Het decor is prima uitgewerkt en de puzzels zijn over het algemeen lekker origineel.

Wat ik aan The Courtroom zo goed vind, is dat ook het einde lekker 'spectaculair' is. De interactie is wederom geweldig en de acteur zit zo goed in zijn rol. Het verhaal komt hier perfect samen en onder een kleine tijdsdruk wisten we te ontsnappen uit de rechtszaal.

The Courtroom is oprecht een van mijn favoriete kamers geworden, puur en alleen al om het thema, het verhaal, maar vooral de geweldige introductie met de fantastische acteurs. Het enige jammere aan de kamer vind ik dat je heel duidelijk een filmische start en einde hebt en dat 'de escaperoom' hier tussenin zit. Ik had het toffer gevonden als dat filmische tijdens je escape ook nog terug zou komen. Desalniettemin was The Courtroom wederom een fantastische kamer hier! En dan mochten we er nog eentje gaan spelen!

Geslaagde deal!

Na al drie kamers gespeeld te hebben bij The Great Escape, kon ik al zeggen dat ik een echte 'The Great Escape Fan' was geworden. En dan mochten we de dag ook nog eens afsluiten met de nieuwste kamer. Het nadeel van vandaag was alleen dat alles zo goed was in onze ogen, dat de kans natuurlijk groter zou zijn dat dit tegen zou gaan vallen? ...

Na even wat gegeten te hebben in het centrum (op loopafstand, wat onwijs fijn is), keerden we terug naar locatie om de laatste kamer te gaan spelen. We dronken nog even iets en wachten vol spanning af. Meerdere medewerkers kwamen ondertussen een praatje maken, wat een service! Toen kregen we te horen dat de kamer een kleine technische storing had en dat we dus wat later zouden beginnen. Geen enkel probleem voor ons. Na een korte vertraging was het voor ons tijd om te gaan starten met The Deal.

Ik ben een echte TGE fan door de introducties in de kamers (vooral wanneer er acteurs in de kamer zitten). Dat was ook bij The Deal weer het geval. Vanaf het allereerste moment zit je zó goed in je verhaal omdat je door de acteurs écht wordt meegenomen in de beleving. Ook hier heb ik met open mond zitten kijken hoe goed deze mensen in hun rol zitten, tot aan kleine accentjes toe is alles uitgewerkt. Heerlijk! De interactie met de acteurs en medespelers was wederom subliem!

De spanning wordt flink opgevoerd en toen kon ons avontuur gaan beginnen en startte de 'escape' voor ons. De start van je escape is erg leuk gevonden en origineel ten opzichte van de andere kamers. Communicatie en goed puzzelvermogen is hier erg belangrijk. De puzzels zijn allemaal goed in thema en het decor (plus gebruik van geluid en licht) zijn ook netjes uitgewerkt. We starten erg vlot en komen als groep snel op het 'plot' van de kamer uit. Het plot was voor mij wat afgezaagd, dit kennen we inmiddels wel, maar de uitwerking hiervan was erg goed.

Voor ons liep het een beetje stuk op puzzelflow omdat de techniek niet overal even lekker meewerkte. Dat kan natuurlijk altijd gebeuren bij een nieuwe kamer. Maar hierdoor kakte onze flow een beetje in. Daarnaast zitten er een paar puzzels richting het slot die ik niet helemaal lekker vind passen, ze duren erg lang en zijn niet écht puzzels. Het uiterste einde was voor mij ook een klein beetje een domper. Vooral omdat de intro zó filmisch en bombastisch was, had ik gehoopt dat het einde wat spectaculairder was.

Desalniettemin hebben wij wederom ontzettend genoten van deze topkamer! De kamer is gloednieuw en ik denk dat deze kamer, met wat kleine aanpassingen, echt wel een plek in de toplijsten verdient! Ook bij deze kamer waren we een beetje 'sad' dat de introductie al was afgelopen. Laat ons maar een uur kijken naar dit filmische spektakel. Wij hebben ons de gehele dag ontzettend vermaakt en genoten van de kamers en het sublieme servicegehalte bij The Great Escape. Jullie hebben er een fan bij!

Nostalgie, maar daar blijft het bij

Een tijdje geleden wees een mede escaperoom enthousiasteling ons op de nieuwe kamer 'Movie Night' bij Clocked Up in Arnhem. Niet zo zeer omdat de kamer heel spectaculair leek of omdat er al reviews online stonden, maar voornamelijk om het verhaal van de kamer. Na het lezen van het 'verhaal' van deze kamer, besloten we met een groepje van acht man beiden kamers in Arnhem te gaan spelen.

Het is altijd fijn om met een groepje escaperoom spelers samen te zijn, je bent dan een keer niet die ene 'gek' die steedsmaar weer kamers wil spelen. Het was in de ontvangstruimte dan ook snel gezellig. Onze host van de avond sloot gezellig aan en ging daarna over in een hartelijk ontvangst. Fijn! Nadat we de groep in tweeën hadden gedeeld, mochten we gaan beginnen aan ons eerste avontuur; Movie Night.

Terwijl we naar de kamer lopen, krijgen we het verhaal nog eens mee van onze host. Het verhaal is werkelijkwaar hilarisch. Je gaat inbreken bij een videotheek omdat je de verkeerde videoband in je hoes had zitten. Je had namelijk zo'n ontzettende zin om 'Space Jam' te gaan kijken. Origineel is dit verhaal in ieder geval zeker. Daarnaast vind ik ook het thema erg origineel bedacht. Het is een thema waar je onwijs veel mee kan. En ik als grote filmliefhebber keek al uit naar alle leuke filmverwijzingen die in de kamer zouden zitten. Op naar de videotheek dus!

De start van de kamer verloopt voor ons vrij moeizaam. Op dat soort momenten (wanneer je zo'n 11 minuten vast zit op een eerste 'puzzel') vraag ik mezelf altijd af: "Ben ik nu écht zo dom dat ik het niet zie?". Achteraf bleek de techniek niet helemaal mee te werken en hadden we in de eerste minuut eigenlijk al het juiste gedaan. Enfin, valse start, we konden weer verder!

We geraken de videotheek binnen en dit is voor mij meteen een heerlijk nostalgisch gevoel. Beeld je een old school videotheek voor en dan zit je qua decor al goed. Het is hier en daar wat minimalistisch afgewerkt, maar over het algemeen ziet het er prima uit. Kleine sprong richting het einde; het nostalgische gevoel, daar blijft het helaas ook bij. De kamer is erg chaotisch en je hebt op veel momenten totaal geen idee wat je aan het doen bent.

De puzzels in de kamer zijn over het algemeen goed in thema, maar hebben dan weer weinig met het 'verhaal' te maken. We lopen ook weer vast op een bepaalde puzzel omdat deze (door een slimme actie van een teamgenoot) niet meer op te lossen was. Movie Night is een kamer met potentie, voornamelijk omdat er met het thema en de huidige ruimte onwijs veel uit te halen valt. Nu voelde het voor mij meer alsof het allemaal nét niet klopte; het verhaal, de techniek, de afwerking, gebruik van licht en geluid, etc.

Wel hebben we als team gelachen in deze kamer én het enthousiasme van onze host was ook aanstekelijk! Movie Night is een heerlijke nostalgische kamer waar je als filmliefhebber lekker rond kunt kijken en allemaal leuke filmverwijzingen ziet. Maar voor mij bleef het daar helaas bij. Een kamer met potentie is het zeker, maar op dit moment was het voor mij een beetje een tegenvaller. Zeker gezien het dé nieuwe kamer is van Clocked Up.

Niet mijn kamer

We hadden al een goede opwarmer gehad bij Clocked Up met de 'Movie Night'. Wij, als fanatiek escapers, willen dan natuurlijk meteen door naar de andere kamer op de locatie. Omdat we met twee groepen van vier personen speelden, konden we tussen de kamers door even gezellig bijkletsen met elkaar. Na wat gedronken te hebben, was het tijd om te wisselen van kamer en te gaan starten met ons tweede avontuur van de avond. Op naar 'De Grootmeester'.

Waar ik dacht dat het verhaal van 'Movie Night' al lachwekkend was, kregen we vóór we de kamer in gingen nog even het verhaal mee van de Grootmeester. Ook dit verhaal was weer hilarisch. We breken in bij een bekende architect omdat er bij ons een enorm probleem was ontstaan; onze punt van ons potlood was afbgebroken en we hadden geen puntenslijper. Inbreken dus om de werkkamer van de grootmeester te doorzoeken! Ik heb nog nooit zulke grappige invalshoeken gezien bij een escaperoom. Hoewel ik verhaal altijd erg belangrijk vind, moet ik eerlijk toegeven dat ik zo'n hilarische insteek als dit eigenlijk ook wel leuk vond.

Goed, we konden de werkkamer van de grootmeester in en onze zoektocht kon gaan beginnen. Ik moet zeggen dat van begin af aan de flow er een stuk beter in zat dan bij de vorige kamer. Het is in deze kamer een stuk duidelijker wat je nu precies moet doen. Niet de chaos die de vorige kamer wel was voor ons. Wel moet ik zeggen dat 'De Grootmeester' niet mijn type kamer is. Qua decor voelde het voor mij wat leeg aan en de kamer zelf is vrij 'recht toe, recht aan'. Het is een echte old school puzzelkamer. Waar ik in veel puzzelkamers echt wel weer toffe dingen zie, had ik dat bij de Grootmeester helaas niet echt. Geen vernieuwende dingen gezien of gedaan.

Ook laat het verhaal hier wederom wat te wensen over, de puzzels passen prima binnen het thema. Maar wat nu echt het achterliggende verhaal is, blijft mij onduidelijk. Wel blijft de flow tot het einde er goed in zitten. Ben je een echte die-hard puzzelaar? Dan is de Grootmeester wellicht een toffe kamer voor jou. Mijn kamer was het simpelweg niet helemaal. Wel moet ik wederom zeggen dat het enthousiasme van onze host erg aanstekelijk was, aan service geen gebrek!

Snoep in overvloed!

Het was weer eens tijd om een dagje te gaan escapen! Met drie ervaren spelers mochten we weer op pad om onze verslaving te voeden. Wanneer je met ervaren spelers speelt, blijft het plannen van een dag lastig. Ofwel moet je net geopende kamers spelen, of je moet ver van huis. Dat tweede stond vandaag op de planning. Vroeg in de ochtend trokken we naar Noord-Holland om daar zes kamers te gaan spelen. Onze dag begon in Schagen om daar 'The Chocolate Factory' te gaan doen. Dit was een kamer die al erg lang op mijn 'wishlist' stond, vooral omdat ik het thema erg tof vond.

Na een autorit van ruim twee uur, kwamen we netjes op tijd aan in Schagen. De escape room zelf is gemakkelijk te vinden en eenmaal binnen we werden ontvangen door onze host van deze ochtend. De host leek op een 'auto-pilot' stand te staan waarbij elke zin die gezegd werd uit een soort script kwam. Ik miste vanaf het eerste punt daarom een beetje een persoonlijke touch. Enfin, we kwamen voor de kamers natuurlijk.

Op voorhand kregen we een bericht waarin onze missie duidelijk uitgelegd wordt, hierin staat ook waar je je moet melden, etc. Dit schuurt echter al tegen het verhaal wat de host verteld én met het 'entreeticket' wat je krijgt. Hier staat verschillende informatie op. We verplaatsen ons naar de snoepfabriek in deze ruimte en kunnen daar met ons avontuur gaan beginnen.

Deze kamer ademt echt een familiekamer te zijn. De puzzels zijn over het algemeen vrij duidelijk, allemaal goed te doen en hier en daar wat uitdagender. Maar vooral de uitstraling van de kamer is, mijns inziens, erg gericht op families. Felle kleuren en heel vrolijk. Wat ik persoonlijk erg leuk vind aan de kamer, is dat er snoep in overvloed ligt in de kamer. Dit is natuurlijk ook wel echt een must voor een kamer met dit als thema, maar erg leuk dat hieraan gedacht is.

Zoals gezegd zijn de puzzels over het algemeen erg goed te doen. Hier en daar zijn ze wat uitdagender, maar voor ervaren spelers goed uit te voeren. Ook vallen alle puzzels binnen het thema. Richting het einde van de kamer volgt een puzzel die iets minder binnen mijn straatje valt, vooral omdat je hier al snel wat 'fout' doet. Bij ons lijkt de techniek niet helemaal lekker mee te werken en worden door de portofoon steeds terug gefloten. Uiteindelijk weten we ruim binnen de tijd het geheime recept te stelen.

The Chocolate factory is, wat mij betreft, een echte gezinskamer met leuke puzzels. Verwacht hier geen technische hoogstandjes, maar vrij recht toe recht aan puzzelwerk. Ook het decor is vrij basic, maar zeker voor families denk ik erg leuk. Ga deze kamer, zeker gezien de ruimte, niet met meer dan drie volwassenen spelen.

Hey, siri!

Door naar kamer twee op deze locatie. We hadden zojuist The Chocolate Factory gespeeld en mochten nu The Space Lab gaan doen. Omdat de eerste kamer mij wat tegenviel, waren mijn verwachtingen (die ik eigenlijk al niet had) toch wat gezakt. We kregen van onze host wederom een introductie naar de kamer. Een introductie die we, per mail, al hadden ontvangen. Dit was dus wat dubbelop, het is dan soms lastig om je aandacht erbij te houden.

Onze missie is wel duidelijk; we moeten het NASA Training Center in omdat een collega daar dood is gevonden. Zij was in het Training Center aan het werken aan een AI computer. Ik was erg benieuwd óf en hoe ze deze AI computer zouden verwerken in de kamer. Eenmaal het Training Center betreden, merkten we meteen hoe deze computer verwerkt zat in de kamer. Ik zelf vond dit een enorm originele manier en vond het erg leuk uitgewerkt.

Binnen het Training Center wordt het verhaal ook steeds duidelijker, aan de hand van verschillende puzzels (en door een bepaalde interactie binnen de kamer) wordt steeds duidelijker wat er nu precies gebeurd is. Daarnaast is het decor ook erg netjes uitgewerkt. Je ziet wel dat de afwerking hier en daar stukken beter kan, maar op het eerste oog ziet het er erg netjes uit.

De puzzels die je tegenkomt tijdens je avontuur zijn allemaal erg leuk in thema. Hier en daar voelen ze echter wel wat makkelijk aan, zeker richting het middenstuk en het slot van de kamer hadden we graag nog wat extra uitdaging gekregen. Neemt niet weg dat The Space Lab wat mij betreft echt een leuke kamer is! Er zitten leuke puzzels in, die goed binnen het thema passen, het verhaal is duidelijk en logisch en het decor ziet er ook nog eens prima uit. Wat mij betreft dus echt wel een leuke kamer om te gaan spelen!

Zaad, zaad en nog eens zaad

Op naar kamer drie van de dag! Omdat we al vroeg vertrokken waren, en omdat we er dus al twee escape rooms op hadden zitten, besloten we snel langs de weg even wat te eten om vervolgens door te rijden naar ons derde avontuur; Het Marlequi-Mysterie. Het was slechts een klein stukje rijden vanaf de vorige locatie en in de middle of nowhere gaf de routebeschrijving aan: "Bestemming bereikt". We vroegen ons af of dit wel zou kloppen, maar we zagen wel degelijk een bordje staan met 'escape room' erop. Dan zou het wel goed zijn. We konden onze auto neerzetten bij Tuinderij Marlequi en werden al snel begroet door onze host. Na een korte rondleiding door het bedrijf, omgeven door pompoenen, konden we even rustig gaan zitten in een ontvangstruimte.

We werden nogmaals welkom geheten door onze host en kregen een flinke uitleg over de geschiedenis van het bedrijf, de locatie, de gewassen, de verschillende zaden, etc. Dit had ook een leuke link met de escape room zelf, want dit is het verhaal wat zich in de kamer afspeelt. Wij moeten op zoek naar de kluis om het superzaad te gaan stelen. Het voelt echt aan als een lokaal verhaal wat de eigenaren graag aan de regio wilde tonen middels een escape room. De kamer zelf voelt zo ook een beetje aan; een beetje knullig, maar dat heeft ook wel weer wat schattigs. Na wat pogingen start dan eindelijk ons introductiefilmpje en dan kan ons avontuur beginnen.

De kamer zelf ziet er netjes uit, maar voelt echt '1.0' aan. De puzzels die je tijdens je avontuur doet, vallen allemaal binnen het thema en hebben (horen we achteraf) allemaal wat regionaals. Sterker nog; de foto's die aan de muren hangen zijn veelal familieleden van de eigenaren én van oudsher dus ook echte tuinders. De puzzels zijn leuk bedacht en zoals gezegd passen ze allemaal binnen het thema.

Er zitten hier en daar best wat leuke dingetjes in de kamer, maar de totale look en feel van de kamer blijft toch echt 1.0 aanvoelen. Het middenstuk van de kamer is qua thema erg leuk uitgewerkt. Het slot voelt dan weer aan alsof daar meer uitgehaald kon worden. De puzzels zijn lekker paralel op te lossen en als ervaren team ga je er dan ook als een speer doorheen.

Onze host is ook helemaal ondersteboven van onze tijd die we hebben neergezet, dat betekent dus dat de flow in deze kamer echt goed zit! Achteraf lopen we de kamer nog na en vertelt onze host wat alle achterliggende verhaaltjes zijn van de verschillende puzzels. Voor lokale mensen kan dit denk ik erg leuk zijn. Voor ons voelde het een beetje of we naar een net wat te lange spreekbeurt aan het luisteren waren. Heb je zin om 'gewoon' even lekker te puzzelen óf ben je een groot liefhebber van zaad, dan is deze kamer echt jouw ding! ;)

Vrij tamme duivelsuitdrijving

We hadden al drie kamers gespeeld in de ochtend en hadden eigenlijk ruimte ingepland om even wat te gaan eten. Omdat we al wat hadden gegeten vóór we de vorige kamer zouden gaan spelen, was onze honger al verdwenen. Toen zaten we dus met een probleem; een gat in de planning van +/- 2 uur. Uiteraard denken wij als ervaren spelers in mogelijkheden, dus besloten we simpelweg vast naar de volgende locatie te rijden. We wisten namelijk dat er meerdere escape rooms op deze locatie waren, dus met goed geluk zouden we er nog eentje bij kunnen boeken. Dat was uiteindelijk ook geen enkel probleem. We werden hartelijk ontvangen en we besloten 'The Exorcist' bij te boeken. Onze host ging even de kamer klaarzetten en een paar minuten later liepen we al richting de room. Top service!

Het verhaal is natuurlijk bekend, wij moeten een landhuis binnen om een duivelsuitdrijving uit te voeren bij een meisje. Dit thema ligt mij enorm *kuch*. De laatste 'Exorcist' kamer die ik speelde was El Exorcista in Athene en daar heb ik 1,5 uur langs niets kunnen doen van de angst. Ik was wat terughoudend voor het thema, maar wel erg benieuwd hoe die uitgevoerd zou zijn. Onze host verteld ons het verhaal nog even en we mogen daarna meteen het landhuis in.

Op het eerste oog vind ik persoonlijk het landhuis er net wat te netjes uit zien, maar dat kan aan mij liggen. Daarnaast is er voor mij, terwijl dit thema me dus totaal niet ligt, totaal geen spanning. Hier en daar hoor je wat spannende geluidjes, maar het voelt meer aan als de 'spanning' die ze proberen te creëren op een kermis spookhuis. We starten in ieder geval met ons avontuur. De puzzels die je in de kamer vindt zijn soms in thema, soms voelen ze wat random geplaatst. Er wordt gebruik gemaakt van simpele techniekjes zonder al te veel hoogstandjes. Waar we voornamelijk tegenaan lopen, is dat je vaak dingen vindt, die je op dat moment nog niet kan gebruiken. Althans, nog niet op kunt lossen.

Richting het einde van de kamer zou de spanning omhoog moeten gaan, dat is ook wel geprobeerd, maar dit viel enorm tegen. Zeker voor een thema als dit, had hier veel meer uitgehaald kunnen worden. Achteraf horen we van onze host dat dit soms ook wel gebeurd, maar doordat we zo last minute deze kamer wilde spelen helaas niet ging. De puzzels blijven voor mij wat random aanvoelen waardoor je echt een 'escape room' aan het doen bent en niet zo zeer bezig bent met een duivelsuitdrijving.

Achteraf hebben we met onze host nog nagekletst over deze kamer en hij begreep onze kritiekpunten zeker. Wat wel echt heel tof is, is het aandenken wat je krijgt bij deze kamer. Later zagen we dat je deze ook bij de andere kamers krijgt. Je krijgt hier echt een 'spaar ze allemaal'-vibe van. Leuk! Al met al is The Exorcist een kamer met potentie waar op dit moment, voor mij, nog te weinig uitgehaald wordt.

Vluchtig bezoek aan de zoveelste cabin in the woods

Op naar kamer twee op deze locatie; The Cabin in the Woods - 666. Een thema wat natuurlij binnen het escape landschap ontzettend vaak terugkomt, erg benieuwd hoe het hier in Alkmaar uitgevoerd is. De start van de kamer is eigenlijk erg sfeervol, we staan in een bos waar we naar de voorgevel van de cabin kijken. Netjes uitgewerkt vooral. Hier krijgen we de uitleg over het verhaal van onze host, wederom een duidelijk verhaal en vanaf dit punt kan onze missie gaan beginnen.

Eenmaal in de cabin, splitsen we als team op en kunnen we paralel aan de slag met verschillende puzzels. Net als bij de vorige kamer, vallen een aantal puzzels best leuk binnen het thema. Andere puzzels voelen dan weer heel random aan. Het zou toffer zijn als hier één lijn in getrokken wordt. We merken dat we vrij snel door alle puzzels heen gaan, voornamelijk omdat de puzzels qua moeilijkheidsgraad goed te doen zijn, maar ook omdat we goed op kunnen splitsen.

De flow die deze kamer heeft, blijven wij als team vasthouden. We zien alles vrij snel en lossen de puzzels een voor een gemakkelijk op. Tot we op een bepaald punt een nieuwe puzzel oplossen en zien dat we de kamer gehaald hebben, met slechts 29 minuten gespeelde tijd. Zowel wijzelf, als onze host, stonden een beetje met de mond vol tanden. Hij had nog nooit een groep gehad die het binnen 30 minuten gehaald had én wij hadden niet verwacht dat dit het einde al zou zijn.

Cabin in the Woods - 666 is een echte old school puzzelkamer en ene kamer met een goede flow. Speel je deze kamer met ervaren spelers, dan kan hij dus wellicht wat makkelijk zijn. Ben je ervaren? Speel deze kamer dan echt niet met meer dan drie personen, daar is hij echt te gemakkelijk voor.

Dood of de gladiolen

Door naar de laatste kamer die we op deze locatie zouden spelen en tevens de laatste kamer van de dag. Nadat we al een duivelsuitdrijving hadden gedaan én waren ontsnapt uit een verlaten boshutje, leek het ons ook nog wel tof om een bezoekje te brengen aan het plaatselijke mortuarium. Dat was zo geregeld! Labjassen aan, personeelspas mee en naar binnen. We kregen ook nog eens een uitdagende missie mee; vind de gestolen organen en breng deze terug. Dat moest ons wel gaan lukken!

Eenmaal binnen valt op dat het decor erg netjes uitgewerkt is, je waant je echt in een mortuarium. Beetje creepy, maar dat past natuurlijk wel bij het thema. We gaan, net als bij de andere kamers, meteen van start en kunnen goed opsplitsend te werk gaan. Wat ik bij de twee andere kamers ook al had, is hier ook wel weer aan de orde. Sommige puzzels zijn erg leuk in thema, maar er zitten ook wel echt een aantal puzzels tussen waar ik me echt afvraag: "waar zijn we nu eigenlijk mee bezig".

Gelukkig is deze kamer flink uitdagender dan de vorige kamer die we speelde en stonden we niet na een klein half uurtje al buiten. Sterker nog, we hadden het gevoel dat we veel te traag gingen. Bij een puzzel werden we meteen doorgedrukt toen we pas één keer (half) de oplossing geprobeerd hadden. Achteraf bleek dat we juist erg goed op schema lagen en nog tien minuten over hadden.

Deze kamer heeft echt wat uitdagende puzzels die ook uitdagend zijn wanneer je meer ervaring hebt. Het thema is tof uitgewerkt en er zitten echt wel wat leuke effecten in de kamer. Mijn thema is het niet helemaal, maar Theft at the Morgue is wat mij betreft de beste kamer van de drie die we gespeeld hebben.

Prima puzzelplezier

Tijd voor onze laatste escape van de dag. Nadat we twee kamers gespeeld hadden in België, waren we op zoek naar een kamer dichter richting huis (voor mij althans). Het blijft moeilijk om last minute een kamer te vinden, zeker omdat veel kamers op dinsdag (over überhaupt overdag) gesloten zijn. Na wat belletjes konden we dan toch terecht bij Escaperoom Geldrop, onwijs fijn! We zouden onze dag af gaan sluiten bij Bus 13.

We werden ontvangen door de enthousiaste dochter van de eigenaar en na even gezellig gekletst te hebben én na een korte stop bij het toilet, konden we meteen gaan beginnen met ons laatste avontuur van de dag. We krijgen van onze host een korte uitleg over het verhaal, erg fijn want daardoor weten we ten minste wat we aan het doen zijn. Daarna stappen we Bus 13 in en begint onze missie. Doordat je daadwerkelijk de bus instapt, voelt deze escaperoom meteen heel 'echt' aan. Wel mis ik daardoor hier en daar wat sfeer.

Enfin, we konden na een korte introductie in de bus dan eindelijk gaan beginnen. Wat we meteen merken is dat Bus 13 een 'kamer' is waar je veel kunt doen. Veel puzzels, zeker wanneer je met twee personen bent. Maar zoals de website van escaperoom Geldrop al zegt: "Onze ervaring leert dat het lastig is (niet onmogelijk!) om met 2 of 3 personen de bus te starten.", niet onmogelijk, prima uitdaging dus. De puzzels in de kamer zijn prima en goed te doen. Wel merk ik dat op sommige momenten wat communicatie vanuit de kamer mist. Soms sta je echt even te kijken en denk je: "oke, maar wat nu?". Ik denk dat daar nog veel te halen valt.

Richting het middenstuk van de kamer ontvouwt het verhaal zich wat meer en kom je er een beetje achter wat er nu precies gebeurd is. Ook hier blijft het hetzelfde; er zijn veel puzzels in deze kamer. Zeker voor twee personen is het wel écht een uitdaging, maar blijkt het onmogelijk? Of is het toch te doen voor ons. Op het einde zetten we een eindsprint in en met nog 8 seconde op de klok weten we de bus te starten en te 'ontsnappen'. Achteraf praten we nog gezellig na met onze host, altijd leuk!

Bus 13 is een leuke puzzelkamer om te spelen. Zoals gezegd is de kamer wel pittig als je met twee of drie personen speelt, voornamelijk omdat het simpelweg 'veel' is. Wat ik nog mis in deze 'kamer' is hier en daar wat sfeer, maar bovenal communicatie richting de spelers. Ik heb me voor mijn gevoel te vaak af moeten vragen "wat moeten we nu doen?". Met een kleine hint word je dan wel in de goede richting geduwd, maar ik vraag me dan toch continu af hoe ik dat zonder die desbetreffende hint had moeten weten. Desalniettemin hebben we ons ontzettend vermaakt in deze escape. Het is weer eens wat anders!

Ondermaats

Het was weer eens tijd om een dagje te gaan escapen. Wanneer je met twee personen wilt spelen, vallen er vaak al veel kamers af. Wanneer je allebei ook nog eens ervaren escapers bent, wordt het al helemaal een puzzel om geschikte kamers te vinden. Gelukkig kwamen we snel terecht bij Playcity Genk. Zij zijn recent geopend en daar konden we, last-minute, met twee personen terecht. Op naar Genk om onze dag te starten!

De locatie bevindt zich in een evenementencentrum net buiten de stad. Je kunt hier verschillende activiteiten doen, van squashen tot karten én dus ook escapen. Vaak voorspellen dit soort locatie niet veel goeds, maar we zijn zonder verwachtingen naar binnen gestapt. We werden ontvangen door (waarschijnlijk) de eigenaar van het pand zelf. Nadat we ons bij hem gemeld hadden, zou hij de host van de escaperoom laten weten dat we er waren. Zoals beschreven in de mail, waren we netjes 15 minuten op voorhand aanwezig. Jammer alleen dat onze host zich niet aan deze tijden had gehouden. Zo'n 5 minuten op voorhand kwam de host, druk bellend, binnen en schoot door de deur richting de escaperoom. Toen zijn we op onze geboekte tijd zelf maar naar binnen gelopen. Service begon dus goed.

We meldden ons bij onze host en ze stond er een beetje van te kijken dat we beiden kamers kwamen spelen. Zonder enig welkomswoord werden we meegenomen naar de kamer. Hier konden we meteen onze spullen in de kluis leggen en liepen we naar de kamer. We zouden gaan starten met de Indiana Jones kamer. Wel werd ons nog even gevraagd naar hoeveel kamers we gespeeld hadden. Omdat we al zo ervaren waren, gaf onze host aan weinig hints te gaan geven. Het zou ons benieuwen.

Eenmaal in de kamer vallen meteen een aantal zaken op. Je merkt vanaf het eerste moment dat het gaat om een 'gekochte' kamer. Op de een of andere manier straalt een kamer als deze dat uit. Enerzijds ligt dat aan het thema, anderzijds ziet het er allemaal net wat te netjes uit. Het decor is op het eerste oog best netjes, maar wanneer je beter gaat kijken kan de afwerking echt stukken beter. Waar voor ons het grootste struikelblok ligt, zijn de puzzels in deze kamer. We hebben bij vrijwel elke puzzel hints nodig gehad omdat de kamer gewoon totaal onlogisch is. Wanneer je ruim 15 minuten 'vast' zit op een puzzel, die achteraf werkelijk waar nergens op sloeg, hadden we toch liever wel wat hints gehad om in onze flow te blijven.

Over de Iniana Jones kamer kan ik verder weinig zeggen. Mijn aandacht werd vastgehouden door het decor, want dat zag er nog wel oké uit. De puzzels zijn allemaal erg simpel (als je de logica van de kamer wél begrijpt), maar passen de helft van de tijd maar binnen het thema. Nadat we eindelijk ontsnapt waren, vertelde onze host dat we het goed gedaan hadden. Na nog wat kleine puntjes door te hebben gelopen, konden we meteen door naar de volgende kamer. Ik ben benieuwd...

Vluchtig schipbezoek

Nadat we nog maar net waren ontsnapt uit de tombe van Indiana Jones, hadden we nog geen tijd om te ademen of we moesten al door naar ons avontuur op het schip wat zich naast de tombe bevond. Net als bij de vorige kamer kregen we eigenlijk geen echte introductie voor de kamer en werden we volledig blanco in het diepe gegooid.

De start van de kamer is meteen vrij heftig. De eerste fysieke puzzel is het binnen raken in het schip. Je zult oprecht goed ter been moeten zijn om in deze kamer te komen. Ik kan zo wat vrienden opnoemen waar het een echte opdracht zou zijn om hier binnen te geraken. Enfin, we hebben het schip betreden en ons avontuur kan beginnen. Omdat we in de vorige kamer op deze locatie totaal geen flow ondervonden, waren we erg benieuwd hoe ons avontuur op het schip zou zijn.

Fast forward, dat was velen malen beter dan bij onze vorige escape hier! Ook bij deze kamer geldt weer het volgende; het decor is tot op zekere hoogte prima uitgewerkt. De puzzels waren in deze kamer oprecht best oké, op sommige puzzels na dan. Het verhaal is daarentegen wel weer vaag; want wat hebben we nu eigenlijk gedaan op dit schip?

Ik denk dat Pirates of the Carribean: The Curse of the Black Pearl best een leuke kamer kan zijn voor gezinnen of families. De kamer kan gespeeld worden met 2-6 personen, en als je een mail stuurt kan hij zelfs met 8 te spelen zijn. Wij waren met twee ervaren spelers en hadden ruim een half uur over. Weet ook; de ruimte laat het echt niet toe om met zo veel personen te spelen. Daarnaast is de kamer volledig lineair en alleen daarom zou ik het aantal beperken tot 3, max 4.

We hebben oprecht een half uurtje best lekker gepuzzeld. De puzzels in de kamer zijn (soms) best in thema, maar het zijn allemaal puzzels die je al eens gezien hebt in een escaperoom. Voor mij was dit weer even een 'eye opener' dat je kamers met specifieke filmthema's 9 van de 10 keer beter niet kunt spelen. Als dan de service en begeleiding nog goed is, scheelt dat al een hoop. Maar helaas was dat op deze locatie ook niet helemaal top. Ik zou daarom de kamers bij Playcity in Genk niet per definitie aanraden.

Perfecte start! Matig einde.

Tijd voor kamer twee van de avond. Nadat we zojuist een goede opwarmer hadden gehad bij de Kraakfabriek in Antwerpen, konden we door naar de tweede kamer. Een van onze teamgenoten had 'The Suspect' voorbij zien komen op Escapetalk dus besloten we die te boeken. Ik moet zeggen dat ik deze kamer helemaal niet kende voordat we hem geboekt hadden. Maar ik moet wel zeggen dat ik, mede door het hoge punt op ET, erg benieuwd was geraakt over deze kamer.

Je voorpret begint eigenlijk al een aantal dagen op voorhand. Hier wordt jouw missie eigenlijk al duidelijk gemaakt en wordt er verteld wat het doel is van jouw bezoek aan Antwerpen. De start van deze escape room is uniek in zijn soort. Ik zelf ben erg fan van dit soort belevingen. Je missie start namelijk op een locatie buiten en vanuit daar begint jouw avontuur. Houd hier dus wel rekening mee, je bent namelijk best een tijdje buiten. Je zou maar een korte broek en t-shirt aanhebben terwijl het ontzettend begint te waaien.

Ons avontuur begint dus buiten en daar los je de eerste opdrachten op. Omdat je start van de missie zo 'echt' aanvoelt, zit je meteen volledig in het verhaal. Het hintsysteem / manier van communiceren met de commissaris past ook perfect in thema en draagt echt bij aan de spanning. Na onze eerste opdrachten buiten opgelost te hebben, is het voor ons tijd om naar binnen te gaan.

De manier van 'ongezien' blijven in de daadwerkelijke escape room vind ik wederom geniaal bedacht. Nogmaals, alles voelt heel 'echt' aan in deze kamer. Ook de eerste puzzel die je moet doen als je binnen bent past daarom zo onwijs goed in thema. Enfin, we waren binnen. Ook hier valt meteen op dat de locatie waar je bent er heel 'echt' uit ziet. En daar zit voor mij meteen het probleem van deze kamer. Alles is te realistisch waardoor er heel veel ruis in de kamer is. Ik zou echt adviseren om alle loze informatie (red herrings) uit deze kamer te halen. Het vervelende is namelijk dat wij vanaf het moment dat we binnen waren, volledig onze flow kwijt waren.

De puzzels die er zijn, zijn over het algemeen erg goed te doen, alleen weet je de helft van de tijd simpelweg niet wat je moet gebruiken omdat er zoveel afleiding is. Daarnaast is deze kamer vrij lineair opgebouwd, dus ik zou daarom ook niet per se met meer dan vier personen spelen. Het verhaal (en ook de spanning van het begin) ben ik in de kamer ook een beetje kwijt, jammer want hier zit zo onwijs veel potentie in. Waar het hintsysteem tijdens de start van het spel nog tof was, was dat later in de kamer een echt frustratiepunt. We hoorde achteraf dat onze host ons tijdens het spel niet kon horen. Telkens wanneer wij geholpen moesten worden, was het van: "wat hebben jullie gedaan? Waar zijn jullie mee bezig? Wat hebben jullie ingevoerd?". De eerste keer vertel je dat nog netjes, maar wanneer dit voor de tiende keer gevraagd wordt, frustreert dat een beetje.

Al met al was The Suspect voor ons een beetje en anticlimax. De start van het spel is grandioos en je zit meteen vol in het spel. Even later in de 'escape room' zelf, kakte dat volledig in. Deze kamer heeft ontzettend veel potentie wanneer alle ruis uit de kamer gehaald wordt. Er zitten echt wel toffe dingen in deze missie, maar op dit moment vind ik (voornamelijk het tweede gedeelte) echt ondermaats. Ook het niveau van afwerking kan hier en daar stukken beter. Ik moet wel gezegd hebben; in de kamer zit de best verstopte camera ooit. Succes met zoeken! Samenvattend zou ik The Suspect dus niet meteen gaan boeken, maar mocht je toch in Antwerpen zijn, zou ik hem (alleen voor de start al) misschien toch meepakken.

Feest in het café

We hadden deze week 'pas' 4 escape rooms gespeeld, daar kunnen er natuurlijk meer bij! Daarom besloten we weer een dagje te plannen om kamers te spelen. Vandaag zouden we afreizen naar Leidschendam om de kamers bij Missionroom te spelen. Christina's Droom had ik al gespeeld, dus vandaag stonden Café Voorburg, DEA en SWAT op het programma bij Missionroom. Ik weet nog van mijn vorige bezoek, dat de kamer best oké was, volgens de Escapetalk reviews moesten alle drie de kamers van vandaag nóg beter zijn, we hadden er dus onwijs veel zin in!

Eenmaal op locatie, bedacht ik me weer hoe tof het ontvangst is. Je wordt deels in thema ontvangen, de hosts zijn allemaal in juiste bedrijfskleding en het was momenteel rustig op de locatie. Wat ik nog van mijn vorige bezoek wist, was dat ik de service de vorige keer echt ondermaats vond. Ik was dus heel benieuwd of dit enkel een momentopname was. Dat bleek zeker het geval te zijn! We werden enthousiast onthaald en we kletsten meteen met onze hosts over onze gedeelde hobby; escape rooms! Leuk. Na even gezellig gekletst te hebben, was het dan toch echt tijd om te gaan starten met ons avontuur in Café Voorburg.

De introductie naar de kamer is grappig en erg leuk bedacht. Eenmaal binnen, kan ons avontuur dan echt gaan beginnen. De start van de kamer gaat eigenlijk vrij vlot en we weten al snel het café te betreden. Hier besluiten we als groep te starten met het doorzoeken van de ruimte. We vinden ontzettend veel en ons valt meteen op dat er lekker veel gebruik wordt gemaakt van verschillende sloten, wat ik persoonlijk overigens nooit erg vindt. Niets zo fijn als het openen van een (cijfer)slot. De kamer zit eigenlijk over het algemeen vrij logisch in elkaar en het is steeds duidelijk wat er moet gebeuren.

Enige nadeel van deze kamer (en later bleek dat bij de andere kamers ook zo te zijn) is dat de kamers volledig lineair opgebouwd zijn. Dat hoeft uiteraard geen probleem te zijn. Echter merken we in deze kamer (en in de andere kamers dus ook) dat we met vier personen eigenlijk te veel zijn. Je staat vaker simpelweg niets te doen. De kamer zelf heeft een goede opbouw en een lekkere puzzelflow, het is jammer dat je dan soms uit deze flow gehaald wordt puur omdat je met vier personen elkaar in de weg gaat lopen omdat de kamer zo lineair is.

Het slot van de kamer is ook daadwerkelijk een slot, iets wat ik zelf altijd erg fijn vindt. We speelde Café Voorburg lekker vlot met slechts een aantal kleine hints. Wat ik me nog van Christina's Droom kon herinneren, was het hintsysteem. Dat vond ik zo onwijs tof bedacht. Ik hoopte dat dat in deze kamer weer zo zou zijn. Helaas was dat niet het geval, het hinstysteem kan wat mij betreft velen malen beter! Al met al hebben we wel onwijs genoten en hebben we een uur heerlijk gepuzzeld. Op naar de volgende kamer!

Say my name!

Tijd voor kamer twee op deze locatie in Leidschendam. Nadat we al goed opgewarmd waren (en positief verrast waren) bij Café Voorburg, was het nu tijd om het DEA team te gaan versterken. Wat ik ook hier weer erg tof vind, is dat de hele 'look & feel' van de locatie in thema is. Je wordt in thema meegenomen naar een ruimte waar je een korte briefing krijgt over je missie. Wat ik persoonlijk op voorhand niet wist, is dat deze kamer gebaseerd is op de Netflix serie: 'Breaking Bad'. Als groot fan van deze serie (vijf keer volledig gezien), moest dit avontuur natuurlijk geweldig worden.

We trekken onze werkkleding aan en het is tijd om te vertrekken naar locatie. De start van deze escaperoom is leuk bedacht en past goed in thema. Vanaf het eerste moment dat we starten met ons avontuur, zijn de verwijzingen naar de serie al duidelijk zichtbaar. Nogmaals, als groot liefhebber van deze serie, zijn dat wel echte pluspunten. Ons avontuur start vrij vlot en we vliegen door de start heen. De reis die je maakt, neemt je mee langs bekende plekken (als je de serie gezien hebt). Ik ben er overigens van overtuigd dat DEA ook een toffe room is als je de serie niet gezien hebt!

De puzzels in de kamer zijn over het algemeen goed in thema en zijn (met een kleine hint) goed op te lossen. Als groep mistte we af en toe net wat flow, maar dat lag meer aan ons dan aan de kamer. Het decor in de kamer is netjes uitgewerkt en zit vol easter eggs naar de serie. Wel kan de afwerking in de kamer op veel plekken écht een stuk beter. Denk hierbij aan losse kabels, zichtbare rookmachines, etc.

Ik vind het persoonlijk best moeilijk om een goed oordeel te geven over deze kamer. We hebben een uurtje lekker gepuzzeld in een prima decor. Voor mij was de ervaring nóg toffer omdat ik simpelweg groot fan ben van de serie en dus echt een 'sucker' ben voor dit thema. Neemt niet weg dat DEA echt wel een prima kamer is om te spelen!

Mixed Feelings

Tijd voor de laatste kamer op deze locatie vandaag. De eerste twee kamers die we speelde (Café Voorburg & DEA) waren me erg goed bevallen. Ik keek daarom echt uit naar deze laatste kamer. Tijd om ons te gaan mengen met het SWAT team. Op dus naar de laatste missie hier!

Ik ga het, na mijn vorige twee geschreven reviews, gewoon weer zeggen. De introductie neemt je meteen mee in je verhaal. Dat komt omdat alles op deze locatie 'politie' ademt. Je wordt in thema meegenomen en krijgt een duidelijke briefing van je missie. Veel onderdelen van de briefings van de verschillende missies komen overeen, dus voor ons was het de derde keer dat we het praatje hoorde. Ik denk dat het komt omdat we drie verschillende hosts hadden bij de verschillende kamers. Ik zou hier alleen de cruciale informatie nog vertellen omdat drie keer hetzelfde verhaal aanhoren op een gegeven moment gaat vervelen.

Na wederom onze werkkleding aangetrokken te hebben, kregen we onze eerste opdracht. Je krijgt flink wat gerij mee die je tijdens je missie nodig zult hebben. Mede hierdoor zit je meteen goed in het verhaal en klopt alles. De start van de kamer is erg tof. Het deed me wel heel erg denken aan de start van een andere escape experience, maar dat terzijde. Eenmaal op de juiste plek kon ons avontuur gaan beginnen.

Het decor is weer prima uitgewerkt, net zoals in de andere kamers. Verwacht geen gekke dingen, maar op het eerste oog ziet het er gewoon netjes uit. Afwerking kan, ook in deze kamer, echt stukken beter. Dat is een beetje de rode draad door de kamers. Niet alleen dat komt in elke kamer terug, ook zien we hier dat de kamer erg lineair opgebouwd is. Dat hoeft niet altijd een probleem te zijn, maar je staat hier, wanneer je met wat ervaren spelers speelt, net wat vaker niets te doen. Puur omdat het geen zin heeft om mer vier man naar één puzzel te kijken.

Enfin, de kamer zelf dan. Ik weet niet waarom, maar ik vond SWAT over het algemeen de minste van de drie. Hij is qua beleving echt wel heel tof, maar daar blijft het bij mij een beetje bij. Ik vond de puzzels niet heel uitdagend en soms mistte ik hier en daar de logica. Daarnaast ging er (vrijwel aan het begin van ons avontuur) een bepaald element open, wat niet open had mogen gaan. Hierdoor word je eigenlijk meteen uit je beleving gehaald, die juist zo sterk begon.

Richting het einde komen we iets meer in de flow te zitten, wat erg fijn was. De effecten en het belevingselement in deze kamer is echt wel heel tof. Je waant je echt als SWAT agent in een belangrijke missie. Tijdens de finale van je missie, zit er een heel vervelend element in de kamer, waar ik eigenlijk niet over kan spoilen. Als ervaren speler blijf je hier naar kijken / zoeken wat je ermee moet. Maar achteraf bleek dat we dat helemaal niet nodig hadden. Dat soort dingen vind ik zelf altijd erg frustrerend.

Samenvattend is SWAT echt wel een toffe kamer om te doen, maar was het simpelweg gewoon niet helemaal mijn kamer. Hij is qua beleving echt wel het tofste van de drie, maar ik had in de andere twee kamers meer plezier gehad. Maar speel deze kamer zeker als je toch op deze locatie bent!

Labrats!

Tijd voor de allerlaatste kamer van ons dagje escapen. We hadden er immers 'pas' drie gespeeld. Na even culinair gegeten te hebben langs de snelweg (lees: de grote gouden 'M'), zaten we vol energie om te gaan starten met ons laatste avontuur van de dag. We hadden in de avond 'The Artifact' nog geboekt staan. Ik weet nog dat ik de kamer wilde gaan spelen toen hij nog op de vorige locatie zat. Helaas was ik toen te laat en konden we in de laatste week slechts een kamer spelen. In overleg met onze host hebben we toen 'Verdieping 13' gespeeld, omdat The Artifact zou gaan verhuizen naar een nieuwe locatie. Eindelijk was de dag dus daar dat we The Artifact konden gaan spelen.

De nieuwe locatie waar de escape zich bevindt, is wat merkwaardig. Ik wist nou niet helemaal of we bij een escaperoom waren of dat we in het magazijn van een winkel zaten. Ik denk dat er qua ontvangstruimte nog onwijs veel te behalen valt. We werden ontvangen door onze host en na even gezeten en gekletst te hebben, konden we gaan beginnen met ons avontuur.

Soms vind ik het heel fijn om in het diepe gegooid te worden met een escaperoom. Niks weten over het verhaal en er gaandeweg achterkomen wat er nou precies aan de hand is. Ik ging er vanuit dat het bij The Artifact ook zo was. Tijdens het boeken had ik heel globaal het verhaal gelezen. Maar op locatie werd ons eigenlijk niets meer verteld en werden we zo de kamer ingezet. Daar kregen we een korte introductie en toen begon onze escape dan echt.

Vanaf het eerste moment in de kamer, had ik niet echt het idee dat we in een escape stonden, maar meer in een soort hobbyproject van iemand. Het decor waar je je in bevindt, is een beetje 'houtje touwtje' afgewerkt en daar kan ook echt nog veel winst te behalen vallen. Ik vind decor en afwerking altijd erg belangrijk, maar wist meteen dat ik me bij deze escape gewoon goed op de puzzels moest focussen.

Toen ik dat eenmaal besloten had, moet ik zeggen dat ik me echt wel vermaakt heb in The Artifact. Er zitten namelijk veel puzzels in deze kamer die allemaal prima uitdagend zijn. Ga je nadenken over wat je nu precies aan het doen bent, dan kun je jezelf wel voor je kop slaan. Verhaaltechnisch was ik alles na de eerste minuut al kwijt. Ik citeer mijn teamgenoot: "Wat zijn we nu eigenlijk aan het doen?".

Ik kan daarom ook echt heel kort zijn over deze kamer. Kom je voor een tof verhaal, mooi decor, goed gebruik van licht en geluid? Dan kun je The Artifact misschien beter links laten liggen. Kom je om gewoon even lekker een uur te puzzelen? Dan is The Artifact echt jouw ding. Zeker richting het einde zitten een aantal hele goede en uitdagende puzzels. Met name de eindpuzzel was ik zelf onwijs fan van. Of ik de kamer zelf echt snel aan zou raden, laat ik in het midden.

Heerlijke flow bij Antoon

Het was weer eens tijd om te gaan escapen. Ondanks dat we er deze week al twee gespeeld hadden (en nog 4 op het programma hadden staan), leek het ons toch een goed idee om op de vrijdagavond nog even twee kamers te reserveren. Zo gezegd, zo gedaan. Het is last minute altijd even zoeken wat nog gespeeld kan worden, maar gelukkig hadden we snel twee kamers gevonden. Tijd om naar Antwerpen af te reizen.

Escapen in Antwerpen, of überhaupt wat doen in Antwerpen, blijft altijd lastig door het verkeer. Wij vertrokken als groep erg vroeg, maar toch waren we maar net op tijd door de drukte op de Belgische wegen. De Kraakfabriek, waar we onze eerste kamer zouden gaan spelen, bevindt zich aan de rand van het centrum, je moet met de auto dus echt de stad in. Reken hier dus wat extra tijd voor! Parkeren kan gelukkig wel voor de deur, dat is erg fijn! Nadat we geparkeerd hadden, stond ik meteen een beetje versteld van het pand waar deze escape room zich in bevindt, prachtig!

Eenmaal binnen werden we onthaald door onze host, konden we meteen onze spullen wegleggen en nog even naar het toilet. Vlak daarna konden we eigenlijk meteen beginnen, altijd fijn wanneer je lekker door kan pakken. We lopen naar achteren in het pand en daar bevindt zich de kamer zelf. Vlak voordat we naar binnen gingen, kregen we van onze host wat uitleg over de kamer en over het verhaal. Dat verhaal was meteen duidelijk. Iets waar ik minder fan van was, is de manier hoe je de kamer ingestuurd wordt. Een puzzel wordt, nog voor je de escape room in gaat, al uitgelegd. Dat is eigenlijk al je eerste 'hint'.

Tijdens onze start komen we meteen in een goede flow te zitten. Het is meteen duidelijk wat we moeten doen en kunnen lekker parallel bezig gaan. Hierdoor maken we een snelle start en komen meteen in het hoofdgedeelte van de kamer uit. Het valt hier meteen op dat er (voor mijn gevoel) onwijs veel te doen is. Gelukkig, blijkt achteraf, communiceert de kamer onwijs goed met haar spelers en weet je eigenlijk continu waar je mee bezig bent en wat je nog moet doen. De puzzels zijn allemaal goed in thema en erg gevarieerd. Het verhaal is daarnaast ook heel duidelijk en goed te volgen. De manier waarop het verhaal verteld wordt, is ook geniaal bedacht.

Uiteindelijk weten we te ontsnappen met nog ruime tijd over én hebben we geen hints nodig gehad. Wat dus eigenlijk betekend dat de kamer simpelweg goed in elkaar zit! De puzzels zijn leuk en gevarieerd, het verhaal helemaal duidelijk en het decor ziet er eigenlijk ook best prima uit. Wij hebben ons onwijs goed vermaakt in The Illusionist!

Deze kan echt niet meer

Wat doe je als je een avondje niets te doen hebt? Juist, escape rooms spelen! Last minute escapen blijft altijd erg leuk, alleen wel een flinke zoektocht naar welke kamers je nu eigenlijk moet gaan spelen. We besloten deze avond rondom Nijmegen te gaan spelen. Omdat andere kamers afvielen (doordat ze gesloten waren op maandag en dinsdag), besloten we de avond te starten bij Escaperoom Nijmegen om daar The Graveyard te gaan spelen.

Mocht je deze kamer willen gaan spelen (spoiler: wat ik niet aanraad), neem dan flink de tijd voor het zoeken naar een parkeerplaats. De kamer bevindt zich in het centrum van Nijmegen, dus een geschikte parkeerplaats in de buurt vinden is erg lastig. De straten rondom de escaperoom zijn bijna alleen voor vergunninghouders. Ook de ingang van de escaperoom is even zoeken, maar als echte puzzelaars natuurlijk wel gevonden!

Het onthaal bij de escaperoom was wat onpersoonlijk. We moesten zo snel mogelijk onze spullen wegleggen, naar de wc en starten. Uiteraard geen probleem, doorpakken houden we enigszins van. Beneden in het pand, waar het overigens bloedheet was, kregen we de standaard introductie over escaperooms en zonder enige introductie over het verhaal mochten we de kamer in. De entree naar de kamer is tof en leuk bedacht. Maar daar houd voor mij de gehele beleving eigenlijk al op.

Eenmaal in de kamer begint ons 'avontuur'. Vanaf het eerste moment is het al meteen onduidelijk wat we nu precies moeten doen. De ruimte ziet er in het begin nog enigszins prima uit, maar dat komt vooral omdat het vrij donker is. De puzzels zijn niet heel boeiend en op sommige momenten word je heel duidelijk doorgedrukt. Dat hoeft niet per se een probleem te zijn overigens. De kamer mist een bepaalde sfeer. Dat zit hem enerzijds in het decor, anderzijds in het gebruik van licht en geluid. Vooral geluid is vrijwel niet aanwezig.

Het begin was voor ons nog enigszins oke, hier hadden we nog een bepaalde flow te pakken. Toen we echter in het tweede gedeelte van de kamer kwamen, begon de deceptie. Nog geen seconde in de ruimte of onze gamehost riep door zijn microfoon: "Euh, ja, sorry. Mijn collega heeft wat fout gedaan. Je mag nog niet door die deur. Ik roep wel wanneer dat wel mag". Oke, kan gebeuren, prima. We gaan aan de slag met de puzzels in deze kamer. De afwerking in deze kamer is overigens dramatisch. Overal kabels, stekkerblokken, stof, spinnenwebben, etc. Maar dan komt eigenlijk nog het ergste, puzzelflow. Een aantal puzzels werkte niet, terwijl die onderdelen wel nog in de kamer staan. Je staat je hier dus op dood te staren. Achteraf bleek dat onze host ook niet wist dat deze puzzel het niet deed. Dus hij kon ons ook geen 'hint' geven dat we het anders op konden lossen.

Dan meteen maar even door op die hints. Tijdens de introductie kregen we te horen dat onze host op zou letten, maar dat we ook zelf om hints konden vragen. Ik was al lichtelijk gefrustreerd in het middenstuk van de kamer door 1. de belabberde en dramatische afwerking, 2. de puzzels die maar half werken en 3. dat je totaal geen idee hebt wat je nu eigenlijk staat te doen. We besloten onze host dan ook maar om een hint te vragen omdat we ons daadwerkelijk dood aan het staren waren op een puzzel (die het dus niet deed). Na ongeveer 5 à 6 eer roepen en zwaaien, kregen we eindelijk een (cryptische) hint, waar we op dat moment helemaal niets mee konden. Een aantal minuten later dus maar weer gevraagd om een duw in de rug, wederom vrijwel geen respons. Jammer, want hierdoor frustreer je je alleen nog maar meer.

Eindelijk mochten we door de deur heen, die al vanaf begin af aan open stond. De puzzel in die ruimte is op zich nog best prima bedacht. Alleen de afwerking is wederom echt dramatisch. Wanneer een puzzel niet lukt, kun je bij wijze van spreken de stekker zelf uit het stekkerblok boven je hoofd halen. Het einde van de kamer is grappig bedacht, maar alles behalve innoverend.

We 'ontsnapten' met nog zo'n 3 minuten op de klok. Een erg goede tijd volgens onze host. Ook wij wisten dat onze host hier niets aan kon doen, dus besloten onze spullen maar te gaan pakken. Nog voordat wij onze spullen gepakt hadden, stonden de lichten al uit en had de host zijn rugzak al haast op zijn rug hangen. We waren duidelijk de enige groep en hij had onwijs veel zin om naar huis te gaan. Betalen hoefde niet meer, want dat moest op voorhand op locatie al gebeuren. Al met al, blijf lekker weg bij The Graveyard en ga lekker andere kamers spelen in deze regio!

Hitte in de eerste klas

Door naar kamer twee van de dag, de nachttrein in Bemmel stond op het programma. Ook deze kamer hebben we last minute kunnen boeken. Altijd fijn als die mogelijkheid er is. Let wel even op; zodra je gereserveerd hebt op de site (binnen 24 uur), dien je de eigenaar even op te bellen om te verifiëren dat de reservering daadwerkelijk gemaakt kan worden. Gelukkig was dit mogelijk en konden we dezelfde avond dus nog gaan spelen.

Een van onze teamgenoten had wat toffe reviews gelezen over deze kamer en aangezien hij dicht lag bij de kamer die we hiervoor speelden, besloten we dus af te reizen naar Bemmel. De locatie bevindt zich op een industrieterrein en is gemakkelijk te vinden. Altijd handig! Het ontvangst was wat, hoe moet ik het zeggen, ongemakkelijk. We werden onthaald door onze host en hij gaf ons aan dat we nog even naar het toilet konden. Heel veel meer dan dat werd er niet gezegd. Tot we weer compleet waren en een volledige uitleg over de kamer kregen. Hier kregen we eigenlijk ook al te horen wat we precies in de kamer moesten gaan doen. Ik was een beetje bang dat de eerste cijfercode ook al verteld werd, maar dat viel gelukkig mee.

De intro van de kamer is erg leuk bedacht en op het eerste oog ziet het decor er best prima uit. Zeker voor een kamer van deze leeftijd, moet ik zeggen dat het er nog best netjes uit ziet. De puzzels zijn over het algemeen vrij goed te doen en er wordt continu steeds verwezen naar wat je waar moet doen, erg fijn als er een bepaalde logica in een kamer zit. Wel valt op dat het onwijs warm is in de trein. Maar met deze zomerse temperaturen is het ook lastig dat tegen te gaan.

Wat ik erg tof vind in deze kamer, is dat samenwerking en communicatie (zeker in het begin) erg belangrijk zijn. Achteraf hoorde we van de host dat hij het heerlijk vond om naar ons te kijken. We zaten in deze kamer ook echt in een heerlijke flow (met slechts één kleine minuscule hint), dat draagt wel bij aan je ervaring. De puzzels zijn allemaal erg logisch en passen (over het algemeen) prima in het thema. Wat me wel een beetje tegenvalt, is het verhaal. Er is gekozen voor een tof verhaal, een trein die dreigt te ontsporen. Daar komt in de kamer letterlijk vrijwel niets van terug. Ik heb meer het gevoel gehad dat we lekker een uurtje op ons gemakje hebben mogen puzzelen in een trein. Ook qua licht en geluid is er nog veel te behalen in deze kamer om te beleving nog toffer te maken.

Ondanks dat we echt lekker gepuzzeld hebben, is de nachttrein een kamer die waarschijnlijk niet lang bij zal blijven. Het is een vrij doorsnee kamer zonder al te veel gekke dingen. Het decor lijkt op het eerste ook prima, maar qua afwerking kunnen er nog flinke stappen gemaakt worden. Eenmaal uit de kamer wordt er nog een foto gemaakt en verder wordt er eigenlijk vrij weinig gezegd, wederom een beetje ongemakkelijk. Wil je even lekker puzzelen, speel deze kamer dan zeker. Maar ik zou niet per se aanraden om meteen in de auto te stappen voor deze kamer.

Spannende ontsnapping voor mij

Het was tijd om terug te keren naar Mindescape in Rotterdam. Een flinke tijd geleden speelde ik hier Anna's Dollhouse op deze locatie. Vond die kamer toen erg leuk, helaas had mijn teamgenoot destijds 'Expeditie' al gespeeld, dus heb ik die kamer toen links moeten laten liggen. Maanden gingen voorbij en 'Expeditie' bleef op mijn wishlist staan. Iedereen in mijn omgeving had deze kamer al gespeeld, jammer. Tot ik op een bepaald moment een dagje weg aan het plannen was met iemand die nog nooit een escaperoom had gespeeld. We besloten in het weekend naar Rotterdam te gaan, ideaal dus om 'Expeditie' ook eindelijk mee te pakken!

Stiekem vond ik het best spannend om te spelen met iemand die nog nooit een escaperoom heeft gespeeld. Ik had natuurlijk, als de 'escape gekkie' die ik ben, alles al verteld over mijn grootste hobby. Kom je toch een beetje als een weirdo over als de kamer dan heel slecht blijkt te zijn. Wel is een escaperoom meteen een goede om te kijken of samenwerken en communiceren lukt, extra spannend dus. Wat wellicht ook interessant is geweest voor mijn kamer overweging, is dat ik mijn medespeler toch een beetje wil 'besmetten' met het escape virus. Je wil als eerste kamer niet meteen een kamer uit de top 5 spelen, want dan ben je eigenlijk al verpest. Maar toch wil je wel een leuke kamer spelen met een tof thema, leuke puzzels, etc. Gezien het thema van 'Expeditie' heel anders is dan ons dagelijks leven, leek mij dit de perfecte kamer om mee te starten!

Enfin, we kwamen netjes op tijd aan op locatie en hadden nog even de tijd om rustig naar het toilet te gaan en om even kort te kletsen met onze host. Daar kregen we uiteraard ook de uitleg wat een escaperoom nu precies was. Na deze introductie, kregen we een korte introductie over het verhaal. Maar dat zou verder uitgelegd worden in de kamer op het Cocoseiland. Eenmaal gearriveerd op het eiland, kregen we inderdaad een leuke introductie. Grappig gedaan!

Tijdens de start van ons avontuur vond ik het persoonlijk best lastig om er in te komen. Vooral omdat ik niet meteen alles wilde doen. Of zoals mij moeder laatst zei na het spelen van een kamer: "Er is echt niks meer aan om met jou een kamer te spelen, jij ziet alles meteen". Het fijne aan Expeditie is dat het een kamer is die vrij lineair is, je moet in veel gevallen iets oplossen om het volgende vrij te spelen. Je zult hier dus met twee goed samen moeten werken. De kamer zit vrij logisch in elkaar en is een goede combi tussen old school puzzelen en het gebruik van wat modernere technieken.

Wat ook erg lekker was, was dat de flow er vanaf begin af aan in zat (tot op zekere hoogte). De puzzels volgden elkaar goed op en we hebben eigenlijk nergens écht lang vast gezeten. Het decor is daarnaast ook prima uitgewerkt. Je waant je echt even in een andere wereld. Wel was het ontzettend warm in de kamer. Dat is wel iets om rekening mee te houden. Wij speelden met twee personen, maar ik zou niet adviseren om hier met grote groepen te gaan spelen.

Richting het einde van de kamer, komt het gehele verhaal goed samen. Hier liepen we wel eventjes vast op een heel knullige wijze. Mensen die mijn reviews vaker lezen, weten dat zoekwerk een van mijn sterkste punten is (not). Het blijft dan echt heel leuk dat je na zo'n 5 minuten zoeken de hint krijgt: "kijk eens daar...". Die 'daar' bleek letterlijk al vijf minuten in mijn zicht te zijn. Sta je dan, met je 170+ gespeelde kamers.

Samenvattend was Expeditie voor ons een hele toffe reis. Met nog ruim 10 minuten over, wisten wij onze expeditie te volbrengen. We hebben heerlijk gepuzzeld in een leuk decor. Wat mij betreft is Expeditie daarom een echte toffe beginnerskamer. Maar buiten dat is het ook een kamer waar je jezelf lekker uit kunt dagen met twee personen. Dus ook wanneer je wat meer ervaring hebt. En, daarnaast, missie geslaagd; ondanks dat mijn teamgenoot zei: "ik zou er niet net als jij nu nog een paar achteraan kunnen spelen", maar was het wel voor herhaling vatbaar. Op naar de volgende kamer samen dus!

Old school puzzelen

Het was weer eens tijd voor een dagje escapen, weer eens wat dichter bij huis. Hoewel sommige mensen zullen zeggen: "Je gaat toch geen uur in de auto zitten om escape rooms te spelen?", was het voor ons wel relaxed om weer eens in de buurt te gaan spelen. Onze dag stond gepland in Breda, hier zouden we bij Escaperoom 076 gaan beginnen met twee kamers. Auto parkeren in de buurt en op naar de locatie.

De locatie bevindt zich in het centrum, lekker centraal dus. De ingang van de escaperoom kun je haast niet omheen, een prachtige poster verklapt de deur waar we aan moeten bellen. Eenmaal boven in het pand worden we opgewacht door de enthousiaste Mark. Hij tekent even af dat we er zijn; meteen krijg ik de vraag: "ben jij dan Stan van Escapetalk?". Altijd leuk wanneer mensen daadwerkelijk de moeite nemen je reviews te lezen én je ook nog eens herkennen, tof! Na gezellig gekletst te hebben, en een drankje te hebben gedronken, kunnen we beginnen met onze eerste kamer; Camera 4.

We worden door een andere host meegenomen verder het pand in. Hier krijgen we wat uitleg over het pand zelf en over het verhaal van de kamer. Dat is allemaal vrij duidelijk, dus wij konden niet wachten om te gaan beginnen. Wel werd ons verteld dat het wel eens warm zou kunnen zijn in de kamer, mocht er wat zijn, konden we te allen tijde wat zeggen, dan zou onze host even langskomen met wat water. Top service dus!

Eenmaal in de kamer merkte we snel dat dit een lekkere old school puzzelkamer zou gaan worden. Het decor is vrij basic, maar - zeker in het begin - wel gewoon passend in thema. De puzzels zijn allemaal goed te doen en het is eigenlijk altijd wel duidelijk wat er gedaan moet worden. Wat ik zelf altijd tof vind, is wanneer een puzzel een dubbele (of zelfs driedubbele) laag heeft. Dat je wat oplost, maar daar nog niet meteen wat mee kan. Dit kan vaak ook gaan irriteren, maar wanneer dit goed is uitgevoerd, kan ik daar erg van genieten. Zo zitten er ook een paar puzzels in Camera 4. Niet per se hogere wiskunde, maar wel gewoon leuk gedaan.

Het verhaal wat jou door de kamer meeneemt blijft vrij oppervlakkig en de puzzels voelen - wat mij betreft - wel vaak wat te random aan. Neemt niet weg dat de puzzels gewoon leuk zijn om te doen. Zeker kijkend naar de eindpuzzel, die heeft eigenlijk vrij weinig met het verhaal te maken, maar is wel een feest om op te lossen.

Heel veel meer kan ik eigenlijk over Camera 4 niet zeggen. Het is een prima kamer om te spelen. Verwacht geen hoogstaande decors of hele diepe storytelling. Kom je om gewoon even lekker te puzzelen, dan is Camera 4 echt wel leuk om mee te pakken. Ik moet tot slot overigens zeggen dat het hintsysteem wel leuk gevonden is in deze kamer. Voor mij heerlijk nostalgisch! Al met al hebben we met drie ervaren spelers even heerlijk gepuzzeld! De gamehost had overigens ook gelijk over de temperatuur, het was erg warm in de kamer. Wij waren echter zo fanatiek dat we lekker door wilden spelen. Nadat we de kamer uit kwamen, kregen we een heerlijk glas water met ijsklonten, de service is echt on point op deze locatie!

Boven verwachting

We hadden al een goede opwarming gehad bij Escaperoom 076. Nadat we net waren ontsnapt uit Camera 4, was het voor ons alweer tijd voor de volgende kamer; Vaudeville. Ik keek persoonlijk onwijs uit naar deze kamer. Enerzijds omdat ik veel goede verhalen over deze kamer had gehoord, anderzijds omdat het thema me heel erg ligt. Ik weet inmiddels, na ruim 170 gespeelde kamers, dat het nooit goed is om met een bepaalde verwachting naar een kamer te gaan. De verwachting die ik had, was wel wat naar beneden gegaan na het spelen van Camera 4. Ikzelf ben een groot liefhebber van verhaal en decor en deze punten waren eigenlijk niet echt aanwezig bij de vorige kamer. Hopen dat het bezoek van de waarzegster een betere indruk achter zou laten.

We beginnen ons avontuur met een filmpje, grappig om hier een oude bekende te zien! De introductie van het verhaal is duidelijk. We gaan op bezoek bij de waarzegster om te kijken of we vrienden met haar kunnen worden. Op naar haar huisje dus! Tot mijn verbazing valt me meteen op dat het decor erg netjes afgewerkt is. Hier en daar kan dat natuurlijk altijd beter, maar zeker na het spelen van Camera 4 had ik dat hier totaal niet verwacht. In de kamer krijgen we ook nog een kleine introductie en kon ons echte avontuur gaan beginnen.

Zoals ik al zei, vind ik persoonlijk verhaal en decor een belangrijk punt in een escaperoom. Iets wat ik daarnaast ook erg belangrijk vind, is gameflow. Het is zo fijn als een kamer logisch in elkaar zit waardoor je meteen een bepaalde flow te pakken hebt. Dat was bij Vaudeville voor ons ook het geval. Vanaf het eerste moment kwamen wij in een flow te zitten en deze hebben we tot het einde niet meer los gelaten. Alle puzzels vielen heel logisch in elkaar. Het was steeds duidelijk wat we moesten doen en konden zowel lineair als paralel puzzelen.

Het verhaal van de kamer is eigenlijk vrij simpel, maar daar zit denk ik de kracht ook in. Het is helemaal niet nodig om complexe verhalen te bedenken. Ondanks dat het plot in de kamer simpel is, krijg je toch de mogelijkheid om er op een bepaalde manier achter te komen wat zich nu precies heeft afgespeeld op deze locatie. Daar houd ik zelf altijd wel van.

Vaudeville is wat mij betreft echt een leuke kamer om te spelen, boven verwachting goed al zeg ik het zelf. Het decor is goed, het verhaal is goed te volgen. Puzzels zijn leuk en in thema en op het einde komt alles samen. Enige waar ik minder fan van ben in deze kamer is dat veel van de puzzels te maken hebben met het betere zoek- en speurwerk. Laat dat nou net een van mijn slechtste punten zijn. Ik ben zelf nooit zo'n fan van dit soort puzzels in een kamer. Maar dat is helemaal persoonlijk. Achteraf hebben we nog gezellig een drankje gedaan en nagepraat over van alles en nog wat. Nogmaals, service op deze locatie is helemaal top!

Response by Escape Room 076 Breda

2022 August 23

Dank voor deze mooie review! Jullie waren gezellige gasten :)

Tof voor beginners of ervaren groepen

Tijd voor de laatste kamer van vandaag, op naar de volgende locatie; This is Escape in Breda. Hier zouden we Magic & Mystery gaan spelen. Deze kamer stond al erg lang op mijn vizier om te gaan spelen. Ik hoorde veel goede verhalen over deze kamer, maar iedereen had hem al gespeeld. Gelukkig kwam er een moment dat twee andere medespelers zeiden; die moeten wij ook nog. Meteen plannen dus!

Eenmaal op locatie werden we vriendelijk ontvangen door de hosts die aanwezig waren. Het was volle bak in de ontvangstruimte, erg gezellig! Ook eigenaar Tony kwam nog gedag zeggen en even kletsen, altijd gezellig! Omdat een van de personen in de ontvangstruimte nog nooit een escaperoom gespeeld had, kregen we een korte introductie met de standaard regels. Als ervaren speler zijn deze regeltjes natuurlijk duidelijk, erg fijn dat deze uitleg lekker kort bleef (wel zat alle benodigde informatie in deze intro). Enfin, wij waren de eerste die naar de kamer mochten gaan, na onze spullen gedropt te hebben in de kluis, konden we gaan beginnen aan ons mysterie!

De introductie van de kamer was erg tof en erg leuk in thema. Wij, als de ervaren spelers die we zijn, hebben tijdens de start van de kamer wel wat tijd verloren. Dat betekent alleen maar dat de introductie goed was. Vaag verhaal, maar je zult het begrijpen als je de kamer speelt. Ik vernam dat de kamer in 2022 opgeknapt is en dat zie je ook wel aan de kamer. Het ziet er simpelweg allemaal gewoon erg netjes uit. Na onze valse start in het begin, kan voor ons het avontuur dan echt beginnen haha.

Wat ik fijn vind aan Magic & Mystery, is dat de kamer vrij logisch is. Logisch in opbouw, logisch wat de volgorde is en logisch dus waar je je op dat moment mee bezig moet houden. Hierdoor komen we dan ook meteen in een goede flow te zitten, die we (tot op zekere hoogte) ook niet meer laten vallen. Het verhaal wat zich door de kamer ontvouwd komt bekend voor, maar is verder prima en goed te volgen. De puzzels die je tijdens je avontuur tegen gaat komen zijn leuk bedacht, voelen soms wat random aan, maar zijn wel logisch en leuk uitgevoerd.

Wij hebben ons dik drie kwartier onwijs vermaakt in deze kamer. Ik denk dat Magic & Mystery een topkamer is om mee te starten voor beginnende groepen. Maar ook wanneer je een ervaren escaper bent, is deze kamer echt wel leuk om te doen (speel hem dan met 2, max 3 personen). Wat ik daarnaast belangrijk vind om mee te nemen, is de prijs van de kamer. Er zijn weinig locaties waar je voor deze schappelijke prijs zo'n kamer kunt spelen. Prijs kwaliteit verhouding is in mijn ogen erg goed hier. Al met al hebben wij ons onwijs vermaakt tijdens Magic & Mystery en ik kom zeker nog eens terug voor de andere kamers!

Spectaculaire lancering

Eindelijk was het zo ver, escapen op de Noordkade in Veghel. Zo wat dagelijks rijd ik hier met de auto langs af. Maar op de een of andere manier kwam het er elke keer maar niet van om de kamers hier te spelen. Vrijwel iedereen die ik ken (en die meteen twee kamers wil spelen) had deze kamers al gespeeld. Gelukkig vond ik eindelijk een team om mee te gaan spelen. Omdat we vrij last minute wilden spelen, waren de tijdsloten niet meer online te reserveren. Altijd fijn als de site zelf al aangeeft: reserveren voor vandaag of morgen, bel dan eventjes. De eigenaar gaf aan me even terug te bellen om te checken of er personeel beschikbaar was voor onze tijdsloten. Een paar uur later was het geregeld, fijn! Op naar Veghel dus!

De Noordkade is een prachtlocatie, voor ieder wat wils; bioscoop, horeca, theater én dus ook escaperooms. Mocht je de tijd hebben, neem dan ook echt even de tijd om de rest van deze toffe locatie te bezoeken. Enfin, de ingang van de escaperoom staat goed aangegeven, dus de eerste puzzel, vind de voordeur, was al opgelost! We werden ontvangen door een enthousiaste gamehost in een prachtige ontvangstruimte, alles ziet er erg netjes uit. Altijd fijn als ook hier aan gedacht wordt. We hadden nog even de tijd om naar het toilet te gaan en eigenlijk konden we daarna meteen starten.

Samen met onze host liepen we naar de kamer toe, en wauw... Wat een locatie. De escaperoom bevindt zich in de silo's op het industrieterrein, over immense locaties gesproken. Ik vind het altijd erg tof als de locatie van de escaperoom ook echt goed binnen het thema past. Gaaf! We starten in een algemene ruimte en krijgen hier nog wat uitleg. Daarna is het voor ons de tijd om te starten in de kamer zelf. De kamer start met een filmpje. Ik vind het altijd erg tof wanneer introductievideo's mooi zijn. Dat was hier zeker het geval. De introvideo was wat aan de lange kant, maar dat mocht de pret niet drukken. Het verhaal was in ieder geval duidelijk.

Toen de introvideo klaar was, dachten we meteen te kunnen starten. Echter kregen we meteen een nieuwe oproep via het scherm, we konden nu dan écht gaan starten. Vanaf de eerste seconde zit je meteen in het verhaal. Dat komt mede omdat het decor zo goed is uitgewerkt. Het valt wel op dat er veel te doen is, zeker voor ons met drie personen. Wel zit de kamer qua puzzels logisch in elkaar en volgt alles elkaar erg goed op!

Vanaf het eerste moment zitten we dan ook in een bepaalde flow en die laten we eigenlijk niet meer los tot het einde. Het enige wat mij enorm stoort zijn de ontelbare filmpjes tussendoor. Nogmaals, ik ben groot fan van mooie video's, zeker als zij het verhaal vertellen. Maar wanneer dit zo vaak gebeurd én wanneer de filmpjes aan de lange kant zijn, gaat dit op een gegeven moment echt frustreren. Zeker wanneer je in een hele lekkere flow zit, halen deze video's je juist weer uit die goede flow.

Zoals in meerdere reviews beschreven, bestaat de kamer eigenlijk uit twee delen. De finale was voor mij echt het hoogtepunt van de kamer. Er is zo ontzettend veel te doen, dat je eigenlijk meteen denkt: dit gaan we nooit redden. Echter zit de kamer zo ontzettend logisch in elkaar, dat je er onwijs fijn doorheen gaat. Zonder hints en met nog zo'n 15 minuten op de klok is het ons gelukt de raket de lanceren.

Ik vond The Launch echt een toffe room. Duidelijk verhaal, duidelijke opdracht, goed gebruik van decor, mooie effecten en bovenal onwijs logisch. Enige kanttekening voor mij is dat de filmpjes echt een heel stuk korter mogen en dat de afwerking op sommige punten wel nog wat beter kan. Op naar kamer twee!

Gesaboteerd door je eigen teamgenoot

We hadden de perfecte opwarming gehad voordat we The Sabotage gingen spelen. We speelden hiervoor The Launch op deze locatie en die speelden we hintloos, altijd fijn wanneer er een goede flow in een kamer zit. Hopen dus dat het bij deze kamer ook weer zo gaat zijn! Tussen de kamers in hadden we rustig de tijd om wat te drinken, ondertussen werd The Sabotage voor ons gereed gemaakt. Na een tijdje kwam onze enthousiaste host ons weer ophalen om te gaan starten aan onze tweede missie.

Ook bij de tweede missie verplaats je je naar de silo op het industrieterrein. Zoals ik al in de review schreef van de andere kamer; wauw, wat een locatie. Heerlijk in thema ook! We komen terecht in dezelfde ruimte als waar we vorige keer starten. Voordat de kamer start, krijg je een introductievideo. Dit is precies dezelfde introductie als bij de vorige kamer. Zeker omdat we die nog geen uur geleden al hadden gezien, was het voor ons onwijs moeilijk om de aandacht erbij te houden. Voornamelijk omdat de video zo onwijs lang duurt. Daarna wordt middels een nieuw soort video vertelt wat onze missie deze keer is. Wanneer je beiden kamers gespeeld hebt, is deze introductie onwijs tof gedaan! Missie is wederom duidelijk; een raket saboteren. Dat moet lukken! Enige jammere vind ik dat de tijd doorloopt wanneer het filmpje speelt, zeker een video met deze lengte.

De start van deze kamer is anders dan bij de andere kamer. Waar we bij de vorige kamer meteen in een bepaalde flow zaten. Missen we die bij deze kamer. De start van deze kamer vereist een goed zoek en vind niveau. Niet zo mijn ding, maar wel tof in thema! Wanneer we door kunnen, na bijna tien minuten, start onze missie pas echt. Ook hier valt vanaf het moment van binnenkomen op: wat is dit onwijs veel. Toch is er een bepaalde logica toegepast waardoor je duidelijk ziet wat je wel en niet moet doen, fijn! Het enige jammere is dat het bij deze kamer wat meer leeswerk vereist.

Toch weten we de flow enigszins op te pakken na een valse start van ons eigen en na het ingrijpen van de host in de kamer. Je blijft je continu verbazen hoe ontzettend veel je eigenlijk moet doen. Dat brengt het stress niveau wat omhoog, maar past wel heerlijk in thema. Qua afwerking en decor zou er hier echt nog wel veel te halen zijn, zeker in het begin.

Wat later in de kamer begin ik me wat meer te irriteren aan hele kleine dingen, dat is jammer want The Sabotage is over het algemeen ook echt een toffe kamer. Denk bijvoorbeeld aan een puzzel waar je iets met een stift moet doen, maar dat de stift het niet doet. Dat zijn van die kleine dingen wat gewoonweg frustreert. Ook hebben ze ons een puzzel laten skippen omdat we in het begin wat vertraging opgelopen hadden. Op zich geen probleem, maar je zit wel continu met een slot wat niet opgelost is. Daar blijf je als ervaren escaper toch aan denken.

Wederom is het einde van de kamer qua decor en grootsheid het tofst. Je bent écht bezig met een missie en dat voelt onwijs gaaf aan. Enige jammere vind ik de eindpuzzel. Hij past mooi in thema, maar ik ben zelf gewoon niet zo'n fan van dit soort puzzels. Van die puzzels waar één oplossing voor is én die je ook daadwerkelijk maar een keer kunt doen, anders heb je het helaas niet gehaald. Dat was bij ons dus het geval. Niet gehaald, maar wel nog tijd over. Dat voelt gek.

Neemt niet weg dat The Sabotage een hele toffe kamer is. Veel puzzels die over het algemeen vrij logisch zijn. Qua decor zou hier in het begin nog wat aangepast kunnen worden en ik zou persoonlijk gaan voor een andere eindpuzzel. Maar dat is een persoonlijk dingetje. Ik heb me onwijs vermaakt bij deze twee kamers en ben blij dat ik ze eindelijk gespeeld heb!

Response by Noordkade Uitjes

2022 August 12

Bedankt voor deze handvaten en tips! Wij gaan hier zeker wat mee doen. Fijn dat jullie als ervaren escapers hebbe genoten van onze escaperoom. We hopen jullie in de toekomst wellicht nog ooit te mogen ontvangen!

Flinke buit binnengehaald!

Altijd fijn als je vrienden net zo escape verslaafd zijn als jijzelf. Na een middagje kermis, wilden we kijken of we nog wat gezelligs konden doen. Meteen werden onze lijstjes van gespeelde kamers naast elkaar gelegd om te zoeken of we ergens nog een kamer wilde spelen. Ondanks dat we beiden al onwijs veel kamers gespeeld hebben, lukte het toch om een kamer te vinden. Samen met mijn grote vriend De Milde Dictator besloten we 'Let's Rob the Bank' te gaan spelen bij Escaping Breda.

Een flinke tijd geleden had ik op deze locatie Patient X al gespeeld. Ik was toen al aangenaam verrast over die kamer. Escaping is natuurlijk een franchise en dat betekent (over het algemeen) vaak niet veel goeds. Toch had ik destijds onwijs lekker gepuzzeld. Hopelijk zou dat deze keer weer zo zijn. We komen aan op locatie en je bevindt je meteen in een prachtige ontvangruimte. Er is hier mogelijkheid genoeg om nog even lekker wat te drinken of een bordspelletje te spelen. Onze host kwam ons even kort begroeten, daar bleef het ook bij.

Na even wat gedronken te hebben, konden we beginnen aan onze bankoverval. Onze host legde kort de regels uit en daarna konden we starten. Waar ik me vorige keer nogal aan geërgerd had, was het hintsysteem. Escaping maakt gebruik van een automatisch hintsysteem, daar was ik niet zo'n fan van. Echter is het nu zo dat je op een knop moet drukken voor een automatische hint. Flinke verbetering dat deze niet meteen op het scherm komt te staan. Wij gaven onze host aan dat wij deze knop niet zouden gebruiken en dat hij zelf in moest grijpen als hij dacht dat we een hint nodig hadden.

Het concept van de kamer is simpel; breek in in de kluis. Wat ik een leuk aspect vind, is dat je in de beginruimte zelf bepaald hoeveel geld je weghaalt. Zo'n soort spelelement zat ook in Patient X. Je hoeft in feiten dus niet alles op te lossen. Maar om de maximale score te halen, zul je flink moeten puzzelen, zelfs als je flink ervaren bent. Toen we eenmaal op dreef waren, ging ik er vanuit dat we met nog 30 minuten op de klok zouden ontsnappen uit deze kamer. Niets was minder waar, onze reis zette zich voort.

Dat was al een grote verrassing, verder bleken de puzzels en het decor ook best een verrassing te zijn. De puzzels waren leuk bedacht en prima in thema. Ook het decor was tot op zekere hoogte leuk gekozen. Ook richting het einde ligt het aan jezelf met hoeveel geld je daadwerkelijk naar buiten komt, ook dat vind ik wederom erg leuk gekozen. Al bij al waren we allebei best verbaasd dat we zo'n puzzelplezier hebben gehad.

Let's Rob the Bank is een leuke beginnerskamer óf een leuke kamer voor twee à drie ervaren spelers. Er is genoeg te doen (zowel paralel als lineair) en het thema is best leuk uitgewerkt. Hier en daar kan de afwerking wel echt een stuk beter. Achteraf krijg je nog een leuk aandenken mee. Wel was de service op sommige momenten wat onpersoonlijk. Enfin, wij hebben ons toch zo'n 50 minuten heel erg vermaakt!

Tijdreis completed!

Het was eindelijk weer eens tijd voor een dagje escapen, want dat was lang geleden. Toch al zeker anderhalve week! Vandaag stonden er vijf kamers op de planning. Allemaal kamers waar we 'wel eens over gehoord' hadden, maar waar de verwachtingen niet per se heel hoog lagen. Onze dag begon bij Escaperoom Amersfoort. Dik twee maanden geleden waren we nog hier voor 'Crazy Mister Hunter'. Op aanraden van de eigenaar hebben we besloten alleen Time Machine te spelen deze keer.

Omdat we een volle planning hadden, stonden we om 10:00 uur al voor de deur in Amersfoort, lekker fanatiek! Eigenaar Michael stond ons weer op te wachten. Altijd fijn om op voorhand al lekker enthousiast over escaperooms te kunnen kletsen. Maar goed, we kwamen niet voor de toffe verhalen uit Athene of alle topkamers die we gespeeld hadden in Nederland, wij kwamen hier langs om de tijdmachine te gaan testen. Na een korte introductievideo, kon ons tijdreisavontuur beginnen.

De start van de kamer is vrij duidelijk en de puzzels die hier worden gebruikt ook. Hierdoor komen we eigenlijk van begin af aan al in een prima flow te zitten. Het thema is hier best leuk uitgewerkt, wel is de ruimte wat beperkt. Weet wel; wij als ervaren escapers zijn niet per definitie de belangrijkste doelgroep voor deze kamer. Deze kamer is echt een toffe familiekamer, dus sta je hier met je kids in de ruimte, is er ruimte genoeg.

Naarmate de kamer vordert, verbaas ik me oprecht over hoe lekker we aan het puzzelen zijn. Het decor is wederom erg netjes uitgevoerd en de puzzels volgen elkaar lekker op. Er is een mogelijkheid tot paralel puzzelen, wat ikzelf altijd erg fijn vindt. Wel moet ik zeggen dat hier en daar de communicatie in de kamer zelf beter kan. We staan vaker in de kamer verschillende codes te proberen op verschillende slotjes. Tijdens het nabespreken hebben we dit aangekaart en de eigenaar ging hier op korte termijn nog wat aan doen, top!

Richting het einde van de kamer lopen we als groep wat vast op een specifieke puzzel. Hier zie je dat je als ervaren escaper soms écht te moeilijk denkt. Ook vind ik (maar dat is persoonlijk) dat de afwerking en het decor hier wel een stuk beter zou kunnen. De finale van de kamer eindigt op een logisch punt en het verhaal is helemaal compleet. Tijdreis completed voor ons!

Naderhand hebben we samen met Michael de kamer nog eens doorlopen, hebben we alle ins en outs meegekregen en hebben we leuke ideeën gewisseld. Altijd leuk als mensen hier de tijd voor nemen. Ik ging zonder verwachtingen deze kamer in en kwam echt met een glimlach op mijn gezicht de kamer uit. Wij hadden toch dik 45 minuten heerlijk gepuzzeld in een prima decor. Verwacht hier dus niet al te gekke capriolen, maar kom zeker langs als je lekker wil puzzelen. Zoals gezegd; ook met families!

Verborgen parel!

Op naar kamer twee van onze escapedag. We hadden zojuist een hele goede opwarmer gehad in Amersfoort. Vanuit daar reden we door naar Baarn om de volgende kamer te gaan spelen; Elixer bij de Wintertuin Experience. Ik had al veel over deze kamer gehoord, maar op de een of andere manier trok deze kamer mij nooit zo. Aangezien we nu toch in de buurt waren, konden we hem maar beter meteen meepakken in onze planning!

We parkeren onze auto en lopen een prachtig park in, zeker met het zonnetje wat scheen die dag. Heerlijk! Ondanks dat, lieten wij ons natuurlijk weer vrijwillig opsluiten. En niet zomaar ergens, in een prachtige kas! Midden in het park staat een prachtige grote kas met daarin een mooie horeca locatie. Net zoals in Amersfoort, was ik ook op deze locatie zonder verwachtingen naar binnen gegaan. Eenmaal binnen, zag ik de escaperoom meteen. Op dat moment dacht ik letterlijk: "Ah nee, dit wordt er weer zo eentje...". Het concept van deze kamer is namelijk dat je je in een kas bevindt. Je ziet vanuit de 'ontvangstruimte' de escaperoom dus al. Mijn verwachtingen zakte op dat moment wat verder weg.

We werden ontvangen door onze host van deze middag en hij legde wat uit over het gebouw waar we ons in bevonden. Ik vind het zelf altijd heel tof om deze informatie mee te krijgen. Van de escaperoom wist hij echter niets af, daarvoor moest hij een collega gaan halen. We werden geholpen door een goed geïnformeerde derdejaars student, hij gaf ons een hele duidelijke opdracht voor we de kas in gingen.

Eenmaal in de kas gingen we meteen van start. De ruimte is lekker overzichtelijk en er is genoeg te doen voor drie personen. Ook hier is er weer een mogelijkheid tot paralel puzzelen, wat ik persoonlijk erg fijn vind. Terwijl ik een puzzel op sta te lossen in de eerste minuut, zie ik dat een mevrouw (buiten de kas) een heerlijk broodje voorgeschoteld krijgt. Het blijft zo'n grappig concept, een escaperoom waar je gewoon naar buiten kunt kijken. Gek genoeg ben je hier na 2 à 3 minuten aan gewend en valt het je helemaal niet meer op.

Ondanks dat ik in het begin dacht "ik ben benieuwd of dit wel leuk gaat worden", vond ik Elixer een onwijs toffe kamer. De kamer neemt een leuke wending, de puzzels zijn erg leuk, flow is erg goed en er is genoeg te doen voor drie ervaren spelers. De puzzels zijn allemaal goed in thema, de kamer communiceert goed en het decor is erg netjes uitgewerkt. Ook werk je naar een echt einde toe, iets wat ik ook altijd wel fijn vind.

Elixer is voor mij een echte verborgen parel. Ik had al zo veel over deze kamer gehoord, maar nooit echt de moeite genomen om deze kamer te boeken. Achteraf ben ik heel bij deze kamer gespeeld te hebben want hij was écht heel leuk. Achteraf hebben we nog een leuke foto gemaakt en kregen we een klein aandenken mee, altijd leuk!

Nog steeds last van mijn wiskundeknobbel

Op naar kamer drie van de dag. We waren inmiddels flink opgewarmd, twee kamers gespeeld, allebei zonder hints opgelost. Als team zaten we dus in een heerlijke flow. Vanuit Baarn reden we naar Naarden om daar de volgende kamer te spelen. Omdat we nog wat tijd over hadden, hebben we in de buurt even culinair getafeld. Vol energie naar de escaperoom dus!

Eenmaal op locatie werden we vriendelijk onthaald door onze host. We konden meteen de kamer in en gaan starten met ons onderzoek naar de Illuminati. Onze host wist overigens perfect aan te voelen wat hij wel / niet moest zeggen tijdens zijn intropraatje. Dat vind ik altijd erg fijn, belangrijkste dingen vermelden en lekker starten.

De kamer start met een introductiefilmpje, dit filmpje is van hoge kwaliteit en daardoor ben ik meteen getriggerd, dit moet helemaal goed gaan komen. Eenmaal begonnen aan ons avontuur, wil ik eigenlijk nog eventjes rondkijken in plaats van meteen van start te gaan. Het decor is erg netjes uitgewerkt en er is veel te zien. Gelukkig is de kamer vrij logisch opgebouwd en weet je goed te onderscheiden wat je wel/niet nodig hebt.

Ondanks dat de kamer er goed uitzag, dat het verhaal duidelijk is en er een echte finale was, was deze kamer toch niet helemaal mijn ding. Dat had voornamelijk te maken met de puzzels in deze kamer. De puzzels in deze kamer bevatten flinke rekensommen en ook is leeswerk erg belangrijk. Ondanks dat ik rekensommen altijd erg tof vind, gaat het wel een beetje irriteren als bijna alles rekenwerk vereist. Het ene raadsel is nog niet opgelost of de volgende ligt alweer voor je neus. Indien je dit wel tof vindt, is deze kamer een echte must om te spelen. Ikzelf werd er minder gelukkig van.

Wel hebben we ons oprecht vermaakt in deze kamer. Het decor, gebruik van licht en geluid, etc. zijn al de moeite waard om deze kamer toch te gaan spelen. Met een aantal hints zijn we toch uit de kamer geraakt. Achteraf hebben we nog een tof aandenken gekregen en hebben we nog gezellig gekletst met onze host. Helaas was de Zodiac Killer niet beschikbaar, anders hadden we deze er nog last minute bijgeboekt. Wij komen sowieso nog eens terug voor de niet gespeelde kamer(s).

Uniek, maar uitwerking kan beter!

Op naar kamer vier van de dag. Panic Room in Putten stond op het programma. Om heel eerlijk te zijn kende ik deze kamer helemaal niet. Over het algemeen weet ik altijd wel een beetje wat voor soort kamers er zijn in de buurt van andere kamers. Van deze kamer in Putten had ik echter nog nooit gehoord. Een teamgenoot had toevallig een review gelezen en aan de hand daarvan hebben we deze kamer geboekt op de route van onze escapedag. De escaperoom bevindt zich in het centrum van putten, er is hier dus genoeg tijd om op voorhand, of na de escaperoom lekker wat te eten of te drinken.

Het is even goed kijken waar de locatie zich nu precies bevindt, de foto in de mail is daarvoor erg handig. Eenmaal aangekomen op de locatie, was ik heel benieuwd wat we hier mee zouden gaan maken. De entree is namelijk een echte bouwput en de ontvangstruimte voelt ook wat kil aan. Achteraf bleek dat deze kamer pas net open is en dat ze hard aan het werken zijn aan de ontvangst. Dat is natuurlijk niet het allerbelangrijkst, de kamer, daar komen we voor!

Ons avontuur start met een introductievideo en de introductie naar de kamer is leuk gekozen. Eenmaal in de kamer is het op het eerste gezicht 'heel veel' en al snel wordt duidelijk wat nu eigenlijk de bedoeling is van deze kamer. Dat is meteen wat deze kamer zo onwijs sterk maakt; het concept van spelen. Het is weer eens wat anders dan alle andere escape rooms. Ze hebben er hier voor gekozen om eens wat anders te doen dan het standaard concept van een escape room. Erg innoverend en dat kan ik erg waarderen.

De locatie is erg groots en voelt in sommige delen erg reëel aan. Echter denk ik dat de meeste winst hier te behalen valt in afwerking van de kamer. Deze is op veel punten wel echt ondermaats. Ook denk ik dat er op het vlak van puzzels nog veel te winnen valt. Over het algemeen zijn ze leuk gekozen en prima in thema. Toch zitten er een aantal tussen waarvan ik denk: "Wat zijn we nu in hemelsnaam aan het doen?". Met name de eindpuzzel mag - wat mij betreft - meteen verwijderd worden uit deze kamer. Verhaaltechnisch dacht ik ook hier: "Waarom zijn we dit nu eigenlijk aan het doen?".

Krachtigste aan deze kamer is dus echt het concept van de kamer én het communicatievermogen wat je hier nodig hebt. Ik houd hier zelf persoonlijk enorm van. Ik vind het onwijs dapper van deze eigenaren dat ze écht weer wat unieks neer hebben gezet. Ik denk wel dat er nog onwijs veel uit te halen valt op verschillende vlakken. Een echte kamer met potentie!

Voor ons een topbeleving!

Door naar de laatste kamer van de dag; de Morfinekluis. Dit was de kamer waar ik het meeste naar uitkeek en waar ik het meest benieuwd naar was. Sinds de opening van deze locatie, kon ik niet om ze heen. Overal kwam ik ze tegen; Instagram, online advertising, Facebook. De online marketing zit in ieder geval goed. Aan de hand van de geschreven reviews, wist ik niet zo goed wat ik moest verwachten. Dat bleek overigens ook een beetje de rode draad van de dag te zijn; zonder verwachtingen ergens naartoe gaan. Enfin, op naar Apeldoorn.

De start van deze 'kamer' (want zo kun je het eigenlijk niet eens noemen) is geniaal en uniek. Het bracht mij weer terug naar mijn escape reis naar Athene. In thema een kamer starten was daar meer de regel dan een uitzondering. Ook hier start jouw beleving volledig in thema. De intro is uniek, groots en spannend tegelijk. Ik houd hier zo van. Achteraf hoorde we zelfs dat de eigenaar een unieke toevoeging had gedaan aan de experience waardoor de start (maar ook de rest) nóg intenser is. Ik vond dit zo onwijs gaaf, hierdoor was onze beleving nóg intenser. Wel vind ik dit ook meteen een lastige, want toen ik achteraf na ging denken; als dit element er niet in zou zitten, zou ik het dan nog zo intens beleefd hebben? Dat vraag ik mijzelf oprecht af. Enfin, gaaf was het in ieder geval wel!

We zaten er als groep deze avond gewoon niet zo lekker in. Ondanks dat ik inmiddels ruim 160+ kamer gespeeld heb, leek het wel alsof het mijn eerste escaperoom was die ik speelde. Ik heb nog nooit zo vaak moeten zeggen: "wat voel ik me dom op dit moment". Dit lag zeker niet aan de kamer. Elke keer als we een klein duwtje in de rug kregen, was het simpelweg heel logisch wat we moesten doen. Het hinstysteem in deze kamer is ook erg goed gekozen en past perfect in het thema!

Wat je heel duidelijk ziet in deze kamer is een start, een middenstuk en een einde. De start en het uiterste einde vond ik echt heel gaaf! Het middenstuk was ik wat minder enthousiast over. Ondanks de prachtige locatie, denk ik dat er hier qua thema en afwerking meer uit te halen valt. Dat terwijl het begin en einde juist perfect in thema zijn. Het verhaal is wel continu duidelijk en je werkt ook echt naar een finale toe.

Achteraf hebben we nog geruime tijd nagepraat met de enthousiaste host en eigenaar van deze kamer. Wat een tof concept heeft hij hier neergezet. Ook was een oude bekende aangeschoven om na te babbelen. Het werd een latertje op deze vrijdagavond!

De Morfinekluis was voor ons een echte topbeleving. Wel stel ik mij de vraag; had ik het net zo intens en gaaf ervaren zonder het toegevoegde aspect in deze kamer? Dat betwijfel ik. Wel denk ik dat deze kamer (met wat aanpassingen in puzzels en decor/afwerking in het midden) een oprechte potentiële topkamer zou kunnen zijn. Ik kom hem in ieder geval, later dit jaar, zeker nog eens spelen!